ആദി എഴുതുന്നു

ഹായ്…

ഞാൻ ആദി.

നിങ്ങൾ എന്നെ ആദി എന്ന് തന്നെ വിളിച്ചാൽ മതി.

ലാലേട്ടന്റെ മോന്റെ പേരുതന്നെയാണ് ഞങ്ങൾ (ഞാനും ലാലേട്ടന്റെ മോനും) ഒരേ പ്രായക്കാരാണ്….

അവൻ ലാലേട്ടൻ മോനും ഞാൻ കൂലിപ്പണിക്കാരൻ മോഹനന്റെ മോനും അത്രയേ വ്യത്യാസം ഉള്ളു…

പണ്ടത്തെ ഇടത്തരം വീടുകളിൽ സ്ഥിരം കണ്ടുവന്നിരുന്ന ഒരു കാലാപരിപാടി ഉണ്ട് “കള്ളുകുടിച്ചു വന്ന് ഭാര്യയെ തല്ലൽ” ആ കലാപരിപാടി മുറതെറ്റാതെ നടന്നു വന്ന എന്റെ വീട്ടിലെ അടുപ്പ് തണുത്തുറഞ്ഞു പോകാതെ നോക്കിയിരുന്നത് അമ്മയാണ്…

ഞങ്ങളുടെ (എന്റെയും ചേട്ടന്റെയും) ഇന്നത്തെ ഈ ജീവിതം ഞങ്ങളുടെ അമ്മയുടെ വിയർപ്പും കണ്ണീരും കൊണ്ട് വാർത്തെടുത്തതാണ്…

ആറാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ മുതൽ പത്രം ഇടാൻ പോകുമായിരുന്നു ഞാൻ…

അതിരാവിലെ മൂന്ന് മണിക്ക് സൈക്കിൾ എടുത്തു ടൗണിൽ പോയി പത്രം എടുത്ത് വ്യായാമം ചെയ്യാൻ പോവും(നൂറിൽ കൂടുതൽ വീടുകളിൽ പത്രം ഇടാൻ ഉണ്ടാകും).  അത് കഴിഞ്ഞു വരുന്ന വഴി പുഴയിൽ ഒന്ന് നീന്തി കുളിക്കും., , ഉമ്മറത്ത് ഇരുന്നു കുറച്ചു നേരം പഠിച്ച് യൂണിഫോം ഒക്കെ ഇട്ട് സ്കൂളിൽ പോവും,  കഞ്ഞി കുടിച്ചാണ് സ്കൂളിൽ പോവാ അതാവുമ്പോ അരി അതികം ചിലവില്ലല്ലോ….

ഉച്ചക്ക് മൃഷ്ട്ടാനം ഊണ് (ചോറും ചെറുപയറ് കറിയും)

ക്ലാസ്സിൽ ഇരുന്നു ഉറക്കം തൂങ്ങുമ്പോൾ ടീച്ചർ പറയാറുണ്ട് തിന്നാനും ഉറങ്ങാനും അലാതെ ഒന്നിനും കൊള്ളാത്തവനാണ് ഞാൻ എന്ന്…

ടീച്ചർക്കറിയില്ലല്ലോ മ്മടെ സെറ്റപ്പ്..

വൈകുന്നേരം കലാപരിപാടി ഒക്കെ ആയി അച്ഛൻ വരും.

അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞു അരങ്ങ് ഒഴിയുമ്പോ അച്ഛൻ ഉമ്മറത്ത് വാള് വെച്ച് കിടക്കും, അമ്മ അകത്ത് ഒരു മൂലയിൽ ഇരുന്നു കരയുന്നുണ്ടാവും.

ഉമ്മറം വൃത്തിയാക്കൽ എന്റെ ജോലിയാണ്, (പിറ്റേ ദിവസം രാവിലെ എനിക്ക് ഇരുന്നു പേടിക്കണ്ട സ്ഥലം ആണല്ലോ)

അങ്ങനെ പരിപാടികൾ ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു കിടക്കുമ്പോൾ ഏകദേശം 12 മണിയൊക്കെ ആകും.

ഞാൻ ക്ലാസ്സിൽ ഇരുന്നു ഉറങ്ങുന്നതിൽ തെറ്റില്ലല്ലോ???

ഒരു മനുഷ്യൻ മൂന്ന് മണിക്കൂർ ഉറങ്ങീട്ട് എന്താവാനാ….

അങ്ങനെ ഞാൻ പത്താം ക്ലാസ്സിൽ എത്തി.

അതിനിടെ വീട്ടിലെ കലാപരിപാടികൾക്ക് ഒരു അറുതി വരുത്താൻ അമ്മ ഉറപ്പിച്ചതിന്റെ ഫലമായി അമ്മയുടെ ഡിവോഴ്സ് പെറ്റിഷൻ കോടതി അംഗീകരിച്ചു, താമസിക്കുന്ന വീടും 3 സെന്റ് ഭൂമിയും ജീവനാംശമായി അമ്മക്ക് നൽകി.

പിന്നെ അച്ഛനെ കുറെ കാലമായി കണ്ടിട്ടില്ല.

അന്ന് മുതൽ വീട്ടിൽ പുതിയ എന്തോ ഒരിത് ഉള്ളപോലെ തോന്നിയിരുന്നു, അതാണ്‌ സമാധാനം എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയത് കുറച്ച് കൂടെ കഴിഞ്ഞാണ്….

നിങ്ങൾ ഈ കഥ വായിച്ചു തുടങ്ങിയത് എന്റെ ജീവ ചരിത്രം അറിയാൻ ആവില്ല എന്ന് എനിക്ക് നന്നായി അറിയാം.

എന്നാലും എഴുതുമ്പോൾ ഒരു മൂഡ് കിട്ടാൻ ഞാൻ പണ്ടത്തെ കഷ്ടപ്പാടൊക്കെ ഒന്ന് ആലോചിക്കും, അത് നിങ്ങളൊക്കെ അറിയട്ടെ എന്ന് ഞാനും വെച്ചു.

ഇനി ഈ കഥയിലെ ആദ്യത്തെ നായികയെ പരിചയപ്പെടുത്താം….

പേര് സുസ്മിത,സുമി എന്ന് വിളിക്കും, ഏഴാം ക്ലാസ്സിലെ എന്റെ സംസ്കൃതം ടീച്ചർ.

ഞെട്ടിയോ???

ഈ കഷ്ടപ്പാടിന്റെ ഇടയിൽ, ഏഴാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ, പന്ത്രണ്ടാം വയസ്സിൽ, അതും ടീച്ചർ….

ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ആണോ നിങ്ങൾ ആലോചിച്ചത്.?

എന്നാൽ ഞാൻ തിരിച്ചു ചോദിക്കുന്നു,

അങ്ങനെ ഒക്കെ ആയാൽ എന്താ???

ടീച്ചർ കല്യാണം കഴിച്ചതാണ് ഭർത്താവ് ബാബു.  ഗൾഫിൽ ആണ്, (മോനേ മനസ്സിൽ ലഡ്ഡു പൊട്ടി).

ഒരു ദിവസം ഞാൻ ക്ലാസ്സിൽ ഇരുന്നു ഉറങ്ങുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ടീച്ചർ എന്നെ തരക്കേടില്ലാത്ത തരത്തിൽ വഴക്ക് പറഞ്ഞു, രണ്ടു അടിയും കിട്ടി,  ഇനി ക്ലാസ്സിൽ ഉറങ്ങിയാൽ പിടിച്ചു പുറത്താക്കും എന്ന മുന്നറിയിപ്പും. (അന്നും എനിക്ക് ആത്മാഭിമാനത്തിന് യാധൊരു കുറവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, അതുകൊണ്ട് എന്റെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ പറഞ്ഞു സഹതാപം പിടിച്ചു പറ്റാൻ ഞാൻ എവിടെയും ശ്രമിച്ചിട്ടില്ല).

അടുത്ത ക്ലാസ്സിലും ഞാൻ ഉഷാറായി ഉറങ്ങി, ടീച്ചർ പറഞ്ഞ വാക്ക് പാലിച്ചു  എന്നെ പിടിച്ചു പുറത്താക്കി.

പിന്നീട് മൂന്ന് നാല് ദിവസം സംസ്കൃതം ക്ലാസ്സിൽ ഞാൻ ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല(ഡസ്കിന്റെ മുകളിൽ കയറി നിന്നാൽ എങ്ങനെ ഉറങ്ങാനാ)

അങ്ങനെ ദിവസങ്ങൾ കടന്ന് പോയി…

ഡാ ചെക്കാ ഇന്ന് മുതൽ ആ വളവിൽ ഉള്ള രണ്ടു നില വീടില്ലേ അവിടെ പത്രം ഇടണം, രാജേട്ടന്റെ(പത്രം ഏജന്റ്) ആജ്ഞ ശിരസ്സാ വഹിച്ച് സൈക്കിൾ ചവിട്ടി, അത് അങ്ങനെയാണ് ഇടക്കിടക്ക് ഓരോ പുതിയ വീടുകളിൽ പത്രം ഇട്ടു തുടങ്ങും, ചിലയിടത്ത് പത്രം ഇടൽ നിർത്തും, എല്ലാം ഓർമ വെക്കണം.  തെറ്റി പത്രം ഇട്ടാൽ എണ്ണം തെറ്റും  തെറ്റിയാൽ പിന്നെ   രാജേട്ടന്റെ തെറി അഭിഷേകം കേഴ്ക്കേണ്ടി വരും. നല്ല മഴയുള്ള ഒരു ദിവസം (എല്ലാ വീട്ടിലും നനയാതെ ഉമ്മറത്തു കൊണ്ടുപോയി പത്രം ഇടണം) പത്രം ഇട്ടു വന്നപ്പോൾ കുറച്ച് വൈകി.  സുമി ടീച്ചർ മുറ്റം അടിക്കുമ്പോഴാണ് ഞാൻ അവരുടെ വീടിന്റെ ഗേറ്റ് തുറന്നു ചെന്നത്…

എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ നീയെന്താ ഇവിടെ എന്ന മട്ടിൽ ഒരു നോട്ടവുമായി ടീച്ചർ നിവർന്നു നിന്നു.

ഞാനും ആകെ തരിച്ചുപോയി (നൈറ്റി ഇട്ട് കുനിഞ്ഞു നിന്ന് മുറ്റം അടിക്കുന്ന സീൻ ഒന്ന് ആലോചിച്ചു നോക്ക്, ആരായാലും തരിച്ചു നിന്നുപോകും? ) ഡാ എന്താടാ ഇന്ന് വൈകിയല്ലോ???

ചോദ്യകർത്താവ് ടീച്ചറുടെ അമ്മായച്ഛൻ(father in law).  മഴ ആയത് കൊണ്ടാണ് എന്നും പറഞ്ഞു പത്രം കൊടുത്തു തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ ഓടിപോയി സൈക്കിൾ എടുത്തു അവിടെ നിന്നും രക്ഷപെട്ടു.

അന്നത്തെ ആ സംഭവത്തിന് ശേഷം ടീച്ചർക്ക് എന്നോടുള്ള മനോഭാവം സഹതാപത്തിലേക്ക് മാറുന്ന പോലെ എനിക്ക് തോന്നി,(എന്റെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ മനസ്സിലാക്കിയത് കൊണ്ടാവാം) താമസിയാതെ  സുമിടീച്ചർക്ക് ഞാൻ പ്രിയപ്പെട്ടവനായി മാറി…

ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടാൽ അഭിപ്രായം പറയുക.

അടുത്ത ഭാഗം സുമിടീച്ചർ എന്റെ സുമി ആയ കഥ…..