പെണ്ണൊരുമ്പെട്ടാല്‍ 3

അശ്വതിയും ദീപക്കും വയനാടന്‍ ഭംഗിയസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് മാനന്തവാടി ചുരം പിന്നിടുകയായിരുന്നു. “പ്രകൃതിയുടെ ഭംഗി അന്വേഷിച്ച് നമ്മള്‍ മലയാളികള്‍ സ്വിറ്റ്സര്‍ലന്‍ഡ്, ഗ്രാന്‍ഡ്‌ കാന്യന്‍ ഒക്കെ പോകുന്നത് കാണുമ്പോള്‍ പുച്ഛം തോന്നും,” ഡ്രൈവ് ചെയ്യുന്നതിനിടയില്‍ ദീപക് പറഞ്ഞു. “വയനാട്ടിലും ഇടുക്കിയിലും ആലപ്പുഴയിലുമൊക്കെയുള്ള സൌന്ദര്യ ത്തേക്കാള്‍ എത്ര ഗ്രാം കൂടുതലുണ്ട് ഈ പറഞ്ഞ സ്ഥലങ്ങളിലൊക്കെ?” അശ്വതിയുടെ നേരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവന്‍ ചോദിച്ചു. അശ്വതി അവന്‍റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി. “എന്താ ഞാന്‍ ചോദിച്ചതിന് ഉത്തരം പറയാത്തെ?” അവന്‍ വീണ്ടും അവളെ നോക്കി. കാര്‍ നിറയെ “മേഘം പൂത്തുതുടങ്ങി മോഹം പെയ്തുതുടങ്ങി” എന്ന പാട്ട് ഗന്ധര്‍വ്വന്‍റെ മാസ്മരിക ശബ്ദത്തില്‍ പെയ്തിറങ്ങുന്നു അപ്പോള്‍. “അശ്വതി…” അവന്‍ പതിയെ വിളിച്ചു. “ശല്യപ്പെടുത്തല്ലേ…” അവളും മന്ത്രിക്കുന്ന സ്വരത്തില്‍ പറഞ്ഞു. “എനിക്ക് നിന്നെ നോക്കീം കണ്ടും മതിയാകുന്നില്ല ചെക്കാ…” കാര്‍ കയറ്റം കയറുമ്പോള്‍ ഒരു പഴയ ക്ഷേത്രം കാണായി. തുളസിച്ചെടികള്‍ തിങ്ങി വളര്‍ന്ന് നിറഞ്ഞ ഒരു ചെറിയ കുന്നിന്‍ മുകളിലാണത് നിന്നിരുന്നത്. മനോഹരമായ ഒരു വര്‍ണ്ണചിത്രം പോലെ തുളസിപ്പൂങ്കുന്നിന് മുകളില്‍ നിന്ന ക്ഷേത്രത്തിന് മേല്‍ മഴമേഘങ്ങള്‍ വീര്‍പ്പുമുട്ടിക്കിടന്നു. “എന്താ ആ അമ്പലം ഇങ്ങനെ?” വിഷാദത്തോടെ അശ്വതി ചോദിച്ചു. “ഒരു ഒച്ചേം ഇല്ല..അനക്കോം ഇല്ലാതെ…ഉപേക്ഷിച്ചപോലെ…” അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ അതിന്‍റെ വിദൂര ദൃശ്യസങ്കീര്‍ണ്ണതയില്‍ അലഞ്ഞു. “ദീപു…” അവള്‍ അവന്‍റെ കൈയില്‍ പിടിച്ചു. “അതിന്‍റെ അടുത്ത് നിര്‍ത്തുവോ? ഒന്നാ അമ്പലത്തിന്‍റെ മുമ്പി?” “ഒര് ഉമ്മ തന്നാ…” അവന്‍ കുസൃതിയോടെ അവളെ നോക്കി. “എന്നാ നിര്‍ത്താം,” “അയ്യോ ..ഇപ്പഴോ….?”

അവള്‍ പിന്‍ സീറ്റിലേക്ക് നോക്കി. “മോന്‍ ബാക്കില്‍ ഉണ്ട്..അവന്‍ ഒറങ്ങാന്നു വെച്ച് ദുസ്വാതന്ത്ര്യം ഒന്നും കാട്ടിക്കൂടാ…” അവന്‍ അവളുടെ നേരേ മുഷ്ടിചുരുട്ടി. “അയ്യോ നേരാവുമ്പോ…തരാം ഞാന്‍ എല്ലാം…” “എല്ലാം?” എതിരെ വന്ന ഒരു ട്രക്കിന് കടന്നുപോകാന്‍ ഓരത്തേക്ക് മാറ്റി ഡ്രൈവ് ചെയ്തുകൊണ്ട് അവന്‍ ചോദിച്ചു. “ഈ ചെറുക്കന്‍! എപ്പ നോക്കിയാലും ഈയൊരു ചിന്തയേ ഒള്ളൂ…” അവന്‍ കൃത്രിമമായി അനിഷ്ടം ഭാവിച്ച് അവളെ നോക്കി. അവളും. അവന്‍ നോട്ടം തുടര്‍ന്നപ്പോള്‍ മുഖം അവന്‍റെ നേരെയടുപ്പിച്ച്, അവന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ നോക്കി അവള്‍ മന്ത്രിച്ചു. “തരാം….എല്ലാം …” പാരിജാതത്തിന്‍റെ ഗന്ധമുള്ള അവളുടെ മുടിയിഴകള്‍ കാറ്റില്‍ അവന്‍റെ മുഖത്തെ തൊട്ടു.

അവന്‍ അവളില്‍ നിന്ന്‍ മുഖം മാറ്റാതെ കണ്ണുകളടച്ച് ദീര്‍ഘമായി അവളുടെ ഗന്ധം ഉള്ളിലേക്കെടുത്ത്. “ദീപു….” അവള്‍ ഉച്ചത്തില്‍ അലറി, പുറത്തേക്ക് ചൂണ്ടി. വളവിനപ്പുറത്ത് നിന്ന്‍ ഇറങ്ങിക്കുതിച്ച് വരുന്ന ഒരു ട്രക്ക്! ദീപക് പെട്ടെന്ന്‍ കാര്‍ വെട്ടിച്ചു. പിന്‍സീറ്റില്‍ ഉറങ്ങിക്കിടന്ന മനു എഴുന്നേറ്റ് കരഞ്ഞു. ഗ്ലാസ്സിനടുത്ത് കുത്തനെ വെച്ചിരുന്ന ദീപക്കിന്‍റെ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ താഴെ വീണു. ട്രക്ക് ഡ്രൈവറുടെ പുലഭ്യത്തിന്‍റെ അസഹീന ശബ്ദം കാറിനുള്ളിലേക്ക് കടന്നുവന്നു. “ക്രിക്കറ്റ് ഗ്രൌണ്ടിലൂടെയല്ല ചെക്കാ നമ്മള് ഇപ്പപ്പൊണേ….വയനാടാ സ്ഥലം…ഓര്‍മ്മവേണട്ടൊ…” “നീയിങ്ങനെ ഒരു ദേവതയെപ്പോലെ എന്‍റെ അടുത്ത് ഇരിക്കുമ്പോള്‍ എന്താപത്താ വരിക അശ്വതി?” അവന്‍ പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു. എന്നിട്ട് മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ വീണ്ടും സ്വസ്ഥാനത്ത് നിവര്‍ത്തിവെച്ചു. “മോബൈലെന്തിനാ അങ്ങിനെ കുത്തിച്ചാരി വെക്കുന്നെ? പിന്നെ വീണ്പോകില്ലേ?” അവള്‍ കയ്യെത്തിച്ച് അത് ശരിക്ക് വെക്കാന്‍ തുടങ്ങി. “വേണ്ട,” അവന്‍ വിലക്കി. “അതിന്‍റെ സ്ക്രീന്‍ സ്ക്രാച്ച് ആകും. തിരിച്ച് വെച്ചാ അതിന്‍റെ ക്യാമാറേലും സ്ക്രാച്ച് വീഴും. ക്യാമറ നല്ല സൂപ്പര്‍ ക്വാളിറ്റീല്‍ ഇല്ലേല്‍ ഈ സുന്ദരിക്കുട്ടീനെ എങ്ങനാ പകര്‍ത്തുക…?”

അത് ശരിയാണ് എന്നവള്‍ക്ക് തോന്നി. ആശുപത്രിയിലും വീട്ടില്‍ വന്നപ്പോഴും കൃഷ്ണക്കല്‍ക്കുന്നിലുമൊക്കെ അവന്‍ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ അങ്ങനെയാണ് വെച്ചിരുന്നത് എന്ന്‍ അവള്‍ ഓര്‍ത്തു. തുളസിപ്പൂക്കള്‍ കാറ്റില്‍ ഉലഞ്ഞ്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ വളരെ പുരാതനത്വം തോന്നിച്ച ആ ക്ഷേത്രത്തിനു മുമ്പില്‍ ദീപക് കാര്‍ നിര്‍ത്തി. “എന്തോ വല്ല്യ ശക്തിയുണ്ട്, ഈ സ്ഥലത്തിന്…” ചുറ്റും നോക്കി അവള്‍ മന്ത്രിച്ചു. ഇടതൂര്‍ന്ന്‍ വളര്‍ന്ന തുളസിക്കാട്. അതിരില്‍ കൂവളവും അരളിപ്പൂക്കളും. ഇരുണ്ട പച്ചപ്പിന്‍റെ നിഗൂഡതയാണ് ചുറ്റും. ശ്രീകോവിലിനുനെരെകമ്പിസ്റ്റോറീസ്.കോം അവള്‍ നടന്നു. അതടഞ്ഞുകിടക്കുന്നു. പൂട്ടിയിട്ടില്ല. അശ്വതി പതിയെ ആ കതകില്‍ അമര്‍ത്തി. കരകരാ ശബ്ദം കേള്‍പ്പിച്ച് അത് പതിയെ തുറന്നുവന്നു. അകത്ത് പൊടിപടലങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ മാറാലകള്‍ നിറഞ്ഞ ഒരു കൃഷ്ണവിഗ്രഹം അവള്‍ കണ്ടു. “ഭഗവാനേ…” അവള്‍ കണ്ണുകളടച്ച് കൈകള്‍ കൂപ്പി. അപ്പോഴേക്കും ദീപക്കും അവന്‍റെ കൈയില്‍ പിടിച്ച് മനുവും അവിടെയെത്തി. “പറ്റിയ ആളുടെ പ്രതിഷ്ഠയാ…” ദീപക് ചിരിച്ചു. “മിണ്ടാതിരി…” അശ്വതി അനിഷ്ടത്തോടെ പറഞ്ഞു. എന്നിട്ട് പ്രതിഷ്ഠയിലേക്ക് നോക്കി കൂപ്പുകൈ അങ്ങോട്ട്‌ ചലിപ്പിച്ച് അവനോടും പ്രാര്‍ഥിക്കാന്‍ ആംഗ്യത്തിലൂടെ പറഞ്ഞു. “ഉം…ശരി..ഇനി അതിന്‍റെ ഒരു കൊറവ് വേണ്ട…” പെട്ടെന്ന് പിമ്പില്‍ ഒരു ശബ്ദം കേട്ട് അവര്‍ മൂവരും തിരിഞ്ഞുനോക്കി. അവര്‍ ഭയപ്പെട്ടുപോയി. ദൂരെ നിന്ന്‍ ഒരു വൃദ്ധന്‍ അതിവേഗത്തില്‍ ഇരുകൈകളുമുയര്‍ത്തി ആക്രോശിച്ചുകൊണ്ട് അവരുടെ നേരെ ഓടിവരുന്നു! “അശ്രീകരം! അശ്രീകരം !! പാപം!!” അയാള്‍ അലറിക്കൂവിയാണ് വരുന്നത്. അശ്വതി ഭയന്ന്‍ ദീപക്കിന്‍റെ പിമ്പിലേക്ക് മാറി. “ആര് പറഞ്ഞു ഇതിനാത്ത് കടക്കാന്‍?” അവരുടെ മുമ്പിലെത്തി അയാള്‍ അലറിവിളിച്ചു. “നിങ്ങള്‍ക്ക് ശാപം കിട്ടും ശാപം!!”

അയാള്‍ക്ക് നീണ്ട നരച്ച താടിയും മുടിയുമുണ്ടായിരുന്നു. കണ്ണുകള്‍ കത്തുന്ന കോപത്തിന്‍റെ തീനാളം. മെല്ലിച്ച ശരീരം. കറുത്ത വസ്ത്രങ്ങള്‍. “ഹലോ…” വിറയ്ക്കുകയായിരുന്ന അയാളുടെ നേരെ ദീപക് ഒരു ചുവട് മുമ്പോട്ട്‌ വെച്ചു. “ഇത് ഒരമ്പലവല്ലേ? അമ്പലത്തി പിന്നെ പ്രാര്‍ഥിക്കനല്ലാതെ ഡിസ്ക്കോ കളിക്കാനാണോ?” “ശാപം!! ശാപം!!” അത് വകവെയ്ക്കാതെ അയാള്‍ അലറി. “നിങ്ങക്ക് അറിയില്ല ഇതൊന്നും…ഈ അമ്പലം പൂട്ടിക്കിടക്കാന്‍ തൊടങ്ങീട്ട് എത്ര കൊല്ലവായി എന്നറിയാവോ? ദേവപ്രശ്നം വെച്ച് നോക്കീപ്പം അടുത്ത പൌര്‍ണ്ണമീല്‍ മാത്രമേ തൊറക്കൂ…അതും പതിനെട്ട് കൊല്ലം കഴിഞ്ഞ്…നിങ്ങള് ഇതിനെ തീണ്ടി അശുദ്ധവാക്കി…അനുഭവിച്ചോ അനുഭവിച്ചോ…” അത് പറഞ്ഞ് അയാള്‍ വന്ന വേഗത്തില്‍ തന്നെ തിരിച്ചോടി. “മോന്‍ ഇന്നാ ഈ ബിസ്ക്കറ്റ് തിന്നോ…” ദീപക് ആദിത്യന് ഒരു ബിസ്ക്കറ്റ് പാക്കറ്റ് കൊടുത്തു. “അങ്കിള്‍ അമ്മയോട് കൊറച്ച് വര്‍ത്താനം പറയട്ടെ…” ദീപക് അശ്വതിയെ അര്‍ത്ഥഗര്‍ഭമായി നോക്കി. “നിക്ക് അങ്കിളിന്‍റെ ഫോണ്‍ വേണം…” അവന്‍ ദീപക്കിന്റെ കൈയ്യിലെ മൊബൈല്‍ ഫോണിന്‍റെ നേരെ നോക്കി. “നല്ല ഗെയിമോക്കെയുള്ള വേറെ ഒരു മൊബൈല്‍ തരാം മോന്..” അവന്‍ പോക്കറ്റില്‍ കയ്യെടുത്ത് മറ്റൊരു ഫോണ്‍ എടുത്തു. “ഇത് കുറെയുണ്ടല്ലോ…” അശ്വതി അനിഷ്ടത്തോടെ ദീപക്കിനെ നോക്കി. “ഉള്ളത് കൊണ്ട് ഇപ്പം ഗുണപ്പെട്ടില്ലേ?” അവന്‍ ചോദിച്ചു. ആദിത്യന്‍ അതുമായി കാറിനടുത്തേക്ക് പോയി. ആദിത്യന്‍ കാറിനകത്തേക്ക് കയറിയ നിമിഷം ദീപക് അശ്വതിയെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു. “യ്യൊ..ന്തായിത് ദീപു?” അശ്വതി കുതറി. “ഒരു അമ്പലത്തിന്‍റെ മുമ്പിലാ നമ്മള്‍ ഇപ്പൊ..അതോര്‍മ്മവേണം…” “അമ്പലം…!!” അവളെ കൂടുതല്‍ തന്നോടടുപ്പിച്ച് കൊണ്ട് അവന്‍ പറഞ്ഞു. “മനുഷ്യന്‍ കൊതി കേറി കേറി ഇപ്പം ചാകും…അന്നേരവാ…”

ആ വാക്കുകള്‍ അശ്വതിയെ കോരിത്തരിപ്പിച്ചു. കണ്ട്‌ കൊതിക്കാന്‍ മാത്രം സുന്ദരിയാണ് താന്‍. ദീപക്കിനെപ്പോലെ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനെ ആകര്‍ഷിക്കാനുള്ള വശ്യതയും മാദകത്വവും തനിക്കുണ്ട്! “പാടില്ല ദീപക്” അവള്‍ വീണ്ടും പ്രതിഷേധിച്ചു. അപ്പോഴേക്കും അരക്കെട്ടില്‍ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് അവന്‍ അവളെ നെഞ്ചിലേക്കിട്ടിരുന്നു. “അമ്പലമാണ്…ഇത് ചെയ്‌താല്‍ അശുദ്ധമാണ്…പാപം….” “ഒന്ന്‍ പോടീ,” അവളുടെ ഭാരമുള്ള മുലകള്‍ തന്‍റെ നെഞ്ചിലേക്ക് അമര്‍ത്തി അവന്‍ പറഞ്ഞു. “പ്രണയത്തിന്‍റെ ദൈവം ആണ് കൃഷ്ണന്‍. അവന്‍റെ മുമ്പില്‍ നാമം പ്രണയിച്ചാല്‍ അവനിഷ്ടം. അവന്‍ കാണ്‍കെ നമ്മള്‍ തുണിയില്ലാതെ കാമിച്ചാല്‍ അവനുള്ള അര്‍ച്ചന….” ദീപക് അവളുടെ ചുണ്ടില്‍ അമര്‍ത്തിയമര്‍ത്തി ചുംബിച്ചു. “മാത്രമല്ല…” ചുംബനം കഴിഞ്ഞ് അവന്‍ പറഞ്ഞു. “ചുറ്റും നോക്കിക്കേ..മരങ്ങള്‍ ഇങ്ങനെ വളര്‍ന്ന്‍ പന്തലിച്ച് നിക്കുവാണ്…ആരും കാണില്ല….ആരും ഇങ്ങോട്ട് വരികേം ഇല്ല…ശാപം കിട്ടൂന്ന്‍ പേടിയുള്ളത് കൊണ്ട്…..എനിക്ക് വയ്യടീ….കണ്ട്രോള്‍ പോകുന്നു….” അതിനിടയില്‍ അവന്‍റെ കൈകള്‍ ടോപ്പിന് മുകളിലൂടെ അവളുടെ മുലകളില്‍ അമര്‍ന്നിരുന്നു. അപ്പോഴേക്കും അശ്വതിയുടെ വിവേകവുമസ്തമിച്ചിരുന്നു. അവന്‍റെ ബലിഷ്ഠമായ കൈകള്‍ക്കുള്ളില്‍ ഒരു മാന്‍പേടയെപ്പോലെവിധേയപ്പെട്ടു നില്‍ക്കുന്നതിന്‍റെ, അവന്‍റെ മാതളനാരകത്തിന്‍റെ നിറമുള്ള ചുണ്ടുകള്‍ നല്‍കിയ ചുംബന രസത്തിന്‍റെ, അവന്‍റെ നെഞ്ചും അരക്കെട്ടും തന്‍റെ മാറിനും അരക്കെട്ടിനും നല്‍കുന്നതിന്റെ സുഖത്തിനു മുമ്പില്‍ ചുറ്റുപാടുകളെ വിസ്മരിക്കാന്‍ അവളുടെ മനസ്സ് പറഞ്ഞു. “മാത്രമല്ല എനിക്കീ ദൈവങ്ങളോടൊന്നും അങ്ങനെ..അങ്ങനെയെന്നല്ല ഒട്ടും ഇഷ്ടമല്ല….ഇതൊക്കെ ദൈവത്തെ തോല്‍പ്പിക്കാന്‍ കിട്ടുന്ന ചാന്‍സാ അശ്വതീ…” ദൈവനിന്ദയുടെ വാക്കുകള്‍ അശ്വതികേട്ടില്ല. അത്രമേല്‍ അവള്‍ അവന്റെ കൈകളും ചുണ്ടുകളും നല്‍കുന്ന സുഖത്തിന് കീഴ്പ്പെട്ടിരുന്നു. ദീപക്കിന്‍റെ കൈകള്‍ ടോപ്‌ മുകളിലേക്ക് ഉയര്‍ത്തുമ്പോള്‍ അശ്വതിയുടെ കണ്ണുകള്‍ പരിസരങ്ങളിലായിരുന്നു. ശരിയാണ്. വളരെ അകലെനിന്നുപോലും ആരെങ്കിലും വന്നാല്‍ കാണാം. ദീപക് എന്തെങ്കിലും ചെയ്യട്ടെ. താന്‍ കണ്ണുകള്‍ തുറന്നുവെച്ചിരുന്നാല്‍ മതി. ആരെങ്കിലും വരുന്നത് കണ്ടാല്‍ അപ്പോള്‍ത്തന്നെ ഡ്രസ്സ് നേരെയിട്ടു നിന്നാല്‍ മതിയല്ലോ.

അപ്പോഴേക്കും ദീപക് ആവളുടെ ബ്രായും മുകളിലേക്ക് ഉയര്‍ത്തിയിരുന്നു. പുറത്തേക്ക് തള്ളിക്കുതിച്ചുചാടിയ മുലബലൂണുകളെ അവന്‍ ഉമ്മവെച്ച് അമര്‍ത്തിയപ്പോള്‍ തനിക്ക് കിടക്കണമെന്ന് അശ്വതിക്ക് തോന്നി. നിഗൂഡമായ പരിസരം. മദഭരമായ അന്തരീക്ഷം. കാറ്റില്‍ തുളസികള്‍ ഉലയുമ്പോള്‍, മഴമേഘങ്ങള്‍ക്ക് താഴെ ദേശാടനപ്പക്ഷികള്‍ ആകാശനീലിമയെത്തഴുകിയകലുമ്പോള്‍ ദേഹം മോഹങ്ങളേപ്പുണരുന്നു. ശരീരത്തിന്‍റെ ഓരോ അണുവിലും കാമം സുഗന്ധം നിറയ്ക്കുന്നു. എത്രനേരം ദീപക് മുലകളെ ഉമ്മവെച്ച് ചുവപ്പിച്ചു എന്ന്‍ ആശ്വതിയറിഞ്ഞില്ല. കണ്ണുകളടച്ച്, ശ്വാസം നിയന്ത്രിക്കാതെ, ദേഹത്തെ നൃത്തം ചെയ്യാനനുവദിച്ച് അവള്‍ അവന്‍റെ ചുണ്ടുകള്‍ തന്‍റെ ഇരുമുലകളിലും നല്‍കുന്ന സ്വര്‍ഗ്ഗീയസുഖത്തെ സ്വീകരിച്ച് വിധേയായി നിന്നു. അവന്‍റെ ചൂടുള്ള ചുണ്ടുകള്‍ തന്‍റെ മുലക്കണ്ണുകളെ എത്ര മാത്രം ദൃഡമാക്കി എന്നവള്‍ അറിഞ്ഞു. വലിഞ്ഞ് മുറുകിപ്പൊട്ടാന്‍ തുടങ്ങുകയാണ് രണ്ട് കണ്ണുകളും. അതവന്‍ ഒന്ന്‍ കടിച്ച് മുറിച്ചെങ്കില്‍! അത്രമേല്‍ കഴപ്പെടുക്കുകയാണ് മുലകളില്‍. അവളുടെ മനസ്സ് വായിച്ചെന്നോണം അവന്‍ ഓരോ മുലയും മാറിമാറി വായിലേക്കെടുത്തു. മൃദുവായി ആദ്യം പിന്നെ വേദനിപ്പിച്ച് കടിച്ചു. “ആഅഹ്….” അവളുടെ ശരീരം ഉലഞ്ഞു, വേദനയാല്‍, സുഖത്താല്‍. ഇത്രമാത്രം ലൈംഗിക രസമേഖലകള്‍ തന്‍റെ ശരീരത്ത് ഉണ്ട് എന്ന് താന്‍ അറിയുന്നത് ദീപക് തന്നെ തൊട്ടപ്പോഴാണ്. തന്‍റെ ദേഹത്തിലെ ഓരോ കോശങ്ങളിലും കുടിയിരിക്കുന്ന കാമാവേശത്തെ താന്‍ തിരിച്ചറിയുന്നത് ഇപ്പോഴാണ്. ഇനിയൊരു പിന്‍മടക്കം അസാധ്യമാണ് ഈ സുഖത്തില്‍ നിന്ന്‍. ഇനി ഈ മുലകള്‍ അവന്‍റെ കൈവിരലുകള്‍ക്കും ചുണ്ടുകള്‍ക്കും മര്‍ദിക്കാനാണ്. ഒരു ദിവസം പോലും തനിക്ക് തള്ളിനീക്കാന്‍ കഴിയുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല അവന്‍റെ കൈകളും ചുണ്ടുകളും നാവും അരക്കെട്ടും ഈ മുലകളില്‍ അമര്‍ന്നില്ലെങ്കില്‍…. ചുണ്ടുകള്‍ അവളുടെ മുലകളില്‍ മാറിമാറിയമര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് ദീപക്ക് അവളുടെ ചുരിദാര്‍ പാന്‍റ്റിസിന്‍റെ ചരടില്‍ കൈവെച്ചപ്പോള്‍ അശ്വതിയുടെ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ ശബ്ദിച്ചു. ശ്രീകോവിലിനു മുമ്പിലെ ഭിത്തിയില്‍ വെച്ചിരുന്ന മൊബൈല്‍ സ്ക്രീനില്‍ തെളിഞ്ഞ അക്ഷരങ്ങള്‍ മറ്റൊരവസരത്തില്‍ അവളെ പുളകിതയാക്കേണ്ടതാണ്. പക്ഷെ ഇപ്പോള്‍ അവള്‍ അതിലേക്ക് വെറുപ്പോടെയാണ് നോക്കിയത്. മനോജേട്ടന്‍… വേണ്ടന്ന്‍ മനസ്സ് പറഞ്ഞെങ്കിലും അവള്‍ ഫോണെടുത്തു. “ആരാ?” കാള്‍ അക്സെപ്റ്റ് ചെയ്യുന്നതിന് മുമ്പ് ദീപക് ചോദിച്ചു. “ശ്ശ്…ശ്ശ് …മനോജേട്ടന്‍,” ചുണ്ടത്ത് വിരല്‍ ചേര്‍ത്ത് അവനെ നിശബ്ദയാക്കി അവള്‍ പറഞ്ഞു. “ആണോ?”

അരക്കെട്ടിലെ വളര്‍ന്ന്‍മൂത്ത ദൃഡത അവളുടെ വീര്‍ത്തുന്തിയ തുടയിടുക്കിലെ കളിച്ചെപ്പില്‍ ഉരുമ്മിയമര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് അവന്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു. “അത് നന്നായി…” മുലകള്‍ കശക്കിക്കുഴച്ച് അവന്‍ പറഞ്ഞു. “സംസാരിക്ക്….കെട്ടിയോനോട്‌ നീ വര്‍ത്താനം പറയുമ്പം നിന്‍റെ പൂറ്റില്‍ കളിക്കാന്‍ ഒരു ചാന്‍സ് തരണേന്ന്‍ കൊതിച്ചിരിക്ക്യാരുന്നു…ഇതാ നല്ല സമയം…ഇതാ പറ്റിയ സ്ഥലോം ….” അശ്വതി അവനെ കുസൃതിയോടെ നോക്കി. പിന്നെ ഫോണ്‍ അറ്റന്‍ഡ് ചെയ്തു. “ങ്ങ്ഹാ..മനോജേട്ടാ…ഞാനോ…അമ്പലത്തില്‍…എവിടാന്നോ…?അത് …ആ പറശ്ശിനിക്കടവ് മുത്തപ്പന്റെ…ഭയങ്കര ആളാ….ആഅഹാആആഹ്ഹ്ഹ്ഹ….എന്താന്നോ…ആരോ ഒരാള് ..തിരക്കില്‍ ..എന്‍റെ കാലേല്‍ …..ആങ്ങ്‌ ..കാലേല്‍ ..പോ മനോജേട്ടാ മൊലേല്‍ ഒന്നുവല്ല…ച്ചീ എന്നതാ ഈ പറയുന്നെ….? അമ്മേ ആവൂ ഓഹോഹൊഹ്ഹോഹ്…. ” ദീപക്കിന്‍റെ കൈവിരലുകള്‍ അപ്പോള്‍ അവളുടെ അരക്കെട്ടില്‍, മദജലം നിറഞ്ഞുകൊഴുത്ത പിളര്‍പ്പില്‍ ശബ്ദം കേള്‍പ്പിച്ച് ഇളകിചലിക്കുകയായിരുന്നു. “തെരക്കാ മനോജേട്ടാ…അന്നേരം ആളുകള്‍ മുട്ടുകേം ഞെക്കുകേം ഒക്കെ ചെയ്യുകേലെ? മൊലേല്‍ ഞെക്കുവോന്നോ….അത് കൈമുട്ടൊക്കെ കൊള്ളും അറിയാതെ…എന്നതാ…? അന്നേരം എന്നാ തോന്നുന്നേന്നോ? ച്ചീ ..ഒന്ന്‍ പോ അമ്മേ ആഅഹ്ഹ്ഹഹഹാഹ്…” ദീപക്കിന്‍റെ നാവ് യോനിപ്പിളര്‍പ്പിലെ കൊഴുപ്പില്‍ അമര്‍ന്നപ്പോള്‍ അവള്‍ കൈതാഴ്ത്തി അവന്‍റെ തലയില്‍ ഞെക്കിയമര്‍ത്തി അവന്‍റെ ചുണ്ടുകളെ കൂടുതല്‍ കൂടുതല്‍ തന്‍റെ അരക്കെട്ടിലെ ചൂടിലേക്കും നനവിലെക്കും ചേര്‍ത്തു. “മനോജേട്ടാ…എന്‍റെ ശബ്ദം എങ്ങനെയാ സെക്സി… ആയെതെന്നോ? മനോജേട്ടന്‍ തന്നെ ചോദിക്കണം…ഇത്രനാളും കാണാതെ ശബ്ദം കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ ആരാ ഏത് പെണ്ണാ സെക്സി ആകാത്തെ…ഊഹുഹൂ…അമ്മേ…അതെ മനോജേട്ടാ….ഏട്ടന്റെ ശബ്ദം എന്‍റെ എന്‍റെ….അമ്മേ ആആഹാഹഹ്….എന്‍റെ പൂറില്‍ ആഴ്ന്നിറങ്ങുവാ …എന്താ അമ്പലത്തിന്‍റെ മുറ്റത്ത് വെച്ച് തെറി പറഞ്ഞാ ആരേലും കേക്ക്വേലെന്നോ….അതൊന്നും എനിക്കറീത്തില്ല ഹ്മം…ഹ്മം…ഹ്മ്മം….”

അതിനിടയില്‍ ദീപക് അവളുടെ തുടകള്‍ അകത്തിവെച്ച് യോനിദ്വാരം പിളര്‍ത്തിയകത്തി. അവന്‍റെ ചുണ്ടുകള്‍ അവളുടെ കൊഴുപ്പിലേക്ക് ആഴ്ന്നാഴ്ന്ന്‍ കയറി. ചുണ്ടുകള്‍ മുകളിലേക്ക് നിരങ്ങി വിറയ്ക്കുന്ന കന്തിനെ കടിച്ചീമ്പി വലിച്ചു… “ഓഹ് ഓഒഹ്ഹ്ഹ…” അശ്വതിയുടെ ചൂടുള്ള ശബ്ദം പുറത്തേക്ക് വമിച്ചു. “ആഹ് മനോജേട്ടാ….എന്താ? മനോജേട്ടാ….എന്നെയിങ്ങനെ സംസാരിച്ച് കൊതിപ്പിക്കാതെ എന്നാ വരുന്നെ? എന്താ?…ഉടനെയില്ലന്നോ…കണ്ടോ അതുകൊണ്ടല്ലേ മനോജേട്ടന്റെ ശബ്ദം ഇങ്ങനെ ഫോണിലൂടെ കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ എനിക്ക് ഇതുപോലെ കഴപ്പ് കേറുന്നെ? അതെ ഒരു പുരുഷനെ മാത്രം ധ്യാനിച്ചിരിക്കുമ്പം അങ്ങനാ…ഏത് പെണ്ണിനും അല്‍പ്പം നിയന്ത്രണം ഒക്കെപ്പോകും കെട്ട്യോന്റെ ശബം കേള്‍ക്കുമ്പം…ആഅഹ്ഹ..” പെട്ടെന്ന് തന്‍റെ വഴുക്കലിലേക്ക് ഉലയില്‍ പഴുപ്പിച്ചെടുത്തതുപോലെയുള്ള ഒരു ഇരുമ്പ്കമ്പി തുളഞ്ഞുകയറുന്നത് അശ്വതിയറിഞ്ഞു. അതോടൊപ്പം അവന്‍റെ അരക്കെട്ടു തന്‍റെ അരക്കെട്ടിലേക്ക് തള്ളിയമര്‍ന്നടിക്കുകയാണ്. ഈശ്വരാ…നിന്നുകൊണ്ട്….!എന്ത് സുഖമാണ് ഇങ്ങനെ….! ദീപക്കിന്റെ അരക്കെട്ട് ഭ്രാന്തിളകിയത് പോലെ അശ്വതിയുടെ കാന്തിനെ, യോനിപ്പിളര്‍പ്പിനെ ഉഴുതുമറിച്ച് നീങ്ങി. പല്ലുകളും ചുണ്ടുകളും മുലകളില്‍ അമര്‍ന്ന്, അരക്കെട്ടില്‍ കൈകള്‍ താങ്ങി, ക്ഷേത്രത്തിന്‍റെ ശ്രീകോവിലിന് മുമ്പില്‍. തുളസിക്കാടുകള്‍ കാറ്റില്‍ അമര്‍ന്നുലഞ്ഞു. കൂവളവും അരളികളും നിശ്ചേതനവിട്ടുലഞ്ഞു. മഴമേഘങ്ങളെ കാറ്റെടുത്തു. അടുത്ത നിമിഷം ദീപക്കിന്‍റെ അരക്കെട്ട് വിറച്ചു. അതിനു നിമിഷങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പ് തന്നെ അശ്വതിയില്‍ രതിമൂര്‍ച്ചയുടെ സ്ഫോടനം സംഭവിച്ചിരുന്നു. ആരെങ്കിലും വരുന്നുണ്ടോ എന്ന്‍ നോക്കാനൊന്നും അവളെക്കൊണ്ടായില്ല. അത്രമേല്‍ സുഖാലസ്യം അവളെ മൂടിയിരുന്നു. അവന്‍റെ നെഞ്ചില്‍ നഗ്നമായ മുലകള്‍ ചേര്‍ത്തമര്‍ത്തി അവള്‍ ഒട്ടിക്കിടന്നു. തന്നെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ച് താപവും കിതപ്പും പങ്കുവെക്കുന്ന ദീപക്ക് പെട്ടെന്നൊരു നിമിഷം ഞെട്ടിയകന്നത് അവള്‍ അറിഞ്ഞു. അവള്‍ പതിയെ കണ്ണുകള്‍ തുറന്നു. ദീപക്കിന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ ശ്രീകോവിലിനകത്ത് ഭയപ്പെടുത്തുന്ന എന്തോ കണ്ടതുപോലെ വിടര്‍ന്നിരുന്നു.

“എന്താ?” അവള്‍ ചോദിച്ചു. “ആ പെണ്ണ്…” അവന്‍ ശ്രീകോവിലിലേക്ക് കണ്ണുകള്‍ കാണിച്ചു. “അവള്‍ നമ്മളെ നോക്കുന്നു…” “ആര്?” “നീ കാണുന്നില്ലേ?” “ഇല്ല…” “നോക്ക് ചുവന്ന നിറമുള്ള പാവാട…കാലില്‍ പാദസരം വരെ കാണാമല്ലോ,” “ഒന്ന്‍ പോ ദീപു..മനുഷ്യരെ പേടിപ്പിക്കാതെ…” പെട്ടെന്ന് തന്‍റെ യോനിക്കുള്ളില്‍ അപ്പോഴും തറഞ്ഞിരിക്കുകയായിരുന്ന ലിംഗം വണ്ണം വെച്ച് ചീര്‍ക്കുന്നത് അവള്‍ അറിഞ്ഞു. “എന്താ പിന്നേം…?” അവള്‍ ചോദിച്ചു. “ആ പെണ്ണ് നോക്കുന്നത് കൊണ്ട്….എന്‍റെ കുണ്ണ പിന്നേം കമ്പിയായി….നിക്ക് നേരെ നിക്ക് ..ഒന്ന്‍ കൂടി അടിക്കട്ടെ..അവടെ മൊഖത്ത് നോക്കി എനിക്ക് ഒന്നുകൂടി നിന്‍റെ പൂറ്റില്‍ അടിക്കണം…” അവള്‍ ആഞ്ഞു അടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ആദ്യത്തേതിനേക്കാള്‍ വലിയ ആവേശമായിരുന്നു ദീപക്കിന് ഇത്തവണ. അവളുടെ അരക്കെട്ടില്‍ ആക്രമണം നടത്തുമ്പോഴും അവന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ ശ്രീകോവിലില്‍ തറഞ്ഞിരുന്നു. “വൌ! വൌ!! നോക്കെടീ..നോക്കി കൊതിക്കെടീ….” അനുനിമിഷം അവന്‍റെ ലിംഗത്തിന്റെ ഘനവും ദൃഡതയുമേറുന്നത് അശ്വതി അറിഞ്ഞു. അവളും ശ്രീകോവിലിലേക്ക് നോക്കി. “ഈശ്വരാ….!!” അശ്വതി ഞെട്ടിത്തരിച്ചു. അവള്‍ അവനില്‍ നിന്ന്‍ കുതറിയകലാന്‍ തുടങ്ങി. “എന്തഡീ..എങ്ങോട്ടാ നീ പൂറും കൊണ്ട് ഓടണെ? നിക്കവിടെ..ഇപ്പം ചീറ്റും പാല്‍…” കുതറിമാറാന്‍ തുടങ്ങിയ അശ്വതിയെ അവന്‍ ബാല പ്രയോഗിച്ച് ചേര്‍ത്ത് നിര്‍ത്തി. “ദീപു വേണ്ട…നിര്‍ത്ത് …അത് ശ്യാമളയാ….അവളാ നമ്മളെ നോക്കിനിക്കണേ…”

“ശ്യാമളയോ? ഏത് ശ്യാമള? ചിന്താവിഷ്ടയായ ശ്യാമളയാണോ? വിജയന്‍ മാഷടെ ഫാര്യ?” അടിയുടെ അക്കം കൂട്ടി പരിഹാസ സ്വരത്തില്‍ ദീപക് ചോദിച്ചു. “അല്ല…ഞാന്‍ മുമ്പ് പറഞ്ഞില്ലേ കൃഷ്ണക്കല്‍ക്കുന്നില്‍ വെച്ച്? രാത്രീല്‍ ….കാമുകന്‍ വെട്ടികൊന്ന ശ്യാമളയെപ്പറ്റി….അവള്‍…. അവള്‍ ചാകാന്‍ നേരം ഇട്ടിരുന്ന ചുവന്ന പാവാട…അതെ പാദസരം…നിര്‍ത്ത് ദീപു …നിര്‍….” ശബ്ദമുയര്‍ത്തിയപ്പോള്‍ ദീപക് അവളുടെ വായ്‌ പൊത്തിപ്പിടിച്ചു ആഞ്ഞടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അശ്വതിയുടെ അരക്കെട്ട് നൊന്ത് നുറുങ്ങി. മാരകമായ ആക്രമണത്വരയോടെ ദീപക്കിന്‍റെ ലിംഗം അവളുടെ യോനിയെ വേദനിപ്പിച്ച് ഉരഞ്ഞുകുത്തി…. “നോക്കടീ ..നോക്കെടീ ശ്യാമളെ….” ഉറക്കെ അട്ടഹസിച്ചുകൊണ്ട് ഊരിയൂരിയടിച്ചുകൊണ്ട് ദീപക് ശ്രീകോവിലിനുള്ളിലേക്ക് നോക്കി. “ആഅഹ് ആഹ്….” അവന്‍റെ അരക്കെട്ട് വീണ്ടും വിറച്ചു. അവന്‍റെ ലിംഗം വീണ്ടും തന്‍റെ യോനിയില്‍ സ്ഖലിച്ചുരുകുന്നത് അവള്‍ അറിഞ്ഞു. കുറെ നിമിഷങ്ങള്‍ അവന്‍ അശ്വതിയെ ചേര്‍ത്തുപിടിച്ചു. അവന്‍റെ കിതപ്പടങ്ങി. വീണ്ടും അവന്‍ ശ്രീകോവിലിലേക്ക് നോക്കി. അപ്പോള്‍ അവിടം ശൂന്യമായിരിക്കുന്നത് അവന്‍ കണ്ടു. “വാ…” ഭിത്തിയില്‍ ചാരി വെച്ചിരുന്ന മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ എടുത്തുകൊണ്ട് ദീപക് വിളിച്ചു. തിരിച്ചുചെല്ലുമ്പോള്‍ ആദിത്യന്‍ കാറില്‍ ദീര്‍ഘ നിദ്രയില്‍ ആയിരുന്നു. ***********************************

വയനാടന്‍ യാത്ര കഴിഞ്ഞ് തിരിച്ചെത്തിയപ്പോള്‍ അശ്വതിയുടെ മനസ്സ് ആശങ്കയാല്‍ നിറഞ്ഞിരുന്നു. പാപം ചെയ്തിരിക്കുന്നു.

ദീപക്കിനോടുള്ള ബന്ധമല്ല, മറിച്ച് പാവനമായ ക്ഷേത്രത്തിന് മുമ്പില്‍, ഭഗവാന്‍റെ രൂപത്തിന് മുമ്പില്‍ അശുദ്ധിയാണ് താന്‍ ചെയ്തത്. ശ്യാമളയുടെ രൂപം കാണിച്ചു തന്നതുവഴി ഭഗവാന്‍ കോപം വെളിപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. പക്ഷെ ദീപക്കിനെ മറക്കാനും തനിക്കാവില്ല. ഇനി അവനെ വിട്ട് ജീവിക്കാന്‍ തനിക്കാവില്ല. അവന്‍ ഇപ്പോഴും തന്‍റെ ദേഹത്ത് സ്പര്‍ശമായി കടന്നുവരാറുണ്ട്. ഇന്നലെയാണ് വയനാട്ടില്‍ നിന്ന്‍ തിരികെയെത്തിയതെങ്കിലും വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് വര്‍ഷങ്ങളുടെ പഴക്കം തോന്നിക്കുന്നു ആ യാത്രയ്ക്ക്. അവന്‍ നാളെ വരാം എന്നാണ് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. ബാംഗ്ലൂര്‍ പോയതാണ്. അവിടെ സുഖമില്ലാതെ ആശുപത്രിയില്‍ പ്രവേശിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന അമ്മാവനെ കാണുവാന്‍. പെട്ടെന്നിങ്ങ് വന്നാല്‍ മതിയായിരുന്നു. അവനോടൊത്ത് കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങള്‍ എത്രമായികമായിരുന്നു! എത്ര മാന്ത്രികമായിരുന്നു! ഉത്സവം പോലെ. എന്തൊരു അനുഭൂതിയാണ് ആ ഓര്‍മ്മകള്‍ക്ക്! താന്‍ ഇതുവരെ അറിയാത്ത സുഖത്തിന്‍റെ ഏതൊക്കെ വഴികളിലൂടെയാണ്‌ അവന്‍ തന്നെ കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പോയത്! എത്രയോ ലഹരി നിറയുന്ന അനുഭവമാണ് കാമം എന്ന്‍ ദീപക് തന്നെ പഠിപ്പിച്ചു. എത്ര അനുഭവിച്ചാലും മതിവരാത്ത അനുഭവമാണ് കാമം എന്നറിയാന്‍ തനിക്ക് ദീപക്കിന്‍റെ സഹായം വേണ്ടിവന്നു. ആ ഓര്‍മ്മയില്‍ യോനിയ്ക്കകം കൊഴുത്ത് നിറഞ്ഞ് ഉറപൊട്ടി ഒലിക്കുകയാണ്. ആ ഓര്‍മ്മയില്‍ അശ്വതിയുടെ വിരലുകള്‍ നൈറ്റിയുടെ പുറത്ത്കൂടി യോനിതടം അമര്‍ത്തി തഴുകി. “ഓഹ്…!!” ലഹരി കൂടുകയാണ്! നിയന്ത്രിക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ല. അവള്‍ നൈറ്റി മേലേക്ക് ഉയര്‍ത്തി പാന്‍റ്റീസിനകത്ത് കോടി വിരലുകള്‍ കടത്തി കവകള്‍ അകത്തി വെച്ചു. “എന്‍റെ ദീപു ..എന്‍റെ ദീപു…” അവന്‍റെ സുന്ദരമായ ശരീരം, അവന്‍റെ ബലിഷ്ടമായ മാംസപേശികള്‍, അവന്‍റെ മോഹനമായ അരക്കെട്ട്, അരക്കെട്ടിന്‍റെ മദ്ധ്യത്തില്‍ ഗോപുരം പോലെ ഉയര്‍ന്നു വിറയ്ക്കുന്ന കൂറ്റന്‍ ലിംഗം…. അവളുടെ മനസ്സ് നിറയെ ദീപക്കിന്‍റെ വിവിധ രൂപങ്ങളുടെ കൊളാഷ് നിറഞ്ഞു. അതോടൊപ്പം വിരല്‍ യോനിയിലെ കൊഴുപ്പില്‍ അതിദ്രുതം ചലിച്ചു. യോനിപ്പിളര്‍പ്പില്‍, കന്തില്‍, ഗുദദ്വാരത്തില്‍, മുലകണ്ണുകളില്‍ വിരലും നഖവും നൊന്ത്, സുഖിച്ച്, അമര്‍ന്ന്, ഉരഞ്ഞ് നീങ്ങി… “ആഅഹ്…എന്‍റെ പൊന്നേ..ദീപക്….”

അവള്‍ അരക്കെട്ടുയര്‍ത്തി വളഞ്ഞുകൊണ്ട് വിരലുകള്‍ ആവേശത്തോടെ കന്തിന്‍മേല്‍ വൃത്തത്തില്‍ കറക്കി. “കുട്ടാ..മുത്തേ ….ചക്കരേ…വാടാ…വന്ന് എന്നെ…എന്നെ…എന്നെ…..ഊക്ക്….ആഹഹഹ്…” അരക്കെട്ട് മുകളിലേക്ക് കുതിച്ചുപൊങ്ങി. വിരലുകള്‍ ഏതാണ്ട് മുഴുവനും യോനിക്കുള്ളില്‍ ഇറങ്ങി. മറ്റേക്കൈകൊണ്ട് തരിച്ചുതുടിക്കുന്ന കന്തില്‍ ഞരടി ഞെക്കി. “ഓഹോഹോഹ്ഹ്ഹോ…” അശ്വതിയുടെ ശബ്ദം മുറിയില്‍ നിറഞ്ഞു. അരക്കെട്ട് വീണ്ടും വീണ്ടും പൊങ്ങിയുയര്‍ന്നു പോകുന്നു. ദേഹം വിറച്ചു കഴയ്ക്കുന്നു. “മോനേ ..മുത്തേ …എടാ ..മൈരേ….ഹാആയ….” ദേഹത്തിന്‍റെ വിറയലും കൈകളുടെ വേഗതയും അരക്കെട്ടിന്‍റെ കുതിപ്പും ക്രമാതീതമായി ഉയര്‍ന്നു. അവളില്‍ നിന്ന്‍ വീണ്ടും വസന്തത്തിന്‍റെ നിറങ്ങള്‍ പുറത്തേക്ക് പ്രവഹിച്ചു. വളരെ നേരം. പല തവണ. കിതപ്പടങ്ങുവോളം അവള്‍ ഇരുകൈകളും അരക്കെട്ടില്‍ നിന്നും മാറ്റിയില്ല. ************************************ “എന്‍റെ ഷിനി ചേച്ചി എനിക്ക് വയ്യ…” ഉച്ചയ്ക്ക് ഊണു കഴിഞ്ഞ് റസ്റ്റ്‌ റൂമില്‍ ഒരുമിച്ച് ഇരിക്കവേ വിഷാദം തുളുമ്പുന്ന മുഖത്തോടെ അശ്വതി പറഞ്ഞു. “കാര്യം കാണാതായിട്ട് ഒരു ദിവസമേ ആയുള്ളൂ….പക്ഷെ….പത്തുകൊല്ലം ആയത് പോലെയാ….” “ഇത്ന്താ മോളെ ഇങ്ങനെ?” ഷിനി അവളുടെ അവസ്ഥയില്‍ അദ്ഭുതപ്പെട് ചോദിച്ചു. “മനോജ്‌ ഇല്ലാത്തത്കൊണ്ട് നിന്‍റെ പിരിമുറുക്കം ഒന്ന്‍ മാറാന്‍…അതല്ലേ ഞാന്‍ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളൂ? നീയത് ഒരു ഇമോഷണല്‍ പ്രശ്നം ആക്കി മാറ്റിയോ? അശ്വതിയെ അവള്‍ മനസ്സിലാകാത്തത് പോലെ നോക്കി. “ചേച്ചി അതൊന്നും എനിക്കറിയത്തില്ല..എനിക്കിപ്പം ദീപക്കിനെ കാണണം…” അവളുടെ മിഴികള്‍ നിറഞ്ഞൊഴുകി. അത് കണ്ടു ഷിനി തലയില്‍ കൈ വെച്ചു. “അശ്വതീ…”

ഷിനി ശബ്ദമുയര്‍ത്തി. “നീ ചുമ്മാ പൊട്ടുകളിക്കല്ലേ…വെറുതെ മനുഷ്യരെ വിഷമിപ്പിക്കരുത്…” പെട്ടെന്ന് ഡോക്റ്റര്‍ സുരേഷ് അങ്ങോട്ടു വന്നു. “എന്താ അശ്വതി മുഖം വല്ലാതിരിക്കുന്നെ?” അയാള്‍ ചോദിച്ചു. “ഒന്നൂല്ല സാര്‍…” അവള്‍ മുഖം തുടച്ചു. “അതോ ഇനി ഹസബന്‍ഡ് …എന്താ പേര്…മനോജ്‌ ..അല്ലേ…” “അതെ സാര്‍…” അവള്‍ അല്‍പ്പം അദ്ഭുതം ഭാവിച്ച് പറഞ്ഞു. “ആ..മനോജിനെ ഓര്‍ത്ത് വിഷമിച്ചിരിക്കയാണോ?” “ഏയ്‌ ..അതൊന്നും അല്ല ..സാര്‍…” ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് അശ്വതി പറഞ്ഞു. “ഓക്കേ…” അയാള്‍ പെട്ടെന്ന് അവിടെ നിന്നും പോയി. “മനോജേട്ടന്‍റെ പേരൊന്നും ഞാന്‍ ഡോക്റ്ററോട് പറഞ്ഞിട്ടില്ലല്ലോ….പിന്നെ…” അശ്വതി അതിയായ അദ്ഭുതത്തോടെ ഷിനിയോടു പറഞ്ഞു. “അതേ…സുരേഷ് ഡോക്റ്റര്‍ ഈ ഹോസ്പ്പിറ്റലിന്റെ എം ഡിയാണു മോളെ..അപ്പം അതൊക്കെ ഓട്ടോമാറ്റിക്കലായി അറിയും…” ഷിനി സാധാരണ മട്ടില്‍ പറഞ്ഞു. “എന്നാലും…” അദ്ഭുതം വിടാതെ അശ്വതി സാവധാനം പറഞ്ഞു. രെജിസ്റ്ററില്‍ അവളുടെ പേര് എം വി അശ്വതി എന്നായിരുന്നു. “ഞാനേ സുരേഷ് ഡോക്റ്ററുടെ കണ്‍സല്‍ട്ടേഷന്‍ റൂമിന് ബാക്കില്‍ ഒരു മുറിയില്ലേ? അങ്ങോട്ടു പോകുവാ. ഇപ്പം വന്നപ്പം എന്നെ കണ്ണ്‍ കാണിച്ചാരുന്നു… എനിക്കും കഴക്കാന്‍ തൊടങ്ങി. ഡോക്ട്ടര്‍ടെ കഴപ്പ് മൂത്ത കുണ്ണ ശരിക്കും ഒന്ന്‍ പൂറ്റില്‍ കേറ്റി അടിച്ചൂക്കിക്കണം….രണ്ട് ദിവസവായി ശരിക്ക് കടിക്കുവാ…” ഷിനി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “വരുന്നോ…വേണേ ഈ ചക്ക മൊല രണ്ടും ഡോക്റ്ററെക്കൊണ്ട് ഒന്ന്‍ പിടിപ്പിക്ക്…” അത് പറഞ്ഞു ഷിനി അവളുടെ ഇരുമുലകളും യൂണിഫോമിനു മുകളിലൂടെ ഞെക്കിക്കശക്കി. “ഒഹ്..വിട്…”

അശ്വതി ഷിനിയുടെ കൈകള്‍ പിടിച്ചുമാറ്റി. “വേദനിക്കുന്നു…” “എങ്ങനെ വേദനിക്കാതിരിക്കും?” വീണ്ടും പിടിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് ഷിനി പറഞ്ഞു. “ഒരു ദിവസം മൊത്തം ഞെക്കിപ്പഴുപ്പിക്കാന്‍ കൊടുത്തില്ലേ? മൊലയാന്ന് കരുതി അത് കഴപ്പു തീര്‍ക്കാന്‍ മാത്രവോള്ള സാധനവോന്നുവല്ല…” “ചേച്ചീം അതോര്‍ത്താല്‍ നന്ന്…” അശ്വതിയും ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു. ******************************************* ഡോക്റ്റര്‍ വിക്രമന്‍ പിള്ളയുടെ കൂടെയായിരുന്നു അന്ന് അശ്വതിയുടെ റൌണ്ടിംഗ്. വാര്‍ഡില്‍ നിന്നും വാര്‍ഡിലേക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍ അയാള്‍ അറിഞ്ഞും അറിയാതെയും തന്നെ മുട്ടാനും ഉരുമ്മാനും ശ്രമിക്കുന്നത് അവള്‍ അറിഞ്ഞു. പരസ്പ്പരം മുട്ടാതെയിരിക്കാനുള്ള അവസരങ്ങള്‍ പരമാവധി ഒഴിവാക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അല്‍പ്പം ഗ്യാപ്പ് കിട്ടിയാല്‍ അയാള്‍ പരമാവധി മുതലെടുക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത് അവള്‍ കണ്ടു. മൂന്ന്‍ മണിവരെ പിടിപ്പത് പണിയുണ്ടായിരുന്നു അശ്വതിക്ക്. ഷിനി ഇനിയും വന്നില്ല എന്ന്‍ അവള്‍ കണ്ടു. ഇന്ന്‍ ശരിക്കും ഷിനിക്ക് നൈറ്റ് ഡ്യൂട്ടിയാണ്. സുരേഷ് ഡോക്റ്ററെ സുഖിപ്പിക്കാന്‍ വേണ്ടി മാത്രം വന്നതാണ് അവള്‍. കാര്യം കഴിയുമ്പോള്‍ കയ്യിലേക്ക് വരുന്ന ആയിരങ്ങള്‍ അവള്‍ക്ക് വലിയ പ്രലോഭനം നല്‍കുന്നുണ്ട്. തിരികെ റസ്റ്റ്‌ റൂമില്‍ എത്തിക്കഴിഞ്ഞ് മൊബൈല്‍ ഫോണെടുത്ത് ദീപക്കിന്‍റെ മിസ്സ്ഡ് കോള്‍ ഉണ്ടോയെന്നു ചെക്ക് ചെയ്തു. അന്ന്‍ പലതവണ വിളിച്ചെങ്കിലും പരിധിയ്ക്ക് പുറത്താണ് എന്ന മെസേജ് മാത്രമാണ് അവള്‍ക്ക് കേള്‍ക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞത്. അവള്‍ ദീപക്കിന്‍റെ നമ്പറിലേക്ക് വിളിച്ചു. “ദ നമ്പര്‍ യൂ ആര്‍ ട്രയിംഗ് റ്റു റീച്ച് ഡസ് നോട്ട് എക്സിസ്റ്റ്….” “താങ്കള്‍ വിളിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന നമ്പര്‍ നിലവിലില്ല….” അശ്വതിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല. ദീപകിന്‍റെ ഫോണ്‍ ഇനി എവിടെയെങ്കിലും നഷ്ട്ടപ്പെട്ടുപോയിക്കാണുമോ? അല്ലെങ്കില്‍പ്പിന്നെ എന്ത് കൊണ്ടാണ് അവന്‍ ഇതുവരെ വിളിക്കാതിരുന്നത്? ഇപ്പോള്‍ ഈ മെസേജും! ആര്‍ക്കോ അവന്‍റെ ഫോണ്‍ കളഞ്ഞുകിട്ടിയിരിക്കുന്നു! അല്ലെങ്കില്‍ ആരോ അവന്‍റെ ഫോണ്‍ മോഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നു! എന്നിട്ട് സിം കാര്‍ഡ് നശിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു! പെട്ടെന്ന് വാട്ട്സ്ആപ്പ് മെസേജ് ടോണ്‍ വന്നു.

അവള്‍ അക്ഷമയോടെ, പ്രതീക്ഷയോടെ വാട്ട്സ്ആപ്പ് തുറന്നു. അപരിചിതമായ ഒരു നമ്പര്‍. വീഡിയോ. അവള്‍ വീഡിയോയില്‍ പ്രസ് ചെയ്തു. വീഡിയോ ലോഡ് ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങി. വീണ്ടും പ്രസ് ചെയ്തു. വീഡിയോ പ്ലേ ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങി. അശ്വതിയുടെ നെഞ്ചില്‍ ഇടിമിന്നല്‍ പാഞ്ഞു. അവളുടെ കൈയില്‍ നിന്ന്‍ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ താഴെവീണു. പെട്ടെന്ന് ഫോണ്‍ ബെല്ലടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. തൊട്ടുമുമ്പില്‍ കിടക്കുന്ന ഒരു വിഷപ്പാമ്പിനെയെന്നപോലെ അവള്‍ തന്‍റെ ഫോണിനെ നോക്കി. വിറയ്ക്കുന്ന വിരലുകളോടെ അശ്വതി നിലത്ത് നിന്നും ഫോണെടുത്തു. അപരിചിതമായ നമ്പറില്‍ നിന്നാണ്. അവള്‍ പച്ച സിഗ്നലില്‍ വിരലമര്‍ത്തി. ഫോണ്‍ ചെവിയോട് ചേര്‍ത്തു. “ഹലോ…” മരവിച്ച ഒരു സ്വരം അവളുടെ കാതിനെ പൊള്ളിച്ചു. “ഹ്…ഹല്‍ ..ഹലോ…” അവള്‍ ഭയന്ന് അരണ്ട് സാവധാനം പ്രതികരിച്ചു. “ഹലോ അശ്വതി…” “അ..അത്..അതേ..അശ്വതി…” “വീഡിയോ കണ്ടോ?” അപരിചിതമായ ആ സ്വരം തന്‍റെ പ്രാണനെക്കുരുക്കിട്ട് മുറുക്കുകയാണ്! ദേഹം അഗ്നിനാളങ്ങള്‍ നക്കിത്തുവര്‍ത്തുന്ന അനുഭവം! “നി..നിങ്ങ്…നിങ്ങള്‍ ആ…ആരാ…” “റാംജി റാവു സ്പീക്കിംഗ് എന്നാ പറയണ്ടേ…പക്ഷെ പറയുന്നില്ല…ഇന്നസെന്‍റ്റും ടീമും പിന്നാലെ വന്നാലോ…” “പ്ലീസ്…നിങ്ങള്‍ ആരാ…” അശ്വതിയുടെ കരച്ചില്‍ ഫോണിലൂടെ കടന്നുപോയി. “ഫ! പൂറിമോളെ…”

ഫോണിലൂടെ അസഭ്യത്തിന്റെ ദുര്‍ഗന്ധം അവളുടെ കാതിനെ പൊള്ളിച്ചു. “കെട്ട്യോനെ വഞ്ചിച്ചു വ്യഭിചരിച്ച് നടക്കുന്ന നീ ആരെകാണിക്കാനാടീ ഇപ്പം പൂങ്കണ്ണീരൊഴുക്കുന്നെ? കണ്ടില്ലേ നീ നിന്‍റെ വീട്ടില്‍ തുണിയില്ലാതെ കാമുകന് പൂറു തിന്നാന്‍ കൊടുക്കുന്നേന്‍റെ എച്ച് ഡി ക്ലാരിറ്റിയോള്ള വീഡിയോ? കണ്ടില്ലെടീ? എടീ മൈരേ നിന്നെപ്പോലെയോള്ള അറുവാണി കൂത്തിച്ചികള്‍ നാടുനീളെ ഒള്ളത് കൊണ്ടാ ബാക്കിയൊള്ളോമ്മാര് പച്ചരി വാങ്ങി ജീവിച്ച് പോകുന്നെ…” അശ്വതിയ്ക്ക് ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല. “നിങ്ങളാരാ?” “എന്‍റെ പേര് ചന്ദ്രബാബു നായിഡു. താമസം ഹൈദരാബാദ് ജൂബിലി ഹില്‍സില്‍. വീട് നെല്ലൂര്‍ ജില്ല. പോസ്റ്റ്‌ ഓഫീസ് കുപ്പം. ഇനിയെന്നാ മോള്‍ക്ക് അറിയേണ്ടേ?” “……..” “നിന്‍റെ സിനിമ ഡോള്‍ബി സിസ്റ്റത്തില്‍ ത്രീ ഡി കണ്ണടവെച്ച് ലോകര് മൊത്തം കാണണം എന്ന്‍ നെനക്ക് ആഗ്രഹാവൊണ്ടോ? ചോദിച്ചേന് യെസ് അല്ലേല്‍ നോ എന്നല്ലാതെ മൈരേ കരഞ്ഞെങ്ങാനും കാണിച്ചാ നിന്‍റെ പൂറ്റില്‍ ഇവിടുന്നു വെക്കും ഞാന്‍ കുഴിബോംബ്‌…” “നോ..” “വെരി ഗുഡ് ….. പണി നേഴ്ശ്യാവൃത്തിയാണേലും ഇപ്പഴും വെളിവൊക്കെ ഒണ്ട്…” “……..” എങ്കില്‍ നെഴ്ശ്യാവൃത്തിചെയ്യുന്ന അശ്വതി ശ്രദ്ധിച്ച് കേള്‍ക്ക്..ഇന്ന്‍ രാത്രി നിന്‍റെ വീട്ടില്‍ ഒരഥിതി വരും അവനെയങ്ങ് സല്‍ക്കരിച്ച് വിട്ടേരേ…” “നോ!” അശ്വതി പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു. “നോ! നഹീ! എന്നൊക്കെ ശോഭനേം റാണി മുഖര്‍ജീം പറയുന്നപോലെ അലറിക്കൂവിയാ മൈരേ…നിന്‍റെ ഈ സില്‍മ സൂപ്പര്‍ ഹിറ്റാകും….ഇന്റര്‍നെറ്റ് ഇമാക്സ്‌ തീയെറ്ററില്‍…..കാണണോ നിനക്ക്…” “എന്താ ന്നിങ്ങടെ ഉദ്ദേശം?” ധൈര്യം സംഭരിച്ച് അശ്വതി ചോദിച്ചു. “ദുരുദ്ദേശം…” അയാളുടെ ചിരി അവള്‍ കേട്ടു. “നിന്നെ ശരിക്ക് വിക്കുക…നിന്നെപ്പോലെ ഒരു സൂപ്പര്‍ ചരക്കിനെ വെച്ച് കോടികള്‍ ഉണ്ടാക്കുക…ഇത് തന്നെ ഉദ്ദേശം. എന്താ പിടിച്ചില്ലേ? എന്‍റെ ഫോണില്‍ നീയെന്ന നിക്ഷേപം ഒരാളും അറിയാതെ കെടക്കും മോളെ…വേറെ ആര്‍ക്കങ്കിലും ഈ വീഡിയോ മൊതല് ലീക്കായി കിട്ടിയാ അവരുണ്ടാക്കൂലെ കാശ്…”

പെട്ടെന്ന് അശ്വതിയ്ക്ക് ബോധക്ഷയം വരുന്നത് പോലെ തോന്നി. ദീപക്കിന്‍റെ സ്വരമാണ്! തീര്‍ച്ച! എന്തോ രീതി ഉപയോഗിച്ച് അവന്‍ സ്വരം മാറ്റി പറയുകയാണ്‌! ദീപക്കാണ് എങ്കില്‍ തന്നെ പറ്റിക്കാന്‍ പേടിപ്പിക്കാന്‍ പറയുകയാണ്‌. “ദീപക്!” “……” “ദീപക് പ്ലീസ്!” “മൈര്! നാശം പിടിക്കാന്‍! നീയെങ്ങനെയാടീ എന്‍റെ സ്വരം തിരിച്ചറിഞ്ഞേ? ഈ ചൈനാക്കാരുടെ ആപ്പ്സ് ഒക്കെ ചുമ്മാ പറയുന്നതാ…ശ്യെ!” “ദീപക്കേ…എന്‍റെ മുത്തേ നീ എന്നെ പേടിപ്പിച്ച് കളഞ്ഞല്ലോടാ…നീയെവിടുന്നാ വിളിക്കുന്നെ…പ്ലീസ് വാ…” “എടീ…ഇപ്പം ഞാന്‍ മുത്തും ചക്കരേം ഒന്നും അല്ല…ബിസിനസ്മാന്‍..യൂ ക്യാന്‍ കാള്‍ മീ ബിസിനെസ് മാന്‍! ക്യാപ്പിറ്റല്‍ നിന്‍റെ ബോഡി…ഏകദേശം ഒരു ജി ബി ലെങ്ങ്തുള്ള ഒരു ഫിലിം ഉണ്ട്..നീയും ഞാനും അഭിനയിച്ച അവളുടെ രാവുകള്‍…പോണ്‍ ഹബ്ബിനോ ബ്രസേഴ്സിനോ സബ്മിറ്റ് ചെയ്താലും കുറച്ച് പണമുണ്ടാക്കാം…അതിന്‍റെ ആവശ്യമില്ല..നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ ഉണ്ടല്ലോ..നല്ല സൊയമ്പന്‍ അച്ചായന്‍മാരും പിള്ളേച്ചന്‍മാരും കോയമാരും….നിന്നെപ്പോലെ ഒരു ചരക്ക് ആകുമ്പോള്‍ എറിഞ്ഞുതരും അവര്‍ കോടികള്‍….അപ്പം പറഞ്ഞപോലെ….ഞാനീ സിറ്റീല്‍ തന്നെയുണ്ട്…ഒരഭ്യാസോം നടക്കില്ല…നടന്നാല്‍ നിന്‍റെ ഫാമിലി സ്വാഹാ…” ദീപക്ക് പറഞ്ഞത് മുഴുവനും മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും ഒരു കാര്യം അശ്വതിക്ക് തീര്‍ച്ചയായി. താന്‍ വഞ്ചിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു! അപ്പോഴാണ്‌ കാഷ്വാലിറ്റിയില്‍ നിന്ന്‍ അവള്‍ ഷിനിയുടെ അലമുറകേള്‍ക്കുന്നത്. അശ്വതി കാഷ്വാലിറ്റിയുടെ നേര്‍ക്ക് കുതിച്ചു. ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയെ താങ്ങിപ്പിടിച്ച് ചിലര്‍ അകത്തേക്ക് എടുക്കുന്നു. അകത്തു നിന്ന്‍ വന്ന സ്ട്രെക്ച്ചറില്‍ അവളെ കിടത്തുന്നു. ഷിനിയെ ചിലര്‍ തീര്‍ന്നു പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. “ചേച്ചീ, എന്താ? എന്താ പറ്റീത്? ആരെയാ കൊണ്ടുവന്നെ?” കാഷ്വാലിറ്റിയിലേക്ക് അതിവേഗം നടക്കുന്നതിനിടയില്‍ അശ്വതി ചോദിച്ചു. “എന്‍റെ അനിയത്തിയാ അശ്വതീ അത്..എന്‍റെ ഈശോയേ…അവള്‍ക്ക് ഒന്നും വരുത്തല്ലേ….എന്‍റെ സിനിമോള്‍ക്ക് ഒന്നും വരുത്തല്ലേ….” കാഷ്വാലിറ്റിയില്‍ എത്തുന്നതിനു മുമ്പ് തന്നെ പലരില്‍നിന്നും അശ്വതി കാര്യങ്ങളുടെ ഗൌരവം പൂര്‍ണ്ണമായി അറിഞ്ഞു.

സിനി ഒരാളുമായി പ്രണയത്തിലായിരുന്നു. അവള്‍ അയാളുമായി ശാരീരികമായി ബന്ധപ്പെട്ടു. അയാള്‍ അവയൊക്കെ രഹസ്യമായി മൊബൈല്‍ ക്യാമറയില്‍ പകര്‍ത്തിയിരുന്നു. അവ കാണിച്ച് അയാള്‍ അവളെ ബ്ലാക്ക് മെയില്‍ ചെയ്തു. താന്‍ നിര്‍ദേശിക്കുന്നയാളുകളുമായി കിടക്ക പങ്കിടാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു. അവള്‍ ഫ്യൂറഡാന്‍ എന്ന അതീവ മാരകമായ കീടനാശിനി കുടിച്ച് ആത്മഹത്യയ്ക്ക് ശ്രമിച്ചു. കാഷ്വാലിറ്റിയില്‍, ശ്വാസം കഴിക്കാന്‍ വിസമ്മതിക്കുന്ന സിനിയോടു അശ്വതി പറഞ്ഞു: “മോള്‍ വിഷമിക്കണ്ട…..ഒരു കുഴപ്പവും വരില്ല….” “ചേച്ചീ…” സിനിയുടെ അസ്പഷ്ടമായ ശബ്ദം അശ്വതി കേട്ടു. “വിടരുത് അവനെ….അവനെ …ദീപക്കിനെ…” അശ്വതി സ്തംഭിച്ചുനിന്നു. “ദീപക്?” അവള്‍ ചോദിച്ചു. “അവന്‍….” സിനി വീണ്ടും അസ്പഷ്ടമായി പറഞ്ഞു. “അവന്‍…. ദീപക്…..എനെ നശിപ്പിച്ചവന്‍…..” സിനി പിന്നെ ശബ്ദിച്ചില്ല. അവളുടെ ശ്വാസം നിലച്ചു. എന്നെന്നേയ്ക്കുമായി. ***************************************** കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളോടെ അശ്വതിയും ഷിനിയും പരസ്പ്പരം നോക്കിയിരുന്നു. “അവന്‍…ഇല്ല… അശ്വതീ…” പുറത്തേ നിലാവിലേക്ക് നോക്കി ഷിനി പറഞ്ഞു. ശവസംസ്ക്കാരത്തിനു വന്ന ബന്ധുക്കള്‍ അവിടെയും ഇവിടെയുമായി മാറിയിരുന്ന് പലതും സംസാരിക്കുന്നുണ്ട്.

“ഇതാരുടെയും തെറ്റല്ല…ഞാന്‍ ചെയ്ത തെറ്റുകള്‍ക്ക് ഈശോ ശിക്ഷിച്ചത് എന്നെ….എന്ത് മാത്രം തെറ്റുകള്‍…നിന്നെപ്പോലും അവനിലേക്ക് ഞാന്‍ എറിഞ്ഞു കൊടുത്തിട്ട്….” ആട്ടിന്‍കൂടിനടുത്ത് കസേരകളില്‍ അഭിമുഖം ഇരിക്കുകയായിരുന്നു അവര്‍. “അവനന്നു ആശുപത്രിയില്‍…അഡ്മിറ്റ്‌ ആയത് ഡ്രാമ ആയിരുന്നില്ലേ….പോലീസ് കേയ്സ് ഒന്നും ഉണ്ടായില്ലേ?” ഷിനി അവളെ നോക്കി പരിഹാസരൂപേണ ചിരിച്ചു. “എന്‍റെ മോളെ ഒരു റെക്കോഡിലും അവന്‍ അഡ്മിറ്റ്‌ ചെയ്തതായി രേഖകള്‍ ഇല്ല…ഞാന്‍ ഡാറ്റ മൊത്തം ചെക്ക് ചെയ്തു….!” “എന്ന്‍ വെച്ചാല്‍? ഹോസ്പ്പിറ്റല്‍ അധികൃതര്‍ അറിയാതെ എങ്ങനെ? അതിനര്‍ത്ഥം….എന്‍റെ ഭഗവാനെ ഡോക്റ്റര്‍ സുരേഷ് കൂടി അറിഞ്ഞുള്ള ഡ്രാമയാണോ …ഇത്….” “എനിക്കൊന്നും ….മോളെ….. അറിയില്ല…ഞാന്‍ …” ഷിനി വീണ്ടും പൊട്ടിക്കരയാന്‍ തുടങ്ങി. പെട്ടെന്ന് അശ്വതിയുടെ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ ശബ്ദിച്ചു. അതെ നമ്പര്‍. ഇത്തവണ പക്ഷെ അശ്വതി പരിഭ്രമിക്കാതെ സംസാരിച്ചു. “ഹലോ…” “അപ്പൊ ..പറഞ്ഞത് പോലെ ഇന്ന്‍ രാത്രി…” “ഞാന്‍ റെഡി…” അശ്വതി പറഞ്ഞു. “പക്ഷെ ബിസിനസ്കാരാ….ചെറിയ ഒരു വ്യത്യാസം ഉണ്ട്. പ്രോഗ്രാമില്‍….അതായത് എനിക്ക് നിന്നെ ഒന്ന്‍ കാണണം. സംസാരിക്കണം….” “എന്തിനു?” “എന്തിനെന്നോ?” അശ്വതി ചിരിച്ചു. “ബിസിനസ്സിലെ ക്യാപിറ്റല്‍ ഞാനല്ലേ? അപ്പോള്‍ ലാഭവീതം എനിക്കും വേണം. അത് ചര്‍ച്ച ചെയ്തു തീരുമാനിച്ചിട്ട് മതി കാര്യങ്ങള്‍ ഒക്കെ. ഇതിപ്പോള്‍ ഇത്രേം ലാഭമുള്ള ഒരു ബിസിനെസ്സ് ആണെന്ന് ഞാന്‍ ഇപ്പഴല്ലേ അറിയുന്നെ….അത് കൊണ്ട് രാത്രി പന്ത്രണ്ട് മണിക്ക് നീ വരണം. കൃഷ്ണക്കല്‍ക്കുന്നില്‍….”

“ഓഹോ അങ്ങനെയാണോ? എടീ മോളെ എന്‍റെ കൈയ്യില്‍ ബോംബാ ഇരിക്കുന്നെ. നിന്‍റെ ലൈഫ് ഭസ്മം ആക്കാനുള്ള ബോംബ്‌!!” “ഫ!! കഴ്വര്‍ടെ മോനേ. അടക്ക് വെക്ക് നിന്‍റെ നാവ്! പൂറിമോനേ!!!” അശ്വതിയുടെ ആട്ട്കേട്ടു ഷിനിയും സ്തംഭിച്ചു. “നെനക്ക് വേണേല്‍ മതി! നീ വന്നില്ലേല്‍ എനിക്ക് പുല്ലാണ്! നിനക്ക് എന്നെ വിറ്റ് തിന്നണേല്‍ മാത്രം ഒണ്ടാക്കിയാ മതി! നീ കഷ്ട്ടപ്പെട്ടു എന്‍റെ മൊലേം കൊതോം പൂറും നാട്ടുകാരെ കാണിക്കണ്ട! പൂറു എന്‍റെ ആണേല്‍ ആ രണ്ട് മൊല എന്‍റെ ആണേല്‍ ഞാന്‍ തന്നെ സെല്‍ഫി വീഡിയോ എടുത്ത് കാണിച്ചോളാട്ടൊ. നീ വന്നാ നെനക്ക് കൊള്ളാം. അല്ലേല്‍ വേറെ കൊള്ളാവുന്ന ഒരു ബിസിനസ് പാര്‍ട്ട്ണറെത്തേടി ഞാന്‍ പോകും…ഓക്കേ…അരമണിക്കൂര്‍ മാക്സിമം ഞാന്‍ കാത്ത് നില്‍ക്കും….വന്നില്ലേ ഞാന്‍ എന്‍റെ പാട്ടിന് പോകും…!!” ആ സംസാരമൊക്കെ കേട്ടിരിക്കയായിരുന്ന ഷിനി കണ്ണുകള്‍ മിഴിച്ചു. “മോളെ..നീ എന്തോക്കെയാടി പറഞ്ഞെ?” “ചേച്ചി…” അവള്‍ സാവധാനം പറഞ്ഞു. “കഥ തുടങ്ങിയതാണേല്‍ അതിന് ഒരവസാനം വേണ്ടേ?” *********************************** യക്ഷിപ്പാലയ്ക്ക് കീഴിലെ കൃഷ്ണവിഗ്രഹത്തിനും ശിലയായി മാറിയ വിശ്വകര്‍മ്മാവിന്‍റെ രൂപത്തിനും മേലേ പാതിരാക്കാറ്റ് വീശാന്‍ തുടങ്ങി. നിറനിലാവില്‍ പാലയുടെ സൌന്ദര്യം വിലോഭനീയമായി ഇളകി. ദീപക് പതിയെ ദൈവപ്പാലക്ക് കീഴിലെ വിഗ്രഹങ്ങളുടെ നേരെ നടന്നു. പാര്‍ഥസാരഥിയും വിശ്വകര്‍മ്മാവും നിലാവില്‍ മൌനസുഗന്ധതിലാണ്. പെട്ടെന്ന് ദീപക് നിന്നു. മിനിങ്ങാന്ന് വയനാട്ടില്‍ പോയപ്പോള്‍ ക്ഷേത്ര ശ്രീകോവിലിനുള്ളില്‍ നിന്ന്‍ തന്നെ നോക്കിയ പെണ്‍കുട്ടി തനിക്ക് മുമ്പിലൂടെ നടന്നുപോകുന്നത് കണ്ടതുപോലെ അവനു തോന്നി. “ഹേയ്…” അവന്‍ ഉച്ചത്തില്‍ വിളിച്ചു. അവള്‍ തിരിഞ്ഞുനോക്കാതെ യക്ഷിപ്പാലയുടെ നേര്‍ക്ക് നടക്കുകയാണ്. അല്ല..അങ്ങനെയൊരു രൂപം മുമ്പിലില്ല. തോന്നലാണ്. അല്‍പ്പനിമിഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ അവന്‍ യക്ഷിപ്പാലയുടെ ചുവട്ടിലെത്തി. “അശ്വതീ…” അവന്‍ വിളിച്ചു. പെട്ടെന്ന് പാലയുടെ പിമ്പില്‍ നിന്ന്‍ ചുവന്ന ചുരിദാര്‍ ധരിച്ച ഒരു സ്ത്രീരൂപം പ്രത്യക്ഷമായി. “ആശ്വ…ങ്ങ്ഹേ? ആരാ ഇത് ഷിനിയോ?”

അവന്‍ ചിരിച്ചു. പിന്നെ ചുറ്റും നോക്കി. “ഓ..അപ്പം നല്ല പ്രിപ്പറേഷനോടെ ആണ് ആ പൂറിമോള് വന്നിരിക്കുന്നത്….എവിടെ അവള്‍….?” ഷിനി പിമ്പില്‍ കൈകള്‍ പിണച്ചുവെച്ചുകൊണ്ട് ഒരു ചുവടുകൂടി ദീപക്കിന് നേരെ വെച്ചു. “പറയെടീ എവിടെ ആശ്വ….” ഷിനിയുടെ കൈകള്‍ മുമ്പോട്ട്‌ ആഞ്ഞു. വലത് കയ്യില്‍ പിടിച്ചിരുന്ന തേച്ച് മൂര്‍ച്ച കൂട്ടിയ വാക്കത്തി ദീപക്കിന്‍റെ കഴുത്തിന്‌ വിലങ്ങനെ വീണു. ഭയാക്രാന്തമായ നിലവിളിയോടെ ദീപക്ക് നിലത്ത് വീണു. “അലറ്…അലറി വിളിക്ക്….ശരിക്കുള്ള വേദന അറിഞ്ഞ് കരയ്….എന്‍റെ സിനി കരഞ്ഞത് പോലെ…..” നിലത്ത് കിടന്ന ദീപക്കിന്‍റെ നെഞ്ചില്‍ അവള്‍ ചവിട്ടി. വീണ്ടും അവള്‍ അവന്‍റെ കഴുത്തിന്‌ കുറുകെ വാക്കത്തി വീശി. വീണ്ടും വീണ്ടും. “അശ്വതി വരില്ല…” അവന്‍റെ പോക്കറ്റില്‍ നിന്ന്‍ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ എടുത്ത് വിഗ്രഹങ്ങളുടെ മുമ്പില്‍ വെച്ച് വലിയ ഒരു പാറയെടുത്ത് അവള്‍ അതിലേക്ക് ആഞ്ഞെറിഞ്ഞു. ഫോണ്‍ നുറുങ്ങുകളായി ചിതറി. “ഞാന്‍ അവള്‍ക്ക് ഒരു ഗ്ലാസ് പാല് കൊടുത്തു…ഇപ്പം സുഖമായി എന്‍റെ വീട്ടില്‍ കെടന്ന് ഒറങ്ങുന്നു…അവള്‍…..ദൈവത്തെ അശുദ്ധമാക്കിയില്ലേ നീ? അവളെ അനുഭവിച്ച്? അതിനു വേണ്ടി പാവം ആദിത്യനെ..അവളുടെ കുഞ്ഞിനെ നീ മരുന്ന്കൊടുത്ത് ഉറക്കിയില്ലേ….ആ ഉറക്കം അല്ല…ഇത് എനിക്ക് ഒരു നന്മ ചെയ്യാന്‍ വേണ്ടി…..” ദീപക്കിന്‍റെ നിലവിളി താഴ്ന്നു. ദേഹത്തിന്‍റെ പിടച്ചില്‍ അതിന്‍റെ വേഗം കുറച്ചു. ഷിനി വീണ്ടും വാക്കത്തി വീശി. ദീപക് നിശ്ചലമായി. [അവസാനിച്ചു]