ലൈഫ് ഓഫ് ഹൈമചേച്ചി 5

കഥയ്ക്ക് മുൻപ് രണ്ടു വാക്ക്.ഹൈമയുടെ കഥ അയക്കാൻ വൈകിയതിന് എല്ലാ വായനക്കാരോടും ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു. സത്യം പറഞ്ഞാല എഴുതാനുള്ള മൂഡ് തീരെ കിട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. കാര്യം ഫുൾ കഥ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും എഴുതിതുടംഗിയാൽ എത്രയും പെട്ടന്ന് മുഴുവനാക്കാനുള്ള തത്രപ്പാടും അതിനു പറ്റാതെ വരുമ്പോഴുള്ള വിഷമവും ഒക്കെ ആലോചിക്കുമ്പോൾ സംഗതി പിറകോട്ടു പോകും. അതൊക്കെ പോട്ടെ… ഈ കഥാപാത്രത്തിനെ…അതായത് ഹൈമചേച്ചിയെ സ്നേഹിക്കുന്ന ചിലരുണ്ടെന്നു എനിക്കറിയാം. അവര്ക്ക് മുൻപിൽ ഞാൻ ഈ കഥയെ സമർപ്പിക്കുന്നു. പിന്നെ എന്നോട് എഴുത്തു…എഴുത്തു എന്നും പറഞ്ഞു മോട്ടിവേറ്റ് ചെയ്ത ഈ സൈറ്റിലെ സ്റ്റാർ എഴുത്തുകാരനായ മന്ദൻ രാജയേയും ഈ അവസരത്തിൽ സ്മരിക്കുന്നു. (പിന്നെ ഇക്കഥയിലെ ഹൈമയുടെ പ്രായത്തിൽ അവർ നസ്രിയ നസ്രീൻ കുറച്ചു കൂടി തടിച്ചാൽ എങ്ങനെ ഇരിക്കുമോ…ആ രൂപമായിരുന്നു.)ഹൈമക്ക്… അല്ല…ഹൈമചേച്ചിക്ക് അപ്പോൾ 30 വയസ്സാണ് പ്രായം. എന്താ…മുപ്പതു വയസ്സായ സ്ത്രീകളെ ചേച്ചി എന്ന് വിളിച്ചു കൂടെ? പ്രായത്തെ ഒക്കെ ഒന്ന് ബഹുമാനിക്കടെ… മൂത്ത മകന്റെ വെക്കേഷൻ പ്രമാണിച്ചു തറവാട്ടിലേക്ക് വന്നതാണ് ചേച്ചി. തറവാട്ടിലിപ്പോ ആകെയുള്ളത് അവരുടെ മുത്തശ്ശി മാത്രമാണ്. പറഞ്ഞു വരുമ്പോ ഭാഗം വെപ്പ് കഴിഞ്ഞപ്പോ ഈ വീടും കാത്തിരിക്കുന്ന നാലേക്കർ പറമ്പും ഹൈമയുടെ അച്ചന്റെ വീതത്തിൽ ഉള്ളതാണ്. അദ്ദേഹത്തിന് രണ്ടു മക്കൾ. വിജയനും ഹൈമയും.വിജയൻ ആണെങ്കിൽ ഇപ്പോൾ അമേരിക്കയിൽ സെറ്റിൽഡ്. അച്ഛനും അമ്മയും അയാളോടൊപ്പം അമേരിക്കയിൽ അയാളോടൊപ്പം വിസിറ്റിങ്ങിനു പോയതാ.

അമേരിക്കയിലെ ജീവിതം കണ്ടു സുഖം പിടിച്ചു അവിടെ തന്നെ അങ്ങു കൂടി. അങ്ങനെ എല്ലാവരും കൈവിട്ട ആ വീടിന്റെയും പറമ്പിന്റെയും അവകാശി ഇപ്പോൾ ഫലത്തിൽ ഹൈമ തന്നെയാണ്. മുത്തശിക്കാനെങ്കിൽ പ്രായം ഇത്തിരി ആയി. എൺപത്തിനു മേൽ വരും. കണ്ണും ചെവിടും എല്ലാം വീക്ക്‌ ആയി. പക്ഷെ അവരുmmqട ĺl e െ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം നോക്കാൻ ആളുകളുണ്ട്. പറമ്പു നോക്കാൻ ഒരു കാര്യസ്ഥൻ ഉണ്ട്. രാമൻ നായർ. അയാളുടെ വീട് തൊട്ടടുത്ത പറമ്പിൽ തന്നെയാണ്. അയാളുടെ ഭാര്യ മുത്തശ്ശിക്ക് വേണ്ട ഭക്ഷണവും മറ്റും കൊണ്ട് കൊടുക്കും. രാത്രി മുത്തശ്ശിക്ക് കൂട്ട് കിടക്കാനും വരും. പുറം പണിക്കും മറ്റും രണ്ടു മൂന്ന് ചെറുമികളുണ്ട്. അങ്ങനെ അവരെല്ലാം ഉള്ളത് കാരണം മുത്തശ്ശിക്ക് അല്ലലൊന്നുമില്ല. അവർക്കെല്ലാം വിജയൻ നായർ അമേരിക്കയിൽ നിന്നും മാസാമാസം നല്ലൊരു തുക അയച്ചു കൊടുക്കാറുണ്ടെന്നുള്ളത് വേറൊരു വശം.

പിന്നെ അത്യാവശ്യ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം അറിയാൻ ഫോൺ ഉണ്ട്. അത് തറവാട്ടിലും രാമൻ നായരുടെ വീട്ടിലും ഓരോന്ന് പതിനായിരം രൂപ കെട്ടി ഓ.വൈ. ടി. കണക്ഷനിൽ വിജയൻ നായർ വെച്ച് കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. അങ്ങനെ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം ഒരു വിധം ഭംഗിയായി പോകുന്നു. രാമൻ നായരുടെ കുടുംബം തലമുറകളായി തറവാട്ടിലെ കാര്യസ്ഥപ്പണി ചെയ്യുന്നവരാണ്. അത് കൊണ്ട് തന്നെയാണ് അയാളെയും ഭാര്യ സരസ്വതിയെയും മുത്തശ്ശി മക്കളെപ്പോലെ കണക്കാക്കുന്നതും വീതം വെപ്പിന്റെ സമയത്തു അയാൾക്ക് 25 സെന്റ് സ്ഥലം തീറെഴുതിക്കൊടുത്തു അതിലൊരു വീട് വെച്ച് നൽകുന്നതും. അവരുടെ ശുശ്രൂഷ ഉള്ളത് കൊണ്ട് മുത്തശ്ശി പുത്രദുഃഖം അത്ര അറിഞ്ഞില്ല. ഹൈമക്കാണെങ്കിൽ മുത്തശ്ശിയെ തന്റെ അമ്മയെക്കാളും സ്നേഹമാണ്.

ജയശങ്കറിന്റെ ജോലി കാരണം മുത്തശ്ശിയെ പിരിഞ്ഞു നിൽക്കേണ്ടി വന്നെന്ന ദുഃഖം മാത്രമേ ഉള്ളു. ഒരു നിവൃത്തി ഉണ്ടെങ്കിൽ അവർ മുത്തശ്ശിയുടെ അടുത്ത് വന്നു നിന്നേനെ. കാരണം തന്റെ ബാല്യ കൗമാര യൗവന ഘട്ടങ്ങളിൽ മുത്തശ്ശി ആയിരുന്നു ഹൈമക്ക് കൂട്ട്. (കാര്യം ജയശങ്കർ അകലത്തെവിടെയോ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും) അവർ മുത്തശ്ശിയും പേരക്കുട്ടിയും തമ്മിൽ സംസാരിക്കാത്ത വിഷയങ്ങളില്ലായിരുന്നു. കുട്ടിക്കാലത്തു മുത്തശ്ശി ഹൈമക്ക് പുരാണ കഥകളായിരുന്നു പറഞ്ഞു കൊടുത്തിരുന്നതെങ്കിൽ ഹൈമ കൗമാരത്തിലർക്കും യൗവനത്തിലേക്കും കാലു വെച്ചപ്പോൾ അത് പിന്നെ പഴമ്പൂരാണങ്ങളിലേക്കും നാട്ടുവർത്തമാനങ്ങളിലേക്കും ചില്ലറ പരദൂഷണങ്ങളുലെക്കും വഴി മാറി. അൽപ സ്വല്പം പീസും മുത്തശ്ശി പറയാറുണ്ട്. അത് കേട്ട് ഹൈമയുടെ യോനി എത്ര പ്രാവശ്യം ആണ് അറിയാതെ മിഴി ചിമ്മിത്തുറന്നടഞ്ഞിരുന്നതെന്നോ… ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാൽ അവർ നല്ല ഫ്രൻസ് ആയിരുന്നു. അത് കൊണ്ടൊക്കെയാണ് ഹൈമക്ക് മുത്തശിയോടിത്ര സ്നേഹം. മൂത്ത കുട്ടിയെ സ്‌കൂളിൽ ആക്കുന്നതിനു മുൻപ് ഹൈമ സൗകര്യം പോലെ ഇടയ്ക്കിടെ കുട്ടികളെയും കൊണ്ട് ഇട ദിവസങ്ങളിൽ ചിലപ്പോൾ വന്നു മുത്തശ്ശിക്കരികിൽ ഒന്ന് രണ്ടു ദിവസം നിൽക്കാറുണ്ട്. പക്ഷെ അവർ സ്‌കൂളിൽ പോയിത്തുടങ്ങിയതിനു ശേഷം ആ സന്ദർശനങ്ങൾ വെക്കേഷന് മാത്രമായി ചുരുങ്ങി. അങ്ങനെ പതിവ് പോലെ ഈ അവധിക്കാലത്തും തന്റെ മുത്തശ്ശിയോടൊത്തു കുറച്ചു ദിവസം ചിലവഴിക്കാൻ ഹൈമ തറവാട്ടിലെത്തി. ഇത്തവണ കുറച്ചു കൂടുതൽ ദിവസം നിൽക്കാനാണ് ഉദ്ദേശം. കാരണം ഇത്തവണ ജയശങ്കർ തന്റെ കുറച്ചു ബുദ്ധിജീവി സുഹൃത്തുക്കളുടെ കൂടെ വടക്കേ ഇന്ത്യൻ പര്യടനനത്തിനു പോയി.

സാധാരണ വെക്കേഷനുകളിൽ ജയശങ്കർ വീട്ടിലുള്ളത് കൊണ്ട് ഹൈമക്ക് അധിക ദിവസം മുത്തശ്ശിയുടെ അടുത്ത് നിൽക്കാൻ പറ്റാറില്ല. ഇനി ജയശങ്കറിനെയും കൊണ്ട് തറവാട്ടിലേക്ക് വരാമെന്നു വെച്ചാലോ…അയാൾക്കതിഷ്ടമല്ല താനും.കാരണം ആയാൾക്ക് പറ്റിയ കമ്പനി അവിടില്ല തന്നെ. ആകെയുള്ളത് രാമൻ നായരാണ്. അയാൾക്കാണെങ്കിൽ ഏതു നേരവും പശുവിനെയും പാലിന്റെയും തേങ്ങയുടെയും ഒക്കെ കാര്യം മാത്രമേ പറയാൻ നേരമുള്ളൂ. അത് മാത്രം കേട്ട് കൊണ്ടിരുന്നാൽ ജയശങ്കറിനെന്നല്ല ആർക്കായാലും ഭ്രാന്തു പിടിക്കും. അത് കൊണ്ട് അയാളെ കുറ്റം പറയാനും പറ്റില്ല. ഇത്തവണ വേറൊരു പ്രത്യേകത കൂടിയുണ്ട്. ഹൈമയുടെ മക്കൾ രണ്ടും ജയശങ്കറിന്റെ സഹോദരി ജയലകഹ്മിയുടെ കൂടെ അവധിക്കാലം ആഘോഷിക്കാൻ ബോംബെയിലേക്ക് പോയ്‌(അക്കാലത്തു ബോംബെ ആണ്.).അതിനാൽ ഹൈമ ഇക്കൊല്ലം ഒറ്റക്കാണ്. ഇക്കുറി ഹൈമചേച്ചി ഏറ്റവും അധികം നോട്ട് ചെയ്തത് രാമൻ നായരുടെ മകൻ സന്ദീപിനെ ആണ്. കഴിഞ്ഞ കൊല്ലം താൻ വന്നാപ്പിഴും കാട്ടടക്ക പോലെ ഇരുന്ന ചെക്കനാണ്. ഇപ്പോൾ പൊടിമീശ ഒക്കെ വെച്ച് ഒരു പുരുഷനായിത്തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. കാര്യം പത്തിലെ ആയിട്ടുള്ളു എങ്കിലും അന്നത്തെക്കാലത്തു പിള്ളേർക്ക് വളര്ച്ച വളരെ വേഗത്തിലായിരുന്നു. തറവാട്ടിലെ അത്യാവശ്യ കാര്യങ്ങളായ കടയിൽപ്പോക്കു, മുത്തശ്ശിക്ക് മരുന്ന് വാങ്ങൽ മുതലായവയെല്ലാം അവനാണ് ഇപ്പോൾ ചെയ്യുന്നത്. അത്യാവശ്യം കാര്യസ്ഥപ്പണികളായ തെങ്ങ കച്ചവടക്കാരുടെ കയ്യില നിന്നും കുടിശിക പിടിക്കൽ, വളം വാങ്ങൽ മുതലായവയും രാമൻ നായർ അവനെക്കൊണ്ട് ഇപ്പോൾ ചെയ്യിക്കാറുണ്ട്. ഹൈമചേച്ചിയോടു വളരെ കാര്യഗൗരവത്തോടെയും സ്നേഹത്തോടെയും ആണവൻ പെരുമാറിയത്. ” എന്തൊരു സ്നേഹമുള്ള ചെക്കനാ”. മുത്തശ്ശി അവനെപ്പറ്റി കൂടെക്കൂടെ പറയും. ഹൈമചേച്ചിക്കും തോന്നി…” മുമ്പൊക്കെ എന്ത് നാണം കുണുങ്ങി ആയിരുന്നു…കുട്ടികളുടെ ഒക്കെ ഒരു വളർച്ചയെ…!”

തറവാട്ടിൽ മുത്തശ്ശിയോടൊപ്പമുള്ള താമസം ഹൈമചേച്ചിക്ക് വളരെയധികം സന്തോഷവും മനഃശാന്തിയുമായിരുന്നു പ്രദാനം ചെയ്തത്. എറണാകുളം പോലെയുള്ള തിക്കും തിരക്കും പൊടിയും ഉള്ള ഒരു സ്ഥലത്തു നിന്നും പ്രശാന്ത സുന്ദരമായ ഈ നാട്ടിൽ വന്നാൽ ആർക്കങ്ങനെ തോന്നാത്തത്? (ഇന്നാണെങ്കിൽ അങ്ങനെ ഒരു ഗ്രാമവും കേരളത്തിൽ ഇല്ല അല്ലെ?) കാലത്തു നല്ല ശുദ്ധ വായുവും ശ്വസിച്ചു അമ്പലത്തിൽ പോകാം…പകല മുഴുവനും മുത്തശ്ശിയോടും വേലക്കാരികളോടും വർത്തമാനം പറഞ്ഞിരിക്കാം. വൈകിയിട്ടു എവിടെ നിന്നോ ഒഴുകി വരുന്ന പുള്ളുവൻ പാട്ടിന്റെ ശീലുകൾക്കു കാതോർത്തിരിക്കാം. പിന്നെ ആകെയുള്ള ഒരു സങ്കടം ജയേട്ടനേം കുട്ടികളേം കാണാൻ പറ്റുന്നില്ലല്ലോ എന്നതായിരുന്നു. ആ…സാരമില്ല…കുറച്ചു ദിവസത്തേക്കല്ലേ എന്നങ്ങു സമാധാനിച്ചു. അങ്ങനെ രണ്ടു ദിവസം ഹൈമേച്ചിക്കു ശാന്തിയും സമാധാനവും സമ്മാനിച്ചു കടന്നു പോയി. മൂന്നാമത്തെ ദിവസം…ഹൈമേച്ചി കുളിക്കാൻ കേറി. ആ കുളിമുറി ഉണ്ടായിരുന്നത് അവരുടെ അച്ഛനും മ്മയും കിടന്നിരുന്ന മുറിയിൽ ആയിരുന്നു. അന്നത്തെക്കാലത്തു വീടുകളിൽ ബാത്ത് അറ്റാച്ചഡ് ബെഡ്‌റൂം കുറവായിരുന്നു. പ്രത്ത്യേകിച്ചും ഹൈമചേച്ചിയുടെ തറവാട് പോലെയുള്ള പുരാതന വീടുകളിൽ. ഇക്കാര്യം ഇവിടെ പറയുന്നതിൽ കാര്യമുണ്ട്. കാരണം ഹൈമചേച്ചിക്കൊരു സ്വഭാവം ഉണ്ട്. അവർ കുളിക്കാൻ പോകൂമ്പോൾ ബെഡ്റൂമിന്റെ വാതിലുള്ളിൽ നിന്ന് പൂട്ടും. എന്നിട്ട് ഡ്രസ്സ്‌ ഒക്കെ അവിടെ അഴിച്ചിടും. കുളിമുറിയിലേക്ക് ഒരു തോർത്ത്‌ മാത്രമേ കൊണ്ട് പോകൂ. കുളി കഴിഞ്ഞു തോർത്തി ബെഡ് റൂമിലേക്ക്‌ വന്നതിനു ശേഷം അവിടെ നിന്നേ വസ്ത്രമെല്ലാം ധരിക്കൂ…

എറണാകുളത്തു ആധുനിക സൗകര്യമുള്ള വീട്ടിൽ ജീവിച്ചതിൽ നിന്നും കിട്ടിയ ശീലമായിരുന്നു അത്. അങ്ങനെ മൂന്നാമത്തെ ദിവസം അവർ കുളിക്കാൻ കയറി. കുനിഞ്ഞു നിന്ന് കാലുകളിൽ സോപ്പ് തേക്കുകയായിരുന്നു അവർ. പരിപൂർണ നഗ്ന. വിരിഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന അവയുടെ ചന്ദിക്കുടങ്ങൾക്കു നാടുവിലേക്ക്‌ ആഴത്തിൽ കുഴിഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന മൂലവും പൂറിടവും ഒക്കെക്കൂടി ഒരുമിച്ചു കണ്ടാൽ ഒരു ഞെട്ടില്ലാത്ത ആപ്പിളിന്റെ മുകൾ ഭാഗം പോലെ തോന്നുമായിരുന്നു. അവരുടെ സമൃദ്ധമായ കാര്കൂമത്താൽ മുന്പിലേക്കു വീണു മുടിയാട്ടം പോലെ സോപ്പ് തെക്കലിന്റെ കുലുക്കത്തിനൊപ്പം ആടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഒപ്പം ബലൂണിൽ വെള്ളം നിറച്ചത് പോലെ ആ ഉറി പോലുള്ള മുലകളും. പെട്ടന്നാണ് എന്തോ അനക്കം കേട്ട പോലെ തോന്നിയിട്ട് അവർ വെന്റിലേറ്ററിന്റെ അവിടേക്കു നോക്കിയത്. സാമാന്യം വലിപ്പമുള്ള വെന്റിലേറ്ററാണ്. അവിടെ അവർ വ്യക്തമായി കണ്ടു…സന്ദീപിന്റെ മുഖം! ഹൈമ ആകെ സ്തംഭിച്ചു പോയി. സാധാരണ മട്ടില ഒച്ച വെക്കേണ്ടതാണ്. പക്ഷെ ഇവിടെ ഇപ്പോൾ അവൾക്കു ആളെ മനസ്സിലായല്ലോ…ഒന്ന് രണ്ടു നിമിഷം രണ്ടു നിമിഷം എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടതെന്നറിയാതെ അവർ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി നിന്ന്. എന്നിട്ട് പെട്ടന്ന് മുലയും പൂറും പൊത്തിപ്പിടിച്ചു ബെഡ്റൂമിലേക്ക് ഓടി. ബെഡ് റൂമിൽ കയറിയ ഹൈമ അവിടെ നിന്നു കിതച്ചു. അവൾ സ്വന്തം ശരീരത്തെ ആകെ ഒന്ന് നോക്കി.”ദൈവമേ…ഈ ശരീരത്തെ മൊത്തമായിട്ടാണല്ലോ ആ പരനാറി ഇത്രയും നേരം നോക്കി നിന്നാസ്വദിച്ചത്‌!” അതോർത്തപ്പോൾ ആൾക്ക് നാണം വന്നു. തന്റെ മുല അതാലോചിച്ചപ്പോൾ കളിക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടു. ഒപ്പം അതിന്റെ വലിഞ്ഞു മുറികൾ തന്റെ നെഞ്ചത്തനുഭവപ്പെടുകയും ചെയ്തു. താഴെയാണെങ്കിൽ യോനി തുറന്നിട്ടു എത്ര കൂട്ടിപ്പിടിച്ചിട്ടും അതടക്കാനും പറ്റുന്നില്ല.

അവിടം തുറന്നു പിടിക്കാൻ ഉള്ളില നിന്നും ഒരു ശക്തി തന്റെ മേൽ ബലം പ്രയോഗിക്കുന്നത് പോലെ….”ശേ!…ഇതെന്താ ഇങനെ ഒക്കെ?” പെട്ടന്ന് തന്നെ തന്റെ ശരീരത്തില ദേഷ്യം ഉറഞ്ഞു കൂടുന്നതും അത് തന്നിലുണർന്ന പ്രകൃതി വാസനകളെ ആട്ടിപ്പായിക്കുന്നതും ഹൈമയറിഞ്ഞു. അപമാന ബോധത്താൽ അവരുടെ ശരീരത്തിലെ ഓരോ കോശത്തിലും സന്ദീപിനോടുള്ള വെറുപ്പുനിറഞ്ഞു. പെട്ടന്നുണ്ടായ ആവേശത്തിൽ അവൾ അവിടെക്കിടന്ന നൈറ്റി എടുത്തിട്ട്. എന്നിട്ട് കുളിമുറിയുടെ വാതില തുറന്നു അകത്തേക്ക് കയറി. ” മൈ ഗോഡ്…ആ തെണ്ടി അവിടെ നിന്നും പോയിട്ടില്ല!”. തന്റെ കള്ളി ഹൈമ കണ്ടു പിടിച്ചതോർത്തു സ്തംഭിച്ചു നിൽക്കുകയുമായിരുന്നു അവൻ. ഹൈമ പാഞ്ഞു ചെന്ന് കുളിമുറിയിൽ കയറി ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്ന ചൂട് വെള്ളം ബക്കറ്റോടു കോടി എടുത്തു അവന്റെ നേരെ ഒഴിച്ചു. എന്നാൽ വെള്ളം ദേഹത്ത് വീഴുന്നതിനു മുൻപ് സമചിത്തത വീണ്ടെടുത്ത അവൻ താഴേക്ക്‌ ചാടി. പുറത്തു ചില ‘തടുപിടു’ ശബ്ദങ്ങൾ കേട്ടു. ഒരു അലർച്ചയും കേട്ടു. ആരോ സന്ദീപിനെ ആണോ ആവൊ ചീത്ത പറയുന്നു. “ഓഹോ…അപ്പൊ വേറെയും ആൾ ഉണ്ടോ?”എന്തായാലും അവർ അവിടുന്ന് ഓടിപ്പോകുന്ന ശബ്ദം ഹൈമ വ്യക്തമായും കേട്ടു. എന്തായാലും അപ്പോൾത്തന്നെ ലൈറ്റിടാതെ തന്റെ കുളി പൂർത്തിയാക്കിയ ഹൈമ നാളെത്തന്നെ സന്ദീപിനെ ശരിയാകണമെന്നു ദൃഢനിശ്ചയമെടുത്തു. അന്നു രാത്രി ഒരു ഉറക്കം വരാതെ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു നേരം വെളുപ്പിച്ച ഹൈമ (കാര്യങ്ങൾ അങ്ങനെയൊക്കെയാണെങ്കിലും വെളുപ്പിന് കുറച്ചു നേരം ഉറങ്ങി) വെളിച്ചം വീണപ്പോൾ തന്നെ രാമൻ നായരുടെ വീട്ടിലേക്കു വെച്ചു പിടിച്ചു. കതകിൽ മുട്ടിയപ്പോൾ വാതില തുറന്നത് സന്ദീപ്. ഹൈമയെക്കണ്ടു അവൻ ശക്തമായ ഞെട്ടി. ആ ഞെട്ടൽ ഹൈമയും കണ്ടു. ഹൈമ: “നിന്റെ അച്ഛനെ വിളിക്കെടാ…” സന്ദീപ്: “അച്ഛനിവിടെ ഇല്ല…ചന്തക്കു പോയി”. ഹൈമ:”എന്നാൽ അമ്മയെ വിളി”. സന്ദീപ്: “അമ്മയും ഇല്ല…അമ്പലത്തിൽ പോയി”. ഹൈമ:”ഇപ്പോൾ ഇവിടെ നീ മാത്രമൊള്ളോ?” സന്ദീപ്: “അതെ…” അവന്റെ ശബ്ദം പേടി കൊണ്ട് വിറച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു…

ഹൈമ: “ആ…എല്ലാവരും കൂടി ഇവിടുന്നു കെട്ടും ഭാണ്ഡവും പെറുക്കി പോവാൻ നോക്കിക്കോളൂ…അച്ഛൻ വരുമ്പോ അപ്പൊത്തന്നെ വീട്ടിലേക്കു വരാൻ പറയണം. കാര്യങ്ങളൊക്കെ അയാളോട് പറഞ്ഞോളാം ഞാൻ.” അത്രയും പറഞ്ഞു ഹൈമ പിന്തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് ” ചേച്ചീ” എന്ന് പിന്നിൽ നിന്നും ഒരു വിളി. അത് കേട്ട് ഒതുക്കുകളിറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയ ഹൈമ തിരിഞ്ഞു. “ചേച്ചി…ഇന്നലെ ഉണ്ടായ പോലെയൊന്നും ഇനി ഒരു കാലത്തും ഉണ്ടാവില്ല…ചേച്ചി ക്ഷമിക്കണം…അച്ഛനോട് പറയരുത്…” അവൻ കെഞ്ചി. അത് കേട്ടപ്പോൾ ഹൈമാക്ക് ദേഷ്യം ഇരച്ചു കയറി. ഇന്നലെ ജനലിനു പുറത്തു കണ്ട അവന്റെ മുഖം അവൾക്കോർമ്മ വന്നു.(അതേകദേശം നമ്മുടെ ‘സർഗ്ഗ’ത്തിലൊക്കെ അഭിനയിക്കുന്ന കാലത്തെ വിനീതിന്റെ പോലിരുന്നു). കളി പൂണ്ട ഹേമ ഓടി വന്നു അവന്റെ മുഖത്തു തന്നെ ഒരെണ്ണം പൊട്ടിച്ചു. ” നീ ആരാണെന്നു വിചാരിച്ചേട നീ? നിന്നെ കൊച്ചു ചെറുപ്പം മുതൽ കാണുന്നതല്ലേ ഞാൻ…നിന്നേലും എന്തു മാത്രം മൂത്തതാടാ ഞാൻ. ഇത് വരെ ഒരു അണിയനെപ്പോലെ അല്ലേടാ കണ്ടിട്ടുള്ളു..? എന്നിട്ടും നീ” പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതും ഹൈമ തേങ്ങിപ്പോയി. . സന്ദീപ് പെട്ടന്ന് ഹൈമയുടെ കാൽക്കൽ വീണു. ” തെറ്റ് പറ്റിപ്പോയി ചേച്ചി…മാപ്പ്‌…മാപ്പ്” അവനും കരച്ചിലടക്കാൻ പാട് പെട്ടു. അപ്പോഴേക്കും ഹൈമ മനസ്സാന്നിധ്യം വീണ്ടെടുത്ത് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവൾ പറഞ്ഞു”നീ കൂടുതൽ കരഞ്ഞു കാണിക്കുകയൊന്നും വേണ്ട…എണീക്കട…എടാ എണീക്കാൻ..” അവളുടെ ആജ്ഞ കേട്ടപ്പോൾ സന്ദീപ് ചാടി എഴുന്നേറ്റു പോയി. ഹൈമ:” അവന്റെ ഒരു കരഞ്ഞു കാണിക്കലും കാലു പിടുത്തവും…ധുഫു…” ഹൈമ അവന്റെ ഇറയത്തേക്കു അവളുടെ വായിൽ വന്ന വെറുപ്പൊക്കെയും നീട്ടിത്തുപ്പി. “ഒറ്റയ്ക്ക് മാപ്പു പറയാൻ അതിനിന്നാലേ നീ മാത്രമല്ലല്ലോ ഉണ്ടായിരുന്നത്…ആരായിരുന്നെടാ നിന്റെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന മറ്റെയാൾ?” ഹൈമ ആക്രോശിച്ചു.

“അത്…അത്…”അവൻ നിന്ന് വിക്കുന്നതു കണ്ടപ്പോൾ ഹൈമാക്ക് വീണ്ടും ദേഷ്യം വന്നു. അവൾ അവന്റെ ഷർട്ടിൽ പിടിച്ചു അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും ഉലച്ചു. സ്‌കൂളിലെ പഴയ യൂണിഫോം ഷർട്ടായിരുന്നു. ഹൈമയുടെ ഉലച്ചിലിലാണ് അവിടിവിടെ പിഞ്ഞിക്കീറി. “പറയെടാ നാശമേ…” ഹൈമ കട്ടക്കലിപ്പിലാണ്. എന്നിട്ടും അവൻ മിണ്ടാൻ കൂട്ടാക്കാത്ത കൊണ്ട് ഹൈമ ഒന്ന് ശാന്തത വരുത്തി. “വേണ്ട…നീ പറയണ്ട…ഒക്കേം നിന്റെ അച്ഛനോടും അമ്മയോടും ഞാൻ പറഞ്ഞോളാം. മൂന്നേവും ഇവിടുന്നു കേട്ട് കെട്ടാൻ റെഡി ആയിക്കോളൂ. ഏതും പറഞ്ഞു ഹൈമ വീണ്ടും തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ തുടങ്ങി. അപ്പോൾ വീണ്ടും പിൻവിളി..” ചേച്ചി…അതെന്റെ കൂട്ടുകാരനാ… ഇനി മെലിലിൽ ഇങനെ ഉണ്ടാവില്ല. ഹൈമ തല തിരിച്ചു അവനെ നോക്കി. ” എന്താടാ അവന്റെ പേര്?” “അത്…” അവൻ വീണ്ടും ബ്ബ ബ്ബ ബ്ബ അടിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഹൈമ പോവാൻ ഭാവിച്ചാണ്. പക്ഷെ വീണ്ടും പിൻവിളി.” അവൻ നബീൽ”. ഹൈമ തിരിഞ്ഞു. “ഏതു നബീൽ?” “ചേച്ചി നമ്മുടെ ഹമീദിക്കാനേ അറിയില്ലേ? പണ്ട് ഉണക്കമീൻ വിക്കാൻ നടന്നിരുന്ന…?” “ഏതു..? ആ ക്ഷയരോഗം വന്നു മരിച്ചു പോയതോ?”ഹൈമ പുരികം ചുളിച്ചു. “ആ…ആളുടെ മോനാ നബീല്”. ഹൈമയുടെ മനസ്സിലേക്ക് മൂക്കിളയും ഒളിപ്പിച്ചു ട്രൗസറിടാതെ നടന്നിരുന്ന ഒരു ചെക്കനെ ഓർമ്മ വന്നു. പണ്ട് ഹമീദിക്ക മീൻ വയ്ക്കാൻ വീട്ടിൽ വരുന്ന ദൃശ്യം അവളുടെ മനസ്സിലേക്കോടി വന്നു. എന്തൊരു സ്നേഹമുള്ള ആളായിരുന്നു ഹമീദിക്ക. പാവം. മരിച്ചു പോയി. “അപ്പോൾ കൂടെ വന്നിരുന്ന ആ ചെക്കനാണോ ഈ പറഞ്ഞ നബീൽ? വരട്ടെ…മുത്തശ്ശിയോട് ചോദിക്കാം. അവന്റെ ഉമ്മ ഇപ്പൊ എങ്ങനെയാണാവോ ജീവിക്കുന്നത്? വടക്കെങ്ങാണ്ട്ന്നും ഇവിടെ വന്നു താമസിക്കുന്നവരാ.”ഹൈമയുടെ മനസ്സിലൂടെ ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് ഇത്രയും കാര്യങ്ങൾ ഇതിനകം പാഞ്ഞു പോയി.

“എത്ര നാളായെടാ നീയൊക്കെ ഈ ഒളിഞ്ഞുനോട്ടം തുടങ്ങിയിട്ട്?” ഹൈമയുടെ അടുത്ത ചോദ്യം വന്നു. “അത്…” “പറയെടാ…അല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങൾ ഒക്കെ ഇവിടെ നിന്നു പോകാൻ തയ്യാറായിക്കോ”. അവന്റെ വിക്കു വീണ്ടും കേട്ടപ്പോൾ ഹൈമ ചീറി ഉടൻ വന്നു മറുപടി: “അയ്യോ…ഞങ്ങളെ ഓടിക്കരുത്…ഞാൻ പറയാം…ഹൈമചേച്ചി വന്ന അന്ന് മുതൽ ഞങ്ങൾ നോക്കുന്നതാ. എല്ലാം നബീല് പറഞ്ഞിട്ടാ… ഇനി നോക്കില്ല. ഹൈമ അത് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നെങ്കിലും ഒരു തരിപ്പ് അവള്ടെ ഉള്ളിലൂടെ പാഞ്ഞു പോയി. എങ്കിലും ഗൗരവം ഒട്ടും കുറക്കാതെ ഹൈമ മേലാൽ ഇതാവർത്തിക്കരുത്…ഇതവണത്തേക്കു ക്ഷമിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് അവനെ താക്കീതു ചെയ്തു. ” പാവം ചെക്കനല്ലേ…നന്നായിട്ടു പേടിക്കും. ആ കാരണവന്മാരുടെ ഏക പ്രതീക്ഷ ഇവനല്ലേ…അത് കൊണ്ട് ഇപ്പ്രാവശ്യം ക്ഷമിച്ചേക്കാം”; ഇതായിരുന്നു ഹൈമ ചിന്തിച്ചത്. എന്തായാലും അന്ന് തന്നെ ഹൈമ വെന്റിലേറ്ററിന്റെ അളവെടുത്തു.ആ അളവിൽ സന്ദീപിനെക്കൊണ്ട് തന്നെ ടൗണിലെ മരക്കമ്പനിയിൽ നിന്നും ഒരു തേക്കിൻ പലക വാങ്ങിപ്പിച്ചു അത് വെന്റിലേറ്ററിൽ ആണിയടിച്ചുറപ്പിച്ചു മറച്ചിട്ടേ ഹൈമക്ക് സമാധാനം ആയുള്ളൂ. പകൽ മുത്തശ്ശിയോടൊപ്പം സമയം ചിലവഴിച്ചപ്പോൾ ഹൈമ സന്ദീപിനെക്കുറിച്ചും നെബീലിനെക്കുറിച്ചും ചോദിച്ചു മനസ്സിലാക്കി. രണ്ടു പേരും ഇപ്പോൾ ഇണ പിരിയാത്ത കൂട്ടുകാരാണ്. നബീൽ സന്ദീപിനെക്കാൾ നാല് വയസ്സ് മൂപ്പു കൂടുതൽ ഉള്ളതാണ്.(സന്ദീപിന് പതിനാലും നെബീലിന് പതിനെട്ടും). തോറ്റു തോറ്റു സന്ദീപിനോടൊപ്പം എത്തിയതാണ്.

പക്ഷെ സന്ദീപിനോടൊപ്പം കൂടിയതിനു ശേഷം അവൻ പഠനത്തിൽ മെച്ചപ്പെട്ടു. ഇപ്പോൾ രണ്ടു പേരും നല്ല പഠിപ്പാണ്. തറവാട്ടുപറമ്പിന്റെ ഒരു വശത്തായി ഒരു കുളമുണ്ട്. പണ്ടുകാലത്തു തറവാട്ടിലെ അംഗങ്ങൾ കുളിക്കാൻ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. ചുറ്റും പടവുകളും മറപ്പുരയും ഒക്കെയുള്ള ഒരടിപൊളി കുളം. കാര്യം ഇപ്പോൾ ആരും ഉപയോഗിക്കുന്നില്ലെങ്കിലും…അവിടെ ഇരുന്നാണ് അവരുടെ പഠനവും പരിപാടികളുമൊക്കെ. ഇതിനിടയിൽ അവിടുണ്ടായിരുന്ന പുറം പണിക്കു വരുന്ന നാണിത്തള്ള പറഞ്ഞു അവിടെ അവർക്കു ചില്ലറ കള്ളു കുടിയും സിഗരറ്റു വലിയും അത് പോലെ വേറെ ചില പരിപാടികളും ഉണ്ടെണ്ടെന്നു…എന്നാൽ മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞു അതെല്ലാം നാണിത്തള്ളയുടെ തോന്നലാണെന്ന്. “പിള്ളേര് ചിലപ്പോ ചില കുരുത്തക്കേടുകളൊക്കെ ചെയ്തെന്നിരിക്കും…പക്ഷെ നീ പറഞ്ഞ പോലൊന്നും ഉണ്ടാവില്ല…” മുത്തശ്ശി നാണിത്തള്ളയോട് പറഞ്ഞു. എന്തായാലും അവരെ ഒന്ന് നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതാണെന്നു ഹൈമ മനസ്സിൽ തീരുമാനമെടുത്തു. ആ തീരുമാനത്തിന് ആക്കം കൂട്ടുന്ന ഒരു സംഭവം അന്ന് വൈകുന്നേരമുണ്ടാവുകയും ചെയ്തു. കാലത്തെ അമ്പലത്തിൽപ്പോക്കു സന്ദീപിന്റെ വീട്ടിൽപോയി ഭീഷണിപ്പെടുത്താനും മറ്റുമായി നടന്നത് കൊണ്ട് മുടങ്ങിയത് കാരണം ഹൈമ അന്ന് വൈകിയിട്ടായിരുന്നു അമ്പലത്തിൽ പോയത്. ഒന്ന് തൊഴുതു പ്രാർത്ഥിച്ചിട്ടു വീട്ടിൽ പോകുകയായിരുന്നു അവർ. വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയില ഒരു പാടവും കഴിഞ്ഞു കാട് പിടിച്ചു കിടക്കുന്ന ഒരു പറമ്പുണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ നിന്നും പെട്ടന്നൊരാൾ തന്റെ മുന്നിലേക്ക് ചാടി വീണത് കണ്ടു ഹൈമ ഞെട്ടി പിന്നോട്ട് മാറി. ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ ചെക്കനാണ്. അവൻ ഹൈമാക്ക് തടസ്സമായിട്ടി വഴിയില നിന്നു. ആദ്യമായി അവൻ പറഞ്ഞതൊരു തെറിയായോരുന്നു. “എടീ പെളിയാടി മോളെ…നിനക്കറിയാമോ ഞാൻ ആരാണെന്ന്..?” ഹൈമ പരിഭ്രമിച്ചു നോക്കി നിൽക്കുന്നതിനിടയിൽ അവൻ തുടർന്ന്:”ഞാനാടി പൂറി മോളെ നബീൽ…!” അവന്റെ പെട്ടന്നുള്ള ഇൻട്രോ സീനും തെറിയും മറ്റും കേട്ടതും ഒടുവിലവന്റെ പേരും കൂടി കേട്ടപ്പോൾ ഹൈമ ഞെട്ടി.”ഹെന്റമ്മോ…ഇത്രയ്ക്കു ചങ്കൂറ്റമോ? ശക്തമായ ആ ഞെട്ടൽ അവനും കണ്ടു. അതവന് കൂടുതൽ ആവേശം പകർന്നു.

“അതേടീ…ഇന്നലെ സന്ദീപിന്റെ കൂടെ നിന്റെ കുളിസീൻ ഒളിഞ്ഞു നോക്കാൻ വന്ന നബീല് തന്നെ. അവനെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തി നീ പറയിച്ചില്ലേ എന്റെ പേര്…എന്നാപ്പിന്നെ നേരിട്ട് വന്നു കളയാം എന്നു കരുതി. പിന്നെ …നീയിന്നലെ ഒഴിച്ച ആ ചൂട് വെള്ളമില്ല…അത് എന്റെ മേത്താ വീണത്. ദേ കൊണ്ടോടി…”അവൻ തന്റെ ഷിർട്ടിന്റെ ഒരു ഭാഗം പൊക്കി കാണിച്ചു. വലത്തേ പല പൊള്ളി കുമിളച്ചിരിക്കതു ഹൈമ കണ്ടു. അവൾക്കു താൻ ചെയ്തത് അല്പം കൂടിപ്പോയോ എന്ന് തോന്നി. അപ്പോളതാ വരുന്നു അവന്റെ ആദിത്യ ഡയലോഗ്. “രണ്ടു ദിവസ്സം നിന്റെ കുളി ഞാൻ കണ്ടു. നല്ല ആട്ടാൻ ഉരുപ്പിടിയാണ് നീ. ഞാൻ കാണാത്തതായിട്ടി നിന്റെ ദേഹത്തിനി ഒന്നുമില്ല. അതങ്ങനെ കണ്ടു വിട്ടേനെ ഞാൻ. പക്ഷെ നീയെന്റെ ദേഹത്ത് വേദനിപ്പിച്ച കാരണം ഇനി ആ ശരീരം എനിക്കാസ്വദിക്കുകയും വേണം. പറ… നീ പറയുന്നിടത്തു എവിടെയും വെച്ചാവാം. എന്തായാലും എനിക്ക് നീ ഒരു പ്രാവശ്യത്തേക്കൊന്നു തരണം.” “എടാ…” ഹൈമ ശബ്ദമുയർത്തി. “ഒച്ച വെക്കേണ്ട…നിന്റെ ശരീരത്തിൽ എവിടെയൊക്കെ കാക്കാപ്പുള്ളിയുണ്ട് മറുകുണ്ടെന്നൊക്കെ എനിക്കറിയാം. നീ എനിക്ക് കളിക്കാൻ തന്നില്ലെങ്കിൽ അത് മുഴുവൻ ഈ നാട്ടിൽ ഞാൻ പാട്ടാക്കും. അത് മാത്രമല്ല…നീ എനിക്ക് കളിക്കാൻ തരുന്നുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞു തെളിവിനായി ഈ മറുകുകളൊക്കെ ഞാൻ നിന്റെ കെട്ടിയവന്റെ അടുത്ത് വന്നു പറയുകയും ചെയ്യും. നന്നായിട്ടാലോജിക്ക്‌…ഞാൻ വീണ്ടും വരും.” അതിനിടയിൽ ആരോ നടന്നു വരുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് അവൻ സംഭാഷണം പെട്ടന്നവസാനിപ്പിച്ചു കാട്ടിലേക്ക് കയറിപ്പോയി. എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ ഹൈമ സ്തംഭിച്ചു നിന്നു. കാൽപ്പെരുമാറ്റം അടുത്ത് വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു. (തുടരും) സോറി. ഇപ്പ്രാവശ്യം കളി ഇല്ലാത്തതിൽ. പേജ് കുറഞ്ഞു പോയി എന്നാ പരാതി ആർക്കും ഉണ്ടായില്ല എന്ന് വിചാരിക്കുന്നു. എല്ലാം കൂടി എഴുതാൻ തുടങ്ങിയാൽ കഥ ഇനിയും വൈകും എന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ടാണ് ഇത്രയെങ്കിലും ആയപ്പോൾ പോസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നത്. എന്തായാലും എല്ലാവരും അടുത്ത ഭാഗത്തിൽ വാണമടിക്കാനും അല്ലെങ്കിൽ വിരലിടാനും റെഡി ആയിരുന്നോളു. നന്ദി. റോബിൻ ഹുഡ്.