നവവധു 17

കാത്തിരിപ്പിക്കുന്നത് എന്റെയൊരു ശീലമായത് കൊണ്ട് പതിവുപോലെ ക്ഷമിക്കുമല്ലോ…. ജോലിതിരക്ക് മൂലമാണ് വൈകിയത്… ഇതിനും നിങ്ങളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായങ്ങളും നിർദേശങ്ങളും വിമർശനങ്ങളും അറിയിക്കുക….

പൂജാരി മുഴക്കുന്ന ആ കൈമണിയുടെ ശബ്ദവും പൂജാമന്ത്രങ്ങളും എന്റെ ഉള്ളിൽ ഒപ്പീസ് ചൊല്ലുന്നത് പോലെയാണ് അനുഭവപ്പെട്ടത്. നെഞ്ചിലേക്ക് ഒരായിരം കത്തികൾ ഒന്നിച്ചു കുത്തിയിറക്കുന്നത് പോലെ…. ആ നിമിഷം… ഞാനീ കാണുന്നത് വെറും സ്വപ്നമായിരിക്കണേ എന്നുഞാൻ ആത്മാർഥമായി ആഗ്രഹിച്ചു…പ്രാർത്ഥിച്ചു. അല്ല… അത് യാഥാർത്ഥ്യം തന്നെയാണ്. കാരണം മുട്ടിയുരുമി നിൽക്കുന്ന ചേച്ചിയുടെ ചൂടും ആ മണവും മുഖത്തേക്ക് വീശുന്ന ഉദയസൂര്യന്റെ പ്രകാശവുമെല്ലാം ഞാൻ അറിയുന്നുണ്ട് എന്നത് തന്നെ…!!!

ഒരുനിമിഷം ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ മുഖത്തേക്ക് ഒന്ന് പാളിനോക്കി. കണ്ണടച്ചു പ്രാർത്ഥിക്കുകയാണ്. ഒരു പെണ്ണിന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും മംഗളകരമായ നിമിഷം… അതാസ്വദിക്കുകയാവാം…. അല്ലെങ്കിൽ മനംപോലെ മാംഗല്യം നടന്നതിന്റെ നന്ദി പ്രകാശനമാവാം….!!! ആ അടഞ്ഞ കണ്ണിലൂടെ കണ്ണീര് ഒഴുകുന്നുണ്ടോ????. അറിയില്ല… കൂടുതൽ നോക്കാനാവാതെ ഞാൻ മുഖം തിരിച്ചു. കഴിയുന്നില്ല കൂടുതൽ നേരം നോക്കിനിൽക്കാൻ.

ആ നില്പ്… അതെന്നെ വല്ലാതെ ചുട്ടുപൊള്ളിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. തലേന്ന് വരെ ആ ഒരു നിമിഷം സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നു… അതിനായി മനമുരുകി പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നു… എന്നാൽ… എന്നാലിപ്പോൾ…. ഇപ്പോൾ എനിക്കതിന് കഴിയുന്നില്ല… കാരണം…. ഒരു പെണ്ണിനെ അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ചതിക്കുകയാണ് എന്ന ബോധ്യം…!!! അത് വല്ലാതെന്നെ നൊമ്പരപ്പെടുത്തുന്നു…. ഭയപ്പെടുത്തുന്നു….!!!

രണ്ടുവർഷം… വെറും രണ്ടുവർഷം…. അതാണീ വിവാഹത്തിന് ആയുസ്സ്….!!!അതാണ് റോസ് എനിക്കനുവദിച്ചിരിക്കുന്ന സമയം. എന്നാൽ… പേടിയാണെനിക്ക്. ചേച്ചിയുടെ അസുഖം ഭേദമാകുന്ന ആ നിമിഷം… ആ നിമിഷം ഞാൻ ആരുമല്ലാതാവും… ഇപ്പോളീ കല്യാണത്തിന് മുറവിളി കൂട്ടുന്ന ഇവരെല്ലാം എന്നോട് പറയും ഇറങ്ങിപ്പോവാൻ… കാരണം അവർക്ക് വേണ്ടത് ആ പഴയ ആരതിയെയാണ്… അവരുടെ മകളെ….!!! അവളെ മാത്രം…!!! ജോയുടെ ഭാര്യയായ ആരതിയെ അവർക്ക് വേണ്ട… അവർക്ക് അതുൾക്കൊള്ളാനാവില്ല…!!! ആങ്ങള പെങ്ങളെ വിവാഹം ചെയ്യുന്നു… അതും കേരളത്തിൽ… അവർ സമൂഹത്തെ പേടിക്കുന്നു… അല്ലെങ്കിൽ അവരുടെ മനസാക്ഷിയെ…!!!

ആ താലിവീഴുന്ന നിമിഷം… ഒരുപക്ഷേ ആ ഒരു നിമിഷം ചേച്ചി സുബോധത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുവന്നേക്കാം…!!! അതാണ് അവരുടെ പ്രതീക്ഷ. പ്രാർത്ഥന…ഒരുവേള അങ്ങനെ സംഭവിക്കുമായിരിക്കും… അല്ലെങ്കിൽ ആഴ്ചകൾക്കകം… അതല്ലെങ്കിൽ റോസ് പറഞ്ഞത് പോലെ അടുത്ത രണ്ടു വർഷത്തിനുള്ളിൽ….

പക്ഷേ ഞാൻ…. ഒറ്റ ദിവസം കൊണ്ട് ഞാൻ ആരുമല്ലാതായിരിക്കുന്നു. മറ്റുള്ളവരുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾക്കും തീരുമാനങ്ങൾക്കും വേണ്ടി ഞാനൊരു പാവം പെണ്ണിന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങൾ നശിപ്പിക്കുന്നു. എന്തോ തൊട്ടുപോലും അവളെ വേദനിപ്പിക്കില്ല എന്ന് വാശിയുണ്ടെങ്കിലും രോഗം പൂർണമായും ഭേദമാവണം എന്നാഗ്രഹമുണ്ടെന്നാലും ഈ പരീക്ഷണം നടത്താൻ എനിക്ക്‌ കഴിയുന്നില്ല.!!!കാരണം… വിവാഹം… അതൊരു പെണ്ണിന്റെ സ്വപ്നമാണ്…. അതൊരു പ്രതിജ്ഞയാണ്… ജീവനുള്ള കാലത്തോളം സംരക്ഷിച്ചുകൊള്ളാമെന്നുള്ള പ്രതിജ്ഞ..!!! അതിലാണ് ഞാൻ കൃത്രിമം കാണിക്കാൻ പോവുന്നത്. എത്രയോക്കെ ആയാലും സ്വന്തം മനസാക്ഷിയോടെങ്കിലും ഞാൻ നീതി പുലർത്തണ്ടേ…???. അല്ലെങ്കിൽ ഒരനിയനെപ്പോലെ എന്നെ സ്നേഹിച്ച എന്റെ ചേച്ചിയോടെങ്കിലും…???. എനിക്ക് തരുന്നു എങ്കിൽ മനസ്സ് നിറഞ്ഞു ഞാൻ ചേച്ചിയെ സ്വീകരിച്ചേനെ. ഇതിപ്പോൾ… ഒരുവേള ഭേദമായ ശേഷം ചേച്ചിയുടെ ഉള്ളിൽ ഞാൻ ആരാവും??? അനിയൻ…??? ഭർത്താവ്..??? വൈദ്യൻ…??? ആ മുഖത്ത് നോക്കാൻ കഴിയുമോ എനിക്ക്??? നിന്ന നിൽപ്പിൽ വെണ്ണീറായി പോവാൻ ഞാൻ പ്രാർത്ഥിച്ചു… വയ്യ.. വയ്യ എനിക്കീ തീച്ചൂളയിലൂടെ നടക്കാൻ… വയ്യ ഇനിയും ഒരു പാവം പെണ്ണിനെ ചതിക്കാൻ… വീണ്ടും വീണ്ടും അവളോട് ക്രൂരത കാണിക്കാൻ….

ജോക്കുട്ടാ…. ചെവിയിൽ പെട്ടന്നൊരു വിളി. അതും തികച്ചും മൃദുവായി.

ഞാൻ ഞെട്ടി കണ്ണുതുറന്നു. ചുറ്റും നോക്കി. അല്ല ആദ്യ നോട്ടം തന്നെ എന്റെ സൈഡിലേക്കായിരുന്നു. ആ മുഖത്തേക്ക്.

എന്തിനാ കരയുന്നേ????

ഞാനറിയാതെ മുഖം തുടച്ചു. അതെ.. ഞാൻ കരഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഞാനറിയാതെ… എന്ത് പറയണം എന്നറിയാതെ ഞാൻ പതറി. പിന്നെ വിഫലമായി ഒന്നു പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ആ നിഷ്കളങ്കമായ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി മറ്റെന്ത് ഞാൻ പറയും???

ചേച്ചി പിന്നൊന്നും ചോദിച്ചില്ല. ശ്രീകോവിലിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു. ബാക്കിയുള്ളവർ എല്ലാം പിന്നിലാണ്. രണ്ടു നിലയിലാണ് ക്ഷേത്രം. ഭക്തജനങ്ങൾ താഴെ. മൂന്ന് പടി കയറി ഒരു ചെറിയ നിരപ്പിലായി ശ്രീകോവിൽ. അതിനുള്ളിൽ ശിവപാർവതി വിഗ്രഹം. അർദ്ധനാരീശ്വരൻ…!!! ശ്രീകോവിലിന് തൊട്ടടുത്താണ് ഞങ്ങൾ രണ്ടാളും. ബാക്കിയുള്ളവർ താഴെയാണ്. മന്ത്രോച്ഛാരണം ഏറെക്കുറെ അവസാനിക്കാറായി എന്നെനിക്ക് തോന്നി. ഒരുവേള ഓടിക്കളഞ്ഞാലോ എന്നുപോലും തോന്നി. അവിടെയും പരാജയപ്പെട്ടലോ എന്ന ചിന്തയിൽ ആ ശ്രമവും ഞാൻ ഉപേക്ഷിച്ചു.

അടുത്തത് താലികെട്ടാണ്. മുന്നോട്ട് വന്നോളൂ…

ശ്രീകോവിലിൽ നിന്നിറങ്ങി പൂജാരി താഴെയുളവരെ വിളിച്ചപ്പോഴാണ് ഞാൻ ബോധമണ്ഡലത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു വന്നത്. എന്റെ ഉള്ളിലൊരു ഞെട്ടലുണ്ടായി. അന്ന് ഇലക്ഷന് സംഭവിച്ചത് പോലെ വീണ്ടും…!! ആലോചിച്ചു ഞാനെന്റെ സമയം നഷ്ടപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. പെട്ടുപോയിരിക്കുന്നു ഞാൻ. അല്ല അശ്രദ്ധ വീണ്ടുമെന്നെ നാശത്തിലേക്ക് തള്ളിയിട്ടിരിക്കുന്നു.

പിന്നിലുള്ളവരുടെ കാൽപ്പെരുമാറ്റം നടുക്കത്തോടെ ഞാൻ കേട്ടു. എന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് വല്ലാതെ ഉയർന്നു. ആകെയൊരു പരവേശം. ഞാൻ വല്ലാതെ വിയർത്തു.

ദാ താലി എടുത്തു കെട്ടിക്കോളൂ…..

മന്തങ്ങൾക്കിടയിൽ പൂജാരി താലത്തിൽ പൂജിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്ന താലി എനിക്ക് നേരെ നീട്ടി. ഇല്ല കഴിയുന്നില്ല. കൈകൾ ഉയരുന്നില്ല. ചലനശേഷി നഷ്ടപ്പെട്ടവനെപോലെ ഞാൻ തരിച്ചു നിന്നു.

ടാ… താലിയെടുത്തു കെട്ടെടാ… പിന്നിൽ നിന്നാരോ എന്നോട് പറയുന്നതും പുറത്തിനിട്ടു തട്ടുന്നതും ഞാനറിഞ്ഞു. യാന്ത്രികമായി ഞാനാ താലിയെടുത്തു. പൂജാരിയുടെ മന്ത്രോച്ഛാരണം കൂടുതൽ ഉച്ചത്തിലായി. ഞാൻ ദയനീയമായി ആ ശ്രീകോവിലിലേക്ക് നോക്കി. ഇല്ല… ദൈവങ്ങളും എനിക്കെതിരെ മുഖം തിരിച്ചിരിക്കുന്ന പോലെ. അല്ലെങ്കിൽ ആ പാവം പെണ്ണിനോട് അവരും ക്രൂരത കാണിക്കുന്ന പോലെ.

കീ കൊടുത്ത പാവയെപ്പോലെ ഞാൻ ചേച്ചിക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു. മുഖം താഴ്ത്തി നിൽക്കുന്നു. ആരോ പിന്നിൽ നിന്ന് ചേച്ചിയുടെ മുടി പൊക്കിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. ആ മഞ്ഞച്ചരടിന്റെ ഇരുവശത്തും പിടിച്ച് ഞാനാ കഴുത്തിലേക്ക് ആ താലി നീട്ടി. ആ തോളിൽ തൊട്ടപ്പോൾ തീക്കട്ടയിൽ തൊടുന്നത് പോലെയാണ് എനിക്ക് തോന്നിയത്. ഞാൻ കൈ പിൻവലിക്കാൻ നോക്കി. അത് പ്രതീക്ഷിച്ചെന്നപോലെ ആരോ എന്റെ പുറത്തു വീണ്ടും തട്ടി. കൈയെടുക്കരുത് എന്നൊരു ആജ്ഞയും. പിന്നൊന്നും നോക്കിയില്ല. പരമാവധി ആ ശരീരത്തിൽ സ്പർശിക്കാതെ ആ താലി ആ കഴുത്തിൽ ഞാനണിയിച്ചു.

പ്രകൃതിക്കു പോലും ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല എന്നു തോന്നുന്നു. കത്തിയെരിയുന്ന സൂര്യനെ മറച്ചുകൊണ്ടു കാർമേഘങ്ങൾ വാനിലുയർന്നു. കാലംതെറ്റിപെയ്യാൻ ദാഹിച്ചുകൊണ്ട് മഴമേഘങ്ങൾ മൂളിപറന്നു. ആ താലി കെട്ടുന്ന നിമിഷത്തിൽ ഞങ്ങളുടെ മെത്തേക്ക് ചുറ്റും നിന്നവർ എറിഞ്ഞ പൂവുകൾ കല്ലുപെറുക്കിയെറിഞ്ഞു എന്നിലെ പാപിയെ ശിക്ഷിക്കുന്നത് പോലെയാണ് എനിക്ക് തോന്നിയത്. ആ പൂക്കളുടെ മൃദുലതക്ക് കരിങ്കല്ലിന്റെ കാഠിന്യം.!!!

എന്തായാലും മഴ പെയ്തില്ല. പക്ഷേ ഒന്നുണ്ടായി. മനസ്സിൽ വല്ലാത്തൊരു കാഠിന്യം എനിക്ക് തോന്നി. മന്ത്രങ്ങൾ അവസാനിച്ചിരിക്കുന്നു. ശ്രീകോവിലിലേക്ക് നോക്കി ഞാനൊരു പുച്ഛച്ചിരി ചിരിച്ചു. ദൈവങ്ങളെ… നിങ്ങൾ വെറും കൽപ്രതിമകൾ മാത്രമാണ്… ഒരു പാവം പെണ്ണിനെ ചതിക്കാൻ കൂട്ടുനിന്ന നിങ്ങളോട് ഇനിയൊരു ബഹുമാനവും എനിക്കുണ്ടാവില്ല.

ഇനിയൊരു ദൈവത്തിന്റെ മുന്നിലും ജോയുടെ മുട്ട് മടങ്ങുകയുമില്ല….!!! നിരീശ്വരവാദികളെ സ്രഷ്ടിക്കുന്നത് ഇതുപോലുള്ള ദൈവങ്ങൾ തന്നെയാണ്… അവർ പറയുന്നതാണ് ശെരി… ദൈവമില്ല…!!! ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിൽ ഇന്നിത് ഇവിടെ സംഭവിക്കുമായിരുന്നില്ല.

അടുത്തത് കുങ്കുമം ചാർത്തലായിരുന്നു. യാന്ത്രികമായി അത് ചെയ്യുമ്പോൾ ഞാൻ പണ്ട് ചേച്ചിക്ക് ചന്ദനം തൊട്ടുകൊടുക്കുമ്പോൾ ചേച്ചി എന്നെ തടഞ്ഞതാണ് ഓർമ വന്നത്. “ഇതൊക്കെ കെട്യോൻ ചെയ്യേണ്ടതാ…”!!! ഇനിയിപ്പോ ആ വാക്ക് അറം പറ്റിയതാണോ ഇത്???? എന്റെ ചിന്തകൾ വീണ്ടും കാടുകയറി. ആ കൈകളിൽ പിടിച്ചു ആ ശ്രീകോവിലിന് വലംവെക്കുമ്പോഴും ഞാൻ ആ ഓർമകളിലായിരുന്നു.

ടാ ദക്ഷിണ കൊടുക്ക്… ആരോ എന്റെ പുറത്ത് തട്ടി. ചിന്തയിൽ നിന്നുണർന്നുഞാൻ തിരിഞ്ഞുനോക്കി. വിശാൽ. ഇവനുമുണ്ടായിരുന്നോ ഈ ചതിയിൽ…???

ഇന്നാടാ…സ്വാമിക്ക് കൊടുക്ക്… വെറ്റിലയും അടക്കയും 501 രൂപയും എന്റെ കയ്യിലേക്ക് നീട്ടിക്കൊണ്ടു സീതേച്ചി പറഞ്ഞു.

ഹും ഒരു ചാമി…. മനസ്സിൽ ഞാനയാളെ എന്തിനോ വേണ്ടി പ്രാകിക്കൊണ്ടു ദക്ഷിണ കൊടുത്തു. അടുത്തത് ചേച്ചിയുടെ ഊഴമായിരുന്നു.

ദീർഘസുമംഗലീ ഭവഃ..!!! ചേച്ചിയെ അനുഗ്രഹിച്ചുകൊണ്ടു അയാൾ പറഞ്ഞ ആ ഡയലോഗ് എന്റെ ഉള്ളിലൊരു വെള്ളിടി വെട്ടിച്ചു.

ഞാൻ ചുറ്റുമുള്ള എല്ലാരേയും ഒന്നുനോക്കി. ആരുടെയും മുഖത്ത് രക്തവർണമില്ല. ആരുമത് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല എന്നത് വ്യക്‌തം. ആ പൂജാരി ഇനിയിപ്പോ എല്ലാരേയും കളിയാക്കിയതാണോ ആവോ??? അതോ ഇനി അങ്ങേർക്ക് ഈ ചുറ്റിക്കളി ഒന്നും അറിയില്ലേ???? എന്തായാലും അത് കേട്ടപ്പോൾ എനിക്കൊരു പുച്ഛച്ചിരി വിരിഞ്ഞു. ദീർഘസുമംഗലി….!!!

എന്തായാലും ചേച്ചിയത് കണ്ണടച്ചു ശിരസാവഹിച്ചു. എന്തോ അതുകൂടി കണ്ടപ്പോൾ എനിക്കുണ്ടായ ഫീൽ… അതൊരിക്കലും പറയാൻ പറ്റില്ല.

ഞാൻ വേഗം പിന്തിരിഞ്ഞു. നോക്കിനിൽക്കാനാവുന്നില്ല. മാത്രവുമല്ല, ഇനിയിപ്പോ എന്നെ ആവശ്യമില്ലല്ലോ…. ആ പരീക്ഷണവും പാളി. ഇനിയിപ്പോ എനിക്ക് പോകാം… പക്ഷേ എന്നെ ഞെട്ടിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളാണ് പിന്നീട് നടന്നത്. ഞാൻ പിന്തിരിഞ്ഞു നടക്കുന്നത് കണ്ടതും ചേച്ചി ഓടിയെന്നവണ്ണം എന്റെയൊപ്പമെത്തി. മാത്രമല്ല എന്റെ കയ്യിൽ കൈകോർത്തൊരു നിൽപ്പ്.

ഹേയ്… ഞാനറിയാതെ ഒന്നു ഞെട്ടി.

എന്നാ???

എന്റെ ഞെട്ടൽ കണ്ട് അത്ഭുതഭാവത്തിൽ നിൽക്കുന്ന ചേച്ചിയുടെ ആ നിഷ്കളങ്കമായ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ഞാൻ ഉത്തരം മുട്ടി നിന്നു.

പിന്നീട് ഒന്നുമില്ല എന്ന അർഥത്തിൽ ഒന്ന് തലയാട്ടി.

ഉം… എനിക് മനസ്സിലായിട്ടോ….

എന്ത്????

പെണ്ണ് കെട്ടീതൊന്നും ഓർമയില്ലാലെ…. ഞാനുണ്ട്ട്ടോ ഇനിയിങ്ങനെ പിടിക്കാൻ….. അമ്മേ ദേ നോക്കിയേ… ഈ ജോക്കുട്ടൻ ഞെട്ടിയത്…..

എന്നെ നോക്കിയുള്ള ഡയലോഗ് കഴിഞ്ഞു എന്റെ ഞെട്ടൽ കാണിക്കാനായി ചേച്ചി സീതേച്ചിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. ഇതിനിടയിൽ കൈക്കർത്തുപിടിക്കാനും മറന്നില്ല. എതിർക്കാൻ കഴിയാതെ ഞാനും പതറി.

മ്മ്… സീതേച്ചിയിൽ നിന്നും ഒരു മൂളൽ മാത്രമേ ഉയർന്നൊള്ളു. ഒരു കരച്ചിലടക്കാനുള്ള ശ്രമവും ഉണ്ടായി. സീതേച്ചി സാരിത്തുമ്പിനെ വായിലേക്ക് തള്ളിക്കയറ്റുന്നത് കണ്ടു. വിതുമ്പൽ ആരും കേൾക്കാതിരിക്കാനാവണം. എന്തോ…അത് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്കൊരു പുച്ഛം മാത്രമാണ് തോന്നിയത്. എന്തോ…ഇപ്പോൾ മനസ്സിൽ ദേഷ്യം മാത്രമാണ്… ചുറ്റുമുള്ള എല്ലാവരോടും കൊല്ലാനുള്ള കലിപ്പ്.

ഞാൻ എല്ലാരേയും ഒന്ന് നോക്കി. ആരൊക്കെയുണ്ട് ഈ ചതിയിലെ പങ്കാളികൾ എന്നറിയാൻ. പതിവ് ടീമുകൾ മാത്രം. ശിവേട്ടൻ, സൗമ്യേച്ചി, പിന്നെ അച്ഛൻ ,അമ്മ, അച്ചു, സീതേച്ചി, ഗോപേട്ടൻ, വിശാൽ, ആ പൂജാരി എന്നിവർ മാത്രം. പുറത്തുനിന്ന് ആരുമില്ല. ഉം… നാട്ടുകാർ അറിഞ്ഞില്ല നാണക്കേട് ഒഴിവാക്കാനുള്ള സൈക്കോളജിക്കൽ മൂവ്മെന്റ്….!!!

റോസില്ലേ????? ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി. ഹേ… വന്നില്ലെ????…ഇല്ല… വരേണ്ടതായിരുന്നു… എന്റെ ഈ നാശം കാണാൻ ഏറെ കൊതിച്ചത് അവളല്ലേ??? വന്നുകണ്ടു മനസ്സ് നിറഞ്ഞിട്ട് പോകാമായിരുന്നു… ഇനിയിപ്പോ എങ്ങാനും ഞാൻ നിന്നനിൽപ്പിൽ ഇടിവെട്ടി തീർന്നാൽ ആ ശവം കൂടി കിട്ടുമായിരുന്നല്ലോ അവൾക്ക്… കൊണ്ടുപോയി തിന്നട്ടെ….. ശവം….!!!…

ജോക്കുട്ടാ… പൂവാം… ചേച്ചി എന്നെ കുലുക്കി ഉണർത്തിയപ്പോളാണ് ഞാൻ ഓർമകളിൽ നിന്ന് തിരിച്ചു വന്നത്.

എന്താ????

മ്മക്ക് പൂവാന്ന്…. ചേച്ചി മുന്നോട്ടാഞ്ഞുകൊണ്ടു എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു.

എനിക്കൊരു നിമിഷം എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് മനസ്സിലായില്ല. എന്തോ സംഭവിക്കുന്നു എന്ന് തോന്നിയിട്ടാണോ അതോ കേട്ടിട്ടാണോ സൗമ്യേച്ചി പെട്ടെന്ന് ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.

എന്താ ഇവിടെ???

ഒന്നൂല്ല സൗമ്യേച്ചി… ഞാനീ ജോക്കുട്ടനോട് വരാൻ പറഞ്ഞിട്ട് വന്നില്ല ഇവൻ….

വരാനോ??? എങ്ങോട്ട്????

വീട്ടിലോട്ട്…

അതിന് ഞങ്ങടെ കൂടെയല്ലേ മോളിങ്ങോട്ട് വന്നത്… പിന്നിപ്പോ എന്തിനാ ജോക്കുട്ടന്റെ കൂടെപ്പോണേ????

അയ്യേ… ഈ സൗമ്യേച്ചിക്ക് ഒന്നുവറിയില്ല… ഞാനെന്റെ ചെക്കന്റെ കൂടെയല്ലേ കല്യാണം കഴിഞ്ഞാ പോകുവാ???

യ്യോ… സൗമ്യേച്ചിയിൽ നിന്നൊരു നിലവിളിയുയർന്നു. അതെന്തിനാണെന്നു എനിക്കും മനസ്സിലായില്ല.

ബാ ജോക്കുട്ടാ… ചേച്ചി വീണ്ടും എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു.

യാന്ത്രികമായി ഞാനും ചലിച്ചു. ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ എല്ലാവരും അമ്പരപ്പോടെ ഞങ്ങളെ നോക്കി എന്തോ കുശുകുശുക്കുന്നു. ഉം… അടുത്ത ചതി ആലോചിക്കുവാരിക്കും… കലിപ്പോടെ ഞാൻ മുഖം വെട്ടിത്തിരിച്ചു ചേച്ചിക്കൊപ്പം നടയിറങ്ങി.

ജോക്കുട്ടാ…. ഞാനിട്ടു തരാം….

ചെരിപ്പിടാനായി കുനിഞ്ഞ എന്നെ തടഞ്ഞുകൊണ്ട് ചേച്ചി സാരിത്തുമ്പിനെ പിന്നിലൂടെ കറക്കി മടിയിലേക്ക് കുത്തിക്കൊണ്ടു നിലത്തേക്കിരുന്നു.

എന്നിട്ട് ആ ഉദ്യമം അങ്ങോട്ട് ഏറ്റെടുത്തു. എനിക്കെന്തോ അതൊരു ഷോക്കായിരുന്നു. തടയാൻ പോലുമായില്ല. ചേച്ചി തീർത്തുമൊരു ഭാര്യയായി മാറിയിരിക്കുന്നു….!!! അതും വല്ലാതെ ഭീതിപ്പെടുത്തുന്ന തരത്തിലുള്ള സ്നേഹത്തോടെ…..!!!

ആ കാഴ്ച കണ്ടതും പിന്നിൽ നിന്ന് അച്ചു ഓടി അടുത്തെത്തി.

ടീ… നീയത് എന്നാ ഈ കാണിക്കുന്നെ???? അമ്പരപ്പ് ആ വാക്കുകളിൽ നിറഞ്ഞുനിന്നു.

കണ്ടാ അറിഞ്ഞൂടെ???? ഞാനീ ചെരുപ്പിട്ടു കൊടുക്കുവാ….

നീയിങ്ങോട്ട് മാറിക്കെ… ഞാനിട്ടു കൊടുത്തോളാം… അച്ചു ചേച്ചിയുടെ തോളിൽ പിടിച്ചു എണീപ്പിക്കാൻ നോക്കി.

ഛീ മാറഡീ… എന്റെ കെട്യോന്റെ ചെരിപ്പിടാനൊക്കെ എനിക്കറിയാം…. അച്ചുവിന്റെ കൈ തട്ടിമാറ്റിയതും ചേച്ചിയുടെ അലർച്ചയും ഒന്നിച്ചായിരുന്നു. അക്ഷരാർഥത്തിൽ ഞാൻ പോലും ആ പെട്ടെന്നുണ്ടായ ഭാവമാറ്റത്തിലും അലർച്ചയിലും നടുങ്ങി.

അച്ചുവിന്റെ കൻഡ്രോളും പോയി. ഒരു തേങ്ങൽ അവളിൽ നിന്നും ഉയർന്നു. അവൾ കൈകൊണ്ട് ആ കരച്ചിൽ തടയാൻ നോക്കിയെങ്കിലും ഒരു വിങ്ങിപ്പൊട്ടൽ പുറത്ത് വരിക തന്നെ ചെയ്തു.

പൂവാം ജോക്കുട്ടാ….??? ചേച്ചി നിവർന്നുകൊണ്ടു ചോദിച്ചു. എണീറ്റപ്പോൾ ആ ആഭരങ്ങളുടെ കിലുക്കം ഞാൻ കേട്ടു.

കൂട്ടത്തിൽ ഒന്ന് പാളിമാറിയ ആ സാരിവിടവിലൂടെ കണ്ട ആ വയറിന്റെ സൈസും എന്നെ ഒന്ന് ഉലച്ചു എന്നുതന്നെ പറയണം. ഒരുനിമിഷം ഞാൻ പഴയ ജോ ആയോ????

പൂവാന്നെ… ചേച്ചി വീണ്ടും എന്റെ കയ്യിൽ കേറിപ്പിടിച്ചു. ഇത്തവണ കൈയിൽ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചായിരുന്നു നിൽപ്പ്. എന്നിട്ടാ തല ക്ഷീണിച്ചെന്ന പോലെ എന്റെ തോളിലേക്ക് ചാരി. ആ മൃദുലമായ മാമ്പഴങ്ങളുടെ തള്ളൽ എന്റെ കയ്യറിഞ്ഞു. കർത്താവേ… കൻഡ്രോള് കളയല്ലേ…. ഞാൻ അറിയാതെ പ്രാർത്ഥിച്ചു.

ആ പോകാം… ഞാൻ അറിയാതെ പറഞ്ഞു.

അത് കേട്ടപ്പോൾ ചേച്ചിയുടെ മുഖത്തുണ്ടായ ആ ചിരി. ആ ചിരി തന്ന ഫീൽ… ഹോ എന്റെ സാറെ… ഒരായിരം ബമ്പർ അടിച്ചാലും കിട്ടില്ല. ആ ഒരുനിമിഷം ഞാൻ എന്റെ അപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥ തന്നെ മറന്നിരുന്നു എന്നതാണ് സത്യം.

ജോക്കുട്ടാ…. എന്റെ മറുപടി കേട്ടതും കൊല്ലുന്ന ദേഷ്യത്തോടെ അച്ചു എന്നെ വിളിച്ചു.

എന്താടീ??? ആ ചോദ്യം ചേച്ചിയുടെ നാവിൽ നിന്നായിരുന്നു.

ആ.. അത്…

എന്താ??? ഞാനും ചോദിച്ചു.

ഒരുമിച്ച് പോകാം… അച്ചു പറഞ്ഞത് ഒരു അടവാണെന്നു തോന്നിയെങ്കിലും ആ പറച്ചിലിൽ ഒരു പന്തികേട് തോന്നിയത് കൊണ്ടു ഞാൻ തലകുലുക്കി.

ഇപ്പ പോകാട്ടൊ… അച്ചു പറഞ്ഞത് ഞാൻ സമ്മതിച്ചത് ചേച്ചിക്ക് ഇഷ്ടമായില്ല എന്ന് തോന്നിയതുകൊണ്ടു ഞാൻ സാന്ദ്വനിപ്പിക്കുന്ന ഭാവത്തിൽ പറഞ്ഞു.

മ്മ്… ചേച്ചി ഒന്ന് മൂളി. എന്നിട്ട് അതേ നിൽപ്പ് തന്നെ നിന്നു. തല എന്റെ കയ്യിലേക്ക് ചാരി.

മടുത്തോ??? ഞാൻ ചേച്ചിയെ നോക്കി.

ഉം..

എന്നാ വാ ഇവടിരിക്കാം… ഞാനൊരു കല്ല് കാണിച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു. ഉള്ളത് പറയാമല്ലോ ഞാനപ്പോൾ ആ പഴയ ജോക്കുട്ടൻ മാത്രമായിരുന്നു. വർത്തമാനകാലം ഞാൻ മറന്നിരിക്കുന്നു… ഇപ്പോഴും ഭൂതകാലത്തിൽ തന്നെ. ഇപ്പോൾ ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ പിന്നാലെ ആ ശരീരം മോഹിച്ചു നടന്ന ആ ജോ മാത്രം. അതെങ്ങനെ നടന്നു എന്നത് എനിക്കിപ്പോഴും അജ്ഞാതം. ഒരുപക്ഷേ അതായിരിക്കും ഈ മനസ്സിന്റെ മായാജാലം എന്നൊക്കെ പറയുന്നത് അല്ലെ???

ഉം… അതിനും മൂളൽ തന്നെ ഉത്തരം. ഞാനാ കല്ലിലേക്ക് ഇരുന്നു. ഒപ്പം ചേച്ചിയും. മറ്റുള്ളവർ എല്ലാരും കൂടി മുകളിൽ തന്നെ കൂടിനിന്ന് എന്തോ കുശുകുശുക്കുന്നു. അവരുടെ രീതികളിൽ നിന്ന് എന്തോ ഒരു അപകടമോ വശപ്പിശകോ എനിക്ക് തോന്നി.

അച്ചുവും അങ്ങോട്ട്‌ പോയിരിക്കുന്നു. സൗമ്യേച്ചി ഇടക്കിടക്ക് ഞങ്ങളെ പാളി നോക്കുന്നുണ്ട്. അതുപോലെ അമ്മമാരും. എന്തോ സീരിയസ് പ്രശ്നം ആണെന്നുറപ്. പക്ഷേ അതിലും എന്നെ തളർത്തുന്നത് എന്നോടൊപ്പം ചേർന്നിരിക്കുന്ന ചേച്ചിയുടെ ആ ചൂടായിരുന്നു. കൂട്ടത്തിൽ കക്ഷത്തിനടിയിലായി കുത്തിക്കൊള്ളുന്ന ആ കൂരമ്പുകളുടെ മൃദുസ്പർശനവും…!!! എത്രയൊക്കെ നോക്കിയിട്ടും മനസ് കൈവിട്ടു പോകുന്നു…. പിന്നൊന്നും നോക്കിയില്ല… കൈവിട്ടു പോകുന്ന മനസ്സിനെ അങ്ങോട്ട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു.

പിടി ഒട്ടും മാറിയില്ല…കൈയ്യിൽ ചാരിയിരുന്ന ചേച്ചിയെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാരിയതും ആ തുടുത്ത വയറിൽ തന്നെ എന്റെ ഇടംകൈ സ്ഥാനംപിടിച്ചു.

ഹൂ… ചേച്ചി ഒരു മൂളലോടെ ഞെട്ടിപ്പിടഞ്ഞു കുതറി….. എവിടെ പോവാൻ… കൈവിട്ടു പോകുന്ന മനസ്സിനെ ഞാനിങ്ങനെ ചേർത്തു പിടിക്കുവല്ലേ…..

വിട്…. വിട് ജോക്കുട്ടാ… ആരേലും കാണും…

ഹാ… അടങ്ങിയിരി പെണ്ണേ… ഞാനൊന്നും ചെയ്യുന്നില്ല….. ഞാൻ ആ വയറിൽ പിടിച്ചു ചാടിയെണീറ്റു പോകാൻ നോക്കിയ ചേച്ചിയെ കൂടുതൽ എന്നിലേക്ക് വലിച്ചു. മാത്രമല്ല ബാക്കിയുള്ളവർ ഞങ്ങളുടെ വലതുവശത്ത് മുകൾഭാഗത്ത് ആയതുകൊണ്ട് എന്റെ ഇടംകൈ ചെയ്യുന്ന ചെറ്റത്തരം മറ്റാരും കാണില്ല എന്നതും എനിക്കുറപ്പായിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ ഇടതുവശം വനമാണ്…

ദേ… വേണ്ടാട്ടോ….

എന്ത് വേണ്ടാന്ന്….????

വിട് ജോക്കുട്ടാ… എനിക്കിക്കിളിയാവുണൂ…..

ഇക്കിളിയോ??? പത്തമ്പത് വയസ്സായി… പെണ്ണിനിപ്പളും ഇക്കിളി മാറിയില്ലേ??? എന്നാ ഇപ്പ ശെരിയാക്കിത്തരാം…..

അത് പറഞ്ഞതും വയറിന് സൈഡിൽ പിൻ ചെയ്തിരുന്ന സാരിയുടെ പുറത്തുകൂടി പുറത്തുകൂടി ഇഴഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന എന്റെ കൈ ആ വിടവിലൂടെ ആ വയറിന്റെ നഗ്നതയെ പുൽകിയതും ഒന്നിച്ചായിരുന്നു. വിയർപ്പിന്റെ നനവുള്ള ആ തുടുത്ത വയറിൽ കൈ കൊണ്ടതും ചേച്ചി ഒറ്റ പുളച്ചിൽ…. ഉർവശി ശാപം ഉപകാരം എന്നു പറയുംപോലെ ആ ഒറ്റ സെക്കന്റ്കൊണ്ട്‌ ഞാനാ വയറിനെ ഒന്നുഴിഞ്ഞു.

ചാടിയെണീറ്റുപോകാൻ നോക്കിയ ചേച്ചിയുടെ സർവ കൻഡ്രോളും കളഞ്ഞുകൊണ്ടു ഞാൻ എന്റെ വിരൽ ആ പൊക്കിൾ കുഴിയിലൊന്നു ഇറക്കിചുഴറ്റി. കാറ്റ് പോയപോലെ ചേച്ചി ഇരുന്നുപോയി. അല്ലെങ്കിലും ചെറിയൊരു സ്പർശനം മതി ഈ പെണ്ണുങ്ങളുടെ സർവ കൻഡ്രോളും കളയാൻ…!!! ആ ഒറ്റ നിമിഷം അവർക്ക് മറികടക്കാൻ സാധിച്ചില്ല എങ്കിൽ…., പിന്നെ എതിർക്കാൻ അവർക്ക് കഴിയില്ല എന്നതാണ് സത്യം.

പിന്നെ യാതൊരു എതിർപ്പുമുണ്ടായില്ല. ചുമ്മാ എന്നെ ചാരി അങ്ങിരുന്നുതന്നു. നെഞ്ചിൽ ചാരി കണ്ണടച്ചു കിടക്കുന്ന എന്റെ പെണ്ണിനെ ഒന്നുമ്മ വെക്കാൻ മനസ്സ് തരിച്ചെങ്കിലും എന്തോ ഒരു അദൃശ്യമായശക്തി എന്നെ വിലക്കി. ഒരുവേള ആരെങ്കിലും കാണുമോ എന്ന എന്റെ അവബോധമനസ്സിന്റെ പേടിയാണോ??? അറിയില്ല… എന്തായാലും ആ സമയത്ത് ഞാനീ ലോകത്തെങ്ങും ആയിരുന്നില്ല.

വയറിലൂടെ എന്റെ കൈ ഒഴുകിനടന്നു. എന്തോ… ആ നനുത്ത വയറിലൂടെ കൈ ഒഴുകുമ്പോൾ ഒരുമാതിരി വെണ്ണയിൽ കയ്യോടിക്കുംപോലെ…!!! നെഞ്ചിൽ പെണ്ണിന്റെ ചൂട് വല്ലാതെ കൂടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ആ മാറിടങ്ങൾക്ക് വല്ലാതെ കടുപ്പം കൂടിയോ??? ആ നിശ്വാസത്തിന് പതിവില്ലാത്ത ചൂടുണ്ടോ???

എന്തായാലും തൊട്ടടുത്ത നിമിഷം നിമിഷം തന്നെ ഞാനതങ്ങോട്ടു പരിശോധിച്ചു….!!! വയറിന്റെ നഗ്നത വിട്ട് ബ്ലൗസിന്റെ മേലേക്കൊരു വകമാറ്റം…. ആ ഇടംമുലയെ ഒന്നുഴിഞ്ഞുവിട്ടു.

യോ…. ചേച്ചിയൊരു കൂവലോടെ ചാടിയെണീറ്റു. സാരിക്കിടയിൽ നിന്ന് കൈ പുറത്തേക്ക് ചാടിയത് ആരെങ്കിലും കണ്ടോ എന്നുപോലും ഞാൻ നോക്കിയില്ല. എണീറ്റുപോയ ചേച്ചിയെ ബലമായി ഞാനെന്റെ മേലേക്ക് വലിച്ചിട്ടു ഒറ്റ കെട്ടിപ്പിടുത്തം.!!! ചേച്ചി എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ശക്തമായി കുതറുന്നുണ്ട്.

പക്ഷേ ഞാനതൊന്നും കേട്ടില്ല. ഞാൻ അപ്പോഴും ആ സൗന്ദര്യം ആവോളം മൊത്തിക്കുടിക്കാനുള്ള മൂഡിലായിരുന്നു. ആ നിമിഷം ഞങ്ങളുടെ ലോകത്ത് ഞാനും ചേച്ചിയും മാത്രമായിരുന്നു. ഒരു സ്വപ്നലോകത്ത്….!!!!

പക്ഷേ ഒന്നുണ്ടായിരുന്നു. ചേച്ചിയുടെ എതിർപ്പിന് എന്തോ ഒരു പോരായ്മ. കുതറുന്നുണ്ടെങ്കിലും എണീറ്റ് പോകാനുള്ള ശ്രമമില്ല. ഒരു താൽപ്പര്യം ആ ദേഹത്ത് മുഴുവനുമുണ്ട്. അവസാനം ഞാൻ തന്നെ വിജയിച്ചു. ആ എതിർപ്പ് നിമിഷനേരംകൊണ്ടു അപ്രത്യക്ഷമായി. ഇത്തവണ വയറൊന്നും എനിക്കാവശ്യമില്ലായിരുന്നു. കൈ നേരെ ആ ഇടത് മുലയിലേക്ക്…..

വേണ്ട ജോക്കുട്ടാ… ചേച്ചി കൈമുട്ടുകൊണ്ട് എന്റെ കൈക്കിട്ടു തട്ടിക്കൊണ്ടു എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. ഇപ്പഴും ചേച്ചിയെന്റെ നെഞ്ചിൽ തന്നെയാണ്.

ഒരൊറ്റ പ്രാവിശ്യം പ്ലീസ്…

ദയനീയമായി ഒന്നപേക്ഷിച്ചു മറുപടിക്കായി കാത്തുനിൽക്കാതെ ഞാനെന്റെ ലക്ഷ്യം നേടി. കൈ വീണ്ടും ആ മാമ്പഴത്തെ ഞെരിച്ചുപിഴിഞ്ഞുതുടങ്ങി. ചേച്ചിയുടെ ഒരു മൂളലും ഒപ്പമുയർന്നു. ആ മാമ്പഴം കരിങ്കല്ല്പോലെ ഇപ്പഴും….!!! നടുവിൽ തെറിച്ചു നിന്ന മുന്തിരിമൊട്ടിനെ ഒന്നു തലോടാൻ കൈയ്യെടുത്തെ ഒള്ളു…

ജോക്കുട്ടാ… മ്മ്‌ടെ കല്യാണത്തിനെന്നാ ആരും വരാത്തെ????

ചാരിയിരുന്ന ചേച്ചി പെട്ടെന്ന് മുഖമുയർത്തി എന്നെ ഒന്ന് കുലുക്കിവിളിച്ചു നിഷ്കളങ്കമായ ഒറ്റചോദ്യം. ഒരുനിമിഷം… ഞാൻ വർത്തമാനകാലത്തെത്തി. ആകെ കിളിപോയ അവസ്ഥയിൽ ഞാൻ ചുറ്റുംനോക്കി. കൈയൊക്കെ എപ്പോ പുറത്തുവന്നു എന്നെനിക്ക് തന്നെ അറിയില്ല. എന്തോ വലിയ തെറ്റ് ചെയ്‌തപോലെ ഞാൻ ഒറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് വിയർത്തുകുളിച്ചു. ഞാൻ ചാടിയെണീറ്റു….. തെറ്റ്… വീണ്ടും… വീണ്ടും ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ മറന്നിരിക്കുന്നു…. ചേച്ചിയെ മറന്നിരിക്കുന്നു…. തെറ്റ്…വീണ്ടും ഞാൻ തെറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നു…..!!!

ഞാൻ ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു അവരെല്ലാം നിൽക്കുന്നിടത്തേക്ക് നോക്കി. എന്റെ സർവനാഡികളും തളർന്നു എന്നുവേണം പറയാൻ… ഞങ്ങളുടെ തൊട്ടടുത്ത്… ഒരു കൈപ്പാടകലെ ഞങ്ങളെ നോക്കിനിൽക്കുന്ന സൗമ്യേച്ചി….!!! ബാക്കിയുള്ളവർ ആരും ഇപ്പോൾ അവിടില്ല….!!!!

എന്റെ ശിരസ്സ് അറിയാതെ കുനിഞ്ഞു. ചേച്ചി നാണംകൊണ്ടു പതിയെ എന്റെ പിന്നിലൊളിക്കുന്നതും ഞാനറിഞ്ഞു.

ഹാ… കല്യാണപ്പെണ്ണിനു ഇത്ര നാണവോന്നും വേണ്ടാട്ടോ…. വേഗം പോയി വണ്ടിയേലിരുന്നോ… വെയില് കൊള്ളണ്ട….ഞങ്ങളിപ്പോ വന്നേക്കാം….

നടന്നതൊന്നും കണ്ടിട്ടില്ല എന്ന മട്ടിലാണ് സൗമ്യേച്ചി പറഞ്ഞതെങ്കിലും എല്ലാം കണ്ടെന്ന് എനിക്കുറപ്പായിരുന്നു. ചേച്ചിയെ എന്റെ അടുത്തുനിന്ന് മാറ്റാനാണ് ഈ ഡയലോഗ് എന്നും എനിക്ക് മനസ്സിലായി.

ഞാൻ ജോക്കുട്ടന്റെ കൂടെ വന്നോളാം…..

പറയണ കേക്ക് മോളെ… ജോക്കുട്ടൻ ഇപ്പ വരും….

ഞാൻ പോവൂല്ല….. ചേച്ചി കൊച്ചുകുട്ടികൾ ശാട്യം പിടിക്കുന്ന പോലെ പറഞ്ഞു.

എന്റെ മോളല്ലേ… ചെല്ല്…

ഞാൻ ജോക്കുട്ടന്റെ കൂടെ വന്നോളാന്ന് പറ ജോക്കുട്ടാ….. ചേച്ചിയെന്റെ ഷർട്ടിൽ പിടിച്ചുലച്ചു.

ഹ… എന്റെ ചക്കരപെണ്ണല്ലേ… പോയി എനിക്കൂടെ സീറ്റ് പിടിച്ചു വെക്ക്… അല്ലേലാ അച്ചു അവിടെ കേറിയിരിക്കും…

ഞാൻ ചേച്ചിയെ ഒന്ന് തണുപ്പിക്കാൻ നോക്കി. എന്തോ…. അതേറ്റു…. അല്ലെങ്കിലും ഞാൻ പറയുമ്പോൾ ചേച്ചി വെറുമൊരു പൂച്ചക്കുഞ്ഞിനെ പോലെയാണ്. എന്നിട്ടും ഒട്ടൊരു സംശയം പോലെ ചേച്ചി ഒന്ന് പരുങ്ങിനിന്നു.

ദേ… പെട്ടെന്ന് പോയി സീറ്റ് പിടിച്ചാ പെട്ടെന്ന് വീട്ടിപ്പോകാം… അതോ ഇവിടിങ്ങനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചിരുന്നാ മതിയോ??? സൗമ്യേച്ചിയുടെ ഡയലോഗ് ചേച്ചിയുടെ നേർക്കായിരുന്നെങ്കിലും കൊണ്ടത് എന്റെ നെഞ്ചിലായിരുന്നു.

ശ്ശൊ…. ചേച്ചിയുടെ നാണം കലർന്ന ഒരു സൗണ്ട് ഞാൻ കേട്ടു. എന്നിട്ട് എന്റെ വയറിനിട്ടു വിരൽകൊണ്ട് ഒറ്റ കുത്തും സാരിയും ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു ഒറ്റയോട്ടവും… ഉള്ളത് പറയാമല്ലോ ആ അവസ്ഥയിലും ചേച്ചിയുടെ ആ തുള്ളിക്കളിക്കുന്ന നിതംബതടത്തിലേക്ക് ഞാൻ നോക്കിനിന്നുപോയി.

ജോക്കുട്ടാ… ഇടിമുഴക്കം പോലെയുള്ള സൗമ്യേച്ചിയുടെ വിളിയാണ് എന്നെ ഉണർത്തിയത്.

വീണ്ടും എന്റെ മുഖം ഉത്തരമില്ലാതെ കുനിഞ്ഞു. തെറ്റുകളിലേക്ക് വീണ്ടും വീണ്ടും ഞാൻ കൂപ്പുകുത്തുന്നുവോ????

ജോക്കുട്ടാ….ഞാൻ… ഞാൻ നിന്നോട്…. അല്ലേ വേണ്ട… നീ…

സൗമ്യേച്ചിയുടെ വാക്കുകൾ പൂർത്തിയാക്കാതെ പതറി. ഞാൻ സൗമ്യേച്ചിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. എന്തോ പറയാനുണ്ട്… പക്ഷേ എങ്ങനെ വേണമെന്ന അങ്കലാപ്പ്.

ജോക്കുട്ടാ… ഞാൻ….

ചേച്ചി വീണ്ടും വിക്കി.. എന്തോ അത് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് കലിയാണ് വന്നത്… എന്നെ ചതിക്കാൻ കൂട്ടുനിന്ന ഒരാളാണ് നീയും എന്ന കലിപ്പ് പെട്ടന്ന് എന്നെ ഉലച്ചു…

എന്നാ മൈരാന്നാ പറഞ്ഞു തോലക്ക്….

ജോക്കുട്ടാ… നീ… അവള്… അവളാണെങ്കി കൂടി… വേണ്ട ജോക്കുട്ടാ… എനിക്ക്..എനിക്കറിയാം നീയിതൊക്കെ അവക്ക് വേണ്ടിയാ ചെയ്യുന്നേന്നു… ന്നാലും… ജോക്കുട്ടാ… നീ… നീ ഇങ്ങനൊന്നും ചെയ്യല്ലേ…അവള്… അവള് നിന്റെ പെങ്ങളല്ലേടാ…???… ഇത്… നിന്നോട് എങ്ങനെ പറയൂന്നറിയാതെയാ അവര്… ജോക്കുട്ടാ… നീ… അവളെ തൊടല്ലേടാ നീ…പാവല്ലെടാ അവള്….

ഭ… പെങ്ങളോ… മിണ്ടല്ല് ഒറ്റയെണ്ണം…. പാവമാണല്ലേ… പെങ്ങളാണല്ലേ… എന്നിട്ട്… എന്നിട്ടാണോടീ നീയൊക്കെ എന്നെക്കൊണ്ട് ആ പാവത്തിനെ കെട്ടിച്ചത്??? കാലുപിടിച്ചു പറഞ്ഞതല്ലേടീ ഞാൻ…വേണ്ടാ..വേണ്ടാന്ന്… എന്നിട്ട്… എന്നിട്ട്… ഇപ്പ നിനക്കൊക്കെ അവള് പാവമാണല്ലേ??? അവള്… അവളാരാന്ന് അറിയോടി നിനക്കൊക്കെ???? അവളിപ്പോ എന്റെ ഭാര്യയാ… ഞാൻ… ഞാൻ താലികെട്ടിയ ന്റെ പെണ്ണ്… ഞാൻ… ഞാൻ നോക്കും ഇനിയവളെ… ഒറ്റയെണ്ണം… ഒറ്റയെണ്ണം മിണ്ടിപ്പോവരുത്… അവക്ക്… അവക്കിനി കെട്ടിപ്പിടിക്കണം എന്നു പറഞ്ഞാ ഞാൻ കെട്ടിപ്പിടിക്കും… ഉമ്മ വേണമെന്ന് പറഞ്ഞാ ഉമ്മ കൊടുക്കും… ഇനി… ഇനിയിപ്പോ എന്റെകൂടെ പൊറുക്കണം എന്നുപറഞ്ഞാ അതും ഞാൻ ചെയ്യും…

ആരാ തടുക്കുന്നെ എന്നെനിക്ക് ഒന്ന് കാണണം… ഒരു പാവത്തിനെ ചതിക്കാൻ കൂട്ട് നിന്നിട്ട് നീയൊക്കെ… നീയൊക്കെ… ഒറ്റയെണ്ണതിനെ കണ്ടുപോകരുത്….

അലറുകയായിരുന്നു ഞാൻ… മനസ്സിലെ ദേഷ്യം മുഴുവൻ കായും പൂവും കൂട്ടി അതൊരു അമ്പലമുറ്റം ആണെന്ന് കൂടി ഓർക്കാതെ ഞാനങ്ങോട്ട് കാച്ചി… പക്ഷേ ഒന്നുണ്ട്… ആ പറഞ്ഞതെല്ലാം എന്റെ സങ്കടങ്ങളായിരുന്നു… അമർഷമായിരുന്നു…അതിലുപരി…. അതെന്റെ തീരുമാനങ്ങളായിരുന്നു… ഒരു പ്രായശ്ചിത്തം എന്ന് തോന്നിയാൽ അങ്ങനെ… ഉള്ളിന്റെയുള്ളിൽ നിന്നുള്ള ഇഷ്ടമെന്ന് തോന്നിയാൽ അങ്ങനെ…

ജോ… ജോ… നീയത് എന്നാക്കെയാ ഈ പറയുന്നേ???അപ്പൊ റോസ്…. ??? സൗമ്യേച്ചിയുടെ ചോദ്യത്തിൽ എന്റെ ഭാവമാറ്റം കണ്ടുള്ള ഞെട്ടലും അമ്പരപ്പുമെല്ലാം നിറഞ്ഞുനിന്നിരുന്നു….

റോസ്… ഭൂ… പോയി ചാവാൻ പറ ആ പൂറിയോട്… അവളാരാ എന്റെ തന്തയോ???….. അവള്… അവളെനിക്ക് മൈരാണ്… അല്ല… നീയിക്കെ എന്നാടി മൈരേ കരുതിയത്??? താലി കെട്ടുമ്പോഴേ പ്രാന്തൊക്കെ മാറി ആ പാവം ബോധംകെട്ടു വീഴുവെന്നോ???

അതോ ഇനി വന്നില്ലെങ്കി അങ്ങോട്ട് കൊന്നു കളയാന്നോ??? ഏ???

ജോക്കുട്ടാ… ഞങ്ങ.. ഞങ്ങളങ്ങനൊന്നും…..

അഥവാ ആണെങ്കിലും എനിക്കൊരു മൈരുമില്ല… ചേച്ചി… ചേച്ചി ഇനിയെന്റെ കൂടെ ജീവിക്കും… ന്റെ… ഈ ജോക്കുട്ടന്റെ പെണ്ണായിട്ട്… അതിപ്പോ ചാകുന്നവരെയെങ്കി അങ്ങനെ… അതിനുമുമ്പ് എല്ലാരും കൂടി അതിനേ ചതിക്കാനുള്ള പരിപാടിയാണെങ്കി കൊല്ലും ഞാൻ… കൊല്ലും ഞാൻ എല്ലാത്തിനേം…. പറയുന്നത് ജോക്കുട്ടനാ… ജോക്കുട്ടൻ….

സൗമ്യേച്ചിയുടെ അടുത്ത വാക്കുകൾ ഒന്നും കേൾക്കാതെ ഞാൻ മുണ്ടും മടക്കിക്കുത്തി മുമ്പോട്ട് നടന്നു… എന്റെ പെണ്ണിന്റെ അരികിലേക്ക്… എനിക്കിനി ജീവിക്കണം… എന്റെ പെണ്ണിന്റെ കൂടെ… അവളുടെ…അവളുടെ ജോക്കുട്ടനായിട്ട്… എനിക്കുവേണം അവളെ… എന്റെ പെണ്ണായിട്ട്… എന്റെ നവവധുവായിട്ട്….!!!!……..