ഇത്താത്ത

അവളുടെ ചെഞ്ചുണ്ടുകളെ നോക്കി അധിക നേരം നില്ക്കാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. ലിപ്സ്റ്റിക് ഇടാതെ തന്നെ ചുവന്നു തടിച്ച ആ ചുണ്ടുകളോട് എനിക്ക് പണ്ടേ കൊതിയായിരുന്നു. നനുത്ത ചെമ്പ് രോമങ്ങൾ വളർന്ന മീശയുടെ ഭാഗത്ത് ചെറു വിയർപ്പ് തുളളികൾ പൊടിച്ചു നിന്നത് കാണാൻ എനിക്ക് വല്ലാത്ത ഭംഗി തോന്നി. ആ വിയർപ്പ് തുളളികളെയും വഹിച്ചു നില്ക്കുന്ന അവളുടെ തടിച്ചു വിടർന്ന കീഴ് ചുണ്ടുകളെ കടിച്ചീമ്പാൻ എൻറെ മനസ്സ് വെമ്പി. പാടില്ല…. തെറ്റാണ് എന്നൊക്കെ ആരോ എന്നോട് മന്ത്രിക്കുന്നത് കേൾക്കാം… പക്ഷേ ആ വാക്കുകളെ അനുസരിക്കാൻ എന്നെ അവൾ സമ്മതിക്കുന്നില്ല.

എൻറെ കണ്ണുകൾ വീണ്ടും അവളുടെ മേനിക്കൊഴുപ്പ് കോരിക്കുടിക്കാൻ തുടങ്ങി….വല്ലാത്ത ആർത്തിയോടെ തന്നെ….

ജാലക വാതിലിലൂടെ അകത്തേക്ക് കടന്നു വന്ന മന്ദമാരുതൻ ഊർന്നു കിടന്ന അവളുടെ മുടിയിൽ അലതല്ലിയപ്പോൾ അവ കാറ്റിനൊപ്പം നൃത്തം ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. ആടി തളർന്ന ആ മുടി നാരുകൾ അവളെ എന്നിൽ നിന്നും മറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ട് സൌന്ദര്യം ഉദിച്ചു വിളയാടിയ മുഖത്തേക്ക് വീണു.

അനുസരണ ലവലേശം തൊട്ടു തീണ്ടാത്ത കണ്ണുകളുടെ ചലനം എൻറെ ഹൃദയമിടിപ്പിൻറെ വേഗത കൂട്ടി.

വിയർപ്പ് തുളളികൾ പൊടിഞ്ഞ കഴുത്തിൽ നിന്നും ചാലു വെട്ടിയതു പോലെ താഴേക്ക് ഒഴുകിയിറങ്ങിയ വിയർപ്പിൻ തുളളികൾ ചെന്ന് സംഗമിച്ചത് മറ്റൊരു ചാലിൽ. പുരുഷനെ മയക്കാനായി പടച്ചവൻ കൊടുത്ത വലിയൊരു ചാലിൽ….

”ഹൂ…”

പഴകി നിറം മങ്ങിയ കറുത്ത ചുരിദാർ ടോപ്പിൽ ഞെരിഞ്ഞമർന്നു നിന്ന തണ്ണിമത്തനു കളെ ഞാൻ കൊതിയോടെ നോക്കി. ഇപ്പോൾ പൊട്ടിച്ച് പുറത്തു ചാടും എന്ന മട്ടിൽ നില്ക്കുന്ന അവറ്റകളോട് എനിക്ക് ബഹുമാനം തോന്നി… ശ്വാസ്വാച്ഛോസത്തന് അനുസരണം ഉയർന്നു താഴ്ന്ന അവറ്റകളോട് അതേ സമയം പ്രണയവും…

ആ കൊഴുത്തുരുണ്ട മാംസഗോളത്തിൽ ഒന്ന് സ്പർശിക്കാൻ ഉളളം പിടച്ചു… രണ്ട് കൈകൾ ചേർത്ത് വെച്ചാലും അവയിലൊന്നിനെ പൂർണ്ണമായി ഉളളിലൊതുക്കാൻ കഴിയില്ല എന്നറിഞ്ഞിട്ടും…

മുലക്കുന്നുകളുടെ ഒത്ത നടുക്കുളള താഴ്വാരത്തിലേക്ക് തുണിയിറങ്ങിയത് കൊണ്ട് അവയെ രണ്ടിനെയും യദാർത്ഥ അളവിൽ തന്നെ അറിയാം…

”പടച്ചോനേ… ഇവള് ബ്രാ ഇട്ടിട്ടില്ലേ??”

കുന്നിൻറെ ഉച്ചകോടിയിൽ നട്ടിരുന്ന കാമ്പിൻറെ ഉയർന്ന ഭാഗം കണ്ണിൽ തട്ടിയപ്പോൾ എനിക്ക് ആശങ്ക തോന്നി.

ഇതിലും വലുത് എന്തോ താഴെയുളളത് പോലെ കണ്ണുകൾ പാഞ്ഞു…. പരന്നു വിസ്തരിച്ച വയറിനെയും ഇറുകിയ ടോപ്പിനുളളിൽ തുളളി തുളുമ്പുന്ന ഇടുപ്പിനെയും അരക്കെട്ടിനെയും നോക്കി ഞാൻ ഒരു നില്പ്പ് നിന്നു പോയി.

അത്രയും നേരത്തെ ദർശന സുഖം എൻറെ കുട്ടനെ കുലപ്പിച്ച് നിർത്തി. എന്തായാലും ഇത്രയും നേരം നോക്കി വെളളമിറക്കി… ഒരു ഉമ്മയെങ്കിലും കൊടുക്കാതെ എങ്ങനെയാ??

അപ്പോഴും മനസ്സാക്ഷി എന്ന വില്ലൻ ദുരുപദേശങ്ങൾ പറഞ്ഞ് എന്നെ പിന്തിരിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

കാമം തലക്ക് പിടിച്ചാൽ പടച്ചോനു പോലും തടുക്കാൻ കഴിയൂല്ല പൊന്നേ…

രണ്ടാമത് ഒന്ന് ചിന്തിക്കാതെ അവളുടെ മുഖത്തിന് നേരേ ഞാൻ മുഖം അടുപ്പിച്ചു.

അവളിൽ നിന്ന് വരുന്ന ഉച്ഛോസ വായുവിൻറെ അലകൾ മുഖത്ത് പതിച്ചപ്പോൾ…. ആ നിർവൃതിയിൽ അറിയാതെ കണ്ണുകൾ അടച്ചു നിന്നു പോയി. ഓരോ തവണയും അവ വന്ന് പതിക്കുമ്പോഴും ശരീരമാസകലം പുളകം കൊളളാൻ തുടങ്ങി…. രോമങ്ങൾ ഓരോന്നും ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് അതിനെ സ്വാഗതം ചെയ്തു.

”….ഠപ്പേ….”

എവിടെ നിന്നോ ഒരു ശബ്ദം കേട്ടു. പക്ഷേ കവിൾ നന്നായി അരച്ചു കേറുന്നു.

മുത്തം പിന്നത്തേക്ക് മാറ്റി കണ്ണ് തുറന്ന എൻറെ മുന്നിൽ അതാ ഒരു രാക്ഷസിയെ പോലെ വിറച്ച് കൊണ്ട് അവൾ നില്ക്കുന്നു.

എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്നോ ഇനി എന്താണ് സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നതെന്നോ അറിയാതെ ഞാൻ വിറങ്ങലിച്ചു നിന്നു.

”എടാ ദ്രോഹീ…. നീ…. നീയെന്നെ എന്നതാടാ ചെയ്യാൻ നോക്കീത്??”

കോപം ജ്വലിച്ച കണ്ണുകളിൽ നിന്നും തീ മഴ പോലെ കണ്ണുനീർ പ്രവഹിച്ചു.

”ഇത്താത്താ…. ഞാൻ ഞാനറിയാതെ….. പൊറുക്കണമെന്നോട്…”

ഞാൻ അവളുടെ കാലുകൾ പിടിക്കാൻ കുനിഞ്ഞു.

”മാറടാ നാറീ… ഇനി മേലാൽ നിന്നെ എൻറെ കണ്ണിന്മുന്നിൽ കണ്ടു പോകരുത്.. അമ്മയേത് പെങ്ങളേത് എന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയാത്ത ജന്തു….”

ഞാൻ എന്തു പറയണമെന്ന് അറിയാതെ നിന്നു പരുങ്ങുമ്പോൾ അവൾ വീണ്ടും തുടർന്നു.

”എന്നതാടാ മിഴിച്ചു നിക്കുന്നേ… ഇറങ്ങി പോടാ”

”ഇത്താത്താ… ഞാൻ അറിയാതെ ഇപ്രാവശ്യത്തേക്ക് എന്നോട് ക്ഷമിച്ചൂടേ…”

ഞാൻ അടികൊണ്ട് വീർത്ത കവിളിൽ തടവിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

”പ്ഭ… നാറി… ഞാൻ ആരാണെന്ന് നിനക്ക് അറിഞ്ഞൂടേ…. നിൻറെ ഇക്കാൻറെ ഭാര്യയാ… അതായത് നിൻറെ ഇത്താത്ത… ആ എന്നോട് ഇങ്ങനെ കാട്ടാൻ നിനക്ക് മനസ്സ് വന്നല്ലോടാ ഹിമാറേ…”

അപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും വർഷിക്കപ്പെട്ട കണ്ണുനീരിൻറെ ശക്തിയിൽ എൻറെ ആത്മബലവും ചോർന്നു പോയി. ഒന്നും പറയാനാകാതെ ഞാൻ മുറി വിട്ടിറങ്ങി…കട്ടിലിലിരുന്ന് കരയുന്ന ഇത്താത്താനെ ഒരിക്കൽ കൂടി നോക്കിക്കൊണ്ട്….

മുറിയിൽ ചെന്ന് കിടന്നിട്ടും എനിക്ക് ഉറക്കം വന്നില്ല… അത്രയും നേരം ചെയ്തു കൂട്ടിയ വീരസാഹസങ്ങൾ ഉറക്കവുമായി വന്ന ജിന്നിനെ തട്ടി ഓടിച്ചു എന്നു പറയുന്നതാവും കൂടുതൽ ശരി.

എന്നാലും എനിക്കെങ്ങനെ സാധിച്ചു പടച്ചോനേ…. ഇത്രയും നാൾ ഒരു നോട്ടം കൊണ്ട് പോലും ഇത്താത്താനെ ദുഷൂകരിക്കാത്ത ഞാൻ…. ഈ ഒരു രാത്രിയിൽ എന്തൊക്കെയാ കാണിക്കാൻ നോക്കിയത്…

എനിക്ക് എന്നോട് തന്നെ വെറുപ്പ് തോന്നി.

വാപ്പ മരിച്ച ശേഷം ഉമ്മാടെ കൈതാങ്ങലിൽ വളർന്ന എനിക്കും ഇക്കാക്കും ചീത്ത സ്വഭാവങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു. എന്നാൽ കൂട്ടുകെട്ട് ഇക്കയെ നശിപ്പിച്ചപ്പോൾ അതിന് ഉമ്മ കണ്ടെത്തിയ പോംവഴിയായിരുന്നു ഷഹന. ഷെഹന എൻറെ ഏട്ടത്തിയമ്മയായി കടന്നു വന്നപ്പോൾ ഇക്കാക്ക നന്നാവും എന്നു കരുതിയ ഉമ്മക്ക് തെറ്റി. ആ പെണ്ണിൻറെ കണ്ണുനീര് കൂടി വീണതല്ലാതെ മറ്റൊരു ഫലവും ഉണ്ടായില്ല എന്നതായിരുന്നു സത്യം.

ഒടുവിൽ ഷെഹന എന്ന എൻറെ ചേട്ടത്തിക്ക് വിധവ എന്ന നാമവും നിർദ്ദേശിച്ച് ഇക്കയും പോയി.

നിക്കാഹിന് ശേഷം കരയാൻ മാത്രം യോഗമുണ്ടായിരുന്ന ഇത്താത്ത…. ഇക്കാൻറെ മയ്യത്ത് കട്ടിലിനരികിൽ നിർവികാരയായി ഇരുക്കുന്ന കാഴ്ച കണ്ണുകളിൽ ഇപ്പോഴും തെളിഞ്ഞു നില്ക്കുന്നു. അതിൽ പിന്നെ മുമ്പെങ്ങോ മാഞ്ഞ ചിരിക്കൊപ്പം കരച്ചിൽ കൂടി നടതളളി. അതിൽ പിന്നെ എന്നോടോ ഉമ്മാനോടോ ഇത്താത്ത മിണ്ടീട്ടില്ല…

കൂടുതൽ നാൾ ഈ അവസ്ഥ തുടർന്നാൽ മാനസികമായി എന്തേലും പിടിപെടും എന്ന പേടി എന്നെ ഉലച്ചിരുന്നു.അതേകുറിച്ചു കൂടെ പഠിക്കുന്ന ഫ്രണ്ടിനോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ തന്ന ഉപായം… ആരോടും മിണ്ടാതെ നിർവികാരയായി നടന്ന ഇത്താത്താനേ ഒരൊറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് കരയിക്കാൻ സാധിക്കും എന്ന് ഞാൻ സ്വപ്നേപി വിചാരിച്ചില്ല.

ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു കിടന്ന ഞാൻ എപ്പോഴോ ഉറങ്ങി പോയി.

”ഫൈസീ….”

അടുക്കളയിൽ നിന്നുളള ഉമ്മയുടെ വിളി കേട്ടാണ് ഞാൻ ചാടി എഴുന്നേറ്റത്.

കഴിഞ്ഞ രാത്രിയിലെ ചിന്തകൾ എന്നെ വീണ്ടും അലട്ടാൻ തുടങ്ങി.

ഇത്താത്ത ഉമ്മാനോട് വല്ലതും പറഞ്ഞു കാണുമോ പടച്ചോനേ?? അതറിഞ്ഞിട്ടുളള വിളിയാണോ ഇത്?? ഇത്താത്താൻറെ ഇന്നലത്തെ കരച്ചിൽ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ ഉറപ്പിച്ചു.

. അറിഞ്ഞു…. ഉമ്മ എല്ലാം അറിഞ്ഞു…

”ഫൈസീ… നീ എണീറ്റില്ലേ… നീ ഇങ്ങോട്ട് വന്നേ… അല്ലേൽ ഞാനങ്ങോട്ട് വരും…. അത് വേണോ??”

ഉമ്മാൻറെ ഭീഷണി കൂടി കേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് തീർച്ചയായി.

”വേണ്ട…. ഞാൻ ദാ വരുന്നു…”

ഞാൻ മുണ്ടും മുറുക്കിയുടുത്ത് അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു.

പേജ് കുറഞ്ഞതിൽ ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു… നന്നായില്ലെങ്കിൽ കണ്ടം വഴി പായാൻ എളുപ്പത്തിനായി ചുരുക്കിയതാ…. നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായം മാനിച്ച് തുടർന്ന് എഴുതാം എന്ന് കരുതുന്നു…

നന്ദി…