അശ്വതിയുടെ കഥ 1

അശ്വതിയുടെ പ്രാര്‍ത്ഥന ഫലിച്ചില്ല. സ്റ്റാന്‍ഡിലെത്ത്തിയപ്പോഴേക്കും സുല്‍ത്താന്‍ ബസ് കടന്നുപോയിരുന്നു. ഇനി എന്ത് ചെയ്യും താമസിച്ചാല്‍ ഇന്നും കേള്‍ക്കണം ഡോക്റ്ററുടെ വായില്‍ നിന്നും ചീത്ത. അത് സഹിക്കാം. ശമ്പളം തരുന്നയാളല്ലേ. പക്ഷെ സെക്യൂരിറ്റി ജാഫറിന്‍റെ വളിച്ച ഒരു ചിരിയും പിന്നെ ആക്കിയ സ്വരത്തില്‍ ഒരു ചോദ്യവുമുണ്ട്, “എന്താണ് അശ്വതി, താമസിച്ചാണോ ഇന്നലെ ഒറങ്ങിയെ?” ദേഹത്തേക്ക് ചുളിഞ്ഞു നോക്കിയാണ് കാലമാടന്‍റെ ചോദ്യം. അയാളെപ്പോലുള്ള അലവലാതികള്‍ തന്‍റെ പ്രശ്നങ്ങള്‍ എങ്ങനെ അറിയും? പെണ്ണെന്നു പറഞ്ഞാല്‍ ഒരു കാര്യത്തിനു വേണ്ടി മാത്രമുള്ളതാണെന്നാണ് അയാളെപ്പോലെയുള്ളവരുടെ വിചാരം. എന്ത് ചെയ്യാം? സഹിക്കുകയല്ലാതെ വേറെ മാര്‍ഗ്ഗമില്ല. പച്ചക്കറിസ്റ്റാളിന്‍റെയടുത്തുള്ള ബസ് ഷെല്‍റ്ററിലേക്ക് അവള്‍ കയറി. അടുത്ത ബസ് ആരോമല്‍ വരാന്‍ പതിനഞ്ചു മിനിറ്റ് താമസമുണ്ട്. അതില്‍ യാത്രചെയ്തു കഴിഞ്ഞാല്‍പ്പിന്നെ കുളിക്കാതെ വീട്ടില്‍ കയറാന്‍ പറ്റില്ല. കണ്ടക്റ്റര്‍ രാജേഷിന്‍റെ കൈപ്രയോഗം അത്ര കുപ്രസിദ്ധമാണ്. എത്ര തിരക്കില്ലാത്ത സമയമാണെങ്കിലും ചന്തിയിലോ വയറിലോ ഒന്ന് തൊടാതെയിരിക്കാന്‍ അയാള്‍ക്ക്‌ കഴിയില്ല. അറിയാത്ത രീതിയില്‍ ബ്ലൌസിന് പുറത്തുകൂടി എത്ര തവണയാണ് അയാള്‍ തന്‍റെ മുലയെ സ്പര്‍ശിച്ചിട്ടുള്ളത്! ഒന്നു രണ്ടു തവണ രവിയേട്ടനോട് അതിനെപ്പറ്റി സൂചിപ്പിച്ചപ്പോള്‍ പതിവ് പല്ലവിയാണ് കിട്ടിയത്. “എന്‍റെ അശ്വതീ. കാര്യം കണ്ടക്റ്റര്‍മാരാണേലും അവമ്മാര്ടെ ശരിക്കൊള്ള പണി കൊട്ടേഷനൊക്കെയാ. നമുക്കൊന്നും അവമ്മാരെ എതിരിടാന്‍ പറ്റില്ല. നിന്നോട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞതല്ലേ ഈ പണിയങ്ങു നിര്‍ത്തിക്കോളാന്‍. ഈ പണിയൊണ്ടായിട്ടുവേണോ നമ്മടെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ നടക്കാന്‍?” പച്ചക്കറിക്കടയിലേക്ക് റോസിലി ചേച്ചി വരുന്നത് അശ്വതി കണ്ടു. നല്ല തടിയാണ്. തടി എല്ലായിടത്തുമുണ്ട്. പ്രത്യേകിച്ചും മുമ്പിലും പിമ്പിലും. കറുത്തനിറമാണെങ്കിലും മുലയും കുണ്ടിയുമിളക്കി അവര്‍ നടക്കുമ്പോള്‍ കാഴ്ച്ചക്കാര്‍ ഒരുപാടുണ്ടാവും.

ആള്‍കാര് നോക്കി നില്‍ക്കും. നോക്കി നിന്ന് വെള്ളമിറക്കും. അതൊന്നും അവര്‍ക്ക് പ്രശ്നമില്ല. അര ബ്ലൌസും ലുങ്കിയും മാത്രമേ ധരിക്കൂ. കഴുത്തിറക്കം കൂടിയ ബ്ലൌസിനുള്ളില്‍ കറുത്ത മുഴുത്ത മുലകള്‍ ശ്വാസം മുട്ടിക്കിടക്കും. ഒരു നൂല്‍ പോലും മുളകളുടെ വിടവിലൂടെ കടന്നുപോവില്ല. “ഈ അമ്മയ്ക്ക് ഒരു നൈറ്റിയോ സാരിയോ ഉടുക്കത്തില്ലേ? ഈ മൊലയൊക്കെ ഇങ്ങനെ തൊറന്നു കാണിച്ചോണ്ട് നടന്നാ ആള്‍ക്കാര് എന്നാ വിചാരിക്കും?” മരുമകള്‍ ഷേര്‍ളി ഒരിക്കല്‍ ഈര്‍ഷ്യയോടെ റോസിലി ചേച്ചിയോട് ചോദിച്ചതാണ്.

“നീ പോടീ. ഈ കരേലെ ആണുങ്ങളാരും എന്നെപ്പറ്റി ഒരു വേണ്ടാതീനോം ചിന്തിക്കത്തില്ല. എന്‍റെ മൊല കണ്ടിട്ട് കുശുമ്പ് കുത്തുവാണേല്‍ നിന്‍റെ കെട്ട്യോനോട് വല്ല ലേഹ്യോം വെച്ച് തരാന്‍ പറ. അല്ല പിന്നെ!” “ആ, റോസിലിചേച്ചിയേ എന്നതാ വേണ്ടേ?” കടക്കാരന്‍ സുകുമാരന്‍ ചോദിച്ചു. “മത്തങ്ങാ ഒണ്ടോടാ?” “മത്തങ്ങയും കുമ്പളങ്ങയുമൊക്കെ ആവശ്യത്തിനൊണ്ടല്ലോ,” സുകുമാരന്‍ കള്ളചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. “ചേച്ചി തെറ്റിധരിക്കല്ല്. വീടിന്‍റെ മുമ്പിക്കോടെ വന്നപ്പം പറമ്പിക്കണ്ടു രണ്ടു മത്തങ്ങ അങ്ങനെ മൂത്ത് വെളഞ്ഞു കെടക്കുന്നെ. അതോണ്ട് ചോദിച്ചതാ.” “മോനേ സുകുമാരാ നീ വെളച്ചിലും കൊണ്ട് വരല്ലേ. അധികം കളിയെടുത്താ മൈരേ നിന്‍റെ വെടല നാക്ക് ആ മത്തങ്ങാക്കാത്തിട്ടു ഞാന്‍ പരത്തിക്കളയും. ങ്ങ്ഹാ പറഞ്ഞേക്കാം.” ബസുകാത്ത് നിന്ന അശ്വതി അവരുടെ തെറി കേട്ടു അമ്പരന്നു. വൃത്തിയില്ലാത്ത സ്ത്രീ. ഒരു പൊതു സ്ഥലത്ത് വെച്ചു തെറി പറയുന്നു! സ്ത്രീയാണെന്ന്‍ ഒരു വിചാരമില്ല. “ആ കാരറ്റും മുരിങ്ങാക്കോലും എടുക്കെടാ അരക്കിലോ വീതം.”

“എനിക്കും തോന്നി,” എത്ര തെറി കേട്ടാലും ഒരു നാണവുമില്ലാത്തവന്‍ എന്ന പേരുള്ള സുകുമാരന്‍ പിന്നേം ചിരിച്ചു. “ചേച്ചിക്കിപ്പം അത്യാവശ്യം മത്തങ്ങേം കുമ്പളങ്ങേം ഒന്നുമല്ല. നല്ല കാരറ്റും മുരിങ്ങാക്കോലുമാന്ന്‍.” “എടാ മൈരേ പെണ്ണുങ്ങടെ വായീന്ന് തള്ളയ്ക്ക് വിളി കേക്കണ്ട എങ്കി വേഗം സാധനം എടുത്തുതാടാ.” ഏതു വിധേനെയും ബസ് ഒന്നു വന്നിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന് അശ്വതി പ്രാര്‍ഥിച്ചു. അപ്പോഴാണ്‌ രഘുവിന്‍റെ ഓട്ടോ റിക്ഷാ മുന്‍പില്‍ വന്നു നിന്നത്. “അശ്വതി ചേച്ചിയേ, ടൌണിലേക്കാണെങ്കില്‍ കേറിക്കോ. ആരോമല് ഇന്നില്ല. സമ്മേളനത്തിന് പോയേക്കുവാ.” റോസിലി ചേച്ചി പറഞ്ഞ തെറി ഇപ്പോഴാണ് പറയേണ്ടത്. വെറുതെയല്ല ദേഷ്യം വരുമ്പോള്‍ ആളുകള്‍ തെറിപറയുന്നത്. ഇനിയെന്ത്‌ ചെയ്യും? രഘുവിന്‍റെ ഓട്ടോയില്‍ കയറണോ? വഷളനാണ്. ഓട്ടോയില്‍ കയറിയ സ്കൂള്‍ കുട്ടികളെ അവന്‍ പിടിച്ചിട്ടുള്ള കഥകളൊക്കെ കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അവള്‍ ഒട്ടോയിലേക്ക് പാളി നോക്കി. ഒരു വൃദ്ധനും മധ്യവയസ്ക്കനുമാണ് അതിലുള്ളത്. “കേറുന്നുണ്ടേ കേറ് ചേച്ചി,” രഘു അക്ഷമ കാണിച്ചു. എന്തായാലും പോകാം. അല്ലെങ്കില്‍ താമസിക്കും. അവള്‍ വൃദ്ധന്‍റെയടുത്തെക്ക് ഇരിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ മധ്യവയസ്ക്കന്‍ വിലക്കി. “മോള്‍ ഇവിടെയിരുന്നോ. അച്ഛന് നല്ല പനിയാ.” എന്തുചെയ്യും? എവിടെയും പ്രശ്നമാണല്ലോ. റോസിലി ചേച്ചി, സോറി. ഒന്നല്ല പത്തു തെറിയ്ക്കുള്ള ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ട് എനിക്ക്. അനിഷ്ടം ശരിക്ക് മുഖത്ത് വരുത്തി അശ്വതി മധ്യവയസ്ക്കന്‍റെയടുത്തിരുന്നു.

ടൌണില്‍ സാമാന്യം നല്ല പ്രാക്ടീസുള്ള ഡോക്റ്റര്‍ നന്ദകുമാറിന്‍റെ സ്റ്റാഫ് നേഴ്സ് ആണ് അശ്വതി. രാവിലെ സര്‍ക്കാര്‍ ആശുപത്രിയിലും ഉച്ചയ്ക്ക് ശേഷം പ്രൈവറ്റ് പ്രാക്ടീസുമാണ്. വിവാഹമോചനം കഴിഞ്ഞ് കുട്ടികളൊന്നുമില്ലാതെ ഒറ്റത്തടിയായിക്കഴിയുന്ന ഡോക്റ്റര്‍ നന്ദകുമാറിന്‍റെ ക്ലിനിക്കില്‍ ജോലിക്ക് പോകുന്നതിനോട് അശ്വതിയുടെ ഭര്‍ത്താവ് രവിയ്ക്ക് ഒട്ടും താല്‍പ്പര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. “നിന്നെപ്പോലെ ഒരു സുന്ദരിപ്പെണ്ണ്‍ അയാളെപ്പോലെ ഒരു പെണ്ണുപിടിയന്‍ ഡോക്റ്ററുടെ അടുത്ത് ജോലിക്ക് പോകണോ അശ്വതീ?” രണ്ടാഴ്ച്ച മുമ്പ്, അടുക്കളയില്‍ ദോശചുടാന്‍ അവളെ സഹായിക്കുന്നതിനിടയില്‍ അയാള്‍ ചോദിച്ചു. തേങ്ങ ചിരണ്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കെ അവള്‍ മുഖം തിരിച്ച് അയാളെ നോക്കി. “രവിയേട്ടാ, നിന്നെപ്പോലെ ഒരു പെണ്ണ്‍ എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ മതി. സുന്ദരി എന്ന വിശേഷണം വേണ്ട കേട്ടോ.” അങ്ങനെ പറഞ്ഞെങ്കിലും അവളുടെ മുഖത്തെ നാണം അയാള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു. അതില്‍ അല്‍പ്പനേരം നോക്കിയിരുന്നതുകൊണ്ട് ദോശ അല്‍പ്പം കരിഞ്ഞും പോയി. ദോശ ചുട്ടുകഴിഞ്ഞ് കാസറോള്‍ അടച്ചു വെച്ചുകൊണ്ട് രവി അവളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. “ഈ കരേല്‍ ആരുണ്ടെഡീ നിന്‍റെത്രേം സൌന്ദര്യം?” “രവിയേട്ടാ നമ്മുടെ മോനിപ്പം നേഴ്സറിക്കുട്ടിയല്ല. മെഡിസിന് പഠിക്കുവാ. അപ്പം എന്‍റെ പ്രായം പതിനേഴല്ല. അതുകൊണ്ട് ശൃംഗാരം ഒരു പൊടിക്ക് കൊറക്കാം.” അയാളുടെ ഓരോ പരാമര്‍ശവും അവളുടെ കവിളിലേക്ക് നാണത്തിന്‍റെ ചുവപ്പ് കൊണ്ടുവരുന്നത് അയാള്‍ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു. “നിന്‍റെ പ്രായം പതിനേഴ്‌ അല്ല എന്ന് എനിക്കറിയാം. പക്ഷെ സാധനങ്ങളൊക്കെ ഇപ്പഴും പതിനേഴ്‌കാരീടെ പോലെ നല്ല ഫ്രെഷാ.” “ഈ രവിയേട്ടന്‍!” അവള്‍ ചൊടിച്ചു. “വാചകമടിച്ച് എന്തിനൊള്ള പൊറപ്പാടാ?” “ഒരു പൊറപ്പാടിനുമില്ല. ചുമ്മാ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞതല്ലേ?” അവളുടെ മുഖത്തെ നാണവും പ്രസന്നതയും അല്‍പ്പം മങ്ങുന്നത് അയാള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു. തേങ്ങ ചിരണ്ടുന്നത് അവള്‍ വേഗത്തിലാക്കി.

“തേങ്ങ തീര്‍ന്നില്ലേ, ഒന്ന് രണ്ടെണ്ണം കൂടി പൊതിച്ചാലോ?” അയാള്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ടു ചോദിച്ചു. “പൊതിച്ചത് ഒന്നു രണ്ടെണ്ണം കെടപ്പുണ്ട്. അത് തീരട്ടെ.” മറ്റൊന്നും ഓര്‍ക്കാതെ അശ്വതി പറഞ്ഞു. “ശരിയാ, ഇപ്പഴാ കണ്ടെ.” പെട്ടെന്ന് അയാളുടെ ചോദ്യത്തിലെ നര്‍മ്മം ശ്രദ്ധിച്ച് അവള്‍ അയാളെ നോക്കി. അപ്പോഴാണ്‌ അറിയുന്നത് തന്‍റെ മാക്സിയുടെ രണ്ടു കുടുക്കുകള്‍ തുറന്നാണ്. തേങ്ങ ചിരണ്ടുന്നതിന്‍റെ താളത്തിന് മുലകള്‍ രണ്ടും ഇളകിത്തുള്ളിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. “എന്തോരം പൊതിച്ചതാ മനുഷ്യാ നിങ്ങള്? എന്നിട്ടും കൊതി മാറീല്ലേ?” “എടീ ആണുങ്ങള്‍ക്ക് ഇതിനോടുള്ള കൊതി മാറണങ്കി ഒരു പള്ളീലച്ചന്‍ പറഞ്ഞ പോലെ ചത്തു കഴിഞ്ഞ് ഒരു അഞ്ചു മിനിട്ടുകൂടി കഴിയണം.” അവള്‍ അയാളെ കൃത്രിമ ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി. അപ്പോഴേക്കും അയാള്‍ അവളുടെ പിമ്പിലെത്തിയിരുന്നു. പിമ്പില്‍ നിന്ന്‍ കക്ഷത്തിലൂടെ കൈകളിട്ട്‌ അയാള്‍ അവളുടെ മുലകളില്‍ പിടിച്ചു പതിയെ ഞെരിച്ചു. “രവിയേട്ടാ, പൈസ എത്രയാന്ന് വെച്ചാ. പഠിച്ച തൊഴിലല്ലേ. മോന്‍റെ പടുത്തോം ഒക്കെയായിട്ട് നല്ല ചെലവ് വരും. ഒന്ന് സമ്മതിക്കുന്നെ.” അയാളുടെ പിടുത്തം ശരിക്ക് ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് അവള്‍ പറഞ്ഞു. മറുപടി പറയാതെ മുലകള്‍ രണ്ടും അയാള്‍ അമര്‍ത്തി ഞെരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അത് അശ്വതിയുടെ ഒരു പ്രത്യേകതയാണ്. രവി എത്ര നന്നായി കശക്കിയാലും വേദനിക്കുന്നു എന്ന് അവള്‍ പറയില്ല.

“രവിയേട്ടന്‍റെ പേടി എന്നതാന്ന് എനിക്കറിയാം,” രവി അവളെ പതിയെ എഴുന്നെല്‍പ്പിച്ചു. വാഷ്ബേസിനടുത്ത് അവളെ ചാരി നിര്‍ത്തി. “നന്ദകുമാര്‍ ഡോക്റ്റര്‍ പെണ്ണുപിടിയനാണ്. അയാള് എന്നെയും വീഴിക്കാന്‍ നോക്കും. ഞാനയാളുടെ വലയില്‍പ്പെട്ടുപോകും. എന്നൊക്കെയല്ലേ ഇപ്പോള്‍ ആലോചിച്ചു കൂട്ടണെ?” തുടര്‍ന്നു പറയാന്‍ കഴിയാഞ്ഞത് രവി അവളുടെ ചുവന്ന അധരം കടിച്ചീമ്പാന്‍ തുടങ്ങിയത് കൊണ്ടാണ്. “ഇവിടെ രവിയേട്ടന്‍റെ ആവശ്യം തന്നെ നടത്തിത്തരാന്‍ തന്നെ എനിക്ക് രാഹുകാലം നോക്കണം. പിന്നെ എന്‍റെയീ പ്രായത്തില്‍ അങ്ങനെ ഒക്കെ ഉണ്ടാകൂന്നു രവിയേട്ടന്‍ ചിന്തിച്ചുപോയല്ലോ. നല്ല ആളാ.” അധരം സ്വതന്ത്രമായപ്പോള്‍ അവള്‍ പറഞ്ഞു. രവി അവളുടെ മാക്സി താഴെനിന്ന് പൊക്കി. അടിപ്പാവാടയും. അതിനുള്ളില്‍ അവള്‍ ഷഡ്ഢി ഇട്ടിട്ടില്ല എന്ന് കണ്ടപ്പോള്‍ അയാള്‍ അദ്ഭുതപ്പെട്ടു. അങ്ങനെ ഒരു പതിവ് ഇല്ലല്ലോ. “എന്ത്പറ്റി ഇങ്ങനെ?” രവി ചോദിച്ചു. “ഷഡ്ഢിയൂരിക്കളയാറില്ലല്ലോ.” “ഓ, അതോ, മുമ്പേ മുള്ളാന്‍ കേറീപ്പം നനഞ്ഞു. അടുത്തത് ഇടാന്‍നേരത്താ കാപ്പിക്കൊന്നും ചെയ്തില്ലല്ലോന്നു ഓര്‍ത്തെ.” “അതേതായാലും നന്നായി,” രോമങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ അവളുടെ യോനിത്തത്തില്‍ അമര്‍ത്തിത്തലോടി അയാള്‍ പറഞ്ഞു. “രവിയേട്ടാ എന്തായിത്? സമയം പോകൂന്നെ. ഹോ, ഇങ്ങനേം മനുഷ്യരുണ്ടോ?” “അശ്വതി, എന്തായിത്?” അവള്‍ പറഞ്ഞ അതെ ഈണത്തില്‍ അയാള്‍ ചോദിച്ചു. യോനിയിതളുകള്‍ക്കുള്ളില്‍, അവിടെ വളര്‍ന്നുകൊണ്ടിരുന്ന കട്ടിയായ മദജലത്തില്‍, കുളത്തില്‍ ഒരു മീനിനെയെന്നപോലെ വിരല്‍ കടത്തിയിളക്കിക്കൊണ്ടാണ് അയാള്‍ ചോദിച്ചത്. “അത് പിന്നെ രവിയേട്ടാ. അടുക്കളേല്‍ ഇങ്ങനെ തൊട്ടും ഉരുമ്മീം അല്ലേ രവിയേട്ടന്‍ നിന്നെ? തേങ്ങ ചെരണ്ടാന്‍ സമ്മതിക്കാതെ എന്‍റെ മൊല രണ്ടും ഞെക്കിക്കൊഴച്ചില്ലേ? ഞാനൊരു പെണ്ണല്ലേ രവിയേട്ടാ?”

“പക്ഷെ നിന്‍റെ നോട്ടോം ഭാവോം കണ്ടാല്‍ നിനക്ക് ഞാനീ ചെയ്യുന്നതൊന്നും ഇഷ്ടമാല്ലെന്നെ തോന്നൂ.” വിരലുകള്‍ കൂടുതല്‍ ആഴത്തിലേക്കിറക്കി കൊഴുത്ത മദജലം തോണ്ടിയെടുത്ത് മണത്തുകൊണ്ട് അയാള്‍ പറഞ്ഞു. പിന്നെ അയാള്‍ അവളുടെ കയ്യെടുത്ത് ലുങ്കിക്കുള്ളിലെ അയാളുടെ വളര്‍ന്നു വലുതായ സാധനത്തില്‍ പിടിപ്പിച്ചു. അവള്‍ അതില്‍ കയ്യമര്‍ത്തി അതിന്‍റെ ചൂടറിഞ്ഞു. “അതുപിന്നെ പെണ്ണുങ്ങള്‍ അങ്ങനെയല്ലേ? പത്തിരുപത്തിരണ്ടു കൊല്ലമായിട്ടും രവിയേട്ടനത് മനസ്സിലായില്ലേ? ഉള്ളില്‍ ഇഷ്ടമുണ്ടെങ്കിലും ആണുങ്ങളെപ്പോലെ അവര്‍ അതൊന്നും പൊറത്ത് കാണിക്കില്ല. തറവാട്ടി പെറന്ന ഒരു പെണ്ണും ഉള്ളിലുള്ള ഇഷ്ടം അങ്ങനെ പൊറത്ത് കാണിക്കത്തില്ല.” അതിനിടെ അയാള്‍ തന്‍റെ ചൂടന്‍ ഉരുക്ക് മാംസക്കമ്പി അവളുടെ വിതുമ്പി നിന്ന കന്തില്‍ തൊടുവിച്ചു. “ങ്ങ്ഹാ…രവിയേട്ടാ, എന്‍റെ പൊന്നേ…” അവള്‍ അയാളുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് മുഖമമര്‍ത്തി മര്‍മ്മരമുതിര്‍ത്തു. “ഈ രാവിലെ തന്നെ വേണോ… എന്താ ഇങ്ങനെ നേരോം കാലോം ഇല്ലാതെ?” “നേരോം കാലോം നോക്കി ഇതൊക്കെ ചെയ്യണെങ്കി നീ വേറെ വല്ല കരിമന്തിയുമായിരിക്കണം. ഈ മൊഖോം ബോഡീം മൊലേം ചന്തീം വെച്ച് എന്‍റെ മുമ്പി വന്നാ നാല്‍പ്പത് വയസ്സല്ല എഴുപത് വയസ്സാണേലും ഊക്കിപ്പതം വരുത്തും ഞാന്‍.” അവളുടെ മദജലം ഊറിവളരുന്ന കാമപ്പൊയ്കയിലേക്ക് ഫിഷ്‌ ടാങ്കിലേക്ക് മദിച്ചുകയറുന്ന മത്സ്യത്തെപ്പോലെ ഉരുക്കുമാംസം ഇടിച്ചിറക്കിക്കയറ്റുന്നതിനിടയില്‍ അയാള്‍ പറഞ്ഞു. “എത്ര പ്രാവശ്യവാ രവിയേട്ടാ ഞാന്‍ പറഞ്ഞെ, ഇങ്ങനെ രവിയേട്ടന്‍ എന്‍റെതു മാത്രമാവുന്ന ഈ സമയത്ത് തെറി വാക്കുകളൊന്നും പറയരുതെന്ന്‍?” രവി പെട്ടെന്നത്‌ ഓര്‍ത്തു. ശരിയാണ്. മോളെ, മുത്തേ, എന്‍റെ ചക്കരേ, എന്‍റെ മോളെ എന്നൊക്കെയല്ലാതെ അശ്ലീലമായ യാതൊന്നും ബന്ധപ്പെടുമ്പോള്‍ കേള്‍ക്കാന്‍ അശ്വതിക്കിഷ്ടമല്ല.

അത്യധികം ആവേശത്തോടെ രവി ആഞ്ഞടിച്ചു. തിടുക്കം കാരണം ആഗ്രഹിച്ച സമയത്ത്, പ്രതീക്ഷിച്ച ആവേശത്തില്‍ മുഴുമിപ്പിക്കാന്‍ രവിയ്ക്കായില്ല. തീരെ സുഖകരമല്ലാത്ത ഒരു മുഹൂര്‍ത്തത്തില്‍ രസമെല്ലാം ചോര്‍ന്നൊലിച്ചു. അയാള്‍ കിതച്ചു നിന്നു. സുഖമുഹൂര്‍ത്തത്തിന്‍റെ പാതി വഴിപോലും എത്തിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല അശ്വതി അപ്പോള്‍. അത്യധികം കൊതിച്ചത് കിട്ടാനാവാതെ വന്നപ്പോള്‍ അസഹീനതയോടെ അവള്‍ അയാളെ നോക്കി. ഊര്‍ജ്ജമെല്ലാം നഷ്ട്ടപ്പെട്ട് ചത്ത ഞാഞ്ഞൂലിനെപ്പോലെ കിടന്ന ലിംഗം അയാള്‍ അവളുടെ ചൂടുറവയില്‍ നിന്നും വലിച്ചെടുത്തു. “രവിയേട്ടാ,” അസഹിഷ്ണുതയോടെ അശ്വതി വിളിച്ചു. “ങ്ങ്ഹാ, പൊക്കോ. മാസം ഏഴായിരം ഈ സമയത്ത് ഒരു ആശ്വാസം തന്നെയാ.പക്ഷെ നോക്കീം കണ്ടും നിന്നോണം. പറഞ്ഞത് മനസ്സിലായോ?” അത് പറഞ്ഞ് അയാള്‍ കുളിമുറിയിലേക്ക് കയറി. “കോപ്പ്!!” അശ്വതി അവളുടെ ഏറ്റവും അശ്ലീലമായ വാക്ക് ഉച്ചരിച്ചു. “വിളിച്ചെഴുന്നേല്‍പ്പിച്ചിട്ട് ഊണില്ലാന്ന്‍ പറഞ്ഞല്ലോ എന്‍റെ ദുഷ്ട്ടന്‍ രവിയേട്ടാ…” അവള്‍ മാക്സി നേരെയിട്ട് എഴുന്നേറ്റു. “എന്നാലും കുഴപ്പമില്ല. ജോലിക്ക് പോകാന്‍ സമ്മതിച്ചല്ലോ.”

അങ്ങനെയാണ് അശ്വതി സഞ്ജീവനി ക്ലിനിക്കില്‍ നഴ്സാകുന്നത്. ആദ്യദിവസം തന്നെ രവി ഡോക്റ്റര്‍ നന്ദകുമാറിനെപ്പറ്റിപ്പറഞ്ഞകാര്യങ്ങള്‍ യാതൊരു അടിസ്ഥാനവുമിലാത്തതാണെന്ന് അവള്‍ക്കു ബോധ്യപ്പെട്ടു. കുലീനമായ പെരുമാറ്റം. അയാളുടെ രൂപം പോലെതന്നെ ആകര്‍ഷകമായ സംസാര രീതി. ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ത്തന്നെ ആരും ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടുപോകുന്ന രൂപവും വ്യക്തിത്വവും. അനാവശ്യ സംസാരമോ നോട്ടമോ ഇല്ല. സാധാരണ തൊഴിലുടമകളില്‍ക്കാണുന്ന അധികാര മനോഭാവവുമില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ തന്‍റെ ഇഷ്ടതൊഴിലായ നഴ്സിംഗ് അശ്വതി ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ടു തന്നെ നിര്‍വ്വഹിച്ചു. ജോലിസംബന്ധമായ ഒരു കാര്യത്തിലും ഡോക്റ്റര്‍ക്ക് അസംതൃപ്തി നല്‍ക്കാതെ, പ്രസംസനീയ മായ രീതിയില്‍ അവള്‍ ഒരു കാര്യവും ശ്രദ്ധിച്ചു.

———————————————————————- ആരോമല്‍ ബസ് മിസ്സായത്കൊണ്ട് രഘുവിന്‍റെ ഓട്ടോയില്‍ കയറി സഞ്ജീവനി ക്ലിനിക്കിലേക്ക് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്ന അശ്വതിയുടെ തുടയുടെ മേല്‍ അടുത്തിരുന്ന മധ്യവയസ്ക്കന്‍റെ കാല്‍ മുട്ടമര്‍ന്നു. “മോളെ ഒന്നും തോന്നല്ലേ,” അയാള്‍ ക്ഷമാപണത്തോടെ പറഞ്ഞു. “റോഡപ്പിടി വളവും തിരിവും അല്യോ? മുട്ടാതിരിക്കാന്‍ മാക്സിമം നോക്കിയാല്ലും രക്ഷയില്ല.” “നിങ്ങളൊന്ന് ചുമ്മാ ഇരി രാജന്‍ ചേട്ടാ,” രഘു സൈഡ് മിററിലൂടെ അശ്വതിയെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “അശ്വതി ചേച്ചി ഈ കരേലെ മറ്റു പെണ്ണുങ്ങളെപ്പോലെയല്ല. വിദ്യാഭ്യാസോം വിവരോം ഒള്ളോളാ. ഒന്ന് തൊട്ടു, മുട്ടി എന്ന് വെച്ച് ചാടിക്കടിക്കാന്‍ വരുന്ന ടൈപ്പ് ഒന്നുവല്ല. പോരാത്തേന് നേഴ്സും. ഹോസ്പിറ്റലില്‍ ആള്‍ക്കാരുടെ ദേഹത്ത് മുട്ടാതേം പിടിക്കാതേം എങ്ങനാ ചികിത്സിക്കുന്നെ? അല്ലേ ചേച്ചീ?” അശ്വതിക്ക് ഒറ്റ ചവിട്ടിന് അവനെ പുറത്തേക്കെറിയാനുള്ള ദേഷ്യം വന്നു. അവന്‍റെ സ്വരവും ആസ്വദിച്ചു പറയുന്ന രീതിയും കണ്ടപ്പോള്‍. മുഴുവന്‍ ദ്വയാര്‍ത്ഥങ്ങളാണ്.

അപ്പോള്‍ രാജന്‍റെ കാല്‍മുട്ടിന്‍റെ സ്പര്‍ശത്തിന്‍റെ സമ്മര്‍ദം കൂടുന്നത് അവള്‍ അറിഞ്ഞു. അവള്‍ കാല്‍ അവിടെനിന്ന്‍ അല്‍പ്പം മാറ്റാന്‍ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷെ തിങ്ങി ഞെരുങ്ങിയാണ് ഇരിക്കുന്നത്. മാത്രമല്ല അയാള്‍ മാന്യമായ ഭാഷ ഉപയോഗിച്ച് മുന്‍‌കൂര്‍ ജ്യാമ്യവുമെടുത്തിരിക്കുന്നു. “ഇന്നാള് ഇതുപോലെ വേറെ ഒരു സംഭവവൊണ്ടായി, കേട്ടോ രാജന്‍ ചേട്ടാ,” രഘു വിവരണം തുടരുകയാണ്. “നമ്മടെ ഔസേപ്പിന്‍റെ പെമ്പ്രന്നോത്തിയില്ലേ? കാലനെ വരെ പേടിപ്പിക്കുന്ന മോന്തയാ. എന്‍റെ ഓട്ടോയി വെച്ചാ സംഭവം. ഇതുപോലെ മൂന്നു പേരൊണ്ട്. അടുത്തിരുന്ന ആള്‍ അറിയാതെ അവടെ എവടെടോ തൊട്ടു. അറിഞ്ഞോണ്ടൊന്നുവല്ല. പെണ്ണുമ്പിള്ള രണ്ടു ചാട്ടം. നാറീ, പട്ടീ, പെണ്ണുങ്ങടെ മോലെയ്ക്ക് പിടിക്കാന്‍ അത്ര കഴച്ച് നിക്ക്വാണെ പോയി നിന്‍റെ തള്ളേടെ പോയി പിടിക്കെടാ എന്നൊക്കെ നല്ല അഡാറ് തെറി. കണ്ടാല്‍ കാലന്‍ കരഞ്ഞുകൊണ്ടോടും. എന്നിട്ട് ഒന്ന് അറിയാതെ മുട്ടീപ്പം തള്ളേടെ ഓരോ ഗീര്‍വ്വാണങ്ങള്…” രഘു സൈഡ് മിററിലൂടെ തന്നെ നോക്കുന്നത് അശ്വതി കണ്ടു. “അതുപോലെയാണോ അശ്വതി ചേച്ചീ?” രഘു തന്‍റെ ദൌത്യം തുടര്‍ന്നു. “പഴയ സിനിമാ നടി പാര്‍വ്വതിയെപ്പോലെയാന്നാ ഞങ്ങടെ ഓട്ടോ സ്റ്റാന്‍ഡിലെ സകലവന്‍മ്മാരും പറയുന്നെ. ഞാന്‍ പറയുന്നെ ശരിയല്ലേ രാജന്‍ ചേട്ടാ. ചേട്ടന്‍ അശ്വതി ചേച്ചീനെ ശരിക്കൊന്ന് നോക്കിക്കേ, എന്നിട്ട് പറഞ്ഞേ.” ആ പരാമര്‍ശം അശ്വതിക്ക് ശരിക്കും ഇഷ്ട്ടപെട്ടു. ശാരീരികമായി എത്ര ക്ഷീണിച്ചാലും രവി തന്‍റെ സൗന്ദര്യത്തെക്കുറിച്ച് പ്രശംസിക്കുമ്പോഴൊക്കെ മടികൂടാതെ അശ്വതി അയാള്‍ക്ക്‌ വഴങ്ങിക്കൊടുക്കാറുണ്ട്. പക്ഷെ രവിയ്ക്ക് പലപ്പോഴും ആവേശം നിലനിര്‍ത്താന്‍ കഴിയാറില്ല. അശ്വതി പാതിവഴിയെത്തുന്നതിനു മുമ്പ് തന്നെ രവി യാത്ര അവസാനിപ്പിക്കും. എങ്കിലും അയാളോട് അവള്‍ക്ക് കടുത്ത പ്രണയമായിരുന്നു. പുകവലിക്കില്ല. മദ്യപിക്കില്ല. വഴക്കുണ്ടാക്കില്ല. സൌമ്യമായ സംസാരം.

നീ പേടിക്കേണ്ട, കൂടെ ഞാനുണ്ട് എന്ന്‍ ഇപ്പോഴും പറയാതെ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തുന്ന സാന്നിധ്യം. തലോടലും കരുതലും വേണ്ടുവോളം. ആകെയുള്ള പ്രശ്നമെന്ന് പറയുന്നത് ഈയിടെയയുള്ള കിടപ്പറയിലെ തണുപ്പന്‍ പ്രതികരണമാണ്. അതങ്ങ് സഹിക്കാം. പത്തു പതിനഞ്ചു വര്‍ഷം തന്നെ ശാരീരികമായി സുഖിപ്പിച്ചതല്ലേ. മക്കള്‍ക്ക് പ്രായമായി. ഇനി രാമനാമവും വ്രതവുമൊക്കെയായി കൂടേണ്ട പ്രായമായി. രഘു പറഞ്ഞുനിര്‍ത്തിയതും രാജന്‍ അശ്വതിയുടെ മുഖത്തേക്ക് ചുഴിഞ്ഞു നോക്കി. അവളുടെ കണ്ണില്‍, മൂക്കില്‍, ചുണ്ടില്‍, കവിളില്‍. “നേരാണല്ലോടാ രഘുവേ,” രാജന്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ഇത് പണ്ടത്തെ നടി പാര്‍വ്വതിയുടെ തനിപ്പകര്‍പ്പ്‌ തന്നെ. “ഇത്രേം ഗ്ലാമറുള്ള പെണ്ണുങ്ങള്‍ നമ്മടെ കരേലൊണ്ടാരുന്നോ? അതൊരു അപിമാനവാണല്ലോ.” “ശരിക്ക് നോക്കിയിട്ട് പറ രാജന്‍ ചേട്ടാ. ചുമ്മാ ഒരാവേശത്തിന് ഞാന്‍ പറയുന്നതിന് ചുമ്മാ അങ്ങ് സമ്മതിച്ചു തരാതെ.” അത് കേട്ടതും രാജന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ അവളുടെ ഉയര്‍ന്ന മാറിടത്തില്‍ പതിഞ്ഞു. മനോരമ ആഴ്ച്ചപ്പതിപ്പില്‍ വേണു വരയ്ക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളിലേതുപോലെ സമൃദ്ധമായ മാറില്‍ അയാളുടെ കണ്ണുകള്‍ തറഞ്ഞു. അതോടൊപ്പം അയാളുടെ കൈ സാരിക്ക് പുറത്തുകൂടി അവളുടെ തുടയില്‍ അമര്‍ന്നു. അവളുടെ കണ്ണിലേക്കും മാറിലേക്കും മാറി മാറി നോക്കിക്കൊണ്ട് അയാള്‍ ചൂടുള്ള സ്വരത്തില്‍ പറഞ്ഞു. “നെരാടാ, ശരിക്ക് നോക്കിയിട്ട് തന്ന്യാ രഘുവേ ഞാനീപ്പറയുന്നെ. ഞാന്‍ ശരിക്ക് നോക്കുന്നില്ലേന്ന്‍ നീ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയിട്ട് പറ.” കൂടെയുള്ള വൃദ്ധന്‍ നല്ല മയക്കത്തിലാണ്. ഓട്ടോയ്ക്കുള്ളിലെ സംസാരമൊന്നും അയാള്‍ അറിയുന്നില്ല. പെട്ടെന്ന് അശ്വതിക്ക് ബോധം വന്നു. ഈശ്വരാ, എന്തായീ ചെയ്യുന്നേ? രാജന്‍ എന്ന് പറയുന്ന താന്‍ ജീവിതത്തില്‍ ഒന്നോ രണ്ടോ പ്രാവശ്യം മാത്രം കണ്ടിട്ടുള്ള ഒരാള്‍ തന്‍റെ തുടയിലാണ് കൈ വെച്ചിരിക്കുന്നത്. അയാള്‍ ഒരു ലജ്ജയും കൂടാതെ തന്‍റെ മാറിലേക്ക് നോക്കി വെള്ളമിറക്കുന്നു. താന്‍ ഒരു ലജ്ജയും കൂടാതെ അയാളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി നില്‍ക്കുന്നു. അവള്‍ വേഗം അയാളുടെ കൈ തട്ടിമാറ്റി. പിന്നെ നെഞ്ചിടിപ്പോടെ തിടുക്കത്തില്‍ പുറത്തു കടക്കാന്‍ തുടങ്ങി.

“ചേച്ചി നിക്ക്, പോകല്ലേ,” രഘു ഓട്ടോ നിര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “രാജന്‍ ചേട്ടന്‍ ഒരു തമാശ പറഞ്ഞതല്ലേ? അതിനു ചേച്ചി എന്നെത്തിനാ ഇത്ര അപ്സെറ്റാവുന്നെ?” അശ്വതി അതൊന്നും കേള്‍ക്കാന്‍ കൂട്ടാക്കാതെ മുമ്പോട്ടോടി. ഭാഗ്യത്തിന് സഞ്ജീവനിയുടെ അല്‍പ്പദൂര ത്തയായിരുന്നു ഓട്ടോ നിന്നത്. ഭാഗ്യത്തിന് അധികം രോഗികള്‍ എത്തിയിട്ടില്ല എന്ന് കോമ്പൌണ്ടിലേക്ക് കയറവേ അവള്‍ കണ്ടു. തന്നെക്കുറിച്ചുള്ള രോഗികളുടെ കാഴ്ചപ്പാടെന്താണെന്ന് അവരുടെ ബഹുമാനപുരസ്സരമുള്ള നോട്ടം കാണുമ്പോള്‍ അറിയാം. അവള്‍ ആശ്വാസത്തോടെ അകത്തേക്ക് കയറി. ഭാഗ്യം. ഡോക്റ്റര്‍ ഇനിയും റെഡിയായിട്ടില്ല. അവള്‍ ബാത്ത്റൂമിലേക്ക് കയറി. മൂത്രമൊഴിക്കാന്‍ കമ്മോഡില്‍ കവച്ചിരിക്കവേ, അദ്ഭുതപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു കാര്യം അവള്‍ അറിഞ്ഞു. തന്‍റെ പാന്‍റ്റീസ് നനഞ്ഞ് കുതിര്‍ന്നിരിക്കുന്നു. ഇതെങ്ങനെ സംഭവിച്ചു? ഈശ്വരാ, രാജന്‍ എന്ന താന്‍ ശരിക്ക് കണ്ടിട്ട് കൂടിയില്ലാത്ത മനുഷ്യന്‍റെ കൈത്തലം തന്‍റെ തുടയില്‍ അമര്‍ന്നിരുന്നപ്പോള്‍, രഘുവിന്‍റെ പ്രശസാ വാക്കുകളും തന്‍റെ മാറിലേക്കുള്ള രാജന്‍റെ നോട്ടവും തന്‍റെ ശരീരത്തെ ചൂട് പിടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. അല്ലെങ്കില്‍ എന്ത് കൊണ്ടാണ് തന്‍റെ രഹസ്യഭാഗം ഇങ്ങനെ നനഞ്ഞിരിക്കുന്നത്? മൂത്ര മൊഴിച്ച് കഴിഞ്ഞ് അവള്‍ പൂറിതളിന്‍മേല്‍ സ്പര്‍ശിച്ചു. ഹാആവൂ!!! എന്തൊരു സുഖം! നീരുറവയില്‍ തൊടുന്നപോലെ. നാട്ടിലെ ഏറ്റവും വഷളന്‍മാരിലൊരാളായ രഘുവിന്, രാജന്, തന്നെ ഇങ്ങനെ ഉണര്‍ത്താന്‍ കഴിവുണ്ടെങ്കില്‍ നല്ല സുഭഗനായ, സുന്ദരനായ ഒരു പുരുഷന് തന്നെ എത്രമാത്രം വികാരവതിയാക്കാന്‍ കഴിയും! അവള്‍ സാരിയുയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ടു കമ്മോഡില്‍ നിന്നെഴുന്നേറ്റു. മുമ്പിലെ കണ്ണാടിയില്‍ നോക്കി. ആദ്യമായി സ്വയം കാണുന്നവളെപ്പോലെ നിര്‍ന്നിമേഷയായി അവള്‍ സ്വയം നോക്കി.

ചാഞ്ഞും ചരിഞ്ഞും നോക്കി. എത്ര സുന്ദരിയാണ് താന്‍! ആരുപറയും പത്തൊന്‍പതു വയസ്സുള്ള, എന്ജിനീയറിംഗ് വിദ്യാര്‍ഥിയായ ഒരു ആണ്‍കുട്ടിയുടെ അമ്മയാണ് താന്‍ എന്ന്? സാരിക്കകത്ത്‌ മുഴച്ച്, തുറിച്ച് പൊങ്ങി നില്‍ക്കുകയാണ് തന്‍റെ വലിയ മുലകള്‍. ഒതുങ്ങിയ വയറും വിടര്‍ന്ന ചന്തികളും. വെറുതെയല്ല നാട്ടിലെ സകല ആണുങ്ങളും നോട്ടം കൊണ്ട് തന്‍റെ മുലകളെയും ചന്തികളെയും കൊത്തിപ്പറിക്കുന്നത്. ബസില്‍ നിന്ന് യാത്ര ചെയ്യുമ്പോഴൊക്കെ എത്ര പേരാണ് മുലക്കും ചന്തിക്കും പിടിച്ചു ഞെക്കിയിട്ടുള്ളത്‌! രവിയോടൊപ്പം തീയറ്ററില്‍, ഉത്സവ സ്ഥലങ്ങളില്‍, മറ്റു തിരക്കു പിടിച്ചയിടങ്ങളില്‍ ഒരിക്കല്‍ പോലും ആളുകള്‍ തന്‍റെ മുലകളെയും ചന്തികളെയും വെറുതെ വിടാത്തതിന്‍റെ കാരണം ഇപ്പോള്‍ മനസ്സിലായി. തനിക്ക് തന്നെത്താന്‍ കണ്ടിട്ട് പോലും നിയന്ത്രണം പോവുകയാണ്. പിന്നല്ലേ, ഞരമ്പു രോഗികളായ ആണുങ്ങള്‍! കണ്ണാടിയില്‍ ഇതുവരെ അലസമായി ആണ് താന്‍ നോക്കിയിട്ടുള്ളത്. ഇപ്പോള്‍ മനസ്സിലായി, താന്‍ ആരാണ്, തന്‍റെ സൌന്ദര്യത്തിന്‍റെ മാറ്റ് എത്രത്തോളമുണ്ട്. അത് തനിക്ക് മനസ്സിലാക്കി തന്നതാകട്ടെ വഷളന്മാരില്‍ വഷളനായ രഘുവും പിന്നെ താന്‍ അധികം കാണാത്ത രാജന്‍ എന്നൊരാളും. അവള്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു. ബാത്ത് റൂമില്‍ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോള്‍ അവള്‍ പരിഭ്രമിച്ചു. മുമ്പില്‍ ഡോക്റ്റര്‍ നന്ദകുമാര്‍ നില്‍ക്കുന്നു. “എന്താ, വയറ്റിന് നല്ല സുഖമില്ലേ?” അവള്‍ക്ക് ആദ്യം ഒന്നും മിണ്ടാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. “കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല, സാര്‍.” “അല്ല, ബാത്ത്റൂമില്‍ക്കയറിയിട്ടു സമയം കുറച്ചായി. രോഗികള്‍ തിരക്ക് കൂട്ടുന്നു. ഉം, വാ.” അനാദ്യമായി അശ്വതി സ്വയം ശപിച്ചു.