ഇരുട്ടിലെ ആത്മാവ് 1

CHAPTER  1

പ്രിയ വായനാ സുഹൃത്തുക്കളെ,

ഇത് ഒരു പരീക്ഷണമാണ്, ഒരു horror എഴുതുവാനുള്ള മിടുക്കൊന്നും എനിക്കില്ല, എങ്കിലും എന്റെ അറിവിനും, കഴിവിനും അനുസരിച്ച് ഒരു ചെറുകഥ നിങ്ങളുടെ മുന്നിൽ സമർപ്പിക്കുന്നു.

എപ്പോഴും തരുന്നത് പോലെ നിങ്ങളുടെ വിലയേറിയ കമ്മെന്റുകൾ ഇതിൽ post ചെയ്യുവാൻ അപേക്ഷിക്കുന്നു……

കുറച്ചു വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ് എനിക്കുണ്ടായ ചില അനുഭവങ്ങൾ ( ഫ്ലാഷ് ബാക്ക് ) ഞാൻ നിങ്ങളുമായി ഇവിടെ പങ്കുവയ്ക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു …

അതിനു മുൻപ ഞാൻ എന്നെ പരിചയപെടുത്താം എന്റെ പേര് “ശാലിനി” “ശാലു” എന്ന് വീട്ടിലും എന്റെ സുഹൃത്തുക്കളും വിളിക്കും.

തൃശൂർ ജില്ലയിലെ ഒരു ചെറു ഗ്രാമപ്രദേശത്താണ് എന്റെ സ്വന്തം വീട്. ഒരു പുരാതന ഹിന്ദു തറവാട്ടിലെ കുടുംബാംഗം. ഏറ്റവും ഇളയ സന്തതി.

പട്ടണതിന്റെ പരിഷ്‌ക്കാരമൊന്നും അത്രയധികം എത്തി നോക്കാത്ത, ഒരു സാധാരണ ഗ്രാമത്തിലെ,. വലിയ തെറ്റില്ലാത്ത സൌന്ദര്യവും ആരോഗ്യവുമുള്ള ഒരു സാധാരണ വനിത.

അൽപ്പം ബുദ്ധിമുട്ടിയാണെങ്കിലും പഠിക്കാനുള്ള, താല്പര്യം കൊണ്ട് മാത്രം, BA വരെ പഠിച്ചു… MA Literature നു പോകേണമെന്നാണ് എന്റെ അടുത്ത ലക്ഷ്യം. ആഗ്രഹമുണ്ട്, അച്ഛൻ സമ്മതിച്ചാൽ….

BA കഴിഞ്ഞതിന് ശേഷമുള്ള വെറുതെ ചിലവഴിച്ച അവധിക്കാലം. സ്വന്തം വീട്ടിലെ കാര്യങ്ങൾ നോക്കി നടത്തുന്നതിനിടെ ഒരു ജോലിക്ക് കൂടെ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു ഞാൻ.

വളരെ ചെറിയ കുടുംബമാണ് എന്റേത് എനിക്ക് മൂത്തത് ഒരു ചേച്ചി, ഒരു ചേട്ടൻ, ചേച്ചി കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞു ഭർത്താവിന്റെ വീട്ടിലാണ്..

ചേട്ടൻ ഒരു ഇംഗ്ലീഷ് മരുന്ന് കമ്പനിയുടെ ഹോൾസെയിൽ ഡീലർ ആണ്. അവിവാഹിതൻ…

എന്നെക്കൂടെ കെട്ടിച്ചു വിട്ട ശേഷമേ പെണ്ണ് കെട്ടുകയുള്ളു എന്ന് ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലാണ് പുള്ളി.

അങ്ങിനെയിരിക്കെ….. എന്റെ ബന്ധുവും ഏറ്റവും അടുത്ത സുഹൃത്തുക്കളിൽ ഒന്നുമായ “നിമ്മി”…. എന്റെ ക്ലാസ് മേറ്റ്‌കൂടിയാണ്. പത്താം ക്ലാസ് വരെ ഞങ്ങൾ ഒന്നിച്ചു പഠിച്ചവർ.

അവളുടെ കല്യാണത്തിന്റെ ക്ഷണം സ്വീകരിച്ചു പത്തനംതിട്ടയിലെ തറവാട് വീട്ടിൽ പോകേണ്ടിവന്നു, എനിക്ക്.

എങ്കിലും അച്ഛനാണ് മൊത്തം ടെൻഷൻ. ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് അവിടെവരെ പോകുന്നുന്നറിഞ്ഞ നിമിഷം മുതൽ അച്ഛന്റെ നെഞ്ചിൽ പടപടപ്പാണ്.

കാരണം ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിൽ നിന്ന് പെൺകുട്ടികൾ അങ്ങിനെ ഒറ്റയ്ക്ക് ദൂരെ യാത്ര ചെയ്യാറില്ല…… അതിനുമാത്രം ഇടയ്ക്കിടെ അച്ഛൻ ഇങ്ങനെ ചോദിക്കുമായിരുന്നു… മോളെ.

. നീ അവിടം വരെ ഒറ്റയ്ക്ക് പോകുമോ… ? എനിക്കൊട്ടും ധൈര്യമില്ല, എന്റെ കുട്ട്യേ ഒറ്റയ്ക്ക് അങ്ങോട്ടയാക്കാൻ…

അല്ല, നിങ്ങളെന്തിനാ മനുഷ്യനേ ഇത്രയും പേടിക്കണത്, അവള് ഇത് ആദ്യയിട്ടാണോ നമ്മടെ തറവാട്ടിലേക്ക് പോണത്…. ? റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ എത്തികഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ വഴി നീളെ പരിചയക്കാരാ…. അവിടെന്ന് ബസ്സികേറിയാ വീടിനടുത്ത്… പിന്നെ എന്തിനാ മനുഷ്യനെ ഇത്രയും ബേജാറ്… ? ഈ മനുഷ്യന് ഇപ്പഴും നേരം വെളുത്തിട്ടില്ലന്ന് തോന്നുന്നല്ലോ…. !

ന്നാലും ന്റെ രേവത്യേ അങ്ങനെല്ലല്ലോ….. ! ഇപ്പത്തെ, കാലമത്ര ശരിയല്ല…..! അതോണ്ടാ….! പത്രം തുറക്കാൻ തന്നെ പേടിയാ….! അത്തരം വാർത്തകളാ നിത്യവും കാണുന്നത്….. !

അതെന്താ… അവള് സിറ്റിയിലോട്ടൊക്കെ പോയി പഠിച്ച കുട്ടിയല്ലേ… ? മോളെ… നീ പോയിട്ട് വാടീ….. അച്ഛനങ്ങനെ പലതും പറയും,… അതൊക്കെ ഏറ്റുപിടിക്കാൻ പോയാ, കല്യാണത്തിന് ആരും പങ്കെടുത്തില്ല എന്ന് പരാതിയും കേൾക്കാം, പിന്നെ സ്വന്തങ്ങളും, ബന്ധങ്ങളൊന്നും ബാക്കി ഇരിക്കില്ല്യാ… നേരം ഇരുട്ടുന്നേന് മുൻപ് അവിടെ എത്തിയാ മതി മോളെ നീ…. അമ്മയുടെ ശക്തമായ ഭാഷയുടെ മുന്നിൽ എല്ലാം നിശ്ചലം.

നമ്മുടെ തറവാട് അല്ലേ അച്ഛാ, അവിടെ ഉള്ളോരെല്ലാം ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തം ബന്ധുക്കളല്ലേ, പേടിക്കാനെന്തുണ്ട്..

എനിക്കെന്തിനാ ടെൻഷൻ…. നിങ്ങൾ ഇവിടെ ടെൻഷൻ അടിക്കാതിരുന്ന മതി. ഞാൻ പോയി വരാം. ഞാൻ അവർക്ക് ധൈര്യം കൊടുത്തു……

പണ്ട് കാലത്ത്,.. എന്ന് പറഞ്ഞാൽ എന്റെ ബാല്യ കാലത്ത് ഞങ്ങൾ കൂട്ട്കുടുബമായി താമസിച്ചിരുന്നത് പത്തനംതിട്ടയിലെ തറവാട് വീട്ടിലായിരുന്നു. നിമ്മിടെ അച്ഛൻ എന്റെ, “വകയിലൊരു അമ്മാവൻ” ആയി വരും. എല്ലാ കുടുംബങ്ങൾക്കും അതിന്റെ വിഹിതം കൊടുത്തിട്ട് നിമ്മീടച്ചനാണ് ആ തറവാട് വാങ്ങിയിരിക്കുന്നത്.

ഡിഗ്രിക്ക് പഠിക്കുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ ഒരു വർഷത്തെ വ്യത്യാസം ഉണ്ടായി. എനിക്ക് ആ കോളേജിൽ ആ വർഷം അഡ്മിഷൻ കിട്ടാതെ പോയത്‌ കൊണ്ടാണ്, ആ ഒരു വർഷം നഷ്ട്ടപെട്ടത്….

എന്റെ അച്ഛന്റെ നിയമങ്ങൾ വച്ച് നോക്കുമ്പോൾ… സാധാരണ വീട്ടിലെ ആണുങ്ങൾ ആരെങ്കിലുമാണ്, പോവുക പതിവ്. പക്ഷെ അച്ഛനു പനി…

അസുഖമായിട്ട് ഒരാഴ്ചയായി. ജ്യേഷ്ഠൻ,… ഓഫീസ് സംബന്ധമായ ആവശ്യാർത്ഥം ദുരെ യാത്രയിൽ ആണ്. കല്യാണപ്പെണ്ണ് പ്രത്യേകം എന്നോടും കൂടെ വരാൻ പറഞ്ഞ സ്ഥിതിക്കു, ഞാൻ പോകാതെ പറ്റില്ല.

പക്ഷെ ഇതൊക്കെ ആണെങ്കിലും അത്തരം ഒരു ആവശ്യം വന്നാൽ പോകാൻ അവശേഷിക്കുന്ന ഒരാൾ ഇപ്പോൾ വീട്ടിൽ ഞാൻ മാത്രമേയുള്ളു.

കൂടെ ആരുമില്ലാതെ, ഇത്രയും ദൂരം ഒറ്റയ്ക്ക് യാത്ര ചെയ്യുക എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടതോളം ഭയങ്കര മടിയാണ്‌. അതിലേറെ ബോറിംഗും. പിന്നെ കടമ നിർവഹിക്കാനായി പോയല്ലേ പറ്റൂ.

ഇനി ഞാൻ ആ കല്യാണത്തിന് പോയില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ അവൾ ഇവിടെ വന്ന് എന്നെ തല്ലിക്കൊല്ലും…… കാരണം ചില കാര്യങ്ങളിൽ ഞങ്ങൾ ഭയങ്കര അഭിപ്രായ വത്യാസം ഉണ്ടാവാറുണ്ടെങ്കിലും, ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും നല്ല കൂട്ടാണ്‌.

എന്ത് കാര്യത്തിനും എന്നെ കുത്തി, തോണ്ടി അഭിപ്രായം ചോദിച്ച്, എന്നെ ഇട്ട് വെറുപ്പിച്ച് എന്റെ വായിലിരിക്കുന്നത് അത്രയും കേട്ട് കഴിഞ്ഞാലേ അവൾക്ക് സമാധാനമാവൂ. ഒരപൂർവ ജന്മം……

എന്റെ, അമ്മയാണെങ്കിൽ നിത്യരോഗി, യാത്രകൾ ഉപേക്ഷിച്ചിട്ടു വർഷങ്ങൾ ആയി. അല്ലങ്കിൽ ഇങ്ങനെയുള്ള അവസരങ്ങളിൽ അച്ഛനും ചേട്ടനും അല്ലങ്കിൽ ഞാനും അച്ഛനും കൂടി പോകാറാണ് പതിവ്. ഇനി അതുമല്ലങ്കിൽ ചേട്ടനും ഞാനും….. കടമ ഓർത്ത്, ആ പിശാചിനെയും ഓർത്ത്, ഞാൻ സമ്മതിച്ചു.

പിന്നെ അങ്ങോട്ട്‌ പോകാൻ, ആകെക്കൂടെ ചെറിയ ഒരിഷ്ടം തോന്നുന്നത്, അവിടെ എത്തിയാൽ ഒട്ടനവധി ബാല്യകാല സുഹൃത്തുക്കളും, ബന്ധുക്കളും ഉണ്ടെനിക്ക്…

അവരുമായി വീണ്ടും കണ്ടുമുട്ടാനുള്ള ഒരവസരം,… അത് അൽപ്പം നേരംപോക്ക് ഉണ്ടാക്കും, മനസ്സിനൊരു ഉണർവും ……

കുറച്ചു പേരെയെങ്കിലും കാണാം, കാരണം കുറെ പേരൊക്കെ കല്യാണം കഴിച്ചു ആ ദേശത്തു നിന്ന് തന്നെ പോയി.

പിന്നെ, മറ്റൊരു….. വലിയ ആശ്വാസവും, കാണാമെന്ന പ്രതീക്ഷയും, എന്റെ റെജിയേട്ടനെയാണ്.

ആരാണ് ഈ റെജി ? അത് ഞാൻ പറയണമെന്നില്ലല്ലോ…. !! അതേ…. ! നിങ്ങൾ ഉദ്ദേശിച്ചത് തന്നെ….!!

“റെജിയേട്ടൻ”……. എന്റെ എല്ലാമെല്ലാമാണ്. എന്നാൽ എന്റെ അകന്ന ബന്ധത്തിൽ പെട്ട ഒരു അംഗം,

എന്റെ അച്ഛന്റെ അകന്ന ബന്ധത്തിൽ പെട്ട…… അച്ഛന്റെ,…. അമ്മയുടെ, ഇളയഛന്റെ….. മ്ച്ച്…. ആ എനിക്ക് ശരിക്കും അറിയില്ല…… പഴമക്കാർ പറയാറില്ലേ “എവിടെയൊക്കെയോ തൊട്ടത്തിന്റെയും, പിടിച്ചതിന്റെയും ബന്ധം ” എന്ന് പറഞ്ഞത് പോലെ …. ങാ അത് തന്നെ……

എല്ലാറ്റിലും ഉപരി എന്റെ കളിക്കൂട്ടുകാരൻ,… സ്നേഹിതൻ, കാമുകൻ….. നിങ്ങൾക്ക് എന്ത് വേണെങ്കിലും വിശേഷിപ്പിക്കാം. എന്റെ ബാല്യം പത്തനംതിട്ടയിലെ തറവാട്ടിലായിരുന്നു.

അന്ന് കൂട്ട് കുടുംബമായി ആ വീട്ടിൽ ഞങ്ങൾ താമസിക്കുമ്പോൾ, ഈ റെജിയേട്ടൻ വേറെ വീട്ടിലാണ് താമസമെങ്കിലും, എന്നെ കാണാൻ ദിവസവും ഓടിവരും.

ട്രൗസർ ഇട്ടു നടക്കുന്ന കാലം തൊട്ടേ, മനസുകൾ തമ്മിലുള്ള അടുപ്പമാണ് ഞങ്ങളുടേത്.

ആ അടുപ്പം കാലാന്താരങ്ങളിൽ ഇഷ്ട്ടമായി….. ഇഷ്ടം മൂത്ത്‌ പ്രേമമായി,… ഇപ്പം, ആ പ്രേമം പടർന്നു പന്തലിച്ച്, സ്വപ്നങ്ങളുടെ പൂപ്പന്തലായി…..

കുട്ടിക്കാലത്തേ പുള്ളിക്കാരന് ഞാൻ എന്നുവച്ചാൽ ജീവനാണ്…. രണ്ടു പേരുടെയും വീട്ടിൽ എല്ലാവർക്കും അറിയാം ഞങ്ങളുടെ പ്രേമം. ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ അഞ്ചു വയസ്സിന്റെ വ്യത്യാസമാണ്.

ആ ഗ്രാമത്തിന്റെ നിഷ്കളങ്കതയെ ആസ്വദിച്ചും, കൊച്ചു കൊച്ചു ഇടവഴികളിലൂടെ നടന്നും, തെളിനീർ ഉറവകൾ വരുന്ന തോടുകളും, പുഞ്ച വയൽ വരമ്പത്തു കൂടി ഒക്കെ കടന്ന്, നമ്മൾ എല്ലാവരും ഒന്നിച്ചു സ്കൂളിലേക്ക് നടന്നു പോകാറുള്ള ഒരു കാലഘട്ടം ഉണ്ടായിരുന്നു ഞങ്ങൾക്ക്,

സ്കൂളിനടുത്തെത്തുമ്പോൾ കാണുന്ന പെട്ടിക്കടയിൽ നിന്ന് പത്ത് പൈസയുടെ പുളിയച്ചാർ വാങ്ങി കൂട്ടുകാർ തമ്മിൽ പങ്കിട്ടു നുണയുന്നതും, പത്ത് പൈസയുടെ നാരങ്ങ മിട്ടായി വാങ്ങി കടിച്ചു പൊട്ടിച്ച് പങ്കിട്ടുമൊക്കെ, ആ നിഷ്കളങ്ക സ്നേഹം ആസ്വദസിച്ചും ,… കഴിഞ്ഞ നാളുകൾ……

കൂട്ടം കൂടി ചേട്ടന്മാരും, കൂട്ടുകാരുമൊത്ത്, പച്ച മാങ്ങയും, പറങ്കിയണ്ടിയും കല്ലെറിഞ്ഞു വീഴ്ത്തിയും വീതം വച്ചുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞും, കൊഴിഞ്ഞും പോയ, ഞങ്ങളുടെ കുട്ടിക്കാലം അതി മനോഹരമായിരുന്നു…

ഓണവും, വിഷുവും, നാട്ടിലെ ഉത്സവങ്ങളും, ഒപ്പം അവധികാലങ്ങളും ഒക്കെ തിമിർത്താടിയ ബാല്യം…..

ജീവിതത്തിൽ ഇനി ഒരിക്കലും തിരിച്ചു കിട്ടാനിടയില്ലാത്ത ആ സുവർണ്ണ കാലഘട്ടം, ആ ബാല്യവും കൗമാരവും എല്ലാമോർക്കുമ്പോൾ തോന്നും ആ കുട്ടിക്കാലം തന്നെ ആയിരുന്നു നല്ലതെന്ന്……

ആ മനോഹരമായ ദിനങ്ങളെ മനസ്സിൽ പച്ചയായി അവശേഷിപ്പിക്കുന്ന ഒരു നൊസ്റ്റാൾജിക് ഫീൽ ഇപ്പോഴും അവിടങ്ങളിൽ വല്ലപ്പോഴും പോകുബോൾ തോന്നാറുണ്ട്.

എല്ലാവരും കൂടി മണ്ണപ്പം ചുട്ട് കളിച്ചിരുന്ന ആ ബാല്യത്തിലും, എല്ലാവരും ചേർന്നിരുന്ന് കടങ്കഥകൾ പറഞ്ഞു കളിക്കുമ്പോഴും, ബാല്യത്തിൽ നിന്നും യവ്വനത്തിലേക്ക് കടന്നപ്പോൾ അൽപ്പം സ്റ്റാൻഡേർഡ് ആയി കളിതമാശകൾ പറഞ്ഞിരിക്കുമ്പോഴു, റെജിയേട്ടൻ ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്നു,…

എല്ലാറ്റിനും ഞങ്ങൾ കൂട്ടായിരുന്നു. അത് വളർന്നു പന്തലിച്ച്, പ്രേമമായി മൊടിട്ട കാലത്തും ഞങ്ങൾ ആ ദേശത്ത് തന്നെയായിരുന്നു. അതിന് ശേഷമാണ് ഞങ്ങൾ വീട് മാറി തൃശൂർക്ക് പോയത്‌.

അൽപ്പം അകലെയായത് കൊണ്ട് ഞങ്ങൾക്കു പരസ്പരം കാണാൻ പറ്റാതെയായി. പക്ഷെ വല്ലപ്പോഴും തമ്മിൽ കാണുമായിരുന്നു, എന്നതൊഴിച്ചാൽ, ആ വിരഹത്തിനു എന്ത് പേരിട്ടു വിളിക്കുമെന്ന് എനിക്കറിയില്ല…..

ഇന്നത്തെ പോലെ മൊബൈൽ ഫോണുകളുടെ കാലഘട്ടം ആയിരുന്നില്ല എന്നത് കൊണ്ട്, അന്ന് വല്ലപ്പോഴും എഴുത്തുകളിലൂടെ വിശേഷം കൈമാറുക എന്നതിലുപരി, എന്റെ വീട്ടിൽ ലാൻഡ് ഫോൺ കിട്ടുന്നത് വരെ, സെൻട്രൽ ഗവർമെന്റ് ന്റെ തപാൽ പെട്ടിയെയും, അത് കൊണ്ടുവരുന്ന പോസ്റ്റുമാനെയും ധ്യാനിച്ച് കഴിഞ്ഞിരുന്ന നാളുകൾ എത്രയോ…….

വല്ലപ്പോഴും എഴുതുന്ന എഴുതുകളിലും….. അതിന്നു ശേഷം, വല്ലപ്പോഴും ചെയ്യുന്ന ഫോണിൽ പോലും വേറെ വിധത്തിൽ ഒരു വാചകമോ, വാക്കോ, കാണാറില്ല…. പ്രേമമാണോ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ “അതേ”…

വ്യക്തിപരമായി പുള്ളിയെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞാൽ… നല്ല അധ്വാന ശീലം, എക്സ്ട്രാ ഡീസന്റ് പെരുമാറ്റം, നല്ല വിദ്യാഭ്യാസം, MA.B Ed ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു.

ഒരു അധ്യാപകന്റെ ജോലിക്കു വേണ്ടി കുറെ അലഞ്ഞു നടന്നെങ്കിലും, അതിന് ഭീമമായ സംഖ്യ കൈക്കൂലിയായി കൊടുക്കണമെന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ പുള്ളി പിന്മാറിയതാണ്. കൈക്കൂലി കൊടുത്തിട്ട് തനിക്ക് ഒരു ജോലി വേണമെന്നില്ല,. എന്നാണ് പുള്ളിക്കാരന്റെ ന്യായം …

എന്റെ വീട്ടുകാരുടെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ പോരായ്മകളുടെ കൂട്ടത്തിൽ, പുള്ളിക്ക് ഇത്തിരി നിറക്കുറവുണ്ട്…… എനിക്ക് അങ്ങിനെ തോന്നിയിട്ടില്ല കേട്ടോ,… എങ്കിലും സൌന്ദര്യത്തിനു കുറവില്ല താനും…….

ഞാൻ കണ്ടിട്ട്, ആ മനസ്സിനാണ് സൌന്ദര്യം ഉള്ളത്….. അല്ലാതെ കറുപ്പിനും വെളുപ്പിനുമൊക്കെ ആത്മാർത്ഥ പ്രേമത്തിന് മുന്നിൽ എന്താണ് സ്ഥാനം……

എങ്കിലും എന്റെ വീട്ടുകാർ ഇതുവരെ സമ്മതം മൂളിയിട്ടില്ല….. കാരണം പുള്ളിക്ക് എന്റെ വീട്ടുകാർ ഉദ്ദേശിച്ചപോലെ, നല്ല ഒരു ജോലി ആയിട്ടില്ല. എന്നത്‌ ഒഴിച്ചാൽ പറയത്തക്ക പോരായ്മകൾ ഒന്നും തന്നെ ഇല്ല.

ആണെങ്കിലും പുള്ളി ഒരു പ്രകൃതി സ്നേഹിയാണ്. കൃഷിയാണ് ഏറ്റവും ഇഷ്ട്ടം, ഒരുകാരണവശാലും വെറുതെ ഇരിക്കാറില്ല, സ്വന്തമായി നാലഞ്ച് ഏക്കർ ഭൂമിയുണ്ട്, സ്വന്തമായി റൂട്ടിലോടുന്ന ഒരു ടുറിസ്റ്റ് ടാക്സിയുണ്ട്, ഒരു ടൂവീലർ ഉണ്ട്. കൃഷിയിൽ കൂടി തെറ്റില്ലാത്ത വരുമാനമുണ്ട്……

ഇതൊന്നും കൂടാതെ ഒരു പഴയ “ചടാക്ക് ” ഗുഡ്‌സ് ഓട്ടോ വണ്ടി കൂടിയുണ്ട്…… ആരോടും പറയണ്ട അത് പുള്ളിക്കാരന്റെ വളരെ “ഫേവറേറ്റ്” സംഭവമാണ്…… കൃഷി ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒരു സാധനം… അത്രതന്നെ….. അത് അങ്ങേരുടെ കാമുകിയാണെന്നാണ് കൂട്ടുകാർ പറയുന്നത്……

ആണെങ്കിലും ഞങ്ങളുടെ വീട്ടുകാരുടെ ഒരു സമ്മതം കിട്ടണം, ഞങ്ങൾ അതിന്റെ കാത്തിരിപ്പിലാണ്‌. എനിക്ക് വേണ്ടി എത്ര കാലം വേണമെങ്കിലും കാത്തിരിക്കാമെന്നാണ് പുള്ളിയുടെ വാഗ്‌ദാനം….

പക്ഷെ, എന്റെ അച്ഛന്റെ പിടിവാശി കാരണമാണ്, ഇത് ഇങ്ങനെയും നീണ്ടു പോയത്‌. പ്രത്യക്ഷത്തിൽ പറയാൻ അവർക്ക് ഈയൊരു “തൊഴിൽ രഹിതൻ” എന്ന കാരണമുണ്ടെങ്കിലും, കമ്പികുട്ടന്‍.നെറ്റ്അതൊന്നുമല്ല കാരണം എന്ന് എനിക്കറിയാം. എന്റെ അച്ഛനും, പുള്ളീടെ അച്ഛനുമായി, പണ്ട് കാലത്ത് ഒരു വഴക്കുണ്ടായിരുന്നു. അതിനിടയിൽ പുള്ളീടച്ഛൻ എന്റെ അച്ഛനോട് എന്തോ ഇത്തിരി മോശമായ രീതിയിൽ സംസാരിച്ചു…… എന്നാണറിയുന്നത്.

പ്രത്യേകിച്ച് ഇത്തിരി അഭിമാനിയായ എന്റച്ഛന്,… അൽപ്പം ദുരഭിമാനം കൂടി ഉണ്ടെന്നു കൂട്ടികൊള്ളു ….. അതിനോട് യോജിക്കാൻ സാധിച്ചില്ല….. അതിന്റെ സൗന്ദര്യപിണക്കം നീണ്ടുപോയി. ഇപ്പൊ അവർക്ക് രണ്ടുപേർക്കും, ഞങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിനോട് യോജിക്കാനും, ഒത്തുപോകാനും സാധിക്കുന്നില്ല എന്നത് തന്നെ ചുരുക്കം.

പക്ഷെ തിരിച്ചറിവ് വന്ന മനസുകളെ അകറ്റാൻ ആർക്കും കഴിയില്ല എന്ന സത്യം ഇവർക്കാർക്കും മനസ്സിലാക്കാൻ സാധിച്ചില്ല…..

ആ കാര്യം എന്റെ ചേട്ടനടക്കം എല്ലാവരും വിസ്മരിച്ചു. അച്ഛൻ പറഞ്ഞതിനപ്പുറം ചേട്ടന് വാക്കില്ല. ചലിക്കുകയുമില്ല… റെജിയേട്ടൻ അൽപ്പം പിടിവാശിയുള്ള ആളായിരുന്നെങ്കിൽ എന്നെ എപ്പഴേ വീട്ടീന്ന് അടിച്ചു മാറ്റി, ഇറക്കി കൊണ്ടുപോയേനെ,… ഈ സമയം കൊണ്ട് ഞാൻ അങ്ങേരുടെ രണ്ട് പിള്ളാരെ പെറ്റേനെ….

ആളൊരു പാവമാണ് വീട്ടുകാരെ, മാതാപിതാക്കളെ വെറുപ്പിച്ചും പിണക്കിയും കൊണ്ട് കല്യണം കഴിക്കുന്നതിൽ പുള്ളിക്ക് താല്പര്യമില്ല….. അവരുടെ മനസ്സ് മാറുന്നത് വരെ കാത്തുനിൽക്കാം എന്നുതന്നെയാണ് പുള്ളീടെ തീരുമാനം.

ഉച്ചയ്ക്ക് ശേഷമുളള വണ്ടിക്ക് ഞാൻ പുറപ്പെട്ട്. യാത്രയും കഴിഞ്ഞു സന്ധ്യയായി അവിടെ എത്തിയപ്പോൾ തന്നെ.

കുടുംബത്തിലെ എല്ലാരുമുണ്ട് കല്യാണത്തിന് പങ്കെടുക്കാൻ. കാരണം ആ തറവാട്ടിലെ അവസാനത്തെ കല്ല്യാണമാണത്.

എല്ലാവരോടും ഒന്നു മിണ്ടിയും പറഞ്ഞും നില്ക്കാനും വിശേഷം പറച്ചിലും, ഒക്കെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ നേരം ഒത്തിരിയായി …. പിന്നെ അവിടെത്തെ തിക്കും തിരക്കും വല്ലാത്ത വീർപ്പുമുട്ടൽ ഒന്നിനും സമയമില്ല.

വീട് നിറയെ ആളുകളുടെ ബഹളം. ഒരു കല്ല്യാണ വീടായാൽ ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണെന്ന് അറിയാമായിരുന്നിട്ടും ഒരു തരം വീർപ്പു മുട്ടൽ. കല്യാണതലേന്ന് ഉള്ള ചടങ്ങുകളിൽ പങ്കെടുക്കാൻ നാട്ടുകാരും അയൽവാസികളും പിരിഞ്ഞ് പോകാൻ തന്നെ ഏറെ നേരമെടുത്തു.

അതിനിടെ അകത്തെ മുറിയിൽ വച്ച് റെജിയേട്ടനെ ഞാൻ കണ്ടു…. മണവാട്ടിയുടെ അമ്മയുമായി എന്തോ, പിറ്റേ ദിവസത്തെ സദ്യാവട്ടങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ള കാര്യങ്ങൾ സംസാരിക്കുന്നതിനിടെ എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ ഒന്ന് ചിരിച്ചു,… അവർ ആ മുറിയിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി പോയ ശേഷമാണ് ഞാൻ അങ്ങോട്ട്‌ കയറി പോയത്‌.

റെജിയേട്ടൻ വേഗം എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു രണ്ടു കൊച്ചു വർത്താനം പറഞ്ഞു… “മോളെ ഞാൻ ഇത്തിരി തിരക്കിലാണ്, സോറി, നമ്മുക്ക് പിന്നെ കാണാം കേട്ടോ”……. എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട്… ആരും കാണാതെ കെട്ടിപിടിച്ച് എന്റെ കവിളിൽ ഒരു ചുംബനം തന്നിട്ട് പോയി…. എന്നാലും അപൂർവമായി കിട്ടുന്ന ആ ചുംബനത്തിന്റെ സുഖം ഒന്ന് വേറെ തന്നയാണ്……. ഏറെ അനുഭൂതി ഉളവാക്കുന്നതാണ് അത്. ….

കുറച്ചു നേരം ആ കവിളുകളിൽ തടവികൊണ്ട് അതിന്റെ ലഹരിയിൽ ത്രില്ലടിച്ചു ലയിചിരിക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ.

സത്യം പറഞ്ഞാൽ എന്റെ ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിലെ ഒരു ലഹരിയാണ് റെജിയേട്ടാൻ. ആരൊക്കെ എതിർത്താലും ഞങ്ങളെ വേർപെടുത്താനാവില്ല എന്ന് ഞങ്ങൾ മുൻപേ തീരുമാനിച്ചതാണ്….. തെളിയിച്ചതാണ് ഒരു പ്രഖ്യാപനം പോലെ….

നേരിൽ കാണുമ്പോഴും, അല്ലാത്തപ്പോഴും അദ്ദേഹത്തിലെ സ്നേഹത്തിന്റെ അളവ് ഒരുപോലെയാണ്. അതാണ്‌ ഞാൻ അദ്ദേഹത്തിൽ കാണുന്ന ഒരു വലിയ ക്വാളിറ്റി…..

വല്ലപ്പോഴും മാത്രമേ ഒരു ഫോൺ കോൾ ചെയ്യാറുള്ളൂ, അത് പക്ഷെ ഒരുപാട് മധുരതരമാണ്…… എല്ലാം ദിവസവും ഫോൺ ചെയ്തു വെറുപ്പിക്കുന്ന രീതിയിലുള്ള വർത്തമാനം, അഥവാ റൂട്ട് മാറ്റിയുള്ള സംസാരം അതുപോലുള്ള അനുഭവങ്ങൾ ഇത്രയും നാളുകൾക്കിടെ ഒരു തവണ പോലും റെജിയേട്ടനിൽ നിന്നും എനിക്കുണ്ടായിട്ടില്ല…

അങ്ങിനെ ഒക്കെ ആയാലും ആളൊരു വലിയ പരസഹായിയാണ്, ആ ദേശത്ത് തന്നെ പുള്ളിയെ അറിയാത്ത ആരുമില്ലന്നു മാത്രമല്ല, കല്യാണങ്ങൾ, മരണവീട്, അങ്ങനെയൊക്കെയുള്ള സ്ഥലങ്ങളിൽ പുള്ളിയും കുറച്ച് സുഹൃത്തുക്കളും കൂടി അകമഴിഞ്ഞ സഹായ സഹകരണങ്ങളും അത്യാവശ്യം ചെറിയ ധനസഹായവുമൊക്കെ ചെയ്യും…

അതൊക്കെ, പുള്ളീടെ വക സ്വന്തം പോക്കറ്റിൽ നിന്നള്ള സ്‌പോൺസേർഡ് പ്രോഗ്രാം ആണ്…..

ഈ കല്യാണവീട്ടിലെ കാര്യങ്ങൾ പോലും പുള്ളിയുടെ നിയന്ത്രത്തിലാണ്‌……. നിമ്മിയുടെ സഹോദരന്റെ സ്ഥാനത്തു നിന്ന് കൊണ്ട് സഹായിച്ചും സഹകരിച്ചും ഇത്രയും കാര്യങ്ങൾ അടുപ്പിച്ചു കൊണ്ടു വരിക, എന്നത് അത്ര എളുപ്പമുളള കാര്യമാണെന്ന് തോന്നുന്നില്ല…

എന്നാൽ അവരുടെ അകന്ന ഒരു ബന്ധു മാത്രമാണ് റെജിച്ചേട്ടൻ….. ഈ “നിമ്മിക്ക് ” ഒരു സഹോദരൻ ഉണ്ടായിരുന്നു. കുറച്ചു വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് ഒരു അപകടത്തിൽ പെട്ട് മരിച്ച് പോയി,

“സജീവേട്ടൻ” …… എന്റെ റെജിയേട്ടനും സജീവേട്ടനും ഉറ്റ സുഹൃത്തുക്കളയിരുന്നു. “ചക്കരയും, പീരയും” എന്നാണ് സുഹൃത്തുക്കൾ ഇവരെ വിളിച്ചിരുന്നത്….

ആ ഒരു ബന്ധം വച്ചാണ് പുള്ളി ഇവിടെത്തെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ നോക്കി നടത്തുന്നത്……. ങാ.. ഈ കക്ഷിക്ക്,…. സജീവേട്ടൻ, എന്നോട് പണ്ട് ഒരു ലൈൻ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നാണ് എന്റെ അറിവ്, അത് കുറെ നാൾക്ക് ശേഷം നിമ്മി തന്നെയാണ് എന്നോട് പറഞ്ഞത്…..

പക്ഷെ അതൊരു വൺ വേ ലൗ ആയിരുന്നുന്നേയുള്ളൂ….. കാരണം “ഞാൻ നിന്നെ പ്രേമിക്കുന്നു” എന്നൊന്നും പുള്ളി ഇതുവരെ എന്നോടൊന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ല…. പിന്നെ എങ്ങന്യാ ഞാൻ അറിയുന്നേ…..?

ഹും…. അതിനിടെ അങ്ങനെയും ഒരു സ്റ്റോറി… ഇനി ഞാൻ അറിയാതെ എന്നെ പ്രേമിക്കുന്ന ആളുകൾ വേറെയുമുണ്ടായിരുന്നോ ആവോ ഈ നാട്ടിൽ……. ?.

അതിന് ഞാൻ അത്ര വലിയ അടിപൊളി സ്റ്റൈൽ ഉള്ള ആളൊന്നുമല്ല കേട്ടോ….. എന്നാ അത്യാവശ്യത്തിന് ഒരു പെണ്ണിന് വേണ്ട ശാരീരിക സൗന്ദര്യവും മൊഞ്ചുമൊക്ക ഉണ്ട് താനും…. അത്രയും ഇല്ലങ്കിലും എന്റെ റെജിയേട്ടൻ എന്നെ പ്രേമിക്കുമെന്നു നിങ്ങൾക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ…… ?

പിന്നെ…. അത് ഇനി നിമ്മിയുടെ, പ്ലാൻഡ് ക്രിയേഷൻ വല്ലതുമാണോ എന്നുപോലും എനിക്ക് തോന്നീട്ടുണ്ട്……

അറിഞ്ഞിടത്തോളം സജിയേട്ടൻ നല്ലൊരു വ്യക്തിയാണെന്ന് അറിയാം, അതിൽ കൂടുതലായി …. ഇടയ്ക്കിടെ അൽപ്പം വെള്ളമടി, അൽപ്പം വായ് നോട്ടം ഒക്കെ ഉണ്ടെന്നും കേട്ടിട്ടുണ്ട്….. അത്രതന്നെ…..

അത്രയൊന്നും ഇല്ലാത്തവൻ ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ ഒരു ശരാശരി പുരുഷൻ എന്ന് പറയാനൊക്കുമോ… ?. പക്ഷെ എന്റെ ആത്മ സുഹൃത്തായ “നിമ്മി” യേ എനിക്ക് അത്രകണ്ട് കണ്ണും പൂട്ടി വിശ്വസിക്കാൻ പ്രയാസമാണ്….. കാരണം “അനുഭവങ്ങൾ” തന്നെ…. അത് ഞാൻ പിന്നെ പറയാം……

അല്ലെങ്കിൽ വേണ്ട അത് ഇപ്പൊ തന്നെ പറയാം കാരണം എന്റെ കാര്യങ്ങൾ പറയണമെങ്കിൽ എനിക്കവളെ കുറിച്ചും പറയാതെ വയ്യ.

നമ്മുക്ക് തമ്മിൽ നല്ല സൗഹാർദ്ദവും ബന്ധവുമൊക്ക ആണെങ്കിലും ചില കാര്യങ്ങളിൽ എനിക്കവളെ പിടിക്കില്ല…. പൊതുവെ, ഈ കക്ഷി, പുരുഷവിഷയത്തിൽ അൽപ്പം കമ്പം കൂടുതലുള്ള ഒരിനമാണ്…

എന്റെ റെജിയേട്ടനെ കറക്കിയെടുക്കാൻ അവൾ ഒത്തിരി ശ്രമിച്ചതും പാടുപെട്ടതുമാണ്……. അവളുടെ കാര്യം നടന്നു കിട്ടാൻ അവൾ എന്ത് തരികിട പരിപാടിയും ഒപ്പിക്കും അതാ ശീലം…… ഇതും അതിൽ പെടുമോ എന്നാണ് എന്റെ സംശയം……

അങ്ങേര് ഒരു പ്രത്യേക വ്യക്തിത്വത്തിനുടമ ആയതിനാൽ, ഈ കള്ളിയിൽ അങ്ങേര് ചവിട്ടിയില്ല, പ്രത്യേകിച്ചും ഇവളുടെ ഗുണവും തരവുമൊക്കെ അങ്ങേർക്കു അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ.

ആകസ്മികമായി, സംഭവിച്ച ഒരു ബൈക്ക് ആക്സിഡന്റ്……. “ബുള്ളറ്റ് ” ആയിരുന്നു പുള്ളീടെ ഇഷ്ട്ട തൊഴാൻ…..

സജിയേട്ടൻ മരിച്ചതിനു ശേഷം റെജിയേട്ടൻ മിക്യ ദിവസങ്ങളിലും ആ വീട് സന്ദർശിക്കുമായിരുന്നു…… ആ സമയങ്ങളിൽ അതിനുള്ള സാഹചര്യവും ഒത്തിരി കൂടുതലായിരുന്നു…….

ഇടക്ക് കൈയും കലാശവും കാട്ടി, റെജിയേട്ടനെ ആകർഷിക്കാൻ അവൾ പരമാവധി ശ്രമിച്ചിരുന്നു എന്നത് പിന്നീട് റെജിയേട്ടൻ തന്നെ എന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നു….

റെജിയേട്ടൻ അവളെ തന്റെ സ്വന്തം സഹോദരിയെ പോലെ അഥവാ മറ്റൊരു കണ്ണിൽ കാണാത്തത് കൊണ്ട് തന്നെ ഇത് അത്ര കാര്യമാക്കിയില്ല…..

ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ, കോളേജിൽ ഞാൻ ഒരു വർഷം പിന്നീടായിരുന്നു ചേർന്നത്.

അവൾ അവിടെ ചേർന്ന അതേ വർഷം തന്നെ മൂന്ന് ചെറുക്കൻമാരെ ഒരേസമയം പ്രേമിച്ചിരുന്നു എന്ന “റാങ്ക് ” അവൾക്കുണ്ട്,… എന്ന് സീനിയർമാർ പറഞ്ഞത് ഞാൻ കേട്ടിട്ടുണ്ട് …

പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല അവൾ കാണാനും ഇത്തിരി സെക്സിലുക്ക്‌ ആണ്…. പറയാതെ വയ്യ, കാണാൻ ഇത്തിരികമ്പികുട്ടന്‍.നെറ്റ് ഭംഗിയും, പിന്നെ പഴമക്കാർ പറയുന്നത് പോലെ എല്ലാം കൊണ്ടും അൽപ്പം “തലയും മുലയും” ഇത്തിരി കൂടുതലാണ്,

ചന്തിയുടെ കാര്യം പിന്നെ പറയുകയും വേണ്ട…. “സമൃദ്ധി”…… എന്നൊക്കെ പറയുന്നതിന് ഇതൊരു ഉദാഹരണമാണ്.

അതത്രയും ഒതുക്കി നിറുത്താൻ അവൾ സാധാരണ പാന്റീസ് മാത്രം ധരിച്ചാൽ പോരാ,… അതിന്റെ മേലെ ഒരു ട്രൗസർ കൂടി ഇടണം,

ചുരിദാർ ഉടുത്താൽ ആ ചന്തികൾ വരുന്ന ഭാഗം അത്രയും ടൈറ്റായിരിക്കും. അപ്പൊ പിന്നെ അവൾ ഉള്ളിലിട്ടിരിക്കുന്ന പാന്റീസിന്റെ സൈസും, കമ്പനിയുടെ ബ്രാൻഡ് നെയിമും, അതിന്റെ തടിപ്പും, തുടിപ്പും, പാന്റി ലൈനും എല്ലാം കൂടി ബസ്സിന്റെ പുറകിൽ വച്ച ഡിജിറ്റൽ ഡിസ്പ്ലേയിൽ എഴുതി കാണിക്കുന്ന വിവരണം പോലെയിരിക്കും

sslc ക്ക് പഠിക്കുമ്പോൾ തന്നെ അവളുടെ മൊല കണ്ടാൽ ഇരട്ടകുട്ടികളുടെ അമ്മ എന്ന് വേണമെങ്കിൽ പറയാം….. ഇതൊക്കയാണെങ്കിലും ബാക്കി വരുന്ന ശരീരം വളരെ ഒതുങ്ങിയാണ് ഇരിക്കുന്നത്……

പിന്നെ പറയാതിരിക്കാൻ വയ്യ കേട്ടോ…!. മുഖം കണ്ടാൽ പണ്ട് തമിഴ് സിനിമയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന നടി “റോജ” യെ പോലെ. ആ പാതി അടഞ്ഞ കണ്ണുകളും, എപ്പോളും മലർത്തി പിടിച്ച കീഴ്ചുണ്ടും, ആണുങ്ങളെ കാണുമ്പോൾ അവന്മാരെ വട്ടുപിടിപ്പിക്കുന്ന ഒരുതരം ചിരിയും നോട്ടവും എല്ലാം…. പ്രതേകിച്ചും ചിലരൊക്കെ അവളോട്‌, ഇങ്ങനെ പറയുമായിരുന്നു….. “നിന്നെ കാണാൻ നടി റോജയെ പോലുണ്ട്” എന്ന്….. അതും കൂടി ആയപ്പോൾ, കോളേജിൽ പോകുമ്പോൾ ചിലപ്പോഴൊക്കെ അവൾ തനി “തമിഴ്ബ്രാമിൻ” ആയി തീരും…. “ദാവണി” ഉടുത്തിട്ടാണ് കോളേജിലേക്ക് പോവുക. പിന്നെ പറയാനുണ്ടോ പൂരം പൊക്കിളിനു തൊട്ടു താഴെയാണ് സ്കർട് ഉടുക്കാറുള്ളത്. അതാണെങ്കിൽ തമിഴ് നാട്ടിലെ “ശരവണഭവനിൽ” മാത്രം കിട്ടുന്ന ലക്ഷണമൊത്ത സ്പെഷ്യൽ വലിയ ഉഴുന്ന് വടയുടെ ഡിസ്പ്ലേയോടു കൂടി “അന്നനട” നടന്നു വരുകയും കൂടിയാവുമ്പോൾ എല്ലാം പൂർണമാകും. ദാവണിയുടെ ഷാൾ (പല്ലു) ഇട്ടത് കണ്ടാൽ % ശതമാനം വരച്ചു വച്ചപോലെയാണ്. ഇത്രയൊക്കെ പോരെ കോളേജിലെ ആമ്പിള്ളേറുടെ കൈക്ക് പണിയാവാൻ…. അത് തന്നെയാണ് ശരി. ഇപ്പൊ കല്യാണം കഴിക്കാൻ പോകുന്നവൻ അവൾക്ക് പറ്റിയ ഒരുത്തൻ തന്നെയാണ് എന്നാണ് കേട്ടത്. ഹം…. അങ്ങിനെ ആയാൽ അയാൾക്ക്‌ കൊള്ളാം…. അല്ലങ്കിൽ അവൾ കല്യാണം കഴിച്ചു പോകുന്ന നാട്ടിലെ പഞ്ചായത്തിലെ ആൺപിള്ളാർക്കും, നാട്ടാർക്കും പണിയാവും അത്ര തന്നെ. ഇത്രയൊക്കെ ധൈര്യവും സ്വാതന്ത്ര്യവുമൊക്കെ കിട്ടിയത് അവളുടെ അച്ഛൻ നാട്ടിലില്ലാത്തതു കൊണ്ട് തന്നെയാണ്. പുള്ളി ഇത്തിരി കർശനക്കാരനാണ്. അങ്ങേര് ഗൾഫിൽ ആയിരുന്നത് ഇവളുടെ ഭാഗ്യം. ഇവളെ പോലൊരു തലതെറിച്ച സാധനം ആ തറവാട്ടിൽ വേറെ ആരുമില്ല. എന്നോടെന്നല്ല വീട്ടിൽ എല്ലാവരോടും അവളുടെ പെരുമാറ്റം വളരെ ഉത്തമമാണ്.

ചടങ്ങിൽ പങ്കെടുക്കാൻ വന്ന ആളുകളുടെ തിരക്കൊഴിഞ്ഞ സമയമില്ല…. നേരം ഏറെ ആയി, ഭക്ഷണതിന്നു പോലും അൽപ്പനേരം ‘Q’ നിൽക്കേണ്ടിവന്നു… കാരണം അത്രയധികം ജനങ്ങളായിരുന്നു…

കഴിച്ച ശേഷം ഉറങ്ങാൻ ഒരിടം തപ്പണം. വലിയ നാല്കെട്ടാണ്,… വലിയ വീടാണ്…. പഴയ തറവാടായത് കൊണ്ട് വീട് നിറയെ മുറികളാണ് എന്നൊന്നും പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല.

അവസാനം ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞു….. കിടക്കാൻ ഒരിടം നോക്കിയപ്പോൾ ആ വീട്ടിലെ എല്ലാ മുറികളും, ദൂരെനിന്നു വന്ന അഥിതികളെകൊണ്ട്, ഹൌസ് ഫുൾ…. വന്നവരൊക്കെ ആദ്യമേ എല്ലാ മുറികളിലെ കിട്ടിയ കട്ടിലുകളിൽ ഇടം പിടിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു….

അങ്ങിനെ ഞാൻ എല്ലാം മുറികളിലും കയറി ഇറങ്ങി നോക്കി അവസാനം മുകളിലെ നിലയിൽ ഒരു മുറിയിൽ അൽപ്പം സ്ഥലം കിട്ടി.

പഴയ നാലുകെട്ട് എന്നത്തിന്റെ പഴമ അവിടെ ശരിക്കും കാണാനുണ്ട്…. ഞങ്ങൾ ആവീട്ടിൽ നിന്നും വിട്ടു പോയ ശേഷമായാലും, കാര്യമായ മാറ്റങ്ങൾ ഒന്നും അവർ വരുത്തിയിട്ടില്ല…. പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല ചില മുറികളി ഇതുവരെ ലൈറ്റിന്റെ കണക്ഷൻ പോലും ഇല്ല…. കൂരിരുട്ട്….. കണ്ണിൽ വിരൽ കുത്തിയാലും അറിയത്തില്ല….

താഴത്തും കട്ടിലിലുമായി,, പെണ്ണുങ്ങളും കുട്ടികളും കിടപ്പുണ്ട്. കൊണ്ടു വന്ന ബാഗിൽ നിന്നും ഒരു നൈറ്റിയും ഒരു അണ്ടർ സ്കർട്ടും എടുത്തണിഞ്ഞു. അവിടെ കട്ടിലിൽ “കിട്ടിയ” സ്ഥലത്ത് കയറി കിടന്നു.

റെജിയേട്ടന്റെ അപ്രതീക്ഷിതമായ കെട്ടിപിടുത്തവും, പ്രേമപൂർണ്ണമായ ആ ഒരു മുത്തവും, രണ്ടു കിന്നാരം പറച്ചിലും ഒക്കെ ആയപ്പോൾ എന്റെ മനസ്സ് നിറഞ്ഞു…. മനസ്സിത്തിരി തണുത്തു.

അതിന്റെ ആലസ്യം വിട്ടു മാറാതെ….. അപ്പോഴും ആ കവിളിൽ തലോടിക്കൊണ്ട് ഞാൻ ആ കിടന്ന കിടപ്പിൽ ഓരോ സ്വപ്‌നങ്ങൾ നെയ്തു കൂട്ടി… യാത്രാക്ഷീണം നല്ല പോലെ ഉണ്ടായത് കാരണം, ഉറക്കം എന്റെ കണ്ണുകളെ വളരെ പെട്ടെന്ന് തഴുകി. ഇതു പോലൊരു കല്യാണ പാർട്ടി ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ എന്നാണാവോ വരിക എന്നൊക്കെ ആലോചിച്ചും, നമ്മുടെ സ്വപ്നങ്ങളെയും മാറോടണച്ചു താലോലിച്ച്,, ആ കിടന്ന കിടപ്പിൽ, ഞാനങ്ങുറങ്ങി പോയി.

തുടരും………..