ഫാഷന്‍ ഡിസൈനിംഗ് ഇന്‍ മുംബൈ 11

ഭാഗം 11 പോലീസ്

Fashion Designing in Mumbai Part 11 bY അനികുട്ടന്‍ | Previous Parts

ഉണര്‍ന്നപ്പോള്‍ നേരം വൈകിയിരുന്നു. ഞാന്‍ ഹീരയെ വിളിച്ചെണീപ്പിച്ചു. അവള്‍ ഒന്നും ഇടാതെ തന്നെ ബാത്ത് റൂമില്‍ പോയി വന്നു. ഞാനപ്പോഴേക്കും ഒരു ജീന്‍സും ടീ ഷര്‍ട്ടും വലിച്ചു കയറ്റിയിരുന്നു. ഇത്തവണ ജെട്ടി ഇടാന്‍ മറന്നില്ല. സത്യം! ഹീര വന്നു ഡ്രസ്സ്‌ ഇടാന്‍ തുടങ്ങി. എനിക്ക് ഒന്ന് കൂടി അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു മറിയാന്‍ തോന്നി. ഇത്തവണ പക്ഷെ കുട്ടന്‍ കൂടെ നിന്നില്ല. അവന്‍ അപ്പോഴും ഉറക്കത്തില്‍ തന്നെ ആയിരുന്നു. “ഹീരാ എനിക്ക് നിന്നോട് ചിലത് പറയാനുണ്ട്. “ അവള്‍ എന്നെ നോക്കി. “നീ എന്തിനാ ഇന്ന് അവരോടൊക്കെ ഇത്ര ക്രൂരമായി പെരുമാറിയേ? പ്രത്യേകിച്ചു മേഡത്തോട്? “ “അതെന്തോ എനിക്കറിയില്ല. അന്നേരം എനിക്ക് വല്ലാണ്ട് കലി ഇളകിയായിരുന്നു. ചിലപ്പോള്‍ അവര്‍ എന്നെ ഉപദ്രവിക്കാന്‍ നോക്കിയത് കൊണ്ടാകാം. “ എന്‍റെ കണ്ണില്‍ നോക്കാതെ ആണ് അവള്‍ പറഞ്ഞത്. അവളുടെ മനസ്സില്‍ എന്താണെന്ന് അപ്പോള്‍ എനിക്ക് ഊഹിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞു. “മേഡത്തിന്‍റെ കൂട്ടുകാരികള്‍ ഒക്കെ വലിയ പിടിപാടുള്ളവരാ. നമ്മള്‍ സൂക്ഷിക്കണം. ചിലപ്പോള്‍ അവര്‍ പകരം വീട്ടാന്‍ സാധ്യതയുണ്ട്. അത് കൊണ്ട് നീ ഇനി കുറച്ചു ദിവസത്തേക്ക് ഓഫീസില്‍ വരണ്ട. ഞാന്‍ വിളിക്കുമ്പോ മാത്രം വന്നാ മതി. “ അവളുടെ മുഖത്ത് ഭയം നിഴലിച്ചു. താന്‍ ചെയ്തു കൂട്ടിയതിന്‍റെ അനന്തര ഫലങ്ങളെ പറ്റി അവള്‍ അപ്പോഴാണ് ഓര്‍ത്തത്. “ഛെ. നീ പേടിക്കുകയൊന്നും വേണ്ട. ചിലപ്പോള്‍ മേഡം എപ്പോഴെങ്കിലും നിന്‍റെ ഈ ചന്തിക്കുഴിയും പൊളിച്ചടുക്കും. “ അവള്‍ ഒന്ന് ചിരിച്ചു. എന്നോട് ചേര്‍ന്ന് നിന്നിട്ട് പറഞ്ഞു “എന്നാ പിന്നെ അത് കൂടി അനി തന്നെ പൊട്ടിച്ചോ. “ അവള്‍ക്കു വീണ്ടും കടി കയറി. പക്ഷെ എന്ത് ചെയ്യാം…എന്‍റെ ശക്തി ആകെ ചോര്‍ന്നു പോയത് പോലെ. “നമുക്ക് നാളെ ചെയ്യാം. രാവിലെ നീ അതിനകത്തുള്ളതൊക്കെ കളഞ്ഞു വൃത്തിയായി ഇരിക്ക്. ഞാന്‍ വിളിക്കാം. “ “വേണ്ട. ഞാനിങ്ങു വരാം. “ “വേണ്ടാ….ഇവിടെ വേണ്ടാ. ഇത് മേഡത്തിന്‍റെ ഫ്ലാറ്റ് ആണ്. ഞാന്‍ നിന്നെ വിളിക്കാം. അല്ലേല്‍ വേണ്ടാ.. ഞാന്‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ നിന്നെ വീട്ടില്‍ കൊണ്ട് ചെന്നാക്കാം. എനിക്ക് വീടും ഒന്ന് കണ്ടിരിക്കാമല്ലോ. “ ഞങ്ങള്‍ ഒരു ഓട്ടോ പിടിച്ചു കാന്തിവലി റെയില്‍വേ സ്റേഷന്‍ എത്തി. അവിടെ നിന്നും ട്രെയിനില്‍ അന്ധേരി ഇറങ്ങി. “ഹാ ബെസ്റ്റ്. ഇവിടാണോ നിന്‍റെ സ്ഥലം.

? “ “അതെ എന്തേ? “

“ഹേ. ഒന്നും ഇല്ല. “ ഞങ്ങള്‍ പടികള്‍ ഇറങ്ങി താഴെ റോഡിലേക്ക് ചെന്നു. പെട്ടെന്ന് അവള്‍ എന്‍റെ കൈ പിടിച്ചു അടുത്ത് കണ്ട ജ്യൂസ് കടയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു. “അയ്യോ അച്ഛന്. “ എവിടെ? “ “ആ പോലീസ് ജീപ്പ് കണ്ടോ? “ ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ഒരു മാരുതി ജിപ്സി. പോലീസ് വണ്ടി. “അതില്‍ ഇരിക്കുന്ന ആളിനെ കണ്ടോ? “ “അതില്‍ ഡ്രൈവര്‍ മാത്രമല്ലേ ഉള്ളു. “ “അത് തന്നെ. അത് എന്‍റെ അച്ഛനാ….ശിവ് പാല്‍ യാദവ്. ACP യുടെ ഡ്രൈവര്‍ ആണ്. “ഏതു acp കിരണ്കൌറിന്റെയോ? “ അവള്‍ തലയാട്ടി. “ആ പൊളിച്ചു. ചുമ്മാതല്ല ഇവള്‍ ഇന്ന് മേഡതിനെയും മറ്റും പൊരിച്ചത്. പോലീസുകാരന്‍റെ മോളല്ലേ.. ആ ശൌര്യം കാണാണ്ടിരിക്കുമോ? “ ഞാന്‍ ചിരിച്ചു. “എന്തിനാ ചിരിക്കുന്നെ? “ “എടീ ചുമ്മാതല്ല നിനക്കിത്ര വീറും വാശിയും….അച്ചന്റെന്നു കിട്ടിയത് ആകും അല്ലേ? “ “ഹം….. “ അവള്‍ വെറുതെ മൂളി. “എന്താ വേണ്ടേ? “ ജ്യൂസ് കടക്കാരന്‍ ചോദിച്ചു. “രണ്ടു മിക്സ് ജ്യൂസ്. “

അയാള്‍ ജ്യൂസ് അടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ഞാന്‍ പതിയെ തിരിഞ്ഞു നിന്നു ഹീരയുടെ അച്ഛനെ നോക്കി. അടി കിട്ടുമ്പോള്‍ മിനിമം എത്ര ആമ്പിയറില്‍ കിട്ടുമെന്ന് അറിയണമല്ലോ? അപ്പോഴാണ് ഞങ്ങള്‍ക്ക് നേരെ നടന്നു വരുന്ന ആ കാക്കി രൂപത്തെ ഞാന്‍ കണ്ടത്. കൊഴുത്തു തടിച്ചു സുന്ദരിയായ ഒരു ചരക്കു കാക്കി യൂണിഫോമിനുള്ളില്‍ ഇടിച്ചു കയറിയ പോലൊരു ഫിഗര്‍. ശരിക്കും ഹന്സിക മോത്വാനി കുറച്ച് തടിച്ചു അല്‍പം പ്രായമായതു പോലെ ഉണ്ട്. അവരുടെ ഉറച്ച കാല്‍വയ്പ്പുകളില്‍ ഷര്‍ട്ടിനുള്ളില്‍ ഞെരുങ്ങി നില്‍ക്കുന്ന മുലകള്‍ പുറത്തേക്ക് തെറിച്ചു വീണെങ്കിലോ എന്ന് ഞാന്‍ ആശിച്ചു. ആ മുലകളില്‍ ഈ യൂണിഫോമിന്റെ പുറത്തോട് കൂടി തന്നെ മുഖം അമര്‍ത്താനും ആ മാദക തിടമ്പിനെ പണിയാനുമുള്ള അവസരം തരേണമേ എന്‍റെ ഈശ്വരാ…….. മേഡത്തെ ഇന്ന് തന്നെ വിളിക്കണം.. ഹൂ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!….പെണ്ണ് തുടയില്‍ നുള്ളിയതാണ്. ഞാന്‍ വായും പൊളിച്ചു അവരെ നോക്കുന്നത് കണ്ടു. അത് തന്നെ.

പക്ഷെ acp എന്നെ കണ്ടില്ല. കൂളിംഗ് ഗ്ലാസും ധരിച്ചു അവര്‍ ആ പടിക്കെട്ട് കയറി. ഒരല്പം ധൃതി പിടിച്ചാണ് അവര്‍ കയറിയത്. ഞാന്‍ അവരെ തന്നെ നോക്കി. എന്റമ്മോ എന്നാ ഫിഗര്‍.. താഴെ നിന്നു നോക്കിയപ്പോള്‍ അവരുടെ ഉരുണ്ടു തടിച്ച ചന്തികള്‍ മുലകളെ പോലെ തോന്നിച്ചു. അവയും അവരുടെ സ്റെപ് കയറ്റത്തിന് താളം പിടിക്കുന്നു. ഹീര എന്‍റെ കുണ്ണയ്ക്കിട്ടു തന്നെ ഒന്ന് പിച്ചി. ഈ മയിര് പെണ്ണ് കാരണം ഒന്ന് സീന്‍ പിടിക്കാനും പറ്റൂല്ലല്ലോ ഈശ്വരാ…… അപ്പോഴേക്കും ശിവപാല്‍ യാദവ് ഞങ്ങളെ കണ്ടിരുന്നു. അയാള്‍ ഡോര്‍ തുറന്നു ഞങ്ങള്‍ക്ക് നേരെ വന്നു. “നീയെന്താ ഇവിടെ? “ “ജ്യൂസ് കുടിക്കാന്‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍. “ “അതെന്താ വീട്ടില്‍ ഇരുന്നു കുടിച്ചാ ഇറങ്ങൂല്ലേ? “ “ആ ചെന്നു അമ്മയോട് ചോദിക്ക്. അമ്മ തന്നെയാ എന്നെ പറഞ്ഞു വിട്ടേ. അയാള്‍ ഒന്ന് ചൂളിയത് പോലെ തോന്നി. പിന്നെ ഗൌരവം വീണ്ടെടുത്ത് എന്നോട് ചോദിച്ചു. “ഏതാടാ നീ. “ “എന്നെ ബലാല്‍സംഗം ചെയ്ത ആളാ…. “ ഞാന്‍ ഞെട്ടിത്തരിച്ചു ഹീരയെ നോക്കി. അവള്‍ കൂസലില്ലാതെ നിന്നു. അയാളുടെ വീര്യമൊക്കെ ചോര്‍ന്നു പോയി. ആ കണ്ണുകള്‍ നിറയുന്നത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി. ഒന്നും മിണ്ടാതെ പടികള്‍ കയറി അയാള്‍ മുകളിലേക്ക് പോയി. ആ സ്റെപ് കയറ്റത്തില്‍ ഞാന്‍ കണ്ടു ഹൃദയം തകര്‍ന്നു പോയ ഒരു അച്ഛനെ. “ഡീ. നീയെന്താ ഇങ്ങനെയൊക്കെ സംസാരിച്ചേ. അത് നിന്‍റെ അച്ഛനല്ലേ? “ “അച്ഛന്…….സ്വന്തം ഭാര്യയെ സംരക്ഷിക്കാന്‍ പറ്റാത്ത ആളാ പോലീസ് യൂണിഫോം ഇട്ടു നടക്കുന്നെ. അയാളോട് ഇങ്ങനെ സംസാരിക്കാനേ എനിക്ക് പറ്റൂ… “ ഞാന്‍ അമ്പരപ്പോടെ അവളെ നോക്കി. “സാര്‍ ജ്യൂസ്. “ ജ്യൂസ് കുടിച്ചു ഞങ്ങള്‍ ആ പോലീസ് ജീപ്പും കടന്നു ഒരു ഓട്ടോയില്‍ കയറി. വെറുതെ ഞാന്‍ ഒന്ന് സ്റെപ്പിനു മുകളിലേക്ക് നോക്കി. അവിടെ ഞങ്ങളെ തന്നെ നോക്കി നില്‍ക്കുന്നു ആ മനുഷ്യന്‍. ഓട്ടോ മുന്നോട്ടെടുത്തു. ഞാന്‍ വീണ്ടും അയാളെ നോക്കി. പക്ഷേ പൊടുന്നനെ എന്‍റെ ദൃഷ്ടി മറ്റൊരു കാക്കി ധാരിയില്‍ ഉടക്കി. ഫോണില്‍ സംസാരിച്ചു കൊണ്ട് അല്‍പം മാറി നിന്നു ഞങ്ങളെ നോക്കുന്ന acp മേഡം. ഇനി എന്‍റെ തോന്നലാണോ?

അപ്പോഴേക്കും ഓട്ടോ കുറച്ചു ദൂരം നീങ്ങി. ഏതൊക്കെയോ റോഡു വഴി ഞങ്ങള്‍ നഗരത്തിനു പുറത്തു കടന്നു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഹീര പറഞ്ഞു. നമുക്ക് ഇവിടെ ഇറങ്ങാം.

ഞങ്ങള്‍ ഇറങ്ങി നടന്നു. അവള്‍ക്കെന്തോ പറയണം എന്നുണ്ട്. “ഹീര…എന്താ നിനക്ക് അച്ഛനുമായുള്ള പ്രശ്നം? എന്തിനാ നീ അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞെ? “ ഞങ്ങളുടെ അരികിലൊന്നും ആരും ഇല്ല എന്നുറപ്പാക്കി അവള്‍ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി. “എനിക്ക് അയാളോട് പുച്ഛമാ……പോലീസിലാണത്രേ….സ്വന്തം കുടുംബത്തെ സംരക്ഷിക്കാന്‍ പറ്റാത്ത പോലീസ്. എന്‍റെ അമ്മയെ ആ നീചന്‍മാര്‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ നശിപ്പിച്ചപ്പോള്‍ അയാള്‍ ഒന്നും ചെയ്യാതെ നോക്കി നിന്നു. നിനക്കറിയോ അന്നത്തെ ആ സംഭവത്തിനു ശേഷം അമ്മ വീടിനു പുറത്തിറങ്ങിയിട്ടില്ല. “ അവള്‍ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ ശ്വാസം വിടാതെ ഞാന്‍ കേട്ടിരുന്നു. എന്തോ എനിക്ക് അവളുടെ അമ്മയെ കാണണം എന്ന് തോന്നി. പക്ഷെ അവള്‍ തടഞ്ഞു. “വേണ്ടാ…..അമ്മയ്ക്ക് അത് ഇഷ്ടപെടില്ല. ആണുങ്ങളെ അമ്മയ്ക്ക് വെറുപ്പാണ്. അച്ഛനെ തന്നെ അമ്മ നോക്കാറില്ല. “ ഞാന്‍ പിന്‍മാറാന്‍ ഒരുക്കം അല്ലായിരുന്നു. ഏതോ ഒരു ശക്തി അമ്മയെ കാണണം എന്ന് എന്നെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത് പോലെ. ഞാന്‍ ഹീരയെ ഫോഴ്സ് ചെയ്തു. പക്ഷെ അവള്‍ സമ്മതിച്ചില്ല. പെട്ടെന്ന് അവളുടെ ഫോണ്‍ ചിലച്ചു. “ശ്…അമ്മ…. “ അവള്‍ എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചു. “വാ…നമുക്ക് അമ്മയെ കാണാന്‍ പോകാം. “ എന്‍റെ കയ്യും പിടിച്ചു അവള്‍ നടന്നു. “ഡീ ഹീര…നില്ക്. എന്താ കാര്യം? “ അതെ അമ്മ പറഞ്ഞു നിന്നെ വിളിച്ചോണ്ട് ചെല്ലാന്‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍. “അതിനു അമ്മയ്ക്ക് എന്നെ അറിയാമോ? “ “അറിയാം. ഞാന്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. “ “പക്ഷെ ഇപ്പോള്‍ തന്നെ വിളിച്ചോണ്ട് ചെല്ലാന്‍ പറഞ്ഞത്? നീ ഇന്നത്തെ കാര്യം വല്ലോം പറഞ്ഞോ? “ “ഇല്ല. പക്ഷെ അമ്മയ്ക്ക് എല്ലാം മനസ്സിലാകും. അതിനുള്ള കഴിവ് ദൈവം അമ്മയ്ക്ക് കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. “

ഹീരയുടെ വീട്ടില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ രാത്രി ആയിരുന്നു. ഭാഗ്യത്തിന് ശിവപാല്‍ ആ വഴി വന്നില്ല. അവിടെ നടന്ന കാര്യങ്ങള്‍, ഹീരയുടെ അമ്മ എല്ലാം ഒരു മായാജാല കഥ പോലെ തോന്നുന്നു. ഞാന്‍ ആരാണ്? എന്താണ് എന്‍റെ മുംബൈ സന്ദര്‍ശനത്തിന്‍റെ രഹസ്യം? എന്തെങ്കിലും നിയോഗമാണോ? ഈ സംശയങ്ങള്‍ എന്നില്‍ നിറഞ്ഞത് ഹീരയുടെ അമ്മയെ കണ്ടിറങ്ങിയ ശേഷം ആയിരുന്നു. ശരിക്കും അവര്‍ പറഞ്ഞത് ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല. ഞാന്‍ അതൊക്കെ ചിന്തിച്ചു ഇരുട്ടത്ത് നടന്നു. നടന്നു വഴി തെറ്റിയതറിഞ്ഞില്ല. പെട്ടെന്ന്. തലയില്‍ ശക്തമായ ഒരടി കിട്ടി. തണുപ്പ് തലയില്‍ നിന്നും താഴേക്ക് അരിച്ചിറങ്ങുന്നത് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അടുത്ത അടി എന്‍റെ നട്ടെല്ലില്‍ കിട്ടി. ഒരു വെള്ളിടി വെട്ടിയത് മാത്രം ഓര്‍മയുണ്ട്. ഒരു പഞ്ഞിക്കെട്ടു പോലെ ഞാന്‍ പറന്നു. എന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ അടഞ്ഞു.