ഫാഷന്‍ ഡിസൈനിംഗ് ഇന്‍ മുംബൈ 4
Fashion Designing in Mumbai Part 4 bY അനികുട്ടന്‍ | Previous Parts
വാര്‍ത്തകള്‍ വിശദമായി.
രണ്ടു ദിവസം മുന്നേ നടന്ന കൊങ്കണ്‍ ദുരന്തത്തില്‍ മരണമടഞ്ഞവരുടെ എണ്ണം എന്പതിയഞ്ചു ആയി. കനത്ത മഴയെത്തുടര്‍ന്ന് ട്രാക്കിലേക്ക് ഇടിഞ്ഞു വീണ മണ്ണില്‍ കയറിയാണ് ഗരീബ് രത് എക്സ്പ്രസ് പാളം തെറ്റിയത്. എഞ്ചിന്‍ ഉള്‍പ്പെടെ ആദ്യത്തെ ഒന്‍പതു ബോഗികളാണ് പാളം തെറ്റിയത്.
(ഈശ്വരാ……ആറാമത്തെ ബോഗിയിലാണ് ശില്‍പയും കുടുംബവും ഉണ്ടായിരുന്നത്.)
മലയ്യാളികള്‍ ഉള്‍പ്പെടെ നിരവധി പേരാണ് അപകടത്തില്‍ പെട്ടത്. നിരവധി പേര്‍ക്ക് പരിക്കേറ്റിട്ടുണ്ട്. പലരുടെയും നില ഗുരുതരമാണ്. അപകടത്തില്‍ പെട്ടവരെ ഉടുപ്പി മെഡിക്കല്‍ കോളേജില്‍ പ്രവേശിപ്പിച്ചിരിക്കുകയാണ്.
പിന്നെ ആ വാര്‍ത്തയില്‍ പറഞ്ഞതൊന്നും ഞാന്‍ കേട്ടില്ല. ഞാന്‍ അവിടെയിരുന്നു പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.
കാര്യം അറിയാതെ മുണ്ടെയും കുടുംബവും എന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ കരച്ചില്‍ തെല്ലോന്നടങ്ങിയ ശേഷം മുണ്ടെയോട് ഞാന്‍ കഥകളെല്ലാം പറഞ്ഞു. ഗരീബ് രതില്‍ ശില്പയുമായി അടുത്തതും ട്രെയിന്‍ മിസ്‌ ആയതും വേറെ ട്രെയിനില്‍ ഇവിടെ എത്തിയതും എല്ലാം. ഒരു സിനിമാ കഥ പോലെ അവര്‍ കേട്ടിരുന്നു.
എനിക്ക് ശില്പയെ കണ്ടേ പറ്റൂ എന്നും പറഞ്ഞു ഞാന്‍ കരഞ്ഞു.
മുണ്ടെ ടീയ് പോയ്ക്കടിയില്‍ നിന്നും പത്രം എടുത്തു. അതില്‍ മരണപെട്ടവരുടെ ഫോട്ടോയും മറ്റും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒപ്പം പരിക്ക് പറ്റിയവരുടെയും
ഞാന്‍ ആ ഫോട്ടോയില്‍ മുഴുവന്‍ പരതി, പ്രാര്‍ത്ഥന പോലെ തന്നെ അതിലൊന്നും ശില്പയോ അമ്മയോ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
പരിക്ക് പറ്റിയവരുടെ ഇടയിലും അങ്ങനെ ഒരു പേര് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
എനിക്ക് വല്ലാത്ത ഭയം ആയി. ദുരന്തത്തിന്റെ വ്യാപ്തി വച്ചു നോക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ക്കു എന്തെങ്കിലും പറ്റി കാണും തീര്‍ച്ച. ഞാന്‍ വീണ്ടും ആ പേരുകള്‍ അരിച്ചു പെറുക്കി. ഇല്ല. അതിലൊന്നും ശില്പ എന്നാ പേരില്ല. പെട്ടെന്നാണ് ഞാന്‍ സൂസനെ ഓര്‍ത്തത്. ഇല്ല സൂസനും ലിസ്റ്റില്‍ ഇല്ല.
മുണ്ടെ സാര്‍ പത്രത്തിലെ ഹെല്പ് ലൈനില്‍ വിളിച്ചു ശില്പ സൂസന്‍ എന്നിവരെ അന്വേഷിച്ചു. കുറെ നേരം തെരഞ്ഞിട്ടും അങ്ങനെ ആരും ഇല്ല എന്നാണു അറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞത്.
ശരിക്കും എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ നില്‍ക്കുവായിരുന്നു ഞാന്‍.
മുണ്ടെ ചേട്ടന്‍ എന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ വേണ്ടി പറഞ്ഞു, അവര്‍ക്ക് ഒന്നും സംഭവിച്ചു കാണില്ല.
അങ്ങനെ സംഭവിച്ചു കാണനേ..ഞാന്‍ പ്രാര്‍ഥിച്ചു.
പിന്നെ ഒരു സാധ്യത എന്തെന്ന് വച്ചാല്‍, അവളുടെ പേര് ശില്പ എന്നാകില്ല. അവള്‍ നിന്നോട് പേര് മാറ്റി പറഞ്ഞതാകും.
എന്റെ നെഞ്ചില്‍ ഒരു വെള്ളിടി വെട്ടി. അങ്ങനെ ആകുമോ? എങ്കില്‍. മരണമടഞ്ഞവരുടെ കൂട്ടത്തിലൊന്നും അവളുടെ മുഖം ഇല്ലായിരുന്നു എന്നത് എന്നില്‍ ചെറിയൊരു ആശ്വാസം നല്‍കി.
അപ്പോള്‍ പരിക്ക് പറ്റിയവരുടെ കൂട്ടത്തില്‍ അവള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലോ? എനിക്ക് ഉടനെ അങ്ങോട്ട്‌ പോകണം എന്ന് തോന്നി. എന്റെ തീരുമാനം അറിഞ്ഞപ്പോള്‍ മുണ്ടെ ചേട്ടന്‍ പറഞ്ഞു
എടുത്തു ചാടി കയറി ചെന്നാല്‍ നിനക്ക് അവളെ കാണാന്‍ പറ്റുമെന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ? ഇത്രയും വലിയ അപകടം നടന്നിട്ട് ശരിയായ പേരോ അദ്ദ്രെസ്സോ ഒന്നും ഇല്ലാതെ അവിടേക്ക് ചെന്നാല്‍ ഈസിയായി ഹോസ്പിടളിനുള്ളില്‍ കയറി അവളെ കണ്ടു പിടിക്കാന്‍ പറ്റുമെന്നാണോ നീ കരുതുന്നത്?
എനിക്ക് ആകെ വട്ടു പിടിക്കുന്നതായി തോന്നി.
എനിക്കവളെ കാണണം.
നീയല്ലേ പറഞ്ഞെ, കേരളത്തില്‍ നിന്റെ ട്രെയിന്‍ മിസ്‌ ആയപ്പോള്‍ ഒരു സ്റേഷന്‍ മാസ്റര്‍ നിന്നെ സഹായിച്ചെന്നു. അയാളുടെ നമ്പര്‍ കയ്യിലുണ്ടോ? ചിലപ്പോള്‍ അയാള്‍ക്ക്‌ നിന്നെ സഹായിക്കാന്‍ പറ്റിയേക്കും.
ശരിയാണ്. എന്റെ ടിക്കെടിനു പിന്നില്‍ അയാള്‍ മൊബൈല്‍ നമ്പര്‍ കുറിച്ചിട്ടിട്ടുണ്ട്‌. ഇവിടെ വന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ മറന്നു പോയതാണ്.
ഞാന്‍ ഓടി മുകളി റൂമില്‍ പോയി ടിക്കെറ്റ് തപ്പിയെടുത്തു. ഭാഗ്യത്തിന് അത് വലിച്ചു കീറി കളഞ്ഞിരുന്നില്ല. വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളോടെ ഞാന്‍ മസ്ടരെ വിളിച്ചു.
കാര്യങ്ങളൊക്കെ അറിഞ്ഞപ്പോള്‍ അയാള്‍ ആദ്യം എന്നെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. പിന്നീട് അയാള്‍ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ കേട്ടപ്പോള്‍ എന്റെ പ്രതീക്ഷകള്‍ കൂടുതല്‍ മങ്ങി.
സാധാരണ ഗതിയില്‍ രേസേര്‍വശന്‍ യാതര്കാരില്‍ കുറച്ചു പേര് തെറ്റായ അദ്ദ്രെസ്സില്‍ ആണ് യാത്ര ചെയ്യുന്നത്. പെട്ടെന്ന് ടിക്കെറ്റ് കിട്ടാതെ വരുമ്പോള്‍ ഏതെങ്കിലും എജെന്റുമാരുടെ കയ്യില്‍ നിന്നും വാങ്ങും. അതാണേല്‍ മറ്റാരുടെയെങ്കിലും പേരിലാകും. ഇവിടെയും ശില്‍പയും കുടുംബവും അങ്ങനെ ആകാനാണ് വഴി. പിന്നെ നിയും നേത്രാവതിയില്‍ പല പല സീറ്റില്‍ ഇരുന്നായിരിക്കുമല്ലോ യാത്ര ചെയ്തത്.
മരണപെട്ടവരുടെ ബോടികള്‍ അവരുടെ ടിക്കറ്റില്‍ നിന്നോ അവര്‍ക്കൊപ്പം കിട്ടിയ id പ്രൂഫില്‍ നിന്നുമൊക്കെ ഊഹിക്കുന്നതാണ്.
എന്റെ നിര്‍ബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി അദ്ദേഹം ടാറ്റ ബേസ് ചെക്കു ചെയ്തു. നോ രക്ഷ.
അവസാനം ഹോസ്പിറ്റലില്‍ ചെന്നു അന്വേഷിക്കാന്‍ വേണ്ടുന്ന സവ്കര്യങ്ങള്‍ അദ്ദേഹം ചെയ്തു തന്നു.
പിറ്റേന്ന് ഞാന്‍ ഉടുപ്പിയിലെത്തി. അവിടെ എനിക്ക് കിട്ടിയ സഹായം വച്ചു അരിച്ചു പെറുക്കി. ആശുപത്രിയിലോന്നും ശില്പയെ പറ്റി ഒരു വിവരവും ഇല്ലായിരുന്നു.
പ്രതീക്ഷ വറ്റിയ ഞാന്‍ തിരികെ മുംബയില്‍ എത്തി.
കുറച്ചു ദിവസങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ മേടതിന്റെ നിര്‍ബന്ധ പ്രകാരം ഞാന്‍ ജോലിക്ക് കയറി. ഒരു ചെറിയ കമ്പനി. രണ്ടു നില വീടിനുള്ളില്‍ തട്ടി കൂട്ടിയ കമ്പനി. താഴെ മേടതിന്റെ ഓഫിസ് ഒരു മുറിയില്‍. മറ്റേ മുറിയില്‍ ഞാനും പിന്നെ പ്രിയങ്കയും അന്കിതയും.അതിനുള്ളിലെ കംപുടരിനുള്ളില്‍ ഡിസൈന്‍ ചെയ്യുക എന്നതാണ് ഞങ്ങളുടെ ജോലി.
ഞാന്‍ അവരെയോ മാടതെയോ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല എന്നതാണ് സത്യം.
ശില്പയുടെ ഓര്‍മ്മകള്‍ എന്നെ വല്ലാതെ അലട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവള്‍ക്ക് എന്ത് സംഭവിച്ചു എന്ന ചിന്ത എന്നെ ഭ്രാന്തനാക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
തട്ടിയും മുട്ടിയും ഒരു മാസം കടന്നു പോയി. ഇതിനിടയില്‍ ഞാന്‍ ആകുന്ന വിധത്തിലൊക്കെ ശില്പയെ അന്വേഷിക്കുന്നുണ്ട്. പത്തു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്പാനെന്നോര്‍ക്കണം. സോഷിയാല്‍ മീഡിയ ഒന്നും ഇല്ല. ആകെയുള്ളത് യാഹൂ ചാറ്റ് മാത്രം. ഓര്‍ക്കുട്ട് ഒന്നും തുടങ്ങിയിരുന്നില്ല. അങ്ങനെ ഉള്ള ഒരു കാലത്ത് ശരിയായ പേരോ വിലാസമോ ഫോട്ടോയോ ഒന്നും ഇല്ലാതെ ഞാന്‍ എങ്ങനെ അവളെ തെരയാനാണ്? എങ്കിലും എല്ലാ ദിവസവും ട്രെയിനില്‍ കയറി ഞാന്‍ തേരാ പാരാ അലയും. മുംബയിലെ ഓരോ ഇടവും ഞാന്‍ തേടാന്‍ തുടങ്ങി. പക്ഷെ ….
കള്ള് കുടിയും നിരാശയും എന്നെ വല്ലാതെ ബാധിച്ചിരുന്നു. എങ്കിലും കുറേശ്ശെ ഞാന്‍ തിരികെ വരികയായിരുന്നു. കുടിയൊക്കെ കുറച്ചു. ശില[പ എന്നാ വികാരത്തെ വരുതിയിലാകാന്‍ ഞാന്‍ ശ്രമിച്ചു. എങ്കിലും അവളെ പറ്റിയുള്ള അന്വേഷണം ഞാന്‍ അവസാനിപ്പിച്ചില്ല. അവള്‍ ഈ മുംബയില്‍ എവിടെയോ ഉണ്ട് എന്ന് എന്റെ മനസ്സ് പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.
ഞാന്‍ പതിയെ പഴയ ഞാന്‍ ആകുകയായിരുന്നു.
ഇതിനിടയില്‍ ഓഫീസിലും മാറ്റങ്ങള്‍ വന്നു തുടങ്ങി.
ഇതിനിടയില്‍ ഞാന്‍ ചില കാര്യങ്ങള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. കമ്പനിയുടെ മുകളിലത്തെ നിലയില്‍ എനിക്ക് പ്രവേശനം ഇല്ല. അവിടേക്ക് മാടവും പ്രിയങ്കയും അന്കിതയും മാത്രമാണ് പോകാറുള്ളത്. മാടം വിളിക്കുമ്പോള്‍ ഒറ്റയ്ക്കോ ഒരുമിച്ചോ മുകളിലേക്ക് പോകും. കുറെ കഴിഞ്ഞാണ് തിരികെ വരുന്നത്. ആദ്യമൊന്നും ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. പിന്നെയൊരിക്കല്‍ ഞാന്‍ ചോദിച്ചപ്പോള്‍ അവിടെ സ്റോക്ക് സെറ്റ് ചെയ്യാന്‍ പൊകൂന്നതാനെന്നു പറഞ്ഞു.
എങ്കിലും എനിക്ക് സംശയം ആയി. ഒരു കാര്യം ഞാന്‍ മനസിലാക്കി. ഇവളുമാര്‍ പോയിട്ട് തിരികെ വരുമ്പോള്‍ ആകെ ഒരു മാറ്റമാണ്. ഡ്രസ്സ്‌ ഒക്കെ ചെറുതായി മാറിയിരിക്കും. എന്റെ നിരീക്ഷണ പാടവം ഉയര്‍ന്നു തുടങ്ങിയത് മുതല്‍ ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കിയതാണ്. മുഖതൊക്കെ ഒരു തളര്‍ച്ച.. ഒരു പ്രത്യേക മണവും.
പിന്നെ പിന്നെ എനിക്ക് ആ മണം കൃത്യമായി പിടി കിട്ടി തുടങ്ങി, മാഡത്തിന്റെ പെര്ഫുമിന്റെ മണമാണ് ഇവളുമാരുടെ ദേഹത്ത് നിന്നും വരുന്നത്.
അപ്പോള്‍, അതാണ്‌ കാര്യം, മാടം ലെസ്ബിയന്‍ ആണ്. കൂടെ കൂടെ ഇവളുമാര്‍ പോകുന്നത് മാഡത്തിന്റെ കടി മാറാനാണ്. ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് മാടവും തിരിച്ചു തീര്‍ത്തു കൊടുക്കുന്നുണ്ട്. അതാണ്‌ മേടതിനും ഇവളുമാര്‍ക്കും എന്നോട് വലിയ മൈന്‍ഡ് ഇല്ലാത്തത്. അല്ലെങ്കിലും ഞാനും മൈന്‍ഡ് ചെയ്യാറില്ലല്ലോ. എന്റെ ഊഹം ശരിയാണെന്ന് പിന്നീടങ്ങോട്ടുള്ള ദിവസങ്ങളില്‍ നിന്നും എനിക്ക് മനസ്സിലയ്യി.
(മേടതിന്റെയും അങ്കിത പ്രിയങ്ക മാരുടെയും അഴകളവുകള്‍ വിവരിക്കാതത്തില്‍ വായനക്കാര്‍ ക്ഷമിക്കണം. ഞാന്‍ അതൊന്നും നിരീക്ഷിക്കാനുള്ള മൂഡില്‍ ആയിരുന്നില്ല എന്നതാണ് സത്യം.)
ഞാന്‍ മുംബയില്‍ വന്നിട്ട് മാസം രണ്ടു കഴിഞ്ഞു. ഇതിനിടയില്‍ മേടം ഒരു പെന്‍ കുട്ടിയെ കൂടി ജോലിക്കെടുത്തു. ട്രെയിനിയായി.
പേര് ഹീര. ശില്പയുടെ മുഖം മനസ്സില്‍ തങ്ങി നിന്നിരുന്നതിനാല്‍ ഞാന്‍ ഇവളെ ശ്രധിച്ചതെയില്ല.
മിക്കവാറും അന്കിതയും പ്രിയങ്കയുമാണ് അവളെ ട്രെയിന്‍ ചെയ്തിരുന്നത്. ഇടയ്ക്കിടെ എന്നോട് മിണ്ട്ടനോക്കെ അവള്‍ വന്നെങ്കിലും ഞാന്‍ അധികം മൈന്‍ഡ് ഒന്നും ചെയ്തില്ല.
ഒരു ദിവസം അവള്‍ എന്നോട് ചോദിച്ചു, ഞാനെന്താ അവളോട്‌ മിണ്ടാതതെന്നു.
ഞാന്‍ എല്ലാരോടും ഇങ്ങനെയൊക്കെ തന്നെ ആണല്ലോ എന്ന് ചോദിച്ചു.
അവള്‍ എന്തൊക്കെയോ എന്നോട് ചോദിച്ചു.
പതുക്കെ ഞങ്ങള്‍ കമ്പനിയായി. ഇപ്പോള്‍ മിക്കവാറും ഞാനാണ് അവള്‍ക്കു ട്രെയിനിംഗ് കൊടുക്കുന്നത്. അവള്‍ മിടുക്കിയായിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് തന്നെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ പഠിച്ചെടുത്തു.
ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ എന്നോട് ഐ ലവ് യു എന്നവള്‍ പറഞ്ഞു.
ശില്പ അല്ലാതെ മറ്റൊരു പെണ്ണും എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് കടന്നു വരില്ല എന്നെനിക്കരിയാമായിരുന്നത് കൊണ്ട് ഞാന്‍ അവളെ വിലക്കി. അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറയുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചു.
എങ്കിലും ഞങ്ങളുടെ സൌഹൃദത്തിനു കുറവൊന്നും വന്നില്ല.
കുറച്ചു ദിവസങ്ങള്‍ കടന്നു പോയി.
ഒരു ഞായാറാഴ്ച. റൂമിലിരുന്നു മടുതപ്പോഴാനു ബുക്കും പേനയുമെടുത്ത്‌ ഞാന്‍ കാണ്ടിവലി റെയില്‍ വെ സ്റെഷനില്‍ എത്തിയത്.(മുംബൈ ലോക്കല്‍ റെയില്‍ വെ സ്റേഷന്‍ നമ്മുടേതില്‍ നിന്നൊക്കെ വ്യത്യസ്തമാണ്. ട്രെയിനും )
അവിടെ ഒരു കസേരയിലിരുന്നു പുതിയ ചില സ്കെച്ചുകള്‍ ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് ഒരു ഇളം റോസ് കളര്‍ ടീ ഷര്‍ട്ടും വെള്ള ജീന്‍സുമിട്ട് അവള്‍ ട്രൈനിരങ്ങിയത്. ഞായറാഴ്ച് ആയിരുന്നതിനാല്‍ ആളുകള്‍ കുറവായിരുന്നു. അതിനാല്‍ തന്നെ അവളെ വ്യക്തമായി കാണാന്‍ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞു.
ഹീര.
ആ വേഷത്തില്‍ അവള്‍ സുന്ദരിയായിരിക്കുന്നു. കൂര്‍ത് നിന്ന മുലകള്‍ അവളുടെ നടതതിനനുസരിച്ചു ചാഞ്ചാടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ചെറുതായി ചുരുണ്ട മുടികള്‍ മുലകളുടെ താളത്തിന് മറു താളം ചവിട്ടുകയാണോ എന്നെനിക്കു തോന്നി പോയി.
കോളി വുഡ് നടി സാമന്ത രൂത് പ്രഭുവിനെ പോലെ തന്നെ.
ഇവളെ ഞാന്‍ ഇത്രയും നാള്‍ ശ്രധിക്കാതിരുന്നതെന്തേ? എന്റെ കുണ്നയിലേക്ക് രക്തം ഇരച്ചു കയറുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി. ഗരീബ് രത് യാത്രക്ക് ശേഷം അവനൊന്നു അനങ്ങിയിട്ടുണ്ടോ എന്ന് തന്നെ സംശയമാണ്.
അവള്‍ എന്നെ കണ്ടു. ആ മുഖത്ത് വിരിഞ്ഞത് പുഞ്ചിരിയാണോ അതോ റോസാ പൂവാണോ…അറിയില്ല.
എനിക്കെന്താണ് സംഭവിക്കുന്നത്‌. ഞാന്‍ മുഖം കുനിച്ചു,
അവള്‍ എനിക്കരികില്‍ വന്നിരുന്നു.
ഒന്നും മിണ്ടാതെ എന്റെ മടിയില്‍ നിന്നും ബുക്കെടുത്ത്‌ മറിച്ചു നോക്കി. ആ ചിത്രങ്ങളിലൂടെ വിരലോടിച്ചു.
ഞാന്‍ ഒന്നും മിണ്ടാതെ കുനിഞ്ഞു തന്നെ ഇരുന്നു. അവളുടെ സാമീപ്യം മുന്‍പെങ്ങും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടില്ലാത്ത പോലെ വികാര തള്ളിച്ച എന്നില്‍ ഉണ്ടാക്കുന്നു. അവളെ കെട്ടിപ്പിടിക്കണമെന്ന് എന്റെ കൈകളും ശരീരവും ആശിച്ചു. പക്ഷെ ഹൃദയം വിലക്കി. അതെ ഹൃദയം തന്നെ യാതൊരു ദയയും ഇല്ലാതെ എന്റെ കുട്ടനിലേക്ക് രക്തം പമ്പ് ചെയ്തു കയറ്റി.
അകത്തോന്നുമിടാതെ വെറും ഷോട്സ് മാത്രം ഇട്ടു കൊണ്ട് ഇവിടെ വന്നിരിക്കാന്‍ തോന്നിയ നിമിഷത്തെ ഞാന്‍ ശപിച്ചു.
എന്റെ മടിയിലേക്ക്‌ തിരികെ ബുക്ക് വച്ച അവള്‍ ഒരു നിമിഷം അത് മാറ്റി.
എന്റെ വികാരതള്ളിച്ച അവള്‍ കണ്ടെന്നു എനിക്ക് മനസ്സിലായി.
ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് ബുക്ക് വാങ്ങിച്ചു മടിയില്‍ വച്ചു.
അവളുടെ മുഖത്ത് പറഞ്ഞറിയിക്കാനാകാത്ത ഒരു ഭാവപ്പകര്‍ച്ച. എന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് അവള്‍ നോക്കി.
അവളുടെ ചുവന്നു തുടുത്ത ചുണ്ടുകള്‍ വിറയ്ക്കുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു. ആ കീഴ്ച്ചുണ്ടിലെ രോമങ്ങള്‍ എഴുന്നെല്‍ക്കുന്നതും ഞാന്‍ കണ്ടു. എനിക്ക് ആ ചുണ്ടുകളെ ചപ്പി വലിക്കണമെന്ന് തോന്നി.
പെട്ടെന്നൊരു ഫാസ്റ്റ് ട്രെയിന്‍ ഞങ്ങളെ കടന്നു പോയി. (മുംബൈ ലോക്കല്‍ ട്രെയിനില്‍ ഫാസ്റ്റ് ട്രെയിനും സ്ലോ ട്രെയിനും ഉണ്ട്. ഫാസ്റ്റ് ട്രെയിന്‍ മെയിന്‍ സ്റ്റോപ്പില്‍ മാത്രമേ നിര്തുല്ല്. കാണ്ടി വലി മെയിന്‍ സ്ടോപ് അല്ല).
എന്റെ വികാരം പെട്ടെന്ന് മാഞ്ഞു. ട്രെയിനിന്റെ ഇരമ്പല്‍ ശില്പയിലേക്ക് എന്നെ എത്തിച്ചു.
എങ്കിലും അവളെ വിഷമിപ്പിക്കണ്ട എന്ന് കരുതി ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
നീയെന്താ ഇവിടെ?
ഞാന്‍ ഓഫിസില്‍ പോകാന്‍ വന്നതാ. ഇന്ന് ചെല്ലാന്‍ മേടം പറഞ്ഞിരുന്നു.
ഇന്ന് ഞായറാഴ്ച. എന്നെ വിളിക്കാതെ ഇവളെ ഒറ്റയ്ക്ക് വിളിപ്പിച്ചത്. ഇതിലെന്തോ കുരുക്കുണ്ട്. മേടം ഇവളെ കളിക്കാനുള്ള പരിപാടിയാണോ?
എന്തിനാ? ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
എന്നെ ടെസ്റ്റ്‌ ചെയ്യാന…ഞാന്‍ പാസ് ആയാല്‍ പെര്മെനെന്റ്റ് ആക്കുമെന്ന് പറഞ്ഞു.
എടീ ചക്കരെ. നിന്നെ ചപ്പി വലിക്കാന ആ കഴപ്പി വിളിക്കുന്നെ. നിന്റെ ഈ സുന്ദര മുഖം അവളുടെ പൂറിനിടയില്‍ …എനിക്കാലോജിക്കാന്‍ കൂടി വയ്യ. ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു.
ബെസ്റ്റ് ഓഫ് ലക്. ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
അപ്പോള്‍ അനി വരുന്നില്ലേ.?
വിളിക്കാതിടത് എനിക്കെന്തു കാര്യം? നീ പോയി കാര്യം നടത്തു.
അവള്‍ കുണുങ്ങി കുണുങ്ങി ഇരുന്നു.
എന്റെ പടം ഇതില് വരയ്ക്കുമോ? നോട് ബുക്കിനു മുകളില്‍ കയ്‌ വച്ചു അവള്‍ ചോദിച്ചു.
അവളുടെ കയ്യുടെ ഭാരം ഏറ്റു വാങ്ങിയപ്പോള്‍ ഉറങ്ങി തുടങ്ങിയ കുട്ടന്‍ തല ഉയര്‍ത്തി.
അവള്‍ക്കത് മനസ്സിലായി എന്ന് തോന്നി. ആ കൈകളിലെ രോമങ്ങള്‍ ഓടിക്കളിക്കുന്നത്‌ ഞാന്‍ കണ്ടു. ദൈവമേ ഇവള് പരീക്ഷിക്കുവാണല്ലോ?
ഞാന്‍ അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു മാറി. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു. നീ ഇപ്പോള്‍ പോയി ടെസ്റ്റ്‌ അറ്റന്‍ഡ് ചെയ്യ്. ബാക്കിയൊക്കെ അത് കഴിഞ്ഞു നമുക്ക് ആലോചിക്കാം.
ത്തെല്ലൊരു പരിഭവത്തോടെ അവള്‍ എണീറ്റ്‌. ആ കൈ കവിളില്‍ ഉരച്ചു കൊണ്ട് അവള്‍ ചോദിച്ചു
ഇന്നത്തെ ടെസ്റിന് എന്താ ചോദിക്കുക എന്നറിയാമോ?
ചോദ്യം ഒന്നും ഉണ്ടാകില്ല. മൊത്തം പ്രവൃത്തി ആയിരിക്കും. ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
കുറച്ചു നേരം എന്തൊക്കെയോ നിന്ന് കൊഞ്ചി കുഴഞ്ഞിട്ടു അവള്‍ പോയി. അവളുടെ നിതംബങ്ങള്‍ താളത്തിനൊത് തുള്ളുന്നത് നോക്കി ഞാന്‍ ഇരുന്നു. ഇന്നിതൊക്കെ ആ മാടം പിടിച്ചുടയ്ക്കും. എന്റീശ്വരാ…..
ആ നിതംബങ്ങളെയും മുലകളെയും നോക്കി പലരും വെള്ളം ഇറക്കി കൊണ്ട് നില്‍പ്പുണ്ടായിരുന്നു.
ഏതോ പ്രേരണയാല്‍ ഞാനും എണീറ്റ്‌ അവളുടെ പിറകെ നടന്നു. അവള്‍ അപ്പോഴേക്കും പടികള്‍ ഇറങ്ങി താഴെ നിര്‍ത്തിയിട്ടിരുന്ന ഒരു ഓട്ടോയില്‍ കയറിയിരുന്നു.
എങ്കിലും ഞാന്‍ യാന്ത്രികമായി പടികളിറങ്ങി.
പടികള്‍ കയറി വന്ന മൂന്നു പെണ്‍കുട്ടികള്‍ എന്നെ നോക്കി പരസ്പരം എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ചിരിച്ചു. അപ്പോഴാണ്‌ ഞാന്‍ നോക്കിയത്, എന്റെ വില്ലാളി വീരന്‍ എനിക്ക് മുന്നേ അവരെ നോക്കി പല്ലിളിക്കുന്നു. ഷോട്സ് കൂടാരം കെട്ടി മുന്നോട്ടു തള്ളി നില്‍ക്കുവാണ്. ഹീര നീ പണി പറ്റിച്ചല്ലോടീ .
ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് ബുക്ക് കൊണ്ട് മുന്‍ വശം മറച്ചു താഴേക്കിറങ്ങി. അവിടെ വേറെ ഒട്ടോയെന്നും കിടപ്പില്ലായിരുന്നു. മഴ ചെറുതായി പെയ്തു തുടങ്ങി.
എനിക്കെന്തോ ഹീരയെ കാണണം. അവളിലേക്ക്‌ എന്റെ വികാരത്തെ കുത്തിയിറക്കണം എന്ന് തോന്നി. ആ മഴയും നനഞു ഞാന്‍ നടന്നു.
ഒരു പതിനഞ്ചു മിനിറ്റ് എടുത്തു കമപനിയില്‍ എത്താന്‍. ഞാന്‍ മുന്‍ വാതിലിനരുകില്‍ ചെന്നു. അകത്തു നിന്നും പൂട്ടിയിരിക്കുവാണ്.പുറത്തു നാല് ജോഡി ചെരിപ്പുകള്‍.
അപ്പോള്‍ പ്രിയങ്കയും അന്കിതയും എത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഇനി ശരിക്കും ടെസ്റ്റ്‌ തനാണോ ഇവിടെ നടക്കുന്നത്. അകത്തേക്ക് കയറണോ? ഞാന്‍ ശങ്കിച്ച്.
കയറ്റണം എന്നു പറഞ്ഞു ദേ ഒരുത്തന്‍ താഴെ കിടന്നു കയറു പൊട്ടിക്കുന്നു.
ഞാന്‍ എന്റെ ഓഫിസ് മുറിയുടെ ജനാലക്കരുകില്‍ ചെന്നു കാതോര്‍ത്തു. അവിടെ ആരും ഇല്ല.
പെട്ടെന്ന് മുകളിലത്തെ നിലയില്‍ നിന്നും ഒരു കരച്ചില്‍ കേട്ട്.
എന്നെ വിടൂ…….എനിക്ക് വീട്ടില്‍ പോണം.
കിടക്കടീ അവിടെ…..ഞങ്ങളുടെല്‍ ഇല്ലാതതോന്നുമാല്ലല്ലോ നിന്റെല്‍ ഉള്ളത്?
അത് മാഡത്തിന്റെ ശബ്ദം ആണല്ലോ?
ഈശ്വരാ ഇവള് ആ ഹീരയെ പിച്ചി ഉടക്കും. അതനുവദിച്ചു കൂടാ…
ശരിയാ അളിയാ…ആ പൂമേനി നമുക്ക് ഉഴുതു മറിക്കാം. ഒരു അശരീരി അവിടെ കേട്ട്.
ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.
ആരുമില്ല.
എന്താ നോക്കുന്നത്. ചാടി മുകളില്‍ കയര്‍ അളിയാ.
നോക്കുമ്പോള്‍ ട്രൌസെരും പൊളിച്ചു തല വെളിയിലിട്ടു കുണ്ണ്‍ കുട്ടന്‍ നിന്ന് കലിപ്പ് തുള്ളുന്നു.
പിന്നെ ഞാന്‍ ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല. അള്ളിപ്പിടിച്ചു മുകളിലത്തെ നിലയിലെ ബാല്കനിയില്‍ കയറി. പ്രതീക്ഷ ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിലും വെറുതെ പുറതോട്ടുള്ള ഡോറിന്റെ പിടി തിരിച്ചു.
അത് തുറന്നു.
ഞാന്‍ മെല്ലെ അകത്തേക്ക് കടന്നു.
അകത്തു നിന്ന് ഹീരയുടെ ശബ്ദങ്ങളൊക്കെ കേള്‍ക്കാം. പക്ഷെ നേരത്തെ പോലെ അല്ല. അല്പം പതിഞ്ഞ രീതിയില്‍ എന്നെ വിടൂ എന്നൊക്കെ പറയുന്നുണ്ട്.
ഞാന്‍ മുട്ടിലിഴഞ്ഞു ആ മുറിയുടെ നേരെ ചെന്നു. മുറിയുടെ വാതില്‍ ചാരിയിട്ടെയുല്ല്. ആ വാതിലിന്റെ വിടവിലൂടെ നോക്കിയാ ഞാന്‍ കണ്ടത്
ഹീര കട്ടിലില്‍ മലര്‍ന്നു കിടക്കുന്നു. അവളുടെ പിറകില്‍ നിന്നും അങ്കിത കൈകള്‍ പിടിച്ചു വച്ചിട്ടുണ്ട്. ഹീരയുടെ ടീ ഷര്‍ട്ട് പൊക്കി ആ സുന്ദര മുലകള്‍ വലിച്ചു കുടിക്കുന്ന പ്രിയങ്ക.
ഹീരയുടെ നഗ്നമായ കാലുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ മുഖം പൂഴ്ത്തിയിരുന്നു ആ മദന പുഷപത്തെ നക്കി ഉണര്‍ത്തുന്ന സോണാലി മാടം.
admin
Jan. 31, 2023
728 views
Comments:
No comments!
Please sign up or log in to post a comment!