വസ്ത്രധാരണം മഹാശ്ചര്യം

വസ്ത്രധാരണം മഹാശ്ചര്യം; നമുക്കും കിട്ടണം സുഖം.

പണ്ട് കേരളത്തിലെ വസ്ത്രധാരണം എന്നാല്‍ വെറും ഒരു ഒറ്റ മുണ്ട് മാത്രമായിരുന്നു. മേല്‍ വസ്ത്രം തഥൈവ. ആണുങ്ങളും പെണ്ണുങ്ങളും അങ്ങനെ തന്നെ. ഫ്ലാറ്റ് മുലച്ചികളും, നാരങ്ങ മുലച്ചികളും, ചക്ക മുലച്ചികളും അങ്ങനെ ആട്ടി ആട്ടി നടക്കുമായിരുന്നു. എല്ലാ പെണ്ണുങ്ങളും അങ്ങനെ തന്നെ മുലയും കാണിച്ച് നടക്കുമ്പോള്‍ ആണുങ്ങള്‍ക്ക് പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും തോന്നിയിട്ടും ഉണ്ടായിരിക്കില്ല. മുല കാണിച്ച് നടന്നതിനാല്‍ അന്ന് പീഡന കേസ് ഒന്നും ഉണ്ടായിട്ടില്ല എന്ന്‍ ഇപ്പോഴത്തെ പല മഹാ ബുദ്ദുമാന്‍മാരും പറയുന്നുമുണ്ട്. ഒരു പക്ഷെ അന്ന് പീഡനം എന്ന വാക്ക് കണ്ടു പിടിച്ചിട്ടുണ്ടാകില്ല.

പിന്നീട് എപ്പോഴോ ഉയര്‍ന്ന ജാതിക്കാര്‍ പെണ്ണുങ്ങള്‍ ഒരു കൊച്ചു മുണ്ട് കൊണ്ട് മുല മറയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അത് കണ്ട കീഴ് ജാതിക്കാരും തങ്ങള്‍ക്കും അങ്ങനെ മാറ് മറയ്ക്കാന്‍ അവകാശം വേണം എന്ന്‍ പറഞ്ഞ് സമരം തുടങ്ങി. മാറ് മറയ്ക്കാന്‍ സമരത്തിനറങ്ങി ലാത്തി ചാര്‍ജില്‍ ഉടുമുണ്ട് ഉരിഞ്ഞു പോയി പൂറ്‌ മറയ്ക്കാതെ ഓടേണ്ടി വന്നു പല പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്കും. അത്രയും ത്യാഗങ്ങള്‍ സഹിച്ച് അവര്‍ മാറ് മറയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അന്ന് മുതല്‍ക്കാണ് മുല ഒരു അദ്ഭുതമായി നമ്മുടെ ആണുങ്ങള്‍ക്ക് തോന്നി തുടങ്ങിയത്. അന്ന് തുടങ്ങിയ മുലയോം കി സിന്ദഗി… എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞുള്ള പരക്കം പാച്ചില്‍.

എന്നിരുന്നാലും ലളിതവും മാന്യവുമായിട്ടാണ് നമ്മുടെ മങ്കമാര്‍ ഉടുത്തൊരുങ്ങി നടന്നിരുന്നത്. മുംബൈ, ഡല്‍ഹി ദുബായ് തുടങ്ങിയ പട്ടണങ്ങളില്‍ പോയപ്പോഴാണ് കയ്യും കാലും ഇല്ലാത്ത കൊച്ചു ഉടുപ്പുകള്‍ ഇട്ട് നടക്കുന്ന സുന്ദരികളെ നേരില്‍ കാണാന്‍ ഭാഗ്യം ഉണ്ടായത്. നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ ഇതൊന്നും നഹി നഹി എന്ന്‍ കരുതിയാണ് പിന്നീട് നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചെത്തിയത്.

എഞ്ചിനീയറിങ്ങ് കോളേജിലെ വര്‍ക്ക്‌ഷോപ്പ് ഉള്ള ദിവസങ്ങളില്‍ മാത്രമായിരുന്നു അന്ന് പെണ്‍കുട്ടികള്‍ ജീന്‍സ് ഇട്ട് വന്നിരുന്നത്. ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സില്‍ പലരും വീട്ടില്‍ നിന്നും ജീന്‍സും ടി ഷര്‍ട്ടും പൊതിഞ്ഞുകെട്ടി കൊണ്ട് വന്ന്, ലേഡീസ് ഹോസ്റലില്‍ പോയി മാറി വരുമായിരുന്നു. തിരികെ വീട്ടില്‍ പോകുമ്പോള്‍ വീണ്ടും ചുരിദാര്‍ ധരിക്കും. വഴിയില്‍ കൂടി ജീന്‍സ് ഇട്ട് നടക്കാന്‍ അവര്‍ക്ക് നാണക്കേടായിരുന്നു. ഇപ്പോള്‍ വഴിയില്‍ മുഴുവന്‍ ജീന്‍സ് ധാരിണികള്‍. അതും സ്കിന്‍ ടൈറ്റ് എന്ന പേരില്‍ കാലില്‍ ഒട്ടിപ്പിടിച്ച് കുണ്ടിയും തുറിപ്പിച്ച് നില്‍ക്കുന്ന ജീന്‍സ്.

ടോപ്പിന് പലതിനും ഇറക്കം അത്ര പോര. വയറും പോക്കിളും ആവശ്യത്തിന് കാണിച്ചു കൊടുക്കും. ടോപ്പിലും ഉണ്ട് ഇറുകി പിടിച്ച് മുലയുടെ മുഴുപ്പ് എടുത്ത് കാണിക്കുന്ന ടോപ്‌.

പണ്ടൊക്കെ സ്ലീവലെസ് കാണണമെങ്കില്‍ നേരത്തെ പറഞ്ഞ നഗരങ്ങളില്‍ പോകണമായിരുന്നു. ഇന്നത് നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ സര്‍വ സാധാരണം മാത്രം. അത് പക്ഷെ ഒരു ചെറിയ പരിണാമത്തിലൂടെ കടന്നു വന്നതായിരുന്നു. ആദ്യം കയ്യുടെ ഇറക്കം കുറഞ്ഞു വന്നു. പിന്നെ തീരെ ചെറിയ കൈ ആയിരുന്നു. ഷോര്‍ട്ട് സ്ലീവ് എന്നായിരുന്നു പേര്. പിന്നെ ആ കൈ അപ്രത്യക്ഷമായി. അവിടെ പിന്നെ നീളത്തില്‍ കൊതുക് വല പിടിപ്പിച്ച് കയ്യുടെ സൗന്ദര്യം മൊത്തത്തില്‍ പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കലായി തരുണികള്‍. അതില്‍ നിന്നും കിട്ടിയ ഊര്‍ജത്തിലും ധൈര്യത്തിലും കൈ മൊത്തമായി അപ്രത്യക്ഷമായി. ഉടുപ്പില്‍ നിന്നും കൈ പുറത്തേക്ക് വരുന്ന ഓട്ട പിന്നീട് വലുതാകാന്‍ തുടങ്ങി. കക്ഷവും നെഞ്ചിന്‍റെ ഓരവും കാണിക്കലായി പിന്നെ. ഇപ്പോഴിതാ മുലയുടെ ഒരു വശവും കാണിക്കുന്ന തരത്തില്‍ ആയിരിക്കുന്നു.

കുട്ടി പാവാട ഇട്ട് നടക്കുന്ന തരുണികള്‍ കൊച്ചിയില്‍ ഏതാണ്ട് സുലഭം. തൃശ്ശൂരും, കൊല്ലവും, തിരുവനന്തപുരവും പിന്നാലെയുണ്ട്. ഇട്ടിരിക്കുന്ന ജെട്ടിയും ബ്രായും പുറത്ത് കാണിക്കുന്നത് ഒരു ഫാഷന്‍ ആയതോടെ അടിവസ്ത്ര കമ്പനികള്‍ ലാഭത്തിലേക്ക് കുതിച്ചുയര്‍ന്നു. പണ്ടൊക്കെ നിറം മങ്ങി, നിറയെ ഒറ്റയായി മൂന്നോ നാലോ കൊല്ലത്തില്‍ ഒരിക്കല്‍ ജെട്ടി വാങ്ങിയിരുന്നവര്‍ ഇപ്പോള്‍ കൂടി വന്നാല്‍ മൂന്ന്‍ മാസത്തില്‍ ഒരിക്കെലെങ്കിലും ജെട്ടിയും ബ്രായും വാങ്ങി തുടങ്ങി. മുലചാലും കക്ഷവും തുടയും ഏതാണ്ട് സുലഭമായി തന്നെ നാട്ടില്‍ കാണാന്‍ കിട്ടി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. വട അഥവാ പൊക്കിള്‍ ആണ് അധികം കിട്ടാത്ത ഒരു ഐറ്റം. തരുണികള്‍ സാരി ഉടുത്ത് വരുമ്പോള്‍ ആണ് മിക്കവാറും വട കാണാന്‍ ഉള്ള ഒരു അവസരം കിട്ടുന്നത്. ഇന്നൊക്കെ കോളേജ് പെമ്പിള്ളേര്‍ നല്ല പോലെ താഴ്ത്തി കുത്തിയിട്ടാണ് സാരി ഉടുക്കുന്നത്. വയറിന്‍റെ ഒരു പൊട്ട് പോലും കാണാന്‍ സാധിക്കാന്‍ പറ്റാത്ത വിധത്തില്‍ സാരി ഉടുക്കാന്‍ അറിയാവുന്ന കുട്ടികളും ഉണ്ട്. സാരിയില്‍ ഒരു നൂറ് സേഫ്റ്റി പിന്നുകള്‍ എങ്കിലും കുത്തിയിട്ടുണ്ടാകും എന്ന്‍ മാത്രം.

സൂറത്തില്‍ സ്ഥിര താമസമാക്കിയ എന്‍റെ ഒരു ബന്ധുവിന്‍റെ മകളുടെ കല്യാണത്തിന് ലാച്ച അഥവാ പാവാട ബ്ലൌസിന്‍റെ ഒരു വക ഭേദം ഇട്ട് വന്ന അവരുടെ ബന്ധു കുട്ടികളും കൂട്ടുക്കാരികളെയും കണ്ടു ഞങ്ങള്‍ മൂക്കത്ത് വിരല്‍ വച്ചു പോയി. ബ്രേസിയറിന് കുറച്ച് വീതി കൂടിയ സ്ട്രാപ് ആണെങ്കില്‍ എന്ന്‍ ഒന്ന്‍ സങ്കല്‍പ്പിച്ച് നോക്കൂ. അത് പോലെ ആയിരുന്നു അവളുമാര്‍ ഇട്ട ബ്ലൌസ്. വയറും പൊക്കിളും കാണിച്ച്, കുണ്ടിയുടെ മുഴുപ്പ് ഉരുട്ടി കാണിച്ച് അവളുമാര്‍ അങ്ങ് വിലസി. ഞങ്ങള്‍ പാവം മലയാളികള്‍ അതും കണ്ട് വാ പൊളിച്ചിരുന്നു. പല വിരുതന്മാരും ഒളിഞ്ഞും പാത്തും പതുങ്ങിയും അവളുമാരുടെ ഫോട്ടോ മൊബൈലില്‍ പകര്‍ത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ഇത്രയൊക്കെ ആണെങ്കിലും എന്‍റെ പ്രിയപ്പെട്ട ഡ്രസ്സ്‌ ലെഗ്ഗിങ്ങ്സ് ആണ്. കാലില്‍ പെയിന്റ് അടിച്ച പോലെ ഒട്ടിചെര്‍ന്ന്‍ നില്‍ക്കുന്ന ആ ഡ്രസ്സിന്‍റെ അത്രയും വള്‍ഗരത (Vulgar എന്ന ആംഗലേയ പദത്തില്‍ നിന്ന്‍ ഞാന്‍ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത വാക്കാണ്‌ വള്‍ഗരത). തിന്ന് കൊഴുത്ത് നടക്കുന്ന പല പൂറിമക്കളും നടക്കുമ്പോള്‍ കാലില്‍ മാംസം ഓളം വെട്ടുന്നത് കാണാന്‍ നല്ല ചേലാണ്. ഞങ്ങളുടെ വീടിന്‍റെ അടുത്തുള്ള ഒരു പെണ്‍കുട്ടി പന്ത്രണ്ടാം ക്ലാസ്സില്‍ ആയതിന് ശേഷം അവളുടെ സ്ഥിരം വേഷം തീരെ നേരിയ തുണി കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയ ഇറുകി ചേര്‍ന്ന ലെഗ്ഗിങ്ങ്സ് ആണ്. വെള്ള ലെഗ്ഗിങ്ങ്സിന്‍റെ അടിയില്‍ നല്ല ചുവന്ന ജെട്ടി ഇട്ടുള്ള അവളുടെ നടപ്പ് നാടിനെ മുഴുവന്‍ നിശ്ചലമാക്കാറുണ്ട്. അവളുടെ അമ്മയ്ക്കോ അച്ഛനോ അമ്മൂമ്മയ്ക്കോ അങ്ങളയ്ക്കോ ഒന്നും ഇതില്‍ ഒരു തരത്തിലും ഉള്ള എതിര്‍പ്പ് ഉള്ളതായി കണ്ടിട്ടില്ല. ഇനി അവര്‍ ഇതൊന്നും കാണാഞ്ഞിട്ടോ മനസ്സിലാകാഞ്ഞിട്ടോ എന്ന്‍ അറിയില്ല.

മര്യാദയ്ക്ക് വസ്ത്രം ഉടുത്തു നടക്കാന്‍ ഏതെങ്കിലും കോളേജോ സ്കൂളോ വിദ്യാര്‍ത്ഥിനികളോട് ആവശ്യപ്പെട്ടാല്‍ പിന്നെ വിവാദമായി, സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്‍റെ പ്രശ്നമായി, കോപ്പായി, തേങ്ങ കൊലയായി, മാങ്ങാ തൊലിയായി. ഇഷ്ടപ്പെട്ട വസ്ത്രം ധരിക്കാന്‍ അവര്‍ക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം ഉണ്ട് പോലും! ആകട്ടെ. അവര്‍ എല്ലാം കാണിച്ചു നടക്കട്ടെ. ഞങ്ങള്‍ക്ക് കണ്‍ കുളിര്‍ക്കുന്ന കാഴ്ചയാകട്ടെ. ചിലര്‍ക്ക് കുണ്ണ തളിര്‍ക്കുന്ന കാഴ്ച്ചയായും അത് മാരും. പിന്നെ അത് പീഡനം ആകും. സാരമില്ല അപ്പോള്‍ നമുക്ക് വേറെ വിവാദം ആഘോഷിക്കാം.

തരുണികള്‍ അവയവങ്ങളും മുഴുപ്പുകളും പ്രദര്‍ശിപ്പിച്ച് നടക്കട്ടെ.

“””വസ്ത്രധാരണം മഹാശ്ചര്യം; നമുക്കും കിട്ടണം സുഖം.”””