വിക്രമാദിത്യനും വേതാളവും – 2
vikramadithyanum-vethalavum PART-02 bY Durvvassavu@kambikuttan.net
READ PART 01 PLEASE CLICK HERE
ബോറടിച്ച ഒരു ദിനം വിക്രമാദിത്യന് വീണ്ടും വേതാളത്തെ പിടികൂടി ചുമലിലേറ്റി നടന്നു തുടങ്ങി.
വേതാളം ചോദിച്ചു “വിക്രം ഒരു കഷണം ഇരട്ടിമധുരം കിട്ടാനുണ്ടോ?”
വിക്രമാദിത്യന് “അതെന്തിനാണ് ?”
വേതാളം “കഥ പറയുമ്പോള് ശബ്ദം നാന്നായിരിക്കാന് വേണ്ടി സംഭവം ചവച്ചിറക്കാനാണ്”
ചിരി വന്ന വിക്രമാദിത്യന് പറഞ്ഞു “ഇരട്ടിമധുരം പോയിട്ട് അര മധുരം പോലുമില്ല. പക്ഷെ ശബ്ദം നന്നാക്കാന്
വേറൊരു വഴിയുണ്ട്”
വേതാളം “എന്നാല് അത് തരൂ. എന്റെ ശബ്ദം ആത്മ വിദ്യാലയമേ എന്ന പാട്ട് പാടിയ കറുമുറു പുരുഷോത്തമനെ പോലെയായി അതിനാലാണ്”
രാജാവ് ഒരു പി.80 നമ്പര് ഉരക്കടലാസ് ഏലിയാസ് സാന്ഡ് പേപ്പര് നനുക്കനെ കീറി വേതാളത്തിനു കൊടുത്തു”
സംഭവം ചവച്ചിറക്കിയ വേതാളം കുറച്ചു സമയം ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. ശേഷം അതി മധുരമായ ശബ്ദത്തില് കഥ
പറയാന് തുടങ്ങി.
കഞ്ഞിക്കുഴി ദേശത്തിന് വടക്കായി കോണത്തുക്കുന്ന് എന്നൊരു മലയോര ഗ്രാമപ്രദേശം കറപ്പുണ്ണി എന്നൊരു
ഗോത്രത്തലവന്റെ ഭരണത്തിനു കീഴില് ആയിരുന്നു. ജനങ്ങളുടെ ഭാഷ മണിപ്രവാളവും ഭാഷാപ്രയോഗങ്ങള് അധികവും ജനനേന്ദ്രിയങ്ങളുടെ പേരുകളാല് സമ്പുഷ്ടവുമായിരുന്നു. കോണത്തുകുന്നിനപ്പുറം കാക്കൂട് എന്ന നിബിഡ വനപ്രദേശമായിരുന്നു. ഗോത്രവര്ഗ്ഗങ്ങള് നിലനിര്ത്തിപ്പോരുന്ന വിചിത്രാചാരങ്ങള് പലതുണ്ടല്ലോ. അതിനെ കുറിച്ച് പഠിക്കാന് പോവുന്നവര് സാധാരണ ചിരിച്ചു ചാവുകയായിരുന്നു പതിവ്. ബ്ലാക്കുണ്ണി ഭരിക്കുന്ന ഈ ഗോത്രത്തിലെ
ഒരാചാരം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. വിവാഹം കഴിഞ്ഞാല് ഒരു മണിക്കൂറിനുള്ളില് വരനും വധുവും വിവസ്ത്രരായി
കാട് കയറണം. ഒരാഴ്ച കാട്ടില് കഴിഞ്ഞ ശേഷം തിരിച്ചുവരുന്നേരം അവരെ സ്വീകരിച്ചു വീട്ടില് കയറ്റുന്നതായിരിക്കും. ഗോത്രത്തിന്റെ ജനസംഖ്യ നിയന്ത്രിച്ചു നിര്ത്തുന്നത് ഈ ആചാരം ആണത്രേ. പോയതില്
പലതും പലതരം മൃഗങ്ങള്ക്ക് ഭക്ഷണമാകയാല് തിരിച്ചു വരാറില്ല പോലും.
ഒരിക്കല് അവിടെ ഒരു വിവാഹം നടന്നു. പതിനെട്ട് വയസ്സുള്ള ഭൂതലിംഗം പതിനേഴു വയസ്സുള്ള മാതേയിയെ കല്യാണം കഴിച്ചു. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ ഉടനെ കാട്ടിലേയ്ക്കുള്ള കുറുക്കു വഴിയില് നിര്ത്തി നാട്ടുകാര് രണ്ടിന്റെയും തുണി ഊരി. ടിക്കറ്റ് വച്ചായിരുന്നു
കളി. പെണ്ണിന്റെ തുണി ഊരിയത് അവളുടെ തള്ളയും, ചെക്കന്റെ തുണി ഊരാന് വേറെ ആളും
ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അയാള് ഊരാന് ചെല്ലുമ്പോഴേക്കും ചെക്കന് തുണി ഊരി കളഞ്ഞിരുന്നുവത്രേ.
ഓടി കാട് കയറിയ മാതേയി വിയര്ത്തു കുളിച്ചിരുന്നു. ചെക്കനും തഥൈവ. മാതെയിയുടെ പിന്നിലായി ഓടിയ ഭൂതലിംഗം മുന്നിലോടുന്ന മാതേയിയുടെ ചന്തി കണ്ടു അന്തം വിട്ടു. ഇവള് കഴിഞ്ഞ ജന്മം ഒരു ഒട്ടകപ്പക്ഷി ആയിരുന്നിരിക്കണം എന്നും തോന്നി. പിന്നോട്ടുന്തി നില്ക്കുന്ന മിനുത്ത് മാംസളമായ ചന്തി. ഓടി ഒപ്പമെത്താറായ നേരം വശങ്ങളിലൂടെ അവളുടെ നിറഞ്ഞ മാറിടം തുളുംബുന്നതും കണ്ട് അവന് ആകെ വികാര വിബ്രംജിതനായി. ഒളികണ്ണിട്ട് അവന്റെ കാലിന്നിടയിലെയ്ക്ക് നോക്കിയ മാതേയി ചോദിച്ചു.
“ഭൂതംലിംഗം എന്നാണല്ലേ പേര് ?”
“അതെ” ചെക്കന് പറഞ്ഞു.
“ഉം കണ്ടപ്പോള് തോന്നി” അവള് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് തുടര്ന്നു. “അഞ്ചു നദികള് ഒഴുകുന്ന ഈ ദേശത്ത് ഏതു ദിശയില് പോയാലും ഒരു നദി ഉറപ്പാണ്. നമുക്കൊന്ന് കുളിക്കാം. ആകെ വിയര്ത്തൊട്ടുന്നു”. സംഗതി ബോധിച്ച ഭൂതം തലയാട്ടി. താഴെ ലിംഗവും. ചെറിയൊരു കയറ്റം കയറിയിറങ്ങി അടിക്കാടുകള്ക്കിടയിലൂടെ അവര് നടന്നു നീങ്ങി. ഇരുണ്ട ആ കാട്ടുവഴിയില് വേര് പിരിയാതിരിക്കാന് എന്നവണ്ണം മാതേയി പിന്നോട്ട് കൈ നീട്ടി അവന്റെ കൈ പിടിച്ചു.
പക്ഷെ അവനെക്കാള് ഒരടി മുന്നില് നടന്നിരുന്ന ലിംഗത്തില് ആയിരുന്നു പെണ്ണിന്റെ പിടി വീണത്. മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തില് അവളത് ശ്രദ്ധിച്ചുമില്ല. പിന്നീടൊരു വെളിംപ്രദേശം എത്തുന്നത് വരെ ഈ യാത്ര തുടര്ന്നു. അന്നേരമാണ് അവള് പിടിച്ച സംഗതി കണ്ടതും ഷോക്കടിച്ചത് പോലെ കൈ വിട്ടതും. വിടുന്നതിനു മുന്പുതന്നെ കാഴ്ച കണ്ട ഒരു ചൈനീസ് സഞ്ചാരി സ്വന്തം കിത്താബില് എഴുതി ചേര്ത്തു.
“ഈ വടി പിടിച്ചുള്ള നടപ്പിനെ നാം ഒന്നാം ദണ്ഡിയാത്ര എന്ന പേരില് വിളിക്കുന്നു.” എന്നാല് ചങ്ങാതി പുസ്തകം സൂക്ഷിക്കാത്തതിനാല് പേജ് വെളിച്ചം കണ്ടില്ല. കളവു പോയി എന്ന് തോന്നുന്നു. പകരം മറ്റൊരു യാത്ര ആ പേരില് അറിയപ്പെടുകയും ചെയ്തു.
പുഴയില് എത്തിയ മാതേയി വെള്ളത്തില് ഇറങ്ങി. പിന്നാലെ ലിംഗവും അതിനുപിന്നില് ഭൂതവും വെള്ളത്തില് ഇറങ്ങി. തണുപ്പ് മൂലം ലിംഗത്തില് ആയിരക്കണക്കിന് വജ്രസൂചികള് കുത്തിയിറക്കിയ പോലെ തോന്നി പാവത്തിന്. എന്നാലും സംഗതി ടെന്ഷന് കുറയാതെ അറ്റന്ഷന് ആയിതന്നെ വെള്ളത്തിനടിയില് കുലച്ചു നിന്നു. മാതേയി അവനു ചുറ്റും നീന്തി തുടിച്ചു.
നായാടി ആമയെ തിരഞ്ഞു കുത്തുന്നത് പോലെ അവിടെയും ഇവിടെയുമൊക്കെ. ഇക്കിളിയില് അവള് കുണുങ്ങിച്ചിരിച്ചു. അവന് അവളുടെ മുടി ഒരു വശത്തേയ്ക്ക് നീക്കി കഴുത്തില് ഉമ്മ വച്ചു. അവള് അവന്റെ കവിളില് കടിച്ചു. ശക്തമായ ഒരു ഓളം നല്കിയ ഉലച്ചിലില് അവള് ഒന്ന് പൊങ്ങിയപ്പോള് അവന്റെ ജവാന് അവളുടെ കാലുകള്ക്കിടയില് കയറി. അവള് ചേര്ന്ന് നിന്നപോള് അവളുടെ യോനീദളങ്ങളുടെ അടിവശത്ത് ഉരഞ്ഞുകൊണ്ട് ലഗാന് പിന്വശത്തെത്തി. ചന്തിക്ക് താഴെ പിന്വശത്ത് ഏകദേശം മൂന്നിഞ്ചോളം സംഗതി പുറത്ത് കണ്ടു. വെള്ളത്തിനടിയില് കാഴ്ച കണ്ട് ബാഹുബലിയുടെ പോസ്റ്റര് ആണ് എന്ന് തെറ്റിദ്ധരിച്ച ഒരു തവള കൂവി “ദേ നോക്ക് കട്ടപ്പയുടെ വാള് ബാഹുബലിയെ കുത്തി പുറത്തു വന്നിരിയ്ക്കുന്നു”. അത് കേട്ട മറ്റു തവളകള് കൂട്ടച്ചിരിയായി. മാസം കര്ക്കിടകമായിരുന്നു.
പുഴയില് വെള്ളം പൊങ്ങിയത് പെട്ടന്നായിരുന്നു. നില വിട്ട മിഥുനങ്ങള് തനി കര്ക്കിടകങ്ങള് (ഞെണ്ടുകള്) ആയി കിട്ടിയതിലോക്കെ കൊത്തിപ്പിടിച്ച് കരകയറാന് ശ്രമിച്ചു. ഒലിച്ചു വന്ന ഒരു തടിയോടെ മാതേയി ഒഴുകിപ്പോയി. ഭൂതലിംഗം ഒരു വിധത്തില് കര പറ്റിയിരുന്നു. വാവിട്ടു കരഞ്ഞു കൊണ്ട് അവന് മാതേയി ഒഴുകിപ്പോയ ദിശയില് കരയിലൂടെ ഓടി. ഒരു വടക്ക് നോക്കി യന്ത്രത്തിന്റെ സൂചി പോലെ ദിശ കാണിച്ചു കൊണ്ട് അവന്റെ ലഗാന് അപ്പോഴും വിഭ്രംജിതാവസ്ഥയില് നിന്നിരുന്നു. പല പകലുകളും രാത്രിയും അവളെ തിരഞ്ഞു അവന് നടന്നു. അവളുടെ ഓര്മ്മയില് ലിംഗം ഉയര്ന്നു നിന്നത് അവന്റെ സഞ്ചാരത്തിനു വേഗം കുറച്ചു. കുന്തം കണ്ട മുള്ളിലും വള്ളിയിലും മറ്റും കുടുങ്ങാതിരിക്കാന് അവന് ശ്രദ്ധിച്ചു.
വരുത്താന് അവനൊരു വഴി ആലോചിച്ചു. വാണം കണ്ടുപിടിക്കാന് ഇനിയും കാലം കഴിയണം എന്നാലോചിക്കണം. അടുത്തു വന്ന ഒരു ജിറാഫിനെ അവന് പിടിച്ചു കെട്ടി. തൊട്ടടുത്തുള്ള മരത്തിനു മുകളില് കയറി അതിന്റെ ശിഖരത്തിലൂടെ ജിറാഫിനു പിന്നിലെത്തി. അതിന്റെ വാല് പൊക്കി ലിഗം അതിന്റെ തുളയില് കയറ്റാന് ശ്രമിച്ചു. ഇക്കിളി വന്ന ജിറാഫ് അല്പം മുന്നോട്ട് നീങ്ങി. വീണ്ടും അതിനെ പിടിച്ചു വലിച്ചു കയറ്റാന് നോക്കുമ്പോഴേയ്ക്കും ഇക്കിളിയാല് അത് മുന്നോട്ടു നീങ്ങും. പത്തു പതിനഞ്ചു തവണ ഈ നിലയ്ക്ക് ആയപോഴെയ്ക്കും അവന് ക്ഷീണിച്ചു. നിരാശമൂലം അവനു താടി മുളയ്ക്കാന് തുടങ്ങി. അന്നേരം അവന് കണ്ടു കുറച്ചകലെ നിന്ന് ഏതോ ഫലവും കടിച്ചീമ്പി മാതേയി വരുന്നു. സന്തോഷം കൊണ്ട് അവന് തുള്ളിച്ചാടി.
അവള് അടുത്തെത്തിയപ്പോള് മരത്തിന് മുകളില് നിന്ന് അവന് വിളിച്ചു കൂവി. “മാതേയി ജിറാഫ് മുന്നോട്ട് നീങ്ങാതിരിക്കാന് അതിന്റെ കാലൊന്നു മുറുക്കിപ്പിടി”
കഥ നിര്ത്തി വേതാളം ചോദിച്ചു. “സ്വന്തം ഭാര്യ അടുത്തു വന്നിട്ടും അവളെ പണ്ണാന് ശ്രമിക്കാതെ അവന് ജിറാഫിന്റെ കൊതത്തില് കയറ്റാന് സഹായം ചോദിക്കാന് കാരണമെന്ത്.?” ഇതിനു യുക്തിസഹമായ ഒരു ഉത്തരം തന്നില്ലെങ്കില് അങ്ങയുടെ തല ചിന്നഭിന്നമായിപോകട്ടെ!”
“അഞ്ചു നദികള് ഉള്ള ആ ദേശം പിന്നീട് പഞ്ചാബ് എന്ന പേരില് അറിയപ്പെടാനുള്ള സ്ഥലം ആണ്. അവിടെയുള്ളവര് കാലക്രമേണ സര്ദാര്ജിമാര് എന്ന പേരിലായിരിക്കും അറിയപ്പെടുക. അവര് ഇതല്ല ഇതിലപ്പുറവും ഒപ്പിക്കും എന്ന് നാട്ടുകാര് പറഞ്ഞു പരത്തും. ഈ കഥ ഭാവിയില് ഒരു സര്ദാര് ജോക്ക് ആയി വരാനുള്ള സാധ്യതയും ഉണ്ട്. ഇമ്മാതിരി ഊമ്പിയ കഥ പറയാതെ വേറെ വല്ല നല്ല കഥയും പറ വേതാളമേ”
രാജന്റെ ഉത്തരം കേട്ടു ചമ്മിയ വേതാളം വീണ്ടും എവിടെയോ പോയി തലകീഴായി തൂങ്ങിക്കിടന്നു.
Comments:
No comments!
Please sign up or log in to post a comment!