കായലോരത്തെ വീട് 1

Kaayalorathe Veedu 1 bY Luttappi

“”””””ഗോൾ , ഗോൾ”””””” കുട്ടികളുടെ ആർപ്പുവിളികേട്ട് ഞാൻ നോക്കി . ഞാൻ വാസു . എല്ലാവരും എന്നെ വാസുവേട്ടാ എന്നു വിളിക്കും . സ്കൂൾ പൂട്ടിയ ഈ വേനൽ അവധിക്കാലത്തു തരിശായി കിടക്കുന്ന വയലുകളിൽ കുട്ടികൾ ഫുട്ബോൾ കളിക്കുന്നത് നോക്കി ഇരിക്കുകയാണ് ഞാൻ . എല്ലാ വൈകുന്നേരങ്ങളിലും ഇതുപോലെ തനിച്ചിരുന്നു കുട്ടികളുടെ ആർപ്പു വിളികളോട് കൂടിയ കളി കാണൽ ഈ വയസ്സനായ എനിക്ക് ബാല്യം തിരിച്ചു കിട്ടുന്ന ഒരു മനസ്സുഖം സമ്മാനിക്കാറുണ്ട് .

എന്റെ ഗ്രാമത്തിലെ കൃഷി സ്ഥലങ്ങൾ എല്ലാം തരിശായി കിടക്കുകയാണ് . ഈ അവസ്ഥ എന്റെ ഗ്രാമത്തിൽ എന്നല്ല നിങ്ങളുടടെ എല്ലാവരുടെയും നാട്ടിൽ ഏറെക്കുറെ ഇങ്ങനെ തന്നെ ആയിരിക്കും . ഒരുകാലത്തു ചേറിന്റെ മണവും കർഷകരുടെ വിയർപ്പിന്റെ ഗന്ധവും ഇവിടുത്തെ കാറ്റിൽ എപ്പോഴും തങ്ങിനിൽക്കുമായിരുന്നു . എന്റെ ബാല്യവും ഈ വയൽ പരപ്പുകളും തമ്മിൽ വലിയൊരു ആത്മബന്ധമുണ്ട് . കന്നുപൂട്ടലും, വിത്തിടലും , ഞാറ് പറിക്കലും അത് നട്ട് കുറച്ചു കാലത്തിനു ശേഷം കള പറിക്കൽ . വെള്ളം തിരിക്കൽ മരുന്ന് തളിക്കൽ വളംചേർക്കൽ അവസാനം സ്വർണനിറത്തിലുള്ള നെൽമണികളെ കൊയ്തെടുത്തു മെതിച്ചു ശരിപ്പെടുത്തി എടുക്കൽ . എപ്പോഴും ഈ പാടശേഖരത്തിൽ കർഷകരും കർഷകതൊഴിലാളികളും അവരുടെ അധോനവും വിയർപ്പും നെടുവീർപ്പും ചെറുപുഞ്ചിരികളും ഈ മണ്ണിൽ തങ്ങി നിൽക്കുമായിരുന്നു .

ഇന്നെനിക്ക് വയസ്സ് 77 . ഈ കാലയളവിൽ ഒത്തിരി വേനലും വർഷവും കണ്ടു . ഒത്തിരി ഓണവും പെരുന്നാളും ക്രിസ്മസും കൊണ്ടാടി . ഒരുപാട് ആളുകളെ കണ്ടു , അടുത്തറിഞ്ഞു . പല ഭരണവും ഭരണ കർത്താക്കളെയും മനസ്സിലാക്കി . വിപ്ലവങ്ങളും കർഷകമുന്നേറ്റങ്ങളും കലാപങ്ങളും അടിയന്തിരാവസ്ഥയും അടുത്തറിഞ്ഞു . കാലത്തിന്റെ ഒഴുക്കിനൊപ്പം ഞാനും ഒഴുകി ഒഴുകി ഇന്നിവിടെ എത്തി നിൽക്കുന്നു . ഇനി ഈ വണ്ടി പുത്തൻ തലമുറകളുടെ പ്രയാണം കാണാൻ കഴിയുമോ എന്നൊരു ചിന്ത എന്നിലുണ്ട് . കാരണം വയസ്സായി . പഴയ പ്രസരിപ്പെല്ലാം ചോർന്നു പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു . ഇനി എത്ര നാൾ എന്ന് നിച്ഛയമില്ല . ബ്രിടീഷുകാരുടെ ക്രൂരതയും , ജന്മി തമ്പ്രാക്കളുടെ യും അവരുടെ വാല്യക്കാരുടെ അടിമത്തത്തിന്റെയും നാടുവിലേക്കാണ്

പോലെ ഉള്ള താഴ്ന്ന ജാതിക്കാർ . അതുകൊണ്ടു തന്നെ പിന്നീടെനിക്ക് ഒരു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റു കാരനാകേണ്ടി വന്നു. ആ കഥ വഴിയേ പറയാം . അന്നത്തെ സംഭവത്തിനു ശേഷം എനിക്ക് കാര്യസ്ഥൻ മൂപ്പിനോടുള്ള പകഉണരുവാൻ തുടങ്ങി . ചെറു പ്രായക്കാരൻ ഞാൻ എങ്ങിനെ പകരം വീട്ടും എന്ന ചിന്തയുമായി നടക്കുന്ന സമയത്താണ് എനിക്കൊരു ഐഡിയ തോന്നിയത് .

ഒരു ചവണ ഉണ്ടാക്കി കല്ലുവെച്ചൊരു വീക്ക്‌ കൊടുക്കാൻ .

അതിനു വേണ്ടിയുള്ള കാത്തിരിപ്പിനൊടുവിൽ ചവണ റെഡിആയി . പക്ഷെ ആരും കാണാതെ മൂപ്പീനെ എങ്ങനെ വീക്കും . അതിനൊരു അവസരത്തിനായി പിന്നെയും കാത്തിരുന്നു . ഒരു ദിവസം ആ ദിനം വന്നെത്തി . അരയിൽ ചവണയും തിരുകി ചെറുതോട്ടിൽ ചൂണ്ടയിട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ മൂപ്പീന്ന് കളപ്പുരയിലേക്കു പോകുന്നത് കണ്ടു . എന്റെ ദേഷ്യം ഇരട്ടിച്ചു ഞാൻ ചവണയും കയ്യിൽ പിടിച്ചു നാലഞ്ചു ചെറുകൽകഷ്ണവും എടുത്തു ആരും കാണാതെ കളപ്പുര ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു .

കളപ്പുരയുടെ വാതിൽ ചാരി വെച്ചിരിക്കുന്ന്നു എന്റെ രണ്ടു കണ്ണുകൾ അകത്തേക്ക് നീണ്ടു . അകത്തെ കാഴ്ച കണ്ട് എന്റെ ബാല്യം പകച്ചു പോയി . കോലോത്തെ പണിക്കാരി ജാനുചേച്ചിയെ മലർത്തിക്കിടത്തി മുകളിൽ കയറി കിടക്കുന്നു മൂപ്പീന് . ജാനു ചേച്ചി മുക്കുന്നുമൂളുന്നു മുണ്ട് . എന്താണ് ഈ കലാപരിപാടി എന്ന ഉൾകണ്ഡ യോടെ ഞാനതു നോക്കിക്കണ്ടു .

എന്റെ ജാനു എന്ന്പറഞ്ഞു കൊണ്ട് മൂപ്പീന് അരകെട്ടു ഇട്ടുഇളക്കുന്നു . ഇതെന്തു ജാനു ചേച്ചിയുടെ ദേഹത്ത് മൂപ്പീന് നീന്തൽ പടിക്കുന്നോ? ഞാൻ ശങ്കിച്ചു . അപ്പോളാണ് ഞാൻ അത് ശ്രദ്ധിച്ചത് മൂപ്പിന്റെ മുട്ടമണി ജനിച്ചേച്ചിയുടെ തുടയിടുക്കിൽ കുത്തികൊള്ളിക്കുന്നു . രസം മുറുകി വരുന്ന മൂപ്പിൻ എന്തെക്കെയോ പറയുന്നു . എന്റെ ദേഷ്യം വീണ്ടും സടകുടഞ്ഞെഎഴുനേറ്റു . ഞാൻ ഒരുകല്ല് വെച്ച് ചവണ തയ്യാറാക്കി . ഉടുത്ത മുണ്ട് കയറ്റി കുത്തി ജാനുവിന്റെ മുകളിൽ കിടന്നു നീന്തുന്ന മൂപ്പിന്റെ സഞ്ചി താഴെ ജാനുവിന്റെ ചന്തയിൽ തട്ടി തൂങ്ങിആടുന്നു . എന്റെ കല്ല് ആ ലക്ഷ്യ സ്ഥാനത്തേക്ക് തൊടുത്തു വിട്ടു . .

തുടരും..

പ്രിയ വായനക്കാരെ ചെറിയ ഇടവേളകളിൽ എഴുതിയ കഥയാണ് . തുടരണോ വേണ്ടയോ എന്ന് നിങ്ങൾ പറയുക .