ഗ്രാമത്തിലെ ആദ്യ ഡോക്ടർ

“അാ ഇനിയവിടെ ടിക്കറ്റ് എടുക്കാനുള്ളത്.? രണ്ട് പേരും കൂടി ടിക്കറ്റ് എടുക്കാനുണ്ടല്ലോ..? ചേട്ടാ കൂറച്ച് മുന്നോട്ട് നീങ്ങിയെ..“ ഞാൻ ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റു. ഇവനൊക്കെ എവിടുനെട്.സമാധാനത്തോടെ ഒന്ന് ഉറങ്ങാനും സമ്മതിക്കില്ലന്ന് വെച്ചാൽ. ഞാൻ ഒന്ന് നിവർന്നിരുന്ന ബസ്സിനകത്ത് ചുറ്റും ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു. അതികം തിരക്കൊന്നുമില്ലല്ലോ! പിന്നെന്തിനാ ഈ നാറി കിടന്നിങ്ങനെ തൊള്ള തുറക്കുന്നത്, ശല്യം. വെളിയിൽ ഇരുട്ട് പരന്നിരുന്നത് കൊണ്ട് പുറം കാഴച്ചുകൾക്ക് ഒരു രസവുമില്ല. ഞാൻ സമയം നോക്കി.ഹോ ഇനിയും രണ്ട് രണ്ടര മണിക്കുർ ഈ മാരണത്തിൽ ഇരിക്കണമല്ലോ എന്റെ ദൈവമേ…ഞാൻ അരയൊക്കെയോ പരാകി കൊണ്ട് വീണ്ടും മടിയിൽ വെച്ചിരുന്ന ബാഗിലേക്ക് തല ചായിച്ചു.

എന്റെ യാത്ര തുടരട്ടെ.അതിനിടയിൽ നമൂക്കൊന്ന് പരിചയപ്പെടാം..എന്റെ നാട്  മലബാറിലെ ചെമ്മനം എന്ന ഒരു ചെറിയ ഗ്രാമം (കൂഗ്രാമം) ആണ്. നാഗരികതയുടെ ഒരംശം പോലും തൊട്ട് തീണ്ടീട്ടില്ലത്ത് ഒരു കൊച്ച് ഗ്രാമം. കൊച്ച് ഗ്രാമം എന്ന് പറഞ്ഞ് ഞങ്ങൾ ചെമ്മനക്കാരെ അങ്ങനെ അങ്ങ് കൊച്ചാക്കണ്ട. കയ്യെത്താ  ദൂരത്ത് പരന്ന് കിടക്കുന്ന നെൽ പാടങ്ങളും, മാവിൻ തോട്ടങ്ങളും, കൈത കാടും, അങ്ങനെ ചെമ്മനത്ത് വിളയാത്തതായിട്ട് ഒന്നും ഇല്ല എന്ന് തന്നെ പറയാം. ചെമ്മനത്ത് വിളയാത്തതും കാണാൻ പറ്റാത്തതും ആയ കുറെ ഉണ്ട്. ചതി, വഞ്ചന, കള്ളത്തരം, അടി പിടി, മോഷണം.അങ്ങനെ ഒന്നും നിങ്ങൾക്ക് ചെമ്മനത്ത് കാണാൻ കഴിയില്ല. അഥവാ അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ തന്നെ അത് വലുതാകാൻ ചെമ്മനത്ത്കാർ സമ്മതിക്കില്ല. അത് കൊണ്ട് ചെമ്മനത്ത് പോലീസ് സ്റ്റേഷനുമില്ല. കേരളത്തെ കർഷകർ മുഴുവൻ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്ന സമയത്ത് ചെമ്മനത്ത്കാർ നൂറ് മേനി വിളവെടുക്കുകയായിരൂന്നു. അതിന്റെ കാരണം ചെമെനത്ത്കാരുടെ ഒത്തൊരുമയുള്ള മനസും, കൃഷിയൊടുള്ള സമീപനവും ആണ്.

ചെമ്മനത്ത് ആകെയുള്ളത് ഒരു ഹൈപ്പർ മാർക്കറ്റ് ആണ്. അതും നമ്മുടെ ചന്തു പണിക്കർ വക പണിക്കരുടെ ഹൈപ്പർ മാർക്കറ്റിൽ ഒരു വിധമെല്ലാ സാധങ്ങളും കിട്ടും. പിന്നുള്ളത് ബാലേട്ടന്റെ തയ്യൽ കട – പുള്ളിയാണ് ചെമ്മനത്ത്കാരുടെ ട്രെന്റ് മേക്കറും, ട്രെൻ ഒസറ്റും. ഇനി പരിചയപെടാനുള്ളത് നമ്മുടെ ഹൈദരിക്കായുടെ ചായ പീഠികയാണ്. ഇവിടാണ് നമ്മുടെ ചെമ്മനത്ത്കാരുടെ പഞ്ചായത്തും രാഷ്ട്രിയവും, അമ്പല കമ്മറ്റിയും, എല്ലാം. പിന്നുള്ളതു ഒരു സ്കൂളും, അമ്പലവും ആണ്. ചെമ്മനത്ത് പ്രകടമായ ഒരു പ്രത്യേകത ഉണ്ട്. ചെമ്മനത്ത് ആൺ പെൺ അനുപാതം 1:6 ആണ്. അതായത് ഒരാണിന് 6 പെണ്ണുങ്ങൾ അല്ലെങ്കിൽ 6 പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് ഒരാണ്.

അതു കൊണ്ട് ആണുങ്ങൾക്ക് ചെമ്മനത്ത് നല്ല ഡിമാൻ ആണ്. ഇങ്ങനെ ആകാൻ കാരണം, ചെമ്മനത്ത്കാർ പുറത്ത് നിന്നും ബന്ധങ്ങൾ സ്വീകരിക്കില്ല.

അതാണ് അവരുടെ വിജയവും. ചെമ്മനത്ത്കാർ വളരെ സമ്പന്നമാണ്, ചെലവാക്കാൻ ഒന്നുമില്ല. അതു കൊണ്ട് എല്ലാം കൂമിഞ്ഞ് കൂടി കിടക്കുന്നു. അതിനാൽ ഇവിടെ വലുതായി പാവപ്പെട്ടവൻ പണക്കാരൻ എന്ന വലുപ്പു ചെറുപ്പമില്ല. ഇതാണ് എന്റെ സുന്ദര ഗ്രാമം ‘ചെമ്മനം’, (കഥാപാത്രങ്ങളെ പിന്നെ കഥയുടെ ഒഴുക്കനുസരിച്ച വിശദമായി പരിചയപ്പെടാം).

ഇനി എന്റെ വീടിനെ കൂറിച്ചാകാം. അച്ഛന്നും അമ്മയും ഞാനടക്കം രണ്ട് മക്കളും അടങ്ങുന്ന ഒരു കൊച്ച് കുടുംബമാണ് എന്റെ വീട്. അച്ഛൻ വയസ്സ് 44 പേർ രാമചന്ദ്രൻ നായർ, രാമേട്ടാ എന്ന് എല്ലാവരും വിളിക്കും. പരോപകാരിയാണ്, അതു കൊണ്ട് തന്നെ എല്ലാർക്കും അച്ഛനെ വലിയ കാരിയവുമാണ്. ജോലി കൃഷി തന്നെ. ഞങ്ങൾക്ക് മാവിൻ തോട്ടവും, വാഴ കൃഷിയുമാണ് പ്രധാനമായും ഉള്ളത്. ചിന്നെ അല്ലറ ചില്ല ചെറിയ വീട്ട കൃഷിയും. അമ്മ വയസ്സ് 38, പേർ വനജ്, എല്ലാവരും സ്നേഹത്തോടെ വനജേട്ടത്തി എന്ന് വിളിക്കും. സ്നേഹ സമ്പന്നയായ അമ്മയും അച്ഛനും ആണ് എന്റെ ഭാഗ്യം. പിനെയുള്ളത് എൻറിളയതാണ്. പേർ അനുപമ ആർ നായർ, അന്നു എന്ന് വിളിക്കും. അവൾ ഞങ്ങളുടെ എല്ലാം പുനരമോൾ ആണ്. ഇപ്പോൾ പട്ടണത്തിലെ സ്കൂളിൽ നിന്നു. +2 കഴിഞ്ഞ് എന്ത് കോഴ്സിന് ചേരണമെന്ന് ആലോചിച്ച നടക്കുന്നു. പഠിക്കാൻ ഒക്കെ മിടുക്കിയാണ്. ഇനി എന്നെ പരിചയപ്പെടാം. ഞാനാണ് ഈ കഥയിലെ നായിക.

പേർ അഞ്ഞ്ജന ആർ നായർ. അഞ്ജു എന്ന് വിളിക്കും.വയസ്സ് 22 കഴിഞ്ഞു. മെഡിസിന് പഠിച്ച് കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിലേക്കുള്ള വരവാണ്. ഹൗസ് സർജൻസി കഴിഞ്ഞ് എനിക്കു കുറഞ്ഞത് 1 വർഷമെങ്കിലും ഏതെങ്കിലും ഓണം കോ മൂലയിൽ ജൊലി നോക്കിയിരിക്കണമെന്നുള്ളത് നിർബന്ധമുള്ള കാര്യമാണ്. ഞാൻ വളരെ തന്ത്ര പൂർവ്വം എന്റെ സ്ഥലം, ചെമ്മനം തന്നെ തിരഞ്ഞെടുത്തു. പക്ഷെ ഒരു പ്രശ്നമുള്ളത് ചെമ്മനത്ത് ഒരു ആശുപത്രി ഇല്ല എന്നുള്ളതാണ്. അതിനും ഞാൻ വഴി കണ്ടു. എന്റെ ബാച്ച് മേറ്റായിരുന്ന സൂസന്റെ അപ്പൻ ഹെൽത്ത് സെക്രട്ടറിയാണ്. ചുള്ളിക്കാരനെ കൊണ്ട അവൾ ചെമ്മനത്ത് ഒരു ഹെൽത്ത് സെൻറർ തുറപ്പിക്കാം എന്ന് ഉറപ്പ വാങ്ങി. ഞാൻ ചെമ്മനം തന്നെ തിരഞ്ഞെടുക്കാൻ കാരണം, ഞാൻ ഡോക്ടറാകാൻ പഠിച്ചത് ചെമ്മനത്ത്കാരുടെ പൈസ  കൊണ്ടാണ്. ഒരു സ്വാശ്രയ മെഡിക്കൽ കോളേജിൽ നിന്നും മെഡിസിൻ പഠിച്ചിറങ്ങണമെങ്കിൽ രാമചന്ദ്രൻ നായരുടെ മൊത്തം സ്വത്ത് വിറ്റാലും മതിയാവില്ല.

സ്റ്റേറ്റിൽ പതിനഞ്ചാം റാങ്കോടെ പത്ത് പാസായ് എനിക്ക് ചെമ്മനത്ത്കാർ എന്റെ സ്വന്തം നാട്ടുകാർ ഒരു വാക്ക് തന്നിരുന്നു. എനിക്ക് എത്ര ഉയരെ പഠിക്കാനും അവർ സഹായിക്കുമെന്ന്. അതു കൊണ്ടാണ് ഞാൻ എന്റെ സേവനം എന്റെ നാട്ടിൽ തന്നെ നടത്താൻ തീരുമാനിച്ചത്. ഇപ്പോൾ എന്റെ പ്രിയ വായനക്കാർക്ക് എന്നെയും കൂടുംബത്തെയും എന്റെ നാടിനെ കുറിച്ചും ഒരു ഏകദേശ രൂപം കിട്ടി കാണുമല്ലോ?. ഇത്രയും നേരം പറഞ്ഞത് ചെമ്മനത്ത്കാരുടെ നല്ല വശം. ഇനി ചെമ്മനത്ത്കാരുടെ മറ്റൊരു വശമുണ്ട്. അതാണ് ഇവിടെ, ഈ കഥയുടെ ആധാരം.

“ചെമ്മനം, ചെമ്മനത്ത് ഇറങ്ങാനുണ്ടല്ലോ? .ഫ്ലോ…എണീക്സ്.നിങ്ങളുടെ സ്ഥലമെത്തി” ആരോ എന്റെ തോള്ളിൽ തട്ടി. ഞാൻ ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റു. ചുറ്റും നോക്കി കണ്ണ് തിരുമ്മി ഞാൻ എവിടാണെന്ന് ഒന്നും കൂടി ഉറപ്പു വരുത്തി. ” എന്താ ഇറങ്ങാൻ പ്ലാനൊന്നുമില്ലേ..? ഇറങ്ങുന്നെങ്കിൽ ഇറങ്ങ പെണ്ണേ…ഞങ്ങൾക്ക് പോയിട്ട വേറെ പണിയൊള്ളതാ…“ ഞാൻ അവനെ ഒന്ന് ദഹിപ്പിച്ച് നോക്കി. വേറെ ചെമ്മനത്ത്കാർ ആരുമില്ലെ…? ഞാൻ ഒന്നും കൂടി ബസ്സിനകം നിരീക്ഷിച്ച് കൊണ്ട് എന്റെ ബാഗുകളും എടുത്ത് ഇറങ്ങാനായി ബസ്സിന് പിറകിലേക്ക് നടന്നു. എല്ലരുടെയും നോട്ടം എന്നിലായിരുന്നു. എന്തിനാ ഇവന്മാർ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നത്, പെണ്ണുങ്ങളെ കാണാത്തത് പോലെ. എനിക്ക് അരിശം വന്നു. അപ്പോഴാണ് ബസ്സിൽ ഞാനല്ലാതെ വേറെ പെണ്ണുങ്ങൾ ആരും തന്നെയില്ല എന്ന സത്യം ഞാൻ മനസിലാക്കിയത്. ഒന്നും സംഭവിക്കാതെ ഇത്രടം വരെ എത്തിച്ചതിൻ ഞാൻ ദൈവത്തോട്ട് നന്ദി പറഞ്ഞു.

“എന്റെ പൊന്നു പെങ്ങള് താഴെ ഇറങ്ങി നിന്ന് കിനാറ് കാണ്.”ഇവനെ ഞാനിന്ന് കൊല്ലും. ഞാൻ വീണ്ടും കണ്ടക്ടറെ ഒന്ന് നോക്കി. ബസ്സിൽ നല്ല ഇരുട്ടായിരുന്നു. ഞാൻ ഇറങ്ങാനായി പടികളുടെ അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ ആരോ എന്റെ ചന്തിക്ക് നല്ലത് പോലെ ഒന്ന് പിടിച്ചു. ഞാൻ ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞ് നോക്കി

“ഒന്ന് പെട്ടന്ന് ഇറങ്ങ് പെങ്ങളേ…” അവൻ ഒരു കൈ, ബെല്ല അടിക്കാനായി പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒന്നും അറിയാത്തവന്റെ ഭാവം ആയിരുന്നു അവന്റെ മുഖത്ത്. എനിക്കുറിപ്പയിരൂന്നു അവൻ തന്നെയാണ് എന്നെ കൈ വെച്ചതെന്ന്. എന്നാലും കള്ള മൈരൻ പെങ്ങളേ എന്ന് വിളിച്ച കൊണ്ട് തന്നെ എന്നെ കൈ വെച്ചല്ലോ. ഞാൻ ബസ്സിങ്ങി. ഡബിൾ ബെല്ലടിച്ച് ബസ്സ നീങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ വെറുതെ ഒന്ന് പാളി നോക്കി. അപ്പോഴും അവൻ എന്നെ തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുന്നു. കണ്ണിൽ നിന്നും ബസ്സ് മറയുന്നത് വരെ ഞാനും അവനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു. കാണിച്ചത് പോകിത്തമാണെങ്കിലും അവന്റെ പിടുത്തം കൊള്ളാമായിരുന്നു. ഒരു വിരൽ അങ്ങ് പൂറിന്റെ തുളയിൽ വരെ എത്തി. നിത്യ തൊഴിൽ അഭ്യാസം. ഞാൻ ഒരു നെടുവീർപ്പിട്ട് കൊണ്ട ഞങ്ങളുടെ കവലയിലേക്ക് നോക്കി ആരുമില്ല. അച്ഛൻ കാണേണ്ടതാണല്ലോ?..ഞാൻ ചുറ്റും ഒന്ന് കൊണ്ണോടിച്ചു. ഇല്ല ആരുമില്ല. എന്തായാലും വെയിറ്റ്  ചെയ്യാം. ഒറ്റയ്ക്ക് ഈ ഇരുട്ടത്ത് വീട് വരെ ഈ ബാഗും തൂക്കി നടക്കാൻ വയ്യ.

ഞാൻ പതുക്കെ ബാലേട്ടന്റെ തയ്യൽ കടയുടെ മുൻപിൽ ഇട്ടിരുന്ന ബെഞ്ചിലേക്ക് എന്റെ ചന്തികൾ എടുത്ത് വെച്ചു. ആകെ ഒരു മുഷിച്ചിൽ. എപ്പോ തുടങ്ങിയ യാത്രയാ, ട്രെയിനാണെങ്കിൽ 3 മണിക്കൂർ ലെയ്റ്റും. എത്ര നേരമായി എല്ലാം കൂടി ഇട്ടിക്കി ഇരിക്കുന്നു. ഞാൻ പതുക്കെ എന്റെ ബ്രേസിയറിന്റെ കുടുക്കുകൾ എടുത്ത് വിട്ടു. ഹോ…കുറച്ച് ആശ്വാസം കിട്ടിയൽ പോലെ, പോരാ.ഞാൻ ചുറ്റും ഒന്നും കൂടി ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ച് പതുക്കെ ചൂരിദാറിന്റെ കൈകൾക്കിടയിലൂടെ എന്റെ ബ്രേസിയർ ഊരിയെടൂത്തു. ജീവൻ വീണ് കിട്ടയൽ പോലെ എന്റെ മുലകൾ കിടന്ന് തത്തി കളിച്ചു. ഞാൻ അതെടുത്ത് ഒന്ന് മണം പിടിച്ച് നോക്കി. നല്ല മത്തടിപ്പിക്കുന്ന വിയർപ്പിന്റെ മണം. എനിക്ക് ഉപയോഗിച്ച ബ്രേസിയറിന്റെയും, ശ്ഡിയുടേയും മണം ഭയങ്കര ഇഷ്ടട്ടമാണ്. ഞാൻ ഒന്നും കൂടി അതിന്റെ മണം വലിച്ചെടൂത്തിട്ട് എന്റെ ബാഗിലേക്ക് എടുത്ത് വെച്ചു. എത്ര നേരം അങ്ങനെ ഇരുന്നു എന്നറിയില്ല. എനിക്കാണെങ്കിൽ ഉള്ളിൽ ചെറിയ ഭയവും തോന്നി തുടങ്ങി. കൂടാതെ നല്ലത് പോലെ മൂത്രമൊഴിക്കാനും മുട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പെട്ടന്നാണ് ഇരുട്ടത്ത് നിന്നും ആരോ ഓടി വരുന്നത് പോലെ തോന്നിയത്. എന്റെ നെഞ്ച് കിടന്നിടിക്കാൻ തുടങ്ങി, ആ ആൾ രൂപം വെളിച്ചത്തേക്ക് വന്നപ്പോൾ ആണ് സമാധാനമായതു.

‘മോള് വന്നിട്ട് ഒത്തിരിയായോ..? എന്റെ അച്ഛനായിരുന്നു. ഓടിയിട്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു അച്ഛൻ നല്ലത് പോലെ കിതയ്ക്കക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു കൈലിയും തോളത്ത് ഒരു തോർത്തും (ചെമ്മനംകാരുടെ സാധാരണ വേഷം) ആയിരുന്നു അച്ഛന്റെ വേഷം. ഈ തണുത്ത രാത്രിയിലും അച്ഛൻ നല്ലത് പോലെ വിയർക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അച്ഛന്റെ നെഞ്ചിലെ രോമങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ വിയർപ്പ് കണങ്ങൾ ഒഴുകുന്നത് കാണാൻ തന്നെ ഒരു ചേലായിരുന്നു.

“എവിടായിരുന്നു ഇതുവരെ.ഞാൻ വന്നിട്ട് എത്ര നേരമായി എന്നറിയാമോ..? ഞാൻ കുറച്ച ഗൗരവം നടിച്ച അച്ഛനോട്ട് ചോദിച്ചു.

“അത് മോളേ.മോള് ആറിന്റെ ഓർഡിനറിക്ക് വരുമെന്ന് വിചാരിച്ച് അപ്പോൾ മുതൽ കാത്ത് നിൽക്കുവായിരുന്നു. പിന്നെ ഇന്നിനി വണ്ടിയൊന്നും കാണില്ല എന്ന് കരുതിയ ഞാൻ തിരികെ പോയതാ…പാടത്തിന് അക്കരെ എത്തിയപ്പോൾ ആണ് വണ്ടി വന്ന് പോകുന്നത് കണ്ടത്.ഉടനെ തന്നെ ഞാൻ തിരിച്ച് ഓടുകയായിരുന്നു.” അച്ഛൻ പറഞ്ഞത് ഒരു ക്ഷമാപണം പോലെ എനിക്ക് തോന്നി. എനിക്ക് സങ്കടം വന്നു. “അയ്യേ..എന്താ അച്ഛാ ഇത്.ഞാൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതല്ലേ…“ ഞാൻ ഓടി ചെന്ന്

അച്ഛനെ കെട്ടി പിടിച്ചു. അച്ഛന്റെ വിയർപ്പ് മണം എന്നെ മത്ത് പിടിപ്പിച്ചു. അച്ഛന്റെ ദേഹത്തെ വിയർപ്പെല്ലാം എന്റെ ചൂരിദാറിൽ ആയി. ഞാൻ ബേസിയർ ഇട്ടില്ല എന്ന കാര്യം

അങ്ങ് മറന്ന് പോയി. എന്റെ പൊതുവേ കുറച്ച് വലുതായ മുലകൾ അച്ഛന്റെ നെഞ്ചത്ത് നല്ലത് പോലെ അമർന്നു. പെട്ടന്നാണ് എനിക്ക് ബോധം വീണത്. ഞാൻ പതുക്കെ പിടി വിട്ട അച്ഛനിൽ നിന്നും അകന്നു. എന്തോ അരു സംശയം പോലെ അച്ഛന്റെ നോട്ടം എന്റെ മൂലകളിലായിരുന്നു. ‘ഒദ്ദ.അച്ഛൻ മനസിലായിക്കണും ഞാൻ അടിയിൽ ഒന്നും ഇട്ടില്ലാ എന്ന്.

“എങ്കിൽ നമക്ക് പോകാം.“ ഞാൻ എന്റെ ബാഗുകൾ എടുത്ത് കൊണ്ട് അച്ഛനെ നോക്കിയപ്പോൾ കാണുന്നത് പരിസരം മറന്ന് എന്റെ മുലകളിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന അച്ഛനെയാണ്. “അച്ഛാ.എന്താ സ്വനം കാണുകയാണോ..? എന്താ.നമുക്ക് പോവണ്ടേ …?” എടൂത്തിരുന്ന ബാഗ് ഒന്നും കൂടി പൊക്കി ഞാൻ അച്ഛനെ നോക്കി പറഞ്ഞു.

Thudarum

ഈ  kambi katha  എല്ലാവര്ക്കും  ഇഷ്ടം ആയി കാണും എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു  നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങളും നിർദേശങ്ങളും രേഖപ്പെടുത്തുക വഴി കഥാകാരനെ ഇനിയും എഴുതാൻ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുക