എന്റെ കഥ ഭാഗം – 2

മലർന്ന തേന്നൊഴുകുന്ന ചെറിപ്പഴം പോലുള്ള ചുവന്ന ചുണ്ടുകളിൽ എന്റെ ചുണ്ടുകളമർന്നു. അവളുടെ വീർത്തു കൂർത്തമുലകൽ ഒരങ്കത്തിനെന്നോണം എന്റെ നെഞ്ചിൽ കുത്തിക്കുത്തി നിന്നു. എന്റെ കൈകൾ തമ്പുരാട്ടിയുടെ പുറം മേനിയിൽ തലോടി. കൃശമായ അരക്കെട്ടിൽ എന്റെ കൈകളമർന്നു. തമ്പുരാട്ടിയുടെ ശ്വാസത്തിനു വേഗത കൂടുന്നതു ഞാനറിഞ്ഞു. കാൽ വിരലുകളിൽ കൂത്തിപ്പൊങ്ങി അവളെന്റെ ചുണ്ടുകൾ ആർത്തിയോടെ വലിച്ചുമ്പി. ഓരു ശിൽപിയുടെ കരവിരുതോടെ എന്റെ കൈകൾ തമ്പുരാട്ടിയുടെ നിതം വടിവിൽ ചാലിച്ചൊഴുകി. വിരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന നിതം കുംഭങ്ങളെ കളിമണ്ണു കുഴക്കുന്ന ലാഘവത്തോടെ കുഴച്ചു മറിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. തമ്പുരാട്ടിയുടെ വിരലുകൾ കുണ്ണക്കുട്ടനിൽ തലോടി. തമ്പുരാട്ടി കാമാവേശത്താൽ ആളിക്കത്തി.

“ദേവേട്ടാ ഈ മാറിലിങ്ങനെ ചേർന്ന് നിൽക്കുമ്പോൾ എനിക്കെന്തൊരു സന്തോഷമാണെന്നോ?

ചുണ്ടുകൾ തമ്പുരാട്ടിയുടെ ആവരണം ചെയ്ത മുലകളിൽ മാറിമാറി ശക്തിയോടെ ചുംബിച്ചുടച്ചു. തമ്പുരാട്ടി പിന്നിലേക്കൊന്നു വളഞ്ഞു. ശ്വാസതാളത്തിനു വേഗത കൂടി. എന്റെ താടി പൊക്കി ചുണ്ടുകൾ വലിച്ചുമ്പി. നാവ് അധരത്തിനിടയിലൂടെ ഇഴഞ്ഞ് കയറി ഇണചേർന്നു. തമ്പുരാട്ടി ആകെ വിയർത്തുകഴിഞ്ഞിരുന്നു. തമ്പുരാട്ടിയുടെ ആദ്യ രതിമൂർച് അവളനുഭവിക്കുകയാണെന്ന് എനിക്കു മനസ്സിലായി.

‘ദേവേട്ടാ.. എനിക്കു വയ്യാ.. ആതിര തമ്പുരാട്ടി നിന്നെന്തൊക്കേയോ പുലമ്പി. എന്റെ കര വിരുത് തമ്പുരാട്ടിയുടെ കുജദ്വയങ്ങൾ ഏറ്റുവാങ്ങി. അവളൊരാലിലപോലെ എന്റെ മാറിലേക്കു പടർന്നു. കുണ്ണക്കുട്ടൻ ഷെഡ്ഡിക്കുള്ളിൽ കിടന്ന് കൂലിച്ചു വീർപ്പുമുട്ടി. തമ്പുരാട്ടിയുമായിട്ടുള്ള ആദ്യ ദിവസമായതിനാൽ എന്റെ ഉണർന്ന കാമത്തെ ഞാൻ സ്വയം അടക്കിപ്പിടിച്ചു.

“ആതിരേ.. നേരം ഏറെയായി., കോവിലകത്ത് അന്വേഷിക്കില്ലേ?” ഇതു കേട്ടതും തമ്പുരാട്ടി ‘ദേവേട്ടാ.. ഈസമയം ശൈരിയാവില്ല. ദേവേട്ടൻ നാളെ ഒമ്പത് മണിക്കുശേഷം കാവിൽ വന്നാൽ മതി. അപ്പോഴേക്കും എല്ലാവരും ഉറങ്ങിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കും. നമുക്കു പുലർച്ച വരെ ഇവിടെ ഇരിക്കാം. കരിങ്കൽ വിളക്കിൽ നിറയെ എണ്ണയൊഴിച്ചാൽ പുലരും വരെ തിരി തെളിഞ്ഞു നിൽക്കും വെളിച്ചവുമാകും. ശൈരി ഞാൻ പോട്ടേ?”

അവളെന്നെ വിട്ടു നടന്നു. പെട്ടെന്നു നിന്നു. തിരിച്ചു വന്ന് ചുണ്ടിൽ ഒരു ചുംബനവും തന് കോവിലകത്തെ ലക്ഷ്യമാക്കി ഇരുട്ടിൽ മറിഞ്ഞു. ഉരുളിയുമെടുത്ത് കാവാടം വഴി ഇറങ്ങി. രണ്ടു വശത്തേക്കും മാറിമാറി നോക്കി. ആരുമില്ല, ഇറങ്ങി നടന്നു. കുണ്ണകുലച്ച് നിൽക്കുക തന്നെയായിരുന്നു മതിലിന്റെ മറവിലേക്ക് ചാരിനിന്ന് കുണ്ണ ഷെഡ്ഡിക്കുള്ളിൽ നിന്നും വെളിയിലെടുത്ത് തമ്പുരാട്ടിയേ മനസ്സിൽ ധ്യാനിച്ച് നീട്ടി ഒരു വാണമടിച്ചു.

” ഹാവൂ.” തൽക്കാലാശ്വാസം തോന്നി. ഇല്ലത്തേക്കു നടന്നു.

അമ്പലത്തിലെത്തിയെങ്കിലും സമയവും കണ്ണുകൾ ആതിര തമ്പുരാട്ടിയേ തേടുകയായിരുന്നു. ആതിര തമ്പുരാട്ടി എത്തിയത് വളരെ വൈകിയാണ്. കൂട്ടുകാരി രേണുകയുമുണ്ടായിരുന്നില്ല

‘എന്തേ ഇന്നിത്ര വൈകിയത് ‘അതു ഞാൻ പറയണോ..? ഇന്നലേ.. ഞാനാദ്യമായിട്ടാ അങ്ങിനേയൊക്കെ…”

എങ്ങിനെയൊക്കേ?.

‘ദേവേട്ടാ.. ഇതമ്പലമാ., കൊച്ചുവർത്തമാനമൊക്കെ രാത്രി കാണുമ്പം പറയാം. ഇപ്പം കൂട്ടൻ ഇവിടെ പൂജിക്ക്., ഞാൻ പോകട്ടെ.” ആതിര തമ്പുരാട്ടി പ്രസാദവും വാങ്ങി ദക്ഷിണ ശ്രീകോവിലിന്റെ പടിയിൽ വെച്ചു തിരിഞ്ഞു നടന്നു. ദക്ഷിണ വകയിൽ വളരേ അധികം രൂപയുണ്ടായിരുന്നു.

‘ആതിരേ…” തമ്പുരാട്ട് തിരിഞ്ഞു നിന്നു. ഞാൻ തമ്പുരാട്ടിയുടെ അടുത്തേക്കു ചെന്നു. ‘എന്താ ഇത്. കുറേ രൂപയുണ്ടല്ലോ”-

“അത് ഞാൻ അറിഞ്ഞുകൊണ്ടു തന്നെ തന്നതാ.. പഠിത്തോം ഇല്ലെത്തെ പ്രശ്നങ്ങോളോക്കെയായിട്ട് ദേവേട്ടൻ വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടുന്നുണ്ടെന്ന് എനിക്കറിയാം. എല്ലാ കാര്യങ്ങളും രേണുകയിൽ നിന്നും ഞാനറിഞ്ഞു.

ഇതൊക്കെ എന്റെ പോക്കറ്റു മണിയാ, ഇനിയും എത്ര വേണെങ്കിലും എന്റെടുത്തുണ്ട്, അച്ഛനും അമ്മേം ഏട്ടന്നു. അമ്മൂമ്മയും എല്ലാവരും തന്നതാണ്. ദേവേട്ടന് എപ്പോൾ ആവശ്യം വന്നാലും ചോദിക്കാൻ മടിക്കരുത്, അല്ലെങ്കിൽ വരുമ്പോൾ എല്ലാ രൂപയും ദേവേട്ടന്നു കൊണ്ടുത്തരാം, പഠിത്തിനുപകരിക്കുമല്ലോ?.

എനിക്കെന്തിനാ രൂപ.” ആതിരയുടെ നിഷ്കളങ്കത കണ്ടിട്ടെന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.

“ആതിരെ.. എനിക്കും ഇല്ലെത്തും നൂറുകൂട്ടം പ്രശ്നങ്ങളുണ്ടാവും എന്നുവിചാരിച്ച്., നിന്റെ ഔദാര്യം പറ്റുന്നത് അത്ര ഉചിതമാണോ?”

തമ്പുരാട്ടിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി. “അപ്പോൾ എന്നോടു തീരെ സ്നേഹമില്ലല്ലേ ദേവേട്ടന്റെ കാമാസക്തി തീർക്കനാണെല്ലെ ഞാൻ” തമ്പുരാട്ടി കണ്ണുകൾ തുടച്ച് അമ്പലത്തിൽ നിന്നും വേഗത്തിൽ നടന്ന് അമ്പലവാതിലിലൂടെ പുറത്തേക്കു പോയി . ഞാനാകെ ധർമ സങ്കടത്തിലായി, എന്തുചെയ്യണമെന്നറിയാതെ മനസ്സാകെ കലങ്ങിമറിഞ്ഞു. ശ്രീകോവിലിന്റെ വതിലടച്ചു നേദ്യം നിറച്ച ഉറുളിയുടെ മുകളിൽ വാഴയില എടുത്തു മറച്ചു. അമ്പലത്തിന്റെ മുൻ വാതിൽ പൂട്ടി നടന്നു. മുന്നുനാലു ചുവടു വെച്ചപ്പോൾ പിന്നിൽ നിന്നും തമ്പുരാട്ടിയുടെ വിളി.

‘ദേവേട്ടാ.. ദേ വേ ട്ടാ…“ ഞാൻ വിളികേട്ട് തിരിഞ്ഞുനോക്കി.

ആതിരേ.. നീ കോവിലകത്തേക്കു പൊയില്ലേ?”

“എനിക്കാകെ വിഷമായി. അപ്പോഴത്തെ ദേഷ്യത്തിൽ ദേവേട്ടനോടെനെന്താക്കേയോ പറഞ്ഞു. ദേവേട്ടാ നമുക്കു കുറച്ചു നേരം സംസാരിച്ചിരിക്കാം. വാ നമുക്കു ആ പാറക്കൂട്ടങ്ങൾക്കിടയിൽ നിൽക്കാം’ തമ്പുരാട്ടി എന്റെ കയ്യും പിടിച്ചു വലിച്ച് പാറക്കൂട്ടങ്ങളുടെ ഇടയിലേക്കോടി. രണ്ടു പേരും നിന്നു കിതച്ചു. മുഖത്തോടു മുഖം നോക്കി ചിരിച്ചു.

“ആതിരേ.. നീയെന്നെ കൊലക്കുകൊടുക്കുമെന്നാ തോന്നുന്നത്. ഈ പകലിലെ കാഴ്ച അത്ര നല്ലതിനല്ല, നിന്റെ എട്ടൻ തമ്പുരാനെറ്റെ അറിഞ്ഞൽ വാല്യേക്കാരന്മാരേ വിട്ട് എന്നെ പിടിച്ച് മരത്തിൽ കെട്ടിയിട്ട് ചാട്ടവാറിലടിച്ചു കൊല്ലും”.

തമ്പുരാട്ടി എന്റെ വയ പൊത്തി. “അറം പറ്റുന്നതൊന്നും പറയല്ലെ ദേവേട്ടാ.. ഞാനും ഇന്നലെ മുതൽ അതു തന്നെയായിരുന്നു ചിന്തിച്ചത്, എനിക്കും ഭയം തുടങ്ങീട്ടുണ്ട് ദേവേട്ടാ. എനിക്കിനി ദേവേട്ടനില്ലാതെ ജീവിക്കാൻ……

 

‘ശെരിയാ ആതിരെ നീ പറഞ്ഞത്. ഇന്നു രാവിലെ നീ പിണങ്ങി സംസാരിക്കുന്നതു വരെ . അപ്പോൾ നീ പറഞ്ഞത് സത്യമായിരുന്നു. അതുവരെ ഞാൻ നിന്നിൽ കണ്ടത് എന്റെ കാമം തിർക്കാനുള്ള പെണ്ണായിട്ടു മാത്രമായിരുന്നു. നിന്റെ നിഷ്കളങ്കതാ, സ്നേഹം നിന്നെ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഒഴിച്ചുകൂടൻ പറ്റാത്തതാണെന്ന് നീ ഇന്നെനിക്കു മനസ്സിലാക്കി തന്നു. എനിക്കറിയില്ല ആതിരെ ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിക്കു്യാണോ? പ്രേമിക്കു്യാണോ?.. ഞാൻ ആകെ കുഴപ്പത്തിലാണ് എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു. ആതിര തമ്പുരാട്ടി കണ്ണുകളിലേക്കുനോക്കി, വികാരവതിയായി എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.

‘ദേവേട്ടാ.. എന്റെ ദേവേട്ടാ. ഞാൻ ധന്യായായി. ഒരു പെണ്ണിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ അഭിലാഷമാണ് തന്നെ ഇഷ്ടപ്പെടുകയും സ്നേഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ആരോഗ്യമുള്ള ഒരു പുരുഷൻ, അതെനിക്കു കിട്ടി എന്റെ ദേവേട്ടൻ, ഈ നിമിഷം ഞാൻ മരിച്ചുപോവുകയാണേലും എനിക്കു സന്തോഷമാണ്.’

ഞാൻ തമ്പുരാട്ടിയെ വാരിപ്പുണർന്നു ചുംബനവർഷാങ്ങൽ ചൊരിഞ്ഞു, കുണ്ടികൾ കയ്യിലിട്ടു കുഴച്ചുടച്ചു. മൂലകളിൽ മുഖമമർത്തി ഞെരിച്ചു തമ്പുരാട്ടിയെന്നെ പെട്ടെന്ന് തള്ളി മാറ്റി.

“വേണ്ട. വെണ്ട. എന്നെ കമ്പിയടിപ്പിക്കല്ലേ.. എനിക്കു ദേവേട്ടന്റെ പോലെ പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ , ഇന്നലെ എനിക്കു മനസ്സിലായി, ശെരിക്കും കമ്പിയടിച്ചാ കാവിനിന്നു പൊയത്, എന്നിട്ടെന്തു ചെയ്തു.”

“എന്നിട്ടെന്തു ചെയ്യാനാ…, അണുങ്ങൾക്കത്തിനു വഴിയൊക്കെയുണ്ട്

“എനിക്കറിയാം. ഞാൻ പുസ്തകത്തിൽ വായിച്ചിട്ടുണ്ട്, കയ്യിൽ പിടിച്ച് കുലുക്കി കളയല്ലേ?”

“അമ്പടി കള്ളി., അപ്പൊ എല്ലാം അറിയാല്ലേ. അങ്ങിനെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു കളയുന്നതിനൊരു കോഡുഭാഷയുണ്ട്., വാണമടിക്കു്യാന്ന്. അറിയൊ ആതിരക്കുട്ടിക്ക്, പിന്നെ പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് കമ്പിയടിച്ചാൽ എന്താ ചെയ്യാന്ന്.., വിരലിടും പ്ലേ?

ച്ചുീ. ഒന്നു പോന്റെ ദെവേട്ടാ.. എനിക്കു നാണമാവുന്നു’ ആതിര രണ്ടു കൈ കൊണ്ടും കണ്ണു ബ “ആതിരെ. നമ്മൾ വന്നിട്ട് നേരം ഏറെയായി, കൊവിലകത്തന്വേഷിക്കില്ലെ. നമുക്കു പോവാം.”

“അതു കുഴപ്പമില്ല. ഞാൻ അമ്പലത്തിൽ നിന്നും പോകുന്ന വഴി രേണുവിന്റെ വീട്ടിൽ പോയിട്ടെ വരുള്ളൂന്ന് അമ്മയോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.”

“എന്നാലും ഈ പകലുള്ള കൂടി കാച്ച് നമുക്കൊഴുവാക്കാം, രാത്രി പുലരും വരെ നമുക്കു സംസാരിച്ചിരിക്കാലോ?

“പകലു സംസാരിക്കുന്ന സുഖം രാത്രി കിട്ടില്ല, കാവിൽ മനസ്സു തുറന്ന് സംസാരിക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ?. അടക്കിപ്പിടിച്ചു വേണ്ടെ സംസാരിക്കാൻ, പിന്നെ ദേവേട്ടനല്ലേ ആൾ., സംസാരിക്കന്നെവിട്യാ സമയമുണ്ടാവാ. ഇന്നലെ ചേറിയ ദേവേട്ടനെ ഒന്നു തൊട്ടു നോക്കി, എന്തൊരു നീളവും വണ്ണവു ബലവുമാ. ഒന്നു തൊട്ടപ്പൊൾ തന്നെ മനസ്സിലായി തീരെ അനുസരണയില്ലാത്ത കൂട്ടത്തിലാണെന്ന് ഞാൻ തൊട്ടപ്പോഴേക്കും ഷെഡ്ഡിക്കുള്ളിൽ വെട്ടി വെട്ടി ചാടുകയായിരുന്നു. ഇന്നെനിക്ക് ചെറിയ ദേവേട്ടനെ ശരിക്കും കാണണം, താലോലിക്കണം’

“ആതിരേ. ചെറിയ ദേവേട്ടനല്ല. അവന്റെ പെരാണ് ఊ్మణ” “ഈ ദേവേട്ടന് ഒരു നാണോം ഇല്ല്യ , എനിക്കു പേരൊക്കെ അറിയാം കേട്ടോ.” “അതും പുസ്തകത്തിൽ വായിച്ചതായിരിക്കും” “എന്താ ശംശയം..? ആതിര തമ്പുരാട്ടി തല കുനിച്ച് ചിരിച്ചുകൊണ്ടു നിന്നു.

“ഇനി നമ്മുടെയിടയിൽ നാണം എന്ന പദത്തിനു ഒരു സ്ഥാനവുമില്ല, എല്ലാം ഓപ്പൻ. അല്ലെങ്കിലെ നാണിക്കാനെ സമയം കാണുള്ള വേറൊന്നും നടക്കില്ല. ഇനി നമുക്കു പോകാം . രാത്രി കാണാം. പിന്നെ കല്ലു വിളക്കിൽ എണ്ണ പാരാൻ മറക്കരുത്, നമ്മൽ ഇരുട്ടത്തായിപ്പോവും”

“കല്ലു വിലക്കിൽ എണ്ണ പാരുക മാത്രമല്ല, നിറച്ചും എണ്ണയുടെകൂാരു കുപ്പിയവിടെ കൊണ്ടു വെക്കുന്നുണ്ട്, എണ്ണ തീരുന്നതനുസരിച്ചു പകർന്ന് കത്തിക്കാം, പോരെ, കാർത്ത്യാനിയോട് പറഞ്ഞ്, കായവും വെളുത്തുള്ളീം അരച്ചു കലക്കി കാവു മുഴുവൻ തളിക്കാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഓ. കേ?

എന്താ.. നമ്മുടെ മണിയര കാവിനകത്തൊരുക്കാനാണോ ഭാവം.” ‘എന്നാൽ അങ്ങിനെത്തന്നെ എന്ന് കൂട്ടിക്കോളൂ.” ‘ആതിരേ.. നമുക്കു പോകാം.. ഞാനൊന്നു മുകളിൽ കയറി നോക്കട്ടെ.., ആരെങ്കിലുമുണ്ടോന്ന്.”

ഞാൻ പാറക്കിടയിൽ നിന്നും മുകളിൽ കയറി, ചുറ്റുപാടും സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി, കേതും ദൂരത്തൊന്നും ആരുമില്ല. താഴേക്കിറങ്ങി.

‘ആതിരെ . ആരുമില്ല പെട്ടെന്ന് തമ്പുരാട്ടി എന്റെ അടുത്തു വന്ന് കവിളിൽ ഉമ്മവെച്ചു. മുകളീലേക്കു കയറാനായി ഒരുങ്ങി. ഞാൻ കയ്യിൽ പിടിച്ചുവലിച്ച് മാറോടടുപ്പിച്ച് അവളുടെ നെറുകിൽ ചുംബിച്ചു തമ്പുരാട്ടിക്കു സന്തോഷമായി. തമ്പുരാട്ടി പൊക്കം കയറി കോവിലകം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. കേതും ദൂരം വരെ എന്റെ കണ്ണുകൾ അവളെ പിന്തുടർന്നു.

സാധാരണത്തെപ്പോലേ അന്നും സന്ധ്യാ പൂജ കഴിഞ്ഞു വീട്ടിലെത്തി. കുളത്തിൽ പൊയി നല്ലതു പോലെ ഒന്നു കുളിച്ചു വീട്ടിലെത്തി. മനസ്സിൽ മുഴുവനും തമ്പുരാട്ടിയായിരുന്നു. നിമിഷങ്ങൾക്കു ദൈർഘ്യം കൂടി ഒച്ചിനേപ്പോലെ ഈഞ്ഞു നീങ്ങി. വീട്ടിലെല്ലാവരും ഭക്ഷണം കഴിക്കാനിരുന്നു ചോറുവിളമ്പിയ പാത്രത്തിൽ കയ്യിട്ടു കുഴക്കുകയല്ലാതെ ചോറുണ്ണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

 

“എന്താ ദേവാ ഒരാലോചന, മോനൊക്കെ വിഷമമായി അല്ലേ. ഇല്ലെത്തെ ചിലവും, നിന്റെ പഠിത്തോം ഒക്കെക്കുടി” എന്നെ നോക്കി അമ്മയുടെ ദീഘനിശ്വാസം വിട്ടുള്ള ചോദ്യം

“എങ്ങന്യാ വിഷമല്ല്യാണ്ടിരിക്കു്യാ. ഈ ചെറുപ്രായത്തിലേ ല്ലാ പ്രാരാബ്ദവും തലേലായില്ലേ?.. സുഹൃതക്ഷയം, അല്ലാണെന്തോ പറയ്യാ…, നെന്റെ കൂട്ടീനെ മാഹാദേവൻ തന്നെ കാക്കണം”

അച്ഛൻ കിടപ്പു മുറിയിൽ നിന്നും ദീനസ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു, ഞാൻ രണ്ടുമൂന്നുറുള്ള ചോറുമുട്ടി തിന്നിട്ട് വരാന്തയിൽ ചെന്നിരുന്നു. അമ്മ പിന്നാലെ വന്ന് കിടക്ക കൊണ്ടിട്ടു മുൻ വാതിൽ അടച്ചു. ഞാൻ കിടക്കയെല്ലാം വിരിച്ചു കിടന്നു. മാനത്ത് ചന്ദ്രൻ നീങ്ങിമറയുന്നതു കാണാൻ നല്ല ഭംഗി. അങ്ങിനെ കുറേ നേരം മാനത്തു നോക്കി തമ്പുരാട്ടിയെ സ്വപ്നം കണ്ടു കിടന്നു. ക്ലോക്കിൽ ഓമ്പതുമണിക്കുള്ള മണി മുഴങ്ങിയപ്പോളാണ് ചിന്തകളിൽ നിന്നും തിരിച്ചു വന്നത്. എഴുനേറ്റ് മുണ്ടെല്ലാം ശെരിക്കുടുത്തു. ഷർട്ടെടുത്തിട്ടു തലയണക്കടിയിൽ വെച്ച പെൻ ടോർച്ചെടുത്തു ഇറങ്ങാനായി ഭാവിച്ചപ്പോഴാണ് ഒരു കാര്യം ഓർമ്മവന്നത്. വീണ്ടും നേരെ വരാന്തയിലേക്കുകയറി മുണ്ടു പൊക്കി ഷെഡ്ഡി അഴിച്ച് തലയണക്കുകീഴേ വെച്ചു. കോവിലകത്തേക്കായി നടന്നു.

നിലാവിനു പകിട്ട് കുറവായിരുന്നു. ഞാൻ മാനത്തേക്കു നോക്കി, കറുത്ത മേഘങ്ങൾക്കിടയിലൂടേ അമ്പിളി അമ്മാവൻ എനിക്കു കൂട്ടുവരുന്നതു പൊലെ വഴികാട്ടിയായി എന്റെ മുന്നിൽ നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ടോർച്ചു തെളിയിച്ച് ഇടവഴിയിലൂടെ നടന്നു. ഒരു പത്തു മിനിറ്റോടുകൂടി കാവിനുള്ളിലെത്തി. കാവിലേക്കുള്ള കവാടം കടന്നു പാലമരത്തറയിൽ തമ്പുരാട്ടിയെ കണ്ടില്ല. കല്ലു വിലക്ക് തെളിഞ്ഞു കത്തിയിരുന്നു. ഞാൻ പാലമരത്തിന്റെ തറയിലിരുന്നു. ഒറ്റക്കിയിരുന്നതിനാൽ കാവിന്റെ വജനതയിൽ എനിക്കു ഭീതി തോന്നി.

വവ്വാലിന്റെയും മൂങ്ങയുടെയും ചീവീടുകളുടെയും ശബ്ദം എന്റെ കാത്തിൽ വിട്ടു വിട്ടു അലയടിച്ചു മനസ്സിനുള്ളിൽ പല പല ഭീകര രൂപങ്ങളും മാറി മാറി വന്നെന്നെ ഒരു മായാലോകത്തേക്കു ക്ഷണിക്കുന്നപോലേ തോന്നി. കണ്ണു മുറുക്കിയടച്ച് പാലമരച്ചുവട്ടിലേ മതിൽ പരപ്പിൽ കയ്യുരണ്ടും തലക്കു പിന്നിൽ വെച്ചു കിടന്നു. ആതിര ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ എന്റെ അരുകിൽ വന്ന് എന്റെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചു. ഞാൻ ഞെട്ടി കണ്ണുതുറന്നു. ഞാനാകെ പേടിച്ചു വിറച്ചു.

“ഇതെന്തൊരു വേഷമാണ് ആതിരേ.. കറുത്ത ജമ്പറും കറുത്ത പാവാടയും , കരിങ്കാളികാവ് ക്ഷേത്രത്തിൽ നിന്ന് ദേവി ഇറങ്ങി വന്നപോലേയുണ്ട്. കാത്തിലേം കഴുത്തിലേം കയ്യിലേം ആഭരണമൊക്കെയെവിടെ?”

“അതൊക്കെ പറയാം. ആദ്യം ഞാനൊന്നു ശെരിക്കു ശ്വാസം വിടട്ടെ, ആഭരണവും പാദസ്വരവും എല്ലാം ഞാനഴിച്ചു വെച്ചു. അതൊക്കെ അണിഞ്ഞു വന്നാൽ ഭയങ്കര കിലുക്കവും ശബ്ദവും ആയിരിക്കും, രാത്രിയിൽ ഒരു ചേറിയ കിലുക്കം വരെ വലിയ ശബ്ദമായി തോന്നും, എന്തിനാ വെറുതെ റിസേക്കുന്നത്.”

“അപ്പോൾ ആതിരക്കുട്ടിക്ക് ബുദ്ധിയുണ്ടെന്നു സാരം. അല്ലെങ്കിലും എന്റെ പൊന്നുംകൂടത്തിനെന്തിനാ പൊട്ട്” ആതിര നാണിച്ചു തല കുനിച്ചു നിന്നു.

‘ദേവേട്ടാ ഞാൻ പറയാൻ വന്നത് പറഞ്ഞില്ല. ഊട്ടുപുരയുടെ പിന്നിലൂടെ ഇറങ്ങി വന്നു പെട്ടത് കൂട്ടി.ശങ്കരന്റെ മുന്നിലാണ്.

(കൂട്ടി.ശങ്കരൻ കോവിലകത്തെ ആനയാണ്. അവനെന്നെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നപോലെ തുറിച്ചു നോക്കി. ആവിന്റെ തുമ്പിക്കയ്യിൽ കിടന്നല്ലെ ഞാൻ കളിച്ചതും വളർന്നതൊക്കേ”

“എന്നിട്ട്.” എനിക്കാകെ ഭയവും ആകാംക്ഷയും കൂടി.,”

“എന്നിട്ടെന്താ.. കൂട്ടിശങ്കരെന്റെ അടുത്ത് കീഴടങ്ങാതെ രക്ഷയില്ലെന്നു മനസ്സിലായി. അവെനെറ്റെ ആർപ്പു വിളിച്ചാൽ നമ്മളുടെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ, അതോടുകൂടി കഴിഞ്ഞു. എല്ലാം. ”

“എന്നിട്ടെങ്ങനെ കൂട്ടിശങ്കരെന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടു..?”

“രക്ഷപ്പെടേ.. അച്ഛന്റെടുത്തുനിന്നും, ഏട്ടന്റെടുത്തുനിന്നും രക്ഷപ്പെടാം. പക്ഷേ കുട്ടിശങ്കരെന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുന്ന കാര്യം ചിന്തിക്ക്യേ വേണ്ട. ഞാൻ കൂട്ടിശങ്കരെന്റെ അടുത്തു ചെന്ന് തുമ്പിക്കയ്യിൽ ഒരുമ കൊടുത്തു കാര്യങ്ങളെല്ലം വിശദമായി പറഞ്ഞ് ബോദ്യപ്പെടുത്തി, കുട്ടിശങ്കരനാണ് എന്നെ കാവിലെറ്റും കൊണ്ടുവന്നാക്കിയത്, ദേവേട്ടനെ കൂട്ടിശങ്കരന് കാണിച്ചു കൊടുക്കാന്നു പറഞ്ഞിട്ടാണ് ഞാൻ കാവിലേക്കു വന്നത്. ദേവേട്ടാ വാ കൂട്ടി.ശങ്കരെന്റെ അടുത്തേക്ക്’

തുടരും