അമ്മായിയുടെ വീട്ടില്‍!! ഭാഗം -6

മരച്ചീനി നട്ടിരുന്ന ആ പറമ്പിന്റെ അരികില് നില്ക്കുന്ന ഒരു തെങ്ങിന് ചുവട്ടില് പുല്ലിന് പുറത്ത് ഞാന് ചാരിയിരുന്നു പുസ്തകം തുറന്നു. മിനി അല്പനേരം അവിടെയുമിവിടെ നോക്കിയിട്ട് എന്റെ അരികില് തന്നെ തെങ്ങില് ചാരിയിരുന്നു. ഞങ്ങള് മിണ്ടാതെ വായന തുടങ്ങി. പക്ഷേ കലക്ക്ഇരിപ്പുറക്കുന്നില്ല. ഞാനപ്പോഴാണവളേ ശ്രദ്ധിച്ചത്. പാവാടയും ബ്ലൗസുമിട്ട പഴയ അഭിയുടെ പുതിയ തടിച്ച പതിപ്പ്. അഭിയേക്കാള് തുടുത്ത മുഖം. നല്ല തടി, തുളുമ്പുന്ന മുലകളാണെങ്കിലും തടിയുള്ളതിനാല് വേറിട്ടു കാണിക്കുന്നില്ല. കല എന്നാണു പേരെങ്കിലും മാറിന്റെയും ശരീരത്തിന്റെയും സൈസ് മാക്സി തന്നേ.

പുല്ലിന്പുറത്ത് നീട്ടിവെച്ചിരുന്ന ഒരു കാല് മടക്കിയിട്ട് അവള് അരപ്പാവാട മാറ്റി ഒന്നു ചൊറിഞ്ഞു. ഉറുമ്പോ മറ്റോ ആവാം. അപ്പോഴാണെന്റെ കണ്ണുകള് അവളുടെ തടിച്ച തുടകളില് പതിഞ്ഞത്. മുട്ടുയര്ത്തി വെച്ചപ്പോള് നീലപ്പാവാടയും അതിനടിയിലേ പെറ്റിക്കോട്ടും അരവരേ ഊര്ന്നു കിടന്നു. ഇപ്പോള് നേരേ അവളുടെ മുമ്പില് ചെന്നു നിന്നാല് അവളുടെ ഷഡ്ഡിയും തുടയിടുക്കും കാണാം. ഞാനൊന്നു സങ്കല്പിക്കാന് നോക്കി. തടിച്ചു ചേര്ന്ന തുടകളുടെ ഇടയില് മൂല മടങ്ങിചുളുങ്ങി കിടക്കുന്ന ഷഡ്ഡി. രോമങ്ങള് വളരാന് തുടങ്ങിക്കാണണം, കാരണം, കാലിന്റെ മുട്ടിനു താഴെ നീലച്ച രോമങ്ങള് സമൃദ്ധിയായിട്ടുണ്ട. തെങ്ങില് ചാരിയിരുന്നപ്പോള് അല്പം ചുളുങ്ങിയകന്ന അയഞ്ഞ ബ്ലൗസിന്റെ ഇടയിലൂടെ പെറ്റിക്കോട്ടിന്റെ വെളുപ്പും മുലകളുടെ ഉയര്ച്ചയും കാണാം. ശല്യം, ഒന്നും വായിക്കാന് പറ്റുന്നില്ല. ഈ പെങ്കൊച്ചെന്തിനാണെന്റെ പുറകേ നടക്കുന്നത്. അടിഭാഗത്തിന്റെ സങ്കല്പവും, മുകള്ഭാഗത്തിന്റെ ദൃശ്യവും കൂടി, എന്റെ അരക്കെട്ടിലേക്കുള്ള രക്തയോട്ടം കൂട്ടി. ‘ ഉറുമ്പൊെന്നു തോന്നുന്നു…’ കല തുടകള് ചൊറിഞ്ഞുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു. ‘ എങ്കി…മോളു വീട്ടില് പോയിരുന്നു വായിച്ചോ…’ ‘ സാരമില്ല… പിന്നെ….. അങ്കിളേ… അഛന് അങ്കിളിനേപ്പറ്റി പറയുന്നത് ഞാന് കേട്ടിട്ടൊണ്ട…. ‘ ‘ എന്തു കേട്ടിട്ടോണ്ട…?..’ ‘പഠിക്കാന് മിടുക്കനാ… നല്ല മാര്ക്കൊണ്ടാരുന്നു… നല്ല സൊഭാവാ… പോലീസാകാനാ പഠിക്കുന്നേ… നാലാളിന്റെ പണി പണിയും എന്നൊക്കെ…’ ‘ അപ്പം… മോള്ക്കെന്നെ നന്നായറിയാം അല്ലേ…’ ‘ ങൂം… പക്ഷെങ്കി…അമ്മക്കത്ര ത ഇഷ്ടൊന്നുമല്ല… ഞാന് പറഞ്ഞെന്നു പറയല്ലേ….’ ‘ അമ്മയെന്താ പറയുന്നേ….’ ‘ അങ്കിളിന്റെ അമ്മ അഛന്റെ കൂട്ടുകാരിയാ…പിന്നെ….അതും ഇതും ഒക്കെ പറേം… എനിക്ക ഭയങ്കര വെറുപ്പാ അതു കേക്കുമ്പം…’ ‘ പറയട്ടെ മോളേ… ആട്ടേ… ചേച്ചി എന്തു പറയും ഇതൊക്കെ കേക്കുമ്പം….

’ ‘ ഒന്നും മിണ്ട് ത്തില്ല… രണ്ടാനമ്മയായതുകൊണ്ടാരിക്കും… മിണ്ടിയില്ലെങ്കിലും വഴക്കു പറേം… എനിക്കറിയത്തില്ല…

ഈ അമ്മേടെ ഒരു സ്വഭാവം….അഛനായതുകൊണ്ടാ… അമ്മാവന്റെ  സൊഭാവമാരുന്നെങ്കില് പേ അമ്മ അഛന്റെ തല്ലു കൊേനേ….’ അപ്പോള് എളേമ്മയുടെ സ്വരം കേട്ടു. ‘ കലേ……. എടീ.. കലേ…….’ ‘ ഞാനിവിടൊണ്ട് മ്മേ… ‘ കല വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. ‘ എവിടെയാടീ… ?…’ ‘ ഇവിടെ തൊടീലാ…ഞങ്ങളു പഠിക്കുവാ….’ ‘ ങേ… തൊടീലോ… ഈ സന്ധ്യയ്ക്കോ…’ എളേമ്മ ചാടിയിറങ്ങി വന്നു. നേരേ വന്ന് ഞങ്ങളേ മാറി മാറി നോക്കി. പിന്നെ കാലുകളില് മാറിക്കിടക്കുന്ന കലയുടെ കാലുകളില് നോക്കി. അവളുടെ കൈയ്ക്കുപിടിച്ചെഴുന്നേല്പ്പിച്ചു. ‘ എഴുന്നേറ്റു വാടീ… വേറെ ഒരെടോം കണ്ടില്ല തൊറന്നു വെച്ചോണ്ടിരിക്കാന്… വന്നു കേറീല്ല… അതിനു മുമ്പു തന്നേ… പിള്ളേരേ…. അതെങ്ങനാ… നെനക്കും തന്തേടെ സൊഭാവം അല്ലേ… വാടീ ഇവിടെ… വീട്ടിലിരുന്നു പഠിച്ചാ മതി…’ തുള്ളിപ്പറഞ്ഞുകൊണ്ട്എളേമ്മ കലയേയും പിടിച്ചുകൊണ്ടു പോയി. പോകുന്ന വഴിക്ക് അവള്  എന്നേ തിരിഞ്ഞൊന്നു നോക്കി രണ്ടു കണ്ണും അടച്ചു കാണിച്ചു. ‘ഒന്നുമില്ല’ എന്ന അര്ത്ഥത്തില്.

ഏളേമ്മയുടെ തുള്ളല് കണ്ട് പ്പോള് ഒന്നിനും തൃപ്തി വരാത്ത ഒരു സ്ത്രീ എന്നാണെനിക്കു തോന്നിയത്. ആരോടൊക്കെയോ ദേഷ്യം. ഒന്നെന്റെ അമ്മയോടായിരിക്കാം. പിന്നെ അഭിയേയും അത്ര ഇഷ്ടം കാണത്തില്ല. താന് പ്രസവിച്ച മകളേക്കാള് ഭര്ത്താവിന്റെ ആദ്യഭാര്യയിലുള്ള മകള് കൂടുതല് സുന്ദരി എന്ന യാഥാര്ത്ഥ്യം അവരേ അലട്ടുന്നുണ്ടാവും. പിന്നെയും എന്തൊക്കെയോ പ്രശ്നങ്ങള് അവരേ അലട്ടുന്നതു പോലെ തോന്നി. ആ, നമുക്കെന്തു പാട്. വന്ന കാര്യം നേടി തിരിച്ചു പോകുക, അത്ര തന്നെ.

ഇരുട്ടില് അക്ഷരങ്ങള് ഒട്ടും വ്യക്തമാകുന്നില്ല എന്നായപ്പോള് ഞാന് എഴുന്നേറ്റു മുറ്റത്തേക്കു കേറി. പതിഞ്ഞ സ്വരത്തില് നിലവിളക്കിന്നു മുമ്പിലിരുന്ന് അഭിയും കലയും നാമം ജപിക്കുന്നു. എന്നേക്കണ്ട് പ്പോള് കല ചൊല്ലല് നിര്ത്തി. അഭി എന്നേ ശ്രദ്ധിക്കാതെ തുടര്ന്നു. പിന്നെ കലയുടെ ചുമലില് തട്ടി. അപ്പോള് അവള് നാമം ചൊല്ലല് തുടര്ന്നു.

നിലവിളക്കിന്റെ ചുവന്ന ദീപനാളത്തില് അഭിയുടെ സൗന്ദര്യം ഇരട്ടിയായി ജ്വലിച്ചു നില്ക്കുന്നതു പോലെ. കുളിച്ചു വിതിര്ത്തിയിട്ടിരിക്കുന്ന മുടി, അലസമായു തോളത്തിട്ടിരിക്കുന്ന ഹാഫ്സാരി, അതിന്റെ അരികില് കൂടി കാണുന്ന മാറിലേ മാതളക്കുടങ്ങളുടെ വശങ്ങള്. ചുവന്നു തുടുത്ത മുഖം, കാതിലേ ചെറിയ കമ്മലിന്റെ കല്ലുകള് വിളക്കിന്റെ വെളിച്ചത്തില് മിന്നുന്നു. ചമ്പ്രം പടിഞ്ഞിരിക്കുന്ന അഭിരാമി കേരളീയ വനിതയുടെ ഉത്തമ സൗന്ദര്യം. സത്യത്തില് എനിക്കു കൊതി തോന്നി. ഉള്ളില് സ്നേഹവും. പക്ഷേ ഞാനാര്. വേണ്ട് , കൂടുതല് സ്വപ്നം കാണണ്ട് .എങ്കിലും നോക്കാനുള്ള കൊതികൊണ്ട്ഞാന് അടുത്തു ചെന്നു നിലവിളക്കില് തൊട്ടു തൊഴുതു, പിന്നെ എണ്ണയില് വിരല് മുക്കി തലയില് ഒന്നു തുടച്ചു. അപ്പോള് എന്റെ മനസ്സിലേക്ക്അഛന്റെ രൂപം കടന്നു വന്നു പറയുന്നതു പോലെ.

‘ മോനേ.. പ്രായത്തിന്റെ എടുത്തു ചാട്ടം പാടില്ല.. മനസ്സിനേ നിയന്ത്രിക്ക… ലക്ഷ്യം നേടൂ…’ ഞാന് നേരേ  ചാവടിയിയിലേയ്ക്കുകയറി. ലൈറ്റിട്ടു. മങ്ങിയ വെളിച്ചം. ശക്തികുറഞ്ഞ ബള്ബ്. പുസ്തകം കയ്യിലെടുത്തെങ്കിലും അഭിയുടെ നാമജപം കാതിലേക്ക്അരിച്ചരിച്ചു കേറുന്നു. ഏകാഗ്രത കിട്ടുന്നില്ല. ഇനി അവരുടെ പ്രാര്ത്ഥന കഴിഞ്ഞിട്ട് വായിക്കാം. എളേമ്മ അടുക്കളയിലായിരിക്കും. രാമേട്ടനേ കണ്ടില്ല. ഞാന് കട്ടിലില് കിടന്നു. വായിച്ചതുകൊണ്ടാകാം ഒരു ക്ഷീണം പോലെ. മയങ്ങിപ്പോയി.

‘ അങ്കിളേ…. ചോറുണ്ണാന് വാ….’ കലയുടെ ശബ്ദം എന്നേ മയക്കത്തില് നിന്നുണര്ത്തി. ‘ ങേ…’ ‘ നേരം രാത്രിയായി…. ചോറുണ്ണാന് വിളിക്കുന്നു… വാ…’ ‘ ഇന്നെനിയെക്കന്നും വേണ്ട് … നിങ്ങളു കഴിച്ചോ….’ ഞാന് പറഞ്ഞു. ‘ അഛാ… ഈ അങ്കിളിനൊന്നും വേണ്ട് ന്ന്…..’ കല വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. ‘ ങാ… മോളു വാ…. ‘ രാമേട്ടന്റെ സ്വരം. സത്യമായിരുന്നു. പോരുന്ന വഴിയ്ക്കുകഴിച്ച ഏത്തക്കാബോളിയും പരിപ്പുവടയും ഇന്നത്തേക്കു വയറിനു ധാരാളമായിരുന്നു. ഞാന് ഒരു പുസ്തകമെടുത്തു വായിച്ചുകൊണ്ടു കിടന്നു. ഒരു ചെറിയ മേശ കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില് എന്നാശിച്ചു പോയി. ഒരു തടിക്കസേരയുണ്ട. കുറേക്കഴിഞ്ഞപ്പോള് രാമേട്ടന് കയ് തുടച്ചുകൊണ്ട്അങ്ങോട്ടു കേറി വന്നു. ഞാനെഴുനേറ്റു. ‘ ഇരിക്ക… പിന്നെ… നീയെന്താ .. ഉണ്ണാന് വരാതിരുന്നേ…?…’ ‘ എനിയ്ക്കുവിശപ്പില്ല… അതുകൊണ്ടാ….’ ‘ രാജുമോനേ… അവളു ചുമ്മാ വളാവളാ പറയത്തേ ഉള്ളു… പാവാ… മനസ്സിലൊന്നുമില്ല…പെമ്പിള്ളേരൊള്ളതുകൊൊള്ള പേടീം കാണും… എനിയ്ക്കുനിന്നെ അറിയാവുന്നതുകൊണ്ട് ല്ലേ ഇങ്ങോട്ടു കൊണ്ടു വന്നേ… നീയതിന് അത്താഴപ്പട്ടിണി കെടക്കേണ്ട്  കാര്യമൊന്നുമില്ല… ‘ ‘ കഴിവതും… ആരേയും ബുദ്ധിമുട്ടിക്കാതെ നോക്കണന്നൊണ്ട്രാമേട്ടാ….. എന്നാലും ഇന്ന്… സത്യായിട്ടും വെശക്കുന്നില്ലാത്തതു കൊണ്ടാ…. ‘ ‘ എങ്കി… നിന്റിഷ്ടം… പഠിക്കാന് മറക്കണ്ട് … നിന്റമ്മ പ്രത്യേകം പറഞ്ഞിട്ടൊണ്ട്എപ്പഴും ഓര്മ്മിപ്പിക്കണന്ന്…’ രാമേട്ടന് വെളിയിലേക്കിറങ്ങി. അതുവരേ വാതില്ക്കല് നിന്ന അഭി ഒരു ചുരുട്ടിയ പായും തലയിണയും മുറിയിലേക്കിട്ടു. എന്നിട്ടു പറഞ്ഞു. ‘ ദാ… പായ്…. കെടക്കയൊണ്ട… പക്ഷെങ്കി….. വല്ലാണ്ടു മുഷിഞ്ഞതാ…’ അവള് എന്നേ നോക്കാതെ തന്നെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.