ലവ് ലവ് ലസ്റ്റ് ലവ്

4 കുഞ്ഞു കഥകൾ, സമയം ഉണ്ടെങ്കിൽ മാത്രം വായിക്കുക.

അർജുൻ ഫോണിലേക്ക് റിങ് ചെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്…….

എല്ലാം തീരുമാനിച്ചപ്പോൾ ഉണ്ടായ ധൈര്യമൊക്കെ ഇപ്പൊ ചോർന്നു പോയിരിക്കുന്നു. രണ്ടു വർഷത്തെ നിഖിലിനൊപ്പമുള്ള ജീവിതം. ഇന്ന് അവസാനിക്കാൻ പോവുകയാണ്.

മനസ് കുറ്റബോധം കൊണ്ട് ചിതറി പോകുകയാണ്, ബാത്റൂമിലേ കണ്ണാടിയുടെ മുൻപിൽ എന്നെ നോക്കുമ്പോ എന്നോട് തന്നെ ഇത്രയും വെറുപ്പ് തോന്നിയ നിമിഷം ഞാൻ ഇത് തന്നെയെന്ന് ഓർത്തു കണ്ണിൽ നിന്നും ചോര ഒഴുകുകയാണ് .

നിഖിലിന്റെ ജോലിയുടെ സൗഭാവം വിവാഹത്തിന് മുൻപേ തനിക്ക് നന്നായിട്ട് അറിയാവുന്നതാണ്. എന്നിട്ടും അവനോടു വിരക്തി തോന്നാൻ കാരണം കേവലം അർജ്ജുന്റെയൊപ്പം വന്യമായി രമിക്കുമ്പോൾ കിട്ടിയിരുന്ന ആ പ്ലെഷർ അല്ലെങ്കിൽ സ്വന്തം ഇണയെ ചതിക്കുമ്പോ കിട്ടുന്ന ഒരു തരം മൃഗീയമായി ലഹരി. ഇത് രണ്ടും ചേർന്നുകൊണ്ട് ഇന്ന് തന്റെ മനസിന്റെ ക്വാളിറ്റി യെ നെഗറ്റീവ് ആയി ബാധിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് സ്വയം മനസിലാക്കുമ്പോ…..

ഞാൻ ബാത്റൂമിലെ കണ്ണാടിയുടെ വക്ക്‌ പൊട്ടിയ കൂർത്ത മുനമ്പിൽ കൈകോർത്തു കൊണ്ട് എന്നെ തന്നെ ശിക്ഷിക്കാൻ ചൂണ്ടു വിരൽ ചേർത്തമർത്തി.

പല്ല് കടിച്ചുകൊണ്ട് കണ്ണുമടച്ചുകൊണ്ട് എനിക്ക് ഈ വേദന അനുഭവിക്കണം. ചോര വാഷ്ബേസിൽ ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു. എനിക്കിപ്പോ വേദനതീരെയില്ല. പക്ഷെ എന്നെ സ്വയം മനസിലാക്കി തന്ന ഈ നിമിഷത്തെ മറന്നുകൊണ്ട് മനസ് പഴയ കാര്യങ്ങളിലേക്ക് ചലിച്ചു. നിഖിലിനെ ആദ്യമായി കണ്ടതും…..ഞാൻ മനസ്സിൽ ആഗ്രഹിച്ച പുരുഷനെ സ്വന്തമാക്കാൻ അവനെ ഇഷ്ടമാണെന്നു ആദ്യം പറഞ്ഞതും വീട്ടുകാരെ ധിക്കരിച്ചു വിവാഹം ചെയ്തതുമെല്ലാം …..

എന്റെ താല്പര്യങ്ങൾ മനസിലാക്കി എന്നെ പൈന്റിയിങ് ക്ലാസിനു അയച്ചപ്പോൾ ഞാൻ ഇത്രയധികം ഭാഗ്യവതിയാണോ എന്നുമാലോചിച്ചു സന്തോഷം കൊണ്ട് കരഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ അവിടെ നിന്നും അർജുൻ എന്ന കഥാപാത്രം എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ആദ്യം സുഹൃത്തായും പിന്നെ എന്റെ മനസിലെ ഒഴിമുറിയിലേക്ക് വാടകക്കാരനായും കടന്നു വന്നു.

അവന്റെയൊപ്പമുള്ള നിമിഷങ്ങൾ എനിക്കൊരുതരം സെല്ഫ് റിലാക്സേഷന് ആയിരുന്നു. ഇവിടെ അധികമാരും സംസാരിക്കാൻ ഇല്ലാതെ ടീവിയും വീടും നിഖിലിന്റെ പട്ടിയും മാത്രമുള്ള ദിവസങ്ങൾ എനിക്ക് മടുത്തിരുന്നു.!

പലപ്പോഴും രാത്രികൾ തനിച്ചായിരുന്നപ്പോൾ ഒരിക്കൽ എന്തിനോ അർജുനെ ഡിന്നറിനു വിളിക്കാൻ തോന്നി. അവനോടപ്പം പല വിഷയങ്ങൾ രാവ് മായും വരെ സംസാരിക്കുമ്പോ എന്റെ വിരസത മറയുന്നതു ഞാൻ അറിഞ്ഞപ്പോൾ അത് ദിനംപ്രതി ശീലമാകുകയും ചെയ്തു.

അവനോടുള്ള കംഫോര്ട് സോൺ കൊണ്ട് രാത്രിയിലെ തെരുവുകളിലൂടെയുള്ള നടത്തം ഞാൻ ആസ്വദിച്ചിരുന്നു. ആ മഴയുള്ള രാത്രിയിൽ കൈകോർത്തു നനഞ്ഞു മുറിയിലേക്ക് വന്ന ഞാൻ അവന്റെയൊപ്പം തുണി മാറുമ്പോ അവനു മാത്രം ആണോ നിയന്ത്രണം നഷ്ടപെട്ടത്?!!! അല്ല!!

ആ നശിച്ച നിമിഷത്തിൽ ഒരു ഭാര്യയെന്ന് മറന്നുകൊണ്ട് പ്രായത്തിൽ എന്റെ ഇളയവനായ അവന്റെയൊപ്പം തുടങ്ങിയ ആ അനുഭൂതി. പിന്നെ അതില്ലാതെ ഒരു രാത്രിയും ഉറങ്ങാൻ കഴിയില്ലെന്നും ആയി.

മുഖം കഴുകി കണ്ണ് വല്ലാതെ ചുവന്നിരിക്കുന്നു. നിഖിൽ വരും മുന്നേ ഇറങ്ങണം, ഇനിയും അവന്റെയൊപ്പം കഴിഞ്ഞുകൊണ്ട് അവനെ ചതിക്കുന്നതിൽ എന്തർഥമാണ് ഉള്ളത്?! അതും ഒരു ജീവനും വയറ്റിൽ വെച്ചുകൊണ്ട് ?!!

ജീൻസും ടീഷർട്ടും ജെർക്കിനും ധരിച്ചു. ഷൂസ് നല്ല റ്റയിറ്റ്.എങ്കിലും അത് ഞാനിട്ടു. മൂന്നാറിലെ അർജുന്റെ പപ്പയുടെ റിസോർട്ടിലേക്ക് ആണ് ഇപ്പൊ പോകുന്നത്. പാക്ക് ചെയ്തു വെച്ച എന്റെ ബാഗുമെടുത്തിറങ്ങി. വാതിൽ ലോക്ക് ചെയ്തു ചാവി മുകളിലെ തട്ടിൽ വെച്ചു. ഗേറ്റിന്റെ അരികെ എത്തിയപ്പോൾ ഇരുട്ടിൽ റോഡിന്റെ അങ്ങേ വശത്തു നിഖിൽ ഹെല്മെറ്റിട്ട ആ ബൈക്കുകാരനോട് സംസാരിക്കുന്നു. എനിക്ക് മനസിലായി അത് അർജുൻ ആണ്.

ഇരുവരെയും കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് വീണ്ടും മനസ് മാറുന്നത് പോലെ തോന്നി. രണ്ടു സൂര്യൻ ചേർന്ന് താമരയെ നോവിക്കുന്നപോലെ. ഞാൻ വേഗം നടന്നു വീടിന്റെ അരികിൽ ഉള്ള ടെലിഫോൺ ബൂത്തിൽ മറഞ്ഞു നിന്നു.

നിഖിൽ നടന്നു ഗേറ്റിന്റെ അടുത്തെത്തി. എന്നെ എന്റെ ഭാഗ്യത്തിന് കണ്ടില്ല. അവൻ അർജുനോട് വഴിയെന്തോ പറഞ്ഞു കൊടുത്തതാവാം. വീടിന്റെ മുൻപിൽ ഒത്തിരി നേരം അവന്റെ ബൈക്ക് കണ്ടപ്പോൾ എന്താണ് എന്ന് ചോദിച്ചതുമാകാം.

നിഖിൽ വാതിൽ ഇരുവശത്തേക്കും തുറന്നു അകത്തു കയറിയപ്പോൾ ഞാൻ കറുത്ത ഷാൾ തലയിൽ ഇട്ടുകൊണ്ട്, റോഡിനു കുറുകെ നടന്നു. അർജുന്റെ ബൈക്കിനു പിറകിൽ കയറികൊണ്ട് അവനെ കെട്ടിപിടിച്ചു.

ലിസ്സി ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോകാമോ അർജുൻ?!!

എന്ത് പറ്റി ഇപ്പൊ …..നിനക്ക്?!

പറയുന്നത് കേൾക്ക് അർജുൻ. ഒക്കെ.. കാം ഡൌൺ മധുസ്മിത.

ഞാൻ മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു. ഈ കുഞ്ഞിനെ എനിക്ക് വേണ്ട. ഒപ്പം അതില്ലാതെയാകുമ്പോ അർജുനെയും എന്റെ ജീവിതത്തിൽ നിന്നും ഒഴിവാക്കണം. പൊട്ടിയ മനസുമായി ……അര്ജുന്റെയൊപ്പം കഴിയുമ്പോ ഓരോ നിമിഷവും രാവിലെ കണ്ണ് തുറന്നാൽ മനസിലേക്ക് വരുന്ന നിഖിലിന്റെ മുഖം അതാലോചിക്കുമ്പോഴേ …. മരണത്തിലേക്ക് ഉള്ള ദൂരം കുറയുന്നപോലെ ….താങ്ങാൻ കഴിയുന്നില്ല!

ഞാൻ ചെയ്ത ഈ തെറ്റ്….നിഖിലിനും എനിക്കും ഇടയിൽ ഉണ്ടായ ഇമോഷണൽ ഡിസ്കണക്ഷൻ കൊണ്ട് ഉണ്ടായതാണെന്ന് അവനു മനസിലാക്കാൻ കഴിയുമോ??!! കാമത്തിന് വേണ്ടിയാണെന്ന് ഏതൊരു മലയാളിയെയും പോലെ അവനും ചിന്തിക്കുമോ!

രണ്ടായാലും നിഖിലിനോട് പറയണം.ഇത്രയും നാൾ പറയാതെ ഇരുന്നത് തന്നെ അതിലും വലിയ തെറ്റാണു…

അവനു മനസിലായെങ്കിൽ അവൻ എനിക്ക് മാപ്പ് തന്നോളും. ഇനി തന്നില്ലെങ്കിലും അർജ്ജുന്റെയൊപ്പം ഒരു ജീവിതം വേണ്ട!!! കാരണം ഒരു ജീവനെ ഇല്ലാതാക്കിയെന്ന തോന്നൽ അപ്പോഴുമെന്നെ വേട്ടയാടും.

രണ്ടായാലും ഇനി എന്റെ ജീവിതം സാധാരണപോലെയാവില്ല എന്ന് മാത്രമെനിക്കറിയാം…

ഏട്ടാ ഈയാഴ്ച വരുന്നുണ്ടോ ?

നീ ഉറങ്ങീലെ വാവേ ?

ഉഹും…

അതെന്തേ ? അമ്മയുടെ അച്ഛന്റെ പഠിപ്പികുട്ടി ഉറങ്ങാതെ ഇരിക്കണേ ?

അറീല എന്തോ പോലെ !

സമയം ഒരുമണിയായി… ഉറങ്ങാൻ നോക്ക്!

അപ്പൊ ഏട്ടൻ ഉറങ്ങണ്ടേ..

ഇത് ഹോസ്റ്റൽ അല്ലെ.. ഇവിടെ ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണ്..

ഏട്ടൻ വരുമോ പറ…🙂

എന്തിനാ ഇപ്പൊ വന്നിട്ട് ? ഇവിടെയാണ് ഒന്നുടെ സുഖം നിന്റെ കുശുമ്പ് കേട്ട് മടുത്തു ഞാൻ.

അങ്ങനയൊന്നുല്ല…😥

രണ്ടാഴ്ച ആയില്ലേ പോയിട്ട്. അച്ഛമ്മ ചോദിച്ചു നാളെ വെള്ളിയാഴ്ച അല്ലെ എന്റെ കുട്ടി വരുമൊന്നു….

ഇല്ലാന്ന് പറ.! പ്രൊജക്റ്റ് വർക്ക് ഉണ്ട്.

ഉറപ്പാണോ ?!

ഉം!!!

എങ്കിലേ എനിക്കൊരുകാര്യം പറയാൻ ഉണ്ട്!!

എന്തെ ?

ഏട്ടാ. നിഥിലി ചേച്ചിയുടെ നിശ്ചയം ആണ് ഈയാഴ്ച.

ഏട്ടാ……

ഉം.

ഏട്ടനെ വിഷമിപ്പിക്കാൻ അല്ലാ ഞാൻ പറഞ്ഞെ…

എനിക്ക് കേൾക്കണ്ട…ഒന്നും.

ഏട്ടാ…….

എന്താണ്ടി പൊട്ടി.

ഒന്നുല്ല പോ….

ഫോൺ ഞാൻ സൈഡ് ടേബിളിൽ വെച്ചുകൊണ്ട് എന്റെ ഏട്ടനെ മനസിൽ വിചാരിച്ചോണ്ട് ടെഡി ബിയറിന്റെ മൂക്കിൽ ഞാൻ എന്റെ മൂക്ക് കൊണ്ട് ഉരച്ചു.

ഓർമ വെച്ച നാൾ മുതൽ. രണ്ടാളും ഉടക്കാണ്. തൊട്ടതിനും പിടിച്ചതിനും വാശിയാണ്. ഞാനും അവനും (ഇനി അവൻ എന്നാണ് ഞാൻ വിളിക്കാൻ

പോണേ.) ഒരിക്കലും ചേരില്ല എന്നാണ് കൃഷ്ണ പണിക്കർ ഞങ്ങളുടെ നാളുകളുടെ ഫലം നോക്കി പറഞ്ഞത്.

അച്ഛമ്മയ്ക്ക് ഏട്ടനെ ആണിഷ്ടം. അമ്മ മറ്റൊരാളുടെ കൂടെ പോയതിനു ശേഷം അച്ഛനും അധികം ഞങ്ങൾ രണ്ടാളോടും മിണ്ടാറും ഇല്ല. അച്ഛന്റെ കുടി കാരണം നല്ലപോലെ വെറുത്തിട്ട് ആണ് അമ്മ പോയത്. എന്നിട്ടും അച്ഛൻ കുടി ഇതുവരെ നിർത്തിയിട്ടില്ല. ഞാനും ഏട്ടനും അമ്മയുടെ പുതിയ ഭർത്താവിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ഇടയ്ക്ക് പോകാറൊക്കെയുണ്ട്. അത് കൊണ്ടും കൂടെയാണ് അച്ഛനെ ഞങ്ങളെ അത്ര പിടിക്കാത്തെ..

അവനും ഞാനും തമ്മിൽ 4 വയസ്സിന്റെ വ്യത്യാസം ഉണ്ട്. ആള് എഞ്ചിനീയറിംഗ് 4 വര്ഷം പഠിക്കുന്നു, ആഴ്ചയിൽ ഒരിക്കൽ വരേണ്ടതാണ്, പക്ഷെ ഇപ്പൊ മൂന്നാഴ്ച ആയി വന്നിട്ട്. വീടിന്റെ തൊട്ടയല്പക്കം ആയിരുന്ന നിഥിലി ചേച്ചിയുമായി ഏട്ടന് 10ആം ക്‌ളാസ് മുതലേ പ്രേമം ആയിരുന്നു, ഇത്രേം ക്യൂട് ലൂക്കും ബോഡിയും ഉയരവും ഉള്ള ഏട്ടനെ തേച്ചിട്ടാണ് ആ വിഡ്‌ഢി കൂശ്മാണ്ടം മൂന്നു മാസം മുൻപ് ഏതോ ഒരു അമേരിക്കാ കാരനു സമ്മതം മൂളിയത്.

പക്ഷെ എനിക്കെന്റെ ചെക്കനെ അങ്ങനെ ഉള്ളിൽ പൊട്ടി കരയുന്നത് അറിഞ്ഞത് മുതൽ ഞാൻ തനിച്ചു വിടുമോ ?

ഉഹും…❤️❤️

അന്നുമുതൽ അവനോടു ഒടുങ്ങാത്ത ഒരു സ്നേഹം എനിക്ക് തോന്നി. അതാദ്യം പ്രണയമാണ് എന്നൊന്നും എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു. പക്ഷെ അവൻ ബാത്‌റൂമിൽ ഒക്കെ ചെന്നാൽ കുറെ നേരം ഷവറിൽ ഇങ്ങനെ നില്കും. ഞാൻ ഒത്തിരി തവണ വിളിച്ചാലേ കതക് തുറക്കൂ. ആശാൻ സിഗരറ്റു വലിയും തുടങ്ങി. വെള്ളമടിയുടെ ദൂഷ്യവശം അറിയാവുന്നത് കൊണ്ടാണോ എന്തോ എന്റെ ഭാഗ്യത്തിന് അതില്ല.

നാട്ടിലെ കൂട്ടുകാരുടെ കുത്തുവാക്കും പഴിയും എല്ലാം കേൾക്കാൻ പേടിച്ചാണ് അവനിപ്പൊ ഇങ്ങോട്ടാധികം വരാത്തത് തന്നെ, എല്ലരെം ഫേസ് ചെയ്യാൻ മടി. സൊ ഞാനും അവനെ അങ്ങനെ മിസ് ചെയ്യണ്ടേ സ്‌ഥിതിയായി. സിഗരറ്റ് വലി കൂടിയപ്പോ ഞാനും അവനും തമ്മിൽ വീണ്ടും തെറ്റാൻ തുടങ്ങി.

പക്ഷെ എന്റെയുള്ളിൽ, അവനോടുള്ള സ്നേഹം പതിന്മടങ്ങു കൂടുകയാണ് ചെയുന്നത്, അവനെ കാണാതെ ഉറങ്ങാൻ കഴിയാത്ത അവസ്‌ഥ. ഞാൻ എന്റെ സ്വന്തം മുറിയിൽ അവന്റെ ഫോട്ടോസ് നൊക്കിയിരുന്നുകൊണ്ട് നേരംവെളുപ്പിക്കും. ചിലപ്പോ അവൻ നിഥിലിയെ ഓർത്തു കരയുന്നുണ്ടാകുമോ എന്നോർത്ത് ഞാൻ രാത്രി മെസ്സേജ് അയക്കുക. നഷ്ടപെട്ടതോർത്തു കരയാൻ ആണല്ലോ അവനു പ്രിയം. അല്ലതെ അടുത്തുള്ളതിനെ ആർക്കും വേണ്ടല്ലോ. ഇന്നും അതാണ് ഉണ്ടായത്.

കമഴ്ന്നു കിടന്നു കണ്ണ് പതിയെ അടയുമ്പോ 16 വയസ്സിന്റെ ബുദ്ധിയിൽ എനിക്കൊരു ബുദ്ധി തെളിഞ്ഞു. 😜

ഞാൻ വീണ്ടും ഫോൺ വാട്സാപ്പ് എടുത്തു.

ഏട്ടാ

നീ ഉറങ്ങീലെ ഇനിയും!?

ഉഹും!!

നേരം രണ്ടു മണിയായി പെണ്ണെ!

എനിക്ക് നാളെ ലീവ് ആണ് ഏട്ടാ..

ഏട്ടനോട് ഒരു കാര്യം പറയാൻ ഉണ്ട്.

എന്താണാവോ!

ഏട്ടാ ഈയാഴ്ച നമുക്ക് എന്റെ ഫ്രണ്ട് ന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ഒന്ന് പോകാം.

എന്താണാവോ അവിടെ പോയിട്ടിപ്പോ.

ഏട്ടനാദ്യം സമ്മതിക്ക്…

ഉഹും ഞാൻ വരില്ലന്നു പറഞ്ഞല്ലോ

എങ്കിൽ വരണ്ട! പോ 🙄

ഞാൻ വീണ്ടും ഫോൺ വലിച്ചെറിഞ്ഞിട്ട് തലയിണയിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി തലയിണ നനഞ്ഞപ്പോൾ ഞാനൊന്നൂടെ കണ്ണുകൾ ഇറുകെയടച്ചു….

ഫോൺ തേനീച്ച മൂളും പോലെ മൂളി വിറച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…

ആരാണെന്നറിഞ്ഞിട്ടും ഞാൻ എടുക്കാൻ പോയില്ല, വീണ്ടും അതെ മൂളൽ.

ഞാൻ എടുത്തു.

എനിക്ക് ഉറങ്ങണം…🙃

ഇത്ര നേരത്തെയോ വാവക്കുട്ടി….🥰

വേണ്ട എന്നെ വാവക്കുട്ടി വിളിക്കണ്ട.😏

പിന്നെന്തേ എന്റെ മുത്തിനെ വിളിക്കണ്ടേ…😘

വേണ്ട ഒന്നും വിളിക്കണ്ട.

നിനക്കോര്മയുണ്ടോ കഴിഞ്ഞ തവണ ഞാൻ വന്നപ്പോ ഉണ്ടായത്….🤓

ഞാൻ വിരൽകടിച്ചുകൊണ്ട് കട്ടിലിലേക്ക് മലർന്നു….

എന്റെ ശ്വാസം പടാ പടാ ന്ന് മിടിക്കാൻ തുടങ്ങി…..

വാവക്കുട്ടി…..😌

ഏട്ടാ……

അന്ന് നിനക്ക് ശെരിക്കും സുഖിച്ചോ പറ…

ഉം…. ഞാൻ കണ്ണടച്ചുകൊണ്ട് മൂളി.

നാളെ വന്നിട്ട് ഒന്നുടെ നോക്കാം അല്ലെ?

ഛീ വേണ്ട…. എനിക്ക് എന്തൊപോലാ..😁

വാവക്കുട്ടി…..😛

നീ കൊച്ചു പെണ്ണാണ് എന്നാ ഞാൻ വിചാരിച്ചെ…..😌

ഏട്ടൻ അത് പറയുമ്പോ എന്റെ തുടകൾ നനഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു….

നീയെന്തിനാ അന്ന് അങ്ങനെ ചെയ്തേ….

അത്… അത്… ഏട്ടന് അത്ര ദേഷ്യമായിരുന്നല്ലോ ഞാൻ ആ സിഗററ്റുമൊത്തം ഫ്‌ളഷ് ചെയ്തപ്പോ

അവൾ എന്നെ തേച്ചതിൽ പിന്നെ തുടങ്ങിയതല്ലേ മോളെ…..

ഓ ഇപ്പൊ ചുണ്ടത് പിന്നെ എന്താണാവോ….

വാവക്കുട്ടി. സത്യം പറ നീയെവിടെയാ..??

ഹഹ, ഞാൻ എന്റെ മുറിയിലുണ്ട്, ഏട്ടൻ കഴിഞ്ഞ ബർത്ഡേയ്ക്ക് വാങ്ങിച്ചു തന്നില്ലേആ ചുവന്ന കരടികുട്ടനെ പിടിച്ചുകൊണ്ട്…..

കരടികുട്ടനെ കടിച്ചു നോവിച്ചാൽ ഉണ്ടല്ലോ….

അയ്യോ !! ഏട്ടൻ സത്യം പറ, എവിടെയാ ഉള്ളേ.

വാവക്കുട്ടി. സത്യം പറഞ്ഞാ എനിക്ക് നിന്നെ ഫേസ് ചെയ്യാൻ വയ്യ.

അതിനെന്താ. എന്റെ ഏട്ടന്റെ കൂടെയല്ലേ…..

വേണ്ട വാവക്കുട്ടി, ഇതൊന്നും ശെരിയല്ല.

അതെന്തേ..!!!

നീ……..എന്റെ പെങ്ങളൂട്ടി അല്ലെ?! 😚

ആണോ..🧐

അന്ന് രാത്രി എന്നെ തുണിയില്ലാതെ കണ്ടപ്പോ ഇത് തോന്നീല്ല ?? 😊

തോന്നി………..😕

പക്ഷെ എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ ആയില്ല, താജ്മഹലിന്റെ മുന്നിൽ നമ്മൾ ആദ്യം നോക്കിപോകില്ലേ അതുപോലെ ഞാൻ ഭ്രമിച്ചു പോയി, എനിക്ക് കണ്ണെടുക്കാൻ തോന്നിയില്ല.

നീയെന്തിനാ വാവേ… അന്ന് നിനക്ക് എന്താ പറ്റിയെ……

അത് ഒരാള് ഒരു പാക്കറ്റ് സിഗരറ്റ് പോയതിനു അത്രയ്ക്കും ദേഷ്യം പിടിച്ചു നിൽക്കുമ്പോ ഒന്നു പറഞ്ഞിട്ടും കേൾക്കാതെ ബാല്കണിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു നിന്നില്ലേ….

അന്നേരം എന്റെ ഏട്ടനെ ഞാൻ ഒന്ന് തണുപ്പിക്കാൻ ചെയ്തതല്ലേ.. എന്തിനാ ചെയ്തേ ന്ന് ചോദിച്ചാൽ എനിക്കറീല…. ചിലപ്പോ കുട്ടിത്തം ആവാം.

പക്ഷെ ഞാനത്ര കുട്ടിയല്ല എന്നല്ലേ ഏട്ടൻ പറഞ്ഞെ…..

അതിനു ശേഷം ഞാൻ ഉറങ്ങീട്ടില്ല… കണ്ണടച്ചാൽ എന്റെ വാവക്കുട്ടിയാണ് മനസ്സിൽ……

ശോ ഞാൻ വീണ്ടും നാണിച്ചു കണ്ണുകൾ ഇറുകെയടച്ചു….വേണ്ടായിരുന്നു ഇപ്പൊ തോനുന്നു……

ഹഹ… ഇത്രയും പെർഫെക്റ്റ് ബോഡി ആണോ വാവക്കുട്ടി നിന്റെ….

എനിക്കറീല്ല……

സത്യം പറഞ്ഞാൽ എനിക്ക് അന്ന് നിന്നെ….

ഹഹ ഞാൻ വീണ്ടും കട്ടിലിൽ കിടന്നുരുണ്ടു…..

ഇത്ര ദൂസം ഞാൻ മെസ്സേജ് ചെയ്തിട്ടും വിളിച്ചിട്ടും എന്തെ എടുക്കാഞ്ഞേ… അത്രേം തിരക്കാണോ സാർ…!??

അല്ല വാവേ, കുറ്റബോധം അതിടയ്ക്ക് ഇങ്ങനെ വരും. പറ്റുന്നില്ല, നിഥിലിയെ പിരിഞ്ഞതല്ല എന്നെ ഇപ്പോ വെദനിപ്പികുന്നത് പെങ്ങളാണ് എന്നറിഞ്ഞിട്ടും…..

അയ്യോ!! അതിനു ഒന്നും ഉണ്ടായില്ലാലോ…

പാല് കുടിച്ചില്ലേ… തേൻ കുടിച്ചില്ലേ ??? അത് പോരാ ??? 🙈

ഛീ.. എന്റെ ഏട്ടൻ ചീത്തയാ……😋

അപ്പൊ എന്തിനാ മിണ്ടാതെ കട്ടിലിൽ കിടന്നു സുഖിച്ചിരുന്നത്……

ഏതു പെണ്ണാണ് ഇഷ്ടമല്ലാത്തത്….കാമുകൻ രസിച്ചു നക്കിത്തന്നാൽ വേണ്ടാന്ന് പറയുക..??

വാവക്കുട്ടി…ക്ക് എങ്ങനെ അറിയാം??

ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്….

വീഡിയോ ആണോ…..

ഉഹും….

പിന്നെ….

നേരിട്ട്

അയ്യോ ആരുടെ…. നിഥിലി ചേച്ചിയുടെ…. പൂവിൽ……ഏട്ടൻ നക്കുന്നത്

കള്ളി….. എപ്പോ

കുറെ മുൻപ്……

എന്നിട്ട്

നിഥിലി ചേച്ചി സുഖിച്ചു പുളയുന്നത് കണ്ടപ്പോ ചേച്ചിയുടെ മുഖത്തെസന്തോഷം കണ്ടപ്പോ എനിക്കും വേണം തോന്നി.

ഹാ എന്തൊക്കെ ചെയ്തിട്ടെന്താ..

വേണ്ട ഏട്ടാ… ഇനി അതേകുറിച്ചോർക്കണ്ട…. ഇനിയും വിലപ്പെട്ട കണ്ണീരു വെറുതെ ബാത്രൂം ടൈൽസ് ഇല് ഒഴുകിയപൊലെ കളയാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല.

വാവക്കുട്ടി….

ഉം…..

നീയെന്നെ അത്രക്ക് ഇഷ്ടപെടുന്നുണ്ടോ……..

ഇല്ല!!

പിന്നെ ??

ഏട്ടാ…

നാളെ വരാമോ പറ.

വരാം മുത്തേ….,

ഉം ലാസ്‌റ് വലിക്കുന്ന സിഗരറ്റാണ് ആണ്. എന്ജോയ് ചെയ്ത വലിച്ചോ….

അയ്യോ ചതിക്കല്ലേ……

എന്തെ… നിഥിലി ചേച്ചി നഷ്ടപെട്ടപോ അല്ലെ വലി തുടങ്ങിയത്. അത് മറക്കാൻ വേണ്ടി ഇനിയെന്തിനാ…എന്റെ ഏട്ടന് ?!

ശെരി. വലിക്കില്ല.

പ്രോമിസ്…..

കളഞ്ഞോ അത്?!

കളഞ്ഞു പൊന്നെ….

ഉമ്മാ…..😚😚😚😚

ഉമ്മാ…..വാവക്കുട്ടി….😚😚😚

രാത്രി…മഞ്ഞ്…മഴ ഇതെല്ലം ഈ യാത്രയെ കൂടുതൽ സുഖകരമാക്കികൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. കെ ആർ ടി സി പതിയെ വളഞ്ഞും ചരിഞ്ഞും ചുരം കയറിക്കൊണ്ടിരുന്നു. വാച്ചിലെ സമയം നോക്കി, 8 മണി കഴിഞ്ഞു, ഇത്ര നേരം കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന വല്യമ്മച്ചിയുടെ കഥകൾ എല്ലാം കേട്ടിരിക്കുമ്പോ സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല. വല്യമ്മച്ചി അവരുടെ മകളെ

കാണാൻ ചെന്നിട്ട് തിരിച്ചു വരുന്ന വഴിയാണ്. ഞാൻ എങ്ങോട്ടാണ് പോകുന്നത് എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോ എനിക്ക് നുണപറയേണ്ടി വന്നു. അവർക്ക് അത് ചിലപ്പോ അംഗീകരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞെന്നു വരില്ലെന്ന തോന്നൽ കൊണ്ട് തന്നെയാണ്.

മഴയുടെ ശബ്ദം കനക്കുന്നു, റോഡിലേക്ക് നോക്കുമ്പോ വണ്ടികൾ കുറവായി തുടങ്ങി. സീറ്റിൽ ഇപ്പൊ തനിച്ചാണ്, മാത്രമല്ല അടുത്തും അധികമാരും ഇല്ല.

മഴ ചാറ്റൽ നനയാതെ ഇരിക്കാൻ ഒന്നുടെ സീറ്റിന്റെ ഇങ്ങേയറ്റത് ഇരുന്നു. ഫോൺ ഇത്ര നേരം ബാഗിൽ ആരുന്നു, ആരേലും വിളിച്ചോ ന്നു പോലും നോക്കിയില്ല, ഞാൻ ഒന്ന് സ്ക്രീൻ തുറന്നപ്പോൾ. വാട്സാപ്പിൽ സർഗ്ഗയുടെ മെസ്സേജ്.

“മീര, എവിടെയെത്തി ?” അയച്ചിട്ട് അധികനേരം ആയിട്ടില്ല.

“ലക്കിടി….”

അവളുടെ വാട്സാപ്പ് ഡിപി ഞാൻ ഒന്നുടെ എടുത്തു നോക്കി. മൊട്ടകുട്ടിയുടെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചു കൊണ്ടുള്ള സെൽഫി.

ഞാൻ അത് കുറെ നേരം നോക്കിയിരുന്നു. മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു കണ്ണ് സർഗയുടെ പോലെതന്നെയാണ്. എപ്പോഴും നനവുള്ള കണ്ണുകൾ. കഥകൾ പറയുന്ന കണ്ണുകൾ.

ഹെഡ്സെറ്റ് കണക്ട് ചെയ്തു എന്റെ പ്ലേലിസ്റ്റ് പാടിത്തുടങ്ങി.

വിശാലിന്റെ ഓർമ്മകൾ എന്ന് ഞാൻ ഓമനപ്പേരിട്ട് വിളിക്കാൻ കൊതിക്കുന്ന പാട്ടുകൾ ആണിവ … അതങ്ങനെയാണ് ചില പാട്ടുകളും അത് നമ്മൾ ആദ്യമായി കേട്ട സന്ദർഭവും എല്ലാം വീണ്ടും കേൾക്കുമ്പോ നമ്മെ ഓര്മപെടുത്തും. ചിലപ്പോ കണ്ണടച്ച് കരയാനും, മനസിന്റെ ചുവരിൽ കോറി വരക്കാനും എല്ലാം നമുക്ക് തന്നെ തോന്നുന്ന പാട്ടുകൾ…

ഞാൻ കണ്ണടച്ചുകൊണ്ട് ആ തണുപ്പിൽ വിറക്കുന്ന എന്റെ മനസിനെ പതിയെ താരാട്ടു പാടി ഉറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

വിശാൽ….

കോളേജിൽ എനിക്കേറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടവൻ ആയിരുന്ന, ഇപ്പോഴും എനിക്കേറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട എന്റെ സ്വന്തമല്ലാത്ത എന്റെ കാമുകൻ.

അവന്റെ മുഖം മനസിലേക്ക് വരുമ്പോ കോളേജിലെ വേനലവധിക്ക് ഞാൻ ഹോസ്റ്റലിൽ തന്നെ നിക്കാൻ തീരുമാനിച്ച ആ ദിവസങ്ങൾ ആണ് ഇപ്പോഴും ആദ്യം എത്തുന്നത്. ക്യാന്റീനിൽ തനിച്ചിരുന്നു കഴിക്കുന്ന എന്റെ ക്‌ളാസിലെ തന്നെ ഞാൻ സംസാരിച്ചിട്ടില്ലാത്ത, ഒരു വിദ്യാർത്ഥി.

ഈ വെകേഷനും അവൻ എന്തെ പോകാഞ്ഞത് എന്നറിയാനുള്ള ക്യൂരിയോസിറ്റി കാരണമാണ്. അന്ന് അവനോടു സംസാരിച്ചത്. പക്ഷെ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോൾ പിന്നെ ഞങ്ങൾക്ക് എന്തെ ഇത്ര നാളും സംസാരിച്ചില്ല എന്ന തോന്നൽ ആയിരുന്നു, രണ്ടു പേർക്കും.

നേരിട്ട് കണ്ടു കണ്ണിൽ നോക്കി സംസാരിക്കാൻ ആയിരുന്നു വിശാലിന് ഇഷ്ടം, ഫോൺ വിളിക്കാൻ അവനൊട്ടും റെഡി അല്ലായിരുന്നു.

സെക്കൻഡ് ഇയറിൽ ഇരുവർക്കും മനസിലായി പരസ്പരം ഇഷ്ടമാണ് എന്ന്. അവനോടൊപ്പം മേൽക്കൂരയില്ലാത്ത കെട്ടിടങ്ങൾക്ക് ഉള്ളിൽ കൈകോർത്തുകൊണ്ട് സംസാരിക്കുമ്പോഴും, കണ്ണുകളിലൂടെ ചുണ്ടുകളിലൂടെ എനിക്കവനോടുള്ള ഇഷ്ടം ഞാൻ പറയുമ്പോഴും എനിക്ക് വിശാലിനെ കിട്ടിയതിൽ അഭിമാനവും ഒരല്പം അഹങ്കാരവും ഉണ്ടായിരുന്നു.

പാട്ട് നിന്നപ്പോൾ തിരിച്ചു ആ ബസിലേക്ക് ഞാൻ ഓടിക്കയറി,,

“അമ്മാ…”

“എത്തിയോ മോളെ..”

“ഇല്ലമ്മേ.. ഒന്നരമണിക്കൂർ കൂടെ കാണും..”

“ഇവിടെ നല്ല മഴ..കറന്റും ഇല്ല..”

“അച്ഛൻ അടുത്തില്ലേ..അമ്മാ.”

“ഉണ്ട് മോളെ, എത്തിയിട്ട് വിളിക്കണേ..”

പാട്ടുപെട്ടി ഓണാക്കിയപ്പോൾ ഓർമ്മകൾ പിന്നെ വാക മരച്ചോട്ടിലേക്കും എന്റെ മുഷിഞ്ഞ വസ്ത്രങ്ങൾ കൂട്ടിവെച്ച ഹോസ്റ്റൽ മുറിയിലേക്കും എന്നെ എത്തിച്ചു. ചെങ്കൊടിയുടെ താഴെ വിളിച്ച മുദ്രാവാക്യവും എല്ലാം ഉച്ചത്തിൽ എന്റെ ചെവിയിൽ ഉച്ചത്തിൽ മുഴങ്ങി.

വിശാലിന്റെ ഒപ്പം അന്നും ഞാൻ കാന്റീനിൽ നിന്നും ബ്രെക്ഫാസ്റ് കഴിച്ചു നടന്നു വരുമ്പോഴാണ് അപ്രതീക്ഷിതമായി അത് സംഭവിച്ചത്. മൂന്നു ബൈക്കിൽ വടിവാളുമായി വട്ടം ചുറ്റിച്ചുകൊണ്ട് വിശാലിനെ വെട്ടാൻ വാളോങ്ങി. ഞാൻ അവർക്കു മുന്നിൽ നിന്നപ്പോഴും അവൻ എന്നെ തള്ളി മാറ്റി, ആ വാൾമുന അവന്റെ നെഞ്ചിൽ വരച്ചുകൊണ്ട് ചോര പൊടിച്ചു, ഞാൻ കിടന്നു നിലവിളിച്ചപ്പോൾ അടുത്ത വെട്ടിനു വിശാൽ ആരുടേയോ ഭാഗ്യത്തിന് മാറിയതും കഴുത്തിൽ കൊള്ളേണ്ട വെട്ടു തെന്നിമറുന്നതും ഞാൻ കണ്ടു. പെട്ടന്ന് ഓടിക്കൂടിയ വ്ദ്യാര്ഥികളെ പേടിച്ചുകൊണ്ട് ഒടുക്കം അവർ ബൈക്ക് പായിച്ചു പോകുമ്പോ. കാമ്പസ് രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ ഇരുണ്ട മുഖം ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരും തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അവൻ യൂണിവേഴ്സിറ്റി ചെയർമാൻ ആയത് എതിരെ നിന്ന് സ്‌ഥിരമായി ജയിക്കുന്ന നിറമില്ലാത്ത കൊടികൾക്ക് ഒന്നും ദഹിച്ചിട്ടില്ല, ഒപ്പം അവന്റെ തീപ്പൊരി പ്രസംഗം കൊണ്ട്, അടുത്ത വർഷത്തേക്ക് പോലും അവർക്ക് നിലനിൽപ് ഉണ്ടാകില്ല എന്ന പേടി കൊണ്ടും ആകാം, അവരുടെ ശരി നമുക്ക് ചോര. ഇതെന്തു ഋതം!

വിശാലിനെ ഞങ്ങൾ എല്ലാരും ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിച്ചു. ഞാൻ തന്നെ അവനു വേണ്ട ചോരയും കൊടുത്തു. മുറിവ് ആഴത്തിൽ ഉള്ളതാണ്, തുന്നിക്കെട്ടിയെങ്കിലും ഉണർന്നിട്ടില്ല.

കൂടെയുള്ള പെൺകുട്ടികൾ ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് ചെല്ലാൻ ഞാൻ തന്നെ നിരബന്ധിച്ചു, ഒറ്റയ്ക്ക് നോക്കിക്കോളാം എന്ന് ഞാനുറപ്പു നൽകി.

സമയം ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു, അന്നേരം കേട്ട് പരിചയമില്ലാത്ത വാക്കുകൾ ഉരുവിട്ട് നിലവിളിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു പെൺകുട്ടി മുറിയിലേക്കു വാതിൽ തള്ളി തുറന്നു വന്നു, വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളോടെ. കുഞ്ഞു മുഖവും നീളൻ കറുത്ത മുടിയും, വിടർന്ന നനവേറിയ കണ്ണുകളും. ഒരു ചുരിദാർ ആണ് വേഷം

അവന്റെ പേര് വിളിക്കാൻ പോലും ആവതില്ലാതെ കരയുമ്പോഴാണ്, ആ കുട്ടിയുടെ കൂടെ വന്ന പ്രായമുള്ള ഒരു വയസൻ പറഞ്ഞത്, അത് വിശാലിന്റെ പെങ്ങൾ ആണ് എന്നും, അവൾക്ക് ജന്മനാ സംസാരിക്കാൻ കഴിയില്ല എന്നും.

ഞാൻ അരികിൽ നിന്ന് സർഗ്ഗയെ കൈകോർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ട് എന്നെ പരിചപ്പെടുത്തി. അവന്റെ അടുത്ത കൂട്ടുകാരിയെ അവൾക്ക് പരിചയം ഉണ്ടെന്ന് അവളുടെ മുഖഭാവം കൊണ്ടെനിക്ക് മനസിലായി, പക്ഷെ വിശാലിന് ഒരു പെങ്ങൾ ഉള്ള കാര്യം അതെനിക്ക് പുതിയ അറിവായിരുന്നു.

വൈകീട്ട് ആവും വരെ ആ കുട്ടി, നിർത്താതെ കരഞ്ഞോണ്ടിരിക്കുയാണ്, എനിക്ക് എന്ത് പറഞ്ഞു ആശ്വസിപ്പിക്കണം എന്നറിയില്ല, ഞാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നു, പക്ഷെ അതൊന്നും നടന്നില്ല.

ഞാൻ അവന്റെയൊപ്പം ഇരുന്നോളാം സർഗ്ഗയെ തിരിച്ചു ആശ്രമത്തിലേക്ക് ചെന്നോളാൻ പറഞ്ഞപ്പോഴും ആ കുട്ടി കരച്ചിൽ നിർത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ശെരി എങ്കിൽ ഞാൻ അത്താഴം വാങ്ങിക്കാൻ ആയി പുറത്തേക്കിറങ്ങിയപ്പോൾ കൂടെയുള്ള വയസൻ എന്റയൊപ്പം വന്നു, പൈസ ഞാൻ കൊടുത്തോളം എന്ന് പറഞ്ഞു.

തിരികെ വരുമ്പോ സർഗ്ഗയെയും വിശാലിനെയും കുറിച്ച് ഞാൻ അദ്ദേഹത്തോട് ചോദിച്ചപ്പോൾ, അധികം വിവരമൊന്നും തരാൻ അദ്ദേഹത്തിനുമായില്ല. ഉരുൾപൊട്ടലിൽ അമ്മയും അച്ഛനും നഷ്ടപെട്ട ഇരുവർക്കും മറ്റാരുമില്ല.

ഒത്തിരി കഷ്ടപ്പെട്ടാണ്, രണ്ടാളും ജീവിക്കുന്നത്. അവരുടെ മുത്തച്ഛന്റെ കൂടെ ജോലി ചെയ്തിരുന്ന ആളാണ് താനെന്നും ഇടക്ക് പൈസ കൊടുക്കാൻ ചെല്ലാറുണ്ട് എന്നും, അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു നിർത്തി.

ഞാൻ കഴിക്കാൻ നിര്ബന്ധിച്ചപ്പോഴും സർഗ്ഗ ഒരു വറ്റുപോലും കഴിച്ചില്ല. വിശാൽ കണ്ണ് തുറക്കാതെ അവൾക്കൊന്നും കഴിക്കാൻ പറ്റില്ല എന്ന് ഞാൻ മനസിലാക്കിയെങ്കിലും, എനിക്ക് വിടാൻ ഉദ്ദേശം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാൻ വാരിക്കൊടുത്തു നോക്കി. ഉഹും…

പിന്നെ ഞാൻ ഒരല്പം കഴിച്ചു. വിശപ്പിനു വേണ്ടിയല്ല, മറ്റെന്തിനോ. ഞാൻ നിലത്തു കിടന്നപ്പോഴും അവൾ ഉറങ്ങാതെ വിശാലിന്റെ ബെഡിന്റെ താഴെ ഈറൻ കണ്ണുകളോടെ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ഇരുന്നു.

എനിക്കും ആ കാഴ്ച കണ്ടു സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല. എനിക്കും ഒരു അനിയൻ ഉണ്ട്,

അവനിതുപോലെ ആണെങ്കിൽ ഞാൻ ഇങ്ങനെ ആയിരിക്കുമോ ? ഇതുപോലെ നെഞ്ച് പൊട്ടിക്കരയുമോ ? ഒന്നും കഴിക്കാതെ ഒരു പോള കണ്ണടക്കാതെ പറയുമോ അറിയില്ല.

ഒരുപക്ഷെ ഒരു വാക്കുപോലും മിണ്ടാൻ കഴിയാതെ മനസ്സിൽ എല്ലാം ഒതുക്കി ജീവിക്കുന്ന സർഗയ്ക്ക് ഇതാവും ഒരാശ്വാസം. ആവൊ …എനിക്ക് മനസിലാകുന്നില്ല.

അവൾ ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല! രാത്രി മുഴുവനും അങ്ങനെ തന്നെ, ഇടയ്ക്ക് വിശാൽ എപ്പോഴോ കണ്ണ് തുറന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു എന്നെ ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും വിളിച്ചപ്പോൾ, മുറിഞ്ഞ ശബ്ദം കൊണ്ട് അവൾ വിശാലിനെ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.

അവനും തിരിച്ചു സംസാരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ തടഞ്ഞു. മിണ്ടാതെ കിടക്കാൻ ഞാൻ കെഞ്ചി. അവനും കേട്ടില്ല. ബെഡിൽ ചാരി സർഗ്ഗയെ കെട്ടിപിടിച്ചു അവനും കരഞ്ഞു. മോളെ ….. ഒന്നുല്ലടാ….. കരയല്ലേ…….

സർഗയുടെ കണ്ണ് ഒഴുകി ഒഴുകി വിശാലിന്റെ നെഞ്ചിലെ മുറിവിൽ നനയിച്ചു. വെള്ള പഞ്ഞിയിൽ ചോര പാട് പടർന്നപ്പോൾ, ഞാൻ സർഗ്ഗയോട് പറഞ്ഞു മുറിവ് ഉണങ്ങണ്ടേ മോളെ.

സർഗ്ഗ കസേരയിൽ ഇരുന്നു, ഞാൻ അവളോട് പറഞ്ഞത് അവൾക്ക് മനസിലായി തോന്നി. ഞാൻ പയ്യെ കണ്ണുകൾ ഒന്നടച്ചു.

അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ ഡോകട്ർ വന്നു എന്നെ നല്ലപോലെ വഴക്ക് പറഞ്ഞു.മുറിവ് എങ്ങെനയാണ് അനങ്ങിയത് ? ശ്രദ്ധിക്കാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ എന്നും.

ഞാനതും കേട്ട് സർഗ്ഗയെ നോക്കിയപ്പോൾ, ആ പാവം എന്നെ നോക്കി പതിയെ ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ഞാൻ സർഗ്ഗയോട് പറഞ്ഞു. ഭാഗ്യം ഇപ്പോഴാണ് കണ്ണ് ഒന്ന് ഉണങ്ങി കാണുന്നത്. ഏട്ടൻ കണ്ണ് തുറന്നില്ലേ. സമാധാനം ആയല്ലോ, വാ നമുക്ക് എന്തേലും കഴിച്ചിട്ട് വരാം എന്ന്. വിശാൽ അതുകേട്ടു ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു, സർഗ്ഗയോട് പോയി വരാൻ പറഞ്ഞു.

മഴയുള്ള ദിവസം ആയിരുന്നു, ഞാനും കുടയെടുത്തിട്ടില്ല, ചെറുതായി നനഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ അടുത്തുള്ള ഹോട്ടലിൽ നിന്നും കഴിച്ചു, വിശാലിനും ആ പ്രായമുള്ള ആൾക്കുമുള്ള ഇഡ്ഡലി ഞങ്ങൾ പൊതിഞ്ഞെടുത്തു.

ഞാൻ പൈസ കൊടുക്കാൻ നേരം ചില്ലറ ഇല്ലാതായപ്പോൾ സർഗ്ഗ അവളുടെ

പേഴ്സിൽ നിന്നും 100 രൂപ എടുത്തു. അന്നേരം അവളുടെ ഐഡി കാർഡ് താഴെ വീണു. ഞാൻ താഴെനിന്ന് അതെടുത്തപ്പോൾ തോന്നി ഈ കൊച്ചിന് വോട്ടേഴ്‌സ് ഐഡി കിട്ടാൻ ഉള്ള പ്രായം ഒക്കെ ആയോ ? കണ്ടാൽ പറയില്ല.

വിശാലിന് സർഗ്ഗ ഇഡലി പൊട്ടിച്ചു കൊണ്ട് കഴിപ്പിക്കുമ്പോ സത്യത്തിൽ എന്റെ കാമുകന് കാന്റീനിൽ വെച്ച് ഇടക്ക് അങ്ങനെ കൊടുക്കാൻ നേരം വേണ്ടെ മീര, ആരേലും കാണുമെന്നു അവൻ പറഞ്ഞത് ഞാൻ ഓർത്തു.

വിശാലും ഞാൻ അവനെ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്നത് കണ്ടു എന്നോട് കഴിച്ചോ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ ചിരിച്ചു യാന്ത്രികമായി തലയാട്ടി.

രണ്ടു ദിവസം ആ ബെഡിൽ കിടന്നപ്പോളേക്കും മുറിവ് ഉണങ്ങി തുടങ്ങി. ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു, വീട്ടിൽ ചെന്നാലും നല്ലപോലെ റസ്റ്റ് എടുക്കണം, മുറിവ് ശ്രദിക്കണം എന്നൊക്കെ, എന്നോട് പറഞ്ഞെങ്കിലും ഞാൻ സർഗ്ഗയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോ. ഏട്ടനെ അവൾക്ക് പരിചരിക്കാൻ വേണ്ടി ഉഴിഞ്ഞു വെച്ച പോലെയാണ് അവളുടെ കണ്ണുകളും തലയാട്ടലും എനിക്ക് ഉള്ളിൽ ചിരി വന്നിരുന്നു.

ഞാനും വിശാലിന്റെ വീട്ടിൽ തന്നെ കുറച്ചൂസം നിൽകാം എന്ന് വെച്ചു. മാനന്തവാടിയിൽ നിന്നും കുറച്ചു ഉള്ളിലോട്ടാണ്, നിലവിൽ വീട് നോക്കാൻ ഒരു ചേച്ചിയെ ആണ് ഏല്പിച്ചിരിക്കുന്നത്.

സത്യതില് ഞാൻ തിരികെ ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് പോകാം എന്ന് വെച്ചതാണ്, പക്ഷെ സർഗ്ഗ എന്നെ വിട്ടില്ല. എനിക്കും പിന്നെ തോന്നി ഒരാഴ്ച കൂടെ നിന്നിട്ട് വിശാലിന്റെയൊപ്പം തന്നെ ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് പോകാം എന്ന്.

എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചപ്പോൾ, അമ്മയ്ക്കും അച്ഛനും അതിനു സമ്മതവുമായിരുന്നു. ഒപ്പം ഞാൻ വിശാലിന്റെ കാര്യവും ഞങ്ങളുടെ അടുപ്പവും എല്ലാം മുൻപേ പറഞ്ഞിരുന്നു. അച്ഛന് ആണെങ്കിൽ പെൺകുട്ടികൾ അവരുടെ ഇണയെ സ്വന്തമായി തേടണം എന്ന ആദർശം കൂടെയുള്ളത് കൊണ്ടുമാകാം എനിക്ക് അവരോടു എല്ലാം പറയാനുള്ള ധൈര്യവും കിട്ടിയത്.

പക്ഷെ വിശാലിന്റെയും, സർഗ്ഗയുടെയും അടുപ്പം ഓരോ ദിവസം കഴിയുമ്പോഴും എന്റെ ഉള്ളിലെ പ്രണയത്തിന്റെ വലിപ്പം കുറഞ്ഞു വരുന്നപോലെ എനിക്ക് തോന്നി. വിശാലിനെ കുളിപ്പിക്കാനും ഭക്ഷണം കൊടുക്കാനും മരുന്ന് വെക്കാനും എല്ലാം സർഗ്ഗ തന്മയീ ഭാവത്തോടെ പരിചരിക്കുന്നത് ഞാൻ അടുത്ത് നിന്ന് നോക്കി, ഞാനും അവളും അടുക്കളയിൽ ഭക്ഷണം ഉണ്ടാകുമ്പോഴും വിശാൽ ഒന്ന് ചുമച്ചാലോ അനങ്ങിയാലോ അവളോടും അവന്റെ അടുത്തേക്ക്, സത്യതില് എന്റെ മനസ്സിൽ ഞാൻ ആലോചിച്ചു തുടങ്ങി ഈ പ്രണയം എന്ന് പറയുന്ന സാധനം നാണിച്ചു വാതിലിന്റെ പിറകിൽ നോക്കുന്നപോലെ എനിക്ക് തോന്നി.

പക്ഷെ അവർ തമ്മിലുള്ളത് കേവലം ഒരു ഏട്ടനും അനിയത്തിയും തമ്മിലുള്ള ഒരിഷ്ടം മാത്രമല്ല എന്ന് ഞാൻ മനസിലാക്കിയ രാത്രി ആയിരുന്നു അന്ന്. സർഗ്ഗയുടെ ലോകം തന്നെ ഏട്ടനെ ചുറ്റിയാണ് എന്ന് ഞാൻ മനസിലാക്കിയ ആ മഞ്ഞു പെയ്യുന്ന രാത്രി.

വിശാലിന്റെ നെഞ്ചിൽ മുറിവ് ഉണങ്ങിയപ്പോൾ, സർഗ്ഗ വിശാലിന്റെ അരികിൽ കിടന്നുകൊണ്ട് അവളുടെ ഒരു കാലു അവന്റെമേൽ കയറ്റിവെച്ചുകൊണ്ട് കൈകൊണ്ട് ഇറുകെ പൂട്ടിയാണ് കിടക്കുന്നത് ഞാൻ യാദൃശ്ചികമായാണ് അത് കണ്ടതെങ്കിലും അതെന്നെ മറ്റെന്തൊക്കെയോ ചിന്തിപ്പിച്ചു.

അങ്ങനെ ആ കുട്ടിയുടെ മനസ്സിൽ….. അത് ….. ആയിരിക്കുമോ ? ഏട്ടനോട് . ശേ എനിക്ക് തന്നെ എന്നോട് ദേഷ്യം തോന്നി. ഞാൻ എന്തിനാണ് ഇങ്ങനെ ചിന്തിക്കുന്നതെന്നോർത്തുകൊണ്ട്.

പക്ഷെ അതെന്നും ഒരു പതിവ് കാഴ്ചയപ്പോൾ എനിക്ക് വല്ലാതെ ആയി. ഞാൻ വിശാലിനോട് ചോദിയ്ക്കാൻ തോന്നിയെങ്കിലും എനിക്കതിനു കഴിഞ്ഞില്ല.

സർഗ്ഗയുടെ ചെറിയ കണ്ണുകളും മെലിഞ്ഞ ഒതുക്കമുള്ള ശരീരവും എന്റെ കണ്ണിലേക്ക് വരുമ്പോ എനിക്ക് ആ രാത്രി ഉറങ്ങാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. ഞാനപ്പുറത്തെ മുറിയിൽ കട്ടിലിൽ പല രീതിയിൽ കിടന്നു ഉറങ്ങാൻ നോക്കി, കണ്ണിൽ എപ്പോഴും അതെ കാഴ്ച.

അടുത്ത ദിവസം ഞാൻ വിശാലിനോട് പറഞ്ഞു. വീട് വരെ പോകേണ്ട കാര്യമുണ്ടെന്നും ഞാൻ പൊയ്ക്കോട്ടേ എന്നും.

എനിക്കവിടെ നിൽക്കാൻ ആ രാത്രിക്ക് ശേഷം കഴിയുമായിരുന്നില്ല. വിശാൽ സമ്മതം മൂളിയപ്പോൾ ഞാൻ തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് ചെന്ന്, അമ്മയും അച്ഛനും എന്റെ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ ചോദിച്ചതിനോനും എനിക്ക് മറുപടി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാൻ എന്റെ മുറിയിൽ ഒറ്റയ്ക്കിരുന്നു. കുറെ നേരം ഷവറിൽ നിന്ന് കരഞ്ഞു. ആരോടും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

ഒടുക്കം ആ വേദനയിലും ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു. അങ്ങനെ ഒന്നുണ്ടങ്കിൽ സർഗയ്ക്ക് അവൾ മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടക്കുന്ന ആ ഇഷ്ടം അത് തന്നെ നടക്കണം എന്ന്.

വിശാലിനെ പിരിയാൻ എനിക്ക് ആവൊ അറിയില്ല. പക്ഷെ എനിക്കതിനു കഴിയണം. കട്ടിലിൽ കമിഴ്ന്നു കിടന്നു ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു സർഗ്ഗയുടെ വാട്സാപ്പിലെക്ക് മെസ്സേജ് അയച്ചു.

ഞാൻ ഇവിടെയെത്തി, വിശാലിന് എങ്ങനെയുണ്ട് എന്ന്.

അവളും എന്നോട് സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി. നേരിട്ട് സംസാരിക്കാത്തത് എല്ലാം. അവരുടെ പാസ്ററ് എല്ലാം ഞാൻ ചോദിച്ചു മനസിലാക്കി. സൂര്യനെ ചുറ്റുന്ന ചന്ദ്രനെ പോലെയാണ് സർഗ്ഗയെന്നു എനിക്ക് മനസിലായി. അവൾ തന്റെ ഏട്ടനെ കുറിച്ച് പറയുന്ന ഓരോ അക്ഷരത്തിലും പരിശുദ്ധമായ പ്രണയം തന്നെയാണ് എന്ന് അത് വീണ്ടും വീണ്ടും വായിക്കുമ്പോ മനസിലായി തുടങ്ങി.

പക്ഷെ അപ്പോഴും വിശാലിന് അതിനെ കുറിച്ച് വല്ല വിവരവും കാണുമോ എന്ന് ഞാൻ ആലോചിക്കാതെ ഇരുന്നില്ല.

വിശാൽ ഹോസ്റ്റലിൽ തിരിച്ചെത്തിയപ്പോൾ പോലും ഞാൻ നേരിട്ട് കാണാനോ അവന്റെ ഫോൺ എടുക്കാനോ തയാറായില്ല, അവനു ഞാൻ ചേരേണ്ട പെണ്ണല്ല എന്നുള്ള തോന്നൽ എന്നിൽ അത്രയ്ക്കും ഉറച്ചു പോയിരുന്നു.

പക്ഷെ വിശാൽ എന്നെ വിടാൻ ഒരുക്കമായിരുന്നില്ല, അവനെന്നോട് എന്തായാലും അവസാനമായി ഒന്ന് കാണാം എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞപ്പോൾ, എനിക്ക് പൊട്ടിപോകുന്നപോലെ തോന്നി. എന്തായാലും ആ കുട്ടിയുടെ ഇഷ്ടം ഞാൻ അറിഞ്ഞപോലെ വിശാലിനും അറിയണം എന്നത് കൊണ്ട് സംസാരിക്കാൻ ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു ഞാൻ വരാമെന്നു ഏറ്റു.

ഒന്നും പറയാതെ ആവാതെ അവന്റെ മുന്നിൽ കശുമാവിൻ ചോട്ടിൽ നിന്ന, എന്റെ കൈയിൽ സർഗ്ഗ അയച്ച മെസ്സേജ് മാത്രമാണ് ഉള്ളത്, അതിൽ അവൾ ഏട്ടനെ കുറിച്ച് പറയുമ്പോ ഉള്ള വാക്കുകൾക്കുള്ള അർഥം ഒരു പെണ്ണായ എനിക്ക് മനസിലാകുമായിരിക്കും പക്ഷെ വിശാലിന് ? അറിയുമോ ?

ഞാൻ അവനോടു അവസാനമായി പറഞ്ഞു. വിശാൽ ഈ ജന്മത്, സർഗ്ഗയെ വിട്ടുകൊണ്ട് നീ മറ്റൊരാളെ പ്രണയിക്കരുത്. അവൾക്ക് നീ മാത്രമേ ഉള്ളു. നീയെന്നെ എത്രമാത്രം സ്നേഹിക്കുന്നു എന്ന് എനിക്ക് അറിയാം. എനിക്ക് വേണ്ടി നീയും നിനക്ക് വേണ്ടി ഞാനും ജീവൻ കളയുമായിരിക്കും.

പക്ഷെ അതിന്റെയൊക്കെ അപ്പുറത്തും സ്നേഹത്തിനു വ്യപ്തിയും അർഥവും ഉണ്ട്, നീയത് കാണാഞ്ഞിട്ടാണ്.

ഞാൻ പറയുമ്പോ നിനക്കിത്, എന്നോട് ചിലപ്പോ ദേഷ്യമുണ്ടാക്കിയേക്കാം. സാരമില്ല.

നീ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇത് കേൾക്കുന്നത് തന്നെ എനിക്ക് മനസിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളു.

അവൾ തന്നെയാണ് നിന്റെ ഈ ജന്മത്തിലെ പാതി.

വിശാൽ എന്റെ കൈപിടിച്ചുകൊണ്ട് അവന്റെ ഞെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്തു. അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി. ഞാനിത് എങ്ങനെ അവളോട് പറയുമെന്നു നീറി കൊണ്ടാണ് ഓരോ നിമിഷവും ജീവിക്കുന്നത്, അന്തർമുഖനായ എനിക്ക് നീ ഇവിടെ വെച്ച് തന്ന സ്നേഹം പോലും ഞാൻ അവളോട് പറയാതെ ബാക്കിവെച്ച വിങ്ങലുകൾ മറക്കാൻ വേണ്ടിയായിരുന്നു.

ജന്മനാ അവളുടെ നാവു ഞാൻ തന്നെ ആയിരുന്നു, അവൾക്ക് പറയാൻ ഉള്ളത് എല്ലാം ഞാൻ തന്നെ ആയിരുന്നു പറഞ്ഞിരുന്നത്, എന്നിട്ടും എന്റെ കള്ളിപ്പെണ്ണ് അത് മറച്ചു വെച്ചത് കണ്ടിലെ…..

മറച്ചു വെച്ചതാണോ എനിക്കറിയില്ല വിശാൽ.

അതിപ്പോഴും നിന്റെ ചുറ്റിലുമുണ്ട്. മരണം ഒരു നിമിഷം ഞാൻ മുന്നിൽ കണ്ടിട്ടും പതറാതെ നിന്റെ മുന്നിൽ കവചമായി ഞാൻ നിന്നിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ അതിനും മുകളിൽ പ്രാർഥന പോലെ അവളുണ്ട്……

ഒരുപക്ഷെ ഇത് മനസിലാക്കി തരാൻ തന്നെയാകും ഞാൻ നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് വന്നതും, അങ്ങനെ വിശ്വസിക്കാൻ ആണിഷ്ടം എനിക്കിപ്പോൾ…..

കോളേജിന്റെ അവസാന ദിനങ്ങൾ എടുക്കുമ്പോഴും ഞാൻ പുറമെ

ചിരിക്കുകയും വിശാലിനെ മിസ് ചെയ്യാൻ പോകുന്ന വേദനയിൽ ഉള്ളുകൊണ്ട് നീറുകയും ചെയ്തു.

പിന്നീട് ഞാൻ വിശാലിനെ അതിന്റെ തുടർച്ചയായി സംഭാഷങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടാൻ ഒരുക്കമായില്ല. ഞാൻ തന്നെ എന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് മുള്ളു കുത്തിയിറക്കുന്നത് എന്തിനാണ്? ചിലപ്പോ മുഖത്ത് ചിരി വിടരുമായിരിക്കും പക്ഷെ മനസിലോ.!?

എക്സാമിന്റെ എഴുത്തും തിരക്കും എല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ കൊളെജിനൊട് വിടപറഞ്ഞുകൊണ്ട് വീട്ടിലെത്തി. ഫോൺ ഇടക്ക് മഴ നനഞ്ഞു കേടായതു ഞാൻ മനഃപൂർവം ശെരിയക്കിയതും ഇല്ല. വീട് വിട്ടു കുറച്ചു നാൾ നിൽക്കാൻ ഞാൻ കൊച്ചിയിലേക്ക് മാറി ചെറിയ ജോലിയും അതിന്റെ തിരക്കുമായി മുന്നോട് പോകുമ്പോ. രണ്ടു വര്ഷം പോയതറിഞ്ഞില്ല.

അച്ഛൻ എനിക്ക് പിറന്നാൾ സമ്മാനമായി ഒരു സ്മാർട്ട് ഫോൺ വാങ്ങിച്ചു തന്നു. എന്റെ പഴയ സിം ഞാൻ വീണ്ടും അതിലേക്ക്‌ ഇട്ടു. പുതിയ ഫോൺ യൂസ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയെങ്കിലും അതിൽ വിശാലിന്റയോ സർഗ്ഗയുടെയോ നമ്പർ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

ഒരൂസം ഒരു നമ്പറിൽ നിന്നും മെസ്സേജ് വന്നു, സുഖാണോ ചോദിച്ചിട്ട് ഞാൻ ഡിപി നോക്കിയപ്പോൾ സർഗ്ഗ ഒരു കുട്ടിയെ എടുത്തു നിൽക്കുന്ന ഫോട്ടോ. എനിക്ക് കരച്ചിലും ചിരിയും കൊണ്ട് ഒന്നും കാണാൻ പറ്റാത്ത അവസ്‌ഥ ആയിരുന്നു.

ഞാൻ തിരികെ മെസ്സേജ് അയച്ചു. വിശേഷങ്ങൾ എല്ലാം പറഞ്ഞു. അവൾ ഇപ്പൊ താമസിക്കുന്ന സ്‌ഥലത്തിന്റെ ലൊക്കേഷൻ എനിക്കയച്ചു തന്നു. വിശാനെ കുറിച്ച് ഞാൻ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൻ ജോലിക്ക് പോയിട്ട് വന്നിട്ടില്ല എന്നും പറഞ്ഞു.

കുഞ്ഞു കരയുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട്, പിന്നെ സംസാരിക്കാമെ എന്ന് പറഞ്ഞു സർഗ്ഗ തൽക്കാലത്തേക്ക് നിർത്തി.

എനിക്കെന്തോ അവരെ കാണാൻ കൊതിയായി. അവരുടെ പെൺ കുഞ്ഞിനെ എനിക്കൊന്നു ചുംബിക്കാൻ വേണ്ടിയാണെങ്കിലും ഞാൻ പോയെ മതിയാകൂ.

ഞാൻ അമ്മയോട് പറഞ്ഞു വീക്കെൻഡ് ഒരു കുട്ടിയുടെ കല്യാണത്തിന് പോകണം എന്ന്. വൈകീട്ട് വീട്ടിലെത്തി ബാഗിൽ ഒന്ന് രണ്ടു ഡ്രസ്സ് ആക്കി ഞാൻ തിരിച്ചു….

ഏതാണ്ട് സ്ഥലമെത്താറായി…. ബസിറങ്ങിയായപ്പോൾ നല്ല മഴ, വിശാൽ ബസ്റ്റോപ്പിൽ നില്പുണ്ട്. കുട നിവർത്തി ഞങ്ങൾ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.

ആദ്യമായി തനിച്ചൊരു സ്‌ഥലത്തേക്ക്‌ പോകുമ്പോ, ആവശ്യമുള്ളതൊക്കെ ഒരു ബാഗിലും കൂടെ എടുത്തു വെക്കണ്ടേ ? പക്ഷെ പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല ! കള്ളൻ എന്റെ ബ്ലാന്കെറ് ഉൾപ്പെടെ അടിച്ചുമാറ്റുമെന്നു ഞാനറിഞ്ഞോ?

തണുപ്പ് വല്ലാതെയലട്ടുന്നുണ്ട്. ചോദിയ്ക്കാൻ ഒട്ടും ഇവരുടെ ഭാഷ അറിയില്ലതാനും. ഞാൻ മിഴുങ്ങസ്യാന്നു ഇരിക്കുമ്പോ. എന്റെ അടുത്തേക്ക് ഒരു പയ്യൻ ഓടിവന്നു,

ഇതാ ആന്റീ ബ്ലാന്കെറ്റ് എന്നും പറഞ്ഞു കറുത്ത അക്രിലിക് ബ്ലാങ്കെറ്റ് തന്നു. ആര് തന്നതാ…..മോന്….

അ അച്ഛൻ!

എനിക്കതു വാങ്ങാനാണ് മനസ്സിൽ തോന്നിയത്.

അന്നേരം എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു, എന്നെ ഒരു മണിക്കൂറോളം ഒരാൾ നോക്കി യിരിക്കുന്നുണെന്നു, അതങ്ങനെയാണ് നമ്മൾ എപ്പോഴും കണ്ണടച്ച് പൂച്ച പാലുകുടിക്കുന്ന പോലെയാണ് പലകാര്യങ്ങളും ചെയ്യുന്നത് ? ഞാനിപ്പോഴുള്ള ഈ യാത്രപോലും എന്റെ ഭർത്താവിനോട് പറയാതെയാണല്ലോ!.

പക്ഷെ ബസ് ഏതാണ്ട് ഈ മഞ്ഞിൽ പൊതിഞ്ഞ താഴ്‌വരെത്തിയപ്പോൾ എന്റെ പിറകിൽ ഒരാളുണ്ടായിരുന്നു, അയാളും മകനും മാത്രം. ഞാനൊരു നോട്ടം കണ്ടെന്നു സത്യമാണ്.

ഞാൻ അയാളുടെ അടുത്തൊരു താങ്ക്സ് പറയാൻ ചെല്ലാതിരുന്നാൽ മോശമല്ലേ?

പക്ഷെ എന്നോട് ഇർഫാൻ കൈകോർത്തു പിടിച്ചു നേരത്തെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, കൂടെയുണ്ട് നിഴൽപോലെയെന്ന്. നിഴലിനോട് കൂടെ വരുന്നതിനു ആരെങ്കിലും നന്ദി പറയുമോ? ഇല്ല !.

എനിക്കും ഹരിക്കും ഇടയിൽ പാട്ടുകൾ ഒരു സംസാരവിഷയമേ അല്ലായിരുന്നല്ലോ, ചെറുപ്പത്തിൽ പാട്ടു പഠിച്ചതുണ്ടെന്തു പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമെന്ത് ? ജീവിച്ചെന്നു അവകാശപ്പെടുന്ന 10 വർഷത്തിൽ ഒരിക്കലെങ്കിലും തന്റെ പാട്ടൊന്നു കേൾക്കാൻ ഹരിക്ക് തോന്നിയോ ? ഇപ്പോഴും ബിസിനസ് ന്നു പറഞ്ഞു യാത്രതന്നെ!! ഭാഗ്യത്തിന് ഒരു മോനുണ്ട്, അവൻ മാത്രമാണ് ആകെയുള്ള സന്തോഷം താനും, ഇങ്ങനെയൊരു യാത്ര പോണമെന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെയമ്മയ്ക്ക് സന്തോഷമായി, അവർ അമലിനെ കൂട്ടീട്ട് തൃശൂർക്ക് പോവേം ചെയ്തു.

6 മാസം മുൻപാണ്, ഏറെ പ്രതീക്ഷിച്ച ആ ഇന്റർവ്യൂവും പൊട്ടിയപ്പോൾ ബോറടിച്ച ഞാൻ ഒരു മ്യൂസിക് ഷോയ്ക്കു കയറുന്നത്, കർണാടിക് മ്യൂസികിൽ ഇർഫാന്റെ അസാധ്യ കഴിവ് ഒരു കൂട്ടുകാരി പറഞ്ഞു ഞാൻ കേട്ടിരുന്നു. അന്നേരം മാളിൽ കഴിക്കാൻ ചെന്ന ഞാൻ ശേഷം, ജസ്റ് ഒന്ന് കയറി നോക്കി.

ഷോ എന്ന് വെച്ചാൽ ഒരു 20-30 പേരുള്ള ഒരു കുഞ്ഞു മുറിയിൽ ഫ്രീ സിംഗിംഗ് ആൻഡ് രാഗങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ള ടോക്കുമായി രണ്ടു മണിക്കൂർ. ഞാൻ മതിമറന്നുകൊണ്ട് ഇർഫാന്റെ സംഗീതത്തിൽ ലയിച്ചിരുന്നു. അതൊരു മായികലോകമാണ്.

പക്ഷെ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു, ഇതുപോലെ പാട്ടും പറച്ചിലും മായി ഒരു കൂട്ടുകാരൻ, അത് ഭർത്താവ് തന്നെയാകണം എന്നില്ല! അങ്ങനെ ഷോ കഴിഞ്ഞു. ഒന്ന് പരിചയപ്പെട്ടതാണ് ഇർഫാനെ. സംസാരിക്കാൻ ഒത്തിരിയിഷ്ടമുള്ള ഇർഫാനെ പിന്നെ ബാംഗ്ലൂരിൽ മാളിൽ വെച്ചും പിന്നെ ആരാധികയെന്നോണം മുടങ്ങാതെ എല്ലാ മ്യൂസിക് ഷോയ്കും പോകാനാരംഭിച്ചു.

പരിചയം പിന്നെ അടുപ്പമായി, പക്ഷെ അതൊരു അഫയർലേക്ക് നീങ്ങുമെന്ന് ഇരുവരും പേടിച്ചത് കൊണ്ടാവാം, ഞങ്ങളുടെ പരിചയം ഞങ്ങൾ അതില്കൂടുതൽ ഒന്നും മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോകാൻ തോന്നാഞ്ഞത്. പക്ഷെ ഇഷ്ടമാണെന്നു ഇരുവരും തിരിച്ചറിഞ്ഞതിനു ശേഷം യാത്ര ചെയ്യുമ്പോ ഒരേ ബസിൽ രണ്ടിടത്, അല്ലെങ്കിൽ ഒരേ കഫെയിൽ രണ്ടിടത് അങ്ങനെ മാത്രം !.

ആ സോഷ്യൽ ഡിസ്റ്റൻസിങ് ആവാം ഇപ്പൊ ഈ രാത്രിൽ കുഞ്ഞിന് ഉറങ്ങാനുള്ള താരാട്ടു പാട്ടും പാടുന്ന ഇർഫാനെ 10 അടിയകലെ ഞാൻ നോക്കിയങ്ങനെയിരിക്കുന്നത്.