ഏദൻസിലെ പൂമ്പാറ്റകൾ 11

ഈ കഥയ്ക്ക് എന്റെ മറ്റു കഥകളെ അപേക്ഷിച്ച് സപ്പോർട്ട് വളരെ കുറവാണ്. സ്ഥിരമായി വായിക്കുന്ന കുറച്ച് വായനക്കാർക്ക് വേണ്ടി മാത്രമാണ് ഞാൻ ഇപ്പോഴും ഇത് എഴുതുന്നത്. മടുപ്പ് തോന്നി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. അടുത്ത ഒന്നോ രണ്ടോ പാർട്ടിൽ ഇത് അവസാനിപ്പിക്കണമെന്നാണ് കരുതുന്നത്. നിങ്ങളുടെ പ്രോത്സാഹനമാണ് വീണ്ടും എഴുതാനുള്ള ഊർജ്ജം.

പഴയ ഭാഗങ്ങളുടെ തുടർച്ചയായതിനാൽ കഥയുടെ ഫ്ലോ കിട്ടുന്നതിന് കഴിഞ്ഞ പാർട്ടുകൾ വായിച്ചതിന് ശേഷം മാത്രം ഈ ഭാഗം വായിക്കാൻ ശ്രമിക്കുക.

നിഷിദ്ധ രതിയുൾപ്പടെ പല തരാം ഫാന്റസികൾ കഥയുടെ പല ഭാഗങ്ങളിലും കടന്നു വരുന്നുണ്ട്. അത് കൊണ്ട് താല്പര്യമില്ലാത്തവർ ദയവ് ചെയ്ത് സ്കിപ്പ് ചെയ്യേണ്ടതാണ്.

ഈ കഥ വായന സുഖത്തിന് വേണ്ടി മാത്രം എഴുതുന്ന സാങ്കൽപ്പിക കഥയാണ്.

ജീവിച്ചിരിക്കുന്നതോ മരിച്ചവരോ ആയ ഏതെങ്കിലും വ്യക്തകളുമായോ അല്ലെങ്കിൽ ഏതെങ്കിലും സമൂഹമോ സമുദയമോ ആയിട്ടോ ഈ കഥയ്ക്ക് യാതൊരുവിത ബന്ധവുമില്ല. അങ്ങനെ തോന്നിയാൽ തികച്ചും ആകസ്മികം മാത്രമാണ്.

****************

മനസ്സിന്റെ നൂലറ്റിരിക്കുന്നു. കാറ്റിന്റെ കൈകളിൽ കിടന്നുലയുന്ന പട്ടം പോലെ തന്റെ മനസ്സും സന്തോഷത്തിന്റെയോ നിർവചിക്കാൻ കഴിയാത്ത എന്തോ ഒരു ആനന്ദത്തിന്റെയോ കൈകളിൽ കിടന്നുഴലുകയാണ്. എത്ര പെട്ടെന്നാണ് ജീവിതം മാറിമറിഞ്ഞത്. കല്യാണമേ കഴിക്കില്ല എന്നുറച്ചതായിരുന്നല്ലോ. എന്നിട്ടിപ്പോ പെണ്ണുകാണലും കല്യാണം ഉറപ്പീരും കഴിഞ്ഞു. അതും ആഗ്രഹിച്ചത് പോലെ ഒരു ബന്ധവും. ആരാണ് എന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ തിരക്കഥ എഴുതിയിരിക്കുന്നത്. ഇനി എന്തൊക്കെ കൗതുകങ്ങളാണ് എനിക്ക് വേണ്ടി അയാൾ ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നത്.

അറ്റമില്ലാത്ത ചിന്തകളിലൂടെ ഓടി നടക്കുകയായിരുന്നു ശ്വതയുടെ മനസ്സ്. നിയന്ത്രണമില്ലാതെ ഓടി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ആ മനസ്സിനെ കടിഞ്ഞാണിൽ നിർത്താൻ അവൾക്ക് കഴിയുമായിരുന്നില്ല. ഭാരിച്ച ഹൃദയ തുടിപ്പോടെ അവൾ അർജുനെയും കത്ത് ആ ബസ്റ്റോപ്പിൽ നിന്നു.

ശ്വേത വന്ന് പത്ത് പതിനഞ്ച് മിനുട്ട് കഴിഞ്ഞാണ്, അർജുൻ വണ്ടിയുമായി എത്തിയത്. മുന്നിലെ സീറ്റിൽ അനിതടീച്ചറെ കണ്ടപ്പോൾ ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ അവൾ പിന്നിലേക്ക് കയറി.

“ഹായ്..” ശ്വേത നാണം കലർന്ന ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.

“ഹോ.. മണവാട്ടിയുടെ മുഖത്തെ നാണം കണ്ടോ ടീച്ചറെ..” അർജുൻ അവളെ കളിയാക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“പോടാ… മാക്രി..” ഡ്രൈവിങ് സീറ്റിലിരുന്ന അർജുനെ തോളിൽ അടിച്ച് കൊണ്ട് ശ്വേത പറഞ്ഞു. അത് കണ്ട അനിതടീച്ചർക്കും ചിരിവന്നു.

“ആഹ്.. അതൊക്കെ പോട്ടെ എങ്ങനെ ഉണ്ട് നിന്റെ ചെക്കൻ…” അർജുൻ കാർ മുന്നോട്ട് എടുത്ത് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“നിന്നെ പോലെ അല്ല…. കാണാൻ മെനയൊക്കെയുണ്ട്..” ശ്വേത അവനെയും കളിയാക്കി.

“കാണാൻ മെനയുണ്ടായിട്ടൊന്നും കാര്യങ്ങൾ നടക്കൂല പെണ്ണെ.. പിന്നെ ഞാൻ തന്നെ വരേണ്ടി വരും… ഹ ഹ ഹ ” അർജുൻ അതെ നാണയത്തിൽ തന്നെ മറുപടി പറഞ്ഞു.

“ഹോ.. അതിലും നിന്നെക്കാൾ കേമനാ…”

“അപ്പൊ അതും നീ പരീക്ഷിച്ചോ..?” അർജുൻ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“മ്മ്…” ശ്വേത തലതാഴ്ത്തി നാണത്തോടെ മൂളി.

“ഹോ.. ഒരു ചെക്കൻ പെണ്ണ് കാണാൻ വന്നുപോയേക്കും പെണ്ണിന്റെ നാണം കണ്ടോ..?” അനിതടീച്ചറാണ് അത് പറഞ്ഞത്.

“പോ ടീച്ചറെ..” ശ്വേതാ ചുണ്ട് മലർത്തി പ്രതികരിച്ചു.

“പെണ്ണ് കാണാൻ വന്ന വിശേഷങ്ങൾ പറയെടി…” ടീച്ചർ അവളെ നോക്കി പറഞ്ഞു. ശ്വേതാ മുന്നിലേക്ക് നീങ്ങി, അര്ജുന്റെയും ടീച്ചറുടെയും നടുവിൽ അവരുടെ സീറ്റുകളിൽ ചാരിയിരുന്നു. തന്റെ ജീവിതത്തിലെ ആ മനോഹര മുഹർത്തത്തെ അവൾ വിവരിക്കാൻ തുടങ്ങി. അന്ന് അർജുനെയും ടീച്ചറെയും വിട്ട് അമ്മാവൻ മാരുടെ കൂടെ വീട്ടിൽ എത്തിയത് മുതലുള്ള കാര്യങ്ങൾ ഒരു വള്ളി പുള്ളിവിടാതെ അവൾ വിവരിച്ചു.

അപ്പോഴും കാർ ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. എങ്ങോട്ടാണ് പോകുന്നത് എന്ന് അനിതടീച്ചർക്ക് നിശ്ചയമില്ലായിരുന്നു. എങ്ങനെ എങ്കിലും ജോണി സാറിന്റെ മുന്നിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടണമെന്ന് മാത്രമായിരുന്നു ടീച്ചർ ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടിരുന്നത്. ഇനി ഏത് നരകത്തിലേക്ക് പോയാലും കുഴപ്പമില്ലെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.

കാർ മെയിൻ റോഡിൽ നിന്നും മാറി ഒരു ചുരം പാതയിലേക്ക് കയറി. വീതി കുറഞ്ഞ ആ റോഡിന്റെ ഒരു വശം നിബിഡ വനമായിരുന്നു. മറ്റേ വശം ആഴത്തിലുള്ള ഗർത്തവും. വളവ് തിരിവുകൾ താണ്ടി മുകളിലേക്ക് കയറുന്തോറും തണുപ്പും കോടയും കൂടി കൊണ്ടിരുന്നു. കാറിനകത്തെ ac ഓഫ് ചെയ്ത് അർജുൻ ക്ലാസുകൾ താഴ്ത്തി. ഉള്ളിലേക്ക് തണുത്ത കാറ്റ് കയറി.

ചുരം താണ്ടി കുറച്ച് ദൂരം പോയപ്പോൾ ഒരു ഗ്രാമത്തിലാണ് എത്തിയത്. ഗ്രാമം തുടങ്ങുന്നിടത്ത്, പച്ച ബോർഡിൽ വെള്ള മഷിയിൽ വെള്ളിമല എന്ന്

എഴുതിയിരിക്കുന്നത് ടീച്ചർ കണ്ടു. ചെറിയ ചെറിയ വീടുകളായിരുന്നു ആ ഗ്രാമത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത്. ഷീറ്റ് കൊണ്ട് മേഞ്ഞതോ ഓടുകൾ മേഞ്ഞതോ ആയിരുന്നു ഒട്ടുമിക്ക വീടുകളും. വിരലിലെണ്ണാവുന്ന കോൺഗ്രീറ്റ് വീടുകളും കാണാം. മലഞ്ചെരുവുകളിലൂടെ പച്ച വിരിച്ച്, തളിർത്തു നിൽക്കുന്ന ചായ തോട്ടങ്ങൾ ധാരാളം കാണാമായിരുന്നു. ചെറിയ ആ റോഡുകളോട് ചാരി വലിയ പൈൻ മരങ്ങളും തല ഉയർത്തി നിന്നിരുന്നു. റോഡിൽ അധികം വാഹനങ്ങൾ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഒന്ന് രണ്ടു ബൈക്കുകളും സൈക്കിളുകളും പിന്നെ ചെറിയ കോട്ട കെട്ടിയ ടാക്ടർ വണ്ടികളും മാത്രമാണ് അവരെ കടന്ന് പോയത്.

ഗ്രാമത്തിലെ ഒരു കവലയിൽ അർജുൻ വണ്ടി ഒതുക്കി. പീടികയുടെ തിണ്ണയിൽ ഇരിക്കുന്ന ഒരു പ്രായം ചെന്ന മനുഷ്യനെ നോക്കി..”കുരിശ് പള്ളി എവിടെയാ…”

“കുറച്ച് മുന്നാടി പോയിട്ട് ഇടത് ഒരു വളി കെടക്കും… അത് നേരെ പോണ പള്ളി താ..” തമിഴും മലയാളവും കലർന്ന ഭാഷയിൽ അയാൾ മറുപടി പറഞ്ഞു. അയാൾക്ക് മനസിലായില്ലെങ്കിലും അർജുൻ താങ്ക്സ് പറഞ്ഞ് മുന്നോട്ട് പോയി.

കുന്നിൻ ചെരുവിലെ ഒരു ചെറിയ പള്ളിയായിരുന്നു അത്. റോഡിൽ നിന്നും പള്ളി മുറ്റത്തേക്ക് കയറാൻ കോൺഗ്രീറ്റ് ചെയ്ത് ചെറിയ കയറ്റമായിരുന്നു. തൊട്ടടുത്ത് തന്നെ നടന്നു വരുന്നവർക്ക് കയറാനായി സ്റ്റെപ്പുകളുമുണ്ടായിരുന്നു. അർജുൻ ചരൽ പാകിയ പള്ളി മുറ്റത്തേക്ക് കാർ കയറ്റി നിർത്തി. ഒരുപാട് കാട്ട് മരങ്ങൾക്കും ഫലവൃക്ഷങ്ങൾക്കും നടുവിലായിരുന്നു ആ പള്ളി.

മുറ്റത്തേക്ക് കാർ കയറുന്നത് കണ്ട്, തൊടിയിൽ നിന്നും അമ്പത്തിനോട് അടുത്ത് പ്രായം ചെന്ന മനുഷ്യൻ ഒരു മൺവെട്ടിയുമായി മുറ്റത്തേക്ക് കയറി. തൊടിയിലെന്തോ പണിയിലായിരുന്നു അയാൾ.

“ആരാ…?” അയാൾ കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ അർജുനെ നോക്കി ചോദിച്ചു. പിറകെ അനിത ടീച്ചറും ശ്വേതയും ഇറങ്ങി. അയാൾ അവരെ സംശയത്തോടെ നോക്കി.

“കല്യാണ കാര്യത്തിന് വല്ലതുമാണോ..?” അയാൾ നെറ്റി ചുളിച്ച് ചോദിച്ചു.

“അല്ല.. ഫാദർ ജോണ് ഡൊമിനിക്..?” അർജുൻ സംശയത്തോടെ അയാളെ നോക്കി.

“ഫാദർ അകത്തുണ്ട്.. എന്താ കാര്യം..?”

“അച്ഛനറിയാം.. അർജുൻ വന്നിട്ടുണ്ടെന്ന് പറയൂ..” അയാൾ മൺവെട്ടി മതിലിൽ ചാരി നിർത്തി ഗൗരവമായ മുഖത്തോടെ അകത്തേക്ക് പോയി.

ടീച്ചർക്ക് ആ പള്ളിയും ചുറ്റുപാടും വളരെ ഇഷ്ടമായി. നല്ല പച്ചപ്പുള്ള സ്ഥലം. എപ്പോഴും നേരിയ തണുത്ത കാറ്റ്. ഒരുപാട് കായ്കനികൾ വിളഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന മരങ്ങൾ. ആ അന്തരീക്ഷത്തിന് തന്നെ ഒരു ശാന്തത ഉള്ളത് പോലെ തോന്നി. കാടുകൾക്ക് നാടുവിലിരുന്നു ദ്യാനിക്കുന്ന ഒരു മഹർഷിയെ പോലെ ആ പള്ളിയെ അവൾക്ക് തോന്നി. പള്ളിക്ക് മുന്നിലെ ത്രികോണാകൃതിയിൽ പണിത ഒരു സ്തൂപത്തിന് നെറുകയിൽ ഒരു വലിയ കുരിശും ഉണ്ടായിരുന്നു. പള്ളിയുടെ ഓട് മേഞ്ഞ മേൽക്കൂരയ്ക്ക് മുകളിൽ ഒപ്പീസ് പാടുന്ന പോലെ കുറുകുന്ന ഒരു പറ്റം പ്രാവുകളുമുണ്ടായിരുന്നു.

“അച്ഛൻ അകത്തേക്ക് വരാൻ പറഞ്ഞു..” അകത്തേക്ക് പോയ ആ മനുഷ്യൻ

പള്ളിയുടെ വാതിലിൽ നിന്ന് കൊണ്ട് വിളിച്ചു. അവർ അയാൾക്ക് പിറകെ പോയി.

“ഇവിടെ പലരും വരും.. ഈ പ്രേമിച്ച് നടക്കുന്ന പിള്ളേരെ… വിട്ടകാർ അറിയാതെ കല്യാണത്തിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞ്.. അതാ ഞാൻ കല്യാണത്തിനാണോന്ന് ചോദിച്ചത്..” അകത്തേക്ക് പോകുമ്പോൾ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരാളായിരുന്നില്ല തിരിച്ച് വന്നപ്പോൾ. ആ മുഖത്ത് ഗൗരവം വിട്ടിരുന്നു, മുഖത്ത് ഒരു ചിരിയുണ്ട്. അയാൾ പറയുന്നതും കേട്ട് കൊണ്ട് അയാളുടെ പിറകെ അവർ അകത്തേക്ക് നടന്നു.

പള്ളിക്ക് പിറകിലായിരുന്നു അച്ഛന്റെ മുറി. അത്ര ആഡംപരമായിരുന്നില്ലെങ്കിലും അത്യാവശ്യം സൗകര്യങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. നിലത്ത് ചുവന്ന പരവതാനി പോലെ കാർപെറ്റ് വിരിച്ചിരുന്നു. ജനലുകളിൽ മനോഹരമായ കർട്ടനുകൾ . വലിയ മേശ, അതിന് മുകളിൽ ഒരു കമ്പ്യൂട്ടർ. എയർ കണ്ടീഷൻ.. അങ്ങനെ.

ഒരു മുമ്പത്തിയഞ്ചിനോട് അടുത്ത് പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ആളായിരുന്നു അച്ഛൻ. അച്ചന്റെ മുന്നിലെ കസേരകളിൽ അവർ ഇരുന്നു.

“അർജുൻ…” അച്ഛൻ അവൻ നേരെ കൈനീട്ടി പറഞ്ഞു.

“അതെ..” അവൻ ഒരു ചിരിയോടെ മറുപടി പറഞ്ഞു.

“ഇത്..?” അച്ഛൻ ശ്വേതയെയും ടീച്ചറെയും നോക്കി ചോദിച്ചു.

“ഇത് ശ്വേത.. കോളേജിലെ എന്റെ കൂട്ടുകാരിയാണ്.. ഇത് അനിത ടീച്ചർ കോളേജിലെ അദ്ധ്യാപികയാണ്..”

“ഹോ.. എന്നാൽ നമുക്ക് കാര്യങ്ങളിലേക്ക് കടക്കാം..” അച്ഛൻ മേശയിലേക്ക് കുനിഞ്ഞു. ആ സമയം ആ പ്രായം ചെന്ന മനുഷ്യൻ അവർക്ക് മുന്നിൽ ചായ കപ്പുകൾ കൊണ്ട് വെച്ച് പുറത്തേക്ക് പോയി.

“.. ആ കുട്ടിയുടെ അമ്മക്ക് പറ്റിയ ഓർഗൻ ആണോ എന്ന് എനിക്കറിയില്ല.. എന്നാലും B+ve ആണ്… നമുക്ക് ചെക്ക് ചെയ്ത് നോക്കാം..”

“.. പറ്റുമെങ്കിൽ നമുക്ക് ഇന്ന് തന്നെ ചെക്ക് ചെയ്യാൻ ഏർപ്പാട് ചെയ്യാം… പിന്നെ അച്ഛൻ വല്ല ഡിമാന്റും ഉണ്ടോ..?” അർജുൻ അച്ഛനെ നോക്കി ചോദിച്ചു. അയാൾ കസേരയിലേക്ക് ചാഞ്ഞു.

“എനിക്ക് കുടുമ്പമോ ബന്ധുക്കളോ ഇല്ല അത് കൊണ്ട് എനിക്ക് പേഴ്സണൽ ആയിട്ട് ഡിമാൻറ്സ് ഒന്നും ഇല്ല.. പിന്നെ..” അച്ഛൻ പറഞ്ഞു നിർത്തി. വീണ്ടും തുടർന്നു.

“..പിന്നെ.. പറ്റുമെങ്കിൽ എനിക്ക് ഒരു സഹായം ചെയ്ത് തന്നാൽ മതി…”

“എന്ത് സഹായം…?” അർജുൻ ആശ്ചര്യത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“വാ.. പറയാം..” അച്ഛൻ കസേരയിൽ നിന്ന് എഴുനേറ്റ് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. കൂടെ അവരും എഴുന്നേറ്റു. മുറിക്ക് പുറത്തിറങ്ങിയ അച്ഛൻ വരാന്തയിലൂടെ പള്ളിയുടെ മറ്റൊരു വശത്തേക്ക് പോയി. കൂടെ അവരും ചെന്നു. അവിടെ താഴേക്ക് ഇറങ്ങി ചെല്ലാനുള്ള ഒരു ചെറിയ പടി കെട്ടുണ്ടായിരുന്നു. എട്ടോ. പത്തോ

സ്റ്റെപ്പുകളുള്ളത്. ആ സ്റ്റെപ്പുകൾ ഇറങ്ങുമ്പോൾ അച്ഛൻ വീണ്ടും സംസാരിച്ച് തുടങ്ങി.

“.. ലോകത്ത് ഒരുപാട് അനാഥ കുട്ടികളുണ്ട്. ഞാനും ഒരു അനാഥനായിരുന്നു. എന്നെ സംരക്ഷിക്കാനും പോറ്റാനും ഒരു വർകീസ് അച്ഛൻ ഉണ്ടായിരുന്നു. അത് കൊണ്ട് റോഡിലും വഴിയിലുമോക്കെ കാണുന്ന അനാഥ കുട്ടികളെ ഞാൻ ഇങ്ങോട്ട് കൂട്ടി കൊണ്ട് വരും.. ”

അപ്പോയെക്കും പടി കടന്ന് ഒരു ഓട് മേഞ്ഞ വീടിന് അടുത്ത് എത്തിയിരുന്നു. അതിനകത്ത് നിന്ന് കുട്ടികളുടെ ചിരിയും കളികളും കേൾക്കാം. നേഴ്‌സറി സ്‌കൂളുകളെ പോലെ ഏതോ അദ്ധ്യാപികയുടെ ശബദം ആചിരികൾകൾക്കിടയിലും മുഴച്ച് കേൾക്കാം.

അവർ വീടിന്റെ തിണ്ണയിലേക്ക് കയറി. സത്യത്തിൽ ഒരു വീട് ആയിരുന്നില്ല. ഒരു ഹാൾ മാത്രമുള്ള ഓട് മേഞ്ഞ ഒരു സത്രം. ഇരുപതോളം കുട്ടികൾ ആ ഹാളിൽ വരിയായി ഇരുന്നിരുന്നു. അവർക്ക് മുന്നിൽ ഒരു മുമ്പത് വയസ് തോന്നിക്കുന്ന സ്ത്രീ ക്ലാസ് എടുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മൂന്ന് വയസ് മുതൽ ഇരുപത് വയസ് വരെയുള്ള കുട്ടികൾ അതിനകത്തുണ്ടായിരുന്നു.

“.. അങ്ങനെ വന്ന് വന്ന് പത്ത് ഇരുപത് കുട്ടികളായി. എല്ലാവര്ക്കും കൂടെ താമസിക്കാൻ ഈ സ്ഥലം മതിയാവതായി… ഇവർക്ക് ഒരു നല്ല കൂര പണിയണം.. ദിവസവും മുള്ള ഭക്ഷണത്തിനും കുറച്ച് ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. എന്നാലും ഒരു തുക കിട്ടിയാൽ ഒരു ആശ്വാസമാകും..” അച്ഛൻ അർജുനെ നോക്കി പറഞ്ഞു.

അവരെ കണ്ടപ്പോൾ കുട്ടികൾ നിശബ്ദരായി. ക്ലാസ് എടുത്ത് കൊണ്ടിരുന്ന സ്ത്രീ അവരെ സംശയത്തോടെ നോക്കി. അത് കണ്ട അനിതടീച്ചർ അവരെ നോക്കി ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. അവരും ഒരു മങ്ങിയ ചിരി നൽകി.

“അച്ഛൻ എന്താണ് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്….” അർജുൻ ഒരു ഉത്തരത്തിനായി കാത്തു.

“അങ്ങനെ ഒരു നിശ്ചിത തുക പറയാൻ എനിക്ക് ആവില്ല… എന്ത് ചിലവ് വരും എന്നും ഞാൻ കൂട്ടി നോക്കീട്ടില്ല.. മറ്റുപള്ളികളെ പോലെ പിരിവ് ഒന്നും ഇവിടെ കിട്ടാറില്ല.. ഗ്രാമത്തിൽ ഉള്ളവര് ധാനം ചെയ്യാൻ മാത്രം സാമ്പത്തികം ഉള്ളവരല്ല…” അച്ഛൻ തിരിച്ച് സ്റ്റെപ്പ് കയറി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“അച്ഛൻ ഒരു തുക പറയാതെ ഞങ്ങൾ എങ്ങനാ… പേഷ്യന്റ്റ്യനും അത്ര സാമ്പത്തികം ഉള്ളവരല്ല പിന്നെ ഞങ്ങൾ സുഹൃത്തുക്കൾ പിരിഞ്ഞ് എടുത്താണ് ചികിത്സ നടത്തുന്നത്…”

“മ്മ്..” അച്ഛൻ കസേരയിലേക്ക് ഇരുന്ന് കൊണ്ട് മൂളി. അച്ഛനും ഒരു മറുപടി പറയാൻ പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.

“ഇങ്ങനെ ഒരു സാഹചര്യം ആയത് കൊണ്ടാണ് .. ഞാൻ പറയുന്നത് കൂടുതലാണോ കുറവാണോ എന്നറിയില്ല.. ഒരു ഒരു 2 ലക്ഷം തരാൻ കഴിയോ..? അതിൽ കൂടുതൽ നിങ്ങൾക്ക് തരാൻ കഴിയുമെങ്കിൽ ആ കുട്ടികൾക്ക് ഒരു സഹായവും..” അച്ഛൻ ഒരു ജാള്യതയോടെ പറഞ്ഞു.

അർജുൻ അൽപനേരം ഒന്ന് ആലോചിച്ചു.

“ഒരു മിനുട്ട് ഞാൻ ഇപ്പൊ വരാം..” അർജുൻ പുറത്തേക്ക് പോയി. അൽപനേരം കഴിഞ്ഞാണ് അവൻ തിരിച്ച് വന്നത്.

“അച്ചോ..ഇപ്പൊ ഇവിടെ കുട്ടികൾക്ക് എന്തൊക്കെ ആവശ്യങ്ങളാണ് ഉള്ളത് എന്ന് പറയാൻ പറ്റോ..?”

“ആഹ് അത് പറയാം..” “ജോസേ…” അച്ഛൻ പുറത്തേക്ക് നീട്ടി വിളിച്ചു. ആ പ്രായം ചെന്ന മനുഷ്യൻ കയറി വന്നു.

“റോസിയോട് ഒന്ന് വരൻ പറ..” ആ അദ്ധ്യാപികയുടെ പേര് റോസിയാണെന്ന് അർജുൻ മനസിലായി. അല്പം കഴിഞ്ഞ് റോസി കയറി വന്നു.

“എന്താ അച്ചോ..?”

“ഇത് അർജുൻ.. കുട്ടികൾക്ക് ആവശ്യമുള്ളത് എന്തൊക്കെയാണ് വേണ്ടതെന്ന് പറഞ്ഞു കൊടുക്ക്..” റോസി അച്ഛന്റെ കസേരക്ക് അടുത്ത് നിന്നു. അർജുന്റെ കണ്ണുകൾ അവളുടെ സാരിക്കിടയിലൂടെ പുറത്തേക്ക് കാണുന്ന വയറിലും, ബ്ലോസിന് ഉള്ളിൽ മുഴച്ച് നിൽക്കുന്ന മുലകളിലുമായിരുന്നു. ആ നോട്ടം കണ്ട റോസി സാരി വലിച്ചിട്ടു. അവളുടെ മുഖത്തെ ഭാവം മാറി.

“കുട്ടികൾക്ക് ഭക്ഷണം തന്നെയാണ് ഇപ്പൊ അത്യവശ്യം, രണ്ടു നേരം മാത്രേ ഭക്ഷണം കൊടുക്കാൻ കഴിയുന്നുള്ളു. പിന്നെ വസ്ത്രങ്ങൾ വേണം, കിടക്കാൻ കുറച്ച് കൂടെ അടച്ചോറപ്പുള്ള കൂര വേണം.. ചെറിയ കുട്ടികൾക്ക് കളിക്കാൻ സൗകര്യങ്ങളില്ല.. പിന്നെ പഠിക്കാനുള്ള പുസ്തകങ്ങൾ.. പ്രായമായി വരുന്ന പെൺ കുട്ടികളുണ്ട് അവരെ മറ്റു കുട്ടികളുടെ കൂടെ കിടത്താൻ കഴിയില്ല.. ” അങ്ങനെ തുടങ്ങി റോസി കുറെ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു. ഇതൊക്കെ പറയുമ്പോഴും റോസിയുടെ മുഖത്തെ ഗൗരവം വിട്ടിരുന്നില്ല.

“അച്ചോ… ഈ പറഞ്ഞതും ഇനി മറ്റെന്തെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ അതും കൂട്ടി ഒരു എസ്റ്റിമേറ്റ് അച്ഛൻ ഉണ്ടാക്കൂ…” അവൻ പറഞ്ഞു നിർത്തി. എന്നിട്ട് പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ഒരു ചെക്ക് ബുക്ക് എടുത്തു.

“ഞാൻ ഇപ്പൊ ഒരു അഞ്ച് ലക്ഷം തരാം… അതിന് കുട്ടികൾക്ക് ഭക്ഷണവും ഉടുക്കാൻ വസ്ത്രങ്ങളും വാങ്ങി കൊടുക്ക്..” അവൻ ചെക്ക് ലീഫ് ഫില്ല് ചെയ്ത കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അത് കേട്ട അച്ഛനും റോസിയും അനിത ടീച്ചറും ഞെട്ടി. ശ്വേതക്ക് അർജുനെ നന്നായി അറിയുന്നത് കൊണ്ട് അവൾ ചുണ്ടിലൊരു ചിരിയൊതുക്കി നിന്നു.

“അല്ല മോനെ അത്…” അച്ഛൻ വിക്കി

“അച്ഛൻ വിഷമിക്കണ്ട… അച്ഛന്റെ സഹായം കൊണ്ട് ആ ‘അമ്മ രക്ഷപെടും പകരമായി നമുക്ക് ഈ കുട്ടികളെയും രക്ഷിക്കാം..” അർജുൻ ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. അച്ഛൻ അപ്പോഴും ആശ്ചര്യം വിട്ട് മാറിയില്ല.

“പറ്റുമെങ്കിൽ അച്ഛൻ ഇന്ന് ഞങ്ങളുടെ കൂടെ വന്നാൽ ടെസ്റ്റ് ഒക്കെ നടത്തമായിരുന്നു… അധികം വൈകിപ്പിക്കാൻ പറ്റില്ല..”

“ഞാൻ വരാം…”

അച്ഛനും അവരുടെ കൂടെ പോവാൻ ഇറങ്ങി. ജോസും റോസിയും വരാന്തയിൽ തന്നെ നിൽക്കുകയായിരുന്നു.

“അച്ചോ..” കാറിൽ കയറാൻ നിന്ന അച്ഛൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ റോസി.

“ഞാനും വരാം..” അവൾ തേങ്ങലോടെ പറഞ്ഞു.

“അപ്പൊ കുട്ടികളുടെ കാര്യം..?” അച്ഛൻ റോസിയെ നോക്കി ചോദിച്ചു. റോസി തിരിഞ്ഞ് ജോസിനെ നോക്കി.

“ഞാൻ നോക്കാം അച്ചോ…” ജോസ് മറുപടി പറഞ്ഞു.

“എന്ന ആലീസിനെ കൂടെ നിർത്തിക്കോ..” എന്നും പറഞ്ഞ് അച്ഛൻ കാറിന്റെ മുന്നിലേക്ക് കയറി. അത് കേട്ട ജോസ് തലയാട്ടി. ജോസിന്റെ ഭാര്യയാണ് ആലീസ്.

അച്ഛന്റെ സമ്മതം കിട്ടായപ്പോ റോസി പിന്നിലെ സീറ്റിലേക്ക് കയറി. അനിത ടീച്ചർ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു. കണ്ണീരിനിടയിലും അവൾ ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

അവർ ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തുമ്പോൾ ഉച്ചയായിരുന്നു സമയം. ഹോസ്പിറ്റൽ കേന്റീനിൽ നിന്ന് ഊണ് കഴിച്ച് dr വിനോദിനെ കാണാൻ അവർ മുകളിലേക്ക് പോയി. അച്ഛനെ കൊണ്ട് വരുന്ന കാര്യം നേരത്തെ വിളിച്ച് പറഞ്ഞതിനാൽ ടെസ്റ്റ് ചെയ്യാനുള്ള എല്ലാ സൗകര്യങ്ങളും അവർ ഒരുക്കിയിരുന്നു.

“എനിക്ക് ആ അമ്മയെ ഒന്ന് കാണണം..” അച്ഛൻ പറഞ്ഞു. അവർ അച്ഛനെ കൊണ്ട് ശിൽപയുടെ അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു. വല്ലാതെ വികാരപരിതമായ നിമിഷമായിരുന്നു അത്. എല്ലാവരുടെ കണ്ണിലും കണ്ണുനീർ. ആരും പരസ്പ്പരം ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. പരസ്പ്പരം കണ്ണുകൾ സംസാരിച്ചു. ശില്പ അച്ഛന്റെ കാൽക്കൽ വീണ് കരഞ്ഞു. അച്ഛൻ അവളെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ച് ശിരസ്സിലും കവിളും തലോടി. അത് കണ്ടു നിൽക്കാൻ കഴിയാതെ അർജുൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി.

അച്ഛനെ ടെസ്റ്റിന് വേണ്ടി അകത്തേക്ക് കയറ്റി. അവർ ആ റൂമിന് മുന്നിൽ ബെഞ്ചിൽ ഇരുന്നു. അർജുൻ കാണുമ്പൊൾ റോസിയുടെ മുഖത്ത് ഇപ്പോഴും ഒരു കലിപ്പ് ഭാവമുണ്ട്. അത് കാണുമ്പൊൾ അർജുൻ ചിരി വരും. ചുമരിൽ ചാരി നിൽക്കുകയായിരുന്നു റോസി. അവളെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കാൻ അവളുടെ ശരീരത്തിലൂടെ കണ്ണോടിച്ചു. അത് കാണുമ്പൊൾ അവൾ സാരി നേരെയാക്കി അവനെ ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി. ആ നോട്ടം കാണുമ്പൊൾ അവൻ വീണ്ടും ചുണ്ട് കടിക്കും. അത് കാണുമ്പൊൾ അവളുടെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവക്കും. ഇതൊക്കെ കണ്ട് ശ്വേത ഉള്ളിൽ ചിരിയൊതുക്കി അനിത ടീച്ചറോട് സംസാരിച്ച് കൊണ്ട് ഇരുന്നു.

അച്ഛന്റെ ടെസ്റ്റുകൾ കഴിഞ്ഞ് ഇറങ്ങുമ്പോൾ വൈകുന്നേരമായിരുന്നു. അച്ഛന്റെ ഓർഗൻ എല്ലാം കൊണ്ടും മാച്ച് ആണെന്ന് dr വിനോദ് പറഞ്ഞപ്പോൾ എല്ലാവർക്കും സന്തോഷമായി. പക്ഷെ റോസിയുടെ മുഖം മാത്രം തെളിഞ്ഞില്ല. ആ മുഖത്ത് സങ്കടവും ദേഷ്യവും ഒരുപോലെ മിന്നി മറിഞ്ഞു. രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞ് ഓപ്പറേഷൻ ചെയ്യാമെന്ന ധാരണയിൽ അവിടെ നിന്നും ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി. നാളെ ഇങ്ങോട്ട് തന്നെ തിരിച്ച് വരണം . ഓപ്പറേഷൻ ഒരു ദിവസം മുന്നേ അഡ്മിറ്റാവാൻ dr വിനോദ് പറഞ്ഞു.

അവരെയും കൊണ്ട് വീണ്ടും വെള്ളിമലയിലേക്ക്. വഴികളൊക്കെ ഇരുട്ട് വീണിരിക്കുന്നു. കാടുകൾക്ക് നാടുവിലൂടെയുള്ള യാത്ര. കാടിന്റെ ഭീകരശബ്ദം പ്രധിധ്വനിക്കുന്നു. മഞ്ഞു കട്ട കുത്തിയ തണുപ്പ്. കറുത്തിരുണ്ട പേടിപെടുത്തന്ന റോഡ്. കാറിൽ ആരും പരസ്പ്പരം സംസാരിച്ചില്ല.

വണ്ടി പള്ളി മുറ്റത്തേക്ക് കയറുമ്പോൾ ഒരു മഞ്ഞ വെളിച്ചം ഇറയത്ത് മിനുങ്ങി കത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അച്ഛനെയും റോസിയെയും പള്ളിമുറ്റത്ത് ഇറക്കി അവർ തിരിച്ച് പൊന്നു.

അർജുന്റെ റിസോർട്ടിലേക്കായിരുന്നു നേരെ പോയത്. അങ്ങോട്ട് പോകുന്നതിൽ അനിത ടീച്ചർ എതിർപ്പ് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ശ്വേതയായിരുന്നു ടീച്ചറുടെ ധൈര്യം.

*********

കോട്ടയത്തെ വലിയ ഒരു കൃസ്ത്യൻ തറവാട്ടിലായിരുന്നു ജോണി സാർ ജനിച്ചത്. ജോണിസാറുടെ അപ്പന് മൂന്ന് മക്കളായിരുന്നു. മൂത്ത മകൻ സ്റ്റേറ്റിൽ ഒരു മദാമ്മയേയും കെട്ടി സുഖമായി ജീവിക്കുന്നു. രണ്ടാമത്തെ മകനാണ് ജോണി സാർ. ഇളയ മകൾ ജെനിക്ക് പത്ത് വയസുള്ളപ്പയാണ് അവരുടെ ‘അമ്മ മരിക്കുന്നത്. അത് കഴിഞ്ഞ് അവരെ നോക്കിയത് അപ്പനായിരുന്നു. ഇപ്പോഴും ഒരു പുരാതന വസ്തുപോലെ കോട്ടയത്തെ തറവാടിന്റെ പൂമുഖത്ത് പഴയ പ്രതാപമറ്റു കിടക്കുന്നുണ്ടാവും അവരുടെ അപ്പൻ.

ജോണിസാർ കല്യാണം കഴിച്ചില്ല. മൂത്ത ചേട്ടൻ സ്റ്റേറ്റിലേക്കും പെങ്ങൾ കല്യാണം കഴിഞ്ഞും പോയപ്പോ ജോണിസാർ ആ തറവാട്ടിൽ ഒറ്റപെട്ടു. പിന്നെ ഉപരിപഠനത്തിന് ഡൽഹിയിലും മറ്റും പോയി. അങ്ങനെ കല്യാണം എന്ന പ്രഹസനത്തെ അയാൾ മറന്നെങ്കിലും, അയാൾക്ക് ഒരുപാട് സ്ത്രീ സുഹൃത്തുക്കളുണ്ടായിരുന്നു. തന്റെ ശാരീരിക ആവശ്യങ്ങൾ അവർ നിറവേറ്റി കൊടുത്തിരുന്നത് കൊണ്ട് ഒരു കല്യാണം അയാൾക്ക് അനിവാര്യമായി തോന്നിയതുമില്ല.

കോളേജിൽ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് അയാൾക്ക് ഒരു പ്രേമമുണ്ടായിരുന്നത്രെ. ആ പ്രേമം പൊളിഞ്ഞത് കൊണ്ടാണ് കല്യാണം കഴിക്കാതെ നടക്കുന്നത് എന്നാണ് പലരുടെയും ധാരണ. ആ ധാരണ സ്വന്തം പെങ്ങൾ ജെനിക്കും ഉണ്ടായിരുന്നു. അയാൾ മറ്റുള്ളവരുടെ ഇങ്ങനെയുള്ള സംസാരങ്ങളെ ഒരു ചിരികൊണ്ട് മാത്രം നേരിട്ടു, തിരുത്താൻ പോയില്ല.

അങ്ങനെ ഡൽഹിയിലെ പഠനം കഴിഞ്ഞ ഒരു മാസത്തെ അവധിക്കാലം.

അതൊരു വർഷക്കാലമായിരുന്നു. ഇടമുറിയാത്ത മഴയുടെ ശീലുകൾ മാനത്ത് നിന്നു പൊഴിയുന്ന കാലം. അന്തരീക്ഷത്തിൽ എപ്പോഴും തണുപ്പ് താളം കെട്ടി കിടന്നു. മുറ്റത്തും വഴിയിലും തോട്ടിലും റോട്ടിലും പാടത്തും പറമ്പിലും ഒക്കെ പെയ്തതൊഴിഞ്ഞ് തളം കെട്ടി കിടക്കുന്ന വെള്ളം. തണുപ്പിൽ ഉറഞ്ഞു കിടക്കുന്ന തറവാടിന്റെ വെളിച്ചം മങ്ങിയ മുറികളിൽ പുസ്തകങ്ങൾ വായിച്ച് അയാൾ സമയം കൊന്നു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. തൊട്ടടുത്തെ പുസ്തകശാലയായിരുന്നു അയാളുടെ ആശ്രയം. പിന്നെ കൂട്ടുകാർ ഒളിച്ച് കൊടുക്കുന്ന കമ്പി മാസികയും. പുസ്തകങ്ങൾ രതിയുടെ മായിക ലോകങ്ങൾ അയാൾക്ക് മുന്നിൽ തുറന്നിട്ടപ്പോൾ, അയാളുടെ അരക്കെട്ടിൽ നിന്ന് ഉടു തുണിയും അഴിഞ്ഞ് കിടന്നു. രാത്രിയോ പകലോ എന്നില്ലാതെ അയാളുടെ വിരിപ്പുകൾ ശുക്ലത്തുള്ളികളിൽ പൊതിർന്നു.

ഡൽഹിയിലെ സുന്ദരികളായ സുഹൃത്തുക്കളുടെ ശരീരങ്ങൾ അയാളിൽ തീർത്ത ലഹരിയിൽ, വിഷം ചീറ്റാൻ അയാളുടെ അരക്കെട്ട് ഒരു സ്ത്രീയെ വല്ലാതെ കൊതിച്ചു. ആ കൊതി അയാളുടെ മസ്തിഷ്കത്തെ അന്ധനാക്കി. കൊതി പൂണ്ട അയാൾ വേലക്കാരി തമിഴത്തി പെണ്ണിനെ അടുക്കളയിൽ ചെന്ന് കയറി പിടിച്ചു. എണ്ണയുടെയും കടുകിന്റെയും വെന്ത മസാലകളുടെയും ചൂരുള്ള ആ അടുക്കളയുടെ തിണ്ണയിൽ കിടന്ന് അയാൾ ആ കറുത്ത മെഴുക് പോലെ തിളങ്ങുന്ന ശരീരത്തിൽ രതി താണ്ഡവമാടി.

അരക്കെട്ടിൽ ഉറഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന അന്ധത ആ സ്ത്രീയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് ചുടുകട്ടകൾ പോലെ ഒഴുകി ഇറങ്ങി. അരക്കെട്ടിന്റെ ഭാരമൊഴിഞ്ഞപ്പോൾ, മഴ തോർന്ന മേഘം പോലെ അയാളുടെ ബുദ്ധിയും തെളിഞ്ഞു. തൻ ചെയ്ത പോയ തെറ്റിന്റെ ഭാരത്താൽ അയാളുടെ തല ജോലിക്കാരിക്ക് മുന്നിൽ കുനിഞ്ഞു. കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. അവളുടെ കാലുകളിലേക്ക് അയാളുടെ ശിരസ് താണു. അവളുടെ കാലുകളിൽ പിടിച്ചയാൾ കരഞ്ഞു.

യജമാനൻ തന്റെ കാലിൽ കിടന്നു കരയുന്നത് കണ്ട അവൾക്ക് ഉള്ളിൽ സഹതാപം തോന്നി. അവൾ അയാളെ സമാധാനിപ്പിച്ചു. ഒരു കുഞ്ഞിനെ പോലെ അയാളുടെ നെറുകയിൽ അവൾ തലോടി. ആരോരുമില്ലാതെ ഒറ്റപ്പെട്ട് വരണ്ടു പോയ അവളിൽ ഒരു വിത്ത് മുളച്ചു. ആ മുള വളരാൻ പിന്നീട് അധികം സമയം വേണ്ടി വന്നില്ല. അവളുടെ ഉള്ളിൽ ഒരു മരമായി അയാൾ വളർന്നു. പക്ഷെ, അയാളുടെ ഹൃദയം നീറുകയായിരുന്നു. താൻ ചെയ്ത പോയ പാപഭാരം അയാളെ വല്ലാതെ സങ്കടത്തിലാഴ്ത്തി. അവളിൽ നിന്നും അയാൾ ഒഴിഞ്ഞു മാറി. അവളെ കാണുന്നത് തന്നെ ഭയമോ സങ്കടമോ ആയി തോന്നി. അയാൾ പുസ്തകങ്ങളിൽ അഭയം പ്രാപിച്ചു.

തന്റെയുള്ളിൽ മുളച്ചു വന്ന ആ മരത്തെ വെള്ളവും വളവുമില്ലാതെ കരിച്ച് കളയാൻ അവൾ തയ്യാറായില്ല. അവൾ അയാളുടെ സാമീപ്യത്തെ വല്ലാതെ കൊതിച്ചു. ശരീരത്തിന്റെ എല്ലാ മുഴപ്പും എടുപ്പും കാണിച്ച് കൊണ്ട് അവൾ അയാൾക്ക് മുന്നിൽ നടന്നു. കറുത്തതെങ്കിലും തിളങ്ങുന്ന തന്റെ ശരീരം

ആരെയും കൊതിപ്പിക്കാൻ പോന്നതായിരുന്നെന്ന് അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു. തൂക്കാനോ തുടക്കാനോ എന്ന പേരിൽ മഥിക്കുന്ന ശരീരവുമായി അവൾ അയാളുടെ മുറിയിലേക്ക് കടന്നു ചെന്നു. അവളെ കാണുമ്പൊൾ അയാൾ പുറത്തേക്ക് ഓടി.

ഒരിക്കൽ അങ്ങനെ പുറത്തേക്കിറങ്ങിയ അയാളുടെ കയ്യിൽ അവൾ കയറി പിടിച്ചു. കാമം കലങ്ങി തിളയ്ക്കുന്ന കണ്ണുകളിലേക്ക് അയാൾ നോക്കി. അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ വിറച്ചു. അയാളുടെ ഹൃദയം പെരുമ്പറ കൊട്ടി. തന്റെ കടിഞ്ഞാൺ അയാൾക്ക് നഷ്ടമായി. അവളെ അയാൾ തന്റെ മാറിലേക്ക് ചേർത്തു. അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ രണ്ടു തുള്ളി കണ്ണീർ പൊഴിഞ്ഞു. ആ തുള്ളികളിൽ അയാളുടെ പാപബോധം കഴുകി കളഞ്ഞു. പുറത്ത് അന്തരീക്ഷം അയാൾക്ക് വേണ്ടി കരഞ്ഞു. ആ തെളിനീരിൽ അയാളുടെ ഹൃദയം നനഞ്ഞു.

അയാളുടെ ദൃഢമായ മാറിൽ ഒരു പല്ലിയെ പോലെ അവൾ പറ്റി കിടന്നു. ഉള്ളിൽ തുടി കൊട്ടി. ചുണ്ടിൽ ചിരി പൊഴിഞ്ഞു. കണ്ണിൽ മോഹം വിടർന്നു. നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയാത്ത ആവേശം. മുലക്കണ്ണികൾ എഴുന്നു നിൽക്കുന്നു. അത് അയാളുടെ മാറിൽ തറയ്ക്കുന്നുണ്ടെന്നോർത്തപ്പോൾ അവൾക്ക് നാണം വന്നു. അവൾ അയാളെ തലയുയർത്തി നോക്കി. കണ്ണുകൾ വീണ്ടും ഉടക്കി. അയാളുടെ കവിളിലൂടെ ഒലിച്ച കണ്ണ് നീരുകൾ ഒരു ചിരിയോടെ അവൾ തുടച്ചു. അയാൾ അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചു. ദീർഘമായ ചുമ്പനം.

പുസ്തകങ്ങൾ മാത്രം രമിച്ചു കിടന്നിരുന്ന അയാളുടെ കിടക്കയിലേക്ക് അവളെ എടുത്ത് കിടത്തി. അടുക്കളയുടെ ചൂടും ചൂരുമുള്ള പെണ്ണുടൽ. അയാൾ ആ ഉടലിലേക്ക് ഒരു പാമ്പിനെ പോലെ ഇഴഞ്ഞു. അവളുടെ കവിളുകളിൽ തലോടി. ചുണ്ടുകൾ തന്റെ ചുണ്ടുവിരലുകൾക്കും തള്ളവിരലുകൾക്കും ഇടയിലിട്ട് ഞെരിച്ചു. കറുത്ത അവളുടെ ചുണ്ട് കൂടുതൽ കറുത്തു. ആ ചുണ്ടുകൾ അയാൾ ചപ്പി എടുത്തു. കവിളുകളിൽ ചുംബിച്ചു. കണ്ണുകളിൽ ചുമ്പന വർഷങ്ങൾ ചൊരിഞ്ഞു. അവളുടെ മിഴികൾ കൂമ്പി അടഞ്ഞു.

അയാൾ അവൾക്കരികിൽ കിടന്നു. അയാളുടെ കൈ അവളുടെ ശരീരത്തിലുടനീളം ഒഴുകി നടന്നു. അവളുടെ മുലകളിൽ വല്ലാത്ത ആവേശത്തോടെ അയാൾ ഞെക്കി. മുലക്കണ്ണികൾ മുഴച്ചു. അത് അയാളുടെ കൈകളിൽ തടഞ്ഞു. ആ കണ്ണികൾ അയാളുടെ ഉള്ളം കയ്യിൽ കിടന്ന് ഞെരിപിരി കൊണ്ടു.

അവളുടെ പഴകി ദ്രവിച്ച വസ്ത്രങ്ങൾ അയാൾ ഊരിയെടുത്തു. അതാ മുറിയുടെ പലഭാഗങ്ങളിലേക്ക് ചിതറി തെറിച്ചു. ആ നഗ്നമായ ഉടലിലേക്ക് അയാളുടെ ശരീരം ചൂട് പകർന്നു. വള്ളി പൊട്ടി പിന്ന് കുത്തിയ ബ്രാ അയാൾ വലിച്ച് പൊട്ടിച്ചു. തുളകൾ വീണ്, കാലപ്പഴക്കം കൊണ്ട് ദ്രവിച്ച പാന്റിയും അയാൾ അഴിച്ച് മാറ്റി.

കൊഴുത്ത കുടകളിൽ അയാൾ സൗന്ദര്യത്തിന്റെ തിളക്കം കണ്ടു. വീർത്ത് ഉന്തി നിൽക്കുന്ന വലിയ പൂറിന് മുകളിൽ ചുരുണ്ട രോമങ്ങൾ കാട് പോലെ കിടന്നിരുന്നു. ആ കാട്ടിലേക്ക് അയാൾ മുഖം ചേർത്തപ്പോൾ അവൾക്ക് ഇക്കിളി എടുത്തു. ആദ്യമായി തന്റെ നഗ്നതയിലേക്ക് കയറി വരുന്ന ഈ മനുഷ്യനെ

കുറച്ചൂടെ വൃത്തിയായി സ്വീകരിക്കാമായിരുന്നു എന്നവൾക്ക് തോന്നി. ആ വൃത്തിഹീനതകൾ അയാൾക്ക് സൗന്ദര്യമായിരുന്നു. അയാൾ അവിടെമാകെ മുഖമിട്ട് ഉരസി. പൂർ ഇതളുകൾ അകത്തി മാറ്റി, ചുവന്ന പൂർ അകത്തേക്ക് അയാൾ നാവ് കയറ്റി. കറുത്ത കാന്തിനെ തന്റെ നാവിൽ തലോടി. അവളുടെ പൂർ ചെപ്പ് വല്ലാതെ ചുരത്തി. ആ കൊഴുത്ത ജലം അയാളുടെ നാവിലൂടെ അകത്തേക്ക് ചെന്നു.

അയാൾക്ക് ആവേശമായിരുന്നു. അരക്കെട്ടിൽ കുണുക്കി കിടന്ന ഒറ്റമുണ്ടായാൾ അഴിച്ച് കളഞ്ഞു. അയാളുടെ അരക്കെട്ടിൽ ഒരു തറവാടിയായ കുണ്ണ കുലച്ച് കിടന്നിരുന്നു. ഉള്ളിലെ ആവേശത്തിൽ അവൾ അതിൽ കയറി പിടിച്ചു. പെട്ടെന്നാണ് തൻ ചെയ്ത അമളിയെ ഓർത്തത്. അവൾക്ക് ചിരി വന്നു. ആ കുണ്ണയിൽ അവൾ തലോടി. തൊലി മറിഞ്ഞ ചുവന്ന മകുടത്തിൽ അവൾ വിരലുകൊണ്ട് തലോടി. കട്ടിലിൽ എഴുന്നേറ്റിരുന്ന് ആ കുണ്ണയെ താലോലിച്ചു. അത് വായിൽ എടുക്കാൻ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ വിറച്ചു. അയാളുടെ കണ്ണിൽ നോക്കി അവൾ വാ തുറന്നു. അയാൾ തലയുടെ പിന്നിൽ തലോടി അവളുടെ വായിലേക്ക് കുണ്ണ കയറ്റി. അതിന്റെ വണ്ണത്തെ സ്വീകരിക്കാൻ അവൾ വാ പിളർത്തി. ആ കുലച്ച കുണ്ണ അവളുടെ അണ്ണാക്കിലേക്ക് കയറി ചെന്നു.

എത്ര നേരം ആ കുണ്ണയിൽ ഊമ്പി കളിച്ചു എന്നറിയില്ല. അവളുടെ വായിലെ തുപ്പലും കുണ്ണയിൽ നിന്നും ഒഴുകിയ രേതസ്സും കണ്ണുയിലൂടെയും അവളുടെ കവിളിലൂടെയും ഒഴുക്കി. അവളെ അയാൾ മലർത്തി കിടത്തി. കാലുകൾ രണ്ടും അകത്തി വെച്ചു. തന്റെ കളിവീരനെ ആ തുടയിടുക്കിലെ പൊയ്കയിലേക്ക് ഇറക്കി വെച്ചു. സുഖം… സ്വാർഗിയ സുഖം.

അയാളുടെ അരകെട്ടുകൾ അവളിലേക്ക് പ്രഹരിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവളുടെ പൂറിലേക്ക് അയാളുടെ കുണ്ണ കയറി ഇറങ്ങി. ആദ്യ രതിയെക്കാൾ സുഖം. അവളുടെ കണ്ണുകൾ കുമ്പിയടഞ്ഞു. അയാളെ അവൾ ചുറ്റി പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒരിക്കലും വിടാത്ത ഗാഢമായ ആലിംഗനം. ദീർഘനേരത്തെ പൂറ്റിലേക്കുള്ള ആടിക്കൊടുവിൽ അയാളുടെ കുണ്ണപ്പാല് പൂർ ചാലിലൂടെ അകത്തേക്ക് ഒഴുകി. അതിന്റെ ചൂടിൽ അവളുടെ ഉള്ളം പൊള്ളി.

തണുത്ത മഴയിലും അവർ വിയർത്തു. ജനിലൂടെ വന്ന മഴക്കാറ്റ് അവർക്ക് കുളിരേകി. അയാളുടെ മാറിലേക്ക് അവൾ പറ്റിചേർന്നു കിടക്കുകയായിരുന്നു.

“കനീ….” അയാൾ അവളെ തന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് കൊണ്ട് വിളിച്ചു.

“മ്മ്..”

“ഉനക് എൻ മേലെ കോപർക്കാ..”

“ഇല്ലേയെ…” അവൾ അയാളിലേക്ക് ഒന്നു കൂടെ ചേർന്ന് കിടന്ന് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

പിന്നീടുള്ള നാളുകൾ രതിയുടെ മാമാങ്ക ഉത്സവങ്ങളായിരുന്നു. അടുക്കളയിലും ഇടനാഴികളിലും കുളിപ്പുരയിലും വരാന്തയിലെ ആട്ടു കട്ടിലിലും പാമ്പുകളെ പോലെ അവർ നനഗ്നരായി പിണഞ്ഞു കിടന്നു. രതിയുടെ കിതപ്പുകൾ ആ തറവാടിന്റെ ഓരോ മൂലകളിൽ നിന്നും ഉയർന്നു. അയാളുടെ ശുക്ലത്തുള്ളികൾ കുടിച്ചും പൂറിൽ സ്വീകരിച്ചും കനി എന്ന തമിഴ് സ്ത്രീ കൊഴുത്തു. ആകൊഴുത്ത ശരീരം അയാളുടെ ചൂടിന് വേണ്ടി കൂടുതൽ കൊതിച്ചു.

ആ നാടകം അധിക നാൾ ഓടിയില്ല. അന്നൊരു ഉച്ചനേരം. തിമിർത്ത് പെയ്യുന്ന മഴ. ഞരമ്പുകൾ പിണഞ്ഞത് പോലെ ഇടക്ക് ആകാശത്ത് മിന്നുന്ന മിന്നൽ പിണരുകൾ. പിറകേ ആകാശത്തിന്റെ കനത്ത ഗർജനം. മഴയുടെ

ശബ്ദത്തിനുള്ളിൽ മറ്റെല്ലാ ശബ്ദങ്ങളും വിഴുങ്ങി കളഞ്ഞത് പോലെ നിശബ്ദം. അയാളുടെ മുറിയിൽ രതിയുടെ മത്സരകൂത്ത് നടക്കുന്നു. തുറന്നിട്ട ജനാലയിലേക്ക് ചേർത്ത് നിർത്തിയ കനിയുടെ കൊഴുത്ത നഗ്‌നയായ ശരീരം. അയാളുടെ കുണ്ണ ആ തുടുത്ത പൂറിലേക്ക് പ്രഹരിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ജനലിലൂടെ തണുത്ത കാറ്റ് ആ ശരീരങ്ങൾ തണുപ്പിക്കുന്നു. രതിയുടെ അന്ധതയിലേക്ക് ഒഴുകി പോകുന്ന രണ്ടു ശരീരങ്ങൾ.

“ചേട്ടായി…” തുറന്ന് കിടന്ന വാതിലിൽ നിന്ന് ഒരു അലർച്ച കെട്ടാണ് അയാൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയത്. “ജെനി….” അയാളുടെ ഉള്ളൊന്നു കാളി . അയാൾ ഞെട്ടി പിടഞ്ഞു. കനിയുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും വിട്ട് മാറി. കട്ടിലിൽ കിടന്ന മുണ്ട് എടുത്ത് ചുറ്റി. അപ്പോഴും ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ നിൽക്കുന്ന കനി. രതിയുടെ മായിക ലോകത്ത് നിന്ന് അവൾക്ക് കടന്ന് വരൻ കഴിഞ്ഞില്ല. പുറത്ത് മഴ ശമിച്ചിരിക്കുന്നു. നീർ തുള്ളികളോ നനഞ്ഞ കാറ്റോ ഇല്ല. എല്ലാ ഒരു നിമിഷം ഓടി പോയത് പോലെ.

ജെനി കലി തുള്ളി കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് പോയി. പിറകെ ജോണിയും. പിന്നീട് ബഹളങ്ങളായിരുന്നു. ജെനി കരയുന്നു. ചേട്ടനാണോന്ന് പോലും നോക്കാതെ അയാളെ തല്ലുന്നു. അയാൾ അവളുടെ കാലുകൾ പിടിച്ച് മാപ്പ് പറയുന്നു. എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് മാത്രം കനിക്ക് മനസിലായില്ല. ജെനിയുടെ കരങ്ങൾ അവളുടെ മുഖത്ത് പതിച്ചു – നൊന്തില്ല . അവൾ കണ്ണ് പൊട്ടുന്ന ചീത്ത വിളിച്ചു – കേട്ടില്ല. തന്റെ തകരപെട്ടിയും കൂട്ടി പുറത്തേക്ക് തള്ളി – ഇറങ്ങി. ഇനി ഈ വീടുമായി തനിക്ക് യാതൊരു ബന്ധവുമില്ല. തൻ ഇനി ഇവിടെ ആരുമല്ല. ആ നിൽക്കുന്ന മനുഷ്യൻ ഇനി തനിക്ക് അന്യനാണ്. ഉള്ളിൽ മുളച്ച് വളർന്ന മരം ജെനി എന്ന കാറ്റിൽ കടപൊഴുകി വീണിരിക്കുന്നു.

അവൾ നടന്നു, വഴി അറിയില്ല. എങ്ങോട്ട് പോകണമെന്നറിയില്ല. പോകാൻ ഒരു ഇടമില്ല. ഒന്ന് സഹായിക്കാൻ , ഒന്ന് വിളിക്കാൻ ആരുമില്ല. തനിച്ചായവൾ. ഏതോ മഴയിൽ കിളിർത്ത പാഴ് ചെടികൾ പോലെ ഭൂമിയിൽ നിന്ന് മുളച്ചവൾ.

കോലായിലെ ജനവാതിലിനുള്ളിലൂടെ, തകരപെട്ടിയുമായി കനി ഇറങ്ങി പോകുന്നത് അയാൾ നോക്കി നിന്നു. നിസഹായനായി, പ്രാണ വേദനയോടെ. അവൾ ഒരു വട്ടം പോലും അയാളെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയില്ല. ഹൃദയം നുറുങ്ങി. അവൾക്ക് പോകാൻ ഒരിടമില്ലന്ന ചിന്ത അയാളെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിച്ചു.

പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങൾ അയാൾ മുറിക്ക് പുറത്തിറങ്ങിയില്ല. തന്റെ ഇരുട്ട് മുറിയിൽ ജനവാതിലൂടെ വരുന്ന നുറുങ്ങു വെട്ടത്തിൽ പുസ്തകങ്ങൾ വായിച്ചിരുന്നു. ജെനി പലതവണ വന്നു വിളിച്ചു. അയാൾ പോയില്ല. അവളോട് ദേഷ്യമായിരുന്നു അവൻ. തന്നോട് തന്നെയും അയാൾ ദേഷ്യപ്പെട്ടു.

ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി. ചെന്നൈയിലെ ഒരു ഓളേജിൽ അസിസ്റ്റന്റ്

പ്രഫസറായി അപ്പോയ്ന്റ് മെന്റ് ലെറ്റർ വന്നപ്പോൾ അയാൾ പുറത്തിറങ്ങി. തന്റെ എല്ലാ സാധനങ്ങളും പൊതിഞ്ഞു കെട്ടി അയാൾ വീട് വിട്ടിറങ്ങി. പിന്നീട് ചെന്നൈ നഗരത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗമായി അയാൾ. അപ്പോഴും അയാളുടെ മനസ്സിൽ കനിയുടെ മുഖം കൊത്തി വെച്ചത് പോലെ കിടന്ന് നീറി. തമിഴ് നാടിൻറെ പല ഭാഗത്തും അയാൾ കനിയെ തേടി നടന്നു. പിന്നീട് എല്ലാ ഒഴിവ് സമയങ്ങളും കനിയെ തേടിയുള്ള നടപ്പായിരുന്നു.

അവസാനം അയാൾ കനിയെ കണ്ടത്തി. മുദുരയിലെ ഒരു അമ്പല നടയിൽ നിറവയറുമായി ഭിക്ഷയിരക്കുന്ന ആ മുഖത്തേക്ക് ഒരു നിമിഷമേ അയാൾക്ക് നോക്കാൻ കഴിഞ്ഞൊള്ളു. ഉള്ളം പൊള്ളി പോയി. അയാൾ ഓടി ചെന്ന് അവളെ വാരി പുണർന്നു. കറുത്ത് കരുവാളിച്ച മുഖത്ത് അയാൾ ചുമ്പനങ്ങൾ കൊണ്ട് മൂടി.

കനി ആശ്ച്ചര്യപെട്ട നിൽക്കുകയായിരുന്നു. സ്വപ്നത്തിൽ പോലും കാണാത്ത സംഭവമാണ് സംഭവിക്കുന്നത്. അവളുടെ കണ്ണുകൾ വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം നിറഞ്ഞു. അത് കവിളിലൂടെ ഒരു ചാൽ തീർത്തു. സന്തോഷം കൊണ്ട് മരിച്ച് വീഴുമോ എന്നവൾ ഭയന്നു.

രണ്ടുപേരും ദൈവത്തിന് മുന്നിൽ കൈ കൂപ്പി പ്രാർത്ഥിച്ചു. അയാളുടെ കയ്യും പിടിച്ച് അവൾ വെച്ച് വെച്ച് നടന്നു. പിന്നീട് അവളുടെ ജീവിതവും ചെന്നൈ നഗരത്തിലേക്ക് പറിച്ച് നട്ടു. രണ്ടു മാസത്തിനുള്ളിൽ കനി പ്രസവിച്ചു. തന്നെ പോലൊരു ആൺ കുഞ്ഞ്.

കല്യാണം കഴിയാത്ത ജോണിയുടെ കൂടെയുള്ള പെണ്ണിനെ ചൊല്ലി കോളേജിലും മുറുമുറുപ്പുകൾ ഉയർന്നു. മേനേജ്‌ മെന്റ് അയാൾക്ക് വാണിങ്ങുകൾ നൽകി. അയാൾ കനിയെ കൈ വിടാൻ തയ്യാറായില്ല. രമേശ്വരത്ത് ഒരു വീട് അയാൾ സ്വന്തമായി വാങ്ങി. കനിയേയും മോനെയും അങ്ങോട്ട് മാറ്റി. എല്ലാ ഒഴിവ് സമയങ്ങളിലും അയാൾ അവരുടെ കൂടെ പോയി താമസിച്ചു.

കല്യാണം കഴിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിലും തന്റെ ഭാര്യയായി കഴിഞ്ഞുന്ന കനിയെ കുറിച്ച് ആരും അറിഞ്ഞില്ല. അപ്പനറിഞ്ഞില്ല, ജെനി അറിഞ്ഞില്ല, ആരും അറിഞ്ഞില്ല. ആരെയും അറിയിക്കാൻ അയാൾ ഇഷ്ട്ടപെട്ടതുമില്ല. കനിയും ആയാളും ഒരു പാലം തീർത്തിരിക്കുന്നു. അദൃശ്യമായ ഒരു പാലം. അയാൾ എവിടെ പോയാലും രാമേശ്വരത്തേക്ക് നീളുന്ന ഒരു പാമ്പൻ പാലം. നമുക്ക് അതിനെ പ്രണയം എന്ന് ചുരുക്കി വിളിക്കാം.

*******

നേരം സന്ധ്യ മങ്ങി തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഏദൻസ് റിസോർട്ടിലെ പുല്ല് വിരിച്ച മുറ്റത്ത് കസേരയിട്ട് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു ജോണി സാർ. കയ്യിൽ ഒരു ചുരുട്ട് കത്തുന്നുണ്ട്. കാൽ കയറ്റി വെച്ച ചെറിയ മേശയിൽ ഒരു വോഡ്ക്കയുടെ ഒഴിച്ച്

വെച്ച ക്ലാസുമുണ്ട്. തലയിൽ ലഹരി കയറിയപ്പോഴാണ് അയാൾ ഓർമ്മകളിലേക്ക് പോയത്. കോരി ചൊരിയുന്ന മഴയിലേക്ക് ഇറങ്ങി പോയ കനിയുടെ രൂപം അയാളെ ഈപ്പോഴും വേദനിപ്പിക്കാറുണ്ട്. കനിയെ ഓർത്തപ്പോൾ അവളെ ഒന്ന് വിളിക്കണമെന്ന് അയാൾക്ക് തോന്നി. അയാൾ ഫോൺ എടുത്ത് വിളിച്ചു.

“ഹലോ.. ” കനിയുടെ ശബ്ദം

“കനി…. എപ്പടിയിർക്ക് … സൗക്യം താനെ..?”

“ആമാ… നീങ്കെ എപ്പടി..?”

“നല്ലാർക്ക് ചെല്ലം…”

“ഇപ്പൊ എങ്കെ… കോളേജിലിരുക്കർകള…?”

“ഇന്നേക്ക് അനുവുടെ ബർത്ത് ഡേ… നാനും ജെനിയും അനുവും ഇങ്കെ ഒരു ടൂർ വൻതിരിക്കെ…”

“മ്മ്… ഇങ്കെ എപ്പോ വരും…”

“അടുത്ത വാരം വരാ ചെല്ലം..”

അയാൾ ഫോൺ വെച്ചിട്ടും അവളുടെ ഓർമകളിൽ നിന്ന് പുറത്ത് കടക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ചുരുട്ടിന്റെ കനമുള്ള പുക അയാൾ അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് ഊതി വിട്ടു. നല്ല തണുപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അന്തരീക്ഷത്തിൽ ഇരുട്ട് വീണ് തുടങ്ങിയിരുന്നു. ആ സമയം ജെനി തൊട്ടടുത്ത കസേരയിൽ വന്നിരുന്നു.

“എന്താ ചേട്ടായി ഒരു ആലോചന..?” ജെനി ചോദിച്ചു. അയാൾ അത് കേട്ടേകിലും മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ഒരു തവണ കൂടെ ചുരുട്ട് വലിച്ചു. കസേരയിലേക്ക് ചാരി തല മുകളിലേക്ക് ഉയർത്തി വെച്ച് പുക ഊതി വിട്ടു. കുപ്പിയിൽ നിന്നും വന്ന ഭൂതത്തെ പോലെ അയാളുടെ വായിൽ നിന്നും പുക മുകളിലേക്ക് ഉയർന്ന്, കോടമഞ്ഞുകൾക്കിടയിൽ ലയിച്ച് ഇല്ലാതായി.

“നല്ല തണുപ്പാണല്ലോ ചേട്ടായി….” ജെനി പിന്നെയും പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ പഴയ ഓരോ കാര്യങ്ങൾ ഓർക്കുകയായിരുന്നു…” അയാൾ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു.

“എന്ത് കാര്യങ്ങൾ..?” ജെനി സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു. അൽപനേരം അയാൾ മൗനം പൂണ്ടു.

“നമ്മുടെ പഴയ തറവാടും അപ്പച്ചനും നീയും ഞാനും പിന്നെ… കനിയും….” അയാൾ പറഞ്ഞു നിർത്തി.

“നിങ്ങൾ ഇപ്പോഴും ആ തമിഴത്തി പെണ്ണിനെ ആലോചിച്ച് ഇരിക്കാണ്ണല്ലേ..?” ജെനിയുടെ മുഖം ചുവന്നു. ദേഷ്യത്തിൽ അവൾ പറഞ്ഞു.

“ഹേയ്… അന്നത്തെ ഓരോന്ന് ഓർത്തപ്പോൾ അവളേം ഓർത്തു അത്രേ ഒള്ളു..” തന്റെ വായിൽ നിന്നും വന്ന അമളി ഓർത്ത് അയാൾ പറഞ്ഞു.

“അവളെ മറക്കാനല്ലേ ചേട്ടായി എന്നെ തന്നെ ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് തന്നത്… എന്നിട്ടും ഇപ്പോഴും നിങ്ങൾ അവളെ ഓർത്ത് ഇരിക്കാണല്ലേ..?” ജെനി ദേഷ്യം പിടിച്ച് ചാടി

തുള്ളി പോകാനൊരുങ്ങി. അയാൾ അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് തന്റെ മടിയിലേക്കിരുത്തി. ജെനി ഒരു കറുത്ത ടീഷർട്ടും സ്‌കൈ ബ്ലൂ ലെഗ്ഗിൻസുമായിരുന്നു. അവളുടെ ഭാരിച്ച ചന്തി അയാളുടെ തുടകളിൽ ഇരുന്നു. ബ്രാ ഇടാത്തത് കൊണ്ട് അവളുടെ മുഴുത്ത മുലകൾ ടീഷർട്ടിനുള്ളിൽ കിടന്ന് തുളുമ്പി. അയ്യാൾ അവളുടെ വയറിലൂടെ ചുറ്റി പിടിച്ചു. അവളുടെ പുറത്ത് ചുംബിച്ചു.

“അവളെ മറക്കാനുള്ള ആവശ്യത്തിനോന്നുമല്ല ഞാൻ നിന്റെ അടുത്ത് വന്നത്.. നിന്നെ എനിക്ക് അത്രയ്ക്ക് ഇഷ്ട്ടമായിരുന്നു ജെനി… ആ തമിഴത്തി പെണ്ണിനെ ഞാൻ എന്തിന് ഓർത്തിരിക്കണം..?” ഭാരിച്ച ഹൃദയ വേദനയോടെയാണ് അത് പറഞ്ഞെതെങ്കിലും ജെനിക്ക് ആ വാക്ക് മതിയായിരുന്നു.

“ശെരിക്കും…” ജെനി അയാളുടെ മുഖത്തു നോക്കി ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.

“മ്മ്…” അയാൾ ചിരിയോടെ അവളെ നോക്കി കണ്ണ് ചിമ്മി. അയാളുടെ മടിയിൽ ഇരുന്നു കൊണ്ട് തന്നെ ജെനി അവളുടെ നെറ്റി അയാളുടെ നെറ്റിയുമായി മുട്ടിച്ചു..

“ചേട്ടായി… എന്റേത് മാത്രാ…” അവൾ കൊഞ്ചി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“നിന്റെ മോൾ അനു കേൾക്കണ്ട..” അയാൾ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“എനിക്കും അവൾക്കും മാത്രം മതി…” അയാളുടെ ചുണ്ടിൽ ഉമ്മ വെച്ച് കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.

“അപ്പൊ എനിക്ക് കല്യാണം കഴിക്കണ്ടേ..?” അവൾ ദേഷ്യം പിടിക്കുമെന്ന് അറിഞ്ഞ് കൊണ്ട് തന്നെ അയാൾ ചോദിച്ചു.

“വേണ്ട… ചേട്ടായി ഇനി ഈ വയസൻ കാലത്ത് കല്യാണം കഴിക്കണ്ട… ചേട്ടായിക്ക് വേണ്ടത് ഒക്കെ ഞാനും ന്റെ മോളും തന്നോളം..” പെണ്ണിന്റെ കുശുമ്പോടെ ജെനി പറഞ്ഞു.

“നീ എന്ത് തരുമെടി എനിക്ക്..” അയാൾ അവളുടെ കവിളിൽ ചുണ്ടുകൾ ഉരസി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“എന്തും തരും..” അവൾ കൊഞ്ചി.

“എന്തൊക്കെ ഉണ്ട് നിന്റെ കയ്യിൽ..”

“എന്റെ പൂർ തരും … ദേ ഈ രണ്ടു മുലകൾ തരും… പിന്നെ എന്റെ മോളുടെ കുഞ്ഞി പൂർ തരും… ചേട്ടായി ചോദിക്കുന്ന എന്തും..”

“ഹ ഹ ഹ ഹ ..” അവളുടെ കൊഞ്ചൽ കേട്ട് അയാൾക്ക് ചിരി വന്നു.

“എന്താടാ കാലമാട… ചിരിക്കുന്നത്..” ജെനി അയാളുടെ രണ്ടു ചെവികളും പിച്ചികൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“നിന്റെ കുറുമ്പ് കണ്ടു ചിരിച്ചതാണേ…” “എവിടെ അനു….”

“അവൾ എഴുന്നേറ്റില്ല… ഞാൻ പോയി വിളിക്കട്ടെ .. നേരം സന്ധ്യയായി…” എന്നും

പറഞ്ഞ് ജെനി അവളുടെ കവിളിൽ ഒരു മുത്തം കൊടുത്ത് എഴുനേറ്റ് പോയി.

ജെനിയുമായുള്ള എല്ലാ ബന്ധങ്ങളും കനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. അവൾ ഒരു എതിർപ്പും പറഞ്ഞിരുന്നില്ല. അവൾ ഒന്നിനും ഒരു എതിർപ്പ് പറഞ്ഞിരുന്നില്ലലോ. അവൾ ഒന്നും അയാളോട് ആവശ്യപ്പെട്ടില്ല. എല്ലാം അയാൾ അറിഞ്ഞു ചെയ്തു. രാമേശ്വരത്തെ അമ്പലത്തിന് അടുത്ത്, പൂജ സാധങ്ങളും പൂക്കളും വിൽക്കുന്ന ഒരു കട ഇട്ട് കൊടുത്തു. അത് അവൾക്ക് ഒരു വരുമാനമാർഗത്തിന് മാത്രമായിരുന്നില്ല. ചിലവിനുള്ള പണം അയാൾ കൊടുത്തിരുന്നെങ്കിലും, അവൾ സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കട്ടെ എന്നുകരുതിയായിരുന്നു.

“നീങ്കള് യാർക്കിട്ട് സെർന്നാലും എന്നിട്ടം വറുവത്തൈ നിറുത്ത വേണ്ടം എങ്കൽ മകന് തന്തിയായ് ആക്ര വേണ്ടം…” (നിങ്ങൾ ആരുടെ കൂടെ പോയാലും എന്റെ അടുത്ത് വരുന്നത് മുടക്കരുത്… നമ്മുടെ മകനെ അച്ഛനില്ലാതെയാക്കരുത്..) ജെനിയുടെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ കനി പറഞ്ഞു. ആ വാക്ക് ഇന്നും അയാൾ തെറ്റിച്ചിട്ടില്ല.

ജെനിയുമായി ബന്ധം തുടങ്ങിയിട്ട് കുറച്ച് വർഷങ്ങൾ ആയിരുന്നു. കനിയെ മധുരയിൽ വെച്ച് കണ്ടതിന് ശേഷം അയാൾ നാട്ടിലേക്ക് പോയതേ ഇല്ല. തന്റെ മുന്നിൽ അങ്ങനെ പിടിക്കപ്പെട്ടതിന്റെ ഭയമായിരിക്കും എന്ന് ജെനി കരുതി. പല തവണ ഫോൺ ചെയ്‌തെങ്കിലും അയാൾ നാട്ടിലേക്ക് വരാൻ സമ്മതിച്ചില്ല. ഒരു ഒഴിവ് കഴിവുകൾ പറഞ്ഞ് വഴുതി മാറി. ഒരു തവണ ഫോണിൽ കിട്ടാതായപ്പോഴാണ് അവൾ കോളേജിലേക്ക് വിളിച്ചത്. അന്ന് ഫോൺ എടുത്ത കോളേജ് പ്രിൻസിപ്പൽ അയാളുടെ കനിയുമായുള്ള ബന്ധത്തെ കുറിച്ചൊക്കെ പറഞ്ഞു. അതോടെ അയാളെ എങ്ങനെ എങ്കിലും നാട്ടിൽ എത്തിക്കണം എന്ന് അവൾ കരുതി. അപ്പൻ സുഖമില്ല എന്ന കള്ളം പറഞ്ഞ് അവൾ അയാളെ നാട്ടിലേക്ക് വിളിച്ച് വരുത്തി.

നാട്ടിൽ എത്തിയതിന് ശേഷമാണ് പെങ്ങളുടെ ചതി മനസ്സിലായത്. അതിൽ അയാൾക്ക് പരിഭവമോ ദേഷ്യമോ തോന്നിയില്ല. കുറച്ച് ദിവസം അപ്പന്റെ കൂടെ നിന്ന് തിരിച്ച് പോകാമെന്ന് അയാളും കരുതി. അന്ന് രാത്രി ജെനി അയാളുടെ മുറിയിലേക്ക് കയറി വന്നു.

“ചേട്ടായി…” പുസ്തകം വായിച്ച് കൊണ്ടിരുന്ന അയാൾ തല ഉയർത്തി നോക്കി.

“മ്മ്..”

“ചേട്ടായി ഇപ്പോഴും ആ തമിഴത്തി പെണ്ണുമായി ബന്ധം ഉണ്ടല്ലേ..?” ചുമരിൽ ചാരി നിന്ന് കൊണ്ട് ശാന്തമായി തന്നെയാണ് അവൾ ചോദിച്ചത്. അത് കേട്ട് അയാൾ ഒന്ന് ഞെട്ടിയെങ്കിലും മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ബുക്കിൽ നോക്കിയിരുന്നു.

“ചേട്ടായി എന്താ ഒന്നും പറയത്തെ… അതിനർത്ഥം ഇപ്പോഴും ഉണ്ടെന്നല്ലേ…” അവളുടെ ശബ്ദം ഇടറിയിരുന്നു. അയാൾ അവളെ മുഖമുയർത്തി നോക്കി. ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

“അവളെ മറക്കാൻ ഞാൻ എന്താ ചേട്ടായി ചെയ്ത് തരണ്ടേ..?” അവൾ കരയുന്ന മട്ടിൽ പറഞ്ഞു.

“അങ്ങനെ ഒന്നും ഇല്ല ജെനി.. നീ വെറുതെ ഓരോന്ന്..”

“അല്ല.. എനിക്കറിയാം ഞാൻ കോളേജിൽ വിളിച്ചപ്പോൾ പ്രിൻസിപ്പൽ എല്ലാം പറഞ്ഞു..” അത് കേട്ടപ്പോഴാണ് ജോണിക്ക് അവൾ അറിഞ്ഞ റൂട്ട് മനസ്സിലായത്.

“ഇനി അവളെ കാണൂല്ലന്ന് സത്യം ചെയ്യ്..” അവൾ കൈ നീട്ടി പറഞ്ഞു. അയാൾക്ക് അതിന് കഴിയുമായിരുന്നില്ല. അയാൾ തല കുമ്പിട്ടിരുന്നു.

“പ്ലീസ് ചേട്ടായി… ചേട്ടായിക്ക് വേണ്ടതൊക്കെ ഞാൻ തരാം…” അവൾ അയാളോട് കെഞ്ചി. അയാൾ തല കുമ്പിട്ട് തന്നെ ഇരുന്നു.

“ചേട്ടായി…” അൽപനേരം കഴിഞ്ഞു ജെനി അയാളെ വിളിച്ചു. തലയുയർത്തി നോക്കിയാ അയാൾ ഞെട്ടി. അവൾ ഉടുത്തിരുന്ന ടീഷർട്ട് അഴിച്ചെടുത്തിരിക്കുന്നു. ബ്രാ ഇടത്തെ നന്ഗ്നമായി കിടക്കുന്ന മുലകൾ. ആ കൊഴുത്ത് വെളുത്ത മാറിടം അയാളെ വല്ലാതെ ഭ്രമിപ്പിച്ചു. പക്ഷെ അയാൾ തല താഴ്ത്തി തന്നെ ഇരുന്നു.

“ചേട്ടായി പ്ലീസ്…” അയാളുടെ കൈ എടുത്ത് തന്റെ നഗ്നമായ മുലയിൽ വെച്ച് കൊടുത്ത് കൊണ്ട് ജെനി പറഞ്ഞു. അയാൾ കൈ വലിക്കാൻ നോക്കി എങ്കിലും അവൾ സമ്മതിച്ചില്ല. പെങ്ങളുടെ തുടിപ്പുള്ള ശരീരത്തിൽ സപർശനമേറ്റപോയേക്കും അയാളുടെ ഉള്ളിൽ ഒരു കുളിരു കോരി. അയാൾക്ക് കയ്യെടുക്കാൻ തോന്നിയില്ല. ആ സമയം ജെനി നന്നായി മുതലെടുത്തു. അവൾ ജോണിയുമായി ചാരി നിന്നു. അയാൾക് ഏതേഷ്ട്ടം തന്റെ ശരീരത്തിൽ പെരുമാറാന് പാകത്തിന് നിന്ന് കൊടുത്തു.

“ചേട്ടായിക്ക് വേണ്ട എന്തും ഞാൻ തരാം… ആ പെണ്ണിനെ മറന്നാൽ മാത്രം മതി..” അയാളുടെ കവിളിൽ ഒരു മുത്തം കൊടുത്ത് കൊണ്ടാണ് അവൾ പറഞ്ഞത്. അയാൾക്ക് തന്നെ നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. തന്റെ അരക്കെട്ടിൽ കുലച്ച് വരുന്ന കുണ്ണയെ പരിഗണിക്കാതിരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അയാൾ എഴുന്നേറ്റ് അവളെ കോരി എടുത്ത് കിടക്കയിലേക്ക് കിടത്തി. അവളുടെ ശരീരത്തിൽ അവശേഷിച്ചിരുന്ന ലഗ്ഗിൻസും ഊരി മാറ്റി. പൂർണ നഗ്നയായി തന്റെ ബെഡിൽ കിടക്കുന്ന പെങ്ങളെ അയാൾ ഒരു തവണ നോക്കി. പെങ്ങളാണെങ്കിലും ചരക്ക് തന്നെ. അയാൾ കരുതി.

“എന്താ ചേട്ടായി നോക്കി നിൽക്കുന്നത് … ചേട്ടായിക്ക് വേണ്ടേ എന്നെ…?” അവൾ തന്റെ മുലകളെ സ്വയം തഴുകി കൊണ്ട് കള്ളച്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.

കനിയുടെ പൂർ പോലെ അല്ല. നല്ല വെളുത്ത് തുടുത്ത പൂർ. ക്ളീൻ ഷേവ് ചെയ്ത് മിനുക്കിയിരിക്കുന്നു. അയാൾ അവളുടെ അരക്കെട്ട് കിടക്കയിൽ നിന്നും പൊക്കി. കാലുകൾ രണ്ടും അകത്തി തന്റെ തോളിലേക്ക് വെച്ചു. ആ പൂറിലേക്ക് നാക്ക് കൊണ്ട് പോയി. ആപ്പിൾ കടിക്കുന്നത് പോലെ ആ പൂറിനെ അയാൾ പ്രഹരിച്ചു. അതിനകത്തേക്ക് നാവ് കയറ്റി എടുത്തു. കന്ത് ചുണ്ടുകൾക്കിടയിൽ കൂട്ടി പിടിച്ചു. ജെനിയുടെ പൂർ സഹോദരന് വേണ്ടി ചുരത്തി.

ഇതുവരെ അനുഭവിക്കാത്ത സുഖമായിരുന്നു ജെനിക്ക് ലഭിച്ചത്. അവളുടെ മുലക്കണ്ണികളും അടിവയറും തുടിച്ചു. ജോണി പൂർ ഊമ്പിയപ്പോൾ തന്നെ ജെനിക്ക് ഒരു തവണ പോയിരുന്നു. അവളുടെ കണ്ണുകൾ കൂമ്പി. ആങ്ങളയിൽ നിന്ന് ഇത്ര സുഖം കിട്ടുമായിരുന്നോ എന്നവൾ അത്ഭുതപ്പെട്ടു.

ജോണി അവളെ എടുത്ത് ജനവാതിലിൽ ചാരി നിർത്തി, കുണ്ണ ആ പൂറ്റിലേക്ക് കയറ്റി. അത് കണ്ടപ്പോൾ അന്ന് ചേട്ടായിയും കനിയും തമ്മിൽ ചെയ്ത് കൊണ്ടിരുന്നതാണ് ഓർമവന്നത്. അയാൾ അവളെ ജനലിൽ ഇരുത്തി കൊണ്ട് തന്നെ പൂറ്റിൽ കുണ്ണ കയറ്റി അടിച്ചു. ആ അടിയിൽ അവളുടെ പൂർ ഭിത്തികൾ പൊളിഞ്ഞു. കുണ്ണ കയറുന്ന സുഖത്തിൽ അവൾ എല്ലാം മറന്നിരുന്നു. അവൾക്ക് വീണ്ടും അരക്കെട്ട് പെട്ടിയൊലിച്ചു. അവൾ ക്ഷീണത്താൽ ജോണിയുടെ

തോളിലേക്ക് ചാഞ്ഞു. അപ്പോഴും വെള്ളം വരാതെ ജെനിയുടെ പൂറ്റിലേക്ക് അയാൾ അടിച്ച് കൊണ്ടേ ഇരുന്നു. അവസാനം ചൂടുള്ള ശുക്ലങ്ങൾ അവളുടെ ഉള്ളിൽ തന്നെ നിക്ഷേപിച്ച്, അവളെ കിടക്കയിലേക്ക് കിടത്തി. ആയാളും അവളുടെ കൂടെ കിടന്നു.

പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ ജെനിയും ചേട്ടൻ ജോണിയും എല്ലാം മറന്നു പണ്ണി കളിക്കുകയായിരുന്നു. തന്റെ ദൗത്യം വിജയിച്ചു എന്ന് ജെനി കരുതി. അയാൾ കനിയെ ഓർത്ത് പെങ്ങളെ അടുക്കളയിൽ ജോലികിടയിൽ വരെ കളിച്ചു.

ഇനി ചെന്നൈക്ക് തിരിച്ച് പോയാൽ ചേട്ടനെ വീണ്ടും നഷ്ട്ടമാകും എന്ന് കരുതിയ ജെനി. നാട്ടിൽ തന്നെ അയാൾക്ക് ഒരു ജോലി കണ്ടത്തി. അയാൾക്ക് ആ ജോലി നിരസിക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല.

ചെന്നൈയിലെ സാധങ്ങൾ എല്ലാം എടുത്ത് വരാം എന്ന് പറഞ്ഞ് അയാൾ വീണ്ടും പോയി. അവിടെ എത്തിയെ ജോണി എല്ലാ കാര്യങ്ങളും കനിയോട് പറഞ്ഞു. അവൾ അയാളെ സമാധാനിപ്പിച്ചു. കനിക്ക് വേണ്ടി രാമേശ്വരത്ത് ഒരു വീട് വാങ്ങി അവിടേക്ക് താമസം മാറ്റി.കോളേജിൽ റിസൈന്‍ ലെറ്റർ ഇട്ട് അയാൾ നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ച് പൊന്നു. തിരിച്ച് വരുമോ എന്ന് സംശയിച്ച ജെനി അയാളെ കണ്ട് സന്തോഷിച്ചു. അങ്ങനെ അയാൾ അർജുന്റെ കോളേജിൽ ജോയിൻ ചെയ്തു. അവധി ദിവസങ്ങളിൽ ഒക്കെ അയാൾ രാമേശ്വരത്ത് പോയി കനിയേയും മോനെയും കണ്ടു. ഒപ്പം പെങ്ങൾ ജെനീയെയും അയാൾ പരിഗണിച്ചു.

ഓർമകളുടെ പടുകുഴിയിലും രഹസ്യങ്ങളുടെ കാലവറയിലുമായിരുന്നു അയാളുടെ മനസ്സ്. രണ്ടു പേരെയും കൈ വിടാൻ പറ്റാത്ത മനസ്സ്. കനിയോടും ജെനിയോടുമുള്ള ഭ്രമം ഇല്ലാതാവാൻ അയാൾ പല പെണ്ണുങ്ങളെയും പ്രാപിച്ചു. പക്ഷെ അയാൾക്ക് അവരെ മാറ്റി നിർത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല. മറ്റൊരു പെണ്ണിനോടും പ്രേമം തോന്നിയില്ല. തന്നോട് ഇഷ്ടകൂടി വന്നവരെയോക്കെ അയാൾ രതിയുടെ കൊടുമുടികൾ കയറ്റി. ആരെയും തന്റെ ആത്മാവിലേക്ക് ചേർക്കാനായില്ല. അയാളുടെ ആത്മാവിന്റെ രണ്ടു ദ്രുവങ്ങളായി ജെനിയും കനിയും നിലകൊണ്ടു.

തുടരും…..