ബാംസുരിക്കൊട്ടാരത്തിലെ രഹസ്യം

സമർപ്പണം : പ്രിയസുഹൃത്തായ മന്ദൻരാജയ്ക്ക്…

അതോടൊപ്പം സ്മിത, ആൽബി, ജോസഫ് തുടങ്ങി ഞങ്ങളെ എന്നും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന എഴുത്തുകാരും വായനക്കാരുമടങ്ങുന്ന എല്ലാവർക്കും…

ഇതേവരെ ഇങ്ങനെയൊരു പരീക്ഷണത്തിന് ഞങ്ങൾ മുതിർന്നിട്ടില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ   തെറ്റുകളൊക്കെ വന്നേക്കാം. സദയം ക്ഷമിക്കുക. തെറ്റുകുറ്റങ്ങളൊക്കെ മടിക്കാതെ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു തരിക. ഞങ്ങളുടെ പതിവ് കഥകൾ പോലല്ലാതെ ഇത് ചെറിയ ചെറിയ അദ്ധ്യായങ്ങളായിട്ടാണെങ്കിലും പെട്ടന്നുപെട്ടന്ന് വരും. ഇതിന്റെ പല പാർട്ടുകൾക്കിടയിൽ ഞങ്ങളുടെ ബാക്കി സ്റ്റോറികളും. അതുകൊണ്ട് ഇത് വന്നപ്പോൾ അവ നിർത്തിയെന്ന് ആരും കരുതിയേക്കല്ലേ…

“”…എന്നാലും നീയിത്രേം പണമ്മുടക്കിയീ പഴയ കൊട്ടാരമ്മേടിച്ചതു ശുദ്ധ മണ്ടത്തരമാന്നേ ഞാമ്പറയൂ…! ഇതിലുന്നല്ലത് നെനക്കാ ബ്ലൂ ഡയമണ്ടിനടുത്തെ ഫ്ലാറ്റു നോക്കിക്കൂടാർന്നോ…?? അതാവുമ്പോ എല്ലാ സൗകര്യങ്ങളുമുണ്ടാർന്നല്ലോ… ഇതിപ്പെന്തേലുമായിപ്പോയാ വിളിച്ചു കൂവിയാലോടിവരാനൊരീച്ചപോലും കാണൂല…! അല്ലേത്തന്നെ നെനക്കിതെന്തോത്തിന്റെ കേടാന്നാണെനിയ്ക്കു മനസ്സിലാകാത്തെ….!!”””_ ടൗണിൽ നിന്നും ഏറെമാറി വഴിയോ മറ്റു സൗകര്യങ്ങളോ ഒന്നുമില്ലാത്തൊരു ഓണംകേറാമൂലയിൽ പൊന്നുംവില കൊടുത്താ ബാംസുരിയെന്ന പഴയ കോവിലകം സ്വന്തം പേരിലാക്കിയ ജയകൃഷ്ണനെ പഴിയ്ക്കുമ്പോഴും ജോണിയുടെ കണ്ണുകൾ ആ പഴയ കൊട്ടാരത്തിന്റെ മുക്കുംമൂലയും തിരിഞ്ഞുനടന്നു.

“”…ഓ..! അങ്ങനെ പ്രത്യേകിച്ചു കേടൊന്നുമില്ല… പിന്നൊരു കൊട്ടാരോമ്മാങ്ങി ചുളിവിനൊരു രാജാവാകാനൊരു കൊതി… അത്രേയുള്ളൂന്നേ…!!”””

“”…ഊതല്ലേ…! ആ നിന്നോട് പറയാമ്മന്നെന്നെ പറഞ്ഞാ മതീലോ…! ആഹ്.. എന്തായാലും എടപാടുങ്കഴിഞ്ഞ് പാലുംകാച്ചി… ഇനിയിപ്പെന്തോ പറയാനല്ലേ…??”””

“”…സംഗതിയെന്തോ കണ്ടപ്പത്തന്നെ എനിയ്ക്കിഷ്ടായെടാ…! പണ്ടേതോ രാജാവ് വെടിവെയ്ക്കാനായി പണിയിച്ച കൊട്ടാരവാന്നാ ബ്രോക്കറു പറഞ്ഞേ… എന്തായാലും രാജാവിനാവാങ്കിലീ ജയകൃഷ്ണനുമാവാം… നോക്കട്ടേ… ഈ കൊട്ടാരോം ഭരിച്ചു രാജാവായൊന്ന് അർമ്മാദിയ്ക്കാൻ പറ്റോന്ന്….!!”””_ ജോണിയെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ജയനതു പറയുമ്പോൾ ഭാര്യ രോഹിണി ചായയുമായി അങ്ങോട്ടേയ്ക്കു വന്നു.

“”…നിങ്ങടെ കത്തിയടിയിനീം കഴിഞ്ഞില്ലേ…??”””_ ട്രേ ജോണിയ്ക്കു നേരേനീട്ടി  ചായയെടുക്കാൻ പാകത്തിനു കുനിഞ്ഞു രോഹിണിയതു പറയുമ്പോൾ ജോണിയുടെ കണ്ണുകൾ താനറിയാതെ തന്റെ സുഹൃത്തിന്റെ ഭാര്യയെ കാർന്നു. ആരെയും കൊതിപ്പിയ്ക്കാൻതക്ക വശ്യസൗന്ദര്യമാ നാല്പത്തിരണ്ടാം വയസ്സിലുമൊട്ടും ചോർന്നു പോയിട്ടില്ലെന്ന് പറഞ്ഞുവെയ്ക്കുന്ന മേനിയഴകിലേയ്ക്ക് ജോണിയുടെ കണ്ണുകൾ ഊളിയിട്ടു.

സാരി നീങ്ങി കണ്ട കൊഴുത്തു തുടുത്ത ഇടുപ്പിന്റെ മാംസളതയും ബ്ലൗസ്സിനുള്ളിൽ പോർവിളിയുയർത്തി തെറിച്ചു നിന്ന മുലകുംഭങ്ങളും ജോണിയുടെ  പാന്റ്സിനുള്ളിൽ ഇളക്കം തട്ടിച്ചപ്പോൾ, പഞ്ഞിയെ തോൽപ്പിയ്ക്കാൻ പാകത്തിനുള്ള അവളുടെ ശരീരത്തെയൊന്ന് അമർത്തിയുടയ്ക്കുവാൻ അവന്റെ കൈയൊന്നു തരിച്ചു.

“”…നീയിതെന്തോ ആലോചിച്ചിരിയ്ക്കുവാ…?? ചായയെടുക്കടാ…!!”””_ തന്റെ ഭാര്യയെ കണ്ണിമയ്ക്കാതെ നോക്കിയിരുന്ന ജോണിയോടു ചെറുചിരിയോടെ ജയൻ പറഞ്ഞതും അവനൊന്നു ചൂളി. അതുകണ്ട രോഹിണിയ്ക്കും ചിരിയടക്കാനായി പരിശ്രമിയ്ക്കേണ്ടി വന്നപ്പോൾ ചമ്മലകറ്റാനെന്നോണം ജോണി ചോദിച്ചു :

“”…എന്നിട്ടു രാജാവും രാജ്ഞിയുങ്കൂടെ രാജകുമാരിമാരെ ഇങ്ങനെ നിർത്താനാണോ പ്ലാൻ…?? കെട്ടിച്ചു വിടുന്നൊന്നുമില്ലേ…??”””_ വിഷയം മാറ്റാനുള്ള കൂട്ടുകാരന്റെ അടവാണെന്നു മനസ്സിലായെങ്കിലും അതുപുറമേ കാണിയ്ക്കാതെ,

“”…ഇപ്പോത്തന്നിതു മേടിച്ചേന്റെ കടമുണ്ടെടാ മോനേ… അതോണ്ടാദ്യമൊന്നു നെലത്തു നിയ്ക്കട്ടേ… അതു കഴിഞ്ഞു നോക്കാം….! പിന്നവളുമാരുടെ മനസ്സിലെന്താന്നും ചോദിയ്ക്കണോലോ…!!”””_ എന്നൊരു ഒഴുക്കൻമട്ടിൽ

ജയൻ മറുപടി കൊടുത്തു.

“”…എങ്കിപ്പിന്നെ ഞാനെറങ്ങട്ടേഡാ… ഇന്നുതന്നൊരു ക്ലൈന്റിനെ മീറ്റു ചെയ്യേണ്ടതുമുണ്ട്…! പറ്റുവെച്ചാ അടുത്താഴ്ച്ചതന്നെ അവളേം മോളേങ്കൊണ്ടിങ്ങോട്ടേയ്ക്കിറങ്ങാം… കൊട്ടാരോക്കെ അവരുമൊന്നു കാണട്ടേ…!!”””_ ചായക്കപ്പു തിരികെ രോഹിണിയുടെ കയ്യിലേയ്ക്കു കൊടുക്കുന്നതിനിടയിൽ അവളുടെ വയറിലെ നഗ്നതയിലേയ്‌ക്കൊന്നു പാളിനോക്കാൻ മറക്കാതെ ജോണി പറഞ്ഞു.

“”…പിന്നെന്താ… വരുമ്പോളൊരു ദെവസമാക്കണ്ട… ഒരാഴ്ച നിയ്ക്കാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പോടിങ്ങു പോര്…! പിള്ളേർക്കുമാതൊരു സന്തോഷമായ്ക്കോട്ടേ….!!”””_ ജോണിയുടെ ആഗ്രഹത്തെ പൂർണ്ണമനസ്സോടെ ജയൻ സ്വീകരിയ്ക്കുമ്പോഴേയ്ക്കും, കൊട്ടാരം മൊത്തമൊന്നു ചുറ്റിനടന്നശേഷം അയാളുടെ മൂന്നുമക്കളും അങ്ങോട്ടേയ്ക്കെത്തി.

“”…എന്തേ.. അങ്കിളിറങ്ങാറായോ…??”””_ രോഹിണിയുടെ തോളിലേയ്ക്കു കൈയിട്ടുകൊണ്ട് മക്കളിൽ ഇളയവനായ ദീരവ് ചോദിച്ചപ്പോൾ, ആ തോളിലൂടെ കയ്യിട്ട് ആ പോർമുലകളിൽ കൈമുട്ടിച്ചു നിൽക്കാൻ പറ്റുന്ന അവന്റെ യോഗമോർത്ത് നെടുവീർപ്പിട്ടുകൊണ്ട് ജോണി ഉവ്വെന്നു തലകുലുക്കി. പിന്നെ വിശാലമായ ലിവിങ്റൂമിൽ നിന്നും വരാന്തയിലേയ്ക്കിറങ്ങി.

“”…എന്തൊക്കെയായാലും നീയിവിടെ പൊറുതിതുടങ്ങീതല്ലേ…?? എങ്കിലാ രണ്ടു പ്രതിമയുമങ്ങ് പറിച്ചുകളയുവെങ്കിലും ചെയ്യ്… വൃത്തികേട്…!!”””_ വരാന്തയിൽ നിന്നും പുറത്തേയ്ക്കു നോക്കിയപ്പോൾ ഗേറ്റിനു സമീപത്തായി കണ്ട പ്രതിമകളെ നോക്കി ജോണി അവജ്ഞയോടെ പറഞ്ഞു.

“”…അല്ല… അതവിടങ്ങനെ നിയ്ക്കുന്നേനു നെനക്കെന്താ…??”””_ പ്രതിമയെ നോക്കിയുള്ള ജോണിയുടെ ഭാവമാറ്റം കണ്ടതും ജയനൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.

“”…പിന്നേ തുണിയില്ലാത്ത പ്രതിമയല്ലേ നടുമുറ്റത്ത് പ്രതിക്ഷ്‌ഠിക്കേണ്ടത്…!! രാജാക്കന്മാരാകുമ്പോ ഇങ്ങനെ പല വട്ടും കാണിക്കും. വീട്ടിന്റെ മുറ്റത്ത് തുണിയില്ലാതെ ഇതിനെയൊക്കെ നിർത്തിയേക്കുന്നതുതന്നെ ഐശ്വര്യക്കേടാടാ… അതോണ്ടു പറഞ്ഞെന്നേയുള്ളൂ….!!”””_ ജോണി തന്റെ ഭാഗം വ്യക്തമാക്കിയതും രോഹിണി തന്റെ മക്കളെ നോക്കി.. മൂവരുടേം ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരിയുണ്ടായെന്നു മാത്രമല്ല അവരുടെ കണ്ണുകളപ്പോൾ അർദ്ധനഗ്നരായി നിൽക്കുന്നയാ രണ്ടു പ്രതിമകൾക്കുമേലെ ആയിരുന്നുതാനും.

“”…ഹ്മ്മ്മ്… എന്തായാലും നാളെ പറമ്പിൽ പണിയാനായി ജെസിബി കൊണ്ടു വരുന്നുണ്ട്… അവന്മാരോട് പറഞ്ഞേക്കാം പറിച്ചു കളയാൻ…! ഇനിയെന്റെ ആത്മ സുഹൃത്തിന് അതവിടെ നിന്നിട്ട് സമാധാനം പോവണ്ട…!!”””_ ജോണിയുടെ വാക്കുകളെ അംഗീകരിച്ചുകൊണ്ട് ജയനാ പ്രസ്താവന മുഴക്കീതും ദീരവിന്റെ മുഖമൊന്നു വാടി. അതു രണ്ടാമത്തവൾ ദീക്ഷ കയ്യോടെ പിടികൂടുകയും ചെയ്തു.

“”…കണ്ടോമ്മേ… തുണിയില്ലാത്ത പെണ്ണിനെ പറിച്ചു കളയോന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ ചെക്കന്റൊരു സങ്കടം…! മ്മ്മ്… മ്മ്മ്… ഇതൊന്നുമത്ര നല്ലതല്ലാട്ടോ മോനേ….!!”””_ അർത്ഥംവെച്ചൊരു ചിരിയോടെ അവൾ പറഞ്ഞപ്പോൾ രോഹിണിയും മൂത്തവൾ ദീപ്തിയും അവനെ നോക്കി ആക്കി ചിരിയ്ക്കുകയാണ് ചെയ്തത്.  എന്നാലിതൊന്നും ശ്രെദ്ധിയ്ക്കാതെ ജോണിയെ യാത്രയാക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു ജയൻ.

വിവാഹശേഷം ക്യാനഡയിൽ സെറ്റിൽഡായിരുന്ന ജയന്റേയും രോഹിണിയുടേയും ഏറ്റവും വലിയ ആഗ്രഹമായിരുന്നു നാട്ടിലൊരു വീട്… അതും നഗരത്തിന്റെ തിരക്കുകളിൽനിന്നും മാറിയൊരെണ്ണം. അങ്ങനെയിരിയ്ക്കുമ്പോഴാണ് ഒരു സുഹൃത്തു മുഖേനയീ പഴയ കോവിലകം വിൽക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അറിയുന്നത്. ജയന് വലിയ താല്പര്യമൊന്നും തോന്നിയില്ലെങ്കിലും ഫോട്ടോ കണ്ടപ്പോൾ മുതൽ ബാക്കിയെല്ലാത്തിനും ആ വീടുതന്നെ മതിയെന്ന് വാശി.  അങ്ങനെ ഭാര്യയുടെയും മക്കളുടെയും നിരന്തരപ്രേരണമൂലം അതിനു തയ്യാറാവുകയായിരുന്നു.

“”…മതീടാ ചെക്കാ നോക്കി വെള്ളമിറക്കിയെ… ഇനീം നിന്നു ചോരയൂറ്റിയാലേ ആ യെക്ഷി രാത്രീലു വന്നു നിന്റെ ചോര മൊത്തമൂറ്റും… അതോണ്ടു മോനിങ്ങു പോര്…!!”””_ പ്രതിമയ്ക്കുമേലെ കണ്ണുംനട്ടു നിന്ന ദീരവിനെയൊന്നു കൊട്ടിയശേഷം, ദീക്ഷയവനെ തള്ളി അകത്തേയ്ക്കുകൊണ്ടു പോകുമ്പോഴാണ് ജയൻ ചിന്തയിൽ നിന്നുമുണർന്നത്.

അപ്പോഴേയ്ക്കും,

“”…ഈ പിള്ളേരുടൊരു കാര്യം…!!”””_ എന്നും പറഞ്ഞ് ദീപ്തിയും അവർക്കു പിന്നാലെ അകത്തേയ്ക്കു നടന്നു.

“”…ദീക്ഷമോളോടു പറേണം…”””_ മുഴുവിപ്പിയ്ക്കാൻ ശ്രെമിയ്ക്കാതെ രോഹിണിയെ നോക്കി ജയനതു പറഞ്ഞപ്പോൾ കാര്യമെന്തെന്ന് അറിയാനുള്ള ജിജ്ഞാസയോടെ അവൾ ഭർത്താവിന്റെ മുഖത്തേയ്ക്കു നോക്കി.

“”…അല്ലാ… പ്രതിമയ്ക്കുമേലേ അവൾടനിയനു മാത്രമല്ല കണ്ണെന്ന്….!!”””_ ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ അയാളാ വാക്കുകൾ കൂട്ടിച്ചേർക്കുമ്പോഴാണ് താനിത്രയും നേരമാ ഗന്ധർവ്വപ്രതിമയിൽ നോക്കി നിന്നത് ജയൻ ശ്രെദ്ധിയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു എന്നവൾക്കു മനസ്സിലായത്.

“”…അയ്യേ…! ഈ മനുഷ്യന്റൊരു കാര്യം…!!”””_ എന്നൊരു മറുപടിയോടെ.. അടക്കി വെയ്ക്കാൻ കഴിയാഞ്ഞ നാണത്തോടെ ജയന്റെ പുറത്തൊരു തല്ലും തല്ലിയവൾ അകത്തേയ്‌ക്കോടി.

“”…നീയിപ്പോ കുണ്ടീം കുലുക്കിക്കൊണ്ടോടിയ്‌ക്കോടീ… രാത്രിയാവട്ടേ… ഞെരിച്ചു പൊട്ടിയ്ക്കുന്നുണ്ട് നിന്റെ കുണ്ടീം മൊലേം ഞാൻ…!!”””_ ചുണ്ടിൽനിന്നും ചിരിയൊഴിയാതെയുള്ള ജയന്റെ മറുപടി കേട്ടതും

രോഹിണിയൊന്നു തളിർത്തു. ഭർത്താവ് രാത്രി തനിയ്ക്കു സമ്മാനിയ്ക്കാൻ പോകുന്ന സുഖത്തേക്കുറിച്ചാലോചിച്ചപ്പോൾ തന്നെ അവളുടെ ഉൾതുടയിൽ നനവ് പടർന്നു തുടങ്ങി.

ഇതേസമയം, ദീക്ഷയ്‌ക്കൊപ്പം കൊട്ടാരത്തിന്റെ കോണിപ്പടികൾ കയറി മുകളിലെ മുറിയിലെത്തിയ ദീരവിന്റെ കണ്ണുകളിൽനിന്നുമാ പ്രതിമകൾ വിട്ടൊഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. ഗന്ധർവ്വനൊപ്പം നിൽക്കുന്ന യക്ഷി… അവളുടെ ആരെയും മോഹിപ്പിയ്ക്കുന്ന സൗന്ദര്യം… മാറിടത്തേയും അരക്കെട്ടിനേയും മാത്രം മറയ്ക്കാൻ പാകത്തിനു രണ്ടു ചെറുകഷ്ണം തുണികൾ… അതിൽ കടഞ്ഞെടുത്തതു പോലുള്ള മേനി. ഒരു പ്രതിമയായിട്ടുകൂടി ഇതുവരെ തോന്നാതിരുന്ന എന്തോ ഒരനുഭൂതി അതിനോടു തോന്നുന്നുണ്ടോ…??!!_ ദീരവ് ചിന്തയിലാഴ്ന്നുകൊണ്ട് കട്ടിലിലേയ്ക്കിരിയ്ക്കുമ്പോൾ മുറിയിലാകമാനം ഉലാത്തിയശേഷം ദീക്ഷയും അവനരികിലേയ്ക്കു വന്നു.

“”…എന്തേ… കൊട്ടാരോം പരിസരോമൊക്കെ ഇഷ്ടായോ…??”””_ കട്ടിലിലിരുന്ന അവനോടു ചേർന്നുനിന്ന് അവന്റെ തോളിൽ കയ്യൂന്തി അവൾ ചോദിച്ചതിന് “”…മ്മ്മ്…!!”””_ എന്ന് യാന്ത്രികമായൊന്നു മൂളാനേ അവനായുള്ളൂ.

“”…എന്നിട്ടു നെനക്കെന്തേ വരുമ്പോളുള്ള ഉഷാറൊന്നുമിപ്പോളില്ലല്ലോ…??!!”””_ അതു ചോദിയ്ക്കുന്നതിനൊപ്പം അവളൊന്നുകൂടി ചേർന്നപ്പോൾ അവളിലെ സ്ത്രൈണഗന്ധം അവനെയൊന്നുണർത്തി. സ്ഥിരമായി മോഡേൺ ഡ്രെസ്സുകൾ മാത്രം ധരിയ്ക്കാറുള്ള ദീക്ഷയുടെ ചുവന്ന ടീ- ഷേർട്ടിനുള്ളിൽ നിറഞ്ഞു തെറിച്ച മുലകളിലേയ്ക്കു കണ്ണുകൾ തറച്ചപ്പോൾ പതിവിനു വിപരീതമായൊരു തുടിപ്പ് അവന്റെ മനസ്സിലെവിടെയോ ഉടലെടുത്തു.

“””ഉം… മനസ്സിലായി മോനെ…!!””” അവന്റെ മുഖത്തെ ഭാവമാറ്റം തിരിച്ചറിഞ്ഞ് ദീക്ഷയൊരു കള്ളച്ചിരി പൊഴിച്ചപ്പോൾ അവളെന്താണ് പറയാൻ വരുന്നതെന്ന ചിന്തയിൽ ദീരവൊന്നു ഞെട്ടി. തന്റെ നോട്ടം ചേച്ചിക്കു മനസ്സിലായോയെന്നുള്ള അങ്കലാപ്പിലായിരുന്നു അവൻ.

“”” എന്ത് മനസ്സിലായെന്ന്… ??””””

“”” ആ യക്ഷീനേക്കണ്ടപ്പോത്തൊട്ടുള്ള ചെക്കന്റെ പരവേശം… !!! ദേ ചെക്കാ  യക്ഷിയാണേ സാധനം. വന്ന് ഉള്ളതെല്ലാം ഊറ്റിയെടുത്തോണ്ടു പോകുമേ… !!! പിന്നെ ജീവിച്ചിരുന്നിട്ടു കാര്യമില്ലാട്ടോ… !!!””.

“””” ഒന്നുപോടിയവിടുന്ന്. ഞാനങ്ങനെ നോക്കിയതൊന്നുവല്ല…!!!”””

“”” ആഹാ അപ്പൊ മോൻ സീൻ പിടിക്കുവാരുന്നല്ലേ… ??? എന്റെ മോനേ നിനക്കാ ഡയാനക്കൊച്ചിന്റെ വല്ലോ സീനും പിടിച്ചോണ്ടിരുന്നാൽ പോരേ… ??? ഒരു പ്രതിമയെപ്പോലും വെറുതെ വിടില്ലാന്നായോ… ???”””

“””” ആ ശവത്തിന്റെ കാര്യം മിണ്ടരുതെന്ന് നിന്നോടൊരായിരംവട്ടം ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടൊണ്ട് കേട്ടോ… “”””

“”” ഓ അവളൊന്നുമ്മ വെച്ചപ്പോ പേടിച്ചോടിയ ചെക്കനാ… ഇവിടെവന്ന് ഇപ്പഴീ പ്രതിമേനെ നോക്കി വെള്ളമിറക്കുന്നേ… മോനൊരു കാര്യം ചെയ്യ്ട്ടൊ… നാളെയവരത് പറിച്ചുകളയുമ്പോൾ ആരുംകാണാതെയെടുത്തു മുറീൽ കൊണ്ടുവെച്ചോ… അതാകുമ്പോ ഇടയ്ക്കിടക്ക് കാണാല്ലോ… !!!”””

ദീക്ഷയുടെ കളിയാക്കൽ ദീരവിന് ഒട്ടും ദഹിച്ചില്ലെന്നു മാത്രമല്ല, തന്റെ പഴയ കാമുകിയേക്കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മപ്പെടുത്തൽ കൂടിയായപ്പോൾ നല്ല ദേഷ്യവും വന്നു. പ്ലസ് വണ്ണിൽ പരിചയപ്പെട്ടതായിരുന്നു ഡയാനയേയവൻ. കൊഴുത്തു തുടുത്ത അച്ചായത്തി സുന്ദരി. അവളുടെ മേനിയഴകുകണ്ടിട്ടാണ് അവളുവന്നു പ്രപ്പോസുചെയ്തപ്പോൾ സമ്മതം മൂളിയതെങ്കിലും അവളുടെ തനിനിറമറിഞ്ഞതും അടിച്ചോടിക്കുകയാണുണ്ടായത്. പ്ലസ് റ്റൂ ക്ലാസ്സിലേക്ക് കയറിയയുടൻ അവൾക്ക് ഉമ്മവേണം പോലും. ഒരുതവണ കൊടുക്കുകയൊക്കെ ചെയ്തു. പക്ഷേ അവൾക്കത് സ്ഥിരം വേണംപോലും. വേണൊങ്കി മുലേലും കുണ്ടീലുമൊക്കെ പിടിച്ചോന്നുംകൂടിയിങ്ങോട്ടു പറഞ്ഞപ്പഴേ മനസ്സിലായി അവൾക്കീ മുഴുത്ത കുണ്ടീം മുലേമൊക്കെ എങ്ങനെയുണ്ടായീന്ന്. അതോടെ ആ ചാപ്റ്ററു ക്ലോസ്സ് ചെയ്തതാണ്. പക്ഷേ തേച്ചതിന്റെ ദേഷ്യത്തിന് അവളുവന്നുപറഞ്ഞത് ഞാനുമ്മ ചോദിച്ചത് അവള് പറ്റില്ലെന്ന് പറഞ്ഞതുകൊണ്ടാണ് തേച്ചതെന്നാ. അതുകേട്ട ദീക്ഷയേ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ അവസാനം സത്യം പറയേണ്ടിവന്നതാണ് ഇപ്പോൾ പാരയായി വന്നേക്കുന്നത്.

“””നീ കൂടുതല് നെഗളിക്കുവൊന്നും വേണ്ട. നീയും ആ ഗന്ധർവ്വന്റെ പ്രതിമേല് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കുന്നതുഞാൻ കണ്ടതാ… അതുപിന്നെ വായിനോട്ടമായിരിക്കില്ലാല്ലേ… ???”””

“”‘”പിന്നേ… ഞാനെങ്ങും നോക്കിയില്ല. പ്രതിമേനേം നോക്കി വെള്ളമിറക്കാൻ മാത്രം ദാരിദ്രമൊന്നും നിന്നെപ്പോലെയെനിക്കില്ല…”””

“””ഉവ്വുവ്വ. ഇനിക്കെടന്നുരുണ്ടാ മതി. ഞാൻ കാണാനുള്ളത് കണ്ടതാ. ഇനി എന്നെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞാ ഞാനും പറയും. മര്യാദക്കാണേ മര്യാദ….!!!”””

””ശെരി. സമ്മതിച്ചു. നീ വായിനോക്കിനിന്നത് ഞാമ്പറയൂല്ല. ഞാൻ നോക്കീതു നീയും പറയാമ്പാടില്ല… !!!””” അർദ്ധനഗ്നനായ ഗന്ധർവന്റെ കുണ്ണക്ക് എന്തു നീളമുണ്ടാകുമെന്ന് ചിന്തിച്ചു നിന്നുപോയ തന്റെ വിഡ്ഢിത്തമോർത്തു ചൂളിക്കൊണ്ട് ദീക്ഷ കോംപ്രമൈസിട്ടു.

“””ഉം… ശെരിശെരി….!!!””” തന്നെയിനി കളിയാക്കില്ലല്ലോന്നുള്ള വിചാരത്തിനിടയിലും നാളെയാ യക്ഷിപ്രതിമ പൊളിച്ചുകളയുമല്ലൊന്നുള്ള ചിന്തയോടെ ദീരവു പോകാനെഴുന്നേറ്റു. പെട്ടന്നു ദീക്ഷയുടെ ഫോൺ ബെല്ലടിക്കാൻ തുടങ്ങിയതും അവളത് സൈലന്റാക്കാൻ പാടുപെടുന്നതുകണ്ട് അറിയാത്ത ഭാവത്തിലവൻ പുറത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ വാതിലടച്ച് കൊളുത്തിട്ട ശേഷം ഇട്ടിരുന്ന ടീഷർട്ടും ഊരിവലിച്ചെറിഞ്ഞ് ഇളംറോസ് നിറമുള്ളയാ പാഡഡ് ബ്രായ്ക്കുള്ളിൽ നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന തന്റെ ഇളംമുലകൾ  കാമുകനെ കാണിക്കാനുള്ള വ്യഗ്രതയോടെയാ കോളിനരികിലേക്ക് പായുകയായിരുന്നു ദീക്ഷ. പക്ഷേ അവളുടെ ഉദ്ദേശം മനസ്സിലായ ദീരവ് താൻ അബദ്ധത്തിൽ കണ്ടുപോയ തന്റെ ചേച്ചിയുടെ മുലകളേയും മനസ്സിലോർത്ത് പുറത്തുനിന്ന്  തന്റെ കുണ്ണയൊന്നു ഞെരിച്ചത് മറ്റാരും കണ്ടില്ല. ….!!!.

മുറിയിൽ ചെന്നിട്ടും ദീരവിന്റെ മനസ്സ് ആ പ്രതിമയിൽ തന്നെയായിരുന്നു. അതിനെന്തോ പ്രത്യേകതയുണ്ടെന്നവന്റെ മനസ്സു പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. കയ്യിലൊരു താലവുമായി ഗന്ധർവനെത്തന്നെ നോക്കിനിൽക്കുന്ന യക്ഷി. ഗന്ധർവന്റെ നോട്ടം മറ്റെന്തിലേയ്‌ക്കോ ആണ്. അയാളുടെ മുഖത്തു മറ്റൊന്നുമില്ലെങ്കിലും യക്ഷിയുടെ മുഖത്ത് എന്തോ നേടിയെടുത്ത ഭാവമല്ലേ….?? അതോ എന്തോ നേടിയെടുക്കാനായി വെമ്പുന്ന ഭാവമോ…??!! കണ്ടിട്ടവർ കാമുകീകാമുകന്മാരാണെന്നു തോന്നുന്നു. അല്ലെങ്കിലുമിത്രയും സുന്ദരിയായൊരു യക്ഷിയെ ആരാണ് പ്രണയിക്കാത്തത്…??

അല്ലാ… അത്രയ്ക്കു വശ്യമനോഹരിയായ ആ സുന്ദരിയുടെ നേർക്കു  നോക്കിയ്ക്കാതെ ഏത് പൊട്ടനാണ് വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കിനിൽക്കുന്നപോലെ ആ ഗന്ധർവശിൽപം നിർമ്മിച്ചത്…?? സൗന്ദര്യബോധമില്ലാത്ത തെണ്ടി….!

“”…ദീരൂ… നീ കഴിയ്ക്കുന്നില്ലേ…?? വാ…!!”””_ ഭക്ഷണം തയ്യാറാക്കിവെച്ചശേഷം മറ്റുള്ളവർക്കൊപ്പം ദീരവിനെ കാണാതെ വന്നപ്പോൾ രോഹിണി നീട്ടി വിളിച്ചു. അമ്മയുടെ വിളി കേട്ടപ്പോഴാണ് അത്രയുംനേരം തന്റെ മനസ്സിന്റെ നിയന്ത്രണങ്ങളെ മുഴുവൻ കൈക്കലാക്കിയിരുന്ന സുരസുന്ദരിയുടെ കരവലയത്തിൽ നിന്നവൻ പുറത്തുചാടിയത്. എന്നാൽ കഴിയ്ക്കാനായി വന്നിരിയ്ക്കുമ്പോഴും അകപ്പെട്ടുപോയ മായാലോകത്തിൽ നിന്നും പുറത്തുകടക്കാൻ അവനു കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല എന്നതായിരുന്നു വാസ്തവം.

“””” അല്ലാ അതിപ്പോ അവിടെ നിന്നെന്നുവെച്ചെന്താ കുഴപ്പം… ??? എത്രയോ വീടുകളുടെയും കൊട്ടാരങ്ങളുടെയും ചുമരിലും മുറ്റത്തുമൊക്കെ ഇതുപോലത്തെ രൂപങ്ങളും ചിത്രങ്ങളുമുണ്ട്…!!! എന്നിട്ട് അതൊന്നും കാണുമ്പോഴില്ലാത്ത ഐശ്വര്യക്കേടെന്തിനാ ഇവിടെ.. ???!!!.”””

മറ്റൊന്നിലും ശ്രെദ്ധിയ്ക്കാതെ ഭക്ഷണത്തിൽ മാത്രം ശ്രെദ്ധിച്ചിരുന്ന അച്ഛനു മുന്നിൽ

ദീരവു തന്റെ ന്യായീകരണമൊന്നു നിരത്തിയെങ്കിലും ജയനത് ചെവിക്കൊണ്ടില്ല. ജോണിയുടെ അതേ അഭിപ്രായമായിരുന്നു അക്കാര്യത്തിൽ ജയനും. മകന്റെ തലതിരിഞ്ഞ തോന്നലുകളെക്കുറിച്ച് നല്ല ബോധ്യമുണ്ടായിരുന്ന രോഹിണിയും  ജയനെ സപ്പോർട്ട് ചെയ്തതോടെ ദീരവാക്കൂട്ടത്തിൽ ആയുധമില്ലാത്ത പോരാളിയായിപ്പോയി. അവനുകൊടുത്ത വാക്കുമറന്ന് വീണ്ടും കളിയാക്കിക്കൊണ്ട് ദീക്ഷകൂടിയവരുടെ പക്ഷംപിടിച്ചതോടെ പ്രതിമകൾ പൊളിച്ചുമാറ്റുമെന്നുതന്നെ തീരുമാനമായി. തന്റെയാഗ്രഹത്തിനവർ  ഒട്ടുംവിലകല്പിക്കാത്ത ദേഷ്യത്തിന് നേരത്തേ മുറിയിൽക്കയറി കതകടച്ച ദീരവ് രാവേറെക്കഴിഞ്ഞാണാ മുറിയിൽനിന്ന് പുറത്തുവന്നത്. ഹെഡ്സെറ്റൂരി മാറ്റിയിട്ടു ചുറ്റും നോക്കിയപ്പോഴാണ് ബാക്കിയെല്ലാവരും കിടന്നെന്നവന് മനസ്സിലായതുതന്നെ…. !!!. ഫോണിൽ സിനിമയും കണ്ടു കിടന്നപ്പോൾ ബാക്കിമുറികളിൽ ഇരുട്ടു നിറഞ്ഞതൊന്നുമവനറിഞ്ഞിരുന്നില്ല….!!_

വീടുമാറിക്കിടക്കുന്നതിന്റെ ഉറക്കക്കുറവിനൊപ്പം തനിക്കേറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടതെന്തോ പിറ്റേന്ന് പിഴുതെറിയപ്പെടുമെന്ന ചിന്തകൂടിയായപ്പോൾ ഉറക്കംവരാതെ അവനെണീറ്റു പുറത്തേക്ക് നടന്നു.  ബാംസുരിയുടെ അന്തരീക്ഷത്തിലാകെ പാരിജാതത്തിന്റെ മണം പരന്നിരുന്നു. അവൻ പുറത്തെത്തിയതും നിലാവിന്റെ മുഖം കൂടുതൽ വിടർന്നു. നീലനിലാവിൽ യക്ഷിയുടെ മൂക്കുത്തിയിൽ പതിച്ചിരുന്ന കല്ല് മിന്നിതിളങ്ങാൻ തുടങ്ങി. അവൻ കണ്ണിമയ്ക്കാതെയത് നോക്കിനിൽക്കെ യക്ഷിയുടെ താലം പിടിച്ച കൈകളിൽ കിടക്കുന്ന മോതിരങ്ങളിലെ കല്ലുകളും പതിയെ  പ്രകാശം പരത്താൻ തുടങ്ങി.

കൂട്ടത്തിൽ അവളുടെ മണിമാറിലണിയിച്ചിരിക്കുന്ന മാലയിലേയും. എന്താണവിടെ തിളങ്ങുന്നതെന്നറിയാൻ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയപ്പോഴാണ് അവനാ കല്ലുകൾ കണ്ടതെങ്കിലും ആ കല്ലുകൾക്കും അവയുടെ തിളക്കത്തിനുമിടയിൽ ഗന്ധർവന്റെ അരക്കെട്ടിൽ ചുറ്റിപ്പിണഞ്ഞുകിടന്ന ഒരു സർപ്പത്തെ മാത്രമവാൻ കണ്ടില്ല. അല്ലെങ്കിൽ ആ കാഴ്ച്ച മാത്രമവന്റെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നാരോ മറച്ചിരുന്നു…. !!!

പോകപ്പോകെ അവനാ ശില്പത്തിനരികിലേക്ക് കൂടുതൽ കൂടുതൽ അടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു. ആദ്യം മട്ടുപ്പാവിൽ നിന്നാണ് നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നതെങ്കിൽ ഇപ്പോഴവൻ നിൽക്കുന്നത് ആ പ്രതിമകൾക്കരികിലാണ്….!!!. ആരോ വിളിച്ചുകൊണ്ടുപോകുന്നപോലെ സ്വയമറിയാതെയാണ് അവനങ്ങോട്ടു നടന്നടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നത്. ഗന്ധർവ ശില്പത്തെ പാടേ മറന്ന്…, യക്ഷീശില്പത്തെ മാത്രം നോക്കി…,  അവളുടെ വിടർന്ന കണ്ണുകൾ മാത്രം കണ്ട് അവൻ മുന്നോട്ടു നടന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. അവൻ അടുത്തടുത്തു വരുന്തോറും പാരിജാതത്തിന്റെ മണത്തിനൊപ്പം മരക്കൊമ്പിലിരുന്ന കൂമന്റെ അതിഘടോര ശബ്ദവും ബാംസുരിയിൽ കൂടിക്കൂടി വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. പക്ഷേ അവനതൊന്നുമറിഞ്ഞില്ല…, അപ്പോഴെല്ലാമവൻ മറ്റേതോ ചിന്തയിലായിരുന്നു.

തന്റെ ചിന്തകളുടെ ബന്ധിതാവസ്ഥ തിരിച്ചറിയാതെ  യക്ഷിപ്രതിമയിൽ തൊടാനായിട്ടൊന്നു കൈനീട്ടിയതും പെട്ടന്നായിരുന്നു ഒരു ഇടിമിന്നലുണ്ടായത്. മഴയോ കാർമേഘമോ കൂടാതെ, ഒരു മിന്നലും അതിന്റെ പിന്നാലെ ദിഗന്തം പിളരുമാറൊരു മുഴക്കവും. മിന്നലടിച്ചപ്പോൾ തന്നെ ബാംസുരിയുടെ വെളിച്ചങ്ങൾ ഒരുമാത്രയിൽ അണഞ്ഞിരുന്നു.  പക്ഷേ ആ വെളിച്ചത്തേക്കാൾ പതിന്മടങ്ങ് വെളിച്ചം സമ്മാനിച്ചുകൊണ്ട് അപ്പോഴേയ്ക്കും അതിരിൽ നിന്നൊരു കരിമ്പന നിന്നുകത്താൻ തുടങ്ങി. ഇടിയുടെ ശബ്ദത്തിൽ സ്ഥലകാലബോധംവന്ന ദീരവ് പേടിച്ചരണ്ട് അതിനുമുന്നേ കൊട്ടാരത്തിനുള്ളിൽക്കയറി കതകടച്ചതിനാലത്‌ കണ്ടിരുന്നില്ല. പക്ഷേ ഒരു ബൾബുപോലും തെളിയാതെ, മാഞ്ഞകന്ന നിലാവിന്റെ വെളിച്ചം കിട്ടാതെ, പെട്ടെന്നേതു വെളിച്ചമാണ് തനിയ്ക്കു വഴികാട്ടിയതെന്നു മനസ്സിലാകാതെയവൻ തന്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു,  മുറിയിൽക്കിടന്ന താനെങ്ങനെയാണ് ആ പ്രതിമകൾക്കരികിൽ എത്തിയതെന്നറിയാതെ….!!!