💘മായകണ്ണൻ 6

ഈശ്വര ഇതിലെങ്കിലും തള്ള് അല്പം കുറക്കാൻ പറ്റണേ എന്ന് പ്രാര്ഥിച്ചിട്ട ഓരോ പാർട്ടും എഴുതി പോസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നേ. കഥ വന്ന ശേഷം നിങ്ങടെ കമന്റ് വായിക്കുമ്പോളാ മനസ്സിലാവണേ തള്ള് ഒട്ടും കുറഞ്ഞിട്ടില്ലാന്ന്. ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട് ഞാൻ പക്ഷെ നടക്കുന്നില്ല. ഷെമിക്കുക. ആശിർവാദിക്കുക. ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ട ആ ചെറിയെ ചെറിയ ഹൃദയം അടിച്ചു പൊട്ടിച്ചേക്കാണേ…………

അവള് പറഞ്ഞ് തന്ന വഴിയിലൂടെ ഞാൻ വണ്ടിയോടിച്ചു. കുറച്ചു ദൂരം കഴിഞ്ഞപ്പോ ഒരു ഇടുങ്ങിയ വഴിയിലേക്ക് അവൾ കൈ ചൂണ്ടി കാണിച്ചു. മൊത്തം കുണ്ടും കുഴിയും മാത്രം. കുണ്ടിലും കുഴിയിലും ഇറക്കാതെ മാക്സിമം ഞാൻ ഓടിച്ചു.

“കണ്ണാ ദേ ആ കടേട അടുത്ത് നിർത്ത്.”

ആ റോഡ് കഴിഞ്ഞപ്പോ ആദ്യം കണ്ട ഒരു കടടേ മുന്നിൽ അവൾ പറഞ്ഞതനുസരിച്ച് ഞാൻ വണ്ടി നിർത്തി.

“അതാ ഞങ്ങടെ ക്ലബ്ബ്! വണ്ടി ഇവിടെ വച്ചാ മതി. വാ.”

വണ്ടിയിൽ നിന്നുമിറങ്ങി അവൾ അതും പറഞ്ഞ് മുമ്പിലേക്ക് നടന്നു. ഞാനും വണ്ടി stand ആക്കി അവളോടൊപ്പം നടന്നു.

“ശലഭം music club.”

ക്ലബ്ബിന്റെ മേളിൽ തന്നെ വലിയ ബോഡിൽ വെണ്ടക്ക അക്ഷരത്തിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്നത് ഞാൻ വായിച്ചു.

“എങ്ങന്നുണ്ട്??”

“നല്ല പേര്. പേര് പോലെ തന്നെ ആയിരിക്കുമല്ലേ മായേടെ ഫ്രണ്ട്സും??”

“അത് കണ്ണന് പരിചയപ്പെടുമ്പോ മനസ്സിലാവും.”

അവളാ പറഞ്ഞതിന് വേറൊരു ധ്വനി ഇല്ലേ?? അകത്തേക്ക് കേറിയ ഞാൻ കാണുന്നത് പേര് പോലും അറിയാത്ത കുറെ music ഇൻസ്ട്രമെന്റ്‌സ് അഹ്. തീരെ ചെറുതുമല്ല, അത്രക്ക് വലുതുമല്ല അങ്ങനെയുള്ള ഒരു ഹാൾ. ഹാളിന്റെ ഒരു സൈഡിലായി ഒരു കൊച്ച് റൂം. അവിടുന്ന് സംസാരോക്കെ കേക്കുന്നുണ്ട്.

“കണ്ണാ വാ!”

ആ മുറിക്കകത്ത് നിന്ന് അവള് വിളിച്ചു. ഇവളിതെപ്പോഴാ അങ്ങോട്ടേക്ക് പോയത്??

“എന്താ അലോചിക്കുന്നെ വാ!”

പിന്നെയൊന്നും ആലോചിക്കാൻ നിന്നില്ല അങ്ങ് ചെന്നു.

“അപ്പൊ ഇതാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞ കണ്ണ…

“ടാ കാളി….”

അവള് പറഞ്ഞ് പൂർത്തിയാക്കും മുന്നേ ആരോ എന്റെ പേരും വിളിച്ച് എന്റെ മേത്തേക്ക് ചാടി. അവന് ഒട്ടും ഭാരം ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് അവനേം കൊണ്ട് ഞാൻ നിലത്തേക്ക് വീണു. തല വന്ന് ഇടിച്ച വേദനയിൽ രണ്ട് കൊടുക്കാനായി ഞാനവനെ തിരിച്ച് കിടത്തി. അപ്പളാണ് ആ മൊതലിന്റെ മുഖം ഞാൻ കാണുന്നത്. 5 ആം ക്ലാസ് മുതൽ 10 ആം ക്ലാസ് വരെ പല പല ബെഞ്ചുകളിലായി ഒരുമിച്ചിരുന്ന് പഠിക്കാണ്ട് വായിനോക്കി തോളിൽ കൈയിട്ട് നടന്ന എന്റെ ഒരേയൊരു ചങ്ങ് അനൂപ്.

“അനൂപേ……..”

ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു. അവനേം പൊക്കി എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.

“മുത്തേ……”

ഏകദേശം രണ്ട് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷമാ ഞാനും അവനും തമ്മിൽ കാണുന്നെ. കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. എല്ല് പൊട്ടുന്ന കണക്ക് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.

“ടാ ടാ പുല്ലേ ശ്വാസം മുട്ടുന്നെടാ.”

അവസാനം ശ്വാസം മുട്ടി ചാവുന്നായപ്പോ ഞാനവനെ പിടിച്ച് മാറ്റി. കണ്ണ് ചുറ്റിനും ഒന്ന് പാളിയപ്പോ ഞാൻ കണ്ടത് ഇതെല്ലാം കണ്ട് ഞെട്ടിയിരിക്കുന്ന ബാക്കിയുള്ളവരെയാ.

“ഇതിപ്പോ എന്താ കഥ??”

കൂട്ടത്തിലുണ്ടായിരുന്ന ഒരു പെണ്ണാണ് അത് ചോദിച്ചത്.

“അതെല്ലാം വഴിയേ പറയാം പൂച്ചേ.”

“ദേ ചെർക്ക എന്നെ പൂച്ചെന്ന് വിളിച്ചാലുണ്ടല്ലോ.”

“ഒന്ന് പോടി പെണ്ണേ നിന്നോട് വഴക്കിടാൻ ഇപ്പൊ നേരോല്ല. അളിയാ ഇവരെയെല്ലാരേം വഴിയേ പരിചയപ്പെടുത്തി തരാം. ഇപ്പൊ നീ വാ. ഒരുപാട് പറയാനുണ്ട്.”

അവനെന്നേം വലിച്ച് വെളിയിലേക്കിറങ്ങി. പോകുന്ന പോക്കില് എന്റെ കണ്ണ് മായയെയാണ് തിരഞ്ഞത്. കണ്ട് കിട്ടിയപ്പോ ആ മുഖത്ത് ഞാൻ കണ്ടത് ഞെട്ടലാണ്.

ഞങ്ങള് നേരെ ചെന്നത് അവനറിയാവുന്ന ഒരു ചായക്കടയിലേക്കാണ്.

“പിന്നെ എന്തൊക്കെയുണ്ട് അളിയാ വിശേഷങ്ങള്??”

രണ്ട് ചായക്ക് ഓർഡർ കൊടുത്ത് അവിടുത്തെ ബെഞ്ചിൽ ഇരിക്കുമ്പോ അവൻ തിരക്കി.

“സുഖം.”

“വീട്ടുകാരൊക്കെ സുഖായിട്ട് ഇരിക്കുന്നോ??”

“എല്ലാവർക്കും സുഖം പിന്നെ ചേച്ചിക്ക് മാത്രം ചെറിയ രീതില് ഒരു പ്രശ്നം.”

“എഹ് എന്ത് പറ്റി??”

അങ്ങനെ ഒന്നും ഒളിക്കുന്ന ശീലം ഞങ്ങള് തമ്മില് പണ്ടേയില്ല. ഞാനവൾക്ക് സംഭവിച്ചതെല്ലാം അവനോട് പറഞ്ഞു.

“ഇത്രയൊക്കെ ആയിട്ടും നീ എന്നെയൊന്ന് വിളിച്ചില്ലല്ലോ ടാ. നിന്റെ ചേച്ചി എന്റേം ചേച്ചിയല്ലേടാ??”

“ആ സമയത്ത് ഞാനെങ്ങനെ വിളിക്കാനാട?? ഒന്നാമത്തെ കാര്യം +2 വിന് ആയപ്പഴ ഫോൺ തന്നെ കിട്ടിയേ. പിന്നെ നീ തന്ന നമ്പർ കണക്ക് ബുക്കിലായിരുന്നു. 10 കഴിഞ്ഞപ്പോ ആദ്യം ആക്രിക്ക് കൊടുത്തത് ആ ബുക്കാ.”

“അഹ് ദൈവം എപ്പളും നമ്മളെ സന്തോഷിപ്പിക്കില്ലല്ലോ. എടക്കൊക്കേ കരയിക്കും.”

“Mm പിന്നെ നിന്റെ വിശേഷം പറ.”

“”നിനക്കറിയാലോ 10 ആം ക്ലാസ്സിലെ ഓണപരിക്ഷേടെ അന്നാ അച്ഛൻ മരിക്കണേ. അച്ഛൻ തന്നെ വരുത്തി വച്ച കടങ്ങള് തീർക്കാൻ part time ആയി പിന്നെ ജോലിക്കിറങ്ങി. ക്ലാസ് തീർന്നപ്പോ തുടർന്ന് പഠിക്കാൻ അമ്മയും പിന്നെ കുറെ അറിയാവുന്നതും അറിയാത്തവരും ആയ ബന്ധുക്കളും അയൽക്കാരും നിർബന്ധിച്ചു. പക്ഷെയൊന്നിനും ചെവി കൊടുത്തില്ല. 18 വയസ്സ് തികഞ്ഞപ്പോ licence എടുത്തു. എടുത്തപ്പോ കാറിനൊള്ളതും ബൈക്കിനുള്ളതും എടുത്തു. പിന്നെ അറിയാവുന്ന ഒരാള് വഴി ഓട്ടോയും പഠിച്ചു. പിന്നെയങ്ങോട്ട് രാവിലെ ഒരു ബേക്കറിയിലും രാത്രി ഓടാനും പോവാൻ തുടങ്ങി. ജീവിതം സന്തോഷയിട്ട് പൊക്കൊണ്ടിരുന്നതായിരുന്നു. പക്ഷേ……”

അവൻ പറഞ്ഞ് നിർത്തി. അപ്പോഴേക്കും ഓര്ഡര് ചെയ്ത ചായ എത്തിയിരുന്നു. ഒരു കവിളെടുത്ത ശേഷം ഞാനവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. ബാക്കിയറിയാനുള്ള ആകാംഷ ആയിരുന്നു എനിക്കപ്പോൾ. അതവനും മനസ്സിലായി കാണണം.

“ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലെടാ ദൈവം എപ്പളും നമ്മളെ സന്തോഷിപ്പിക്കില്ല. എടക്ക് കരയിക്കും. ചങ്ങ് പൊട്ടണ രീതില് കരയിക്കും. എന്നത്തേയും പോലെ ഒരു ദിവസം ബേക്കറിയിൽ നിക്കുവായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ഒരു ഫോൺ വന്നേ. എടുത്തപ്പോ അയല്വാക്കത്തെ ചേച്ചിയായിരുന്നു. അവര് പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഫോണും കളഞ്ഞ് ഞാനോടി. ജനറൽ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക്. വെള്ള പുതപ്പിച്ച എന്റെ അമ്മേടെ ശവശരീരം കണ്ടപ്പോഴും കരഞ്ഞില്ല ഞാൻ. ഒരുതരം മരവിപ്പായിരുന്നു.”

“അളിയാ……..”

“പോയി. ചന്തയിൽ പോയിട്ട് തിരിച്ചുവരുവായിരുന്നു. തട്ടിയ വണ്ടി നിർത്താതെ പോയി. കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന ചേച്ചി വണ്ടി പിടിച്ച് ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിച്ചതാ പക്ഷെ വഴിയില് വച്ച് തന്നെ എന്നെ തനിച്ചാക്കി അച്ഛനോടൊപ്പം അമ്മേം……..”

അത്രയും പറഞ്ഞവൻ കരയാൻ തുടങ്ങി.

“കരയല്ലേ ചങ്ങേ.”

അവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒഴുകിയിറങ്ങിയ കണ്ണുനീർ തുടക്കുമ്പോഴും ഞാൻ കരയാണ്ടിരിക്കാൻ പരമാവധി ശ്രമിച്ചു. എന്റെ ചങ്ങാ അവൻ. അവൻ കരഞ്ഞാൽ ഞാനും കരയും.

“സോറി അളിയാ. പഴയതൊക്കെ ഓർത്ത അപ്പൊ കണ്ണ് നിറയും.”

“നിയെങ്ങാനാ അളിയാ ഇവിടെത്തിയെ??”

അവന്റെ മൂഡ് മാറ്റാനായി ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“ഭൂമി ഉരുണ്ടതല്ലേ മച്ചാനെ എങ്ങനൊക്കെയോ എത്തി.”

അവനതിലൊതുക്കി. പണ്ടും ഇവൻ ഇങ്ങനെ തന്നായിരുന്നു. ഇവന്റെ വല്യച്ഛന്റെ മോനോ മറ്റോ ആണ് ഇവന് ഡ്രംസ് പഠിപ്പിച്ച് കൊടുത്തേ. ക്ലാസ്സിലെ ഹീറോ തന്നായിരുന്നു. പെണ്പിള്ളേരൊക്കെ ഇവന്റെ പിന്നാലെയാ. ചിലപ്പോഴൊക്കെ എനിക്കും തോന്നിട്ടുണ്ട് ഈ അസൂയ. യുവജനോത്സവം എല്ലാ കുട്ടികൾക്കും വേണ്ടിയുള്ളതാ. പക്ഷെ ഞങ്ങടെ സ്കൂളിൽ അതിവന് വേണ്ടി മാത്രമാ. ഡ്രംസ് കൈയിൽ കിട്ടി കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ഇവന് ഭ്രാന്താ.

“അളിയാ വാടാ പോവാം.”

അവൻ തട്ടിവിളിച്ചപ്പോ ഞാനും എഴുന്നേറ്റു.

“അളിയാ നിനക്ക് ഓർമയില്ലേ പണ്ട് നിന്നെ കളിയാക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രം ക്ലാസ്സിൽ വരുന്ന ഒരു രേഷ്മയെയും പിന്നെ അവൾടെ കുറെ വാലുകളേയും??”

അവനാണ് അത് ചോദിച്ചത്. ഇപ്പൊ അവന്റെ മുഖത്ത് നേരത്തെ കണ്ട സങ്കടമില്ല. അല്ലേലും സങ്കടപ്പെട്ടിട്ട് എന്ത് കാര്യം പോയവര് തിരികെ വരില്ലല്ലോ!

“അവരെയൊന്നും മറക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ! എത്ര പണിയ വാരി കോരി എനിക്ക് തന്നിട്ടുള്ളെ??”

ഒരു ചിരിയോടെ ഞാനതിന് മറുപടി കൊടുത്തു.

“Mm പക്ഷെ നിന്റെ ആ പ്രതികാരം ഉണ്ടല്ലോ യാ മോനെ. തീയായിരുന്നു. എന്താ പെർഫോമൻസ്?? പാടി കഴിഞ്ഞപ്പോ അവളുമാരുടെ മുഖം കാണണമായിരുന്നു. അവിടിരുന്ന് പുഴുത്ത് പോകുവായിരുന്നു എല്ലാം.”

അതോർത്തപ്പോ അറിയാതെ ഞാനും ചിരിച്ച്പ്പോയി. ആ സംസാരം അവിടെ നിന്നു. ഞങ്ങൾ തിരികെ എത്തിയിരുന്നു. അകത്തേക്ക് കേറിയപ്പോ തന്നെ കണ്ടത് നാല് പേരുടേം വട്ടമേശ സമ്മേളനം ആയിരുന്നു. വിഷയം ഞങ്ങൾ തന്നെയായിരിക്കും എന്ന് ഞാന്യൂഹിച്ചു.

“എന്താ ഒരു ചർച്ച??”

അനൂപ് അത് ചോദിച്ചപ്പോഴാണ് അവര് ഞങ്ങളെ തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നത്.

“നിങ്ങളെ പറ്റി തന്നെയാ ചർച്ച എന്തേ??”

അവിടിരുന്നൊരു പെണ്ണാ പറഞ്ഞത്.

“ഞങ്ങളെ പറ്റിയോ??”

“അഹ് കണ്ണനെ നിനക്ക് നേരത്തെ പരിചയമുണ്ടോ??”

അവളുടെ ആ ചോദ്യത്തിന് ഒരു പൊട്ടിച്ചിരിയായിരുന്നു അവന്റെ മറുപടി. അടുത്ത് നിന്ന ഞാൻ പോലും ഞെട്ടിപ്പോയി.

“എടി പൂച്ചേ അപ്പൊ നിനക്ക് ഇതുവരെ മനസ്സിലായില്ലേ??”

ചിരി കടിച്ചമർത്തി അവനത് പറഞ്ഞപ്പോ ഞാനും വെറുതെ ചിരിച്ചു. മായയെ നോക്കിയപ്പോ അവൾടെ മുഖഭാവം എന്താണെന്ന് വായിച്ചെടുക്കാൻ പറ്റിലാ.

“Ok. ഞാൻ തന്നെ പറയാം. ഇവനെന്റെ best ഫ്രണ്ട് അഹ്. ഞങ്ങൾ 5ആം ക്ലാസ് മുതൽ ഒരുമിച്ചായിരുന്നു. എന്തിനും കൂടെ നിക്കുന്ന കൂട്ടുകാരൻ. ഒരുപാട് ഫ്രണ്ട്സ് എന്റെ ലൈഫിൽ വന്നിട്ടുണ്ടെലും ഇവനോളം ആരും എത്തിട്ടില്ല. മായ പറഞ്ഞു എന്റെ ഒരു ഫ്രണ്ട് കണ്ണൻ നന്നായി പാട്ട് പാടൂന്നും നാളെ ഞാൻ അവനെ വിളിച്ചോണ്ട് വരാന്നും. അപ്പൊ ഞാൻ വിചാരിച്ചില്ല അതിവനായിരിക്കും എന്ന്. ഇവനെ എല്ലാരും വിളിക്കുന്നെ കണ്ണനെന്ന് ആണേലും എനിക്ക് വിളിക്കാനിഷ്ട്ടം കാളിയെന്നാ. ഇപ്പൊ എല്ലാവർക്കും കാര്യം കത്തില്ലോ അല്ലെ??”

അവനൊരു ചിരിയോട് കൂടി പറഞ്ഞു നിർത്തി.

“ഹായ് കണ്ണാ ഞാൻ ആതിര.”

“ഞാൻ റംസാൻ.”

“ഞാൻ ആവണി.”

“അഹ് കാളി ആവണി എന്ന് വിളിക്കുന്നത് പാടണേ നീ ഇവളെ പൂച്ചെന്ന് വിളിച്ച മതിട്ടോ.”

അതും പറഞ്ഞ് അവൻ ചിരിച്ചു. അപ്പൊ അവണിയെയാണ് പൂച്ച എന്ന് വിളിക്കുന്നെ. ഏതായാലും എന്റെ കൂട്ടുക്കാരനെ എനിക്ക് തിരിച്ച് കിട്ടി. അവനെ മാത്രമല്ല, വേറെയും മൂന്ന് പേരെ. ഇതിനെല്ലാത്തിനും കാരണം മായയ. എന്റെ മാത്രം മായ.

“നിയെന്താടാ ഈ അലോചിക്കുന്നെ?? അന്ന് സ്കൂളിൽ വച്ച് എല്ലാരേം ഞെട്ടിച്ച പോലെ ഇവിടുള്ളവരേം ഞെട്ടിക്കെടാ. അന്നത്തെ ആ തീ കാട്ടുതീ ആവണം. Come on.”

എന്റെ പാട്ട് കേക്കാൻ അവൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അവനെ പോലെ തന്നെ എല്ലാവരും. കൂടുതലായും എന്റെ മായയുടെ മുഖത്ത് ഞാനത് കണ്ടു.

“കണ്ണോ നിലകയാൽ കണിക്കൊന്ന പൂ ചെലാണെന്റെ പെണ്ണാണേ അവൾ കാറ്റേ ഇളം കാറ്റേ ഞങ്ങളിന്നോളം തമ്മിൽ തമ്മിൽ തേടുന്നെ……

അകലെ പോകുമ്പോ അവളെ കാണുമ്പോ ചെവിയിൽ ചൊല്ലേണം ഞാൻ ചേരും ചാരെ കാറ്റേ ഇളം കാറ്റേ ഞങ്ങൾ ഇന്നോളം തമ്മിൽ തമ്മിൽ തേടുന്നെ…..

പണ്ടേ ഉള്ളിനുള്ളിൽ വന്നോള്…. കാണാതെ ഞാൻ കണ്ട പെണ്ണാണ്… മിന്നാമിന്നി കൂട്ടം പോലെന്നിൽ ഓരോരോ സ്വപ്നങ്ങൾ പെയ്യ്‌തോള്…. പലതാം ഇടങ്ങളിൽ പലതാം മുഖങ്ങളിൽ അവളെ തിരഞ്ഞുപ്പോയി ഓരോ നാളിൽ..

വൈകാതെൻ കുയിലാളിൻ അരികത്തായി ചെന്നെത്തും ഞാൻ…

കണ്ണോ നിലകയാൽ കണിക്കൊന്ന പൂ ചെലാണെന്റെ പെണ്ണാണേ അവൾ കാറ്റേ ഇളം കാറ്റേ ഞങ്ങളിന്നോളം തമ്മിൽ തമ്മിൽ തേടുന്നെ……

എണ്ണതെറേ കാര്യം നെഞ്ചകെ.. കാണുമ്പോൾ മിണ്ടാനായി കാത്തു ഞാൻ.. എണ്ണതോളങ്ങളിൽ നിൻ കൂട് നീ പാടും പാട്ടിന്റെ പേരെന്ത്… പ്രണയ തുലമഴ തനിയെ നനഞ്ഞിതാ വരവായി പെണ്ണേ നിന്നെ കൊണ്ടേ പോരാൻ… ഒന്നെന്നെ കാണാതെ മഴവില്ലേ മായല്ലേ നീ..

കണ്ണോ നിലകയാൽ കണിക്കൊന്ന പൂ ചെലാണെന്റെ പെണ്ണാണേ അവൾ കാറ്റേ ഇളം കാറ്റേ ഞങ്ങളിന്നോളം തമ്മിൽ തമ്മിൽ തേടുന്നെ……”

ഇത്തവണ ആലോചിക്കാനോ അനുവാദം ചോദിക്കാനോ നിന്നില്ല. കണ്ണടച്ച് ഒറ്റ കാച്ചായിരുന്നു. മൈക്കോ ബാക്ക്ഗ്രൗണ്ടോ ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു. പാടി കഴിഞ്ഞ പിന്നെ കണ്ണ് തുറക്കുന്നേ. കണ്ണ് തുറന്ന എന്റെ കാതടപ്പിക്കും ശബ്ദത്തിൽ ക്ലാപ്പടിയും വിസ്സിലടിയും ആയിരുന്നു. തൊട്ടപ്പുറത്ത് റോഡ് ആണ്, അൾക്കാരുണ്ട്. അതൊന്നും അവർക്കൊരു വിഷയമേ അല്ല എന്ന മട്ടാ. പെണ്ണുങ്ങളുടെ വക ഷേക്ക് ആന്റ്. നമ്മടെ മച്ചന്മാര് കെട്ടിപിടിതോം.മായയുടെ മുഖത്ത് കണ്ട ചിരിയിൽ വ്യക്തമായിരുന്നു അവൾക്കും പാട്ട് ഇഷ്ട്ടയെന്ന്.

“എന്റെ അളിയാ ഇത് കാട്ടുതീ അല്ല അതിനേക്കാൾ വല്യേന്തോ ആണ്.”

“Thanks ടാ.”

“എന്റെ പൊന്നേ ഞങ്ങള് നമിച്ചു. ഇത്രയും നന്നായ് പാടൂന്നൊരു മൊതലിനെ എന്തേ നേരത്തെ കിട്ടത്തെ??”

മാനത്തേക്ക് നോക്കി ആതിര അത് പറയുമ്പോ ആവണിയും അവൾക്കൊപ്പം ചേർന്നു. എന്തോ ഞാനും വല്ലാതങ്ങ് പൊങ്ങി.

“മച്ചാനെ പൊളിച്ചൂട്ടോ.”

റംസാനും കൂടെ അത് പറഞ്ഞപ്പോ പൂർത്തിയായി. പിന്നെ മായാ അവളൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. പകരം എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ഒരു ചിരി., നമ്മടെ ആളെ കൊല്ലുന്ന ആ ചിരി.

“അയ്യോ ചായക്കുള്ള സമയമായി. പാട്ട് കേട്ടിരുന്ന് അത് മറന്നു.”

റംസാൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോ നൂറെ നൂറ്റിപ്പത്തിൽ അവരെല്ലാം കൂടെ റോഡും കടന്നോടി. ഇവിടിപ്പോ ന്താ ഉണ്ടായേ?? എന്ന അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു ഞാൻ.

“രാവിലെ ഒന്നും കഴിക്കാണ്ടാ അവരെത്തുന്നെ. ഒരു 10 മണിയൊക്കെ

കഴിയുമ്പോ സ്ഥിരം ചായക്കടയിൽ പോവും എന്തേലും വേടിച്ച് കഴിക്കും. അതാ പതിവ്.”

ഞാനങ്ങനെ നിക്കുന്ന കണ്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു മായ പറഞ്ഞു.

“അപ്പൊ മായാ പോവുന്നില്ലേ??”

“ഏയ്. എനിക്ക് തീരെ വിശപ്പ് ഇല്ല. ഞാനിനി ഉച്ചക്കെ ഉള്ളൂ. കണ്ണന് പോയി കഴിക്കണോങ്ങി കഴിക്കാട്ടോ.”

“ഏതായാലും ഇന്നത് വേണ്ട. വീട്ടിന്ന് തട്ടിട്ടാ ഇറങ്ങിയെ.”

അവൾ ചിരിച്ചു. ഞാനും.

“കണ്ണാ അപ്പൊ ഒന്നും പറയാൻ പറ്റില്ല. പാട്ട് നന്നായിരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞാൽ കുറഞ്ഞുപോവും. പാട്ട് പടിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് ആരും വിശ്വസിക്കില്ല. നല്ല ഫീലിംഗ് ആയിരുന്നു. എന്തൊക്കെയോ പറയണോന്നുണ്ട്. പക്ഷെ ഒന്നും വരുന്നില്ല.”

എനിക്കിത്രയും മതി എന്റെ പെണ്ണേ. ഇത്‌ തന്നെ ധാരളമാ.

“ഏയ് കണ്ണാ എന്താ അലോചിക്കുന്നെ??”

“അതൊന്നും ഇല്ല. എല്ലാരും നന്നായിട്ടുണ്ടെന്നൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോ മായ മാത്രം ഒന്ന് ചിരിച്ചതെ ഉള്ളൂ. ഇച്ചിരി സങ്കടം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പൊ അതും മാറി.”

“അത് പിന്നെ അവരോടൊപ്പം പറഞ്ഞാൽ പിന്നെ എനിക്കും അവർക്കും തമ്മിൽ എന്താ വ്യത്യാസം??”

“അല്ലെങ്കിൽ എന്തെങ്കിലും വ്യത്യാസം ഉണ്ടോ??”

“അഹ് ഉണ്ടെന്ന് തന്നെ കൂട്ടിക്കോ!”

മൊഹബത്ത് ആണ് മോനെ

ഉള്ളിലിരുന്ന് മറ്റേ മോൻ പറഞ്ഞതാ. നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരി അവള് സമ്മാനിച്ചപ്പോ അതിലൊരുപാട് കുസൃതികൾ ഒളിഞ്ഞിരുപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

“കണ്ണനും അനൂപും നല്ല ഫ്രണ്ട്സ് ആണല്ലേ??”

“പിന്നെ. സത്യത്തിൽ മായയോടാ എനിക്ക് നന്ദി പറയേണ്ടേ. താൻ ഇല്ലായിരുന്നെ എനിക്കവനെ എപ്പൊ കാണാൻ പറ്റുമെന്ന് പോലും അറിയില്ലായിരുന്നു. എനിക്കിവിടെ അതികം ഫ്രണ്ട്സാരും ഇല്ല.”

“അപ്പൊ ഞാൻ കണ്ണന്റെ ഫ്രണ്ട് അല്ലെ??”

“അയ്യോ ഞാനങ്ങനല്ല ഉദ്ദേശിച്ചേ. മായയെനിക്ക് ഫ്രണ്ടിനെക്കാൾ അപ്പുറം എന്തോ ആണ്.”

“എനിക്കും അങ്ങനെ തന്നെയാ. കണ്ണനെ ഒരു ഫ്രണ്ട് ആയി കാണാൻ പറ്റുന്നില്ല. മറിച്ച് അതിനേക്കാൾ മുകളിലൊരു സ്ഥാനം.”

“അതേ നിങ്ങള് വരുന്നില്ലേ??”

പിന്നിൽ നിന്നും അനൂപിന്റെ ശബ്‌ദം.

“ഇല്ല.”

എടുത്തടിച്ചത് പോലെ മായയുടെ മറുപടി.

“അല്ലേ നീ എന്നാ വന്നിട്ടുള്ളെ?? നീ വാ കാളി.”

“ഇല്ലടാ. കുറച്ച് നേരത്തെ അല്ലെ ഒരണ്ണം കുടിച്ചേ.”

“നീ കുടിക്കണ്ട. വന്നൊരു കമ്പനി താ.”

“അവൻ വരുന്നില്ലാന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ. നീ അവൻ വന്നാലേ പോവൂള്ളോ??”

“ഇവളെന്താടാ പട്ടി നക്കിയോ??”

അവനതും പറഞ്ഞിറങ്ങി പോയി.

“പിന്ന പറ കണ്ണാ എങ്ങനാ പോവുന്നേ??”

“ഇറങ്ങുമ്പോ അച്ഛനെ വിളിക്കാൻ പറഞ്ഞു.”

“അച്ഛന് എന്താ ജോലി??”

“ഡ്രൈവറാ.”

“ആഹാ. അപ്പൊ അച്ഛന് ഓട്ടം കാണില്ലേ?? കണ്ണനെ ഞാൻ കൊണ്ടാക്കട്ടെ??”

“അതൊരു ബുദ്ധിമുട്ട് ആവില്ലേ??”

“ഈ ബുദ്ധിമുട്ട് എന്ന വാക്ക് എന്റെ ഡിഷ്‌നെറിയിൽ ഇല്ല.”

അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

പിന്നെ ചായ കുടിക്കാൻ പോയവര് തിരിച്ച് വന്നു ആ സംസാരം അവിടെ നിന്നു. ഒരുപാട് നേരം വിശേഷങ്ങളും മറ്റും പറഞ്ഞിരുന്നു.

“ടാ കാളി…..”

ആ വിളിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്തോ സീരിയസ് കാര്യം പറയാൻ ആണെന്ന്.

“ഞങ്ങളൊന്ന് കടയിൽ പോയിട്ട് വരാം.”

അതും പറഞ്ഞ് അവൻ വെളിയിലേക്കിറങ്ങി കൂടെ ഞാനും.

“എന്താ മോന്റെ ഉദ്ദേശം??”

റോഡിലേക്കിറങ്ങിയ പാടെ എന്റെ കഴുത്തിൽ കൈ ചുറ്റി പിടിച്ച് അവൻ ചോദിച്ചു.

“എന്ത് ഉദ്ദേശം??”

“നീ എന്നെ പൊട്ടനാക്കുവാണോ അതോ നീ സ്വയം പൊട്ടനാവുവണോ??”

ഞാനൊന്നും മിണ്ടില്ല.

“ഇനിയും നിനക്ക് മനസ്സിലായില്ലേ ഞാൻ തന്നെ പറയാം. നീയും മായയും തമ്മിലെന്താ??”

ഞെട്ടിയൊന്ന് ചോദിച്ചാ ഞാൻ ഞെട്ടി. നല്ല അസ്സലായിട്ട് ഞെട്ടി.

“അളിയാ നീ എന്താ പറയണേ?? ഛേ ഞാനങ്ങനെയൊന്നും അയ്യേ….”

പിന്നെന്താ ചെയ്യാ വീണിടത്ത് കിടന്ന് ഉരുളൻ നോക്കി.

“മതി മയിരെ ഉരുണ്ടത്. നിനക്കെന്താ അവളോട് പ്രേമാ??”

“Mm”

ഞാൻ തലതാഴ്ത്തി മൂളി. അവളെ കണ്ടത് മുതലുള്ള എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ഞാൻ അവനോട് പറഞ്ഞു.

” നന്നായി അളിയാ. അവൾക്ക് ചേരുന്ന ആള് നീ തന്നെയാ. പഠിച്ചോണ്ടിരുന്ന സമയത്ത്‌ എത്രപേരാ നിന്റെ പുറകെ നടന്നിട്ടുള്ളേ?? അവർക്കാർക്കും പിടിക്കൊടുക്കാത്ത നീ എങ്ങനെയാടാ മായക്ക്??

“കണ്ടപ്പോ തൊട്ടേ മനസ്സ് പറഞ്ഞു എന്റെ പെണ്ണാന്ന്! ആർക്കും വിട്ടുകൊടുക്കല്ലേന്ന്.”

“നിനക്കറിയില്ലേ സ്വന്തം എന്ന് പറയാൻ അവൾക്ക് ആരൂല്ല. എവിടേക്കെയോ കിടക്കുന്ന ഞങ്ങള് മാത്രമേയുള്ളൂ കൂട്ടുകാരെന്ന് പറയാൻ പോലും. എന്റെ അറിവില് ഒന്ന് രണ്ട് പേര് അവളെ ചതിച്ചിട്ടുണ്ട്. പ്രേമം നടിച്ച് കൂടെ കൂടി ശരീരം ചോദിക്കുന്നവർ. ആ അരുണ് പോലും. അവളൊരു പൊട്ടി പെണ്ണാടാ. ആര് വന്ന് propose ചെയ്താലും കണ്ണും പൂട്ടി accept ചെയ്യുന്നതാ അവൾടെ സ്വഭാവം. ഇപ്പോ നീ വിചാരിക്കുന്നുണ്ടാവും അവള് മറ്റത് ആണെന്ന്. നീയെന്നല്ല ആര് കേട്ടാലും അതേ വിചാരിക്കു. സ്നേഹം കിട്ടാത്തവര് അങ്ങനെയാടാ സ്നേഹം നടിച്ച് ഓരോരുത്തര് വന്നാലും അവർക്ക് അതറിയാൻ പറ്റില്ല. വിശ്വസിച്ചു പോകും. കണ്ണും പൂട്ടി സ്നേഹിച്ചു പോവും.”

“ചങ്ങേ, കഴിഞ്ഞ കാര്യങ്ങള് എനിക്കൊരു വിഷയമല്ല. ഇനി ആർക്കും ഞാനവളെ വിട്ടുകൊടുക്കില്ല. അവൾക്ക് കിട്ടാണ്ട് പോയ സ്നേഹം എന്നാൽ ആവുന്ന വിതം ഞാൻ കൊടുക്കും. മനസ്സറിഞ്ഞ് കൊടുക്കും. അവളെ ഓരോ നിമിഷം അടുത്തറിയും തോറും അത്ഭുതാടാ എനിക്ക്.”

“അളിയാ പെണ്ണൊരു അത്ഭുതം ആയി തോന്നുന്നത് പ്രണയം കൊണ്ടല്ല. അതിലും മികച്ച സൗഹൃതങ്ങൾ കൊണ്ടാ. നിനക്ക് അവളെ കണ്ടപ്പോ പ്രണയം തോന്നി. എനിക്കത് തോന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് എന്തും തുറന്ന് പറയാൻ പറ്റുന്ന ഒരു ഫ്രണ്ട് ആയി ഞാൻ മാറി. അവളുടെ ഒരു ഫ്രണ്ട് എന്ന രീതിയില് ഞാൻ പറയാം. നല്ലവളാ അവള് സ്നേഹിക്കാൻ മാത്രേ അറിയൂ. പറഞ്ഞല്ലോ പൊട്ടിപെണ്ണാ. ഒന്ന് പറഞ്ഞ് രണ്ടാമത്തെന്ന് പിണങ്ങും. എനിക്ക് തോന്നുന്നു അവളും നിന്നെ ഒരുപാട് സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട്. അതുകൊണ്ടല്ലേ നേരത്തെ അവള് എന്നോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടെ.”

“എനിക്ക് ഒരുപാട് സന്തോഷം തോന്നുന്നുണ്ട് ടാ. അവളെന്നെ ഇഷ്ടപ്പെടുമോ എന്നൊരു പേടി എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു. ഏതായാലും അത് മാറി കിട്ടി.”

“സന്തോഷിക്കാൻ വരട്ടെ അളിയാ. അവൻ ആ അരുൺ. അവനിപ്പോഴും മായയുടെ പിന്നാലെയാ. ആദ്യം അവനെ ഒത്തുക്കണം.”

“അല്ലെങ്കിലും പെട്ടന്ന് എല്ലാം ശുഭം ആയാ കാണുന്നവർക്ക് എന്ത് തോന്നും?? പ്രണയം മാത്രം പോരല്ലോ! അടിയും ഇടിയും വെട്ടും കുത്തും ഒക്കെ വേണ്ടേ??”

“അമ്പട പോളുസോ ദേ അടിടാ കാര്യത്തിന് നീ എന്നെ വിളിക്കല്ലും. അവര് വല്യ ടീം ആണ് ആശാനേ. നമ്മളെ കൊണ്ട് ഒന്നും ചെയ്യാനാവില്ല.”

“അളിയാ എനിക്കൊരു കാര്യം അറിയണം. എനിക്കെന്തെലും സംഭവിച്ചാൽ നീ എന്ത് ചെയ്യും??”

“ഇതെന്തിനാ നീ എന്നോട് ചോദിക്കുന്നെ?? നീ പ്രേമിക്കുന്നത് എന്നെ അല്ലല്ലോ മായയെ അല്ലെ അവളോട് പോയി ചോദിക്കാടാ.”

“പോ മയിരെ, ഞാൻ നിന്റെ best ഫ്രണ്ട് അല്ലെ?? എനിക്കെന്തെലും സംഭവിച്ചാൽ നീ എന്ത് ചെയ്യും. അതെനിക്ക് അറിയണം.”

“അതിന് ഞാൻ ജീവനോടെ ഇരിക്കുമ്പോ നിനക്കെന്തെലും സംഭവിക്കോടാ മയിരെ??”

“അത് കേട്ടാ മതി. അപ്പൊ പിന്നെ അരുണിനേം ടീമിനേം ഒട്ടിക്കുവല്ലേ??”

“Mm നിനക്ക് വേണ്ടിയാണെന്ന് ഓർക്കുമ്പോളാ.”

കൂടപ്പിറപ്പ് അകാൻ കൂടെ ജനിക്കണം എന്നില്ല എന്ന് തെളിച്ച മുതലാണ് എന്റെ നന്പൻ അനൂപ്. അവരോടെല്ലാം യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോഴും മനസ്സ് നിറയെ മായയായിരുന്നു. ഇതിനിടയിൽ എല്ലാരൂടെയും നമ്പർ വാങ്ങാൻ ഞാൻ മറന്നില്ല. പ്രതേകിച്ചു എന്റെ നന്പന്റെ!

“മായയുടെ വീട് ഇവിടെ അടുത്താണ് എന്നല്ലേ പറഞ്ഞേ??”

വണ്ടിയോടിക്കുന്നതിനിടയിൽ ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“അഹ്. എന്താ ഒന്ന് കേറിട്ട് പോവാം??”

“പിന്നെന്ത്. വഴി പറഞ്ഞ് താ.”

ഞങ്ങള് പോകേണ്ട വഴിയും കഴിഞ്ഞ് ഒരുപാട് നേരത്തെ യാത്രക്ക് ശേഷം അവളുടെ വീടിന് മുന്നിൽ ഞാൻ വണ്ടി നിർത്തി.

“വാ ഇറങ്ങ്.”

നല്ല ഭംഗിയുള്ള ഒരു കൊച്ചുവീട്. അത്ര കൊച്ചൊന്നുമല്ല എന്നാലും തീരെ വലുതുമല്ല. അവൾ hand bag ൽ നിന്നും കീ എടുത്ത് വാതിൽ തുറന്നു. ടെയിൽ ഇട്ട തറ. അതാണെങ്കിലോ കണ്ണാടി പോലെ തിളങ്ങുന്നു. ഹാളിലേക്ക് കേറിയാ എന്റെ കണ്ണിലുടക്കിയത് രണ്ടുപേരുടെ മാല ഇട്ട ഫോട്ടോകളാണ്. ഞാനതിൽ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.

“എന്റെ പപ്പയും മമ്മിയും അഹ്.”

അവളുടെ ശബ്‌ദം.

“ഇവിടെ ഒറ്റക്ക് താമസിക്കാൻ മായക്ക് പേടി ഇല്ലേ??”

“എന്തിനാ പേടിക്കണേ?? എനിക്ക് കൂട്ടിന് എന്റെ പപ്പയും മമ്മയും ഇല്ലേ??”

അവളുടെ മുഖം മങ്ങി.

“ഒരുപാട് സങ്കടങ്ങൾ ഉണ്ടല്ലേ മായേ നിനക്ക്??”

“എനിക്കൊരു 7 വയസ്സ് ഉള്ളപ്പളാ പപ്പയും മമ്മയും എന്നെ ദത്തെടുക്കണേ. അവരെന്നെ ഇങ്ങോട്ടേക്ക് കൊണ്ട് വന്നു. നിലത്തിരുത്തില്ലായിരുന്നു എന്നെ. അത്രക്കിഷ്ടം ആയിരുന്നു. അവരെന്നെ സ്നേഹിച്ചത് പോലെ ഞാൻ അവരെ സ്നേഹിച്ചില്ല. പത്താമത്തെ വയസ്സില് വെള്ള പുതപ്പിച്ച പപ്പയുടെ ശരീരം കണ്ടപ്പളാ അന്നാദ്യമായി ഞാൻ പപ്പാന്ന് തന്നെ വിളിക്കണേ. അന്ന് നടന്ന ആ അക്‌സിഡന്റിൽ പപ്പ പോയി. മമ്മ കിടപ്പിലുമായി. പതിനെട്ടാമത് വയസ്സ് തികഞ്ഞപ്പോ പിറന്നാൾ ആഘോഷിച്ചു. ഞാൻ തന്നെ വാങ്ങിയ ഒരു ചെറിയ കേക്ക്. അത് മുറിച്ച് മമ്മടെ വായിലേക്ക് വാക്കുമ്പോ എന്നെ നോക്കി മമ്മ ഒരു ചിരി ചിരിച്ചു പക്ഷെ ഞാൻ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല അത് എന്റെ മമ്മേടെ അവസാനത്തെ ചിരിയാണെന്ന്.”

കണ്ണീര് തുടക്കുമ്പോഴും അവൾ ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എനിക്കും ഇന്നത്തെ ദിവസം മോശമൊരു ദിവസാ. ഒറ്റ ചങ്കിന്റെ കഥ കേട്ട് കരഞ്ഞപ്പോ ഞാൻ വിചാരിച്ചില്ല എന്റെ പ്രാണന്റെ കഥ കേട്ട് എന്റെ ഹൃദയം പൊട്ടൂന്ന്.

“കണ്ണനിരിക്ക്. ഞാൻ കുടിക്കാൻ എന്തേലും എടുക്കാം.”

എനിക്ക് മുഖം തരാതെ അവൾ ഉള്ളിലേക്ക് പോയി. അവിടെ കിടന്ന സോഫായിലേക്ക് ഇരിക്കുമ്പോഴും മനസ്സ് അസ്വസ്ഥമായിരുന്നു. ആ രണ്ട് ഫോട്ടോയിലും നോക്കി അപ്പളും ഞാൻ പറഞ്ഞത് നിങ്ങടെ മകളെ ഞാൻ പൊന്ന് പോലെ നോക്കുമെന്നാണ്.

“ദാ കണ്ണാ.”

അവളൊരു ഗ്ലാസ് എന്റെ നേരെ നീട്ടി. ഞാനത് വാങ്ങി. ട്രിങ്‌സ് ആയിരുന്നു.

“ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിച്ച മായക്ക് വിഷമം ആവോ??”

ട്രിങ്‌സ് ഒരു സിപ് എടുത്ത ശേഷം ഞാനവളോട് ചോദിച്ചു.

“എനിക്ക് വിഷമം വരാൻ മാത്രം എന്ത് കാര്യാ നീ പറയാൻ പോണേ??”

“ആദ്യം തനിക്ക് വിഷമം ആവുവോന്ന് പറ.”

“Ok ഇല്ല. പറഞ്ഞോ.”

“എന്തിനാ അരുണിനെ പോലൊരു വൃത്തികെട്ടവൻ propose ചെയ്തപ്പോ ഒന്ന് ചിന്തിക്കാണ്ട് പോലും yes പറഞ്ഞേ??”

“കൂട്ടുകാരൻ പറഞ്ഞതായിരിക്കും”

ഞാനതിന് വെറുതെ ചിരിച്ചു.

അവളും ചിരിച്ചു. പക്ഷെ ഇത്തവണ ആ ആളെ കൊല്ലുന്ന ചിരിയല്ല. തോറ്റു പോയവള്ടെ ചിരി.

“എനിക്കും അറിയില്ല കണ്ണാ. മറ്റുള്ള പെണ്കുട്ടികളെ പോലല്ല ഞാൻ. ആരേലും വന്ന് ഇഷ്ട്ടന്ന് പറഞ്ഞാൽ അപ്പൊ തന്നെ ഒന്നും അലോചിക്കാണ്ട് yes പറയും ഞാൻ. ഞാനൊരു മണ്ടിയ. മരമണ്ടി. അന്ന് പാടാൻ വന്ന ആ ദിവസം തന്നെ അവനെന്നോട് ഇഷ്ട്ടാന്ന് പറഞ്ഞു. എനിക്കും എന്തോ വല്ലാണ്ടായി. പോകാം നേരം ആരും അറിയാണ്ട് ഞാൻ എനിക്കും സമ്മതം ആണെന്ന് അറിയിച്ചു. എന്റെ നമ്പറും വാങ്ങി അവൻ പോയി. അന്ന് തൊട്ട് ദിവസവും രാത്രി അവൻ വിളിക്കും. എനിക്കും എന്തെന്ന് ഇല്ലാത്ത സന്തോഷം ആയിരുന്നു. പിന്നെ പിന്നെ അവൻ അവന്റെ തനി സ്വഭാവം കാണിച്ചു. ഓരോ ദിവസവും അവനെന്റെന്ന് ഓരോ നുണ പറഞ്ഞ് കാശ് വാങ്ങാൻ തുടങ്ങി. സ്നേഹിക്കുന്ന ആൾക്ക് സ്വന്തം ജീവൻ വരെ കൊടുക്കുന്നവളല്ലേ പെണ്ണ്. ഞാനും കൊടുത്തു അവൻ പറയുന്ന നുണകളെല്ലാം വിശ്വസിച്ച് അവൻ ആവശ്യപ്പെടുന്ന കാശ്. ഒരു ദിവസം അവൻ ചോദിച്ചു, ഒരു പെണ്ണിന് വിലപ്പെട്ടത് എന്താണോ അത്. എന്റെ ശരീരം. അതിന് ഞാൻ സമ്മതിച്ചില്ല. നേരിട്ട് കാണുമ്പോളും ഫോൺ വിളിക്കുമ്പോളും ഒക്കെ അവൻ അവശ്യപ്പെടുന്നത് അതായിരുന്നു. ഇതൊന്നും കൂടാതെ അവനെന്റെ കൂട്ടുകാരെയും ഓരോന്ന് പറഞ്ഞ് black mail ചെയ്യാൻ ശ്രമിച്ചു. എല്ലാം കൂടെ അയപ്പോ എനിക്ക് മനസ്സിലായി അവൻ സ്നേഹിച്ചത് എന്നെ അല്ല എന്റെ പണത്തെയും എന്റെ ശരീരത്തെയും ആണെന്ന്. നടന്ന കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം ഞാൻ അനൂപിനോടും റംസാനോടും പറഞ്ഞു. എല്ലാം കേട്ട് കഴിഞ്ഞ് കണ്ണ് പൊട്ടുന്ന രീതിയില് അവരെന്നെ തെറി പറഞ്ഞു. പിന്നെ ആ അരുണിനെ ക്ലബ്ബിന്ന് അടിച്ചിറക്കി വിട്ടു. അത് കഴിഞ്ഞൊരു മനു. അവനും പണത്തിന്റെ ആവശ്യത്തിനായി എന്നെ propose ചെയ്തു. അതും ഞാൻ അറിയുന്നത് വൈകിയാ. അപ്പോഴേക്കും ആ അരുണും അവന്റെ കൂടെയുള്ളൊരും അവനെ വിരട്ടി പറഞ്ഞയച്ചു. അരുണിനെ കൊണ്ട് എനിക്കുണ്ടായാ ഉപയോഗം അത് മാത്രാ.”

പറഞ്ഞ് നിർത്തുമ്പോളും ആ തോറ്റവള്ടെ ചിരി അവൾടെ മുഖത്ത് അപ്പളും ഉണ്ടായിരുന്നു.

“ഇനി ആര് വന്ന് propose ചെയ്താലും ചിന്തിക്കാണ്ട് yes പറയരുത്. അവനെ പറ്റി മനസ്സിലാക്കണം. അവനാരാണ് എന്താണ് എന്നൊക്കെ.”

ഇങ്ങനൊക്കെ പറയുന്നുണ്ടേലും എന്നെ തന്നെ അവള് സ്നേഹിക്കണേ എന്ന ഒറ്റ പ്രാര്ഥനയെ എന്റെ മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.

“കണ്ണാ എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ട് നീ എന്നെ കളിയാക്കോ??”

“എന്തിനാ കളിയാക്കണേ താൻ പറയെടോ!”

“ഈ സംഭവങ്ങൾ എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് ഒരിടത്ത് വച്ച് ഞാനൊരു പയ്യനെ കണ്ടു. കണ്ടപ്പോ തൊട്ടേ എന്റെ മനസ്സ് പറഞ്ഞത് ഇവനാ നിന്റെ ആള്. വിടാണ്ട് പിടിച്ചോളാൻ. ഞാനെന്താ ഇങ്ങനെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നില്ല ടാ. ആദ്യം അരുൺ പിന്നെ മനു. അതെല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോ ആ പയ്യൻ. അവന് എന്റെ ഇതുവരെ നടന്ന കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം അറിയാം. ആ അവനോട് ഞാൻ ഇഷ്ട്ടമാണ് എന്ന് പറഞ്ഞാൽ അവനെന്നെ വേറെ രീതിയില് കാണില്ലേ??”

ചങ്ങിനകത്ത് ഒരു വെള്ളിടി വെട്ടിയത് ഞാൻ മാത്രേ അറിഞ്ഞോളൂ. അവൾടെ മനസ്സിൽ വേറെയാരോ ഉണ്ടെന്ന് അവൾ തന്നെ പറഞ്ഞപ്പോ അതും അവളെ സ്നേഹിക്കുന്ന എന്നോട് തന്നെയത് പറഞ്ഞപ്പോ കരച്ചില് പിടിച്ചമർത്തിയ പാട് എനിക്കെ അറിയൂ.

“കണ്ണനെന്താ ഒന്നും പറയാത്തെ?? ഞാനിങ്ങനെയാ കണ്ണാ എന്നെ കാണുന്നവർക്കൊക്കെ ഞാനൊരു smart ആണെന്ന് തോന്നും. എന്നാൽ എനിക്കും എന്റെ ഫ്രണ്ട്സിനും മാത്രേ അറിയൂ ഞാനൊരു മണ്ടിയാണെന്ന്. അപ്പൊ എല്ലാം അറിയാവുന്ന അവൻ എന്നെ ഇഷ്ടപ്പെടുമോ??”

“മായയെ അവൻ മനസ്സിലാക്കിട്ടുണ്ടെ ഇഷ്ടപെട്ടിരിക്കും തീർച്ച.”

ഉള്ളിൽ അലറി കരഞ്ഞ് പുറമെ ചിരിച്ച് ഞാനത് പറയുമ്പോ അവളുടെ മുഖത്തും ഞാൻ കണ്ടു ഒരു നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരി.

“എന്നാ നമ്മക്കിറങ്ങാം മായേ??”

ട്രിങ്‌സ് മുഴുവൻ കേട്ട ഷോക്കിൽ കുടിച്ച് തിർത്ത ശേഷം ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“എന്താ പോവാൻ ദിർഥിയായോ??”

“ഏയ് അതല്ല. ഇപ്പൊ തന്നെ വിട്ടിലൊരാള് ബോർ അടിച്ച് ചത്തിട്ടുണ്ടാകും.”

“ഓഹ് അത് ഞാൻ മറന്നു. എന്നാ നമ്മക്കിറങ്ങാം.”

വീടും പൂട്ടിയവളിറങ്ങി. പിന്നെ എന്റെ വീടെത്തും വരെ ഞാനും ഒന്നും മിണ്ടില്ല അവളും ഒന്നും മിണ്ടില്ല.

“ഇതാണോ കണ്ണന്റെ വീട്??”

“Mm വാ.”

എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ഞാനവളെ ക്ഷണിച്ചു. വലത് കാൽ വച്ച് അവൾ കേറിയപ്പോ ഒരു നിമിഷം സ്വപ്നം പോലെ പാട്ടുസാരിയിൽ നിലവിളക്കുമായി വലത് കാൽ വച്ച് കേറുന്ന മായയെ ആണ് ഞാൻ അവിടെ കണ്ടത്. Mm കാണാൻ മാത്രേ യോഗമുള്ളൂ. അവൾ ബെല്ല് അടിച്ചു. സെക്കന്റുകൾക്കുള്ളിൽ ഐശ്വര്യം തുളുമ്പുന്ന മുഖവുമായി എന്റെ മാതസ്ത്രീ വാതിൽ തുറന്നു. അമ്മയെ കണ്ട അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചപ്പോ പുഞ്ചിരിക്ക് പകരം അമ്മയുടെ മുഖത്ത് ഞെട്ടലാണ് ഞാൻ കണ്ടത്. എങ്ങനെ ഞെട്ടാതിരിക്കും സ്വന്തം മകനോടൊപ്പം ഒരു പെണ്ണിനെ കണ്ടാൽ ഏത് അമ്മയാ ഞെട്ടതിരിക്കുന്നെ??

“അമ്മേ ഇത് മായ എന്റെ ഫ്രണ്ട് അഹ്.”

ഞാൻ അവളെ പരിചയപ്പെടുത്തി. ഞെട്ടല് മാറി അമ്മയും ചിരിച്ചു.

“വാ മോളെ.”

അമ്മ തന്നെ അവളെ കൈ പിടിച്ച് അകത്തേക്ക് കൂട്ടി കൊണ്ട് പോയ്‌.

“മായ ഇരിക്ക് ഞാൻ പോയി ചേച്ചിയെ എടുത്തിട്ട് വരാം”

അവളോട് അതും പറഞ്ഞ് ഞാൻ മുകളിലേക്ക് ഓടി. മുറിയിൽ തന്നെ ഇരിപ്പുണ്ട് കക്ഷി.

“ചേച്ചിപെണ്ണേ……..”

എന്റെ വിളി കേട്ട് അവളെന്നെ നോക്കി.

“വാവേ……….”

“എന്താടി ചേച്ചി ബോർ അടിച്ചോ??”

“അടിച്ചോന്നോ ഞാൻ ചത്തില്ലാന്നേ ഉള്ളൂ.”

“ഇപ്പൊ ബോറോക്കെ മാറിയോ??”

“പിന്നെ മാറാണ്ട്. എന്താടാ വാവേ എന്താ എന്റെ വാവേടെ മുഖത്തൊരു സങ്കടം??'”

“എന്ത് സങ്കടം?? ഒരു സങ്കടോം ഇല്ല.”

“അതല്ല എന്തോ ഉണ്ട് എന്താടാ??”

പിന്നെയൊന്നും ഒളിക്കാൻ നിന്നില്ല. എല്ലാം അങ്ങ് പറഞ്ഞു.

“അയ്യേ ഇതിനാണോ എന്റെ ചെക്കൻ വിഷമിക്കണേ??”

അവളത്രെയും മാത്രമേ പറഞ്ഞൂള്ളൂ. അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ അവളെന്നെ വേറെ എന്ത് പറഞ്ഞാ സമാധാനിപ്പിക്കാ??

ചേച്ചി നിനക്ക് കാണുമ്പോ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സന്തോഷം ഉണ്ടാവുന്ന ഒരു കാര്യം കാട്ടി തരട്ടെ??”

എനിക്ക് സങ്കടം വന്നാൽ അതിനെക്കാളിരട്ടി സങ്കടം അവൾക്കുണ്ടാവും. അതുകൊണ്ട് തന്നെ മൂഡ് മാറ്റാനായി ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“എന്താടാ??”

“ആദ്യം നീ ഇങ്ങോട്ട് വാ.”

ഞാനവളേം എടുത്ത് നേരെ താഴേക്കിറങ്ങി. ഹാളിൽ സോഫയിൽ ഇരിക്കുന്ന മായയെ കണ്ട് ചേച്ചിക്ക് സന്തോഷമാണോ അത്ഭുതം ആണോ വന്നതെന്ന് അറിയില്ല. മായയുടെ അടുത്തായി തന്നെ ഞാൻ ചേച്ചിയെയും കൊണ്ടിരുത്തി. മായ ചേച്ചിയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. അത് ഞാനും ചേച്ചിയും ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല. അമ്മ അടുക്കളയിൽ പോയിരിക്കുവായിരുന്നു. ഒന്ന് ഞെട്ടിയെങ്കിലും ചേച്ചിയും അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. പിന്നീട് ഇരുവരും ചിരിയോടെ വിട്ടുമാറി.

“ഞാൻ ഒട്ടും പ്രീതിക്ഷിച്ചില്ല മോള് ഇങ്ങോട്ട് വരൂന്ന്.”

“ഞാനും വിചാരിച്ചതല്ല. രണ്ട് കാര്യങ്ങൾ ഉണ്ട്. ഒന്ന് ചേച്ചിയെയും അമ്മെയെയും അച്ഛനെയും ഒക്കെ കാണാലോ. പിന്നെ കണ്ണനും വിളിച്ചു.”

അപ്പോഴേക്കും അമ്മ ട്രെയില് എന്തോ കൊണ്ട് വന്നു. അവൾക്കും ചേച്ചിക്കും എനിക്കും തന്നു. നാരങ്ങാ വെളളം ആയിരുന്നു.

“അച്ഛൻ എവിടെ പോയി അമ്മേ??”

“നേരത്തെ നിന്റെ കൂടെ വന്നിട്ട് ഇതുവരെ ഇങ്ങോട്ട് എത്തില്ലല്ലോ!”

“ആരെ കാണാനുണ്ടെന്നും പറഞ്ഞ് എന്നെ അവിടെയിറക്കിട്ട് പോയി.”

“അല്ല നിങ്ങള് തമ്മില് നേരത്തെ പരിചയമുണ്ടോ??”

ചേച്ചിയുടെയും മായയുടെയും വാ തോരാതെയുള്ള സംസാരം കേട്ട് അമ്മ ചോദിച്ചു.

“അതൊക്കെ പിന്നെ വിശദമായി പറഞ്ഞുതരാം.”

ചേച്ചി പറഞ്ഞു. പിന്നെ അമ്മയും അവർക്കൊപ്പം കൂടി. അവരോരോ വിശേഷങ്ങൾ പറയാൻ തുടങ്ങി. അവളെ കാണും തോറും സങ്കടം കൂടുവാണ്. ഞാനവിടെ നിന്ന് മാറി എന്റെ മുറിക്കകത്ത് പോയി.

“കണ്ണാ………”

എന്തെക്കെയോ ചിന്തിച്ച് കൂട്ടുവായിരുന്ന ഞാൻ അവളുടെ വിളികെട്ടാണ് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയത്.

“എന്നാ പിന്നെ ഞാനിറങ്ങട്ടെ??”

“എന്താ പോവാൻ ദിർഥിയായോ??”

അവൾ ചോദിച്ച അതേ ചോദ്യം ഞാൻ തിരിച്ച് ചോദിച്ചു.

“എയ്യ് എനിക്കെന്ത് ദിർഥി?? പക്ഷെ കണ്ണൻ ഇങ്ങനെ സങ്കടപ്പെട്ടിരിക്കുമ്പോ ഞാനിവിടെ നിന്നിട്ട് എന്ത് കാര്യം??”

“ഏയ് എനിക്കെന്ത് സങ്കടം??”

ഞെട്ടല് മറച്ചു വച്ച് ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“അല്ല ഞാൻ മറ്റേ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോ തൊട്ട് ശ്രദ്ധിക്കുവാ കണ്ണന്റെ മുഖത്തൊരു വാട്ടം പോലെ.”

“അയ്യേ അത് മായക്ക് വെറുതെ തോന്നിയതാവും.”

“ആവും അല്ലെ??”

“അഹ്.”

“ഞാനിപ്പോ ആ പുള്ളിക്ക് മെസ്സേജ് അയച്ചു. നേരിട്ട് പറയാൻ ഒരു പേടി. അതുകൊണ്ട് മനസ്സിലുള്ളത് മൊത്തം മെസ്സേജിലൂടെ പറഞ്ഞു. പക്ഷെ അവന്റെ net on അല്ല. Net on ആക്കുമ്പോ തിരിച്ച് നല്ലൊരു reply കിട്ടിയ മതിയായിരുന്നു.”

അവളത്രയും പറഞ്ഞ് മുറി വിട്ടോടി. ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന വേദനയോടെ ഞാൻ കട്ടിലിലേക്ക് വീണു.

Ulagame agasivappil aanadhe Unadhu naanam sindhiye

Uravae adhile naan vasipadhal Naan un azhaginile Deivam unargiren Undhan aruginile Ennai unarugiren

ഫോൺ ring ചെയ്യുന്ന കേട്ടാ കണ്ണ് തുറക്കുന്ന. ഒലിച്ചിറങ്ങിയ കണ്ണുനീര് തുടച്ച് ഫോൺ എടുത്തു.

“എന്താടാ മയിരെ എടുക്കാൻ ഇത്ര താമസം??”

ആ വിളി കേട്ടപ്പോ മനസ്സിലായി അനൂപാണെന്ന്.

“ഞാനൊന്ന് മയങ്ങി പോയെടാ.”

“Mm. അഹ് പിന്നെ ഞാൻ വാട്‌സ്ആപ്പിൽ കുറച്ച് ബൈക്കിന്റെ പിക്‌സ് അയച്ചിട്ടുണ്ട്. പുതിയതൊരെണ്ണം എടുത്താൽ കൊള്ളാമെന്നുണ്ട്. നീ നല്ലാതൊരെണ്ണം നോക്കി പറഞ്ഞേ.”

“എനിക്കൊരു മൂഡ് ഇല്ല അളിയാ.”

“ടാ മയിരെ ഒരുമാതിരി കൊണച്ച വർത്തമാനം പറയാതെ മര്യാദക്ക് നോക്കി പറയാടാ കോപ്പേ.”

അവൻ ഫോൺ cut ചെയ്തു. നന്പൻ ആയി പോയി ഇല്ലായിരുന്നെ ഈ അവസ്ഥയിൽ എന്റെ വായിലിരിക്കുന്ന കേട്ടനേ. മനസ്സ് വേണ്ടത് പറഞ്ഞിട്ടും വിരലുകൾ അതിന് സമ്മതിച്ചില്ല. Net on ആക്കി. നോട്ടിഫിക്കേഷൻ off ആക്കിയിട്ടേക്കുന്നത് കൊണ്ട് മെസ്സേജ് ഒന്നും വന്നത് അറിയാൻ വയ്യ. പിന്നെ നേരെ വാട്സാപ്പിലേക്ക് കേറി. നന്പന്റെ മെസ്സേജ് കാണുന്ന മുൻപേ കണ്ണുടക്കിയത് love എന്ന emoji ഇട്ടിട്ടുള്ള എന്റെ മായയുടെ മെസ്സേജുകളാണ്. എല്ലാം മറന്ന് ഞാൻ ആ മെസ്സേജ് open ചെയ്തു.

“വീട്ടിൽ വച്ച് ഞാൻ പറഞ്ഞ പയ്യൻ അത് വേറാരും അല്ല നീ തന്നെയാ കണ്ണാ. എന്തൊക്കെയോ പറയാൻ മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ വാക്കുകൾ കിട്ടുന്നില്ലടാ. ഒന്ന് മാത്രം പറയുന്നു ഇനി മരണം വരെ ഈ മായയുടെ മനസ്സിൽ എന്റെ കള്ളകണ്ണൻ മാത്രയുള്ളൂ. I LOVE YOU കണ്ണാ……”

“യായായായായായാവൂവൂവൂവൂവൂവൂവൂ….”

അവളുടെ മെസ്സേജ് വായിച്ച എനിക്ക് നിയന്ത്രിക്കാൻ ആയില്ല സന്തോഷം കൊണ്ട് ഞാൻ അലറി കൂവി. പിന്നെ ഒട്ടും സമയം പഴക്കിലാ. ഫോണും കട്ടിലിലേക്ക് എറിഞ്ഞ് ഞാൻ താഴേക്ക് ഓടി. ഹാളിലേക്ക് വന്നപ്പോ അവിടെ അമ്മേം ചേച്ചിയും മാത്രയുള്ളൂ.

“മായാ എവിടെടി ചേച്ചി??”

“അവള് എപ്പളേ പോയി.”

“പോയോ??”

“നിന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടല്ലേടാ ചെക്കാ അവള് പോയേ??”

“Mm.”

“നല്ല കൊച്ചാ. ആ കുട്ടിയോടൊപ്പം ആണോ കണ്ണാ നീ പാടാൻ പോയേ??”

“Mm”

അമ്മ ചോദിച്ചതിന് വെറുതെയൊന്ന് മൂളി.

“പാവം മോള്. വല്ലാത്ത കഷ്ട്ടം തന്നെയാ അതിന്റെ കാര്യം. ജനിപ്പിച്ചവര് എവിടാന്ന് പോലും അറിയില്ല. വളർത്തിയവര് ആണേ മരിച്ചും പോയി.”

അമ്മ പറഞ്ഞ് തീർന്നതും ഞാൻ നേരെ മുറിയിലേക്കോടി. വേറൊന്നിനും വേണ്ടിയല്ല അവളെ വിളിക്കാൻ വേണ്ടി.

“ഈ ചെക്കന് ഇതെന്ത് പറ്റി??”

മുറിയിലേക്കെത്തിയാ ഞാൻ ഫോൺ എടുത്ത് മായക്ക് വിളിച്ചു. എന്റെ ഹൃദയം നല്ലത് പോലെ മിടിക്കാൻ തുടങ്ങി. ring മുഴുവൻ കേട്ട് ഫോൺ കട്ടായി. ഞാൻ വീണ്ടും വിളിച്ചു. ഇപ്രാവശ്യം ആദ്യ റിങിൽ തന്നെ ഫോൺ എടുത്തു.

“ഹലോ കണ്ണാ…”

മായയുടെ ശബ്‌ദം പ്രതീക്ഷിച്ച ഞാൻ കേട്ടത് എന്റെ അച്ഛന്റെ ശബ്ദതമാ.

“അച്ഛാ മായയുടെ ഫോൺ എങ്ങനെയാ അച്ഛന്റെ കയ്യിൽ കിട്ടിയേ??”

“അതൊക്കെ പറയാം മോനെ. നീ ആദ്യം കൃഷ്ണ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് വാ.”

“അച്ഛാ മായക്ക് എന്താ പറ്റിയെ??”

“ഒന്നുല്ല മോനെ. നീ വേഗം ഇങ്ങോട്ട് വാ.”

അത്രയും പറഞ്ഞ്‌ അച്ഛൻ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു. പിന്നൊരു ഓട്ടമായിരുന്നു. അമ്മയും ചേച്ചിയും ഓരോന്ന് ചോദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു പക്ഷെ അതൊന്നും എന്റെ ചെവിയിൽ കേറിയില്ല. കണ്ണുനീര് കാരണം കണ്ണ് അടഞ്ഞു പോകുന്നു. റോഡിലേക്കിറങ്ങിയപ്പോ തന്നെ ഒരു ഓട്ടോ കിട്ടി. അതിലേക്ക് കേറി.

“എങ്ങോട്ടാ??”

“കൃഷ്ണ ഹോസ്പിറ്റൽ.”

അവൾക്ക് ഒന്നും സംഭവിക്കല്ലേ എന്ന പ്രാർത്ഥനയോടെ ഞാൻ കണ്ണുകൾ അടച്ചു.

തുടരും………….