മഴയെ പ്രണയിച്ചവൾ

ഒരു കുഞ്ഞു സ്റ്റോറി ആന്ന്….

എല്ലാർക്കും ഇഷ്ടപ്പെടുമോ എന്നറിഞ്ഞൂടാ….

തുടക്കത്തിലേ പറയാം… ഇതൊരു ലെസ്ബിയൻ സ്റ്റോറി ആണ്…

തികച്ചും എൻറെ ഭാവനയിൽ വിരിഞ്ഞ കഥ….

അപ്പൊ ആ ഒരു രീതിയിൽ വേണം കേട്ടോ വായിക്കാൻ….

വെറുതെ ഇരുന്നപ്പോ കുത്തി കുറിച്ചതാ…

ഒരു രസം….

അതുകൊണ്ട് ഞാനൊരു ഗേ അല്ലേൽ ലെസ്ബിയൻ ആണെന്ന് എന്നൊന്നും വിചാരിക്കല്ലേ കേട്ടോ…😁

ലെസ്ബിൻസിന് സപ്പോർട്ട് നൽകിക്കൊണ്ടുള്ള ഒരു കുഞ്ഞെഴുത്ത്…

അത്രേയുള്ളൂ കേട്ടോ……

ചാണക്യൻ………!!!

ആഗസ്റ്റ് മാസം 13 ന് സന്ധ്യാസമയം……

പടിഞ്ഞാറൻ ചക്രവാളത്തിലേക്ക് ചേക്കേറാൻ അസ്തമയ സൂര്യൻ വെമ്പൽ കൊള്ളുന്ന നേരം.

പെട്ടെന്ന് തെളിഞ്ഞ മാനത്ത് ക്ഷണിക്കപ്പെടാതെ എത്തിച്ചേർന്ന അതിഥിയെ പോലെ ഒരു കൂട്ടം കാർമേഘങ്ങളും..

അവ പൊടുന്നനെ മഴയായി പതിച്ചു ഭൂമിയിലേക്ക്.

ഭൂമിയൊട്ടാകെ തകർത്തു പെയ്യുന്ന കനത്ത മഴ.

അവളുടെ കാതിലേക്കും ആ മഴയുടെ ഇരമ്പൽ എത്തിച്ചേർന്നു.

മഴയെ പ്രണയിക്കുന്നവൾ.

അതാണവളുടെ പേര്.

എന്നും മഴ അവൾക്കൊരു ലഹരിയാണ്.

സിരകളെ മത്തു പിടിപ്പിക്കുന്ന ഒരുതരം ഉന്മാദ ലഹരി.

ആ മഴ നനയാൻ അവൾ കൊതിച്ചു.

ആഗ്രഹം മനസിലെ കടിഞ്ഞാൺ പൊട്ടിച്ചു വെളിവായതും അവൾ കിടന്ന കിടപ്പിൽ നിന്നും എണീക്കാൻ നോക്കി.

പക്ഷെ സാധിക്കുന്നില്ല.

അവൾ പിന്നെയും ശ്രമിച്ചു.

സാധിച്ചില്ല.

ഒടുക്കം ശക്തിയിൽ അവൾ എണീറ്റു നിന്നു.

കാന്തത്തിൽ നിന്നും അടർന്നു മാറുന്ന പോലെ.

പക്ഷെ മുന്നിലുള്ള കാഴ്ച കണ്ടു ആ പെണ്കുട്ടി നടുങ്ങി.

വെള്ളപുതപ്പിച്ചു കിടത്തിയ എന്റെ ശരീരം.

എനിക്ക് പാകമായ ഒരു പെട്ടിയും.

എന്തിനാണ് ഞാൻ കണ്ണടച്ചു കിടക്കുന്നത്?

കാരണം ഞാൻ ഉറങ്ങുകയാണ്.

ദീർഘമായ ഉറക്കം.

ഒരിക്കലും ഉണരാത്ത ഉറക്കം.

അനന്തമായ ഉറക്കം.

സ്വന്തം മൃതദേഹത്തിലേക്ക് അവളുടെ കണ്ണുകൾ പാഞ്ഞു.

എന്തായിരുന്നു ആ മുഖത്തു തെളിഞ്ഞത് ?

ഒരു തരം നിസംഗതാ ഭാവം മാത്രം.

കറുത്തിരുണ്ട സന്ധ്യ.

കോരിച്ചോരിയുന്ന മഴ ആ പള്ളി മുറ്റത്തിനെയാകെ നനച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

ആകെ ഇരുട്ട് മൂടിയ അന്തരീക്ഷം.

കൂട്ടിനൊരു കാറ്റും.

പുതുതായി എടുത്ത കുഴിക്ക് സമീപം നിൽക്കുന്ന പള്ളി വികാരി.

പ്രാര്ഥനയോടെയുള്ള നിമിഷങ്ങൾ.

ധ്യാനാത്മകമായ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കണ്ണുകൾ.

ധൂപത്തിൽ നിന്നും ഉയരുന്ന വെളുത്ത പുക.

മഴയുടെ താണ്ഡവം അതിന്റെ സഞ്ചാരത്തെ ബാധിച്ചില്ല.

അദ്ദേഹത്തിന് പുറകിൽ നിൽക്കുന്ന കറുപ്പ് വർണ ധാരികളായ ചില മുഖങ്ങൾ.

കൂട്ടിനു കറുത്ത കുടയും.

മരണത്തിന്റെ നിറമാണോ കറുപ്പ് ?

അറിയില്ല…….

മഴ കൊണ്ടു കുതിർന്ന മണ്ണിൽ നിന്നും ഒരു കുമ്പിൾ എടുത്ത കൈകളെ അവൾക്ക് പരിചയം തോന്നി.

ആ മുഖം സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.

ആ ആത്മാവിന്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു.

അതേ ഇത് ടെസ്സയാണ്.

ഹന്നയുടെ മാത്രം ടെസ്സ.

അപ്പൊ നിങ്ങൾ ചോദിക്കും ആരാണ് ഈ ഹന്നയെന്ന് ?

അത് ഞാൻ തന്നെയാണ്.

കണ്ടില്ലേ ആ കല്ലറയിൽ വെടിപ്പായി എഴുതി വച്ചത്. . . “ഹന്ന മാത്യു കുരിശിങ്കൽ ”

ജനനം : ഫെബ്രുവരി 17, 1997

മരണം :  ആഗസ്റ്റ് 13,  2019 . . ടെസ്സയോടൊപ്പം ഈ മഴ നനയാൻ അവൾക്ക് കൊതി തോന്നി.

പക്ഷെ അതിനു കഴിയില്ലല്ലോ..

എയ്യ് ടെസ്സ നീയെന്തിനാ കരയുന്നെ?

ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ ആരുടെ മുന്നിലും തല കുനിയരുതെന്നു.

ബി പ്രാക്ടിക്കൽ.

അപ്പൊ നിങ്ങൾക്ക് സംശയം വരും എന്റെ ആരാണ് ടെസ്സയെന്ന് ?

അവൾ എന്റെ എല്ലാമാണ്.

ഞാൻ സ്നേഹിക്കുന്നവൾ.

ങ്ഹേ അപ്പൊ പെണ്ണും പെണ്ണും തമ്മിൽ പ്രണയിക്കുമോ ?

എന്തേ പ്രണയിച്ചുകൂടെ ?

ടെസ്സയും ഹന്നയും ബാല്യകാല സുഹൃത്തുക്കൾ ആണ് ?

ചെറുപ്പം മുതൽ ഒരേ ക്ലാസിൽ ഒരുമിച്ചു പഠിച്ചു വളർന്നവർ.

തിരിച്ചറിവിന്റെ കാലഘട്ടത്തിൽ പ്രണയത്തിൽ അകപ്പെട്ടവർ.

വർഷങ്ങളായി നീണ്ടു നിൽക്കുന്ന പ്രണയം.

രണ്ടു ശരീരങ്ങളുടെ കുടക്കീഴിൽ ഒരേ മനസായി അവർ ജീവിച്ചു പോന്നു.

അവരുടെ പ്രണയം കൂടുതൽ തളരിതമായത് നഴ്‌സിംഗ് പഠനത്തിനായി മംഗളൂരുവിൽ എത്തിയപ്പോഴാണ്.

കോളേജ് ഹോസ്റ്റലിലെ ഒറ്റ മുറിയിൽ പല രാത്രികളിലും അവരുടെ പ്രണയം പൂത്തു തളിർത്തു.

വികാരത്തിന്റെ കെട്ടുപാടുകൾ പൊട്ടിച്ചെറിഞ്ഞു രണ്ടു ശരീരങ്ങൾ തമ്മിൽ ഒന്നാവാൻ മത്സരിച്ചു.

വിയർത്തൊലിച്ച മേനിയുമായി വികരാശമാനത്തോടെ ടെസ്സയെയും പുണർന്നുകൊണ്ടു മഴയെ നോക്കി കിടന്ന എത്രയോ രാവുകൾ.

പുതു മഴയിൽ എന്നും ഞാൻ ഉന്മാദിനിയായി മാറും.

ആ ഉന്മാദം അവളിലേക്കും പകർന്നു നൽകും.

കാമവും പ്രണയവും ഒരുപോലെ പടവെട്ടിയ ഞങ്ങളുടെ സ്വകാര്യ നിമിഷങ്ങൾ.

അതിലാരും വിജയം കൈ വരിച്ചിരുന്നില്ല. . . . . അതേ മഴ തോർന്നിരിക്കുന്നു.

ചടങ്ങുകൾ പൂർത്തിയാക്കി പള്ളി വികാരി പോയി മറഞ്ഞു.

എന്നെ എടുത്തു പതിയെ ആ കുഴിയിലേക്കിറക്കി.

അപ്പോഴും അലറി കരയുന്ന ടെസ്സയെ ഒരു നോക്ക് കണ്ടു നിക്കാനേ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.

കുഴി മൂടി തുടങ്ങിയതും അവിടെ നിന്നിരുന്നവർ പതിയെ പിന്തിരിഞ്ഞു പോകാൻ തുടങ്ങി.

ഞാൻ പതിയെ എന്റെ ടെസ്സയുടെ അരികിലേക്ക് ഒഴുകി ചെന്നു.

അവളെയൊന്നു ചേർത്തു പുണരാൻ ആ തിരുനെറ്റിയിൽ എന്റെ ആധാരങ്ങളുടെ ഭാരം ഇറക്കി വയ്ക്കാൻ എനിക്ക് കൊതിയായി.

പക്ഷെ എനിക്ക് കഴിയുന്നില്ല.

എന്നെ ആരും കാണുന്നില്ല.

ഞാൻ ഒരു അരൂപിയാണ്.

ഒരു ആത്മാവ്.

ശരീരമില്ലാത്തവൾ.

അസ്ഥിത്വം നഷ്ടപെട്ടവൾ.

മനസിൽ യാതൊരുവിധ വികാരങ്ങളും നിറഞ്ഞു നിൽക്കാറില്ല.

അതെന്താ അങ്ങനെ ആത്മാക്കൾക്ക് കരയാൻ പറ്റില്ലേ?

ചിരിക്കാൻ പറ്റില്ലേ?

സന്തോഷിക്കാൻ പറ്റില്ലേ?

അറിയില്ല…..

മുൻപിൽ ഇപ്പോൾ ശൂന്യത മാത്രമാണ്.

അനന്തമായ ശൂന്യത.

വിതുമ്പുന്ന ടെസ്സയെ താങ്ങിക്കൊണ്ടു ഒരു പെണ്കുട്ടി മുന്നിലേക്ക് നടന്നു.

അവരെ അനുഗമിച്ചു കൊണ്ടു ഞാനും.

പയ്യെ അവിടേക്ക് ഒരു കറുത്ത അംബാസിഡർ ഉരുണ്ടു വന്നു.

അതിന്റെ ഗ്ലാസിലും ബോണറ്റിലും വെള്ളം തട്ടി ചിന്നി ചിതറുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ആ പെണ്കുട്ടി ടെസ്സയെ കാറിലേക്ക് നിർബന്ധപൂർവം കേറ്റി.

ഞാൻ അങ്ങോട്ടേക്ക് ഞൊടിയിടയിൽ വന്നു.

പക്ഷെ ആ കാറിലേക്ക് കയറാൻ അവൾക്ക് ആവതില്ലായിരുന്നു.

ടെസയേയും കൊണ്ടു ദൂരേക്ക് മറയുന്ന കാർ നോക്കി നിൽക്കാനേ ഹന്നയ്ക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.

എങ്കിലും അതെങ്ങോട്ടായിരിക്കുമെന്ന് ഏകദേശം ഊഹം അവൾക്കുണ്ടായിരുന്നു.

നീണ്ട യാത്രയ്ക്ക് ശേഷം അംബാസിഡർ കാർ ഒരു വീടിനു മുന്നിൽ എത്തിച്ചേർന്നു.

കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ടെസ്സ വിതുമ്പിക്കൊണ്ട് റൂമിലേക്ക് ഓടി.

അടഞ്ഞുകിടക്കുന്ന വാതിലിനു പുറത്തു നിന്നു കൊണ്ടുള്ള അവളുടെ നേർത്ത കരച്ചിൽ മാതാപിതാക്കളുടെ മനസിനെ തളർത്തി.

മകളുടെ ഏകാന്തതയ്ക്ക് ഭംഗം വരുത്താതെ അവർ ശ്രദ്ധിച്ചു.

റൂമിലെ കട്ടിലിൽ മലർന്നു കിടക്കുകയായിരുന്നു ടെസ്സ.

അവളിൽ കണ്ണും നട്ടു കൊണ്ട് ഭിത്തിയിൽ ചാരി ഹന്നയും.

ടെസയുടെ കൺകോണുകളിലൂടെ കണ്ണീർ ചാലിട്ട പോലെ ഒഴുകി.

വിതുമ്പലിന് അപ്പോഴും ശമനം വന്നിരുന്നില്ല.

ഇപ്പോഴും കൂടെ ഹന്നയുണ്ടെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.

എന്റെ പ്രാണസഖിയുടെ സാന്നിധ്യം എനിക്ക് അറിയാൻ പറ്റുന്നു.

ഞങ്ങളുടെ ശരീരത്തിനേയേ മരണത്തിന് വേർപെടുത്താനാവൂ.

പ്രണയത്തിനെയല്ല…

ഹന്നയുടെ ഓർമകൾ തിരമാലകൾ കണക്കെ അവളുടെ മനസിലേക്ക് അലയടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

ആ മരം കോച്ചുന്ന തണുപ്പിലും ശരീരം ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന പോലെ ടെസ്സയ്ക്ക് തോന്നി.

ഗർഭസ്ഥ ശിശുവിനെ പോലെ അവൾ ചുരുണ്ടുകൂടി കിടന്നു.

തന്റെ പ്രാണന്റെ മനോവിഷമം കണ്ട് ഹന്ന നിസഹായയായി.

നിസഹായതയുടെ മറ്റൊരു പര്യായമാണ് ആത്മാവെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.

ആ റൂമിലാകെ അവൾ നടന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.

റൂമിൽ നിറയെ ഹന്നയുടെയും ടെസ്സയുടെയും ഫോട്ടോസുകൾക്കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുകയായിരുന്നു.

അവർ ഇരുവർക്കും ആ മുറി അത്രയ്ക്കും പ്രിയപ്പെട്ടതായിരുന്നു.

അവർ ഒരുമിച്ച് കെട്ടിപ്പിടിച്ചുറങ്ങിയ രാത്രികൾക്ക് സാക്ഷിയായ മുറിയാണത്.

അതിലുപരി ശരീരങ്ങൾ പങ്കുവച്ച് ഒന്നായ ഇടം.

നാഗങ്ങൾ ഇണ ചേരുന്ന പോലെ ടെസ്സയുമായ ഒന്നായ നിമിഷങ്ങൾ.

എന്നും അതിന് തുടക്കമിട്ടിരുന്നത് ഞാനായിരുന്നല്ലോ…

എന്തെന്നാൽ അവളുടെ അംഗലാവണ്യവും മത്തുപിടിപ്പിക്കുന്ന മണവും എന്നും എനിക്ക് ലഹരിയായിരുന്നു.

എന്റെ കരലാളനങ്ങളേറ്റ് കുറുകിക്കൊണ്ടു അവളെന്നെ വാരിപുണരുന്ന നിമിഷങ്ങൾ.

അടങ്ങാത്ത ദാഹത്തോടെ പാനം ചെയ്യുന്ന അധരങ്ങൾ.

അവളുടെ മേനിയിലാകെ അർപ്പിച്ച എണ്ണമറ്റ ചുംബനങ്ങൾ.

എന്റെ നാവുകൊണ്ടുള്ള കുസൃതികളിൽ ചിരിയോടെ പിടയുന്നവൾ.

പരസ്പരം ചുംബനപെരുമഴ തീർത്ത് അതിൽ അലിഞ്ഞില്ലാതായവർ.

മൃദുലമായി തഴുകിയും ഉമ്മ വച്ചും കണ്ണിൽ നോക്കിയും ദൈർഘ്യം നീളുന്ന കേളികൾ.

എടുത്തു നിൽക്കുന്ന മുലകളെ ഉടച്ചും അതിന്റെ മുന്തിരി കണ്ണിനെ ഞെരടിയും സമയം പോക്കുമ്പോൾ ഉതിരുന്ന നിശ്വാസങ്ങൾ.

പഞ്ഞിക്കെട്ടിനെ തോല്പിക്കും വിധം മനോഹരമായ അണിവയറിൽ ഒറ്റ കണ്ണു പോലെ തുറിച്ചു നോക്കുന്ന പൊക്കിൾ ചുഴിയും.

അതിൽ അധരങ്ങൾ കൊണ്ട് ചുംബിക്കുമ്പോഴും നാവുകൊണ്ട് വീണ്ടും കുസൃതി കാട്ടുമ്പോഴും കേട്ടിരുന്ന ശീലക്കാരങ്ങൾ എന്നെ അത്രത്തോളം അനുരക്തയാക്കിയിരുന്നു.

അടിവയറിലേക്ക് മുഖം താഴ്ത്തി യോനിദളങ്ങളെ പിഴിഞ്ഞും തലോടിയും ഉള്ള എന്റെ വിക്രിയകൾ അവളിലെ വികാര വേലിയേറ്റത്തിന് ഉതകുന്നതായിരുന്നു.

നാവുകൊണ്ട് ഒപ്പിയെടുക്കുന്ന തേൻ കണങ്ങളൾ എന്റെ ഉള്ളിൽ എരിയുന്ന കാമ ദാഹത്തെ ആളി കത്തിച്ചിരുന്നു.

കേളിയുടെ പരിണാമത്തിൽ എന്റെ പരുപരുത്ത നാവിനു മുൻപിൽ അവൾ  സ്വമേധയാ കീഴടങ്ങി.

വികാര സ്ഫോടനത്തോടെ അവളുടെ ഉടൽ ഒന്നു വെട്ടിവിറച്ചു.

പൊട്ടിയൊഴുകിയ ഉറവയെല്ലാം ഞാൻ ആർത്തിയോടെ പാനം ചെയ്തു.

അപ്പോഴും ടെസ്സയുടെ ഉണ്ടക്കണ്ണുകൾ വല്ലാതെ തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ആത്മസംതൃപ്തി അണഞ്ഞ മിഴികൾ എന്നെ നോക്കി ചിമ്മി.

രണ്ടു കൈകളും വിടർത്തി അവൾ എന്നെ ക്ഷണിച്ചതും ഞാൻ ഉറുമ്പിനെ പോലെ അവളിലേക്ക് അരിച്ചു കയറി.

എന്റെ വസ്ത്രങ്ങളെല്ലാം വായുവിൽ ഉയർന്നു താണു.

എന്നെ നനഗ്നയാക്കി കിടത്തിയ ശേഷം ടെസ്സയുടെ മുഖം എന്റെ കഴുത്തിൽ പൂഴ്ത്തി വച്ചു.

ഞാൻ പിടഞ്ഞു പോയി.

അവളുടെ അധരങ്ങൾ എന്റെ മേനിയിലാകെ ഓടി നടന്നു.

എന്റെ ആത്മ സംയമനത്തെ തകർക്കുവാൻ.

പക്ഷെ ഞാൻ പിടിച്ചു നിന്നു.

താരതമ്യേന വലിപ്പം കുറഞ്ഞ എന്റെ കുഞ്ഞു മുലകൾ അവൾ അമ്മാനമാടി.

കൊഞ്ചിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

മുലക്കണ്ണിൽ നാവുകൊണ്ട് ഇക്കിളി കൂട്ടി.

എന്റെ ചിരി അവിടമാകെ മുഴങ്ങി.

പതിവിന് വിപരീതമായി അവളെന്റെ കക്ഷത്തിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തി.

ഞാൻ അരുതെന്ന് വിലക്കി.

പക്ഷെ അവൾ കൂട്ടാക്കിയില്ല.

അത്രയും അവളെന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുന്നുവോ?

എന്റെ വിയർപ്പിനെ പോലും ?

എന്റെ മാത്രം ടെസ്സ…

ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെ പോലെ എന്റെ മുലകൾ അവൾ നുണഞ്ഞെടുത്തു.

ഞാനവൾക്ക് അമ്മയായി മാറി.

ഒത്തിരി സ്നേഹം പകർന്നു നൽകി.

പലപ്പോഴും ഞാനവളുടെ അച്ഛനും അമ്മയും ചേട്ടനും ചേച്ചിയും കാമുകനും ഒക്കെ ആയിരുന്നു

ഞങ്ങളുടെ സ്നേഹത്തിനു അതിർവരമ്പുകളുണ്ടായിരുന്നില്ല.

ആകാശം പോലെ പരന്നു കിടക്കുന്നു.

ഞാൻ ചെയ്ത കേളികൾ അവളും ആവർത്തിച്ചു.

നാഭി ചുഴിയിൽ ചുംബനമേറ്റ് ഞാൻ കൂക്കി വിളിച്ചു.

എന്നെ മോഹത്തിന്റെയും സുഖത്തിന്റെയും പരകോടിയിലേക്ക് അവൾ എത്തിച്ചു.

അവളുടെ നാവുകൊണ്ടുള്ള സ്പര്ശനത്തിനായി ഞാൻ കേണു.

കാമം തിളച്ചു മറിഞ്ഞു.

മനസ് ചുട്ടു പഴുത്തു.

അതിലേക്ക് ഒരു പുതുമഴയെന്നപോലെ ടെസ്സയെത്തി.

അവളുടെ നാവ് എന്റെ യോനിയിലാകെ പരതി നടന്നു.

ഞാൻ അവളുടെ മുഖം അതിലേക്ക്‌ കൂടുതൽ അടുപ്പിച്ചു.

അടക്കാനാവാത്ത കാമം എന്നെ കീഴ്പ്പെടുത്തിയിരുന്നു.

ഞാനവൾക്ക് വശംവദയായി.

പെണ്ണിന്റെ നാവ് ഒരു കലപ്പ പോലെ യോനിയിലാകെ ഉഴുതു മറിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

എന്നെ അത് കോരിത്തരിപ്പിച്ചു.

ഇത്രയും സുഖം നാളിതുവരെയായി ഞാൻ അനുഭവിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു.

ടെസ്സയോട് എനിക്ക് അടക്കാനാവാത്ത കാമം തോന്നി.

അവളുടെ മുടിയിഴകളിൽ ഞാൻ വിരലുകൾ കോർത്തു.

യോനി ദളങ്ങളെ പിഴിഞ്ഞെടുത്തുകൊണ്ടു അവൾ മുന്നേറിയതും എന്റെ ശരീരം വെട്ടി വിറച്ചു.

തളർച്ചയുടെ താഴ്വരയിലേക്ക് കൂപ്പുകുത്തികൊണ്ടിരുന്നു.

എവിടൊക്കെയോ ഉറവ പൊട്ടുന്നത് അറിഞ്ഞതും ഞാൻ അവൾക്ക് ഗ്രീൻ സിഗ്നൽ നൽകി.

അത് മനസിലായതും അവൾ മുഖം മുഴുവൻ യോനിയിലിട്ടുരസി.

ഞാൻ വീണ്ടും പിടഞ്ഞു പോയി.

ബണ്ട് പൊട്ടും പോലെ എന്റെ അതിർത്തിയിൽ കെട്ടി വച്ചിരുന്ന ജലം പൊട്ടിയൊഴുകി.

ആ ഒഴുക്ക് ടെസ്സയുടെ മുഖത്തേയും ഈറനണിയിച്ചു.

മഞ്ഞു വീണ പ്രതീതി ആയിരുന്നു എനിക്ക്.

നാണത്തോടെയുള്ള എന്റെ നോട്ടം കണ്ടു അവൾ വീണ്ടും കണ്ണു ചിമ്മി.

ഒരുപാട് അർത്ഥങ്ങൾ ഉള്ള പോലെ.

അപ്പോഴും ആ കണ്ണുകൾക്ക് വല്ലാത്ത തിളക്കം.

നേരം പുലരുന്ന വരെ ഒരു പുതപ്പിൻ കീഴെ പരസ്പരം ചൂട് പകർന്ന് ഞങ്ങൾ കിടന്നു.

കണ്ണും കണ്ണും നോക്കിക്കൊണ്ട്.

അതായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ആദ്യ സംഗമം.

ഒരിക്കലും മറക്കാനാവാത്ത ആ രാത്രി.

അത്രത്തോളം പ്രിയപ്പെട്ടതായിരുന്നു ഈ മുറിയും അതിൽ തങ്ങുന്ന ഓർമകളും.

ബെഡിൽ കിടക്കുകയായിരുന്ന ടെസ്സ പതിയെ എണീറ്റു ജനലരികിൽ വന്നിരുന്നു.

കരഞ്ഞു വീർത്ത കൺ തടങ്ങളുമായി അവൾ ജനാലഴികളിൽ തല ചായ്ച്ചു കിടന്നു.

ആ കലങ്ങിയ കണ്ണുകൾ കണ്ടതും ഹന്ന ഒരിളം കാറ്റു പോലെ അങ്ങോട്ടേക്ക് ഒഴുകി വന്നു.

പ്രിയ സഖിയുടെ ചുമലിൽ ചുമലിൽ കയ്യിട്ട് ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

പക്ഷെ അപ്പോഴാണ് ഞാനൊരു ആത്മാവാണെന്ന ബോധം ഓടി വന്നത്.

അവളുടെ മുഖത്തു ഉതിർന്നു കിടക്കുന്ന മുടിയിഴകൾ പോലും വാരി വയ്ക്കാൻ എനിക്ക് ആവുന്നില്ലയിരുന്നു.

ഒരു വികാരങ്ങളും വരാത്ത ഞാൻ എങ്ങനെ കരയാനാണ്?

ഒരു ആത്മാവിന്റെ ഗതികേട്…

അവളുടെ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന മിഴികൾ പോലും ഒപ്പിയെടുക്കാൻ കഴിയാത്ത ഞാനെത്ര ഹതഭാഗ്യയാണ്.

നിസ്സഹായതയുടെ അങ്ങേയറ്റം.

ഒന്നും ചിന്തിക്കാതെ മുറിയിലൂടെ നടന്നു.

അപ്പോഴും ടെസ്സയുടെ കണ്ണീർ തോർന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല.

ഒന്നു രണ്ടു തവണ അമ്മച്ചി വന്നു വിളിച്ചെങ്കിലും വാതിൽ തുറക്കാൻ അവൾ തയ്യാറായില്ല.

പുറത്തേക്ക് കണ്ണും നട്ടിരിക്കേ പൊടുന്നനെ ടെസ്സ ചാടിയെണീറ്റു.

മുറിയിലെ വലിയ വാർഡ്രോബ് തുറന്നു.

അതിലെ വസ്ത്രങ്ങളെല്ലാം അവൾ നിലത്തേക്ക് വാരി വലിച്ചിട്ടു.

എന്തിനുവേണ്ടിയോ ഉള്ള തിരച്ചിലാണ് അതെന്ന് ഹന്നയ്ക്ക് മനസിലായി.

പെട്ടെന്ന് ഒരു മഞ്ഞ കവർ കിട്ടിയതും ടെസ്സ തിരച്ചിൽ അവസാനിപ്പിച്ച് തിരിച്ചു ജനലരികിൽ വന്നിരുന്നു.

ആ കവർ കണ്ടതും ഹന്നയുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി.

ആ കവറിൽ നിന്നും കറുപ്പ് നിറമുള്ള ഒരു ടോപ്പ് അവൾ കയ്യിലെടുത്തു.

അതിലേക്ക് മിഴികൾ നട്ട ശേഷം പയ്യെ ടെസ്സ അത് നെഞ്ചോടു ചേർത്തു വച്ചു.

എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ട ചുരിദാർ ടോപ്പ് ആയിരുന്നു അത്.

പണ്ട് എന്റെ പിറന്നാളിന് നൽകിയ സമ്മാനം.

ഇപ്പോഴും എന്റെ വിയർപ്പിന്റെ ഗന്ധം അതിലുണ്ട്.

ഈ ടോപ്പ് നെഞ്ചോടു ചേർത്തു വെക്കുമ്പോൾ അവളെന്നെ നെഞ്ചോടു ചേർത്തു പുണരുന്ന പോലെ.

“ഹന്ന….നീ ഇപ്പോഴും തന്റെ കൂടെയുണ്ട്”

ടെസ്സയുടെ പുലമ്പൽ ഹന്നയുടെ കാതിൽ പതിഞ്ഞു.

എന്തിനാ പെണ്ണെ എന്നെ നീ ഇങ്ങനെ സ്നേഹിച്ചു തോല്പിക്കുന്നെ?

ഞാൻ അത് ആർഹിച്ചിരുന്നോ?

ആവോ..അറിഞ്ഞൂടാ

പക്ഷെ എനിക്കും ജീവനാണ് നിന്നെ…

ഭ്രാന്തമായ സ്നേഹം.

ടോപ്പിൽ തെരു തെരെ ചുംബിച്ചുകൊണ്ടു ടെസ്സയുടെ വിലാപം ഉച്ചത്തിലായി.

അത് താങ്ങാനാവാതെ ഹന്ന മിഴികളും കാതുകളും നിർദാക്ഷിണ്യം

കൊട്ടിയടച്ചു.

ഇനിയും വേദന തിന്നുവളെ കണ്ടു നിൽക്കാനാവുന്നില്ല.

എന്തിന് ദൈവമെന്നോടീ ചതി ചെയ്തു?

എന്തിന് അവളിൽ നിന്നും പിരിച്ചു?

നിനക്കറിയില്ലേ നാഥാ…ഞാനില്ലാതെ അവളില്ലെന്ന്….

അവളില്ലാതെ ഞാനുമില്ലെന്ന്….

പാവം ടെസ്സ. . . . ദിനങ്ങൾ ഇല പൊഴിയും പോലെ കൊഴിഞ്ഞു വീണുകൊണ്ടിരുന്നു.

മറ്റൊരു ദിനം വന്നെത്തി.

വീണ്ടുമൊരു സന്ധ്യാസമയം.

മാനം കറുത്തിരുണ്ടു.

ഭൂമിയെ കുളിരണിയിച്ചുകൊണ്ടു വീണ്ടും മഴ പെയ്തു തുടങ്ങി.

അത് വീണ്ടും എന്നിലെ ലഹരി ഉണർത്തി.

ആ മഴയിലൂടെ ഓടി നടക്കാൻ എനിക്ക് കൊതി തോന്നി.

മഴയെന്ന ഭ്രാന്ത് എന്നിൽ നിന്നും അകലുകയില്ല.

ആ ഭ്രാന്തിൽ അലിഞ്ഞു തീരാനെ എനിക്കറിയൂ..

വീണ്ടും ആ പള്ളി മേടയിലേക്ക് ഞാൻ ചെന്നു.

അതേ പള്ളി വികാരി.

കുറെ മുഖമില്ലാത്തവരും.

ഒരേ ചടങ്ങുകൾ.

പക്ഷെ പുതിയ കുഴി ആരെയോ കാത്തിരിക്കുന്നു എന്നു മാത്രം.

ആ കല്ലറയിലേക്ക് ഹന്ന സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.

അതിലെ എഴുത്തിലൂടെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ പാഞ്ഞു. . . “ടെസ്സ തോമസ്”

ജനനം : ഫെബ്രുവരി 17, 1997

മരണം : ഓഗസ്റ്റ് 16 , 2019

. . കല്ലറയ്ക്ക് അരികെ വച്ചിട്ടുള്ള ടെസ്സയുടെ മൃതദേഹം ഹന്ന നോക്കി കണ്ടു.

മരിച്ചു കിടക്കുമ്പോൾ പോലും അവളിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി അവശേഷിച്ചിരുന്നില്ലേ?

എന്തുകൊണ്ടാവാം?

എന്നിലേക്ക് എത്തിച്ചേരുമെന്നു കരുത്തിയിരിക്കാം..

അതുകൊണ്ടു തന്നെയാണ് അവസാനമായി അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചത്.

അവളുടെ ഹന്നയെ കണ്ടെത്തുമെന്നും അവൾക്കായി ഞാനെവിടെയോ കാത്തിരിക്കുകയാണെന്നും അവൾക്കറിയാം.

മരണം പോലും തോറ്റു കൊടുത്തിട്ടേയുള്ളൂ..

പ്രണയത്തിന് മുമ്പിൽ.

ഞാൻ പതിയെ മുഖം വെട്ടിച്ചു നോക്കി.

നിർവികാരതയോടെ മുന്നിലേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുന്ന ടെസ്സ.

അവളുടെ കൈ എന്റെ ഉള്ളം കയ്യിൽ ഭദ്രമായി ഇരിപ്പുണ്ട്.

ആദ്യമായി ഞാനവളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.

ടെസ്സയുടെ പുഞ്ചിരി കിട്ടിയതും ഞാൻ ആനന്ദത്താൽ ആറാടി.

അതേ ഞാൻ വിധിയെ തോല്പിച്ചിരിക്കുന്നു.

ആത്മാക്കൾക്കും ചിരിക്കാൻ കഴിയും.

അതേ ഞാൻ പുഞ്ചിരിച്ചു.

എന്റെ ടെസ്സ യ്ക്ക് വേണ്ടി..

ചടങ്ങുകൾ കഴിഞ്ഞു മൃതദേഹം കുഴിയിലേക്കെടുത്തതും അവളുടെ പിടുത്തം മുറുകി.

ഞാനവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിന്നു.

ചടങ്ങുകൾ കഴിഞ്ഞു എല്ലാരും മടങ്ങിയതും അവളെന്നെ നോക്കി.

ഇനി എന്തെന്ന അർത്ഥത്തിൽ?

ഞാൻ വീണ്ടും പുഞ്ചിരിച്ചു.

അവളുടെ ഉള്ളം കയ്യിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു.

ഇനി നമ്മുടെ ലോകമാണ്.

നമ്മുടെ ജീവിതം.

ആരെയും പേടിക്കാതെ,ആരെയും കൂസാതെ നമ്മുടേതായ ലോകത്തുള്ള ജീവിതം.

ആത്മാക്കൾക്ക് മരണമുണ്ടോ എന്നറിയില്ല..

എങ്കിലും നമ്മൾ പ്രണയിക്കും.

നമ്മുടെ പ്രണയത്തിന് അന്ത്യമില്ല പെണ്ണെ..

അതങ്ങനെ നീണ്ടു കിടക്കുകയല്ലേ….

എന്റെ മനസ് വായിച്ചെന്നോണം അവളൊന്നു പുഞ്ചിരി തൂകി.

ടെസ്സയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു ഞാൻ മുകളിലേക്കുയർന്നു.

ഞങ്ങളെ കാത്തിരിക്കുന്ന മേഘ കൊട്ടാരത്തിലേക്ക്..

ഒരു പുതു ജീവിതത്തിലേക്ക്.

(ശുഭം)

നല്ല വായനക്ക് നന്ദി🤗😘❤💝