മായികലോകം 10

“ലവ് യൂ”

“ലവ് യൂ ടൂ”

“ഇനി ഞാന്‍ അങ്ങിനൊന്നും പറയില്ലാട്ടോ”

“കുഴപ്പമില്ല”

“വേണ്ട.. മോള്‍ക്കിഷ്ടമില്ലാത്തതൊന്നും ഞാന്‍ പറയില്ല”

“ഇഷ്ടക്കേടുണ്ടായിട്ടല്ല. പെട്ടെന്നു ഏട്ടന്‍റെ വായില്‍ നിന്നും അങ്ങിനെ കേട്ടപ്പോ എന്തോ പോലെ ആയി.”

“സോറി മോളൂ”

“സോറി ഒന്നും പറയേണ്ട. അങ്ങിനെ പറഞ്ഞപ്പോ പെട്ടെന്നു ഞാന്‍ നീരജിനെ ഓര്‍ത്തു പോയി. അതാ”

“അവന്‍ അങ്ങിനൊക്കെ പറയാറുണ്ടായിരുന്നോ?”

“ഉം”

“സോറി.. പഴയതൊക്കെ വീണ്ടും ഓര്‍മിപ്പിച്ചതിന്”

“ഏട്ടന് എന്നോടു ദേഷ്യമുണ്ടോ?”

“എന്തിന്”

“നീരജിനോട് അങ്ങിനെ ഒക്കെ സംസാരിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു എന്നു പറഞ്ഞതിന്?”

“ഞാനെന്തിന് ദേഷ്യപ്പെടണം നിന്നോട്? നീ ഒന്നും ഒളിച്ചു വെച്ചിട്ടൊന്നുമില്ലല്ലോ. ഇനി അഥവാ ഒളിച്ചു വെച്ചെങ്കില്‍ പോലും എനിക്കു നിന്നോട് ദേഷ്യപ്പെടാന്‍ കഴിയില്ല. ഞാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചത് നിന്‍റെ സ്നേഹം ആണ്. അല്ലാതെ നിന്‍റെ ശരീരം അല്ല.”

“എന്നാലും”

“ഒരു എന്നാലുമില്ല. നീ അവനുമായി ശരീരം പങ്കുവെച്ചു എന്നറിഞ്ഞാല്‍ പോലും എനിക്കു ദേഷ്യം തോന്നില്ല. കാരണം നീ അവനെ സ്നേഹിച്ചത് ആത്മാര്‍ത്ഥമായിട്ടാണ്. അതെനിക്കറിയാം. അതുകൊണ്ടു തന്നെ നീ ഇനി അങ്ങിനെ ചെയ്തെങ്കില്‍ പോലും ഞാന്‍ കുറ്റപ്പെടുത്തില്ല. ഇനി ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ തന്നെ എന്നോടു പറയേണ്ട. എനിക്കു അത് കേള്‍ക്കാന്‍ താല്പര്യമില്ല. ഇപ്പോ മോളു എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നത് ആത്മാര്‍ഥമായിട്ടാണ് എന്നെനിക്കറിയാം. അത് മാത്രം മതി എനിക്കു.”

“ഏട്ടാ..”

“മോളു ഒന്നും പറയേണ്ട. നീ ഇപ്പോ എന്‍റെ പെണ്ണാണു. മരിക്കുന്നതു വരെ ഞാന്‍ നിന്‍റെ കൂടെ തന്നെ ഉണ്ടാകും.”

“ഉം.. ഞാന്‍ ഫോണ്‍ വെക്കട്ടെ?”

“ഓകെ. വെറുതെ വേണ്ടാത്തതൊന്നും ആലോചിച്ചു വിഷമിക്കേണ്ടട്ടോ.”

“ഇല്ല. ഏട്ടന്‍ ഉണ്ടല്ലോ കൂടെ.”

“ഉം. എപ്പോഴും ഉണ്ടാകും കൂടെ”

“ലവ് യൂ”

“ലവ് യൂ ടൂ മോളൂ”

അങ്ങിനെ ആ ഫോണ്‍ സംഭാഷണം അവിടെ അവസാനിച്ചു.

മായയോട് അവന്‍ അങ്ങിനെ പറഞ്ഞെങ്കിലും ഒരു നെരിപ്പോട് എരിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു അവന്‍റെ മനസില്‍.

മായ അങ്ങിനെ തുറന്നു പറയുമെന്ന് രാജേഷ് സ്വപ്നത്തില്‍ പോലും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല. ഇനി അവള്‍ നീരജുമായി ശരീരം പങ്കുവെച്ചു കാണുമോ? അതോ വെറും കമ്പി സംസാരം മാത്രം ആയിരിക്കുമോ ഉണ്ടായിരുന്നത്? കുറഞ്ഞത് മുലപിടുത്തം എങ്കിലും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടാകും.

ഏയ്. അതൊന്നും ഉണ്ടാകില്ല. അല്ലെങ്കില്‍ ഞാനിതൊക്കെ എന്തിനാ ഓര്‍ക്കുന്നേ? അവര്‍ തമ്മില്‍ ഒന്നാകും എന്നു ഉറപ്പുള്ളപ്പോ സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങള്‍ അല്ലേ? അപ്പോ പിന്നെ അവളെ എന്തിനാ കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നത്. അതുമാത്രമല്ലല്ലോ അവള്‍ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും തുറന്നു പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ. ബാക്കി കൂടി പറയാന്‍ തയ്യാറായിരുന്നല്ലോ. ഞാന്‍ തന്നെ അല്ലേ അവളോടു ഒന്നും അറിയേണ്ട എന്നു പറഞ്ഞതും. അപ്പോ പിന്നെ ഇങ്ങനൊന്നും ചിന്തിക്കാനേ പാടില്ല. അവളുടെ ശരീരം കണ്ടിട്ടല്ലല്ലോ മായയെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടതും. എന്തായാലും ഞാന്‍ അവളെ കൈവിടില്ല.

ഇതേ സമയം മായയും രാജേഷിനെ ഓര്‍ക്കുകയായിരുന്നു. എല്ലാം തുറന്നു പറയാന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടും അതിനു സമ്മതിക്കാത്തത് എന്നോടുള്ള ഇഷ്ടം കൊണ്ടല്ലേ. വേറൊരു പുരുഷന്‍ തൊട്ട പെണ്ണിനെ അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ആരെങ്കിലും സ്വീകരിക്കാന്‍ തയ്യാറാകുമോ? ഇനി രാജേഷേട്ടന്‍റെ മാത്രം പെണ്ണായി ജീവിക്കണം. നീരജിന് ഇനി എന്‍റെ ഹൃദയത്തില്‍ ഇടമില്ല. അതെ. ഞാന്‍ രാജേഷേട്ടന്‍റെ പെണ്ണാണ്.

ദിവസങ്ങള്‍ കടന്നു പോയി. രാജേഷ് മായയോട് സംസാരിക്കുമെങ്കിലും മനപൂര്‍വം കമ്പി പറയാതിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു. ഇതിനിടയില്‍ ഒന്നുരണ്ടു നല്ല കല്യാണആലോചനകള്‍ മായയ്ക്ക് വന്നു. അതോടെ മായ മാത്രമല്ല രാജേഷും സമ്മര്‍ദത്തിലായി.

ഒരേ ജാതിയില്‍ അല്ലാത്തത്കൊണ്ട് മായയുടെ വീട്ടില്‍ ഒരിയ്ക്കലും സമ്മതിക്കില്ല എന്നുറപ്പായിരുന്നു. ഒരു ഗവര്‍മെന്‍റ് ജോലി കിട്ടാതെ കല്യാണത്തിനെക്കുറിച്ച് ആലോചിക്കുകയെ വേണ്ട എന്നു രാജേഷിന്‍റെ വീട്ടുകാരും. പി‌എസ്‌സി ലിസ്റ്റില്‍ ഉണ്ടെന്നത് മാത്രം ആണ് ആകെ ഒരു സമാധാനം. ഇപ്പോ കിട്ടുന്ന ശംബളം രാജേഷിന് എങ്ങും എത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ജോലിയുടെ കൂടെ പഠനവും കൂടി നടക്കുന്നതു കൊണ്ട് ഫീസ് അടക്കാന്‍ പോലും വീട്ടില്‍ ചോദിക്കേണ്ടി വരുന്ന അവസ്ഥയാണ് രാജേഷിന്. അതിന്‍റെ ഇടയില്‍ ഒരു പെണ്ണിനെ കൂടി എങ്ങിനെ പോറ്റും എന്നാണ് വീട്ടുകാരുടെ ചോദ്യം.

വീട്ടുകാരുടെ സമ്മതം ഇല്ലെങ്കില്‍ പോലും മായയെ ഔദ്യോഗികമായി പെണ്ണുകാണാന്‍ പോകാന്‍ രാജേഷ് തീരുമാനിച്ചു. വീട്ടുകാര്‍ക്കറിയില്ലല്ലോ രണ്ടുപേരും ഇഷ്ടത്തിലാണെന്ന്.

പെണ്ണ്കണ്ടുപോവുക, ജാതകം ചേരുന്നുണ്ടോ എന്നു നോക്കുക എന്നൊക്കെ ഉള്ള ചടങ്ങുകള്‍ ഉണ്ടല്ലോ. അങ്ങിനെ കുറച്ചു നാള്‍ കൂടി പിടിച്ചു നില്‍ക്കാം എന്നുള്ള പ്രതീക്ഷയില്‍ ആണ് രാജേഷ് പെണ്ണ്കാണല്‍ എന്ന ചടങ്ങ് നടത്താന്‍ തീരുമാനിച്ചത്.

എങ്ങിനോക്കെയോ മായ വീട്ടില്‍ കാര്യം അവതരിപ്പിച്ചു. മുന്പു ജോലി ചെയ്തിരുന്ന സ്ഥലത്തുള്ള സാര്‍ കല്യാണ ആലോചനയുമായി വന്നോട്ടേ എന്നു ചോദിച്ചിരുന്നു എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു വീട്ടില്‍ സമ്മതിപ്പിച്ചു.

അങ്ങിനെ മനോജിനെയും കൂട്ടി (കഥയുടെ ആദ്യഭാഗത്ത് മനോജിനെക്കുറിച്ച് സൂചിപ്പിച്ചത് ഓര്‍ക്കുന്നുണ്ടാകും എന്നു വിശ്വസിക്കുന്നു) മായയുടെ വീട്ടില്‍ പെണ്ണ് കാണാന്‍ പോയി.

വീട്ടുകാരുടെ മുഖം കണ്ടാല്‍ അറിയാം അവര്‍ക്ക് വലിയ താല്‍പര്യം ഒന്നും ഇല്ല എന്നു. കാര്യങ്ങള്‍ ഒക്കെ അവര്‍ ചോദിച്ചു. കാര്യങ്ങള്‍ എന്നു വച്ചാല്‍ വീട്ടില്‍ ആരൊക്കെ ഉണ്ട് എന്നൊക്കെ ഉള്ള കാര്യങ്ങള്‍. അതിന്റെ ഇടയില്‍ പ്രതീക്ഷിച്ച ചോദ്യവും വന്നു. ജാതി ഏതാണെന്ന്. ജാതി ചോദിക്കരുത് പറയരുതു എന്നൊക്കെ ആണ് ശ്രീനാരായണഗുരു പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത് എന്നൊക്കെ അവരോടു പറയണം എന്നൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും മായയുടെ അതേ ജാതി തന്നെ ആണെന്ന് രാജേഷ് പറഞ്ഞു.

എനിക്കു ഈ ജാതി വ്യവസ്ഥയോട് പണ്ടേ എതിര്‍പ്പുള്ളതു കൊണ്ട് ജാതി ഏതാണെന്നൊന്നും പറയുന്നില്ല. മതമേതായാലും മനുഷ്യന്‍ നന്നായാല്‍ മതി എന്നും ഗുരു പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ. അല്ലേ.

അതൊക്കെ പോട്ടെ. നമ്മള്‍ പറഞ്ഞു വന്ന കാര്യത്തിലേക്ക് വരാം.

പെണ്ണ് കാണല്‍ ചടങ്ങ് കഴിഞ്ഞു വരാന്‍ നേരം മായയുടെ കുറിപ്പടി (ജാതകക്കുറി) വാങ്ങി. കുറിപ്പടി നോക്കിയിട്ട് അറിയിക്കാം എന്നു പറഞ്ഞു രാജേഷും മനോജും അവിടുന്നിറങ്ങി.

കാര്യങ്ങള്‍ ഒക്കെ കൈവിട്ടു പോകും എന്ന സ്ഥിതിയില്‍ ആയി. രാജേഷിന്‍റെ വീട്ടില്‍ ഒരു തരത്തിലും സമ്മതിക്കുന്നില്ല. അവന്‍റെ വീട്ടില്‍ സമ്മതമില്ലാതെ എങ്ങിനെ കല്യാണം നടത്തും? കല്യാണ നിശ്ചയം എങ്കിലും നടത്തിത്തന്നൂടെ എന്നു ചോദിച്ചിട്ടും അമ്പിനും വില്ലിനും അവര്‍ അടുക്കുന്നില്ല. അവസാനം അവളെ റജിസ്റ്റര്‍ മാര്യേജ് ചെയ്യും എന്നു പറഞ്ഞു വിരട്ടി നോക്കി. അതും ഏറ്റില്ല.

ശരിക്കും തലയ്ക്ക് പ്രാന്ത് പിടിച്ച അവസ്ഥയില്‍ ആയി രാജേഷ്.

താന്‍ ഇത്ര ടെന്‍ഷന്‍ അനുഭവിക്കുന്നുണ്ടെങ്കില്‍ എന്തായിരിക്കും മായയുടെ അവസ്ഥ. എത്ര ടെന്‍ഷന്‍ അനുഭവിക്കുന്നുണ്ടാകും?

“ഏട്ടന്‍ കുറിപ്പടിയും കൊണ്ട് പോയിട്ടു മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ എന്നാണ് ഇപ്പോ ഇവിടുന്നു പറയുന്നതു. നിങ്ങള്ക്ക് തല്‍പര്യം ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടോ ജാതകം ചേരാത്തത് കൊണ്ടോ ആയിരിയ്ക്കും വിളിക്കാത്തത് എന്നു പറയുന്നു.”

“അതിനു വീട്ടില്‍ സമ്മതിക്കണ്ടേ മോളൂ. ഞാനെന്തു ചെയ്യാനാ?”

“വേഗം മറുപടി കൊടുത്തില്ലെങ്കില്‍ അവര്‍ മറ്റേ പ്രൊപോസല്‍ ഉറപ്പിക്കും. എനിക്കൊന്നും ചെയ്യാനാകില്ല”

“നമുക്ക് റജിസ്റ്റര്‍ മാര്യേജ് ചെയ്താലോ?”

“അയ്യോ. എനിക്കു പേടിയാ.  അത് മാത്രമല്ല ഞാന്‍ അങ്ങിനെ ചെയ്താല്‍ അനിയത്തിയുടെ കാര്യമോ? ചേച്ചി ഒളിച്ചോടിപോയി എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ അവള്‍ക്ക് കൂടി കുറച്ചില്‍ അല്ലേ?”

“കല്യാണം റജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്യാന്‍ മാത്രമേ പറഞ്ഞുള്ളൂ. ഒളിച്ചോടാന്‍ അല്ല പറഞ്ഞത്. റജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്തു കഴിഞ്ഞു നമുക്ക് രണ്ടുപേര്‍ക്കും അവരവരുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോകാം. ഞാന്‍ എന്‍റെ വീട്ടിലേക്കും നീ നിന്‍റെ വീട്ടിലേക്കും. സമയമാകുമ്പോള്‍ നമുക്ക് അവരെ അറിയിക്കാം. ഇങ്ങനെ ഒരു കാര്യം നടന്നതായി ആരും അറിയേണ്ട. നമുക്ക് വീടുകളില്‍ വീണ്ടും പ്രെഷര്‍ കൊടുക്കാം. അവരെക്കൊണ്ടു സമ്മതിപ്പിക്കാന്‍ നോക്കാം.”

“അതൊക്കെ വേണോ? ഏട്ടന് വീട്ടില്‍ സമ്മതിപ്പിച്ചൂടെ?”

“ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ലേ മോളൂ. ഇപ്പോ എന്തായാലും അവര്‍ കല്യാണത്തിന് സമ്മതിക്കില്ല. എന്‍റെ വീട്ടുകാരുടെ സമ്മതത്തോടെ കല്യാണം

കഴിക്കണമെങ്കില്‍ നീ കാത്തിരിക്കേണ്ടി വരും. അതുവരെ പിടിച്ചു നില്ക്കാന്‍ പറ്റുമോ? ഇല്ലല്ലോ. അതുകൊണ്ടാ ഞാന്‍ പറഞ്ഞേ കല്യാണം റജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്യാം എന്നു.”

“ഞാന്‍ അന്നേ പറഞ്ഞിരുന്നതല്ലേ നല്ല രീതിയില്‍ ഉള്ള കല്യാണം ആണെങ്കിലേ ഞാന്‍ ഉള്ളൂ എന്ന്.”

“അല്ലാതിപ്പോ എന്താ ചെയ്യാ?”

“വീട്ടുകാരുടെ സമ്മതത്തോടെ മാത്രമാണെങ്കിലേ ഞാന്‍ കല്യാണത്തിന് തയ്യാറുള്ളൂ. അല്ലാതെ ഞാനില്ല.”

“ഇതും കൂടി ഞാന്‍ എങ്ങിനെ എങ്കിലും ഒഴിവാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കാം. ഇനി ഒരാളുടെ മുന്നില്‍ കൂടി കാഴ്ചവസ്തുവായി നിന്നു കൊടുക്കാന്‍ വയ്യെനിക്ക്. അതുകൊണ്ടാ”

“എനിക്കു മോള്‍ടെ അവസ്ഥ മനസിലാകുന്നുണ്ട്. ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ലേ എന്റെ അവസ്ഥ. എനിക്കിപ്പോ മോളു ഇല്ലാതെ ജീവിക്കാന്‍ പറ്റില്ല എന്നായിട്ടുണ്ട്. ഞാന്‍ നിന്നെ റജിസ്റ്റര്‍ മാര്യേജ് ചെയ്യും എന്നു വരെ പറഞ്ഞു ഭീഷണിപ്പെടുത്തി നോക്കി. അവര്‍ തയ്യാറാകേണ്ടെ. പെങ്ങള്‍ പോലും സപ്പോര്‍ട് നില്‍ക്കുന്നില്ല. ഞാനെന്താ ഇപ്പോ ചെയ്യാ?”

“എന്തെങ്കിലും വഴി ഉണ്ടാകും. ഇതെങ്ങിനെയെങ്കിലും ഞാന്‍ മാനേജ് ചെയ്തു ഒഴിവാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കാം. ഏട്ടന്‍ വിഷമിക്കേണ്ട”

“ഇനി എന്തുവന്നാലും നിന്നെ ഞാന്‍ കൈവിടില്ല. നീയില്ലാതെ എനിക്കു പറ്റില്ല.”

“അതെനിക്കറിയാം ഏട്ടാ. എന്നാലും ആരെയും വെറുപ്പിച്ചു കൊണ്ട് നമുക്ക് ഒന്നാകേണ്ട.”

“എല്ലാം ശരിയാകുമെന്ന് നമുക്ക് പ്രതീക്ഷിക്കാം.”

“ഉം”

“ഇനി എന്നാ നമ്മള്‍ കാണുക?”

“അറിയില്ല”

“ഒരു ദിവസം ലീവ് ആക്കുമോ?. ഞാനും ലീവ് ആക്കാം”

“എന്തിന്?”

“എന്റെ പെണ്ണിന്‍റെ കൂടെ ഇരിക്കാന്‍”

“എന്നിട്ടു വേണം പിന്നേം പോലീസ് പിടിക്കാന്‍ അല്ലേ? ഞാനില്ല”

“അയ്യോ. അങ്ങിനെ പറയല്ലേ മോളൂ.”

“അങ്ങിനെയേ പറയൂ. കല്യാണം കഴിഞ്ഞു മതി ഇനി നേരില്‍ കാണുന്നതും കറങ്ങാന്‍ പോകുന്നതുമൊക്കെ”

“ഇങ്ങനെയുള്ള കടുത്ത തീരുമാനങ്ങള്‍ ഒന്നും എടുക്കല്ലേ മോളൂ”

“അന്ന് തീ തിന്നത് ഓര്‍ക്കുന്നില്ലേ? ഇനി ഞാനില്ല”

“ഓക്കെ. മോള്‍ടെ ഇഷ്ടം. ഞാന്‍ നിര്‍ബന്ധിക്കുന്നില്ല”

“ഏട്ടന്‍ വീട്ടില്‍ എങ്ങിനെങ്കിലും സമ്മതിപ്പിക്കാന്‍ നോക്കൂ.”

“ശ്രമിക്കാം മോളൂ”

അങ്ങിനെ ദിവസങ്ങള്‍ പിന്നെയും കടന്നു പോയി.

രാജേഷ് പഠിച്ച പണി പതിനെട്ടും നോക്കി. അവന്‍റെ വീട്ടില്‍ സമ്മതിപ്പിക്കാന്‍. അമ്പിനും വില്ലിനും അടുക്കാതെ വീട്ടുകാരും.

പിന്നെ ആകെ ഉള്ള വഴി റജിസ്റ്റര്‍ മാര്യേജ് ആണ്. ഒരു വിധത്തില്‍ മായയെ പറഞ്ഞു സമ്മതിപ്പിച്ചു.

അങ്ങിനെ ഫ്രണ്ടിന്‍റെ കല്യാണം എന്നു പറഞ്ഞു മായ വീട്ടില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങി.

അപ്പോഴേക്കും രാജേഷ് കല്യാണത്തിന് വേണ്ട എല്ലാ ഏര്‍പ്പാടുകളും ചെയ്തിരുന്നു. റജിസ്റ്റര്‍ ഓഫീസില്‍ പോയി കല്യാണം റെജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്യാന്‍ പോയാല്‍ ഒരുമാസം നോട്ടിസ് പതിപ്പിക്കും എന്നതൊക്കെ കേട്ടത് കൊണ്ട് ആര്യസമാജത്തില്‍ പോയി കല്യാണത്തിനുള്ള ഏര്‍പ്പാടുകള്‍ നടത്തി.

സാധാരണ ഡ്രസ് ഇട്ടിട്ടു വന്നാല്‍ മതി എന്നു പറഞ്ഞപ്പോ മായ സമ്മതിച്ചില്ല. കല്യാണത്തിന് സാരി തന്നെ ഉടുക്കണം എന്നു പറഞ്ഞു അവള്‍. വീട്ടില്‍ നിന്നും ഉടുത്തുവരാനും പറ്റില്ല. അവസാനം കല്യാണത്തിന് സാക്ഷി ആയി ഒപ്പിടാന്‍ റെഡി ആയി വന്ന സുഹൃത്ത് (മനോജ്) മുഖാന്തിരം ഒരു ലോഡ്ജില്‍ റൂം

ശരിയാക്കി. സാക്ഷി ആയി മനോജിന്‍റെ ഭാവി വധുവും ഉണ്ടായിരുന്നു (അതിന്റെ ഇടയില്‍ അങ്ങിനെ ഒരു സംഭവവും ഉണ്ടായി. വീട്ടുകാര്‍ തന്നെ മനോജിന് ഒരു പെണ്ണിനെ കണ്ടെത്തികൊടുത്തു. പേര് ദീപ്തി.).  അത് ഒരുകണക്കിന് ഭാഗ്യമായി. അല്ലാതെ എങ്ങിനെ ലോഡ്ജില്‍ മുറി എടുക്കുക? കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ കുഴപ്പമില്ലായിരുന്നു. മായയെ ഒരുക്കാന്‍ ദീപ്തി മായയോടൊപ്പം ലോഡ്ജിലെ മുറിയില്‍ കയറി. ഞങ്ങള്‍ രണ്ടുപേരും പുറത്തു കാത്തിരുന്നു.

ഒരുങ്ങി റൂമില്‍ നിന്നു പുറത്തിറങ്ങിയ മായയെ കണ്ടു മനോജ് പോലും വാ പൊളിച്ചു നോക്കി നിന്നു പോയി. മുന്‍പ് മനോജും മായയെ ഒന്നു നോട്ടമിട്ടതായിരുന്നു എന്നു കഥയുടെ ആദ്യഭാഗത്ത് സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു. ഓര്‍ക്കുന്നുണ്ട് എന്നു കരുത്തുന്നു.

ഒരു കേരള സാരി ആയിരുന്നു അവള്‍ ഉടുത്തിരുന്നത്. കറുത്ത ബ്ലൌസിന് യോജിച്ച കറുത്ത ബോര്‍ഡര്‍ ഉള്ള കേരള സാരി.  കഴുത്തില്‍ ഒരു മാല. കൈകളില്‍ രണ്ടുവളകള്‍. അതും റോള്‍ഡ് ഗോള്‍ഡ്. മുടിയില്‍ കുറച്ചു മുല്ലപ്പൂക്കള്‍.. പിന്നെ തലയില്‍ ഒരു നെറ്റിച്ചുട്ടി.  ഇത്രയും ആയിരുന്നു മായയുടെ ആഭരണങ്ങള്‍.

ഒട്ടും സമയം കളയാതെ തന്നെ മനോജിന്‍റെ കാറില്‍ നേരെ ആര്യസമാജത്തിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു. താലികെട്ടും മറ്റു നടപടി ക്രമങ്ങളും ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു തിരിച്ചു ലോഡ്ജിലേക്ക് തന്നെ തിരിച്ചെത്തി. കല്യാണ സദ്യ മനോജിന്‍റെ വക സ്പോണ്‍സര്‍ ആയിരുന്നു. ആകെ നാലുപേരുള്ള കല്യാണ സദ്യ. ലോഡ്ജ് ഉടമ മനോജിന്‍റെ പരിചയക്കാരന്‍ ആയിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് കാര്യങ്ങള്‍ എല്ലാം എളുപ്പമായി.

സദ്യ കഴിഞ്ഞു മനോജ് അവന്‍റെ പെണ്ണിനെയും കൊണ്ട് കറങ്ങാന്‍ പോകണം എന്നു പറഞ്ഞു.

“നിങ്ങള്‍ ഫസ്റ്റ്നൈറ്റ് സോറി. ഫസ്റ്റ് പകല്‍ ഒക്കെ ആഘോഷിച്ചു പോയാല്‍ മതി. റൂം ഒക്കെ ഉണ്ടല്ലോ. ഇനി നിങ്ങളുടെ ഇടയില്‍ കട്ടുറുമ്പാകാന്‍ ഞങ്ങളില്ല”.

“പോടാ അവിടുന്നു. അവള്‍ക്ക് വേഗം വീട്ടില്‍ പോകണം.”

“ഇനിയും സമയം ഉണ്ടല്ലോ. കുറച്ചു നേരം നിങ്ങളെ നിങ്ങള്‍ മാത്രമായ ലോകത്തേക്ക് വീട്ടില്ലെങ്കില്‍ ഫ്രണ്ട് എന്നു പറയുന്നതിന് എന്തു അര്‍ത്ഥം ആണുള്ളത്?”

“ജീവിതത്തില്‍ ഒരിയ്ക്കലും മറക്കാന്‍ കഴിയാത്ത സഹായമാണ് നിങ്ങള്‍ രണ്ടുപേരും ചെയ്തു തന്നത്. പകരമായി എന്തു തരണം എന്നു അറിയില്ല എനിക്കു.”

“പോടെ പോടെ. കിട്ടുന്ന സമയം നീ നിന്‍റെ പെണ്ണിന്‍റെ കൂടെ ഇരിക്കാന്‍ നോക്ക്. തിരക്കിട്ട് പോകാന്‍ ഒന്നും നോക്കേണ്ട. കുറച്ചു റസ്റ്റ് ഒക്കെ എടുത്തിട്ടു പോയാല്‍ മതി. ഞങ്ങള്‍ക്ക് കുറച്ചു തിരക്കുണ്ട്. റൂമിന്റെ വാടക ഒക്കെ ഞാന്‍

കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്.”

“എന്തിനാടാ.. ഞാന്‍ കൊടുക്കുമല്ലോ”

“അതൊക്കെ പോട്ടെ. വൈകുന്നേരം ആകുമ്പോഴേക്കും ഇതിനെയും വീട്ടില്‍ എത്തിക്കേണ്ടതാ. അപ്പോ ശരി…. ഞാന്‍ വിളിക്കാം”

“ഓകെ ഡാ.”

രാജേഷ് മായയെയും കൂട്ടി റൂമിലേക്ക് പോയി.

റൂമിലെത്തിയ ഉടനെ മായ കട്ടിലിലേക്ക് വീണു ഏങ്ങി ഏങ്ങി കരയാന്‍ തുടങ്ങി.

അതുകണ്ട രാജേഷ് ഞെട്ടി. മായയെ തട്ടി വിളിച്ചു.

“എന്താ മോളൂ. എന്താ പറ്റിയെ?.. എന്തിനാ കരയുന്നെ?”

“ഒന്നൂല”

“പറ മോളൂ”

“ഒന്നുമില്ല”

“എന്തേ കല്യാണം കഴിക്കേണ്ട എന്നു തോന്നിയോ?”

“അങ്ങിനെയല്ല.. അമ്മയുടെ വലിയ ആഗ്രഹമായിരുന്നു എല്ലാവരെയും ക്ഷണിച്ചിട്ടു കല്യാണം നടത്തണമെന്ന്. എന്നിട്ടിപ്പോ?”

“എന്നിട്ടിപ്പോ എന്തുണ്ടായി? ഒന്നും ഉണ്ടായിട്ടില്ല. നമ്മുടെ കല്യാണം എല്ലാവരെയും വിളിച്ചിട്ടു തന്നെ നടത്താം. ഇത് ഒരു ഉറപ്പിന് വേണ്ടി മാത്രം നടത്തിയ കല്യാണം അല്ലേ? ഇത് ഇപ്പോ വേറെ ആരെയും അറിയിക്കാന്‍ പോകുന്നില്ലല്ലോ. പിന്നെന്താ?”

“എന്നാലും”

“ഒരു എന്നാലുമില്ല. എണീറ്റെ.”

രാജേഷ് മായയെ പിടിച്ചെഴുന്നേല്‍പ്പിച്ചു നിര്‍ത്തി.

എന്നിട്ട് രണ്ടുകൈ കൊണ്ടും മുഖം ചേര്‍ത്തുപിടിച്ചു തള്ളവിരലുകള്‍ കൊണ്ട് അവളുടെ കണ്ണുനീര്‍ തുടച്ചു.

“ഇന്നുമുതല്‍ നീ എന്റെ ഭാര്യയാണ്. ഇനി ജീവിതത്തിലൊരിക്കലും കരയാന്‍ ഇടവരുത്തില്ല ഞാന്‍. നിന്‍റെ ആഗ്രഹം പോലെ തന്നെ നമ്മുടെ കല്യാണം എല്ലാരെയും അറിയിച്ചിട്ടു നടക്കും. ഇനി കരയരുത് ഒരിയ്ക്കലും. നിന്‍റെ ഇഷ്ടങ്ങള്‍ എന്തു തന്നെ ആയാലും എന്‍റെ ജീവന്‍ കളഞ്ഞായാലും ഞാന്‍ സാധിച്ചു തരും.”

അതും പറഞ്ഞു രാജേഷ് മായയെ നെഞ്ചോട് ചേര്‍ത്ത് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.

“ഞാന്‍ ഒരു ഉമ്മ തന്നോട്ടേ?”

“ഉം”

രാജേഷ് മായയുടെ നെറുകയില്‍ ഉമ്മ വെച്ചു. പിന്നെ രണ്ടു കവിളുകളിലും.

“ഇനി ഒരാള്‍ക്കും നിന്നെ ഞാന്‍ വിട്ടുകൊടുക്കില്ല. ലവ് യൂ മൈ ഡിയര്‍”

“ഏട്ടാ.. നമുക്ക് പോകാം?”

“ഇപ്പോഴേ പോകണോ? കുറച്ചു സമയം ഇവിടിരുന്നിട്ടു പോയാല്‍ പോരേ?”

“ഇവിടെ ഇരുന്നിട്ടെന്ത് ചെയ്യാനാ?”

“ചെയ്യാനോ? ചെയ്യാനാണെങ്കില്‍ എന്തൊക്കെ ഉണ്ട്.. മനോജ് പറഞ്ഞ പോലെ ആദ്യപകല്‍ ആഘോഷിക്കാം” കള്ളചിരിയോടെ രാജേഷ് പറഞ്ഞു.

“അയ്യോ. അതൊന്നും വേണ്ട. അതൊക്കെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു”

“അപ്പോ നേരത്തെ കഴിഞ്ഞതോ? കല്യാണമല്ലേ? നമ്മളുടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞെടോ. മാര്യേജ് സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റ് കിട്ടാന്‍ ഒരാഴ്ച എടുക്കും എന്നല്ലേ ഉള്ളൂ.”

“ഞാന്‍ അതല്ല ഉദ്ദേശിച്ചത്. എല്ലാവരുടെയും സമ്മതത്തോടെ കല്യാണം കഴിക്കുന്ന കാര്യമാ”

“ഇനി ഇപ്പോ അതിന്‍റെ ആവശ്യമൊക്കെ ഉണ്ടോ?” രാജേഷ് കളിയായി പറഞ്ഞു.

“ഏട്ടാ.. കളിക്കല്ലേ. ഇങ്ങനെ ചെയ്യാന്‍ ആയിരുന്നെങ്കില്‍ കല്യാണത്തിന് ഞാന്‍ സമ്മതിക്കുമായിരുന്നില്ല.”

“എന്‍റെ മോളൂ…. ഞാന്‍ ഒരു തമാശ പറഞ്ഞതല്ലെ?”

“എനിക്കിതൊന്നും തമാശ ആയി കാണാന്‍ പറ്റുന്നില്ല ഏട്ടാ”

“അതൊക്കെ വിടൂ. നമുക്ക് പോകണ്ടേ?”

“ഉം. സാരി മാറ്റണം.”

“അയ്യോ. ഞാന്‍ ആ കാര്യം വിട്ടു പോയി. ഞാനിവിടിരുന്നോളാം”

അതും പറഞ്ഞു മായ ഡ്രസ് മാറുന്നത് കാണാന്‍ റെഡി ആയി രാജേഷ് കട്ടിലില്‍ കയറി ഇരുന്നു.

“എന്തേ മാറ്റുന്നില്ലേ?”

“ഇവിടുന്നോ?”

“ഇവിടുന്നല്ലാതെ പിന്നെവിടുന്നു? ഇവിടുന്നു പറ്റില്ലെങ്കില്‍ പുറത്തിറങ്ങി മാറ്റിക്കോ.” അതും പറഞ്ഞു രാജേഷ് ചിരിച്ചു.

“ഛീ. പോടാ”

“പോടാ എന്നോ? എട്ടാന്നു വിളിക്കെടീ”

“സോറി. ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന്..  അറിയാതെ.”

“ശ്ശൊ. ഈ പെണ്ണിന്‍റെ ഒരു കാര്യം. ഞാന്‍ തമാശയ്ക്ക് പറഞ്ഞതല്ലേ. അതും സീരിയസ് ആക്കിയോ? നീ എന്‍റെ പെണ്ണല്ലേ. പിന്നെന്താ എടാന്നു വിളിച്ചാല്‍? എന്തു വേണമെങ്കിലും എന്‍റെ പൊന്നിന് എന്നെ വിളിക്കാമല്ലോ. വേറെ ആരെയുമല്ലല്ലോ. നിന്‍റെ കെട്ടിയോനെ അല്ലേ?”

“ഉം”

“മാറ്റുന്നില്ലേ?”

മായ മടിച്ചു നിന്നു.

“ഞാന്‍ മാറ്റി തരട്ടെ?”

“അയ്യോ. വേണ്ട”

“വേണം. ഞാന്‍ മാറ്റിത്തരാം”

അതും പറഞ്ഞു രാജേഷ് കട്ടിലില്‍ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു.

രാജേഷ് മായയുടെ സാരി അഴിക്കാന്‍ എന്ന ഭാവത്തില്‍ തോളില്‍ കൈ വച്ചു. പെട്ടെന്നു മായ രാജേഷിന്‍റെ കയ്യില്‍ കയറി പിടിച്ചു.

“അതെന്തേ ഡ്രസ് മാറ്റണ്ടേ?”

“ഞാന്‍ മാറ്റിക്കോളാം”

മായ പറയുന്നതു ശ്രദ്ധിക്കാതെ രാജേഷ് അവളെ തിരിച്ചു നിര്‍ത്തി പുറകിലൂടെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു തലയിലെ മുല്ലപ്പൂവിന്‍റെ സുഗന്ധം നുകര്‍ന്നു.

അവന്‍റെ ഇടതു കൈ സാരിക്കിടയിലൂടെ അവളുടെ അണിവയറിനെ തഴുകി.

മായ കൈ പിടിച്ചു മാറ്റാന്‍ ഒരു ശ്രമം നടത്തിയെങ്കിലും വിജയിച്ചില്ല.

“എന്തൊരു  സോഫ്റ്റ് ആണ് മോളൂ നിന്‍റെ വയറ്. ഇത്ര ഒക്കെ സോഫ്റ്റ് ഉണ്ടാകുമോ എല്ലാര്‍ക്കും?”

“ഉം”

“ഈ സാരി എന്താ ഇങ്ങനെ പോക്കിളിന് മുകളില്‍ ഉടുത്തിരിക്കുന്നെ? താഴ്ത്തി ഉടുത്തൂടെ?”

അതും പറഞ്ഞു അവന്‍ മായയുടെ സാരി പിടിച്ചു താഴ്ത്തി.

മായ രാജേഷിന്‍റെ കയ്യില്‍ കയറി വീണ്ടും പിടിച്ചു എതിര്‍ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു. അപ്പോഴേക്കും അവളുടെ പൊക്കിള്‍ അനാവൃതമായിരുന്നു.

അവന്‍ അവളുടെ സാരി പിടിച്ചു സൈഡിലേക്ക് മാറ്റി വയറില്‍ തടവിക്കൊണ്ടിരുന്നു. സാരി കൃത്യമായി ബ്ലൌസില്‍ പിന്നു കുത്തി

വച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നതുകൊണ്ട് തോളില്‍ നിന്നും സാരി എടുത്തു മാറ്റാനുള്ള അവന്‍റെ ശ്രമം വിജയിച്ചില്ല.

“വേണ്ട ഏട്ടാ.”

“ഒന്നു കാണട്ടെ മോളൂ.. ഞാനല്ലേ.. നിന്‍റെ ഭര്‍ത്താവല്ലേ”

“എന്നാലും ഇപ്പോ വേണ്ട ഏട്ടാ.. നമുക്ക് പോകാം”

“ഞാന്‍ ഒന്നും ചെയ്യില്ല. എനിക്കു ഒന്നു കണ്ടാല്‍ മതി”

“പിന്നെ കാണിക്കാം. ഇപ്പോ വേണ്ട.”

“ആയിക്കോട്ടെ. പക്ഷേ പോകണമെങ്കില്‍ ഡ്രസ് മാറ്റണ്ടേ? അല്ലാതെ പിന്നെങ്ങിനെയാ?”

“ബാത്ത്റൂമില്‍ പോയി മാറ്റിക്കോളാം ഞാന്‍”

“അതൊന്നും പറ്റില്ല. എന്‍റെ മുന്നില്‍ നിന്നും മാറ്റിയാല്‍ മതി. ഞാന്‍ ഇവിടെ ഇരുന്നു കണ്ടോളാം”

“എന്നാലും ഏട്ടാ”

“മോളു ഒന്നും പറയേണ്ട. ആ സാരി അഴിച്ചേ”

സ്വന്തം ഭര്‍ത്താവിന്‍റെ മുന്നില്‍ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ മടിച്ചു നില്‍ക്കുന്നത് എന്നു മായയും ചിന്തിച്ചു. പിന്നെ അവള്‍ സാരിയില്‍ കുത്തിയ പിന്‍ അഴിച്ചു.

എന്നിട്ടും അവള്‍ക്ക് സാരി മാറ്റാന്‍ മടി.

മായയുടെ മടി കണ്ട രാജേഷ്  “ഈ പെണ്ണ് എന്നെ ദുശ്ശാസനന്‍ ആക്കും” എന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു സാരിയുടെ തല പിടിച്ചു വലിച്ചു. പിന്നെ സാരിത്തല പിടിച്ചുകൊണ്ടു അവള്‍ക്ക് ചുറ്റും വലംവച്ചു. സാരി മൊത്തം അഴിഞ്ഞു രാജേഷിന്‍റെ കയ്യിലായി.

കറുത്ത നിറത്തിലുള്ള ബ്ലൌസിലും വെള്ള നിറമുള്ള അടിപ്പാവാടയിലുമായി മായ ആകെ ചൂളി നിന്നു.

മായയെ ആ വേഷത്തില്‍ കണ്ടപ്പോഴേക്കും രാജേഷിന് കമ്പി ആയെങ്കിലും നിയന്ത്രിച്ചു നിന്നു.

എപ്പോഴയാലും ഈ കനി തനിക്കുള്ളത് തന്നെ ആണല്ലോ. വെറുതെ ആക്രാന്തം കാണിക്കേണ്ട. രാജേഷ് മനസില്‍ കരുതി.

എന്നാലും മായയുടെ ബ്ലൌസില്‍ നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന മാതളക്കുടങ്ങള്‍ പിടിച്ചു ഞെരിക്കാന്‍ തോന്നി അവന്.

അവന്‍ മായയുടെ പുറകിലൂടെ ചേര്‍ന്ന് നിന്നു വയറില്‍ കൂടി വീണ്ടും ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു. അവന്‍റെ കൈവിരലുകള്‍ അവളുടെ നനുത്ത വയറില്‍ ചിത്രം വരച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

പിന്നെ മായയെ തിരിച്ചു നിര്‍ത്തി രാജേഷ് അവളുടെ മുന്നില്‍ മുട്ടുകുത്തി ഇരുന്നു  മായയുടെ പോക്കിളില്‍ മുഖം പൂഴ്ത്തി.

രണ്ടു കൈകൊണ്ടും അവളുടെ ചന്തികളെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു.

സുഖംകൊണ്ട് മായയുടെ കണ്ണുകള്‍ മുറുക്കെയടഞ്ഞു.

അവന്‍ നാക്കുകൊണ്ട് അവളുടെ പൊക്കിള്‍ നക്കിത്തുടച്ചു.

“എന്‍റെ മോളൂ..”

രാജേഷ് മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റ് അവളെ ചേര്‍ത്ത് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. അവന്‍റെ കൈകള്‍ മായയുടെ മുലകളെ ബ്ലൌസിന് മുകളിലൂടെ തഴുകി.

“ഇതഴിക്കണ്ടേ മോളൂ?” മുലകളില്‍ തടവിക്കൊണ്ട് തന്നെ രാജേഷ് ചോദിച്ചു.

“ഉം”

“ഞാന്‍ അഴിച്ചു തരട്ടെ?”

അത് വേണോ എന്ന അര്‍ത്ഥത്തില്‍ മായ അവന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് യാചനയോടെ നോക്കി.

അപ്പോഴേക്കും അവളുടെ ബ്ലൌസിന്‍റെ ഹൂക്കുകള്‍ അഴിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു അവന്‍. ഹൂക്കുകള്‍ എല്ലാം ശ്രദ്ധയോടവന്‍ അഴിച്ചെടുത്ത് ബ്ലൌസ് രണ്ടു സൈഡിലെക്കും അകറ്റി വച്ചു. 34 സൈസുള്ള കറുത്ത ബ്രായില്‍ പൊതിഞ്ഞ

അവളുടെ മുലക്കുന്നുകള്‍ അവനെ മാടി വിളിച്ചു. മായയെ തിരിച്ചു നിര്‍ത്തിയിട്ടവന്‍ അവളുടെ ബ്ലൌസ് മുഴുവനായും ഊരിയെടുത്തു. ബ്ലൌസും അടിപ്പാവാടയും മാത്രം ഇട്ടു നില്‍ക്കുന്ന അവളെ കുറച്ചു നേരം നോക്കി നിന്നു. ബ്രായുടെ സ്ട്രാപ് മാത്രമുള്ള അവളുടെ പുറത്തു രാജേഷിന്‍റെ ചുണ്ടുകള്‍ ഓടി നടന്നു. അപ്പോഴവന്‍റെ രണ്ടു കൈകളും ബ്രായുടെ മുകളിലൂടെ മായയുടെ ഇളനീര്‍ക്കുടങ്ങള്‍ ഞെരിച്ചമര്‍ത്തുകയായിരുന്നു.

മായയെ തിരിച്ചു മുഖത്തോട് മുഖം ചേര്‍ത്ത് നെറ്റി മുതല്‍ പൊക്കിള്‍ വരെ ഉമ്മ കൊണ്ട് മൂടി അവന്‍.  അതിന്‍റെ ഇടയില്‍ മായയുടെ അടിപ്പാവാടയുടെ കെട്ട് അഴിച്ചു വിട്ടു അത് ഊര്‍ന്ന് താഴെ വീണു.

കറുത്ത നിറത്തിലുള്ള അവളുടെ പാന്‍റി ചെറുതായിട്ട് നനഞ്ഞിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.

മായയെ പൊക്കിയെടുത്ത് അവന്‍ കട്ടിലിലേക്ക് മലര്‍ത്തി കിടത്തി. എന്നിട്ട് മാറി നിന്നു ബ്രായും പാന്‍റിയും മാത്രം ഇട്ടു കിടക്കുന്ന തന്‍റെ പ്രിയതമയുടെ സൌന്ദര്യം നോക്കി നിന്നു.

നീരജ് എന്‍റെ പെണ്ണിനെ ഇങ്ങനെ കണ്ടിട്ടുണ്ടാകുമോ? പെട്ടെന്നു രാജേഷിന്‍റെ മനസ് ചെറുതായിട്ടൊന്നു ചാഞ്ചാടി.

“എന്തൊരു ഭംഗിയാ മോളൂ ഇങ്ങനെ കാണാന്‍? നമ്മള്‍ ഒരുമിച്ച് താമസിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോള്‍ മോളു ഇങ്ങനെ ബ്രായും പാന്‍റിയും മാത്രം ഇട്ടാല്‍ മതിട്ടോ. വേറൊന്നും ഇടണ്ട”

“അയ്യേ. ഏട്ടന്‍ എന്തൊക്കെയാ ഈ പറയുന്നെ?”

“കാര്യമായിട്ട്. കണ്ടു മതിയാവണില്ല എനിക്കു. കണ്ടോ ഇവിടോരാള്‍ തല പൊക്കുന്നത്.” അതും പറഞ്ഞു അവന്‍ പൊങ്ങി നില്‍ക്കുന്ന മുണ്ടിന്‍റെ മുന്‍വശം കാണിച്ചു.

“ഞാന്‍ മുണ്ട് അഴിക്കട്ടെ?”

“അയ്യോ വേണ്ട ഏട്ടാ. ഞാന്‍ പ്രിപ്പയര്‍ ആയില്ല ഏട്ടാ. പിന്നെ മതി.”

“ആണോ? എന്നാ മോള്‍ടെ ഇഷ്ടം. കുറച്ചു നേരം കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കിടന്നൂടെ നമുക്ക്?”

“ഉം”

അപ്പോഴും അവന്‍റെ കൈകള്‍ അവളുടെ ബ്രായുടെ മുകളില്‍ ആയിരുന്നു. അവളുടെ ഇടത്തെ തോളില്‍ നിന്നും ബ്രായുടെ സ്ട്രാപ് പിടിച്ച് താഴ്ത്തി. എന്നിട്ട് ബ്രായ്ക്കുളിലൂടെ മുലകളെ തഴുകി.

“വേണ്ട ഏട്ടാ പ്ലീസ്സ്. പിന്നെ മതി. വീട്ടുകാരുടെ സമ്മതം കിട്ടുന്നത് വരെ കാത്തിരുന്നൂടെ”.

“സത്യം പറഞ്ഞാല്‍ എനിക്കിപ്പോ അതിനുള്ള ക്ഷമ ഒന്നുമില്ല. എന്നാലും എന്‍റെ പൊന്നിനെ വിഷമിപ്പിച്ചിട്ടുള്ള ഒരു സന്തോഷവും എനിക്കു വേണ്ട.”

മായ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു ബ്രാ നേരെയാക്കി. തലയിലെ നെറ്റിച്ചുട്ടി ഒക്കെ അഴിച്ചു വച്ചു. മുല്ലപ്പൂവും.

രാജേഷ് എഴുന്നേറ്റു പുറകിലൂടെ വന്നു വീണ്ടും മായയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.

“എനിക്കു വിടാന്‍ തോന്നുന്നില്ല എന്‍റെ പെണ്ണിനെ. നമുക്കിവിടെ തന്നെ കൂടിയാലോ?”

“ഇനി ഞാന്‍ ഏട്ടന്റെയല്ലേ. ഏട്ടന്‍റെ മാത്രം. കുറച്ചു കാലം കൂടി ക്ഷമിക്കൂ ഏട്ടാ.”

“ശരി മോളൂ”

“നമുക്ക് പോകാം?”

“ഇങ്ങനെയോ? ഈ കോലത്തിലോ? അയ്യേ”

“ഞാന്‍ അങ്ങിനെ അല്ലേ ഉദ്ദേശിച്ചതേട്ടാ”

“എനിക്കു മനസിലായി മോളൂ. ഡ്രസ് എടുത്തിട്ടോ. അപ്പോഴേക്കും ഞാന്‍ ഒന്നു ടൊയ്ലറ്റില്‍ പോയി വരാം. മോള്‍ക്ക് പോകാനുണ്ടോ?”

“ഉം”

“എന്നാ മോളു പോയി വാ.”

മായ ടൊയ്ലറ്റില്‍ പോയി വന്നതിനു ശേഷം രാജേഷ് ടൊയ്ലറ്റില്‍ പോയി ഒന്നു വാണമടിച്ചതിന് ശേഷം പുറത്തുവന്നു. അപ്പോഴേക്കും മായ റെഡി ആയിരുന്നു.

റൂം വെക്കേറ്റ് ചെയ്തു മായയെ അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് പറഞ്ഞയച്ചു.

വീട്ടിലെത്തുമ്പോഴേക്കും മായയെ കാത്തു ഒരു ന്യൂസ് കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

കല്യാണലോചനയുമായി നീരജ് അവന്‍റെ അമ്മയെയും കൂട്ടി വന്നു പോയെന്ന്.

(തുടരും)

=============================================================

ഒരുപാട് വൈകി എന്നറിയാം. സാഹചര്യം അങ്ങിനെ ആയിപ്പോയി. എഴുതാനുള്ള മൂഡില്‍ ഒന്നുമായിരുന്നില്ല. ഈ ഭാഗം കൊണ്ട് തീര്‍ക്കണം എന്നു കരുതിയതാണ്. എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും മുഴുവനായും എഴുതാന്‍ പറ്റുന്നില്ല. അതുകൊണ്ടു എഴുതിയിടത്തോളം പോസ്റ്റ് ചെയ്തതാണ്. പേജുകള്‍ കുറവാണ്. ക്ഷമിയ്ക്കുക. സമയവും സാഹചര്യവും അനുസരിച്ചു അടുത്ത ഭാഗം പെട്ടെന്നു തരാന്‍ ശ്രമിക്കാം.