രജനിയും ശ്യാമും – ബാല്യകാല ലീല (ഭാഗം 1)

ഈ രജനിയെ ശ്യാം മറ്റൊരു കഥയിലൂടെ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട് (ഏത് കഥയാണ് ആദ്യം പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നത് എന്ന് പറയാനൊക്കില്ല – ഓർമ്മ വരുന്ന കഥകളുടെ വൺലൈൻ എഴുതി വയ്ക്കും, പിന്നെ പലപ്പോഴായി പൂർത്തീകരിക്കും).

ആ കഥയിലും “കവിതയുടെ സ്തനകഞ്ചുക മോക്ഷം” എന്ന കഥയിലും രജനി ഉണ്ട്; രജനി ഉള്ളതായി ആ കഥയിൽ പറയുന്നില്ല, എന്നാൽ ആ കഥയിലും രജനി ഉണ്ടായിരുന്നു. അന്ന് രജനിയുമായി ശ്യാമിന് ഇത്രയും അടുപ്പം ഇല്ലായിരുന്നു.

കവിതയുമായുള്ള ബന്ധം ഏതൊക്കെയോ രീതിയിൽ രജനി മനസിലാക്കി എന്നതാണ് സത്യം. കവിതയും ശ്യാമും ഒന്നിച്ചുള്ള സംസാരവും, നടപ്പും രജനി ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കണം.

അതൊക്കെ അവിടെ നിൽക്കട്ടെ, നമ്മുക്ക് രജനിയിലേയ്ക്ക് പോകാം.

ശ്യാമിന്റെ മറ്റൊരു കസിനായിരുന്നു രജനി.

സുന്ദരി, തന്റേടി, ഒരു പൊടിക്ക് ഇളക്കക്കാരി, കവിതയെപ്പോലെ മിണ്ടാമൂളി ഒന്നുമല്ല രജനി. നന്നായി സംസാരിക്കും. സൈക്കിൾ ചവിട്ടും, മരം കയറും, നീന്തും എന്നുവേണ്ട ഒരു പകുതി ആണിന്റെ എല്ലാ ഗുണങ്ങളും രജനിക്കുണ്ടായിരുന്നു.

സ്‌ക്കൂളിൽ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് മുതൽ ശ്യാം രജനിയുടെ വീട്ടിൽ പോകുമായിരുന്നു. അവർ ഒന്നിച്ച് സൈക്കിൾ ചവിട്ടാൻ പോകുന്നതായിരുന്നു പ്രധാന കലാപരിപാടി.

ശ്യാമിന് അറിയില്ലാത്ത സ്ഥലങ്ങളെല്ലാം രജനി കൊണ്ടുപോയി കാണിക്കും. ഉച്ചയാകുമ്പോൾ വയറ്റിൽ കാറ്റു കയറുമ്പോൾ ആണ് രണ്ടു പേരും വീട്ടിൽ എത്തുക. അമ്മ വിളമ്പുന്ന ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ അകത്തെ മുറിയിൽ കയറി, അയൽവക്കത്തുള്ള കുട്ടികളും എല്ലാവരുമായി സൊറ പറഞ്ഞിരിക്കും.

രജനിയുടെ അമ്മ അന്ന് തയ്യൽ പഠിക്കാൻ പോകുന്നുണ്ട്. പോരാത്തതിന് പുള്ളിക്കാരിക്ക് വേറെ നൂറുകൂട്ടം പരിപാടികളും ഉണ്ടായിരുന്നു.

ലോകത്തുള്ള സർവ്വ അലുക്കുലുക്ക് കേസുകൾക്കും ഇടപെടും, എല്ലാം കുളമാക്കും. ഇതൊക്കെയാണ് അമ്മയുടെ ക്യാരക്റ്റർ.

അതിനാൽ വീട്ടിലിരിക്കാൻ നേരമില്ല, അച്ഛൻ ജോലിക്കു പോയാൽ രാത്രി എപ്പോഴെങ്കിലുമാണ് വരുന്നത്.

സഹോദൻ ബോർഡിങ്ങിൽ നിന്നുമാണ് പഠിച്ചിരുന്നത്. വീട്ടിലെ പണികൾ മുഴുവൻ രജനി ചെയ്യേണ്ടിയും വരും, അതിനാൽ തന്നെ അമ്മയുടെ ഈ കറക്കത്തിന് എപ്പോഴും രജനിയും അമ്മയും ഉടക്കായിരുന്നു. പക്ഷേ പുള്ളിക്കാരിക്ക് ഒരു മാറ്റവും ഇല്ലായിരുന്നു.

വീട്ടിൽ അമ്മമാരിരിക്കില്ലാത്ത പലയിടത്തും പെൺമക്കൾ ഈ രീതിയിൽ വഴിതെറ്റിപോകുന്നത് സ്വാഭാവീകമാണ്. അത് എന്തെങ്കിലും ആകട്ടെ..

ആ വീടിന് വലിയ സൗകര്യങ്ങളൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു.

അതിനാൽ തന്നെ അവധിക്കാലം ആഘോഷിക്കാൻ വന്ന ശ്യാമും, രജനിയുടെ അമ്മയും, രജനിയും ഒരേ മുറിയിലാണ് കിടന്നിരുന്നത്. അച്ഛൻ മുൻവശത്തെ മുറിയിലും. പിന്നെ ഉള്ളത് അടുക്കള മാത്രമാണ്.

ശ്യാമും രജനിയും സ്‌ക്കൂളിലെ കഥകളുമായി ഉച്ചകഴിഞ്ഞ് എന്നും ഒത്തുകൂടും, കൂടെ പഠിത്തം എന്ന പേരും ചിലപ്പോൾ ഉണ്ട്, പഠനമൊക്കെ കണക്കാണ്. രജനി നന്നായി പഠിക്കുന്നതായതിനാൽ അമ്മ അതിൽ കുറവൊന്നും കണ്ടുമില്ല.

ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ തന്നെ രജനി ശ്യാമിന്റെ ഒപ്പം എപ്പോഴും സംസാരിക്കാനും, തനിയെ കിട്ടാനും ശ്രമിക്കുന്നതായി അവന് മനസിലായി. എന്നാൽ ബന്ധുവായതിനാൽ മറ്റ് അടുപ്പമൊന്നും ആയിരിക്കില്ല എന്നാണ് ശ്യാം കരുതിയത്.

രജനിയുടെ പിന്നീടുള്ള സംസാരങ്ങളും ഒട്ടും ഓർത്തഡോക്‌സ് അല്ലാത്ത ചിന്താഗതികളും (വിപ്ലവകരമെന്നും പറയാനൊക്കില്ല) ശ്യാമിന് തലയും വാലും പിടികിട്ടാത്ത അവസ്ഥയിലാക്കി.

ഒരു ദിവസം രാവിലെ കൂട്ടുകാരിയുടെ വീട്ടിലോ മറ്റോ പോയിട്ടുവന്ന രജനി ഡ്രെസ് മാറാൻ തുടങ്ങി.

ശ്യാം കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്നതു കണ്ടിട്ടും ഒട്ടും മടി കൂടാതെ തിരിഞ്ഞു നിന്ന് മിഡിയും ടോപ്പും ഊരി.

അവൻ അത് കാണുന്നുണ്ട് എന്ന് അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് തന്നെയായിരുന്നു ആ പ്രവർത്തി.

പെറ്റിക്കോട്ടിന്റെ പിന്നിൽ ഞൊറികൾ ഉള്ളിടത്ത് കുറച്ച് ഭാഗം വിട്ടിരുന്നു. താൻ ഇത് ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് അറിയിക്കാൻ ശ്യാം പറഞ്ഞു.

“പുറകിൽ സ്വൽപ്പം കീറിയിട്ടുണ്ടല്ലോ?”

“ഞങ്ങൾ പാവങ്ങളല്ലേടാ?” അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു

മറ്റൊന്നും അന്ന് സംസാരം ഉണ്ടായില്ല, അവൻ നോക്കുന്നത് തിരിഞ്ഞു നോക്കിക്കൊണ്ട് അവൾ വേറെ ഒരു ഡ്രെസ് ഇട്ട് പുറത്തേക്ക് പോയി.

“വേണമെങ്കിൽ അവൾക്ക് ബാത്ത് റൂമിൽ പോയി ഡ്രെസ് മാറാമായിരുന്നല്ലോ?” എന്നവൻ ചിന്തിച്ചു!!

അത് ഒരു ഉടക്കായി മനസിൽ ശ്യാമിന് കൊളുത്തി!

“അവൾ അറിഞ്ഞുകൊണ്ടല്ലേ തന്റെ മുന്നിൽ നിന്നും ഡ്രെസ് മാറിയത്?!!”

അതെ എന്നേ കരുതാൻ തരമുള്ളൂ.

അമ്മയും അടുത്ത വീട്ടിലെ പീക്കിരി പിള്ളേരും ഇല്ലാത്ത സമയങ്ങളിൽ ഇവരുടെ സംസാരം പതിയെ പതിയെ പ്രേമം, ആൺ പെൺ വിഷയങ്ങൾ എന്നിവയിലേയ്ക്ക് തെന്നിവീഴാൻ തുടങ്ങി.

(ശ്യാമിന്റെ എഴുതപ്പെടാത്ത ചിലകഥകൾ ഈ സമയം അവൻ രജനിയോട് പറഞ്ഞു – ആ കഥകളും രജനിയുടെ മറ്റ് കഥകളും പിന്നാലെ എഴുതുന്നതായിരിക്കും).

രജനിക്ക് അതെല്ലാം കേട്ട് താൽപ്പര്യമായി.

കിള്ളിക്കിള്ളി ചോദ്യം വന്നപ്പോൾ – ഒരു കസിനോട് പറയാവുന്ന പരിധിയിൽ നിന്ന് ശ്യാം പല കഥകളും തുടർന്ന് പറഞ്ഞു.

സ്‌ക്കൂളിലെ പെൺകുട്ടികൾ, കഥപുസ്തകങ്ങൾ (ഇന്ദുലേഖയിലൂടെ മംഗളത്തിലെ അഞ്ചു പെൺകുട്ടികളും, പോലീസുകാരന്റെ മകളും എല്ലാം കടന്ന് അവസാനം കൊച്ചുപുസ്തകത്തിൽ എത്തി) മുതലായവ ആയിമാറി സംസാരവിഷയങ്ങൾ.

ഓരോ നിമിഷം കഴിയുന്തോറും രജനി കൂടുതൽ കൂടുതൽ ശ്യാമിനോട് തുറന്ന് ചോദിക്കുകയും, പറയുകയും ചെയ്യുന്നതായി അവന് തന്നെ മനസിലായി. പുസ്തകങ്ങളുടെ ലോകത്തേയ്ക്ക് കടന്നപ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു.

“എനിക്ക് കൂട്ടുകാരി ഒരു കഥപുസ്തകം തന്നിരുന്നു.”

അതെന്ത് പുസ്തകമാണെന്ന് ചോദിക്കേണ്ട കാര്യമില്ലായിരുന്നു, അവർ പറയുന്ന വിഷയങ്ങൾ എല്ലാം തന്നെ സെക്‌സ് സംബന്ധിച്ചതായിരുന്നു.

“നീ അത് വായിച്ചോ?”

“ഉം വായിച്ചു.”

“എങ്ങിനുണ്ടായിരുന്നു?”

“ഇവിടെ പഠിക്കുന്ന പുസ്തകത്തിനകത്ത് വച്ചാണ് വായിച്ചത്.”

(ചോദിക്കുന്നതിനല്ല ഉത്തരം പറയുന്നത്!!)

“എങ്ങിനുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് പറ?”

“നല്ലതായിരുന്നു. നീ വായിച്ചിട്ടില്ലേ?”

“ഉണ്ട്..”

“എന്നിട്ട്?”

ശ്യാം ഊറിച്ചിരിച്ചു, എന്തു പറയണം? രണ്ടുപേർക്കും അറിയേണ്ടത് സ്വയംഭോഗം ചെയ്യുന്നുണ്ടോ എന്നതാണ്. പക്ഷേ അത് എങ്ങിനെ തെളിച്ച് പറയും? ഇവൾ ചെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കിൽ താനും സമ്മതിക്കാമായിരുന്നു.

രജനിയും തെല്ല് സങ്കോചത്തോടെ എന്തോ പറയാൻ വാ തുറന്നു പക്ഷേ വാക്കുകൾ പുറത്തു വന്നില്ല.

ശ്യാമിന് അവളുടെ മുഖഭാവത്തിൽ നിന്നും പെണ്ണ് നന്നായി ചൂടു പിടിച്ചെന്ന് മനസിലായി. അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ തന്നോട് ഭയങ്കര കമ്പിനിയുമാണ്. എന്നാലും ഒന്നും വിട്ട് പറയുന്നില്ല. കഥപുസ്തകത്തിന്റെ കാര്യം മാത്രം സമ്മതിച്ചു.

“വായിച്ചിട്ടെന്താ.. എല്ലാവരേയും പോലെ തന്നെ..”

“എന്നു പറഞ്ഞാ?..”

“പോടീ നിനക്കറിയില്ലേ?” അവൾക്ക് സ്വയംഭോഗത്തെക്കുറിച്ച് അറിയാം എന്നത് ഉറപ്പിക്കാനാണ് അവൻ അങ്ങിനെ ചോദിച്ചത്.

അവൾ അർത്ഥഗർഭ്ഭമായി ചിരിച്ചു.

ശ്യാം തുടർന്നു..

“നീ വായിച്ച പുസ്തകത്തിൽ തന്നെ കാണുമല്ലോ എന്താ എന്നത്..?”

“എന്താടാ നീ പറയ്…”

“ഞാനെന്തു പറയാൻ? നീ പറയ് നീ കഥ വായിച്ചിട്ട് എന്തു ചെയ്തു എന്ന്”. (ശ്യാം ‘എന്തു തോന്നിയെന്നതിനെ’ – ‘എന്തു ചെയ്തു’ എന്നാക്കി മാറ്റി).

“ഞാനൊന്നും ചെയ്തില്ല”, അവൾ തെല്ല് അമ്പരപ്പോടെ പറഞ്ഞു

“എന്നാൽ ഞാനും ഒന്നും ചെയ്തില്ല.”

“അത് നുണ.”

അപ്പോൾ “ചെയ്യുക” എന്ന കാര്യത്തിലേയ്ക്ക് അവളും വന്നു എന്ന് സാരം.

“ചിലപ്പോൾ നുണയായിരിക്കാം.. നീയും പറയുന്നത് നുണയല്ലേ?” ശ്യാം അവളെ അസന്നിദ്ധഘട്ടത്തിലാക്കി

“നീ സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഞാനും സത്യം പറയാം”, രജനി ഒരു തരത്തിൽ സമ്മതിക്കുന്ന നിലയിലേയ്ക്ക് വന്നു.

“ശരി ഞാൻ പറയാം.. ഉം..ചോദിക്ക്..”

“വായിച്ചിട്ട് നിനക്കെന്തു തോന്നി, നീ പിന്നെ എന്തു ചെയ്തു?”

“അതോ? ..” ശ്യാം മനസിലാകാത്തപോലെ പൊട്ടൻ കളിച്ചു.

“ദേ വെറുതെ ഉരുണ്ടു കളിക്കല്ലേ?”

“നിനക്കെന്താ അറിയേണ്ടത്?”

“നീ തന്നെ എന്തെങ്കിലും ചെയ്‌തോ?”

അവൾ സ്വരം താഴ്ത്തി രഹസ്യം ചോദിക്കുന്നതു പോലെ ചോദിച്ചു.

“എന്തു ചെയ്യാൻ?”

“ഞാൻ ഇപ്പോൾ എഴുന്നേറ്റ് പോകും, കെട്ടോ?”

“ശ്ശെടാ എന്ത് ചെയ്‌തോ എന്നാണ് നീ ചോദിക്കുന്നത്?”

“ഉണ്ട.”

“ഉണ്ടയോ?”

“പോടാ”

“ശ്ശെ പിണങ്ങാതെ.. ഉം പറയാം ചെയ്തു.. പോരെ?”

അവൾ സംതൃപ്തഭാവത്തിൽ ആരാധനയോടെ അവനെ നോക്കി. എന്തൊക്കെയോ ചോദിക്കാൻ അവൾ വെമ്പുന്നതായി ആ മുഖഭാവം പറഞ്ഞു.

മടിച്ചു മടിച്ച് അവൾ വിളറിയ മുഖത്തോടെ അവനോട് ചോദിച്ചു.

“ഉം. അപ്പോൾ എന്തെങ്കിലും വരുമോ?”

അവളുടെ മുഖം ഏതാണ്ടുപോലായി അത് ചോദിച്ചപ്പോൾ!! അരുതാത്ത എന്തോ ചോദിക്കുന്ന ഭാവം. കൈവിരലുകൾ കൂട്ടിത്തിരുമുന്നു.

“പിന്നെ വരാതെ, പാല് വരും”, അവൻ – അവൾ രംഗം മാറ്റി – എന്ന് മനസിലായപ്പോൾ ധൈര്യപൂർവ്വം പറഞ്ഞു.

“എങ്ങിനെയാണത്?”

“അതോ?” (അവൾ എന്താണ് ഉദ്ദേശിച്ചത് എന്ന് അവന് മനസിലായില്ല, എന്നിരുന്നാലും ലിംഗത്തിന്റെ പ്രവർത്തനം എങ്ങിനാണെന്നായിരിക്കും അവൾ ഉദ്ദേശിച്ചത് എന്ന് കണക്കുകൂട്ടി..) “പതുക്കെ മുന്നോട്ടും പിന്നോട്ടും ആക്കും.”

ഒരു നിമിഷം സംസാരമില്ല, പിന്നെ വശ്യമായ ഒരു ചിരി.

അവൾ കണ്ണുകൾ വിടർത്തി ആരാധനയോടെ വീണ്ടും നോക്കുന്നു. അതോ അഭിവാജ്യയോടെയോ?

ഏതായാലും ഇവൾ കുത്തിക്കുത്തി എല്ലാം ചോദിക്കുന്നതിനാൽ ഈ വിഷയത്തിൽ നല്ല താൽപ്പര്യമുണ്ടെന്ന് മനസിലായി, പക്ഷേ ഇവൾക്ക് ഈ കുടുംബത്തിൽ ഉള്ളത് തന്നെ വേണോ? അതാണ് ശ്യാമിന് മനസിലാകാതിരുന്നത്.

പുറത്ത് എത്ര ആണുങ്ങൾ ഉണ്ട്?!! തന്നെക്കാൾ മുതിർന്നവർ, ഗ്ലാമർ ഉള്ളവർ!!

“ഇനി എന്തറിയണം.”

ശ്യാം ഒരു അദ്ധ്യാപകന്റെ മട്ടിൽ ചോദ്യം എറിഞ്ഞു, ആ തമാശ് അവൾക്ക് അത്ര സുഖിച്ചില്ല.

“ഓ ചെറുക്കന് ഭയങ്കര ജാഡയാ.”

“ഞാൻ എന്ത് ജാഡ കാണിച്ചു? നീ ചോദിച്ചതിന് മറുപടി പറഞ്ഞു അത്രതന്നെ. അതിരിക്കട്ടെ നിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞില്ലല്ലോ?”

“അത് പറയാം..”

“എന്നാൽ പറ..”

“നിക്ക് നിക്ക്.. നിന്റേതിന്റെ ബാക്കി കൂടി പറ..”

“എന്തോന്ന്?”

“അതിൽ നിന്ന് വരുന്നത്?”

“അതിൽ നിന്ന് പാലുപോലെ ഒരു വെള്ളം വരും.”

“അത് നല്ല കട്ടിയാ?”

“‘ഹും ങാ ചിലപ്പോൾ നല്ല കട്ടിയിൽ, ചിലപ്പോൾ കട്ടി ഒട്ടും ഇല്ലാതെ.”

“അതെന്താ അങ്ങിനെ?”

“ഒരു ദിവസം തന്നെ പലതവണ ചെയ്താൽ കട്ടി കുറയും.”

“ഓ അങ്ങിനാണോ?” സ്വൽപ്പ് കഴിഞ്ഞ് സന്ദേഹത്തോടെ അടുത്ത ചോദ്യം.. “എവിടിരുന്നാ ഇതൊക്കെ ചെയ്യുന്നത്?”

“ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോൾ.”

അപ്പോൾ അതൊക്കെ മേത്തു പറ്റില്ലേ?

“പറ്റും, അത് പുതപ്പുവച്ച് തുടച്ച് കളയും.”

അവൾ ‘അയ്യേ’ എന്നമട്ടിൽ ചിറി കോട്ടി

“ഉം, അത് നിൽക്കട്ടെ ഇനി നീ എന്താ ചെയ്യുന്നത് എന്ന് പറയ്?”

അവൾ വിവശയായതു പോലെ കാണപ്പെട്ടു. പിന്നെ പയ്യെ പയ്യെ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.

(അത് ഒറ്റയടിക്ക് പറയുകയല്ല ചെയ്തത്.. പറഞ്ഞതിന്റെ ആകെ തുക ഏതാണ്ട് ഇനി പറയുന്നതു പോലാണ്)

“വായിച്ച് കഴിയുമ്പോ നല്ല രസമായിരുന്നു, വെറുതെ ഒന്ന് തൊട്ടു നോക്കി, പിന്നെ അവിടെ ഞെക്കിപ്പിടിച്ചു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ ടോയ്‌ലറ്റിൽ പോയി. അവിടമെല്ലാം തടവി. പിന്നെ കുളിച്ചിട്ട് തിരിച്ചു പോന്നു.”

“എന്തിനാടീ വെറുതെ നുണപറയുന്നത്? നീ ആ പുസ്തകത്തിൽ പറഞ്ഞതു പോലൊക്കെ ചെയ്തില്ലേ?”

“എന്തോന്ന്?”

“കുന്തം.”

“കുന്തമോ?”

“എടീ നീ സ്വയം ചെയ്തില്ലേ?”

“എന്താണെന്ന്?”

“ഞാൻ ചെയ്തതു പോലെ?”

“അതിന് നിന്റെ പോലെ എനിക്കൊന്നും ഇല്ലല്ലോ?’

“ഞാനൊരു ചവിട്ടു വച്ചു തരും കെട്ടോ?’

“ചവിട്ടാനിങ്ങ് വാ, ഞാൻ നല്ല കടി വച്ചു തരും..”

തന്റെ ഉള്ളിലെ എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ടും ഇവൾ അവളുടെ വിഷയം വന്നപ്പോൾ ഒന്നും തെളിച്ച് പറയാതെ ഉരുണ്ടുകളിക്കുകയാണെന്ന് ശ്യാമിന് തോന്നി; അവന് അരിശവും വന്നു.

അവൻ ആ മുറിവിട്ട് പോയി.

അവൾ പിന്നാലെ വന്ന് പിണങ്ങാതെ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു. കുറച്ച് സെന്റി അടിക്കാതെ അവളുടെ വായിൽ നിന്നും സ്വയംഭോഗം എന്ന വാക്ക് കേൾക്കാൻ പറ്റില്ല എന്ന് അവന് തോന്നി.

“ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ എല്ലാം” എന്നായി അവൾ

“ശരിക്ക് പറഞ്ഞില്ല.”

“ഇതിലും ശരിക്കെങ്ങിനാ പറയുന്നേ?”

“ഞാൻ ചോദിക്കാം നീ ഉത്തരം പറഞ്ഞാൽ മതി.”

“ശരി.. ശരി ബാ നമ്മുക്ക് ആ വഴിയിലൂടെ നടക്കാം.”

വീടിന് സൈഡിലുള്ള വഴിയിലേയ്ക്ക് അവൾ ക്ഷണിച്ചു. അവൻ പിന്നാലെ ചെന്നു.

“ഉം ഇനി പറയ്.. നീ എന്തൊക്കെ ചെയ്തു.”

“ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ?”

“വിരൽ അകത്തിട്ടോ?”‘ അവൻ വിറയ്ക്കുന്ന സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു, കസിനും പോയി, പെങ്ങളും പോയി!!

“ഇല്ല.”

“പിന്നെങ്ങിനാ ആകുന്നേ?”

“എനിക്കതിന് ഒന്നും ആയില്ല.”

“അത് നുണ, ശുദ്ധനുണ.. ഇത് പറയാനാണോ എന്നെ വിളിച്ചുകൊണ്ട് വന്നത്?”

“എടാ ഞാൻ അതെങ്ങിനാ നിന്നോട് പറയുന്നത്?”

“ശരി, ഞാൻ നിന്റെ ഒരു ലൗവ്വർ ആണെന്ന് തൽക്കാലത്തേക്ക് കരുതുക.”

“ശരി കരുതി.” അവൾ തെല്ല് ജാള്യതയോടെ സമ്മതിച്ചു

“ഇനി പറയാമോ? ഒരു ലൗവ്വറിനോടാണെങ്കിൽ നീ പറയില്ലേ?”

“അയ്യോ, ഒട്ടും പറയില്ല.”

“അതെന്താ?”

“അവൻ പിണങ്ങിയാൽ കൂട്ടുകാരോട് മുഴുവൻ പറയില്ലേ – അവൾ ഇങ്ങിനൊക്കെയാണെന്ന്?”

“എങ്ങിനൊക്കെയാണെന്ന്?”

“അല്ല പുസ്തകമൊക്കെ..”

“പുസ്തകം മണ്ണാങ്കട്ട, അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ നമ്മൾ അതൊന്നുമല്ല ഇപ്പോൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്.”

“ലൗവ്വറിനോടാണെങ്കിൽ അത്രയുമേ ഞാൻ പറയൂ.”

“അതായത് അങ്ങിനൊരാളേക്കാൾ വിശ്വാസം എന്നോടുണ്ട് എന്ന്?”

“അത് ചിലപ്പോൾ.”

“അങ്ങിനാണെങ്കിൽ പറയെണ്ട, പക്ഷേ ഞാൻ എല്ലാം പറഞ്ഞു..” ശ്യാം ട്യൂൺ കൃത്രിമമായി ആർദ്രമാക്കി.

രജനി ആ മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കി, സായംകാല സൂര്യൻ അവളുടെ കുറുനിരകളിൽ ചുമന്ന ചായം തേച്ചിരുന്നു. കാറ്റേറ്റ് അവ പതിയെ ഉയരുകയും താഴുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു.

അവൻ ഏതാനും നിമിഷം അത് നോക്കി നിന്നിട്ട് അവൾ പറയുന്നില്ല എന്ന് കണ്ട് പിൻതിരിയാൻ ഭാവിച്ചു.

“പിണങ്ങാതെ..”

“പിന്നല്ലാതെ?”… … അവൻ മുഴുമിപ്പിച്ചില്ല.

“ഞാൻ ചെയ്യാറുണ്ട്”.. അവൾ പറഞ്ഞു.

“സത്യം?”

“ഉം.”

“ചുമ്മ എന്നെ സുഖിപ്പിക്കാൻ പറയുന്നതാണോ?”

“അല്ലെടാ..”

“എന്നിട്ട് പോകുമോ?”

“ചിലപ്പോളൊക്കെ.”

“അതെന്താ?”

“എപ്പോഴും അങ്ങിനൊന്നും ആകില്ല.”

“വിരല്’?”

“ഉം.”

അവൻ ദീർഘമായൊന്ന് നിശ്വസിച്ചു, അത് ശ്രദ്ധിച്ച് അവൾ പറഞ്ഞു..

“നീ ആരോടെങ്കിലും പോയി പറയുമോ?”

“ഇല്ല.”

“നമ്മൾ രണ്ടുപേരല്ലാതെ മറ്റാരും അറിയരുത്??”

“ഞാൻ പറയുമോ?”

“എനിക്ക് സംശയമുണ്ട്.”

“ഇല്ലെടീ.”

അവൾക്ക് സമാധാനമായതുപോലെ തോന്നി.

“നിനക്ക് ആരെങ്കിലുമായി അടുപ്പമുണ്ടോ?” ശ്യാം ചോദിച്ചു

“എയ് ഇല്ല..”

“അതെന്താ?”

“ഇവിടുള്ള ഒരുത്തനേയും എനിക്ക് ഇഷ്ടമില്ല, ഇഷ്ടമുള്ളവർ നമ്മളെ മൈൻഡും ചെയ്യുന്നില്ല..” അവൾ അത് പറഞ്ഞ് ചിരിച്ചു.

അപ്പോൾ അവൻ അവളെ ശ്രദ്ധിച്ചു. തോളറ്റം കടന്ന് ചുരുളുകളായ മുടി, ശരീരത്തോട് ഒട്ടിക്കിടക്കുന്ന ഡ്രെസിൽ അവളുടെ മുൻഭാഗം മുഴുവൻ തള്ളി നിൽക്കുന്നു. അതൊന്ന് കാണാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ.

“നിനക്ക് അരോടെങ്കിലും ഇങ്ങിനൊക്കെ ചെയ്യണമെന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ?”

“ഉം..”

“ആരാ..”

“അത് പറയില്ല.” അവൾ പയ്യെ പിറുപിറുത്തു. മുഖം അവന് നൽകാതെ മറ്റെങ്ങോ ശ്രദ്ധതിരിച്ചു.

ശ്യാമിന് കത്തി. ഉത്തരം കിട്ടി..അത് താൻ തന്നെ!!! പക്ഷേ അവളെക്കൊണ്ട് പറയിക്കണം. പറ്റിയാൽ ഈ മൃദുമേനി ഒന്ന് കടിച്ച് കുടയണം.

“അതെന്താ പറഞ്ഞാൽ” അവൻ ചോദിച്ചു.

“അതങ്ങിനാ..”

“ഇത്രയുമൊക്കെ പറഞ്ഞില്ലേ?”

കുഴപ്പമായോ എന്നമട്ടിൽ അവൾ അവനെ നോക്കി.

“ഞാൻ ആരോടും പറയില്ല.” അവൻ തുടർന്ന് പറഞ്ഞു.

അവൾ മടിച്ചു നിന്നു.

“പറയാമെങ്കിൽ പറ.”

“അങ്ങിനെ ആരോടും ചെയ്യണം എന്നൊന്നും ഓർത്തില്ല, പക്ഷേ എനിക്ക് ലൗവ്വർ ഒന്നുമില്ല.. പിന്നെ…”

“പിന്നെ” ശ്യാമിന് ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂടി

“എനിക്ക് നിന്നെപ്പോലുള്ള ആണുങ്ങളെയാണ് ഇഷ്ടം.”

അടിച്ചു മോനെ ഗോള്, ശ്യാം മനസിൽ പറഞ്ഞു. എന്ത് പറയണം? ശ്യാം ഒന്ന് ആലോചിച്ചു.

“അപ്പോൾ എന്നെയാണ് നിനക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടത്?”

അവൾ അതെ എന്നമട്ടിൽ അവനെ നോക്കി.

“എന്നിട്ട്?” അവൻ പിന്നെയും ചുറ്റിക്കാൻ ചോദ്യമിട്ടു.

“എന്നിട്ടെന്താ ഒന്നുമില്ല.”

“അല്ല ആ പുസ്തകത്തിലെ പോലെ എല്ലാം എന്നോട് വേണമെന്നുണ്ടോ?… നിനക്ക്?” അവൻ കുറിക്ക് കൊള്ളുന്ന ഒരു ചോദ്യം ചോദിച്ചു.

“അത് പിന്നെ.. എനിക്ക് അറിയില്ല.”

“തെളിച്ച് പറ പെണ്ണേ?”

“നിനക്ക് ഇഷ്ടമാണോ അങ്ങിനൊക്കെ..”

“എനിക്ക് ഇഷ്ടമാണെങ്കിൽ?”

“ഒന്നു പോ?”

ഇനിയും ജാഡയെടുത്താൽ അവൾ പിൻമാറും എന്ന് തോന്നി.

“ഉം എനിക്കിഷ്ടമാണ്, നിനക്കോ?”

“എനിക്ക്, എന്തോ? അറിയില്ല.”

അവൻ ധൈര്യം സംഭരിച്ച് ചോദിച്ചു. അടുത്തേക്ക് കുനിഞ്ഞ് പയ്യെ ആണ് അത് മന്ത്രിച്ചത്, പക്ഷേ മുഖത്തേക്ക് അവൻ നോക്കിയില്ല.

“എന്നെ നിന്റേതൊക്കെ കാണിക്കുമോ?”

ഇത്രയും പറയുന്നപെണ്ണ് ഇനി ഏതായാലും താൻ എന്ത് പറഞ്ഞാലും പുറത്ത് പറയില്ല, അതവന് അറിയാമായിരുന്നു. കൂടിപ്പോയാൽ ‘നോ’ എന്നൊരു മറുപടി വരുമായിരിക്കാം, എന്നാൽ അതിലപ്പുറം അവൾ ഒന്നും ആരോടും പറയാൻ പോകുന്നില്ല.

“അതൊക്കെ എങ്ങിനാടാ? നമ്മൾ ബന്ധുക്കളല്ലേ?”

“നമ്മൾ ലൗവ്വർമാരായില്ലേ?”

“ഒന്നു പോകുന്നുണ്ടോ.”

“നിനക്ക് ആഗ്രഹമുണ്ടെങ്കിൽ.. എനിക്കൊന്ന് എല്ലാം കാണെണമെന്നുണ്ട്..”

അവൾ വിളറിയമുഖത്തോടെ അവന്റെ മുന്നിൽ പതറിയ പോലെ നിന്നു. പിന്നെ പറഞ്ഞു..

“നീ ആരോടും പറയില്ല എന്ന് ഉറപ്പാണോ?”

അപ്പോൾ അവൾക്ക് സമ്മതമാണ്!! അവൾ അവളുടെ എല്ലാം കാണിക്കാൻ പോകുന്നു! ശ്യാമിന്റെ ഹൃദയം പൊട്ടിപ്പോകും എന്ന് അവന് തോന്നി. കൈകൾ വിറയ്ക്കുന്നു.

“ഞാൻ ആരോടും ഒന്നും പറയില്ല, ആരോടെങ്കിലും പറയാവുന്ന കാര്യമാണോ ഇതൊക്കെ?”

അവൻ പിന്നെ ചോദിച്ചു.

“എങ്ങിനാ?” സമയവും സന്ദർഭവും എവിടായിരിക്കണം എന്നതാണ് അവൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് എന്ന് അവൾക്ക് മനസിലായി.

അവൾ അതിന് മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

===========================

കഥയുടെ ബാക്കി ഭാഗം അടുത്ത അധ്യായത്തിൽ. കമന്റുകൾ അയക്കുക.

Disqus il അകൗണ്ട് ഒന്നും ആവശ്യമില്ല, ഗസ്റ്റായിട്ടും കമന്റുകൾ അയക്കാം. ഏതെങ്കിലും ഒരു അയഥാർത്ഥ ഇമെയിലും, പേരും നൽകിയാൽ കമന്റ് ഇടാൻ സാധിക്കും.

നിരജ്ഞൻ യദുനന്ദൻ

(തുടരും)