💞സ്നേഹതീരം 3

♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️

സ്നേഹതീരം (ക്‌ളൈമാക്‌സ്)

♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️

ലവ് ഡെയ്ൽ…. സ്നേഹതീരം….

സ്വർണനിറത്തിൽ ഇൻഗ്ലീഷിലും മലയാളത്തിലും എഴുതിയ കറുത്ത ഗ്രാനൈറ്റ് ഫലകത്തിനു മുൻപിൽ ഒരു ഓട്ടോ വന്നു നിന്നു…

ലക്ഷങ്ങൾ മുടക്കിയാൽ മാത്രം ബുക്ക് ചെയ്യാവുന്ന, മരണം വരെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും, വേണമെങ്കിൽ മരണാനന്തര കർമങ്ങളും ഉത്തരവാദിത്വപെട്ടവരേക്കാൾ മനോഹരമായി ചെയ്തു നൽകുന്ന ഫൈവ് സ്റ്റാർ ഹോട്ടൽ സൗകര്യങ്ങൾ നൽകുന്ന വൃദ്ധസദനം.

യോഗ സെന്റർ, ജിം, സ്വിമ്മിംഗ് പൂൾ, ബാർ ലൈസൻസോട് കൂടെ ഉള്ള ക്ലബ് എന്ന് വേണ്ട, ആവശ്യാനുസരണം യുവതീയുവാക്കളെ വരെ ലഭിക്കും അതിന്റെ ഉള്ളിൽ എന്നാണ് കേട്ടു കേൾവി..

അതിന് രണ്ടുവശങ്ങളിൽ അതിർത്തി നിർണയിക്കാൻ എന്ന വണ്ണം അധികം വെള്ളം ഇല്ലാതെ പാറകൾക്കിടയിലൂടെ ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കി കുത്തി ഒഴുകുന്ന ചെറിയ പുഴ. അതിന് പുറകിൽ ഒരു ചെറിയ കുന്ന്.. പ്രകൃതി തന്നെ ലവ് ഡെയിലിൻറെ 18 ഏക്കറിൽ പല വലിപ്പത്തിലുള്ള ഇരുനൂറ് കോട്ടേജുകൾക്കും ഒരു ടൂറിസ്റ്റു പ്ളേസിന്റെ സൗന്ദര്യം നൽകി..

അതൊരു ചിങ്ങമാസത്തിലെ അത്തം ദിവസം ആയിരുന്നു. പുലർകാല സൂര്യൻ കോടമഞ്ഞ് വകഞ്ഞുമാറ്റി ഇളം മഞ്ഞ രശ്മികൾ ലവ് ഡെയിലിലേക്ക് എത്തി തുടങ്ങുന്നതേ ഒള്ളു.. അതിനോടൊപ്പം തന്നെ പടിഞ്ഞാറു ഭാഗത്തു നിന്നു ആകാശത്തു പടരുന്ന മഴമേഘങ്ങൾ ഭൂമിദേവിക്ക് പ്രണയചുംബനം നൽകാൻ വെമ്പി നിന്നു..

“കുമാരാ ഇന്നത്തെ പേപ്പർ എടുത്തോളു..”

“ഓ..”

ലവ് ഡെയിൽ ഗെറ്റ് കടന്നാൽ വലതുവശത്തുള്ള ആദ്യ വില്ലയിൽ നിന്നായിരുന്നു ആ സ്ത്രീ ശബ്ദം..പ്രണവം എന്ന മാർബിൾ ശലകം പതിപ്പിച്ച ആ വില്ല മറ്റു വില്ലകളിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി ആഡംബരത്തിന്റെ അവസാനവാക്ക് പോലെ അതിവിശാലമായ ലോണും ഒരു മൂലയോട് ചേർന്നു പുഴയിലേക്കു നേരിട്ട് ഇറങ്ങാവുന്ന കടവും ആമ്പിയൻറ് ലൈറ്റിംഗും ഒക്കെ അടക്കം വേറിട്ടു നിന്നു..

ഒരാൾ പൊക്കത്തിൽ വെട്ടി നിറുത്തിയിരിക്കുന്ന ബുഷ് ചെടികൾ കൊണ്ടു മതിലും മനോഹരമായി വളച്ചു ആർച്ച് പോലെ നിൽക്കുന്ന ബോഗൻവില്ല കമാനം തീർക്കുന്ന ഗേറ്റും വില്ലയുടെ മുന്നിലെ പുൽതകിടിയുടെ പൂർണമായ വ്യൂ നല്കുന്നില്ലെങ്കിൽ കൂടി നല്ലൊരു കലാകാരന്റെ വിരുത് ആ വില്ലയിൽ മൊത്തം പ്രകടം ആയിരുന്നു..

സെക്യൂരിറ്റി ക്യാബിൻ കടന്നു പടിപ്പുരയ്ക്ക് വശത്തെ വിക്കറ്റ് ഗെറ്റ് തുറന്നു ആ സ്ത്രീശബ്ദത്തിന്റെ ഉടമക്ക് വേണ്ടിയുള്ള പത്രം എടുക്കുമ്പോളാണ് മുൻപിൽ നിൽക്കുന്ന ഓട്ടോയിൽ നിന്നും ശബ്ദം ഉയരുന്നത് അയാൾ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്.

.

“പത്തു കിലോമീറ്ററിന് മുന്നൂറു രൂപയോ? ഇതെവിടത്തെ കണക്കാ നീ പറയുന്നേ??”

ഓട്ടോയിൽ നിന്നിറങ്ങി ബാഗുകൾ ഇറക്കുന്ന മധ്യവയസ്‌കൻ ഡ്രൈവറോട് കലഹിക്കുന്നതാണ്..

“ഓ ഇയാൾ വഴി തെറ്റി വന്നതാവും… അല്ലാതെ ഓട്ടോയിൽ വരാനും എന്നിട്ട് ഡ്രൈവറോട് കലഹിക്കാനും മാത്രം കഴിവുള്ള ഒരാൾക്ക് സാധിക്കുന്നതാണോ ഇവിടെ താമസം…”

സെക്യൂരിറ്റി ബാലൻ പറയുന്നത് കേട്ട് ചിരിച്ചു കൊണ്ടു കുമാരൻ അകത്തേക്ക് നടന്നു..

കുമാരൻ പത്രവും കൊണ്ടു ആ പടി കടന്നു വില്ലയ്ക്ക് മുൻപിലേക്ക് കടന്നതും നേരത്തെ കേട്ട സ്ത്രീശബ്ദത്തിന്റെ ഉടമ പുറത്തേക്ക് വന്നു..

പ്രായത്തിന്റെ ആധിക്യം കാണിക്കുന്ന അല്പം ചാടിയ കവിളുകൾ.. ഇടയ്ക്കിടെ വെള്ളിനൂല് സൗന്ദര്യം ചാർത്തിയ മുടിയിഴകൾ.. പക്ഷെ അവിടെ തീർന്നു..ഇപ്പോളും ഒരു ഇടിവും തട്ടാത്ത ഐശ്വര്യം.. ശരീരം നോക്കിയാൽ നോക്കിയാൽ ഇപ്പോളും മധ്യവയസിന്റെ സുവർണ കാലഘട്ടം കടന്നു പോയി എന്ന് പറയാൻ ബുദ്ധിമുട്ടും..

ദേവി.. നാല്പത്തിയേഴു വയസായ അവരാണ് ലവ് ഡെയിൽ ന്റെ ഓണറും ആദ്യവില്ല ആയ പ്രണവത്തിന്റെ ഉടമസ്ഥയും.. അവരുടെ വിശ്വസ്തനാണ് കുമാരൻ

“എന്തുവാ ഒരു ശബ്ദം പുറത്തു നിന്ന് കുമാരാ??”

“അതാരോ ഒരു ഓട്ടോകാരനുമായി തല്ല് കൂടുന്നതാ.. ഇപ്പോ ഡ്യൂട്ടിയിൽ ഉള്ള ബാലേട്ടനും ആയിട്ടാണ് ഉടക്ക് എന്ന് തോന്നുന്നു.. വഴി തെറ്റി വന്നത് ആവാനേ ചാൻസ് ഒള്ളു..”

“അല്ല കുമാരാ.. ഇന്ന് ഒരാൾ വരാനുണ്ട്.. അതാകും ചിലപ്പോൾ..”

“ഇല്ല ദേവെടത്തീ.. അയാൾക്ക് അതിനുള്ള പ്രായം തോന്നിയില്ല..”

“അല്ലെടോ.. നമ്മുടെ MLAയുടെ റെക്കമെന്റേഷൻ ആണ്.. അത് കൊണ്ടു പ്രായം അല്പം കുറവ് ആണേലും സമ്മതിക്കേണ്ടി വന്നതാ.. താൻ ഒന്ന് പോയി നോക്കിക്കേ..”

അല്പം മുൻപ് വനം മന്ത്രിയുടെ റെക്കമെന്റേഷൻ ആയി വന്നയാൾക്ക് പോലും പ്രായം തികയാതെ അഡ്മിഷൻ നൽകാതിരുന്നത് മനസ്സിൽ വന്നെങ്കിലും ഒന്നും മിണ്ടാതെ കുമാരൻ ഗേറ്റിലേക്ക് നടന്നു. ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്കകം അയാൾ തിരിച്ചു വരുന്നത് ഒരു മധ്യവയസ്കന് ഒപ്പമാണ്..

പ്രണവത്തിനു ഉള്ളിലേക്ക് കടത്താതെ ഇന്റർലോക്ക് വിരിച്ച വഴിക്ക് ഇരുവശത്തും സ്ഥാപിച്ചിട്ടുള്ള മരബെഞ്ചിലെ ഈർപ്പം കൊണ്ടുള്ള നനവ് തന്റെ മുണ്ടുകൊണ്ട് തുടച്ചു അവിടെ ഇരുത്തി ദേവെടത്തിയോട് സംസാരിക്കാൻ കുമാരൻ ഉള്ളിലേക്ക് കയറുമ്പോളേക്ക് അവർ പുറത്തേക് നടന്നു വരുന്നത് കണ്ടു.

ഒരു നൈറ്റ് ഡ്രെസ്സും തണുപ്പിനെ തടയാനും (അതോ ശരീരത്തിന്റെ അഴകളവുകൾ മറക്കാനോ) ഒരു കോട്ടും തലയിലൂടെ കെട്ടിയ സ്കാർഫും ആണ് വേഷം.. ഇങ്ങനെ ഒരു വേഷത്തിൽ അവർ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങാറില്ലല്ലോ എന്ന് കുമാരൻ മനസ്സിൽ ചുമ്മാ ഓർത്തു..

ദേവി വന്ന് അയാളെ നോക്കി ഏതാനും നിമിഷം നിന്നു.. അപ്പോളേക്കും ആദിത്യനെ പൂർണമായും മറച്ച കാർമേഘങ്ങൾ ഭൂമിയിലേക്ക് തന്റെ കണ്ണുനീർ പൊഴിച്ചു..

“ഞാൻ പറഞ്ഞ മുഴുവൻ പേയ്‌മെൻറും ചെയ്തിട്ടാണ് വന്നിരിക്കുന്നത്.. ഇതാണോ നിങ്ങളുടെ സർവീസ്??”

തലക്ക് മുകളിൽ ഒരു കൈ വച്ച് മഴയെ തടുക്കാൻ ശ്രമിച്ച് അല്പം ഈർഷ്യയോടെ ആണ് അയാളുടെ ചോദ്യം..

“ദേവേടത്തീ, ഇയാളെ എന്താ ചെയ്യേണ്ടേ?? ഓഫീസ് ടൈം ആവുന്ന വരെ ഗസ്റ്റ് റൂമിൽ ഇരുത്തട്ടെ??”

ആ സംസാരമൊന്നും മഴയിൽ നനഞ്ഞുകൊണ്ട് അയാളെ നോക്കി നിന്ന ദേവി കേട്ടില്ലെന്ന് ആ മുഖഭാവത്തിൽ നിന്ന് കുമാരന് മനസിലായി.. അവരുടെ ശ്രദ്ധ തിരിക്കാൻ അയാൾ അവരെ തട്ടി വിളിച്ചു.. പെട്ടെന്ന് ഒന്ന് ഞെട്ടി കുമാരന് നേരെ നോക്കി അവർ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു

“നിൽക്കൂ ഞാൻ കുട എടുത്തു തരാം..”

ദേവി കുട എടുക്കാൻ നടക്കുമ്പോൾ പുറകെ നടക്കുന്ന കുമാരൻ പിറുപിറുത്തു…

“അത്തം കറുത്തു.. അതുകൊണ്ട് ഓണം വെളുക്കും. തിരുവോണതിനു മഴ ഉണ്ടാവാൻ ചാൻസില്ല..”

“ഈ ഓണവും കറുക്കും.. കുറെ കാലമായി കാത്തു നില്പുണ്ട് ഒരു മഴമേഘം പെയ്തൊഴിയാൻ..”

ദേവി നൽകിയ മറുപടി മനസിലാവാതെ അന്തിച്ചു നിൽകുമ്പോൾ കുമാരന് കുട നൽകികൊണ്ട് അവർ പറഞ്ഞു..

“റെയിൻബോ അയാൾ ബുക്ക് ചെയ്തതാ.. അത് കൊണ്ടു കാണിച്ചു കൊടുത്തോളു.. നൈറ്റ് ഡ്യുട്ടിയിൽ ഉള്ള സുനന്ദയെ വിളിച്ചു പറയുകയും ചെയ്തോളു ക്ലയന്റ് വന്ന കാര്യം…”

അല്പം മുരടൻ എന്ന് തോന്നിച്ച ആഗതൻ മറുപടി പറയാതെ എണീറ്റു കുമാരന് ഒപ്പം നടന്നു.. അവർ കൺമുന്നിൽ നിന്നും അകന്നു കഴിഞ്ഞിട്ടും ദേവി ആ മഴ നനഞ്ഞുകൊണ്ട് അവർ പോയ വഴിയേ നോക്കി നിന്നു..

“എന്താണ് മമ്മാ.. ഒരു ചുറ്റികളി??”

പുറകിൽ നിന്നും വന്ന യുവതി കുട അവരെ കൂടി ചൂടിച്ചു.

“അതോ നിനക്ക് കല്യാണം ആലോയിക്കണേനേ കുറിച്ച് ഓർത്തതാ.. അയാള് നിനക്ക് ചേരും.. വയസ്സ് അമ്പത്തിരണ്ട് കഴിഞ്ഞുന്നു അല്ലേ ഒള്ളു..”

“അയ്യാ, എനിക്ക് വേണ്ടി നല്ല ചുള്ളൻ ചെക്കന്മാരുടെ ക്യു ഉണ്ട്.. ഇത് വേണേ മമ്മ നോക്കിക്കോ.. കൊച്ചെറുപത്തിലെ പ്രേമോം പറഞ്ഞു നടക്കാണ്ട് നമക്കങ് ആലോചിക്കാന്നെ..”

ദേവിയുടെ മൂക്കിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു..

“ക്യു നിക്കാൻ പറ്റിയ കോലം.. പോടീ കാക്കകറുമ്പീ..”

മുഖത്ത് പെട്ടെന്ന് മിന്നിമറഞ്ഞ വിഷാദം സമർഥമായി മറച്ചു പിടിക്കാൻ അവർ അവളെ കളിയാക്കികൊണ്ട് കുടയും തട്ടിപ്പറിച്ചു വില്ലക്ക് നേരെ ഓടി… പിറകെ പുതുതായി വന്ന യുവതിയും..

അപ്പോളേക്കും മഴ തോർന്നിരുന്നു. എങ്കിലും തണൽമരങ്ങളിൽ നിന്നുതീർന്നു വീഴുന്ന ജലകണികകൾ അവളിൽ വീണു അവൾക്ക് കുളിരു കോരി..

ഈ വന്നത് അലീന.. ലവ് ഡെയിലിന്റെ രണ്ടാമത്തെയാൾ.. ശരിക്കും പറഞ്ഞാൽ ഒരു ഓർഫൻ ആണ്. ദേവി ആദ്യം ആരംഭിച്ച സംരംഭം ആയ ഓർഫനേജിന്റെ പുത്രി.. ദേവിക്ക് മകളെ പോലെ ആണ് കക്ഷി… അവരുടെ വില്ലയിൽ ഏതു നിമിഷവും കയറി ചെല്ലാവുന്ന രണ്ടു പേരാണ് കുമാരനും അലീനയും ചെപ്പിയും.. ചെപ്പി ദേവിയുടെ വില്ലയിൽ തന്നെ ആണ് താമസം. ഒരു പാവം ആദിവാസി സ്ത്രീ..

“നീ ചായ കുടിച്ചതാണോ പെണ്ണേ??”

“ഓ.. ചായ.. അല്ല കാടിവെള്ളം… അങ്ങനെ പറയണം.. കുടിച്ചാ വന്നേ..”

“കണക്കായി.. നിന്നോട് എത്ര വട്ടം പറഞ്ഞു ഇവിടെ നിന്നോളാൻ.. കേക്കണ്ടേ?? അട്ടേ മെത്തേ പിടിച്ചു കിടത്തിയ കെടക്കോ??”

“അർഹിക്കാത്തത് കൊതിക്കാൻ പാടില്യ.. അതാ മമ്മേ… ഏതു സമയോം കേറി വരാനും മമ്മ എന്ന് വിളിക്കാനും പറ്റുംലോ.. അത് മതി എനിക്ക്..”

അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഈറൻ അണിയുന്നത് കണ്ട ദേവി അവളെയും വിളിച്ചു ഡൈനിങ് റൂമിലേക്ക് നടന്നു..

“മമ്മാ ഡോക്ടർ ഇന്ന് വരുവോ?? മമ്മ ഒന്നു വിളിക്കോ.. ഞാൻ വിളിച്ചാ ചീത്ത കേക്കും.. അത്തം അല്ലേ??”

സ്നേഹതീരത്തിന് ഉള്ളിൽ ചെറിയ ഒരു ക്ലിനിക് ഉണ്ട്.. ആഴ്ചയിൽ ഒരിക്കൽ ഡോക്ടറും എപ്പോളും രണ്ടു നഴ്സ്മാരും അവിടെ ഉണ്ട്..

“ഏയ്‌ വേണ്ടാ.. ചെക്കിങ്ങിനു ഞാൻ വരാം.. അയാളെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കണ്ട..”

അലീന അത്ഭുതപ്പെട്ടുപോയി.. അമേരിക്കയിൽ കുറെ കാലം ജോലി ചെയ്ത പേര് കേട്ട ന്യൂറോ സ്‌പെഷ്യലിസ്റ്റ് ആണ് ദേവി എങ്കിലും ഇപ്പോൾ വിശ്രമത്തിലാണ്.. അത്ര എമർജൻസി ഇല്ലെങ്കിൽ സ്റ്റെതസ്കോപ് കൈ കൊണ്ടു തൊടാൻ മടിയാണ് അവർക്ക്.. പക്ഷെ ഇന്ന്…

അപ്പോളേക്കും ടേബിളിൽ നൂലപ്പവും കുറുമ കറിയും ചെപ്പി കൊണ്ടു വച്ചു..

“സത്യം പറയ് മമ്മാ… ഇത്ര കാലശേഷം മുതുകിളവിയുടെ മനസ്സിൽ പ്രേമമാണോ?? അല്ലാതെ ഈ മടിച്ചി കിളവി പണിയെടുക്കാ ന്ന് പറഞ്ഞാ.. ”

“എന്താ എനിക്ക് പ്രേമിച്ചൂടെ??”

ഒരു നേർത്ത പുഞ്ചിരിയോടെ ദേവി ചോദിച്ചപ്പോൾ അവരത് അവളെ ആക്കിയത് ആണോ അതോ സീരിയസ് ആണോ എന്ന് മനസിലാകാതെ അലീന വീണ്ടും ചോദിച്ചു..

“മമ്മേ.. കളിക്കാണ്ട് പറയുട്ടോ..”

“മിണ്ടാണ്ട് ഇരുന്നു കഴിക്ക് കുട്ടീ… പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതല്ലേ ആഹാരത്തിന് മുൻപിൽ സംസാരം പാടില്ലെന്ന്..”

“തുടങ്ങി ഉപദേശം… പിന്നെങ്ങിനെയാ ഇവിടെ വന്നു നിക്കാൻ പറഞ്ഞാ കേൾക്കാൻ തോന്നാ.. ഉപദേശിച്ചു കൊല്ലില്ലെ മനുഷ്യനെ..”

കഴിച്ചു എണീറ്റു പുറത്തേക്ക് അലീന ഇറങ്ങാൻ നേരം ദേവി പറഞ്ഞു..

“ഞാൻ പത്തുമണി ആവുമ്പോ വരാം.. എല്ലാം റെഡി ആക്കിക്കോ..”

“ഓ തമ്പ്രാട്ടി..”

അലീന കളിയാക്കി..

പത്തു മണിക്ക് സ്നേഹതീരത്തിന്റെ കാറിൽ ക്ലിനിക്കിൽ ദേവി എത്തുമ്പോളേക്ക് യൂഷൽ ചെക്കപ്പ് എല്ലാം കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട് അയാളുടെ..

“എങ്ങനെ ഉണ്ട് അലീനെ??”

“ഇങ്ങേരു അധികം പോവില്ല.. മമ്മക്ക്‌ കാശ് ലാഭം ആവും.. അത്ര ഹൈ BP ആണ്. പിന്നേ…”

“പിന്നേ??”

“ഓ, അയാൾ ഒടുക്കത്തെ കോഴി ആണെന്ന് തോന്നുന്നു.. മനുഷ്യന് നേരാം വണ്ണം പണി എടുക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല എന്നൊരു പരാതി കിട്ടിക്കഴിഞ്ഞു ”

ദേവി പ്രൈസ്ക്രൈബ്ഷൻ ലിസ്റ്റ് എടുത്തു നോക്കി..

“ഇട്ടിച്ചൻ മാണി 54 വയസ്..”

“ഒക്കെ.. അലീനാ, 100 mg ലോസോൾ കൊടുത്തോ ഡെയിലി ഒന്നു വച്ച്..”

“മമ്മാ, 183-122 ആണ് പ്രെഷർ.. അയാൾക്ക് 100mg ലോസോൾ എന്താവാനാ..”

ദേവി മുഖം ഉയർത്തി അല്പം രൂക്ഷമായി അവളെ നോക്കിയതോടെ അലീന സൈലന്റ്… ദേവി അയാളെ വിളിക്കാൻ അവൾക്ക് നേരെ ആംഗ്യം കാണിച്ചു..

അയാൾ അകത്തേക്ക് വരുന്ന പാദപതനശബ്ദം കേട്ടത്തോടെ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി ഒക്കെ മാറി അവൾ നേർവസ് ആയി… അവളുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് അവളുടെ ചെവികളിൽ തന്നെ മുഴങ്ങുന്ന അവസ്ഥ…

നീണ്ട ഇരുപത്തി ഏഴു വർഷങ്ങൾ…

രൂപം കൊണ്ടു അവളെയും തിരിച്ചറിയാൻ അവനു കഴിയില്ലെന്ന് അവൾക്കുറപ്പാണ്. അന്നത്തെ ശാലീന സൗന്ദര്യം ഇന്ന് മോഡേൺ ഔട്ട്‌ ഫിറ്റിലേക്ക് മാറിയിട്ടുണ്ട്..

പക്ഷെ തന്റെ ശബ്ദം അയാൾക്ക് തിരിച്ചറിയാൻ കഴിഞ്ഞാൽ???

അയാൾക്ക് തന്നോടുള്ള വികാരങ്ങൾ എന്താണെന്ന് ഇപ്പോളും അറിയില്ലല്ലോ..

പക്ഷെ അയാൾ ഉള്ളിലെത്തുമ്പോളേക്ക് അവൾ മനസിന്റെ കടിഞാൺ വീണ്ടും കയ്യിലെടുത്തു.. അയാളെ ഇവിടെ എത്തിക്കാൻ അത്രയേറെ അധ്വാനിച്ച അവൾക്ക് ഒരു നിമിഷത്തെ ശ്രദ്ധക്കുറവ് കൊണ്ട് ഇനിയൊരു അബദ്ധം താങ്ങാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല.

ഡോക്ടറുടെ ക്യാബിനിൽ വന്ന അയാളെ വശീകരിക്കുന്ന പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചുവെങ്കിലും എങ്ങനെ അഭിസംബോധന ചെയ്യണം എന്നവൾ ഒരു നിമിഷം നിശബ്ദയായ് ആലോചിച്ചു..

“ഇരിക്കൂ മിസ്റ്റർ ഇട്ടിച്ചൻ… എങ്ങനെയുണ്ട് വില്ല??”

കണ്ണടയ്ക്ക് ഉള്ളിൽ എങ്കിൽ കൂടി അവളുടെ പിടക്കുന്ന കണ്ണുകൾ അയാൾക്ക് പരിജയം ഉള്ളത് പോലെ തോന്നി.. അത് മാത്രം ശ്രദ്ധിച്ച് നിന്ന അയാൾ അവളുടെ ചോദ്യം കേട്ടില്ല..

ദേവി ഒരു നേർത്ത പുഞ്ചിരിയോടെ അലീനയെ നോക്കി കണ്ണുകൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് പോകാൻ ആംഗ്യം കാട്ടി.. അവൾ പോയതോടെ അവൾ വീണ്ടും അയാൾക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു..

“ഇരിക്കൂ ഇട്ടിച്ചൻ…”

അവരുടെ ശബ്ദം ഉയർന്നതോടെ അയാൾ ഒന്ന് ഞെട്ടി അവർക്കരികിലെ കസേരയിൽ ഇരുന്നു..

പൂർണമായ ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ അവർ അയാളുടെ കൈ പിടിച്ചു നാഡി മിടിപ്പ് പരിശോധിക്കുമ്പോൾ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.

“വന്നപ്പോളേക്ക് കോഴി എന്ന പേര് കിട്ടിയത് വെറുതെ അല്ല.. എന്താ നോട്ടം… മനുഷ്യൻ ഉരുകി പോകുമല്ലോ…”

“അത്.. അത്…ഞാൻ.. എനിക്ക്.. പരിജയം ഉള്ളത് പോലെ തോന്നി.. അതാ..”

“എല്ലാ ആണുങ്ങളും പറയുന്ന ക്ളീഷേ മറുപടി പറഞ്ഞു ഉരുളല്ലേ.. അറ്റ്ലീസ്റ്റ് ഇത്രേം പ്രായം ആയില്ലേ നമുക്ക്..”

അയാളുടെ മുഖം അല്പം ഇരുണ്ടു..

“അല്ല.. ഞാൻ കാര്യായിട്ട് പറഞ്ഞതാ.. എവിടെയോ കണ്ട പോലെ..”

“ഓ പിന്നേ… ഞാൻ കാലങ്ങളായി അമേരിക്കയിൽ ആയിരുന്നു.. കുറച്ചു കാലമേ ആയുള്ളൂ നാട്ടിൽ സെറ്റിൽ ആയി ഇത് തുടങ്ങിയിട്ട്..”

അവൾ ഒന്ന് നിറുത്തി അയാളെ നോക്കി. അയാൾ അപ്പോളും അവളെ എവിടെയാണ് കണ്ടതെന്ന് ആലോചിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് കണ്ടു ശ്രദ്ധ തിരിക്കാൻ പറഞ്ഞു..

“പിന്നെ, ഇത്രേം പ്രായായില്ലേ എന്ന് ചുമ്മാ പറഞ്ഞത് ആണുട്ടോ മാഷേ.. ഇപ്പോളും കണ്ടാൽ നാല്പതേ പറയൂ.. അല്ലെങ്കിലും ഒരാളുടെ പുരുഷത്വം പൂർണതയിൽ എത്തുന്നത് ഫിഫ്റ്റീസിൽ ആണെന്നാ പറയാറ്..”

നാഡി മിടിപ്പ് പരിശോധിച്ച് കഴിഞ്ഞെങ്കിലും അയാളുടെ കൈ തന്റെ കൈക്കുള്ളിൽ തന്നെ പിടിച്ചു കാതരമായി അയാളുടെ കണ്ണിലേക്കു അവൾ നോക്കി..

അവളുടെ കയ്യിലൂടെ അവനെ തളർത്താൻമാത്രം കഴിവുള്ളൊരു തരംഗം പ്രവഹിക്കുന്നത് പോലെ തോന്നിയ അയാൾക് അവളെ മുഖം ഉയർത്തി നോക്കാനുള്ള ധൈര്യം പോലും കിട്ടിയില്ല..

അയാളുടെ തളർച്ച അവൾക്ക് കൂടുതൽ ഊർജ്ജം നൽകി..

“അതും പറഞ്ഞു ഇയാളുടെ പുരുഷത്വം ഇവിടത്തെ കൊച്ചു പെണ്ണുങ്ങളുടെ അടുത്തൊന്നും എടുത്തേക്കല്ലേ കെട്ടോ. ഇപ്പോൾ തന്നെ ഒരു പരാതി കിട്ടീട്ടോ”

ചെറുതായി ഞെട്ടിയ അയാൾ അവളെ മുഖം ഉയർത്തി നോക്കി.. അവളാ കൈ തലോടികൊണ്ട് കാമതുര ആയി അയാളെ നോക്കി.

“ഏയ്‌, ഇയാൾ പേടിക്കണ്ട. ഇപ്പൊ ഞാൻ സോൾവ് ചെയ്തു.. പക്ഷെ എപ്പോളും പറ്റില്ലാട്ടോ..”

അവളുടെ കാതരമായ നോട്ടത്തിൽ ആർത്തിപ്പൂണ്ട് അയാൾ അവളെ കണ്ണിമ ചിമ്മാതെ നോക്കി..

“ചെക്കപ്പ് കഴിഞ്ഞുട്ടോ.. ഇയാൾ പോവുന്നില്ലേ???”

അത് വരെ നിശബ്ദനയായിരുന്ന അയാളിൽ ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു..

“ഡോക്ടറെ കാണുമ്പോ പോവാൻ തോന്നുന്നില്ല..”

“അത് കളി.. വല്ല കൊച്ചു നഴ്സ് പിള്ളേരേം കണ്ടു കാണും..”

“ഏയ്‌.. കൊച്ചു പിള്ളേര് തളരും.. അമ്പത് വയസ്സിലെ യൗവനത്തിന് പതിനെട്ടടവും പഠിച്ച ഡോക്ടറെ പോലുള്ളവർ തന്നെ വേണം..”

“ശരിക്കും??”

“എന്തേ പേടിയുണ്ടോ??”

“പേടിയല്ല ആർത്തി… എന്നെ വെല്ലുവിളിക്കുന്ന പുരുഷനെ ജയിക്കാനുള്ള ആർത്തി…”

അയാളുടെ കണ്ണിൽ നോക്കി അവളുടെ കയ്യിലിരുന്ന അയാളുടെ നടുവിരൽ അവളൊരുവട്ടം ദ്വയാർത്ഥത്തിൽ ചുണ്ടോട് ചേർത്തു ആംഗ്യം കാട്ടി ..

“എങ്കിൽ കാത്തിരിക്കണോ?? ഇന്ന് തന്നെ?? ഇപ്പോൾ തന്നെ അങ്കം കുറിച്ച്കൂടെ?”

“അത്രക്ക് ആക്രാന്തം കാട്ടല്ലേ… വരണ്ടു കിടക്കുന്ന ഊഷര ഭൂമി ആണ്. വിളവിറക്കും മുൻപ് ഒന്ന് മഴകൊണ്ട് നനയട്ടെ.. ഇന്നേക്ക് പത്താം നാൾ നമ്മുടെ അങ്കം… അത് വരെ കാത്തിരിപ്പിന്റെ സുഖം ഒന്നു അറിയാടോ…”

“പത്തു ദിവസം വേണോ??”

“അത്രക്ക് ക്ഷമ ഇല്ലേ?? ഇയാൾ ഇടക്കങ്ങോട്ട് വായോ മാഷേ… നമുക്ക് കൊച്ചു വർത്തമാനം പറഞ്ഞിരിക്കാന്നേ..”

അയാൾ എണീറ്റു അവളുടെ നേരെ നടന്നു.. അവരുടെ റിവോൾവിങ് ചെയറിന്റെ കയുടെ ഇരുവശത്തും കൈക്കൊണ്ട് പിടിച്ചു അയാൾ അവളോട് അടുത്തു..

വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് അവളുടെ ജീവിതം മാറ്റി മറിച്ച അതേ നോട്ടം കണ്ടവളുടെ കണ്ണുകൾ പിടഞ്ഞു..

“ദേ.. അപ്പോളേക്കും ഭയന്നോ ഡോക്ടറു??”

പക്ഷെ ഒരു അർദ്ധനിമിഷം പോലും വേണ്ടി വന്നില്ല അവർക്ക് പഴയ കോൺഫിഡൻസ് തിരിച്ചെടുക്കാൻ..

“ഭയമല്ല.. കാമമാണ്.. ഉള്ളിലെ അടങ്ങാത്ത ദാഹം… ”

അവളുടെ നെറ്റിയിലും മൂക്കിലും മുട്ടി മുട്ടിയില്ല എന്ന നിലയിൽ നിന്ന അയാളുടെ ചുണ്ടിലേക്ക് നാവു നീട്ടി തൊട്ട് അവൾ മറുപടി നൽകി… അതിനിടെ നഴ്സിങ് റൂമിലേക്കുള്ള ബെൽ അയാൾ കാണാതെ അവൾ വിരലമർത്തി..

“ഞാൻ കാത്തിരിക്കാം.. ഈ വരണ്ട കൃഷിഭൂമി മൊത്തം ഉഴുതു മറിക്കുന്ന ആ ദിവസത്തിനായി..”

പക്ഷെ അവൾ മറുപടി പറയും മുൻപ് അലീന അകത്തേക്ക് വന്നു.. അവൾ കാണുന്നത് ദേവിയുടെ ചെയറിൽ അവരെ അനങ്ങാൻ പോലും സമ്മതിക്കാതെ ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന അയാളെയാണ്..

“സാറിനു പോവാനുള്ള വണ്ടി റെഡിയാണ്.”

അലീനയുടെ ശബ്ദം കേട്ട അയാൾ ദേവിയിൽ നിന്നും അകന്ന് മാറി പുറത്തേക്ക് നടന്നു.. അവളുടെ മമ്മയെ അയാൾ ഉപദ്രവിച്ചോ എന്ന പരിഭ്രമത്തിൽ നിന്ന അലീനക്ക് നേരെ ദേവി ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ കണ്ണടച്ചു..

അയാൾ പുറത്ത് പോയതോടെ അലീന ദേവിയുടെ പിന്നാലെ കൂടി.. വന്ന അതേ ദിവസം തന്നെ ദേവിയെ എങ്ങനെ അയാൾ വളച്ചു എന്നറിയാൻ മാത്രം..

കാര്യം പറയാതെ വേറെ വഴികൾ ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ടും അവളുടെ സഹായം ആവശ്യമായി വന്നേക്കാവുന്നത് കൊണ്ടും ദേവി അവളോട് വൈകുന്നേരം റെഡി ആയി അവരുടെ വില്ലയിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു..

അന്നത്തെ ഉച്ചമയക്കം കഴിഞ്ഞു ദേവി ഉണരുന്നത് ചില ബഹളങ്ങൾ കേട്ടു കൊണ്ടാണ്..

“എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും ഇവിടെ ഇരിക്കാൻ അനുവാദമില്ല സർ..”

“അതെങ്ങനെ ശരിയാകും?? എന്റെ കോൺട്രാക്ട് അനുസരിച്ചു വില്ലകൾക്ക്‌ ഉൾവശം ഒഴികെ ബാക്കി എല്ലാം കോമൺ ഫസിലിറ്റി ആണ്.. എല്ലാവർക്കും ഉപയോഗിക്കാവുന്നത്.. പിന്നേ ഇവിടെ ഇരുന്നാൽ എന്താ പ്രശ്നം??”

“ഇല്ല സാർ.. ഈ വില്ല മാത്രം പേർസണൽ പ്രൊപ്പർട്ടി ആണ്.”

“അതെന്താ?? ഞാൻ ചക്കക്കുരു ഒന്നുമല്ലല്ലോ കൊടുത്തേ.. കാശ് തന്നല്ലേ എണ്ണിക്കൊടുത്തെ?”

ചെപ്പി പകർത്തി നൽകിയ കോഫി കുടിച്ചുകൊണ്ട് അവളത് അല്പം കേട്ടുനിന്നു..

കുറച്ചു മുൻപ് അയാളെ ക്ഷണിച്ചതാണ് അവളെങ്കിലും ഇതുവരെയും തന്നെ ക്ഷണിച്ചിട്ടാണ് വന്നതെന്ന് അയാൾ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ എന്നവൾ അതിശയപ്പെട്ടു..

“കുമാരാ അയാൾ അവിടെ ഇരുന്നോട്ടെ.. നമുക്ക് വേറെ പ്രശ്നമൊന്നും ഇല്ലാല്ലോ അത്കൊണ്ട്..”

അവരുടെ വാക്കുകൾ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലെങ്കിലും അയാൾ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല..

“ചെപ്പീ ഒരു കപ്പ് കോഫി കൂടെ..”

ചെപ്പിയോട് അങ്ങനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു ദേവി വില്ലയുടെ പൂമുഖത്തേക്ക് ചെന്നു..

“കുമാരൻ ഓഫിസിൽ പോയി വണ്ടി കഴുകിയിട്ടോളൂ.. നമുക്ക് ഒന്ന് പുറത്ത് പോവണം..”

അയാൾ പുറത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ ദേവി ഫോണെടുത്തു അലീനക്ക് മെസ്സേജ് അയച്ചു

“Come after 30 minutes to my villa. Come inside even if locked.. back door will be opened for you..”

അപ്പോളേക്കും ചെപ്പി ഒരു ട്രെയിൽ ഒരു മഗ് കോഫിയും ഗ്ലാസ്സുമായി പുറത്തേക്ക് വന്നു ദേവിയെ ഒന്നു നോക്കി ലോണിലിരിക്കുന്ന ആഗതന് നേരെ പടികൾ ഇറങ്ങി.

“ചിപ്പീ ഇങ് തന്നോളൂ.. ഞാൻ കൊടുക്കാം.. ചിപ്പി പോയി ക്ലിനിക്കിൽ നിന്ന് എന്റെ ഡയറി എടുത്തു കൊണ്ടു വരൂ..”

ചിപ്പിയെയും പറഞ്ഞയച്ചു അവളാ കോഫിയുടെ ട്രേയുമായി അയാൾക്ക് നേരെ ചെന്നു..

“ഈ നിലക്കാണെങ്കിൽ ലേഡീസ് ടോയ്‌ലറ്റിലും ഇയാൾ കയറുമല്ലോ.. കോൺട്രാക്ടിൽ അത് മെൻഷൻ ചെയ്തില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു..”

നേർത്ത പുഞ്ചിരി വിടാതെ പിടിച്ചു കപ്പിലേക്ക് കോഫി പകർന്നു കൊണ്ടാണ് അവർ അയാളോട് അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്.

“അതു പിന്നെ… ഞാൻ ”

“ഏയ്‌ ഇയാൾ ഉരുളണ്ട.. ഈ വാശിയും ദേഷ്യവും ഓക്കേ തന്നെയാടോ എന്നേ ആകർഷിച്ചേ..”

കോഫിയിലേക്ക് ഷുഗറിന് പകരം ഹണി പകർന്നു ഇളകികൊണ്ട് അവൾ അയാൾക്ക് നേരെ കപ്പ്‌ നീട്ടി..

“അയ്യോ കോഫി ശീലമില്ല.. പ്രത്യേകിച്ച് അല്പം പഞ്ചസാരയുടെ അസുഖം ഉണ്ട്….”

“അതെനിക്ക് ആദ്യമേ മനസിലായി.. ആള് പഞ്ചാര ആണെന്ന്..”

അയാളെ അതിശപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ അയാളുടെ ഗ്ലാസ്സിൽ ചുണ്ട് ചേർത്ത ശേഷം വീണ്ടും അയാൾക്ക് നേരെ നീട്ടി..

“ഞാൻ സ്നേഹത്തോടെ തന്നാലും കുടിക്കില്ലേ?? ഇതിൽ ഷുഗറിനു പകരം ഹണി ആണ്.. ഇയാളെ കണ്ടാലേ അറിയാലോ തേനൂറ്റി കുടിക്കും എന്ന്..”

ദ്വയാർത്ഥത്തിൽ അവളെങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് നീട്ടിയ അവളുടെ ചുണ്ടമർന്ന കോഫി കപ്പ് അയാൾക്ക് വാങ്ങാതിരിക്കാൻ ആയില്ല..

അവളുടെ ചുണ്ടമർന്ന അതേ ഭാഗത്തു തന്നെ ചുണ്ട് ചേർത്ത് അയാൾ കോഫി കുടിക്കാൻ തുടങ്ങി.. അത് കണ്ട അവൾ നാണം കലർന്ന പുഞ്ചിരിയോടെ അവർക്കിടയിൽ വച്ച കോഫി ട്രേ എടുത്തുമാറ്റി അയാളോട് ചേർന്നിരുന്നു…

“എങ്ങനെ ഉണ്ട് എന്റെ തേൻ ചാലിച്ച കോഫി??”

തന്നെ ടീസ് ചെയ്യാൻ മാത്രമാണ് അവളുടെ ഉദ്ദേശം എന്ന് മനസിലായ അയാൾ അവളുടെ കാൽ തുടയിൽ കൈ വച്ചു പറഞ്ഞു..

“കുഴപ്പമില്ല.. ഇതിലും നന്നായേനെ തേൻ നേരിട്ട് തന്നുവെങ്കിൽ…”

“എല്ലാം തരാം പറഞ്ഞ ദിവസം… അന്നേരം മണമാണ് രുചി പിടിക്കുന്നില്ല എന്നൊന്നും പറഞ്ഞു ഒഴിയാതിരുന്നാ മതി..”

“നമ്മുടെ യുദ്ധം പത്തു ദിവസം കഴിഞ്ഞെന്നല്ലേ പറഞ്ഞൊള്ളു, ഇപ്പോൾ ഒരു ട്രയൽ റൺ നടത്തിയാലോ? അപ്പോൾ മനസിലാകുമല്ലോ ഒഴിഞ്ഞു മാറുന്നത് ആരാകുമെന്ന്?”

പക്ഷെ അതിനു മറുപടി പറയാതെ ദേവി ഒരു വശത്തേക്ക് മറിഞ്ഞു..

ഒരു നിമിഷം ഭയന്ന അയാൾ എണീറ്റു അകന്നുപോകാൻ നോക്കി. പക്ഷെ അവരിരുന്ന ബെഞ്ചിന്റെ കൈവരിയിലെക്ക് ചെരിഞ്ഞു ബോധമില്ലാതെ കിടക്കുന്ന ദേവിയുടെ വസ്ത്രത്തിന്റെ പാതി താഴ്ന്ന സിബിനു ഇടയിലൂടെ കാണുന്ന മാമ്പഴവിടവും അവക്കിടയിൽ ഒളിച്ച അവരുടെ കഴുത്തിലെ വജ്രമാലയും അയാളെ അവിടെ പിടിച്ചു നിറുത്തി…

ചുറ്റുമൊന്നു നോക്കിയ അയാൾ അവളെ കഴുത്തിനു പുറകിലൂടെയും കാൽ മുട്ടിനു പിറകിലുമായി താങ്ങിയെടുത്തു..

അയാൾ അവരെയും കൊണ്ടു അകത്തു കയറിയപ്പോളേക്ക് തളർന്നു പോയി.. കൂടുതൽ ബുദ്ധിമുട്ടാൻ മിനക്കെടാതെ അയാളവളെ ഡ്രായിങ് റൂമിലെ സെറ്റിയിൽ കിടത്തി…

നാഡിമിടിപ്പും ശ്വാസഗതിയും തൃപ്തമെന്ന് കണ്ട അയാൾ അടുത്ത് കണ്ട ജഗിൽ വെള്ളം എടുത്തെങ്കിലും അവളുടെ നേരെ നോക്കി തിരിച്ചു വച്ചു..

അവളൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചോ എന്ന് ഒരു നിമിഷം സംശയിച്ചു എങ്കിലും അയാൾ അവളുടെ മാറിന് മുകളിലെ സിബ്ബ് ബാക്കി കൂടി താഴ്ത്തി അതിനുള്ളിലേക്ക് കൈ കടത്തി..

“എന്താ പറ്റിയെ മമ്മാ..”

മുൻവാതിൽ അടക്കാൻ തന്നെ മറന്ന അയാൾ ദേവിയിൽ നിന്നും പൊന്തിയത് പുറകിൽ നിന്നുയർന്ന സ്ത്രീ ശബ്ദം കാരണമാണ്.. അലീന…

ദേവിയുടെ താഴ്ന്ന സിബ്ബ് മൂലം ഒരുവിധം നഗ്നമാക്കപ്പെട്ട മാറിലേക്ക് നോക്കിയ അവളുടെ രൂക്ഷമായ കണ്ണുകൾ അടുത്ത നിമിഷം അയാളിൽ പതിഞ്ഞു..

“ഇവർ… ഈ സ്ത്രീ… ബോധം പോയപ്പോൾ… അറിയാതെ.. ഞാൻ… കൊണ്ടു കിടത്തിയെ ഒള്ളു… അല്ലാതെ…”

ഒരു നിമിഷത്തെ പരിഭ്രമത്തിൽ അയാൾക്ക് തന്നെ മനസിലായില്ല എന്താണ് പറയുന്നതെന്ന്.. അയാളുടെ സംസാരം ശ്രദ്ദിക്കാതെ അപ്പോളേക്കും നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തുടച്ചുകൊണ്ട് അലീന ഒരാശ്രയം തേടി തെല്ലുറക്കെ വിളിച്ചു..

“കുമാരേട്ടാ ഒന്നിങ് വന്നേ..”

പക്ഷെ ആ ശബ്ദം കേട്ട ദേവിയുടെ കണ്ണുകൾ വിറച്ചുകൊണ്ട് പതിയെ തുറന്നു.. അത് കണ്ട അലീന നിറഞ്ഞ ആശ്വാസത്തോടെ അവരുടെ വസ്ത്രം ശരിയാക്കി ആ മുഖമെടുത്തു മടിയിൽ ചേർത്തു തേങ്ങി..

“മമ്മാ ഇയാള്.. മമ്മയെ… കുറെ ഉപദ്രവിച്ചോ??”

“ഏയ്‌ എന്താ കുട്ടി പറയുന്നേ.. ഞാൻ ഒന്ന് തല ചുറ്റി വീണതാ.. ഇദ്ദേഹം ഉള്ളതുകൊണ്ട് രക്ഷപെട്ടു.. എന്തോ BP യോ ഷുഗറോ മറ്റോ വേരിയേഷൻ ഉണ്ടായെന്നു തോന്നുന്നു..”

“ഞാൻ നോക്കാം മമ്മ..”

അലീന അവ ചെക്ക് ചെയാനുള്ള ഇൻസ്‌ട്രുമെൻറ്സ് എടുക്കാൻ പുറത്തേക്ക് ഓടിയപ്പോൾ ദേവി അയാളെ കണ്ണു കാട്ടി വിളിച്ചു ചെവിയിൽ മൊഴിഞ്ഞു..

“അപ്പോളേക്കും ഓസിക്ക്‌ കാര്യം നടത്താൻ നോക്കിയതാണല്ലേ.. എന്നാലും വാതിൽ അടക്കാൻ പോലും മിനക്കെടാതെ പീഡിപ്പിക്കാൻ നടക്കുന്നോ മണ്ടൻ..”

തന്റെ ഉദ്ദേശം അവർ കൃത്യമായി മനസിലാക്കി എന്നറിഞ്ഞതോടെ അയാളുടെ മുഖം അമളി കൊണ്ടു ചുളിഞ്ഞു.. പക്ഷെ ദേവി അയാളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ടു തുടർന്നു..

“എന്നാലും താങ്ക്സ്…”

അയാൾ എന്തിനെന്ന ഭാവത്തിൽ നോക്കി..

“എന്നേ അവിടെ ഇട്ടിട്ട് പോവാത്തത്തിനും.. പിന്നേ..പിന്നേ… ”

“പിന്നേ??”

“ഒരു നിമിഷം കൊണ്ടു വികാരത്തിന്റെ കൊടുമുടിയിൽ കൊണ്ടുപോയി എന്റെ നീരുറവ പൊട്ടിച്ച ആ വിരലുകൾക്കും..”

അതും പറഞ്ഞു നാണം ഭാവിച്ചു ദേവി മുഖം പൊത്തിയതോടെ അയാൾ അവിടെ നിന്നും പതിയെ വലിഞ്ഞു.. അപ്പോളേക്കും അലീന അകത്തേക്ക് കയറി.. പിറകെ ചെപ്പിയും..

ഷുഗറും BP യും ഓക്കേ നോർമൽ ആണെന്ന് അറിഞ്ഞ അലീന ആശ്വസിക്കുന്നതിന് പകരം ദേവിയെ സംശയത്തോടെ നോക്കി..

“കുമാരേട്ടനെയും ചെപ്പിയെയും പറഞ്ഞു വിട്ടു ആരുമില്ലാത്തപ്പോ ഒരു തല ചുറ്റൽ.. എന്നിട്ട് കുറ്റം BP ക്കും ഷുഗറിനും.. മമ്മാ ആർക്കും ഒന്നും മനസിലായില്ലെന്ന് കരുതല്ലേ…”

ദേവി അവളുടെ ചെവിയിൽ പിടിച്ചു തിരുമ്മിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

“മനസിലായെങ്കിൽ അങ്ങനെ.. കൊഞ്ചി നിക്കാതെ വേണേൽ ഒരു കോഫി കുടിച്ചോ പെണ്ണേ.. അപ്പോളേക്കു ഞാൻ പോയി റെഡി ആവട്ടെ..”

അല്പം കഴിഞ്ഞു അവർ റെഡിയായി പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോളേക്ക് കുമാരൻ അവരുടെ ലാൻഡ് റോവർ ഡിസ്‌കവറി വില്ലക്ക് മുൻപിൽ പാർക്ക് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്…

പതിവിനു വിപരീതമായി അലീനയെ അവർ നിർബന്ധിച്ചു കൂടെ കയറ്റി..

“എങ്ങോട്ടാ മമ്മാ.”

“ഞാൻ ജനിച്ചു വളർന്ന എന്റെ വീട്ടിലേക്ക്..”

കൂടുതൽ സംസാരിക്കാൻ താല്പര്യം ഇല്ലാത്ത പോലെ ദേവി കണ്ണുകൾ അടച്ചു പിറകിലേക്ക് ചാരി..

ഏകദേശം ഒരു മണിക്കൂർ യാത്ര ഉണ്ടായിരുന്നു അവിടേക്ക്.. പഴയ മൺവഴികൾ ടാർ റോഡിലേക്കും നെല്ല് വിളഞ്ഞിരുന്ന വയലുകൾ മണ്ണിട്ട് നികത്തി വീടുകളായും മാറിയത് കണ്ടു അവർ അവരുടെ പഴയത് എങ്കിലും വലിയ കോട്ടം തട്ടാതെ ഇപ്പോളും സൂക്ഷിക്കുന്ന നാല് കെട്ടിന്റെ പൂമുഖത്തു വണ്ടി പാർക്ക് ചെയ്തു..

അവരിൽ നിന്നും അല്പം അകന്നു വൃത്തിയായി സൂക്ഷിച്ച അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും അസ്ഥി തറക്ക് മുൻപിൽ വിളക്ക് കൊളുത്തി അൽപനേരം പ്രാർത്ഥിച്ച അവർ തിരിച്ചു ചെല്ലുമ്പോൾ കണ്ണുകൾ കലങ്ങിയിട്ടുണ്ട്..

“മമ്മാ കരയുകയാണോ??”

“ഏയ്‌.. നിങ്ങൾ സംശയം ചോദിച്ചില്ലേ?? എന്താ എന്റെ ഇളക്കമെന്ന്??”

“അയ്യോ അത് ചുമ്മാതാ കളിയാക്കാൻ.. മമ്മക്ക് വിഷമമായോ.. സോറി മമ്മാ…”

“ഇല്ല പെണ്ണേ….പക്ഷെ നിങ്ങ പറഞ്ഞത് സത്യാ.. അയാൾ.. ഇട്ടിച്ചൻ പണ്ട് ഇവിടെ വന്നിട്ടുണ്ട്…. എന്നേ കല്യാണം കഴിച്ചു തരണം എന്ന് അച്ഛനോട് ചോദിച്ച ശേഷമാണ് തിരിച്ചു പോയത്.. ഒരു ഓണദിവസം.. ഇരുപത്തി നാല് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷമാണ് പിന്നെ ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ കാണുന്നത്..”

“മമ്മാ, എന്നിട്ട് നിങ്ങളുടെ കല്യാണം..”

“അത് നടന്നില്ല.. ഇത്ര നാളും കല്യാണം കഴിക്കാത്തതിന്റെ കാരണം പലരും ഒളിഞ്ഞും തെളിഞ്ഞും ചോദിക്കാറില്ലേ പിന്നെ വേറൊന്നിനോട് ഇത് വരെ താല്പര്യം തോന്നിയില്ല മോളെ..”

“പക്ഷെ എന്താ മമ്മേ അന്ന് പറ്റിയെ?? ക്രിസ്ത്യാനി ആയതോണ്ടാണോ അച്ഛൻ എതിർത്തേ??”

“അച്ഛൻ എതിർത്തൊന്നും ഇല്ല… അതൊക്ക പിന്നേ പറയാം കുട്ടീ.. പക്ഷെ അദ്ദേഹത്തിന് ഇപ്പോളും എന്നേ മനസിലായിട്ടില്ല.. തിരുവോണം വരെ അങ്ങനെ തന്നെ നിൽക്കട്ടെ…”

പിന്നെയും കുറെ സംശയങ്ങൾ ഇരുവർക്കും ഉണ്ടെങ്കിലും തിരിച്ചു പോവാം എന്ന ഭാവത്തിൽ ദേവി വണ്ടിക്ക് നേരെ നടന്നു..

♥️♥️♥️♥️

അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ ബെഡ് കോഫിയുമായി വില്ലയുടെ പൂമുഖത്തേക്ക് അവർ നടന്നു.. ദേവിയുടെ പ്രതീക്ഷ പോലെ അയാൾ ആ ഭാഗത്തു ജോഗിങ് എന്ന പോലെ ചുറ്റിപറ്റി നില്പുണ്ട്..

ദേവിയെ കണ്ട് അയാളുടെ മുഖം വിടർന്നത് കണ്ടു അവളായാളെ കൈ ഉയർത്തി മോണിംഗ് വിഷ് ചെയ്തു.. അത് പ്രതീക്ഷിച്ചെന്ന പോലെ അയാൾ കോമ്പൗണ്ടിന് അകത്തേക്ക് ചെന്നു..

“ചെപ്പീ വൺ മോർ കോഫി…”

ഇത്തവണ ദേവി അയാൾക്കൊപ്പം നടന്നു വീടിന് വശത്തു പുഴയ്ക്ക് അരികിൽ വരെ പച്ച പുല്ലു വിരിച്ചു മനോഹരമാക്കിയ ലോണിൽ പുഴയോട് ചേർന്നു സ്ഥാപിച്ച ചെറിയ റൗണ്ട് ടേബിളിന് അടുത്തേക്കാണ്..

തന്നെ ചൂഴ്ന്നുള്ള അയാളുടെ നോട്ടം കണ്ട അവളെ നാണം പുൽകി..

“ഇങ്ങനെ കണ്ണു കൊണ്ടു എന്നേ റേപ് ചെയ്യാതെ.. ഇനി ഒമ്പത് ദിവസം… അത് കൂടി കാത്തു കൂടെ???”

“കഷ്ടമാണ് പെണ്ണേ… പക്ഷെ വേറെ വഴി ഇല്ലല്ലോ..”

“കാത്തിരിപ്പിന്റെ സുഖം കൂടി ഒന്നറിയാം മനുഷ്യോ…”

അപ്പോളേക്കും ചെപ്പി കോഫി മഗ്ഗും കപ്പും കൊണ്ടു നൽകി തിരിച്ചു പോയി… ദേവി തന്നെ കോഫി കപ്പിൽ ഒഴിച്ചു ഹണി ചേർത്ത് അയാൾക്ക് നേരെ നീട്ടി..

പക്ഷെ അത് നിരസിച്ച അയാൾ ദേവി അല്പം മാത്രം രുചിച്ചു നോക്കിയ അവളുടെ കോഫി കപ്പ് എടുത്തു ചുണ്ടോട് ചേർത്തു…

പഴയ ഓർമകളിൽ ഒരു നിമിഷം തന്റെ കണ്ണുകൾ നനയുന്നത് മനസിലായ ദേവി പുഴയിലേക്ക് ശ്രദ്ധ തിരിച്ചു..

“ഇയാളുടെ ഹണിയുടെ ആണോ അതോ ചുണ്ടിന്റെ ആണോ ഇന്ന് കോഫിക്ക് വല്ലാത്ത മദിപ്പിക്കുന്ന രുചി…”

പെട്ടെന്ന് അവൾ എണീറ്റു അയാൾക്ക് മറുവശത്ത് നിന്നു തന്നെ അയാൾക്ക് നേരെ കുനിഞ്ഞു മുഖം അയാളോട് ചേർത്ത് ചോദിച്ചു..

“എന്റെ ചുണ്ടിന്റെ രുചി ആണോ കോഫിക്ക് എന്ന് നേരിട്ട് പരിശോധിച്ച് കൂടെ??”

അയാളുടെ കണ്ണുകൾ അവളുടെ കുനിഞ്ഞപ്പോൾ ഏതാണ്ട് പൂർണമായും കാണുന്ന മാമ്പഴങ്ങളിലേക്കും അവളുടെ മുഖത്തേക്കും മാറി മാറി നീണ്ടു..

പതറി നിൽക്കുന്ന അയാൾ കണ്ടോട്ടെ എന്ന് കരുതി തന്നെ അവൾ അയാളുടെ ചുണ്ടുകൾ വായിലെടുത്തു നുണഞ്ഞു..

അല്പം കഴിഞ്ഞു ചുണ്ടവൾ അകറ്റി എങ്കിലും അയാളുടെ കൈകൾ അവളുടെ കഴുത്തിലൂടെ വിടാതെ പിടിച്ചു നിറുത്തി..

“എനിക്ക് തോന്നുന്നു അത് മാത്രമല്ല.. കോഫി ഇവയിലെ പാല് ഉപയോഗിച്ച് ഉണ്ടാക്കിയത് കൊണ്ടു കൂടി ആണെന്ന്..”

അങ്ങനെ പറയുമ്പോൾ അയാളുടെ ഒരു കൈ അവളുടെ മാമ്പഴങ്ങളെ തഴുകി.. ഒരു നിമിഷം അയാൾക്ക് അതിനു അനുവദിച്ച ശേഷം അവൾ അയാളുടെ കൈകൾ എടുത്തു മാറ്റി ചെയറിലേക്ക് തിരിച്ചിരുന്നു..

ആ നിമിഷങ്ങളിലെ അവളിലെ വികാരപ്രകടനം കണ്ട അയാൾക്ക് ഒരുവേള സംശയം തോന്നി അവളെ ജയിക്കാൻ തനിക്ക് കഴിയുമോ എന്ന്.

ബാക്കി കോഫി കുടിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ മുഖം ഉദയസൂര്യന്റെ കിരണങ്ങളേറ്റ് ആരുണാഭമായി..

“ഇയാളുടെ ഹസ്ബൻഡ്??”

അവൾ ഭയന്ന ചോദ്യം പെട്ടെന്ന് കേട്ടപ്പോൾ ഒന്ന് ഞെട്ടി എങ്കിലും വളരെ സിമ്പിൾ ആയി കരുതി വച്ച നുണ പറയാൻ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞു

“I’m a widow..”

“സോറി.. അറിയില്ലായിരുന്നു എനിക്ക്..”

“അതൊന്നും സാരമില്ല മാഷേ.. ഇയാളുടെ ഫാമിലി?? ”

“ഞാനും പത്തു വർഷം മുൻപ് ഡൈവോഴ്സ് ആയത് കൊണ്ടു ഒറ്റക്കാണ്‌.. രണ്ടു മക്കളുണ്ട്.. ഇപ്പൊ അവർക്കും വേണ്ടാതായി..”

“എന്നേ കളിയാക്കിയ ഇയാളും രുചി അറിഞ്ഞിട്ട് പത്തു വര്ഷമായല്ലേ??”

“ഏയ്‌ അങ്ങനെ പറയാൻ പറ്റില്ല.. കാശ് കൊടുത്താ കിട്ടാത്ത ചായ ഉണ്ടോ??”

“പക്ഷെ സ്നേഹത്തോടെ നൽകുന്ന ചായ പോലെ ആസ്വാദ്യമാണോ പണം കൊടുത്ത് വിലക്ക് വാങ്ങുന്നത്??”

“പക്ഷെ എന്റെ കാര്യം പരിതാപകരം ആയിരുന്നു പെണ്ണേ.. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ അന്ന് മുതൽ തുടങ്ങിയ തല്ലും വഴക്കും ആണ്.. കാശ് കൊടുത്തു ഇത്തിരി നേരത്തേക്ക് വാങ്ങുന്ന സുഖവും സ്നേഹവും പോലും ഭാര്യയീന്ന് കിട്ടിയില്ല..”

“എല്ലാ സുഖവും തരാനാ ഞാനും കാത്തിരിക്കുന്നെ മാഷേ..”

അവളെങ്ങനെ പറഞ്ഞു പ്രണയാതുരമായ അയാളുടെ കൈക്ക് മുകളിൽ തന്റെ കൈ ചേർത്തു..

“ഒക്കെ മടുത്തുടോ.. ഒതുങ്ങി കൂടേണ്ട സമയമായിന്ന് തോന്നുന്നു.. ഇയാൾ പറഞ്ഞ പോലെ ഈ സ്നേഹം എന്നും തരുമെങ്കിൽ, പ്രായം ഒരു അളവുകോൽ ആക്കണോ??”

“ഞാനും തയ്യാറാ.. പക്ഷെ നമുക്കത് ആ ദിവസം തീർന്നിട്ട് സംസാരിക്കാം.. അതൊക്കെ പോട്ടെ ഇയാൾ വല്യ റൊമാന്റിക് ആണല്ലോ.. ആരെയും പ്രേമിച്ചിട്ടൊന്നും ഇല്ലേ??”

ഇല്ല എന്ന് പറയാൻ വന്നെങ്കിലും അവളുടെ പ്രണയപൂർവമുള്ള നോട്ടം കണ്ടു അയാൾ നിഷേധിച്ചില്ല…

“ഉണ്ടായിരുനെടോ.. ഒരു പാലക്കാട്കാരി കൊച്ചിനോട്… പക്ഷെ അത് അച്ഛനോട് പറയാൻ ചെല്ലുമ്പോ അച്ഛന് അറ്റാക്ക് വന്നു ഹോസ്പിറ്റലിൽ അഡ്മിറ്റ്‌ ആണ്.. ആശുപത്രികിടക്കയിൽ വച്ച് അച്ഛൻ കൂട്ടുകാരന്റെ മകളെ കെട്ടാൻ പറഞ്ഞപ്പോ അത് അനുസരിക്കേണ്ടി വന്നു..”

മനസ്സിൽ തികട്ടി വന്ന വിങ്ങൽ ഒളിപ്പിച്ചു അവൾ അയാൾക്ക് മുഖം നൽകാതെ ചോദിച്ചു

“എറണാകുളംകാരന് പാലക്കാട് പോയോ പ്രേമിക്കാൻ…”

“അതൊക്കെ കോളേജ് ടൈമിലാ.. ഒരേ കോളേജിൽ പഠിച്ചപ്പോൾ….”

“എന്തൊക്കെ ആയാലും അങ്ങനെ ഒരു കിളുന്ത് പെണ്ണിനെ കൂടി ഉപ്പ് നോക്കി അല്ലേ തെമ്മാടി??”

തന്റെ കണ്ണുകൾ തന്നെ ചതിക്കും എന്ന് മനസിലായ അവൾ അയാൾക്ക് മുഖം കൊടുക്കാതെ എണീറ്റു പുഴയുടെ വശത്തുള്ള കൈവരിയിൽ കൈകൾ ഊന്നി പുഴയിലേക്ക് നോക്കി.

“ഏയ്‌,, അന്നൊക്കെ ഞാൻ മാന്യനല്ലേ.. ഒന്ന് തൊട്ടുപോലും ഉപദ്രവിച്ചിട്ടില്ല ആ കുട്ടിയെ..”

തന്റെ നേരെ വരുന്ന പെരും നുണ കേട്ടിട്ടും മനസിലാവാത്ത പോലെ അവൾ മറുപടി നൽകി..

“എന്നിട്ട് എവിടെ ഉണ്ട് ഈ കക്ഷി ഇപ്പോൾ??”

“അറിയില്ല.. അന്വേഷിച്ചില്ല…”

അപ്പോളേക്കും കപ്പ്‌ എടുക്കാൻ ചെപ്പി വന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ദേവി തിരിഞ്ഞു അയാളോട് പറഞ്ഞു..

“അതേ.. ഇന്നത്തെപോലെ എന്നും വരല്ലേട്ടോ ഇങ്ങോട്ട്.. ആൾക്കാരെ കൊണ്ടു ഓരോന്ന് പറയിക്കാൻ വയ്യ.. ഇനി ഇയാൾ നമ്മുടേത് മാത്രമായ ദിവസം വന്നാൽ മതി..”

അല്പം മടിയോടെ എങ്കിലും അയാൾ പോകാൻ എണീറ്റപ്പോൾ അവൾ പുറകിൽ നിന്ന് വിളിച്ചു..

“എന്താണ് പ്രിയം??”

കാര്യം മനസിലാവാതെ മുഖം ചുളിച്ച അയാളെ നോക്കി അവൾ കുസൃതി നോട്ടം എറിഞ്ഞു ഒരു നിമിഷം നിന്നു .. പിന്നെ തുടർന്നു..

“ഐ മീൻ.. വിസ്കി, ബ്രാണ്ടി…”

അയാൾ തിരിച്ച് നടന്നു അവൾക്ക് അരികിൽ ചേർന്നു.. ഒരു കൈ അവളുടെ അരക്കെട്ടിൽ ചുറ്റി.. മറുകൈ അവളുടെ കീഴ്ച്ചുണ്ട് അകറ്റി ഉള്ളിൽ കടത്തി..

“ഇതിനോളം ലഹരി തരാൻ കഴിയുന്ന മദ്യം ഇതുവരെ കണ്ടുപിടിച്ചിട്ടില്ല പെണ്ണേ… ബട്ട് യുവർ ചോയ്സ്…”

“എങ്കിൽ കോണിയാക് തന്നെ ആവാം.. Louis XIII എന്നൊരു വെരി റെയർ ബ്രാൻഡ് ഉണ്ട്.. ഞാൻ ഫ്രാൻസിലെ സ്റുഡവാർട്ട് നിന്നു നേരിട്ട് വാങ്ങി കാലങ്ങളായി കാത്തുസൂക്ഷിച്ചത് നിനക്കായ് വിരുന്നേകാം…”

“കാലങ്ങളായി തുറക്കാത്ത ഈ ആവനാഴി എനിക്കായി തുറക്കുന്നതിലും വലുതല്ല പെണ്ണേ ഒന്നും… എങ്കിലും ഞാനും കാത്തിരിക്കാം ഈ ലഹരിക്കൊപ്പം അതും..”

അവളുടെ അരക്കെട്ടിലൊന്ന് ഞെരടി കൊണ്ടയാൾ കൈ എടുത്തപ്പോൾ തനിക്ക് തന്നെ സംഭവിക്കുന്ന മാറ്റങ്ങളോർത്തു ദേവി അത്ഭുതപ്പെട്ടു.. അയാൾ അകന്ന് പോയി കഴിഞ്ഞും അവളയാൾ പോയ വഴി നോക്കി ഒട്ടുനേരം നിന്നു.

തുടർന്നുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ നഷ്ടപ്പെട്ടു പോയതെന്തോ തിരിച്ചു കിട്ടിയത് പോലുള്ള സന്തോഷം പലപ്പോഴും ദേവിയിൽ കാണാനായി.. അതേ പോലെ തന്നെ ആകാരണമായി അവർ അസ്വസ്ഥ ആകുന്നുമുണ്ട്..

അയാളവളെ കാണാൻ വന്നില്ലെങ്കിൽ കൂടി എന്നും രാവിലെ യോഗാ സെന്ററിൽ വച്ചു അവർ തമ്മിൽ കാണും.. അവരുടെ മിഴികൾ പറയുന്ന അനുരാഗം പലപ്പോളും മറ്റുള്ളവരുടെ കണ്ണിലും പെട്ടെങ്കിലും യുവമിഥുനങ്ങൾ പോലെ പാറി നടക്കാൻ വെമ്പുന്ന രണ്ടു മനസ്സുകൾക്കും അതൊന്നും പ്രശ്നമേയായില്ല..

പക്ഷെ അപ്പോളേക്കും അവരുടെ ദിനങ്ങൾ രാവിലെ പരസ്പരം കാണാൻ ഉള്ള അവസരവും പിന്നെ അടുത്ത അവസരത്തിന് വേണ്ടിയുള്ള കാത്തിരിപ്പും ആയി മാറി..

കുറെ ഒക്കേ പഴയ കഥകൾ അറിയാവുന്ന അലീന ഒടുവിൽ ദേവിയോട് ചോദിക്കുക തന്നെ ചെയ്തു..

ജോലിയുടെ തിരക്കൊന്നും ഇല്ലാത്തപ്പോൾ അവൾ മമ്മയുടെ അടുത്തു സൊറ പറഞ്ഞിരിക്കാൻ വരുന്ന ശീലമുണ്ട്.. അങ്ങനെ ഓണത്തിന് നാല് നാൾ മുൻപുള്ള ഒരു ദിവസം ലിവിങ് റൂമിലെ സെറ്റിയിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ അവൾ ധൈര്യം സംഭരിച്ചു ചോദിച്ചു

“മമ്മാ, പണ്ട് അയാൾ മമ്മയെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയപ്പോൾ മമ്മ കുറെ ബുദ്ധിമുട്ടി എന്നൊക്കെ കേട്ടിട്ടുണ്ടല്ലോ.. എന്നിട്ടും എന്തിനാ മമ്മ ഇപ്പോൾ അയാളുടെ പുറകെ പോവുന്നെ??”

“അതാണ് പെണ്ണേ പ്രണയം… നമ്മുടെ വില്ലക്ക് പുറകിൽ ഒഴുകുന്ന പുഴ വറ്റിയാലും വരളാതെ ഒഴുകും അത്.. ”

“ശരിക്കും ഇപ്പോ മമ്മ അയാളെ പ്രേമിക്കുന്നോ??”

“മം.. ശരിക്കും… ഇപ്പൊ മാത്രമല്ല ഈ കഴിഞ്ഞ ഇരുപത്തി അഞ്ചിലധികം വർഷമായി.. ”

അവരുടെ മുഖത്തു വിരിഞ്ഞ നാണം അത് സത്യമാണെന്ന് വിളിച്ചോതുന്നുണ്ടായിരുന്നു..

“അയാൾക്കും ഇഷ്ടമാണേൽ മമ്മയ്ക്ക് അയാളെ കല്യാണം കഴിച്ചൂടെ??”

“എന്തു വേണമെന്ന് ആലോചിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കാണ് ഞാൻ.. ജീവിതം കൊടുക്കാനും എടുക്കാനും നന്നായി ആലോചിക്കണം..”

താത്വ ജ്ഞാനി പോലുള്ള അവളുടെ മറുപടി അലീനയെ അല്പം ആശങ്കയിൽ ആഴ്ത്തി.

“എന്താ മമ്മ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ പറയുന്നേ??”

“എനിക്ക് തന്നെ അറിയില്ല കൊച്ചെ എന്താ ചെയ്യേണ്ടതെന്ന്.. ഒന്ന് ചോദിച്ചോട്ടെ?? ഞാൻ എന്തു തീരുമാനിച്ചാലും ഒപ്പം ഉണ്ടാവോ നീ..”

ഒരു അഭ്യർത്ഥനയോടെ ദേവി അലീനയെ നോക്കി..

“അറിഞ്ഞൂടെ മമ്മക്ക് എന്നേ?? ഉറപ്പായും ഉണ്ടാവും മമ്മാ… ഇനി അയാളെ കൊല്ലണം എന്ന് പറഞ്ഞാൽ പോലും ഞാൻ ചെയ്യും..”

ദേവി മറുപടി നൽകാതെ അവളുടെ മൂർദ്ധാവിൽ ചുംബിച്ചു..

“എനിക്കീ സ്നേഹം മാത്രം മതി എന്നും… എന്റെ കുറുമ്പത്തി മമ്മയുടെ സ്നേഹം…”

“എന്നാലേ എന്റെ മോള് അതൊക്കെ വിട്ടുകള.. ഞാൻ ബാക്കി പരിപാടികൾ ആലോചിച്ചിട്ട് രാത്രി വിളിക്കാം..”

“എന്നാ ഞാൻ പോണൂട്ടോ..”

അവൾ പോകാനിറങ്ങി എങ്കിലും ദേവി അവളെ വിളിച്ചു..

“അലീനേ!”

“ന്താ മമ്മേ.”

“മോൾക്കെന്നോട് ദേഷ്യം തോന്നുന്നോ??”

“എന്തിനാ മമ്മേ അങ്ങനെ ഒക്കെ ചിന്തിക്കണേ??”

“ഏയ്‌ എന്തോ… എന്നേ മമ്മാ എന്നു ഇത്രേം കാലം വിളിച്ചിട്ട് ഈ മൂക്കിൽ പല്ല് വരുന്ന സമയത്ത് അഴിഞ്ഞാടി നടക്കാണ് ഞാൻ എന്ന് തോന്നുന്നോ??”

“ഞാൻ മമ്മാ എന്ന് വിളിച്ചത് അമ്മയായി കണ്ടോണ്ട് തന്നെയാ.. അയാളോടൊത്ത് മമ്മ സന്തോഷിക്കുമെങ്കിൽ അതാ എന്റേം ഏറ്റവും വലിയ ഇഷ്ടം.. കെട്ടോ കുറുമ്പത്തീ..”

അവൾ ദേവിയുടെ അടുത്തു ചെന്നു സെറ്റിയിൽ ഇരുന്നു അവരുടെ മൂക്കിൽ പിച്ചികൊണ്ട് തുടർന്നു..

“പിന്നെ അതിനും മാത്രം പ്രായം ആയെന്ന് ആരാ പറഞ്ഞെ?? ഇപ്പോളും കണ്ടാൽ 35. അതിൽ കൂടുതൽ പറയില്ല… എല്ലാർക്കും അസൂയ ആണ് എങ്ങനെ മൈന്റൈൻ ചെയ്യുന്നു ഈ സ്ട്രക്ച്ചർ എന്ന്…”

“കണ്ണ് ഇടല്ലേ പെണ്ണേ..”

“ഓ ഇല്ലേ.. എന്നാ ഞാൻ പോട്ടെ..”

“എടാ,,”

“എന്തു പറ്റി മമ്മാ..”

“നിനക്ക് പോണോ പെണ്ണേ.. എനിക്കൊരു കൂട്ട് വേണംന്ന് തോന്നാ.. ഒരു പേടി പോലെ..”

“അയ്യേ മമ്മാ ഇത്രേം നേർവസ് ആവുന്നോ?? എന്നാ സാരല്യട്ടോ.. ഞാൻ പോയി ഫ്രഷ് ആയി വരാം.. ഡ്രസ്സ്‌ ഇല്ലാത്തോണ്ടാ.. ചെപ്പി ഉണ്ടല്ലോ അത് വരെ..”

“ഞാൻ ഒരു ദിവസത്തേക്ക് അല്ല മോളെ പറഞ്ഞെ..”

“മമ്മാ, നമ്മൾ സംസാരിച്ചതാ കൊറേ വട്ടം.. കൊക്കിലൊതുങ്ങുന്നതേ കൊത്താവൂ.. നല്ല ബോധ്യമുണ്ട് ഞാൻ ആരാണെന്ന്..”

“പ്ലീസ് അലീനാ… നിനക്ക് വേണ്ടി അല്ല എനിക്ക് വേണ്ടി.. അറ്റ്ലീസ്റ്റ് ഓണം കഴിയുന്നത് വരെ എങ്കിലും..”

എന്തോ അലീനക്ക് അവരുടെ റിക്വസ്റ്റ് തള്ളിക്കളയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല..

“ശരി മമ്മാ.. ഞാൻ പോയിട്ട് വരാട്ടോ.. ഓണം വരെ മമ്മയോടൊപ്പം ഉണ്ടാവും ഞാൻ.. അത് കഴിഞ്ഞു പുതിയ അവകാശി വരാൻ പോവല്ലേ?? ”

പെട്ടെന്ന് ദേവി അവളെ പിടിച്ചു നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചപ്പോൾ അത്ഭുതവും സന്തോഷവും കൊണ്ടു ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി..

ലവ് ഡെയിലിന്റെ സ്റ്റാഫ് ബസിൽ വിടാതെ അവളെ കുമാരന്റെ കൂടെയാണ് ഡ്രസ്സ്‌ എടുക്കാൻ അയച്ചത്..

ഹോസ്റ്റലിൽ പോയി അത്യാവശ്യം ഡ്രസ്സ്‌ ഓക്കേ എടുത്തു തിരിച്ചു വന്ന അലീന കാണുന്നത് ഒരു കസവുസാരി കയ്യിൽ പിടിച്ചിരിക്കുന്ന ദേവിയെയാണ്..

“ഇതാർക്കാ മമ്മാ.. എനിക്കാണോ??”

അങ്ങനെ ചോദിക്കാൻ കാരണവുമുണ്ട്.. ഓണവുമായി ബന്ധപെട്ടു ഒരാഘോഷത്തിലും ഇതുവരെ അവർ പങ്കെടുത്തു അലീന കണ്ടിട്ടില്ല.. സാരി ഉടുക്കുന്നതും ഇതുവരെ കാണാനായിട്ടില്ല..

“എന്തെ എനിക്ക് സാരി ഉടുത്താൽ ഉറക്കില്ലേ??”

“ശരിക്കും??”

ദേവിയുടെ പിറകിലൂടെ ചെന്നു അവരുടെ കഴുത്തിലൂടെ കൈ ചുറ്റി ആ തോളിൽ തല ചേർത്താണ് അലീന ചോദിച്ചത്..

“അതേടോ.. ഈ തിരുവോണതിന് ഞാനും കൂടാമെടോ..”

അലീനയെയും ചേർത്തുപിടിച്ചു പിറകിലെ പുഴക്കരയിൽ ഗ്രാനൈറ്റ് പാളി പതിച്ച പടിക്കെട്ടിൽ ചെന്നിരുന്നു ദേവി..

“അങ്ങനെ വിരഹദുഃഖം മാറി എന്റെ മമ്മക്ക്‌ അല്ലേ?”

“മം.. ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു പെണ്ണേ.. ”

അലീനയുടെ മടിയിൽ തല ചായ്ച്ചു ആ മുഖത്ത് നോക്കാതെ പുഴയിലേക്ക് നോക്കി ആണവർ പറഞ്ഞത്.. പക്ഷെ എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അലീനയിൽ നിന്നും ഒളിപ്പിക്കാൻ കഴിയാതെ ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീർ ആ മിഴികളിൽ നിന്നുതിർന്ന് വീണു..

“മമ്മാ എന്തിനാ കരയുന്നെ?? സന്തോഷിക്കല്ലേ വേണ്ടേ??”

“ഏയ്‌, അതൊന്നും സാരല്യ പെണ്ണേ.. ഇത്രയേറെ കാലം കാത്തിരുന്നത് അയാൾക്ക് വേണ്ടി ആണ്.. പെട്ടെന്ന് കണ്മുന്നിൽ വന്നപ്പോൾ എന്തോ പോലെ… എന്തായാലും തിരുവോണദിവസം.. അന്ന് വരെയെ കാക്കേണ്ടി വരൂ..”

ദേവിയുടെ കണ്ണുകൾ ആ കണ്ണുനീരിന്റെ നനവിനിടയിലും തിളങ്ങി അത് വരെ ആരും കാണാത്ത ഭാവത്തിൽ

“മമ്മാ എനിക്ക് പേടിയാവുന്നു.. മാമ്മയുടെ കണ്ണിൽ ഇപ്പൊ പ്രണയമല്ലലോ..”

“ഏയ്‌ മോള് പേടിക്കണ്ടാട്ടോ… ഒരു ഓണദിവസം കാരണം നഷ്ടപെട്ടത് രണ്ടു ജീവനും ഒരു ജീവിതവും ആണ്.. അത് ഒരുനിമിഷം ആലോചിച് പോയതാ.. അത് വിട്.. ഈ വട്ടം ഓണം അടിപൊളി ആകണം..”

“മമ്മാ, എന്താ മമ്മയുടെ മനസിൽ??”

“നല്ല തണുപ്പ് പെണ്ണേ.. നമുക്ക് അകത്തേക്ക് പോകാം..”

ആ ചോദ്യത്തിന് മറുപടി നൽകാതെ ദേവി എണീറ്റു.. പിറകെ അലീനയും..

ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോൾ ചർച്ച മുഴുവൻ ഓണാഘോഷത്തെ കുറിച്ച് ആയിരുന്നു..

കോൺഫറൻസ് ഹോളിൽ സദ്യക്കും മെയിൻ എന്ടറൻസിന് മുൻപിൽ വലിയൊരു പൂക്കളത്തിനും തീരുമാനമായി.. കൂടാതെ തിരുവോണദിനം ഉച്ച കഴിഞ്ഞു ഓണാഘോഷത്തോട് അനുബന്ധിച്ചുള്ള വൈകിട്ട് വരെ നീളുന്ന കലാപരിപാടികളും..

ഉത്രാടദിവസം രാവിലെ ചെറിയൊരു പൂക്കളം ഇട്ട ശേഷം തുടങ്ങി ഓണസദ്യ ചമക്കൽ.. എല്ലാ ഓഫീസുകൾക്കും അവധി നൽകി ഓഫിസ് സ്റ്റാഫ് എല്ലാവരും കൂടെ ആണ് പാചകം.. എല്ലാത്തിനും നേതൃത്വം നൽകി അലീനയും ഉണ്ട്..

പക്ഷെ എല്ലാവരെയും അതിശയപ്പെടുത്തി പത്തുമണിയോടെ ദേവിയുടെ വരവ്.. ഇത് വരെ ഒരൊറ്റ ഓണത്തിന് പോലും ആഘോഷങ്ങൾക്ക് നിൽക്കാത്ത അവരുടെ വരവ് അലീനയെ ഒഴികെ എല്ലാവരെയും തെല്ലു അത്ഭുതപ്പെടുത്തി.

അതിലും അത്ഭുതമായി അവരുടെ വേഷം.. എന്നും മോഡേൺ ഡ്രസ്സ്‌ ധരിക്കാറുള്ള അവർ അന്ന് നാടൻ കസവു സാരിയിൽ കൂടുതൽ ശോഭിച്ചു.

ഇളം നീല കരയുള്ള കസവു സാരിയും മാച്ചിങ് ബ്ലൗസും ഇട്ട് നന്നായി ഒരുങ്ങി വന്ന അവരെ കണ്ട എല്ലാവരും അത്ഭുതത്തോടെ ഗുഡ്മോണിങ് വിഷ് ചെയ്തു..

നേർത്ത പുഞ്ചിരിയോടെ കൈ കൊണ്ടു അഭിവാദനം തിരിച്ചു നൽകി അവർ അലീനയോടൊപ്പം ചേർന്നു..

പക്ഷെ ദേവിയെ പോലും അത്ഭുതപ്പെടുത്തി, ഇതിനിടയിൽ ഇട്ടിച്ചന്റെ എൻട്രി.. അതും നീല കരയുള്ള മുണ്ടും ഇളം നീല ഷർട്ടും ധരിച്ചു..

പുതിയ താമസക്കാരൻ ആയത്കൊണ്ട് കൂടുതൽ സ്റ്റാഫിനും പരിജയം ഇല്ലാതെ മാറി നിന്നപ്പോൾ അലീന വേഗം അയാളെ ക്ഷണിച്ചു ദേവിക്ക് അരികിലേക്ക് കൊണ്ടു പോയി..

അലീനയുടെ മുൻപിൽ വച്ച് അയാളെ കണ്ടപ്പോൾ ദേവി വീണ്ടും നേർവസ് ആയി.. നേരെ അയാളെ നോക്കാൻ മടിച്ച അവർ തല കുനിച്ചെങ്കിലും ഇടയ്ക്കിടെ അല്പം മുഖമുയർത്തി അയാൾക്ക് നേരെ കള്ളനോട്ടം എറിഞ്ഞു..

പക്ഷെ അവരെ മാത്രം ശ്രദ്ധിച്ചു നിന്ന അലീന അത് കണ്ടുപിടിച്ചു..

“എന്താണെന്ന് നോക്കു.. ഇപ്പോളും മധുര പതിനേട്ടാന്നാ വിചാരം രണ്ടാളുടേം.. നാണം കണ്ടില്ലേ..”

ദേവിയുടെ മുഖം ഒന്നുകൂടി കുനിഞ്ഞു.

“ദേ, ഞാനൊരു അര മണിക്കൂർ തരാം രണ്ടാൾക്കും.. അപ്പോളേക്കും രണ്ടാളും കൂടെ ഭാവി പരിപാടി തീരുമാനിക്ക്..”

അലീന അവർക്ക് രണ്ടാൾക്കുമായി കോൺഫറൻസ് ഹോളിനു വശത്തായ് അവർക്ക് രണ്ടു കസേരകൾ ഇട്ടു നൽകി..

അലീന അകന്നുപോയതും അയാൾ അവളോട് അടുത്തേക്ക് അല്പം കൂടി ചെയർ നീക്കിയിട്ടു.

“എന്നോട് ഈ വേഷമൊക്കെ ധരിച്ചു വരാൻ പറഞ്ഞിട്ട് ഇയാളെന്താ മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്നെ??”

“ഞാൻ പറഞ്ഞെന്നോ എപ്പോ??”

“ഇയാളല്ലേ അലീനയോട് പറഞ്ഞു വിട്ടേ ഇളം നീല മുണ്ടും ഷർട്ടും ധരിച്ചു വരാൻ.. ഇയാളും ഇതെ കളർ തന്നെ ആണല്ലോ..”

“അത് സത്യത്തീ.. അലീന ആണ്.. അവളാണ്..”

സത്യത്തിൽ അലീന തന്നെയാണ് രണ്ടാളും ആ വേഷം ധരിക്കാൻ കാരണം.. പക്ഷെ എന്തോ കൂടുതൽ പറയാതെ ദേവി നിറുത്തി അയാളെ നോക്കി..

“ഏയ്‌, ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ??”

ദേവി അയാളെ ചോദ്യഭാവത്തിൽ നോക്കി..

“Shall we be together?? നാളേക്ക് മാത്രമല്ല എന്നത്തേക്കും?”

“എന്നിട്ട് എന്തിനാ പണ്ടാ പാലക്കാടൻ കൊച്ചിനെ പറ്റിച്ചത് പോലെ പറ്റിച്ചു പോവാനാണോ?? ഞാൻ ഇപ്പോളും വിശ്വസിച്ചിട്ടില്ലട്ടോ ഇയാൾ അന്ന് മാന്യനാണ്, ആ കുട്ടിയെ ഒന്നും ചെയ്തിറ്റില്ല എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞത്..”

അയാൾ അല്പം പരുങ്ങുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഒരു കള്ള ചിരിയോടെ അവൾ തുടർന്നു..

“അങ്ങനെ എന്നെയും വിട്ടു പോവാൻ ശ്രമിച്ചാൽ പോലും ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ലാട്ടോ ഇനി…ഇനി എങ്ങോട്ട് പോവാനും ഞാനും സമ്മതിച്ച് അയക്കണം”

അയാൾ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവളോട് അല്പം കൂടെ ചേർന്നു അവളെ ചേർത്തുപിടിച്ചു..

അല്പം മാറി എങ്കിലും ഇടക്കിടെ അവരെ ശ്രദ്ധിച്ചു നിന്ന അലീന അത് കണ്ടതും അടുത്ത് വന്നു…

“എന്തായി സാറന്മാർ തീരുമാനിച്ചോ??”

തലകുനിച്ചു ഇരുന്ന ദേവിയെ അത്ഭുദപ്പെടുത്തി അയാളുടെ വാക്കുകൾ..

“ഓണാവധി കഴിഞ്ഞുള്ള പറ്റിയ ആദ്യദിവസം തന്നെ ഞാനും ദേവിയും ഒന്നാവും…”

അത് കേട്ട ദേവിയുടെ കണ്ണിൽ നിന്നൊരു തുള്ളി അടർന്നു വീണു..

പക്ഷെ അവളെ തന്നെ ഉറ്റു നോക്കിയ അലീനക്ക് അവളിൽ കാണാനായത് പ്രണയത്തിനും അപ്പുറം എന്തോ വികാരം കൊണ്ടാ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങുന്നതാണ്..

തെല്ലൊരു സംശയം അവളിൽ ഉദിച്ചെങ്കിലും അയാളുടെ മുൻപിൽ വച്ചവൾക്ക് അത് ചോദിക്കാനായില്ല..

ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ചു നിന്ന അവൾ പോയി കുറച്ചു നേരം കൂടി അവർക്കൊരുമിച്ചിരിക്കാൻ അവസരം നൽകി..

അലീന പിന്നെ തിരിച്ചു ചെന്നത് തിരുവോണത്തിന് തയ്യാറാക്കാൻ കരുതിയതിൽ നിന്ന് കുറച്ചെടുത്തു തയ്യാറാക്കിയ പായസം അവർക്ക് നൽകിയാണ്… അവരിരുവരും ഒരുമിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചതിന്റെ സന്തോഷത്തിൽ നൽകിയ പായസം രുചിച്ച ദേവി പോകാൻ എഴുനേറ്റു..

“മമ്മ പോവാണോ??”

ഇതിനിടെ എന്തു പറ്റി എന്ന് മനസിലാവാതെ അലീന കൺഫ്യുസ്ഡ് ആയാണ് ചോദിച്ചത്..

“എന്തെ മോളൂ കൂടെ പോരുന്നോ??”

ദേവി അവളുടെ സാന്നിധ്യം ആഗ്രഹിക്കുന്നു എന്നവൾക്ക് മനസിലായി

“ഒരു മിനിറ്റ് മമ്മാ..”

അവൾ അയാൾക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു ആംഗ്യം കാട്ടി എന്ത്‌ പറ്റി എന്ന് ചോദിച്ചെങ്കിലും ഒന്നുമറിയില്ല എന്ന ഭാവത്തിൽ അയാൾ കൈ മലർത്തി..

സദ്യ ഒരുക്കുന്നിടത്തേക്ക് ഓടി ആവശ്യമായ നിർദ്ദേശങ്ങൾ നൽകിയ ശേഷം ദേവിയുടെ കൈവിരലിൽ പിടിച്ചു കളിയായി പറഞ്ഞു..

“പോവാം സുന്ദരികുട്ടീ..”

“ടീ, എന്തിനാ നീ എന്നെകൊണ്ട് നീലകസവു തന്നെ ചുറ്റിച്ചേ എന്ന്??”

“അതു ചുമ്മാ എനിക്ക് തോന്നി.. നല്ല രസായിരുന്നുലോ കാണാൻ..”

അപ്പോളേക്കും ദേവി അവളുടെ ചെവിയിൽ പിടിച്ചു തിരുമ്മി..

“ആ, വേദനിക്കുന്നു മമ്മാ”

“എന്നിട്ട് അയാളോട് പറഞ്ഞുലെ ഞാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു നീല ഡ്രസ്സ്‌ ധരിക്കാൻ എന്ന്..”

“അത് പിന്നെ മമ്മാ നിങ്ങ എന്തായാലും ഇങ്ങനെയേ തീരുമാനിക്കൂ എന്നെനിക്ക് ഉറപ്പാരുന്നു.. അതോണ്ട്…”

“നീ എന്തറിഞ്ഞിട്ടാ കുട്ടീ…”

“അപ്പോൾ നിങ്ങൾ കല്യാണം കഴിക്കാൻ പോവാണെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട്??”

“തിരുവോണം കഴിഞ്ഞുള്ള വർക്കിങ് ഡേ അല്ലേ.. അത് ആവട്ടേ..”

“മമ്മാ.. ഇനി അന്ന് അയാൾ ചെയ്‌തെന്ന് പറഞ്ഞത് പോലെ അന്ന് മമ്മ നോ പറയോ??”

“ഏയ്‌.. നെവർ.. ഓണം കഴിഞ്ഞുള്ള വർക്കിങ് ഡേ യിൽ അയാൾ കല്യാണരജിസ്റ്ററിൽ ഒപ്പിട്ടാൽ ഞാനും ഇടും അതിനടുത്തുള്ള കളത്തിൽ…”

“ഈ വട്ടം എന്തായാലും അയാൾ ഒപ്പിടും..”

“നീ അത് വിടു കുട്ടീ….”

“ഓ.. എന്നാലും ഞാൻ എന്താ വിളിക്കാ അയാളെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞാ..അത് പോട്ടേ, മമ്മ എന്താ വിളിക്കാ..”

അലീനയുടെ ചെവിയിൽ കിട്ടിയ തൊലി പറിച്ചെടുക്കുന്ന നുള്ള് കൊണ്ടു ദേവി മറുപടി പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ വേദന കൊണ്ടു ഞീളി.

“എല്ലാം ആലോചിക്കാൻ ഇനീം സമയണ്ട്.. ഇപ്പോ എന്റെ കുട്ടി അതൊന്നും ആലോചിച്ചു തല പുണ്ണാക്കേണ്ട..”

വില്ലയിലേക്ക് കയറിയ ദേവി അസ്വസ്ഥ ആണെന്ന് കണ്ട അലീന കുറെയേറെ നേരം അവിടെ തുടർന്നു.. പുറത്തെങ്ങോ പോയ ചെപ്പി വന്നതിന് ശേഷമാണ് അവൾ തിരിച്ചു പോയത്..

അന്ന് രാത്രി ഉറങ്ങാനായില്ല ദേവിക്ക്.. അടുത്ത ദിവസം തിരുവോണം.. ഇരുപത്തി നാല് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം അവളുടെ ജീവിതത്തിൽ അതേ പുരുഷൻ വീണ്ടും.. പക്ഷെ അന്നത്തെ അന്നത്തെ ഒന്നിനും കഴിയാത്ത പാർവതിയിൽ നിന്നും താൻ വളരെ വളർന്നു എന്ന് അവൾക്ക് തന്നെ തോന്നി..

മറുഭാഗത്ത് ഇട്ടിച്ചനും ഉറക്കമില്ലാത്ത രാത്രി തന്നെ ആയിരുന്നു അന്ന്..

പിറ്റേന്ന് വളരെ വലിയൊരു പൂക്കളം തന്നെ ലവ് ഡെയിലിന്റെ മുൻപിൽ ഒരുക്കി.. എല്ലാത്തിലും ദേവിയുടെ നേരിട്ടുള്ള സാന്നിധ്യം പലരിലും അതിശയം ജനിപ്പിച്ചു..

രാവിലെ പതിനൊന്നരയോടെ തന്നെ സദ്യക്ക് ഇരുന്നപ്പോൾ ദേവിക്ക് അടുത്തു തന്നെ അയാൾക്കും ഇല ഇട്ട് നൽകാൻ അലീന പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചു..

“ഇന്നാണുട്ടോ പത്താം ദിവസം..”

അയാൾക്കറിയാമായിരുന്നു അവൾ മറന്നുകാണില്ല എന്ന്. എങ്കിലും അയാളത് ഒന്നുകൂടി ഓർമിപ്പിച്ചു..

“ഓർമ ഉണ്ട് മാഷേ..”

“ഇയാളെ കുറിച്ച് ഓർത്തു എനിക്ക് ഉറക്കം വന്നില്ല…”

“ഞാനും.. ഉറങ്ങാതെ കാത്തിരുന്നു..”

“ശരിക്കും?? അത്രക്ക് ആഗ്രഹിച്ചോ??”

“മാഷ് കരുതുന്നതിലും വളരെ അധികം..”

“എന്നിട്ട് എപ്പോളാ.. രാത്രിയാണോ പോര്? പറഞ്ഞോളൂ”

“ഇനിയും രാത്രി വരെ കാക്കണോ??? രണ്ടു മണിക്ക് ഓണത്തിന്റെ കലാപരിപാടികൾ തുടങ്ങും… അല്പം കഴിഞ്ഞു മൂന്നുമണിയോടെ ഞാൻ തിരിച്ചു പോകും അത് കഴിഞ്ഞു വന്നാൽ മതി ഇയാളു..”

“ശരിക്കും എനിക്കിത് വിശ്വസിക്കാവോ??”

“അന്ന് ഇയാളുടെ കൈകൾ എന്റെ മാറിലൂടെ ഇഴഞ്ഞു നടന്നിട്ടും തടയാതിരുന്ന എന്നേ ഇനിയും വിശ്വാസമില്ലേ??”

“അതല്ല ദേവീ… ഈ പ്രായത്തിലും എന്നേ കാത്തിരിക്കാൻ ഒരാൾ എന്ന് പറയുമ്പോൾ വിശ്വസിക്കാൻ മനസ്സ് അനുവദിക്കുന്നില്ല..”

“എനിക്കും വയസ്സ് പതിനെട്ടല്ല മാഷേ..”

അപ്പോളും വെറുതെ വിരൽ ചോറിൽ ഇട്ട് ഇളക്കികൊണ്ടിരിക്കുന്ന ദേവിക്ക് അരികിൽ വന്നു അലീന കളിയാക്കി..

“അതേ ഇത് നിങ്ങളുടെ കല്യാണ സദ്യ അല്ല… മര്യാദക്ക് ശരിക്കും കഴിച്ചു തീർത്തെ.. അല്ലാതെ ഇവിടെ നിന്നും എണീക്കാം എന്ന് കരുതണ്ട മമ്മ..”

പിന്നെ വേഗം കഴിച്ചു എണീറ്റ ദേവി വില്ലയിലേക്ക് തിരിച്ചു ചെന്നു ചെപ്പി കൊണ്ടുവന്ന എന്തോ പച്ചില മരുന്ന് കുടിച്ച് അല്പം വിശ്രമിച്ചു..

അലീന വിളിക്കുമ്പോളാണ് ചെറുമയക്കത്തിൽ നിന്നവർ എണീക്കുന്നത്.. അലീനക്കൊപ്പം ഒണാഘോഷം നടക്കുന്നിടത്തേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ വടംവലി തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്..

പക്ഷെ അവിടെ നടക്കുന്ന പരിപാടികളിൽ ഒന്നിലും ശ്രദ്ധിക്കാതെ ദേവിയുടെ കണ്ണുകൾ അയാളെ തേടി അലഞ്ഞു..

ഉറിയടി മത്സരം തുടങ്ങിയപ്പോളേക്ക് മൂന്നരയായി.. അപ്പോളേക്കും ദേവിയുടെ ദീർഘവീക്ഷണം പോലെ കാർമേഘങ്ങൾ ആദിത്യഭഗവാനു മുകളിൽ ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു..

ഇനിയും അയാളെ കാണാതെ അസ്വസ്ഥമായ മനസോടെ ദേവി അലീനയെ വിളിച്ചു മഴക്ക് മുൻപ് വില്ലയിൽ റെസ്റ്റ് ചെയ്യാൻ പോവാണെന്നും എല്ലാം കഴിഞ്ഞു ചെപ്പിയെയും കൊണ്ടു വന്നാൽ മതി എന്നും പറഞ്ഞു ഏല്പിച്ചു തിരിച്ചു നടന്നു..

പക്ഷെ ദേവിക്ക്‌ അതിശയമായി അവരുടെ വില്ലയിൽ ആദ്യദിനം അവരോരുമിച്ച് ഇരുന്ന ചാരുബെഞ്ചിൽ അയാൾ ഉണ്ടായിരുന്നു അവളെയും കാത്തു..

അപ്പോളേക്കും തുള്ളിക്കൊരു കുടം കണക്കിന് എന്ന പോലെ മഴനീർ തുള്ളികൾ ഭൂമിയെ പുൽകാൻ തുടങ്ങി

ഇത്രയും നേരം അയാളെ കാണാതെ ഉത്കണ്ട ആയിരുന്നു ദേവീക്കെങ്കിൽ അയാളെ കണ്ടതും അതൊരു പരിഭ്രമമായി…

പക്ഷെ ഒരു നിമിഷനേരം കൊണ്ടത് മറച്ചു ഒരു പുഞ്ചിരി ചുണ്ടിൽ കരുതി അവൾ അയാൾക്ക് നേരെ നടന്നടുത്തു..

അയാൾക്ക് അരികിലേക്ക് എത്തുമ്പോളേക്ക് ഇരുപതിനാല് വർഷം മുൻപത്തെ ഓണദിവസത്തിന്റെ ആവർത്തനം പോലെ അവളുടെ നെറ്റിയിലെ കുങ്കുമം ഒളിച്ചു താഴോട്ടു ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങി..

“എത്ര നേരമായി ഞാൻ തിരയുന്നു ഇയാളെ?? എന്തെ അവിടെ വരാതിരുന്നേ??”

“അവിടെ നിന്നും ഒളിച്ചു പോരാൻ അവസരം ലഭിച്ചില്ലെങ്കിലോ.. മാത്രമല്ല അലീനക്ക് ഒക്കെ അറിയാം.. ഇനി രണ്ടാളെയും ഒരുമിച്ച് കാണാതെ ആയി സംശയം വരണ്ടാ എന്ന് കരുതി..”

“എങ്കിൽ വരൂ, നമുക്ക് അകത്തേക്ക് ഇരിക്കാം.. മഴ നനയണ്ടല്ലോ”

അയാൾക്ക് നേരെ അവൾ നീട്ടിയ കൈയിൽ പിടിച്ചു അതിന്റെ പുറകിൽ ചുംബിച്ചു അയാൾ എണീറ്റു അവൾക്ക് പുറകെ നടന്നു..

അകത്തു കയറി കതക് അടക്കുമ്പോളേക്കും അവളുടെ സാരിക്കിടയിലൂടെ നഗ്നമായ വയറിനു മുകളിലേക്ക് അയാളുടെ കൈകൾ ചുറ്റിയിരുന്നു..

“ഏയ് ആകെ വിയർത്തു ഞാൻ.. ഒന്നു കുളിച്ചു വന്നോട്ടെ..”

“ഒന്നും വേണ്ട ഈ വിയർപോടെ വേണം എനിക്കെന്റെ ദേവിയെ…”

“പ്ലീസ്.. വല്ലാത്ത ദുർഗന്ധം ആവും…”

“എനിക്ക് ഇഷ്ടമാണ് അതും..”

“അറ്റ്ലീസ്റ്റ് ടു ഡ്രിങ്ക്സ്??”

അങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ അയാളുടെ കൈ നിർബന്ധിച്ചു എടുത്തു മാറ്റി..

അയാളെ അവൾ ആനയിച്ചത് അവളുടെ കിടപ്പു മുറിയിലേക്കാണ്‌. ബെഡ് റൂമിൽ തന്നെ ഒരു കോർണറിൽ സെറ്റ് ചെയ്തിട്ടുള്ള ബാർ കൗണ്ടറിൽ നിന്നും അതിമനോഹരമായ ഒരു പളുങ്ക് കുപ്പി അവളെടുത്തു ഒപ്പം രണ്ടു ഗ്ലാസ്സും ഫ്രീസറിൽ നിന്നും ഐസ് ക്യൂബ്സും.. മറ്റൊരു ചെറിയ പളുങ്ക് കുപ്പിയിൽ തന്നെ അവൾ ഹണിയും കൊണ്ടു വച്ചു..

“നീറ്റ് വിത്ത്‌ ടു ഐസ് ക്യൂബ്സ് ആൻഡ് സം ഡ്രോപ്പ് ഹണി…. അതാണ് കോമ്പിനേഷൻ..”

രണ്ടോ മൂന്നോ പെഗ് മാത്രം മുൻപ് ഉപയോഗിച്ച ആ കുപ്പിയിൽ നിന്നും അവൾ രണ്ടു ഗ്ലാസ്സിലായി മദ്യം പകർത്തി രണ്ടു ഐസ് ക്യൂബും അല്പം ഹണിയും ചേർത്ത ശേഷം അയാൾക്ക് നേരെ നീട്ടി..

ഒരു ഗ്ലാസ് എടുത്തു അവളുടെ കണ്ണിലേക്കു നോക്കി ഗ്ളാസുകൾ മുട്ടിച്ചു ചീയേഴ്സ് പറഞ്ഞ ശേഷം അയാൾ ഗ്ലാസ്സിൽ ചുണ്ടമർത്തി എങ്കിലും കുടിക്കാതെ അവൾക്ക് നേരെ നോക്കി..

“ഐ വാണ്ട്‌ റ്റു ടേസ്റ്റ് ഫ്രം യൂവർ ലിപ്സ്…”

അയാൾ ചുമ്മാ കളിവാക്ക് പറഞ്ഞെങ്കിലും അവൾ ഗ്ലാസ് വീണ്ടും അവളുടെ ചുണ്ടോട് അടുപ്പിച്ചു അല്പം വായിൽ നുകർന്നു അയാൾക്ക് നേരെ മുഖം ഉയർത്തി..

മദ്യത്തിന്റെ രുചിക്കൊപ്പം ഹണിയും അവളുടെ ചുണ്ടിലെ ഉമിനീരിന്റെ രുചിയും കലർന്നപ്പോൾ ഇതുവരെ അനുഭവിക്കാത്ത ഒരു പുതിയ രുചി അയാളുടെ നാവിലെ രസമുകുളങ്ങൾ അറിഞ്ഞു..

“എന്നേ കുളിക്കാൻ അനുവദിച്ചാൽ ഇനിയൊരു ചുണ്ടിൽ നിന്നുകൂടി ഇയാൾക്ക് മദ്യം രുചിക്കാൻ അവസരം നൽകാം..”

“ആ ചുണ്ടിൽ നിന്നൊഴുകുന്ന തേനിൽ വേണം പെണ്ണേ എനിക്ക് മദ്യം കലർത്താൻ..”

“തേൻ ഒഴുകിക്കൊണ്ടെയിരിക്കും.. ഇയാൾക്ക് മതിവരുന്നത് വരെ രുചിക്കാൻ. ഇപ്പോൾ പൊയ്ക്കോട്ടേ ഇനിയൊരു പെഗ് കൂടി തീരുമ്പോൾ ഞാനുണ്ടാകും നാഗങ്ങളെ പോലെ പുളഞ്ഞു ചേരാൻ..”

അയാളുടെ ഗ്ലാസ്സിലെ മദ്യം പകുതി അവൾ കുടിച്ചു ബാക്കി ചുണ്ടിലെടുത്തു അയാൾക്ക് പകർന്നു നൽകി അവൾ..

അയാൾ രണ്ടു പെഗ്ഗ് കൂടി ഒഴിച്ച ശേഷമാണ് അവൾ കുളി കഴിഞ്ഞു വന്നത്..

കുളി കഴിഞ്ഞ അവൾ വന്നത് നീല സിൽക്ക് മെറ്റീരിയൽ കൊണ്ടുള്ള സ്ലീവ്ലെസ്സ് നൈറ്റ് ഡ്രസ്സ്‌ മാത്രം ധരിച്ചാണ്.. അഴകളവുകൾ എടുത്തു കാണിക്കുന്ന സീത്രൂ ഡ്രെസ്സിൽ വന്നവൾ പതിവിലധികം കുനിഞ്ഞു നിന്നു അടുത്ത ഡ്രിങ്ക് ഒഴിക്കാൻ..

അതുപോലെ തന്നെ കുനിഞ്ഞു നിന്ന അവൾ തല മാത്രം ഉയർത്തി അയാളെ നോക്കി കത്തുന്ന കാമത്തോടെ..

ആ ഗ്ലാസ് കയ്യിൽ പിടിച്ചു അല്പം രുചിച്ച ശേഷം അവൾ അയാൾക്ക് നേരെ മാദകമായി നടന്നടുത്തു..

വലം കയ്യിൽ നിന്നും ഗ്ലാസ് ഇടം കയ്യിലേക്ക് മാറ്റി വലം കൈ കൊണ്ടു അയാളെ ചുറ്റി ഉപ്പൂറ്റിയിൽ ഉയർന്നു അയാളുടെ ചെവിയിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തി..

“തുടങ്ങേണ്ട നമുക്ക്??”

“എന്തെ തിരക്കായോ??”

“മം… തിരക്കല്ല… അടങ്ങാത്ത കഴപ്പ് തന്നെയാണ്..”

അങ്ങനെ പറഞ്ഞ അവൾ അയാളെ ചുറ്റിയ വലം കൈ അയാളുടെ ഷർട്ടിന് ഉള്ളിലേക്ക് കയറ്റി..

അയാൾ പിന്നേ ആലോചിക്കാതെ കയ്യിലിരുന്ന ഗ്ലാസ് ഒറ്റവലിക്ക് അവസാനിപ്പിച്ചു അവളെ ചുറ്റിയെടുക്കാൻ നോക്കി..

“അയ്യോ ഒരൊറ്റ നിമിഷം..”

അവൾ അയാളിൽ നിന്നും അകന്നു മാറി ആ ഗ്ലാസ് മുഴുവൻ തീർത്തു മാറ്റി വച്ചു അയാൾക്ക് നേരെ നടന്നു..

അയാളുടെ നെഞ്ചിൽ ചേർന്നു നിന്നു അയാളുടെ ചുണ്ടിലേക്ക് ചുണ്ടമർത്തുമ്പോൾ അയാൾ തന്റെ ഷർട്ടിന്റെ ബട്ടൺ ഊരി മാറ്റാനുള്ള ശ്രമം തുടങ്ങി..

“നോ മാൻ… ഫസ്റ്റ് ടൈം ഒന്നും ഊരാതെ… അതിന് ഇനിയും സമയമുണ്ടല്ലോ..”

അയാളവളെ സംശയത്തോടെ നോക്കുമ്പോളേക്ക് അവൾ താഴേക്ക് ഇരുന്നു അയാളുടെ അടിവസ്ത്രം അല്പം നീക്കി അയാളുടെ പുരുഷത്വത്തെ വിഴുങ്ങിയിരുന്നു..

അല്പസമയം അതിന്റെ രുചി അറിഞ്ഞ അവൾ എണീറ്റു അതിൽ പിടിച്ചു തന്നെ അയാളെ കട്ടിലിലേക്ക് നയിച്ചു..

“എനിക്കും രുചിക്കണം…”

“തരാമെടോ.. ലേഡീസ് ഫസ്റ്റ് എന്നല്ലേ… ആദ്യ അങ്കത്തിന് ഞാൻ ഡോമിനെറ്റ് ചെയ്യും…”

അവളായാളെ ചോദ്യഭാവത്തിൽ പക്ഷെ കാമതുരയായി നോക്കി.

“ഷുവർ വിത്ത്‌ പ്ലെഷർ..”

അല്ലെങ്കിലും അല്പം മുൻപ് അയാളുടെ ഒരു നിർബന്ധമോ അഭ്യർത്ഥനയോ ഇല്ലാതെ തന്നെ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ നൽകിയ ആനന്ദത്തിൽ അയാൾ മയങ്ങി പോയിരുന്നു..

അയാളെ കട്ടിലിൽ മലർത്തി കിടത്തിയ അവൾ തന്റെ ഗൗൺ അല്പം ഉയർത്തി അയാൾക്ക് മുകളിൽ ഇരുന്നു..

തലയിണക്ക് കീഴിൽ നിന്നൊരു കറുത്ത തുണി എടുത്തയാളുടെ കണ്ണുകൾ കെട്ടുമ്പോൾ ഒട്ടും എതിർക്കാതെ തന്നെ എങ്കിലും അവളെ നടുക്കുന്ന ചോദ്യം വന്നു അയാളിൽ നിന്നും..

“പൊക്കിളിനു ഇടതു വശത്തെ മറുക് ഞാൻ കാണാതിരിക്കാനാണോ കൺകെട്ടുന്നത്??”

ഒന്ന് ഞെട്ടിയെങ്കിലും അവൾ മനശക്തി വീണ്ടെടുത്ത് കാതരമായി പറഞ്ഞു..

“ഏയ്‌ അത് എന്നായാലും കാണില്ലേ?? ഇത് വരെ കാണാത്ത രുചിക്കാത്ത അനുഭവിക്കാത്ത ആസ്വാദിക്കാത്ത ഒരു ലഹരിയാണ് ഇന്ന് ഇയാൾക്ക് നൽകാൻ പോവുന്നത്..”

അവൾ അയാളിലേക്ക് കുനിഞ്ഞ് ആ ചുണ്ടിൽ ചുണ്ടമർത്തി..

“ഇയാൾക്കെന്നെ രുചിക്കണ്ടേ??”

അവൾ ഗൗൺ പൂർണമായും ഊരി മാറ്റി മുന്നോട്ട് കയറി അയാളുടെ കഴുത്തിനു ഇരുവശവും കാൽ മുട്ടുകൾ അമർത്തി അയാളുടെ ചുണ്ടിനോട് തന്റെ മടിതട്ട് അമർത്തി ഇരുന്നു..

അയാളുടെ ചുണ്ടുകൾ അവളിലേക്ക് നീണ്ടു അവളിൽ നിന്നു ഉറ പൊട്ടി ഒഴുകുന്ന ഇളം തേനിലേക്ക് ആ നാവു ഊളിയിടുന്നതിന് ഒപ്പം അവളുടെ കൈകൾ അയാളുടെ ഇരു കൈകളെയും കട്ടിൽ പടിയിലേക്ക് ബന്ധിച്ചു..

അല്പം കഴിഞ്ഞു അവൾ എണീറ്റ് അയാളുടെ ഇരു കാലുകളും ബന്ധിച്ചു..

“ഇതൊരു സുഖവുമില്ല പാറൂട്ടീ… പ്ലീസ് അറ്റ്ലീസ്റ്റ് കണ്ണിലെ കെട്ടെങ്കിലും അഴിക്കാമോ??”

“അല്പം കൂടി കാത്തിരിക്കൂ ഏട്ടാ..”

തന്നെ കാലങ്ങൾക്ക് ശേഷം പാറൂട്ടി എന്ന് വിളിച്ച അയാളെ ഏട്ടാ എന്ന് അവളുടെ നാവു അവൾ പോലും അറിയാതെ വിളിച്ചു..

ആ ബന്ധനത്തിന്റെ അസ്വസ്ഥത ഏതാനും നിമിഷത്തേക്കേ അയാൾക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടൂ..

തന്റെ അരക്കെട്ടിൽ മുണ്ട് ഇരുവശത്തേക്കും അകറ്റി അടിവസ്ത്രം ഒരു വശത്തേക്ക് ഒതുക്കി അവളുടെ ഈർപ്പമുള്ള ചുണ്ടുകൾ അയാളിലേക്ക് അമർന്നതോടെ അവൾ പറഞ്ഞതിലും അധികം ലഹരി അയാൾക്ക് ലഭിച്ചു..

ഒരു വട്ടം പോലും ആവശ്യപ്പെടാതെത്തന്നെ ഇത്രയും മനോഹരമായി തനിക്ക് ലഭിച്ച ആദ്യ വദനസുരതം ആസ്വദിച്ചു വരുമ്പോളേക്കും അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ അകന്നു മാറിയത് അയാൾക്ക് വീണ്ടും സങ്കടമായി..

“നിറുത്തല്ലേ പാറൂസേ.. സുഖിച്ചു വരായിരുന്നു..”

“ഐ ലവ് യൂ ഏട്ടാ..”

അവൾ അയാളുടെ ചുണ്ടിൽ ചുണ്ടമർത്തി തുടർന്നു…

“നിറുത്തല്ലല്ലോ ഏട്ടാ.. ഞാൻ തുടങ്ങാൻ പോവാണ്.. ഏട്ടന് കാണണോ”

അവൾ അയാളുടെ കണ്ണിലെ തുണി അഴിച്ചു മാറ്റി.. പൂർണ്ണനഗ്നമായ അവളുടെ ശരീരത്തിലേക്ക് അയാൾ ആർത്തിയോടെ നോക്കുമ്പോൾ അവൾ ഒരു നിമിഷം നാണം കൊണ്ടു..

“ഇങ്ങനെ നോക്കല്ലേ ഏട്ടാ.. അന്നെന്നെ വഴി തെറ്റിച്ച അതേ നോട്ടം.. എന്തോ പോലെതോന്നാ.. ..”

അവൾ അയാളുടെ അരക്കെട്ടിലേക്ക് ഇരുവശത്തും കാൽ വച്ച് ഇരുന്നു. പൊസിഷൻ ശരിയാക്കി അയാളുടെ പുരുഷത്വം കൈ കൊണ്ടു പിടിച്ചു അവളിലേക്ക് ആനയിച്ചു താഴേക്ക് അമർന്നു..

“ആആആആ അമ്മേ…”

ഒരേ സമയം വേദനയും സുഖവും അവളിലും ഉന്മാദമായി.

“ഇനി ഒരിക്കലും കിട്ടാത്ത സുഖം വേണ്ടേ ഏട്ടന്??”

മുഴുവനായി അയാളുടെ പുരുഷത്വം അവളിലേക്ക് ആവാഹിച്ചു ഒരു നിമിഷം അനങ്ങാതെ അയാൾക്ക് മുകളിൽ ഇരുന്നവൾ ചോദിച്ചു..

“നീ ഉണ്ടല്ലോ പെണ്ണേ ഇനി എന്നും ഈ സുഖം തരാൻ.. പിന്നെന്താ..”

“അത് പക്ഷെ ഏട്ടാ ഞാൻ മാത്രമല്ലേ ഒള്ളു .. ഏട്ടൻ ഇനി ഉണ്ടാവില്ലല്ലോ…”

പതിയെ മുകളിലേക്കും താഴേക്കും അനങ്ങിക്കൊണ്ട് അവൾ മന്ത്രിച്ചു..

“അതിനു ഇനി ഞാൻ എവിടേക്കും പോവില്ല പെണ്ണേ.. അന്ന് നിന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയതിന് സ്നേഹം കൊണ്ടു പരിഹാരം ചെയ്യണം എനിക്ക്..”

“അയ്യോ, ഏട്ടാ ഇനി അവസരം ഇല്ലല്ലോ… എന്റെ പൊന്നു ഏട്ടൻ ചാവാൻ പോവല്ലേ അതിന്..”

“ഈ സമയത്ത് ചത്താലും കുഴപ്പമില്ല പെണ്ണേ.. ഇയാളോടൊത്തുള്ള സുഖനിമിഷങ്ങളിൽ ചാവാനും ഭാഗ്യം വേണം”

“ശരിക്കും?? ഏട്ടന് ഇഷ്ടമാണോ ഇപ്പോൾ ചാവാൻ.. എങ്കിൽ എനിക്ക് കുറ്റബോധം വേണ്ടല്ലോ ഏട്ടനെ കൊല്ലുന്നതിൽ??”

അപ്പോളേക്കും അവൽ അയാൾക്ക് മുകളിൽ വേഗത്തിൽ തന്നെ ഉയർന്നു താഴാൻ തുടങ്ങി..

“പാറൂസേ കളി വേണ്ട കെട്ടോ..”

“കളിയല്ല ഏട്ടാ സത്യം.. ഏട്ടന് പറഞ്ഞില്ലേ എന്നേ ഉപേക്ഷിച്ച് പോയതിന് പരിഹാരം എന്ന്.. അത് ഞാൻ സമ്മതിച്ചു. പക്ഷെ സ്വന്തം മോള് കല്യാണത്തിന് മുൻപ് പ്രെഗ്നന്റ് ആണെന്ന് അറിഞ്ഞു ചങ്ക് പൊട്ടി മരിച്ച എന്റെ അച്ഛനോട് എങ്ങനെ പരിഹാരം ചെയ്യും ഏട്ടൻ??”

അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഉതിർന്ന് വീഴാൻ തുടങ്ങിയ കണ്ണുനീർ തുടച്ചു അവൾ തുടർന്നു..

“എന്റെ ഉദരത്തിൽ നിന്നും നശിപ്പിച്ചു കളഞ്ഞ എട്ടാഴ്ച പ്രായമുള്ള കുഞ്ഞു ജീവനോട് എങ്ങനെ പരിഹാരം ചെയ്യും എന്റെ ഏട്ടൻ??”

അയാൾക്കതൊരു ഷോക്ക് ആയിരുന്നു.. വിശ്വസിക്കാനാവത്ത വാക്കുകൾ കേട്ട് അയാൾ ഞെട്ടിത്തെറിച്ചു.

“മോളെ നീ ഗർഭിണി??”

“ആയിരുന്നു.. എത്ര വട്ടം കാല് പിടിച്ചു കരഞ്ഞതാ ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ എന്ന്..”

“അത് മോളെ കള്ളിന്റെ ലഹരിയിൽ…”

“അതേ ഏട്ടാ ഇന്നും ലഹരി ഉണ്ടല്ലോ.. കള്ളിന് പകരം കോണിയാക് ആണെന്ന് മാത്രം..”

ഒരു നിമിഷം നിറുത്തി കൈ അയാളുടെ നെഞ്ചിൽ കുത്തി പരമാവധി വേഗത്തിൽ ചെയ്തു കൊണ്ടവൾ തുടർന്നു..

“ഒരു ഓണദിവസം മദ്യത്തിന്റെ ലഹരിയിൽ ഏട്ടൻ ചെയ്ത സെക്സ് രണ്ടു ജീവനും എന്റെ ജീവിതവും ആണ് എടുത്തത്.. വീണ്ടുമൊരു ഓണദിവസം അന്നത്തേത് പോലെ മഴയിൽ നനഞ്ഞു മദ്യത്തിന്റെ തന്നെ ലഹരിയിൽ വീണ്ടും ഒരു സെക്സിലൂടെ ഏട്ടന്റെ ജീവൻ പകരം എടുക്കാൻ പോവാ ഞാനും..”

അവൾ കുനിഞ് അയാൾക്ക് നേരെ ചുണ്ട് അമർത്തി.. അയാൾ മുഖം വെട്ടിച്ചു മാറാൻ നോക്കി എങ്കിലും അവൾ നിര്ബന്ധമായി അയാളെ ചുംബിച്ചു..

“എന്റെ ഏട്ടന് എന്റെ അവസാന ചുംബനം..”

വീണ്ടും പഴയ പൊസിഷനിലേക്ക് ഇരുന്നു വേഗത ആർജിച്ച് അവൾ തുടർന്നു..

“കോണിയാകിൽ ഞാൻ BP പെട്ടെന്ന് വളരെ അധികം കൂടാനുള്ള മെഡിസിൻ ചേർത്തിട്ടുണ്ട് എന്റെ ഏട്ടനു വേണ്ടി.. ഇനി ഒരു ഓർഗാസം താങ്ങാൻ ഏട്ടന്റെ ഹൃദയത്തിന് കഴിയില്ല..”

അയാൾ കൈകളും കാലും പിടഞ്ഞു എണീക്കാൻ നോക്കി എങ്കിലും ബന്ധനത്തിൽ നിന്നും മോചിതൻ ആവാൻ സാധിച്ചില്ല…

“മോളെ അതല്ലേ നീയും കുടിച്ചേ.. പ്ലീസ് ഇത് അവസാനിപ്പിക്കൂ.. അല്ലേ നീയും കൂടി..”

അയാളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു ഇരുവശത്തേക്കും ഒഴുകി..

“ഓർമ ഇല്ലേ ഏട്ടാ അത്തതിന് പറഞ്ഞത് ഒരു യുദ്ധമാണ് നടക്കാൻ പോവുന്നത് എന്ന്.. നമുക്ക് നോക്കാം ഏട്ടാ ആരാ ജയിക്കുന്നതെന്ന്.. പിന്നെ ഞാൻ മുൻപേ BP കൺട്രോൾ ആവാനുള്ള മരുന്നും കഴിച്ചു. അത്കൊണ്ട് എനിക്ക് പ്രശ്നല്യട്ടോ.. എനിക്കെന്തെങ്കിലും സംഭവിക്കും എന്നോർത്തു എന്റെ ഏട്ടൻ കരയണ്ടാട്ടോ”

ഒരു കൈ നെഞ്ചിൽ കുത്തി മറ്റേ കൈ കൊണ്ടു അയാളുടെ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന കണ്ണുകൾ തുടച്ചു അവൾ ആ കൈ അവളുടെ പിറകിലൂടെ അയാളുടെ വൃഷണസഞ്ചിയെ തഴുകാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഇനിയും തനിക്ക് രക്ഷയില്ല എന്ന് മനസിലായി അയാൾ കണ്ണുകൾ അടച്ചു…

“മാപ്പ് എല്ലാത്തിനും..”

തന്റെ അരക്കെട്ടിൽ ഒരു അണുവിസ്ഫോടനത്തിന് ആരങ്ങൊരുങ്ങുമ്പോൾ അവസാനമായി അങ്ങനെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടയാൾ അവളിലേക്ക് ജീവതത്തിലെ രണ്ടാമത്തെ വട്ടവും ജീവാണുക്കൾ നിക്ഷേപിച്ചു..

അല്പം കഴിഞ്ഞു എഴുന്നേറ്റു അടുത്തൊരു പെഗ് കൂടി കഴിച്ച് തന്റെ നൈറ്റ് ഗൗൺ മാത്രം ധരിച്ചു ചെന്ന് പൂട്ടിയ വാതിൽ തുറക്കുമ്പോൾ തൊട്ടു മുൻപിൽ അമർഷവും ദുഖവും ഒരുപോലെ തിങ്ങുന്ന മുഖവുമായി അലീന..

“കല്യാണം കഴിയുന്നത് വരെ കാത്തിരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ലേ എന്റെ മമ്മക്ക്??”

അല്പം ഈർഷ്യ അവളുടെ വാക്കുകളിലും ദേവി കണ്ടു..

“അതിനു കല്യാണം കഴിക്കാൻ അയാൾ ജീവിച്ചിരുന്നിട്ട് വേണ്ടേ??”

“എന്ത്‌??”

ദേവി പറഞ്ഞത് അവൾ വിശ്വസിക്കാൻ ആവാതെ വീണ്ടും ചോദിച്ചു..

“അയാൾ മരിച്ചു കുട്ടീ.. അല്ല ഞാൻ കൊന്നു.. എന്റെ ഉദരത്തിൽ വളരുന്ന

കുഞ്ഞിനെ ഓർത്തു ചങ്ക് പൊട്ടി മരിച്ച അച്ഛനോടും അനാഥ ആയ എന്റെ ഉദരത്തിൽ എട്ട് ആഴ്ച മാത്രം വളർന്ന അബോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ട ജീവനോടും എനിക്ക് ചെയ്യാവുന്ന ഏറ്റവും നല്ല ഉദകക്രിയ. അയാളെ ഞാൻ കൊന്നു.”

അവൾ ബെഡ് റൂമിൽ കയറി അയാൾ മരിച്ചെന്നു ഉറപ്പ് വരുത്തി പുറത്തേക്ക് വന്നപ്പോൾ ദേവി ഒരു സെറ്റിയിൽ ഇരിപ്പുണ്ട്…

“എനിക്കൊരു പെഗ് കൂടി വേണം കുട്ടീ.. അത് തന്നിട്ട് പോലീസിനെ അറിയിക്കാമോ??”

അവൾ ഒരു പെഗ് അവളുടെ മമ്മക്ക്‌ ഒഴിച്ച് കൊടുത്ത ശേഷം വിളിച്ചത് പക്ഷേ പോലീസിനെ അല്ല കുമാരനെ ആയിരുന്നു.. അയാൾ വരുമ്പോളേക്കും അവൾ മമ്മയോട് പറഞ്ഞു…

“എന്റെ മമ്മ ഒരു തെറ്റും ചെയ്‌തിട്ടില്ല.. ആരും ഒന്നും അറിയണ്ട. അയാൾക്ക് ഹാർട്ട് അറ്റാക്ക് വന്നു. അത്ര തന്നെ.. മമ്മയ്ക്ക് അറിയാവുന്നതല്ലേ മെഡിക്കൽ കോളേജിലെ ഒരുവിധം എല്ലാവരെയും. നമുക്കിത് അവസാനിപ്പിക്കാം മമ്മാ..”

“ഏയ്‌ തെറ്റ്‌ ചെയ്തത് ഞാനല്ലേ… ഞാൻ പൊക്കോളാം”

“പിന്നെ ആരാ എനിക്കുള്ളെ മമ്മാ.. എന്നോട് ഇഷ്ടമുണ്ടെൽ പറയുന്നത് കേൾക്ക്.. ഇനി പ്രശ്നമായാൽ ഞാനാണ് കൊന്നത് എന്നേ വരാവൂ..”

അപ്പോളേക്കും കുമാരൻ വന്നു.. അല്പം കഴിഞ്ഞു ജീവനില്ലാത്ത അയാളുടെ ശരീരം അയാളുടെ വില്ല ആയ റെയിൻബോക്ക്‌ നേരെ അവരുടെ ലാൻഡ് റോവർ ഡിസ്‌കവരിയിൽ പോവുന്നത് സമ്മിശ്ര വികാരങ്ങളോടെ പാർവതി ദേവി നോക്കി നിന്നു…

♥️♥️♥️♥️♥️

ഇഷ്ടപ്പെട്ടോ??

എനിക്ക് തന്നെ പോരാ എന്ന് തോന്നുന്നുണ്ട്.. കുറെ എഴുതാൻ കരുതിയതാണ്.. പക്ഷെ പണിയെടുത്തു മനുഷ്യന്റെ നടു ഒടിയുന്നു…

എങ്കിലും വരാം ഇനിയും സമയമനുസരിച്ചു മറ്റൊരു കഥയുമായി..

സ്നേഹത്തോടെ.

പ്രവാസി….