സ്വർഗ്ഗ ദ്വീപ് 4

ആമുഖം:

നിങ്ങൾ നൽകുന്ന സ്നേഹത്തോടെയുള്ള കമന്റുകൾ ആണ് എന്നെ ഈ കഥ തുടർന്ന് എഴുതാൻ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നത്. നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ കമന്റിലൂടെ അറിയിക്കും എന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. എല്ലാവരോടും നന്ദി പറഞ്ഞു കൊണ്ട് കഥ തുടരുന്നു.

ആദിത്യനും പ്രിയയും ബോട്ട് ജെട്ടിയിലേക്കുള്ള മരപ്പാലത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങി. ആദിത്യനെ ആദ്യമായി ദ്വീപിലേക്ക് വരവേൽക്കാൻ ആയി എൽദോ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു. എൽദോ അറുപത്തിനോട് അടുത്ത് പ്രായമുള്ള നരച്ച മുടിയോട് കൂടിയ ഒരു മനുഷ്യൻ ആയിരുന്നു. അയാൾ ബഹുമാനത്തോടെ ആദിത്യന് കൈ കൊടുത്തു.

“സ്വർഗ്ഗ ദ്വീപിലേക്ക് സ്വാഗതം, മാസ്റ്റർ വർമ്മ”, എൽദോ പറഞ്ഞു.

“നന്ദി, എന്നെ ആദിത്യൻ എന്ന് വിളിച്ചാൽ മതി, എൽദോ”.

“എങ്കിൽ മാസ്റ്റർ ആദിത്യൻ എന്ന് തന്നെ വിളിക്കാം, എൽദോ പറഞ്ഞു. “വരൂ ഞാൻ താങ്കളുടെ താമസ സ്ഥലം കാണിച്ച് തരാം”.

ആദിത്യൻ ശെരി എന്ന രീതിയിൽ തല ആട്ടി എൽദോയുടെ പുറകെ നടന്നു. അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന വേറെ നാല് പുരുഷന്മാരെയും സ്ത്രീകളെയും പരിചയപ്പെടുത്താതെ ആണ് എൽദോ മുൻപിലേക്ക് നടന്നത്. അവർ എല്ലാവരും ഒരു കരിഞ്ചുവപ്പ് നിറത്തിലുള്ള ഷർട്ടും കറുത്ത നിറത്തിലുള്ള ഒരു പാന്റും ആണ് ധരിച്ചിരുന്നത്. അവർ ദ്വീപിലെ ജോലിക്കാർ ആണെന്ന് ആദിത്യന് മനസ്സിലായി. അവർ ആദിത്യന്റെ സാധന സാമഗ്രികൾ ബോട്ടിൽ നിന്ന് എടുത്ത് റൂമിൽ എത്തിക്കാൻ കാത്ത് നിൽക്കുക ആയിരുന്നു.

അരയുടെ പൊക്കത്തിൽ ഉള്ള മരതൂണുകളിൽ ഉറപ്പിച്ച പലകകൾ കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയ കടലിലേക്ക് നീണ്ട് കിടക്കുന്ന മരപ്പാലത്തിലൂടെ അവർ ബീച്ചിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.

സൂര്യൻ ഉദിച്ച് ഒരു മണിക്കൂർ മാത്രമേ ആയിട്ടുള്ളൂ എങ്കിലും ദ്വീപിലേക്ക് കടന്നതും ആദിത്യന് ചൂട് അനുഭവപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. മരപ്പാലത്തിന്റെ ഇരു വശത്തും ചില പോസ്റ്റുകാർഡുകളിൽ കാണുന്നത് പോലെ ആദിത്യൻ ഇതുവരെ കണ്ടതിൽ വച്ച് ഏറ്റവും വൃത്തിയുള്ള നീല ജലത്താൽ സമൃദ്ധമായ കടൽ കാണാമായിരുന്നു. അതിനോട് ചേർന്നുള്ള ബീച്ചിലെ വെളുത്ത മണൽ തരികൾ ആ ബീച്ചിന് ഒരു സ്വർഗ്ഗിയ സൗന്ദര്യം പ്രധാനം ചെയ്‌തു.

മരപ്പാലം ബീച്ചിൽ ആണ് വന്ന് അവസാനിക്കുന്നത്. അവിടെ നിന്ന് കരിങ്കല്ലുകൾ പാകിയ ഒരു നടപ്പാത ദ്വീപിന് അകത്തേക്ക് പനമരങ്ങൾക്ക് ഇടയിലൂടെ വിരിച്ചത് കാണാമായിരുന്നു. എൽദോ ആ നടപ്പാതയിലൂടെ അവരെ ദ്വീപിന്റെ അകത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. “ഇതാണ് ബോട്ട് ജെട്ടിയിൽ നിന്ന് ദ്വീപിലേക്കുള്ള പ്രധാന നടപ്പാത, മാസ്റ്റർ ആദിത്യൻ”, നടന്ന് കൊണ്ട് ഇരിക്കുമ്പോൾ എൽദോ ആദിത്യനോട് പറഞ്ഞു.

“കുറെ നടപ്പാതകൾ ദ്വീപിന്റെ പല ഭാഗങ്ങളിലേക്ക് എത്തിച്ചേരാൻ ഈ പ്രധാന നടപ്പാതയിൽ നിന്ന് പോകുന്നുണ്ട്. ഞാൻ ഇപ്പോൾ എന്തായാലും അതിനെക്കുറിച്ച് ഒന്നും സംസാരിക്കുന്നില്ല. കുന്നിന് മുകളിലുള്ള പ്രധാന വീട്ടിലേക്ക് ആണ് നമ്മൾ ഇപ്പോൾ പോകുന്നത്”.

ബീച്ചിൽ നിന്ന് പ്രധാന വീട്ടിലേക്കുള്ള നടപ്പാത കുറച്ച് കുത്തനെ ഉള്ളത് ആയിരുന്നു എങ്കിലും പടികളുടെ ആവശ്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. പനമരങ്ങളെ താണ്ടി അവർ അകത്തേക്ക് കടന്നു. ആ പനമരങ്ങൾ ഉയർന്ന് നടപ്പാതകളിലേക്ക് ചാഞ്ഞ് നടവഴിയിൽ ആകെ ഒരു തണൽ വിരിച്ചിരുന്നു.

“കുറച്ച് വേഗത്തിൽ നടക്കു, മാസ്റ്റർ ആദിത്യ”, ധൃതിയിൽ നടക്കുന്നതിന് ഇടയിൽ എൽദോ ആദിത്യനോട് പറഞ്ഞു. ആദിത്യൻ പ്രിയയുടെ മുഖത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞ് നോക്കി അവൾ തല ആട്ടികൊണ്ട് വേഗത്തിൽ നടക്കാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു.

അവർ ആ കുത്തനെ ഉള്ള നടപ്പാതയിലൂടെ മുകളിലേക്ക് കയറി. രണ്ട് കെട്ടിടങ്ങളെ ചുറ്റി നടന്ന് മുകളിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ അതിൽ ഒന്ന് സെക്യൂരിറ്റി ഓഫീസും മറ്റേത് സ്കൂബ ഡൈവിങ്ങിന് വേണ്ടിയുള്ള സാധനങ്ങൾ സൂക്ഷിക്കുന്നതിനും വേണ്ടി ഉള്ളതാണ് എന്ന് എൽദോ പറഞ്ഞു. കുറച്ച് കൂടി മുകളിലേക്ക് കയറിയപ്പോൾ അവർക്ക് ഒരു ഇരുനില കെട്ടിടം കാണാൻ സാധിച്ചു.

“ഈ കെട്ടിടത്തിന്റ താഴത്തെ നില ഒരു ക്ലിനിക്കും കുറച്ച് അഡ്മിനിസ്‌ട്രേറ്റീവ് ഓഫീസുകളും ആണ്. മുകളിലത്തെ നില എന്റെ താമസ സ്ഥലവും ഓഫീസും ആണ്. എന്നെ കൊണ്ട് എന്തെങ്കിലും ആവശ്യം വന്നാൽ ഞാൻ ഓഫീസിലോ വീട്ടിലോ ഉണ്ടാവും”, എൽദോ പറഞ്ഞു. “നമ്മൾ ഇവിടെ നിന്ന് ഇടത്തോട്ട് തിരിഞ്ഞാണ് പോകേണ്ടത്”.

അവർ ആ കെട്ടിടത്തെ ചുറ്റി ഒരു വലിയ മരംകൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയ പാലത്തിലേക്ക് കയറി. ഈ പാലം ആദിത്യന് ആദ്യമായി ഇറങ്ങിയ കരാട്ടെ കിഡ് സിനിമയിലെ മിസ്റ്റർ മിയാഗിയുടെ തോട്ടത്തെ അനുസ്മരിപ്പിച്ചു. ആ നടപ്പാതയും പാലവും താഴെയുള്ള തോട്ടത്തിൽ നിന്ന് കുറച്ച് ഉയരത്തിൽ ആയിരുന്നു. പാലത്തിന്റെ ഇരു വശങ്ങളിലും ഉള്ള പനമരങ്ങളും പൂന്തോട്ടവും കാണാൻ ഒരു പ്രേത്യക ഭംഗി ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒരു ജാപ്പനീസ് സംസ്കാരത്തെ വിളിച്ച് ഓതുന്ന രീതിയിൽ ആയിരുന്നു പൂന്തോട്ടത്തിന്റെ സജ്ജീകരണം. ആദിത്യൻ ആ മരപ്പാലത്തിന്റെ അവസാനം മുൻപിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ പ്രധാന വീട് കണ്ട് ആശ്ചര്യത്തോടെ നോക്കി നിന്നു.

ആ ചുറ്റുവട്ടത്തുള്ള പ്രകൃതിയോട് ഇണങ്ങി ചേരുന്ന രീതിയിൽ ഒരു പുരാതന ജാപ്പനീസും കരീബിയനും കൂടിക്കലർന്ന വസ്തു വിദ്യയിൽ നിർമ്മിച്ച ഒരു കെട്ടിടം ആയിരുന്നു അത്. നടുക്കുള്ള രണ്ട് നില കെട്ടിടത്തിന്റെ രണ്ട് വശങ്ങളികും മൂന്ന് നിലയുള്ള ഗോപുരങ്ങൾ ഉയർന്ന് നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. നടുക്കുള്ള കെട്ടിടം തടികൊണ്ട് ഉള്ളതും അതിന്റെ വാതിലുകൾ അകത്തേക്ക് കാണാൻ പറ്റുന്ന ഗ്ലാസ് കൊണ്ട് ഉള്ളതും ആയിരുന്നു. കെട്ടിടങ്ങളുടെ മേൽക്കൂരകൾ കൂർത്ത് കോൺ ആകൃതിയിൽ ബീച്ചുകളിൽ കാണുന്നത് പോലെയുള്ള കുടിലുകളുടെ ആകൃതിയിൽ ആയിരുന്നു. ഇതെല്ലം പ്രകൃതിയിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച വസ്തുക്കൾ കൊണ്ട് നിർമിച്ചത് പോലെ തോന്നിച്ചു.

“ഈ കെട്ടിടം കാണാൻ അതി സുന്ദരം ആയിരിക്കുന്നു”, ആദിത്യൻ ആശ്‌ചര്യത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“വളരെ നന്ദി, മാസ്റ്റർ ആദിത്യ”, എൽദോ നടത്തം നിർത്തി തിരിഞ്ഞ് നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ഇതിന്റെ രൂപകല്‌പനക്ക് എനിക്ക് നാല് മാസവും പിന്നെ പണിതുയർത്താൻ എട്ട് മാസവും വേണ്ടി വന്നു. ഞാൻ അന്നേരം അനുഭവിച്ച ബുദ്ധിമുട്ടുകളുടെ പരിണിത ഫലത്തിൽ വളരെ സന്തുഷ്ടനും ആണ്”.

“നിങ്ങളാണോ ഇതിന്റെ രൂപരേഖ തയ്യാറാക്കിയത്”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“അതെ, മാസ്റ്റർ ആദിത്യ”, എൽദോ തല ആട്ടികൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “വസ്തു ശാസ്ത്രം എനിക്ക് എപ്പോഴും ഒരു ഹരമാണ്. എനിക്ക് അഭിമാനത്തോടെ പറയാൻ പറ്റും, ഈ ദ്വീപിലുള്ള എല്ലാ കെട്ടിടങ്ങളും എന്റെ രൂപകൽപനയിൽ ഉരുത്തിരിഞ്ഞത് ആണ്”.

“താങ്കൾ ശെരിക്കും പ്രശംസാർഹൻ ആണ്”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് എൽദോയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ അയാൾ അഭിമാനത്തോടെ ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടു.

“എന്റെ കൂടെ വരൂ”, എൽദോ പ്രധാന വീടിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.

“നല്ല തുടക്കം, ആദിത്യ”, ആദിത്യൻ നടക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ പ്രിയ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്ന് പറഞ്ഞു. “എൽദോക്ക് പ്രശംസിക്കുന്നത് വളരെ ഇഷ്ടമാണ്”.

ആദിത്യൻ തോൾ കൂച്ചികൊണ്ട് തല ആട്ടി. അവൻ അത് അങ്ങനെ ഉദ്ദേശിച്ച് പറഞ്ഞത് അല്ല. അവൻ ശെരിക്കും സത്യസന്ധമായി പറഞ്ഞ ഒരു കാര്യം ആയിരുന്നു അത്.

ഒരു വലിയ കരിങ്കൽ പാകിയ മുറ്റത്തേക്ക് അവർ എത്തി ചേർന്നു. അവർ വീടിന്റെ അടുത്ത് എത്തിയപ്പോൾ ആദിത്യന് ചില്ല് വാതിലിലൂടെ അതിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കാണാൻ സാധിച്ചു. നടുക്കുള്ള കെട്ടിടത്തിന് അറുപത് അടി വീതി ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിന്റെ നിലം തടികൊണ്ട് ഉള്ളതും നന്നായി മിനുക്കി പോളിഷ് ചെയ്തതും ആയിരുന്നു. സൂര്യപ്രകാശം ചില്ല് വാതിലിലൂടെയും ജനാലകളിലൂടെയും വന്ന് അതിൽ തട്ടി തിളങ്ങുക ആയിരുന്നു. മുറിയുടെ വലത് വശത്ത് മുപ്പത് പേർക്ക് ഇരുന്ന് കഴിക്കാൻ പറ്റുന്ന ഒരു തീൻമേശ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇടത് വശത്ത് ചെറിയ നാല് പേർക്ക് ഇരിക്കാൻ പറ്റുന്ന തീൻമേശകളും സോഫകളും ഉണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ ചുമരിനോട് ചേർന്ന് രാത്രി കാലങ്ങളിലെ തണുപ്പ് അകറ്റാൻ വേണ്ടിയുള്ള ഒരു നെരിപ്പോടും ഉണ്ടായിരുന്നു. കെട്ടിടത്തിന്റെ പുറക് വശത്തുള്ള വാതിൽ കടന്നാൽ ഒരു വീതിയുള്ള കരിങ്കൽ പാകിയ മുറ്റവും അതിന്റെ അറ്റത്ത് ബീച്ചിനോട് അഭിമുഖമായി ഒരു ഇൻഫിനിറ്റി സ്വിമ്മിങ്‌പൂളും ഉണ്ടായിരുന്നു.

“കൊള്ളാം, സൂപ്പർ”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

“അതെ”, പ്രിയ പറഞ്ഞു. “മുറികൾ നിന്നുള്ള കാഴ്ച്ച ഇതിലും മനോഹരം ആണ്”.

എൽദോ അവരെ പ്രധാന കെട്ടിടത്തിന്റെ അകത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോയി. മുറിയുടെ പുറക് വശത്ത് രണ്ട് മൂലകളിലും മുകൾ നിലയിലേക്ക് കയറാനുള്ള തടികൊണ്ടുള്ള കോവണിപ്പടികൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ആ പടികൾ രാജകൊട്ടാരത്തെ കോവണിപ്പടികളോട് കിടപിടിക്കുന്ന കൊത്ത്പണികളോട് കൂടായത് ആയിരുന്നു. രണ്ട് പടികളുടെ കീഴിൽ പ്രധാന കെട്ടിടത്തിന്റെ ഇരു വശങ്ങളിലുള്ള ഗോപുരങ്ങളിലേക്ക് കയറാനുള്ള വലിയ കൊത്ത്പണികളോട് കൂടിയ വാതിലുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.

“ഈ സ്ഥലം അതി മനോഹരം ആണ്”, മുറി മുഴുവൻ ഒന്ന് ഓടിച്ച് നോക്കി കൊണ്ട് ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. ചുമരുകളിൽ അലങ്കാരമായി ദ്വീപിന്റെ പല ഭാഗത്ത് നിന്ന് എടുത്ത ഫോട്ടോകൾ ഫ്രെയിം ചെയ്ത തൂക്കിയിരുന്നു. ഫോട്ടോകളുടെ കിഴിൽ വളരെ ഭംഗി ഉള്ള ഫ്ലവർ വാസുകളിൽ വിലയേറിയ പൂക്കളും അതിന്റെ അടുത്ത് ആഡംബരം വിളിച്ച് ഓതുന്ന ഡിസൈനർ ചെടിച്ചട്ടികളിൽ പലതരം ചെടികളും ഉണ്ടായിരുന്നു. തീന്മേശകളുടെ മുകളിൽ ഇലയുടെ ആകൃതിയിൽ ഉള്ള പാത്രങ്ങളിൽ പലതരത്തിലുള്ള ഫ്രൂട്ട്സും നിരത്തി വച്ചിരുന്നു. ആദിത്യൻ പ്രധാന കെട്ടിടത്തിന്റെ പുറക് വശത്തെ വാതിലിലൂടെ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയപ്പോൾ അതി മനോഹരമായി പണിത ഇൻഫിനിറ്റി പൂളും കാണാൻ സാധിച്ചു.

രണ്ട് ഗോപുരങ്ങൾക്കും പുറകിൽ നിന്ന് രണ്ട് നിലകളുള്ള കെട്ടിടം നീണ്ട് കുന്നിൻ ചെരുവുകൾ വരെ മുട്ടി നിൽക്കുക ആയിരുന്നു. ഇതെല്ലം പൂളിന്റെ മൂന്ന് വശങ്ങളും മറക്കുന്ന പോലെയാണ് രൂപകൽപന ചെയ്തിരുന്നത്. തുറന്ന് കിടന്നിരുന്ന ഒരു വശം കടലിന്റെ ലാസ്യ ഭംഗി എടുത്ത് കാണിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. സൂര്യപ്രകാശം അകത്തേക്ക് കടക്കുന്ന രീതിയിൽ ഉള്ള മുറികളും അതിൽ കസേരകളും പൂളിന്റെ ഇരു വശങ്ങളിലും ഉണ്ടായിരുന്നു. അവന്റെ വലത് വശത്തായി വലിയ ബീച്ച് ഹട്ട് പോലെയുള്ള തുറന്ന മുറിയും അതിൽ മേശകളും കസേരകളും ഉണ്ടായിരുന്നു.

“പ്രധാന വീട്ടില്ലേക് സ്വാഗതം, മാസ്റ്റർ ആദിത്യ”, ആദിത്യനെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി കൊണ്ട് എൽദോ പറഞ്ഞു. “ഞാൻ ഇതിനെ കുറിച്ച് ചെറിയൊരു വിവരണം നൽകാം, താങ്കൾക്ക് ബുദ്ധിമുട്ട് ആവില്ലെങ്കിൽ?”.

“കുഴപ്പമില്ല, പറഞ്ഞോളു”.

“എല്ലാവർക്കും ഒത്ത്കൂടാൻ പറ്റിയ പ്രധാന മുറിയാണ് നമ്മൾ ഇപ്പോൾ കടന്ന് വന്നത്. ഇതിന്റെ മുകളിലത്തെ നിലയിലാണ് തങ്ങളുടെ സ്യൂട്ട് റൂം ഉള്ളത്”, എൽദോ പറഞ്ഞു. “മുകളിലേക്ക് നോക്കിയാൽ താങ്കൾക്ക് മൂന്ന് കെട്ടിടങ്ങളേയും ബന്ധിപ്പിച്ച് പൂളിന്റെ മൂന്ന് വശങ്ങളെയും കാണാൻ പാകത്തിന് നിർമിച്ച ബാൽക്കണി കാണാം”.

“എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട് അവിടെ നിന്നുള്ള കാഴ്ച്ചകൾ മനോഹരം ആയിരിക്കും”, ആദിത്യൻ ചെറിയ ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു.

“ബാൽക്കണി പടിഞ്ഞാറ് സ്ഥിതിചെയുന്നത് കൊണ്ട് അവിടെ നിന്ന് കാണാൻ പറ്റുന്ന സൂര്യാസ്തമനം അതി മനോഹരം ആണ്”, എൽദോ മറുപടി പറഞ്ഞു. “പൂളിന്റെ വലത് വശത്ത് ഉള്ള കെട്ടിടത്തിൽ ബാറും റെസ്റ്റോറൻഡും ആണ്, അതിന്റെ മുകളിൽ ഗസ്റ്റുകൾക്ക് വേണ്ടിയുള്ള രണ്ട് ചെറിയ സ്യൂട്ട് റൂമുകൾ ആണ്”.

“തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നതിൽ ക്ഷെമിക്കണം, എൽദോ”, കെട്ടിടങ്ങൾ നോക്കി കൊണ്ട് ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. “ഞാൻ ഇവിടെ നിന്ന് പുക വലിക്കുന്നതിൽ കുഴപ്പം ഉണ്ടോ?. എനിക്ക് ഇവിടത്തെ നിയമങ്ങൾ അറിയില്ല പിന്നെ . . .”

എൽദോ കൈ മുകളിലേക്ക് ഉയർത്തി വിരൽ ഞൊടിച്ചു. കെട്ടിടത്തിന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് ഒരു സഹായി വെളിയിലേക്ക് വന്നു. “മാസ്റ്റർ ആദിത്യന് ഒരു ആഷ്ട്രേ കൊണ്ട് വരൂ”. എൽദോ ആദിത്യന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞ് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ഞാൻ ചോദിക്കാൻ വിട്ട് പോയി, താങ്കൾക്ക് കുടിക്കാൻ എന്താണ് വേണ്ടത്, മാസ്റ്റർ ആദിത്യ?”.

എന്താണ് പറേയണ്ടത് എന്ന് അറിയാതെ ആദിത്യൻ പരുങ്ങി നിന്നു. വളരെ ചൂട് ആയത് കൊണ്ട് അവന് കോഫി വേണ്ടായിരുന്നു. യാത്രയുടെ ക്ഷീണവും ഉറക്കമില്ലായ്മയും അവനെ വല്ലാതെ തളർത്തിയിരുന്നു. “എന്തെങ്കിലും ഫ്രൂട്ട് ജുസ്സ് മതി”.

“രണ്ട് ഓറഞ്ച്, പീച്ച് പിന്നെ ക്രൻബെറിയും ചേർത്ത ജ്യൂസ് കൊണ്ടുവാ, ഇന്ദു”, പ്രിയ സ്റ്റാഫിനെ നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അവൾ തല ആട്ടികൊണ്ട് അകത്തേക്ക് പോയി. “ഞാൻ പറഞ്ഞ ജ്യൂസ് ആയിരിക്കും നല്ലത് എന്ന് തോനുന്നു. കുടിക്കാൻ സുഗമുള്ളതും ഉണർവേകുന്നതും ആയ ഒരു ജ്യൂസ് ആണ് അത്, ആദിത്യ”.

“കേട്ടിട്ട് നല്ലതാണെന്ന് തോനുന്നു”, ആദിത്യൻ ഒരു സിഗററ്റ് എടുത്ത് കത്തിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“പൂളിന്റെ എതിർ വശത്ത് ഉള്ള കെട്ടിടത്തിൽ ഒരു ബിസിനസ്സ് സ്യൂട്ടും അതിന്റെ മുകളിൽ രണ്ട് ഗസ്റ്റ് സ്യൂട്ട് റൂമുകളും ആണ് ഉള്ളത്. ബിസിനസ്സ് സ്യൂട്ട് ആ അറ്റത്ത് നിന്ന് തുടങ്ങി ഇവിടെ പ്രധാന മുറിയിൽ വന്ന് കൂടിച്ചേരുന്നു”. എൽദോ പറഞ്ഞു.

“ബിസിനസ്സ് സ്യൂട്ട് കുറെ വലുപ്പം ഉണ്ടല്ലോ”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

“മനു വർമ്മ കൂടുതൽ ബിസിനസ്സും ഇവിടെ നിന്നാണ് നടത്തിയിരുന്നത്”, എൽദോ പറഞ്ഞു. “രണ്ട് ഗോപുരത്തിന്റെയും നടുക്കുള്ള നിലയിൽ താങ്കളുടെ സ്യൂട്ട് റൂമുകളുടെ അതെ വലുപ്പത്തിൽ ഉള്ള സ്യൂട്ട് റൂമുകൾ ആണ്. താങ്കളുടെ പെങ്ങമ്മാർക്ക് വേണ്ടി ഉള്ളതാണ് അത്. ആദിര വലത് വശത്തെ മുറിയിലും ആദിയ ഇടത് വശത്തെ മുറിയിലും ആയിരിക്കും ഉണ്ടാവുക”.

“അപ്പോൾ അവർ എന്റെ രണ്ട് വശത്ത് ഉള്ള മുറികളിൽ ഉണ്ടാവും, അല്ലെ?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“അതെ, മാസ്റ്റർ ആദിത്യ”.

“ശെരി”, ആദിത്യൻ തല ആട്ടി. എന്താണ് ഇനി ചോദിക്കേണ്ടത് എന്ന് അറിയാതെ അവൻ കുറച്ച് നേരം മിണ്ടാതെ നിന്നു. പെട്ടെന്നുള്ള ഈ ജീവിത രീതിയിൽ ഉള്ള മാറ്റങ്ങൾ അവനെ വല്ലാതെ അലട്ടുക ആയിരുന്നു.

“ഇടത് വശത്തെ ഗോപുരത്തിന്റെ താഴത്തെ നിലയിൽ ഒരു ചെറിയ സിനിമാ തീയേറ്ററും രണ്ട് മീറ്റിംഗ് റൂമുകളും ഒരു സ്റ്റാഫുകൾക്ക് വേണ്ടിയുള്ള മുറിയും ആണ് ഉള്ളത്. ഗോപുരങ്ങളുടെ മുകളിലത്തെ നിലയിൽ ഉള്ള മുറികൾ ദ്വീപിന്റെ കമ്മ്യൂണിക്കേഷൻ സാമഗ്രികളും IT ഇൻഫ്രാസ്ട്രച്ചറുകൾക്ക് വേണ്ടിയും ഉള്ളതാണ്”, എൽദോ പറഞ്ഞു.

“സർവർ മുറികൾ?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“ഇത് അതിലും സംഘീർണം ആണ് എന്നാലും ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ അതെ”, എൽദോ തോൾ വെട്ടിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ഇത് കുറെ വലുത് ആണല്ലോ”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“ശെരി ആണ്, മാസ്റ്റർ ആദിത്യ”, എൽദോ മറുപടി പറഞ്ഞു. “ഇനി ഞാൻ ഒന്ന് പോയി താങ്കളുടെ മുറി ശെരിയാക്കിയോ എന്ന് നോക്കട്ടെ”.

എൽദോ പ്രധാന കെട്ടിടത്തിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് പോയപ്പോൾ ആദിത്യൻ ചുറ്റും ഒന്ന് നോക്കി.

“ഈ സ്ഥലം അടിപൊളിയാണ്. ഇവിടെ താമസിച്ച് നിങ്ങക്ക് എങ്ങനെ ആണ് എന്തെങ്കിലും ജോലി ചെയ്യാൻ പറ്റുന്നത്?. ഞാനാണെങ്കിൽ ചുറ്റിലും ഉള്ളതെല്ലാം വെറുതെ നോക്കി ഇരുന്ന് പോകും”, ആദിത്യൻ പ്രിയോട് പറഞ്ഞു.

“താങ്കൾ കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾ കൊണ്ട് അതിനോട് പൊരുത്തപ്പെട്ട് വരും”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

ആദിത്യൻ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പൂളിന്റെ മറുവശത്ത് ഉള്ള കടലിന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് പോയി. അവിടെ നിന്ന് കണ്ണെത്താ ദൂരത്തോളം പരന്ന് കിടക്കുന്ന കടൽ കാണാം. ആ കാഴ്ച്ചയും കടലിന്റെ ഇരമ്പലും മനസ്സിന് ശാന്തി നൽകുന്ന ഒരു പ്രത്യക അനുഭവം ആണ്.

“നിങ്ങൾ ഇവിടെ ഉള്ളപ്പോൾ എവിടെ ആണ് താമസിക്കുന്നത്?”, ആദിത്യൻ പ്രിയയോട് ചോദിച്ചു.

“എനിക്ക് ഇവിടെ ഒരു വീട് ഉണ്ട് അതിൽ ഞാൻ വേറൊരു എക്സിക്യൂട്ടീവ് അസിസ്റ്റന്റ് ലക്ഷ്മിയുടെ കൂടെ ആണ് നില്കുന്നത്. പ്രധാന വീട്ടിൽനിന്ന് വെളിയിൽ ഇറങ്ങി ഇടത് വശത്തേക്ക് നോക്കിയാൽ കാണുന്ന കെട്ടിടങ്ങളിൽ ഒന്നാണ്. ഇപ്പോൾ പക്ഷെ . . . ഇങ്ങനെയെല്ലാം സംഭവിച്ചത് കൊണ്ട് ഞാൻ താങ്കളുടെ സ്യൂട്ട് റൂമിലായിരിക്കും താമസിക്കുന്നത്”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

ആദിത്യൻ ഒരു പുരികം ഉയർത്തി പ്രിയയെ നോക്കി.

“താങ്കൾക്ക് കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ലങ്കിൽ”, പ്രിയ കൂട്ടി ചേർത്തു. “താങ്കളുടെ സ്യൂട്ടിൽ രണ്ട് ബെഡ്റൂമുകൾ ഉണ്ട്, ഒരു ഡ്രസിങ് റൂം, ഒരു ഓഫീസ്‌റൂമും ലൗഞ്ചും ഉണ്ട്. പിന്നെ ഒരു ബാല്കണിയും ഉണ്ട്”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

“ദൈവമേ”, ആദിത്യൻ പതിയെ പറഞ്ഞു. “മുകളിലത്തെ നില മുഴുവൻ ഉണ്ടല്ലോ”.

“അതിനോട് പൊരുത്തപ്പെടാൻ കുറച്ച് സമയം എടുക്കും”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“അത് ശെരിയാണ്”.

ഇന്ദു ഒരു ആഷ്ട്രേയും, ഐസ് ഇട്ട രണ്ട് ഗ്ലാസ് ഫ്രൂട്ട് ജ്യൂസും കൊണ്ട് വന്നു. ഗ്ലാസിന്റെ സൈഡിൽ ഒരു ഓറഞ്ചിന്റെ കഷ്ണം കുത്തനെ ഇറുക്കി വച്ചിരുന്നു അതിൽ ഒരു സ്ട്രോയും ഉണ്ടായിരുന്നു. ആദിത്യൻ ഗ്ലാസിൽ നിന്ന് ഒരു സിപ് എടുത്തു ജ്യൂസ് പറഞ്ഞത് പോലെ വളരെ നല്ലതു ഉന്മേഷദായകവും ആയിരുന്നു.

“നന്ദി, വിന്ദു”, അവൾ തിരിഞ്ഞ് പോകാൻ നേരം ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. അവൾ തിരിഞ്ഞ് ആദിത്യനെ നോക്കി ചിരിച്ചപ്പോൾ അവന് സന്ദോഷം തോന്നി. എന്താവശ്യത്തിനും വിളിക്കാൻ സഹായികൾ ഉള്ളത് അവന് ഒരു പുതുമ ആയിരുന്നു അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവരുടെ പേരുകൾ ഓർത്തിരിക്കണം എന്നത് അവന് നിർബന്ധം ആയിരുന്നു.

“ആദിത്യ”, പ്രിയ ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ അവനെ വിളിച്ചു.

“എന്താ?”.

“അവളുടെ പേര് ഇന്ദു എന്നാണ് വിന്ദു എന്നല്ല”.

“ചെ . . .കോപ്പ്”, ആദിത്യൻ ഒന്ന് മുരണ്ട്‍ കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ആൾക്കാരുടെ പേര് അറിഞ്ഞിരിക്കണം എന്ന് കരുതിയത് ഇങ്ങനെ ആയി”.

“താങ്കൾക്ക് അങ്ങനെ വേണം എന്നുണ്ടെങ്കിൽ ഇനി മുതൽ അവരെ കൊണ്ട് പേരെഴുതിയ ബാഡ്ജ് കുറച്ച് കാലത്തേക്ക് ധരിപ്പിക്കാം”, പ്രിയ ഒരു അഭിപ്രായം പറഞ്ഞു.

“അത് നല്ലതായിരിക്കും”, ആദിത്യൻ തല ആട്ടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “എനിക്ക് ആൾക്കാരുടെ പേര് ഓർത്തിരിക്കാൻ വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. എനിക്ക് സഹായികൾ ഉണ്ടാവുക . . . . . വിചിത്രമാണ്. ഞാൻ ഉദ്ദേശിച്ചത് നിങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലായോ?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“താങ്കളുടെ ആദ്യത്തെ സഹായികളിൽ ഒരാൾ എന്ന നിലയിൽ എനിക്കത് മനസ്സിലാക്കാവുന്നതേ ഉള്ളു”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “താങ്കൾക്ക് കഴിയുമെങ്കിൽ കുറച്ച് വിശ്രമിക്കു. താങ്കളുടെ ഇന്നത്തെ സമയക്രമം വായിച്ച് കേൾപ്പിക്കാൻ ഉണ്ട്. കുറെ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്ത് തീർക്കാൻ ഉണ്ട്”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

“ങ്ങാ . . . പറഞ്ഞോളൂ”, ബാറിന്റെ വെളിയിൽ ഉള്ള ഒരു ചെറിയ മേശയുടെ അടുത്തുള്ള കസേരയിൽ ഇരുന്ന് കൊണ്ട് ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

“ശെരി, നമ്മൾ സ്യൂട്ട് റൂം കണ്ടതിന് ശേഷം ഡോക്ടർ കാതറീനെ കാണാൻ പോകും. ദ്വീപിന്റ് ഡോക്ടർ, താങ്കൾക്ക് ഒരു വൈദ്യപരിശോധന നൽകാൻ വേണ്ടിയും കൂടെ ഏതെങ്കിലും വാക്സിൻ എടുത്തിട്ട് ഇല്ലെങ്കിൽ അത് എടുക്കാനും. അതിന് ശേഷം സമയം ഉണ്ടെങ്കിൽ നമുക്ക് ഡെന്റിസ്റ്റിനെ കൂടി കാണാം. ചൈത്രക്ക് സ്യൂട്ട് തയ്‌ക്കുന്നതിന് വേണ്ടി താങ്കളുടെ അളവ് എടുക്കേണ്ടി വരും അതിന്റെ കൂടെ താങ്കളുടെ അലമാരയിലെ ഉടുപ്പുകൾ അടുക്കിയ രീതിയും പറഞ്ഞ് തരും. അതിന് ശേഷം തങ്ങളുടെ മുടി വെട്ടുന്നതിന് വേണ്ടി പോകണം”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

“ഇതിപ്പോൾ എന്നെ മൊത്തത്തിൽ അഴിച്ച് പണിയും എന്നാണല്ലോ തോന്നുന്നത്”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“ഇതെല്ലാം താങ്കൾ പെങ്ങമ്മാരെ കാണുന്നതിന് മുൻപ് സുന്ദരൻ ആക്കാൻ വേണ്ടി ചെയ്യുന്നത് ആണ്”, പ്രിയ അവനെ സൂകിഷിച്ച് നോക്കി കൊണ്ട് കൂട്ടി ചേർത്തു. “ആദ്യമായി കാണുന്നതിന് മുൻപ്”.

“ശെരി”, പ്രിയ അതിനെ കുറിച്ച് ഓർമിപ്പിച്ചത് കേട്ട് ഒന്ന് മുരണ്ട്‍ കൊണ്ട് ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ താങ്കൾക്ക് ഉറങ്ങാൻ വേണ്ടി ഒരു മൂന്ന് മണിക്കൂർ ഒഴിച്ച് വച്ചിട്ട് ഉണ്ട്. താങ്കൾക്ക് അത് അത്യാവശ്യമാണെന്ന് എനിക്ക് തോനുന്നു”, പ്രിയ പറഞ്ഞു. “അഡ്വക്കേറ്റ് പ്രഭാകരൻ വന്ന് കഴിഞ്ഞാൽ നിങ്ങൾ മൂന്ന് പേരും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂടെ മനു വർമ്മയുടെ വിൽപത്രം വായിക്കുന്നത് കേൾക്കാൻ ഇരിക്കും. അതിന് ശേഷം താങ്കൾക്ക് എന്തെങ്കിലും സംശയം ഉണ്ടെങ്കിൽ എന്നോട് ചോദിക്കാം”.

“നിങ്ങൾക്ക് അറിയാമോ അതിൽ എന്താണ് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് എന്ന്?, ഞാൻ ഉദേശിച്ചത് വിൽപത്രത്തിൽ”.

“അറിയാം, പക്ഷെ ഞാൻ അത് ഇപ്പോൾ താങ്കളോട് പറയാൻ പാടില്ല, ആദിത്യ. എന്തായാലും കുറച്ച് മണിക്കൂറുകൾക്ക് ഉള്ളി താങ്കൾക്ക് അത് വായിച്ച് കേൾക്കാമല്ലോ”, പ്രിയ ഒന്ന് നിർത്തി തല ആട്ടികൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“പിന്നെ വേറെ എന്താ?”, ആദിത്യൻ ഒന്ന് മുരണ്ട്‌ കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ഉച്ച ഭക്ഷണത്തിനും രാത്രി ഭക്ഷണത്തിനും ഉള്ള സമയം ഉണ്ട്. കുറച്ച് സമയം താങ്കൾക്ക് ആദിയയോടും ആദിരയോടും സംസാരിക്കാൻ മാറ്റി വച്ചിട്ട് ഉണ്ട്. മനു വർമ്മക്ക് നിങ്ങൾ മൂന്ന് പേരും ഒരുമിക്കണം എന്നത് വളരെ നിർബന്ധം ഉള്ള കാര്യം ആയിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഇനിയുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ നിങ്ങൾ കുറെ കാര്യങ്ങൾ ഒന്നിച്ച് ആയിരിക്കും ചെയ്യുന്നത്”.

“കുറെ എന്തെല്ലാം കാര്യങ്ങൾ?”.

“ബ്രീഫിങ്ങുകൾ, മീറ്റിങ്ങുകൾ, ദിനചര്യകൾ, ഭക്ഷണം”, പ്രിയ ഓരോന്നായി നിരത്തി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “സമയവും ദിവസവും ഇതുവരെ തീരുമാനിച്ചിട്ടില്ല എങ്കിലും താങ്കൾക്ക് ബുദ്ധിമുട്ട് ആവാത്ത രീതിയിൽ ഞാൻ സമയം ക്രമീകരിച്ച് കൊള്ളാം”.

“ഞാനായിട്ട് ഒരു മീറ്റിങ്ങും ഉറപ്പിക്കരുത്”, ആദിത്യൻ പ്രിയ മുൻപേ പറഞ്ഞത് ഓർത്ത് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“അതെ”.

ആദിത്യൻ വലിച്ച് കൊണ്ട് ഇരുന്ന സിഗററ്റ് കുത്തി കെടുത്തുമ്പോൾ മുകളിൽ നിന്ന് എൽദോ അങ്ങോട്ടേക്ക് അവരെ വിളിക്കുന്നത് കണ്ടു.

“താങ്കളുടെ സ്യൂട്ട് ശരിയായെന്ന് തോനുന്നു”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

“പോകാം”, ആദിത്യൻ കുടിച്ച്കൊണ്ട് ഇരുന്ന ഗ്ലാസ് മേശയിൽ നിന്ന് എടുത്ത് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ആദിത്യൻ പ്രിയയുടെ പുറകെ പ്രധാന കെട്ടിടത്തിൽ കയറി പടികൾ കയറി മുകളിലത്തെ നിലയിലേക്ക് പോയി. അത് ചെന്ന് നിന്നത് പൂളിലേക്ക് കാണാൻ പറ്റുന്ന ഒരു ബാൽക്കണിയിൽ ആണ്.

“ഓഹ്, വൗവ്”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. “ഇവിടെ നിന്ന് കാണാൻ പൂള് ഒന്നുകൂടെ മനോഹരം ആയിട്ട് ഉണ്ട്”.

“ഞാൻ മുൻപേ പറഞ്ഞത് പോലെ”, എൽദോ പറഞ്ഞു തുടഞ്ഞി. “സൂര്യാസ്തമയം വരെ കാത്തിരിക്കൂ. ഈ കാണുന്നത് ആണ് താങ്കളുടെ സ്യൂട്ട് റൂം”.

ആദിത്യൻ തിരിഞ്ഞ് മുറിയുടെ അകത്തേക്ക് നോക്കി. ബാല്കണിയിലേക്കുള്ള ഗ്ലാസ് ഡോർ മുഴുവനായി മടക്കി വച്ചിരുന്നു. അത് നല്ല സൂര്യപ്രകാശം കടക്കുന്ന ഒരു വലിയ മുറി ആയിരുന്നു. മുറിയുടെ ഇടത് വശത്ത് കുറച്ച് സോഫാ സെറ്റുകളും ഒരു വലിയ ടീവിയും ഉണ്ടായിരുന്നു. വലത് വശത്ത് കുറച്ച് കമ്പ്യൂട്ടർ മേശകളും അതിന്റെ മുകളിൽ കമ്പ്യൂട്ടറുകളും ഫോണുകളും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇതിന്റെ എല്ലാം നടുക്ക് അകത്തേക്ക് പോകാനുള്ള നല്ല വീതിയുള്ള വഴിയും അത് മരതടി കൊണ്ട് പാകിയതും ആയിരുന്നു. ആ വഴിയുടെ അറ്റത്ത് വെള്ള ചുമരുകൾ ചെരിച്ചു പുറകിൽ ഉള്ളത് കാണാൻ പറ്റാത്ത രീതിയിൽ കെട്ടിയിരുന്നു.

“എന്റെ കൂടെ വരൂ, മാസ്റ്റർ ആദിത്യ”, എൽദോ പറഞ്ഞു.

എൽദോ ഓഫിസ് സ്ഥലം കൂടുതൽ ശ്രെദ്ധ കൊടുക്കാതെ മുൻപിലേക്ക് നടന്നു. ആദിത്യൻ എൽദോയുടെ പുറകെ ചുമരുകക്ക് ഇടയിലൂടെ നടന്നു. അവന്റെ വലത് വശത്ത് ഒരു ബെഡ്‌റൂം ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിൽ കയറാതെ അവർ നേരെ നടന്ന് ഒരു വാലിൽ മുറിയിൽ എത്തി. അവന്റെ നേരെ മുൻപിൽ ഒരു ബെഡും ചുമരുകളുടെ മൂലയിൽ ചുമർ ചിത്രങ്ങളും ബാക്കി ചുമരെല്ലാം വെള്ള നിറത്തിൽ പെയിന്റ് അടിച്ചതും ആയിരുന്നു.

“താങ്കളുടെ ഇടത് വശത്ത് പ്രധാന ബെഡ്റൂമിന്റെ ബാത്രൂം ആണ് ഉള്ളത്, മാസ്റ്റർ ആദിത്യ”, എൽദോ വിവരിച്ചു. “വലത് വശത്ത് താങ്കളുടെ ഡ്രസിങ് റൂം ആണ്. താങ്കളുടെ തുണികളെല്ലാം പെട്ടികളിൽ നിന്ന് പുറത്ത് എടുത്ത് അതിൽ അടുക്കിയിട്ട് ഉണ്ട്. അതിൽ കുറെ എണ്ണം തേയ്ക്കുന്നതിന് വേണ്ടി കൊണ്ട് പോയിരിക്കുക ആണ്. തേച്ചതിന് ശേഷം ഒരു മണിക്കൂറിന് ഉള്ളിൽ ഇവിടെ തിരിച്ച് എത്തിക്കുന്നത് ആണ്”.

“ഇതാണോ എന്റെ ബെഡ്‌റൂം?”, ആദിത്യൻ ചുറ്റും നോക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. മുറിയുടെ വലത് വശത്ത് രണ്ട് കൈഉള്ള കസേരകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിന് നേരെ മറ്റൊരു വലിയ ടീവിയും ഉണ്ടായിരുന്നു. മുറിയുടെ ഇടത് വശത്ത് പുസ്‌തകങ്ങൾ വൈകുന്ന ഷെൽഫുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.

“അതെ, ഇതാണ് താങ്കളുടെ ബെഡ്‌റൂം, ആദിത്യ”, പ്രിയ പറഞ്ഞു. “എന്റെ മുറി അപ്പുറത്ത് ഉള്ളതാണ്”, അവർ നടന്ന് വരുമ്പോൾ വലത് വശത്ത് കണ്ടിരുന്ന ബെഡ്‌റൂം ചൂണ്ടി കാട്ടി പ്രിയ പറഞ്ഞു.

“ഇത് കുറച്ച് ഓവർ ആണ്”, ആദിത്യൻ പതിയെ പരുങ്ങലോടെ പറഞ്ഞു. അവൻ ഇന്ന് വരെ ഇതുപോലൊരു ആർഭാട ജീവിതം നയിച്ചിട്ട് ഇല്ല. ഇതെല്ലം അവന്റെ മരിച്ച് പോയ അച്ഛൻ മനു വർമ്മയിൽ നിന്ന് പാരമ്പര്യമായി ലഭിച്ചത് ആണ്. ഇതെല്ലം ഇനിമുതൽ തന്റേത് . . . ആ ചിന്ത അവനെ വല്ലാതെ അലട്ടി.

“ഞങ്ങൾക്ക് കുറച്ച് സമയം നൽകാമോ, എൽദോ”, പ്രിയ പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു. എൽദോ പുറത്തേക്ക് പോയപ്പോൾ പ്രിയ ആദിത്യന്റെ കൈ പിടിച്ച് കട്ടിലിൽ കൊണ്ട് പോയി ഇരുത്തി. “എന്ത് പറ്റി, ആദിത്യ”.

അവൻ കൈകൾ വിരിച്ച് ചുറ്റും നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ഇതെല്ലം കണ്ട് എനിക്ക് പ്രാന്ത് പിടിക്കുന്ന പോലെ ഉണ്ട്”.

“താങ്കൾ കുറച്ച് നേരം ഉറങ്ങു, ആദിത്യ. അത് കഴിഞ്ഞ് ഇതിനെ കുറിച്ച് എല്ലാം കൂടുതൽ ചിന്തിക്കാം”, പ്രിയ വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ വിജാരിച്ചാലും എനിക്ക് ഉറങ്ങാൻ പറ്റും എന്ന് തോന്നുന്നില്ല”, ആദിത്യൻ മുരണ്ട്‍ കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അവൻ ആകെ ക്ഷീണിതൻ ആണെങ്കിൽ പോലും അവന്റെ തലയിലൂടെ പല കാര്യങ്ങളും ഓടികൊണ്ട് ഇരിക്കുകയാണ്.

“താങ്കൾ ഉറങ്ങാൻ ശ്രെമിക്ക്”, പ്രിയ പറഞ്ഞു. “എന്താണ് താങ്കൾ സാധാരണ കിടക്കുമ്പോൾ ഉള്ള ശീലങ്ങൾ?”.

“നിങ്ങൾ എന്താണ് ഉദ്ദേശിച്ചത്?”.

“താങ്കൾ സാധാരണ കട്ടിലിന്റെ ഒരു വശത്താണോ കിടക്കാറ്?. താങ്കൾ ഉടുപ്പുകൾ ഇട്ടാണോ അതോ നഗ്നൻ ആയി ആണോ കിടക്കാറ്?. തങ്ങൾ സാധാരണ വായിക്കുമോ, അല്ലെങ്കിൽ ടീവി കാണുമോ, അതും അല്ലെങ്കിൽ വെറുതെ കിടന്ന് ഉറക്കത്തിലേക്ക് വഴുതി വീഴുമോ?”, പ്രിയ ചോദിച്ചു.

“ഞാൻ സാധാരണ കട്ടിലിന്റെ വലത് വശത്താണ് കിടക്കാറ് പിന്നെ കിടക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഒന്നും ധരിക്കാറില്ല”, ആദിത്യൻ ചെറിയ ചമ്മലോടെ പറഞ്ഞു.

“താങ്കൾ നഗ്നൻ ആയി ആണോ കിടക്കാറ്?”, പ്രിയ ചോദിച്ചു.

ആദിത്യൻ നാണിച്ച് തല ആട്ടി അപ്പോൾ അവന്റെ കവിളുകൾ ചുവന്ന് തുടുത്തിരുന്നു.

“അത് വലിയ കാര്യമല്ല ഞാനും അങ്ങനെ ആണ് കിടക്കുന്നത്. ഉറക്കത്തിലേക്ക് പോകുന്നതിന് മുൻപ്പ് താങ്കൾ എന്ത് ചെയ്യും?”.

ആദിത്യൻ പ്രിയയെ നോക്കി ഒരു പൊട്ടൻ ചിരി ചിരിച്ചു.

“ശെരി”, പ്രിയ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു. “നമ്മൾ കുറച്ച് തുറന്ന് സംസാരിക്കേണ്ട സമയമായി എന്ന് തോനുന്നു”.

ആദിത്യൻ ഈ സംസാരം എവിടേക്കാണ് പോകുന്നത് എന്ന ആകാംഷയോടെ എഴുനേറ്റ് പ്രിയയെ നോക്കി ഇരുന്നു.

“ഞാൻ കുറെ കാലമായി മനു വർമ്മയുടെ കൂടെ ജോലി ചെയ്യുന്നു. ഇത് ഒരു സ്വപ്നതുലമായ ജോലിയാണ്. മിക്കവാറും പതിനെട്ട് മണിക്കൂർ ഒരു ദിവസം ജോലി ചെയ്യെണ്ടതായി വരും. മീറ്റിംഗുകൾ, ഓഫീസിൽ പോകുന്ന ദിവസങ്ങൾ, പൊതു കൂടികാഴ്ച്ചകൾ, വിനോദ യാത്രകൾ, അദ്ദേഹം എവിടെ എല്ലാം പോയിരുന്നോ കൂടെ ഞാനും ഉണ്ടായിരുന്നു”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

“ശെരി”.

“ഒരാളുടെ കൂടെ അത്രക്ക് അടുത്ത് ഇടപഴകി ജോലി ചെയുക എന്നാൽ അയാളെ കുറിച്ച് മുഴുവനായി മനസ്സിലാക്കാതെ അത് പറ്റില്ല”, പ്രിയ തുടർന്ന് പറഞ്ഞു. “മനു വർമ്മയെ സംബന്ധിച്ചുള്ള എല്ലാ കാര്യങ്ങളും എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു”.

“സ്വകാര്യ കാര്യങ്ങൾ പോലും?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“വളരെ സ്വകാര്യമായ കാര്യങ്ങൾ വരെ”, പ്രിയ തല ആട്ടികൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “എനിക്ക് എണ്ണി പറയാൻ പറ്റില്ല ഞാൻ എത്ര പ്രാവശ്യം അദ്ദേഹത്തെ നഗ്നനായി കണ്ടിട്ടുണ്ട് എന്ന് അല്ലെങ്കി അദ്ദേഹം എന്നെ നഗ്നയായി കണ്ടിട്ടുണ്ട് എന്ന്. നമ്മൾ ഇപ്പോൾ ഒരു ഹോട്ടൽ റൂമിൽ താമസിക്കുമ്പോളോ, അല്ലങ്കിൽ ഇത് പോലെ ഉള്ള ഇടങ്ങളിലോ, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു ലിമോസിനിന്റെ പുറകിൽ ഒരു മീറ്റിംഗിന് ശേഷം വേറെ പരുപാടിക്ക് നേരെ പോകുന്ന സമയത്ത് വസ്ത്രം മാറുമ്പോളോ സങ്കോചപ്പെട്ടിട്ട് ഒരു കാര്യവും ഇല്ല”.

“ഇത് കേട്ടിട്ട് നിങ്ങളുടെ ജോലി കുറച്ച് കടുപ്പമാണെന്ന് തോനുന്നു”, പ്രിയയെ നഗ്നയായി കാണാൻ പറ്റും എന്ന ചിന്ത അവനിൽ ആവേശം കൊള്ളിച്ചു എങ്കിലും അവൾ എന്താണ് പറഞ്ഞ് വരുന്നത് എന്ന് മനസ്സിലാവാതെ ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ താങ്കൾക്ക് ഒരു സങ്കല്പികമായ ഉദാഹരണം തരാം”, പ്രിയ ചെറുതായി ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “താങ്കൾ ഇന്ന് മുതൽ ഇവിടെ ആണ് കിടന്ന് ഉറങ്ങുന്നത്, ശെരി അല്ലേ?. ഞാൻ കുറച്ച് മണിക്കൂറുകൾക്ക് ശേഷം താങ്കളെ വന്ന് ഉണർത്തും അന്നേരം താങ്കൾക്ക് മൂത്രം ഒഴിക്കാൻ മുട്ടി നിൽക്കുകയാണ് എങ്കിൽ താങ്കളുടെ അവസ്ഥ എന്തായിരിക്കും?”.

“എനിക്ക് ബാത്‌റൂമിൽ പോകേണ്ടി വരും”, ആദിത്യൻ തോൾ കൂച്ചി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“താങ്കൾ ഉറങ്ങികൊണ്ട് ഇരിക്കുമ്പോൾ മൂത്രം ഒഴിക്കാൻ മുട്ടിയാൽ താങ്കളുടെ ശരീരം എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കും?”, പ്രിയ കണ്ണുരുട്ടി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ഓഹ്”, ആദിത്യൻ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു. “എനിക്ക് ഒരു . . . . മൂത്ര കംബി ഉണ്ടാവും”.

“അത് തന്നെ”, പ്രിയ തല ആട്ടികൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “അപ്പോൾ ഞാൻ താങ്കളെ ഉണർത്താൻ വരുമ്പോൾ താങ്കൾ മലന്ന് കിടക്കുകയാണ് താങ്കൾക്ക് മൂത്രം ഒഴിക്കാൻ മുട്ടി നിൽക്കുകയാണ്”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “അപ്പോൾ തങ്ങളുടെ കംബി ഞാൻ ശ്രെദ്ദിക്കില എന്ന് കരുതുന്നുണ്ടോ?”.

“ശെരി, എന്നാൽ ഞാൻ മലന്ന് കിടക്കില്ല പോരെ”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

പ്രിയ തല കുടഞ്ഞ് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ഞാൻ പറഞ്ഞ് വരുന്നത് എന്താണെന്ന് വച്ചാൽ ഇങ്ങനെ ഉള്ള കാര്യങ്ങൾ ഉണ്ടാവും. ഞാൻ ചിലപ്പോൾ എന്തെങ്കിലും കാണും താങ്കൾ എന്തെങ്കിലും കാണും പക്ഷെ അതെല്ലാം ഓർത്ത് തല പുണ്ണാക്കേണ്ട ആവശ്യം ഒന്നും ഇല്ല”.

അവന്റെ പുതിയ വിചിത്രമായ ജീവിതത്തിൽ വേറൊരു വിചിത്രമായ സംഭാഷണം കേട്ട് ആദിത്യൻ ഒരു പാവയെ പോലെ തല ആട്ടി.

“ഞാൻ താങ്കൾക്ക് വേറൊരു ഉദാഹരണം തരാം”, പ്രിയ പറഞ്ഞ് തുടങ്ങി. “ചില സമയങ്ങളിൽ മനു വർമ്മ പെൺകുട്ടികളെ കൊണ്ട് വരും . . . വിനോദത്തിനായി. ഞാൻ ആയിരിക്കും അതെല്ലാം ശെരിയാക്കി കൊടുക്കുന്നത്”.

“നിങ്ങൾ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് വേശ്യകളെ ആണോ?”, ആദിത്യൻ മുരണ്ട്‍ കൊണ്ട് പരുഷമായി ചോദിച്ചു.

“മനു വർമ്മക്ക് കൂടെ കിടക്കാൻ പെണ്ണുങ്ങളെ കാശ് കൊടുത്ത് കൊണ്ടുവരേണ്ടി വരും എന്ന് താങ്കൾക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ?”, പ്രിയ ചോദിച്ചു.

ആദിത്യൻ അദ്ദേഹത്തെ ടീവിയിലും മാഗസീനുകളിലും കണ്ട സമയത്തെ കുറിച്ച് ആലോജിച്ചു. ഓരോ സമയങ്ങളിലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂടെ ഒരു മോഡൽ, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു സിനിമാ നടി, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു പാട്ട്കാരി ഉണ്ടായിരിക്കും. അദ്ദേഹം ലോകത്തിലെ ആദ്യത്തെ നൂറ് ബാച്ചിലർമാരുടെ പട്ടികയിൽ എപ്പോഴും ഉണ്ടായിരുന്നു.

“വേണ്ട എന്നാണ് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. “പക്ഷെ ചിലവർക്ക് അതും ഇഷ്ടമാണ്”.

“അത് ശെരി ആണ്”, പ്രിയ പറഞ്ഞു. “താങ്കൾക്ക് അങ്ങനെ ആണ് ഇഷ്ടം എങ്കിൽ ഞാൻ അത് ശെരിയാക്കി തരാം”.

“വേശ്യകൾ?”.

“അതെ”, പ്രിയ വളരെ സ്വാഭാവികമായി ഒരു ചായക്ക് പറയുന്നത് പോലെ തല ആട്ടി.

“വേശ്യകളെ ഉപയോഗിക്കുന്നത് എനിക്ക് ഇഷ്ടം അല്ല”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

“ഞാനും അതാണ് കരുതിയത്. എനിക്ക് അതിൽ സന്തോഷമേ ഉള്ളു. എന്തായാലും വല്ല സിനിമ പ്രീമിയറുകളിലോ പൊതു പരുപാടികളിലോ പങ്കെടുക്കുമ്പോൾ കൂടെ ഒരു സുന്ദരിയായ പെണ്ണ് ഉണ്ടാവുന്നത് പ്രതിച്ഛായ കൂട്ടാൻ നല്ലത് ആണ്”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ഒരു സുന്ദരിയായ പെണ്ണ്?”.

“അതെ, ശരിക്ക് പറഞ്ഞാൽ ഒരു പബ്ലിക് ഫിഗർ. നടിമാർ, പാട്ടുകാർ, മോഡലുകൾ, ടീവി അവതാരകർ അങ്ങനെ. റിയാലിറ്റി ടീവി കാരിൽനിന്ന് നമ്മൾ സാധാരണ ഒരു അകലം പാലിച്ച് നിൽക്കും”.

“അപ്പോൾ നിങ്ങൾ അങ്ങനത്തെ കാര്യങ്ങൾ ശരിയാകുമോ”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“തീർച്ചയായും”, പ്രിയ തല ആട്ടികൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ചിലപ്പോൾ അത് വെറുതെ കൂടെ നടക്കാൻ വേണ്ടിയും കുറച്ച് ഫോട്ടോകൾ എടുക്കാൻ വേണ്ടിയും മാത്രം ആയിരിക്കും. ചില സമയങ്ങളിൽ അത് ശെരിക്കും ഇഷ്ടം കൊണ്ട് ആയിരിക്കും. പിന്നെ ചില സമയങ്ങളിൽ കൂടെ കിടക്കാൻ വേണ്ടി തന്നെ ആയിരിക്കും”.

“ദൈവമേ, ഇത് ശരിക്കും വേറൊരു ലോകമാണ്”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

“ഇത് പോലുള്ള ലക്ഷകണക്കിന് കാര്യങ്ങൾ കൊണ്ടാണ് ഞാൻ താങ്കളുടെ കൂടെ തന്നെ ഉള്ളത്, ആദിത്യ”, പ്രിയ ആദിത്യനെ ഓർമ്മ പ്പെടുത്തി. “പ്രധാനമായി ബിസിനസ്സ് കാര്യങ്ങൾ ആണ് ശ്രേദ്ധിക്കേണ്ടത് എങ്കിലും ഞാൻ താങ്കളുടെ വ്യക്തിപരമായ കാര്യങ്ങളിൽ കൂടി സഹായിക്കേണ്ടത് ഉണ്ട്. താങ്കൾക്ക് കുറെ പഠിക്കാനുണ്ട് ഞാൻ അതിന് സഹായിക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് കൂടെ ഉള്ളത്. നമുക്ക് കാര്യത്തിലേക്ക് തിരിച്ച് വരാം. താങ്കളെ ഉറക്കുന്ന കാര്യത്തിലേക്ക്”.

“ശെരി”.

“ഞാൻ താങ്കളുടെ അടുത്ത് തുറന്ന് ചോദിക്കുകയാണ്, ആദിത്യ. ചില സമയങ്ങളിൽ അതാണ് ഏറ്റവും നല്ല വഴി”, അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കി കൊണ്ട് പ്രിയ പറഞ്ഞു. “മിക്ക ആളുകളും കിടക്കുന്നതിന് മുൻപ് സ്വായംഭോഗം ചെയ്യും. താങ്കളും ചെയ്യുമെന്നാണ് എന്റെ വിശ്വാസം”.

“ഈ സംസാരം കുറച്ച് കൂടിപ്പോയി എന്ന് ഞാൻ മുൻപേ വിജാരിച്ചിരുന്നു ഇപ്പൊ പൂർത്തി ആയി”, ആദിത്യൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അവന്റെ കവിളുകൾ ചുവന്ന് തുടുക്കുന്നത് അവന് അവളിൽ നിന്ന് മറക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

“പോകെ പോകെ താങ്കൾക്ക് ഇത് ശീലമായിക്കോളും. ഞാൻ ഈ കാര്യങ്ങൾ ഇപ്പോഴേ അറിഞ്ഞാൽ താങ്കൾ ചെയ്ത് കൊണ്ട് ഇരിക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് ഇടക്ക് കയറി വന്ന് ശല്യപ്പെടുത്താതെ ഇരിക്കാമല്ലോ”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ശെരി, സമ്മതിച്ചു. ഞാൻ മിക്കവാറും കിടക്കുന്നതിന് മുൻപ് ചെയ്യാറുണ്ട്”, അവന്റെ ചിന്തകൾ ആദിയയിലേക്കും ആദിരയിലേക്കും പോയി. തനിച്ചുള്ള മിക്ക രാത്രികളിലും അവർ ആയിരുന്നു അവന്റെ സ്വായംഭോഗ റാണിമാർ. അവൻ ആ ചിന്തകൾ അവന്റെ മനസ്സിൽ നിന്ന് ഒരു വിഷമത്തോടെ തുടച്ച് മാറ്റി. അവർ പെങ്ങമ്മാർ ആണെന്ന് അറിഞ്ഞതിന് ശേഷം അങ്ങനെയുള്ള ചിന്തകൾ തനിക്ക് വരാൻ പാടില്ല എന്ന് അവൻ മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചു.

“ശെരി, ഞാൻ സാധാരണ കുളിക്കുമ്പോൾ ഷവറിലാണ് സ്വയംഭോഗം ചെയ്യുന്നത്”, പ്രിയ തോൾ വെട്ടിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “താങ്കൾ താങ്കളുടെ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ എന്റെ കാര്യങ്ങളും പറഞ്ഞ് തരും”.

“പ്രിയ ഇപ്പോൾ പറഞ്ഞത് എന്റെ തലച്ചോറിൽ പച്ച കുത്തിയ പോലെ കയറി പോയി”, ആദിത്യൻ ഒരു കള്ള ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.

“അത് പയ്യെ മാറിക്കോളും”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“നിങ്ങൾക്ക് ഉറപ്പാണോ?, കഴിഞ്ഞ അഞ്ചു മിനിറ്റുകൾ ആയി നമ്മൾ സംസാരിക്കുന്നത് എനിക്ക് കട്ടിലിൽ നിന്ന് എഴുനേൽക്കുമ്പോൾ ഉണ്ടാവുന്ന മൂത്ര കമ്പിയെ കുറിച്ചും, ഞാൻ നിങ്ങളെ പല പ്രാവശ്യം നഗ്നയായി കാണുന്നതിനെ കുറിച്ചും, പിന്നെ നിങ്ങൾ എങ്ങനെ ആണ് സ്വായംഭോഗം ചെയുന്നത് എന്നതിനെ കുറിച്ചും ആണ്. നിങ്ങൾ കാണാൻ ആണുങ്ങളുടെ ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞാൽ ഒരു ആറ്റൻ ചരക്കാണെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് അറിയാലോ അല്ലെ?”, ആദിത്യൻ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ഓ, എനിക്കറിയാം ഈ സംഭാഷണം എങ്ങോട്ടാണ് പോകുന്നത് എന്ന്. ഞാൻ താങ്കൾക്ക് ഉറപ്പ് തരുന്നു, നമ്മൾക്ക് ഇടയിൽ ഇങ്ങനെയുള്ള തുറന്ന സംസാരം അല്ലാതെ ഇതിൽ കൂടുതൽ ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ല, ആദിത്യ”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

“എന്ത്?, ഞാനും നിങ്ങളും?”, ആ ഒരു ചിന്ത അവനിൽ പ്രതീക്ഷ ഉയർത്തി. “എനിക്ക് തോന്നുന്നത് അത് നല്ലൊരു ആശയമാണ് എന്ന്”.

“അത് ഒരിക്കലും നടക്കില്ല, ആദിത്യ”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് തറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു. “മനു വർമ്മയുടെ കൂടെയും അങ്ങനെ സംഭവിച്ചിട്ടില്ല താങ്കളുടെ കൂടെയും അങ്ങനെ ഒന്നും സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നില്ല. നമ്മൾക്ക് ഇടയിൽ അങ്ങനെ ഒരു ബന്ധം ഉണ്ടാവില്ല”.

“ഇത് ശെരിക്കും ശോചനീയം ആണ്”, ആദിത്യൻ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ താങ്കളോട് ഒരു കാര്യം പറയാം. താങ്കൾ താങ്കളുടെ കൂട്ടുകാർ ജോളിയെയും അരവിന്ദിനെയും നഗ്നനായി കണ്ടിട്ട് ഉണ്ട്, ഇല്ലേ?”.

“നിങ്ങൾ എന്തിനാ അത് ഇപ്പോൾ എന്നെ ഓർമ്മ പെടുത്തിയത്?”, ആദിത്യൻ മുഖം ചുളിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“അവർ താങ്കളുടെ കൂട്ടുകാർ ആണ്, ശെരി അല്ലെ?. താങ്കൾ ചിലപ്പോൾ അവരെ നഗ്നരായി കാണുകയും ചെയ്യും പക്ഷെ അതൊരു കാമ ചിന്തയും ഉണർത്തുന്നില്ല. താങ്കൾ വേണം എന്ന് വച്ച് നോക്കുന്നത് അല്ല പക്ഷെ ചിലപ്പോൾ അങ്ങനെ ഒക്കെ കാണും. ചില സമയങ്ങളിൽ നിങ്ങൾ അതിനെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞ് തമ്മിൽ കളിയാക്കുകയും ചെയ്യും, ശെരി അല്ല?”, പ്രിയ ചോദിച്ചു.

“അതെ”.

“എന്നെയും അത് പോലെ കണ്ടാൽ മതി”.

“പക്ഷെ നിങ്ങൾ ഒരു സുന്ദരിയായ സ്ത്രീ ആണ് അവർ ആണുങ്ങളും”, ആദിത്യൻ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ മുൻപേ പറഞ്ഞത് പോലെ താങ്കൾ അതിനോട് പൊരുത്തപ്പെട്ടോളും. നമ്മൾ കിടക്ക പങ്കിടുന്നത് മാത്രം ഉണ്ടാവില്ല. അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും നടന്നാൽ എനിക്ക് ജോലിയിൽ ശ്രെദ്ധിക്കാൻ പറ്റില്ല. താങ്കൾക്ക് ഞാൻ പറയുന്നത് മനസ്സിലാവിന്നുണ്ടോ?”, പ്രിയ ചോദിച്ചു.

ആദിത്യൻ പ്രിയ ഇത് ചോദിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കി അവൾ വളരെ ഗൗരവത്തിൽ ആണ് ഇത് സംസാരിച്ചത്. “നിങ്ങൾ പറയുന്നത് എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നുണ്ട്”, അവൻ തറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു. “ചിലപ്പോൾ അങ്ങനത്തെ സാഹചര്യങ്ങൾ ഉണ്ടാവാം പക്ഷെ നമ്മൾ ഇത് മുൻകൂട്ടി തുറന്ന് സംസാരിച്ചത് കൊണ്ട് പ്രേശ്നങ്ങൾ ഒന്നും ഉണ്ടാവാതെ നോക്കാം. ശെരി അല്ലെ?”.

“അതെ”.

“നിങ്ങൾ അതി സുന്ദരി ആണെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് അറിയാലോ, അല്ലെ?”, ആദിത്യൻ പുഞ്ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ഓ, എനിക്ക് അത് അറിയാം. ചിലപ്പോൾ കള്ള് കുടിച്ചതിന് ശേഷം താങ്കൾ എന്നെ കയറി പിടിച്ചു എന്നും വരം. അന്നേരം താങ്കളെ കിടക്കയിൽ കൊണ്ട് കിടത്തി വരും ദിവസങ്ങളിൽ അതിനെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞ് കളിയാക്കുകയും ചെയ്യും. ചിലപ്പോൾ താങ്കളോട് എനിക്ക് സ്നേഹം തോന്നി എന്നും വരാം പക്ഷെ ഞാൻ അതെല്ലാം അതിജീവിച്ച് കൊള്ളും”, പ്രിയ തോൾ കൂച്ചികൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “നമ്മൾ ഇപ്പോൾ സംസാരിച്ച് വന്നതിന്റെ സാരം എന്താണെന്ന് വച്ചാൽ. താങ്കൾക്ക് എന്നോട് എന്തും സംസാരിക്കാം. താങ്കൾക്ക് ആവശ്യമുള്ളത് എന്തും ഞാൻ സാധിച്ച് തരും. താങ്കളുടെ കൂടെ കിടക്ക പങ്കിടുന്നത് ഒഴിച്ച്. മനസ്സിലായോ?”.

“മനസ്സിലായി. നിങ്ങൾ ഇത് എന്റെ അടുത്ത് തുറന്ന് സംസാരിക്കാൻ കുറച്ച് നല്ലവണ്ണം ചിന്തിച്ചിട്ട് ഉണ്ടാവണം അല്ലോ?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“ഞാൻ ഈ സംഭാഷണം എന്റെ മനസ്സിൽ ഇട്ട് ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് രണ്ട് ദിവസ്സമായി”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“നിങ്ങൾ വിജാരിച്ചത് പോലെയാണോ ഈ സംസാരം നടന്നത്?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“അടുത്ത് പോലും എത്തിയില്ല”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “പക്ഷെ എന്റെ നിലപാട് ഞാൻ വ്യക്തമാക്കി എന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു, ശെരി അല്ലെ?”.

“ശെരി ആണ്”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. ഈ ഒരു സംസാരത്തോട് കൂടി അവളുമായി കൂടുതൽ അടുത്തതായി ആദിത്യന് തോന്നി.

“ഇങ്ങനെ ഒക്കെ സംസാരിച്ചത് ഞാൻ കുളിക്കുമ്പോൾ കേറിവരാനുള്ള അനുവാദമായി എടുക്കരുത്”, പ്രിയ പുഞ്ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“കേറി വരാനുള്ള ആഗ്രഹം എന്തായാലും ഉണ്ടാവും പക്ഷെ ഞാൻ എന്നെ നിയ്രന്തിച്ച് കൊള്ളാം”, ആദിത്യൻ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“അതായിരിക്കും നല്ലത്”, അവൾ പറഞ്ഞു. “ഇപ്പോൾ ഉറങ്ങാൻ നോക്ക്. പിന്നെ താങ്കൾക്ക് പെണ്ണിനെ ആവശ്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ എന്നോട് പറഞ്ഞാൽ മതി. ഈ ദ്വീപിൽ നല്ലൊരു മസ്സാജ് ചെയ്യുന്ന പെൺകുട്ടി ഉണ്ട് അവൾക്ക് ഇതിലൊക്കെ നല്ല ആസക്തി ഉള്ളവൾ ആണ്”.

“നിങ്ങൾ പറഞ്ഞ് വരുന്നത്”, ആദിത്യൻ കണ്ണ് മിഴിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“അവൾ ഈ ജോലി എല്ലാം വിട്ടിട്ട് തുണ്ട് പടത്തിൽ അഭിനയിക്കാൻ പോകാൻ നിൽക്കുകയാണ്. അവൾക്ക് ലൈംഗികതയോട് അത്രക്ക് ആസക്തി ആണ്”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

“നിങ്ങൾ തമാശ പറയുക ആണോ?”.

“അല്ല”.

“അപ്പോൾ സെക്സിന് വേണ്ടി ആണോ അവർ ഈ ദ്വീപിൽ ജോലി ചെയുന്നത്”, ആദിത്യൻ ഒരു പുരികം ഉയർത്തി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ഒരിക്കലും അല്ല”, പ്രിയ മറുപടി പറഞ്ഞു. “അവൾ ഒരു നല്ല മസ്സാജ് തെറാപ്പിസ്റ്റും ഒരു നല്ല ഫിസിയോ തെറാപ്പിസ്റ്റും കൂടി ആണ്. അവളുടെ ലൈംഗിക ആസക്തി വളരെ കൂടുതൽ ആണ് എന്ന് മാത്രമേ ഉള്ളു. അവൾക്ക് അത് തുറന്ന് സമ്മതിക്കാൻ ഒരു മടിയും ഇല്ല”.

“കേട്ടിട്ട് അവൾ ഒരു ഉത്തമ കാമുകി ആയിരിക്കും എന്ന് തോനുന്നു”, ആദിത്യൻ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ചെലപ്പോൾ താങ്കളുടെ പഴയ ജീവിതത്തിൽ ആയിരിക്കും”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ഇപ്പോൾ താങ്കൾ താങ്കളുടെ നിലവാരത്തിന് അനുയോജ്യമായ ഒരാളെ കണ്ടെത്തണം. താങ്കളുടെ ശരീരം മെച്ചപ്പെടുത്തിയതിന് ശേഷം നമുക്ക് അങ്ങനെ ഒരാളെ കണ്ട് പിടിക്കാം”.

“അത് ശെരിയാ, പേർസണൽ ട്രെയിനറെ കാണണം”, ആദിത്യൻ മുഖം വാടിയ പോലെ വച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. പ്രിയയുടെ കൂടെ സെക്സിനെ കുറിച്ച് ഇത്ര തുറന്ന് സംസാരിക്കുമ്പോൾ അവന്റെ കുണ്ണക്ക് അനക്കം വയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ആദിത്യന് അവന്റെ കീഴിൽ പണിയെടുക്കുന്ന ഒരാളുടെ കൂടെ വെറുതെ ഒരു നേരമ്പോക്കിനായി സെക്സ് ചെയ്യുക എന്ന ചിന്ത അവനെ അലോസരപ്പെടുത്തി.

“താങ്കൾക്ക് നല്ലൊരു ശരീരവും, വയറിൽ സിക്സ് പാക്കും ഉണ്ടാകുമ്പോൾ തങ്ങൾക്ക് ട്രെയ്നറോഡ് നന്ദി പറയാം”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“പ്രിയ നിങ്ങൾ പറയുന്നത് പോലെ പെൺകുട്ടികൾ എന്റെ പുറകെ വരും എന്ന് എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല. എനിക്കറിയാം മനു വർമ്മയുടെ കൂടെ എപ്പോഴും ഓരോ സുന്ദരികളായ സ്ത്രീകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന്. പക്ഷെ ഞാൻ ഒരിക്കലൂം പെൺ വിഷയത്തി ഒരു വിജയം ആയിരുന്നില്ല”.

ആദിത്യൻ ഒരു സിഗരറ്റ് എടുത്ത് കത്തിക്കാനായി പുറത്തേക്ക് പോയി. പ്രിയ അവന്റെ പുറകെ ബാൽക്കണിയിലേക്ക് പോയി.

“ആദിത്യ, താങ്കൾ മനു വർമ്മയെ കുറിച്ച് ഒരു കാര്യം മനസ്സിലാക്കേണ്ടി ഇരിക്കുന്നു”, അവർ പുറത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ പ്രിയ പറഞ്ഞു. “ഞാൻ ഇത് കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾക്ക് മുൻപാണ് മനസ്സിലാക്കിയത്. എനിക്ക് അദ്ദേഹത്തെ അറിയാവുന്നിടത്തോളം കാലം, അദ്ദേഹം ആരുമായും പ്രണയത്തിൽ അകപ്പെട്ടിട്ടില്ല. അദ്ദേഹം ഓരോ സുന്ദരികളായ സ്ത്രീകളുടെ കൂടെ ഒരു സമയം ഒരു ആഴ്ച്ചയിൽ കൂടുതൽ ചിലവഴിച്ചിട്ടില്ല. ഒരു ആഴ്ച്ച ആയാൽ അദ്ദേഹം അതിൽ നിന്ന് പിൻമാറുമായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന് ആരും കൂടുതൽ അടുക്കുന്നത് ഇഷ്ടമല്ലായിരുന്നു”.

ആദിത്യൻ ബാൽക്കണിയിലുള്ള ഒരു മരക്കസേരയിൽ ഇരുന്ന് സിഗരറ്റ് കത്തിച്ച് കൊണ്ട് ആരും അറിയാത്ത ഒരു മനു വർമ്മയെ കുറിച്ച് പ്രിയ സംസാരിക്കുന്നത് അവൻ ശ്രേധിച്ച് കേട്ടു.

“എൽദോയും അഡ്വക്കേറ്റ് പ്രഭാകരനും അദ്ദേഹത്തിന് സഹോദര തുല്യർ ആയി. അദ്ദേഹം എന്നെയും ബാക്കി അസ്സിസ്റ്റന്റുകളെയും ഒരു കുടുംബാഗങ്ങളെ പോലെ പരിഗണിച്ചു. പക്ഷെ അദ്ദേഹം ഒരു പരിധിക്ക് അപ്പുറം ആരെയും അടുപ്പിച്ചിരുന്നില്ല. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഉള്ളിൽ എന്തോ സങ്കടം ഒതുക്കി വച്ചത് പോലെയാണ് അദ്ദേഹം ജീവിച്ചിരുന്നത്”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

“ശെരി”.

“അദ്ദേഹം ഭാര്യയെ അത്രമേൽ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു. നിങ്ങൾ ജനിച്ചതിന് ശേഷം അവർ മരിച്ചപ്പോൾ അദ്ദേഹം ആകെ തകർന്ന് പോയി. അത്കൊണ്ട് ആ വേതന വീണ്ടും അറിയാതെ ഇരിക്കാൻ അദ്ദേഹം ആരെയും കൂടുതൽ അടുപ്പിക്കാതെ ഇരുന്നു”.

“കേട്ടിട്ട് അത് ഒരു വല്ലാത്ത ജീവിതം ആയി തോനുന്നു”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

“അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഒരു ഒറ്റപ്പെട്ട ജീവിതം ആയിരുന്നു”, പ്രിയ പറഞ്ഞു. “അദ്ദേഹം ഒറ്റപ്പെട്ട ജീവിതം നയിക്കുക അല്ല എന്ന് മറ്റുള്ളവരെ വിശ്വസിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി അഭിനയിക്കുക ആയിരുന്നു. എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട് അദ്ദേഹം ഉള്ളിൽ എരിഞ്ഞ് കൊണ്ട് ഇരിക്കുക ആയിരുന്നു. അദ്ദേഹം എന്തുകൊണ്ട് ജോലിയിൽ മാത്രം മുഴുകി ജീവിച്ചു എന്നത് മനസ്സിലാക്കാവുന്നതേ ഉള്ളു”.

“അദ്ദേഹത്തിന് എന്നെയോ ആദിയയെയോ ആദിരയെയോ ദത്ത് കൊടുക്കേണ്ട ഒരു ആവശ്യവും ഇല്ലായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന് ഞങ്ങളെ നല്ല രീതിയിൽ വളർത്താനുള്ള ആസ്‌തി ഉണ്ടായിരുന്നു. ഭാര്യയെ നഷ്ടപ്പെടുന്നത് വളരെ വിഷമം ഉള്ള ഒരു കാര്യമാണ് എന്നാലും ഇതെല്ലം തരണം ചെയ്ത് ജീവിക്കുന്ന എത്രയോ ആൾക്കാർ ഉണ്ട്”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

“ആ സമയത്ത് അദ്ദേഹത്തിന് നിങ്ങളെ നല്ല രീതിയിൽ വളർത്താനുള്ള പ്രാപ്തി ഇല്ലായിരുന്നു. അദ്ദേഹം വർഷങ്ങളോളം കടക്കെണിയിൽ മുങ്ങി ഇരിക്കുക ആയിരുന്നു. ബിസിനസ്സ് അതിവേഗം വളർത്തിയെടുക്കാൻ വേണ്ടി അദ്ദേഹം വളരെ കഷ്ട്ടപ്പെട്ടിരുന്നു. സാങ്കേതിക വിദ്യയുടെ അതി പ്രസരം വന്ന് കൊണ്ട് ഇരുന്ന ആ കാലഘട്ടത്തിൽ ജോലിയിൽ നിന്ന് ശ്രെദ്ധ മാറ്റുക എന്നത് എല്ലാം അവസാനിപ്പിച്ച് പിന്തിരിയുന്നതിന് തുല്യം ആയിരുന്നു”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

“അദ്ദേഹത്തിന് അത് കൈകാര്യം ചെയ്യാവുന്നതേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

“ആയിരിക്കാം”, പ്രിയ പറഞ്ഞു. “എന്തായാലും നമുക്ക് അത് ശെരിക്കും മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റില്ല. നമുക്ക് കൊറേ തെളിവുകൾ നിരത്തി ഒരു നിഗമനത്തിൽ എത്താം എന്ന് അല്ലാതെ മനു വർമ്മയുടെ അന്നേരത്തെ മാനസികാവസ്ഥ നമുക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റില്ല”.

“അതും ശെരിയാ”, ആദിത്യൻ തോൾ കൂച്ചികൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ഹേയ്, നേരത്തെ നിങ്ങൾ എന്റെ അന്തസ്സിന് ഒത്ത ഒരു പെൺകുട്ടിയെ തിരങ്ങെടുക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞത് കൊണ്ട് എന്താണ് ഉദ്ദേശിച്ചത്?”.

“ഓഹ്, അതോ”, ആദിത്യന്റെ അടുത്തുള്ള ഒരു മരക്കസേരയിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് പ്രിയ പറഞ്ഞു. “താങ്കൾ ഏതെങ്കിലും ഫങ്ഷനിൽ പോകുമ്പോൾ തോന്നീയ ഒരു പെൺകുട്ടിയെയും കൊണ്ട് പോകാൻ പറ്റില്ല”.

“എന്തുകൊണ്ട്?. നമ്മൾ സ്ഥിരം കാണുന്ന ആൾക്കാരിൽ മിക്കവരും നല്ല പെൺകുട്ടികൾ ആണ്”, ആദിത്യൻ ഒരു സത്യാവസ്ഥ പറഞ്ഞു.

“എന്ത്കൊണ്ട് എന്നാൽ താങ്കളിൽ നിന്ന് ജനങ്ങൾ അതല്ല പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്. താങ്കളും അവരും ഒരേ സാമൂഹിക നിലവാരത്തിൽ ഉള്ളവർ ആയിരിക്കണം. അങ്ങനെ ഉള്ളവരെ പൊതു സ്ഥലങ്ങളിൽ കൊണ്ട് പോയാൽ നിങ്ങൾ രണ്ട് പേരും ഒരേ നിലവാരത്തിൽ പെരുമാറുന്നവർ ആയിരിക്കില്ല അത് താങ്കളെ പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കും”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

“വെത്യസ്തധ ഉള്ളവർ നല്ലതല്ലേ?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“എന്നെ തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്, ഞാൻ ഇത് പറയുമ്പോൾ ആൾക്കാരെ ചെറുതായി കാണുകയോ തരംതിരിച്ച് കാണുകയോ ചെയ്യുന്നതല്ല, ആദിത്യ”, പ്രിയ വിവരിച്ച് പറഞ്ഞ് തുടങ്ങി. “ഒരു വർഷത്തിന് ശേഷം താങ്കൾക്ക് കാമുകിയോട് എന്താണ് സംസാരിക്കാൻ ഉണ്ടാവുക എന്ന് ചിന്തക്ക്. അവൾക്ക് അന്ന് ഒരു മോശം ദിവസം ആയിരുന്നു, ഒരു കസ്റ്റമറുടെ മകൻ അവളുടെ ഉടുപ്പിൽ മൂത്രം ഒഴിച്ചു അത് അവൾക്ക് വൃത്തിയാകേണ്ടി വന്നു. താങ്കൾ വേറൊരു രാജ്യത്തിൽ നിന്ന് പ്രൈവറ്റ് ജെറ്റിൽ തിരിച്ച് വന്ന് ഒരു കോടീശ്വരന്റെ കൂടെ കുടുംബ സമേതം രാത്രി ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ പോവുകയാണ്”.

“ഇങ്ങനെ സംഭവിക്കുന്നത് കൊണ്ട് അങ്ങനെ ഒരു ജീവിതം പറ്റില്ല എന്നൊന്നും ഇല്ലാലോ”, ആദിത്യൻ മുരണ്ട്‍ കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ഇല്ല, ഒരിക്കലും അങ്ങനെ അല്ല”, പ്രിയ അവൻ പറഞ്ഞത് ശെരി വച്ചു. “പക്ഷെ ഞാൻ പറഞ്ഞത് പോലെ ഉള്ള ദിവസങ്ങളിൽ ഒരു ശാന്തമായ മനസ്ഥിതി നിലനിർത്താൻ വളരെ വിരളം പെൺകുട്ടികൾക്കെ സാധിക്കുക ഉള്ളു. അതിന്റെ കൂടെ പുറത്തിറങ്ങുമ്പോൾ എല്ലാം പത്രക്കാർ ആ പെൺകുട്ടിയുടെ പഴയ കാര്യങ്ങൾ ചികയാനും പുതിയ അപവാദങ്ങളെ കുറിച്ച് ചോദിക്കാനും തുടങ്ങും. ഒരു നേരത്തെ ഭക്ഷണത്തിന് വേണ്ടി കഷ്ട്ടപ്പെടുന്ന ആളുകളെ ഞാൻ കുറ്റം പറയുക അല്ല പക്ഷെ ഇങ്ങനെ ഒരു സാഹചര്യത്തിൽ ഒരു ശാന്തമായ മനസ്ഥിതി നിലനിർത്താൻ സാധിക്കുന്ന വളരെ കുറച്ച് ആൾക്കാരെ ഈ ലോകത്തിൽ ഉള്ളു”.

“അപ്പോൾ ഞാൻ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്?”, ആദിത്യൻ നിരാശയോടെ ചോദിച്ചു. “ഞാൻ ഒരു കാമുകിക്ക് വേണ്ടി തിരയുക ഒന്നും അല്ല. എന്റെ ജീവിതം അല്ലെങ്കിലേ ഇപ്പോൾ തന്നെ കുഴഞ്ഞ് മറിഞ്ഞ് ഇരിക്കുക ആണ്”.

“ശെരി, എനിക്ക് മനസ്സിലാകും”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “താങ്കൾക്ക് അത്‌ലറ്റുകളെയോ, നടിമാരെയോ, മോഡലികളെയോ, പാട്ടുകാരെയോ, ഇരുപത് വയസ്സിൽ വിരമിക്കാൻ പറ്റുന്ന ആരെയും തിരഞ്ഞെടുക്കാം. പിന്നെ ഒരു കാര്യം കൂടി, അവർ അതി സുന്ദരി ആയിരിക്കണം”.

“എന്തുകൊണ്ട്?”, അവന് പ്രിയ പറഞ്ഞത് ഇഷ്ടപ്പെട്ടു എങ്കിലും കാരണം അറിയാൻ വേണ്ടി ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“അത് നമ്മുടെ സമൂഹത്തിന്റെ ഒരു കാഴ്ച്ചപ്പാട് ആണ്. ആളുകൾ താങ്കളിൽ നിന്ന് ആത്മവിശ്വാസവും ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ എല്ലാം മറ്റാരേക്കാളും മുൻ നിരയിൽ പ്രതീക്ഷിക്കും. അത് കൊണ്ട് തന്നെ താങ്കളുടെ കാമുകിമാർ അതി സുന്ദരികൾ ആയിരിക്കണം. അത് താങ്കളുടെ പ്രതിഛായ ഉയർത്തും കൂടാതെ ബിസിനസ്സിനും നല്ലതാണ്”.

“നിങ്ങൾ തമാശ പറയുക ആണോ?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു. പക്ഷെ പ്രിയയുടെ മുഖഭാവത്തിൽ നിന്ന് അവൾ കാര്യമായി പറയുക ആണെന്ന് അവന് മനസ്സിലായി. “അപ്പോൾ ഞാൻ ഇനി മുതൽ എന്റെ ജീവിതം ഇങ്ങനെ ആണോ ജീവിക്കേണ്ടത്?”.

“ആദിത്യ, കാണാൻ കൊള്ളാവുന്നതും, കഴിവുള്ളതും, ജീവിത വിജയം വരിച്ച ഒരു പെൺകുട്ടിയെ കാമുകി ആകുന്നതിൽ എന്തെങ്കിലും വിരോധം ഉണ്ടോ?”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“എനിക്ക് ആകെ പ്രാന്ത് പിടിക്കുകയാണ്. ഞാൻ പോയി ഒന്ന് ഉറങ്ങാൻ ശ്രെമിക്കട്ടെ”, ആദിത്യൻ തല ചൊറിഞ്ഞ് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“നല്ല കാര്യം”, പ്രിയ തല ആട്ടികൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ഞാൻ താങ്കളെ കുറച്ച് മണിക്കൂറുകൾക്ക് ശേഷം വിളിക്കാം”.

ആദിത്യൻ ബെഡ്‌റൂമിൽ എത്തി വസ്ത്രങ്ങൾ അഴിച്ച് നഗ്നനായി പുതപ്പിന് ഉള്ളിൽ കയറി കിടന്ന് കൊണ്ട് കഴിഞ്ഞ ഇരുപത്തി നാല് മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ തനിക്ക് സംഭവിച്ചതിനെ കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചു. ദത്ത് പുത്രൻ, പാരമ്പര്യസ്വത്ത്‌, പെങ്ങമ്മാരുടെ കൂടെ വിധിയുടെ വിളയാട്ടം, പ്രിയ, താൻ എന്തായിരുന്നു ഇപ്പോൾ എന്താണ് സംഭവിച്ച് കൊണ്ട് ഇരിക്കുന്നത്. ഇത് ശെരിക്കും ഒരു സിനിമ കാണുന്നതിന് തുല്യം ആണ്. വേറെ ആർക്കോ സംഭവിക്കുന്ന കുറച്ച് ഭ്രാന്തമായ ജീവിത പരമ്പരകൾ.

അവന്റെ ചിന്തകൾ പ്രിയയിലേക്ക് പോയി. ആദിത്യന് അറിയാം അവൾ സുന്ദരി ആണ്. അവൾക്ക് മനസ്സിലാവുകയും ചെയ്തു താൻ അവളെ ഒരു സുന്ദരി എന്ന നിലയിൽ ആണ് കാണുന്നത് എന്ന്. അവൾ ഷവറിൽ നിന്ന് വിരലിടുന്ന കാര്യം തന്നോട് എന്തിനാണ് പറഞ്ഞത് എന്ന് അവൻ ചിന്തിച്ചു. അത് അറിഞ്ഞതിന് ശേഷം തനിക്ക് ഇപ്പോൾ എങ്ങനെ ഉറങ്ങാൻ പറ്റും.

“ആദിത്യ”.

“ഞാൻ ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല”, പ്രിയ അവന്റെ തോൾ പിടിച്ച് കുലുക്കുന്നത് അറിഞ്ഞ് അവൻ പറഞ്ഞു. “ഹാലോ”.

“നന്നായി ഉറങ്ങിയോ?”.

“അഹ് . . . എന്ത്?”.

ആദിത്യൻ അടഞ്ഞ് പോകുന്ന കണ്ണുകൾ ശക്തിയായ തുറന്ന് കൊണ്ട് ചുറ്റും നോക്കി. അവൻ എവിടിയാണ് ഉള്ളത് എന്ന് അവന് പെട്ടെന്ന് മനസ്സിലായി. എന്താണ് സംഭവിച്ച് കൊണ്ട് ഇരിക്കുന്നത് എന്നും എന്താണ് സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നത് എന്നും അവന് ഓർമ വന്നു. അവൻ കിടന്ന ഉടനെ തന്നെ വിളിച്ച് എഴുനേൽപ്പിച്ചതായി അവന് തോന്നി.

“സമയം എന്തായി?”.

“ഒരു മാണി ആയി. താങ്കൾ ആറുമണിക്കൂറിന് അടുത്ത് കിടന്ന് ഉറങ്ങി”.

“ദൈവമേ”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. “അവർ എത്ര മണിക്കാണ് വരുന്നത്”.

“താങ്കൾക്ക് ഒരു രണ്ട് മണിക്കൂർ കൂടി സമയം ഉണ്ട്”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

ആദിത്യൻ കട്ടിലിന്റെ നടുക്കാണ് കിടന്നിരുന്നത്, പ്രിയ കട്ടിലിന്റെ അരികിൽ ഇരിക്കുക ആയിരുന്നു.

“താങ്കൾ ഇപ്പോഴേ എഴുന്നേറ്റാലെ പെങ്ങമ്മാർ വരുന്നതിന് മുൻപ് ഭക്ഷണം കഴിച്ച് രണ്ട് മൂന്ന് ആൾക്കാരെ കണ്ട് തീർക്കാൻ പറ്റൂ. വേഗം പോയി കുളിച്ചിട്ട് വരൂ, ആദിത്യ”.

ആദിത്യൻ കണ്ണ് തിരുമ്മി ഒരു കോട്ടുവാ ഇട്ടു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ശെരി”.

“ഞാൻ ഷവർ തുറന്ന് വച്ചിട്ടുണ്ട്. താങ്കൾ നേരെ ഷവറിലേക്ക് കയറിയാൽ മതി. ടവൽ കുളിമുറിയുടെ അകത്ത് തന്നെ ഉണ്ട്”, പ്രിയ കട്ടിലിൽ നിന്ന് എഴുനേറ്റ് തിരിഞ്ഞ് നിന്നു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “വേഗം പോയി കുളിക്ക്”.

ആദിത്യൻ ബാത്റൂമിന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി. ഓവൽ ഷേപ്പിലുള്ള വെളുത്ത നിറത്തിൽ ഉള്ള ബാത്റൂമിന്റെ തറയിൽ നിന്ന് ഒരു മങ്ങിയ പ്രകാശം മുകളിലേക്ക് അടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. “പ്രിയ, ബാത്റൂമിലെ ലൈറ്റ് തറയിൽ നിന്നാണോ അടിക്കുന്നത് അതോ എന്റെ ഉറക്കപ്പിച്ച് കാരണം എനിക്ക് തോന്നുന്നത് ആണോ?”.

“അടിപൊളി അല്ലെ?”, പ്രിയ മറുപടി പറഞ്ഞു. “വെള്ള നിറത്തിലുള്ള ചുമരുകൾ നിലത്ത് നിന്ന് വരുന്ന വെളിച്ചത്തെ എല്ലായിടത്തും ഒരുപോലെ പരത്തും അതുകൊണ്ട് തന്നെ മുഖത്ത് നിഴൽ അടിക്കില്ല”.

“കൊള്ളാം ഉഗ്രൻ ആയിട്ട് ഉണ്ട്”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. “ഞാൻ എഴുനേൽക്കാൻ പോവുകയാണ്”.

“വേഗം പോയി കുളിക്ക”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

ആദിത്യൻ കട്ടിലിൽ നിന്ന് എഴുനേറ്റു. താൻ നഗ്നനാണ് എന്നുള്ളതും പ്രിയ തന്നിൽ നിന്ന് വെറും ആറടി അകലത്തിൽ തിരിഞ്ഞ് നിൽക്കുക ആണെന്നും ഉള്ള പൂർണ ബോധത്തോടെ അവൻ നിന്നു. അവൻ തല കുടഞ്ഞ് കൊണ്ട് ബാത്റൂമിലേക്ക് വേഗം നടന്നു. ബാത്റൂമിന് വാതിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഗ്ലാസ്സ്‌കൊണ്ട് ഉള്ള ഷവർ ചെയ്യുന്ന സ്ഥലം നല്ല വലുപ്പം ഉള്ളത് ആയിരുന്നു. ആദിത്യൻ അതിന്റെ ഉള്ളിൽ കയറി വാതിൽ അടച്ചു. അവൻ വാതിൽ അടച്ചതും ആ ഗ്ലാസ്സുകൾ എല്ലാം പുറത്ത് നിന്ന് കാണാൻ പറ്റാത്ത രീതിയിൽ വെളുത്ത നിറം ആയി മാറി.

അകത്ത് ഉള്ള ഷവർ സാധാരണ രീതിയിൽ ഉള്ളത് ആയിരുന്നില്ല. മുകളിൽ നിന്ന് മഴപെയ്യുന്നത് പോലെ എന്നാൽ തുള്ളികൾ ചൂടുള്ളതും പതപോലെ വളരെ മൃദുവായി ശരീരത്തിൽ വന്ന് കൊള്ളൂന്നതും ആയിരുന്നു. അവന് അത് ശുദ്ധമായ ഒരു ഉണർവ് നൽകുന്ന അനുഭൂതി ഉളവാക്കി.

“താങ്കൾ കുളിക്കാൻ കയറിയോ?”.

“കയറി, ഗ്ലാസ്സ് അകത്തേക്ക് കാണാൻ പറ്റാത്ത രീതിയിൽ ആയി”, ആദിത്യൻ വിളിച്ച് പറഞ്ഞു. “ഇത് വളരെ വിചിത്രമാണ്”. പ്രിയ നടന്ന് ബാത്റൂമിന്റെ ഉള്ളിൽ കയറുന്നത് അവളുടെ ഹീലുകളുടെ ഒച്ചയിൽ നിന്ന് അവന് മനസ്സിലായി.

“അപ്പോൾ ഇതാണ് ഇനി സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നത്”, പ്രിയ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

“ഞാൻ കുളിക്കുമ്പോൾ നിങ്ങൾ ബാത്‌റൂമിൽ കയറിയോ”, ആദിത്യൻ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. അവൻ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു ഷവർ ജെൽ എടുത്ത് മണത്ത് നോക്കി.

“താങ്കൾക്ക് എന്നെ കാണാൻ പറ്റില്ല, എനിക്ക് താങ്കളെയും കാണാൻ പറ്റില്ല”, പ്രിയ ചൂണ്ടി കാട്ടി. “ഞാൻ വെറുതെ പുറത്ത് നിന്ന് ഒച്ച വച്ച് സംസാരിക്കണ്ടല്ലോ”.

ആദിത്യൻ ഇത് കേട്ട് തല കുടഞ്ഞു. അവൻ കുപ്പിയിൽ നിന്ന് ഷവർ ജെൽ കൈയിൽ എടുത്ത് ശരീരത്തിൽ തെക്കൻ തുടങ്ങി.

“താങ്കൾ കുളിച്ച് കഴിഞ്ഞതിന് ശേഷം നമ്മൾ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ പോകും. അത് കഴിഞ്ഞ് ചൈത്ര വരും. അവളുടെ അടുത്ത് ചൂടാവാതെ ശ്രേദ്ധിക്കണം”.

“അവൾ അത്രക്ക് അസഹ്യമാണോ?”, ആദിത്യൻ വയറിലും നെഞ്ചിലും സോപ്പ് തേച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ചില സമയങ്ങളിൽ, പക്ഷെ താങ്കൾ അത് മനസ്സിൽ വച്ചാൽ മതി”, പ്രിയ മറുപടി പറഞ്ഞു. “പിന്നെ നമ്മൾ പേർസണൽ ട്രെയിനർ ജൂഡിനെ കാണാൻ പോകും. അയാൾ താങ്കൾക്ക് ഒരു വ്യായാമ മുറ നിശ്ചയിക്കും. അതിന് ശേഷം നമ്മൾ ഡോക്ടറെ കാണാൻ പോകും. എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് നമ്മൾ ഇവിടെ തിരിച്ച് വന്ന് വസ്ത്രം മാറും”.

“ഒരു ദിവസം ഞാൻ എത്ര പ്രാവശ്യം വസ്ത്രം മാറണം?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു. “ഞാൻ കഴിഞ്ഞ ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറിൽ ഒരു ആഴ്ച്ചക്ക് വേണ്ടുന്ന ഉടുപ്പുകൾ മാറി”.

“കാണാൻ വൃത്തിയായി നടക്കുന്നതിൽ താങ്കൾക്ക് എന്തെങ്കിലും വിരോധം ഉണ്ടോ?”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

ആദിത്യൻ മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. അവന്റെ ഉണ്ടകളിൽ സോപ്പ് തേക്കുമ്പോൾ പ്രിയയോട് സംസാരിക്കുന്നത് അവന് അരോചകമായി തോന്നി. അവൾ പുറത്ത് നിൽകുമ്പോൾ വേണമെങ്കിൽ അവൾ പോലും അറിയാതെ അവന് ഷവാറിനുള്ളിൽ നിന്ന് വാണം അടിക്കാം എന്ന് അവൻ ഒരു നിമിഷം ചിന്തിച്ചു. അത് ചിന്തിച്ചപ്പോൾ അവന്റെ കുണ്ണ ഒന്ന് അനങ്ങി പക്ഷെ അവൻ തല കുടഞ്ഞ് കൊണ്ട് അത് വേണ്ടാ എന്ന് വച്ചു.

“ഞാൻ ഉടുപ്പ് മാറിയ ശേഷം, പിന്നെ എന്താ?”.

“താങ്കൾ പെങ്ങമ്മാരെ കാണാൻ പോകും, ആദിത്യ”.

“ദൈവമേ”, അവൻ മുരണ്ട്‌ കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“പേടി തോനുന്നുണ്ടോ?”.

“വെറും പേടി അല്ല മട്ട് കൂടി ഇടിക്കുവാ”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. “അവരെ കാണാൻ കൊതി ആണ് എന്നാൽ പേടിയും ആണ്. ഞാൻ പറഞ്ഞ് വരുന്നത് മനസ്സിലായോ?”.

“എനിക്ക് മനസ്സിലായി”, പ്രിയ മറുപടി പറഞ്ഞു. “താങ്കൾ കുളിച്ച് കഴിഞ്ഞോ?”.

“തീരാൻ പോകുന്നു”, ആദിത്യൻ ശരീരത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന സോപ്പ് പാതയെല്ലാം കഴുകി കളഞ്ഞു. അവന് ഇപ്പോൾ ഉറക്കം എല്ലാം മാറി നല്ല ഉന്മേഷം തോന്നി.

“ശെരി, ഞാൻ പുറത്ത് ഇറങ്ങുവാണ്. താങ്കൾക്ക് ഷവറിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി ശരീരം ടവൽ കൊണ്ട് തുടക്കം. ഞാൻ കട്ടിലിൽ മാറാനുള്ള നിക്കറും ടീഷർട്ടും എടുത്ത് വച്ചിട്ട് ഉണ്ട്”.

“ഞാൻ ധരിക്കേണ്ട ഉടുപ്പും നിങ്ങളാണോ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത്?”, ആദിത്യൻ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“പെട്ടെന്ന് തയ്യാറാവാൻ വേണ്ടി എടുത്ത് വച്ചത് ആണ്”, പ്രിയ ബാത്റൂമിന്റ് പുറത്ത് നിന്ന് വിളിച്ച് പറഞ്ഞു.

ആദിത്യൻ ഷവർ റൂമിന്റെ വാതിൽ തുറന്നു. അത് പിന്നെയും ഉള്ളിൽ കാണാൻ പറ്റുന്ന പോലെ ആയപ്പോൾ ആഥിത്യൻ അദ്ഭുതത്തോടെ കണ്ണ് ചിമ്മി. പ്രിയ ബാത്‌റൂമിൽ ഇല്ല എന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞതോടെ അവൻ പുറത്ത് ഇറങ്ങി ടവൽ കൊണ്ട് ശരീരം തുടച്ചു.

ആ ടവൽ അരയിൽ ഉടുത്ത് കൊണ്ട് അവൻ ബെഡ്റൂമിലേക്ക് പോയി. അവന് ധരിക്കാനായി കടും നീല നിറത്തിൽ ഉള്ള ഒരു നിക്കറും കൈയില്ലാത്ത ഒരു കടും പച്ച ടീഷർട്ടും കട്ടിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവൻ വേഗം ഉടുപ്പ് ധരിച്ച് കൊണ്ട് പ്രിയയെ അന്വേഷിച്ച് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.

പ്രിയ ബാൽക്കണിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവളുടെ മുൻപിൽ ഉള്ള മേശയിൽ ആറേഴ് പത്രങ്ങളിൽ പല തരത്തിൽ ഉള്ള ഭക്ഷണ പദാർത്ഥങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.

“ഷെഫിന് താങ്കൾക്ക് എന്താണ് വേണ്ടത് എന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു അത്കൊണ്ട് പലതരത്തിൽ ഉള്ള ഭക്ഷണ പദാർത്ഥങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കി കൊണ്ടുവന്നു”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

ആദിത്യൻ കസേരയിൽ ഇരുന്ന് ഭക്ഷണത്തിലേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “കൊള്ളാം”.

“നമ്മുടെ ഷെഫ് ഒരു അടിപൊളി പാചകക്കാരൻ ആണ്”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

ആദിത്യൻ മേശയിൽ പലതരത്തിൽ ഉള്ള മീനുകളും, കൊഞ്ചുകളും, ചെമ്മീനും കണ്ടു. പിന്നെ കോഴി വറുത്തതും, പോത്തിറച്ചിയും, ഒരു പാത്രത്തിൽ കുറച്ച് ബിസ്കറ്റുകളും, ബ്രെഡുകളും, പച്ചക്കറികളും, ഫ്രൂട്ട്സും അതിന്റെ കൂടെ പലതരത്തിൽ ഉള്ള സോസും, മയോണായിസും ഉണ്ടായിരുന്നു.

“ഇത് ഒരു പത്ത് പേർക്ക് കഴിക്കാനുള്ള ഭക്ഷണം ഉണ്ടല്ലോ”, ഒരു ചെമ്മെൻ എടുത്ത് കഴിച്ച് കൊണ്ട് ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. “ഓഹ് ദൈവമേ, ഇത് ഉഗ്രൻ ആയിട്ട് ഉണ്ട്”.

“എനിക്ക് ചെമ്മീൻ അലർജി ആണ് ഇല്ലങ്കിൽ ഞാൻ ഇപ്പോൾ കഴിച്ചേനെ”, പ്രിയ കുറച്ച് മീനും സലാഡും ഒരു പാത്രത്തിലേക്ക് ഇട്ടുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അവൾ അതിന്റെ മുകളിൽ കുറച്ച് സോസും മയോണായിസും ഇട്ട് ഒരു ഫോർക്കും എടുത്ത്കൊണ്ട് കസേരയിലേക്ക് കഴിക്കാൻ വേണ്ടി ചാരി ഇരുന്നു.

ആദിത്യൻ കസേര മേശയിലേക്ക് അടുപ്പിച്ച് ഇട്ടുകൊണ്ട് ഒരു ഫോർക്കും എടുത്ത് പത്രങ്ങളിൽ നിന്ന് കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഇത് ഒരു നല്ല തീൻമേശ പെരുമാറ്റം അല്ല എന്ന് അവന് അറിയാമായിരുന്നു പക്ഷെ അവൻ അപ്പോൾ അതൊന്നും ശ്രേധിച്ചില്ല.

ആദിത്യൻ കുറച്ച് നേരം ഓരോന്ന് വാരി കഴിച്ച് കൊണ്ട് ഇരുന്നപ്പോൾ പ്രിയ അവനോട് അധികം കഴിക്കണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞു. ഇത് കഴിഞ്ഞ് ട്രെയ്നറെ കാണാൻ ഉണ്ട് അതിന് ശേഷം സ്യൂട്ടിന് വേണ്ടി അളവുകൾ എടുക്കാൻ ഉണ്ട് എന്ന് ഓർമിപ്പിച്ചു. ആദിത്യൻ സങ്കട ഭാവത്തോടെ ഫോർക്ക് തിരിച്ച് മേശയിൽ വച്ചു. അവൻ എന്തെങ്കിലും തിരിച്ച് പറയുന്നതിന് മുൻപേ ചൈത്ര അവിടേക്ക് വന്നു. ഒരു തടിച്ച് വയസ്സായ കർക്കശ മുഖഭാവത്തോടെ ഉള്ള ഒരു സ്ത്രീ.

“താങ്കൾ ആയിരിക്കും ആദിത്യൻ”, അവർ അവനെ ഒരു മാംസ പിണ്ഡം കണക്കെ മുകളിലേക്കും താഴേക്കും നോക്കി. “ഹ്മ്മ്”.

“നിങ്ങൾ ചൈത്ര ആയിരിക്കും അല്ലെ?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“ഞാൻ പിന്നെ വേറെ ആരാവാനാ?”, അവനെ ഒരു പൊട്ടനെ എന്ന പോലെ അവൾ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “എഴുന്നേൽക്ക്”.

ആദിത്യൻ പ്രിയയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു ആശ്ചര്യഭാവം ഉണ്ടായിരുന്നു. അവൻ എഴുന്നേറ്റ് കസേരയിൽ നിന്ന് കുറച്ച് മുൻപിലേക്ക് നീങ്ങി നിന്നു.

“കൈകൾ പൊക്കി കാലുകൾ അകത്തി നിക്ക്”, ആദിത്യൻ അവൾ ആജ്ഞാപിച്ചത് പോലെ നിന്നു.

“ഹമ്മ് . . . ഇയാളുടെ ശരീരം ശെരിയാക്കാൻ ഉണ്ട്, പ്രിയ”, ചൈത്ര മുരണ്ട്‍ കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ഞങ്ങൾ ഇതിന് ശേഷം ജൂഡിനെ കാണാൻ പോവുകയാണ്”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

“പെട്ടെന്ന് വേണം”, ചൈത്ര പറഞ്ഞു. അവൾ പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് ഒരു ടേപ്പ് എടുത്ത് ആദിത്യന്റെ ശരീരത്തിൽ കുത്തിയും തോണ്ടിയും അളവുകൾ എടുക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൻ അവളുടെ ഇഷ്ടത്തിന് അനുസരിച്ച് വേഗം തിരിയുകയോ കൈകൾ പോക്കുകയാ ചെയാത്തപോൾ അവൾ നെടുവീർപ്പെട്ട് ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കി കോണ്ട് ഇരുന്നു.

“ജൂഡിനോട് ഇൻജെക്ഷന്റെ കാര്യം ഓർമിപ്പിക്കണം, പ്രിയ”, ചൈത്ര പറഞ്ഞു.

“ഇൻജെക്ഷൻ?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു. “എനിക്ക് എന്തിനാണ് ഇഞ്ചക്ഷന്റെ ആവശ്യം?”.

ചൈത്ര ആദിത്യന്റെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “നിങ്ങളുടെ ശരീരഘടന വളരെ പരിതാപകരം ആണ്. എന്റെ ജോലി നന്നായി ചെയ്യണം എന്നുണ്ടെങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ ശരീരം നന്നാക്കാൻ കഴിയുന്നത് എല്ലാം ചെയ്യണം. നിങ്ങളോട് പറഞ്ഞത് ചെയ്താൽ മതി”.

“എന്താ പറഞ്ഞത്?”, ആദിത്യൻ ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു. “നിങ്ങളുടെ സംസാരം എനിക്ക് പിടിക്കുന്നില്ല, ചൈത്ര”.

“നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത കുറെ കാര്യങ്ങൾ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടാവും”, ചൈത്ര മറുപടി പറഞ്ഞു. “അനങ്ങാതെ നിന്നാൽ എനിക്ക് അളവെടുത്ത് എന്റെ ജോലി പെട്ടെന്ന് തീർക്കാം”.

“കോപ്പിലെ ഇടപാട്”, ആദിത്യൻ മുരണ്ട്‍ കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ചൈത്ര”, പ്രിയ ചൈത്രയുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “നിങ്ങളുടെ സമയം കഴിഞ്ഞു. ആദിത്യന് ഇപ്പോൾ വേറെ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ ഉണ്ട്”.

“രണ്ട് അളവുകൾ കൂടി”, പ്രിയ പറഞ്ഞത് അവഗണിച്ച് കൊണ്ട് ചൈത്ര പറഞ്ഞു. “ഞാൻ എന്റെ പണി തീരുമ്പോൾ പറയാം”.

ചൈത്ര താഴെ ഇരുന്ന് കൊണ്ട് ആദിത്യന്റെ കുണ്ണയും ബോളുകളും ഞെക്കുകയും തടവുകയും ചെയ്തു. ആദിത്യൻ പെട്ടെന്ന് പുറകിലേക്ക് മാറി.

“എന്ത് മൈരാ നിങ്ങൾ ചെയ്യുന്നത്?”. ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

ചൈത്ര അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. “നിങ്ങൾക്ക് പാന്റ് തൈക്കാൻ ഇതുവരെ അളവ് എടുത്തിട്ടില്ലെ?. എനിക്ക് പാന്റിന്റെ ഉള്ളിൽ എത്ര സ്ഥലം വിടണം എന്ന് അറിയണം. മരിയാധക്ക് അടങ്ങി നിൽക്ക്”.

ആദിത്യൻ ചിരി അടക്കി പിടിച്ച് നിൽക്കുന്ന പ്രിയയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ഇത് തമാശ അല്ല”, ആ വയസായ സ്ത്രീ അവന്റെ ബോളുകൾ പിടിക്കുമ്പോൾ അതിനെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാതെ ഇരിക്കാൻ അവൻ ശ്രേമിച്ചു.

“ഹമ്മ് . . . നിങ്ങൾ വലത്തേക്കാണ് വയ്ക്കാറ്”, ചൈത്ര പറഞ്ഞു.

“അതെ”, ആദിത്യൻ മുരണ്ട്‍ കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“നിങ്ങൾ അത് പറഞ്ഞാൽ മതിയായിരുന്നു”, അവന്റെ ഉൾ തുടയുടെ അളവ് എടുക്കുമ്പോൾ ചൈത്ര പറഞ്ഞു.

“നിങ്ങൾ എനിക്ക് പറയാനുള്ള സാവകാശം തന്നില്ല”.

“അതെന്തെങ്കിലും ആവട്ടെ”, ചൈത്ര എഴുന്നേറ്റ് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “എന്റെ പരുപാടി കഴിഞ്ഞു. ഞാൻ നാളെ അളവുകൾ ശെരിയാണോ എന്ന് നോക്കാൻ ഒരു ഉടുപ്പുമായി വരാം. എനിക്ക് നാൽപ്പത് മിനിറ്റ് സമയം വേണം”.

“ഞാൻ സമയം നോക്കി അറിയിക്കാം”, പ്രിയ പറഞ്ഞു. “ചൈത്ര, ആദിത്യൻ പെങ്ങമ്മാരെ കാണാൻ പോകുമ്പോൾ ഉടുക്കാൻ ഉള്ള ഉടുപ്പുകൾ എടുത്ത് വയ്ക്കാമോ”.

“ശെരി”, ആദിത്യനെ ഒന്നുകൂടെ മുകളിലേക്കും താഴേക്കും നോക്കി കൊണ്ട് ചൈത്ര പറഞ്ഞു.

“എനിക്ക് ഇപ്പോൾ മനസ്സിലായി അവരെ കുറിച്ച് എല്ലാവർക്കും ഉള്ള മതിപ്പ് എങ്ങനെയാണ് വന്നത് എന്ന്”, ആദിത്യൻ ഒരു സിഗരറ്റ് കത്തിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“അവർ താങ്കൾക്ക് വേണ്ടിയുള്ള സ്യൂട്ട് ഉണ്ടാക്കിയത് കണ്ടതിന് ശേഷം അഭിപ്രായം പറ”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“എന്നെ ബലാത്കാരം ചെയ്‍ത പോലെ ആണ് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്”, ആദിത്യൻ മുഖം ചുളിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“താങ്കൾ അതിനോട് താരതമ്യപ്പെട്ടോളും”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “വരൂ, നമുക്ക് ഇപ്പോൾ ജൂഡിനെ കാണാൻ പോകാം”.

ജൂഡ് വളരെ നല്ലൊരു മനുഷ്യൻ ആയിരുന്നു. വളരെ സന്ദോഷവാനും ആവേശത്തോടെയും സംസാരിക്കുന്ന ഒരു ആൾ ആയിരുന്നു. അയാളോട് സംസാരിക്കുന്നത് തന്നെ ഉന്മേഷ ധായകമായി ആദിത്യന് തോന്നി. അയാൾ ദ്വീപിൽ ജോലി ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് മൂന്ന് വർഷമായി. അഫ്ഗാനിസ്ഥാനിൽ മിലിട്ടറിയുടെ ഭാഗമായി ജോലി ചെയ്യുമ്പോൾ ഒരു അപകടത്തിൽ അയാളുടെ കുണ്ടിയുടെ ഒരു ഭാഗം അടർന്ന് പോയി. മിലിറ്ററി അയാൾക്ക് വേണ്ട ചികിത്സ നൽകിയെങ്കിലും അയാളുടെ പുറക് വശത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം ചളുങ്ങി ആണ് ഇരുന്നത്. അത് ശെരിയാക്കാൻ വേണ്ടി പണത്തിനായി ബുദ്ധിമുട്ടിയപ്പോൾ മനു വർമ്മയാണ് അയാളെ സഹായിച്ചത്.

“മനു വർമ്മ എന്റെ സർജറിക്ക് വേണ്ട മുഴുവൻ പണം കൊടുത്തു. അദ്ദേഹം ഞാൻ ഒരു ഫിസിക്കൽ ട്രെയ്നറാണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ എന്നെ ഇവിടെ ജോലിയിൽ നിയമിച്ചു. ഞാൻ ഇവിടെ മൂന്ന് വർഷമായി ജോലി ചെയ്യുന്നു. ഇത് ഒരു സ്വർഗ്ഗമാണു”. ജൂഡ് പറഞ്ഞു.

“അത് ശെരി ആണ്”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

ജൂഡ് ആദിത്യന്റെ ശരീരം നോക്കിയതിന് ശേഷം അവന് പെട്ടെന്ന് ശരീരം മെച്ചപ്പെടുത്താൻ ഒരു വ്യായാമ മുറ നിശ്ചയിച്ചു. ഒരു ദിവസം മൂന്ന് നേരം വ്യായാമം ചെയ്യണം, ഭക്ഷണം ക്രമീകരിക്കണം. ആദിത്യൻ ജൂഡിൽ നിന്ന് ഇഞ്ചക്ഷനെ കുറിച്ച് മനസ്സിലാക്കി.

ആദ്യത്തെ ഇൻജെക്ഷൻ ശരീരത്തിന്റെ മെറ്റബോളിസം കൂട്ടുകയും ശരീരത്തിൽ അടിഞ്ഞ് കിടക്കുന്ന കൊഴുപ്പ് കുറക്കുകയും ചെയ്യും. രണ്ടാമത്തെ ഇൻജെക്ഷൻ മനു വർമ്മയുടെ ബയോളജിക്കൽ ലാബിൽ ഉണ്ടാക്കിയത് ആണ്. ശരീരത്തിലെ മസിലുകൾക്ക് ക്ഷതം സംഭവിച്ചാലോ പരിക്ക് പറ്റിയാലോ അത് പെട്ടെന്ന് ശെരിയാവാൻ ഈ ഇൻജെക്ഷൻ സഹായിക്കും. മിലിറ്ററിയിൽ ജോലി ചെയ്യുന്ന ആളുകളെ മനസ്സിൽ കണ്ട് കൊണ്ട് നിർമിച്ച് ഒരു മരുന്നാണ് ഇത്. യുദ്ധത്തിൽ എന്തെങ്കിലും അപകടം സംഭവിച്ചാൽ പെട്ടെന്ന് ശെരിയായി തിരിച്ച് യുദ്ധത്തിന് പോകാൻ വേണ്ടി ഈ മരുന്ന് സഹായിക്കും. കൂടുതൽ അപകടം പറ്റുന്നവർക്കും ഈ മരുന്ന് വളരെ പെട്ടെന്ന് അത് ശെരിയാവാൻ സഹായിക്കും. ഈ മരുന്ന് ഭക്ഷണത്തിൽ ഉള്ള പോക്ഷകങ്ങളെ വലിച്ചെടുത്ത് മസിലുകൾ പെട്ടെന്ന് വളരാൻ സഹായിക്കും. ഈ മരുന്നിനെ പറ്റി പുറം ലോകത്തിന്ന് ഒരു അറിവും ഇല്ല ഇത് തൽകാലം മിലിറ്ററി ആവശ്യത്തിന് വേണ്ടി മാത്രമാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ഈ മരുന്ന് ചില ബോഡി ബിൽഡർമാരുടെ ശരീരത്തിൽ പരീക്ഷിച്ച് വളരെ നല്ല ഫലം ലഭിച്ചത് ആണ്. ആദിത്യന് ഈ മരുന്ന് ഏതെങ്കിലും തരത്തിൽ ഉള്ള സ്റ്റിറോയ്ഡ് ആണോ എന്ന് സംശയം ഉണ്ടായിരുന്നു പക്ഷെ ഒരു കുഴപ്പവും ഇല്ല എന്ന് ജൂഡ് ഉറപ്പ് നൽകിയതോടെ അവന് വിശ്വാസം ആയി.

അവർ പിന്നെ ഡോക്ടറെ കാണാൻ പോയി. ദ്വീപിലെ ഫിസിഷ്യൻ കാതറീനെ ആണ് അവർ കണ്ടത്. അവർ ഒരു നാല്പതിനോട് അടുത്ത് പ്രായമുള്ള ഒരു സ്ത്രീ ആണ്. ചെറുതും എന്നാൽ ഭംഗിയുള്ളതും ആയ ചുവന്ന മുടിയാണ് അവർക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നത്. ദ്വീപിലെ ചൂട് കൊണ്ട് എന്നപോലെ അവരുടെ കവിളുകൾ ചുവന്ന് തുടുത്ത് ഇരുന്നു.

അവർ ആദിത്യനെ ശരീരം ആദ്യം പരിശോധിച്ചു. ജൂഡ് പറഞ്ഞ ഇൻജെക്ഷനെ കുറിച്ച് അവൻ അവരോട് ചോദിച്ചു. അവർക്കും അതിനെ പറ്റി ഒരു എതിർ അഭിപ്രായവും ഇല്ലായിരുന്നു. അവർ അവന് ഒരു ടെറ്റനസ് ബൂസ്റ്റർ ഇൻജെക്ഷനും ഒരു ഗർഭനിരോധന ഇൻജെക്ഷനും എടുക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞു.

“ഗർഭനിരോധന ഇൻജെക്ഷൻ?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“അത് കുട്ടികൾ ഉണ്ടാവാതെ ഇരിക്കാൻ ആണുങ്ങൾക്ക് എടുക്കുന്ന ഒരു ഇൻജെക്ഷൻ ആണ്”, കാതറീന പറഞ്ഞു. “ഒരു മാസത്തേക്കേ അത് പ്രവർത്തിക്കുക ഉള്ളു. അത് കഴിഞ്ഞാൽ എല്ലാം തിരിച്ച് പഴയ സ്ഥിതിയിൽ ആവും. താങ്കൾക്ക് ലഭിക്കാൻ പോകുന്ന മസ്സിൽ ഉണ്ടാക്കാനുള്ള ഇൻജെക്ഷനും താങ്കൾ ചെയ്യുന്ന വ്യായാമവും തങ്ങളുടെ കാമ വികാരം കൂട്ടും”.

“എന്റെ കാമ വികാരം?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു. “ഇപ്പോൾ അത് പൂജ്യത്തിൽ ആണ് കിടക്കുന്നത്”.

“ഓഹ്, എന്നാൽ അതെല്ലാം വളരെ പെട്ടെന്ന് മാറും”, കാതറീന പറഞ്ഞു.

“നിങ്ങൾക്ക് ഇതിൽ ഭയങ്കര ഉറപ്പുണ്ടെന്ന് തോനുന്നു, ഡോക്ടർ”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“ആദിത്യ, ഞാൻ എന്റെ ജോലിയിൽ വളരെ പ്രാവിണ്യം ഉള്ളവൾ ആണ്. ഈ ദ്വീപിൽ ഉള്ള എല്ലാവരും അങ്ങനെ ആണ്”, കാതറീന വിശദീകരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ഞാൻ ശുപാര്‍ശ ചെയ്യുകയാണ് തങ്ങൾ ഈ ഇൻജെക്ഷൻ എടുക്കണം. ഇത് എടുക്കുന്നത് സമര്‍ത്ഥനായ ഒരു തീരുമാനം ആണ്. താങ്കൾക്ക് ഇതുകൊണ്ട് ഒരു കുഴപ്പവും വരില്ല. അടുത്ത എട്ട് ആഴ്ച്ചകളിൽ താങ്കൾ കുട്ടികളെ ഉണ്ടാക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടോ?”.

“എന്ത്?, ഇല്ല”.

“പിന്നെ എന്താണ് കുഴപ്പം. ഇൻജെക്ഷൻ എടുത്തോളൂ”, കാതറീന തോൾ കൂച്ചി പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് അടുത്തുള്ള ഒരു മുറിയിലേക്ക് പോയി.

“ഓരോ കോപ്പുകൾ”, ആദിത്യൻ മുരണ്ട്‍ കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. കഴിഞ്ഞ ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കുറുകൾക്ക് ഉള്ളിൽ സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങളെക്കാൾ പോകെ പോകെ ദിവസം കൂടുതൽ വിചിത്രമായികൊണ്ട് ഇരിക്കുകയാണ്. “പ്രിയ!”, ആദിത്യൻ ഒച്ച വച്ച് വിളിച്ചു.

“എന്താ?”, വാതിൽ തുറന്ന് അകത്തേക്ക് വന്ന് കൊണ്ട് പ്രിയ ചോദിച്ചു.

“ഡോക്ടർ പറയുന്നു ഞാൻ ഒരു ഗർഭനിരോധന ഇൻജെക്ഷൻ എടുക്കണം എന്ന്”.

“എന്നാൽ എടുക്ക്”, ഇതൊന്നും വലിയ കാര്യം അല്ല എന്ന രീതിയിൽ പ്രിയ പറഞ്ഞു. “അതിൽ എന്താ പ്രെശ്നം?”.

“ഞാൻ . . . .”

“ആദിത്യ, പെണുങ്ങൾ ഇത് കഴിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് വർഷങ്ങൾ ആയി. ഇപ്പോൾ അത് ഇൻജെക്ഷന്റെ രൂപത്തിലും വന്നു. പിന്നെ അകത്ത് വൈകുന്ന യിംപ്ലാന്റുകളും ഉണ്ട്. താങ്കൾ എന്നോട് ചോദിച്ചാൽ ആണുങ്ങൾ ഇത് ചെയ്യെണ്ട സമയം അതിക്രമിച്ച് ഇരിക്കുന്നു എന്ന് ഞാൻ പറയും”, ഇത് പറഞ്ഞ് വാതിൽ തുറന്ന് പ്രിയ പുറത്തേക്ക് പോയി.

ഡോക്ടർ കാതറീന തിരിച്ച് വന്നു. ഒരു ചെറിയ ട്രെയിൽ നാല് സിറിഞ്ചുമായി. “ഇൻജെക്ഷൻ എടുക്കട്ടേ?, ആദിത്യ”.

“ശെരി”, ആദിത്യൻ കണ്ണുകൾ പൂട്ടി സ്വയം ഓർമ്മപ്പെടുത്തി ഇത് താൽക്കാലികം മാത്രം ആണ്.

“നിക്കർ താഴ്ത്തി തിരിഞ്ഞ് നിൽക്ക്”, കാതറീന അവന്റെ അടുത്തുള്ള ഒരു കസേരയിൽ ഇരുന്ന് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

ആദിത്യന്റെ മുഖം ചെറുതായി തുടുത്തു. അവൻ അവർ പറഞ്ഞത് പോലെ ചെയ്തു. അവന്റെ ചന്തിയിൽ അവർ സ്പിരിറ്റ്‌കൊണ്ട് തുടച്ചു.

“താങ്കൾക്ക് ഒരു ചെറിയ ഉറൂബ് കടിക്കുന്ന വേതന ഉണ്ടാവും”, ഡോക്ടർ കാതറീന മുന്നറിയിപ്പ് നൽകി. “ചന്തിയിൽ കുത്തുമ്പോൾ ഒരാളും കേൾക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരു കാര്യം അല്ല ഇത് അല്ലെ?”.

ആദിത്യൻ ചിരിച്ചു. ഡോക്ടർ ആ നിമിഷം തന്നെ അവന്റെ ചന്തിയിൽ കുത്തി. “ഡോക്ടർ ഒരു സമർത്ഥ ആണ്”.

“ആദ്യത്തേതിന് മാത്രം ഇനി അത് നടക്കില്ല”, കാതറീന പറഞ്ഞു.

ആദിത്യന്റെ മറ്റേ ചന്തിയിലും സൂചി കുത്തുന്നത് അവൻ അറിഞ്ഞു. ഈ പ്രാവശ്യം സൂചിയിൽ ഉള്ളത് അവന്റെ പേശികളിലേക്ക് ഇറങ്ങിയപ്പോൾ അവന് ആ മരുന്ന് പോകുന്ന വഴി എല്ലാം ഒരു ചൂട് അനുഭവപ്പെടാൻ തുടങ്ങി.

“ഇനി തിരിഞ്ഞ് നിൽക്ക്”.

“എന്റെ നിക്കർ താഴ്ത്തി തന്നെ തിരിഞ്ഞ് നിൽക്കണോ?”, ആദിത്യൻ ഉറപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി ചോദിച്ചു. അവന്റെ ജനനേന്ദ്രിയത്തെ അവരുടെ മുഖത്തിന് നേരെ പിടിച്ച് നില്ക്കാൻ അവന് ലജ്ജ തോന്നി.

“അതെ”.

ആദിത്യൻ ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസം എടുത്ത് തിരിഞ്ഞ് നിന്നു. അവൻ മുൻപിൽ ഉള്ള ചുമർ കാര്യമായി ശ്രെദ്ധിച്ചു. അവന്റെ പൊക്കിളിൽ നിന്ന് രണ്ട് മൂന്ന് ഇഞ്ച് താഴെ അവർ പിച്ചുന്നത് അവൻ അറിഞ്ഞു.

“അനങ്ങാതെ നിൽക്കാൻ ശ്രേമിക്ക്, ആദിത്യ”, ഇത് പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് കാതറീന സൂചി കുത്തി.

ആദിത്യൻ ഒന്ന് മുരണ്ടു അവൻ ആ സൂചി കുത്തിയതിന്റെ വേതന ശെരിക്കും അറിഞ്ഞു. ആ സൂചി അവിടെ മണിക്കൂറികളോളം ഇരിക്കുന്നതായി അവന് തോന്നി അവൻ വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥൻ ആയി. ആ സൂചി പുറത്തേക്ക് എടുത്തതും അവൻ വയർ അകത്തേക്ക് വലിച്ച് പിടിച്ചു അര ഒന്ന് ചരിച്ചു ആ വേതന ഒന്ന് കുറയാൻ വേണ്ടി ആണ് അവൻ അത് ചെയ്തത്. അവൻ താഴേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ ഡോക്ടർ കാതറീന ചിരിക്കുന്നത് അവൻ കണ്ടു.

“കൊച്ച് ആദിത്യനെ ഡാൻസ് കളിപ്പിക്കുവാണോ?”, അവനെ കളിയാക്കി കൊണ്ട് കാതറീന ചോദിച്ചു.

“ഞാൻ ഇത് വരെ കണ്ടതിൽ വച്ച് ഏറ്റവും വിചിത്രമായ ഡോക്ടർ നിങ്ങൾ ആണ്”, ഈ വേദനക്ക് ഇടയിലും ആദിത്യൻ ഒരു തമാശ രൂപേണ ഡോക്ടറോട് പറഞ്ഞു.

“എനിക്കും ചില നിമിഷങ്ങൾ ഇങ്ങനെ കിട്ടും”, ട്രെയിൽ നിന്ന് അവസാനത്തെ സൂചി എടുത്ത് കൊണ്ട് ഡോക്ടർ മറുപടി പറഞ്ഞു. “ഇത് എവിടെ ആണ് പോകുന്നത് എന്ന് താങ്കൾക്ക് അറിയാമല്ലോ അല്ല?”.

“ഇല്ല”, ആദിത്യൻ തോൾ കൂച്ചി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. പിന്നെ അവൻ ഓർത്തു അത് എന്തിന് വേണ്ടിയുള്ള സൂചി ആണെന്ന്. “എന്റെ ദൈവമേ”.

“ശാന്തനായി ഇരിക്കൂ. താങ്കൾക്ക് കിടക്കണം എന്നുണ്ടോ?”.

“വേണ്ട, ഡോക്ടർ പെട്ടെന്ന് സൂചി കുത്തിയാൽ മതി”, ആദിത്യന് അത് എത്രയും പെട്ടെന്ന് കഴിഞ്ഞ് കിട്ടിയാൽ മതി എന്ന് മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.

“ഭിത്തിയിൽ കണ്ണ് പരിശോധിക്കുന്ന ഒരു ചാര്‍ട്ട് ഉണ്ട്. താങ്കൾ അതിൽ തന്നെ ശ്രേദ്ധിച്ച് നിന്നോ”.

ആദിത്യൻ ആ ചാര്‍ട്ടിൽ നോക്കി വായിക്കുന്നതിൽ ശ്രെദ്ധ ചെലുത്തി. ഡോക്ടർ അവന്റെ ജനനേന്ദ്രിയത്തിൽ പിടിച്ചപ്പോൾ അവൻ ഒന്ന് പിടഞ്ഞു. അവർ വിരലുകൾ കൊണ്ട് പിടിച്ച് അവന്റെ കുണ്ണ മുകളിലേക്ക് ഉയർത്തി.

“തങ്ങളുടെ ബോളുകൾ എന്റെ നേരെ തള്ളി വയ്ക്ക്, ആദിത്യ”, ഡോക്ടർ സാധാരണ ഒരു രോഗിയോട് സംസാരിക്കുന്നത് പോലെ പറഞ്ഞു.

അവൻ അവന്റെ അരഭാഗം മുൻപിലേക്ക് തള്ളി. ഇത് വെറുതെ തൂവൽ കൊണ്ട് തടവുന്നതിന് തുല്യം ആയിരിക്കും എന്നവൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു. “ധൈര്യമായി നിലക്ക്, ആദിത്യ”, അവൻ സ്വയം പതുക്കെ പറഞ്ഞു. അവന്റെ ജനനേന്ദ്രിയത്തിന്റെ അടിയിൽ സൂചി കയറിയപ്പോൾ അനങ്ങാതെ നിൽക്കാനേ അവന് സാദിച്ചുള്ളു.

ആ മരുന്ന് അകത്തേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ അവന് വല്ലാത്ത ചൊറിച്ചിൽ തോന്നി. അത് ഒരു തൂവൽ കൊണ്ട് ബോളിന്റെ ഉള്ളിൽ ഇക്കിളി ആക്കുന്നത് പോലെ അവന് തോന്നി. നിന്ന് പുളയാതെ ഇരിക്കാൻ അവന് നല്ലോണം കഷ്ടപ്പെടേണ്ടി വന്നു. സൂചി പുറത്തേക്ക് എടുത്തതും അവന് വളരെ ആശ്വാസം തോന്നി. അവൻ വേറെ ഒന്നും ചിന്തിക്കാതെ ചൊറിച്ചിൽ മാറ്റാൻ ചാടി തിരിഞ്ഞ് നിന്ന് ബോളുകൾ ചൊറിയാൻ തുടങ്ങി.

“ഞാൻ ഉറപ്പ് തരുന്നു സൂചി എടുത്ത ഉടനെ എല്ലാവരും ചൊറിയാറുണ്ട്”, ഇപ്പോൾ ഒരു പൊട്ടിച്ചിരി ചിരിക്കും എന്ന അവസ്ഥയിലും ഡോക്ടർ ആദിത്യനോട് പറഞ്ഞു. “അകത്തുള്ള നല്ല പാൽ കളയാൻ അടുത്ത പന്ത്രണ്ട് മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ രണ്ട് മൂന്ന് തവണ സ്വയംഭോഗം ചെയ്യണം പിന്നെ ഒരു കുഴപ്പവും ഉണ്ടാവില്ല”.

“നന്ദി, എല്ലാത്തിനും”.

“ശെരി”, ഡോക്ടർ കാതറീന ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ഇനി താങ്കൾക്ക് നിക്കർ ഇടാം, ആദിത്യ”.

“ഓഹ് . . . . ശെരി”, അവൻ നിക്കർ വലിച്ച് കയറ്റി ഇട്ടതിന് ശേഷം ടീഷർട് ശെരിയാക്കി. “എല്ലാം കഴിഞ്ഞില്ലേ?, ഡോക്ടർ”.

“കഴിഞ്ഞു, എനിക്ക് താങ്കളെ രണ്ട് ദിവസത്തിന് ശേഷം കാണണം, ഇത് എങ്ങനെ പോകുന്നു എന്ന് അറിയാൻ. ഉറങ്ങാൻ എന്തെങ്കിലും ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നുകയോ പിരിമുറുക്കം തോന്നുകയോ ആണെങ്കിൽ താങ്കൾക്ക് എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും എന്നെ വന്ന് കാണാം. എനിക്ക് താങ്കൾക്ക് മരുന്ന് നൽകി സഹായിക്കാൻ പറ്റും. അതല്ല എന്തെങ്കിലും വ്യക്തിപരമായ കാര്യം മറ്റാരും അറിയാതെ സംസാരിക്കാൻ ഉണ്ടെങ്കിൽ എന്നെ വന്ന് കാണാം”.

“നന്ദി ഡോക്ടർ”, ആദിത്യൻ അവർക്ക് കൈ കൊടുത്ത് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“എങ്ങനെ ഉണ്ടായിരുന്നു?”, അവർ ക്ലിനിക്കിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ പ്രിയ ചോദിച്ചു.

“ഉം . . . നല്ല രസം ആയിരുന്നു ആണുങ്ങളുടെ ഗർഭനിരോധന കുത്തിവയ്പ്പ്”, ആദിത്യൻ വളരെ സൂക്ഷിച്ച് കൊണ്ട് സംസാരിച്ചു.

“അത് എവിടെയാ കുത്തിവച്ചത്?”, പ്രിയ ചോദിച്ചു.

“എന്റെ . . . . കു . . .കുണ്ണയുടെ അടിയിൽ”, ആദിത്യൻ തുറന്ന് പറഞ്ഞു. “അത് ശെരിക്കും ചൊറിച്ചിൽ ഉണ്ടാക്കി”.

“ഓഹ് . . . ഹമ്മോ”, ആദിത്യന് പ്രിയയുടെ മുഖത്ത് സഹതാപം കാണാൻ പറ്റി.

“പിന്നെ ഇനി വരുന്ന പന്ത്രണ്ട് മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ രണ്ട് മൂന്ന് തവണ സ്വയംഭോഗം ചെയ്ത് നല്ല പാൽ കളയണം”, ഇത്രയും വ്യക്തിപരമായ കാര്യം പ്രിയയോട് തുറന്ന് സംസാരിക്കുന്നത് ഓർത്ത് ആദിത്യൻ തല കുടഞ്ഞു.

“ഡോക്ടറുടെ നിർദേശ പ്രകാരം. അവർ താങ്കൾക്ക് അതിനുള്ള കുറിപ്പും തരണമായിരുന്നു”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“അല്ലെങ്കിൽ സ്വയംഭോഗം ചെയ്യാനുള്ള എണ്ണ എങ്കിലും തരണമായിരുന്നു”, ആദിത്യനും ഏറ്റുപിടിച്ചു.

“താങ്കൾക്ക് എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും തിരിച്ച് പോയി അവരോട് ചോദിക്കാവുന്നതേ ഉള്ളു”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“പിന്നെയും അടുത്ത കുത്തിവയ്പ്പ് വാങ്ങിക്കാനോ?. എനിക്ക് എണ്ണ വേണ്ട”.

ക്ലിനിക്കിൽ നിന്ന് കുറച്ച് നേരം നടക്കണമായിരുന്നു സലൂണിലേക്ക് എത്താൻ. നടന്ന് കൊണ്ട് ഇരിക്കുമ്പോൾ ആദിത്യൻ ഒരു സിഗരറ്റ് കത്തിച്ചു. അവൻ ദ്വീപിന്റെ കിഴക്ക് വശത്തേക്ക് ഇത് ആദ്യമായി ആണ് പോകുന്നത്. പനകൾക്ക് ഇടയിൽ നട്ട് പിടിപ്പിച്ച ചെടികളും പടർപ്പുകളും അവന് വളരെ ഇഷ്ടമായി. പൂക്കളുടെ മണവും ശുദ്ധമായ വായുവും പട്ടണത്തെ അപേക്ഷിച്ച് അവന് വളരെ ഉന്മേഷ ധായകമായി തോന്നി.

നടന്ന് കൊണ്ട് ഇരിക്കുമ്പോൾ പ്രിയ ഹെലിപാഡിലേക്ക് പോകാനുള്ള വഴിയും, റെക്കോർഡിങ് സ്റ്റുഡിയോവിലേക്ക് പോകാനുള്ള വഴിയും, ഗുസ്റ്റുകളുടെയും സ്റ്റാഫുകളുടെയും താമസ സ്ഥലത്തേക്ക് പോകാനുള്ള വഴിയും, പ്രധാന സെക്യൂരിറ്റി ഓഫീസിൽക്ക് പോകാനുള്ള വഴിയും ആദിത്യന് കാണിച്ച് കൊടുത്തു. അവസാനം അവർ സലൂണിന്റെ അകത്ത് എത്തി.

അവിടെ മൂന്ന് പേർ ജോലി ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവർ നല്ല പ്രകാശം ഉള്ള ഒരു വലിയ സ്ഥലത്ത് ആണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്. പ്രധാന സ്റ്റൈലിസ്റ്റ് ഒരു ജാപ്പനീസ് കാരൻ ആയിരുന്നു. അയാളുടെ രണ്ട് കൈകളും പച്ച കുത്തിയിരുന്നു. പ്രിയ അയാളെ അകിരോ എന്ന് പരിചയപ്പെടുത്തി. അയാളുടെ കൂടെ ജോലി ചെയ്തിരുന്നത് ഒരു പൊക്കം കുറഞ്ഞ ബെറ്റി എന്ന പെൺകുട്ടിയും ഒരു പൊക്കമുള്ള മൊട്ട തലയൻ അലെക്സും ആയിരുന്നു.

അവർ മൂന്ന് പേരും ആദിത്യന്റെ തലയിൽ ജോലി ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. അകിരോ അവന്റെ തലയുടെ പുറകിൽ നിന്ന് കൊണ്ട് മുടി വെട്ടുമ്പോൾ ബാക്കി രണ്ട് പേർക്കും എന്താണ് ചെയ്യണ്ടതെന്ന് പറഞ്ഞ് കൊടുക്കുക ആയിരുന്നു. ആദിത്യൻ ഇത് വരെ കേൾക്കാത്ത സാധനങ്ങളെ കുറിച്ച് അകിരോ ചോദിച്ച് കൊണ്ട് ഇരുന്നു. അവർ മൂന്ന് പേരും വളരെ വേഗത്തിൽ ജോലി ചെയ്ത് കൊണ്ട് ഇരുന്നു.

അവർ ആദിത്യന്റെ മുടി വെട്ടി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ പ്രിയ അവന്റെ മുൻപിലേക്ക് വന്നു.

“ഇന്നത്തെ ബാക്കിയുള്ള സമയ ക്രമങ്ങൾ വായിക്കണോ, ആദിത്യ?”, പ്രിയ ചോദിച്ചു.

“പറയു”.

“ഇത് കഴിഞ്ഞ് നമ്മൾ സ്യൂട്ടിലേക്ക് പോകും. താങ്കൾ വസ്ത്രം മാറിയതിന് ശേഷം നമ്മൾ ബോട്ട് ജെട്ടിയിലേക്ക് ആദിയയെയും ആദിരയെയും കാണാൻ പോകും”. പ്രിയ പറഞ്ഞു.

ആദിത്യൻ പേടിയോടെ തുപ്പൽ ഇറക്കി. അവരെ കാണാൻ പോകുന്നു എന്ന് കേട്ടപ്പോളെക്കും അവന്റെ വയർ ഉരുണ്ട് മറിയാൻ തുടങ്ങി.

പ്രിയ മുൻപോട്ട് ആഞ്ഞ് ആദിത്യന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി. “എല്ലാം ശെരിയാവും, അവർ ബോട്ടിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയതിന് ശേഷം നിങ്ങൾ മൂന്ന് പേരും അഡ്വക്കേറ്റ് പ്രഭാകരന്റെ അടുത്ത് വിൽപത്രം വായിച്ച് കേൾക്കാൻ പോകും. ആദ്ദേഹം അത് മുഴുവൻ വായിച്ച് തീരുമ്പോളേക്കും നല്ലൊരു സമയം ആകും”.

“ശെരി, വിൽപത്രം വായിച്ച് കേൾക്കുന്നത് ഒട്ടും താല്പര്യം ഇല്ലാത്ത കാര്യമാണ് എന്നാലും ശെരി”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

“അതിന് ശേഷം രാത്രി ഭക്ഷണം, കുറച്ച് ഡ്രിങ്ക്സ്, പിന്നെ നിങ്ങൾക്ക് മൂന്ന് പേർക്കും ഇരുന്ന് സംസാരിച്ച് പരിജയപ്പെടാം. ഞാനും അടുത്ത് തന്നെ ഉണ്ടാവും നിങ്ങൾക്ക് എന്തെങ്കിലും സംശയം ഉണ്ടെങ്കിൽ ചോദിക്കാം അല്ലെങ്കിൽ വെറുതെ സംസാരിക്കാം”. പ്രിയ പറഞ്ഞു.

“നന്ദി”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. അവൻ തല ആട്ടിയേനെ പക്ഷെ ശിരോ അവന്റെ ചെവിയുടെ അടുത്ത് മൂർച്ചയുള്ള കത്രിക കൊണ്ട് വെട്ടുക ആയിരുന്നു. “അപ്പോൾ ഇന്ന് രാത്രിക്ക് അത്രേ ഉള്ളു?”.

“അതെ, പക്ഷെ ഓർമ വേണം നാളെ രാവിലെ എഴുനേറ്റ് ജൂഡിന്റെ അടുത്ത് ട്രെയിനിങ്ങിന് പോകണം”, അവന്റെ മുഖം വടിയപ്പോൾ പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “രാവിലെ കൃത്യം ആറ് മണിക്ക്”.

“ഓഹ് ദൈവമേ”, ആദിത്യൻ കണ്ണുരുട്ടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ഞാൻ പോയി നോക്കാം പക്ഷെ അയാൾ എന്നെ കഷ്ട്ടപ്പെടുത്തുക ആണെങ്കിൽ ഞാൻ അത് ഇട്ടെറിഞ്ഞ് വരും”.

“ഒന്നും പേടിക്കണ്ട ജൂഡ് ഒരു പാവം ആണ്”, പ്രിയ ഫോൺ എടുത്ത് അതിൽ എന്തോ നോക്കാൻ വേണ്ടി അമർത്തികൊണ്ട് ഇരുന്നു. “അത് കഴിഞ്ഞ് താങ്കൾക്ക് രാവിലത്തെ ഭക്ഷണം പെങ്ങമ്മാരുടെ കൂടെ. അതിന് ശേഷം ഒരു ബിസിനസ്സ് ബ്രീഫിങ് രണ്ട് മണിക്കൂർ നേരത്തേക്ക്. പിന്നെ ഒരു സെക്യൂരിറ്റി കൺസൾട്ടന്റിന്റെ കൂടെ ഒരു മീറ്റിംഗ്”.

“അഹ്, വട്ടൻ റോക്കി?”, വെളുക്കെ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് അകിരോ പറഞ്ഞു.

“അതെ”, പ്രിയ തല ആട്ടികൊണ്ട് ആദിത്യനെ നോക്കി. “റോക്കി ഒരു ക്ലോസ് പ്രൊട്ടക്ഷൻ സ്പെഷ്യലിസ്റ്റ് ആണ്. അദ്ദേഹം സ്വന്തമായി ഒരു ബോഡിഗാർഡ് ടീം നടത്തുകയാണ്. അദ്ദേഹം ഇപ്പോൾ ഒരു പരുക്കിൽ നിന്ന് സുഖപ്പെടാൻ വേണ്ടി ഈ ദ്വീപിലെ ഒരു അഥിതി ആയി നിൽക്കുക ആണ്”.

“എന്ത് തരത്തിൽ ഉള്ള അപകടം?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“വലത് കാലിൽ ഉള്ള ഒരു വെടിയുണ്ട കൊണ്ട് ഉണ്ടായ മുറിവ്. ഈ അടുത്ത് ഒരു കോടീശ്വരൻ ഫെർണാണ്ടസിന്റെ ദ്വീപിൽ ഒരു അപകടം ഉണ്ടായിരുന്നില്ലേ?. കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾക്ക് മുൻപ് ഒരു വലിയ തീപിടുത്തം?”. പ്രിയ പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ വായിച്ചിരുന്നു. ഒരു നടി ജെന്നിഫർ അല്ലെ അയാളുടെ അമ്മയെ രക്ഷിച്ചത്?, ആദിത്യൻ ആ വാർത്ത ഇന്റർനെറ്റിൽ വായിച്ചത് ഓർത്ത് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“അത് തന്നെ”, പ്രിയ തല ആട്ടി. “റോക്കി ആ നടിയുടെ ഒരു കൂട്ടുകാരൻ ആണ്. അദ്ദേഹം അവരുടെ കൂടെ ജോലി ചെയ്തിട്ട് ഉണ്ട് അവരുടെ കുടുംബത്തോടും വളരെ അടുപ്പം ഉണ്ട്. അദ്ദേഹം അവരുടെ കൂടെ ഒരു അഥിതിയായി ആ ദ്വീപിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു”.

“അവിടെ അപ്പോൾ തീപിടിച്ചു?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“അവിടെ ഒരു തട്ടികൊണ്ട് പോകൽ ശ്രമം നടന്നു”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

“ദൈവമേ”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. “അപ്പോൾ തീപിടുത്തം ഒരു മറ ആയിരുന്നു”.

“തോക്കിൽ കേറി വെടിവയ്ക്കാതെ, ആദിത്യ. ഒരു കൂട്ടം അപരാധികൾ രാത്രിയിൽ ദ്വീപിൽ അതിക്രമിച്ച് കയറി. അവർ അകത്തേക്ക് കയറിയതും സെക്യൂരിറ്റി അലാറം അടിക്കാൻ തുടങ്ങി. ദ്വീപിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ആ കോടീശ്വരൻ ഫെർണാണ്ടസ് അവിടെ സെക്യൂരിറ്റിയുടെ ഭാഗമായി ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു സബ്മറീനിൽ കയറി രക്ഷപ്പെട്ടു”.

“അത് നന്നായി”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

“ഇല്ല”, പ്രിയ മുരണ്ട്‍ കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “അയാൾ ബാക്കി എല്ലാവരെയും ദ്വീപിൽ ആ കാപാലികൻ മാരുടെ ഇരയായി ഉപേക്ഷിച്ചിട്ട് ആണ് പോയത് അയാളുടെ അമ്മയെ ഉൾപ്പടെ. ആ നടി ജെന്നിഫറും കുട്ടികളും വേറെ ഇരുപത്തിമൂന്ന് പേരും റോക്കിയും ഉണ്ടായിരുന്നു”.

“അപ്പോൾ റോക്കി ആ അപരാധികളെ ശെരിപ്പെടുത്തിയോ?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“അതെ, റോക്കിക്ക് ആ അപരാധികളുടെ ശ്രെദ്ധ തിരിക്കാനായി അവിടത്തെ പ്രധാന കെട്ടിടം തീവയ്‌ക്കേണ്ടി വന്നു. റോക്കി ഓരോ അപരാധികളെയും കൊല്ലുന്ന സമയത്ത് കാലിൽ വെടിയുണ്ട കൊണ്ടു പക്ഷെ അവരെ എല്ലാം റോക്കി തകർത്ത് തരിപ്പണം ആക്കി”. പ്രിയ തല ആട്ടികൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“കേട്ടിട്ട് റാംബോ സിനിമ പോലെ ഉണ്ട്”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

“അതെ, അടുത്ത ദിവസം ആ കോടിശ്വരൻ ഫെർണാണ്ടസ് ഉച്ച ഭക്ഷണത്തിനായി ദ്വീപിലേക്ക് ഒളി താവളത്തിൽ നിന്ന് തിരിച്ച് വന്നു. ആ സമയം കൊണ്ട് പോലീസും കൂടുതൽ സെക്യൂരിറ്റിയും ദ്വീപിൽ വന്നു. അയാളുടെ മീഡിയ ആൾക്കാർ ഒരു ഇടിമിന്നലും അതെ തുടർന്ന് ഉണ്ടായ തീപിടുത്തത്തെ കുറിച്ച് പത്രക്കാർക്ക് വാർത്ത നൽകി. നിന്നെ നടി ജെന്നിഫർ അയാളുടെ അമ്മയെ രക്ഷിച്ച കഥയും”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

“അപ്പോൾ റോക്കി അയാളുടെ ദ്വീപിൽ ചിക്ത്സയിൽ കഴിയുന്നതിന് പകരം ഇവിടെ താമസിക്കുന്നത് എന്താണ്?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു. “അവർ തമ്മിൽ തെറ്റി പിരിഞ്ഞോ?”.

“അതെ, ആ കോടീശ്വരൻ ഫെർണാണ്ടസ് എല്ലാവരുടെ മുൻപിൽ വച്ച് റോക്കിയെ പുകഴ്ത്തി സംസാരിച്ചു. റോക്കി എല്ലാവരെയും അയാളുടെ കുടുംബത്തെയും രക്ഷിച്ചത് കൊണ്ട് ഒരു ബോണസും ചികത്സാ ചിലവും വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. ഇത് പോലൊരു പേടിത്തൂറിയിൽ നിന്ന് എന്തെങ്കിലും സ്വീകരിക്കുന്നതിലും നല്ലത് സ്വയം ആത്മഹത്യ ചെയുന്നത് ആണെന്ന് റോക്കി എല്ലാവരുടെയും മുൻപിൽ വച്ച് പറഞ്ഞു”.

“റോക്കി അങ്ങനെ പറഞ്ഞോ?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“പറഞ്ഞു, ഇത് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന മൂന്ന് ആൾക്കാരിൽ നിന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞ് കേട്ടതാണ്”, പ്രിയ ഉറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു. “മനു വർമ്മ ഇതിനെ കുറിച്ച് അറിഞ്ഞപ്പോൾ റോക്കിയെ ഇവിടെ കൊണ്ടുവന്ന് കിട്ടാവുന്നതിൽ ഏറ്റവും നല്ല ചികിത്സാ നൽകി മുറിവുകൾ ഉണങ്ങുന്നത് വരെ ഈ ദ്വീപിൽ തങ്ങാനുള്ള സൗകര്യവും നൽകി. മനു വർമ്മ റോക്കിയുടെ അമ്മയെയും സഹോദര പുത്രനെയും ദ്വീപിൽ കൊണ്ട് വന്ന് രണ്ട് ആഴ്ച്ച താമസിപ്പിച്ചു”.

“ഞാൻ ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചോട്ടെ?”, ആദിത്യൻ അൽപ്പം മടിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. “ആ കോടേശ്വരൻ ഫെർണാണ്ടസ് ആദ്യമേ രക്ഷപ്പെട്ടത് നല്ല കാര്യം അല്ല?. ഞാൻ ഉദ്ദേശിച്ചത് അയാൾ അവിടെ ഇല്ലങ്കിൽ തട്ടികൊണ്ട് പോകാൻ വന്നവർക്ക് അവരുടെ കാര്യം സാധിക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ?. അതല്ലേ അയാൾ ചെയ്യേണ്ടി ഇരുന്നതും?”.

“അതല്ലായിരുന്നു പ്രെശ്നം”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “അലാറം അടിച്ചപ്പോൾ ആ കോടീശ്വരൻ ഫെർണാണ്ടസ് സേഫ് റൂമിന്റെ ചാവിയും എടുത്താണ് സബ്മറീനിൽ കയറി പോയത്. പേടിച്ച് ഓടുന്ന പൊക്കിൽ ബോട്ട് ജെട്ടിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന അയാളുടെ പ്രായമായ അമ്മയെ തള്ളി താഴെ വെള്ളത്തിലേക്കും ഇട്ടു”.

“അത് വളരെ മോശമായി പോയി”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. “അയാൾക്ക് അറിയാരുന്നോ അയാൾ അമ്മയെ തള്ളി താഴെ ഇട്ടു എന്ന്?”.

“അതെ, അറിയാമായിരുന്നു”.

“റോക്കിക്ക് ദേഷ്യം വന്നത് വെറുതെ അല്ല. അയാളുടെ അമ്മക്കും അയാളോട് ദേഷ്യം ഉണ്ടാവും എന്നെനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

“അയാളുടെ അമ്മ അയാളെ ഹാൻഡ്ബാഗ് കൊണ്ട് തലക്ക് അടിച്ചു”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“അത് നന്നായി”, ആദിത്യൻ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ഹേയ് അകിരോ നിങ്ങൾ എന്താണ് അയാളെ വട്ടൻ റോക്കി എന്ന് വിളിക്കുന്നത്?”.

“മിസ്റ്റർ റോക്കി ഒരുമാതിരി . . . “, മുടി വെട്ടുന്ന ആൾ പറഞ്ഞ് തുടങ്ങി പക്ഷെ പ്രിയ ഇടക്ക് കയറി പറഞ്ഞു.

“ജോലി ചെയ്യുമ്പോൾ അയാൾ വളരെ നല്ലതാണ്. ശെരിക്ക് പറഞ്ഞാൽ അസാമാന്യമായ കഴിവുള്ള ആൾ”.

“പിന്നെ?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“ജോലി ഒന്നും ഇല്ലാത്തപ്പോൾ . . . വെറുതെ കുടിച്ച് കൂത്തടി നടക്കും”, പ്രിയ പറഞ്ഞു. “കുടി, പെണ്ണുപിടി, പ്രേശ്നങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കൽ. ഒരു നടി സോഫിയ അയാളെ വിശേഷിപ്പിച്ചത് ഒരു വിവേകം ഇല്ലാത്ത കാമം മൂത്ത കൊടിച്ചി പട്ടി ആയിട്ടാണ്”.

“അവർ തമ്മിൽ എന്തോ പ്രെശ്നം ഉണ്ടെന്ന് തോനുന്നു”, ആദിത്യൻ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ കഥകൾ കേട്ടിട്ട് ഉണ്ട് പക്ഷെ ഒന്നും ഉറപ്പിച്ച് പറയാൻ പറ്റില്ല”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

“കേട്ടിട്ട് നല്ലൊരു മനുഷ്യൻ ആണെന്ന് തോനുന്നു”.

“ആദിത്യ, താങ്കൾ അയാളെ പോലെ തുടങ്ങാൻ പോവുകയാണെങ്കിൽ ഞാൻ ഈ ജോലി രാജി വയ്ക്കുകയാണ്”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “എന്തായാലും ഞാൻ പറഞ്ഞത് പോലെ ജോലി ചെയുമ്പോൾ അയാൾ അസാമാന്യൻ ആണ്. നാളെ അയാൾ നിങ്ങളുടെ സെക്യൂരിറ്റി ചീഫുകളെ തിരഞ്ഞെടുക്കാൻ സഹായിക്കും”.

“വളരെ നല്ലത്”.

“ആയിരിക്കാം, അയാളുടെ കൂടെ കള്ള് കുടിക്കാൻ നിൽക്കരുത്, മനസ്സിലായോ?”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ അയാളുടെ കൂടെ കുടിക്കില്ല”, ആദിത്യൻ ഉറപ്പ് കൊടുത്തു.

“അത് കഴിഞ്ഞ് ജൂഡിന്റെ കൂടെ പിന്നൊരു ട്രെയിനിങ് സെക്ഷൻ. അതിന് ശേഷം ഉച്ച ഭക്ഷണം പിന്നെ വൈകുന്നേരം വരെ ബിസിനസ്സ് ബ്രീഫിങ്. അത് കഴിഞ്ഞ് മൂന്നാമത്തെ ട്രെയിനിങ് സെക്ഷൻ അതിന് ശേഷം ഭക്ഷണം പിന്നെ ഉറക്കം”.

“ഓഹ്, മാസ്റ്റർ ആദിത്യ”, അകിരോ പറഞ്ഞു. “താങ്കളുടെ കാലുകൾ ട്രെയിനിങ് സെക്ഷന് ശേഷം ജെല്ലി പോലെ വിറക്കും”.

“പക്ഷെ എന്റെ മുടി കാണാൻ ഭംഗി ഉണ്ടാവും അല്ലേ?”, ആദിത്യൻ അകിരോയോട് ചിരിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“വെറും ഭംഗി അല്ല അടിപൊളി ആയിരിക്കും”, അകിരോ മറുപടി പറഞ്ഞു.

“അതെനിക്ക് ഇഷ്ടമായി”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

പിന്നെയും ഒരു പത്ത് മിനിറ്റ് എടുത്തു സലൂണിലെ പരിപാടികൾ കഴിയാൻ. അകിരോ പറഞ്ഞത് പോലെ മുടി വെട്ടിയത് കാണാൻ ശെരിക്കും അടിപൊളി ആയിരുന്നു. ആദിത്യന്റെ മുഖത്തുള്ള കുറ്റി രോമം അവർ ഒരേ അളവിൽ ട്രിംചെയ്ത് വച്ചു. അതും അവന്റെ മുഖത്തിന് നല്ലപോലെ ഇണങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

പ്രിയ ആദിത്യനെ അവിടെ നിന്ന് പെട്ടെന്ന് റൂമിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി വേഗം ഉടുപ്പ് മാറി വരൻ പറഞ്ഞു. ചൈത്ര അവിടെ ഒരു മങ്ങിയ കറുത്ത ജീൻസും അതിൽ ഒരു ബെൽറ്റും കോർത്ത് വച്ചിരുന്നു. ഒരു കറുത്ത ബൂട്ടും പിന്നെ ഒരു കറുത്ത ഷർട്ടും അതിന്റെ കൂടെ ഒരു കടലാസ്സ് തുണ്ടും ഉണ്ടായിരുന്നു. ആദിത്യൻ ആ കടലാസ്സ് തുണ്ട് തുറന്ന് വായിച്ചു. “ഷർട്ടിന്റെ കൈകൾ ചുരുട്ടി കയറ്റുക മടക്കി വയ്ക്കരുത്. ഷിർട്ടിന്റെ മുകളിലത്തെ മൂന്ന് ബട്ടൺ തുറന്ന് ഇടുക”. ഒരു സൺഗ്ളാസ്സും അതിന്റ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.

ആദിത്യൻ പറ്റാവുന്നത്ര വേഗത്തിൽ ഉടുപ്പ് മാറി ബാൽക്കണിയിൽ ഇരിക്കുന്ന പ്രിയയുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി.

“എനിക്ക് ഒരു പുക വലിക്കാൻ സമയം ഉണ്ടോ?”, ഭയത്തൽ അവന്റെ വയറ് ഉരുണ്ട് മറിഞ്ഞ് കൊണ്ട് ഇരിക്കുമ്പോൾ ആദിത്യൻ പ്രിയയോട് ചോദിച്ചു.

“നമ്മൾ അങ്ങോട്ട് നടന്ന് പോകുമ്പോൾ ഒന്ന് വലിച്ചോ. പക്ഷെ താങ്കളെ സിഗരറ്റ് മണക്കും”, പ്രിയ മുഖം ചുളിച്ച് വാച്ചിൽ നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ഒന്നുങ്കിൽ ഇത് അല്ലെങ്കിൽ ഒരു അര ബോട്ടിൽ ടക്കീലയും കുറച്ച് ഗുളിഗകളും വേണ്ടി വരും എന്നെ ഒന്ന് ശാന്തൻ ആകാൻ”, ആദിത്യൻ വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞു.

അവർ ബോട്ട് ജെട്ടിയുടെ അടുത്തേക്ക് എത്തും തോറും ആദിത്യന്റെ പേടി കൂടി കൂടി വന്നു. അവൻ അവരെ നേരത്തെ കണ്ടിരുന്നു എന്നുള്ളത് അവന്റെ പേടി കൂടുതൽ ഭയാനകം ആകുന്നത് ആയിരുന്നു. ആദിര തന്നെ ഓർത്തിരിക്കാൻ വഴി ഇല്ല. അഥവാ ഓർത്തിരിക്കുകയാണെങ്കിൽ അവളുടെ അടുത്ത് നിന്ന് ലാപ് ഡാൻസ് വാങ്ങിയ നൂറ് കണക്കിന് തെണ്ടികളിൽ ഒരാളായി തന്നെ കാണും. അതിന് മേലെ പാന്റിൽ തന്നെ അവിടെ ഇരുന്ന് പാൽ വരുത്തിയ ഒരു കഴപ്പനായും തന്നെ കാണാം.

ആദിയയുടെ കാര്യം ആണെങ്കിൽ, അവന് ഉറപ്പുണ്ട് അവൾ അവനെ ഓർത്തിരിക്കും. അവർ അന്ന് ഒരുമിച്ച് ചിലവഴിച്ച രാത്രി അവന്റെ മനസ്സിൽ പച്ച കൂത്തിയത് പോലെ ഇപ്പോഴും ഉണ്ട്. അവൾക്കും ആ രാത്രി അതേപോലെ ആയിരുന്നു എന്ന് അവന് അറിയാം. അവർ രാത്രി സ്നേഹം പങ്കുവച്ചു പിന്നെയും രാവിലെ എഴുനേറ്റപ്പോൾ ഒരു പ്രാവശ്യം കൂടെ അവർ ഒരു വാക്ക് പോലും ഉരിയാടാതെ ഒന്നായി. അവർ ഒരുമിച്ച് കുളിച്ചു പിന്നെ അവസാനം കിടക്കയിൽ നിന്ന് എഴുനേൽക്കാൻ ഉള്ള സമയം വരെ അവർ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കിടന്നു. അവളെ എയർപോർട്ടിൽ കൊണ്ട് പോയി ആക്കി. പിരിയുമ്പോൾ ഒരു ചൂട് ചുംബനം അവളുടെ ചുണ്ടിൽ തന്നെ നൽകി. അവളുടെ മൊബൈൽ നമ്പർ വാങ്ങിക്കാതെ ഇരുന്നതിൽ സ്വയം കുറ്റപ്പെടുത്തി. അവളെ തേടി ബോബെയിലേക്ക് പോകാതിരുന്നതിൽ സ്വയം വിഷമിച്ച് ഇരുന്നു.

അവൾ തന്നെ കാണുമ്പോൾ ഇപ്പോൾ എന്തായിരിക്കും വിജാരിക്കുക?. അഡ്വക്കേറ്റ് പ്രഭാകരൻ കാണിക്കുന്ന ഫോട്ടോയിൽ നിന്ന് അവൾക്ക് തന്നെ മനസ്സിലാകും എന്ന കാര്യം അവന് ഉറപ്പാണ്. അവൻ പറഞ്ഞ സന്ദേശം അവൾക്ക് മനസ്സിലായി കാണണേ എന്ന് അവൻ പ്രാർത്ഥിച്ചു. അവർ രണ്ട് പേർക്കും, ആദിരക്കും അവനെ മനസ്സിലായിട്ട് ഉണ്ടെങ്കിൽ.

“ആദിത്യ”, ബോട്ട് ജെട്ടിയിൽ എത്തുന്നതിന് തൊട്ട് മുൻപ് പ്രിയ വിളിച്ചു. അവൻ നടപ്പ് നിറത്തിൽ, അവൾ അവനെ ഒരു സൈഡിലേക്ക് മാറ്റി നിർത്തി. “ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസം എടുത്ത് മനസ്സ് ശാന്തമാക്കു. അവരും താങ്കളുടെ അത്രയും തന്നെ പേടിച്ച് ഇരിക്കുക ആയിരിക്കും. താങ്കൾ ഇപ്പോൾ ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ കാര്യങ്ങൾ നേരിടണം. താങ്കൾ ഒരു നല്ല മനുഷ്യൻ ആണെന്ന് അവർക്ക് മനസ്സിലാക്കി കൊടുക്ക്”.

പ്രിയക്ക് തന്റെ മനസ്സിൽ ഓടുന്ന കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ടെന്ന് ആദിത്യൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. “അവർക്ക് എന്നോട് വെറുപ്പ് തോന്നുകയാണെങ്കിൽ എന്ത് ചെയ്യും?”.

“താങ്കൾക്ക് ഇപ്പോൾ ചെയ്യാൻ പറ്റുന്ന ഒരേ ഒരു കാര്യം താങ്കൾ നല്ല ഒരു മനുഷ്യൻ ആണെന്ന് അവരെ കാണിക്കുക എന്നുള്ളത് ആണ്, ആദിത്യ. അത് മാത്രമാണ് താങ്കളിൽ നിന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്. പിന്നീട് അവരെ ഒറ്റക്ക് സംസാരിക്കാൻ കിട്ടുമ്പോൾ എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട് അവരും താങ്കളെ പോലെ പേടിച്ച് ഇരിക്കുക ആണെന്ന് താങ്കൾക്ക് മനസ്സിലാകും. മാത്രമല്ല താങ്കൾ ഇത് ഒറ്റക്ക് നേരിടുമ്പോൾ അവർ ഒരുമിച്ചാണ് അഡ്വക്കേറ്റ് പ്രഭാകരന്റെ കൂടെ അവരുടെ അസ്സിസ്റ്റന്റുകളുമായി വരുന്നത്”.

“എന്റെ ജീവിതം നായ നക്കി”, ആദിത്യൻ കുറ്റിത്താടി ചൊറിഞ്ഞ് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“എല്ലാം ശെരിയാവും”, പ്രിയ ഉറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു. “വരൂ നമുക്ക് ബോട്ട് ജെട്ടിയിലേക്ക് പോകാം. എനിക്ക് ബോട്ട് വരുന്നത് കാണാം”.

“ബോട്ട് ഇപ്പോഴേ എത്തിയോ?”, ആദിത്യൻ മുരണ്ട്‍ കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ദൈവമേ”.

അവർ വേഗം നടന്ന് ബീച്ചിൽ നിൽക്കുന്ന എൽദോയുടെ അടുത്ത് എത്തി. അവർ മൂന്ന് പേരും കൂടെ ബോട്ട് ജെട്ടിയുടെ അറ്റത്തുള്ള മരപ്പാലത്തിലേക്ക് നടന്നു. ആദിത്യന് ബെർഡി ബോട്ട് അവരുടെ അടുത്തേക്ക് വരുന്നത് കാണാം. മരപ്പാലത്തിന്റെ അടുത്ത് എത്തിയപ്പോൾ ബോട്ടിന്റെ വേഗത കുറഞ്ഞു.

ആദിത്യന്റെ ഉള്ളംകൈ വിയർത്തു തുടങ്ങി, അവന്റെ ഹൃദയം ഇടിക്കുന്നത് അവന് നന്നായി കേൾകാം. ബോട്ട് അടുത്തേക്ക് വന്നു, ക്യാപ്റ്റൻ വാൾട്ടറുടെ സഹായികൾ ബോട്ട് ഒരു മരത്തൂണിൽ വലിച്ച് കെട്ടി.

“ഓഹ് . . . കോപ്പ്”, ആദിത്യൻ പതിയെ പറഞ്ഞു. സമയം അതിക്രമിച്ച് കൊണ്ട് ഇരിക്കുവാണ്.

“ഹേയ്”, പ്രിയ പതിയെ ആദിത്യനെ വിളിച്ചു. “ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസം എടുത്ത് മനസ്സിനെ നിയന്ദ്രിക്ക്”.

“ഓഹ് . . . മൈര്”, ആദിത്യൻ സംയമനം പാലിക്കാൻ ശ്രേമിച്ചു പക്ഷെ അവന്റെ കൈകൾ വിറക്കുക ആയിരുന്നു.

പ്രിയ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്ന് അവനെ മുട്ടി നിന്നു. ബോട്ടിലെ സഹായികൾ ബോട്ടിൽ നിന്ന് ജെട്ടിയിലേക്ക് കയറാൻ വേണ്ടി ഇരുമ്പ് ഷീറ്റ് നിരത്തിയപ്പോൾ പ്രിയ സ്വകാര്യമായി പറഞ്ഞു. “ഞാൻ താങ്കളെ വെള്ളത്തിലേക്ക് തള്ളി ഇട്ടാലോ, എന്താ താങ്കളുടെ അഭിപ്രായം?”.

ആദിത്യൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി അവളുടെ മുഖത്ത് കണ്ടപ്പോൾ അവനും ചിരിച്ച് പോയി.

“ഇപ്പോൾ അല്പം ശെരിയായിട്ടുണ്ട്. എന്തായാലും ’22 Female Kottayam’ സിനിമയിലെ പെണ്ണിൻറെ ക്കൂടെ ഒരു രാത്രി ചിലവഴിച്ച് വന്നവന്റെ പോലെയുള്ള മുഖഭാവം മാറി”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ഏത്, ആ കുണ്ണ വെട്ടി കളഞ്ഞ പെണോ?”, ആദിത്യൻ തല കുടഞ്ഞ് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“അത് തന്നെ”, പ്രിയ തല ആട്ടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “നാട്ടിലെ പെൺകുട്ടികളെ പ്രേമ കുരുക്കിൽ പെടുത്തി കാര്യം സാധിക്കുന്ന കഴപ്പാൻ മാർക്ക് പേടി തോന്നുന്ന ഒരു കഥാപാത്രം. എന്തായാലും അത് താങ്കളുടെ പെങ്ങൾ അല്ല എന്ന് താങ്കൾക്ക് അറിയാം”.

“ഇത് തമാശ പറയണ്ട സമയം അല്ല”, ആദിത്യൻ പതിയെ പറഞ്ഞു. എന്തായാലും അവന് ഒന്ന് ചിരിക്കാതെ ഇരിക്കാൻ പറ്റിയില്ല. പ്രിയയുടെ സംസാരം അവന്റെ പിരിമുറുക്കം നന്നായി കുറച്ചു. അവളോട് പിന്നീട് ഒരു നന്ദി പറയണം എന്ന് അവൻ മനസ്സിൽ കുറിച്ചു.

ഒരു പെൺകുട്ടി ബോട്ടിന്റെ പുറത്തേക്ക് വന്ന് ക്യാപ്റ്റൻ വാൾട്ടർക്ക് കൈ കൊടുത്തു. ആദിത്യന് അവളുടെ നീളമുള്ള ചുരുണ്ട കറുത്ത മുടി കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ആളെ മനസ്സിലായി. ഒലീവ് നിറത്തിൽ കാൽപ്പാദം വരെ എത്തുന്ന പാന്റ്സും ഒരു അയഞ്ഞ വെള്ള ഷർട്ടും അവളുടെ ആകാര വടിവുകൾ മറച്ച് വയ്ക്കാൻ ഉതകുന്നത് ആയിരുന്നില്ല.

അവൾ തിരിഞ്ഞ് ബോട്ട് ജെട്ടിയിലേക്ക് ആദിത്യനെ നോക്കി കൊണ്ട് നടന്നു. അവൾ സൺഗ്ലാസ്സ് ഇട്ടിരുന്നു എങ്കിലും ആ കണ്ണുകൾ തന്നെ തന്നെ ആണ് നോക്കുന്നത് എന്ന് അവന് മനസ്സിലായി.

അവൻ തുപ്പൽ ഇറക്കി മുൻപിലേക്ക് നടന്നു. അവൾ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്ന് വന്നു.

“ഹായ്”, തൊണ്ട വരണ്ട് ഇരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് ആദിത്യന്റെ വായിൽ നിന്ന് ഒരു പതിഞ്ഞ ശബ്ദം പുറത്തേക്ക് വന്നു.

“നിങ്ങൾ ആയിരിക്കും ആദിത്യൻ, അല്ലെ?”, അവന് കൈ കൊടുത്ത് കൊണ്ട് ആദിര പറഞ്ഞു.

അവളുടെ പതിഞ്ഞ ശബ്ദം അവനെ സ്ട്രിപ്പ് ക്ലബ്ബിന്റെ ഓർമകളിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി.

“കാണാൻ പറ്റിയതിൽ വളരെ സന്ദോഷം”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. അവൻ പ്രിയ തുറന്ന് സംസാരിക്കാൻ പറഞ്ഞത് ഓർത്തു. “ക്ഷെമിക്കണം, ഞാൻ കുറച്ച് മാനസിക പിരിമുറുക്കത്തിൽ ആണ്”.

“ഓഹ്, നിങ്ങൾ മാത്രം അല്ല ഞാനും”, ആദിര ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അവൾ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആദിത്യന് കുറച്ച് ആശ്വാസം തോന്നി.

“തുറന്ന് സംസാരിച്ചതിന് നന്ദി”, ആദിത്യൻ എൽദോയുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞ് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.”ഇത് എൽദോ ഈ ദ്വീപിന്റെ മാനേജർ”.

ആദിര എല്ദോക്ക് കൈ കൊടുക്കാൻ അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി. ആദിത്യന് അവന്റെ വയർ വീണ്ടും ഉരുണ്ട് മറിയുന്നതായി തോന്നി.

“ആദിയ”, ആദിത്യൻ അവളെ കണ്ടതും പതിയെ പറഞ്ഞു.

അവൾ ബോട്ട് ജെട്ടിയിൽ നിന്ന് ആദിത്യനെ നോക്കി കൊണ്ട് ഇരിക്കുക ആയിരുന്നു. അവൾ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് തിരഞ്ഞ് അത് അവൻ തന്നെ ആണോ എന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തുക ആയിരുന്നു ആദിത്യന് അത് ശെരിക്കും മനസ്സിലായി. അവനും അത് തന്നെ ചെയ്യുക ആയിരുന്നു. അവളുടെ നീളം കുറഞ്ഞ മുടി കാറ്റടിച്ച് അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് വീണ് കൊണ്ട് ഇരുന്നു. ആദിയയുടെ ശരീരവും ആദിരയുടെ ശരീരം പോലെ തന്നെ തോന്നിച്ചു പക്ഷെ അവൾ ഒന്നുകൂടെ മദാലസ ആയിരുന്നു. ആദിത്യൻ നോക്കിയപ്പോൾ അവൾ കീഴ്ച്ചുണ്ട് കടിച്ച് കൊണ്ട് അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്ന് വന്നു.

“നിങ്ങൾ ആയിരിക്കും . . . .”, ആദിത്യൻ സംസാരിച്ച് തുടങ്ങി.

“എന്നെ ആദിയ എന്ന് വിളിച്ചാൽ മതി”, ആദിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് ഇടയിൽ കയറി പറഞ്ഞു. അവൻ കൈ കൊടുക്കാൻ കൈ നീട്ടിയപ്പോൾ അവൾ അത് അവഗണിച്ച് മുൻപിലേക്ക് വന്ന് അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.

ആദിത്യൻ എന്താണ് ചെയ്യെണ്ടത് എന്ന് അറിയാതെ ഒന്ന് ഞെട്ടുകയും ശിലപോലെ നിൽക്കുകയും ചെയ്തു. അവൾ അവന്റെ കവിളിൽ ഒരു ഉമ്മ വച്ചതിന് ശേഷം അവനെ ഇറുക്കി കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. അവൻ പരിഭ്രമത്തോടെ പെട്ടെന്ന് അവളെയും ഒന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു എന്ന് വരുത്തി.

“നിന്നെ ഞെട്ടിച്ചതിൽ ക്ഷെമിക്കണം”, അവൾ പുറകിലേക്ക് മാറികൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “എന്റെ ആങ്ങളയെ ഞാൻ ‘ആദ്യമായി കാണുബോൾ’ ഒന്ന് കെട്ടിപ്പിടിക്കുക എങ്കിലും ചെയ്യണം എന്ന് ഞാൻ വിജാരിച്ചു”, അവൾ ആദ്യമായി കാണുബോൾ എന്ന് പറഞ്ഞത് അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി കൊണ്ട് ആയിരുന്നു. അവൻ നൽകിയ സന്ദേശം അവൾക്ക് കിട്ടിയെന്നും അതിന്റെ അർഥം അവൾക്ക് മനസ്സിലായിയെന്നും അവളുടെ ആ നോട്ടത്തിൽ നിന്ന് ആദിത്യൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

ആദിത്യൻ ശക്തിയായി ശ്വാസം പുറത്തേക്ക് വിട്ട്കൊണ്ട് തല ആട്ടി. “കാണാൻ പറ്റിയതിൽ സന്ദോഷം”, അവൻ പുറകിലേക്ക് മാറികൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അവൻ അത് ചെയ്തപ്പോൾ തന്നെ അവന് മനസ്സിലായി അതൊരു മോശം നീക്കം ആയിരുന്നു എന്ന്. മരപ്പാലത്തിന്റെ അറ്റത്ത് ആണ് അവന്റെ കാൽ വിരലുകൾ അമർന്നത്. അവന് തടി തൂണിൽ പിടിക്കാൻ സമയം കിട്ടുന്നതിന് മുൻപേ അവൻ വെള്ളത്തിലേക്ക് മറിഞ്ഞ് വീണു.

“ഞാൻ അങ്ങനെ ചെയ്‌തെന്ന് എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല”, ആദിത്യൻ അവന്റെ സ്യൂട്ട് റൂമിന്റെ ബാത്‌റൂമിൽ ഷവറിന്റെ അടിയിൽ നിന്ന് ഉപ്പ് വെള്ളം കഴുകി കളയുമ്പോൾ പറഞ്ഞു. “ശെരിക്കും അവരുടെ മുൻപിൽ ഞാൻ ഒരു പൊട്ടനായി”.

“ഇതിലും ഭയങ്കരം ആവാതെ ഇരുന്നത് ഭാഗ്യം”, പ്രിയ പുറത്തിരുന്ന് ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“എങ്ങനെ?”.

“ശെരിയാ, മോശമായി”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

“എന്തായാലും കുഴപ്പമില്ല”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

“എനിക്ക് കിട്ടി”, പ്രിയ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു. “താങ്കൾ ആദിയയെയും കൊണ്ട് വെള്ളത്തിലേക്ക് വീഴാം അല്ലെങ്കിൽ അവരെ കാണുമ്പോൾ ബോധംകെട്ട് വീണ് മൂക്കു പൊട്ടിക്കാം. ഇതെല്ലാ എന്തായാലും നടന്നതിനേക്കാൾ ഭയങ്കരം അല്ലെ?”.

“ശെരിയാ, നിങ്ങൾ പറഞ്ഞത് നടന്നിരുന്നെങ്കിൽ ഇതിലും ഭയങ്കരം ആയേനെ”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

“എന്തായാലും ഒരു ഉഗ്രൻ കണ്ടുമുട്ടൽ തന്നെ ആയി”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“നിങ്ങൾ ഇത് പറയണം എന്ന് വിചാരിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് എത്ര നേരമായി”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“ക്യാപ്റ്റൻ വാൾട്ടർ താങ്കളെ കരയിലേക്ക് വലിച്ച് കയറ്റിയപ്പോൾ മുതൽ”, പ്രിയ പൊട്ടി ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ കുളിച്ച് കഴിഞ്ഞു”, ആദിത്യൻ ശരീരത്തിൽ ഉള്ള സോപ്പ് പാത കഴുകി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വിളിച്ച് പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ പോയി താങ്കൾക്ക് മാറാനുള്ള ഉടുപ്പ് എടുത്ത് വയ്ക്കാം”, പ്രിയ ബാത്റൂമിന്റെ പുറത്തേക്ക് നടന്ന് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

അവൾ ബാത്റൂമിന്റെ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയതും ആദിത്യൻ ഷവറിന്റെ വാതിൽ തുറന്നു. അവന് ഇപ്പോഴും ആ വെള്ള ഗ്ലാസ്സ് തുറക്കുമ്പോൾ അകത്തേക്ക് കാണാൻ പറ്റുന്നത് ഒരു അതിശയമായി തന്നെ നിന്നു. അവൻ ഷവറിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങി ടവൽ കൊണ്ട് ശരീരം തുടച്ചു. ആ ടവൽ അരയിൽ ചുറ്റി അവൻ ബെഡ്റൂമിലേക്ക് പോയി.

പ്രിയ ഒരു മങ്ങിയ നീല ജീൻസും അതിന്റെ കൂടെ വെളുത്ത സോക്‌സും ആണ് എടുത്ത് വച്ചിരുന്നത്.

ആദിത്യൻ അവന്റെ പുറക് വശം ഡ്രസ്സിങ് റൂമിന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞ് നിന്ന് അവന്റെ ഇടത് കൽ ജീൻസിന്റെ ഉള്ളിൽ കയറ്റി പാന്റ് മുകളിലേക്ക് വലിച്ചപ്പോൾ അരയിൽ ഉടുത്തിരുന്ന ടവൽ അഴിഞ്ഞ് പോയി. അവൻ ദ്രിതിയിൽ വലത് കാലിലേക്ക് പാന്റ് കയറ്റുമ്പോൾ പ്രിയ ഡ്രസ്സിങ് റൂമിന്റെ വാതിലികൂടി അകത്തേക്ക് വന്നു.

അവൻ പാന്റ് മുകളിലേക്ക് വലിച്ച് കയറ്റുമ്പോൾ ആദിത്യന് മനസ്സിലായി പ്രിയ അവന്റെ കുണ്ടി ശരിക്കും കണ്ടു എന്ന്. അവൻ തോളിലൂടെ കഴുത്ത് ചെരിച്ച് അവളെ നോക്കി. അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു കള്ള ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു.

“ക്ഷെമിക്കണം”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

“അതോർത്ത് താങ്കൾ വിഷമിക്കണ്ട”, അവൾ ഡ്രസ്സിങ് റൂമിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “താങ്കൾ അതിൽ കുറച്ച് സൂര്യപ്രകാശം കൊള്ളിക്കണം”.

“എന്റെ കുണ്ടിയെ കുറിച്ചാണോ പറയുന്നത്?”, ആദിത്യൻ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“അതെ”, അവൾ ഡ്രസ്സിങ് റൂമിൽ നിന്ന് വിളിച്ച് പറഞ്ഞു. “ബോസ്സിനോട് പറയണ്ട എന്നെ പീഡനത്തിന് ജോലിയിൽ നിന്ന് പിരിച്ച് വിടും”.

“എനിക്ക് തോന്നുന്നത് ഞാൻ നിങ്ങളുടെ കുണ്ടിയെ കുറിച്ച് സംസാരിച്ചാൽ മാത്രമേ അങ്ങനെ സംഭവിക്കൂ എന്നാണ്”, ആദിത്യൻ ഒരു സത്യാവസ്ഥ പറഞ്ഞു.

“എനിക്കറിയില്ല താങ്കളോട് എന്താണ് പറയണ്ടതെന്ന്”, പ്രിയ വിളിച്ച് പറഞ്ഞു. “ജോലി സ്ഥലങ്ങളിൽ നമ്മൾ ലിംഗ വിവേചനത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ വളരെ പുറകിൽ ആണ്. ആരെങ്കിലും അതൊന്ന് മാറ്റേണ്ട സമയം ആയി”.

ആദിത്യൻ കട്ടിലിൽ ഇരുന്ന് കൊണ്ട് സോക്സ്‌സും ഷൂസും ഇട്ടു. പ്രിയയുടെ കൂടെയുള്ള സംഭാഷണം ആദിത്യൻ ശെരിക്കും ആസ്വദിച്ചിരുന്നു. ഇത് അവന് മാത്രമാണോ തോന്നുന്നത് എന്ന് അവന് സംശയം തോന്നി അതോ അവർക്ക് ഇടയിൽ ഈ ശ്രിങ്കാര സംഭാഷണം വേണമെന്ന് വച്ച് കടന്ന് അവരുന്നതാണോ. ആദിത്യന് വളരെ കാലമായി പരിചയമുള്ള അവന്റെ അടുത്ത കൂട്ട്കാരിയെ പോലൊരു അടുപ്പം പ്രിയയോട് തോന്നി.

അവൻ ചിന്തിച്ചപ്പോൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു ഈ ദ്വീപിൽ ഒരു കൂട്ടുകാരി എന്ന് പറയാൻ അവന് പ്രിയ മാത്രമേ ഉള്ളു. അവന് ഇപ്പോഴും ആദിയ ഏത് സ്ഥാനത്ത് വരും എന്നറിയില്ലായിരുന്നു. ആദിയയെ ബോട്ടിൽ കണ്ടപ്പോൾ ഏതൊരു കൗമാരപ്രായത്തിലുള്ള യുവാവിനെ പോലെ അവനും ഒരു പ്രേമം തോന്നി എന്നുള്ളത് സത്യമാണ്. ആദിരയുടെ കാര്യത്തിൽ അവൾ തന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞോ എന്ന് പോലും അവന് മനസ്സിലായില്ല. എന്തായാലും അവരോട് എല്ലാം തുറന്ന് സംസാരിക്കണം എന്ന് അവന് തോന്നി.

അവരെ കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചപ്പോൾ ആദിത്യൻ വീണ്ടും അസ്വസ്ഥനായി അവൻ ഷൂസ് ഇട്ട് എഴുനേറ്റ് കൊണ്ട് പ്രിയയോട് വിളിച്ച് പറഞ്ഞു. “പ്രിയ, എനിക്ക് ഇടാൻ ഒരു ഷർട്ട് വേണം”.

“എനിക്ക് ഒരെണ്ണം തീരുമാനിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല”, അവൾ പറഞ്ഞു. “അകത്തേക്ക് വന്ന് എന്നെ ഒന്ന് സഹായിക്ക്”.

ആദിത്യൻ ഡ്രസിങ് റൂമിലേക്ക് പോയി. രണ്ട് റയിലുകളിൽ തൂക്കിയിട്ട ഷർട്ടുകളും പാന്റുകളും നീക്കി അവൾ നോക്കി കൊണ്ട് ഇരിക്കുക ആണ്. അവൾ ആദിത്യനെ മുകളിലേക്കും താഴേക്കും നോക്കി എന്നിട്ട് ഒരു നാരങ്ങാ നിറത്തിലുള്ള ഒരു ഷർട്ട് തിരഞ്ഞെടുത്തു.

“വേണ്ട”, അത് കണ്ടപ്പോളേക്കും തല വെട്ടിച്ച് കൊണ്ട് ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

“ഈ നീല ജീൻസിന്റെ കൂടെ ചേരുന്ന ഒരു ഷർട്ട് ഞാൻ നോക്കിയിട്ട് ഇത് മാത്രമേ ഉള്ളു. ചൈത്രയുടെ ലിസ്റ്റിൽ ഇത് വാങ്ങാൻ പറഞ്ഞത് എന്നെ അതിശയിപ്പിക്കുന്നു”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

“അവർ പറഞ്ഞിട്ടല്ല. ഞാൻ കണ്ടപ്പോൾ ഒരു ഇഷ്ടം തോന്നി വാങ്ങിയത് ആണ്”.

“എന്നാൽ ജീൻസ്‌ മാറ്റേണ്ടി വരും, ആദിത്യ”, പ്രിയ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“എനിക്ക് ഏതെങ്കിലും കറുത്ത ഒന്ന് തരു. അത് നന്നായിരിക്കും”.

“ഹേയ്, ചൈത്രയുടെ ദേഷ്യത്തിന് നിന്ന് കൊടുക്കേണ്ടി വരുന്നത് ഞാൻ ആയിരിക്കും”, ഒരു ഇരുണ്ട പാന്റ് എടുത്ത് അതിന്റെ കൂടെ ഒരു ബ്ലാക്ക് ഷർട്ടും എടുത്ത് കൊണ്ട് പ്രിയ പറഞ്ഞു. “വേഗം ആദിത്യ, ആ ജീൻസ്‌ മാറ്റി വേഗം വരൂ എല്ലാവരും നമുക്ക് വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുക ആണ്”.

“ഇവിടെ നിന്നോ?”.

“ഞാൻ നോക്കാൻ പോകുന്നില്ല. കോച്ച് കുട്ടികളെ പോലെ കളിക്കാതെ വേഗം മാറാൻ നോക്ക്”, പ്രിയ മറുപടി പറഞ്ഞു.

ആദിത്യൻ പ്രിയയുടെ മുഖത്തേക്ക് സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി പക്ഷെ അവൾ വീണ്ടും ഷർട്ടുകൾ നോക്കികൊണ്ട് ഇരിക്കുക ആയിരുന്നു. അവൻ കുനിഞ്ഞ് ഷൂസ് അഴിച്ചു പിന്നെ മുൻപിലേക്ക് പാന്റ് എടുക്കാൻ ചെന്നു.

പ്രിയ പാന്റ് അവന്റെ നേരെ ഒരു സൈഡിലേക്ക് നീക്കി പിടിച്ചു. അവൻ അവളുടെ കൈയിൽ നിന്ന് അത് വാങ്ങിയപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ അവന്റെ അരഭാഗത്തേക്ക് തിരിയുന്നത് ആദിത്യൻ കണ്ടു.

അവൻ അത് മനസ്സിൽ ആലോജിച്ച് കൊണ്ട് നെറ്റി ചുളിച്ചു. ആ നോട്ടം അറിയാതെ സംഭവിച്ചത് ആണോ എന്ന് അവൻ ഒരു ആശ്ചര്യത്തോടെ ഓർത്തു. അല്ലെങ്കിൽ കുണ്ണയുടെ മുഴുപ്പ് കാണാൻ അവൾ വേണമെന്ന് വച്ച് നോക്കിയത് ആണോ.

“എടാ മൈരൻ ആദിത്യ. വേഗം ഉടുപ്പ് മാറി പോകാൻ നോക്ക്”, ആദിത്യൻ അവനോട് തന്നെ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.

പ്രിയയെ തന്നെ നോക്കി കൊണ്ട് അവൻ ജീൻസ്‌ ഊറി പാന്റ് ഇട്ടു. അവന്റെ കുണ്ണ വെളിയിൽ ആയിരുന്നപ്പോൾ അവൾ തന്റെ അടുത്ത് തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന ചിന്ത അവനെ അസ്വസ്ഥൻ ആക്കി.

“ഞാൻ വെറുതെ ഓരോന്ന് ആലോജിച്ച് കൂട്ടുകയാണ്”, ആദിത്യൻ അവനോട് തന്നെ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.

“പാന്റ് ഇട്ട് കഴിഞ്ഞോ?”, പ്രിയ ചോദിച്ചു.

“കഴിഞ്ഞു”, ആദിത്യൻ പാന്റിന്റെ ബട്ടൺ ഇട്ട് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. പ്രിയ തിരിഞ്ഞ് നേരത്തെ എടുത്ത കറുത്ത ഷർട്ട് അവന് കൊടുത്തു. അവൻ ആ ഷർട്ട് വേഗം ഇട്ട് പാന്റിന്റെ ഉള്ളിൽ കയറ്റി ഒന്ന് നിവർന്ന് ശെരിയാക്കി വച്ചു.

“ഇത് മതി”, പ്രിയ പറഞ്ഞു. “വാ നമുക്ക് പോകാം”.

“എവിടെ ആണ് എല്ലാവരും ഉള്ളത്?”.

“താഴത്തെ നിലയിൽ ഒരു ബിസിനസ്സ് സ്യൂട്ടിൽ”.

“നിൽക്ക്, എനിക്ക് എന്റെ മുടി ഉണക്കണം”, ആദിത്യൻ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.

“അത് അങ്ങനെ കിടന്നോട്ടെ”, പ്രിയ പെട്ടെന്ന് മറുപടി പറഞ്ഞു. “അവർ വിജാരിച്ചോളും ദ്രിതിയിൽ മുടി ഉണക്കാനുള്ള സമയം പോലും കിട്ടിയില്ല എന്ന്”.

“അത് ശെരിയും ആണല്ലോ”.

“ഉടുപ്പ് തിരയാൻ സമയം കളഞ്ഞത് ഒഴിച്ചാൽ”, പ്രിയ പറഞ്ഞു.

ആദിത്യൻ പ്രിയയുടെ പുറകെ താഴേക്ക് പോയി പൂളിന്റെ സൈഡിലൂടെ നടന്ന് ഇടത്തോട്ട് തിരിഞ്ഞ് ബിസിനസ്സ് സ്യൂട്ടിന്റെ അകത്തേക്ക് കയറി. അവിടെ ഒരു മേശയുടെ പുറകിൽ അഡ്വക്കേറ്റ് പ്രഭാകരൻ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു. അയാളുടെ മുൻപിൽ മേശയുടെ എതിർ വശത്ത് മൂന്ന് കസേരകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ആദിയ ഇടത് വശത്തുള്ള കസേരയിലും ആദിര വലത് വശത്തുള്ള കസേരയിലും ഇരിക്കുക ആയിരുന്നു.

(തുടരും …..)

സ്നേഹപൂർവ്വം അതുല്യൻ.