Life Of Pain 2 💔

ഒന്നാം ഭാഗത്തിന് നിങ്ങള് നൽകിയ സപ്പോർട്ടിന് ഞാൻ ആദ്യമേ നന്ദി പറയുന്നു. ഇനി ഉള്ള കുറച്ച ഭാഗത്ത് മറ്റു ഭാഷാ വരുന്ന സന്ദർഭം മുൻകൂട്ടി കണ്ട് എല്ലാവരും മലയാളം പറയുന്ന പോലെ ആണ് എഴുതിയിരിക്കുന്നത് . നിങ്ങളുടെ സ്നേഹവും സപ്പോർട്ടും കൂടെ ഉണ്ടാവണം.

സ്നേഹ പൂർവ്വം DK

എല്ലാം ഒരു സ്വപ്നം പോലെ എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു. നടന്ന സംഭവങ്ങൾ പിന്നെയും പിന്നെയും എന്റെ മനസ്സിനെ വല്ലാതെ വ്യകുലനാക്കി. പെട്ടെന്ന് ഞാൻ ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റു. ഏതോ ഒരു നഴ്സ് ഡോക്ടർ എന്ന് വിളിച്ച് ഓടുന്നത് കണ്ട്.നെഞ്ചിലും വയറിലും ഒക്കെ ecg യുടെ വയർ പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. ദേഹത്ത് കൊറേ ഉണങ്ങിയ പാടുകൾ. തലക്ക് നല്ല വേദന ഉണ്ട്. ഞാൻ തലയിലേക്ക് കയവച്ച് നോക്കി . തല മോട്ട അടിച്ച പോലെ ഉണ്ട്. ചെറിയ കുറ്റി മുടി ആണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്. തലയുടെ പിൻ ഭാഗത്തായി ഒരു മുറി ഉണങ്ങി ഇരിക്കുന്നു. എന്നാലും വേദന ഉണ്ട്. നഴ്സും ഡോക്ടറും മുറിയിലേക്ക് വന്നു. എന്റെ മനസ്സിൽ പിന്നെയും ആ അക്‌സൈഡന്റിന്റെ ഓർമകൾ വരുവാൻ തുടങ്ങി. എനിക്ക് തലയിൽ ഭയങ്കരമായി വേധനിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഞാൻ ഒരുപാട് panic ആയി തുടങ്ങി. ഡോക്ടർ എന്തോ ഇഞ്ചക്ഷൻ എടുത്ത് കുത്താൻ തുടങ്ങി. എനിക്ക് മയക്കം വരുവാൻ തുടങ്ങി. ആ അവസ്ഥയിലും ഞൻ അമ്മയുടെയും ചേച്ചിയുടെയും അച്ഛന്റെയും കര്യങ്ങൾ ചൊതിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്റെ നാവ് കുഴയാൻ തുടങ്ങി. ഞാൻ പിന്നെയും ഉറക്കത്തിലേക്ക് വീണു.

പിന്നെയും എനിക്ക് ഭോതം വന്നു. ഇപ്രാവശ്യം എന്റെ ദേഹത്ത് വയറോന്നും ഇല്ല. എന്റെ മുന്നിൽ അച്ഛന്റെ ആത്മാർത്ഥ സുഹൃത്തും തുണിക്കടയിലെ മാനേജറും ആയ ഗോപലേട്ടനും എന്റെ ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട്സ് ആയ അതിയും,രാജീവും ഉണ്ടായിരുന്നു. അവരുടെ മുഖത്ത് സന്തോഷവും സങ്കടവും കലർന്ന ഒരു ഭാവം ആയിരുന്നു.

ഞാൻ എഴുന്നേൽക്കാൻ നോക്കി . ശരീരം എന്തോ അങ്ങോട്ട് ഉറക്കുന്നില്ല. കൊറേ ആയി എഴുന്നേൽക്കാത്തത് പോലെ.

“ഗോപാലേട്ടാ അച്ഛനും അമ്മയും ചേച്ചിയും എവടെ. എനിക്ക് അവരെ ഇപ്പൊ കാണണം.”

“മോനെ… നീ ഇപ്പൊ റെസ്റ്റ് എടുക്ക്‌ നമുക്ക് പിന്നെ സംസാരിക്കാം.”

” അതൊന്നും പറ്റില്ല . എനിക്കവരെ ഇപ്പൊ കാണണം”

ഞാൻ വീണ്ടും panic ആവാൻ തുടങ്ങി. ഞാൻ അവരോട് മാറി മാറി ചോതിച്ച്.അവരുടെ മൗനം എനിക്ക് കൂടുതൽ ടെൻഷൻ ഉണ്ടാക്കാൻ തുടങ്ങി.

“എടാ ആദി ഒന്ന് പറയടാ… അവരൊക്കെ എവടെ ”

അവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ വീഴുന്നുണ്ടായിരുന്നു.അവൻ എന്നെ ചേർത്ത് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരയാൻ തുടങ്ങി.

” അവർ പോയടാ.നമ്മളെ വിട്ട് അവർ പോയട…”

അത് എനിക്ക് വലിയ ഒരു ഷോക്ക് ആയിരുന്നു.എന്റെ തൊണ്ടയിലെ വെള്ളം വറ്റാൻ തുടങ്ങി. അവന്റെ വാക്കുകൾ എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.

” ഇല്ല ! അങ്ങനെ സംഭവിക്കില്ല. നിങ്ങള് എന്നെ പറ്റിക്കുകയാ. അവർക്ക് ഒന്നും ഇല്ല ഒന്നും ഇല്ല”

“ഞാൻ എന്തിനാടാ നിന്നെ പറ്റിക്കുന്നത് ഞൻ പറഞ്ഞത് സത്യം ആടാ. നീയും മരിച്ചു എന്നാ ഞങൾ കരുതിയത് പക്ഷേ നീ അത്ഭുതകരമായി രക്ഷപ്പെട്ടു.”

അത് കേട്ടതും ചങ്ക്‌ കിടന്നു പൊടിയാൻ തുടങ്ങി. തല മൊത്തം കറങ്ങുന്ന പോലെ ഒരു ഫീൽ. എന്നെ ജീവനോടെ വച്ചതിനു ഞാൻ ദയവത്തെ പഴിച്ചു. എന്റെ സന്തോഷവും എന്റെ ജീവിതവും എന്റെ കുടുംബം ആണ്. ഒരു പെണ്ണിന്റെ പുറകെയും ഞാൻ പോയിട്ടില്ല. അവർ ആയിരുന്നു എന്റെ ലോകം അവർ അല്ലാതെ എനിക്കൊരു ലോകം ഇല്ല. ഇൗ അവസ്ഥയിൽ എന്നെ ഒന്ന് ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ പോലും ദയ്‌വം ഒരാളെ പോലും ബാക്കി വച്ചില്ല.

ഒരു ആയിരം കത്തി ഒരുമിച്ച് ചങ്കിൽ ഇറങ്ങുന്ന പോലെ ഒരു ഫീൽ. അവർ ഇനി ഇല്ല എന്ന് എനിക്ക് ഉൾകൊള്ളാൻ പറ്റുന്നില്ല.അടിവയറ്റിൽ നിന്ന് ഒരു വിറയൽ പോലെ.തന്നെ എന്തിന് കോമയിൽ നിന്ന് തിരിച്ച് കൊണ്ടുവന്നു. തിരിച്ച് വന്ന എന്റെ ഓർമകൾ നശിപ്പിച്ചുകൂടായിരുന്നോ. ഞാൻ ദൈവത്തെ സ്വയം പഴിച്ചു. എല്ലാം എന്റെ പിഴവാണ്. അവരെ പിറ്റെ ദിവസം കൊണ്ടുവന്നെങ്കിൽ ഇതൊന്നും ഉണ്ടാവില്ലായിരുന്നു.എന്റെ കൂട്ടുകാരും ഗോപാലേട്ടനും എന്നെ മാറി മാറി ആശ്വസിപ്പിച്ചു. അൽപ നീരത്തിന് ശേഷം ഞാൻ ആ കട്ടിലിലേക്ക് തല ചുറ്റി വീണു.

പിറ്റെ ദിവസം ഞൻ ഡിസ്ചാർജ് ആയി.ക്യാഷ് കൗണ്ടറിൽ ക്യാഷ് അടച്ചു.ഇനി ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞ് ഒരു ചെച്ച് up മാത്രം ഉണ്ട്. അത്ര മാത്രം പറഞ്ഞു. രാജീവ് എന്റെ തുണികൾ എല്ലാം താങ്ങി നടന്നു.ആദി മെഡിക്കൽ ഫയൽ ഒക്കെ നേരെ ഒരു കവറിൽ ഇടുന്നു. ഞങളുടെ മുന്നിൽ ഒരു കാർ വന്നു നിന്നു . ഞങൾ അതിൽ കയറി. കാർ എന്റെ വീട് ലക്ഷ്യം ആക്കി നീങ്ങി. ഒരു സെക്കൻഡ് പോലും വായ അടക്കാത്ത ഞാൻ ആ കാറിൽ നിശ്ശബ്ദൻ ആയിരുന്നു. പുറം കാഴ്ചകൾ എനിക്ക് ഒട്ടും പഴകിയിട്ടില്ല. വണ്ടി എന്റെ വീട്ടു മുറ്റത്ത് വന്നു നിന്നു. എനിക്ക് വീണ്ടും ഓർമകൾ എന്നെ വേട്ടയാടാൻ തുടങ്ങി. ചെവിയിൽ ചേച്ചിയുടെ ചിരിയും അച്ഛന്റെ ഉപദേശവും അമ്മയുടെ ശകാരവും ഒരുമിച്ച് ചെവിയിൽ മുഴങ്ങി. പുറത്ത് ഞൻ അത് പ്രകടിപ്പിച്ചില്ല എങ്കിലും എനിക്ക് എന്തോ വട്ട്‌ പിടിക്കുന്ന ഒരു ഫീൽ. ഞാൻ ആ വീട്ടിലേക്ക് കേറി ചെന്ന് മുൻ വാതിൽ തള്ളി തുറന്നു. വാതിൽ തുറന്നപ്പോൾ തന്നെ അമ്മയുടെയും അച്ഛന്റെയും ചേച്ചിയുടെയും ചിരിച്ച് നിൽക്കുന്ന 3 ഫോട്ടോകൾ തൂങ്ങി കിടക്കുന്നു. അതിൽ മാലയും അതിന്റെ അടുത്ത് ഒരു ചെറിയ നില വിലക്ക് കത്തിക്കാതെ വച്ചിരിക്കുന്നു. എനിക്ക് പിടിച്ച് നിൽക്കാൻ ആയില്ല . ഞാൻ നിലത്ത് മുട്ട് കുത്തി അലറി കരയാൻ തുടങ്ങി.

കൂട്ടുകാർ എന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ എന്റെ വേദന അങ്ങനെ അവസാനിക്കുന്നത് അല്ലായിരുന്നു.അവർ കൊറച്ച് ദിവസം എന്റെ കൂടെ നിൽക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞു. ഞാൻ അവരെ അവരുടെ വീട്ടിലേക്ക് അയച്ച്. എനിക്ക് വേണ്ടി കൊറേ ഓടിയതാണ് പാവങ്ങൾ. അവർ ഇനി ഇല്ലാ എന്ന് ഞാൻ മനസ്സിനെ പറഞ്ഞ് പഠിപ്പിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. പക്ഷേ അതൊന്നും അത്ര എളുപ്പം അല്ലായിരുന്നു. രാത്രികളിൽ എന്റെ ഉറക്കം നഷ്ടപ്പെട്ടു. കണ്ണ് അടച്ചാൽ രക്തത്തിൽ കിടക്കുന്ന ചേച്ചിയുടെ മുഖം.ഒരു മനോ രോഗിയെ പോലെ ഞൻ ആ റൂം മൊത്തം നടക്കാൻ തുടങ്ങി.

പിറ്റേന്ന് എന്നെ കാണാൻ കോളജിൽ നിന്ന് കൊറേ കുട്ടികൾ വന്നു ടീച്ചർമാരും വന്നു. അവരെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിക്കാൻ പോലും എനിക്ക് പറ്റുന്നുദായിരുന്നില്ല. ആളുകൾ പലരും വന്നും പോയിയും കൊണ്ടിരുന്നു പക്ഷേ അതൊന്നും ഞൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ലയിരുന്നു . എന്റെ teacher എന്നെ നിർബന്ധിച്ച് +2 പരീക്ഷ എഴുതിപ്പിച്ചു. +1 നല്ല മാർക്ക് ഉള്ളത് കൊണ്ട് പ്ലസ് ടു കൊഴപം ഇല്ലാതെ ജയിച്ചു.

സമയം വിഷമത്തെയും സങ്കടതെയും ഒക്കെ തുടച്ച് കളയും എന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ എന്റെ കാര്യത്തിൽ ദൈവം ക്രൂരത കാണിച്ചു. ഓരോ രാത്രിയും എനിക്ക് ഉറക്കം ഇല്ലാത്ത നരകം ആയിരുന്നു. ആ വീടിന്റെ എല്ലാ ഭാഗവും എന്നെ ദുർബലൻ ആക്കുവാൻ തുടങ്ങി.ഒരു പ്രന്ത്ഥനെ പോലെ ഞൻ കാണപ്പെട്ടു.എന്തോ എന്റെ നാട് പോലും എനിക്കൊരു നരകം ആയി കാണപ്പെട്ടു. ഞൻ കൊറേ ഡോക്ടർമാരുടെ സഹായം തേടി. അവർ എനിക്ക് ആദ്യം കൗൺസലിംഗ് തരാൻ തുടങ്ങി. പക്ഷേ അത് എനിക്ക് ഒരു തരി പോലും ഏറ്റില്ല

ആ പ്രയത്നവും പാളിപ്പോയപ്പോൾ എനിക്ക് കുറച്ച് ഗുളികകൾ എഴുതി തരാൻ തുടങ്ങി. അതോടു കൂടി എനിക്ക് ഉറങ്ങാൻ സാതിച്ച്. എന്നാല് മരുന്ന് മറ്റ് പല പ്രശ്നങ്ങളിലും സൃഷ്ടിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഗോപാലേട്ടൻ എന്നെ ഒരു മകനെ പോലെ സ്നേഹിക്കാൻ തുടങ്ങി. രാജീവ് ഗോപാലേട്ടന്റെ മകൻ ആണ്. അവർ എന്നെ ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരിച്ച് കൊണ്ടുവരാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട് കൂടെ ആദിയും. മരുന്നുകൾ എന്റെ ചിന്തയെയും ബുദ്ധിയേയും മരവിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി. കോളേജിലെ സീനിയർസ്‌നേ വരെ കിടു കിടാ വിറപ്പിച്ച ഡെവിൾസ് ഗ്യാങ്ലേ തലവന് ഇൗ അവസ്ഥയിൽ കണ്ട് പലരും ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു , പലരും സങ്കടപ്പെട്ടു , പലരും സന്തോഷിച്ചു. എന്റെ ആ അവസ്ഥയിലും ആദിയും രാജീവും എന്റെ രണ്ട് സൈഡിലും ഉണ്ടായിരുന്നു. അത് ഇപ്പോളും അങ്ങനെ തന്നെ ആയിരുന്നു. എന്റെ കാര്യത്തിൽ ഗോപലേട്ടനും വളരെ വിഷമത്തിൽ ആയിരുന്നു. എന്റെയും അച്ഛന്റെയും അസാന്യത്തിൽ പോലും അദ്ദേഹം കട വളരെ ആത്മാർത്ഥമായി തന്നെ മാനേജ് ചെയ്തു.അവസാനം റിസൾട്ട് വന്നു കോളജിൽ ചേരേണ്ട സമയം ആയി. എന്റെ അവസ്ഥ അപ്പോളും ദയനീയം.

ഒരു ദിവസം ഗോപാലേട്ടൻ എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് വന്നു.

“മോനെ മനു”

“ആ അങ്കിൾ ഇരിക്ക്”

അയാൻ അവിടെ ഇരുന്ന് മനുവിനെ നോക്കി. മുടി എല്ലാം അലംകൊലം ആയി കിടക്കുന്നു. കണ്ണിനു ചുറ്റും കറുപ്പ് പരന്നിരുന്നു.

“എന്താ മോനെ ഇങ്ങനെ ഓക്കേ ഇരുന്നാൽ മതിയോ കോളജിൽ ഒക്കെ ചേരണ്ടെ.”

“ചേരണം അങ്കിൾ”

“എനിക്ക് നിന്നോട് കൊറച്ച് സംസാരിക്കാൻ ഉണ്ട്”

“പറഞ്ഞോളൂ അങ്കിൾ”

അയാൽ ചുറ്റും ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു ഡൈനിങ് ടേബിളിന്റെ മുകളിൽ തന്റെ ഗുളിക കിടക്കുന്നു. അയാൽ അവനെ ഒന്ന് നോക്കി. അവൻ നിലത്തേക്ക് നോക്കി എദോക്കയോ ആലോചിച്ച് ഇരിക്കുന്നു. അയാൽ എഴുന്നേറ്റ് ഡൈനിങ് ടേബിളിൽ ഇരുന്ന ഗുളിക ജനൽ വഴി ദൂരെ എറിഞ്ഞു. മനു അത് കണ്ണും മിഴിച്ച് നോക്കി നിന്നു.

“മതി നിന്റെ മരുന്ന് കഴിക്കൽ. ഇതിന് മരുന്നല്ല നിനക്ക് വേണ്ടത്. ഇൗ വീട് ഇൗ നാട് അതാണ് നിന്നെ ഇങ്ങിനെ ആക്കിയത്. നീ അത് വിട്ട് മാറി നിൽക്കണം. ഞാൻ നിനക്ക് ബാംഗ്ലൂരിൽ ഒരു കോളജിൽ admission വാങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. നീ അവടെ പഠിച്ചാൽ മതി. ഇനി കുറച്ച് കാലത്തിനു നീ നാട്ടിൽ വരണ്ട അതിയെയും രാജീവിനെയും കാണണ്ട. ”

ഇത്രയും അദ്ദേഹം ഒറ്റ ശ്വാസത്തിൽ പറഞ്ഞ് നിർത്തി.

മനു അതിനു തല ഒന്ന് ആട്ടുക മാത്രം ചെയ്തു.

ഒട്ടും വഴുകാതെ തന്നെ അവൻ പോകുവാൻ റെഡി ആയി. ആദിയും രാജീവും അവന്റെ ഒപ്പം നിൽക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് പോലും അങ്കിൾ അതിനു സമ്മതിച്ചില്ല.

അങ്ങനെ ഞാൻ ബാംഗ്ലൂർ എന്ന മഹാ നഗരത്തിലേക്ക് വണ്ടി കയറി.

പെട്ടെന്ന് ഡെസ്കിൽ ആരോ ആഞ്ഞ് അടിച്ചു.

“മനു ഓഫീസിൽ വരുന്നത് ഉറങ്ങാൻ ആണോ…”

“സോറി സർ അറിയാതെ ഉറങ്ങി പോയി”

“DEF കമ്പനിക്ക് കൊടുക്കണ്ട ഫൈൽ റെഡി ആയോ.”

” ഇപ്പൊൾ കഴിയും സർ”

” Don’t do this again”

അയാള് അവനെ ശകാരിച്ച് നടന്നു പോയി. ചുറ്റും തന്നെ നോക്കി സഹതനിക്കുന്ന മുഖങ്ങൾ , പരിഹസിക്കുന്ന മുകങ്ങൾ. ഞാൻ വാഷ് റൂമിൽ പോയി മുഖം ഒന്ന് കഴുകി. കണ്ണാടിയിൽ എന്റെ പ്രതിരൂപം ഞാൻ നോക്കി ഒരു നിമിഷം നിന്നു പോയി. ഞാൻ വീണ്ടും എന്റെ ഓർമകളിലേക്ക്.

ഒരു ചെറിയ ബാഗും തോളിൽ ഏന്തി ഞൻ കോളജിലേക്ക് നടന്നു നീങ്ങി. കോളേജിലെ പല കണ്ണുകളും എന്നെ കൊത്തി വലിച്ചു. അതൊന്നും കാതോർക്കാൻ പോലും എനിക്ക് സാധിച്ചില്ല. അവിടെ ആരോടും ഞൻ അധികം ക്ലോസ് ആവാൻ ശ്രമിച്ചില്ല. ഒരു സെൽഫ് intrudaction നടത്താൻ പറഞ്ഞപ്പോ പോലും ഞാൻ ഫ്ലോറിൽ കയറി തല കുനിച്ച് ഒറ്റ നിൽപ്പ് മാത്രം നിന്നു. പലരിൽ നിന്നും ഞൻ ഒരു വാക്ക് കേട്ടു.

“ബുദ്ധിയും സൗധര്യവും ധയ്‌വം ഒരുമിച്ച് കൊടുക്കുമോ.”

കൂടെ ഒരു കൂട്ട ചിരിയും. B tech സപ്ലി ഒന്നും ഇല്ലാതെ എഴുതി എടുത്തു. ഒട്ടും വൈകാതെ തന്നെ ഞാൻ it മേഖല തിരഞ്ഞെടുത്തു. അതിനു ഒരു പ്രെത്യഗ കാരണം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ ഒരു it കമ്പനിയിൽ ജോലിക്കു കയറി. നാട്ടിൽ പോയിട്ട് കൊറേ ആയി.

കയ്യിൽ ഒരു നല്ല ബിസിനസ്സ് തുടങ്ങി മുന്നേറാൻ മാത്രം പൂത്ത ക്യാഷ് ഉണ്ടായിട്ട് പോലും ഞൻ ഒരു it കമ്പനിയിൽ ജോലിക്കു കയറി. കാരണം വേറൊന്നും അല്ല. ഓർമകൾ. അത് വരാതിരിക്കാൻ തലക്ക് പ്രഷര് വരുന്ന പണി തന്നെ വേണം എന്ന് ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു. കേറിയ സമയത്ത് തുച്ഛം ആയ സാലറി ആണ് ലഭിച്ചത്. എന്റെ റൂമിന് വാടകക്ക് തന്നെ വേണ്ടിവരും അത്രയും പൈസാ. പക്ഷേ ഞൻ ഇത് ചെയ്യുന്നത് പയാക്ക്‌ വേണ്ടി അല്ലല്ലോ.

എന്റെ ഹാർഡ് work കണ്ടിട്ട് എല്ലാരും അൽബുധപെട്ടിട്ടുണ്ട്. ഒട്ടും വൈകാതെ തന്നെ ആ കമാപിയിൽ ഞൻ എന്റെ സ്ഥാനം ഉറപ്പിച്ചു. 1 വർഷം കൊണ്ട് അവിടത്തെ ടോപ് 10 എമ്പലോയിസിൽ ഞാനും ഒരുവൻ ആയി. ഞാൻ ഇവിടെ ഡൽഹിയിൽ it കമ്പനിയിൽ ജോലി ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് ഇപ്പൊ 5 വർഷം ആയി 3 തുടർച്ചയായി ഞൻ എംപ്ലോയീ of the month ആയി. കോളജിൽ ഉള്ളത് പോലെ തന്നെ എനിക്ക് ഇവിടെയും ഉണ്ടായിരുന്നു ശത്രുക്കൾ. പൂനം , രാഹുൽ , സോഫി ,ശ്രേയ. പൂനം .പൂനൈക്കാരി ആണ്. ബാക്കി ഉള്ളവർ ഡൽഹി തന്നെ. എന്റെ മുന്നേറ്റം അവർ വെറുത്തിരുന്നു.

.എന്നൽ ഇതിൽ ഒന്നും അല്ല എന്റെ ശ്രദ്ധ. ജോലിയിൽ മാത്രം ആയിരുന്നു.

ഞാൻ ഓർമയിൽ നിന്നും തിരിച്ച് വന്നു. വലിയ തടിയും മുടിയും ഒരു ചതുര കണ്ണട. ഞാൻ ആകെ മാറിയിരിക്കുന്നു.കണ്ണട ഒന്ന് തുടച്ച് മുഖത്ത് വച്ച ശേഷം ഞൻ ക്യാബിനിൽ പോയി വർക് തുടർന്നു.

ആ തനിക്കായി ഒരു പേര് ഉണ്ടായിരുന്നു. ബണ്ടു , അഥവാ അടിമ. ഏതോ അല്ലു അർജുൻ സിനിമയിൽ കേട്ട ഒരു പേര്. പരിഹസിച്ച് അത് വിളിക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് ഒരു പരിഭവവും ഇല്ല. അവർ വിളിക്കുന്നതിന് കുറ്റം പറയാൻ പറ്റില്ല. അവരെ സമ്മതിച്ചിടതോളം യാതൊരു വികാരവും ഇല്ലാതെ കമ്പനിക്ക് വേണ്ടി എന്തിനെന്ന് പോലും അറിയാത്ത ഒരു യന്ത്രം മാത്രം ആണ് ഞാൻ.

പക്ഷേ എനിക്ക് ഇത് മുറിവിന്റെ മറക്കാൻ ഉള്ള വെറും ബന്‍റെഡ് മാത്രം ആണ്. ചിലപ്പോ ഞാൻ എന്നോട് തന്നെ ചോതിക്കരുണ്ട് ഇത് പോലെ ഒരു കമ്പനി വിലക്ക് വാങ്ങാൻ വഴിവുണ്ടായിരുന്നിട്ട്‌ പോലും എന്ത് കൊണ്ട് താൻ ഇവിടെ ഇൗ അടിമപ്പണി ചെയ്യണം. പക്ഷേ അതിനൊന്നും എനിക്ക് ഉത്തരം ഇല്ല. വെറും മൗനം. അവർ മരിച്ചതിന് ശേഷം ഞൻ ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസമേ കരഞ്ഞിട്ടുള്ളു. പിന്നെ അത് ഒരു മൂങ്ങത്ത മാത്രം ആയിരുന്നു.

ഗോപാലേട്ടൻ പല തവണ എന്നെ നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ച് വിളിച്ചതാണ്.

അതിനു എന്റെ കയ്യിൽ ഉള്ള മറുപടി എന്നത് “ഞാൻ ഇനിയും തയ്യാർ അല്ല ഗോപാലേട്ട”

അത്ര മാത്രം.

മാസം കടയിൽ നിന്നും ഉള്ള ലാഭം അക്കൗണ്ടിൽ കയറും. ലാഭത്തിൽ നിന്ന് ആവശ്യാനുസരണം എടുത്തോളാം ഞൻ പറഞ്ഞതാണ്. എന്നാല് എന്റെ കണക്ക് ശെരി ആണെങ്കിൽ അച്ഛൻ മരിക്കുമ്പോൾ ഗോപാലേട്ടന് ഉണ്ടായിരുന്ന ശമ്പളം അല്ലാതെ ഒരു കാലി ചയക്ക്‌ ഉള്ള പൈസാ പോലും ആ പാവം എടുത്തിരുന്നില്ല.

ജീവനോടെ ഉണ്ടോ എന്നുപോലും അറിയാത്ത ദിനങ്ങൾ കടന്നു പോയി.ഒരു ദിവസം ഞൻ ക്യാബിനിൽ ഇരുന്നു ജോലി ചെയ്യുക ആയിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് രാഹുലും ടീമും അവിടെ എത്തി.

“ഡാ ബണ്ടു ബോസ്സ് ഞങളെ ഒരു പ്രോജക്ട് എൽപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. നോക്കിയിട്ട് ആണെങ്കിൽ ഒന്നും മനസ്സിലാവുന്നില്ല. നീ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ് ഞൻ ഇൗ hard disk ഇവിടെ വക്ക. ഇതൊന്ന് ചെയ്തത് വാക്ക്. ഇതൊക്കെ ഒറ്റ ദിവസം കൊണ്ട് തീർക്കാൻ ഞങൾ നിന്നെ പോലെ യന്ത്രം അല്ലല്ലോ മനുഷ്യർ അല്ലേ.”

“എനിക്ക് കുറച്ച് പ്രോജക്ട് വർക് തീർക്കാൻ ഉണ്ട്.”

“അയ്യോ… എന്നിട്ട് എന്തിനാ. നീ പറയണത് കേട്ട മതി. ഇത് തീർത്തിട്ടെ നീ ഇന്ന് വീട്ടിൽ പോകു.”

ഞാൻ വെറും മൗനം മാത്രം മറുപടി ആയി നൽകി. അവർ അവിടുന്ന് നടന്നു പോകുന്നത് ഞാൻ നോക്കി നിന്നു.അവർ പറയുന്നത് ഞാൻ കെട്ടായിരുന്ന്.

“എന്ത് ജന്മം ആട അവൻ . ഇവന്റെ കട്ടിലിൽ ഒരു പെണ്ണിനെ കിട്ടിയാൽ ഇവന് വല്ലതും സാധിക്കുമോ.” പിന്നെ ഒരു കൂട്ട ചിരിയും.

ഇന്ന് ഇറങ്ങാൻ വളരെ വൈകി. നേരം ഇരുട്ടിതുടങ്ങിയിരുന്നു. ഫ്ലാറ്റ് അടുത്ത് ആയത് കൊണ്ട് പ്രോബ്ലം ഒന്നും ഇല്ല. നേരെ വിട്ടത് രാഹുലിന്റെ ഫ്ളാറ്റിൽ ആണ്. വാതിൽ തുറന്നത് പൂനം ആയിരുന്നു.

“ആഹ് ആരിത് ബണ്ടുവോ. പണി ഒക്കെ തീർത്ത് കാണാം അല്ലേ.”

ഞാൻ അവർക് നേരെ ഹഡിസ്ക് നീട്ടി. അവർ വാങ്ങി. പോകാൻ തുടങ്ങിയ എന്നെ അവള് കയ്യിൽ പിടിച്ച് റൂമിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് വലിച്ച് കയറ്റി.

അവിടെ സോഫയിൽ രാഹുൽ സോഫിയും ശ്രേയയുടെ ഇരിപ്പുണ്ട് . എല്ലാവരും പുകവലി ആണ്. എന്നാല് അത് സിഗരറ്റ് ആയിരുന്നില്ല. ടേബിളിൽ കൊറേ ബീർ ബോട്ടിലും ഉണ്ട്. എന്നെ അകത്ത് കിട്ടിയത് കണ്ട രാഹുൽ പൂനത്തോട് ചോതിച്ച്

“ഇൗ അലവലാതിയെ എന്തിനാ റൂമിൽ കയറ്റിയത്.”

“അത് പിന്നെ നീ എന്നോട് ഇന്ന് ഒരു സംശയം പറഞ്ഞില്ലേ. അതൊന്നു ടെസ്റ്റ് ചെയ്യാൻ കെട്ടിയതാണ്.”

അവൻ പറഞ്ഞത് മനസ്സിലായി എന്നോണം അവൻ ഒരു ചിരി ചുണ്ടിൽ വരുത്തി. അവന്റെ സൈഡിൽ ഇരുന്ന ശ്രേയയെ അവൻ എടുത്ത് അവന്റെ മടിയിൽ ഇരുത്തി.അവൻ അവളുടെ t ഷർട് ഊരി എടുത്ത്. അവളും അതിന് സഹകരിച്ച പോലെ കയ്കൾ ഉയർത്തി.

അവർ മനുവിനെ ഒരു വികരഫലിതമായ നോട്ടം നോക്കി. എന്നിട്ട് അവർ പരസ്പരം ചുണ്ടുകൾ കോർക്കാൻ തുടങ്ങി.അവളുടെ മുലകൾ അവൻ ആ ബ്രാക്ക്‌ മുന്നിൽ ഞെക്കി പിഴിയാൻ തുടങ്ങി.

ഞാൻ എന്റെ മുഖം അവരിൽ നിന്നും താഴേക്ക് നീക്കി. ഇത് കണ്ട പൂനം എന്റെ മുഖം ബലം ആയി അവരിലേക്ക് തിരിച്ച് വച്ചു. ഇത് കണ്ട് ശ്രേയ അവളുടെ ബ്രാ ഊരി കളഞ്ഞു അവളുടെ നഗ്നമായ മുലകൾ അവൻ നക്കാൻ തുടങ്ങി. റൂം മൊത്തം അവളുടെ വികരഫലിത്തമായ ശബ്ദം മാത്രം . സോഫി എന്റെ അരികിലേക്ക് വന്നു. അവള് വീകം എന്റെ ഫൻറിന്റെ മുകളിൽ കൂടി എന്നെ ഉഴിയാൻ തുടങ്ങി. എനിക്ക് എന്തോക്കയോ സംഭവിക്കുന്ന പോലെ.

എനിക്ക് ഏറെ നേരം പിടിച്ച് നിൽക്കാൻ ആയില്ല. സോഫി എന്റെ ഫാന്റിൻെറ സിബ്ബ് തുറന്നത് ഞൻ ഞെട്ടി ചാടി റൂമിൽ നിന്നും ഒറ്റ ഓട്ടം വച്ച് കൊടുത്ത്

എന്ത് ജന്മം ആണല്ലേ. രാഹുൽ എന്റെ ഓട്ടം കണ്ട് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞ്. ഞാൻ അവരുടെ ഫ്ലോരിൽ നിന്ന് വേഗം നടന്ന് അകന്നു.വേഗം ലെഫ്റ്റിൽ കയറി 17 ആം നമ്പർ അടിച്ചു. ഞാൻ ഫ്ളോർ നമ്പർ 16 ഇല് ആയിരുന്നു എന്റെ റൂം . ഞാൻ ആകെ കിതക്കുന്നുണ്ടയിരുന്നു. മുകളിൽ എത്തിയ ഞൻ വേഗം നടന്ന് അകന്നു. റൂമിന്റെ തൊട്ട് മുന്നിൽ ആയി എന്റെ കൂടെ ജോലി ചെയ്തിരുന്ന രൂപ ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്താണ് സാറേ ഇന്നും ലൈറ്റ് ആണല്ലേ.

ഞാൻ ഒരു സുഖം ഇല്ലാത്ത ചിരി ചിരിച്ച് വേഗം റൂമിൽ കയറി വാതിൽ അടച്ചു. ബാഗ് എല്ലാം എടുത്ത് വച്ച് വേഗം കുളിക്കാൻ കയറി. ഞൻ വേഗം കുളിച്ച് പുറത്ത് ഇറങ്ങി. രണ്ട് കുബുസ് വാങ്ങിയിരുന്നു. അതും അഴിച്ച് നേരെ ചെന്നത് കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ മുമ്പിലേക്ക്. രാവിലെ ബോസ്സ് തന്ന പണി ഇനിയും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലയിരുന്നു . അതിനു ഇടയിൽ ആണ് രാഹുലും ഗങ്ങും കേറി വന്നത്. എനിക്ക് പണി തരുക എന്നാല് രാഹുലിന് ഒരു വല്ലാത്ത ആനദം ആണ്. ഇത് മാത്രം അല്ല.രാഹുലിന് വേറെയും മുഖങ്ങൾ ഉണ്ട്.അതിൽ ഒന്നാണ് പെണ്ണുങ്ങളെ കറക്കി വലിയ മുതലാളിമാരുടെ കിടക്കയിൽ എത്തിക്കുക. അതിനു നല്ല കമ്മീഷനും വാങ്ങാറുണ്ട്. ഫ്ലാറ്റിലോ കമ്പനിയിലോ ഏതെങ്കിലും കിളിധു പെണ്ണുങ്ങൾ വന്നാ പിന്നെ അവരുടെ പിന്നാലെ ആകും. ഡൽഹിയിലെ റൂമിന്റെ ചിലവും ഫുഡും ഒക്കെ വച്ച് നോക്കുമ്പോൾ ട്രെയിനിങ്ങിന് വരുന്ന ചില പെൺപിള്ളേർ പെട്ടെന്ന് ഇതിൽ പോയി വീഴും. ഇൗ ഒരു സ്ഥബനത്തിൽ കൂടിയത് 4 മാസം എങ്കിലും കഴിയാതെ മിതമായ ശമ്പളം ലഭിക്കില്ല. ഇൗ മേഖലയിൽ 60% പേരും പാവപ്പെട്ടവൻ ആവും.അവരെ ആണ് ഇവൻ ട്രാപ്പിൽ വീഴ്ത്തുക.

പണി കഴിഞ്ഞു കിടന്നപ്പോൾ സമയം 3 മണി ആയി . രാവിലെ 7:30 ക്കു അലാറം അടിച്ച് ആണ് എഴുന്നേറ്റത്. വേഗം ഒരു ചായയും കുടിച്ച് റെഡി ആയി 8:30 ആയപ്പോലേക്കും കമ്പനിയിൽ എത്തി. ഉറക്കഷീണം കണ്ണുകളിൽ കാണാം.

കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് ഒന്ന് മുഖം കഴുകാൻ വാഷ് റൂമിലേക്ക് നടന്നു. പോകുന്ന വഴി ബോസിന്റെ ഓഫീസിൽ നിന്ന് പ്രശംസ കേട്ടു.

“വെൽ ഡൺ mr രാഹുൽ . ഇത്ര പെർഫെക്റ്റ് ആകും എന്ന് ഞാൻ പ്രേധീക്ഷിച്ചില്ല. ”

ഞാൻ അപ്പോ തന്നെ ബാക്കിക്ക് കാത്തിരിക്കാതെ വാഷ്രൂം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.

ഞാൻ മുഖം ഒക്കെ കഴുകി അൽപ നേരം കണ്ണാടിയിലെക്ക് നോക്കി നിന്നു. മനസ്സാക്ഷിയിൽ നിന്ന് ഇവിടെ നിന്നോ എന്നോട് ആരോ ചോദിക്കുന്നു.

” എന്തിന്”

ഉത്തരം ഇല്ലാത്ത ഒരു ചോദ്യം. ഇത് പലരും തന്നോട് നേരിട്ടും അല്ലാതെയും ചൊതിച്ച ഒരു ചോദ്യം ആണ് . അതിനു തന്റെ കയ്യിൽ ഉള്ള ഒന്ന് മാത്രം ആണ്.

“അറിയില്ല.”

ഞാൻ വാഷ്രൂമിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി പുറത്തേക്ക് നടന്നു. അവിടെ രാഹുലും ഗാങ്ങും നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“ബണ്ടു . തന്നെ സമ്മതിച്ചിരിക്കുന്നു. പ്രോജക്ട് കലക്കി. ഇനി ഞങ്ങടെ വർക് ഒക്കെ നിനക്ക് തന്നെ.”

വെറും മൗനം മാത്രം മറുപടി ആയി നൽകി ഞൻ മുന്നോട്ട് നടന്നു. ഞാൻ കാബിനിൽ പോയി എന്റെ ജോലി തുടർന്നു.

ഏകദേശം ഒരു അര മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞ് ബോസ്സ് വന്നു ഒന്ന് കയ്തട്ടി എല്ലാവരോടും ശ്രദ്ധിക്കാൻ പറഞ്ഞു

” See guy.A new guest has come to our family. His name is Anjali from Kerala. Everyone welcome her.”

ഇതും പറഞ്ഞ് ബോസ്സ് തിരിച്ച് ഓഫീസിൽ പോയി. എല്ലാവരും അഞ്ജലിയെ പരിചയപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. എനിക്ക് പിന്നെ ആ പതിവ് ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഞാൻ അതിനു നിന്നില്ല.

കൊറേ പേരെ പരിചയപ്പെട്ട് അവള് എന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു. എന്റെ അടുത്ത കാബിനിൽ ആണ് അവള് ഇരുന്നിരുന്നത്. നല്ല കളിയും തമാശയും ഒക്കെ ആണ് പുള്ളി.

രാഹുലിൻറെ കഴുകൻ കണ്ണുകൾ അവളുടെ മേലേക്ക് വരുന്നത് ഞാൻ നോക്കി നിന്നു.

“ഹലോ മാഷേ…” അവള് എന്നെ തട്ടി വിളിച്ച് ചോദിച്ചു

“എന്താ ജാടയാണോ… എന്റെ പേര് അഞ്ജലി ഇഷ്ട്ടം ഉളളവർ എന്നെ അഞ്ചു എന്ന് വിളിക്കും.”

എന്റെ നേരെ കയ്‌നീട്ടികൊണ്ട് അവള് ചൊതിച്ചു.

“ഹലോ അഞ്ജലി മൈ name is മനു. Nice to meet you” ഇത്രയും പറഞ്ഞ് അവളുടെ shake hand ഞാൻ നിഷേധിച്ച് മുഖം തിരിച്ച് ജോലി തുടർന്നു.

” ഓ… ആ സാധനത്തിനോട് എന്ത് ചോദിച്ചിട്ടും കാര്യം ഇല്ല. അത് ജോസഫ് സർ ഇവിടെ വാങ്ങി വച്ചിരിക്കുന്ന യന്ത്രം ആണ്. വികാരം ഒന്നും ഇല്ല. നീ വേറെ ആരെയെങ്കിലും കൂട്ട് കൂടാൻ നോക്ക്.” അവളുടെ അടുത്ത് വന്ന് രൂപ പറഞ്ഞ്.

“എന്തടി ഇത് ഒരാളുടെ മുന്നിൽ വച്ചാണോ അവരെ കുറ്റം പറയണത്” അഞ്ചു കണ്ണുരുട്ടി രൂപയോട് പറഞ്ഞു.

ഓ.. അതിനു അങ്ങനെ ഒരു വികാരം ഒന്നും ഇല്ലാടി . എന്ത് പറഞ്ഞാലും അതും കേട്ട് ഇങ്ങിനെ ഇരിക്കും.” അവള് മറുപടി പറഞ്ഞു.

അത് കേട്ട് അടുത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നു കൊറേ പേര് ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാല് അതിൽ അഞ്ജലിയുടെ ശബ്ദം ഇല്ലായിരുന്നു. ഞാൻ അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ ജോലി തുടർന്നു. അഞ്ജലി എന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവളുടെ കണ്ണിൽ സഹതപതിനെ ഭാവം.

അന്ന് പല തവണ അവള് എന്നോട് കൂട്ട് കൂടാൻ ശ്രമിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു.ഞൻ എല്ലാരോടും ചെയ്യുന്ന പോലെ ഒഴിഞ്ഞു മാറിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

എന്നിരുന്നാലും തന്നോട് ഇത് വരെ എങ്ങനെ ആരും ഇവിടെ കൂട്ടുകൂടാൻ ഉത്സാഹം കാണിച്ചിരുന്നില്ല . അവള് അതിന് മുതിരുന്നുണ്ടായിരുന്ന്. ഇടയ്ക്ക് ഞൻ അവളെ ശ്രേധിക്കുണ്ടായിരുന്ന്. വായാടി ആണ്. എന്നൽ എന്നാവരോടും ഇല്ല. രാഹുൽ പിന്നാലെ വരുമ്പോൾ അവള് ഒഴിഞ്ഞ് മാറുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവൾക്ക് വേഗം ആൾക്കാരെ മനസിലാക്കുന്നുണ്ടായിരുന്ന കഴിവ് ഉണ്ടായിരുന്നു.

കൂട്ട് കൂടാൻ അവള് പരിശ്രമിച്ചു എങ്കിലും എന്നിൽ നിന്ന് വെറും അവോയ്ഡ് മാത്രം ആണ് അവൾക്ക് കിട്ടിയത്.

ഒരു ദിവസം അവളുടെ സ്ഥിരം പരിപാടി ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുവായിരുന്നു. അവളുടെ തൊട്ട് അപ്പൊരത് ഉള്ള രൂപയും ആയി കത്തിവയ്പ്പ്‌.

ആൻ: എടി… എത്ര ദിവസം ആയടി ഒരു ദോശ കഴിച്ചിട്ട്. നാട്ടില് കോളജിന്റെ അടുത്ത് നാരായണേട്ടൻ കടയിലെ മസാല ദോശ. ശ്… വായിൽ വെള്ളം വരുവാ.

രൂ: അവളുടെ പറച്ചിൽ കേട്ട തോന്നും ഇവിടെ വന്നിട്ട് ഒന്ന് രണ്ട് വർഷം ആയിന്ന്. വെറും 10 ദിവസം അല്ലേ അയാള്.

ആൻ: ഇതിന് ധിവസകണക്ക്‌ ഒന്നും നോക്കിയിട്ട് കാര്യം ഇല്ല. സാധനം ഇവിടെ കിട്ടുമെന്ന് പറ മോളെ…

രൂപ: ഇത് വലിയ സിറ്റി അല്ലെടി. ഇവിടെ അടുത്ത് കിട്ടാൻ സാധ്യത ഇല്ല. ഇവിടെ വലിയ വലിയ ഹോട്ടലുകളിൽ ആണ് ഉള്ളത്.അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ വല്ല ആണുങ്ങളോട് ചൊതിക്കണം. അവരാണ് ഇതിന്റെ ആൾക്കാർ.

ആൻ: ഒ… അപ്പോ മനുഎട്ടന് അറിയുമായിരിക്കുമല്ലോ.

അവള് എന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞ് ചോതിച്ചു.ഞൻ കേട്ട ഭാവം പോലും നടിച്ചില്ല.

രൂപ: പിന്നെ . ഇയാള് ഉച്ചക്ക് വല്ലതും കഴിക്കുന്നത് പോലും ഞങൾ കണ്ടിട്ടില്ല. പിന്നെ അല്ലേ മസാല ദോശ.

ആൻ: അപ്പോ പിന്നെ നമുക്ക് ഒരുമിച്ച് അന്വേഷിച്ച് പോവാം മനുവേട്ടാ. നാളെ ഞായറാഴ്ച അല്ലേ നമുക്ക് ഒന്ന് അന്വേഷിച്ച് ഇരങ്ങിയാലോ.

വീണ്ടും എന്റെ മറുപടി മൗനം ആയിരുന്നു.

“എന്താ അവിടെ ഒരു ബഹളം”

പെട്ടെന്ന് ബോസ്സ് ഞങളുടെ മുന്നിൽ പ്രത്യക്ഷ പെട്ടു.

” എന്താ അഞ്ജലി ജോലിക്ക് ഇടയിൽ എന്താ ഇവിടെ ചർച്ച”

“ഒന്നും ഇല്ല സർ. എനിക്ക് ഒരു സംശയം ഞൻ അത് മനുവേട്ടനോട് ചൊതിക്കുക ആയിരുന്നു”

“ആണോ മനു”

ബോസ്സ് പെട്ടെന്ന് എന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു

“അറിയില്ല സർ. ഇൗ കിട്ടി ജോലിയും ആയി കൊറേ കാര്യം പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എനിക്ക് ജോലി ഉള്ളത് കൊണ്ട് ഞൻ ഒന്നും ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല സർ.”

പെട്ടെന്നുള്ള എന്റെ മറുപടി കേട്ട് രൂപയും അഞ്ചുവും ഒരുമിച്ച് ഞെട്ടി. ഞാൻ അങ്ങനെ പറയും എന്ന് അവള് പ്രദ്ദേക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല.അത് അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്ന് തന്നെ കാണാമായിരുന്നു.

” എന്താ അഞ്ജലി ഇത് ഓഫീസിൽ ആണോ ഇമ്മാതിരി പരിപാടി കാണിക്കുന്നത്”

“സോറി സർ ഞാൻ അറിയാതെ”

“ഓഫീസിൽ വന്നാൽ ഓഫീസ് കാര്യം മാത്രം നോക്കിയാൽ മതി. ഇവിടെ ഇമ്മാതിരി വേല ഞാൻ സമ്മതിച്ചു തരില്ല. തനിക്ക് ബുദ്ധിമുട്ട് ആണെങ്കിൽ പറ ഞൻ ഡിസ്മിസ്സൽ ലെറ്റർ കയ്യിൽ തരാ…”

“സൂരി സർ ഇനി എന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്ന് എങ്ങനെ ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ല”

” Don’t repeat this idiot thinks”

അത്രയും പറഞ്ഞ് ബോസ്സ് സ്ഥലം കാലി ആക്കി.

അവളുടെ കണ്ണുകൾ ചുവന്ന് കളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്ന്. കണ്ണിൽ നിന്ന് കണ്ണുനീർ വീഴുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ കാരണം ആദ്യം ആയാണ് ഒരു പെണ്ണ് കരയുന്നത്.എന്റെ നെഞ്ചില് എവിടെയോ ഒരു നീറ്റൽ അനുഭവപ്പെട്ടു.ആരോ ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് എന്നെ കുറ്റം പറയുന്നു.

” എടി നിന്നോട് ഒരു ആയിരം പ്രാവശ്യം പറഞ്ഞത് അല്ലേ ഇൗ അലവളതിയോട് മിണ്ടാൻ പൂവല്ലെന്ന്. ”

അപ്പുറത്ത് രൂപയുടെ ശാസനം അഞ്ജലിയുടെ മേലെ. രൂപ അവളെ കൂട്ടി വാശ്രൂമിൽ പോയി മുഖം കഴുക്ച്ച് വന്നു. ഞാൻ യാതൊരു കൂസലും ഇല്ലാതെ എന്റെ ജോലികൾ തുടർന്നു.

പക്ഷേ വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം മറ്റൊരാൾക്ക് വേണ്ടി എന്റെ ഹൃദയം വേദനിക്കുന്നത്‌ ഞൻ അറിഞ്ഞു. അവള് ഒന്നും മിണ്ടാതെ ജോലി തുടർന്നു.

അന്ന് മൊത്തം അവള് എന്നോട് ഒന്ന് മിണ്ടാൻ പോലും വന്നില്ല. അന്ന് ജോലി കഴിഞ്ഞ് റൂമിലേക്ക് പോവാൻ ലെഫ്റ്റിലെ കയറി. പെട്ടെന്ന് രണ്ട് പെണ്ണുങ്ങൾ ലെഫ്റിന് നേരെ ഓടി വന്ന് കയറി. അഞുവും,രൂപയും.

അഞ്ചു എന്നെ കണ്ട ഭാവം പോലും നടിക്കാതെ നിന്നു. അവർ എന്നെ നോക്കി പിറുപിറുത്ത്നിന്ന്.ഞൻ മിണ്ടാതെ തല കുനിച്ചും

17 ആം ഫ്ലൊരിൽ ലെഫ്റ്റ് എത്തി. അവർ രണ്ടുപേരും വേഗം നടന്നു പോയി രൂപയുടെ ഫ്ളാറ്റിൽ കയറി വാതിൽ അടച്ചു. അപ്പൊൾ ആണ് മനസ്സിലായത് അവള് രൂപയുടെ കൂടെ ആണ് താമസം എന്ന്.പിന്നെയും ദിനങ്ങൾ കടന്നു പോയി . മനസ്സിൽ കണ്ണിൽ നിന്ന് കണ്ണുനീർ പൊഴിഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന അഞ്ജലി.

തനിക്ക് വേണം എങ്കിൽ അവളെ ആ നാണക്കേടിൽ നിന്ന് രക്ഷിക്കാൻ ആകുമായിരുന്നു.

കൊറേ വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഞൻ മറ്റൊരാളെ ഓർത്ത് വിഷമിക്കുന്നു. നാളെ അവളോട് മാപ്പ് പറയാൻ ഞൻ തീരുമാനിച്ചു.

പതിവ് പോലെ നേരത്തെ ഓഫീസിൽ പോയി ജോലി തുടങ്ങി. ആ ഓഫീസിൽ ആദ്യം വരുന്നത് ഞാനും ക്ലീനെർസും മാത്രം ആണ്. അൽപ നേരതിന് ശേഷം എല്ലാവരും വന്നു തുടങ്ങി.

അഞ്ജുവും വന്ന് എന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു. ഇൗ ഭാഗത്തേക്ക് തെറിഞ്ഞ് പോലും നോക്കുന്നില്ല.

നേരെ കേറി സോറി പറയണം എന്ന് ഉണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ വർഷങ്ങളോളം ഒരാളോടും ഇടപഴകാത്ത എനിക്ക് അത് അത്ര എളുപ്പം അല്ലായിരുന്നു.

ഞാൻ എന്റെ ജോലി തുടർന്നു. ഉള്ളിൽ നിന്ന് ആരോ അവളോട് സംസരിക്ക് എന്നി വിളിച്ച് പറയുന്ന പോലെ.പക്ഷേ എനിക്ക് അവളെ ഒന്ന് നോക്കാൻ പോലും പറ്റുന്നില്ല. നേരം കൊറേ കഴിഞ്ഞു ലഞ്ച് ബ്രേക്ക് ആയി. അവളും രൂപയും ഫുഡ് കഴിക്കാൻ വേണ്ടി പോയി.

അവള് കഴിച്ച് വന്ന്‌കഴിഞ്ഞാൽ സോറി പറയണം എന്ന് തീരുമാനിച്ചു. കൊറച്ച് നേരം കഴിഞ്ഞ് അവള് വന്നു കാബിനിൽ ഇരുന്നു.

“അഞ്ജലി”

അവള് എന്നെ ദേഷ്യത്തോടെ തേരിഞ്ഞ് നോക്കി.

” എന്താ ”

“അത് പിന്നെ… അന്ന്…”

പെട്ടെന്ന് എന്റെ ഫോൺ ബെൽ അടിക്കാൻ തുടങ്ങി. രാജീവ് ആയിരുന്നു.

“ഹലോ…”

“എടാ… ആദി…” അവന്റെ ശബ്ദം ഇടറിയിരുന്നു.

” ആദി ക്ക് എന്താ”

“എടാ ഇന്നലെ രാത്രി ആദിയും അങ്കിളും ആന്റിയും കാറിൽ വരുമ്പോൾ ഒരു ലോറി ഇടിച്ചു”

ആ വാർത്ത എനിക്ക് പെട്ടെന്നൊരു ഞെട്ടലോടെ ആണ് ഞാൻ കേട്ടത്. എനിക്ക് മറുപടി പറയാൻ നാവ് ഉയരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“എടാ നീ വേഗം ഇങ്ങ് വാ . നാളെ ആണ് അടക്ക്‌ .”

“മ്മ്‌..” ഒരു മൂളൽ മാത്രം മറുപടിയായി നൽകി ഞാൻ ഫോൺ താഴെ വച്ചു.

ഓഫീസിൽ പോയി ഹാഫ് ഡേ ലിവും എടുത്ത് ഒരാഴ്ചത്തെ മുൻകൂർ ലീവും എടുത്ത് ഞാൻ എയർപോർട്ടിലേക്ക് വണ്ടി തിരിച്ചു. തൊട്ടടുത്ത പ്ലൈനിൽ കയറി കേരളത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു.

8 വർഷത്തോളം ആയി നാട്ടിലേക്ക് കാല് കുത്തിയിട്ട്‌. മനസ്സിൽ ഗോപലേട്ടനേയും ആദിയെയും ആന്റിയെയും കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മകൾ പോയി മറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന്.

“ആദി: നീ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ വിഷമിച്ചിരിക്കണെ. നിനക്ക് ഞാൻ രാജീവും ഒക്കെ ഇല്ലേ. നീ ആരും ഇല്ലാത്തവൻ ഒന്നും അല്ലാലോ”

“ഗോപാലേട്ടൻ: മോന് ഇപ്പൊ വേണമെങ്കിലും ഇവിടെ വരാം . ഇത് മോന്റെ കൂടി വീടാ… ഞാൻ ആദിയെ പോലെ തന്നെയാ മോനെ കണ്ടിരിക്കുന്നത്.”

ആന്റി: ആന്റിയോ…. അമ്മണ് വിളിക്കട. മോൻ ഇനി ആ വീട്ടിൽ ഒറ്റക്ക് തമാസിക്കണ്ട. ഞങ്ങടെ ഒപ്പം ഇവിടെ നിന്നാൽ മതി”

ജീവിതത്തിൽ അവർ എന്റെ ഒപ്പം ഉണ്ടായിരുന്ന പ്രധാന നിമിഷം എന്റെ കണ്ണുകളിൽ കടന്നു പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

“മോനെ… ഞങ്ങൾക്ക് നിന്നെ കാണാൻ തോനുന്നു. ഒന്ന് നാട്ടിൽ വന്നുകൂടെ” ഗോപാലേട്ടന്റെ ആ വാക്കുകൾ നെഞ്ചില് ഒരു വിങ്ങൽ ആയി നിന്നു. പുലർച്ചേ 5:00 മണിക്ക് ഞാൻ കോഴിക്കോട് എത്തി. അവിടെ എന്നെ കാത്ത് രാജീവ് നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. എന്നെ കണ്ട ഉടനെ ഓടി വന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. ഏറെ നേരം കരഞ്ഞ പോലെ അവന്റെ കണ്ണുകൾ കലങ്ങിയിരുന്ന്.

“എന്ത് കോലം ആഡ ഇത്… നീ ആകെ മറിയല്ലോ. നിന്റെ ലഗേജ് ഒക്കെ എവിടെ” ഞാൻ മറുപടിയായി ഒന്ന് തല ആട്ടി ഇല്ലാ എന്ന് പറഞ്ഞു.

“ശെരി വാ…” എന്റെ തോളിൽ പിടിച്ച് അവൻ ഒരു കാറിനെ ലക്ഷ്യം ആക്കി നടന്നു.

അവിടെ നിന്നും യാത്ര തിരിച്ചു.8 വർഷം കൊണ്ട് എന്റെ നാടിന്റെ മാറ്റം ഞൻ കൺ തുറന്നു കണ്ടൂ. 8:00 മണിയോട് കൂടെ വണ്ടി മലപ്പുറം എത്തി. ഇനി ആദിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് അതികം ദൂരം ഇല്ല. കുറച്ച് ദൂരം പോയപ്പോൾ ഒരു വണ്ടി ചതഞ്ഞ് റോഡ് സൈഡിൽ കിടക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ട്. അതിന്റെ ഫ്രണ്ട് ഗ്ലാസ്സിൽ ചെറിയ പൊട്ടിയ ഗ്ലാസ്സ് ന് ഇടയിൽ ഞൻ ആ പേര് കണ്ടൂ. ആദി. അതേ ഇത് അവരുടെ കാർ ആണ്.

അത് എടിച്ചിരിക്കുന്ന ലോക്കേഷൻ ഞാൻ നോക്കി . അതേ ,10 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് എന്റെ ജീവിതം മാറ്റിമറിച്ച ആ സ്ഥലം. എന്റെ ചേച്ചിയും അച്ഛനും അമ്മയും അവസാനമായി ഞൻ കണ്ട് സ്ഥലം. എന്റെ മനസ്സിൽ പഴയ ഓർമകൾ ഒരു ട്രെയിൻ പോലെ ഓടി വരാൻ തുടങ്ങി. ഞാൻ മറക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ച. തന്നെ യന്ത്രം ആക്കിയ ആ ഓർമകൾ. തല പൊട്ടുന്ന വേദന വരുവാൻ തുടങ്ങി . ഹൃദയം അതി വേഗത്തിൽ അടിക്കാൻ തുടങ്ങി

” ഇന്നലെ പുലർച്ചെ 3 മണിക്കായിരുന്നു . നല്ല മഴ ആയത് കൊണ്ട് മുന്നിൽ കുതിച്ച് വന്ന വണ്ടിയെ നേരിടാൻ പറ്റിയിരുന്നില്ല. വണ്ടി തെറിച്ച് ദൂരേക്ക് മറഞ്ഞ്. അങ്കിളും ആന്റിയും അപ്പൊൾ തന്നെ പോയിരുന്നു. ആദി കുറച്ച് നേരം മരണത്തിന് നേരെ മല്ലിട്ടു എങ്കിലും അവനേയും രക്ഷിക്കാൻ പറ്റിയില്ല”

നിറ കണ്ണുകളോടെ രാജീവ് പറഞ്ഞു. വണ്ടി 9:00 മണിയോട് കൂടി അവന്റെ വീട് എത്തി. വീടിനു പുറത്ത് പുതച്ച് മൂടി കിടക്കുന്ന 3 ശവ ശരീരം.

ഒന്ന് പൊട്ടി കരയണം എന്ന് ഉണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ എനിക്ക് ഒരു ശിലയെ പോലെ അനങ്ങാതെ നിൽക്കാൻ മാത്രമേ സാധിച്ചിരുന്നുള്ളു. അൽപ നേരത്തിന് ശേഷം അവരെ കുളിപ്പിച്ച് കൊണ്ടുവന്നു കിടത്തി. കുറച്ചുപേർ തോർത്മുണ്ടും ചുറ്റി പുഴയിൽ പോയി കുളിച്ച് വന്നു. കർമ്മങ്ങൾ തുടർന്നു. വീട്ട് പറമ്പിൽ മൂന്ന് ചിത ഒരുക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നു. രാജീവ് എന്റെ തോളിൽ തല വച്ച് ഇരുന്നു കരയുക ആയിരുന്നു. അവരെ ചിതയിലേക്ക്‌ കത്തിക്കുന്നത് ഞൻ നോക്കി നിന്നു. കരഞ്ഞ് സങ്കടം വെളിയിൽ കളയാൻ കഴിയാതെ നെഞ്ച് വിങ്ങി തുടച്ചു. തല വേദനിച്ചു പൊട്ടുന്ന പോലെ തോന്നി. ഞാൻ വേഗം അവിടുന്ന് നടന്ന് അകന്നു.

“മനു…” പിന്നിൽ നിന്ന് രാജീവ് വിളിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്ന്. അടുത്ത് കണ്ട ഒരു ടാക്സിയിൽ കയറി ഞൻ പറഞ്ഞു

“എയർപോർട്ട്”

വണ്ടി മുന്നോട്ട് നീങ്ങി.എയർപോർട്ടിൽ എത്തിയ ഞൻ ഒരു 2000 തിന്റെ നോട്ട് കയ്യിൽ കൊടുത്ത് ബാക്കി പോലും വാങ്ങാതെ വേഗം കേറിപ്പോയി.

ഡൽഹിയിലേക്ക് ഒരു ടിക്കറ്റ് എടുത്ത് അവിടെ പോയി ഇരുന്നു. 1:30 മണിക്ക് ആണ് ഫ്ലൈറ്റ്. തലയ്ക്ക് മെളിൽ ഒരു ഭാരം ഉള്ള കല്ല് കേറ്റി വച്ച പോലെ എനിക്ക് തോന്നി. 6:00 മണിയോട് കൂടെ ഞാൻ ഡൽഹിയിൽ എത്തി. അവിടുന്ന് ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് ആധികം ദൂരം ഇല്ലായിരുന്നു. ഫ്ളാറ്റിൽ എത്തിയ ശേഷം. ലെഫ്റ്റിലെ കയറി 17- ആം നമ്പർ അടിച്ചു. ലിഫ്റ്റ് തുറന്നതോടെ ഞൻ വേഗം നടക്കാൻ പുറത്ത് ഇറങ്ങിയതും അപ്പുറത്തെ ലിഫ്റ്റിൽ അഞ്ചു ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞങൾ പരസ്പരം കൂട്ടി മുട്ടി രണ്ടുപേരുടേയും ഫോണും സാധനങ്ങളും താഴെ വീണു.

” എവടെ നോക്കി ആടോ നടക്കുന്നത്”

അവള് ഫോണും സാധനങ്ങളും എടുത്ത് റൂമിലേക്ക് പോയി. ഞാനും. ഞാനും താഴെ കിടന്ന ഫോൺ എടുത്ത് റൂമിൽ കയറി വാതിൽ അടച്ചു. പേഴ്സും ഫോണും ടേബിളിൽ വച്ച് ബാത്റൂമിൽ കയറി ഷവർ തുറന്ന് അവിടെ നിന്ന്. എനിക്ക് തല പൊട്ടുന്ന വേദന വന്നു.

മറക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ച വേദനയും വേറെ കൊറേ വേദനയും എന്റെ മനസ്സിൽ കേറി വന്ന്. ചെവിയിൽ കീ….. എന്നൊരു സംബ്ദം വരാൻ തുടങ്ങി. ഞാൻ തല മുറുക്കെ പിടിച്ച് അലറാൻ തുടങ്ങി. അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന കണ്ണാടി ഞൻ എന്റെ കയ് കൊണ്ട് ഒറ്റ അടിക്കു പൊട്ടിച്ചു. അതിൽ നിന്ന് ഒരു കുപ്പിച്ചില്ലു എടുത്ത് എന്റെ കയ്യിലെ ഞരമ്പ് ശക്തിയായി 4 വട്ടം വരഞ്ഞു.

ഞാൻ ചുമരിൽ ചാരി ഇരുന്നു എന്റെ കൈ ഞൻ ബക്കറ്റിൽ ഇട്ടു. പതിയേ എന്റെ കണ്ണ് അടഞ്ഞ് തുടങ്ങി. എന്റെ വേദനകളിൽ നിന്ന് ഉള്ള മോജനതിലേക്ക്‌… എന്റെ കണ്ണുകൾ പതിയേ അടഞ്ഞു.

( തുടരും)