മായികലോകം 2

“Good Morning”

മായ ആദ്യമായി എനിക്കയച്ച എസ്‌എം‌എസ്.

സന്തോഷം കൊണ്ട് തുള്ളിച്ചാടാന്‍ തോന്നി എനിക്കപ്പോ.

തിരിച്ചു ഒരു good morning അയച്ചു അവിടെ തന്നെ ഞാന്‍ കിടന്നു.

എന്റെ മറുപടിക്ക് കാത്തു നില്‍ക്കുകയാണെന്ന് തോന്നിക്കുന്ന തരത്തില്‍ അപ്പോ തന്നെ ഒരു മെസേജ് കൂടി വന്നു.

“എന്തെടുക്കുകയാ?”

“എണീറ്റതേ ഉള്ളൂ. കിടക്കുകയാ. കഴിച്ചോ”

“കഴിച്ചു”

“I Love You”

“നല്ല പോലെ മാത്രം മെസേജ് അയച്ചാല്‍ മതി. ആരെങ്കിലും കണ്ടാല്‍ പ്രശ്നമാ”.

“OK”

“ഞാന്‍ പോട്ടെ. പിന്നെ കാണാം”

“OK. മിസ്സ് യൂ”

അതും പറഞ്ഞു ആ സംഭാഷണം അവിടെ അവസാനിച്ചു.

പിന്നെ ഫോണും പിടിച്ച് കാത്തിരുന്നു അവളുടെ ഒരു മെസ്സേജിന് വേണ്ടി. എന്നാല്‍ രാത്രി ഒരു ഗുഡ് നൈറ്റ് മെസേജ് മാത്രം ആണ് പിന്നെ അയച്ചത്.

പിറ്റേ ദിവസം രാവിലെ വീണ്ടും അവള്‍ ഗുഡ് മോര്‍ണിംഗ് മെസേജ് അയച്ചു. തിരിച്ചു മെസേജ് അയച്ചപ്പോ പ്രതികരിച്ചില്ല. ഉച്ചയ്ക്ക് ഗുഡ് ആഫ്റ്റര്‍ നൂണ്‍. രാത്രി ഗുഡ് നൈറ്റ്. തീര്‍ന്നു. അങ്ങിനെ മൂന്നു നേരം ഓരോ മെസേജ് മാത്രം.

അങ്ങിനെ ഒരാഴ്ച്ച കടന്നു പോയി. ഒന്നു വീതം മൂന്നു നേരം എന്ന കണക്കിനു മെസ്സേജും.

അങ്ങിനെ ഒരു ദിവസം രാത്രി ഗുഡ് നൈറ്റ് മെസ്സേജ് അയച്ചില്ല അവള്‍. എനിക്കാകെ വിഷമമായി. പ്രണയിച്ചവര്‍ക്ക് മനസിലാകും എന്റെ ആ സമയത്തെ അവസ്ഥ.

പിറ്റേ ദിവസം രാവിലെയും മെസേജ് വന്നില്ല. രാത്രി അങ്ങോട്ട് ഗുഡ് നൈറ്റ് മെസ്സേജ് അയച്ചിട്ടും മറുപടി ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് രാവിലെ അങ്ങോട്ട് മെസ്സേജ് അയക്കാന്‍ പോയില്ല. ഇനി ഞാന്‍ കാരണം അവള്‍ക്ക് എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നം ഉണ്ടായാലോ എന്നു കരുതി. അവള്‍ക്ക് എന്തെങ്കിലും പറ്റിയോ എന്നു ആലോചിച്ചു ടെന്‍ഷന്‍ അടിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു ഞാന്‍. ഒരു മിസ്സ് കാള്‍ എങ്കിലും ഇട്ടാലോ എന്നു വിചാരിച്ചു. പിന്നെ വേണ്ടെന്ന് വച്ചു. ഓഫീസിലെ ജോലിയില്‍ ഒന്നും ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ കഴിയാതെ ആയി.

ഉച്ചകഴിഞ്ഞു. ഉച്ചയ്ക്കും മെസേജ് വന്നില്ല. കുറെ കാത്തിരുന്നു. അവസാനം രണ്ടും കല്‍പ്പിച്ചു വിളിച്ചാലോ എന്നു വിചാരിച്ചു ഡയല്‍ ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും ഇങ്ങോട്ട് ഒരു കോള്‍. മായയായിരുന്നു.

“ഹെലൊ”

“ഹെലൊ എന്തു പറ്റി? മെസേജ് ഒന്നും അയക്കാതിരുന്നേ?”

“ഒന്നുമില്ല. അയക്കാന്‍ പറ്റിയ സാഹചര്യം ആയിരുന്നില്ല.”

“ഞാന്‍ പേടിച്ചു പോയി.”

“എപ്പോഴും ഒന്നും മെസേജ് ചെയ്യാന്‍ പറ്റില്ല എനിക്കു.

”

“സാരമില്ല. “

“നാളെ ഞാന്‍ പുതിയ ഓഫീസില്‍ ജോയിന്‍ ചെയ്യും.”

“ആണോ?. ഞാന്‍ വരട്ടെ കാണാന്‍?”

“വേണ്ട. അച്ഛന്‍ ഉണ്ടാകും.”

“നിന്നെ വല്ലാതെ മിസ്സ് ചെയ്യുന്നുണ്ട് എനിക്കു.”

“നാളെ വിളിക്കാം.”

“കട്ട് ചെയ്യുകയാണോ”

“അതെ. അമ്മ അടുത്ത വീട്ടില്‍ പോയതാ. ഇപ്പോ വരും”

“കുറച്ചു സമയം കൂടി മിണ്ടിക്കൂടേ?

“പറ്റില്ല. നാളെ വിളിക്കാം”

“ഓകെ”

ആ സംഭാഷണം അവിടെ അവസാനിച്ചു. പിന്നെ അന്ന് ഒരു മെസ്സേജും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്നാലും ഹാപ്പി ആയിരുന്നു ഞാന്‍.

അടുത്ത ദിവസം ജോലിക്കു ജോയിന്‍ ചെയ്യുന്നതല്ലെ എന്നത് കൊണ്ട് രാവിലെ തന്നെ എഴുന്നേറ്റു കുളിച്ചു അമ്പലത്തില്‍ പോയി പ്രാര്‍ഥിച്ചു. അവള്‍ക്ക് വേണ്ടി. പിന്നെ അവളെ എനിക്കു കിട്ടാന്‍ വേണ്ടിയും.

ജോയിന്‍ ചെയ്തു പിന്നെ വിളിക്കാം എന്നു പറഞ്ഞു ഒരു sms മാത്രം വന്നു. ശരി എന്നു തിരിച്ചു മറുപടിയും കൊടുത്തു.

വീട്ടില്‍ അല്ലല്ലോ അവള്‍ ഇപ്പോള്‍ ഉള്ളത് എന്ന ധൈര്യം അവളെ അങ്ങോട്ട് വിളിക്കാന്‍ എന്നെ പ്രേരിപ്പിച്ചു. ഞാന്‍ കോള്‍ ചെയ്തപ്പോഴേക്കും അവള്‍ കട്ട് ചെയ്തു.

ലഞ്ച് ടൈം ആയപ്പോള്‍ അവള്‍ വിളിച്ചു ഇങ്ങോട്ട്. അവിടെ കുറേപ്പേര്‍ ഉണ്ടെന്നും ഫോണ്‍ വിളിക്കാന്‍ പറ്റില്ല എന്നും പറഞ്ഞു. അവിടുത്തെ വിശേഷങ്ങളും മറ്റുമായി കുറച്ചു നേരം സംസാരിച്ചു. കൂടി വന്നാല്‍ ഒരു പത്തു മിനുട്ട്. പക്ഷേ എനിക്കത് മതിയായിരുന്നു.

അങ്ങിനെ മെസ്സേജും ഫോണ്‍ വിളിയും ആയി ദിവസങ്ങള്‍ കടന്നു പോയി. പക്ഷേ ഒരിക്കല്‍ പോലും എന്നോടു ഐ ലവ് യു എന്നു പറഞ്ഞിട്ടില്ല അവള്‍. ഞാന്‍ അങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞാലും തിരിച്ചു ഒന്നും മിണ്ടാറില്ല.

ശരിക്കും അതെന്നെ നന്നായി വിഷമിപ്പിച്ചിരുന്നു. ഒരിക്കല്‍ ഞാന്‍ ആ കാര്യം അവളോടു സൂചിപ്പിച്ചപ്പോള്‍ പറഞ്ഞ മറുപടി എന്നെ വല്ലാതെ ഉലച്ചു.

“എനിക്കു ഇപ്പൊഴും നിങ്ങളെ നീരജിന്‍റെ സ്ഥാനത്ത് കാണാന്‍ കഴിയുന്നില്ല. ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ നീരജിന്‍റെ മുഖം മറക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല.”

മനസില്‍ നല്ല വിഷമം ഉണ്ടെങ്കിലും സാരമില്ല അതൊക്കെ ശരിയായിക്കോളും എന്നു പറഞ്ഞു സമാധാനിച്ചു.

പിന്നേയും നാളുകള്‍ കടന്നു പോയി.

അവളെ നേരില്‍ കാണണം എന്നു അതിയായ ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നു എനിക്കു. പക്ഷേ സാഹചര്യം മാത്രം ഉണ്ടായില്ല.

ഒരു ദിവസം വിളിച്ചപ്പോ അടുത്ത ഞായറാഴ്ച അവളുടെ ഒരു ഫ്രണ്ടിന്‍റെ കല്യാണം ഉണ്ട്. പൊയ്ക്കൊട്ടേ എന്നു എന്നോടു ചോദിച്ചു.

ആദ്യമായിട്ടാണ് എന്നോടു ഒരു അനുവാദം ചോദിക്കുന്നത് അവള്‍.

അപ്പോള്‍ കുറേശ്ശെ അവളുടെ മനസിലേക്ക് ഞാന്‍ കയറിതുടങ്ങി എന്നല്ലേ അര്‍ത്ഥം.

അതിനെന്നോട് അനുവാദം ചോദിക്കുന്നതെന്തിനാ എന്നു ഞാന്‍ തിരിച്ചു ചോദിച്ചു.

“ഞാന്‍ കൂടി വരട്ടെ?”

“അയ്യോ. വേണ്ട”

“പ്ലീസ്സ്. ഒന്നു കാണാന്‍ അല്ലേ? ദൂരെ നിന്നു കണ്ടു പൊയ്ക്കോളാം ഞാന്‍”

“എന്നാലും വേണ്ട”

“നോക്കട്ടെ. ഞാന്‍ പറയാം”

“ ഓക്കെ മോളൂ. ലവ് യു.”

ഫോണ്‍ കട്ട് ആയി.

ഒരു പ്രാവശ്യം എങ്കിലും ഒരു ഐ ലവ് യു പറഞ്ഞൂടെ അവള്‍ക്ക് എന്നു ആലോചിച്ചു. ഇനി ഇപ്പോ അവളെ എനിക്കു കിട്ടില്ലേ? നീരജ് പിന്നേയും അവളെ വിളിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയാല്‍ എനിക്കു അവളെ നഷ്ടപ്പെടും എന്നല്ലേ അവള്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് . വെറുതെ  കൂടുതൽ  പ്രതീക്ഷ  എനിക്കു  തരേണ്ട  എന്നു  കരുതി  ആയിരിക്കില്ലേ . ചിന്തകൾ  കാട്  കയറുന്നു . എന്നെ  ഇഷ്ടമാണെങ്കിലും  എന്നേക്കാൾ  ഇഷ്ടം  അവൾക്കു  നീരജിനോട് തന്നെ  ആണ്  എന്നു  അവൾ  തന്നെ  പറഞ്ഞതല്ലേ .  അവന്  ഒരു  നല്ല  ജോലി  കിട്ടിയിട്ട്  വീണ്ടും  അവളെ  സമീപിച്ചാൽ തീർച്ചയായും  നീരജിനെ  തിരഞ്ഞെടുക്കില്ലേ . അപ്പോ  ഞാൻ  ആരായി .  ഒഴിവാക്കിയാലോ ? പറ്റില്ല. അവൾ  ഇല്ലാതെ  എനിക്കിനി  ജീവിക്കാൻ  കഴിയും  എന്നു  തോന്നുന്നില്ല . എന്റെ  ശ്വാസം  തന്നെ  ഇപ്പോ  അവളാണ് .

അന്നു  രാത്രി അവൾ  മെസേജ്  അയച്ചു . അവൾക്കു  sms ഓഫർ  ചെയ്തു  കൊടുത്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.

“ഹായ് “

“ഹായ്  മോളൂ“

“കഴിച്ചോ ?“

“യെസ് . നിങ്ങൾ  കഴിച്ചോ ?”

“ഞാനും  കഴിച്ചു”

“ഒരു  കാര്യം പറഞ്ഞാൽ  വിഷമമാകുമോ ?”

“ഇല്ല . എന്താ  പറ “

“കല്യാണത്തിന് നീരജ്  കൂടി  വരുന്നുണ്ട്.”

എന്റെ ചങ്കിൽ ഒരു  വെള്ളിടി  വെട്ടി. ഞാൻ  വിചാരിച്ചത്  തന്നെ  സംഭവിക്കാൻ  പോകുന്നു.

എനിക്കു  മറുപടി  പറയാൻ  ഒന്നും  ഉണ്ടായിരുന്നില്ല . കുറേ നേരം കഴിഞ്ഞും  എന്റെ  മറുപടി  ഇല്ലാതിരുന്നപ്പോ അവൾ  വീണ്ടും  മെസേജ്  അയച്ചു .

“വിഷമമായല്ലേ ? ഞാൻ  പറയേണ്ട  എന്നു  വിചാരിച്ചതാണ് . പറയാതിരിക്കാൻ  എനിക്കു  പറ്റുന്നില്ല .”

“ഓക്കെ”

“നിങ്ങൾക്കു  ഇഷ്ടമില്ലെങ്കിൽ  ഞാൻ  കല്യാണത്തിന്  പോകുന്നില്ല.”

എന്തു  പറയണം  ഞാൻ . പോകണം  എന്നോ  പോകേണ്ട എന്നോ ? പൊയ്ക്കൊ  എന്നു  പറഞ്ഞാൽ  അവൾ  അവനെ  കാണും. പിന്നെ  എനിക്ക് അവളെ  നഷ്ടമാകും .

പോകണ്ട  എന്നു  പറഞ്ഞാൽ അവൾക്കു  വിഷമമാകും . അവനെ  കാണണം  എന്നു  അവൾക്കു  നല്ല  ആഗ്രഹം  ഉണ്ടെന്ന്  എനിക്കറിയാം . ചിലപ്പോ  ഇതുവരെ ഉള്ള  ഇഷ്ടം  കൂടി  ചിലപ്പോ കുറഞ്ഞേക്കാം . ഭാവിയിലും  ചിലപ്പോ  പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കിയേക്കും. അതുകൊണ്ടു പൊയ്ക്കൊ എന്നു പറയാം എന്നു തീരുമാനിച്ചു.

“ഞാന്‍ പോകുന്നില്ല”

“എനിക്കു ഇഷ്ടമല്ല എന്നു കരുതി പോകാതിരിക്കേണ്ട. നിന്‍റെ ഇഷ്ടങ്ങള്‍ ആണ് എനിക്കു വലുത്. പൊയ്ക്കൊളൂ. ഒരു ആഗ്രഹം ഉണ്ട്. നേരത്തെ ചോദിച്ചതാ”

“എന്താ”

“ഞാനും കൂടി വരട്ടെ. ഇനി ചിലപ്പോള്‍ കാണാന്‍ പറ്റിയില്ലെങ്കിലോ?”

“വേണ്ട”

“ഞാന്‍ ദൂരെ നിന്നെങ്കിലും കണ്ടോളാം. അടുത്തേക്ക് പോലും വരില്ല. പ്ലീസ്സ്”

“ok. നാളെ പറയാം”.

നാളെ ഞായറാഴ്ച. ഒരുപക്ഷേ അവസാനമായിട്ടായിരിക്കും അവളെ കാണുക. എന്നാലും സാരമില്ല. അവള്‍ എന്നോടു സത്യം അല്ലേ പറഞ്ഞുള്ളൂ. ഒരിയ്ക്കലും എന്നോട് ഐ ലവ് യു എന്നു പറഞ്ഞിട്ടും ഇല്ല. അവളുടെ ഭാഗത്ത് നിന്നു നോക്കുമ്പോള്‍ അത് തന്നെ ആണ് ശരിയും.  അവള്‍ വരേണ്ട എന്നു പറഞ്ഞാലും നാളെ ഞാന്‍ പോകും. പക്ഷേ എവിടെ ആണ് കല്യാണം എന്നു പോലും അറിയില്ല എന്നത് വേറെ സത്യം.

എന്തായാലും രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് കുളിച്ചു നേരെ ബസ് കയറി. ബസ്സ്റ്റാന്‍റില്‍ വെയിറ്റ് ചെയ്തു. എന്റെ ഒരു ഊഹം ശരി ആണെങ്കില്‍ ബസ്സ്റ്റാന്‍റില്‍ വന്നിട്ടായിരിക്കും കല്യാണത്തിന് പോകേണ്ടത്. അങ്ങിനെ പോയി നിന്നതാ. ഇതുവരെ ഗുഡ്മോര്‍ണിംഗ് മെസേജ് പോലും വന്നില്ല.

ഇനി അവള്‍ വിളിക്കില്ലേ. വിളിക്കുമായിരിക്കും. വിളിക്കാതിരിക്കാന്‍ സാധ്യത ഇല്ല.

അങ്ങിനെ ആലോചിച്ചു ഇരിക്കുമ്പോള്‍ അവളുടെ ഫോണ്‍ വന്നു.

“എവിടെയാ?”

“ഞാനിവിടെ ബസ് സ്റ്റാന്‍റില്‍ ഉണ്ട്”

“ഞാന്‍ വീട്ടില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങിയതെ ഉള്ളൂ. ഒരു അര മണിക്കൂര്‍

എടുക്കും അവിടെ എത്താന്‍.”

“ഞാന്‍ ഇവിടെ നിന്നോളാം”

സത്യം പറഞ്ഞാല്‍ ഒരു തുള്ളി വെള്ളം പോലും കുടിക്കാതെ ആണ് രണ്ടുമണിക്കൂറോളം യാത്ര ചെയ്തു ഇവിടെ എത്തിയത്. നന്നായി വിശക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അരമണിക്കൂര്‍ എടുക്കും എന്നറിഞ്ഞതോടെ ഹോട്ടലില്‍ കയറി ബ്രേക്ഫാസ്റ്റ് കഴിച്ചു.

ബ്രേക് ഫാസ്റ്റ് ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു പത്തു മിനിറ്റ് കൂടി കഴിഞ്ഞപ്പോ അവള്‍ വീണ്ടും വിളിച്ചു. ബസ്ഇറങ്ങി എന്നു പറഞ്ഞു. എന്‍റെ ഹൃദയം മിടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.

മാസങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം എന്‍റെ മായയെ നേരിട്ടു കാണാന്‍ പോകുന്നു.  ഞാന്‍ അവള്‍ പറഞ്ഞ സ്ഥലത്തേക്ക് വേഗം നടന്നു.

ദൂരെ നിന്നെ ഞാന്‍ അവളെ കണ്ടു. അവള്‍ എന്നെയും. ഇനി നീരജ് ഉണ്ടാകുമോ ഇവിടെ? അവനും വന്നിട്ടുണ്ടാകുമോ? ഞാന്‍ ചുറ്റും നോക്കി. പക്ഷേ അവനെ എനിക്കറിയില്ലല്ലോ. നേരിട്ടു ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത അവനെ എങ്ങിനെ ഞാന്‍ കണ്ടുപിടിക്കാനാ.

നടന്നു മായയുടെ അടുത്തെത്തി.

പച്ചയില്‍ പൂക്കള്‍ ഉള്ള ഒരു ചുരിദാര്‍ ആയിരുന്നു അവള്‍ ഇട്ടിരുന്നത്. കഴുത്തിലൂടെ ഒരു ഷാലും ഇട്ടിട്ടുണ്ട്. അവസാനം കണ്ടതിനെക്കാള്‍ സൌന്ദര്യം കൂടിയിരിക്കുന്നു. മുഖത്തും സന്തോഷം തെളിഞ്ഞു കാണുന്നുണ്ട്. എന്നെ കണ്ടത് കൊണ്ടാണോ അതോ നീരജിനെ കാണാന്‍ പോകുന്നതിന്റെ ആണോ ആ സന്തോഷം എന്നു എനിക്കു മനസിലാക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല അപ്പോഴും.

“കുറേ നേരമായോ വന്നിട്ട്”

“ആ. .. കുറച്ചു നേരമായി”

“എനിക്കറിയാമായിരുന്നു വരും എന്നു”

“ആണോ?”

“അതെ.”

“കല്യാണം എവിടെയാ?”

“ഇവിടുന്നു കുറച്ചു ദൂരം പോകാനുണ്ട്. ബസില്‍ പോകണം.”

“അതെയോ?”

“ദാ ആ ബസ് ആ വഴി ആണ്. നമുക്കതില്‍ പോകാം.”

“ആയിക്കോട്ടെ.”

“പരിചയക്കാര്‍ കാണും ഇവിടെ. നിങ്ങള്‍ പുറകിലൂടെ കയറിക്കോളൂ.”

ബസില്‍ അപ്പോ നല്ല തിരക്കുണ്ടായിരുന്നു. മുന്നിലൂടെ കയറിയ അവളെ തള്ളി തള്ളി പുറകിലേക്കാക്കി എല്ലാരും.  ബസ് സ്റ്റാര്‍ട്ട് ചെയ്തു. അവളുടെ പുറകില്‍ ഒരുത്തന്‍ വന്നു ജാക്കി വെക്കാന്‍ ഉള്ള ശ്രമം നടത്തുന്നു. മായ ആണെങ്കില്‍ അവനില്‍ നിന്നും എങ്ങിനെ രക്ഷപ്പെടും എന്നു കരുതി എന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.  ഇത് കണ്ട എനിക്കാണെങ്കില്‍ നല്ല ദേഷ്യം വന്നു. എങ്ങിനോക്കെയോ ഞാന്‍ മായയുടെ പുറകില്‍ എത്തി. അവളുടെയും അവന്റെയും ഇടയില്‍ കയറി നിന്നു. ഇപ്പോ ശരിക്കും ജാക്കി വെക്കുന്നത് ഞാന്‍ ആണെന്ന് യാത്രക്കാര്‍ക്ക് തോന്നും. കാരണം പുറകില്‍ നിന്നും നൂഴ്ന്നു ആണല്ലോ മായയുടെ പുറകില്‍ എത്തുന്നത്. ആദ്യമായിട്ടു ആണ് ഇത്രയും അടുത്തു അവളുടെ അടുത്തു നില്‍ക്കുന്നത്. അവളെ കണ്ടാലും ആര്‍ക്കും ജാക്കി വെക്കാന്‍ തോന്നും എന്നത് വേറൊരു സത്യം. എനിക്കും തോന്നി. പക്ഷേ എന്‍റെ പെണ്ണ്.. അല്ല ചിലപ്പോള്‍ എന്‍റെ പെണ്ണ് ആകാന്‍ പോകുന്നവളല്ലെ. അപ്പോ പിന്നെ അങ്ങിനെ ചെയ്യാന്‍ പാടില്ലല്ലോ. അവളെ സംരക്ഷിക്കുകയല്ലേ വേണ്ടത്. ഞാന്‍ അവളുടെ പുറകില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ അവള്‍ക്ക് ആശ്വാസം ആയി. മാക്സിമം അവളുടെ ദേഹത്ത് തൊടാതെ നില്‍ക്കന്‍ ശ്രമിച്ചു ഞാന്‍. ഇതൊക്കെ കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഭയങ്കര മാന്യന്‍ ആണെന്ന് കരുതുന്നുണ്ടാകും. കോളേജില്‍ പോകുമ്പോള്‍ ഒക്കെ സ്ഥിരം ജാക്കി വെപ്പ് തന്നെ ആയിരുന്നുഎന്‍റെ പണി. കിട്ടിയ ചാന്‍സ് ഒരിയ്ക്കലും വെറുതെ കളയാറില്ല. പക്ഷേ ഇഷ്ടമില്ലാത്തവരെ ശല്യപ്പെടുത്താറില്ല.

കുറച്ചു ദൂരം പോയപ്പോള്‍ തിരക്ക് കുറഞ്ഞു എനിക്കു സീറ്റ് കിട്ടി. അവളോടു ഇരിക്കാന്‍ പറഞ്ഞപ്പോ ഇരുന്നില്ല. രണ്ടു സ്റ്റോപ്പ് കൂടി കഴിഞ്ഞപ്പോ എന്‍റെ അടുത്തിരുന്ന ചേട്ടന്‍ ഇറങ്ങി. അങ്ങിനെ മായയെ വിളിച്ചു എന്‍റെ അടുത്തിരുത്തി. ഒരുമിച്ച് ഒരേ സീറ്റില്‍ ഇരുന്നിട്ടുള്ള ആദ്യ യാത്ര. കൂടുതല്‍ ഒന്നും ഞങ്ങള്‍ സംസാരിച്ചില്ല. ഒരുപക്ഷേ അവള്‍ നീരജിനെ കാണാനുള്ള എക്സൈറ്റ്മെന്റില്‍ ആയിരിയ്ക്കും. അതാകും ഒന്നും മിണ്ടാത്തത്. ഇനി ഇപ്പോ നീരജ് ബസില്‍ ഉണ്ടായിരിക്കുമോ? പിന്നേയും സംശയങ്ങള്‍ ഉരുണ്ടു കൂടി. അവസാനം ഇറങ്ങേണ്ട സ്റ്റോപ്പ് എത്തി. ഞങ്ങള്‍ ഇറങ്ങി. അവള്‍ ഫോണ്‍ എടുത്തു മെസേജ് ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു അപ്പൊ.

അപ്പോഴേക്കും ഒരു ബൈക്ക് ചീറിപ്പാഞ്ഞെത്തി.

നീരജ് ആയിരുന്നു അത്.

അവന്‍ മായയുടെ അടുത്തെത്തി ബൈക്ക് നിര്‍ത്തി.

അവളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.

“കുറേ നേരമായോ വന്നിട്ട്?” അവന്‍ ചോദിച്ചു.

“ഇല്ല. ഇപ്പോ എത്തിയതെ ഉള്ളൂ”

അപ്പോഴാണ് അവന്‍ എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചത്.

ഞാന്‍ ആണെകില്‍ എന്താ ചെയ്യേണ്ടത് എന്നു ആലോചിച്ചു നില്‍ക്കുകയായുയിരുന്നു.

“ഇതാരാ?” നീരജ് ചോദിച്ചു.

“ഇത് രാജേഷെട്ടന്‍. മുന്പ് വര്‍ക്ക് ചെയ്തിരുന്ന ഓഫീസിലേയാ”

എന്നു അവള്‍ പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അവന്റെ മുഖത്തുള്ള സന്തോഷം ഒക്കെ പോയി.

അവന്‍ എനിക്കു ഷേക്ഹാന്‍ഡ് തന്നു.

“നീരജ്”

“അറിയാം. മായ എല്ലാം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്”

“ആണോ”

“അതെ. എല്ലാ കാര്യങ്ങളും എനിക്കറിയം.”

രണ്ടു കാമുകന്മാരുടെ മുന്നില്‍ ഒരേ സമയത്ത് നില്‍ക്കുന്ന അവളുടെ അവസ്ഥ അതിലും കഷ്ടമായിരുന്നു”

“എങ്കില്‍ ശരി. നിങ്ങള്‍ കല്യാണം കൂടി വാ”.

കുറച്ചു നേരത്തെ നിശബ്ദതയ്ക്ക് ശേഷം ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.

ഇവിടുന്നു കുറച്ചു നടക്കാനുണ്ട് കല്യാണ വീട്ടിലേക്ക്.

മായയോട് നീരജ് ബൈക്കിന്റെ പുറകിലേക്ക് കണ്ണു കാണിക്കുന്നത് കണ്ടു.

അതുകണ്ട അവള്‍ എന്നെ നോക്കി.

ഞാന്‍ പൊയ്ക്കൊളൂ എന്നു കണ്ടുകൊണ്ട് സമ്മതം അറിയിച്ചു.

അങ്ങിനെ മായ നീരാജിന്റെ ബൈകില്‍ കയറി രണ്ടു കാലും അപ്പുറവും ഇപ്പുറവും ഇട്ടു ഇരുന്നു. ബൈക്ക് എന്‍റെ കണ്‍മുന്നില്‍ നിന്നും ദൂരേക്ക് പോയി. കൂടെ എന്‍റെ മായയും.