നിലാവിൽ വിരിഞ്ഞ പാരിജാതം
ഷെൽട്ടറിൽ ആവശ്യത്തിൽ കൂടുതൽ ആളുകളുണ്ടായിരുന്നു.
“ഇന്നെന്നാ കൊറേപ്പേരുണ്ടല്ലോ!”
ഷെൽട്ടറിന്റെ മുമ്പിൽ ബൈക്ക് നിർത്തി സമീപത്ത് നിന്നിരുന്ന രാഘവനോട് ജോസഫ് പറഞ്ഞു.
“കെ എം എസ്സും കല്യാണീം ഇല്ല…അതിന് പോകേണ്ടിയിരുന്ന ആളുകളാ,”
ബൈക്കിൽ നിന്നിറങ്ങുകയായിരുന്നു ജെന്നിഫറെ നോക്കി രാഘവൻ പറഞ്ഞു.
പാണ്ടിക്കടവ് റൂട്ടിലൂടെ സർവീസ് നടത്തുന്ന രണ്ടു ബസ്സുകളാണ് കെ എം എസ്സും കല്യാണിയും.
“അയ്യോ അതെന്നാ?”
ജെന്നിഫർ പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു.
രാഘവനിൽ നിന്നും കിട്ടിയ വിവരം അവളെ അന്ധാളിപ്പിച്ചു.
“ഫസ്റ്റ് ദിവസം തന്നെ ലേറ്റാവുവോ?”
“എപ്പഴാ സ്‌കൂളിലെത്തണ്ടേ?”
ജെന്നിഫറെ നിന്നും കണ്ണുകൾ മാറ്റാതെ രാഘവൻ ചോദിച്ചു.
“ഒൻപതിന്,”
“ഓ! അത്രേയൊള്ളോ?”
രാഘവൻ ചിരിച്ചു.
“പത്ത് മിനിട്ടാവുമ്പോ ഗന്ധർവ്വൻ വരൂല്ലോ. അതരമണിക്കൂറ് കൊണ്ട് സ്‌കൂളിലെത്തില്ലെ? പിന്നെ എന്നാ?’
“ഫയങ്കര തിക്കും തെരക്കുവാരിക്കും അതിൽ…എന്നാലും വേണ്ടിയേല. സമയത്തിന് അങ്ങെത്തിയാ മതി!”
ജെന്നിഫർ ആത്മഗതം പോലെ പറഞ്ഞു.
തിരുവാംകുന്ന് ഹയർ സെക്കണ്ടറി സ്‌കൂളിൽ നിന്ന് ട്രാൻസ്ഫർ ആയി പാണ്ടിക്കടവിനടുത്തുള്ള പന്നിയങ്കര സ്‌കൂളിലേക്ക് പോകുന്ന ആദ്യത്തെ ദിവസമാണ് ഇന്ന്. തിരുവാംകുന്ന് പാണ്ടിക്കടവിൽ നിന്ന് അറുപത് കിലോമീറ്റർ അകലെയാണ്. അതുകൊണ്ട് വാടകവീട്ടിലായിരുന്നു ജെന്നിഫർ താമസിച്ചിരുന്നത്. മറ്റ് രണ്ട് അധ്യാപികമാരുടെ കൂടെ. പന്നിയങ്കര സ്‌കൂളിലേക്ക് ഒരു ട്രാൻസ്ഫറിന് ശ്രമിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് നാളുകൾ കുറച്ചായി.
ലോക്കൽ രാഷ്ട്രീയത്തിൽ അല്പമൊക്കെ പിടിപാടുള്ള ആളായിരുന്നു ജോസഫ് . അതുകൊണ്ട് മാത്രമാണ് ബുദ്ധിമുട്ടിയാണെങ്കിലും ഇങ്ങനെ ഒരു ട്രാൻസ്ഫർ ശരിയാക്കിയത്.
“എടീ നല്ല ആളാരിക്കും,”
ജോസഫ് ചിരിച്ചു.
“നിന്റെ ഫ്രണ്ടും ബാക്കും ഇന്ന് പപ്പടം പോലെയാവൂല്ലോ…”
“അയ്യേ…”
ജെന്നിഫറെ വെപ്രാളപ്പെട്ട് ചുറ്റും നോക്കികൊണ്ട് ശബ്ദം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു.
“ഇതെന്നാ അച്ചായാ പറയുന്നേ? ആൾക്കാര് കേക്കൂന്നെ!”
“പോടീ ഒന്ന്!”
അയാൾ ചിരിയുടെ പ്രകാശം കൂട്ടി.
“അതിന് ഞാൻ മൈക്ക് വെച്ചാണോ പറയുന്നേ?”
ജോസഫ് ജെന്നിഫറെട് ചേർന്നു നിന്നു.
“ഞാൻ പറയുന്നത് എന്റെ പുന്നാരിയോടല്ലേ? അവളല്ലാതെ ഒറ്റക്കുഞ്ഞിനും കേക്കത്തില്ല..”
അയാളുടെ ലാളന കലർന്ന വിളിയിൽ ജെന്നിഫറിന്റെ മനസ്സ് കുളിർന്നു.
“നിന്നെ തിക്കിലും തിരക്കിലും കേറ്റി വിടാൻ ഇഷ്ടമുണ്ടായിട്ടല്ല. പക്ഷെ എനിക്കിന്ന് ലീവെടുക്കേണ്ടി വരും…”
“അച്ചായൻ ലീവൊന്നും എടുക്കണ്ട,”
ജെന്നിഫർ പറഞ്ഞു.
അപ്പോഴേക്കും ഗന്ധർവ്വൻ വന്നു.
“എന്റെ ജെന്നി!”
ബസ്സിലേക്ക് നോക്കിയ ജോസഫ് അന്തം വിട്ടു.
“ഇതെന്നാ കേരളക്കര ഫുള്ളുണ്ടല്ലോ ബസ്സിൽ! ഇതേലെങ്ങനാടീ പോകുന്നെ!”
“അതൊക്കെ ഞാൻ പൊക്കോളാം,”
ബസ്സിന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞ് ജെന്നിഫർ അയാളെ നോക്കി.
ഒരു വിധത്തിൽ ജെന്നിഫർ അകത്ത് കയറിപ്പറ്റി. തിക്കി ഞെരിക്കുന്നത്ര തിരക്കായിരുന്നു. സൈഡിലേക്ക്, ഗ്ലാസ്സിന്റെ അടുത്തേക്ക് നിൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവിടെ നിന്നിരുന്നവർ അതിർത്തി സംരക്ഷണ സേന ശത്രുരാജ്യത്തിൽ നിന്നുള്ള നുഴഞ്ഞു കയറ്റക്കാരെ കണ്ടതുപോലെ അവളെ നോട്ടം കൊണ്ടും ദേഹം കൊണ്ടും പ്രതിരോധിച്ചു.
അൽപ്പം സമയം തിരക്കിൽ ശ്വാസം വിടാനാകാതെ ആടിയുലഞ്ഞു നീങ്ങിക്കഴിഞ്ഞാണ് അത് സംഭവിക്കുന്നത്.
തന്റെ ചന്തിവിടവിൽ അമരാൻ തുടങ്ങുന്ന ദൃഢമായ സാന്നിധ്യം!
അവൾക്ക് കാര്യം മനസ്സിലായി.
ആണുങ്ങളുടെ കാര്യം!
മരിക്കാൻ പോവുകയാണെങ്കിലും ഒരു ചാൻസ് കിട്ടിയാൽ അവിടേക്ക് നുഴഞ്ഞു കുത്താൻ നോക്കും!
അല്ലെങ്കിൽ തീപോലെയുള്ള ഈ തിരക്കിലും വിയർപ്പിലും എങ്ങനെയാണ് അവർക്ക് ഇതൊക്കെ ആസ്വദിക്കാൻ തോന്നുന്നത്!
ജെന്നിഫർ മുമ്പോട്ട് അൽപ്പം നീങ്ങി നിൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
പക്ഷെ അത് അസാധ്യമായിരുന്നു.
പിമ്പിൽ നിൽക്കുന്നയാളിന്റെ പീരങ്കി മുന ആക്രമണ വീര്യത്തോടെ ഒന്നുലഞ്ഞു.
ചന്തിവിടവിൽ അതിന്റെ വീതിയും വിസ്തൃതിയും കനവും കൂടി.
ജെന്നിഫറിന്റെ ദേഹം വിയർപ്പിൽ കുതിർന്നു. ഇതിനു മുമ്പ് ഇത്തരം ചുറ്റുപാടുകളിലൂടെയൊക്കെ കടന്നു പോയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും നോട്ടംകൊണ്ടോ കായികമായോ ജെന്നിഫർ അതിനെ നേരിട്ടിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ഇതും നേരിടാൻ അവൾക്ക് അറിയാൻ സാധിക്കാത്തതല്ല. പക്ഷെ ഒന്ന് തിരിയാനുള്ള സാവകാശമെങ്കിലും കിട്ടിയാലല്ലേ പ്രതികരിക്കാൻ പറ്റൂ?
ചന്തി വിടവിൽ കാരിരുമ്പ് പോലെയൊരു മാംസക്കഷ്ണം കുത്തിക്കയറുകയാണ്. അവൾക്ക് അസ്വസ്ഥത അതിന്റെ പാരമ്യത്തിലെത്തി. മഞ്ഞ നിറമുള്ള തേരട്ട ദേഹത്തേക്ക് വീണതുപോലെയുള്ള ഒരു അനുഭവം. മുമ്പോട്ട് നീങ്ങുവാൻ അവൾ ആവുന്നത്ര ശ്രമിച്ചു.
“ശ്യേ!”
തൊട്ടുമുമ്പിൽ നിന്ന ഒരു മധ്യവയസ്ക്ക അവളെ രൂക്ഷമായി നോക്കി.
“ഇതെങ്ങോട്ട് കുത്തിക്കേറാൻ നോക്കുവാ? ആളുനിക്കുന്ന കാണത്തില്ലേ?”
അതോടൊപ്പം തൊട്ടു പിമ്പിൽ നിന്നയാൾ അവളുടെ ദേഹത്തോട് ഒന്നുകൂടി അമർന്നു.
പെട്ടെന്നാണ് അവളുടെ നാസാരന്ധ്രങ്ങളിലേക്ക് പാരിജാതത്തിന്റെ ഗന്ധം അടിച്ചു കയറിയത്!
ഈശോയെ….! ഈ മണം!
ഈ മണം ഒരിടത്ത് നിന്ന് മാത്രമേ വരികയുള്ളൂ. ഒരാളുടെ ദേഹത്ത് നിന്നേ വരികയുള്ളൂ!
മറ്റെവിടെയും താൻ ഈ മണം അറിഞ്ഞിട്ടില്ല.
ആ സുഗന്ധത്തിന്റെ വരവിൽ അവൾ പിമ്പിൽ നിന്ന് തന്റെ ദേഹത്തേക്ക് തുളച്ചു കയറാൻ ശ്രമിക്കുന്നയാളെ മറന്നു പോയി.
പെട്ടെന്ന് ജെന്നിഫർ മറ്റൊന്ന് കൂടിയറിഞ്ഞു.
തന്റെ പിമ്പിൽ നിന്ന് തന്റെ ദേഹത്തിന്റെ സൗന്ദര്യം നുകരാൻ ശ്രമിക്കുന്നയാളിൽ നിന്നാണ് ആ സുഗന്ധം!
അതെങ്ങനെ ശരിയാകും?
പക്ഷെ വാസ്തവമാണ്!
അതിനിടയിൽ അയാളുടെ കൈത്തലം അവളുടെ തടിച്ചുരുണ്ട ചന്തികളിൽ അമർന്നിരുന്നു.
അടിയിൽ ഇട്ടിരുന്ന പാന്റീസ് കൂട്ടി അയാൾ അവളുടെ ചന്തികളെ ഒന്ന് ഞെക്കി ഞെരിച്ച് വിട്ടു.
അവൾ കുതറാൻ ശ്രമിച്ചു.
പക്ഷെ അയാളുടെ വികൃതി അതുകൊണ്ടൊന്നും ശാന്തമായില്ല.
ഇത്തവണ അൽപ്പം കൂടി ശക്തിയിൽ പിടിച്ച് ഞെരിച്ച് പാന്റീസിനുള്ളിലേക്ക് വിരൽ കടത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നത് പോലെ ഞെക്കി വിട്ടു.
അപ്പോൾ പാരിജാതത്തിന്റെ സുഗന്ധം ഒന്നുകൂടി ശക്തമായി.
ദേഷ്യത്തിനിടയിലും അവൾ മൂക്ക് വിടർത്തി മണത്തു.
അതേ സുഗന്ധം!
അടുത്ത നിമിഷം കൂർത്ത് മൂർത്ത കുണ്ണമുന സാരിയ്ക്ക് മുകളിലൂടെ ചന്തിവിടവിലേക്ക് ഇരച്ചു കയറി. അത് താളത്തിൽ അകന്നും അടുത്തും ആഞ്ഞു കുത്തുകയാണ്!
പെട്ടെന്നാണ് സൈഡിലൂടെ ബ്ലൗസിന്റെ വിളുമ്പിൽ വിരൽസ്പർശമറിഞ്ഞത്‌.
അവളുടെ ദേഹം ഭയത്തിലും അപമാനത്തിലും വീണ്ടും കുതിർന്നു.
കൈ അൽപ്പമുയർത്തി ആ വിരൽത്തുമ്പുകളെ തട്ടിയകറ്റാൻ അവ ശ്രമിച്ചു.
അപ്പോൾ ഇടത് മുലയിൽ അയാളുടെ പിടുത്തം വീണിരുന്നു.
ശരിക്കും അമർത്തി ഒരു കശക്ക്.
ബസ്സ് ഉലയുമ്പോഴും മുൻപോട്ടും പിമ്പോട്ടും ആയുമ്പോഴാണ് അവന്റെ കൈ ബ്ളൗസിനു മേലെ കൂടി മുലകളെ തൊടുന്നത്.
കൈകൊണ്ട് തട്ടിമാറ്റാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴേക്കും കൈ അകന്ന് മാറിയിരിക്കും.
ഇത്തവണ സൈഡിലൂടെ മുല ശരിക്കും കശക്കി ഞെരിച്ചു വിട്ടു.
അപ്പോൾ പാരിജാതത്തിന്റെ സുഗന്ധവും തീവ്രമായി.
സുഗന്ധം ചുറ്റും നിറഞ്ഞപ്പോൾ അവളതെല്ലാം മറന്ന് മൂക്ക് വിടർത്തി അതിനെ ഉള്ളിലേക്കെടുക്കാൻ തുടങ്ങി.
അപ്പോൾ പിമ്പിൽ നിന്ന് കൈ വീണ്ടുമെത്തി മുലകളെ വീണ്ടും മർദ്ധിച്ചുടച്ചു. ഇത്തവണ വിരലുകൾ മുലക്കണ്ണുകളെ തൊടുകയും ചെയ്തു.
വർദ്ധിച്ച ദേഷ്യത്തോടെ ജെന്നിഫർ തലതിരിച്ച് പിമ്പിൽ നിന്നിരുന്നയാളുടെ നേരെ ഒന്ന് നോക്കി.
എന്റെ ഈശോയെ!
തീരെ ചെറിയ ഒരു കുട്ടി!
നല്ല ഉയരവും അതിനൊത്ത തടിയുമുണ്ടെങ്കിലും അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ പതിനെട്ടിന് മേൽ പ്രായം കാണില്ല എന്ന് അവളുറപ്പിച്ചു.
അവളുടെ നോട്ടത്തിന്റെ തീക്ഷ്ണതയുടെ മുമ്പിൽ അവൻ കൈ പിന് വലിച്ചു. എന്തായാലും പിന്നെ അനക്കമുണ്ടായില്ല.
ഹോ! ഒരു നോട്ടം മതിയായിരുന്നോ ഇതുപോലെയുള്ള കേസുകൾ പരിഹരിക്കാൻ!
ജെന്നിഫർ പുഞ്ചിരിയോടെ സ്വയം ചോദിച്ചു.
എന്നാലും ഇത്ര തിരക്കിൽ ആ കുട്ടിയ്ക്ക് എങ്ങനെ മനസ്സ് വന്നു നിസ്സഹായയായ ഒരു സ്ത്രീയെ ഇതുപോലെ ഉപദ്രവിക്കാൻ?
എങ്ങനെ തോന്നാതിരിക്കും?
മൊബൈൽ തുറന്നാൽ കുട്ടികൾ കാണുന്നത് എന്തൊക്കെയാണ്?
ഇന്ത്യയിൽ പോൺ സൈറ്റുകൾ നിരോധിച്ചു എന്ന് ജോസഫ് പറഞ്ഞത് അവൾ ഓർത്തു.
എന്നാലും ഏതെങ്കിലുമൊക്കെ മാർഗ്ഗത്തിലൂടെ കുട്ടികൾ ഇതൊക്കെ കാണുന്നുണ്ടാവും.
അതാണ് പിമ്പിൽ നിൽക്കുന്ന കുട്ടിയെപ്പോലെയുള്ളവരെ വഴിതെറ്റിക്കുന്നത്.
സ്‌കൂളിന്റെ മുമ്പിലെ സ്റ്റോപ്പിലെത്തുവോളവും പിന്നെ അനക്കമൊന്നും ഉണ്ടായില്ല.
അവൾ ആശ്വാസത്തോടെ ബസ്സിറങ്ങി.
മൊബൈൽ നോക്കിയപ്പോൾ മൂന്ന് മിസ്സ്ഡ് കോളുകൾ.
അച്ചായനാണ്.
അവൾ തിരിച്ച് ഡയൽ ചെയ്തു.
“ങ്ഹാ..ഇപ്പം ജസ്റ്റ് ഇറങ്ങീതെ ഉള്ളൂ…ഇല്ല ..പ്രോബ്ളമോ..ഹഹ…”
അവൾ ചിരിച്ചു.
“അതിപ്പം പറയില്ല…രാത്രീൽ പറയാം…”
പറഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞ് അവൾ ചുറ്റും നോക്കി.
ഭാഗ്യം അടുത്തൊന്നും ആരുമില്ല.
ഗേറ്റിനുള്ളിൽ കുട്ടികൾ ഒഴുകി നടക്കുന്നുണ്ട്.
ജെന്നിഫറിന് ക്യാമ്പസ് ഇഷ്ടമായി.
പഴയസ്‌കൂളിലേത് പോലെയല്ല.
വിശാലമായ രണ്ടുമൂന്ന് മൈതാനങ്ങൾ ഉണ്ട്.
ഭംഗിയുള്ള മരങ്ങളുണ്ട് അതിരുകളിൽ.
സ്‌കൂൾ കെട്ടിടത്തിനപ്പുറം മേഘങ്ങൾ ചൂടിയ ആകാശവും മലനിരകളും.
തണുപ്പിക്കുന്ന കാറ്റ്.
അവൾ പ്രിൻസിപ്പാളിന്റെ ഓഫീസിന് മുമ്പിലെത്തി.
അകത്ത് കയറി.
സുഭഗനായ ഒരു മദ്ധ്യവയസ്‌ക്കൻ.
അയാൾ പുഞ്ചിരിയോടെ അവളെ നോക്കി.
“ആരാ?’
നല്ല മുഴക്കമുള്ള, ആകർഷകമായ ശബ്ദം.
“ഞാൻ ജെന്നിഫർ ജോസഫ്..ഇവിടെ..ഇന്ന്…”
“ഓ! മനസ്സിലായി മനസ്സിലായി…”
അവളെ തുടരാൻ അനുവദിക്കാതെ അയാൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഇരിക്കൂ.
“താങ്ക്യൂ സാർ,”
അവൾ അയാൾക്കെതിരെ ഇരുന്നു.
പിന്നെ ബാഗ് തുറന്ന് സ്ഥലം മാറ്റ ഉത്തരവ് എടുത്ത് അയാൾക്ക് കൊടുത്തു.
അയാൾ അതിലൂടെ കണ്ണോടിച്ചു.
പിമ്പിലെ ഷെൽഫിൽ നിന്ന് ഒരു ഫയലെടുത്ത് അത് തുറന്ന് ഉത്തരവ് അതിൽ വെച്ച് ജെന്നിഫർ നോക്കി.
“ഫാമിലി?”
അയാൾ ചോദിച്ചു.
“ഭർത്താവ് ഗവണ്മെന്റ് സർവീസിലാണ്…ഒരു മോൻ ഉണ്ട്. മണിപ്പാൽ മെഡിക്കൽ കോളേജിൽ ഫസ്റ്റ് സെമസ്റ്റർ…”
“റിയലി?”
അയാൾ വിശ്വാസം വരാതെ അവളെ നോക്കി. അതിന്റെ അർഥം അവൾക്കറിയാം. അതറിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾക്ക് അനിഷ്ടം മുഖത്തേക്ക് കൊണ്ടുവരാതിരിക്കാൻ പരമാവധി ശ്രമിച്ചു.
തന്റെ പ്രായം അറിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതിന് ശേഷമുള്ള ചിലരുടെ പ്രതികരണം അവളിൽ അലോസരം സൃഷ്ടിക്കാറുണ്ട്
“അയ്യോ, ഇത്രേം പ്രായം ഒണ്ടാരുന്നോ? പറയുവേല കേട്ടോ?”
“ഏഹ്? മെഡിക്കൽ സ്റ്റുഡന്റ് ആണോ മോൻ? അപ്പം എന്താ പ്രായം?”
ഇതൊക്കെയാണ് പലരുടെയും പ്രതികരണം. പല തവണ ഇങ്ങനെയൊക്കെ കേട്ടിട്ടുള്ളതിനാൽ ജെന്നിഫറിന് ഇപ്പോഴത് ഏറ്റവും അരോചകമായാണ് തോന്നാറ്. പ്രിൻസിപ്പാൾ മണിയടിച്ച് പ്യൂണിനെ വിളിപ്പിച്ചു.
“സുകുമാരൻ മാഷിനെ വിളിക്ക്,”
ഓടിവന്ന പ്യൂണിനോട് പ്രിൻസിപ്പാൾ പറഞ്ഞു. പ്യൂൺ പുറത്തേക്ക് പോയി സുകുമാരൻ മാഷിനെകൂട്ടിക്കൊണ്ട് വന്നു.
റിട്ടയർ ചെയ്യാൻ പ്രായമായി എന്ന് തോന്നിച്ച ദീർഘകായനായ അദ്ധ്യാപകൻ സുകുമാരൻ ജെന്നിഫറെ നോക്കി മന്ദഹസിച്ചു.
“ഇത് പുതിയ മാഡം …ജെന്നിഫർ ജോസഫ്ഇഗ്ലീഷ് ഡിപ്പാർട്ട്മെൻറ്റിൽ…മാഡം ഇത് സുകുമാരൻ നായർ..സ്റ്റാഫ് സെക്രട്ടറി…”
പ്രിൻസിപ്പാൾ പരിചപ്പെപ്പടുത്തി. .
“മാഷ് മാഡത്തിന് ടൈം ടേബിൾ കൊടുക്ക്,”
പിന്നീട് പ്രിൻസിപ്പാൾ നേരിട്ട് വന്ന് അവളെ ക്ലാസ്സിന് പരിചയപ്പെടുത്തി. ട്വൽത്ത് എയുടെ ക്ലാസ്സ് ടീച്ചർ.
പരിചയപ്പെടലുകൾക്ക് ശേഷം ജെന്നിഫർ ക്ലാസ്സ് തുടങ്ങി. “ദ റീഫണ്ട്” എന്ന പേരുള്ള ഒരു ജർമ്മൻ നാടകത്തിന്റെ ഇംഗ്ലീഷ് പരിഭാഷയായിരുന്നു പാഠം. പാഠത്തിന്റെ പേര് ബോഡിൽ എഴുതിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ വാതിൽക്കൽ നിന്ന് ഒരു ശബ്ദം കേട്ടു.
“മേ ഐ കമിൻ മാം?”
തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നതിന് മുമ്പ് പാരിജാതത്തിന്റെ സുഗന്ധം അവളെ തേടിയെത്തി.
ഈശോയെ!
ആരാണ് വാതിൽക്കൽ നിന്ന് “മേ ഐ കമിൻ?” എന്ന് പറയുന്നത്.
അവൾ നേരിയ ഭയത്തോടെ വാതിൽക്കലേക്ക് മുഖം തിരിച്ചു.
ജെന്നിഫർ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.
വാതിക്കൽ നിൽക്കുന്ന സുഭഗനായ ചെറുപ്പക്കാരനെ കണ്ട് ഒരു നിമിഷം അവൾ സ്തബ്ധയായി.
അവളെക്കാൾ അമ്പരപ്പോടെ, ഭയത്തോടെ ജാള്യതയോടെ അവൻ ജെന്നിഫർ നോക്കി.
ബസ്സിൽ വെച്ച് തന്നെ കയറിപ്പിടിച്ച പയ്യൻ!
ഓടിവെട്ടേറ്റതു പോലെ അവനിപ്പോൾ തന്നെ നോക്കുകയാണ്.
ഭയവും പരിഭ്രാന്തിയും ലജ്ജയും ഒരുപോലെ അവന്റെ സുന്ദരമായ മുഖത്ത് കടന്നുവന്നു.
നിൽക്കണോ പിന്തിരിയാണോ എന്ന് ചിന്തിക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി അവൻ.
“യെസ് കമിൻ!”
ജെന്നിഫർ ഗൗരവത്തിൽ പറഞ്ഞു.
തലകുനിച്ച് ചുറ്റും നോക്കാതെ പിമ്പിലെ ബെഞ്ചിൽ തലകുനിച്ച് അവൻ ഇരുന്നു. ക്‌ളാസ് കഴിയുവോളവും അവൻ തലയുയർത്തിയില്ല എന്ന് ജെന്നിഫർ ശ്രദ്ധിച്ചു.
അടുത്ത പീരിയഡ് ലിഷർ ആയിരുന്നു ജെന്നിഫറിന്. അവളെ കൂടാതെ രണ്ടധ്യാപകർക്കും ആ പീരിയഡ് ലിഷർ ആയിരുന്നു.
“എങ്ങനെയുണ്ടായിരുന്നു ക്ലാസ്സ്?”
സംസാരത്തിനിടയിൽ മഹേഷ്ചന്ദ്രൻ എന്ന് പേരുള്ള അദ്ധ്യാപകൻ ചോദിച്ചു.
“നല്ല കുട്ടികൾ…സംശയങ്ങൾ ഒക്കെ ചോദിച്ചു….ചോദ്യങ്ങൾക്കൊക്കെ കുട്ടികൾ ഉത്തരം പറഞ്ഞു…”
അവൾ പറഞ്ഞു.
അപ്പോൾ ബസ്സിൽ വെച്ച് തന്നെ പിടിച്ച ചെറുപ്പക്കാരൻ പ്രിൻസിപ്പാളിന്റെ കൂടെ വരാന്തയിലൂടെ പോകുന്നത് ജെന്നിഫർ കണ്ടു.
“ആ കുട്ടി?”
തന്റെ സമീപമിരുന്ന നളിനി ടീച്ചറോട് ജെന്നിഫർ ചോദിച്ചു.
“അതല്ലേ നമ്മുടെ സ്‌കൂളിന്റെ മോസ്റ്റ് റെപ്യൂട്ടഡ് സ്റ്റുഡന്റ്…”
നളിനി പറഞ്ഞു.
” ശരത്ത് ….. ശരത്ത് സുധാകരൻ…ടീച്ചറിന്റെ ക്ലാസ്സിലെയാ..ഇന്നാ കുട്ടി ഫസ്റ്റ് പീരിയഡ് ക്ലാസ്സിൽ വന്നില്ലേ?”
മോസ്റ്റ് റെപ്യൂട്ടഡ് സ്റ്റുഡന്റ്!
ജെന്നിഫർ മനസ്സിൽ കലിപ്പോടെ പറഞ്ഞു. ഏത് കാര്യത്തിലാ റെപ്യൂട്ടേഷൻ? പെണ്ണുങ്ങളെ കയറിപ്പിടിക്കുന്ന കാര്യത്തിലോ? അതോ സ്വന്തം അദ്ധ്യാപികമാരെ ബലാത്സംഗം ചെയ്യുന്ന കാര്യത്തിലോ?
“വന്നു ..ലേറ്റായാ വന്നേ. അതുകൊണ്ടാ ചോദിച്ചേ,”
അവൾ നളിനി ടീച്ചറോട് പറഞ്ഞു. “ആ കുട്ടിയ്ക്ക് കരാട്ടെ പ്രാക്ടീസ് ഒക്കെയുണ്ട് ..കൂട്ടത്തിൽ മ്യൂസിക് ക്ലാസ്സും…അതുകൊണ്ടാവും താമസിച്ചേ,”
നളിനി പറഞ്ഞു.
ഓഹോ, അപ്പോൾ ആള് സകലകലാവല്ലഭനാണ്! വെറുതെയല്ല! കലാകാരന്മാർ പെൺവിഷയത്തിൽ ബലഹീനരാണ് എന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. എന്നാലും ഇത്ര ചെറുപ്പത്തിലേ! മാത്രമല്ല സ്വന്തം അധ്യാപികയെ!
പക്ഷെ അവൻ തന്നെ തൊട്ടത് അധ്യാപികയാണ് എന്ന് അറിഞ്ഞുകൊണ്ടല്ലല്ലോ.
അറിഞ്ഞുകൊണ്ടായാലും അല്ലെങ്കിലും ബസ്സിൽ വെച്ച്, ഏറ്റവും നിസ്സഹായമായ ഒരു ചുറ്റുപാടിൽ, അതിന്റെ സമ്മർദ്ദവുമൊക്കെ മുതലെടുത്ത് ഒരു സ്ത്രീയെ അപമാനിക്കാൻ ശ്രമിക്കണമെങ്കിൽ എന്ത് നീച സ്വഭാവമുള്ള മനുഷ്യനാവണം അവൻ! “കാര്യം കരാട്ടെ അഭ്യാസിയൊക്കെയാണെങ്കിലും പാട്ടുകാരനും ഡാൻസറും ഒക്കെയാണെങ്കിലും ആളൊരു വലിയ നാണം കുണുങ്ങിയാ..ഒറ്റപ്പെമ്പിള്ളേരുടെ മുഖത്ത് നോക്കില്ല…”
നളിനി തുടർന്ന് പറഞ്ഞു. ജെന്നിഫർ പ്രത്യേകിച്ച് ഭാവപ്രകടനമൊന്നും നടത്തിയില്ല.
മുഖത്ത് നോക്കില്ല പോലും! അവൾ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു. മുഖത്ത് നോക്കാൻ എവിടെയാ സമയം. മൊലേന്നും കുണ്ടിയെന്നും നോട്ടം മാറ്റിയിട്ട് വേണ്ടേ മുഖത്ത് നോക്കാൻ!
“കൊറേ ഗേൾസ് പിന്നാലെയുണ്ട് ശരത്തിന്റെ..പക്ഷെ ആ കുട്ടി ആരുടേം പ്രൊപ്പോസൽ ആക്സെപ്റ്റ് ചെയ്തിട്ടില്ല…”
നളിനി പറഞ്ഞു. ജെന്നിഫറിന് ഇത്തവണ ശരിക്കും ദേഷ്യം വന്നു. അത് പുറത്ത് കാണിക്കാതിരിക്കാൻ അവൾ പരമാവധി ശ്രമിച്ചു. ആദ്യ ദിവസമാണ്. എല്ലാവരോടും സൗഹൃദത്തോടെയും സഹകരണത്തോടെയും മാത്രമേ പെരുമാറാവൂ. പക്ഷെ നളിനി എന്ന അധ്യാപിക എന്തിനാണ് നീച സ്വഭാവമുള്ള ഒരു വിദ്യാർത്ഥിയെക്കുറിച്ച് ഇത്ര പ്രശംസയോടെ സംസാരിക്കുന്നതെന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായില്ല. “ഇങ്ഹാ…അപ്പോഴേക്കും ആൾ ഇങ്ങോട്ട് വന്നോ?”
വാതിൽക്കലേക്ക് നോക്കി നളിനി പറഞ്ഞു.
ജെന്നിഫറും മുഖമുയർത്തി അങ്ങോട്ട് നോക്കി. അവൾ അദ്‌ഭുതപ്പെട്ടു.
വാതിൽക്കൽ തങ്ങളെ നോക്കി ശരത്ത്!
“എന്താ ശരത്ത്?”
മഹേഷ് ചന്ദ്രൻ ചോദിച്ചു.
“എനിക്ക്…”
ജീവനില്ലാത്ത സ്വരത്തിൽ ശരത്ത് പറഞ്ഞു.
“എനിക്ക് ജെന്നിഫർ മാഡത്തിനോട്…”
നളിനി പുഞ്ചിരിയോടെ ജെന്നിഫറെ നോക്കി.
“പേഴ്‌സണലായി സംസാരിക്കാനാണോ?”
നളിനി ശരത്തിനോട് ചോദിച്ചു.
അവൻ തലകുലുക്കി.
“ഇവിടെ വെച്ച് പറഞ്ഞോളൂ…”
ശബ്ദത്തിൽ ഒട്ടും സൗമ്യത വരുത്താതെ ജെന്നിഫർ അവനോട് പറഞ്ഞു.
“അത്…”
അവൻ നിസ്സഹായതയോടെ ജെന്നിഫറെ നോക്കി.
“ഒന്ന് ചെല്ല് മാഡം …ആ കുട്ടിക്ക് എല്ലാവരുടെയും പ്രസൻസിൽ പറയാനാവാത്തത് വല്ലതുമാണെങ്കിൽ…”
“അതിന് ഇതെന്റെ ഫസ്റ്റ് ഡേയലല്ലേ മാഡം?”
ജെന്നിഫർ നളിനിയെ നോക്കി.
ഇനി ഇവിടെ വെച്ച് പറയാനനുവദിച്ചാൽ എന്താവും ഇവന് പറയാനുണ്ടാവുക? നളിനി ടീച്ചറും മഹേഷ് സാറും ഒക്കെക്കേട്ടാൽ പ്രശ്നമായെങ്കിലോ..?
ജെന്നിഫർ എഴുന്നേറ്റു.
വാതിൽക്കലേക്ക്‌ചെന്നു.
“എന്താ?”
സ്വരം പരമാവധി പാരുഷ്യമാക്കി അവൾ ചോദിച്ചു.
“മാഡം..ഒന്നങ്ങോട്ട്…”
അവൻ ഒരു മൂലയിലേക്ക് നോക്കി.
അവൾ ഒന്ന് സംശയിച്ചു. പിന്നെ രഞ്ജിത്തിനെ നോക്കി.
“ഉം!…വാ!”
അവൾ അങ്ങോട്ട് നടന്നു.
അവർ കെമിസ്ട്രി ലാബും സ്പോട്ട്സ് സാധനങ്ങളും വെച്ചിരിക്കുന്ന സ്റ്റോറിന്റെ ഭാഗത്തുമെത്തി. ചുറ്റുവട്ടത്തൊന്നും ആരുമില്ല. ക്ലാസ്സ് മുറികളുള്ള ഭാഗമല്ല അത്.
അവിടെയെത്തിയതും ശരത്ത് നിലത്തേക്ക് വീണ് രണ്ടുകൈകളും അവളുടെ പാദത്തിൽ അമർത്തിപിടിച്ചു.
അപ്രതീക്ഷിതമായ ആ നീക്കത്തിൽ ജെന്നിഫർ ആദ്യമൊന്ന് പകച്ചു. പിന്നെ ചുറ്റും നോക്കി. അവൾക്ക് എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് മനസ്സിലായില്ല. പെട്ടെന്നാണ് തന്റെ പാദങ്ങൾ രണ്ടും നനഞ്ഞുകുതിരുന്നത് അവൾ കാണുന്നത്.
“എഴുന്നേൽക്ക്…”
കടുത്ത സ്വരത്തിൽ അവൾ പറഞ്ഞു.
മറുപടിയായി ഉച്ചതിലുള്ള തേങ്ങലാണ് അവൾ കേട്ടത്.
തേങ്ങലിന്റെ ദൈന്യത അവളെ ഉലച്ചു.
“എഴുന്നേൽക്കൂ കുട്ടി.ആരെങ്കിലും ഇപ്പോൾ ഇങ്ങോട്ട് വരും…”
അവൾ ചുറ്റും നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ക്ഷമിക്ക് മാഡം ..ക്ഷമിക്ക്…”
കരച്ചിലിനിടയിൽ അവൻ പറഞ്ഞു.
ചൂടുള്ള കണ്ണുനീർക്കണങ്ങൾ പാദസരമണിഞ്ഞ അവളുടെ പാദത്തിൽ വീണ്ടും വീണ്ടും വീണു. “ആരോടും ഞാൻ ..അങ്ങനെ ഇതുവരെ..ക്ഷമിക്ക് മാഡം…”
അവൻ മുഖമുയർത്തി അവളെ നോക്കി.
അവന്റെ രൂപഭംഗിയുള്ള മുഖം മുഴുവൻ കണ്ണുനീർ നിറഞ്ഞിരുന്നു.
ജെന്നിഫറിന്റെ ഉള്ളുലഞ്ഞിരുന്നു.
“കുട്ടീ വേഗം എഴുന്നേൽക്ക് ആരെങ്കിലും ഇപ്പോൾ ഇങ്ങോട്ട് വരും…”
പരിസ്ഥിതിയുടെ ഗൗരവം അവനു മനസിലായി എന്ന് തോന്നുന്നു.
പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റു.
“കണ്ണും മുഖവും ഒക്കെ ശരിക്ക് തുടച്ചു കളയൂ..എന്നിട്ട് ക്‌ളാസിൽ പോകൂ…”
മുഖത്ത് സൗഹൃദം വരുത്തി അവൾ പറഞ്ഞു.
ശരത്ത് കൈകൂപ്പിക്കൊണ്ട് പിന്തിരിഞ്ഞു.
“എന്തായിരുന്നു മാഡം?”
സ്റ്റാഫ് റൂമിൽ തിരിച്ചെത്തിയപ്പോൾ നളിനി ചോദിച്ചു.
“അത് …”
ജെന്നിഫർ കാരണത്തിന് വേണ്ടി പരതി.
“ആ കുട്ടിയുടെ ഒരു റിലേറ്റിവ് ഞങ്ങടെ അടുത്തുണ്ട്…”
വാക്കുകൾ പെറുക്കിയെടുത്ത് ജെന്നിഫർ വിശദീകരിച്ചു.
“അവർ വിളിച്ചുപറഞ്ഞിരുന്നു..ഞാൻ ഇവിടെ ട്രാൻസ്ഫർ ആയി വരുന്ന കാര്യം..ഒന്ന് എന്നെ വന്ന് കാണാൻ പറഞ്ഞു….അതാണ്…”
“ഓഹോ..!”
നളിനി സൗഹൃദത്തോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു. അന്ന് പിന്നെ ജെന്നിഫർ അവനെ കണ്ടില്ല. ശരത്തിനെക്കുറിച്ച് അവൾ മറ്റുപലരിൽ നിന്നും കേട്ടു. ആരിൽ നിന്നും മോശമായ അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നും കേട്ടിട്ടില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല എല്ലാവർക്കും പറയാനുണ്ടായിരുന്നത് നല്ലത് മാത്രം. കലാകാരൻ. കായിക പ്രേമി. വിനയാന്വിതൻ. സദ്സ്വഭാവി.
പിന്നെ ബസ്സിൽ വെച്ച്?
ജെന്നിഫറിന് ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല.
തന്റെ രൂപവും ദേഹവുമൊക്കെ അവനെ പ്രലോഭിപ്പിച്ചോ? അവനെ മറ്റൊരാളാക്കിയോ?
അത് പുതിയ കാര്യമല്ല എന്ന് ജെന്നിഫറിനറിയാം.
തിരക്കുള്ള ചുറ്റുപാടിൽ പല തവണ തന്റെ ദേഹത്തിനു “മർദ്ദന” മേൽക്കേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്. ബന്ധുക്കളിൽ നിന്നും പോലും മോശം അനുഭവങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.
ഒന്ന് രണ്ടു തവണ പിച്ചിച്ചീന്തലിൽ നിന്ന് അദ്‌ഭുതകരമായി രക്ഷപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.
“അവരെ ഒന്നും കുറ്റം പറയാൻ ഞാനില്ല എന്റെ ജെന്നി…”
ഒരിക്കൽ കിടക്കയിൽ വെച്ച് ജോസഫ് പറഞ്ഞു.
“കല്ലും മരവും ഒക്കെ ജീവനില്ലാത്തതും പുരുഷന്മാരല്ലാത്തതും ആയത് നിന്റെ ഭാഗ്യം,”
തന്റെ നഗ്നതയിലൂടെ സുഖമുള്ള സ്പര്ശനങ്ങൾ നൽകി അച്ചായന്റെ കൈ വിരലുകൾ നീങ്ങവേ ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞു.
“അങ്ങിനെ ആയിരുന്നെങ്കിൽ നിനക്ക് ഓരോ മണിക്കൂറിലും ബലാത്സംഗത്തിന്റെ കഥകൾ പറയാൻ കാണുമായിരുന്നു,” പന്നിയങ്കര സ്‌കൂളിൽ ജോയിൻ ചെയ്ത അന്ന് രാത്രി നോട്ടുകൾ തയ്യാറാക്കികൊണ്ടിരിക്കെ ജോസഫ് അവളെ വിളിച്ചു.
“സമയം പത്തര ആയി കേട്ടോ,”
ബുക്കിൽ നിന്ന് ശ്രദ്ധ മാറ്റാതെ ജെന്നിഫർ പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ആണോ? അറിഞ്ഞില്ലല്ലോ,”
“ഇല്ലേ? എന്നാ നീയെവിടെ കുത്തിയിരുന്നോ. ഞാൻ കെടക്കാൻ പോകുവാ,”
“അയ്യോടാ!”
ബുക്ക് അടച്ചുകൊണ്ട് ജെന്നിഫർ എഴുന്നേറ്റു.
“എന്നും എന്നോട് പെർമിഷൻ മേടിച്ച് കഴിഞ്ഞ് മാത്രം ഉറങ്ങാൻ പോകുന്ന ഒരു കുഞ്ഞു വാവ!”
അവൾ കിടക്കയെ സമീപിച്ചു.
“കുഞ്ഞു വാവ! ഒന്നുപോ!”
അയാൾ അവളെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് വലിച്ച് ബലമായി കിടക്കയിലേക്കിട്ടു.
“ഓഹോ!”
തലമുടി വാരിക്കെട്ടിക്കൊണ്ട് ജെന്നിഫർ ചോദിച്ചു.
“അപ്പോ ഒറങ്ങുവാൻ പോകുവാന്ന് പറഞ്ഞിട്ട്?”
“ആണോ? ആര് പറഞ്ഞു? എപ്പ പറഞ്ഞു?”
അവളുടെ തടിച്ച ചുവന്ന അധരം അയാൾ കടിച്ചു ചുംബിച്ചു.
ജെന്നിഫറിന്റെ കൈകൾ അയാളുടെ പിൻകഴുത്തിലേക്ക് പോയി.
അവളുടെ ഉയർന്ന മാറിടം അയാളുടെ വിരിഞ്ഞ നെഞ്ചിൽ അമർന്നുലഞ്ഞു.
ആ നിലയിൽ അയാൾ അവളെ കിടക്കയിലേക്ക് മലർത്തി കിടത്തി.
“എങ്ങനെയുണ്ടാരുന്നു, പുതിയ സ്‌കൂൾ?”
അഭിമുഖം കിടന്നുകൊണ്ട് അയാൾ ചോദിച്ചു.
“സൂപ്പർബ്!”
അവൾ പറഞ്ഞു.
“നല്ല പിള്ളേരാ..കൊളീഗ്സും കുഴപ്പമില്ല…”
“ആമ്പിള്ളേരൊക്കെ പഞ്ചാരയടി ആരുന്നോ?”
“ഏയ് ..അതൊന്നും കണ്ടില്ല…ഭയങ്കര റെസ്‌പെക്റ്റ് ഒക്കെയായിരുന്നു നോട്ടത്തിൽ, വർത്തനത്തിൽ ഒക്കെ..പിന്നെ ഞാൻ ജാഡ വിട്ട് അധികം ഫ്രണ്ട്‌ലി ഒന്നും ആകാൻ പോയില്ലല്ലോ…”
ശരത്തിന്റെ കാര്യം പറയാനോ വേണ്ടയോ എന്നവൾ സംശയിച്ചു. ജീവിതത്തിൽ ഇന്ന് വരെ ഒരു കാര്യവും പരസ്പ്പരം ഒളിച്ചു വെച്ചിട്ടില്ല. ഒളിച്ചു വെക്കാൻ തോന്നിയില്ല. തുറന്നുപറയാൻ പറ്റുന്ന ഒരു കാര്യമാണോ ഇതെന്ന് ജെന്നിഫറിന് തീർച്ചയുണ്ടായില്ല.
“അച്ചായാ…”
ഗൗണിനുള്ളിലൂടെ കൈകടത്തി മുലകളിൽ പിടിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവൾ വിളിച്ചു.
“എന്നാടീ?”
“അത്…”
ജോസഫിനും അത് അദ്‌ഭുതമായിരുന്നു. കാര്യങ്ങൾ പറയുമ്പോൾ ജെന്നിഫറിന് ഒരിക്കലും സംഭ്രമം ഉണ്ടായിട്ടില്ല.
അവൾ അയാളെ നോക്കി.
“നിനക്കെന്നാ പറ്റി? പറ മോളെ?”
പെട്ടെന്നയാൾ എന്തോ ഓർത്തു.
“ബസ്സേൽ വെച്ച് എന്നേലും പ്രോബ്ലം ഉണ്ടായോ?”
“പറയാം..അച്ചായന് ടെമ്പറാകരുത്…”
“നീ കാര്യം പറ ജെന്നി…”
അവൾ ബസ്സിൽ വെച്ച് ഉണ്ടായ കാര്യവും പിന്നീട് സ്റ്റാഫ് റൂമിലിരിക്കുമ്പോൾ ശരത്ത് കാണാൻ വന്നതുമൊക്കെ സാവധാനം വിവരിച്ചു.
എല്ലാം പറഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞ് അവൾ അയാളെ നോക്കി.
“എന്നാ ഒന്നും മിണ്ടാത്തെ?”
അയാളെ ആലിംഗനം ചെയ്ത് കൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.
“എന്നായാലും അവൻ കാലുപിടിച്ച് കരഞ്ഞ് മാപ്പ് പറഞ്ഞില്ലേ..നീയതങ്ങു ക്ഷമിക്ക് പെണ്ണെ,”
“ഞാൻ എപ്പഴേ ക്ഷമിച്ചു…എനിക്ക് അച്ചായന്റെ കാര്യം ഓർത്താണ്…”
“കാര്യം ഞാൻ എടയ്ക്കൊക്കെ ഓരോ രസമൊക്കെ പറയുമെങ്കിലും നിന്റെ ബോഡീൽ ആരേലും കൈവെച്ചന്നറിഞ്ഞാ എനിക്ക് ഭയങ്കര ഏനക്കേടാ പെണ്ണേ …എന്നാലും നിന്റെ കാലുപിടിച്ച സ്ഥിതിക്ക് ഓക്കേ ഞാനതങ്ങ് വിട്ടു…”
അവൾ ആശ്വാസത്തോടെ അയാളെ വീണ്ടും വരിഞ്ഞു മുറുക്കി. “ഇന്നെന്നാ നീ ബ്രായിട്ടേ?”
ബ്രായുടെ മേൽ കൈ അമർത്തിക്കൊണ്ട് അയാൾ ചോദിച്ചു.
“എന്നും കെടക്കാൻനേരത്ത് ഊരിയിടുന്നതാരുന്നല്ലോ,”
“മറന്നു…”
അവൾ ചിരിച്ചു.
“അച്ചായൻ ഒന്നൂരിക്കെ..എനിക്കെന്നാ ഇഷ്ടവാന്നോ അച്ചായൻ എന്റെ ബ്രായും ഷഡ്‌ടീം ഒക്കെ ഊരുമ്പം!”
അരക്കെട്ട് അയാളിലേക്ക് അമർത്തിക്കൊണ്ട് ജെന്നിഫർ പറഞ്ഞു.
ജോസഫ് പിമ്പിലേക്ക് കൈ കൊണ്ടുപോയി ബ്രായുടെ ഹുക്കുകൾ വിടുവിച്ചു.
“ആഹാ…”
അയാൾഹുക്കുകൾ അഴിച്ചു കളഞ്ഞ് അവൾ പറഞ്ഞു.
“ഇന്നെന്ത്‌ പറ്റി? ഒറ്റപ്പിടുത്തത്തിന് അഴിഞ്ഞു കിട്ടിയല്ലോ,”
അയാൾ ചിരിച്ചു.
“എത്ര നേരവായി നോക്കിയിരിക്കുവാന്ന് അറിയാമോ നെനക്ക്? ഹുക്കിനത് മനസ്സിലായി..എന്റെ മനസ്സ് കണ്ടിട്ട് ഹുക്കുകൾ സ്വയം അങ്ങ് അഴിഞ്ഞ് തന്നു…”
അവളുടെ ഇരു മുലകളും ആവേശത്തോടെ തലോടിക്കൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു.
അയാളുടെ തലോടലിൽ കോരിത്തരിച്ച് അവൾ കുറുകി.
“ശരിക്ക് പിടിക്ക് അച്ചായാ…തൊട്ടതും കഴയ്ക്കാൻ തൊടങ്ങി…”
നൈറ്റിയുടെ കഴുത്ത് ഇരുവശത്തേക്കും മാറ്റി വെച്ച് മുലകൾ രണ്ടും അയാൾ പുറത്തേക്ക് വെച്ച് അവയുടെ കൊഴുത്ത സൗന്ദര്യത്തിലേക്ക് കണ്ണിമയ്ക്കാതെ നോക്കി.
“എന്നാ ഒരു നോട്ടവാ!”
അയാളുടെ മുഖം പിടിച്ച് മുലകളിലേക്ക് അമർത്തി അവൾ പറഞ്ഞു.
“ആദ്യം കാണുന്ന പോലെ… “
അയാളുടെ മുഖം പിടിച്ച് അവൾ ഇരുമുലകളിലും മാറിമാറി ഞെരിച്ച് അമർത്തി. ആവേശമടങ്ങാതെ സുഖലഹരിയിൽ അവൾ കൂർത്ത് മൂർത്ത കല്ലുകൾക്ക് മേലെ മുഖം കൂടുതൽ ശക്തിയായി ഞെരിച്ചു.
“അച്ചായാ എന്നെ..ആഹ് …ആഹ്…”
മുഖം പിടിച്ച് ഞെരിക്കുന്നതിനിടെ അവളുടെ ചൂടുള്ള മർമ്മരം അയാളുടെ തലമുടിയെ പൊള്ളിച്ചു.
കൂടെ അവൾ അരക്കെട്ട് അയാളുടെ അരക്കെട്ടിനോട് ചേർത്തമർത്തി.
ഒരു കൈ താഴേക്കിട്ട് അവൾ അയാളുടെ ചന്തിയിൽ പിടിച്ച് അരക്കെട്ടിനോട് ചേർത്ത് ഞെക്കി.
പിന്നെ സീൽക്കാരമിട്ട് അയാളുടെ മുഖം താഴേക്ക് അമർത്തിയിറക്കി. വയറിലൂടെ. പൊക്കിളിലൂടെ, അവസാനം പൂർത്തടത്തിൽ.
“നൈറ്റ് പൊക്കി അവിടം ന്യൂഡ് ആക്ക് അച്ചായാ…”
“എവിടം?”
അയാൾ ചോദിച്ചു.
“പിന്നെ! ഞാൻ പറയില്ല ..! എനിക്കിഷ്ടമല്ല…”
“ശ്യേ! എവിടെയെന്ന് അറിയാതെ ഞാൻ പിന്നെ ..ഏത് ഭാഗമാ ന്യൂഡ് ആക്കണ്ടേ?”
“അച്ചായാ കൊഞ്ചല്ലേ..എനിക്ക് ഭയങ്കരമായി തരിക്കുവാ ഒന്ന് വേം ന്യൂഡ് ആക്കി അവിടെ ഉമ്മവെക്ക് അച്ചായാ,”
“എനിക്കും പിന്നെ തരിക്കുവല്ലേ? പറയെടീ, എവിടാ ന്യൂഡ് ആക്കണ്ടേ?”
“ഈ ഇതിന്റെ കാര്യം! അവസരം ശരിക്കും മൊതലാക്കുവാ അല്ലെ? ശരി! എന്റെ ആവശ്യവല്ലേ! വേറെ രക്ഷയില്ലല്ലോ…പൂറിൽ ..എന്റെ പൂറില്ലേ ..അതെ അത് …നിന്റെ മൊഖം ചേർന്നിരിക്കുന്ന ആ ഭാഗം ..ആ അവിടെ പൂറ്റിൽ. അത് ന്യൂഡാക്ക് ..അതെ, നൈറ്റി പൊക്കി പൂറു ന്യൂഡാക്ക്… എന്നിട്ട് പൂറ്റിൽ ശരിക്ക് ഒന്ന് കടിച്ച് ഉമ്മ വെച്ചേ….”
“വൗ വൗ വൗ!!!”
ആവേശത്തോടെ ശബ്ദമുണ്ടാക്കി അയാൾ മുട്ടിന്മേൽ കയറിയിരുന്ന നൈറ്റി മേലേക്ക് പൊക്കി. അപ്പോൾ ജെന്നിഫർ കവകൾ അകത്തി വെച്ച് അയാളെ നോക്കി. തന്റെ അരക്കെട്ടിൽ മുഖമമർത്തി കിടക്കുകയായിരുന്ന ജോസഫും അവളെ നോക്കി. നൈറ്റി പൊക്കി നഗ്നമായ പൂർത്തടത്തിൻ മേൽ അയാൾ മുഖമുരസി. ചുണ്ടുകളമർത്തി. നാവിലെ ജലസ്പർശത്തിൽ കുതിർത്തു. [ചിത്രശലഭത്തിൽ നാവു കൊണ്ട് ചിത്രം വരച്ചു എന്ന് വർണ്ണിക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു… ]
“അകത്ത് ഉമ്മവെക്ക് .അച്ചായാ പ്ലീസ് അകത്ത്…ഞാൻ പൊളിച്ച് പിടിച്ചേക്കുവാ,”
“ഏതിന്റെ അകത്ത്?”
“പൂറിന്റെ അകത്ത്…”
ഇരുകൈകൾ കൊണ്ടും വിടർത്തി പൊളിച്ചിരുന്ന പൂറിൽ അയാളുടെ നാവിറങ്ങി. അപ്പോൾ അവളുടെ ചന്തികൾ മുകളിലേക്ക് പൊങ്ങി. ഉടൽ മുഴുവനും വിറച്ചു. വലിയ മുലകൾ അപ്പോൾ മുകളിലേക്ക് തുള്ളി തുളുമ്പി. അയാളുടെ ചുണ്ടുകളും നാവും നിയന്ത്രിക്കാനാവാത്ത വേഗത്തിൽ, ഇഷ്ട്ടത്തിൽ, അതിദ്രുതം ചലിച്ചു.
“ഇനി വയ്യ…”
താഴേക്ക് കൈയ്യിട്ട് അയാളുടെ മുണ്ടിനകത്ത് തിരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു. വിറയ്ക്കുന്ന കൈയ്യിൽ ചൂടുള്ള കുണ്ണയുടെ തലോടൽ അറിഞ്ഞു. അപ്പോൾ അയാളെ മുകളിലേക്ക് വലിച്ചു. അവളുടെ മുഖത്തിന് അഭിമുഖമായി അയാളുടെ മുഖമെത്തിയപ്പോൾ വിറയ്ക്കുന്ന കുണ്ണയുടെ ചൂട് അവൾ പൂറിലേക്ക് പിടിച്ചുവച്ചു. “അടിക്ക് അച്ചായാ …സ്പീഡിൽ അടിക്ക്…”
“എവിടെയാ?”
“പൂറ്റിൽ…”
അയാളുടെ ചന്തികൾ ആഞ്ഞുയർന്നു താഴ്ന്നു. അവളുടെ അരക്കെട്ടും ആഞ്ഞുപൊങ്ങി. മദജലത്തിന്റെ കൊഴുപ്പും പ്രീക്കമ്മിന്റെ കലർപ്പും വാദ്യസംഗീതം സൃഷ്ട്ടിച്ചു, നിലയ്ക്കാതെ.
ജെന്നിഫറിന്റെ കൈകൾ അയാളെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി. മുലകൾ നെഞ്ചോടുചേർത്ത് ഞെരിച്ച് പൊടിച്ചു. അവസാനം അവളിൽ അണമുറിയാത്ത സുഖപ്രവാഹത്തിൽ രസമുകുളങ്ങൾ ചൂടുറവ ചുരത്തി. അയാളുടെ ഞരമ്പിൽ പുകഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന തീയുണ്ടകൾ ഗർജ്ജിച്ചു. കിതപ്പിൽ തരിപ്പിൽ നെടുവീർപ്പിൽ പരസ്പ്പരം ഉഷ്മാവ് കൈമാറി പുണർന്നു. പ്രണയത്തോടെ നോക്കി. കൃതജ്ഞതയോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു….
പിറ്റേന്ന് ബസ്സിൽ തിരക്കുകളൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. എങ്കിലും ജെന്നിഫർ പിമ്പിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ ശരത്ത് പിന് സീറ്റിൽ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു. വിടർത്തിപ്പിടിച്ച പുസ്തകത്തിൽ ഗൗവരവത്തോടെ കണ്ണുകൾ നട്ട് വായനയിലാണ്.
ഓ! ബസ്സിലും വായനയോ? നേഴ്‌സറി കുട്ടികൾ മുതൽ നവമി ആഘോഷിക്കുന്ന വയസ്സന്മാർ വരെ മൊബൈലിന്റെ ലോകത്താണ്. അപ്പോഴാണ് ഒരുത്തൻ വായനയിൽ. ഷോ കാണിക്കാൻ. അല്ലെങ്കിൽ താൻ നോക്കും എന്നറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ഇമ്പ്രസ്സ് ചെയ്യിക്കാൻ…അവൾ ഓർത്തു.
എങ്കിലും ചുറ്റിലും നേർത്ത പാരിജാതപ്പൂക്കളുടെ സുഗന്ധം നിറഞ്ഞിരുന്നതിനാൽ അവൾ ആ സമയത്തെ സ്നേഹിച്ചു.
സ്‌കൂളിന്റെ മുമ്പിൽ ഇറങ്ങുമ്പോൾ നളിനിയുടെ സ്‌കൂട്ടി അടുത്തെത്തി. പന്നിയങ്കരയിൽ തന്നെയാണ് നളിനിയുടെ വീട്. സ്‌കൂളിൽ നിന്നും കഷ്ടിച്ച് അരക്കിലോമീറ്റർ ദൂരം കാണും.
“ഗുഡ് മോണിങ്,”
നളിനി ചിരിച്ചു.
“ഗുഡ് മോണിങ്,”
ജെന്നിഫറും തിരിച്ച് അഭിവാദ്യം ചെയ്തു.
“മാഡത്തിന് ഒരു സ്‌കൂട്ടർ വാങ്ങിക്കൂടെ?”
വേഗത കുറച്ച് ജെന്നിഫറിന്റെ വേഗത്തിന് സമമാക്കിക്കൊണ്ട് നളിനി ചോദിച്ചു.
“വാങ്ങിയത് കൊണ്ട് മാത്രം കാര്യമില്ല…”
ജെന്നിഫർ വീണ്ടും ചിരിച്ചു.
“അത് ഓടിക്കാൻ ഡ്രൈവറെ വെക്കേണ്ടിവരും,”
“എന്ന് വെച്ചാ?”
ഷെഡിൽ സ്‌കൂട്ടർ പാർക്ക് ചെയ്യവേ നളിനി ചോദിച്ചു.
“എന്റെ മാഡം, എനിക്ക് ഒരു സൈക്കിൾ ഓടിക്കാൻ പോലുമറിയില്ല…”
നളിനി ചിരിച്ചു.
“അത് സാരമില്ല..നമുക്ക് പടിക്കാന്നെ…” അവരിരുവരും ഓഫിസിലേക്ക് കയറി. രജിസ്റ്ററിൽ ഒപ്പിട്ട് കഴിഞ്ഞ് സ്റ്റാഫ് റൂമിലേക്ക് പോയി.
“ബസ്സേന്നെ മുള്ളാൻ മുട്ടി നിക്കുവാ…”
സ്റ്റാഫ് റൂമിലെത്തി കഴിഞ്ഞ് ജെന്നിഫർ പറഞ്ഞു.
“ഞാനൊന്ന് വാഷ് റൂമിൽ പോയേച്ചും വരാം,”
“കമ്പനി വേണോ?”
നളിനി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“മൂത്രകമ്പനി..?”
“ഹഹ..ഇപ്പോൾ വേണ്ട…”
ജെന്നിഫറും ചിരിച്ചു.
കതകിന് ഓടാമ്പലില്ല.
യൂറോപ്പ്യൻ സീറ്റൊക്കെയുണ്ട്. പക്ഷെ കതകിന് ആകെയുള്ളത് കൊളുത്താണ്. ഈയടുത്തയിടെയാണ് പണി കഴിഞ്ഞത്. ഓടാമ്പലൊക്കെ അടുത്തുതന്നെ ഫിറ്റ് ചെയ്യുമെന്ന് നളിനി പറഞ്ഞിരുന്നു.
ടോയിലറ്റിൽ കയറി സീറ്റിലിരുന്നപ്പോൾ കാൽമുട്ടിന് അൽപ്പം വേദന തോന്നി. ഇന്നലത്തെ പ്രകടനത്തിന്റെ അടയാളം. അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു. ഇപ്പോൾ ബന്ധപ്പെട്ടുകഴിയുമ്പോൾ അത് തുടരെ ഉണ്ടാവുന്നു. എങ്ങനെ ഉണ്ടാകാതിരിക്കും? വയസ്സ് നാൽപ്പത് കഴിഞ്ഞില്ലേ? ഇപ്പോഴും ചെറുപ്പക്കാരെപ്പോലെ കിടപ്പറയിൽ പെരുമാറണമെന്നാഗ്രഹിച്ചാൽ ഇതിലപ്പുറം വരില്ലേ?
പക്ഷെ അച്ചായൻ വിളിക്കുമ്പോൾ തനിക്ക് നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയില്ല. ആ തലോടലും ചുംബനവുമൊക്കെ ഏറ്റുകഴിഞ്ഞാൽ പരമാവധി സുഖം നൽകാനാണ് താൻ എപ്പോഴുമാഗ്രഹിക്കാറ്.
ടോയിലറ്റ് സീറ്റിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് കഴുകി പാന്റി വലിച്ചുകയറ്റി മുമ്പോട്ട് നോക്കുമ്പോൾ പിശാചിനെ കണ്ടതുപോലെ ജെന്നിഫർ അലറി വിളിച്ചു.
ഫണം വിടർത്തി ഉഗ്രരൂപിയായ ഒരു മൂർക്കൻ!
ജെന്നിഫർ അലമുറയിട്ടു കരഞ്ഞു. ഒരു പഴുതാരയെ കണ്ടാൽപ്പോലും ദേഹം വിറയ്ക്കുന്ന പ്രകൃതമാണ്. പാറ്റയേയോ പല്ലിയെയോ കണ്ടാൽപ്പോലും നിലവിളിക്കുന്ന പ്രകൃതം.
അപ്പോഴാണ് മുമ്പിൽ മൂർക്കൻ നിൽക്കുന്നത്!
ഏത് നിമിഷവും അവൻ തന്റെ നേരെ ചീറിയടുക്കും.
തന്റെ കാലിൽ കൊത്തും.
ആരുമറിയില്ല.
ബാത്ത്റൂമിന്റെ പരിസരത്ത് ആരെങ്കിലും വന്നാൽ തന്നെ കൊളുത്തിട്ടത് കൊണ്ട് അകത്ത് കയറാൻ പറ്റില്ല. തന്റെ ദേഹം കുഴയുന്നത് പോലെയും താൻ തളർന്നു വീഴാൻ പോകുന്നത് പോലെയും അവൾക്ക് തോന്നി. ശബ്ദിക്കാനുള്ള ശക്തി നഷ്ടപ്പെടുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു. എങ്കിലും സർവശക്തിയുമെടുത്ത് അവൾ ഒന്നുകൂടി അലറി നിലവിളിച്ചു. കണ്ണുകൾ അടയുന്നത് പോലെയും ബോധം മറയുന്നത് പോലെയും ജെന്നിഫറിന് തോന്നി. കാലം പുറകിലേക്ക് ഒരു റോളർ കോസ്റ്റർ റൈഡ് നടത്തുന്നു. ബാത്റൂമിന്റെ ഇളം പിങ്ക് നിറം അപ്രതക്ഷ്യമാകുന്നു. പകരം ഒരാൽമരം കടന്നുവരുന്നു. ചുറ്റും നിലവും. അവിടെ ഫണം വിടർത്തി നിൽക്കുന്ന രാജവെമ്പാല!
അടുത്ത നിമിഷം പുറത്ത് ശക്തിയായ ഒരു ശബ്ദവും അതിനെ തുടർന്ന് കതകിന്റെ കൊളുത്ത് പറിഞ്ഞു താഴെ വീഴത്തക്ക വിധത്തിൽ കതക് തകർന്ന് തുറക്കപ്പെടുന്നതിന്റെ ശബ്ദവും കേട്ടു.
മുമ്പിൽ ശരത്ത് നിൽക്കുന്നു!
“എന്താ മാഡം?”
ഭയം നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അവൻ ചോദിച്ചു.
അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ മുമ്പിലേക്ക് നോക്കി. അതിന് മുമ്പേ തന്നെ ശരത്ത് പാമ്പിനെ കണ്ടിരുന്നു. ആ നിമിഷം അവനെയും ഭയം പിടികൂടി. ഒരുവേള ഭയപ്പെട്ടോടണമെന്നു അവൻ ചിന്തിക്കുന്നത് പോലെയും തോന്നി.
“എന്റെ ഭഗവതീ!”
അവൻ വിറച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
പക്ഷെ അടുത്ത നിമിഷം തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചത് പോലെ കുനിഞ്ഞ്, നിലത്തിരുന്ന പ്ലാസ്റ്റിക് ബക്കറ്റെടുത്ത് കണ്ണുംപൂട്ടി നാഗത്തിന്റെ ഫണം നോക്കി അവൻ ആഞ്ഞടിച്ചു.
തരംഗചലങ്ങളോടെ കുറെ സമയം വിറപൂണ്ടെങ്കിലും അവസാനം അതിന്റെ ദേഹം നിശ്ചലമായി.
“മാം..വേഗം വേഗം പുറത്തിറങ്ങ്…”
അവൻ പറഞ്ഞു.
പക്ഷെ അപ്പോഴും ചലിക്കാനാവാതെ ഭയന്ന് തരിച്ച് നിൽക്കുകയായിരുന്നു ജെന്നിഫർ.
അവളുടെ അവസ്ഥ മനസ്സിലാക്കി അവൻ അവളെ കൈക്കുപിടിച്ച് പെട്ടെന്ന് പുറത്തെത്തിച്ചു.
അപ്പോഴേക്കും ചില കുട്ടികളും അധ്യാപകരും അങ്ങോട്ടോടി വന്നു.
“എന്താ എന്താ ശരത്തേ? എന്താ ടീച്ചറെ?”
ചിലർ തിരക്കി.
“ഒന്നുമില്ല…”
ശരത്ത് വിശദീകരിച്ചു.
“മാഡം വാഷ്റൂമിലെത്തി…കയറുന്നതിന് മുമ്പ് വാഷ്റൂമിന്റെ മുമ്പിൽ പാമ്പിനെക്കണ്ടു…ഞാൻ സ്പോട്ട്സ് സ്റ്റോറിലേക്ക് വരുവാരുന്നു…അടിച്ചുകൊന്നു…”
“എന്നിട്ട് പാമ്പ് അകത്താണല്ലോ ശരത്തേ,”
പ്യൂൺ മുകുന്ദൻ ചോദിച്ചു.
“അടികൊണ്ട പുളഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് പാഞ്ഞു കയറിയതാ…”
അതിനിടയിൽ നളിനി വന്ന് ജെന്നിഫറി കൂട്ടിപ്പിടിച്ച് സ്റ്റാഫ് റൂമിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.
“മാഡത്തിനെ ഇപ്പഴും വിറയ്ക്കുവാണല്ലോ…അതിനെ കൊന്നില്ലേ? പിന്നെന്താ?”
ആരോ പറഞ്ഞു.
ജെന്നിഫർ ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
“എനിക്ക്..എനിക്ക് പാമ്പിനെ ഒക്കെ ഭയങ്കര പേടിയാ…അതാ…”
അവൾ പറഞ്ഞു.
“പാമ്പിനെ ആർക്കാ പേടിയില്ലാത്തെ?”
ഒരാൾ ചിരിച്ചു.
“നമ്മളാരും പരമശിവനെപ്പോലെ പാമ്പിനെ കഴുത്തിലിട്ടുകൊണ്ട് നടക്കുവോന്നും അല്ലല്ലോ. അതിനെ അതിന്റെ പാട്ടിന് വിട്. പേടിക്കേണ്ട ആവശ്യമൊന്നുമില്ല. അല്ല പിന്നെ!” അവർക്കാർക്കും അറിയില്ല പാമ്പിനോടുള്ള തന്റെ പേടിയുടെ രഹസ്യം. അതൊന്നും ഒരിക്കലും ഓർക്കാൻ താനിഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം ആ ഓർമ്മയുടെ അങ്ങേയറ്റത്ത് ബെന്നിയുണ്ട്. ഓർമ്മവെച്ച നാൾമുതൽ തന്റെ ഉറ്റകൂട്ടുകാരനായിരുന്നവൻ. നിഴലും വെളിച്ചവും ഇടകലർന്ന ബാല്യത്തിന്റെ തൊടിയിലൂടെ, തോട്ടങ്ങളിലൂടെ പച്ചപ്പടർപ്പുകളിലൂടെ പുഴയോരത്തുകൂടെ, ദേവാലയസങ്കീർത്തനങ്ങളിലൂടെ അവൻ ആദ്യം വന്നു. പിന്നെ പൂക്കളുടെ നിറങ്ങളിലെ രഹസ്യവും കുയിലിന്റെ പാട്ടിലെ ഉന്മത്തതയും തിരിച്ചറിഞ്ഞ നാളുകളിൽ അവൻ തന്റെ ഏറ്റവും വിലപിടിച്ച സ്വപ്നങ്ങളിലെ കൗമാരക്കാരനായി. അൽപ്പം കൂടി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സ്വപ്നങ്ങളിൽ സ്വർണ്ണം കെട്ടിയ നാഗങ്ങൾ തന്റെ ഉടലിലൂടെ അരിച്ചെത്തുന്ന കാലത്ത് ഉറക്കമുണർന്നിരിക്കുമ്പോൾ അവൻ തന്റെയൊപ്പം ദേഹത്ത് ചൂടായി പടർന്നു.
ബെന്നി…
ഞാൻ പ്രാണൻ പകുത്തു നൽകാൻ കൊതിച്ചവൻ.
എനിക്ക് ജീവനും പ്രണയവും സ്വപ്നവും തന്നവൻ…
പക്ഷെ…
നനവുള്ള ഒരു രാത്രിയിൽ, നിലാവ് മാറിനിന്ന ഒരു യാമം അവൻ തന്നെ വിട്ടുപോയി.
രാത്രിയിൽ തന്നെ പ്രതീക്ഷിച്ച്, ആലിന്റെ ചുവട്ടിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ പരീക്ഷിത്ത് രാജാവിന്റെ ജീവനെടുത്ത ശേഷം തപസ്സിലായിരുന്ന തക്ഷകൻ അവന്റെ സമീപമെത്തി.
പ്രണയിനിയായ തന്നെ കാത്തിരുന്ന അവന്റെ തരുണ ദേഹത്തേക്ക് നാഗം വിഷം ദംശിച്ചു.
നിലവിളി കേട്ട് താൻ ഓടിയെത്തുമ്പോൾ നിലത്ത് വീണ് പിടയുന്ന ബെന്നി.
സമീപം അപ്പോഴും വിഷക്കലിപ്പിൽ നാഗഫണമുയർത്തി നിൽക്കുന്ന തക്ഷകൻ…
ഒന്നേ നോക്കാൻ കഴിഞ്ഞുള്ളു.
സമീപം ബോധരഹിതയായി വീഴുകയായിരുന്നു താൻ….
അതിൽപ്പിന്നെ ഫണമുയർത്തിയ നാഗത്തെ കാണുന്നത് ഇപ്പോഴാണ്.
ബോധം മറയാൻ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു.
അപ്പോഴാണ് കതക് തകർത്ത് ബെന്നി രക്ഷകനായി വന്നത്.
ബെന്നിയോ?
അന്ധാളിപ്പോടെ ജെന്നിഫർ തിരുത്താൻ നോക്കി.
എന്ത് കൊണ്ടാണ് തനിക്ക് തിരുത്താൻ കഴിയാത്തത്?
ബെന്നിയല്ല ശരത്താണ്..
ശരത്ത് സുധാകരൻ.
തന്റെ വിദ്യാർത്ഥി.
ജെന്നിഫറിന് വലിയ ദാഹം തോന്നി.
മൺകൂജയിൽ വെച്ചിരുന്ന തണുത്ത വെള്ളമെടുത്ത് അവൾ കുറെ കുടിച്ചു.
ദാഹം മാറാത്തത് എന്ത് കൊണ്ടാണ്?
“ആർ യൂ നോട്ട് ആൾറൈറ്റ്?”
നളിനി ചോദിച്ചു. തുടർന്ന് സാന്ത്വനിപ്പിക്കുന്ന ഒരു തലോടലും.
“യാ ഷ്വർ…ഐം ഓക്കേ…താങ്ക്യൂ…”
ജെന്നിഫർ മന്ദഹസിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
മണിയടിച്ചു.
അറ്റൻഡൻസ് രെജിസ്റ്റർ എടുത്തുകൊണ്ട് ജെന്നിഫർ ക്ലാസ്സിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ ചത്ത മൂർക്കനേയും ചുമന്നുകൊണ്ട് കുട്ടികൾ ശവഘോഷയാത്ര നടത്തുകയായിരുന്നു.
കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചുകൊണ്ട് അവൾ ക്ലാസ്സിലേക്ക് നടന്നു.
റോൾ വിളിക്കുമ്പോൾ മുപ്പത്തിയേഴാം നമ്പറിൽ അവളുടെ കണ്ണുകളുടക്കി.
“തേർട്ടി സെവൻ…”
അവൾ വിളിച്ചു.
“യെസ് മാം…”
ശരത്തിന്റെ സ്വരം അവൾ കേട്ടു.
ജെന്നിഫർ മുഖമുയർത്തി നോക്കി.
റോൾ നമ്പർ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞ് അവൻ ഒരു പുസ്തകം നിവർത്തി വെച്ച് അതിൽ കണ്ണുംപൂട്ടിയിരിക്കയാണ്.
മനസ്സിനെ ശാന്തയാക്കി ജെന്നിഫർ ക്ലാസ്സ് ആരംഭിച്ചു.
റീ ഫണ്ട് എന്ന കോമിക് ഡ്രാമയാണ് ക്ലാസ്സ്. ആദ്യ ദിവസങ്ങളിലൊന്നാണ്. ഉഴപ്പാൻ പാടില്ല. ജെന്നിഫർ പുസ്തകം വിടർത്തി തന്റെ സ്വതസിദ്ധമായ ശൈലിയിൽ ക്ളാസാരംഭിച്ചു. കുട്ടികൾ ചിരിക്കാനും പ്രതികരിക്കാനും തുടങ്ങി. ഇടയ്ക്ക് അവൾ ശരത്തിന്റെ മുഖത്തേക്കുനോക്കി.
നിർന്നിമേഷനായി തന്റെ വാക്കുകളിൽ ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കയാണ് അവൻ.
കണ്ണുകൾ നിറയെ പ്രകാശമാണ്.
മുഖത്തു കൃതജ്ഞതയോടെ അടയാളങ്ങൾ.
അവൻ പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടോ?
ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ, വാതിൽക്കലെത്തിയപ്പോൾ ജെന്നിഫർ ശരത്തിനെ നോക്കി.
“ഒന്ന് പുറത്തേക്ക് വരൂ,”
ശരത്ത് എഴുന്നേറ്റു.
ക്ലാസ്സിൽ നിന്ന് അൽപ്പം മാറിയപ്പോൾ അവൾ തിരിഞ്ഞ് അവന് അഭിമുഖമായി നിന്നു.
“താങ്ക്സ് മോനെ,”
അവൾ പറഞ്ഞു. തന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് ജെന്നിഫർ അറിഞ്ഞു.
ശരത്ത് കൈകൾ കൂപ്പി.
“താങ്ക്സ് ഞാനാണ് പറയേണ്ടത് മാം…”
അവൻ പറഞ്ഞു.
“ഈശ്വരൻ എനിക്കൊരു അവസരം തന്നതിന്…”
ജെന്നിഫർ അവന്റെ തോളിൽ സ്പർശിച്ചു.
“താങ്ക്സ് എഗൈൻ…”
അവൾ പറഞ്ഞു. പിന്നെ പുഞ്ചിരിച്ചു.
അവനും. വൈകുന്നേരം മടക്കയാത്രയിൽ ജെന്നിഫർ ചിന്തിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത് ജോസഫിനോട് അന്ന് നടന്ന കാര്യങ്ങൾ പറയാനോ വേണ്ടയോ എന്നാണ്.
എന്തിനാണ് ഒളിപ്പിക്കുന്നത്?
അസാധാരണമായി ഒന്നും ഉണ്ടായില്ലല്ലോ.
എന്നാലും കിടപ്പറയിൽ കൂടിയപ്പോൾ ശരത്ത് വന്നു പാമ്പിനെ കൊന്ന കാര്യം അവൾ മറച്ചു വെച്ചു.
ആദ്യമായി അവൾക്ക് കുറ്റബോധം തോന്നി.
ശരത്തിന്റെ കാര്യം താനെന്തിനാണ് മറച്ചു വെച്ചത്?
അന്നുപക്ഷേ ജോസഫിന് നല്ല ക്ഷീണമുണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് അയാൾ വേഗമുറങ്ങിപ്പോയി. അയാളുടെ പുറത്ത് മാറിടമമർത്തി, അയാൾ പിമ്പിൽ നിന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ച് അവൾ കിടന്നു.
മനസ്സിലേക്ക് ബെന്നിയുടെ മുഖം ഓടിയെത്തി.
“ഡീ പെണ്ണെ നീ വരാതിരിക്കരുത് കേട്ടോ,”
“ഞാനെങ്ങും വരില്ല,”
“വന്നില്ലേൽ ഞാനാ ആൽമരത്തിന്റെ ചോട്ടിൽ നേരം വെളുക്കുവോളവും മഞ്ഞത്ത് നിക്കും,”
“അതിന് എനിക്കെന്നാ? ബെന്നിച്ചാ , ഞാൻ വരത്തില്ല കേട്ടോ,”
“പോടീ നീ വരും,”
“ഉവ്വ,”
അവന്റെ മുഖം മങ്ങി.
“എന്തിനാടാ?”
“നീ വരത്തില്ലല്ലോ..പിന്നെ എന്തിനാ?’
“ചുമ്മാ…ചുമ്മാ ഓർത്ത് കിടക്കാല്ലൊ..പറയെടാ..എന്നെത്തിനാ?”
“നിന്നെ കെട്ടിപ്പിടിക്കാൻ…”
“പിന്നേ..നടന്നതാ..ഒന്ന് പോ ചെറുക്കാ…”
“നിന്നെ ഉമ്മവെക്കാൻ,”
“ഉവ്വ ഉവ്വ..ഞാനങ്ങ് നിന്ന് തരുവല്ലേ!”
“നിന്റെ കയ്യീന്ന് ഉമ്മ മേടിക്കാൻ…”
പ്രതിഷേധിച്ച് പറയുമ്പോഴും തന്റെ ദേഹം ചൂടുപിടിച്ച്‌പൊങ്ങുകയായിരുന്നു. ശരീരം ചൂടുള്ള നീരിൽ കുതിരുകയായിരുന്നു. അത് തന്നേക്കാൾ അവൻ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു.
അന്ന് രാത്രി ഉറക്കത്തിൽ നിന്ന് താൻ ഞെട്ടിയുണർന്നു. ക്ളോക്കിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ ചങ്കിടിച്ചു. ഈശോയെ! പന്ത്രണ്ട് മണി!
പതിനൊന്നിന് വരാനാണ് പറഞ്ഞിരുന്നത്. താനും സമയം നോക്കിയിരുന്നതാണ്. പക്ഷെ ഉറങ്ങിപ്പോവുകയാണുണ്ടായത്.
തിടുക്കത്തിൽ, ശബ്ദം കേൾപ്പിക്കാതെ സമീപത്തുള്ള ആൽമരതിനടുത്തേക്ക് പോവുകയായിരുന്നു.
അകലെ നിന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ അവിടെ ആരെയും കണ്ടില്ല.
ആദ്യം കരുതിയത് തന്നെ പറ്റിക്കാൻ മറഞ്ഞിരിക്കുകയാണ് എന്നാണു. പക്ഷെ സമീപമെത്തിയപ്പോൾ അവന്റെ ഷർട്ടിൽ നിന്ന് തനിക്കെപ്പോഴും കിട്ടാറുളള പാരിജാതത്തിന്റെ സുഗന്ധം.
പക്ഷെ അത് വന്നത് നിലത്ത് നിന്നാണ്.
പകച്ചു പോയി.
താഴെ, വലിയ ചൈനാ റോസ് പൂക്കളുടെ ഡിസൈനിലുള്ള ഷർട്ടിട്ട് നിലത്ത് കിടക്കുന്ന ബെന്നി!
സമീപം ഫണം വിടർത്തിയ നാഗം!
അൽപ്പം കഴിഞ്ഞാണ് ജെന്നിഫർ അറിയുന്നത് തന്റെ കണ്ണുനീർ വീണ് ജോസഫിന്റെ ഷർട്ട് കുതിർന്നിരുന്നു. അതറിയാതെ അയാൾ ഗാഢ നിദ്രയിലാണ്.
“ക്ഷമിക്ക് എന്നോട്..”
അയാളുടെ പുറത്ത് ചുണ്ടുകൾ അമർത്തി അവൾ പറഞ്ഞു.
പിറ്റേ ദിവസം ക്ലാസ്സിൽ റോൾ വിളിക്കുമ്പോൾ ക്ലാസ്സിൽ ശരത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
അവൾക്ക് ഉള്ളിൽ ഒരു നോവനുഭവപ്പെട്ടു.
എങ്കിലും അവളത് പുറത്ത് കാണിച്ചില്ല. ക്ളാസ്സെടുക്കുമ്പോൾ ഇടയ്ക്കൊക്കെ അവൾ ആകാംക്ഷയോടെ വാതിക്കലേക്ക് നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“എന്റെ മോനേ..എവിടെയാ നീ?”
അവളുടെ മനസ്സിടറി.
ബെല്ലടിച്ചപ്പോൾ ഉതസാഹമില്ലാതെ അവൾ പുറത്തേക്ക് നടന്നു.
സ്റ്റാഫ് റൂമിലേക്ക് തിരിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ ഒന്ന് നടുക്കത്തോടെ നിന്നു.
വരാന്തയുടെ അങ്ങേയറ്റത്ത് നിന്ന് ശരത്ത് ഒരദ്ധ്യാപകനോടൊപ്പം നടന്നു വരുന്നു. അവന്റെ നേരെ ഓടിച്ചെല്ലാൻ അവൾ ആഗ്രഹിച്ചെങ്കിലും നിയന്ത്രിച്ചു അവൾ. ശരത്ത് നടന്ന് അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ അവൾ വിളിച്ചു.
“ശരത്ത്!”
അവൻ പെട്ടെന്ന് നിന്നു.
“സാർ, ഒരു മിനിറ്റ്…”
അവൻ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന അധ്യാപനോട് പറഞ്ഞു.
പിന്നെ അവൻ പുഞ്ചിരിയോടെ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.
“എന്താ ഇത്? ഇന്നെന്താ ക്ലാസ്സിൽ വരാതിരുന്നേ?”
അവൻ ആദ്യം ഒന്ന് സംഭ്രമിച്ചു. പിന്നെ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
“മാഡം, ഡിസ്ട്രിക്റ്റ് കലോത്സവത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ പ്രിൻസിപ്പാൾ ഒരു മീറ്റിങ്ങ് വിളിച്ചിരുന്നു. ഇപ്പഴാ കഴിഞ്ഞേ…ഞാൻ ഹെഡ് ബോയ് ആണ്…”
“ഓ!”
അവൾ ആശ്വാസനിശ്വാസമുതിർത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഞാൻ കരുതി മോൻ ഇന്ന് വരില്ലാന്ന്…”
ശരത്ത് അദ്‌ഭുതത്തോടെ അവളെ നോക്കി.
“ഇങ്ങ് വന്നേ,”
അവന്റെ കൈപിടിച്ച് അവൾ അകത്തേക്ക് നടന്നു.
അകത്ത് കയറി, തന്റെ ഷെൽഫിൽ നിന്ന് ഒരു ഹോട്ട്ബോക്സ് എടുത്തു.
“ദാ…”
അവൾ ആ പാത്രം അവന്റെ നേരെ നീട്ടി.
“ദ് ഞാൻ മോന് വേണ്ടി കൊണ്ടുവന്നതാ,”
“എന്താ…എന്താ മാം ഇത്?”
“തുറന്നുനോക്കൂ,”
അവൻ പാത്രം തുറന്നു.
“വൗ!!”
പാത്രത്തിലേക്ക് മൂക്ക് അടുപ്പിച്ച് മണത്തുകൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.
പെട്ടെന്നവന്റെ മുഖം മങ്ങി.
“എന്താ മോനെ?”
അവന്റെ ഭാവമാറ്റം കണ്ടിട്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.
“ഞാൻ ..ഞാൻ ..എന്റെ അമ്മയെ ..അമ്മയെ ഓർത്തു…”
“മോന്റെ ‘അമ്മ…?”
അവൾ നിറകണ്ണുകളോടെ ചോദിച്ചു.
“പോയി …കഴിഞ്ഞ വർഷം…”
അവനെ ഒന്ന് ചേർത്ത് പിടിക്കണമെന്ന് അവൾ ആഗ്രഹിച്ചു. പക്ഷെ അപ്പോഴേക്കും നളിനിയടക്കമുള്ളവർ വന്നതിനാൽ അതുണ്ടായില്ല.
മൂന്നാമത്തെ പീരിയഡ് ലിഷർ ആയതിനാൽ പ്രിൻസിപ്പൽ ജെന്നിഫർ ഓഫീസിലേക്ക്‌വിളിപ്പിച്ചു.
“ടീച്ചറെ, ജില്ലാ കലോത്സവം അടുത്തയാഴ്ച ഇരുപത് മുതലാണ്. ടീച്ചറും ടീമിലുണ്ട്. വിരോധം ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ. ഉണ്ടായിട്ടും കാര്യമില്ല..സ്റ്റാഫ് കമ്മിറ്റി എടുത്ത തീരുമാനമാ,”
ആദ്യം വേണ്ട എന്ന് പറയാൻ തുടങ്ങിയെങ്കിലും ടീമിൽ ശരത്ത് ഉള്ളതിനാൽ അവൾ സമ്മതമാണ് എന്ന അർത്ഥത്തിൽ തലകുലുക്കി.
വീട്ടിൽ അന്ന് രാത്രി ജോസഫിനോട് കാര്യം പറയുമ്പോൾ കടുത്ത പ്രതിഷേധമാണ് അവൾ പ്രതീക്ഷിച്ചത്.
“ആണോ?”
അയാൾ പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു.
“അതേതായാലും നന്നായി..എടീ ഞങ്ങടെ ടൂറും ബോഡ് മീറ്റിങ്ങും ഒക്കെ ആ ദിവസത്തിനടുത്താ തുടങ്ങുന്നേ…ഏതായാലും അടുത്തടുത്ത ദിവസങ്ങളിൽ വന്നത് ഭാഗ്യമായി,”
പാണ്ടിക്കടവിൽ നിന്ന് കോഴിക്കോട്ടേക്ക് മൂന്ന് മണിക്കൂർ യാത്രയുണ്ട്. കേരളാ എക്സ്പ്രസ്സിനായിരുന്നു യാത്ര. അതിരാവിലെ ആയിരുന്നു യാത്ര എന്നതിനാൽ ജനറൽ കമ്പാർട്ട്മെൻറ്റ് മിക്കതും ആളൊഴിഞ്ഞു കിടന്നിരുന്നു.
കുട്ടികൾ എല്ലാവരും ഉത്സാഹത്തോടെ ഓടിനടന്നു മത്സരിച്ചു പാടിയും വാദ്യോപകരണങ്ങൾ മീട്ടിയും സമയം ചെലവിടുമ്പോൾ ശരത്ത് ജെന്നിഫർ ഇരിക്കുന്നതിനടുത്തേക്ക് വന്നു.
“ങ്ഹാ വന്നോ?”
അവനെ കണ്ടപ്പോൾ അവൾ ഉത്സാഹത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“മോനിവിടെയായിരുന്നു? ഞാൻ നോക്കിയിരിക്കുവാരുന്നു,”
“ചുമ്മാ കോഡിനേറ്റർ എന്നുള്ള ജാഡകാണിച്ച് നടക്കുവാരുന്നു..എന്താ മാം?”
“ഇരിക്ക്..”
തനിക്കെതിരെയുള്ള സീറ്റിലേക്ക് കണ്ണുകൾ കാണിച്ച് ജെന്നിഫർ പറഞ്ഞു.
ശരത്ത് അവൾക്കഭിമുഖമായി ഇരുന്നു.
അവൾ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. ദേഹത്ത് പാരിജാതത്തിന്റെ സൗരഭ്യം പൊഴിയുന്നുണ്ടോ?
യെസ്! ഉണ്ട്!
അവളുടെ ഹൃദയം വിറപൂണ്ടു.
അവനും പുഞ്ചിരിച്ചു.
“എന്താ?”
അവൾ ചോദിച്ചു.
“ഊഹും..! ഒന്നുമില്ല…”
അവൻ പറഞ്ഞു.
“ഗേൾഫ്രണ്ടിനെ ഓർത്തുകാണും!”
അവൾ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
“ശ്യേ! ഗേൾഫ്രണ്ടോ? എനിക്കോ?”
അവൻ പെട്ടെന്ന് മുഖത്ത് ലജ്ജ വരുത്തിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഓ..അതെന്താ? ഇത്രേം സുന്ദരനായിട്ട് ഗേൾ ഫ്രണ്ട് ഇല്ലന്നൊന്നും എന്നോട് പറയേണ്ട..”
അവളുടെ വാക്കുകൾ അവൻ അദ്‌ഭുതത്തോടെ കേട്ടു.
“എന്താ കണ്ണ് മിഴിച്ച് നോക്കുന്നെ?”
അവൾ ചോദിച്ചു.
“അല്ല മാഡം പറഞ്ഞത് കേട്ടിട്ട്…”
“സുന്ദരൻ എന്ന് പറഞ്ഞതോ?”
അവൻ തലകുലുക്കി.
“അതുള്ളതല്ലേ? അതിനാത്ത് എന്താ ഇത്ര അദ്‌ഭുതപ്പെടാൻ? നമ്മുടെ സ്‌കൂളിലെ ഏറ്റവും സുന്ദരൻ!”
പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞാണ് ജെന്നിഫറിന് ബോധമുണ്ടായത്. താൻ എന്തൊക്കെയാണ് പറയുന്നത്! ഈ കുട്ടി എന്ത് കരുതും?
അവന്റെ ദേഹത്ത് രോമങ്ങൾ എഴുന്നേൽക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടു. അവന്റെ കണ്ണുകൾ വിടരുന്നതും. നീല ജീൻസിൽ പൊതിഞ്ഞ ആകൃതിയൊത്ത കാലുകൾ അവൻ അടുപ്പിക്കുകയും അകത്തുകയും ചെയ്യന്നത് അവൾ കണ്ടു.
“എന്തെങ്കിലും പറയു മോനെ…” “ഞാൻ ..ഒന്നും…” “മടിയ്ക്കണ്ട ..എന്തായാലും പറയൂ…” “ഞാനും അതുതന്നെയാ ഓർത്തെ …മാം എന്ത് സുന്ദരിയാണ് എന്ന് …എല്ലാ ആൺകുട്ടികളും അതുതന്നെയാ പറയുന്നേ…ആരും മാമിന്റെ ക്ലാസ്സ് കട്ട് ചെയ്യാറില്ല”
അവൻ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി. അവളും മിഴിമുനകൾ മാറ്റാതെ അവനെ നോക്കി. നോട്ടം മാറ്റാതെ അവൾ അവനെ നോക്കി വശ്യ മധുരമായി പുഞ്ചിരിച്ചു. അവന്റെ മനോഹരമാറ്റ അധരങ്ങളും വിടർന്നു. കണ്ണുകളിലെ വശ്യമായ പ്രകാശത്തിന്റെ നിറവിൽ അവന്റെ പുഞ്ചരി സ്വർണ്ണം കൊണ്ടുള്ള ഒരു മഴവില്ലു തീർക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടു.
“ഇതുപോലെ ത്രസിപ്പിച്ച് പുഞ്ചിരിക്കുന്ന ഈ സുന്ദരൻ ചെറുക്കന് ആരോടും പ്രേമം ഇല്ലന്നോ?”
അവൾ ചോദിച്ചു.
“മാം…”
അവൻ നോട്ടം മാറ്റാൻ തുടങ്ങി.
“മാറ്റല്ലേ മാറ്റല്ലേ…”
അതുകണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.
“നോക്കിയിരിക്ക് മോനേ…എന്തൊരു ഭംഗിയാണ് മോൻ എന്റെ നേരെ അങ്ങനെ നോക്കിയിരിക്കുമ്പോൾ… ! ഹോ…! ഇതുപോലെയുണ്ടോ ആൺകുട്ടികൾക്ക് സൗന്ദര്യം?”
അവളുടെ വാക്കുകൾ അവന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പ് കൂട്ടി. അവൻ അസ്വസ്ഥതയോടെ ഇരിപ്പിടത്തിൽ അൽപ്പം നിരങ്ങി. അവന്റെ കൈത്തലം എന്തോ മറയ്ക്കാനെന്നപോലെ മടിയിലേക്ക് നീണ്ടപ്പോൾ അവളുടെ ചുണ്ടുകളിലെ പുഞ്ചിരിക്ക് വീണ്ടും തിളക്കമേറി.
തന്റെ അനുവാദത്തോടെയല്ല വാക്കുകൾ വാർന്നു വീഴുന്നത്. തന്റെ വാക്കുകൾക്ക് മേൽ തനിക്ക് നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഇല്ല. പാരിജാതത്തിന്റെ ഗന്ധം തനിക്ക് ചുറ്റും കുളിർമഴ ചുരത്തുമ്പോൾ താൻ സ്ഥലം ഓർമ്മിക്കുന്നില്ല. കാലം ഓർമ്മിക്കുന്നില്ല. അല്ലെങ്കിൽ തനിക്ക് ഒരു കാലവും ഒരു സ്ഥലവുമേ ഓർമ്മയുള്ളൂ…
ആൽമരത്തിന്റെ ചുവട്ടിൽ…വസന്തം തളിരിടുന്ന സന്ധ്യകളിൽ ബെന്നിയോടൊപ്പമിരുന്ന കാലം…
ശരത്തിന്റെ നിശ്വാസത്തിന്റെ ചൂട് അവളുടെ മുഖത്ത് തട്ടി. അതിൽ അവളുടെ രോമകൂപങ്ങൾ ത്രസിപ്പിക്കുന്ന നൃത്തച്ചുവടിൽ പിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റു.
“മോന്റെ കൈയിങ് തരൂ…”
ട്രെയിൻ പച്ചനിറമാർന്ന സമതലത്തിന് കുറുകെ നീങ്ങുമ്പോൾ അവൾ അവനോട് പറഞ്ഞു.
“ഞാനൊന്ന് നോക്കട്ടെ..എത്രാമത്തെ വയസ്സിലാണ് എന്റെ മോന് ഒരു പെണ്ണിനെ കിട്ടുന്നതെന്ന്…” ശരത്ത് യാന്ത്രികമായി കൈ നീട്ടി.
“മാഡത്തിന് കൈനോക്കാനൊക്കെയ അറിയാമോ?”
“പിന്നില്ലേ?”
അവന്റെ കൈ തന്റെ കയ്യിലെടുത്ത് അവൾ ചോദിച്ചു.
“എന്താ മോനൂ കൈയിങ്ങനെ ചൂടായിട്ട്..പനിയ്ക്കുന്നുണ്ടോ?”
അവൾ അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി ചോദിച്ചു.
“ഇല്ല…അത്…”
അവന്റെ സ്വരം വിറച്ചു.
അവൾ അവന്റെ കയ്യിൽ തലോടി. ശരത്തിന്റെ കണ്ണുകൾ അപ്പോൾ അവളുടെ മുഖത്ത്, കണ്ണുകളിൽ തറഞ്ഞു.
“മാമിന്റെ കയ്യും ചൂട് പിടിച്ച്…”
അവൻ പറയാൻ ശ്രമിച്ചു.
“ആണോ?”
അവൾ ചിരിച്ചു.
എന്നിട്ട് മറ്റേക്കൈതതലം കൊണ്ട് തടവി.
“നേരാണല്ലോ,”
അവൾ മന്ത്രിക്കുന്ന സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“എന്റെ കൈയ്ക്കും പൊള്ളുന്ന ചൂട്…!”
അവൾ ഒന്ന് ഇളകിയിരുന്നു.
അപ്പോൾ സാരി അൽപ്പം മാറിൽ നിന്ന് നീങ്ങി.
മുഴുത്ത കൂർത്ത മുലകളുടെ ആകൃതി പുറത്തേക്ക് ദൃശ്യമായി.
ശരത്തിന്റെ നാവു വരളുന്നതും ഉമിനീർപ്രവാഹത്തിന്റെ ഔട്ട്ലൈൻ തൊണ്ടയിലൂടെ ദൃശ്യമാകുന്നറ്റും അവൾ കണ്ടു.
“ജനലിലൂടെ കാറ്റ് വല്ലാതെ വീശുന്നുണ്ട്…”
സാരി പിടിച്ചിട്ടുകൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.
“എങ്ങനെ കൈ ചൂട് പിടിക്കാട്ടിരിക്കും?”
അവന്റെ കയ്യിൽ തലോടൽ തുടർന്ന് അവൾ പറഞ്ഞു.
“ഇതുപോലെ അസ്സൽ കാന്തക്കണ്ണുകൾ ഉള്ള, ഒരു പുന്നാരി ചുന്ദരി ചെക്കന്റെ കൈ പിടിച്ചാൽ ആരുടെ കയ്യാ ചൂടാകാത്തത്?”
അറിയാതെ അവൾ അധരം നനച്ച് കടിച്ചു.
ഇടത് കൈ ഉയർത്തി ഇടതൂർന്ന തലമുടികളിൽ തഴുകി.
“പ്രെഡിക്റ്റ് ചെയ്യുന്നില്ലേ?”
അവൻ ചോദിച്ചു.
“ഓ! ഞാൻ മറന്നു…”
അവൾ ഉച്ചത്തിൽ ചിരിച്ചു.
“എന്തൊരു ഉത്സാഹമാണ്…അറിയാൻ…! കള്ളൻ!”
അവൻ അവളെ കണ്ണിമയ്ക്കാതെ നോക്കി.
“ആട്ടെ ..അതിന് മുമ്പ് മോന്റെ ഇഷ്ടങ്ങൾ പറ..അല്ലെങ്കിൽ ..സങ്കൽപ്പത്തിലെ പെണ്ണ് എങ്ങനെയാണ്..അവളുടെ രൂപം … ഷേപ്പ് … ഒക്കെ പറ…”
“ഒരുപാട് സെന്റെൻസിൽ ഒന്നും പറയാൻ ഇല്ല…”
അവൻ പറഞ്ഞു.
“ഒന്നോ രണ്ടോ വാക്കുകളിൽ പറഞ്ഞു തീരുന്നതേ ഉള്ളൂ അത്…”
“ആണോ..ഓക്കേ ..എന്നാൽ പറയൂ…”
അവൻ അൽപ്പം കൂടി അടുത്തിരുന്നു. ശ്വാസഗതിയെ നിയന്ത്രിച്ചു. അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് തറഞ്ഞു നോക്കി. ഇടത് കൈയുടെ ചൂണ്ടുവിരലുയർത്തി സ്വയം കവിളിൽ തലോടി എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു.
“മാഡത്തെപ്പോലെ …ശരിക്കും മാഡത്തെപ്പോലെ ഒരു പെണ്ണ് …എന്റെ സങ്കൽപ്പത്തിൽ …അത് അതാണ്…”
തന്റെ ഭാരം മുഴുവൻ പോയതുപോലെ ജെന്നിഫറിന് തോന്നി. ട്രെയിൻ മേഘങ്ങളിലേക്ക് പറന്നുകയറുകയാണ്. ട്രെയിൻ പീലിവിരിച്ച് പറക്കുന്ന ഒരുമയിലായി രൂപപരിണാമം പ്രാപിച്ചിരിക്കുന്നു. ആകാശഗംഗയുടെ വർണ്ണ വിതാനവും പിന്നിട്ടത് അനന്തമായ ഒരു ഗോവണിയിലേക്ക് സഞ്ചരിക്കുകയാണ്…
അപ്പോൾ അവന്റെ കൈയിലുള്ള അവളുടെ പിടി മുറുകി.
തങ്ങളുടെ കൈകളിൽ ചൂടിന്റെ തന്മാത്രകൾ അനുനിമിഷം പെരുകി നിറയുന്നത് ഇരുവരുമറിഞ്ഞു.
“എന്നെപ്പോലെയോ..മോനൂ? എന്നെപ്പോലെ അങ്ങനെ ആരാണ്…?”
അവൾ ചോദിച്ചു.
“മാമിനെപ്പോലെ മാം മാത്രേമേയുള്ളൂ…”
“അപ്പോൾ…?”
ശരത്ത് ഒന്നും മിണ്ടാതെ കണ്ണുകളിൽ നക്ഷത്രത്തിളക്കം നിറച്ച് അവളെ നോക്കി.
“പറയൂ മോനൂ…”
“മാമിന്റെ മനസ്സ് എന്താണ് പറയുന്നത്?”
“അതുതന്നെയാണോ നിന്റെ മനസ്സിലും?”
“അത് തന്നെയാണ് എന്റെ മനസ്സിലും…”
അവൻ പതിയെ നിർത്തി എന്നാൽ ദൃഢമായി മന്ത്രിച്ചു.
“എന്റെ മനസ്സിൽ …ജീവനിൽ…എപ്പോഴും….” “ഇവിടെ വന്നിരിക്ക്…”
അവൾ തന്റെ അടുത്തേക്ക് അവനെ വിളിച്ചു.
അവൻ അവളുടെ അടുത്ത് ഇരുന്നു.
“ചേർന്നിരിക്ക്..തൊട്ട് ..അടുത്ത് …”
അവൾ പറഞ്ഞു.
അവൻ അവളോട് അമർന്നിരുന്നു.
“ഇനി ഞാൻ പറയട്ടെ?”
അവളുടെ കൈ കടന്നെടുത്ത് ശരത്ത് പറഞ്ഞു.
അവൾ മുഖം ചരിച്ച് അവനെ നോക്കി.
“പറയൂ…”
“ഞാൻ മാമിനെ ആദ്യം കാണുന്നത് മൂന്ന് മാസങ്ങൾക്ക് മുമ്പാണ്…”
“എവിടെ വെച്ച്?”
അദ്‌ഭുതത്തോടെ അവനെ നോക്കിക്കൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു. ശരത്തിന്റെ കൈമുട്ട് അവളുടെ വയറിന്റെ വിളുമ്പിൽ തൊട്ടു. ആ സ്പർശനത്തിന്റെ സുഖമുള്ള ദൃഢതയറിയാൻ അവൾ അൽപ്പം കൂടി അവനിലേക്ക് ചേർന്നു.
“കണ്ണാടിപ്പറമ്പിൽ വെച്ച്?”
“കണ്ണാടിപ്പറമ്പിലോ? അവിടെ എന്റെ തറവാട്ട് വീടാണ്…”
അവന്റെ കൈ തന്റെ വയറിന്റെ സുഖമുള്ള മൃദലതയിൽ ചേർന്നമരുന്ന സുഖമറിഞ്ഞ് അവൾ തിരക്കി.
“അവിടെ എന്റെ അമ്മാവന്റെ വീടുണ്ട്…”
“പേര്? അമ്മാവന്റെ പേര്?”
“ശ്രീകണ്ഠപ്പൊതുവാൾ…”
“തായിനേരി വീട്ടിലെ ശ്രീകണ്ഠൻ മോന്റെ അമ്മാവനാണോ?”
“അതേ…”
ആദ്യ ദിവസം താൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതാണ് അങ്ങനെ നളിനിയോട്. അതിപ്പോൾ സത്യമായി വന്നിരിക്കുന്നു!
“ഈശോയെ..എന്നിട്ടാണോ…! എന്നിട്ട് പറ പറ,”
“ആദ്യമായാ ഞാൻ അമ്മാവന്റെ കണ്ണാടിപ്പറമ്പിലെ വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്നെ…അപ്പൊഴാണ്ടേ അതിനടുത്ത് പഴയ നായർ തറവാടിന്റെ കെട്ടിലും മട്ടിലും പണിത ഒരു പഴയ ഇരുനില മാളിക വീട് കാണുന്നത്…”
“സാക്ഷാൽ ജെന്നിഫർ മഹാറാണിയുടെ കൊട്ടാരം!”
കൈയുയർത്തി രാജമുദ്ര കാണിച്ച് കൊണ്ട് ജെന്നിഫർ പറഞ്ഞു.
“അതെ അതെ!”
ശരത്ത് ചിരിച്ചു.
അവന്റെ കയ്യുയർന്നു. അതിപ്പോൾ അവളുടെ വലത് മുലയുടെ സൈഡിൽ തൊട്ടു. അതറിഞ്ഞ് പെട്ടന്നവൻ കൈമുട്ട് മാറ്റിയപ്പോൾ അവൾ പെട്ടെന്ന് അവന്റെയടുത്തെക്ക് ചേർന്നിരുന്നു. ശരത്തിന്റെ കൈമുട്ട് പതിയെ അവളുടെ മുലയുടെ മുഴുപ്പിൽ വീണ്ടും തൊട്ടു.
“മഹാറാണിയുടെ കൊട്ടാരമാണ് എന്ന് അപ്പോൾ അറിയില്ലല്ലോ..അറിഞ്ഞിരുന്നെകിൽ എന്തെങ്കിലും കാഴ്‌ച്ചവെക്കാൻ കൊണ്ടുപോയേനെ,”
“അറിഞ്ഞിരുന്നെകിൽ എന്ത് തരുമായിരുന്നു, കാഴ്ച്ചയായിട്ട്?”
“എന്താവും മഹാറാണി ആഗ്രഹിക്കുക?”
അവൻ തിരിച്ചു ചോദിച്ചു.
“ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരു സൂത്രമുണ്ട്…”
അവന്റെ കൈമുട്ടിന്റെ മർദ്ദനത്തിൽ സുഖം പൂണ്ട് തരിക്കുന്ന മുലയെ വീണ്ടും അവനിലേക്കമർത്തികൊണ്ട് അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി അവൾ പറഞ്ഞു.
“അത് ഞാൻ ചോദിക്കും, പിന്നെ. അപ്പോൾ തരാതിരിക്കരുത്!”
“തരും..”
കൈമുട്ടിന്റെ മർദ്ദം കൂട്ടി അവൻ പറഞ്ഞു.
“തീർച്ചയായും തരും…”
അൽപ്പ നിമിഷം അവർ കണ്ണിൽ കണ്ണിൽ നോക്കിയിരുന്നു.
“എന്നിട്ട്? പറ പറ!”
“ഞാനതിലെ ഒന്ന് കറങ്ങി..ആരെയും കണ്ടില്ല വീട്ടിൽ…”
“പപ്പേം മമ്മീമൊക്കെ കാണും ഉള്ളിൽ…ജോച്ചായൻ കടേൽ ആരിക്കും…”
ജെന്നിഫർ പറഞ്ഞു.
“ആണ്മക്കളിൽ ഏറ്റവും ഇളയ ആൾ ആണ് ജോച്ചായൻ. ജോച്ചായന്റെ താഴെ ഞാൻ…”
അവൾ വിശദീകരിച്ചു.
“അതിലെയും ഇതിലേയും നടക്കുമ്പോൾ തോടിനടുത്ത് ഒരു ആൽമരം കണ്ടു…”
അവൻ തുടർന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ജെന്നിഫറിന്റെ ശ്വാസവേഗം കൂടി.
“ആരുമില്ലായിരുന്നു അവിടെ..ബട്ട് ആരൊക്കെയോ ഉണ്ടായിരുന്ന പോലെ ഒരു ഫീൽ…അത്കൊണ്ട് ഞാൻ കുറച്ച് സമയം അവിടെ നിന്നു…”
ജെന്നിഫറിൽ നിന്ന് ഒരു തേങ്ങൽ കേട്ടു.
“മാം!”
അവൻ അദ്‌ഭുതപ്പെട്ടു.
അവൾ മുഖം പൊത്തിക്കരഞ്ഞു. ശരത്ത് ചുറ്റും നോക്കി.
“എന്താ ഇത് മാം? എന്ത് പറ്റി?”
അവൻ അവളുടെ തോളിൽ പിടിച്ചു.
“അവിടെ ആരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല എന്ന് മോൻ പറഞ്ഞില്ലേ…അത് റിയൽ അല്ല …അവിടെ …” “എന്ത് പറ്റി ..ഞാനെന്തേലും അരുതാത്തത് പറഞ്ഞോ മാം?”
“ഇല്ല..”
കവിളിൽ നിന്ന് മിഴിനീർ തുടച്ചുകൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.
“അത് ഞാൻ പിന്നെ പറയാം..ആദ്യം മോൻ പറഞ്ഞു വന്നത് കംപ്ലീറ്റ്‌ചെയ്യൂ,”
“അവിടെ അങ്ങനെ നിന്നപ്പോൾ ഒരു സ്മെൽ …ഏതോ എനിക്കറിയില്ലാത്ത ഒരുതരം പൂവിന്റെ മണം…അതറിഞ്ഞ് കുറെ നിന്ന് കഴിഞ്ഞ് അവിടുന്ന് തിരിച്ച് പോകുംവഴി ജെന്നിഫർ മഹാറാണി ..സോറി ജെന്നിഫർ മാം മഹാറാണിയുടെ കൊട്ടാരത്തിന്റെ മുമ്പിക്കോടെ ആണ് പോയത്…വീടിന്റെ മുമ്പിൽ എത്തീപ്പോൾ ഭിത്തിയിലേക്ക് നോക്കി ….അപ്പോൾ കാണുന്നു മഹാറാണിയുടെ ഫോട്ടോ..ശരിക്കും മഹാറാണിയുടെ പോലെ…അദ്‌ഭുതമെന്താണ് എന്ന് വെച്ചാൽ ആല്മരത്തിനടുത്ത് നിന്നപ്പോൾ കിട്ടിയ അതെ സ്മെൽ ..ആ പൂവിന്റെ സ്മെൽ….” ജെന്നിഫർ അവന്റെ വാക്കുകൾക്ക് കാതോർത്തു. അവന്റെ കൈമുട്ട് നൽകുന്ന സുഖകരമായ സ്പർശം മുലയിൽ സ്വീകരിച്ചു.
“പിന്നെ അവിടുന്ന് പോന്നുകഴിഞ്ഞും ആ ഫോട്ടോയിലെ മഹാറാണീം അറിയാത്ത പൂവിന്റെ മണവും എന്നെ ഹോണ്ട് ചെയ്തു …രാവിലെ മുതൽ കിടക്കന്ന വരെ അതോർത്തിരിക്കലായി പണി…ഒരു ദിവസം മാല്യങ്കരയ്ക്ക് പോകുമ്പോൾ ബസ്സ് പാണ്ടിക്കടവിൽ എത്തീപ്പം അതാ നിൽക്കുന്നു ഒരു സ്റ്റാളിൽ എന്തോ സാധനം വാങ്ങിക്കൊണ്ട് മഹാറാണി..മേലൊക്കെ വല്ലാണ്ടങ്ങ് കുളുന്ന് കേറി …ശരിക്കും കറന്റ്റ് അടിച്ചപോലെ…മെന്റൽ പേഷ്യൻസിനെ കറന്റ് അടിപ്പിക്കുമ്പോൾ ഉണ്ടാവുന്ന ഫീലല്ല ..ഒരു സുഖമുള്ള തരിപ്പുള്ള ഷോക്ക്…പിന്നെ എന്നും പാണ്ടിക്കടവ് ബസ്സിറങ്ങും …വീടിനടുത്ത് വരും …നോക്കും …”
“എന്നും?”
മിഴിഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ ജെന്നിഫർ ചോദിച്ചു.
അവൻ തല കുലുക്കി.
“പതിവ് പോലെ കഴിഞ്ഞ തിങ്കളാഴ്‌ച്ചയും മഹാറാണിയെ കാണാൻ പാണ്ടിക്കടവ് വന്നപ്പോൾ അതാ മഹാറാണിയെ മഹാരാജാവ് ബൈക്കിൽ കയറ്റി കൊണ്ടുവരുന്നു. ഗന്ധർവ്വൻ എന്ന ഒരു ബസ്സ് വരുന്നു…മഹാറാണി അതിൽ കയറുന്നു..കൂട്ടത്തിൽ ഞാനും കയറുന്നു ..മഹാറാണിയുടെ തൊട്ടുപിമ്പിൽ നിൽക്കുന്നു…ആ പൂവിന്റെ മണം അങ്ങനെ അപ്പൂപ്പൻ താടിപോലെ എനിക്ക് ചുറ്റും പറക്കുന്ന ഒരു ഫീലുണ്ടാവുന്നു…അന്നുവരെ മുറുകെപ്പിടിച്ച സകല സദാചാരത്തോടും പോ പുല്ലേ എന്ന് പറഞ്ഞ് കൊതിയടക്കാതെ….”
അവൻ പറഞ്ഞിട്ട് ജെന്നിഫറെ നോക്കി. ഇപ്പോൾ അവന്റെ കൈമുട്ട് അവളുടെ മുലയുടെ സൈഡിൽ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും തെന്നിക്കയറുകയും ഇറങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു. “കൈമാറ്റണോ?”
അവളുടെ കതിനടുത്തേക്ക് ചുണ്ടുകൾ കൊണ്ടുവന്ന് അവൻ ചോദിച്ചു.
“അടികൊള്ളും,”
അവനിലേക്ക് അൽപ്പം കൂടി അമർന്നിരുന്ന് അവൻ പറഞ്ഞു.
“എന്നിട്ട് അന്ന്…? അന്ന് ഞാൻ മൊലേൽ തൊട്ടപ്പോ … “
അവൻ തിരക്കി.
“ചുമ്മാ തോണ്ടി സുഖിക്കുന്നവന്മാരെ ആരും ഒരു പെണ്ണും ഇഷ്ടപ്പെടില്ല മോനൂ,”
അവൾ പറഞ്ഞു.
“ഇഷ്ടം, പ്രേമം ഒക്കെവേണം … അവൾക്ക് മറ്റൊരാൾക്ക് ശരീരം കൊടുക്കണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കാൻ…കൂടത്തായിയിലെ ജോളിയെയും കണ്ണൂരിലെ ശരണ്യയെയും പോലെ ഒക്കെയാണോ എല്ലാ പെണ്ണുങ്ങളും? ഞാൻ ലൈഫിൽ ഒരാളെയേ കൊതിച്ചിട്ടുള്ളൂ…ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുള്ളൂ, കാമിക്കാൻ കൊതിച്ചിട്ടുള്ളൂ…ബെന്നിയെ..മോൻ ആരുടെയോ സാന്നിധ്യം മണത്തു എന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ ആലിൻ ചുവട്ടിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ …?
അത് ബെന്നിയുടെ മണമാണ്…അതോർത്താണ് ഞാൻ കരഞ്ഞത്…ജോസഫാച്ചായനെപ്പോലും ഞാൻ ബെന്നി ആയാണ് കാണാറ്… ബെന്നിയുടെ മണമുള്ളത് കൊണ്ടാണ് നിന്നെയും….”
തുടർന്ന് ജെന്നിഫർ ബെന്നിയുടെ കഥ പറഞ്ഞു. ജെന്നിഫർ കരഞ്ഞാണ് അവന്റെ കഥ പറഞ്ഞത്. കഥപറയുന്നതിനിടയിൽ ശരത്തിന്റെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞു. ട്രെയിൻ അപ്പോഴേക്കും തലശ്ശേരിയെത്തി.
എല്ലാവരും ബ്രെക്ക്ഫാസ്റ്റ് കഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ ജെന്നിഫറിന്റെ കണ്ണുകൾ ശരത്തിന്റെ കണ്ണുകളിൽ നിന്ന് മാറിയില്ല. അവന്റെ നോട്ടത്തിന്റെ ചൂടിലേക്കും ചുണ്ടുകളുടെ വശ്യതയിലേക്കും ഷർട്ടിന്റെ തുറന്ന കോളറിനുള്ളിലൂടെ കാണാവുന്ന മാറിലെ രോമങ്ങളിലേക്കും പിന്നെ താഴേക്ക് ഉടൽഭംഗിയിലേക്കും അരക്കെട്ടിലേക്കും അവളുടെ കണ്ണുകൾ താളത്തിൽ ഒഴുകി.
‘എന്താ’ എന്ന അർത്ഥത്തിൽ അവൻ അവളെ നോക്കി അവളുടെ നോട്ടം തന്റെ മടിയിലേക്ക് വന്നപ്പോൾ.
‘ഒന്നുമില്ല’ എന്ന അർത്ഥത്തിൽ അവൾ തിരിച്ചു നോക്കി.
പിന്നെ കുറെ സമയത്തേക്ക് അവർക്ക് ഒരുമിച്ച് ഇരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. പാച്ചിലും കുസൃതികളും ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് കൂട്ടത്തിലുള്ളവർ എല്ലാവരും അവിടെ ഒരുമിച്ച് കൂടി വർത്തമാനവും തമാശകളും പറയാൻ തുടങ്ങി. ചിലർ ഉറങ്ങാൻ തുടങ്ങി.
“ജെന്നിഫർ മാഡത്തിന്റെ ഹസ്ബൻഡ് എന്ത് ചെയ്യുന്നു?”
സംഘത്തിലുണ്ടായിരുന്ന അനിൽ സാർ ചോദിച്ചു.
“സ്‌പൈസസ് ബോഡിൽ ഓഫീസറാണ്,”
“എന്നിട്ടാണോ എന്നും ബസ്സിൽ വരുന്നത്?”
ഒരു കുട്ടി ചോദിച്ചു.
“മാഡം വളരെ സിംപിളാടാ,”
ഒരുത്തൻ ഉച്ചതിൽ പറഞ്ഞു.
“സിമ്പിളാണ് … പവർഫുള്ളാണ് …”
മറ്റൊരാൾ.
“ഡ്രൈവിംഗ് അറിയില്ല..ബൈക്ക് ഓടിക്കാനും…ചെറുപ്പത്തിൽ സൈക്കിൾ ഓടിക്കാൻ പഠിക്കുന്നതിനിടെ ഒരു കുന്നിൽ നിന്ന് താഴേക്ക് വീണു. ബോധം പോയി…അതിൽപ്പിന്നെ അത് ട്രൈ ചെയ്യാൻ പേടിയാണ്…”
അവൾ പറഞ്ഞു.
“അപ്പോൾ സിംപിൾ ആയല്ലേ പറ്റൂ…?”
കലോത്സവ നഗരിയിൽ പന്നിയങ്കര ഗവൺമെൻറ്റ് ഹയർ സെക്കണ്ടറി സ്‌കൂൾ മോശമല്ലാത്ത പ്രകടനം നടത്തിയെന്നു മാത്രമല്ല ഉപകരണ സംഗീതത്തിൽ ഗിറ്റാറിൽ ശരത്ത് ഒന്നാമതാവുകയും ഓട്ടം തുള്ളലിൽ സംഘം രണ്ടാമതെത്തുകയും ചെയ്തു.
രണ്ട് നാളുകൾക്ക് ശേഷം തിരികെ എല്ലാവരും കെ എസ് ആർ റ്റി സി ബസ്സിലാണ് പോന്നത് .
“സൈഡ് സീറ്റ് ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ…”
ജെന്നിഫർ ചുറ്റും നോക്കി. വാസ്തവത്തിൽ ശരത്ത് ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുന്നത് കണ്ടീട്ടാണ് അവൾ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്.
“ഓക്കേ ..എന്നാൽ മാം ഇങ്ങോട്ട് പോരെ,”
അവൻ പറഞ്ഞു. അവൾ അർത്ഥഗർഭമായ അവനു മാത്രം കാണാൻ പാകത്തിൽ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.
അവൾക്ക് വഴികൊടുത്ത് ശരത്ത് ഒതുങ്ങിയിരുന്നു.
അവൾ അവനു സമീപമിരുന്നു.
“ഗിത്താർ കൊമ്പെറ്റേഷനിൽ മോൻ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കിയിരുന്നപ്പോൾ ഞാൻ പേടിച്ചുപോയി?”
തുടർന്ന് കേൾക്കാൻ അവൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
“തെറ്റിപ്പോകുമോ എന്നോർത്ത്..സ്ട്രിങ്ങിലേക്ക് ഒരു പ്രാവശ്യം പോലും നോക്കിയില്ലല്ലോ,”
അവൻ പുഞ്ചിരിച്ചു. അതിന്റെ മനോഹാരിതയിലേക്ക് അവൾ നോക്കി.
“മാം അതിനേക്കാൾ മനോഹരമായ ഒരു സംഗീതമായി എന്റെ മുമ്പിൽ ഇരുവല്ലാരുന്നോ? അപ്പോൾ എനിക്ക് തെറ്റില്ല…”
അവൻ അവളുടെ കരം കവർന്നു. അപ്പോൾ അവൾ ചുറ്റും നോക്കി. എല്ലാവരും അവരവരുടെ സീറ്റിൽ ചാഞ്ഞിരിക്കുകയാണ്. ചിലർ കണ്ണുകളടച്ചിരുന്നു. അവരുടെ തൊട്ടു മുമ്പിലോ പിമ്പിലോ തങ്ങളോടൊപ്പമുണ്ടായിരുന്നവരിൽ ആരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല.
“ഇല്ല,”
അവളുടെ കൈയ്യിലമർത്തിക്കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.
“ആരും നോക്കുന്നില്ല…ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചാരുന്നു,”
അവരിരുവരും ഒരുമിച്ച് നിശ്വസിച്ചു.
“കോംറ്റെസ്റ്റ് നടക്കുമ്പോൾ എന്തൊരു നോട്ടമായിരുന്നു മോനൂ…! ആരേലും അത് ശ്രദ്ധിച്ചാരുന്നേലോ? ഭാഗ്യത്തിന് നിന്റെ മ്യൂസിക്ക് അത്രേം സൂപ്പറായത് കൊണ്ട് ആരും അത് കാര്യമാക്കീല്ല. അല്ലാരുന്നേൽ എല്ലാരും കണ്ടേനെ നീ എന്നെത്തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുവാരുന്നെന്ന്…”
അവളുടെ കൈയുടെ മേലുള്ള അവന്റെ പിടി മുറുകി.
കൈയുടെ ചൂടും.
“എത്ര നോക്കിയാലും കൊതി മാറില്ല, മാം…”
അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി ശരത്ത് പറഞ്ഞു.
“അതുപോലെ ഈ രൂപം എന്റെ ചോരേൽ പിടിച്ചു കഴിഞ്ഞു…”
അവനെ ഒന്നമർത്തി ചുംബിക്കണമെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.
“മോന്റെ നോട്ടം കണ്ട് കണ്ട് എനിക്കാണേൽ നീക്കാനും മേല ഇരിക്കാനും മേലാത്ത് ഒരവസ്ഥ വന്നു..ശരിക്കും കണ്ണുകൊണ്ട് കുത്തിക്കീറുന്നത് പോലെ … അങ്ങനെയല്ലേ എന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നേ!”
ശരത്ത് അൽപ്പം കൂടി അവളിലേക്ക് അമർന്നിരുന്നു.
അവളുടെ ദേഹത്തിന്റെ മൃദുത്വവും ചൂടുമറിഞ്ഞു.
“എങ്ങനെ നോക്കാതിരിക്കും…? മാമിൻറെ കണ്ണുകൾ എന്നെയും കൊത്തിവലിക്കുവല്ലാരുന്നോ?”
ജെന്നിഫറിന്റെ അധരം നനഞ്ഞു.
“അതിന് നീയെന്റെ മുഖത്തോ കണ്ണിലോ മാത്രമല്ലല്ലോ നോക്കിയേ?”
അവന്റെ മുഖത്തോട് മുഖമടുപ്പിച്ച് പിടിച്ച് ജെന്നിഫർ പറഞ്ഞു.
ശരത്തിന്റെ ശ്വാസം ഉന്മത്തമായി. ഞരമ്പുകൾ ഉഷ്ണനൃത്തത്തിലുണർന്നു. “പിന്നെ എവിടെയാ?”
അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ തീപ്പാമ്പിഴയുന്നത് അവൻ കണ്ടു. അവൾ ലജ്ജയോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു.
“നോക്കിയത് നീയല്ലേ? നിനക്കറിയില്ലേ?”
അവൾ ചോദിച്ചു.
“എനിക്ക് ഓർമ്മയില്ല..ഒന്ന് പറയാമോ മാഡം?”
അതിമനോഹരമായ ലജ്ജയുടെ ദീപനാളങ്ങൾ അവളുടെ മുഖത്ത് പ്രകാശം നിറച്ചു. അവൾ ഇടത് കൈകൊണ്ട് മുഖം പാതി മറച്ചു.
“പോടാ…”
അവൾ പറഞ്ഞു.
ശരത്ത് ചുറ്റും നോക്കി. പിന്നെ അവളെയും. കയ്യുയർത്തി അവൻ അവളുടെ മാറിടത്തിന് നേരെ കൊണ്ടുവന്നു. അവൾ അവന്റെ കൈയ്യുടെ ചലനത്തിലേക്ക് നോക്കി കാത്തിരുന്നു.
“ഇവിടെയാണോ?”
അടുത്ത നിമിഷം അവന്റെ കൈ വികാരംകൊണ്ട് ഉയർന്നു താഴ്ന്ന അവളുടെ മാറിടത്തിൽ അമർന്നു.
“ഇവിടെയാണോ നോക്കിയേ?”
ജെന്നിഫർ അധരം കടിച്ചമർത്തി അവനെ നോക്കി. അവളുടെ തരളമിഴികൾ കൂമ്പിയടഞ്ഞു.
അവന്റെ കൈ സാരിക്ക് പുറത്തുകൂടി അവളുടെ ത്രസിക്കുന്ന മാറിടത്തെ തലോടി. സാരിക്ക് മുകളിലൂടെയാണെങ്കിൽപ്പോലും കല്ലിച്ചു ദൃഢമാകുന്ന മുലക്കണ്ണുകളെ അവന്റെ വിരലുകൾ തൊട്ടു.
“ഇവിടെയാണോ മാം?”
സാരിക്ക് പുറത്ത് കൂടി അവളുടെ മുലകളെ കശക്കിയമർത്തിക്കൊണ്ട് അവൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
ഒരു തവണ കൂടി അവൻ അവളുടെ മുലകളെ കശക്കി ഞെരിച്ചു. പിന്നെ കയ്യെടുക്കാൻ തുടങ്ങി.
“വേണ്ട..”
പിൻവലിക്കാൻ തുടങ്ങിയ അവന്റെ കൈത്തലത്തിന്മേൽ സ്വന്തം കൈപ്പടം വെച്ച് ജെന്നിഫർ അമർത്തി.
“അവിടെയിരുന്നോട്ടെ…”
അവൻ വിശ്വാസം വരാതെ അവളെ നോക്കി.
അവൾ തലകുലുക്കി.
“ഒരുപാട് കൊതിച്ചതല്ലേ? അല്ലേ? അതുകൊണ്ടല്ലേ അന്ന് ബസ്സിൽ…?”
“ഓഹ്!”
അവളുടെ വാക്കുകളെ അവിശ്വസനീയത കലർത്തിയ ഭാവം നിറച്ച് അവൻ നോക്കി.
“കൈ അവിടെയാണേലും കണ്ണ് ചുറ്റും വേണം കേട്ടോ…”
അവൾ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു.
അവൻ തല കുലുക്കി.
“ഞാൻ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നപ്പം മാമിനും വല്ലാതായിന്നല്ലേ പറഞ്ഞെ?”
അവൻ ചോദിച്ചു.
“പിന്നില്ലേ!”
അവൾ പറഞ്ഞു.
“എല്ലാടവും ചൂട് പിടിച്ച് പൊള്ളുവാരുന്നു മോനൂ …”
“ഇത് അപ്പോൾ കൂർത്ത് വന്നാരുന്നോ?”
മുലക്കണ്ണുകളിൽ ഞരടി അവൻ ചോദിച്ചു.
ഇത്തവണയും അവൾ ലജ്ജയാൽ കൈത്തലം കൊണ്ട് മുഖം പാതി മറച്ചു.
“ശ്യോ!”
അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു.
“കൂർത്ത് മുഴുത്ത് ഇട്ടേക്കുന്നതൊക്കെ പൊട്ടിക്കീറിപ്പോകാൻ തുടങ്ങുന്നപോലെ തോന്നി…”
“എന്ത് ഇട്ടേക്കുന്നത്?”
മുലകൾ വീണ്ടും ദൃഢമായി കശക്കി അവൻ ചോദിച്ചു.
“മോനിപ്പം പിടിച്ചിരിക്കുന്നിടത്ത് സാധാരണ എന്തൊക്കെയാ പെണ്ണുങ്ങൾ ഇടുന്നെ?”
“എനിക്കറിയില്ല..”
അവൻ ചിരിച്ചു.
“ഞാൻ പെണ്ണല്ലല്ലോ..”
“പോടാ ഒന്ന്..”
അവൾ ചിരിച്ചു.
“ബ്രാ..ബ്ലൗസ്…”
അവൾ മടിച്ച് മടിച്ച് പറഞ്ഞു.
“ബ്രാ പൊട്ടിക്കീറുന്ന രീതീല് മാമിന്റെ …മാമിന്റെ മുല കൂർത്ത് വന്നാരുന്നോ?”
“എന്റെ മോനൂ..”
അവന്റെ തുടയിലേക്ക് കൈത്തലം വെച്ചുകൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.
“എങ്ങനെയാ പറയ്യാ എന്നറിയില്ല…പറഞ്ഞ് ഫലിപ്പിക്കാനൊന്നും എനിക്ക് വയ്യ…എന്റെ ബോഡി അതുപോലെ മുമ്പ് അത്ര ചൂടായിട്ടില്ല…മേലൊക്കെ എന്താ പറയ്യാ വല്ലാതങ്ങ് കഴച്ച് പൊട്ടുന്ന ഒരു ഫീൽ…”
ശരത്ത് മുലകൾ ശരിക്ക് ഞരിച്ചു. ജെന്നിഫർ ചുറ്റും നോക്കി. ബസ്സിൽ ഇരുട്ട് വീണിരുന്നു.അരണ്ട വെളിച്ചമേയുള്ളൂ. മിക്കവാറും എല്ലാവരും ഉറക്കം പിടിച്ചു എന്ന് തോന്നുന്നു. ചിലർ ഹെഡ്ഫോൺ വെച്ച് മൊബൈൽ നോക്കുന്നുണ്ട്.
“മാമിന് അപ്പോൾ നനഞ്ഞില്ലേ?”
അവൻ പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു. ആ നിമിഷം തന്നെ തുടയിലിരുന്ന അവളുടെ കത്തലമെടുത്ത് അവൻ തന്റെ അരക്കെട്ടിൽ ജീൻസിന്റെ മുമ്പിലെ മഴയിൽ അമർത്തി വെച്ചു.
“എന്തായിത്?”
അവന്റെ അരക്കെട്ടിലെ മുഴപ്പിൽ കൈത്തലമമർത്തി അവൾ ചോദിച്ചു.
“അകത്ത് ഞെരിഞ്ഞ് ഇങ്ങനെ ഇരുന്നാൽ ഇത് ഒടിഞ്ഞുപോകില്ലേ മോനൂ…?”
“വേറെ നിവൃത്തിയില്ലല്ലോ…”
അവൻ പുഞ്ചിരിച്ചു. അവളും.
“ഞാൻ ചോദിച്ചത് മാം കേട്ടോ?”
“എന്താ?”
“ഞാൻ അങ്ങനെ മുഖത്തേക്കും മുലേലേക്കും നോക്കിയിരുന്നപ്പം മാമിന് നനഞ്ഞാരുന്നോ എന്ന്?
“പിന്നെ നനയാതെ!”
അവൾ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
“ഞാൻ വിചാരിച്ചു ഞാൻ പ്രെഗ്നന്റ് ആയിപ്പോകുമോ എന്ന്!”
“ഹോ!”
അവിശ്വസനീയതയോടെ ശരത്ത് അവളെ നോക്കി.
“എന്താ നോക്കുന്നെ?”
“ഞാൻ മാമിനെ പ്രഗ്നന്റാക്കുന്നത് ഓർക്കുവാരുന്നു…”
അവളും പുഞ്ചിരിച്ചു.
“എന്നെ പ്രഗ്നൻറ് ആക്കണോ?”
അവന്റെ മുഴയിൽ ശരിക്ക് അമർത്തി അവൻ ചോദിച്ചു.
“വേണം…”
“എപ്പോൾ?”
“നിനക്കിഷ്ടമുള്ളപ്പോൾ,”
“ആരേലും അറിഞ്ഞാൽ?”
“നെക്സ്റ്റ് വീക്ക് ഞാൻ തറവാട്ടിൽ പോകുന്നുണ്ട്…”
അവൾ പറഞ്ഞു.
“മോനും വാ ,…അങ്കിളിന്റെ വീട്ടിൽ..അവിടെ ആരും അറിയില്ല…” അപ്പോൾ ജെന്നിഫറിന്റെ മൊബൈൽ റിങ്ങ് ചെയ്തു.
“ജോസഫാണ്…”
അവൾ പറഞ്ഞു.
ശരത്ത് അവളുടെ മാറിൽ നിന്ന് കൈ വലിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൾ പക്ഷെ കൈത്തലമമർത്തി അവനെ വിലക്കി. കുഴപ്പമില്ല അവിടെ വെച്ചോ എന്ന അർത്ഥത്തിൽ അവൾ അവനെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി. പിന്നെ ഫോൺ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു.
“ആ പറ, അച്ചായാ..”
അവൾ പറഞ്ഞു.
“നീ എവിടാ?”
“റിട്ടേൺ ആണ് . ബസ്സിൽ..അവിടെ ഒരു രണ്ടുമണിയാകുമ്പോൾ എത്തും…”
ശരത്തിന്റെ കൈ ആവേശത്തോടെ അവളുടെ മുലകൾ മാറി മാറി ഞെരിച്ചു.
“അവിടെ എങ്ങനെ ഉണ്ടാരുന്നു?”
അയാൾ ചോദിച്ചു.
“സൂപ്പർ..കുഴപ്പമില്ലാരുന്നു ..എല്ലാരുമായും നല്ല കമ്പനി ആരുന്നു…”
അവന്റെ മുഴപ്പിൽ ശരിക്ക് ഞെരിച്ച് അവൾ പറഞ്ഞു.
“അച്ചായനോ?”
“കുഴപ്പമില്ല …നീ വേഗം വാ ഒന്ന്!”
“എന്ത് പറ്റി? കൺട്രോൾ പോയോ?”
അവൾ ചിരിച്ചു. മുലകളെ സുഖത്തോടെ മർദ്ധിക്കുന്ന ശരത്തിന്റെ കൈത്തലത്തിനു മീതെ തന്റെ കൈത്തലവും നൽകികൊണ്ട് അവൾ അവനെ നോക്കി. പിന്നെ മിണ്ടരുത് എന്ന് ആംഗ്യം കാണിച്ച് അവൾ ഹെഡ് ഫോണിന്റെ ഒരു സ്റ്റഡ് അവൾ ശരത്തിന്റെ ചെവിയിൽ വെച്ചു.
“പിന്നല്ലാതെ രണ്ടു ദിവസമായില്ലേ നിന്റെ ആ മുഴുത്ത കൊഴുത്ത മൊല രണ്ടും ഒന്ന് ഞെരിച്ച് കശക്കിയിട്ട്! എങ്ങനെ ഉണ്ടെടീ രണ്ടും…? സുഖമായി ഇരിക്കുന്നു രണ്ടും? അതോ ക്ഷീണിച്ചോ?”
ജെന്നിഫറും ശരത്തും പരസ്പ്പരം മുഖത്ത് നോക്കി. അവന്റെ കൈകൾ കൂടുതൽ ഉന്മേഷത്തോടെ അവളുടെ ബ്ലൗസിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കടക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ജെന്നിഫർ അപ്പോൾ ചുറ്റും നോക്കി. എന്നിട്ട് ആദ്യത്തെ രണ്ടു ഹുക്കുകൾ അകത്തി.
“ഇല്ല അച്ചായാ..”
ശരത്തിന്റെ കൈ ബ്ലൗസിനുള്ളിലേക്ക് കടന്ന് മുലയുടെ ചൂടുള്ള മൃദുലതയേ സ്പർശിച്ചപ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു.
“അച്ചായനെ ഓർത്ത് കൊണ്ടാണോ എന്നറിയില്ല..ശരിക്കും ഒന്ന് കൂടി മുഴുത്ത വണ്ണിച്ചിട്ടുണ്ട്…രണ്ടും കൊതിച്ച് കാത്തിരിക്ക്യാ അച്ചായന്റെ കൈയ്യുടെയും വായുടെയും രുചിയറിയാൻ…”
ജെന്നിഫറിന്റെ കൈ മുഴപ്പിനെ വീണ്ടും വീണ്ടും ഞെരിച്ചു.
“എന്റെ പെണ്ണെ ..ഞാൻ കുണ്ണ പിടിച്ച് അടിക്കുവാടീ…”
അയാളുടെ സ്വരം അവരിരുവരും കേട്ടു.
ജെന്നിഫർ അതിരില്ലാത്ത നാണത്തോടെ അവനെ നോക്കി.
“വെറുതെ പിടിച്ചാ മതി കേട്ടോ…”
അവൾ വിറയ്ക്കുന്ന സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു. അവളുടെ ശ്വാസവേഗമേറുന്നത് അവൻ ശ്രദ്ധിച്ചു.
“അടിച്ച് കളഞ്ഞേക്കരുത്..!”
“ഇല്ലാടീ…”
ജോസഫ് പറഞ്ഞു.
“നിന്റെ പൂറ്റിലേക്കേ അടിച്ചൊഴിക്കൂ…”
“അവിടെ മാത്രം?”
ജെന്നിഫർ ചോദിച്ചു.
“എവിടെ മാത്രം എന്ന്?”
ജെന്നിഫർ അബദ്ധം പറ്റിയത് പോലെ ശരത്തിനെ നോക്കി.
“അച്ചായാ ഞാനിപ്പം ബസ്സിലാ..അടുത്തൊക്കെ ആളുണ്ട് ..അത് ഒന്നും ഞാൻ പറയില്ല…”
“എന്നിട്ട് ഈ പറഞ്ഞതൊക്കെ ആളുകൾ കേട്ടില്ലേ?”
“അതുപോലെയാണോ അച്ചായൻ എങ്ങോട്ടാ അടിച്ചൊഴിക്കുന്നേ എന്നതിന്റെ പേര് പറയുന്നത്? അത് തെറി അല്ലെ?”
ശരത്ത് കുഴപ്പമില്ല എന്ന അർത്ഥത്തിൽ അവളുടെ നേരെ കൈ കൊണ്ട് ആംഗ്യം കാണിച്ചു.
“ഹ! പോടീ! സാരമില്ല മോളെ..എടീ വല്ലാതെ കഴപ്പടുക്കാ..ഒന്ന് പറ പെണ്ണെ..എവിടെ മാത്രമാ ഞാൻ അടിച്ചൊഴിക്കേണ്ടാത്തത്…?”
ജെന്നിഫർ വീണ്ടും ചുറ്റും നോക്കി.
പിന്നെ ശരത്തിനെ നോക്കി.
പിന്നെ ശബ്ദം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു.
“പൂറ്റിൽ..പൂറ്റിൽ മാത്രം…”
“ഹോ! എന്റെ പെണ്ണെ! നിന്നെ സമ്മതിച്ചു തന്നിരിക്കുന്നു..ബസ്സിൽ വെച്ച് ..പബ്ലിക്കായ ഒരു സ്ഥലത്ത് വെച്ച് നീ പൂറ്റിൽ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞല്ലോ ..മിടുക്കി …”
അവൾ നാണത്തോടെ ശരത്തിനെ വീണ്ടും വീണ്ടും നോക്കി.
അവൻ മിടുക്കി എന്ന അർത്ഥത്തിൽ അവളെ നോക്കി കൈ മുദ്ര കാണിച്ചു.
“പിന്നെ എവിടെയൊക്കെയാ ഒഴിക്കേണ്ടേ?”
അച്ചായാ..ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ ..ഞാൻ ബസ്സിലാ ..ഞാൻ… എങ്ങനെയാ…?”
“പിന്നെ …പൂറെന്നൊക്കെപ്പറയാങ്കിലാണോ ബാക്കിയൊക്കെ? ഉള്ളതിൽ ഏറ്റവും ഗ്രേഡ് കൂടീതാ പൂറ് ..അത് ഈസിയായി ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ബസ്സേൽ വെച്ച് പറയാങ്കി അതും ഒത്തിരി ആൾക്കാരുടെ എടേ വെച്ച് പറയാങ്കി ബാക്കീം കൊടെ പറഞ്ഞാ എന്നാ?”
പറയൂ എന്ന അർത്ഥത്തിൽ ശരത്ത് അവളുടെ നേരെ നോക്കി ആംഗ്യം കാണിച്ചു.
“പറ പെണ്ണെ,”
ജോസഫ് വീണ്ടും പറഞ്ഞു.
“സാധാരണ പൂറ്റിലല്ലാതെ പിന്നെ എന്റെ എവിടെയൊക്കെയാ ഒഴിക്കുന്നേന്ന് അച്ചായന് ഞാൻ പറഞ്ഞ് കേക്കണല്ലെ?”
“വേണം!”
“ഹോ! ഇങ്ങനെ ഒരു മുള്ള് മുരിക്ക് …”
“നീ മുള്ളേലും മുരിക്കേലും ഒന്നും കേറാതെ കാര്യം പറ പെണ്ണെ,”
“എന്റെ മൊലേൽ…”
“പിന്നെ?”
“വായിൽ…”
“പിന്നെ?”
“പിന്നെ എവിടെയാ…ഈ മൂന്നിടത്ത് മാത്രവല്ലേയുള്ളൂ?”
“പോടീ! പിറകിൽ ..കൊതത്തിൽ ഒഴിച്ചിട്ടില്ലേ?”
“അവടെ ചെയ്യാൻ ഞാൻ സമ്മതിച്ചിട്ടില്ലല്ലോ…”
“എവിടെ?”
“ഹോ! ഈ അച്ചായന്റെ ഒരു കാര്യം! കൊതത്തിൽ…!”
“ഹോ! എന്റെ പെണ്ണെ…”
സുഖകരമായി ജോസഫ് മുരളുന്ന ഒന്ന അവർ കേട്ടു.
“അയ്യോ ..എന്നാ? പോയോ? “
ജെന്നിഫർ ചോദിച്ചു.
“പോയെടീ…ഹോ ..നീയതൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോ പിടിച്ചു നിർത്താൻ പറ്റിയില്ല..”
“ശ്യോ! എന്നാ പണിയാന്നെ കാണിച്ചേ? ഞാൻ വന്ന് കഴിഞ്ഞ് എന്റെ പൂറ്റിലേക്ക് അടിച്ച് ഒഴിച്ച് തരാന്ന് പറഞ്ഞിട്ട്! എനിക്ക് വെഷമം ഒണ്ട് കേട്ടോ!”
“നീ വരുമ്പം ഒന്നുരണ്ടു മണിക്കൂർ കഴിയേലേ?”
അയാളുടെ കിതപ്പുള്ള സ്വരം അവർ കേട്ടു.
“അന്നേരത്തേക്കും കുണ്ണ പിന്നേം നല്ല റ്റെമ്പറിൽ വരൂടീ…”
“ഉം ..ഇനി എന്തായാലും വേണ്ട..കുഞ്ഞ് ചെക്കൻ ഒന്നും അല്ല..കൊറച്ചൊക്കെ പ്രായവായി …അച്ചായൻ ഒറങ്ങിക്കോ ..ഞാൻ അപ്പഴേത്തേക്കും അവടെ എത്തിക്കോളാം,”
ഫോൺ കട്ടായി.
“നിങ്ങള് ആളുകൊള്ളാല്ലൊ മാഡം,”
ശരത്ത് ചിരിച്ചു. അവന്റെ ജീൻസിന് മേലെ പ്രീക്കം ചെറിയ ഒരു വൃത്തം വീഴ്ത്താൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.
“നിങ്ങള് രണ്ടും ശരിക്കും പുലീം സിംഹോമാണല്ലോ…തിരുവനന്തപുരം ഭാഷേൽ പറഞ്ഞാൽ നല്ല പൊളപ്പൻ ലാംഗ്വേജ് ഒക്കെയാണല്ലോ പറയുന്നേ?”
ജെന്നിഫർ പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ബെഡ് റൂമിൽ അച്ചായനങ്ങനെ ഒക്കെ പറയണമെന്ന് നിർബന്ധവാഃ മോനൂ..”
അവൾ പറഞ്ഞു.
“എനിക്ക് ഇഷ്ടവൊന്നും അല്ല..പിന്നെ ശരിക്കും നല്ല മൂഡ് ഒക്കെ ആകുമ്പോ …അത് അച്ചായനെ ശരിക്കും ത്രില്ലടിപ്പിക്കുന്നതാന്ന് എന്നറിയുമ്പോൾ ഞാനും പറയും…”
ജീൻസിന് മേൽ മുഴയുടെ പുറത്ത് പ്രീക്കം വൃത്തത്തിൽ വിരൽ കൊണ്ട് അവൾ അമർത്തി തൊട്ടു. പിന്നെ പെരു വിരലിനും ചൂണ്ടുവിരലിനുമിടയിൽ അതിന്റെ കൊഴുപ്പ് അവളെടുത്ത് വീണ്ടും തൊട്ടമർത്തി. അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി അവൾ വിരൽ വായിൽ വെച്ചീമ്പി.
“നല്ല ടേസ്റ്റ്..”
വിരൽ വായിൽ നിന്നെടുക്കാതെ അവൾ പറഞ്ഞു.
“ഒഴുകാൻ തുടങ്ങിയോ മാമിന്?”
അവൻ ചോദിച്ചു.
“എപ്പഴേ! പാൻറ്റി നനഞ്ഞ് കുതിർന്ന് ഒട്ടിപ്പിടിക്കുവാ…”
“ഇറിറ്റേഷൻ തോന്നുന്നുണ്ടേൽ അത് എങ്ങനെ എങ്കിലും ഊര്,”
“എങ്ങനെയാ മോനൂ..?”
അവൾ ചുറ്റും നോക്കി.
“മാം ചന്തി പൊക്കിക്കെ…എന്നിട്ട് പതിയെ കൈ ഉള്ളിൽ കടത്തി എങ്ങനെയും ഊരാൻ നോക്ക്,”
ചുറ്റുപാടുകൾ അതീവ ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിച്ചിട്ട് ജെന്നിഫർ ചന്തികൾ ഉയർത്തി. പിമ്പിലേക്ക് കൈ കൊണ്ടുപോയി സാരിയുടെ പുറത്തുകൂടി താഴേക്ക് കൈ ഞെക്കി അമർത്തി നിരക്കി.
“മോനും നോക്കണേ…ആളുകളെ…”
അവൾ ഇടയ്ക്ക് പറഞ്ഞു.
“ഇല്ല …മാം ആള്ക്കാര് കാണുന്നുണ്ടോ ന്ന് നോക്കിക്കോ. മാം ഷെഡ്‌ഡി ഊരുന്നത് എനിക്ക് കാണണം. എനിക്ക് ആ കാഴ്ച്ച മിസ്സാക്കാൻ വയ്യ…”
“ഓക്കേ…”
അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ഞാൻ ഷെഡ്‌ഡി ഊരുന്നത് മോൻ നോക്കിക്കോ ..കുഴപ്പമില്ല ..ആള്ക്കാര് ആരേലും നോക്കുന്നുണ്ടോന്ന് ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം …ഡോണ്ട് വറി!”
അൽപ്പാൽപ്പം, സാവധാനം ജെന്നിഫർ ഷെഡ്‌ഡി താഴേക്ക് ഊർത്തി.
പിന്നെ അവനെ നോക്കി വീണ്ടും പുഞ്ചിരിച്ചു.
“എന്താ മാം? ഊരി കിട്ടുന്നില്ലേ?”
“മുട്ടിന് താഴെ വരെ എത്തിച്ചു..”
“ബാക്കി ഞാൻ ഊരട്ടെ?”
“വേണ്ട..മോന്റെ കയ്യേൽ ചീത്ത വെള്ളം പറ്റും…”
അത് സാരമില്ല…”
അവൻ ചിരിച്ചു.
പിന്നെ താഴേക്ക് കയ്യിട്ടു. സാരിക്കകത്ത് കൂടി കയ്യിട്ട് ആദ്യം അവൻ അവളുടെ കൊഴുത്ത കാലുകളെ തഴുകി അമർത്തി. പിന്നെ മുകളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി പാന്ററ്റീസിൽ തൊട്ടു. സാവധാനം അത് താഴേക്ക് വലിച്ച് എടുത്ത് പൊക്കിപ്പിടിച്ചു.
“താ…”
അവൾ അവന്റെ നേരെ കൈ നീട്ടി.
“ഞാനത് ബാഗിൽ വെക്കട്ടെ,”
“അത് ശരി!”
അവൻ ചിരിച്ചു.
“മാമിനോട് ഞാൻ ഷഡ്ഢി ഊരാൻ പറഞ്ഞത് അത് എനിക്ക് കൊണ്ടുപോകാൻ വേണ്ടിയാ,”
“ങ്ഹേ?”
ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ അവൾ അവനെ നോക്കി.
“ഇത് കണ്ടോ..”
അവൻ പാന്റിറ്റി മുഖത്തിന് നേരെ കൊണ്ടുപോയി.
“ഛീ, മോനൂ വേണ്ട..വേണ്ട മുത്തേ..ചീത്ത വെള്ളം ഒക്കെ മോന്റെ മുഖത്ത് പറ്റും..വൃത്തികേടാ..”
അവളുടെ വാക്കുകൾ അവഗണിച്ച് അവൻ പാന്റി മൂക്കിന് നേരെ അടുപ്പിച്ചു. പിന്നെ ആഞ്ഞു ശ്വസിച്ചു.
“ഹോ!”
നിർവൃതിയിൽ അവൻ സീൽക്കാരമിട്ടു.
“അയ്യേ…”
അവൾ കണ്ണുകൾ പൊത്തി.
“അതിൽ അപ്പടീം ചെളീം മുഷിച്ചിലും പിന്നെ ചീത്ത വെള്ളോം മൂത്രത്തിന്റെ അംശോം ഒക്കെ പറ്റിപ്പിടിച്ച് ഇരിക്കുവല്ലേ മുത്തേ…ഇതിന്റെ ഒരു കാര്യം!”
“ആഹാ! എന്തൊക്കെയാ? ഒന്നുകൂടി പറഞ്ഞെ?”
അവൻ വീണ്ടും അത് ആവേശത്തോടെ മണത്തു. “ഷെഡ്‌ഡി ഊരാൻ സഹായിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പം ഞാൻ ഒരു ഗോൾഡൻ ചാൻസ് മിസ്സാക്കി,”
അവൻ പറഞ്ഞു.
“എന്താ അത്?”
“ജെന്നിഫർ ചോദിച്ചു.
“നല്ല ഒരു ചാൻസാരുന്നു മാമിന്റെ അവിടെ ഒന്ന് തൊടാൻ..ശരിക്കും നനഞ്ഞ് ഒട്ടി ഇരുവല്ലാരുന്നോ …”
ജെന്നിഫർ അധരം അമർത്തി കടിച്ച് അവനെ നോക്കി.
“മോൻ എന്റെ കാലിലും തൊടേലും ഒക്കെ തൊട്ടപ്പം ഒറപ്പായിട്ടും ഞാൻ കരുതി എന്റെ അവിടെ തൊടും എന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ച് പ്രതീക്ഷിച്ച് അവിടെ വിങ്ങാണ് തൊടങ്ങിയാരുന്നു…”
ശരത്ത് ചുറ്റും നോക്കി.
അപ്പോഴേക്കും ആരോ ഇറങ്ങാൻ വേണ്ടി ബസ്സിനുള്ളിൽ വെളിച്ചം വീണിരുന്നു.
“ശ്യേ!”
അവരിരുവരും ഒരുമിച്ച് പറഞ്ഞു.
പിന്നെ പരസ്പ്പരം മുഖത്ത് നോക്കി ചിരിച്ചു.
കണ്ണാടിപ്പറമ്പിലെ തറവാട്ട് വീട്ടിൽ ജെന്നിഫർ എത്തുമ്പോൾ സമയം രണ്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
പ്രതീക്ഷിച്ചത് പോലെ വീടിന്റെ പരിസരത്തോ വരാന്തയിലോ ഒന്നും ആരെയും കണ്ടില്ല. ഓട്ടോയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് പപ്പായോ മമ്മിയോ ഇറങ്ങിവരുമെന്നും അവൾ കരുതിയത് നടന്നില്ല.
എവിടെപ്പോയി? ജോച്ചായൻ മിക്കവാറും കടയിലായിരിക്കും. സമയം പത്തുകഴിയാതെ കക്ഷിയെ പ്രതീക്ഷിക്കേണ്ടതില്ല.
ജിഷയേയും കാണുന്നില്ലല്ലോ!
ജോയുടെ ഭാര്യയാണ് ജിഷ. രണ്ടുമക്കളാണവർക്ക്. ഒരുത്തൻ ചെന്നൈയിൽ എം ആർ എഫിൽ. മകൾ ഭർത്താവിനോടൊപ്പം നെതർലാൻഡിൽ.
അകത്തേക്ക് കയറിയപ്പോൾ ചെറിയ ശബ്ദത്തിൽ ടി വിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടു.
“ഓഹോ!”
അകത്തേക്ക് കയറി ടി വിയുടെ മുമ്പിലിരിക്കുന്ന മത്തായിയേയും സാറമ്മായെയും കണ്ടിട്ട് അവൾ ഉച്ചത്തിൽ പറഞ്ഞു.
അവളെ കണ്ട് അവർ എഴുന്നേറ്റു.
“എന്നാ രണ്ടാളും കൂടി വല്ല പ്രേത സിനിമേം കാണുവാണോ?”
തന്നെ ഒരുമിച്ചാശ്ലേഷിച്ച മാതാ പിതാക്കളോട് അവൾ ചോദിച്ചു.
“ഒറ്റയ്‌ക്കെ ഒള്ളു എന്നോർമ്മ വേണേ! വല്ല അസ്സൽ പ്രെതോം വന്നാ പെട്ട് പോകും!”
“നീയൊന്ന് പോടീ..”
സാറാമ്മ മകളോട് പറഞ്ഞു.
“ഞങ്ങളെ ഈ കോലത്തി കണ്ടാ പ്രേതം പിടിച്ചിട്ട് ഈവഴി ഒന്നും വരത്തില്ല…”
“എന്നതാ കൊച്ചേ! നീയങ്ങ് വല്ലാതെ ക്ഷീണിച്ചു പോയല്ലോടീ മോളെ!”
മത്തായി മകളോട് പറഞ്ഞു.
“പിന്നെ!”
ജെന്നിഫർ ഒച്ചയിട്ടു.
“എന്നെ ഇപ്പം കണ്ടാലും പപ്പായ്ക്ക് ഇതുമാത്രേ പറയാനൊള്ളൂ..അതൊക്കെ കേട്ട് ഞാൻ ഉള്ളതും ഇല്ലാത്തതും ഒക്കെ വലിച്ചു വാരി തിന്നും…എന്നിട്ട് തടി കൂടീട്ട് എനിക്കിപ്പം ശ്വാസം പോലും വിടാൻ പറ്റുന്നില്ല. എന്നിട്ടാ!”
“എന്നാ തടി? എവടെ തടി! ഒന്ന് പോടീ?”
സാറാമ്മ ജെന്നിഫറിന്റെ ചന്തിയിൽ പതിയെ അടിച്ചു.
“കുണ്ടിയും മൊലേം അങ്ങ് കണ്ടമാനം മുഴുത്തൂന്നല്ലാതെ നീ എവിടെയാ നന്നായെ?”
“ശ്യേ! ഈ മമ്മി!”
അവൾ നാണത്തോടെ സാറാമ്മയെ നോക്കി.
“കുണ്ടിയും മൊലേം മുഴുത്തു വരാൻ എന്തേലും തിന്നണം എന്നൊന്നും ഇല്ല,”
സാറാമ്മയുടെ പരാമർശം കേട്ട് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മത്തായി പറഞ്ഞു.
“അതിനു കെട്ടിയോന്റെ കൈക്ക് എല്ലുണ്ടായാ മതി…ജോസഫിന് അതുണ്ടെന്നറിയാം…”
“ശ്യോ! പപ്പാ!”
അവൾ ഉച്ചത്തിൽ ചാടി തുള്ളി.
“ഒന്ന് മിണ്ടാതിരിക്ക്! എപ്പഴും ടീ വീലെ സീരിയലൊക്കെ കണ്ട് രണ്ടിന്റേം നാക്കിന് ഒരെല്ലും ഇല്ല…ഇനി സീരിയലല്ല വല്ല പാതിരാപ്പടവുമെങ്ങാനുമാണോ കാണുന്നെ രണ്ടാളും?”
“ഇപ്പം ആരുടെ നാക്കിനാഡീ എല്ലില്ലാത്തത്?”
സാറാമ്മ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ആരുടേയാ മോള്? ഹഹഹ!”
അവൾ ചിരിച്ചു.
അവർ അവളെ സോഫയിൽ പിടിച്ചിരുത്തി. അവൾ സാറാമ്മയുടെ നേരെ താൻ കൊണ്ടുവന്ന പാക്കറ്റ് നീട്ടി. സാറാമ്മ അത് അഴിച്ചു. കുറെ പലഹാരപ്പായ്ക്കറ്റുകളും പിന്നെ മാക് ഡോവൽസിന്റെ ഒരു ഫുൾ ബോട്ടിൽ വിസ്ക്കിയും അതിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.
“ഇത് ഒറ്റയടിക്ക് അകത്താക്കാനുള്ളതല്ല,”
അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഭീഷണി നിറഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“വേണ്ടാ എന്ന് അച്ചായനോട് ഞാൻ പ്രത്യേകം പറഞ്ഞതാ…പിന്നെ പതിവ് തെറ്റിക്കണ്ട കുഴപ്പമില്ല എന്നൊക്കെ അച്ചായൻ പറഞ്ഞത് കൊണ്ട് മാത്രം കൊണ്ടന്നതാ…”
“നീ പോടീ,”
ചിരിച്ചുകൊണ്ട് സാറാമ്മ പറഞ്ഞു.
“ആ നല്ല മരുമോന്റെ ഒരു ഗുണോം നിനക്കില്ലല്ലോ എന്റെ പെണ്ണെ!”
“ആ! അതുപോട്ടെ,”
പെട്ടെന്നോർമ്മിച്ച് ജെന്നിഫർ പറഞ്ഞു.
“എന്ത്യേ? എന്ത്യേ ജിഷ ചേച്ചി?”
പെട്ടെന്ന് സാറാമ്മയുടെ മുഖം മാറി.
“എന്നതാ മമ്മി? എന്നതാന്നെ കാര്യം?”
“അവള് ടൗണിലേക്കാന്നും പറഞ്ഞു പോയതാ എന്റെ കൊച്ചേ”
മത്തായി അസന്തുഷ്ടിയോടെ പറഞ്ഞു.
“അതിനിപ്പം എന്നാ? വല്ല സാധനോം മേടിക്കാൻ പോയതാരിക്കും!”
“സാധനം!”
സാറാമ്മ അമർഷത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“വീട്ടിൽ ഉള്ള സാധനം എവിടേലും പോയി വാങ്ങിക്കണ്ട കാര്യമുണ്ടോ മോളെ?”
മത്തായി ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു.
“അതെന്നതാ?”
“എന്റെ പൊന്ന് കൊച്ചേ..നിന്നോട് പറഞ്ഞാ മനസ്സിലാകത്തില്ല. നീ വെറും പൊട്ടിയാ..ജോ ഒള്ളപ്പം അവക്ക് വേറെ ആണുങ്ങടെ കൂടെ പോകണ്ട വല്ല കാര്യോം ഉണ്ടോ?”
ജെന്നിഫർ അവരെ മാറി മാറി നോക്കി.
“ആരാ ആള്?”
അവൾ ചോദിച്ചു. “ടൗണിൽ മലഞ്ചരക്ക് കച്ചോടം നടത്തുന്ന നൗഷാദ്…അയാളാ ആള്!”
ജെന്നിഫറിന് ആ വാർത്ത അദ്‌ഭുതമായി തോന്നിയില്ല. മുമ്പ് ഒക്കെ അവരുടെ പെരുമാറ്റത്തിലും സംസാരത്തിലുമൊക്കെ ഒരു പന്തികേട് താൻ കണ്ടത് അവൾ ഓർമ്മിച്ചു. അത് എന്തെങ്കിലുമാകട്ടെ. അതിനെ കുറ്റം വിധിക്കാൻ എന്തായാലും തനിക് കഴിയില്ല. മകന്റെ പ്രായത്തേക്കാൾ താഴെയുള്ള ഒരു ആൺകുട്ടിയുമായി പ്രണയത്തിലാണ് താൻ. താൻ അവനിലേക്ക് ആകര്ഷിക്കപ്പെട്ടതുപോലെ ഏന്തെങ്കിലും ഒരു കാരണമോ ന്യായമോ ജിഷയ്ക്കും പറയാനുണ്ടാവും.
സേഫ് ആയ ഒരു ഫിലോസഫി എല്ലാത്തരം അരുതായ്ക ചെയ്യുമ്പോഴുമുണ്ട്.
തന്റെ ഫിലോസഫി: ചെയ്യുന്നതിന്റെ ബേസ് സ്നേഹമാണെങ്കിൽ അത് കുറ്റമാകുന്നില്ല.
അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു.
അമ്മയുടെയും അച്ഛന്റെയും കൂടെ പറമ്പിലും തൊടിയിലുമൊക്കെ ചുറ്റിക്കറങ്ങുമ്പോൾ അവളുടെ മൊബൈലിലേക്കൊരു കോൾ വന്നു.
ശരത്ത് ആണ്.
“മാം വീട്ടിലെത്തിയോ?”
“വന്നിട്ട് ഒരു മണിക്കൂറായി..എവിടെയാ?”
“ഓ! ഒരു മണിക്കൂർ മുമ്പ് വന്നോ? ഗുഡ്! ഞാൻ ദാ ഇപ്പം എത്തി…ജസ്റ്റ് ലാൻഡ് ചെയ്തതെ ള്ളൂ…”
“ഓക്കേ ..എന്നാൽ വിശ്രമിക്ക്…പറ്റുമെങ്കിൽ അൽപ്പം ഒന്ന് ഉറങ്ങിക്കോ…”
“ഓക്കേ..ശരി മാം…രാത്രി പതിനൊന്ന് കഴിഞ്ഞല്ലേ? ആ ആൽമരത്തിന്റെ ചുവട്ടിൽ?”
“ആം …അതെ …അപ്പോൾ,”
അവൾ ഫോൺ കട്ടാക്കി .
“ആരാടീ?”
സാറാമ്മ ചോദിച്ചു.
“എന്റെ കൂടെ വർക്ക് ചെയ്യുന്നതാ. നളിനി ടീച്ചർ..”
സ്വരത്തിൽ സ്വാഭാവികത വരുത്തി അവൾ പറഞ്ഞു.
തൊടിയിലൂടെ , പച്ചിലച്ചാർത്തുകളുടെ മേൽക്കൂരയ്ക്ക് കീഴെ നടക്കുമ്പോൾ അവൾ കൗമാരക്കാരിയായി. ഇതിലൂടെ എത്രയോ പ്രാവശ്യം താൻ ബെന്നിയുടെ കൈ പിടിച്ച് നടന്നിട്ടുണ്ട്. ഓരോ മൺതരിയിലും ഓരോ ഇലച്ചാർത്തിലും അവന്റെ ഗന്ധമുണ്ട്. അവളിൽ നിന്ന് ദീർഘ നിശ്വാസങ്ങൾ പൊഴിഞ്ഞു. മത്തായിയും സാറാമ്മയും വാതോരാതെ ഓരോന്ന് അവളോട് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നെകിലും വിങ്ങുന്ന മനസ്സോടെ അവൾ ആ കാലമൊക്കെ ഓർത്തെടുക്കുകയായിരുന്നു.
“എടീ കൊച്ചെ…”
സാറാമ്മ പറഞ്ഞു.
“മിനിങ്ങാനാണോ ഇന്നലെയാണോ ഞാനിന്നലെ സ്വപ്പ്നം കണ്ടാരുന്നു നിന്നെ, കേട്ടോ… എന്നാരുന്നു അത്?”
അവർ മത്തായിയോട് ചോദിച്ചു.
“ഓ!”
അയാൾ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
“സ്വപ്പ്നവോ? ഏത് സ്വപ്പ്നം? എന്നാ സ്വപ്പ്നം?”
അയാൾ അവരുടെ വാക്കുകളെ അവഗണിച്ചു.
പപ്പാ ഒളിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ് എന്നവൾക്ക് തോന്നി. ഒളിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ് എങ്കിൽ അത് ഏത് തരത്തിലുള്ള കാര്യമായിരിക്കണം?
“എന്നാ, മമ്മി എന്നേം ബെന്നീനെയും ആണോ കണ്ടത്?”
ജെന്നിഫർ പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു.
സാറാമ്മയും മത്തായിയും മുഖാമുഖം നോക്കി.
“നിങ്ങടെ രണ്ടുപേരുടെയും ഒരു കാര്യം!”
ജെന്നിഫർ ചിരിച്ചു.
“എനിക്കേ ഇപ്പം വയസ്സ് നാൽപ്പത് കഴിഞ്ഞു. മെഡിസിന് പഠിക്കുന്ന ഒരു മോന്റെ അമ്മയാ ഞാനിപ്പം. അല്ലാതെ കുഞ്ഞുനാളിൽ പഞ്ചാരയടിച്ചോണ്ട് നടന്ന ആ മൂക്കിളച്ചാത്തി പെണ്ണല്ല..പഴയ കാര്യങ്ങളൊക്കെ കേട്ട് മനപ്രയാസം വരാൻ!”
എന്നിട്ടും അവരുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞില്ല. അങ്ങനെയാണ് താൻ പറഞ്ഞത്. പക്ഷെ ബെന്നി, നിനക്ക് എന്നെ അറിയാം. എന്റെ കൂടെ തന്നെ അദൃശ്യനായി നീ നടക്കുന്നു എന്റെ മനസ്സ് കാണുന്നു എന്ന് എനിക്ക് വ്യക്തമായി അറിയാം.
“പറയാൻ ഇഷ്ടമില്ലേൽ പറയണ്ട!”
ജെന്നിഫർ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു.
“കേൾക്കാൻ എനിക്കത്ര താൽപ്പര്യോം ഇല്ല!”
“അതല്ലെടീ,”
സാറാമ്മ അനുനയ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“നീയും ബെന്നിയും നിലാവത്ത് ആ ആൽച്ചുവട്ടിൽ നിക്കുന്ന സപ്നമാ ഞാൻ കണ്ടത്…അതും വെളുക്കാറായപ്പം! എനിക്കാണെങ്കി വല്ലാതങ്ങ് പേടിയാകുവേം ചെയ്തു…”
ജെന്നിഫറിന്റെ സകല രോമകൂപങ്ങളും എഴുന്നേറ്റു നിന്നു അത് കേട്ടപ്പോൾ. ഉള്ളിൽ നിന്ന് അഗ്നിസ്ഫുലിംഗങ്ങൾ ചിതറി വീഴാൻ തുടങ്ങി.
ഈശോയെ…!
അവൾ സ്വയമറിയാതെ ഉരുവിട്ടു.
സത്യമായ കാര്യമാണല്ലോ മമ്മി സ്വപ്നമായി കണ്ടത്!
രാത്രി നിറയെ നിലാവിന്റെയും നിഴലുകളുടെയും ചിത്രപ്പണികളായിരുന്നു.
കാറ്റ് നിറയെ കുളിരുള്ള സുഗന്ധം.
ജെന്നിഫർ ക്ളോക്കിലേക്ക് നോക്കി.
പതിനൊന്നാകാൻ അഞ്ച് മിനിറ്റ്.
അവൾ കിടക്കയിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു.
പിൻവാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങി.
നിലാവിലൂടെ നടന്നു.
കാറ്റുകൊണ്ടുവന്ന പാരിജാതത്തിന്റെ മണം ഓരോ ചുവടിലും കൂടിക്കൂടി വരുന്നത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി. വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് അതേ പിൻവാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങുമ്പോൾ താൻ ധരിച്ചത് നീലനിറമുള്ള ബ്ലൗസും പാവാടയുമായിരുന്നെങ്കിൽ ഇന്നത് വെള്ള നിറമുള്ള നൈറ്റ് ഗൗൺ.
വ്യത്യാസം അതുമാത്രം.
അകലെ നിന്നെ അവൾ ശരത്ത് നിൽക്കുന്നത് കണ്ടു.
അവന്റെ ഉടുപ്പും വെള്ള നിറമായിരുന്നു.
“മാം…”
അവൻ പതിയെ വിളിച്ചു.
“മോനൂ…”
അവൾ ശബ്ദമമർത്തി വിളി കേട്ടു. നൈറ്റി വൃത്തിയായി ധരിച്ചിരുന്നെങ്കിലും മുൻഭാഗത്തെ സിബ്ബ് അൽപ്പം തുറന്നു കിടന്നിരുന്നു. ഓരോ ചുവടിലും അവളുടെ വലിയ കൊഴുത്ത മുലകൾ മുമ്പോട്ട് തെറിച്ച് അനങ്ങുന്നത് അവൻ കണ്ടു. ശരത്തിന്റെ ഹൃദയം ഉച്ചത്തിൽ മിടിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി. വരും നിമിഷങ്ങളിൽ സംഭവിക്കാൻ പോകുന്ന സാമ്യമില്ലാത്ത സുഖത്തിന്റെ ഓർമ്മയിൽ അവന്റെ ശരീരം മുഴുവൻ ത്രസിച്ചു പൊങ്ങി. ഇതുവരെയും സംഭവിക്കാത്തത്ര ദൃഢതയിൽ കുണ്ണ തരിച്ചുപൊങ്ങി കുത്തിയുയർന്നു. അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ ആ അവയവം ഇരുമ്പുകമ്പിക്ക് തുല്യമായി. ജെന്നിഫർ താളത്തിൽ സാവധാനം നിലാവിലൂടെ തന്നെ സമീപിക്കുന്നത് നോക്കി നിൽക്കെ, മുമ്പോട്ട് ഓടിച്ചെന്ന് അവളെ അമർത്തിപ്പുണർന്ന് മുമ്പോട്ട് പൊങ്ങി തെറിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന വലിയ മുലകൾ രണ്ടും തന്റെ നെഞ്ചിലേക്കമർത്താൻ അവൻ കൊതിച്ചു. ശരത്തിന്റെ വായ് തുറന്നിരുന്നു, ഒരഭൗമ സൗന്ദര്യബിംബം പോലെ അവൾ ആലിൻചുവട്ടിൽ ചുവട്ടിൽ നിൽക്കുന്ന തന്നെ സമീപിച്ചപ്പോൾ.
ഷോട്ട്സിനു മുകളിൽ കുത്തിക്കീറി വെളിയിൽ വരാൻ അക്ഷമയായി പൊങ്ങി നിൽക്കുന്ന കുണ്ണ മറയ്ക്കാൻ അവനൊരു ശ്രമവും നടത്തിയില്ല.
“മോനൂ…”
അവന്റെ തൊട്ടടുത്ത് അഭിമുഖമായി നിന്ന് ചുറ്റുപാടുകളിലേക്ക് കണ്ണുകളോടിച്ച് അവൾ അവനെ വിളിച്ചു.
“മാം…”
അവൻ ജീവിതത്തിൽ ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്തത്ര വശ്യസുന്ദരമായി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ഇന്ന് രാത്രി നീയെന്നെ ജെന്നിഫർ എന്ന് വിളിച്ചാൽ മതി…”
കയ്യിലിരുന്ന മൊബൈൽ സമീപത്തെ വലിയൊരു കല്ലിന്റെ പുറത്ത് വെച്ച് അവൾ പറഞ്ഞു.
ശരത്തിന്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു.
“ഞാൻ നിന്റെ ടീച്ചറല്ല ഇന്ന്, ഇപ്പോൾ…നീ എന്റെ സ്റ്റുഡന്റ്റും അല്ല ഇപ്പോൾ ഇന്ന് രാത്രി…”
അവൾ അൽപ്പം കൂടി അവനിലേക്കടുത്തു.
“ഞാൻ ജെന്നിഫർ…നീ ശരത്ത്…”
അവളുടെ ചൂടുള്ള ഉഛ്വാസവായു അവന്റെ കവിളിൽ കണ്ണുകളിൽ ചുണ്ടുകളിൽ തൊട്ടു.
“വിളിക്ക് എന്നെ…”
അവളുടെ കൈകൾ അവന്റെ തോളിലമർന്നു..
“ജെന്നിഫർ…”
ജനിമൃതികൾക്കപ്പുറത്ത് നിന്ന് ഇളം ചുവപ്പുള്ള തണുത്ത കിരണങ്ങൾ തങ്ങളെ മൂടുന്നത് പോലെ ജെന്നിഫറിന് തോന്നി. അവളുടെ ചൂടുള്ള സ്പര്ശത്തിന് മുമ്പിൽ തപിക്കുന്ന ദേഹത്തോടെ കാമലോലുപനായി ശരത്ത് വിസ്മയചിത്തനായി നിന്നു.
“ശരത്ത്…എന്റെ …” “ഞാൻ ഇപ്പോൾ ബെന്നി കാത്തിരുന്ന പെണ്ണായി ..വെറും പെണ്ണായി മാത്രമാണ് നിന്റെ മുമ്പിൽ നിൽക്കുന്നത്…”
അവൾ അവനെ തന്നിലേക്ക് വലിച്ചടുപ്പിച്ചു.
“അന്ന് ബെന്നി ചെയ്യാനാഗ്രഹിച്ചതൊക്കെ നീ എന്നെ ചെയ്യ്…”
ശരത്ത് അപ്പോഴും വിസ്മയം മാറാതെ നിൽക്കുകയാണ്. ഇന്ന് രാത്രി അത് സംഭവിക്കുമെന്ന് ഉറപ്പിച്ചതാണ്. രണ്ടുപേരും അതിനായി ഒരുങ്ങി വന്നിരിക്കുന്നതുമാണ്. പക്ഷേ അത് യാഥാർഥ്യമായി തന്റെ മുമ്പിൽ സംഭവിക്കുമ്പോൾ വിസ്മയം പക്ഷെ വിട്ടുമാറുന്നില്ല. ശരത്ത് തന്റെ ഹൃദയസ്‌പന്ദനം അവളുടെ ഹൃദയത്തെ അറിയിക്കുന്നത്ര തീവ്രതയിൽ ജെന്നിഫറെ ആലിംഗനം ചെയ്തു. തന്റെ ചൂടുള്ള അധരത്തെ അവളുടെ നനഞ്ഞ് മൃദുവായ അധരത്തിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു. ജെന്നിഫർ അതിന് കാത്തിരുന്നിട്ടെന്നത് പോലെ, വസന്തത്തെ വരവേൽക്കുന്ന പനിനീർപ്പൂക്കളെപ്പോലെ അവന്റെ ചുണ്ടുകളെ സ്വീകരിച്ചു. ആദ്യമായി താൻ ചുംബിച്ച അധരത്തിന്റെ മധുരത്തിൽ അവൻ മതി മറന്നു. തന്റെ വിറപൂണ്ട അധരം അവളുടെ പല്ലുകളുടെ സ്പർശമറിഞ്ഞു. കരിങ്കൽ ശിലയുടെ ദൃഡതയോടെ അവന്റെ പുരുഷത്വമപ്പോൾ അവളുടെ തുടകൾക്കിടയിലേക്ക് കുത്തിക്കയറി.
എത്രനേരം ആ ചുംബനം നീണ്ടു എന്നിരുവരുമറിഞ്ഞില്ല. അവന്റെ അധരത്തെ വിട്ടുകൊടുക്കാനവൾക്കും അവളിൽ നിന്ന് അത് പിൻവലിക്കാൻ അവനും ആഗ്രഹിച്ചില്ല. അവന്റെ കരുത്തുറ്റ വിരിമാറിൽ തറഞ്ഞു പരന്നിരിക്കുന്നു തന്റെ ഉരുണ്ടു കൊഴുത്ത വലിയ മുലകൾ അവന്റെ ചുണ്ടുകളുടെ ചൂടിന് വിട്ടുകൊടുക്കണമെന്ന് അവൾ തീവ്രമായി ആഗ്രഹിച്ചു.
“ശരത്ത്…”
ചുണ്ടില് വേർപെടുത്തി കിതച്ചുകൊണ്ട് ജെന്നിഫർ പറഞ്ഞു.
“എന്റെ മുല കുടിക്ക് ..മുലയിൽ ഉമ്മ വെക്ക്…നിനക്കതിനു കൊതിയില്ലേ മുത്തേ?” അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിലാവിൽ തിളങ്ങി അവളുടെ വാക്കുകൾക്ക് മുമ്പിൽ. അധരത്തിൽ നിന്ന് അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ അവളുടെ മൃദുവായ നീണ്ട കഴുത്തിലൂടെ താഴേക്ക് ഇഴഞ്ഞു. കഴുത്തിന്റെ ഇരുവശവും മുൻഭാഗവും അമർത്തി അമർത്തി ചുംബിച്ച് ചുണ്ടുകൾ വെളുത്ത നൈറ്റ്‌ഗൗണിന്റെ മുൻഭാഗത്ത് വികാരപാരാവശ്യം കൊണ്ട് പൊങ്ങി ഉയർന്നു താഴ്ന്ന മാറിടത്തിൽ അമർന്നു.
“ആഹ് ..ശരത്ത് ..ശരത്ത്…”
അവളുടെ സീൽക്കാരം കാറ്റിലലിഞ്ഞു.
“മുലേൽ ഉമ്മ വെക്കുമ്പം …അതിനെ ഒന്ന് പിടിച്ച് ഞെക്ക് മോനെ…”
ചുംബനം ഇരുമുലകളിലും മാറി മാറി അമർന്നു നീങ്ങുന്നതിനിടയിൽ ശരത്തിന്റെ കൈകൾ കൂടി പങ്കുചേർന്നു. അവന്റെ കൈകൾക്കുള്ളിൽ മുലകൾ ഞെരിഞ്ഞമരുമ്പോൾ ഇതുവരെ അറിയാത്ത സുഖനിമിഷങ്ങളിലേക്ക് ജെന്നിഫർ പറന്നുയരുകയായിരുന്നു. ജോസഫ് മാത്രമേ അതിൽ പിടിച്ചിട്ടുള്ളൂ. അതിന് ശേഷം ഇപ്പോൾ മറ്റൊരാൾ. അതും ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി പെണ്ണിനെ അറിയുന്നവൻ…
“പുറത്തെടുക്ക് കുട്ടാ…”
മാറിടത്തിൽ നിന്ന് ചുണ്ടുകൾ മാറ്റാതെ അവൻ അവളെ നോക്കി.
“മുല പുറത്തെടുക്ക്…”
ഗൗണിന്റെ സിബ്ബ് അവൻ താഴ്ത്തി.
“ബ്രായില്ലേ?”
“രാത്രീല് നിന്നെ അനുഭവിക്കാൻ വരുമ്പോൾ എന്തിനാ ബ്രാ?”
തന്റെ തുടയ്ക്കിടയിൽ കുത്തിമർന്നിരുന്ന അവന്റെ ഇരുമ്പ് മാംസം അപ്പോൾ ഒന്നുകൂടി ബലപ്പെടുന്നത് അവൾക്ക് അറിയാൻ കഴിഞ്ഞു.
“ഒന്നും ഇടാതെയാ വരേണ്ടിയിരുന്നെ…ഇത്രേം തണുപ്പില്ലാരുന്നേൽ ഇതൊക്കെ ഊരിപ്പറിച്ച് കളഞ്ഞ് നിന്നെ കാണിക്കാൻ മുലയൊക്കെകുലുക്കിയിളക്കി ചന്തി രണ്ടും അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും വെട്ടിച്ച് ഞാൻ വന്നേനെ…”
അസഹ്യമായ സുഖാനുഭവത്തിൽ അവൻ താഴേക്ക് കയ്യിട്ട് അവളുടെ തുടകൾക്കിടയിൽ അമർത്തി ഞെക്കി.
“ഹോ…!”
നഗ്നമാക്കപ്പെട്ട മുലയിൽ അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ അമർന്ന നിമിഷം തന്നെ പൂറിനു മേൽ കൈത്തലം അമർന്ന സുഖം കൂടിയായപ്പോൾ ജെന്നിഫർ പെരുവിരലിൽ കുത്തിയുയർന്നു.
ജെന്നിഫർ അവന്റെ കുണ്ണയിൽ അമർത്തി തഴുകി.
“ഇത് പുറത്തെടുത്തിട്ടിട്ട് പിടിച്ചോണ്ട് നിൽക്കാൻ മേലായിരിരുന്നോ…? ഞാൻ വരുമ്പം?”
“ഏത്?”
“ഇത്…നിന്റെ ഈ തടിച്ച കുണ്ണ…”
“മാം മുല കാണിച്ച് അത് കുലുക്കി ഇളക്കി വന്നില്ലല്ലോ…”
“മാം അല്ല …”
അവന്റെ കുണ്ണയിൽ ആവശ്യത്തിൽ കൂടുതൽ ബലം കൊടുത്ത് ഞെക്കിക്കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.
“ജെന്നിഫർ…നീ … എടീ .. മൈര് ….അതുപോലെയുള്ള വാക്കുകൾ …അങ്ങനെ മാത്രമേ എന്നെ വിളിക്കാവൂ…ഞാൻ മൊത്തം നിന്റെയാ…എന്റെ മൊത്തം ഉടമസ്ഥാവകാശം നിനക്കാ..നിന്റെ ചരക്കാ ഞാൻ …നിനക്കിഷ്ടമുള്ളതെന്തും അധികാരത്തോടെ നിനക്ക് ചെയ്യാം ….”
“ഹ്മ്മ്…”
“വിളിക്ക് എന്നെ അങ്ങനയൊക്കെ…”
കുണ്ണയിൽ വിരലുകളുടെ ബലം കൂട്ടി അവൾ പറഞ്ഞു.
“എടീ…”
“ഹോ ..ശരത്തെ …”
കുണ്ണ കൈകൊണ്ട് ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് പൂർത്തടത്തിൽ വെച്ചമർത്തി അവൾ വികാരപരവശയായി അവനെ വിളിച്ചു.
“നിന്റെ പൂറു ശരിക്കും തടിച്ച് പൊങ്ങി നിൽക്കുവാണല്ലോ…”
“ശരത്തെ ..എന്റെ മുത്തേ ..എടാ… ജെന്നിഫർ അപ്പോൾ നൈറ്റ് ഗൗണിന്റെ സിബ്ബ് മുഴുവൻ വിടുവിച്ച് മുലകൾ രണ്ടും പുറത്തേക്കിട്ടു.
“ശരത്ത്…ശരിക്ക് നോക്ക്..നിന്നെ കാണിക്കാനാ ഞാൻ നൈറ്റി മൊത്തം തൊറന്ന് ഇതുങ്ങളെ രണ്ടിനേം പൊറത്തേക്ക് ഇട്ടത്…”
അവൻ കണ്ണുകൾ നിറയെ ആ കാഴ്ച നോക്കി നിശ്ചലം നിന്നു. രണ്ടു പൂർണ്ണ ഗോളങ്ങൾ. നടുവിൽ കൂർത്ത് മൂർത്ത കല്ലുകൾ. അവളുടെ പെറുവിരലിന്റെയത്രയും നീണ്ടു തുറിച്ച് നിൽക്കുകയാണ് കല്ലുകൾ. അവൾ അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി. അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ വരളുന്നതും അത് മാറ്റാൻ അവൻ നാവു നീട്ടി ചുണ്ടുകൾ നനയ്ക്കുന്നതും ജെന്നിഫർ കണ്ടു.
“ഓ..മാ ..അല്ല ജെന്നിഫർ..എന്ത് മുഴുപ്പാടീ മൈരേ…എനിക്ക് സഹിക്കുന്നില്ല…”
അവളുടെ വിരലുകൾക്കിടയിൽ നിന്ന് കുണ്ണ ഒന്നുകൂടി വെട്ടി വിറച്ചു.
“മോൻ ഇഷ്ടമുള്ളത്രയും വലിപ്പമുണ്ടോ? ഉണ്ടോ മുത്തേ?”
:ഉണ്ട്…സത്യതിൽ മുലയ്‌ക്കൊക്കെ ഇത്രേം വലിപ്പം ആകാമെന്ന് ഞാനിപ്പഴാ അറിയുന്നേ…”
“എന്റെ ..എന്റേതിന് നല്ല മുഴുപ്പാ ചക്കരെ…മുല മാത്രമല്ല..ഞാൻ നിനക്ക് തരാനുദ്ദേശിക്കുന്നതൊക്കെ ..ഞാൻ നിന്നെക്കൊണ്ട് ഞെക്കാനും പിടിക്കാനും ഞെരിക്കാനും കൊതിക്കുന്നതെല്ലാം നല്ല വലിപ്പവും മുഴുപ്പും ഒക്കെ ഉള്ളതാ…”
“എന്നതാ അതൊക്കെ?”
“ഓ! നീ തനി എന്റെ അച്ചായനെപ്പോലെ തന്നെ…അച്ചായൻമാരും പൊതുവാൾ മാരും ഇക്കാര്യത്തിൽ വല്യ വ്യത്യാസമൊന്നും ഇല്ല..പെണ്ണിന്റെ വലിപ്പവും മുഴുപ്പും ഉള്ള ശരീരഭാഗങ്ങൾ എല്ലാം പെണ്ണിന്റെ വായീന്ന് തന്നെ കേക്കണം…”
ശരത്ത് ചിരിച്ചു.
“എന്നാലും ഒന്ന് പറയെടീ പെണ്ണെ…”
“എന്റെ കുണ്ടി…”
അത് ഞാൻ കണ്ടില്ലല്ലോ…”
“ഞാൻ കാണിച്ച് തരാം…ആദ്യം നീ മുലയൊന്ന് ശരിക്ക് ഞെക്കിപ്പിഴിഞ്ഞ് എന്നെ ഒന്ന് സുഖിപ്പിച്ചേ…കുറെ നേരം മാറി മാറി രണ്ടിനേം ഒന്ന് വലിച്ച് പിഴിഞ്ഞ് കുടിച്ച് സുഖിപ്പിച്ചേ…”
ശരത്ത് ആവേശത്തോടെ ചുണ്ടുകൾ അവളുടെ മുലയിൽ അമർത്തി. അവൾ അവന്റെ തലക്ക് പിമ്പിലേക്ക് കൈകൊണ്ടുപോയി അവന്റെ മുഖം തന്റെ മുലകൾക്ക് മേലെ വെച്ച് അമർത്തി ഞെരിച്ചു. മുലകൾ ശരിക്കും പൊള്ളുന്നുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് അവനു തോന്നി. അവന്റെ ചുണ്ടുകളെ നനച്ചിരിക്കുന്നത് തീവെള്ളമാണ് എന്ന് അവൾക്കും തോന്നി.
അൽപ്പം കഴിഞ്ഞ് മുലകളിൽ നിന്ന് ചുണ്ടുകൾ വേർപെടുത്തി അവൻ കിതച്ചു.
“മടുത്തോ മോനെ?”
അവൾ ചോദിച്ചു.
“ഇല്ല…നെവർ! മടുക്കാനോ! “
അവരിരുവരും ചിരിച്ചു.
“ഇനി കുണ്ടി കാണിക്ക്…”
“കാണേണ്ടയാൾ തന്നെ എന്താണെന്ന് വെച്ചാൽ ചെയ്തോ!”
അവൾ പറഞ്ഞു.
അവൻ നൈറ്റി പൊക്കി.
അവളുടെ കൊഴുത്ത ആകൃതിയൊത്ത മദാലസമായ തുടകൾ അവന്റെ കണ്ണിനു വിരുന്നായി.
“എന്റെ വലിപ്പമുള്ള, മുഴുത്തത് എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞ വേറൊരു ശരീരഭാഗം ഇതാ മോനെ…”
തുടകളിലേക്ക് കണ്ണുകളയച്ച് അവൾ പറഞ്ഞു.
“ഒന്ന് തടവി ഞെരിക്കെടാ…മോനൂ നിന്റെ പെണ്ണിന്റെ തുടകൾ ഒന്ന് പിടിച്ചേ കുട്ടാ…”
ശരത്തിന്റെ കൈകൾ അവളുടെ ഇരു തുടകളെയും മാറി മാറി തഴുകി തലോടി.
“ഹോ! ഈശോയെ..എന്തൊരു ..എന്തൊരു ..സുഖമാ നിന്റെ കൈ ന്റെ തൊടേൽ അമർന്ന് നീങ്ങുമ്പം…ന്റെ ചക്കരെ…”
അവൻ വീണ്ടും അവളുടെ തുടകൾ തഴുകിയമർത്തി.
“ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നിക്കട്ടെ? ന്നാലല്ലേ മോന് ശരിക്കും എന്റെ കുണ്ടി കാണാൻ പറ്റുവൊള്ളൂ?”
അവൾ തലകുലുക്കി.
ജെന്നിഫർ തിരിഞ്ഞു നിന്നു.
നൈറ്റി മുകളിലേക്ക് വീണ്ടും ഉയർന്നു.
അവന്റെ മുമ്പിൽ അവളുടെ വിടർന്ന ഉരുണ്ടു പരന്ന വലിയ നിതംബമലകൾ പ്രത്യക്ഷമായി.
“ഷഡിയും ഇല്ലാരുന്നു അല്ലെ?”
നഗ്നമായ ചന്തികളിലേക്ക് നോക്കി അവൻ ചോദിച്ചു.
“ഒന്ന് ഞെക്ക് കുട്ടാ..ശരിക്കും ഞെക്കിവിട് …ഹാ..പ്ലീസ്…”
ശരത്തിന്റെ കൈകൾ പഞ്ഞിപോലെ മൃദുവായ ചന്തിഗോളങ്ങളെ ഞെരിച്ച് കശക്കി. ജെന്നിഫർ ആല്മരത്തിൽ ചാരി നിന്നു. ശരത്തിന്റെ കരുത്തുറ്റ കൈകൾക്കുള്ളിൽ അവളുടെ നിതംബ മാംസം പിടഞ്ഞ് ഞെരിഞ്ഞു.
“തിരിഞ്ഞ് നിക്കെടീ…”
“പറ്റില്ല..കുറച്ച് കൂടി .കുറച്ച് കൂടി ..പ്ലീസ് മോനൂ ..ചന്തി മൊത്തം കഴച്ച് പൊട്ടുവാ…കുറച്ച് നേരം കൂടി മോൻ ഒന്ന് ശരിക്കും പിടിച്ച് ഞെരിച്ചേ…” ശരത്തിന്റെ കൈകൾ വീണ്ടും വീണ്ടും അവളുടെ ചന്തികൾ ഞെരിച്ച് പൊടിച്ചു. അവൾ ആൽമതിൽ പിടിച്ച് അവനു നേരെ ചന്തികൾ കാണിച്ചു കൊണ്ട് നിന്ന് സീൽക്കാരമിട്ടു.
“ഒന്ന് കവച്ച് നിന്നേടീ…”
അവൻ പറഞ്ഞു.
“നിന്റെ കൊതം ഒന്ന് കാണട്ടെ…”
“ഞാൻ കവച്ച് നിക്കാം മോനൂ …മോനപ്പോൾ ചന്തികൾ രണ്ടും രണ്ടുവശത്തേക്കും പൊളിച്ച് വിരിച്ച് പിടിച്ച് നോക്ക് ..കൂതി അന്നേരം ശരിക്കും കാണാം…”
ജെന്നിഫർ തുടകൾ അകത്തി. അപ്പോൾ അവളുടെ പൂറ് പിമ്പിലൂടെ അവനു കാണായി. ശരത്ത് രണ്ടുകൈകൾ കൊണ്ടും ചന്തികൾ പിടിച്ച് ഇരുവശത്തേക്കും അകത്തി. അവളുടെ ഗുദത്തിന്റെ ചെറിയ ദ്വാരത്തിലേക്ക് അവന്റെ കണ്ണുകൾ വിസ്മയമായി.
“അച്ചായൻ കേറ്റിയിട്ടുണ്ടോ ഇതിൽ?”
ഗുദദ്വാരത്തിൽ പതിയെ തലോടി അവൻ ചോദിച്ചു.
“ഇല്ലടാ…എന്നും കെഞ്ചും ..ഞാൻ സമ്മതിച്ചിട്ടില്ല …”
അവൻ തൊട്ട അവിടെ നിമിഷം ദേഹത്തുകൂടി സുഖകരമായ ഒരു വിറയൽ പാഞ്ഞു കയറി..
പെട്ടെന്ന് അവന്റെ നാക്കിന്റെ ചൂടും ഉമിനീരും അവൾ ഗുദദ്വാരത്തിൽ അറിഞ്ഞു.
അവൾ ഗുദദ്വാരം ഒന്നുകൂടി വിടർത്തിപൊളിച്ചു അവന്റെ നാവിന്റെ തേരോട്ടം ആസ്വദിച്ചു.
“തിരിഞ്ഞ് നിൽക്കെടീ…”
അവൻ പറഞ്ഞു.
അവൾ സാവധാനം തിരിഞ്ഞു.
“മോൻ ആദ്യമായല്ലേ ഒരു പെണ്ണിന്റെ പൂറു കാണുന്നെ?”
“അതെ ..ഫസ്റ്റ് ടൈം…”
“ശരിക്ക് കണ്ടോ…’
അവൾ കവകൾ അകത്തി പിടിച്ച് നിന്നു.
“ഈ ഭാഗമാണ് പൂർതടം…”
അവൾ പുസ്സിലിപ്പ്സിനു ചുറ്റുമുള്ള പൊന്തിയ ഭാഗത്ത് തലോടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഇത് കന്ത്…”
കന്തിൽ പതിയെ ഞരടി അവൾ പറഞ്ഞു.
“ഇത് മൂത്രനാളി…”
ശരത്ത് വിസ്മയം മാറാത്ത കണ്ണുകളോടെ അങ്ങോട്ട് നോക്കി.
“ഇതാണ് പൂറ്…”
അവൾ വിറക് ആകത്തെക്ക് കടത്തി പറഞ്ഞു.
“അപ്പോൾ ഇതൊക്കെ വേറെ വേറെ ആണോ?”
അവൻ അദ്‌ഭുതം കൂറി. അവൻ മുഖംഅങ്ങോട്ടടുപ്പിച്ചു. അവൾ അൽപ്പം കൂടി കവകൾ വിടർത്തി അവന്റെ തലയിൽ പിടിച്ചു.
ത്രസിച്ച് തരിച്ചു നിൽക്കുന്ന കന്തിന്മേൽ അവന്റെ ചൂടുള്ള ചുണ്ടുകൾ അമർന്നു.
ഉച്ചത്തിൽ സീൽക്കാരശബ്ദങ്ങൾ പുറത്തേക്ക് വമിച്ചു. ജെന്നിഫർ നിയന്ത്രിച്ചു. അടുത്ത് വീടുകൾ ഇല്ല. എന്നിരുന്നാലും ഇടയ്ക്ക് ഉറക്കമുണരുന്നവർ കേട്ടാൽ!
ശരത്തിന്റെ ചുംബന വർഷത്തിന്റെ തീവ്രതയേറുന്തോറും അവളിൽ സുഖാലഹരി ഉയർന്നു പൊങ്ങുകയായിരുന്നു. പോകപ്പോകെ അവൾക്ക് നിയന്ത്രിക്കാൻ വയ്യാതെ വന്നപ്പോൾ അവൾ തന്റെ കനത്ത തുടകൾ കൊണ്ട് അവന്റെ മുഖം വരിഞ്ഞു കെട്ടി….
“ഹാ..അആഹ്ഹ്ഹ്ആഹ്ഹഹ്ഹ…”
ശരത്തിന്റെ മുഖം ചൂടുവെള്ളത്തിൽ കുതിർന്നു.
“മുള്ളിപ്പോയോ…”
“അല്ല..”
ജെന്നിഫർ കിതച്ചു..
“എനിക്ക് ..എനിക്ക് പോയതാ..മോൻ വരുത്തി തന്നതാ ..നാക്കുകൊണ്ട്…ഓർഗാസം…”
“ഓഹ്!”
അവൻ അഭിമാനത്തോടെ അവളെ നോക്കി.
“വാ…”
സമീപത്ത് കിടന്ന മെടഞ്ഞ ഓലകൾ അവൾ എടുത്ത് വിരിച്ചു.
എന്നിട്ട് മലർന്നു കിടന്ന് തുടകൾ അകത്തി വെച്ച് അവനെ നോക്കി. സമീപം മൊബൈൽ വെച്ചു.
ശരത്ത് ഷോട്ട്സ് താഴ്ത്തി.
നിലാവിൽ അവന്റെ കുണ്ണയുടെ വലിപ്പത്തിലേക്ക് അവൻ നോക്കി.
“ഇഷ്ടമായോ ഇത്?”
അതിൽ പിടിച്ച് തലോടിക്കൊണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചു.
“ഇപ്പഴേ ഇഷ്ടമായി…”
അവനിൽ വീണ്ടും അഭിമാനം നിറഞ്ഞു.
“വാ കുട്ടാ…”
അവൾ കൈകാലുയർത്തി അവനെ സ്വീകരിച്ചു.
ശരത്ത് അവളിലേക്ക് ചാഞ്ഞു.
വിടർത്തി അകത്തിയ കവകൾക്കിടയിലെ പൊളിഞ്ഞ പൂറിലേക്ക് അവന്റെ കുണ്ണയിറങ്ങി.
“സുഖമുണ്ടോ കുട്ടാ…?”
പൂറിലെ ചൂടിലൂടെ …കൊഴുത്ത നനവിലൂടെ അവ അകത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ ജെന്നിഫർ ചോദിച്ചു.
“ഒത്തിരി ..ഒത്തിരി …അആഹ്ഹ്ഹ്…എന്തൊരു സുഖം…!!”
അപ്പോൾ ജെന്നിഫറിന്റെ ഫോൺ ശബ്ദിച്ചു.
“അച്ചായനാണല്ലോ…”
മൊബൈൽ സ്ക്രീനിലേക്ക് നോക്കി അവൾ പറഞ്ഞു.
ശരത്ത് പൂറിൽ കുത്തി കുണ്ണ മുകളിലേക്ക് ഊരുന്നതിനിടെ അവളെ നോക്കി.
“അച്ചായനോട് സംസാരിച്ചോ ..അത് കഴിഞ്ഞ് ചെയ്യാം…”
“അടി മേടിക്കും…”
ഇടത് കൈ താഴ്ത്തി അവന്റെ കുണ്ണ വീണ്ടും പൂറിൽ പിടിച്ച് വെച്ചുകൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.
“നീ ചെയ്തോ ഞാൻ അച്ചായനോട് സംസാരിച്ചോളാം..”
അവൻ വീണ്ടും കുത്തിയിറക്കി.
ജെന്നിഫർ മൊബൈൽ ഓൺ ചെയ്തു.
“എന്ന അച്ചായാ?”
അവൾ ചോദിച്ചു.
ശരത്ത് കുണ്ണ ഊരി വീണ്ടും കുത്തിയടിച്ചു.
“ജെന്നി ഉറക്കം വരുന്നില്ലെടീ പെണ്ണെ…”
“പുന്നാരിക്കണം അല്ലെ? എന്നാലേ ഉറക്കം വരൂ?”
അവൾ ചോദിച്ചു.
ശരത്ത് കുത്തിയമരുന്നതിനിടയിൽ അവന്റെ ഒരു കയ്യെടുത്ത് മുലകളിൽ പിടിപ്പിച്ച് ജെന്നിഫർ ചോദിച്ചു.
“അച്ചായൻ പിടിക്കുവാണോ ഇപ്പൊ?”
“പിടിക്കുവാടീ…”
“ശരിക്ക് പിടിച്ചോ ..എന്നെ ഓർത്ത് പിടിച്ചോ…”
“നിന്റെ എന്നതാ ഓർക്കണ്ടേ?”
ശരത്തിന്റെ ആവേശം കൂടി.
“അച്ചായനറിയില്ലേ എന്നതാ ഓർക്കേണ്ടത് എന്ന്?”
“ഇല്ലാടീ..അതല്ലേ ചോദിച്ചേ…”
“എന്റെ മൊല ഓർത്തോ…”
“ആഹ്ഹഹ്ഹ..ഓർക്കുവാടീ…”
“നല്ല കൊഴുത്ത് തടിച്ച തൊട അല്ലെ എന്റെ? അതോർത്തോ…”
“ഹ്മ്മ്മ് ആഹ്….ഓർത്തു…”
“മുഴുത്തുരുണ്ട കുണ്ടിയല്ലേ എന്റെ..? ഓർക്ക് ..കുണ്ടി രണ്ടും ഓർക്ക് …”
“ഓഹ് ഊഒഹ്ഹ്ഹ്ഹ് …എന്റെ പെണ്ണെ…”
“എന്റെ ഗുദം ഓർക്ക് അച്ചായാ ..നല്ല രസമല്ലേ എന്റെ ഗുദം കാണാൻ…എടീ അവടെ എന്നാ ഒരൊച്ച കേക്കുന്നെ?”
“ഒച്ചയോ…അതുകൊള്ളാം …അച്ചായന് മാത്രം സുഖിച്ചാ മതിയോ…ഞാനും സുഖിക്കുവാ…”
“ആണോ? ഊഹ്ഹ്ഹ്..എടീ നീയാ മൊബൈൽ പൂറ്റിനോട് ഒന്ന് അടുപ്പിച്ച് പിടിച്ച് ഒച്ചകേപ്പിച്ചേ…”
ജെന്നിഫർ മൊബൈൽ താഴേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.
ശരത്തിന്റെ കുണ്ണ കുത്തിയിറങ്ങുന്നിടത്ത് മൊബൈൽ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.
“എടീ വിരലല്ലേ നീ പൂറ്റിൽ ഇറക്കുന്നേ?”
“അതെന്നാ അങ്ങനെ ചോദിച്ചേ?”
“വേറെ എന്തോ ആണ് നിന്റെ പൂറിലേക്ക് ഇറങ്ങുന്നത് എന്ന് തോന്നുവാ…”
“കള്ളൻ അതും മനസ്സിലാക്കി അല്ലെ?”
“എന്നാതാടീ?”
“അച്ചായൻ തന്നെ പറ..എന്നതാരിക്കും?”
“ഹ്മ്മ് ..വഴുതിനങ്ങ?”
“അയ്യേ ..അല്ല ..അച്ചായന്റെ ഫോണിപ്പഴല്ലേ വന്നേ …അന്നേരം ഓടിപ്പോയി വഴുതിനങ്ങ ഒക്കെ ആരേലും എടുക്കുവോ?”
“പിന്നെ എന്നതാ ജെന്നി?”
“ഊഹിച്ച് പറയ് അച്ചായാ…”
ശരത്തിന്റെ അടിയുടെ വേഗം കൂടി. താളത്തിൽ പൂർക്കൊഴുപ്പിൽ നനഞ്ഞു കുതിർന്ന കമ്പി കുണ്ണ കുത്തിയിറങ്ങുന്നതിന്റെ ശബ്ദം ഉച്ചത്തിൽ കേട്ടു.
“എടീ മൈരേ ..അആഹ്ഹ്ഹ്ഹ്ഹ്ഹഹ്ഹ…എനിക്കെങ്ങും അറിയില്ല ..നീ പറയെടീ…”
“ഇത് ശരിക്കും ഉള്ള കുണ്ണയാ അച്ചായാ …എന്റെ പൂറ്റിൽ ഇപ്പം ഇറങ്ങുന്നേ…”
“ങ്ഹേ? എന്നെ ഒരുമാതിരി ആസ്സാക്കാതെ പോടീ…”
“അച്ചായൻ വിശ്വസിച്ചാലും ഇല്ലേലും ഞാൻ ഉള്ളതാ പറഞ്ഞെ …നല്ല ഒരു കുണ്ണ …അആഹ്ഹ്ഹ്ഹ്ഹ്ഹ്ഹ്ഹ്….”
ശരത്ത് കുത്തികയറ്റുന്ന സുഖത്തിൽ കാമകുഴമ്പിൽ ചാലിച്ച സ്വരത്തിൽ സീൽക്കാരമിട്ടുകൊണ്ട് ജെന്നിഫർ പറഞ്ഞു.
“അആഹ്ഹ്ഹ് ..നീ പോ …നീ പോടീ ..എന്നെ സുഖിപ്പിക്കാൻ അആഹ്ഹ്ഹ അആഹ്ഹ് ….എന്നെ സുഖിപ്പിക്കാൻ…എന്നെ കമ്പി പറഞ്ഞ് സുഖിപ്പിക്കാൻ …നീ പറയുന്നതാണ് എന്നെനിക്കറിയാം …ആഹ്ഹഹ്ഹ അആഹ്ഹ്ഹ്ഹ് ……നിന്റെ പൂറ്റിൽ വേറെ കുണ്ണയോ ….ഊഒഹ്ഹ്ഹ് ….ആ..ആആ…എനിക്ക് പോ ..പോ ….പോ ….പോയി ..പെണ്ണെ …താങ്ക്യൂ….”
“അആഹ് ആആഹ്‌ ….അച്ചായാ …..എടാ ….”
അവൾ ശരത്തിനെ നോക്കി.
“എനിക്കും …എനിക്കും ….പോ ….കു ….വാ …അആഹ്ഹ്ഹ്ഹ്….”
അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് ഫോൺ നിലത്തേക്ക് പോയി.
ജെന്നിഫറിന്റെ കിതയ്ക്കുന്നു ദേഹത്തേക്കും മുഖത്തേക്കും ശരത്ത് നോക്കി.
“അച്ചായൻ വിശ്വസിക്കുവോ ചേച്ചി?”
അവൻ അങ്കലാപ്പോടെ ചോദിച്ചു.
“ഇല്ലടാ….”
കിതച്ചുകൊണ്ട് ജെന്നിഫർ പറഞ്ഞു.
“ഈയൊരു കാര്യം മാത്രം അച്ചായൻ ഒരിക്കലും വിശ്വസിക്കില്ല….”
നിലാവ് അസ്തമിച്ചിരുന്നില്ല.
പാരിജാതത്തിന്റെ സുഗന്ധം ഇലകളിൽ നിന്ന് കാറ്റായി ഇറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
[അവസാനിച്ചു|
admin
Jan. 31, 2023
891 views
Comments:
No comments!
Please sign up or log in to post a comment!