കോൾ സെന്റർ 2

“മിഴിച്ചിരിക്കാതെ എണീച്ചു പോടാ….” വസ്ത്രങ്ങൾ വാരി വലിച്ചെടുത്തു ചുറ്റുന്നതിനിടെ ലീലേച്ചി പറഞ്ഞു. ജോജോ ഉടുതുണിയില്ലാതെ കണ്ണും മിഴിച്ചു നിലത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഇരുവരുടെയും വിയർപ്പും കാമരസവും പടർന്ന് തറ നനഞ്ഞിരുന്നു. അവൻ കയ്യിൽ കിട്ടിയ തുണിയും വാരി വലിച്ചെടുത്ത് അടുക്കളവശത്തേക്കോടി. “ഉമ്മറത്തെ വാതിലും തുറന്നു മലത്തിയിട്ടേച്ച് ഈയമ്മ ഇതെവിടെപ്പോയതാ??? അമ്മേ… അമ്മോ…” വീടിനകത്തേക്ക് ആദ്യം കയറി വന്ന സംഗീത് വിളിച്ചു കൂവി. “ഊഫ്…. എന്തൊരുഷ്ണം…. ഈ ഫാനൊക്കെ ഇട്ടാൽ ഓഫാക്കണമെന്ന് എപ്പോഴും പറയണോ…” സംഗീത് ഹാളിലെ സോഫയിലേക്ക് ഞെളിഞ്ഞിരുന്ന് ഇട്ടിരുന്ന സിൽക്ക് കുർത്ത ഊരി മടക്കി മടിയിൽ വെച്ചു. “ദാ ഇതു കൊണ്ടോയി വിരിച്ചിട്ടോടി… അമ്മയെന്തിയേ?” വിരൽ കുടിക്കുന്ന ഉറങ്ങുന്ന കൊച്ചിനെയും തോളത്തിട്ട് പിന്നാലെ കയറി വന്ന ഭാര്യ മാളുവിനെ തന്റെ മടിയിലിരുന്ന തുണിയേല്പിച്ച് സംഗീത് തിരക്കി. “നിങ്ങളല്ലേ ആദ്യം കയറി വന്നേ? വന്നപ്പോ കണ്ടില്ലായിരുന്നോ? ഇപ്പൊ കയറി വന്ന എന്നോടാണോ ചോദിക്കണേ?” മാളു തെല്ലൊരു മുഷിച്ചിലോടെ പറഞ്ഞു. “മോളെ, കയറിവന്ന് ഇരുന്നല്ലേയുള്ളൂ? അപ്പോഴേക്കും തുടങ്ങല്ലേ. പറ്റുമെങ്കിൽ ഒരു ഗ്ലാസ് വെള്ളമെടുത്തു താ. പ്ലീസ്…” സംഗീത് തൊഴുതു. മാളു കിറി കോട്ടി പിറുപിറുത്തു കൊണ്ട് കൊച്ചിനെ കിടത്താൻ അകത്തേക്ക് പോയി. ‘എനിക്കേത് നേരത്തു തോന്നിയ അബദ്ധമാണോയ്…’ സംഗീത് ശക്തിയായി നിശ്വസിച്ചു. അകത്തെ കുളിമുറിയിൽ നിന്നും വെള്ളം ചീറ്റിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു. സംഗീത് എണീറ്റ് ചെന്ന് ടി വിയുടെ സ്വിച്ചിട്ട് തിരികെ സോഫയിൽ വന്നിരുന്നു. “നീ വന്നിട്ട് കുറെ നേരമായോടാ?” സംഗീതിന്റമ്മ തലയിൽ തോർത്തും കെട്ടി വസ്‌ത്രം മാറി കയ്യിൽ വിഴുപ്പുമായി ഹാളിലേക്ക് വന്നു. “അമ്മ രാവിലെ ഒന്ന് കുളിച്ചതല്ലേ? പിന്നേം പിന്നേം കുളിക്കണോ?” “അതെന്താടാ? ഈ വീട്ടിൽ കുളീം തേവരോം നിന്റെ കൊച്ചമ്മക്ക് മാത്രേ പാടൊള്ളു? എന്റെ വീട്ടിൽ എനിക്കൊന്നു മുള്ളാൻ പോണോങ്കി കണ്ണി കണ്ടവരുടെയൊക്കെ സമ്മതം വാങ്ങേണ്ട ഗതികേടാണല്ലോ ദൈവമേ…” മാളുവിന്റെ മുറിയുടെ വാതിൽ കൊട്ടിയടക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് സംഗീത് അങ്ങോട്ടേക്ക് എത്തി നോക്കി.

“അമ്മാ… ഇച്ചിരി പതിയെ പറയമ്മാ…” സംഗീത് വാ പൊത്താൻ ആംഗ്യം കാട്ടി. “പെണ്ണുമ്പിള്ളേടെ സരിത്തുമ്പിൽ തൂങ്ങി നടന്നോ… പേടിത്തൊണ്ടൻ. അവള് പെരക്ക് തീ കൊടുക്കുന്നതിന് മുന്നേ ചെന്ന് താങ്ങിക്കൊട് പോ…” ലീലേച്ചി കുണ്ടിയുമാട്ടി അടുക്കളവശത്തേക്ക് പോയി. സംഗീത് സോഫയിൽ തലക്ക് കയ്യും കൊടുത്തിരുന്നു.

മുടി വിടർത്തി തോർത്തും തോരയിട്ട് അടുക്കളയിൽ നിന്നും സ്റ്റീലിന്റെ മൊന്ത നിറയെ വെള്ളവുമെടുത്ത് ലീലേച്ചി നേരെ ചെന്നത് വർഷോപ്പിലേക്കാണ്. അവിടെ ജോജോ കണ്ണിൽ കണ്ട ഇരുമ്പു കമ്പിയെല്ലാം തല്ലിപ്പൊട്ടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. “ജോജോയെ…” വർഷോപ്പിന്റെ വാതുക്കൽ നിന്ന് അനിയന്ത്രിതമായ താളത്തിൽ ഉയർന്നു താഴുന്ന മാറിടങ്ങളോടെ ലീലേച്ചി വിളിച്ചു. വിളി കേട്ട് ജോജോയുടെ കയ്യിലിരുന്ന ചുറ്റിക പിടി വിട്ട് താഴെ വീണു. ജോജോ പകച്ചു തിരിഞ്ഞു നോക്കി. “കല്ലൻ പണിയെടുത്ത് ക്ഷീണിച്ചിരിക്കുവാല്ല്യോ? ദാ വെള്ളം കുടി…” ജോജോ ഒന്നറച്ചു നിന്നു. പിന്നെ കളി കഴിഞ്ഞ നേരം മുതൽ ഈ നേരം വരെ ഒരു തുള്ളി വെള്ളം അകത്തു ചെല്ലാത്തത് കൊണ്ടും ലീലേച്ചി നനഞ്ഞ മുടിയുമായി ചന്ദ്രിക സോപ്പിന്റെ സുഗന്ധം പേറി മുഴുത്ത മുലയും ഇറുക്കി വെച്ച് മുന്നിൽ നില്ക്കുന്നത് കൊണ്ടും അവൻ കൈ നീട്ടി വെള്ളം വാങ്ങി. വാങ്ങുമ്പോൾ കൈ വിറച്ച് വെള്ളം കുറച്ചു തുളുമ്പിപ്പോയി. കുറച്ചു മുന്നേ ചപ്പിക്കുടിച്ച വണ്ണിച്ച ഞെട്ടുള്ള മുല. അതോർത്ത് ജോജോയുടെ പാന്റിന് മുൻപിൽ ഒരു കൂടാരമുയർന്നു. “ഷെഡ്ഡിയിട്ടില്ല. അല്ലെടാ???” ലീലേച്ചി വാ പൊത്തി അടക്കിച്ചിരിച്ചും കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. “ഇ… ഇല്ല. സമയം കിട്ടിയില്ല. പിന്നെ നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടില്ല.” “ദാ ഇങ്ങോട്ട് നോക്കിക്കേ…” ലീലേച്ചി മുണ്ട് മുൻപിൽ നിന്നും രണ്ടു വശത്തേക്കും വകഞ്ഞുമാറ്റിക്കാണിച്ചു. ജോജോ നിന്ന് വിറച്ചു. ലീലേച്ചി ഇട്ടിരുന്ന പൂർഭാഗം മുഴച്ചു പൊന്തിയ ഇറുകിയ പാന്റീസിന്റെ ഇലാസ്റ്റിക്കിൽ തിരുകി വച്ചിരിക്കുന്ന തന്റെ ഷെഡ്‌ഡി അവരുടെ മുണ്ടിനുള്ളിൽ താഴേക്ക് തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്നു. “ഇട്ട് നോക്കാന്ന് വിചാരിച്ചതാ. മുടിഞ്ഞ മുറുക്കം. അതോണ്ട് ഇതിലോട്ട് അങ്ങു തിരുകിക്കേറ്റി.” “മൂടി വെയ് ലീലേച്ചി… ആരേലും കണ്ടോണ്ട് വന്നാ…” ചിരി തൂകി നിൽക്കുന്ന ലീലേച്ചിയുടെ നനഞ്ഞ തുടയിടുക്കിലെ ചുവപ്പ് നിറം തന്റെ കുണ്ണക്കു നൽകിയ പ്രകമ്പനത്തിനിടയിലും, പിടിക്കപ്പെട്ടാൽ ഉണ്ടായേക്കാവുന്ന പുകിലുകളെ ഓർത്ത് അവൻ നിന്ന് വിറച്ചു. അവരുടെ അരുമപ്പൂങ്കാവനത്തിലെ മദന ഗന്ധം തന്റെ നാസദ്വാരങ്ങളിൽ നിന്നും വിട്ടു മാറാതെ കുണ്ണ ഞരമ്പുകളിലേക്ക് രക്തയോട്ടം കൂടി വേദന തോന്നുന്ന അവസ്ഥയിലും അവൻ സംയമനം പാലിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

“നെനക്ക് കാണാൻ വേണ്ടിയാ ഞാൻ ഇതും കുത്തിക്കൊണ്ട് വന്നേ. ഇതിടാതെ നിൽക്കുന്നത് തന്നെയാ അവന് ഭംഗി. അവന്റെയാ വണ്ണവും തലയെടുപ്പും, ഉള്ളീ കേറിയപ്പോ ഉള്ള ആ ചൊറിച്ചിലും… ഹോ… ആലോചിക്കുമ്പോ എനിക്ക് നനയുവാ…” ലീലേച്ചി അവന്റെ പാന്റിലെ മുഴയിൽ നോക്കി ചുണ്ടു കടിച്ചു. അവരുടെ തുടയിൽ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഷെഡി കൂട്ടി പൂറിൽ മൂഞ്ചുന്നത് അവൻ ഭാവനയിൽ കണ്ടു. അവരുടെ മുശ്ക്ക് മണക്കുന്ന പഴകിയ പാന്റീസ് വകഞ്ഞുമാറ്റി അടിഭാഗത്തെ മുടിക്കൂമ്പാരങ്ങൾക്ക് നടുവിലുള്ള വെള്ളമൂറുന്ന അല്ലികൾ ഈമ്പി വലിക്കാൻ അവന് കൊതിയേറി. എന്നാൽ അവന്റെ ഇച്ഛാഭംഗത്തിന് തുടക്കമിട്ടു കൊണ്ട് ലീലേച്ചി തുണി മൂടി കവ മറച്ചു. “ഇനി നിന്നെ കയ്യിൽ കിട്ടിയാൽ വെറുതെ വിടുമെന്ന് വിചാരിക്കണ്ട. നീ പണിക്ക് വന്ന അന്ന് നിന്നെക്കണ്ടപ്പോ മുതല് തോന്നിയ ആശയാ. എന്റെ വയറു നിറയണ വരെ നിന്റെ കുണ്ണ കുടിച്ചിട്ടെ ഞാൻ വിടൂ.” വല്ലാത്ത ദാഹത്തോടെ ലീലിച്ചിയത് പറയുമ്പോൾ ഇട്ട പാന്റിൽ സ്ഖലിക്കുമെന്നു തോന്നി ജോജോയ്ക്ക്. അവരെ മലത്തിയും കിടത്തിയും കുനിച്ചും കവച്ചും പണ്ണാതെ തനിക്കിരിക്കപ്പൊറുതി കിട്ടില്ലെന്നവന് മനസ്സിലായി. വെളുത്തു തുടുത്ത വയറ്റിലെ തവിട്ട് പൊക്കിൾ കണ്ട് മൂക്കുന്നത് പോരാഞ്ഞ് തള്ളി നിൽക്കുന്ന നെഞ്ചിൽ ബ്ലൗസിന് പുറമേ അവരുടെ മുലക്കുരുക്കൾ വീർത്തു വരുന്നത് കൂടി കണ്ട് കുണ്ണ വെട്ടി വിങ്ങി തെളിവെള്ളം പൊഴിച്ചു. ജോജോയുടെ കയ്യും തുടകളും വിറ മാറാതെ നിന്നു. “പണിയെന്തോരമായി ജോജോ? ഇന്ന് തന്നെ ഗ്രില്ലടിക്കാൻ പറ്റോ?” സംഗീത് തോർത്ത് കൊണ്ട് കഴുത്തു തുടച്ചു കൊണ്ട് മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി. മകന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് ലീലേച്ചി പെട്ടെന്ന് വായും പൂട്ടി തിരിച്ചു നടന്നു. സംഗീതിന് തന്റെ പെരുമാറ്റത്തിൽ സംശയം തോന്നതിരിക്കാൻ ജോജോ വെട്ടിത്തിരിഞ്ഞ് എന്നാൽ പയ്യെ അടിവെച്ചടിവെച്ചു നടന്ന് ചെന്ന് തന്റെ പൊക്കം കുറഞ്ഞ ഇരുമ്പ് സ്റ്റൂളിൽ പോയിരുന്ന് ചുറ്റിക കയ്യിലെടുത്തു. “എന്താടാ കഴിയാറായോ?” സംഗീത് അവനടുത്തു ചെന്ന് തോളിൽ കൈ വെച്ചു ചോദിച്ചു. “കുറച്ചൂടെ ബാക്കിയുണ്ട് സംഗീതേട്ടാ. ഇതെല്ലാം ചെയ്തു കഴിഞ്ഞിട്ടേ ഞാൻ പോന്നുള്ളു…” “രണ്ട് ദിവസം കൊണ്ട് തീർത്തു കൊടുക്കണ്ട പണിയായത് കൊണ്ടാ നിന്നെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കുന്നെ. നീ വല്ലതും കഴിച്ചോ?” “ആം….” കമ്പി തല്ലിക്കൊണ്ട് ജോജോ മൂളി. സംഗീത് അവിടെ കുറച്ചു നേരം കൂടി ചുറ്റിപ്പറ്റി നിന്ന് ഉരുക്കിത്തീർത്ത റാഡിന്റെ കുറ്റിയെല്ലാം പെറുക്കികളഞ്ഞ് അവിടെ നിന്നും കടന്നു കളഞ്ഞു.

വൈകീട്ട് സന്ധ്യാപ്രാർത്ഥനയുടെ സമയത്താണ് ജോജോ പണിയും കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിൽ കയറിച്ചെല്ലുന്നത്. ചെമ്മൺ പാത കഴിഞ്ഞ് മണല് വിരിച്ച മുറ്റത്തേക്ക് കയറുമ്പോൾ വീടിനകത്ത് നിന്നും കേട്ടു, അമ്മിച്ചിയുടെയും ജാൻസിയുടെയും ഉച്ചത്തിലുള്ള പ്രാർത്ഥന. ഓടിട്ട വീടിന്റെ നാല് പാളിയുള്ള കതക് തുറന്നകത്തു കയറുമ്പോൾ ശബ്ദം കേട്ടിട്ടും രൂപത്തിന് മുന്നിൽ മുട്ടുകുത്തിയിരുന്നു പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ബേബി തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ല. കുഞ്ഞുപെങ്ങൾ ജാൻസി പ്രാർത്ഥന നിർത്താതെ മുഖം കൂർപ്പിച്ചവനെ നോക്കി. ജോജോ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചുംകൊണ്ട് അകത്തെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. ഉടുപ്പെല്ലാം ഊരി അകത്തെ കുളിമുറിയിൽ ചെന്ന് വലിയ പെയിന്റിന്റെ ബക്കറ്റിൽ വെള്ളം പിടിച്ച് കപ്പിൽ കോരി ദേഹത്തൊഴിക്കുമ്പോൾ മുലഞെട്ട് നീറി. അപ്പോഴവനോർത്തു, ഇന്ന് നടന്ന രാസ‌കേളിക്കിടയിൽ ലീലേച്ചി തന്റെ നിപ്പിൾ വല്ലാതെ കടിച്ചു വലിച്ചിരിന്നു. ഹാ… വെള്ളമൊഴുകി നീങ്ങിയപ്പോൾ നീറ്റൽ കൊണ്ടവൻ വാ പൊളിച്ചു. ഓർമ്മകൾ കുമിഞ്ഞു കൂടുന്നതിനിടയിൽ കാലിനിടയിൽ പൊന്തി വന്ന കാട്ടുജന്തുവിനെ തളർത്താൻ അവൻ നന്നേ പണിപ്പെട്ടു. ‘അമ്മിച്ചീം ജിൻസീം അപ്പുറത്തിരുന്നു പ്രാര്ഥിക്കുവാണ്. ആവശ്യമില്ലാത്ത സമയത്താണല്ലോ ദൈവമേ വേണ്ടാത്ത ചിന്തകൾ… അടങ്… അടങ് മോനെ…’ അവൻ താഴെ നോക്കി സംസാരിച്ചു. “വ്യാഴാഴ്‌ച എന്റെ കൂടെ പള്ളീലോട്ട് വന്നേക്കണം. കേട്ടോടാ…” കഞ്ഞി വിളമ്പുന്നതിനിടെ ബേബി ചേച്ചി ഉത്തരവിട്ടു. “വ്യാഴാഴ്‌ച വേറൊരു സൈറ്റിൽ പണിയുണ്ടല്ലോ അമ്മിച്ചീ…രാവിലെ അങ്ങോട്ട് പോണാരുന്നു.” “അപ്പൊ പൊന്നു മോൻ മറന്നു അല്ലേ?” “അപ്പന്റെ ഓർമ്മദിവസം ഏതെങ്കിലും മക്കള് മറക്കുവോ അമ്മിച്ചീ? അതോണ്ടല്ല. സംഗീതേട്ടൻ ഓടി നടന്ന് പിടിച്ച പണിയാ. അന്ന് കാലത്തെ ചെല്ലാമെന്ന് ഞാൻ വാക്കും കൊടുത്തു പോയി. അമ്മിച്ചീം ജാൻസീം കോടെ പോയാപ്പോരെ?” “അപ്പനെ മറന്നിട്ടൊള്ള എന്തോ പണിയാ ജോജോയെ? നാളെ നീ അമ്മച്ചിയേം പെങ്ങളേം മറന്നെന്ന് പറയുവല്ലോടാ?” ബേബി ചേച്ചി ഒച്ചയെടുത്തു കൊണ്ട് കണ്ണ് തുടച്ചു. “എഴുതാപ്പുറം വായിക്കണോ അമ്മിച്ചീ? നിങ്ങളെ മറന്നിട്ടെനിക്കൊരു ജീവിതമുണ്ടോ?” “അതൊക്കെ ചേട്ടായി വെറുതെ പറയുന്നതാ അമ്മിച്ചീ. അമ്മിച്ചി പൊട്ടിയായത് കൊണ്ട് അമ്മിച്ചിയെ സോപ്പിടുന്നതാ. ഒരു പെണ്ണ് വന്നു കേറിക്കോട്ടെ. കാണാം. പിന്നെ അമ്മിച്ചിയേം വേണ്ട പെങ്ങളേം വേണ്ട.” മേശമേലെ പാത്രത്തിൽ നിന്നൊരു പപ്പടം വാരി കഞ്ഞിയിലിട്ടു കൊണ്ട് ജാൻസി ജോജോയെ ഒറ്റി. ജോജോ അവളെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി.

“അമ്മിച്ചീ ഇവള് പൊസ്തകത്തിന്റെ എടേല് മനോരമ വച്ചിരുന്നാ പഠിക്കുന്നെ.” ജാൻസി മുന്നിയും കൂർപ്പിച്ച് കണ്ണ് തുറിച്ചു കൊണ്ട് വിജയീഭാവത്തിൽ നിൽക്കുന്ന ജോജോയെ കലിപ്പിച്ചു നോക്കി. “നെനക്കൊള്ളത് ഞാൻ വച്ചിട്ടൊണ്ട്. മീരയെ ഞാനൊന്ന് കാണട്ടെ. കൂട്ടുകാരികള് തമ്മിലൊള്ള ഒത്തു കളി ഞാൻ അറിയുന്നില്ലെന്ന് വിചാരിക്കണ്ട.” അമ്മിച്ചി ഉറഞ്ഞു തുള്ളുന്നത്‌ കണ്ട് ജാൻസി കഞ്ഞിപ്പാത്രത്തിലേക്ക് മുങ്ങി. “അപ്പൊ പറഞ്ഞു വന്നതെന്നാ???ആ… അപ്പൊ സംഗീതിനോട് പറഞ്ഞേരെ ഈ വരുന്ന വ്യാഴം വൈകിയേ വരത്തൊള്ളെന്ന്‌. പള്ളീപ്പോക്ക് കഴിഞ്ഞൊള്ള പണി മതി.” അമ്മിച്ചിയുടെ മട്ട് മാറിയത് കണ്ട് ജോജോ ഒന്നാശ്വസിച്ചു. അഭിനയം സഹിക്കാം. പക്ഷെ കാരച്ചിലാ സഹിക്കാൻ മേലാത്തത്. അവൻ ഇരുന്നിടത്തൂന്നെണീറ്റ് അമ്മിച്ചിയുടെ പിന്നിൽ ചെന്ന് ചുമലിൽ കൈ വച്ചു. “ഹും വിയർപ്പ് നാറീട്ട് വയ്യ. പണിയെടുത്തു ക്ഷീണിച്ചതല്ലേ?…അമ്മിച്ചിരുന്നേ… നമുക്കൊരുമിച്ചു കഴിക്കാം.” “നീ പോടാ ചെക്കാ… പണീം കഴിഞ്ഞ് കോഴിയേം കൂട്ടീക്കേറ്റി കുളീം കഴിച്ചേച്ചാ ഞാൻ നിക്കുന്നെ. കണ്ട നേരത്തു വീട്ടി കയറി വന്നേച്ചും… എന്നെക്കൊണ്ട് പറയിക്കണ്ട. അവൻ ചിണുങ്ങാൻ വന്നേക്കുവാ…” “പൊന്നമ്മിച്ചീ, ഞാങ്കോടെ വരാം പള്ളീല്. പുകിലൊണ്ടാക്കാതെ അവിടിരുന്നേ… ഞാൻ വെളമ്പാം. ഹാ ഇരീ…” ജോജോ അമ്മിച്ചിയെ തീൻമേശക്ക് മുന്നിലെ നാല് മരക്കസേരകളിൽ ഒന്നിൽ പിടിച്ചിരുത്തി. കൊച്ചു കൊച്ചു പിണക്കങ്ങളും സന്തോഷങ്ങളുമായി ജോജോയുടെ ആ ദിവസം കടന്നു പോയി. വർഷോപ്പിലെ പണിക്കാരിലൊരാളായ അശോകൻ ചേട്ടനുമൊത്ത് ജോജോ കളിയും പറഞ്ഞ് ഇരുമ്പുരുക്കിക്കൊണ്ടിരിന്ന സമയത്താണ് വർഷോപ്പിന് പുറത്തൊരു ടെമ്പോ വന്ന് നിന്നത്. “ലോഡ് വന്നെടാ… ജോജോ…, വാ വാ… രാകേഷേ… ആ പട്ട മുഴുവൻ ഡ്രില്ല് ചെയ്ത് വെയ്. ഞങ്ങളത് ഇറക്കിയേച്ചും വരാം.” അശോകൻ ചേട്ടൻ അകത്തു നോക്കി കല്പനയും കൊടുത്ത് ജോജോയെ ഒപ്പം കൂട്ടി പുറത്തിറങ്ങി ലോഡ് പിടിച്ചിറക്കാൻ തുടങ്ങി. “ഇന്നലെ എത്ര മണിക്ക് പോയാരുന്നെടാ ജോജോയെ? ഇന്നലെ… പകല് പ്ലാക്കാട്ടെ വർക്കിച്ചായന്റെ മരുമോൻ പുതിയ വീട് വെച്ചതിന്റെ പെര വാസ്ലിയായിരുന്നു. വൈകീട്ട് പിന്നെ അവിടെയിരുന്ന് അടിച്ചേച്ചും രാത്രി പത്തു പന്ത്രണ്ടായി വീട്ടീക്കേറി ചെന്നപ്പോ.” “ആണോ??? ഞാനിന്നാലെ ഏഴേഴരയായി വീട്ടിച്ചെന്നപ്പോ. മിനിയാന്ന് വന്ന കമ്പിയെല്ലാം കട്ട് ചെയ്ത് ബെന്റടിച്ചു വെച്ചത് പിന്നാരാ? ഒരു കൈ സഹായത്തിനാരേം കിട്ടീല്ല. ഞാനോറ്റക്കാർന്നു.” “ആണോ? രാകേഷിനോട് ഉച്ച കഴിയുമ്പം ഇങ്ങു വരാൻ പറഞ്ഞാർന്നതാണല്ലോ. ആ മൈരൻ ഇന്നലെ കള്ളും കുടിച്ചു വീട്ടിക്കിടന്ന് അലമ്പായിരിന്നു. ഛേ… ഇതറിഞ്ഞാരുന്നെ ഞാൻ തന്നെ ഇങ്ങു വന്നേനേം.”

“ഓ… അത് സാരമില്ല ചേട്ടാ. വ്യാഴാഴ്‌ച കൈതക്കാട്ടിലെ പണിക്ക് ഞാൻ വരാൻ കുറച്ചു വൈകും കേട്ടോ… അപ്പച്ചന്റെ ഓർമ്മ ദിവസ്സാ. അന്ന് അമ്മിച്ചീനേം കൊണ്ട് പള്ളീപ്പോണം.” “അത് സാരോല്ല. വൈകിയാണേലും നീ വരാണ്ടിരിക്കല്ല്. നീ വന്നില്ലേ ഒരു പണീം നടക്കില്ല. പിന്നേ… വരാണ്ടിരുന്നാ നെനക്ക് തന്നാ നഷ്ടം. അവിടൊരു കിളുന്ത് ചരക്കുള്ളതാ.” ലോഡ് വന്ന ഷീറ്റും ഇരുമ്പ് പൈപ്പും വലിച്ചിറക്കുന്നതിനിടയിൽ അശോകൻ ജോജോയെ നോക്കി ഒരു കള്ളച്ചിരി പാസാക്കി. “എലിക്കുട്ടിച്ചേടത്തീടെ കൊച്ചുമോളല്ലേ? സീന?” “എട കൊച്ചു കഴുവേറി… അപ്പൊ പേരെല്ലാം അറിയാല്ലേ? നീ ഞാൻ വിചാരിച്ച പോലല്ലല്ലോ? ആ… എടാ ഇങ്ങു തളളല്ലേ… ഞാൻ വക്കത്താ പിടിച്ചേക്കണെ.” എതിരറ്റത്ത് നിന്നും ജോജോ തള്ളിയ ഷീറ്റ് താഴെ വീഴുമെന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ മുട്ടു മടക്കി മടിയിലോട്ട് ചാരി അശോകൻ ചേട്ടൻ കൈ കുടഞ്ഞു. “വല്ലോം പറ്റിയോ ചേട്ടാ?” ജോജോ വേവലാതിപ്പെട്ടു. “തൊലി പോയന്നേ. എന്നാ തള്ളാ മൈരേ തള്ളിയെ… പോട്ടെ സാരവില്ല. ഹോ… എന്നാലും ആ കൊച്ചിന്റെ തോടേം മൊലേം… പൊക്കം കുറവാണേലും അവടെ കാലിനും കൈക്കും ഒക്കെ എന്നാ വണ്ണവാ… ആലോചിക്കുമ്പോ മൂത്തിട്ട് വയ്യാ…” അശോകൻ ചേട്ടൻ ഷീറ്റ് താഴെ വെച്ച് മടക്കിക്കുത്തിയ കള്ളിമുണ്ടിനുള്ളിൽ കയ്യിട്ട് ഷെഡി ചൊറിഞ്ഞു. “പെണ്ണും പെടക്കോഴീം ഒക്കെയായില്ലേ അശോകൻ ചേട്ടാ? എന്നിട്ടാണോ കൊച്ചു പെണ്ണുങ്ങളെപ്പറ്റി ഇങ്ങനൊക്കെ…? ഏ..??” “പെണ്ണ് കെട്ടിയന്നല്ലേ ഉള്ളൂ? സാമാനം ചെത്തിക്കളഞ്ഞിട്ടൊന്നുവില്ല. ഇപ്പോഴും നല്ല കുതിരേടെ ഉശിരാ….” “മം… ഉവ്വ… കുതിരയല്ലേ…” ജോജോ കളിയാക്കിച്ചിരിച്ചു. “ടാ ടാ… ചുമ്മാ ചൊറിയല്ലേ… അല്ല, ആ പെണ്ണിനെ നെനക്കെങ്ങനെയറിയാം?” “ഞാനറിയാത്തൊന്നുവില്ല. ഇടക്ക് പള്ളീല് വച്ചു കാണാറുണ്ട്. ” വെളുത്തു വണ്ണമുള്ള കാലുകൾ കാട്ടി മുട്ടിറക്കമുള്ള പാവാടയുമിട്ട് വലിയ മുഴുപ്പുള്ള മാറിടത്തിന് മുകളിൽ വെട്ടു കാണാൻ പാകത്തിന് ഷർട്ടിന്റെ ബട്ടനും തുറന്നിട്ട് പള്ളിയിൽ വന്ന സീന അവന്റെ അകക്കണ്ണിലേക്കോടിയെത്തി. ആ വിചാരം ജോജോയുടെ സാമാനത്തിൽ പതിയെ ചൂട് കോരിയിട്ടു. “ഹൂ… അവടെ തുണി പൊക്കി കൊതത്തിന്റെ താഴെ തൊട പൂറ്റിൽ ചേരുന്ന ഭാഗത്ത്‌ പിടിച്ചു ഞെക്കി ഞെരുക്കി വിടണം. ചെല പെണ്ണുങ്ങക്ക് അവിടെപ്പിടിച്ചു ഞെരിക്കുന്നതും നക്കുന്നതും ഒക്കെ ഹരമാ. അവളെപ്പോലെ മുറ്റി നിൽക്കുന്ന ചരക്കുകൾക്ക്. നല്ല കൊഴുപ്പല്ലേ… കൈയൊക്കെ അങ്ങു പൂഴ്ന്നു പോവും… ഹോ… ആലോചിച്ചിട്ടെനിക്ക്…ജോജോയെ….” അശോകൻ ചേട്ടൻ ജോജോയെ നോക്കി കൈ ചുരുട്ടി. ‘ഇയ്യാക്ക് എന്തോ കാര്യമായ മാനസീക രോഗമുണ്ട്.’ അയാളുടെ ചെയ്തി കണ്ട് ജോജോ കരുതി.

“ഇറക്കിക്കഴിഞ്ഞില്ലേ? കഴിഞ്ഞെങ്കി ആ വണ്ടിയങ് വിട്ടേര്.” സംഗീത് വീടിന്റെ ഉമ്മറത്ത് വന്നു നിന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. അത് കേട്ട് ജോജോയും അശോകനും എടു പിടീന്ന് പണിയെടുത്തു. കുർബാന കഴിഞ്ഞിറങ്ങുന്ന വഴി സെമിത്തേരിയിൽ ചെന്ന് അപ്പന്റെ കല്ലറയിൽ തിരി കത്തിച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ അമ്മിച്ചിയുടെ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തുടക്കാൻ അവൻ തുനിഞ്ഞില്ല. കുറച്ചു കാലമായി മുടങ്ങാതെ നടക്കുന്ന ചടങ്ങല്ലേ? അതങ്ങു നടക്കട്ടേന്നു വച്ചു. “ഞങ്ങളങ്ങു പോയെക്കുവാ. നീ പോത്തും മേടിച്ചേച്ച് വാ…” ബേബിച്ചേച്ചി ജാൻസിയേം കൂട്ടി മുന്നേ നടന്നു. ജിന്റോയെ കണ്ടില്ലല്ലോ… മൈരൻ കഴിഞ്ഞാഴ്ച്ച മേടിച്ച അഞ്ഞൂറ് ഇന്ന് പള്ളീൽ വരുമ്പോ തരാമെന്നാ പറഞ്ഞേ. പള്ളി വിട്ടിറങ്ങിയ തിരക്കിനിടയിൽ അവൻ ആളെ തിരഞ്ഞു കൊണ്ട് കശാപ്പ് ശാല ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. “റപ്പായിച്ചേട്ടാ… നമ്മടെ രണ്ടരക്കിലോ…” റപ്പായിച്ചേട്ടന്റെ ഇറച്ചി വെട്ടു കടക്ക് മുന്നിലെ ചെറിയ തിരക്കിനിടയിൽ നിന്ന് ജോജോ വിളിച്ചു പറയുമ്പോൾ അവന്റെ പിന്നിൽ നിന്ന് കഴുത്തിലൂടെ ഒരു കൈ മുറുകിയിരുന്നു. “ദേ ഇങ്ങനെ പിടിച്ചു മുറുക്കിയാൽ നിന്റെ കഴുത്തു തിരിഞ്ഞൊടിഞ്ഞ് എന്റെ കയ്യിലിരിക്കും. പിന്നെ ബീഫും ചിക്കനും ഒന്നും കൂട്ടാൻ പറ്റത്തില്ല.” ജോജോ തന്റെ പിന്നിൽ കഴുത്തിൽ കൈ ചുറ്റി നിൽക്കുന്ന ജിന്റോയുടെ അണ്ടിക്ക് ഒറ്റപ്പിടുത്തം പിടിച്ചു. “ഹാ….” ജിന്റോ ജോജോയുടെ കഴുത്തിലെ പിടി വിട്ട് കുനിഞ്ഞു പോയി. “ദേണ്ടെ ഇതേപ്പിടിച്ച് ഇതു പോലൊരു അമുക്കമുക്കിയാൽ നിന്റെ പറി പറിഞ്ഞെന്റെ കയ്യിലിരിക്കും. പിന്നെ നിനക്ക് മുള്ളാൻ പോയിട്ട് വേറൊരു പരുവാടിക്കും പറ്റത്തില്ല.” “ആ… സമ്മതിച്ചു, സമ്മതിച്ചു. വിട്, വിട്…. ടാ ആൾക്കാര് നോക്കണ്….” ജിന്റോ ശബ്ദം താഴ്ത്തി നിന്ന് പുളഞ്ഞു. “നീ വാങ്ങിച്ച പൈസ ഇന്ന് തരാന്ന് പറഞ്ഞിട്ട്?” “അത് തരുവല്ലേ… അത് തരാൻ വേണ്ടിയാ ഞാനിങ് വന്നത്. പള്ളി കഴിഞ്ഞപ്പോ നീ എന്നെ മൈൻഡ് ചെയ്യാണ്ട് പൊയ്ക്കളഞ്ഞില്ലേ?” അവൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ജോജോ അവനെ ഒരു മാതിരി നോട്ടം നോക്കി. ‘ഈ പട്ടിത്തീട്ടം’ എന്നുള്ള രീതിയിൽ.

“ആ എന്നാ താ…” ജോജോ കൈ നീട്ടി. “റപ്പായിച്ചേട്ടാ… ഇവൻ വാങ്ങിച്ച ബീഫിന്റെ പൈസ എന്റെ പറ്റിലെഴുതിക്കോ.” “ഇവിടെ പറ്റൊന്നും കിട്ടുവേല. അല്ല, നീയെപ്പോഴാടാ എന്റടുക്കേ പറ്റ് തുടങ്ങീത്? അങ്ങെഴുതി വെക്കാൻ?” ഇറച്ചിവെട്ടുകാരൻ റപ്പായി തടിപ്പുറത്തിരുന്ന ഇറച്ചിക്കിട്ട് ആഞ്ഞു വെട്ടി. “ഈ റപ്പായിച്ചേട്ടന്റെ തമാശ… ചിരിച്ചു ചിരിച്ചു വളി പോയി.” “നീ ഇറച്ചി മേടിക്കുന്നില്ലേ തമാശ കളിക്കാണ്ട് പോ ജിന്റോയെ… എനിക്കൊരുവാട് പണിയൊണ്ട്. ഇന്നാ ജോജോ, രണ്ടര…” ജോജോ ഇറച്ചിയും വാങ്ങി ജിന്റോയെയും കൂട്ടി തിരികെ നടന്നു. “നെനക്കെന്തു പറ്റി ജോജോയെ…” ടാറിട്ട റോഡിന്റെ വശത്തെ കുറ്റിപ്പുല്ലുകളും വള്ളിപ്പടർപ്പുകളും വടി കൊണ്ട് തല്ലി നടക്കുന്നതിനിടയിൽ ജിന്റോ ചോദിച്ചു. “എനിക്കെന്തു പറ്റാൻ?” “ഒന്നും പറ്റിയില്ലെന്നാണോ? എടാ ചെറുപ്പം മുതൽ ഒരേ ഒരുമിച്ച് പഠിച്ചു കളിച്ചു വളർന്നവരല്ലേ നമ്മൾ? അപ്പോഴത്തെ നീ വേറെ, ഇപ്പൊ ദേ എന്റെ കൂടെ നടക്കുന്ന നീ വേറെ. നമ്മുടെ ആ പഴയ കാലമൊക്കെ മറന്നോടാ നീ? ഒന്ന് മര്യാദക്ക് സംസാരിക്കാൻ കൂടെ കിട്ടുന്നില്ലല്ലോ നിന്നെ?” “നിനക്കെന്താ ജിന്റോ? എനിക്കൊന്നും പറ്റീല്ലാ. മാറിയത് നീയല്ലേ? നല്ല ജോലി, പുതിയ വണ്ടി…. ഞാനോ… പാവം വെൽഡിങ് പണിക്കാരൻ. നമ്മളോടൊക്കെ ആര് മിണ്ടാൻ. ജീവിച്ചു പൊയ്ക്കോട്ടെ.” “ജോജോ, വണ്ടി വാങ്ങിച്ച കാര്യം നിന്നോട് പറഞ്ഞില്ല ഞാൻ. അതെന്റെ തെറ്റാ.” “നിന്റെ കല്യാണം ഉറപ്പിച്ച കാര്യമോ?” “എടാ, അതിന് കല്യാണം ഉറപ്പിച്ചിട്ടൊന്നും ഇല്ല. പെണ്ണ് കാണാൻ പോയി…. പക്ഷെ….. ഒക്കെ.ശെരി. ഞാൻ നിന്നോട് പറഞ്ഞില്ല. സോറി. എന്റെ തെറ്റ്. മാപ്പ്, മാപ്പ്, ഒരായിരം വട്ടം മാപ്പ്. എട ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ, നിന്നെയെന്ന് കാണാൻ കൂടി കിട്ടുന്നില്ല. പിന്നെങ്ങനാ???” ജോജോ നടത്തം നിർത്തി ഇറച്ചിക്കവർ കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു. അവൻ ജിന്റോയുടെ മുഖത്തിന് നേരെ തിരിഞ്ഞു. “എന്റെ അവസ്ഥ നിനക്കറിയില്ലേ ജിന്റോ? അപ്പൻ പോയതിൽ പിന്നെ ഞാൻ മര്യാദക്കൊന്ന് ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല. വീട്ടിലേക്ക് അരി മണി, പെങ്ങടെ സ്കൂൾ ഫീസ്, വട്ടി ചിട്ടി… എനിക്കെന്റെ ജീവിതം മടുത്തു തിടങ്ങി. ചിലപ്പോഴൊക്കെ ആലോചിച്ചു തലക്ക് വട്ട് പിടിക്കും. എന്റെ പ്രായമുള്ളവന്മാര് ബൈക്കും വാങ്ങി കോട്ടും സൂട്ടും ഒക്കെയിട്ട് ചെത്തി നടക്കുന്നത് കാണുമ്പോ ഞാൻ ആശിച്ചു പോവും. അതു പോലൊരു ദിവസം എനിക്കുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന്. ആ ചിന്ത തീരുന്നതിന് മുന്നേ എന്റെ മനസ്സിലോട്ട് ഓടി വരുന്നത് അപ്പനിട്ടേച്ചു പോയ ആ വീട്ടിലെ രണ്ടു പണ്ണുങ്ങളാ. എന്റെ അവസ്ഥ നിനക്ക് പറഞ്ഞാ മനസ്സിലാവില്ല ജിന്റോ. മനസ്സിലാവണമെങ്കിൽ ഈ അവസ്ഥ നിനക്ക് വരണം.”

ജിന്റോ തിരിച്ചൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. ചിട്ടിക്കടക്കാരൻ മാത്തന്റെ ഒരു പ്രാരാബ്ദവുമില്ലാത്ത ഒറ്റ മോന് ജോജോയുടെ ദൈനംദിന ജീവിതം മനസ്സിലാക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ ജോജോയുടെ ഒട്ടിയിരുണ്ട മുഖം ജിന്റോറുടെ നെഞ്ച് നോവിച്ചു. പണ്ട് സ്കൂൾ വിട്ടോടുന്ന വഴി പക്കിയെ പിടിക്കാനും, മാവിന് കല്ലെറിയാനും കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന നിക്കറിട്ട കൊച്ചു ജോജോ അവന്റെ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു. “ദാ… ഇത് പിടി.” ജിന്റോ പേഴ്‌സ് തുറന്ന് അഞ്ഞൂറിന്റെ ഒരു നോട്ടെടുത്ത് ജോജോയ്ക്ക് നേരെ നീട്ടി. “ഇതെന്താ?” ജോജോ പുരികം കൂർപ്പിച്ചു. “കാശ്. കണ്ടില്ലേ?” “അതെന്തിനാ ഇപ്പൊത്തരുന്നേന്നാ ചോതിച്ചേ.” “ഇത് കടം തീർക്കാൻ ഒന്നുമല്ല. നീയിത്രേം പറഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക് ഈ പൈസ ഞാൻ വെച്ചോണ്ടിരുന്നാ എനിക്കത് കൊറച്ചിലാ. ആയിരമോ രണ്ടായിരമോ തന്നാൽ നീ വാങ്ങുകേല. ‘നിന്റെ പിച്ചക്കാശ് എനിക്ക് വേണ്ടടാ മൈരേ…’ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ, അതും എനിക്ക് കൊറച്ചിലാ. അത് കൊണ്ട് നീയിത് ഇപ്പൊ, എന്റെ മനസ്സ് മാറണതിന് മുന്നേ വാങ്ങിച്ചോ. പിന്നീട് ഞാൻ തരത്തില്ല. എന്നോട് ചോതിക്കേം വേണ്ട.” ജിന്റോ ഒറ്റശ്വാസത്തിൽ പറഞ്ഞു തീർത്തു. “നീ തന്നില്ലെങ്കിലും വാങ്ങാൻ എനിക്കറിയാം. തൽക്കാലം ആ കടമവിടെ കിടക്കട്ടെ.” ജോജോ ചിരിച്ചു. “ഹാ… എന്നാ ഇനി കിട്ടിയത് തന്നെ. ഞാൻ പോയെക്കുവാ. ജോലിക്ക് പോവണ്ടതാ. ആ, പിന്നേ… ഈ കടം ഞാൻ ആവശ്യത്തിന് വാങ്ങിയതല്ല. നിന്റടുത്ത് ഒരു കടം കെടക്കട്ടേന്ന് വിചാരിച്ചാ….” തിരിഞ്ഞു നടക്കുന്നതിനിടയിൽ ജിന്റോ കൈ പൊക്കിപ്പറഞ്ഞു. ‘എനിക്കറിയാടാ പന്നീ…’ ഉള്ളിൽ ഉരുവിട്ട് കൊണ്ട് ജോജോ ചിരിച്ച മുഖവുമായി വീട് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.

ഉച്ചക്ക് രണ്ടു മണിയോടടുത്ത് ജോജോ എലിക്കുട്ടിച്ചേച്ചിയുടെ വീടിന്റെ വലിയ ഗേറ്റിന് മുന്നിൽ തന്റെ സുസുക്കി സാമുറായി കൊണ്ടു ചവുട്ടി. ഒരുപാട് മുറ്റമൊന്നും ഇല്ലാത്ത, ചുറ്റിലും മതിൽ കെട്ടി മറച്ച വലിയ ഇരുനില വീടിന്റെ മുറ്റത്ത് ബാഗും തൂക്കി നിന്നവൻ ചുറ്റും നോക്കി. പെട്ടെന്ന് മുന്നിലെ വാതിൽ തുറന്ന് പൊക്കം കുറഞ്ഞൊരു പെണ്ണവന് മുന്നിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. “ആരാ…???” വാതിൽ തുറന്നു വന്ന പെണ്ണ് ജോജോയെ നോക്കി ഈണത്തിൽ ചോദിച്ചു. ഗ്രെ കോട്ടൻ ട്രാക് സൂട്ടും കറുത്ത റ്റീഷർട്ടിൽ കുലുങ്ങുന്ന മുലകളുമായി മുമ്പിൽ വന്നു നിന്ന ആ പെണ്ണ്

സീന തന്നെയാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ അധികം ആലോചിക്കേണ്ടി വന്നില്ല ജോജോയ്ക്ക്. പൊക്കം കുറവാണെങ്കിലും എല്ലായിടത്തും നല്ല തുടിപ്പാണ് പെണ്ണിന്. ചുവന്നു തുടുത്ത കവിളും ഉരുണ്ട കൈകളും വീതിയുള്ള അരക്കെട്ടും. മലർന്നു തുടുത്ത പിങ്ക് കീഴ്ചുണ്ടും വില്ല് പോലെ വളഞ്ഞ മേൽചുണ്ടും. പാതി കൂമ്പിയ മിഴികൾ. മുടി പൊക്കി പോണിടെയിൽ കെട്ടി വച്ചിട്ടുണ്ട്. കഴുത്തിൽ വലതു കീഴറ്റത്തായി ഒരു കറുത്ത മറുക്. വെളുവേളേയിരിക്കുന്ന പെണ്ണിന്റെ കഴുത്തിലെ എടുത്തു കാണുന്ന മറുകാണ് ആദ്യം ശ്രദ്ധിക്കുക. അവളിട്ടിരുന്ന ട്രാക് സൂട്ടിൽ നിന്നും ആ തുടകളുടെ വണ്ണം അപാരമെന്ന് ആർക്കും മനസ്സിലാകും. പുറത്തിങ്ങനെയെങ്കിൽ അകത്തെങ്ങിനെയായിരിക്കും എന്ന് ഊഹിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് തിരിച്ചു ചെന്നപ്പോൾ അവൾ തന്നെ തിരിച്ചു സ്കെച്ച് ചെയ്യുന്നത് കണ്ട് ജോജോയുടെ നെഞ്ചാന്തി. അവളുടെ നോട്ടം തന്റെ വിരിഞ്ഞ നെഞ്ചിലേക്കും ഞരമ്പുകൾ തഴച്ചു വളർന്ന കൈകളിലേക്കും തന്റെ കാലിന്നിടയിലേക്കുമാണ്. കറുത്ത പ്രകൃതക്കാരനായ തന്നിൽ പെണ്കുട്ടികൾ താല്പര്യം പ്രകടിപ്പിക്കുമോ എന്ന് ജോജോ സംശയിച്ചു നിന്നു. “ആരാടി കൊച്ചേയത്?” വലിയ കറുത്ത ഫ്രെയിമുള്ള കണ്ണട വച്ച ചട്ടയും മുണ്ടുമിട്ട എലിക്കുട്ടിച്ചേച്ചി തുറന്ന വാതിലിലൂടെ പുറത്തു വന്നു. “അറിയാമ്മേല അമ്മച്ചീ… ആരാണ്ട്…”സീന നിന്ന് വിരൽ കടിച്ചു. “മം… നീയകത്തു പോ…” എലിക്കുട്ടിച്ചേച്ചി സീനയെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി. സീന തിരിഞ്ഞ് അകത്തേക്കോടി. അവളുടെ പാന്റിന് മുകളിൽ വെളിവായ പാന്റീസിന്റെ വരകൾക്കുള്ളിൽ കൊഴുത്ത ചന്തികൾ തുള്ളിക്കളിക്കുന്നത് ജോജോ കൊതിയോടെ നോക്കി. “ആരാടാ… ആരെയാ കാണണ്ടേ?” “ഞാനിവിടെ…” “ടാ ജോജോ… ഇങ്ങു കേറിപ്പോരേടാ…” അവൻ ഉത്തരം പറഞ്ഞു മുഴുവിക്കുന്നതിന് മുന്നേ ടെറസ്സിന് മുകളിൽ നിന്നും സംഗീത് കൈവീശിക്കൊണ്ട് വിളിച്ചു. “ചേടത്തിയേ… അവൻ നമ്മടെ പണിക്കാരൻ പയ്യനാ. അവനെ ഇങ്ങു വിട്ടേര്.” “മം…. ആ പൊറകുവശത്തോടെ മോളിലോട്ട് കേറിക്കോ…” എലിക്കുട്ടി ചേച്ചി അവനെ അടിമുടി നോക്കിയിട്ട് അകത്തേക്ക് കയറി വാതിലടച്ചു. ********************************* പണി തുടങ്ങി അഞ്ചാം ദിവസം, ഉച്ചക്ക് അശോകൻ ചേട്ടന്റെയും രാകേഷിന്റെയും പേരറിയാത്ത ഒരു ബംഗാളിയുടെയും കൂടിയിരുന്ന് ചോറും പൊതിയഴിച്ച് താക്കളിക്കറി പൂശിയ ചോറ് തിരുമ്മിക്കുഴക്കുകയായിരുന്നു ജോജോ.

“ഇന്നത്തെ കൊണ്ട് പണി തീർക്കാൻ നോക്കണം. നാല് ദിവസം കൊണ്ട് തീർക്കണ്ട പണിയാ.” അശോകൻ ചേട്ടൻ മീൻകറി കൂട്ടി ചോറുരുളയുരുട്ടി വിഴുങ്ങി. “അതിനിനി എന്നാ ബാക്കിയൊള്ളേ? ഷീറ്റിട്ട് കമത്തെല്ലാം പിടിപ്പിച്ചില്ലേ?” രാകേഷ് ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞു. “അപ്പൊ മഴവെള്ളം പോകാനുള്ള തോണി നിന്റപ്പൻ പിടിപ്പിക്കോ?” “ആ… അതും. അതോടെയല്ലേ ഉള്ളൂ?” “എത്ര നാളായെടാ രാകേഷേ ഇപ്പണിയെടുക്കാൻ തുടങ്ങീട്ട്? ഈ വക കാര്യങ്ങളൊന്നും അറീല്ലേ നെനക്ക്?” “അതൊക്കെയാറിയാം. ചേട്ടാ, ഒന്ന് ചോദിക്കട്ടെ? ആ താഴത്തെ പെണ്ണ് ഒറ്റക്കാണോ താമസം?” “അതെന്താ നീയങ്ങനെ ചോതിച്ചേ? എലിക്കുട്ടി ചേടത്തിയെ നീ കണ്ടില്ലേ?” “അത് കണ്ടു. ഞാൻ ചോദിച്ചതെ, അതിന്റെ തന്തേം തള്ളേം ഒന്നും ഇവിടില്ലേ? കാണാറില്ലല്ലോ?” “ഹാ…. ആ കഥ അറിഞ്ഞൂടെ നിനക്ക്?” രാകേഷ് ഇല്ല എന്ന് തോള് കുലുക്കി. “അവടെ അപ്പനും അമ്മേം ഡിവോഴ്‌സ് ആയതാ. ഇത് സത്യത്തിൽ അവക്കടെ അപ്പന്റെ വീടാ. നീ അതുല്യ ഇൻഷുറൻസ് എന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ടോ?” “ചും… ഇല്ല.” രാകേഷ് കണ്ണ് ചിമ്മി. ജോജോ രണ്ട് വെരുകുകളും തമ്മിൽ സംസാരിക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. “അയ്..യ്യോ… പറ്റിയ മൈരൻ. നീ കെട്ടിട്ടുണ്ടോടാ ജോജോ?” “ആം… കേട്ടിട്ടൊണ്ട്. നമ്മടെ മാത്തൻ ചേട്ടന്റെ മോൻ ജിന്റോ അവിടെയാ വർക് ചെയ്യുന്നേ.” “ആ നിനക്ക് വെവരമുണ്ട്. ഒരിക്കൽ മുങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്ന കപ്പലാ ഈപറഞ്ഞ അതുല്യ ഇൻഷുറൻസ്. ഈ വീട്ടിലെ മാത്യൂസ്, അതായത് ഇവിടുത്തെ സീനയുടെ അപ്പൻ നല്ല കാശൊള്ള വീട്ടിൽ നിന്ന് ഒരു ആറ്റം ചരക്കിനെ കെട്ടിക്കൊണ്ട് വന്നു. അല്ലറ ചില്ലറ കടം മേടിച്ചും ഒക്കെയായി ഇയാടെ ഒരു കൂട്ടുകാരന്റെ ഒപ്പം പാർട്ണർഷിപ്പിൽ ഇപ്പറഞ്ഞ കമ്പിനി തൊടങ്ങി. കൊറച്ചു കാലം മുന്നേ മാത്യൂസ് പണിയും കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിൽ വന്നപ്പോൾ കാണുന്നത് പെണ്ണുമ്പിള്ള ഇയാടെ കൂട്ടുകാരൻ തെണ്ടീടെ കോടെ കളിയാ. മാത്യൂസവനെ കൊല്ലാൻ ഓടിച്ചിട്ടെന്നൊക്കെയാ കേട്ടത്. ഈ താഴത്തെ പെണ്ണ് അന്നേരം പൊടിയാ. പിന്നെ കൊറേ നാള് കേസും വഴക്കും വക്കാണോം എല്ലാമായി കമ്പിനി പൂട്ടും എന്ന അവസ്ഥയായി. മാത്യൂസാണേ കുടിയും തൊടങ്ങി. ഒറ്റ മോൻ കുടിച്ചു ചാവുന്നത് കണ്ടോണ്ട് നിക്കാൻ വയ്യാതെ എലിക്കുട്ടിച്ചേച്ചി വീടും സ്ഥലോം ഒള്ള സ്വത്തും എല്ലാം നുള്ളിപ്പെറുക്കി മാത്യൂസിന് കൊടുത്തു. എന്തിനാ??? എങ്ങനെലും കര കയറാൻ. അവിടുന്ന് തുടങ്ങീതാ പുള്ളി. ഇപ്പൊ രണ്ടു മൂന്ന് വീടായി, കാറായി, സ്ഥലവായി….” “ഒരു ചരക്ക് മോളായി…” രാകേഷിന്റെ വായിൽ വെള്ളമൂറി. “പ്ഫാ… നല്ലൊരു കൊച്ചിനെപ്പറ്റി അവരാധം പറയുന്നോ കുണ്ണക്കാവടീ…” അശോകൻ ചേട്ടൻ രാകേഷിനെ തല്ലാൻ കയ്യോങ്ങി. എന്നാൽ ഞെട്ടിയത് ജോജോയാണ്. രണ്ട് ദിവസം മുന്നേ വരെ

സീനയുടെ തടിച്ച കുണ്ടിയെയും മുഴുത്ത മുലകളെയും പറ്റി അശ്‌ളീല ശ്ലോകം ചൊല്ലിക്കേൾപ്പിച്ച മുതുക്ക് മൈര് തന്നെയാണോ തന്റെ മുന്നിൽ ഇരിക്കുന്നത് എന്നവൻ സംശയിച്ചു. “ഓ പിന്നേ… ഇയ്യാള് ആ പെണ്ണിനെ നോക്കി കുണ്ണ ചൊറിയുന്നത് ഞാൻ കണ്ടതാടോ കെളവാ…” രാകേഷ് തിരിച്ചടിച്ചു. “നീ വാചകമടിക്കാതെ ഇരുന്ന് കഴിച്ചേ. ജോജോയെന്താടാ ഒന്നും മിണ്ടാത്തത്? വേഗം കഴിയെടാ.” “ചേട്ടാ ഒരു 200 മറിക്കാൻ കാണോ? നാളെത്തരാം.” ജോജോ ഉണ്ട് മുഴുവിക്കാതെ പൊതി മടക്കി. “ഞാൻ വരണ്ടിരിക്കുവാ ജോജോ… നീ പറ്റ് മേടിക്കെടാ… വൈകീട്ട് സംഗീത് വരുമ്പോ.” “പറ്റ് വാങ്ങണ്ടെന്ന് കരുതീട്ടാ. തച്ചു കിട്ടുമ്പോ അത്രേം കുറയുവേലേ? ചേട്ടന്റെ കയ്യിൽ ഇല്ലാത്ത സ്ഥിതിക്ക് ഇനീപ്പോ പറ്റ് വാങ്ങാം.” “മം… നീ കഴിക്കണില്ലേ? കൊറച്ചു പെറുക്കിയുണ്ടേച്ച് പോടാ…” “വേണ്ട ചേട്ടാ വിശപ്പില്ല.” ജോജോ മടക്കിയ ചോറുംപൊതി ടെറസ്സിൽ നിന്നും അപ്പുറത്തെ കുറ്റിക്കാട്ടിലേക്കെറിഞ്ഞ് താഴെ പൈപ്പിൻ ചുവട്ടിൽ ചെന്ന് കയ്യും കഴുകിവന്ന്, ടെറസിന്റെ ഒരു മൂലക്ക് തോർത്തും വിരിച്ചു കിടന്നുറക്കമായി. ഉറുമ്പ് കടി സഹിക്കവയ്യാഞ്ഞ് കണ്ണ് തുറന്ന് നോക്കുമ്പോൾ രാകേഷ് കിടന്ന് കൂർക്കം വലിക്കുന്നുണ്ട്. അശോകൻ ചേട്ടനെ കാണുന്നില്ല. ദാഹിച്ചു തൊണ്ട വരളുന്നുണ്ടെന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ അവൻ കാലിയായ പ്ലാസ്റ്റിക് കുപ്പിയിമെടുത്ത് വെള്ളം വാങ്ങാൻ താഴേക്ക് പോയി.

താഴെയിറങ്ങി വീടിന് പിന്നിലെ കോണ്ക്രീറ്റ് ചെയ്ത അടുക്കള മുറ്റത്ത് കൂടി നടന്ന് വാതിലിനടുത്തേക്ക് നീങ്ങിയപ്പോൾ അതിനടുത്ത ജനാലാക്കുള്ളിൽ നിന്നും ചെറിയൊരു ഞരക്കം കേട്ട പോലെ. ജോജോ പെട്ടെന്ന് നിന്നു. എന്ത് ശബ്ദമാണ് എന്ന് ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങുന്നതിന് മുന്നേ അവനാ ജനാലാക്കരുകിലേക്ക് പതുങ്ങി നിന്നു. കുറച്ചു നിമിഷത്തേക്ക് ഒന്നും കേൾക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. എന്നാൽ തൊട്ടടുത്ത നിമിഷം അകത്തു നിന്നും സ്വകാര്യം പറയും പോലെ ചെറു ശബ്ദങ്ങൾ കേട്ടു തുടങ്ങി. ജോജോ കണ്ണ് മിഴിച്ചു ചുവരും ചാരി നിന്നു. അകത്ത് സീന വിരലിടുകയാണോ? അതോ ഇനി അശോകൻ ചേട്ടൻ സീനയെ… അതോ അശോകൻ ചേട്ടൻ എലിക്കുട്ടിച്ചേച്ചിയെ…. മൂന്നാമത്തെ കാര്യം ആലോചിച്ച് ജോജോയ്ക്ക് ഓക്കാനം വന്നു. ലീലിച്ചിക്ക് പ്രായമുണ്ടെങ്കിലും ഒരടിപൊളി പീസാണ്. അവരെ കളിച്ച കാര്യം ഓർത്ത് തെല്ലും ഖേദവുമില്ല .

പക്ഷെ എലിക്കുട്ടി ചേച്ചി…. തടിച്ചുരുണ്ട് തൂങ്ങിയ കവിളും അതിലും തൂങ്ങിയ മുലയും മൊരി വന്ന കൈകളും… ജോജോ വാ പൊത്തി. അവൻ പതുങ്ങിച്ചെന്ന് വാതിൽ മെല്ലെ തള്ളി നോക്കി. കുറ്റിയിട്ടിട്ടില്ല. അവൻ പതുക്കെ വാതിൽപ്പാളിയിൽ പിടിച്ച്‌ ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ പതുക്കെത്തള്ളി അകത്തേക്കുണിഞ്ഞു നോക്കി. “ഊഫ്….” “ഒച്ച വെക്കാതെടി കൊച്ചേ… ചേടത്തിയെങ്ങാൻ എണീറ്റ് വരും.” “മം!!!” ആ കാഴ്ച്ച കണ്ട് ജോജോയ്ക്ക് ശ്വാസം മുട്ടുന്നത് പോലെ തോന്നി. അവന്റെ കൈകാലുകൾ വിറച്ചു. അവിടെ കിച്ചൻ സ്ലാബിന്റെ മുകളിൽ കാലുകൾ കവച്ചു വച്ചിരിക്കുകയാണ് സീന. കറുപ്പും നീലയും നിറത്തിലുള്ള ചെക് പാവാട അരയിലേക്ക് തെറുത്തു പൊക്കി വച്ചിരിക്കുന്നു. അവളുടെ വെണ്ണത്തുടകളിൽ കൈ മുറുക്കി പൊളിച്ചു പിടിച്ച്, അരളിപ്പൂ നിറമുള്ള പൂറിനകം തലയാട്ടി നക്കുകയാണ് അശോകൻ ചേട്ടൻ. അവളുടെ ഇളം തവിട്ട് നിറത്തിലുള്ള ടീഷർട്ടിനുള്ളിൽ ക്രമാതീതമായി ഉയർന്നു പൊങ്ങുന്ന വലിയ ഉരുണ്ട മുലകൾ. ഇടക്കിടെ മുഖം ഉയർത്തുന്ന അശോകൻ ചേട്ടൻ അവയെ മാറി മാറി ഞെക്കി വിടുന്നുണ്ട്. അപ്പോഴൊക്കെ ഇട്ടിരുന്ന വെള്ള ജെട്ടി ഊരി കടിച്ചു പിടിച്ചിരുന്ന സീന അയാളുടെ തല പിടിച്ച് കവക്കിടയിലേക്ക് അമർത്തുന്നുണ്ട്. അശോകൻ ചേട്ടന്റെ കൈകൾ അയാളുടെ മുണ്ടിനുള്ളിൽ കയറി അതിവേഗം ചലിക്കുന്നു. കട്ടു തിന്നുന്നത് അയാളാണെങ്കിലും ജോജോയുടെ ഉള്ളിൽ ഭയം പൊട്ടിമുളച്ചു. ജോജോ യാന്ത്രികമായി തന്റെ ഉണർന്നുയർന്ന ലിംഗം അവൻ പിടിച്ചിരുന്ന വാതിൽ പാളിയിൽ വെച്ചമർത്തി. പെട്ടെന്ന് സീന അല്പം തുറന്ന വാതിൽപ്പളിയിലേക്ക് കണ്ണ് വെട്ടിച്ച് നോക്കി. അവിടെ ശ്വാസമടക്കിപ്പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന ജോജോയെ അവൾ കണ്ടു. അവരുടെ കണ്ണുകൾ തമ്മിലിടഞ്ഞു. അവൾ തന്നെ കണ്ടു എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ജോജോയുടെ കാലുകൾ തണുത്ത് മഞ്ഞു പോലായി. അവൾ ഒച്ച വെച്ചേക്കും എന്നൊരു തോന്നാലുണ്ടായിരുന്നു ജോജോയ്ക്ക്. അങ്ങനൊരു സാഹചര്യം ഉണ്ടായാൽ എന്തു ചെയ്യണം എന്നൊരു പിടിയുമില്ലായിരുന്നു അവന്. സീന അടിവസ്ത്രം കടിച്ചു പിടിച്ച വാ കൊണ്ട് അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്ന വരെ. അപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ കണ്ട ഭാവം വിവേചിച്ചറിയാൻ ജോജോ ബുദ്ധിമുട്ടി. ആ കണ്ണുകൾ വല്ലാതെ തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. “മം….” സീന മൂളിക്കൊണ്ട് വെട്ടിപ്പിടഞ്ഞു. അവളുടെ കണ്പോളകൾ പിടച്ചു. മെല്ലെ മെല്ലെ അവൾ സ്ലാബിൽ കൈ കുത്തിയിരുന്ന് കിതക്കാൻ തുടങ്ങി.

അശോകന്റെ മുഖം അപ്പോഴും അവളുടെ കാലുകൾക്കിടയിൽ പൂണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. അധിക നേരം അവിടെ നിൽക്കുന്നത് പന്തിയല്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കി ജോജോ മെല്ലെ അവിടെ നിന്നും വലിഞ്ഞു. പമ്മിപ്പമ്മി സ്റ്റെയറിനടുത്തെത്തിയ ജോജോ രണ്ടു പടിയകലത്തിൽ കാൽ കവച്ചു മുകളിലേക്ക് ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ കയറി, കിടന്നിരുന്ന സ്ഥലത്തു ചെന്ന് കിടന്നു. രാകേഷ് അപ്പോഴും കൂർക്കം വലിച്ചു കിടന്നുറക്കമായിരിന്നു. അരമതിലിന് മുകളിൽ വച്ചിട്ട് പോയ ഫോണെടുത്തു നോക്കുമ്പോഴും കൈയുടെ വിറയൽ മാറിയിട്ടില്ലെന്ന് അവൻ മനസ്സിലാക്കി. ആരോ പടി കയറി വരുന്ന ശബ്ദം കേട്ടവൻ കണ്ണു മൂടിക്കിടന്നു. ഇടക്ക് മെല്ലെ കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കിയപ്പോൾ അശോകൻ ചേട്ടൻ കള്ളനെപ്പോലെ പതുങ്ങി വന്ന് ഉറങ്ങുന്ന രാകേഷിനെയും തന്നെയും നോക്കി മിണ്ടാതെ മടിക്കുത്തിയ മുണ്ടഴിച്ച് വെറും നിലത്ത് കിടക്കുന്നു. കട്ടു തിന്നവനും, കണ്ടു നിന്നവനും ഉറങ്ങാതെ ഉറക്കം അഭിനയിച്ച് കിടന്നു. എന്നാൽ ജോജോയ്ക്ക് കിടന്നിട്ട് ഒരു മനസ്സമാധാനവും തോന്നിയില്ല. ‘അശോകൻ ചേട്ടൻ… സീനയെ… ഈ മുതുകിളവൻ… ആ കിളുന്ത് പെണ്ണിനെ… എങ്ങിനെ???’ ചിന്തിക്കുംതോറും കാമം കൂടുന്നെങ്കിലും ആ കാഴ്ച്ച കാണാണ്ടയിരുന്നു എന്ന് തോന്നി ജോജോയ്ക്ക്. വൈകീട്ട് പണിയെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് പോകാനിറങ്ങുന്നത് വരെ ജോജോ കണ്ട കാര്യത്തെ കുറിച്ച് ആരോടും സംസാരിച്ചില്ല. അശോകൻ ചേട്ടൻ സ്വാഭാവികമായിതന്നെ പെരുമാറി. ഉടുപ്പെല്ലാം മാറി പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ അവന് സംഗീതിന്റെ കോൾ വന്നു. “ആ സംഗീതേട്ടാ… ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വിളിക്കാൻ ഇരിക്കുവാർന്നു. എവിടാ വീട്ടിലുണ്ടോ?” “ആ വീട്ടിലാ. നീയെ, ഗ്രൗണ്ടിലോട്ട് വരാവോ?” “ആ വന്നേക്കാം. ചേട്ടാ… ഇച്ചിരി പൈസ വേണാർന്നു.” “നീ വാടാ… ബാക്കി നമുക്ക് വന്നിട്ട് സംസാരിക്കാം…” “ആണോ… ദാ എത്തി.” ജോജോ ബൈക്കെടുത്ത് പറപ്പിച്ചു. സംഗീതിന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നും കുറച്ചു മാറി, അവർ സ്ഥിരമായി വെള്ളമടിക്കാറുള്ള ഒരു ഗ്രൗണ്ടിന്റെ അറ്റത്ത് അവൻ ബൈക്ക് സ്ടാന്റിട്ടു. ഗ്രൗണ്ടിന്റെ ഒരു മൂലയിൽ, വളർന്നു നിന്നിരുന്ന ശീമക്കൊന്ന മരങ്ങൾക്കപ്പുറം ഫൗണ്ടേഷൻ കെട്ടിയതിന്റെ അറ്റത്തായി സംഗീത് ഇരുന്ന് ഒരു പൈൻറ് കുപ്പിയിൽ നിന്നും ഗ്ലാസ്സിലേക്ക് മദ്യം പകർത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നു. “നേരത്തെ തുടങ്ങിയോ? വേറാരുമില്ലേ സംഗീതേട്ടാ? ഒറ്റക്കിരുന്നു പിടിപ്പിക്കുവാണോ?”

ജോജോ ബൈക്കിന്റെ കീ പാന്റിന്റെ പോക്കറ്റിൽ തിരുകിക്കൊണ്ട് സംഗീതിനടുത്തേക്ക് ചെന്നു. സംഗീത് അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നിർവികാരനായി നോക്കി, ഗ്ലാസ്സിൽ സോഡയൊഴിച്ച് വായിലേക്ക് കമത്തി. ആ മുഖം കണ്ടിട്ട് ജോജോയ്ക്ക് സാഹചര്യം അത്ര പന്തിയല്ലാത്ത പോലെ തോന്നി. “വാ ഇരിക്ക് ജോജോ…” സംഗീത് അടുത്ത പെഗ് ഒഴിച്ച് ജോജോയ്ക്ക് നേരെ നീട്ടി. “വേണ്ട സംഗീതേട്ടാ. ഇന്ന് കുടിച്ചു വീട്ടിൽ ചെന്നാൽ ശെരിയാവില്ല.” സംഗീത് ജോജിക്ക് നേരെ നീട്ടിയ ഗ്ലാസ് തിരികെ ചുണ്ടോടടുപ്പിച്ച് ഒറ്റ വലിക്കത് കാലിയാക്കി. വീണ്ടും ഗ്ലാസ് നിറയുന്നതും നോക്കി ജോജോയിരുന്നു. “എന്താ സംഗീതേട്ടാ? എന്തെലും ടെന്ഷനുണ്ടോ? ഒറ്റക്കിരുന്നു കുടിക്കുന്നത് പതിവില്ലാത്തതാണല്ലോ?” “ജോജോ, നീയെത്ര കാലമായി എന്റെ കൂടെ പണിയെടുക്കാൻ തുടങ്ങീട്ട്?” ചോദിച്ചും കൊണ്ട് സംഗീത് കണ്ണുമടച്ച് ഗ്ലാസ് കാലിയാക്കി. “എന്താ സംഗീതേട്ടാ? കവുട്ടയടിച്ച് സെന്റി പറയാനുള്ള പുറപ്പാടാണോ? എങ്കി ഇപ്പോഴേ പറഞ്ഞേരെ. എനിക്ക് പോയിട്ട് കുറച്ചു പണിയുണ്ട്.” “നീ ചോദിച്ചതിന് ഉത്തരം പറ.” സംഗീതിന്റെ ഒച്ച പൊങ്ങി. വെള്ളമടിച്ചിരുന്ന് മൂഡ് മാറിയിരിക്കുന്ന സമയത്ത് സംഗീത് പറയുന്നത് കേട്ടിരിക്കുന്നതാവും നല്ലതെന്ന് ജോജോയ്ക്ക് തോന്നി. “ഞാൻ… ഒരു നാലഞ്ചു കൊല്ലമായിക്കാണും.” “നിന്നെ ഞാൻ ഒരു അനിയനെപ്പോലെയാ കണ്ടത് ജോജോ… നിനക്കറിയാല്ലോ?” “എന്താ സംഗീതേട്ടാ ഇപ്പൊ ഇങ്ങനൊക്കെ പറയുന്നേ? ഇപ്പൊ എന്താ ഉണ്ടായേ?” “ഞാൻ ചോദിക്കുന്നതിന് നീ സത്യസന്ധമായി മറുപടി തരണം ജോജോ…” സംഗീത് അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി. സംഗീതിന്റെ ഉള്ളിൽ കിടക്കുന്ന മദ്യം പ്രവർത്തിച്ചു തുടങ്ങി എന്ന് ജോജോയ്ക്ക് മനസ്സിലായി. “നീ… നീയും അമ്മയും തമ്മിലെന്താ ബന്ധം?” ജോജോ പനി ബാധിച്ചവനെപ്പോലെ നിന്ന് വിറച്ചു. മലമൂത്ര വിസർജനം നടത്താൻ മുട്ടുന്ന പോലെ ഒരു തോന്നൽ. ആ ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് അവന്റെ മനസ്സ് ശൂന്യമായി. ജോജോ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നോക്കി നിൽക്കുന്നത് കണ്ട് സംഗീത് അവനെ രൂക്ഷമായി നോക്കി. “പറ ജോജോ… എന്നെക്കൊണ്ട് വീണ്ടും വീണ്ടും ചോദിപ്പിക്കല്ലേ… നീ പറ.” സംഗീതിന്റെ നാവ് കുഴഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു. ജോജോയുടെ മനസ്സിൽ ഒരായിരം ചോദ്യങ്ങളും സംശയങ്ങളും പേടിയിൽ കലർന്ന് തിരയടിക്കാൻ തുടങ്ങി. ‘എങ്ങിനെ???’ അവൻ ചിന്തിച്ചു തീരുന്നിടമെല്ലാം ആ ചോദ്യം നിറഞ്ഞു. “എടാ പറയാൻ. ഇനീം പച്ചക്ക് ചോദിക്കണോ ഞാൻ? എല്ലാ തെളിവുകളോടും കൂടിയാ ഞാൻ ചോദിക്കണേ. പറ ജോജോ…”

സംഗീത് അലറി. ജോജോ പേടിച്ച് ചുറ്റും നോക്കി. ഓടി രക്ഷപെടണം എന്നവൻ അതിയായി ആഗ്രഹിച്ചു. “സ…സംഗീതേട്ടാ…. ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്തില്ല സംഗീതേട്ടാ… ഞാനല്ല…” ജോജോ വിക്കി. സംഗീത് ഇരുന്നിടത്ത് നിന്നെണീറ്റ് ചെന്ന് ജോജോയുടെ തൊട്ട് മുന്നിൽ ചെന്ന് നിന്നു. “എന്നെ നോക്ക്. എന്റെ മുഖത്തു നോക്കി നീ പറ. നീയും എന്റെ അമ്മയും തമ്മിൽ ഞാൻ വിചാരിക്കുന്ന പോലൊന്നും ഇല്ലാന്ന്.” തല കുമ്പിട്ട് മിണ്ടാതെ നിൽക്കുന്ന ജോജോയെ കണ്ട് സംഗീത് ഉറഞ്ഞു തുള്ളി. “മുഖത്തോട്ട് നോക്കേടാ മൈരേ… നിന്നോട് നോക്കാനല്ലേ പറഞ്ഞേ…” സംഗീത് മുഷ്ഠി ചുരുട്ടിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ട് ആക്രോശിച്ചു. ജോജോ ഞെട്ടി അയാളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. ചുവന്നു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളോടെ ക്രുദ്ധനായി നിൽക്കുന്ന സംഗീതിനെ കണ്ട് ജോജോ പേടിച്ചു വിറച്ചു. അപ്പൊ ഭൂമി പൊട്ടിപ്പിളർന്ന് അവനതിൽ താഴ്ന്നു പോയിരുന്നെങ്കിൽ എന്നവനാശിച്ചു. “പറ്റിപ്പോയി സംഗീതേട്ടാ… ഞാൻ… എന്നെ തല്ലിക്കൊ സംഗീതേട്ടാ…” ജോജോ നിന്ന് വിങ്ങിപ്പൊട്ടി. അരുതാത്ത ചിന്ത മനസ്സിൽ കയറിക്കൂടിയ ആ നിമിഷത്തെ അവൻ ശപിച്ചു. ജോജോ തല്ലു കൊള്ളാൻ തയ്യാറായി തന്നെ നിന്നു. തല്ലട്ടെ, തന്നെ തല്ലിക്കൊല്ലട്ടെ. അത്ര വല്ല്യ പാതകം ചെയ്തിട്ടുണ്ട് താൻ. ജോജോ കൊച്ചു കുട്ടികളെപ്പോലെ ഏങ്ങിയേങ്ങിക്കരഞ്ഞു. സംഗീതിന്റെ അടുത്തു നിന്നും പ്രതികരണം ഒന്നും കാണാഞ്ഞ് അവൻ കലങ്ങിയ കണ്ണുകളോടെ മുഖം ഉയർത്തി. സംഗീത് ഫൗഡേഷൻ കെട്ടിയ തിണ്ണയിൽ ചെന്ന് നിലത്തേക്കും നോക്കി മൂകനായി ഇരിക്കുകയ്യിരുന്നു. ” മാളു പറഞ്ഞപ്പോ ഞാൻ വിശ്വസിച്ചില്ല. അവളെ നിനക്കറിയാല്ലോ? പെണ്ണുങ്ങൾക്കെ, ഈ വക കാര്യങ്ങളൊക്കെ കണ്ടുപിടിക്കാൻ നല്ല കഴിവാ.” സംഗീത് ജോജോയെ നോക്കി ഒരു ഭ്രാന്തനെപ്പോലെ ചിരിച്ചു. അത് കണ്ട് ജോജോയ്ക്ക് പേടി കൂടി. “ഏറ്റ പണിയിക്കെ തീർത്തിട്ട് നിന്നോട് സംസാരിക്കാം എന്ന് വിചാരിച്ച് കാത്തിരുക്കുവായിരുന്നു ഞാൻ. സത്യമാവരുതേ എന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ചോണ്ടാ ഇരുന്നേ ഇത്ര നേരം. നീയെ… നീ എനിക്ക്, എന്റെ അനിയനെപ്പോലെയായിരുന്നു. പക്ഷെ നീയെ, നീയൊരു തായോളിയാ. അമ്മേം പെങ്ങളേം തിരിച്ചറിയാൻ പാടില്ലാത്ത ഊള.” സംഗീത് പറയുന്നത് കേട്ട് നിന്ന് കാരയാനെ ജോജോയ്ക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളു. സംഗീത് എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കാൽ വേച്ചു വീഴാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ചെന്ന് പിടിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു ജോജോ. “വേണ്ട… തൊടരുത്. തൊടരുത് തായോളീ… ഹും… നീയേ… നിന്നെയൊന്നും കുടിച്ച വെള്ളത്തിൽ വിശ്വസിക്കാൻ കൊള്ളൂല്ല. അത്ര കുണ്ണയാ നീ.” സംഗീത് കിതച്ചു.

“സംഗീതേട്ടാ… എന്നോട് പൊറുക്ക്… പറ്റിപ്പോയി സംഗീതേട്ടാ..” ജോജോ സംഗീതിന് മുന്നിൽ നിന്ന് തൊഴുതു. നിറഞ്ഞൊഴുകി കാഴ്ച്ച മങ്ങിയ കണ്ണുകൾ തുടക്കാൻ അവൻ മെനക്കെട്ടില്ല. “ചേട്ടനോ? ഏത് ചേട്ടൻ? ഞാൻ നിന്റെ ചേട്ടനല്ല. ചേട്ടനൊക്കെ പണ്ട്. നിന്റെ വീട്ടിലും ഇല്ലേടാ എന്റമ്മയെപ്പോലെ ഒരെണ്ണം? അവരെ ഞാൻ ചെന്ന് കയറിപ്പിടിക്കട്ടെ? നിനക്ക് നോവോന്ന് നോക്കാം.” “സംഗീതേട്ടാ!!!” ജോജോ അലറിക്കരഞ്ഞു. “ഹ ഹ… ഇല്ലെടാ. ഞാൻ നിന്നെപ്പോലെ ഒരു തായോളിയല്ല. പക്ഷേ നീ… നീ തരം കിട്ടിയാൽ നിന്റെ അമ്മയേം, നിന്റെ പെങ്ങളേം വരെ കയറിപ്പിടിക്കും.” ജോജോ ദേഷ്യവും സങ്കടവും താങ്ങാൻ കഴിയാതെ സ്വന്തം തലക്കിട്ട് തല്ലി. സംഗീത് തന്റെ മടിക്കുത്തിൽ നിന്നും കുറച്ചു നോട്ടെടുത്ത് അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു. ജോജോ അപ്പോഴും തൂണ് പോലെ നിന്ന് ഏങ്ങലടിച്ചു. “നിന്റെ പണിക്കുള്ള കൂലിയാ. ഒന്നും തരാതെ നിന്നെ പറഞ്ഞു വിടാൻ ഞാൻ വെറും ചെറ്റയല്ല. ഇനി മേലാൽ… മേലാൽ നിന്നെ എന്റെ കൺവെട്ടത്ത് കണ്ടു പോവരുത്. പോ….” സംഗീത് നിശബ്ദനായി നിന്ന ജോജോയുടെ നെഞ്ചിൽ പിടിച്ചു തള്ളി. “സംഗീതേട്ടാ… ലീലേച്ചി… അവർ അവരല്ല… ഞാൻ… ഞാൻ മാത്രമാ കുറ്റക്കാരൻ. അവരെ ഒന്നും…” “നിനക്കുള്ള കൂലി ഞാൻ തന്നില്ലെടാ മൈരേ? എന്റെ പെഴച്ച തള്ളക്കുള്ളത് ഞാൻ കൊടുത്തോളാം. അതെന്റെ കുടുംബകാര്യം. നീയതറിയണ്ട. നിന്നെ… നിന്നെക്കൊല്ലാനുള്ള കലിയെനിക്കുണ്ട്. ഇനിയും നീയവിടെ നിന്നാൽ… എനിക്ക് എന്നെത്തന്നെ നിയന്ത്രിക്കാൻ പറ്റില്ല. നീ പോ… പോടാ…” സംഗീത് ആട്ടി. ജോജോ ചുറ്റും വീണ നോട്ടുകൾ വകവെക്കാതെ പതറിയ കാൽവെയ്പ്പുകളോടെ തിരികെ നടന്നു. “ആ… ഒരു കാര്യം കൂടി.” സംഗീത് പുറകിൽ നിന്നും വിളിച്ചു പറയുന്നത് കേട്ടവൻ നിന്നു. സംഗീതിന്റെ ശബ്ദത്തിന് പെട്ടെന്ന് ഒരുതരം ശാന്തത കൈവന്നിരുന്നു. “കഴിഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ നിന്റെ ഉള്ളിൽ തന്നെ വെച്ചാ മതി. നീയും ഞാനും അല്ലാതെ മാറ്ററെങ്കിലും ഇതറിഞ്ഞാൽ… നീയും കാണില്ല, നിന്റെ കുടുംബവും കാണില്ല. കേട്ടല്ലോ? കൊന്ന് കുഴിച്ചു മൂടും ഞാൻ.” ബൈക്കിന്റെ കിക്കർ ആഞ്ഞു ചവിട്ടുമ്പോൾ വണ്ടിയോടിക്കാനുള്ള ഊർജം പോലും തനിക്ക് നഷ്ടമായെന്ന് തോന്നിയവന്. പിന്നിൽ ചില്ലുടയുന്ന ശബ്ദം കേട്ടിട്ടും തിരിഞ്ഞു നോക്കാനവൻ മെനക്കെട്ടില്ല.

“ചേട്ടായി… എണീച്ചേ… എണീക്ക് ചേട്ടായീ… ഇന്നെന്താ പണിക്കൊന്നും പോണ്ടേ? ചേട്ടായീ……” തല വഴി മൂടുപ്പുതച്ചു കിടന്ന ജോജോയെ ജാൻസി കുലുക്കി വിളിച്ചു. പുതപ്പ് മാറ്റി അവളെ കണ്ണു ചിമ്മി നോക്കിയിട്ട് ജോജോ തിരികെ പുതപ്പിനടിയിലേക്ക് കയറി. “ചേട്ടായീ…” ജാൻസി കുലുക്കിവിളി തുടർന്നു.

“എന്താടി മ… മ…” “ആ… എന്താടി… എന്താടി… എന്നെ തെറി വിളിക്കാൻ പോയതല്ലേ? ഞാൻ അമ്മിച്ചിയോട് പറഞ്ഞു കൊടുക്കും.” ജാൻസി കെറുവിച്ചു. “ആ പോയിപ്പറ.” ജോജോ കട്ടിലിൽ ചുരുണ്ടു കൂടി. “ഇന്ന് പണിക്ക് പോണില്ല ചേട്ടായീ? ഇല്ലേൽ എന്നെയൊന്ന് സ്‌കൂളിൽ കൊണ്ടുപോയി ആക്കിത്താ ചേട്ടായീ…” “ശേ ഈ പെണ്ണ്… നീ പോയി ഒരു കട്ടനെടുത്തേ… അമ്മിച്ചിയെന്തിയെ?” “ചേട്ടയിക്കിതെന്നാ പറ്റി? ഇന്നലെ മുതല് ശ്രദ്ധിക്കുന്നതാ. വന്നു കേറിയപ്പോ തൊട്ട് ആരോടും ഒന്നും മിണ്ടാതെ ചോറ് പോലും തിന്നാണ്ട് വന്നു കിടന്നതല്ലേ? സത്യം പറ. ചേട്ടായി ഇന്നലെ കുടിച്ചിട്ടല്ലേ വന്നേ?” “എടി നിന്നോട് ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചാൽ അതിനൊള്ള മറുപടി തന്നാൽ പോരെ? ഇങ്ങനെ വള വളാന്ന് സംസാരിക്കണോ? ഒരു ബോധമില്ലാത്ത പെണ്ണ്.” “ചേട്ടയിക്കാ ബോധമില്ലാത്തെ. അമ്മിച്ചി സ്‌കൂളിൽ പോയില്ലേ പൊന്ന് ചേട്ടായീ? ചേട്ടായി ഒറക്കത്തീക്കെടന്ന് വല്ല സ്വപ്‍നോം കണ്ടോ?” “ഓ…. ഈപ്പെണ്ണ്… നിനക്കൊരു ഗ്ലാസ് കട്ടൻ കൊണ്ടന്ന് തരാൻ പറ്റോ?” “ഈ ചേട്ടായി ഇടക്ക് കാട്ടുമാക്കാൻറെ സ്വഭാവമാ. ഞാൻ കൊണ്ടരാം. മര്യാദക്ക് എന്നെ സ്കൂളീ കൊണ്ടോയി വിട്ടോണം. ഹും…” ജാൻസി മുന്നീം വീർപ്പിച്ചു പോയി. ജോജോ എഴുന്നേറ്റ് കട്ടിലിന്റെ വക്കത്ത് കണ്ണും തിരുമ്മി തലക്ക് കൈ കൊടുത്തിരുന്നു. ‘ഇന്നലെ നടന്നതെല്ലാം സ്വപ്നമായിരുന്നെങ്കിൽ… ഛേ… ആലോചിക്കാൻ വയ്യ. ഇടക്ക് ആ സീനപ്പെണ്ണിന്റെ കവയും മുലയും ഒക്കെ സ്വപ്നത്തിൽ വന്നു പോകുവേം ചെയ്തു. എല്ലാം കൊണ്ടും ആകെ ഒരു വല്ലായ്മ പോലെ.’ ജോജോ പുതപ്പിനാടിയിൽ കയ്യിട്ട് പാന്റ് തടവി നോക്കി. കമ്പി ഉണർന്നു പൊങ്ങിത്തന്നെ. പെണ്ണ് പുതപ്പ് മാറ്റി നോക്കാതിരുന്നത് ഭാഗ്യം.

ജോജോ കരുതി. അവൻ മരമേശക്ക് മുകളിൽ ചാർജ് ചെയ്യാൻ വച്ചിരുന്ന ഫോൺ എടുത്ത് ലോക്ക് തുറന്ന് നോക്കി. ഊള ഗ്രൂപ്പിൽ നിന്നും ചില തുണ്ടുകളും മറ്റു ചില ചവറ് ഫോർവെഡ് മെസേജുകളും. അവൻ ജിന്റോയുടെ നമ്പർ കോണ്ടാക്ടിൽ സെർച്ച് ചെയ്തെടുത്ത് ഡയൽ ചെയ്തു. മൂന്ന് നാല് റിങ്ങിൽ തന്നെ കോൾ അറ്റൻഡ് ആയി. “ഹാലോ ജിന്റോ… എനിക്ക് നിന്നെയൊന്ന് കാണണം. ആ… പറ്റുവാണേൽ ഇന്ന് തന്നെ. അത്യാവശ്യമാ. വൈകീട്ടോ? ആ ശെരി. അപ്പൊ ആറര. വേണ്ട ഞാൻ നിന്നെ വിളിച്ചിട്ട് അങ്ങു വന്നോളാം. ഒക്കെ.” അവൻ ഫോൺ വെച്ചു. രാത്രി കിടന്നിട്ട് ഉറക്കം വരാഞ്ഞിട്ട് പല തവണ കരുതിയതാ ജിന്റോയെ വിളിക്കണമെന്ന്. വൈകട്ടെ. അവൻ ജോലി കഴിഞ്ഞു വരട്ടെ. അവനെ കാണുകയല്ലാതെ വേറെ നിവൃത്തിയില്ല. ഉറച്ച തീരുമാനത്തോടെ ജോജോ കട്ടിൽ വിട്ടെഴുന്നേറ്റു. “അയ്യേ നാണമില്ലാത്ത ചേട്ടായീ… അങ്ങോട്ട് തിരിഞ്ഞു നില്ല്.” കട്ടനുമായി വന്ന ജാൻസി ജോജോയെ കണ്ട് കണ്ണു പൊത്തി. “എടി…വൃത്തികേട്ടവളെ…പോടീ…” തന്റെ പാന്റിലെ മുഴ ജാൻസി കണ്ട ചളിപ്പിൽ ജോജോ വെട്ടിത്തിരിഞ്ഞ് നിന്നു.