ഷഹാന Ips : ഒരു സര്‍വീസ് സ്റ്റോറി 4

അസ്‌ലം മൻസൂരി കാറിന്റെ ചില്ലിനിടയിലൂടെ എതിർവശത്തെ ജനറൽ സ്റ്റോറിൽ നിൽക്കുന്ന സുന്ദരിയെ കണ്ണുകൾ മാറ്റാതെ നോക്കി. നോക്കുംതോറും പത്താൻ സൂട്ടിനകത്ത്, ഷെഡ്‌ഡിക്കുള്ളിൽ അയാളുടെ സാധനത്തിനു നിയന്ത്രണം നഷ്ട്ടപ്പെട്ടു. ചുറ്റുപാടുകൾ ഒന്നും നോക്കാതെ അയാൾ കൈത്തലം കൊണ്ട് മുഴയിൽ അമർത്തി. എന്തൊരു ചരക്കാണ് ആ നിൽക്കുന്നത്! ഇതിനുമാത്രമൊക്കെ സൗന്ദര്യം എങ്ങനെയാണ് പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് ഉണ്ടാകുന്നത്? പാഷ്തൂൺ സൽവ്വാറിനുള്ളിൽ പിമ്പോട്ടു ഉന്തി തുറിച്ചു നിൽക്കുന്ന ഭാരമുള്ള ചന്തികളിലേക്കും ബാവൽപ്പുരി കുർത്തയ്ക്കുള്ളിൽ മുമ്പോട്ട് തള്ളിയമർന്ന് കിടക്കുന്ന ഭയങ്കരൻ മുലകളിലേക്കും അയാളുടെ കണ്ണുകൾ മാറി മാറി സഞ്ചരിച്ചു. നല്ല വടിവൊത്ത ശരീരം. ഇടയ്ക്കിടെ അവളുടെ ചന്തികൾ തള്ളിയമരുന്നുണ്ട്. അനങ്ങുമ്പോൾ മുലകൾ ബഹളം വെക്കുന്നുമുണ്ട്. അതിനർത്ഥം നല്ല കഴപ്പ് മൂത്ത പെണ്ണാണവൾ എന്നല്ലേ? ഒന്ന് പോയി മുട്ടിയാലോ? മുമ്പിലെ മിററിൽ അയാൾ മുഖം നോക്കി. കുഴപ്പമില്ല. മുഖത്ത് അങ്ങിങ് കുറ്റിരോമങ്ങൾ വളർന്നു നിൽപ്പുണ്ട്. കൈത്തലം മുമ്പിൽ പിടിച്ച് ഉഛ്വാസവായുവിന്റെ ഗന്ധം അയാൾ പരിശോധിച്ച് നോക്കി. അഫ്ഘാൻ പെപ്പർമിൻറ്റ് പൌഡർ ഫലം ചെയ്യുന്നുണ്ട്. വായിൽ നിന്ന് അലോസരപ്പെടുത്തുന്ന മണമില്ല. കൈവിരലുകളിലേക്ക് അയാൾ നോക്കി. എല്ലാം നീറ്റ് ആൻഡ് ക്ളീൻ. പെണ്ണുങ്ങൾ ആദ്യം ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് വിരലുകളാണല്ലോ. അവ തൊഴുത്തിലെ   ചാണകം പോലെയിരുന്നാൽ പെണ്ണുങ്ങൾ പിന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കില്ല.

ജനറൽ സ്റ്റോറിൽ നിന്ന പെണ്ണ് അയാൾക്ക് അഭിമുഖമായി തിരിഞ്ഞു. റബ്ബേ! അയാൾ തലയിൽ കൈവെച്ചു. ഇപ്പോഴാണ് മാറിടത്തിന്റെ മുഴുപ്പും ഭംഗിയും അയാൾ കാണുന്നത്. ആ കാഴ്‌ച്ചയിൽ അരക്കെട്ടിലെ വലിപ്പം ഒന്നുകൂടി കൂടി. അസഹ്യമായ സുഖാനുഭൂതിയിൽ അയാൾ കൂടാരമടിച്ചു പൊങ്ങിനിൽക്കുന്ന സാധനത്തിൽ പിടിച്ചു തിരുമ്മി.

അപ്പോഴാണ് സീറ്റിൽ കിടന്ന അയാളുടെ ഫോൺ ശബ്ദിച്ചത്. സ്‌ക്രീനിൽ തെളിഞ്ഞു കണ്ട നമ്പർ അത്രയും പ്രാധാന്യമുള്ളതിനാൽ അയാൾ പെട്ടെന്ന് ഫോണെടുത്തു. രണ്ടുമിനിറ്റ് സംസാരം തുടർന്നു. അത് കഴിഞ്ഞ് ഫോൺ തിരികെ സ്റ്റിയറിങ് വീലിനടിയിലെ ഹോൾസ്റ്ററിൽ വെച്ചു. വീണ്ടും അയാളുടെ കണ്ണുകൾ എതിർ ദിശയിലെ ജനറൽ സ്റ്റോറിലേക്ക് പോയി.

അവൾ അവിടെയുണ്ടായിരുന്നില്ല.

ശ്യേ!

അതിരില്ലാത്ത നിരാശയോടെ അയാൾ പുലമ്പി.

എങ്കിലും അരക്കെട്ടിലെ മുഴപ്പിനു മാറ്റമൊന്നുമില്ല. വല്ലാതെ കാമക്കലിപ്പിൽ സാധനം വേദനിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഒന്ന് പിടിച്ച് കളഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ അതിങ്ങനെ നീറി നിൽക്കും.

അയാൾ കണ്ണുകൾ അടച്ച് വിങ്ങിവീർത്ത സാധനത്തിൽ കൈയ്യമർത്തി.

“ഹലോ!”

പെട്ടെന്ന് പുറത്ത് നിന്ന് ഒരു സ്ത്രീശബ്ദം കേട്ട് ഞെട്ടി കണ്ണുകൾ തുറന്നു.   അപാരമായ ജാള്യതയോടെ അരക്കെട്ടിൽ നിന്ന് കൈമാറി.

അതിസുന്ദരിയായ ആ പെണ്ണ് ഇതാ ഇപ്പോൾ തന്റെ കാറിന് മുമ്പിൽ.

അവൾ പെട്ടെന്ന് അനിഷ്ടത്തോടെ അയാളുടെ അരക്കെട്ടിൽ നിന്ന് കണ്ണുകൾ മാറ്റുന്നത് അസ്‌ലം കണ്ടു.

“”അസ്സലാമു അലൈക്കും സാഹിബാ”

വിനയം നിറഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ അയാൾ പറഞ്ഞു.

“ബാൽദിയ…”

അയാളുടെ ഉപചാരവാക്കുകൾ വകവെയ്ക്കാതെ അവൾ പറഞ്ഞു.

“ബാൽദിയ…എന്നുവെച്ചാൽ ഒരു മണിക്കൂർ ഡ്രൈവ്…”

അയാൾ സ്വയം പറഞ്ഞു. .അസ്ലം  ഉടൻ തന്നെ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ നിന്നുമിറങ്ങി അവൾക്ക് ഡോർ തുറന്നു കൊടുത്തു.അവൾ അകത്തേക്ക് കയറി. അസ്‌ലം കാർ മുമ്പോട്ടേക്കെടുത്തു.

“ബാൽദിയയിൽ എവിടെയാണ് സാഹിബ?”

അസ്‌ലം മിററിലൂടെ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ചോദിച്ചു.

“ആദ്യം ബാൽദിയയെത്തട്ടെ…”

അനിഷ്ടം വിടാതെ അവൾ പറഞ്ഞു.

“എന്നിട്ട് പറയാം…”

അവളുടെ ചൊടിപ്പിന് കാരണം അസ്‌ലത്തിന് മനസ്സിലായി. താൻ കണ്ണുകളടച്ച് കുണ്ണയിൽ പിടിച്ച് ഞെരിക്കുന്നത് ഇവൾ കണ്ടിരിക്കുന്നു. അതിലാണ് ദേഷ്യം. പക്ഷെ അത്ര ദേഷ്യമുണ്ടെങ്കിൽ എന്തിനാണ് തന്റെ ടാക്സി തന്നെ അവൾ തെരഞ്ഞെടുത്തത്? അവിടെ വേറെയും കാറുകൾ ലൈനിലുണ്ടായിരുന്നല്ലോ.

കറാച്ചിയുടെ സൗന്ദര്യം നിറഞ്ഞ ഭാഗത്തുകൂടിയാണ്  കാർ നീങ്ങുന്നത്. അവൾ പുറത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുകയാണ്. ഇടയ്ക്ക് എന്തൊക്കെയോ ഓർത്ത് പുഞ്ചിരിക്കുന്നുണ്ട്. കാമുകനെ ഓർത്താവാം. ഭർത്താവിനെ ഓർത്ത് ഒരു പെണ്ണും സ്വകാര്യതയിൽ പുഞ്ചിരിക്കാൻ സാധ്യത കുറവാണ്.

“സാഹിബ, ഷോപ്പിങ്ങിനു വന്നതാണോ?”

ഷഹീന കോമ്പ്ലെക്സിന് മുമ്പിലൂടെ കാർ നീങ്ങവേ അയാൾ ഒന്നുകൂടി ശ്രമിച്ചു.

“ഹ്മ്മ്…”

അവൾ മൂളി. ഇത്തവണ ശബ്ദത്തിന് ഒരു മയമുണ്ടായിരുന്നു.

“അല്ല..ചോദിച്ചത് എന്തിനാണ് എന്ന് വെച്ചാൽ…ഷഹീന കോമ്പ്ലെക്സ് കഴിഞ്ഞാൽ നേപ്പിയർ റോഡാണ്…കറാച്ചിയിലെ ഏറ്റവും നല്ല ഗാർമെൻറ്സ് ഷോപ്പുകൾ നേപ്പിയറിലാണ്…”

അപ്പോൾ അവൾ പുഞ്ചിരിക്കുന്നത് അയാൾ കണ്ടു.

“അവിടെ നിർത്തണോ?”

“ഓക്കേ ..അവിടെയെത്തുമ്പോൾ നിർത്തൂ…”

അഞ്ചു മിനിട്ടുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ നേപ്പിയർ റോഡിലെത്തി. കറാച്ചി നഗരം രൂപകൽപ്പന ചെയ്ത ചാൾസ് നേപ്പിയറിന്റെ പേരിലുള്ള ആ തെരുവ് പാകിസ്ഥാന്റെ ഫാഷൻ ക്യാപ്പിറ്റൽ എന്നാണു അറിയപ്പെടുന്നത്. ഇന്ത്യയിലെ ബാങ്ക്ലൂർ പോലെ, ഗൗഹാത്തി പോലെ പാക്കിസ്ഥാനിൽ ഏറ്റവും പുതിയ ഡ്രസ്സ് ട്രെൻഡുകൾ ആദ്യം വിപണിയിലെത്തുന്ന നഗരം കറാച്ചിയും അതിൽത്തന്നെ നേപ്പിയർ റോഡുമാണ്.

“സാഹിബയ്ക്ക് ഏത് തരം മാളുകളാണ്…?”

അയാൾ കാറിന്റെ വേഗം കുറച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ഇവിടുത്തെ എല്ലാ മാളുകളും അറിയാമോ?”

“ജോലി ടാക്സിയോടിക്കലായത് കൊണ്ട് അതൊക്കെ അറിഞ്ഞുവെക്കണം സാഹിബ,”

അസ്‌ലം ചിരിച്ചു.

സൈബുന്നിസാ മാൾ എന്ന് വലിയ ആകർഷകമായ ബോഡിനു മുമ്പിലെ അഞ്ചുനില മാളിന് മുമ്പിലെ പാർക്കിങ് ഏരിയായിലേക്ക് അയാൾ കാർ കയറ്റി.

കാർ നിർത്തി ഇറങ്ങി അയാൾ അവൾക്ക് ഡോർ തുറന്നു കൊടുത്തു.

ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയ ആ  യുവതി പെട്ടെന്ന് പിമ്പോട്ടു മലച്ച് അസ്‍ലമിന്റെ ദേഹത്തേക്ക് തെന്നി വീണു നിന്നു. ഒരു നിമിഷം അസ്‍ലം ഒന്ന് പകച്ചു. കാരണം അപ്പോഴും താഴാതെ കട്ടിപിടിച്ചു നിന്ന അയാളുടെ കുണ്ണയുടെ മുൻഭാഗത്താണ് അവളുടെ തുടയിടുക്ക് അമർന്നത്. പെട്ടെന്നയാൾ പിമ്പോട്ടു മാറി, അവളിൽ നിന്ന് അരക്കെട്ട് മാറ്റി.  എന്നാൽ അവളുടെ മുഖഭാവം കണ്ടപ്പോൾ അത് വേണ്ടായിരുന്നു എന്ന് അയാൾക്ക് തോന്നി. കാരണം നാണവും കുണുങ്ങലും പുഞ്ചിരിയും കലർന്ന ഒരു ഭാവം രഹസ്യമായി അവളുടെ മുഖത്ത് മിന്നിമറഞ്ഞു.

“കള്ളി!”

അയാൾ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.

“മദം മുറ്റി നിൽക്കുവാണ്! എന്നിട്ട് അവളുടെ ഓരോ ജാഡ!”

“ഓക്കേ… സാഹിബാ…”

അയാൾ പറഞ്ഞു.

“സമയമെടുത്ത് ഷോപ്പ് ചെയ്തോളൂ…ഞാൻ കാറിനുള്ളിൽ കാണും…”

“നിങ്ങളും വരൂ…കറാച്ചിയിലെ എല്ലാ മാളുകളും നല്ല പരിചയമുള്ളയാളല്ലേ..”

ഉള്ളിൽ വന്ന സന്തോഷം അസ്‌ലം പുറത്ത് കാണിച്ചതില്ല. അയാൾ ഉടൻ തന്നെ കീയെടുത്ത് അവളുടെ പിന്നാലെ ചെന്നു.

അവളുടെ ചന്തികളുടെ ചലനങ്ങളിൽ നിന്ന് കണ്ണുകൾ മാറ്റാതെ അയാൾ അവളുടെ പിന്നാലെ നടന്നു. ഇടയ്ക്ക് അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ അയാളുടെ കണ്ണ് തന്റെ നിതംബത്തിന്റെ വിശാലത ആസ്വദിക്കുകയാണ് എന്ന് മനസ്സിലാക്കി അവൾ പെട്ടെന്ന് മുഖം മാറ്റി.

മാളിനുള്ളിൽ അയാൾ അവൾക്കരികിൽ തന്നെ നിന്നു. ഇടയ്ക്ക് അറിയാതെയെന്നോണം മുട്ടിയുരുമ്മി നിന്നപ്പോൾ അതിൽ അവൾ അസ്വാഭാവികതയൊന്നും കാണിക്കാതെ, മാറാൻ ശ്രമിക്കാത്തത് കണ്ടപ്പോൾ അയാൾക്ക് മനസ്സിലായി.

ഒന്ന് മനസ്സ് വെച്ചാൽ ഇന്നത്തെ അത്താഴം കേമമാക്കാം.

പത്താൻ സ്യൂട്ടും ജാഗീർ കുർത്തയും മാത്രമല്ല മോഡേൺ വസ്ത്രങ്ങളും ഗുണവും തരവും പറഞ്ഞുകൊടുത്ത് വാങ്ങിക്കുവാൻ അയാൾ അവളെ സഹായിച്ചു. അയാളുടെ വാചാലമായ സംസാര രീതി പലപ്പോഴും അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. അത് അയാൾ അറിയുകയും ചെയ്തു. സെയിൽസ് ഗേൾസ് ഡിസ്‌പ്ലെ ചെയ്യുന്ന തുണികൾ അവളെ കാണിക്കുവാൻ സഹായിക്കുന്നതിനിടയിൽ അറിഞ്ഞും അറിയാതെയും അസ്‌ലം അവളുടെ വിരലുകളിലും സ്പർശിച്ചു.

അപ്പോഴൊന്നും അവൾ എതിർപ്പ് പ്രകടിപ്പിക്കില്ലന്ന് മാത്രമല്ല അത് ആസ്വദിക്കുണ്ടോ എന്നുപോലും അസ്‌ലം സംശയിച്ചു.

മാളിൽ നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോൾ രണ്ടുപേരുടെയും കൈകളിൽ കൊള്ളാവുന്നതിനേക്കാളേറെ ബാഗുളകുണ്ടായിരുന്നു. കാറിനുള്ളിൽ പിൻസീറ്റിൽ അവ വെച്ചുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾക്കിരിക്കാൻ സ്ഥലമുണ്ടായില്ല.

“എന്റെ ടാക്സി അത്ര വലുതല്ല സാഹിബ…”

“കുഴപ്പമില്ല…അത്ര ചെറുതാണ് എന്ന് തോന്നുന്നില്ല…”

അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അവൾ തന്റെ അരക്കെട്ടിലേക്ക് നോക്കിയോ? അയാൾ കോരിത്തരിപ്പോടെയോർത്തു.

“എനിക്ക് വിശക്കുന്നു…”

അവൾ പറഞ്ഞു.

“എനിക്കും തോന്നി…”

അയാൾ ചിരിച്ചു.

“കഴിക്കാം? വിശക്കുന്നില്ലേ?”

വളരെ മധുരമായ സ്വരത്തിൽ അവൾ ചോദിച്ചു.

“പിന്നില്ലേ?”

അവളെ മൊത്തത്തിൽ അളന്നുകൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു. അവളിൽ അൽപ്പം നാണം നിഴൽ വിരിച്ചത് അയാൾ കണ്ടു.

“കഴിക്കണം…”

“പിന്നെന്താ വൈകുന്നേ?”

“അവൾ തിരിച്ചു ചോദിച്ചു…”

“സമയം..സ്ഥലം ഒക്കെ…”

തന്റെ കണ്ണുകൾ വളരെ സമയം അവൾ നോക്കി നിൽക്കെ തന്നെ തന്റെ കണ്ണുകൾ ശ്വാസഗതിയാൽ അവളുടെ തുറിച്ചുയരുന്ന അവളുടെ മാറിടത്തിൽ പതിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു.

“നിങ്ങൾ ഇവിടെ വളരെ നാളായി ഉള്ളതല്ലേ? സ്ഥലത്തെപ്പറ്റിയൊന്നും ഒരു പിടിയുമില്ലേ?”

അസ്‌ലത്തിന്റെ സംശയമൊക്കെ മാറി. കഴച്ചുപൊട്ടി നിൽക്കുകയാണ് അവൾ. കഴപ്പ് എത്രമാത്രം കൂടുതലാണ് എന്ന് അറിയിക്കുന്നതിലും മടിയില്ല. ഇവളാണ് പെണ്ണ്. അസ്സൽ പെണ്ണ്.

“എങ്കിൽ വാ…സാധനങ്ങൾ ഇവിടെയിരിക്കട്ടെ…”

അയാൾ പറഞ്ഞു.

“എങ്ങോട്ട്?”

“സ്ഥലത്തേക്ക് …റൂം എടുക്കാം..അവിടെ…”

“ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ എന്തിനാണ് റൂമെടുക്കുന്നത്? അത് നല്ല ഒരു റെസ്റ്റോറൻറ്റ് അല്ലേ?”

അവൾ തൊട്ടുമുമ്പിലെ ഒരു പോഷ് റെസ്റ്റോറൻറ്റിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടി.

അസ്‌ലത്തിന്റെ മുഖത്ത് നിരാശ നിറഞ്ഞു.

അത് പുറത്തേക്ക് പ്രതിഫലിപ്പിക്കാതിരിക്കാൻ അയാൾ കഴിയുന്നത്ര ശ്രമിച്ചു. എങ്കിലും അതിന്റെ അനുരണനങ്ങൾ അല്പമെങ്കിലും ദൃശ്യമായി. അതിലേക്ക് അവൾ ഒരു കുസൃതി നോട്ടമെറിഞ്ഞു.

നാശം! ഇവൾ കളിപ്പിച്ച് രസിപ്പിക്കുകയാണ്!

എന്തെങ്കിലുമാകട്ടെ! നല്ല ഒരോട്ടമാണ്. അത് കളയണ്ട!

അവളോടൊപ്പം അയാൾ റെസ്റ്റോറന്റിലേക്ക് കയറി. വളരെ മൃദുവായ, നനുത്ത, ഉള്ള് തൊടുന്ന സരായിക്കി സംഗീതം നിറഞ്ഞ സുഖമുള്ള തണുപ്പ് നിറഞ്ഞ ഉൾഭാഗം. ഭിത്തിയിൽ പാഷ്തൂൺ, ബലൂചി പാരമ്പര്യം വിളിച്ചുപറയുന്ന മനോഹരമായ വലിയ പെയിന്റിങ്ങുകൾ.

“എന്താ ഓർഡർ ചെയ്യേണ്ടത്?”

മെനുവിലേക്ക് വിശദമായി കണ്ണുകളയച്ച് എതിരെയിരിക്കുന്ന തന്റെ സുന്ദരിയായ കസ്റ്റമറോട് അയാൾ ചോദിച്ചു.

“നിങ്ങൾ ഓർഡർ ചെയ്തോളൂ,”

അവൾ പറഞ്ഞു.

“നല്ല ഭക്ഷണപ്രേമിയാണ് എന്ന് കണ്ടാലറിയാം. അപ്പോൾ നിങ്ങൾ ഓർഡർ ചെയ്യുന്നതൊന്നും മോശമാകാനിടയില്ല,”

അയാളെ കണ്ണുകൾ കൊണ്ടളന്ന് അവൾ പറഞ്ഞു.

ഇനി അവളോട്‌ കൊഞ്ചാൻ നിൽക്കണോ? അയാളൊന്ന് സംശയിച്ചു. സാരമില്ല. ഇനിയും ഇവൾ കറാച്ചിയിൽ വരും. അപ്പോഴും തന്റെയടുത്തേക്ക് വരണം. അത് നഷ്ട്ടപ്പെടുത്തിക്കൂടാ.

“സാഹിബയെക്കണ്ടാലും അറിയാം,”

വീണ്ടും കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് അവളുടെ മാറിടം അളന്നുകൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു.

“ലാഹോറി ബീഫ് കറാഹി, ഗോബി ആലു, സീഖ് കെബാബ് … മക്കാ കി റോട്ടി…?”

അയാൾ ചോദ്യരൂപത്തിൽ അവളെ നോക്കി.

“ഗ്രേറ്റ്!”

അവൾ വിസ്മയത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“എന്റെയും ഫേവറിറ്റാണ് ഇപ്പറഞ്ഞതൊക്കെ…”

കഴിക്കുമ്പോൾ പലതവണ അവരുടെ കണ്ണുകൾ കൂട്ടിമുട്ടി. ചിലനേരങ്ങളിൽ പരിസരം മറന്ന് അവർ പരസ്പ്പരം നോക്കി നിൽക്കുകപോലും ചെയ്തു.

“എന്താ?”

ഒരു വേള അവൾ ചോദിച്ചു.

“സാഹിബ…കഴിക്കുന്നത് കാണാൻ നല്ല ഭംഗി…”

മനോഹരമായ ഒരു നാണം അവളിൽ വിടർന്നു.

“എല്ലാവരും കഴിക്കുന്നത് പോലെയല്ലേ ഞാൻ കഴിക്കുന്നുള്ളൂ?”

“അല്ലെന്നാണ് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്…”

അയാൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“വളരെ സുന്ദരമാണ് അത് കാണാൻ…സാഹിബ വളരെ സുന്ദരിയായതിനാലാവാം…”

പറഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞാണ് അൽപ്പം കൂടിപ്പോയോ എന്നയാൾ സംശയിച്ചത്. അയാൾ അവളെ  ഒന്ന് പാളി നോക്കി.

അയാൾ വിസ്മിതനായി.

അത്ര മനോഹരമായ നാണം അയാൾ മുമ്പ് ഒരു പെണ്ണിലും കണ്ടിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല.

സ്വപ്നം പൂക്കുന്ന കണ്ണുകൾ.

കാമുകന്റെ നിനവുകളെയും  അവൻ കാണുന്ന സ്വപ്നങ്ങളെയും തിരിച്ചറിയുന്ന കണ്ണുകൾ.

ഒരു ഈറൻ കാറ്റ് തന്നെ തഴുകുന്നത് അയാൾ അറിഞ്ഞു.

കണ്ണിമയ്ക്കാതെ അയാൾ അവളെ തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു.

“അത്ര സുന്ദരിയാണോ ഞാൻ?”

ശബ്ദം താഴ്ത്തി, മന്ത്രിക്കുന്നത് പോലെ അയാളുടെ കാന്തികത നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി അവൾ ചോദിച്ചു.

ആരോ തന്റെ കാതുകളിൽ മന്ത്രിക്കുന്നു:

ഞാൻ നിനക്ക് വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുന്ന കാമുകി.

ഞാൻ ദൊഹ്മേലി താഴ്‌വരയിൽ നിന്റെ സൂര്യപ്രകാശമേൽക്കാൻ വിടർന്നു തരിക്കുന്ന അറേബ്യൻ പാരിജാതം.

ഖൈബർ പഖ്‌തൂൺവായുടെ മലമുടികളിൽ, ആകാശം മുട്ടുന്ന പനമരങ്ങളിൽ മലക്കുകൾ ആർക്ക് വേണ്ടിയാണ് കാത്തിരിക്കുന്നതെന്ന് അറിയുമോ നിനക്ക് എന്റെ പ്രിയനേ?

പെഷവാറിലെ ചന്ദനം മണക്കുന്ന ഗുഹകളിൽ, യാ റബ്ബി ഇയർജാ താത് ലി എന്ന് ഭ്രാന്തമായി ഉരുവിട്ട്, റസൂലിന്റെ നിയോഗമാണ് ഞാനെന്ന് ഉറക്കെപ്പറഞ്ഞ സുന്ദരി, രാജകുമാരി അമീറാ റാനിയാ അവസാനം കണ്ടെത്തിയത് ആരെയെന്ന് നിനക്കറിയുമോ പ്രിയനേ…?

പശ്ചാത്തലത്തിലെ ബലൂച് സംഗീതത്തോടൊപ്പം തന്റെ മുമ്പിലിരിക്കുന്ന അഭൗമ സൗന്ദര്യത്തിന്റെ ഉടമയായ ആ പെൺകുട്ടി തന്നോട് മൗനത്തിലൂടെ സംസാരിക്കുന്നത് അയാൾ അറിഞ്ഞു.

“അതേ..സാഹിബാ…താങ്കൾ സുന്ദരിയാണ്…ഒരുപാട് സുന്ദരി…ഞാൻ ഇതുവരെ ആരിലും കാണാത്ത ഒരു സൗന്ദര്യം താങ്കൾക്കുണ്ട്…”

അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്ന് മിഴികൾ വേർപെടുത്താതെ അവൾ നോക്കി. അവളുടെ ദേഹത്ത് നിന്ന് പ്രവഹിക്കുന്ന വശ്യമോഹനമായ കെറോലിന ഹെരേരയുടെ സുഗന്ധം അയാളിൽ ഭ്രാന്തമായി പടർന്നു. അവളുടെ കാതുകളെ അലങ്കരിച്ച പാട്യാല കമ്മലുകൾ, അൽമാസ് ബ്രാൻഡിന്റെ മുദ്രയുള്ള വജ്ര വളകൾ, സൂര്യകാന്തികൾ പൂത്തു വിളയുന്ന ബോളൻ സമതലത്തിലെ   ഖനികളുടെ മണമുള്ള ഡമാസ്‌ സ്വർണ്ണമാല, റോസാദളങ്ങളുടെ മൃദുലതയുള്ള നീണ്ട വിരലുകളെ അലങ്കരിക്കുന്ന കുന്ദൻ മോതിരങ്ങൾ…

അയാൾക്ക് മേശയുടെ അപ്പുറത്തേക്ക് ചെന്ന് അവളെ വാരിയണയ്ക്കണമെന്നു തോന്നി.

“എന്താ നിർത്തിയത്…? കഴിക്കുന്നില്ലേ?”

അയാൾ ചോദിച്ചു.

“എനിക്ക്…എനിക്ക്…”

അവളുടെ അധരം വിതുമ്പുന്നത് അയാൾ ശ്രദ്ധിച്ചു.

“ഞാൻ സാഹിബയുടെ അടുത്തത് വന്നിരിക്കട്ടെ?”

അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ പ്രണയപുഷ്പ്പങ്ങൾ കത്തിയാളുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അയാൾ  ചോദിച്ചു. അനുരാഗം ജലനിർജ്ജരി പോലെ ആഞ്ഞു പതിക്കുകയാണ് തന്നിലേക്ക് അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും, ദേഹത്തെ സുഗന്ധത്തിൽ നിന്നും.

“വരൂ…”

അസഹ്യമായ പ്രണയപാരവശ്യത്താൽ ശ്വാസഗതി കൂട്ടിക്കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു. അപ്പോൾ അവളുടെ മാറിടം ക്രമാതീതമായി ഉയർന്നു പൊങ്ങി. അയാൾ അങ്ങോട്ട് നോക്കിയപ്പോൾ അവൾ അൽപ്പം കൂടി നിവർന്നിരുന്ന് മാറിടത്തിന്റെ ചലനം  അയാൾക്ക് കാണിച്ചുകൊടുത്തു.

അയാൾ അവളുടെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു.

“സാഹിബ…”

“അസ്‌ലം…”

അവർ പരസ്പ്പരം കത്തുന്ന മിഴികളോടെ അൽപ്പ നേരം നോക്കിയിരുന്നു.

“എനിക്ക് വിശക്കുന്നു…”

അവൾ പറഞ്ഞു.

മയിൽപ്പൊൻപീലിയും ഗുൽ ബഹാർ പൂക്കളും കൊണ്ട് അലംകൃതമായ  ജയ്ഷനെ ബഹാരൻ ഉത്സവത്തിൽ എപ്പോഴോ താൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട് ഇവളുടെ പ്രണയാർദ്രമായ ഈ മുഖം.

ആലുഗോബിയിൽ മുക്കി ചപ്പാത്തി അവളുടെ ചുണ്ടുകൾക്ക് നേരെ ഉയർത്തുമ്പോൾ അയാൾ ഓർത്തു. അവൾ ചുണ്ടുകൾ പിളർത്തി. അപ്പോൾ അയാളുടെ വിരലുകൾ അവളുടെ അധരത്തിൽ തൊട്ടു. തന്റെ വിരലുകൾ ഇപ്പോൾ സ്പർശിച്ചത് എന്തിനെയാണ്? ഖുഷ്ഹാസ് പൂക്കളുടെ സുതാര്യ ദലങ്ങളുടെ മൃദുലതയെ? ചന്ദ്രിക നിറഞ്ഞ രാവിൽ പ്രണയത്തിന്റെ വെൺപിറാവുകൾ പൊഴിക്കുന്ന തൂവലുകളുടെ സ്നിഗ്ധതയെ?

ഇപ്പോൾ ചുറ്റും നിറയുന്നത് സിന്ധി നാടിന്റെ ഗന്ധമുള്ള മാദകമായ ഷാസിയ ഖുഷ്‌ക് സംഗീതമാണ്. പാടുന്നത് ഖുർഷിദ് ആലം സമാൻ ആണ്. അതിന്റെ ലഹരിയിൽ അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഒന്നുകൂടി തിളങ്ങി. അതിന്റെ താളത്തിൽ  അവളുടെ അധരം ഒന്നുകൂടി വിതുമ്പി.

“ഈ പാട്ട്…”

അയാളിൽ കൈയ്യിൽ നിന്ന് ഭക്ഷണം സ്വീകരിക്കവേ അവൾ പറഞ്ഞു.

“അതിൽ എന്തൊരു പ്രണയമാണ് അല്ലേ? അങ്ങനെയും പ്രണയിക്കുമോ ആളുകൾ?”

അയാൾ മുഖം അൽപ്പം കൂടി അവളിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു.

“സാഹിബ…ഉത്തരം നമ്മുടെ രൂപത്തിൽ എന്റെ അടുത്ത് …സാഹിബയുടെ അടുത്ത് …ഇല്ലേ? അങ്ങനെ തോന്നുന്നില്ലേ?”

“ഉണ്ട്…”

തന്റെ വിരലുകൾ അവളുടെ ചുണ്ടുകളിൽ അമർന്നുകൊണ്ടിരിക്കെ അവൾ പറയുന്നത് അയാൾ കേട്ടു.

ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ് പുറത്തേക്ക് പോകുമ്പോൾ അയാൾ അവരെ ചേർത്തുപിടിച്ചിരുന്നു. അയാളുടെ സ്പര്ശനത്തിന്റെ താളത്തിൽ അവൾ കാറിന്റെ നേരെ നടന്നു.

“വരൂ…”

മുൻഭാഗത്തെ ഡോർ തുറന്ന് അയാൾ പറഞ്ഞു.

അവൾ അകത്തേക്ക് കയറി. അയാൾ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലും. അവളുടെ നേരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ കാർ മുമ്പോട്ടെടുത്തു. അവൾ അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് അൽപ്പം കൂടി ചേർന്നിരുന്നു. അയാളുടെ കൈ തന്റെ മാറിടത്തിന് നേരെ വരുന്നത് അവൾ കണ്ടു. അപ്പോൾ പുറത്ത് ആളുകൾ നിറഞ്ഞതിനാലും നഗരവും പകൽ വെളിച്ചവും അസഹ്യമായി സ്വകാര്യതയെ അക്രമിക്കുന്നതിനാലും അവൾ കൈയുയർത്തി അയാളെ വിലക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചു. പക്ഷെ അയാളുടെ കൈകൾ അവളുടെ മാറിനെ തൊട്ടില്ല. പകരം സീറ്റ് ബെൽറ്റ് അവളുടെ ദേഹത്തേക്ക് ഇടുവിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്.

“പേടിച്ചുപോയോ?”

അയാൾ പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.

“ഇല്ല…”

“എന്റെ കൈ അങ്ങോട്ട് വന്നിട്ടും പേടിച്ചില്ലേ?”

“ഇല്ല…”

“അതെന്താ?”

“അറിയില്ലേ?”

അവൾ അയാളുടെ മുഖത്ത് നിന്ന് നോട്ടം മാറ്റിയാണ് ചോദിച്ചത്.

അയാൾക്ക് തന്റെ അരക്കെട്ടിലെ  താളം പ്രകമ്പനം കൊണ്ട് വളരുന്നത് അറിയാമായിരുന്നു.

“സീറ്റ് ബെൽറ്റിനല്ലെങ്കിൽ പോലും ആരുടെ കയ്യും അങ്ങോട്ട് നീളും?”

അവളുടെ മാറിലേക്ക് കണ്ണുകൾ കാണിച്ച് അയാൾ പറഞ്ഞു.

“ശ്യേ…”

അവൾ നാണിച്ചു.

“എന്തൊക്കെയാണ് പറയുന്നത്?”

അവൾ അയാളിൽ നിന്ന് നോട്ടം മാറ്റി.

അടുത്ത നിമിഷം തന്നെ അവൾ വീണ്ടും അയാളെ നോക്കി. ഡ്രൈവ് ചെയ്യുന്നതിനിടയിൽ ആയാലും അവളെ നോക്കി.

“അതെന്താ?”

“അത്രയും ഭംഗിയുണ്ട് അവിടെ…പുരുഷന്മാർ കൊതിക്കുന്ന വലിപ്പവും ഉണ്ട് അവിടെ?”

“ആണോ?”

നാണത്തോടെ അവൾ ചോദിച്ചു. പിന്നെ മുഖം താഴ്ത്തി തന്റെ മാറിടത്തിലേക്ക് നോക്കി.

“അത് ഇതുവരെയും മനസ്സിലായിട്ടില്ലേ?”

അവൾ സ്വയം മാറിടം നോക്കുന്നത് കണ്ട് അയാൾ ചോദിച്ചു.

അവൾ  നാണത്തോടെ വീണ്ടും അയാളെ നോക്കി.

“ആ ഷാൾ മാറ്റി നോക്കൂ അപ്പോൾ മനസ്സിലാകും, ഞാൻ പറഞ്ഞത് ശരിയല്ലേ എന്ന്,”

അവൾ “ഇല്ല” എന്ന അർത്ഥത്തിൽ തലകുലുക്കി.

“മാറ്റൂ സാഹിബ…അപ്പോൾ എന്ത് ഭംഗിയാണ് എന്നറിയാമോ?”

“സിറ്റിയാണ് ഇത്…ആളുകൾ…”

അവൾ ചുറ്റും നോക്കി.

“സിറ്റി അൽപ്പം കഴിയുമ്പോൾ തീരും…പിന്നെ പാത വിജനമാകും..അപ്പോൾ മാറ്റൂ ഷാൾ…”

അയാൾ പറഞ്ഞു. അവൾ അയാളുടെ തോളിൽ പതിയെ അടിച്ചു.

“ബദ്മാഷ് ആണ് നിങ്ങൾ..ബത്തമീസ്…ഹഹഹ…”

അവൾ ഉറക്കെ ചിരിച്ചു. അയാളും.

“സാഹിബയ്ക്ക് ബദ്മാഷി, ബത്തമീസി ഒക്കെ ഇഷ്ടമാണ് എന്ന് എനിക്കറിയാം…”

“പോടാ തെമ്മാടി…”

അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അയാളും ഉറക്കെ ചിരിച്ച് അവളുടെ ജ്വലിക്കുന്ന സൗന്ദര്യമളന്നു.

അൽപ്പ സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കറാച്ചി നഗരം അപ്രത്യക്ഷ്യമായി. അയാളുടെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. അത് ഒരുകൈകൊണ്ട് ചെവിയുടെ മേൽ വെച്ച് സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവൾ അയാളുടെ ഫോണിന് മേൽ പിടിച്ച് അയാളുടെ കൈയെ സ്വതന്ത്രമാക്കി. അയാൾ ഏതാനും വാക്കുകൾ സംസാരിച്ചു. പിന്നെ അവൾ ഫോൺ അയാളുടെയടുത്ത് വെച്ചു.

“ഇതുപോലെ ഒരു ഫോൺ ഞാൻ ആദ്യം കാണുകയാണ്…”

അതെടുത്ത് അവൾ പറഞ്ഞു.

“ഏതാണ് കമ്പനി?”

അതിനുത്തരമായി അയാൾ പെട്ടെന്ന് പാതയോരത്ത് കാർ നിർത്തി.

അവിടം വിജനമായിരുന്നു.

എന്നിട്ട് അവളുടെ നേരെ വന്ന് പ്രണയതാപം തുളുമ്പുന്ന അവളുടെ ദേഹത്തെ അമർത്തി പുണർന്നു. അതിന് കാത്തിരുന്നിട്ടെന്നത് പോലെ അവളുടെ കൈകളും അയാളെ വരിഞ്ഞു. അടുത്ത നിമിഷം അയാളുടെ ചുണ്ടുകൾ അവളുടെ തളിരധരങ്ങളിലമർന്നു.

ചുണ്ടുകൾ പരസ്പ്പരം താളത്തിൽ പടയൊരുക്കം നടത്തുമ്പോൾ അയാളുടെ വലത് കൈ അവളുടെ ഉന്നതമായ മാറിൽ അമർന്നു. അവൾ സുഖപാരാവശ്യത്താൽ അയാളുടെ കൈക്ക് മേൽ തന്റെ കൈത്തലം കൊണ്ടമർത്തി മാറിന് കൂടുതൽ സുഖം കൊടുത്തു.

“വേണ്ട…”

പെട്ടെന്ന് പരിസരത്തേക്ക് മടങ്ങി വന്ന് അവൾ അയാളെ നോക്കി.

“എന്റെ അങ്കിൾ ആണ് കറാച്ചി സിറ്റി നസീം…ബീറ്റ് പോലീസുകാർ കണ്ടാൽ കുഴപ്പമാണ്…”

മൈ ഗോഡ്! സിറ്റി നസീം? കറാച്ചിയുടെ മേയർ?

അപ്പോൾ ഇവൾ?

“എന്നിട്ടാണോ കാറില്ലാതെ വന്നത്?”

“കാർ ഭാഗ്യത്തിന് കേടായി.”

അവൾ ചിരിച്ചു.

“ഭാഗ്യത്തിന് കേടായി എന്ന് പറഞ്ഞാൽ?”

“പിന്നല്ലാതെ! അല്ലെങ്കിൽ മണ്ടാ, എനിക്ക് നിന്നെ കിട്ടുമായിരുന്നോ?”

അവൾ ചിരിച്ചു.

അയാളും.

“എനിക്കിതുവരെ കിട്ടിയില്ല…”

“കറാച്ചിയെ കൈവെള്ളയിൽ കൊണ്ടുനടക്കുന്നയാളല്ലേ? വഴിസൈഡിൽ ആളൊഴിഞ്ഞ സ്ഥലങ്ങൾ ഒന്നുമറിയില്ലേ?”

“ഉണ്ട്….വരൂ…”

അയാൾ വീണ്ടും കാർ മുമ്പോട്ടെടുത്തു. അതിനിടയിൽ തന്റെ ഫോണെടുത്ത് സുരക്ഷിതമായി ഹോൾസ്റ്ററിൽ വെച്ചു.

വീണ്ടും അഞ്ചു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ പാതയുടെ ഇരുവശവും വിജനമായ മഞ്ഞ നിറത്തിലുള്ള ഉണങ്ങിയ പുൽതാഴ്വാരവും അതിൽ ഒറ്റപ്പെട്ട നിൽക്കുന്ന മരങ്ങളും മാത്രം കാണായി. ആകാശം മേഘരഹിതമായി കിടക്കുകയാണ്. കണ്ണെത്താത്ത ദൂരത്തോളം മഞ്ഞ നിറമുള്ള സമതലത്തിന്റെ വിശാലത നീണ്ടു പോകുന്നു.

അയാൾ നോക്കുമ്പോൾ അവളുടെ മാറിൽ അപ്പോൾ ഷാൾ ഇല്ല.

“സാഹിബ…”

അവളുടെ മുഖത്തേക്കും ഉയർന്നു താഴ്ന്ന മാറിലേക്കും മാറി മാറി നോക്കി അയാൾ വിറകൊള്ളുന്ന ശബ്ദത്തിൽ വിളിച്ചു.

“ഞാൻ കരുതി…”

അവളുടെ ശബ്ദത്തിനും വിറയലുണ്ടായിരുന്നു.

“ഷാൾ താഴ്ത്തിയിട്ടിട്ടും എന്താണ് ഇവിടേക്ക് നോക്കാത്തത് എന്ന്…”

മാറിലേക്ക് കണ്ണുകളയച്ച് അവൾ പറഞ്ഞു.

“ഹോ..!”

ചുണ്ടുകൾ നനച്ച് അയാൾ മന്ത്രിച്ചു. പിന്നെ വളർന്നു പൊങ്ങിയ മുഴയിൽ അവൾ കാൺകെ അമർത്തി.

അത് കണ്ട് അവൾ ഉച്ചത്തിൽ ശബ്ദമുണ്ടാക്കി ചിരിച്ചു.

“എന്താ ചിരിച്ചത്?”

അയാൾ ചോദിച്ചു.

“കുറെ സമയമായില്ലേ അതങ്ങനെ പൊങ്ങി നിൽക്കുന്നു…?എന്നെ കണ്ടിട്ടല്ല അത് മുഴുത്തത്?”

“അത് എങ്ങനെ മനസ്സിലായി?”

അയാൾ ഒരു കൈകൊണ്ട് കുണ്ണയിൽ തഴുകി തലോടിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ഞാൻ സ്റ്റോറിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ നിങ്ങൾ എന്നെ നോക്കുന്നത് കണ്ടിരുന്നു…ചാഞ്ഞും ചരിഞ്ഞും എന്റെ പിമ്പിലും മുമ്പിലും ഒക്കെ നിങ്ങൾ കണ്ണോടിക്കുന്നത് കണ്ടിരുന്നു….”

അസ്‌ലം ഇത്തവണ ശരിക്കും അദ്‌ഭുതപ്പെട്ടു.

ഞാനായിരുന്നില്ല ഇവളെ നിരീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നത്.

എന്നെ ഇവൾ നിരീക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു.

അപ്പോൾ പാതയരികിൽ ഒരു തകർന്ന കെട്ടിടം കാണപ്പെട്ടു. അതിന് പിമ്പിൽ കൊയ്ത്ത് കഴിഞ്ഞ ഗോതമ്പ് പാടങ്ങളായിരുന്നു. കെട്ടിടത്തിന് പിമ്പിൽ കന്നുകാലികളെ പാർപ്പിക്കുന്ന തൊഴുത്തുണ്ട്. കിണറും. കിണറിനു ചുറ്റും വാഴകൾ വളർന്നു നിൽക്കുന്നു. കാറ്റിൽ നിർത്താതെയുലഞ്ഞുകൊണ്ട് കുറെ ഗുൽമോഹറുകൾ നിൽപ്പുണ്ട്.

കറാച്ചിയിൽ, എം എ ജിന്ന റോഡിൽ നേഴ്‌സിങ് ഹോം നടത്തുന്ന ഡോക്റ്റർ അൽത്താഫ് അലി അബ്ബാസിയുടെ ഫാമാണത്. അവിടെ ഓട് ചൗക്കിദാർ ഉണ്ടെന്നും അസ്‌ലം അറിഞ്ഞിരുന്നു.

ആ കെട്ടിടത്തിന് മുമ്പിൽ അയാൾ കാർ നിർത്തി.

“സാഹിബ…ഷാൾ കൊണ്ട് ഒന്ന് മുഖം മറച്ചോളൂ…”

കാറിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്കിറങ്ങുന്നതിനു മുമ്പ് അസ്‌ലം അവളോട് പറഞ്ഞു.

“കമ്രാൻ ഭായി…ഓ …. കമ്രാൻ ഭായി…”

അസ്‌ലം ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചു.

അകത്ത് നിന്ന് ഒരു വൃദ്ധൻ ഇറങ്ങിവന്നു. അയാളോട്‌ അസ്‌ലം എന്തൊക്കെയോ സംസാരിക്കുന്നതും അയാൾക്ക് പണം കൊടുക്കുന്നതും അവൾ കണ്ടു.

പിന്നെ അസ്‌ലം കൈകാണിച്ച് തന്നോട് ഇറങ്ങിവരാൻ പറയുന്നതും അവൾ കണ്ടു.

അവൾ കാറിൽ നിന്നിറങ്ങി. മുഖം ഷാളുകൊണ്ട് മറച്ചു. അസ്‌ലത്തിന്റെ നേരെ അവൾ നടന്നു. കെട്ടിടത്തിന്റെ മുമ്പിലെത്തിയപ്പോൾ വൃദ്ധൻ തന്റെ മാറിലേക്കും പിമ്പിലേക്കും ആർത്തിയോടെ നോക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടു.

“വരൂ..”

അവളുടെ വിരലുകളുടെ മൃദുലത കവർന്നുകൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു. പിന്നെ അയാൾ മുമ്പിലെ കതക് തുറന്നു.

“വഴിയരികിലെ എല്ലാ കെട്ടിടങ്ങളും നല്ല പരിചയമാണല്ലോ…”

അകത്ത് കയറിക്കഴിഞ്ഞ് മുഖത്ത് നിന്ന് ഷാൾ മാറ്റിക്കൊണ്ട്, ചിരിച്ചുകൊണ്ട്, അവൾ പറഞ്ഞു.

“അതിനർത്ഥം ഒരുപാട് സുന്ദരികളെ ഇവിടെ കറക്കികൊണ്ട് വന്നിട്ടുണ്ട് അല്ലെ?”

“അവരാരും സാഹിബയെപ്പോലെ സുന്ദരിയല്ല…”

അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കി അയാൾ മന്ത്രിച്ചു. അയാളുടെ സ്വരത്തിന്റെ കാന്തികത തന്റെ ഉള്ള് തഴുകുന്നത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.

ആ മുറിയിൽ ഒരു ഇരുമ്പ് കട്ടിലും അതിന്മേൽ ഒരു കിടക്കയുണ്ടായിരുന്നു. വലിയ വൃത്തിയൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അയാളുടെ സുഗന്ധവൃത്തത്തിൽ സ്വയം നഷ്ട്ടപ്പെട്ടിരിക്കുകയായിരുന്ന അവൾ പക്ഷെ അതൊന്നും ഗൗനിച്ചില്ല.

കിടക്കയിൽ നിന്നും നോട്ടം മാറ്റി അവൾ അയാളെ കടന്നുപിടിച്ചു. അപ്രതീക്ഷിതമായ ആ പ്രണയപ്രകടനത്തിൽ അയാൾ വിസ്മിതനായി. അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ അയാളുടെ അധരത്തെ കടിച്ചു വലിച്ചു. ചുംബനത്തിന്റെ താപമാനമുയരവേ അവളുടെ നെഞ്ചിലെ മാംസഗോപുരങ്ങൾ അയാളുടെ മാറിടത്തിന്റെ ലോഹക്കരുത്തിലേക്ക് അമർന്നുകയറി.

അയാളുടെ കൈകൾ അവളുടെ പിമ്പിലേക്ക് നീണ്ടു. അടുത്ത നിമിഷം അയാളുടെ പരപ്പേറിയ ബലിഷ്ഠമായ കൈകൾക്കുള്ളിൽ അവളുടെ നിതംബമാംസം ഞെരിഞ്ഞമർന്നു.

“യാ..അല്ലാഹ്…”

അതിന്റെ സുഖത്തിൽ അവൾ പുളഞ്ഞു. അയാൾ നിർദ്ദയം കൈകളുടെ കരുത്ത് അവളുടെ നിതംബത്തിനുമേൽ നൽകിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ അയാളുടെ അധരത്തിൽ ആർത്തിയോടെ കുതിരയോട്ടം നടത്തുമ്പോൾ, അവളുടെ ഇടത് കൈ അയാളുടെ അരക്കെട്ടിലേക്ക് നീങ്ങി. അടുത്ത നിമിഷം അവളുടെ അതിമൃദുവായ കൈത്തലത്തിനടിയിൽ അയാളുടെ ലോഹ പൗരുഷം ത്രസിച്ചു വീർത്തു.

“യാ റബ്ബേ…!”

പത്താൻ സ്യൂട്ടിന് മുകളിലൂടെ അതിന്റെ നീളവും വീതിയും കട്ടിയുമളക്കവെ അവൾ അധരം പിളർത്തി മന്ത്രിച്ചു. അപ്പോൾ വലത് കൈകൊണ്ട്, തന്റെ നിതംബഗോളങ്ങൾക്ക് മേൽ തിരക്കുകൂട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്ന അയാളുടെ ഒരു കൈ കവർന്നെടുത്ത് അവൾ മാറിൽ വെച്ചു.

“ഞെക്ക് …ഞെക്കി പൊട്ടിക്ക്…”

അവൾ അക്ഷമയോടെ പറഞ്ഞു.

അയാളുടെ കൈ ആദ്യം വസ്ത്രത്തിനു മേലെ അവളുടെ സ്തനഭംഗിയെ തഴുകി.പിന്നെ തോളിൽ നിന്ന് വസ്ത്രം നീക്കി. അതിനടിയിൽ ചുവന്ന ബ്രായ്ക്കകത്ത് വീർത്ത് നിറഞ്ഞുകിടക്കുന്ന മാംസഗോളങ്ങൾ കണ്ട് അയാൾ കണ്ണുകൾ മിഴിച്ചു.

“നല്ലതാണോ?”

അയാളുടെ നോട്ടം കണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.

“ഒരുപാട്…”

“എന്നിട്ട് ഒന്നും ചെയ്യാത്തതെന്താ?”

ദേഷ്യവും അക്ഷമയും ഒരുപോലെ അവളുടെ വാക്കുകളിൽ നിറഞ്ഞു.

“പതുക്കെ ആല്ല..മുറുക്കെ…ഞെക്കി…വേദനിപ്പിച്ച്….”

അയാളുടെ കൈകൾ ബ്രായിലേക്കിറങ്ങുമ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു.

വിദഗ്ധമായി അയാൾ അവളുടെ ബ്രായുടെ ഹുക്കുകളഴിച്ചു. മാംസഗോളങ്ങൾ തുറിച്ച് ത്രസിച്ച് കല്ലിച്ച് നിന്ന് അയാളെ വെല്ലുവിളിച്ചു. അപ്പോൾ തന്റെ കൈക്കുള്ളിൽ അയാളുടെ കുണ്ണ ശരിക്കും വീർത്ത് കല്ലിക്കുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു. അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഒന്നുകൂടി തിളങ്ങി.

താൻ കൊതിക്കുന്ന പുരുഷനാണിവൻ.  തന്റെ ദേഹത്തിന്റെ മാദകത്വം ഇവനിൽ ചലങ്ങളുണ്ടാക്കുന്നു. താൻ അതിൽ അഭിമാനിക്കുന്നു.  അയാളുടെ മുഖം കയ്യിലെടുത്ത് മാറോട് ചേർക്കവേ അവൾ സ്വയം പറഞ്ഞു.

“കുടിക്ക് ..വലിച്ച് കുടിക്ക്…കടിക്ക്..കടിച്ച് മുറിക്ക്…’

ത്രസിച്ച് വലുതായ മുലക്കണ്ണ്കളിൽ  അയാളുടെ മുഖമിട്ടുരച്ചുകൊണ്ട് അവൾ ഭ്രാന്തമായി പുലമ്പി. അൽപ്പ നിമിഷങ്ങക്കുള്ളിൽ അവളുടെ ഇരുമുലകളും അയാളുടെ ഉമിനീരിൽ, അയാളുടെ ദന്തക്ഷതങ്ങളാൽ നിറഞ്ഞു.

“എനിക്ക് രണ്ട്‌ വായ്കൾ വേണം സാഹിബാ…നിങ്ങളുടെ മുലകൾ കുടിക്കാൻ..അത്ര വലുതാണ്…”

അതിനിടയിൽ അടഞ്ഞ വാതിലിന് പിമ്പിൽ ഒരാളുടെ സാന്നിധ്യം അസ്‌ലം അറിഞ്ഞു.

“എന്താ?”

മുലകളിൽ നിന്ന് മുഖം മാറ്റി അയാൾ വാതിൽക്കലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ അവൾ ചോദിച്ചു.

“അയാൾ വാതിലിന് പിമ്പിലുണ്ട്..നോക്കുന്നു…”

“അതിനെന്താ?”

കടുത്ത ഈർഷ്യയോടെ അവൾ ചോദിച്ചു.

“അയാൾ നോക്കി നിന്ന് പിടിച്ച് രസിക്കട്ടെ…അതിനു നീയെന്തിനാ നിർത്തിയെ? ശ്യോ!!”

അടുത്ത നിമിഷം അവൾ അയാളുടെ പൈജാമ താഴേക്ക് ഊരി. അടിവസ്ത്രം മുഴുവൻ നനഞ്ഞു കുതിർന്നിരിക്കയുന്നത് അവൾ കണ്ടു. അതും അവൾ താഴ്ത്തി.

“എന്റെ റബ്ബേ…”

അയാളുടെ വലിപ്പമറിഞ്ഞ് അവൾ വിസ്മയിച്ചു. അവൾ അയാൾക്ക് മുമ്പിൽ മുട്ടുകുത്തി.

“കഴുകണോ? കുറെ നേരമായി ഒലിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട്!”

അവൾ മാദകമായ തന്റെ ചുവന്ന അധരങ്ങൾ കുണ്ണയുടെ നേർക്ക് കൊണ്ടുവന്നപ്പോൾ അയാൾ ചോദിച്ചു.

“കഴുകിയാൽ കൊന്നു കളയും ഞാൻ…”

അയാളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി, കുണ്ണയിൽ പിടിച്ച് വലിച്ചടിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.

“എനിക്കും നനയാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് കുറെ നേരമായി..വിഷമമാണെങ്കിൽ ഞാൻ ചെയ്യുന്നത് പോലെ എനിക്കും അവിടെ ചെയ്തു തന്നാൽ മതി…”

“സാഹിബ എന്ത് ചെയ്യുന്നത് പോലെ?”

“ഇതുപോലെ…”

അടുത്ത നിമിഷം അയാളുടെ കുണ്ണയുടെ മുകൾ ഭാഗം അവളുടെ അധരത്തെ തൊട്ടു. അധരത്തിലെ ചൂടും കൊഴുപ്പും കുണ്ണയുടെ മകുടത്തിലേ മാംസത്തിലേക്കും

കൊഴുപ്പിലേക്കും സംക്രമിക്കുന്ന സുഖം അയാൾ കണ്ണുകളടച്ച് അനുഭവിച്ചു. അയാളുടെ മുഖഭാവത്തിലേക്ക് നോക്കി അവൾ സാവധാനം അയാളുടെ വീർത്ത് കല്ലിച്ച നീണ്ടകുണ്ണ അവളുടെ വായിലെ ചൂടുള്ള ഉമിനീരിലേക്കിറങ്ങി. അയാളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി “അരക്കെട്ടുകൊണ്ട് ആഞ്ഞുതള്ളാൻ” അവൾ ആംഗ്യം  കാണിച്ചു.

വിദഗ്ധയെപ്പോലെ അവൾ അയാളുടെ കുണ്ണ ആസ്വദിച്ച് ഊമ്പി. വായിൽ നിന്ന് പലതവണ വലിച്ചൂരി പിന്നെയും വായ് കയറ്റി ഇടയ്ക്ക് കൈകൊണ്ട് പിടിച്ചടിച്ച് അതിൽ നിന്ന് കൂടുതൽ കൊഴുപ്പിറ്റിച്ച് നിർത്താതെ ആഞ്ഞാഞ്ഞ് ആഞ്ഞാഞ്ഞു വലിച്ചീമ്പി.

പിന്നെ വല്ലാത്ത ഭാവത്തോടെ അയാളിൽ നിന്ന് വായ മാറ്റി അവൾ അവശേഷിച്ചിരുന്ന വസ്ത്രമൂരിമാറ്റി. അടിവസ്ത്രവും അക്ഷമയോടെ വലിച്ചൂരിയെറിഞ്ഞ് കിടക്കയിൽ മലർന്നു കിടന്ന് കവകൾ മലർത്തി പൊളിച്ചു വെച്ച് അയാളെ നോക്കി. അയാൾ അവളുടെ വിടർന്നു തുറന്ന പൂറിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തി. അപ്പോൾ അവൾ സീൽക്കാരത്തോടെ ചന്തികൾ പൊക്കി അയാളുടെ ചുണ്ടുകളെ പൂറിതൾ കൊണ്ട് ഞെക്കി ഞെരിച്ചു. രണ്ടുകൈകൾ കൊണ്ടും അയാളുടെ തലയിൽ പിടിച്ച് അവൾ അയാളുടെ ചുണ്ടുകളെ തന്റെ കന്തിൽ വെച്ചമർത്തി. നിർത്താതെ സുഖംകൊണ്ട് ശബ്ദമിട്ട് സീൽക്കാരമുതിർത്ത് അവൾ പിന്നെയും പിന്നെയും അയാളെ  പൂറിലേക്ക് ചേർത്ത് ഞെക്കി.

അവളുടെ പൂറിൽ നിന്നുള്ള ഒലിപ്പിന്റെ ഒഴുക്ക് അയാളെ വല്ലാതെ വിസ്മയിപ്പിച്ചു. ഒരു തുള്ളിപോലും കളയാതെ അയാൾ അവയൊക്കെയും ഈമ്പിക്കുടിച്ചു. അയാളുടെ നാവും ചുണ്ടുകളും നിർത്താതെ  അവളുടെ പൂറിൽ യന്ത്രം കണക്കെ ചലിച്ചു.

പിന്നെ അവൾ അയാളെ തോളിൽ പിടിച്ച് തന്റെ മേലേക്ക് വലിച്ചടുപ്പിച്ചു. അവളുടെ മുഖത്തിന് അഭിമുഖം വന്ന നിമിഷം തന്നെ അയാളുടെ മദംമുറ്റിയ ലോഹമാംസം ത്രസിച്ചുപൊട്ടാറായ അവളുടെ പൂറിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി.

ആ നിമിഷം അവളുടെ ചന്തികൾ ആവേശത്തോടെ മുകളിലേക്ക് പൊങ്ങി. അവളുടെ ഇരുകൈകളും അവന്റെ ചന്തികളിൽ അമർന്നു. അയാളുടെ ചന്തികളിൽ ഞെക്കി അമർത്തിപ്പിടിച്ച് അവൾ അയാളുടെ അരക്കെട്ടിനെ തന്റെ പൂറിലേക്കമർത്തി.

“അആഹ്ഹ്ഹ്..ഓഹ്ഹ്…”

അവളുടെ ശബ്ദം അതി സുഖത്തിന്റെ പരമോന്നതിയെ അവനറിയിച്ചുകൊടുത്തു. അതിന്റെ ആവേശത്താൽ അവന്റെ അരക്കെട്ട് അവളുടെ പൂറിനെ ഉഴുതുമറിച്ചു. അവനാണോ കൂടുതൽ ശക്തിയിൽ അവളുടെ പൂറിലേക്ക് കുണ്ണ കുത്തിയിറക്കിയത് അതോ അവളാണോ അവന്റെ കുണ്ണയുടെ നേരെ തന്റെ പൂറ് കൂടുതൽ ശക്തിയായി അടിച്ചുപൊക്കിക്കൊടുത്തത് എന്ന് പറയാൻ പ്രയാസം. രതി നടന്നതിന്റെ പെരുമ്പറപോലെ ആ പൊളിഞ്ഞ മുറിക്കുള്ളിൽ അരക്കെട്ടുകൾ തമ്മിലടിച്ചുരുമ്മുന്നതിന്റെ താളത്തിലുള്ള ശബ്ദം പുറത്തേക്ക് കൊടുമ്പിരികൊള്ളുമ്പോൾ മങ്ങിയ പ്രകാശത്തിലാണെങ്കിലും കതകിലെ പഴുതിലൂടെ കമ്രാൻ എന്ന വൃദ്ധൻ ആ രതി രാസകേളി കണ്ടിട്ട് സ്വയം പിടിച്ചു രസിക്കുകയായിരുന്നു…..

പിന്നെ വിയർപ്പിൽ കിതപ്പിൽ സുരതാവേഗമൊടുങ്ങിയപ്പോൾ, ജീവിതത്തിൽ ഇതുവരെയറിയാത്ത സുഖം നൽകിയ പാരമ്യത്തിൽ പേരറിയാത്ത ആ യുവസുന്ദരി ഉറക്കത്തിലേക്ക് കുതിച്ചപ്പോൾ അസ്‌ലത്തിന്റെ മൊബൈൽ ശബ്ദിച്ചു.

സ്ക്രീനിലേക്ക് നോക്കി അയാൾ പെട്ടെന്നെഴുന്നേറ്റു.

“സോഫിയ …സോഫിയ വിൻസെന്റ്…”

സ്വയം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അയാൾ ഫോണെടുത്തു.

“ത്രീ എയ്റ്റ് സിക്സ് ആർ ആർ വി…”

അയാൾ പറഞ്ഞു.

“മനസ്സിലായി അർജുൻ….”

മറുതലയ്ക്കൽ നിന്നും സോഫിയയുടെ ശബ്ദം അയാൾ കേട്ടു.

“എംബസിയിൽ നിന്ന് ആഡ് ഫോർവേഡ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്…ഷഹാന അത് കാണും…പെട്ടെന്ന് തന്നെ ആക്ഷന് റെഡിയാകേണ്ടി വരും……”

“ഓക്കേ..മാഡം ..ഇവിടുത്തെ ലീഡർ ആരാവും എന്നറിയാമോ?”

“തീരുമാനം റോ നേരിട്ട് അറിയിക്കും..മിക്കവാറും നിങ്ങളുടെ ലീഡർ ഖുറേഷി ആയിരിക്കും?”

“ഈശ്വരാ…”

അസ്‌ലം അഥവാ അർജ്ജുൻ റെഡ്ഢി തലയിൽ കൈവെച്ചു.

“ഫൈസൽ ഗുർഫാൻ ഖുറേഷിയോ?”

“അതെ, മിക്കവാറും ..ഓക്കേ ..ജയ് ഹിന്ദ് ,”

“ജയ് ഹിന്ദ്…”

“എന്താ ആ മെസേജ്?”

ഡി ജി പി ജോസഫ് മാത്തൂരാൻ ഷഹാനയുടെ മുഖത്തേക്ക് ആകാക്ഷയോടെ നോക്കി.

“മർഡർ…”

അവൾ പറഞ്ഞു.

ദിലീപ് മഹേശ്വറും ഡി ജി പിയും വീണ്ടും ആ പേപ്പറിലേക്ക് നോക്കി.

“പക്ഷെ ഇത് ഭാവിയിൽ സംഭവിക്കാവുന്ന  ഏതെങ്കിലും “മർഡർ ” നെ ക്കുറിച്ചുള്ള വാണിങ് അല്ല…”

ഷഹാന തുടർന്നു.

“പിന്നെ?”

“മർഡർ ഒരാളുടെ നിക്ക് നെയിം ആണ്?”

“ആരുടെ?”

“അമേരിക്കയുടെ മോസ്റ്റ് വാണ്ടഡ് ലിസ്റ്റിൽ രണ്ടാമൻ. ഇന്ത്യയുടെ ലിസ്റ്റിൽ ഒന്നാമത്തെ ആൾ. അയാളുടെ,”

“യൂ മീൻ ദാവൂദ് ഇബ്രാഹിം?”

“ദ സെയിം…”

ഡിജിപി യും ദിലീപ് മഹേശ്വറും പരസ്പ്പരം നോക്കി.

“റോ” യുടെ ഏജന്റ്റ്സ് ദാവൂദിന് നൽകിയിരിക്കുന്ന പേരാണ് മർഡർ…ദാവൂദിന്റെ ഇവിടെയുള്ള കാര്യങ്ങൾക്ക് വിവരം നൽകിയിരുന്നവരിൽ ഒരാളായിരുന്നു കൊല്ലപ്പെട്ട ശ്രീകുമാർ…”

“മൈ ഗോഡ്!!”

അപ്പോൾ ഡി ജി പിയുടെ മൊബൈൽ ശബ്ദിച്ചു.

“ഓ…”

സ്‌ക്രീനിൽ തെളിഞ്ഞു കണ്ട നമ്പർ അദ്ദേഹത്തെ അമ്പരപ്പിച്ചു.

“ഓക്കേ …”

അദ്ദേഹം മറുവശത്തുള്ളയാളോട് സംസാരിക്കുന്നത് അവർ കേട്ടു.

“ശരി…അങ്ങനെയാകട്ടെ…”

അദ്ദേഹം ഫോൺ ഓഫ് ചെയ്തത് പോക്കറ്റിൽ വെച്ച് അവരെ നോക്കി.

“ദിലീപ്…”

അദ്ദേഹം സി ഐ ദിലീപ് മഹേശ്വറെ നോക്കി.

“ഒരു കോൺഫിഡൻഷ്യൽ മീറ്റിങ് ഉണ്ട്. ഷഹാനയോട്…”

“ഓക്കേ ..സാർ…”

അയാൾ എഴുന്നേറ്റു. അദ്ദേഹത്തെ സല്യൂട്ട് ചെയ്തതിനു ശേഷം അയാൾ പുറത്തേക്ക് പോയി.

“ആ കതക് അടച്ചേക്കൂ,”

അദ്ദേഹം ഷഹാനയോട് പറഞ്ഞു.

അവൾ അപ്രകാരം ചെയ്തു.

“എന്താ സാർ…”

അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖം അപ്രസന്നമായിരിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.

“ദ ഫോഴ്സ് ഈസ് ഗോയിങ് റ്റു മിസ് യൂ…”

“ങ്‌ഹേ?”

അവൾ അദ്‌ഭുതപ്പട്ടു.

“എന്ന് വെച്ചാൽ?”

“ദ റോ വാണ്ട്സ് യൂ…”

“ഗൗതം ഭാസ്‌ക്കർ സാർ ആണോ വിളിച്ചത്?”

“അതെ”

റോയുടെ ചീഫാണ് ഗൗതം ഭാസ്‌ക്കർ.

ആർമി ക്ലബ്ബിൽ പരീക്ഷീണിതനായിരിക്കുന്ന ഫെർണാണ്ടോ ജെയിംസിന്റെ മുഖത്തേക്ക് ഗൗതം ഭാസ്‌ക്കർ പരുഷമായി നോക്കി.

“ഇങ്ങനെ ഡിസ്‌കറേജ്ഡ് ആകേണ്ട കാര്യമൊന്നുമില്ല,”

ഗൗതം ഭാസ്‌ക്കർ പറഞ്ഞു.

“നിങ്ങൾക്കറിയില്ല…ഈ മിലിട്ടറി സ്പോക്പേഴ്‌സന്റെ ജോലി എന്ത് നാറിയ പണിയാണ് എന്ന്…ഓരോത്തന്മാരുടെ ചോദ്യം…പാക്കിസ്ഥാനിലെവിടെയോ ഉണ്ട് എന്ന് പറയുന്ന ആ നാറി ദാവൂദിനെ പിടിക്കാൻ…എന്ന് വെച്ചാ പൂ പറിക്കുന്നപോലെ അങ്ങനെ ചെയ്യാമെന്നാണ് ക്യാമറേം തൂക്കി നടക്കുന്നോമ്മാരുടെ വിചാരം!”

ഗൗതം നോട്ടത്തിന്റെ പാരുഷ്യം കൂട്ടിക്കൊണ്ട് അയാളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടു.

“എളുപ്പമാണ്…”

ഗൗതം പറഞ്ഞു.

“പൂ പറിക്കുന്നത് പോലെ എളുപ്പമാണ്…ഒബാട്ടാബാദിൽ കയറി ബലൂച് അസംബ്ലി മന്ദിരത്തിന്റെ മൂക്കിന് താഴെയുള്ള ഒരു ബിൽഡിങ്ങിൽ നിന്ന് ഒസാമ ബിൻലാദനെ അമേരിക്ക പൂ പറിക്കുന്നത് പോലെ പൊക്കിയില്ലേ? നമുക്ക് എന്തുകൊണ്ട് സാധിക്കുന്നില്ല? പൊളിറ്റിക്കൽ ലീഡർഷിപ്പിന് നട്ടെല്ല് വേണം…എങ്കിൽ… എങ്കിൽ സാധിക്കും…”

ഫെർണാണ്ടോ ജെയിംസ് ദേഷ്യത്തോടെ അയാളെ നോക്കി.

“എന്നിട്ട് റോ എന്ത് ചെയ്തു?”

അയാൾ പരുഷമായ ശബ്ദത്തിൽ ചോദിച്ചു.

“പൂ പറിക്കുന്നത് പോലെ വേണ്ട, ഒരു തെങ്ങിൽ കയറി തേങ്ങയിടുന്നത് പോലെ …അങ്ങനെ ഒരു ശ്രമം പോലും റോയുടെ ഭാഗത്ത് നിന്ന് ഉണ്ടാവുന്നില്ലല്ലോ…”

ഗൗതം ഭാസ്‌ക്കർ അയാളിൽ നിന്ന് നോട്ടം മാറ്റി.

“മടുത്തു…”

ഗൗതം നിരാശയോടെ പറഞ്ഞു.

“ദില്ലിയിൽ ആറുതവണ നടന്ന സ്ഫോടങ്ങൾ മരണം ആയിരത്തി എഴുനൂറ്..മുംബൈ പന്ത്രണ്ട് മരണം ആയിരത്തി നാല് ..കൊൽക്കത്ത എട്ടുതവണ അഞ്ഞൂറ്റി പന്ത്രണ്ട് ..ഹൈദരാബാദ് നാല് തവണ മുന്നൂറ്റി ഇരുപത് മരണങ്ങൾ…കോയമ്പത്തൂർ , ബാംഗ്ലൂർ, ചെന്നൈ, ഫൈസാബാദ്, ഗുഡ്ഗാവ്…..എത്രയെത്ര ആയിരങ്ങൾ!!! …എല്ലാത്തിന്റെയും പിമ്പിൽ ഇവൻ ..ദാവൂദ് ഇബ്രാഹിം..സംതിങ് മസ്റ്റ് ബി ഡൺ ….!!”

ഫെർണാണ്ടോ ജെയിംസ് അയാളെ സഹതാപത്തോടെ നോക്കി.

“ഞാൻ പോകുന്നത് റെയ്‌സിന ഹിൽസിലേക്കാണ്…”

ഗൗതം പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ…പൂ പറിക്കാനായാലും തേങ്ങായല്ല മാങ്ങാ പറിക്കാനാണെങ്കിലും പ്രധാനമന്ത്രി മുതൽ ഡിഫെൻസ് സെക്രട്ടറിയുടെ അപ്പ്രൂവൽ ഇല്ലാതെ പറ്റില്ലല്ലോ…മൻമോഹൻ സിങ് ധനമന്ത്രിയായ നാൾ മുതൽ ബിസിനസ്സ് രംഗത്തെ ലൈസൻസ് രാജ് പഴങ്കഥയായി ..പക്ഷെ രാജ്യ രക്ഷയുടെ കാര്യത്തിൽ ലൈസൻസ് രാജ് ഇപ്പോഴും തുടരുന്നു…”

“പ്രൈം മിനിസ്റ്ററുമായി മീറ്റിങ്ങ് ഉണ്ടോ?”

“ഉണ്ട്…”

“വിഷയം?”

“പൂ പറിക്കാൻ…”

ഗൗതം ഭാസ്‌ക്കർ പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

**********************************************

സൗത്ത് ബ്ലോക്ക്, റെയ്സിനാ ഹിൽസ്, ന്യൂ ഡൽഹി.

പ്രധാന മന്ത്രിയുടെ വസതി.

പ്രഭാതം, ഒൻപത് മണി.

റോ മേധാവി ഗൗതം ഭാസ്‌ക്കർ ആകാംക്ഷയോടെ പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. റോയുടെ ഡെപ്യൂട്ടി ഡയറക്റ്റർ സൊഹൈൽ ഖാൻ പട്ടോഡി, പ്രിൻസിപ്പൽ സെക്രട്ടറി അശോക് വർദ്ധൻ, ഫോറിൻ സെക്രട്ടറി വിശ്വനാഥ് ഗെഹ്‌ലോട്ട് എന്നിവരും അപ്പോൾ സന്നിഹിതരായിരുന്നു.

“കറാച്ചിയിൽ ഇപ്പോൾ നമുക്ക് ആക്റ്റിവ് ഓപ്പറേഷനിൽ ഉള്ളത് പതിനാലു പേരാണ്,”

പ്രധാനമന്ത്രി ഗൗരവപൂർവ്വം ഗൗതം ഭാസ്‌ക്കറിന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി.

“നിങ്ങൾ പറയുന്ന കാര്യം വാസ്തവമാണ് എങ്കിൽ, അതായത് ദാവൂദ് ഇബ്രാഹിം കറാച്ചിയിൽ ഉണ്ടെന്ന് നിങ്ങൾ പറഞ്ഞ കാര്യം വാസ്തവമാണ് എങ്കിൽ, നമ്മുടെ രാജ്യം മറ്റൊരു രാജ്യത്ത് നടത്തുന്ന ഏറ്റവും വലിയ ഓപ്പറേഷനാവും ഇത്…അതത്ര എളുപ്പമാണ് എന്ന് നിങ്ങൾ കരുതുന്നുണ്ടോ?”

“സാർ…അത് എളുപ്പമല്ല..തീർച്ചയായും എളുപ്പമല്ല…പക്ഷെ,”

ഗൗതം ഭാസ്‌ക്കർ ഒന്ന് നിർത്തി. ശാന്തതയുടെ പര്യായം പോലെ തന്നെ നോക്കുന്ന പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.

“പക്ഷെ ഈ ഓപ്പറേഷൻ വിജയകരമാക്കുവാൻ പ്രാപ്തിയുള്ള ടീം നമുക്കുണ്ട് സാർ..സോ ..ട്രസ്റ്റ് മീ സാർ …ഈ ഓപ്പറേഷൻ വിജയിക്കും….”

“ആകട്ടെ…ആരൊക്കെയാണ് ടീം മെമ്പർമാർ…?”

ഗൗതം ഭാസ്‌ക്കർ ചുറ്റുമുള്ളവരെ നോക്കി.

അപ്പോൾ ആ മുറിയിലുള്ളവർ ഏറ്റവും വിശ്വസ്തരാണ് അപ്പോൾ ആ മുറിയിലുള്ളവരെന്ന് അദ്ദേഹം ഉറപ്പ് വരുത്തി.

എല്ലാവരും ആകാംക്ഷയോടെ അയാളെ നോക്കി. നെറ്റിയിൽ പൊടിഞ്ഞു വരുന്ന വിയർപ്പിൽ വിരലമർത്തി ഗൗതം അവരെ നോക്കി.

“സിദ്ധാർഥ് സൂര്യവൻഷി…”

തന്റെ വാക്കുകൾ ശ്രദ്ധിക്കുന്നവരുടെ പ്രതികരണമറിയാൻ അയാൾ വീണ്ടും അവരെ മാറിമാറി നോക്കി.

“അർജ്ജുൻ റെഡ്ഢി…”

പലരും അപ്പോൾ നെറ്റി ചുളിച്ചു.

“ഷഹാന സാദിഖ്…”

“ടീം ലീഡർ?”

ചോദ്യം പ്രധാനമന്ത്രിയിൽ നിന്നായിരുന്നു.

“ഫൈസൽ ഗുർഫാൻ ഖുറേഷി….”

“അയാളോ? നോ !”

ഡെപ്യൂട്ടി ഡയറക്റ്റർ സൊഹൈൽ ഖാൻ പട്ടൗഡി പെട്ടെന്ന് എതിർത്തു.

ഡയറക്റ്റർ ഗൗതം ഭാസ്‌ക്കർ അയാളെ ചോദ്യരൂപത്തിൽ നോക്കി.

“ഗുർഫാൻ ഖുറേഷി ഡബിൾ ഏജൻറ്റാണ്. ഇന്ത്യയുടേയും പാക്കിസ്ഥാൻറെയും…”

“ഹൌ ഡേയർ യൂ…!”

ചുറ്റുപാടുകൾ വിസ്മരിച്ച് ഗൗതം ഭാസ്‌ക്കർ കയർത്തു.

“ഗുർഫാൻ ഖുറേഷിയിൽ നിന്ന് ഇൻഫോർമേഷൻ കിട്ടിയില്ലായിരുന്നെകിൽ പതിനാറ് ടെററിസ്റ്റ് അറ്റാക്ക്സ് നമുക്ക് എങ്ങനെയാണ് തടയാൻ കഴിഞ്ഞത്? എത്ര ആയിരങ്ങളുടെ ജീവനാണ്, എത്രയെത്ര സ്ഫോടനങ്ങളാണ് അയാൾ കാരണം ഒഴിവായിക്കിട്ടിയത്? എന്നിട്ടാണ്!”

“അതൊക്കെ ശരി!”

ഡെപ്യൂട്ടി ഡയറക്റ്റർ സൊഹൈൽ ഖാൻ പുച്ഛത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“പക്ഷെ നിങ്ങളിപ്പോൾ കഷ്ട്ടപ്പെട്ടുണ്ടാക്കുന്ന ടീമില്ലേ…അവർ പിടിക്കുമെന്ന് നിങ്ങൾ കരുതുന്ന അതേ ദാവൂദ് ഇബ്രാഹിമിനെ പുഷ്പ്പം പോലെ രക്ഷപ്പെടുത്താൻ സഹായിച്ച ആളാണ് ഗുർഫാൻ…അതൊന്ന് ..പിന്നെ രണ്ടാമത് …റോയുടെ ചട്ടങ്ങളെ ലംഘിച്ച് അവിടെ ഒരു പാക്കിസ്ഥാനി പെണ്ണിനെ കെട്ടി പൊറുതി നടത്തുന്നവനാണ് ഈ ഗുർഫാൻ ഖുറേഷി…അതുകൊണ്ട് സാർ…”

സൊഹൈൽ ഖാൻ പ്രധാനമന്ത്രിയെ നോക്കി.

“ഈ ടീം …… ഈ മിഷൻ ….സക്സ്സസ് ആകുമെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നില്ല…”

അപ്പോഴേക്കും പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ മുറിയിലേക്ക് ഒരുദ്യോഗസ്ഥൻ കയറിവന്നു.

“സാർ…”

അയാൾ പറഞ്ഞു.

“ഡെലിഗേറ്റ്സ് തയ്യാറായി…”

“ശരി…”

പ്രധാനമത്രി എഴുന്നേറ്റു. പ്രതീക്ഷയറ്റ മുഖത്തോടെ ഗൗതം ഭാസ്‌ക്കർ എല്ലാവരെയും മാറി മാറി നോക്കി. സൊഹൈൽ ഖാൻ വിജയിയെപ്പോലെ അയാളുടെ നേരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. ഗൗതം ഭാസ്‌ക്കർ അത് കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചു.

“ഗൗതം…”

“വാതിൽക്കലോളമെത്തിയ പ്രധാനമന്ത്രി തിരിഞ്ഞു നിന്നു.

“വരൂ…”

മുമ്പിലെ മേശമേൽ വെച്ചിരുന്ന തന്റെ ഫയൽ എടുത്ത് ഗൗതം പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ നേരെ നടന്നു. അദ്ദേഹം ഒന്നും സംസാരിക്കാതെ പുറത്ത് കാത്തുനിന്ന കാറിനടുത്തേക്ക് നടന്നു.

ഗൗതം അദ്ദേഹത്തിനടുത്തെത്തി.

“കയറൂ…”

കാറിനകത്തേക്ക് കണ്ണുകൾ കാണിച്ച് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.

“അകത്തിരുന്ന് സംസാരിക്കാം…”

ഗൗതം അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം കാറിനകത്തേക്ക് കയറി.

“”തെളിവെന്താണ് അയാൾ കറാച്ചിയിൽ ഉണ്ടെന്ന്?”

പ്രധാനമന്ത്രി ചോദിച്ചു.

“സാർ…”

ഗൗതം ഭാസ്‌ക്കർ ഫയലിൽ നിന്ന് ടൈംസ് ഓഫ്  ഇന്ത്യ പത്രത്തിന്റെ ക്‌ളാസിഫൈഡ് പരസ്യപ്പേജ്എടുത്തു.

“റോ ഏജന്റ്റ് ഇപ്പോൾ ഡെപ്യൂട്ടേഷനിൽ കേരളാ പോലീസിലുള്ള, ഞാനുണ്ടാക്കിയ ടീമിലെ ഒരംഗമായ ഷഹാന സാദിഖ് വെളിപ്പെടുത്തിയ ഒരു വിവരമാണ്…സാർ നോക്കൂ…”

പ്രധാനമന്ത്രി ആ ക്ലാസിഫൈഡ് പേജിന്റെ ഏകദേശം മദ്ധ്യഭാഗത്ത് ചുവന്ന മഷികൊണ്ട് വൃത്തരൂപത്തിൽ അടയാളപ്പെടുത്തിയ ഒരു പരസ്യത്തിലേക്ക് നോക്കി.

“Desktops in stylistically high, evenly recyclable and truly openable normally. 24th Francis.”

ചുവന്ന മഷികൊണ്ട്  വൃത്താകൃതിയിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയ വലയത്തിനകത്തെ വാക്യങ്ങൾ അദ്ദേഹം വായിച്ചു.

“എന്താ ഈ കോഡിന്റെ അർഥം?”

അദ്ദേഹം ഗൗതമിനേ നോക്കി.

“സാർ ഓരോ വാക്കിന്റെയും ആദ്യാക്ഷരങ്ങൾ…രണ്ടാമത്തെ വാക്കായ ‘in’ ചേർത്ത് വായിച്ചു നോക്കൂ…”

“ഡി ഇൻ…. എസ് എച്ച് ഇ ആർ എ റ്റി ഓ എൻ…..”

അദ്ദേഹം ഗൗതം ഭാസ്‌ക്കറെ നോക്കി.

“…എസ് എച്ച് ഇ ആർ എ റ്റി ഓ എൻ….ഓ! മൈ ഗോഡ്!!! എസ് എച്ച് ഇ ആർ എ റ്റി ഓ എൻ എന്നാൽ ഷെറാട്ടൺ ….ഷെറാട്ടൺ ഹോട്ടൽ കറാച്ചി…!!”

“അതെ സാർ…”

വികാരഭരിതനായി ഗൗതം ഭാസ്‌ക്കർ പറഞ്ഞു.

“ഡി ഇൻ ഷെറാട്ടൺ…ദാവൂദ് ഇബ്രാഹിം ഇൻ ഷെറാട്ടൺ….”

“എന്ന്…? യെസ് അതും ഉണ്ട് ഇതിൽ …24th Francis …എന്നുവെച്ചാൽ ഫെബ്രുവരി ഇരുപത്തിനാലിന്…”

“”ഫെബ്രുവരി ഇരുപത്തിനാലിന് അയാൾ അവിടെ വരാൻ കാരണം?”

“അയാളുടെ മകന്റെ വിവാഹമാണ്…കറാച്ചിയിലെ ഷെറാട്ടൺ ഇന്റർനാഷണലിൽ ആണ് റിസപ്‌ഷൻ…”

“ആരാണ് ഈ ഇൻഫോർമേഷൻ പാസ്സ് ചെയ്തത്?”

“ഫൈസൽ ഗുർഫാൻ ഖുറേഷി…”

ഗൗതം അഭിമാനത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“അയാൾ ഈ ഇൻഫോർമേഷൻ ഇസ്ളാമാബാദിലെ നമ്മുടെ എംബസ്സിയിൽ, ക്രിപ്റ്റോളജി ഡിപ്പാർട്മെൻറ്റിലെ സോഫിയ വിൻസെറ്റിന് കൈമാറി. സോഫിയ നമ്മുടെ ഏജന്റ്റ് അർജുൻ റെഡ്ഢിയ്ക്കും. അർജ്ജുൻ കറാച്ചിയിൽ ആണ്. അർജുൻ ഈ പേപ്പറിൽ ഈ ഇൻഫോർമേഷൻ ആഡ് ആയി നൽകി…ഇന്നലത്തെ പത്രമാണ്. ഇന്നലെ രാത്രി ഷഹാന സാദിഖ് എന്നെ വിളിച്ച് പത്രം നോക്കാനാവശ്യപ്പെട്ടു…”

“ഓക്കേ….പക്ഷെ…”

പ്രധാനമന്ത്രി പരീക്ഷീണിതനായി പറഞ്ഞു.

“നമുക്ക് മറ്റൊരു രാജ്യത്ത് കയറി ..അത് എത്രമേൽ ശത്രുതയുള്ള രാജ്യമാണെകിൽ കൂടിയും ഓപ്പൺ ആയി ഒരു അറ്റാക് സാധ്യമല്ല. നിങ്ങൾക്ക് അറിയാമല്ലോ…അതുകൊണ്ട്…”

ഗൗതം ഭാസ്ക്കരിന്റെ മുഖത്ത് നിന്ന് സകല പ്രതീക്ഷകളും അപ്രത്യക്ഷ്യമായി.

അൽപ്പം കഴിഞ്ഞ് അയാൾ കാറിൽ നിന്നുമിറങ്ങി.

“പക്ഷെ…”

തന്റെ വാഹനത്തിന് നേരെ തിരിഞ്ഞ ഗൗതം പ്രധാനമത്രിയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് നിന്നു.

പാതി തുറന്ന ഗ്ളാസ്സിനുള്ളിൽ പതിയെ പുഞ്ചിരിക്കുന്ന പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ മുഖം അയാൾ കണ്ടു.

“എനിക്ക് കഴിയില്ല എന്നാണു പറഞ്ഞത്…അതിനർത്ഥം….”

ഗൗതം ഭാസ്‌ക്കർ ആകാംക്ഷയോടെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്തേക്ക് ഉറ്റുനോക്കി.

“…അതിനർത്ഥം നിങ്ങൾക്ക് കഴിയും എന്നാണ്…”

പറഞ്ഞു തീർന്നതും പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ വാഹനം മുമ്പോട്ട് നീങ്ങി.

“മൈ ഗോഡ്!”

തന്റെ ദേഹം തരിച്ചുയരുന്നത് ഗൗതം ഭാസ്‌ക്കർ അറിഞ്ഞു.

“ഡോൺ!”

അദ്ദേഹം മുഷ്ടിയുയർത്തി.

“നിന്നെ പിടിക്കാൻ അസാധ്യമാണ് എന്ന് സിനിമയിൽ ഡയലോഗുണ്ട്…സിനിമകണ്ടിട്ടല്ല റോ ഓപ്പറേഷൻ പ്ലാൻ ചെയ്യുന്നതെന്ന് കാണിച്ചുതരാം, ഞാൻ പന്നീടെ മോനെ!!”

***********************************************

“സാബ്, ഈ ഹലീമ ചൂടുള്ളതാണോ?”

ഗാഫർ യൂസുഫ് ഖാൻ പത്രത്തിൽ നിന്ന് മുഖമുയർത്തി നോക്കി.

“പടച്ചോനെ!”

അയാൾ സ്വയം പറഞ്ഞു.

“ആരിത്? ജന്നത്തിലെ ഹൂറിയോ?”

“എന്താ നിങ്ങൾ പറഞ്ഞെ?”

അയാളുടെ സംസാരം കേട്ട  ഷഹീദ ഇൻസിയ പഠാൻ  അനിഷ്ടത്തോടെ യൂസുഫ് ഖാനെ നോക്കി.

“സുന്ദരിമാരെ ഹൂറിയോടാണ് ഞങ്ങൾ പാക്കിസ്ഥാനികൾ ഉപമിക്കാറ്‌!”

അയാളുടെ പരാമർശം അവളുടെ വശ്യസുന്ദരമായ മുഖത്തേക്ക് നാണത്തിന്റെ ചുവപ്പു രാശി കൊണ്ടുവന്നു.

“ഞങ്ങൾ പാക്കിസ്ഥാനികൾ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ?”

കൃത്രിമമായ ഇഷ്ട്ടക്കേടോടെ അവൾ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.

“ഞാൻ എന്ന് വെച്ചാൽ ഹിന്ദുസ്ഥാനിയാണോ?”

അതിനുത്തരമായി അവൾ അയാളോട് ചോദിച്ചു. മറുപടിയായി യൂസുഫ് ഖാൻ അതിമധുരമായി പുഞ്ചിരിച്ചു. പിന്നെ സൽവാർ സ്യൂട്ടിന്റെ മുൻഭാഗത്ത് ത്രസിച്ചു നിൽക്കുന്ന വലിയ മാറിടത്തിലേക്ക്, മുലകൾ തിങ്ങി ഞെരുങ്ങിയുണ്ടായ ചാലിലേക്ക് നോക്കി.

“ഛീ…ഹരാം ജാദ…”

അവൾ കയ്യുയർത്തി അയാളുടെ നോട്ടത്തെ വിലക്കി. പിന്നെ മൊബൈലുയർത്തി കാതോട് ചേർത്തു. യൂസുഫ് ഖാൻ കേൾക്കാതിരിക്കാൻ വേണ്ടി നാലഞ്ചു ചുവടുകൾ പിമ്പോട്ടു മാറി.

“സാർ..ദിസ് ഈസ് വൺ വൺ റ്റു സാംസങ്…”

“പറയൂ…”

“പാസ്സ് വേഡ് വർക്ക് ഔട്ട് ആകുന്നില്ല…”

“ഏത് പാസ്സ് വേഡ് ആണ് ഉപയോഗിച്ചത്?”

“സാബ്, ഈ ഹലീമ ചൂടുള്ളതാണോ…അതല്ലേ പാസ്സ് വേഡ്?”

“സാബ് ഇല്ല. ഹലീമ ചൂടുള്ളതാണോ എന്ന് മാത്രം മതി…”

അവൾ മൊബൈൽ ഓഫ് ചെയ്തു.

“ഷിറ്റ്…”

ഷഹീദ ഇൻസിയ പഠാൻ പിറുപിറുത്തു.

“എന്നെ ഈ പണിയേൽപ്പിച്ച  ഗൗതം ഭാസ്‌ക്കർ സാറിനെ പറഞ്ഞാൽ മതി!”

അവൾ പിന്നെ വീണ്ടും പത്രത്തിലേക്ക് പിൻവാങ്ങിയ ഗാഫർ യൂസുഫ് ഖാനെ സമീപിച്ചു.

അയാൾ അവളെ കണ്ട് മുഖമുയർത്തി നോക്കി.

വീണ്ടും അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ പുഞ്ചിരിയും കുസൃതിയും വിടർന്നു.

“ഹലീമ ചൂടുള്ളതാണോ?”

അവൾ ചോദിച്ചു.

പെട്ടെന്ന് യൂസുഫ് ഖാന്റെ മുഖഭാവം മാറി. പുഞ്ചിരിയും കുസൃതിയും മാഞ്ഞു.  ചറ്റുവട്ടത്തേക്ക് കണ്ണുകളയച്ച ശേഷം അയാൾ ഇരിപ്പിടത്തിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു.

“ഹൽവാ പൂരി തീർന്നു…”

അയാൾ പറഞ്ഞു.

“ചിക്കൻ കരാഹി മതി…”

അവൾ ഉത്തരമായി പറഞ്ഞു.

യൂസുഫ് ഖാന്റെ മുഖത്ത് അദ്‌ഭുതവും ബഹുമാനവുമേറി.

അയാൾ ചുറ്റുപാടും കണ്ണോടിച്ചു.

ക്യാന്റീനിൽ അധികം തിരക്കുള്ള സമയമായിരുന്നില്ല അപ്പോൾ. മേശകൾക്കിടയിലൂടെ നടക്കുകയായിരുന്ന ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനെ അയാൾ കൈ കാണിച്ചു വിളിച്ചു.

“നീ ഈ ടേബിളിനടുത്ത് ഇരിക്കൂ…”

പിന്നെ അയാൾ ഷഹീദയുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു.

“വരൂ…”

പിന്നെ അയാൾ ഒരു മുറി തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറി. അതിനുള്ളിൽ ഒരു ഇടനാഴിയുണ്ടായിരുന്നു. അതിൽ ഇരുട്ടായിരുന്നു. ഇടനാഴിയിലെ ഭിത്തിയിൽ തൊട്ട് അയാൾ സ്വിച്ചമർത്തി ലൈറ്റ് തെളിയിച്ചു.

“മാഡം..”

അയാൾ ബഹുമാനത്തോടെ വിളിച്ചു.

“പേര് വിളിച്ചാൽ മതി…”

അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു.

“ഷഹീദ ഇൻസിയ പഠാൻ…”

“പേര് വിളിക്കാം…”

ആയാലും ഗൗരവത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“ഷഹീദ ഇൻസിയ പഠാൻ എന്നല്ല…ഷഹാന സാദിഖ് ഐ പി എസ്…”

“ശ്ശ്…”

അവൾ ചുണ്ടിൽ വിരൽ ചേർത്ത് അയാളെ നിശ്ശബ്ദനാക്കി.

“ഹൌ ഡൂ യൂ നോ മീ..?”

“ഞാൻ ഈ കാന്റീൻ നടത്തുന്ന ആൾ മാത്രമല്ല…

യൂസുഫ് ഖാൻ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി.

“നിങ്ങളുടെ ഡാറ്റാ ബേസ് നമ്പർ വൺ വൺ റ്റു സാംസങ്…”

അയാൾ ഷഹാനയെ നോക്കി പറഞ്ഞു.

“റോ ഏജൻറ്റ്. നെയിം ഫോർ ദ ഓപ്പറേഷൻ ഷാഹിദ ഇൻസിയ പഠാൻ.

ഏജൻറ്റ്സ് ഡാറ്റാ ബേസിലെ സെക്യൂരിറ്റി സർവീസസ് കോമ്പിനേഷൻ സീറോ റ്റു ഹാഷ് പ്രകാരം പേര് ഷഹാന സാദിഖ്.

വയസ്സ് മുപ്പത്,

ഡേറ്റ് ഓഫ് ബെർത്ത് ആയിരത്തി തൊള്ളായിരത്തി എൺപത്തൊൻപത്,

നാഷണാലിറ്റി ഡെന്മാർക്,

പ്ലേസ് ഓഫ് ബർത്ത് ഫ്രാൻക്ഫർട്ട് ജർമ്മനി,

പാസ്സ്പോർട്ട് നമ്പർ ഡ്യൂവൽ സിറ്റിസൺ ഷിപ്പ്

ഫാദേഴ്‌സ് നെയിം സാദിഖ് റാവുത്തർ

മദേഴ്‌സ് നെയിം അൽഷിഫാ  സാദിഖ്

ഹസ്ബൻഡ്‌സ് നെയിം നോട്ടാപ്ലിക്കബിൾ

എജ്യൂക്കേഷനൽ ക്വളിഫിക്കേഷൻ ഗ്രാഡുവേറ്റ് ഇൻ ഇനോർഗാനിക്‌ കെമിസ്ട്രി, ഗ്രാഡുവേറ്റ് ഇൻ ഇമ്മിഗ്രെഷൻ ലോ, ഇന്ത്യൻ പോലീസ് സർവ്വീസ്

ഓപ്പറേഷണൽ ട്രെയിനിങ്: അണ്ടർ എൻ ഐ എ, കെ ജി ബി, മൊസ്സാദ് ആൻഡ് എം ഐ സിക്സ്…”

ഷഹാന ശരിക്കും കണ്ണുകൾ മിഴിച്ചു. പിന്നെ അയാളുടെ നേരെ പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കി.

“കൺഗ്രാജുലേഷൻസ് മിസ്റ്റർ…മിസ്റ്റർ…”

അവൾ അയാളുടെ പേരിനു വേണ്ടി പരാതി.

“യൂസുഫ് ഖാൻ…”

അയാൾ അവൾക്ക് തന്റെ പേര് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു.

അവൾ വീണ്ടും പുഞ്ചിരിച്ചു.

“ഓക്കേ..കൺഗ്രാജുലേഷൻസ് മിസ്റ്റർ ഫൈസൽ ഗുർഫാൻ ഖുറേഷി…”

ഇത്തവണ കണ്ണുകൾ മിഴിച്ചത് അയാളാണ്.

[തുടരും]