കോകില മിസ്സ് 9

മൂന്ന് ദിനങ്ങൾ…, മൂന്ന് ദിനങ്ങൾ കടന്നു പോയത് പെട്ടെന്നാണ്. ഇതിനിടയിൽ അധികമൊന്നുമില്ലെങ്കിലും കുറച്ചൊക്കെ സംഭവിച്ചു. ഫൈസൽ പഴയത് പോലെ തന്നെ അവനോട് മിണ്ടാതെ, അവനിൽ നിന്നും മുഖം തിരിച്ച്, ജിതിന്റെ മുന്നിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറി നടന്നു. സാരമില്ല. അവനിൽ മാറ്റങ്ങൾ കണ്ടു തുടങ്ങുന്നത് നല്ലതാണ് എന്ന് ജിതിൻ കരുതി. അത് അവന്റെ നല്ലതിന് വേണ്ടിയാണോ എന്ന് തീരുമാനിക്കാനുള്ള അവകാശവും സ്വാതന്ത്ര്യവും അവന്റേതാണ്. കഴിഞ്ഞ ദിവസം അന്നയോടൊപ്പം സ്കൂൾ വിട്ട് നടന്നു പോകുന്നത് ജിത്തു കണ്ടു. അന്ന സന്തോഷവതിയായിരുന്നു. അവളുടെ മുഖവും ചിരിയും പെരുമാറ്റവും കണ്ടാലറിയാം. ഒരിക്കൽ കൂടി തമ്മിൽ കാണുവാനും ഒരുമിച്ചു സമയം ചിലവഴിക്കാനും ഒരു തവണ റീനാ മിസ്സ് അവനോട് ആഗ്രഹമറിയിച്ചു. അവൻ ആ ക്ഷണം സ്നേഹപൂർവ്വം നിരസിച്ചു. തന്നിലും പ്രായവും പക്വതയുമുള്ള റീനാ മിസ്സിനോട് അതിനുള്ള കാരണം പറഞ്ഞു ബുദ്ധിമുട്ടേണ്ടി വന്നില്ല ജിത്തുവിന്. അവന്റെ മറുപടിക്കുള്ള സ്നേഹസമ്മാനമായി അവർ അവന്റെ കവിളിൽ ഒരു മുത്തം നൽകി, അവന്റെ കവിളിൽ തലോടി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പിന്തിരിഞ്ഞു നടന്നു പോയി. കോകിലയുമായി ജിതിൻ വീണ്ടും പഴയത് പോലെ ചിരിച്ചു കളിച്ചു പെരുമാറാൻ ശ്രമിച്ചു. തന്റെ ക്ലാസ് തുടങ്ങുന്ന സമയത്ത് അവൾ വീണ്ടും റോസാപ്പൂക്കൾ കണ്ടു തുടങ്ങി. അവന്റെ കുസൃതികളും തമാശകളും ഏറെ പ്രതീക്ഷിക്കുകയും ഇഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്തിരുന്ന കോകിലയെ അവൻ പിന്നീട് നിരാശപ്പെടുത്തിയില്ല. അവളുടെ നുണക്കുഴി കാട്ടിയുള്ള ചിരിയും, തിളക്കം മാറാത്ത കണ്ണുകളും കാണുമ്പോഴൊക്കെ അവന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നാരോ പൊട്ടിക്കരയുന്നത് അവന് കേൾക്കാമായിരുന്നു. എങ്കിലും, അതിലും ഏറെ, അവൻ കാണാൻ ആഗ്രഹിച്ച ഒന്ന്, അതവൾ മനസ്സു നിറഞ്ഞനുഭവിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന തോന്നൽ, അവന്റെ മനസ്സിനെ കബളിപ്പിച്ച് അവന്റെ മുഖത്ത് പുഞ്ചിരി തെളിച്ചു. അവളുടെ സന്തോഷം. അവൾ എവിടെപ്പോയി മറഞ്ഞാലും, തന്റെ കൂടെ ഇനി ചിലവഴിക്കുന്ന ഓരോ നിമിഷവും അവൾ സന്തോഷവതിയായിരിക്കാൻ അവൻ അതിയായി ആഗ്രഹിച്ചു. തുറന്നു പറയാത്ത അവന്റെ ആഗ്രഹ സഫലീകരണം നടപ്പിലാക്കാൻ ക്ലാസ്സിലെ എല്ലാവരും സഹകരിച്ചു. ആ മൂന്ന് ദിവസങ്ങളും ആരുടെയും ശല്യമില്ലാതെ, കോകിലക്ക് പാഠങ്ങളിൽ മുഴുവൻ മനസ്സും അർപ്പിച്ച്, മനസ്സ് നിറഞ്ഞ് പഠിപ്പിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. ഒരു മാറ്റവുമില്ലാഞ്ഞത് സോണിക്ക് മാത്രമായിരുന്നു. അല്ലേലും ആ മൈരനെന്തിന് മാറണം? അവൻ മാറിയാൽ, ജിതിൻ പിന്നെ ടയറില്ലാത്ത സൈക്കിൾ പോലെയാണ്.

അങ്ങിനെ നാലാം നാളെത്തി. കോകില സ്കൂളിൽ നിന്നും വിട പറയുന്ന ദിനം.

അന്ന് ജിതിൻ ഉച്ചക്കുള്ള ഇന്റർവെല്ലിൽ ഊണും കഴിഞ്ഞ് സ്റ്റാഫ് റൂമിന് മുന്നിലുള്ള നോട്ടീസ് ബോർഡിന് മുൻപിൽ നില കൊണ്ടു. ആ ബോർഡിലെമ്പാടും അവന്റെ കണ്ണുകൾ പരതി നടന്നു. അവൾ വരുമായിരിക്കും. പ്രതീക്ഷിക്കാം. അവൻ തന്നോട് തന്നെ പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. അധികം താമസിയാതെ തന്നെ അവൾ അടുത്തുള്ളപ്പോൾ മാത്രം അനുഭവിക്കാറുള്ള മനസ്സിന്റെ ആ തുടിപ്പ് അവനറിയാൻ കഴിഞ്ഞു.

“ഈ ബോർഡ്, ഇവിടെത്തന്നെയുണ്ടോ എന്ന് നോക്കുവാണോ?” കോകില അവന്റെ കൂടെ നിന്ന് ബോർഡിലേക്ക് നോക്കി ചോദിച്ചു. “എന്താണെന്നറിയില്ല, ഈ ബോർഡ് ഒരു ദിവസം കണ്ടില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ അന്ന് ഉറക്കം കിട്ടില്ലന്നേ….നമ്മുടെ സ്കൂളിന്റെ സ്വത്തല്ലേ? വല്ല ചിതലോ മറ്റോ പിടിച്ചോ എന്ന് ആരെങ്കിലും ഒരു വട്ടം നോക്കണ്ടേ?” “കൊള്ളാല്ലോ?, സ്കൂളിനോട് നിനക്ക് ഇത്രയും ആത്മാർത്ഥയുണ്ടെന്ന് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു.” “ഹാ…. ഇനിയെന്തെല്ലാം അറിയാൻ കിടക്കുന്നു? നമുക്കൊരവസരം തരണ്ടേ….” ജിതിൻ ഒരീണത്തിൽ ചോദിച്ചു. “ഏ, ഏ… എടയെടാ…” കോകില അവനെ കിഴുക്കാൻ കയ്യുയർത്തി. അവൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഒഴിഞ്ഞു മാറി. അപ്പോഴാണ് അവളുടെ കയ്യിലിരിക്കുന്ന കടലാസ് കവർ അവന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത്. “ഇതെന്താ സംഭവം? ലവ് ലെറ്റർ വല്ലതുമാണോ?” അവൻ ഷൂസിട്ട കാലിന്റെ മുൻവശം കൊണ്ട് നിലത്തു വരച്ച് നാണമഭിനയിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. “ഹ് മം…. അതെ. ലവ് ലെറ്ററാ. മോനിങ്ങ് അടുത്തു വന്നേ… കയ്യോടെ തന്നേക്കാം.” ജിത്തു കുണുങ്ങിക്കുണുങ്ങി അടുത്തു ചെന്നതും അവളവന്റെ ചെവിക്കു പിടിച്ചു കിഴുക്കി. “ആ, ആ…. അയ്യോ… ഈ പെണ്ണുമ്പിള്ള എന്നെ കൊല്ലണേ…” അവൻ അധികം ഒച്ച വെക്കാതെ കരഞ്ഞു.

“നിനക്കോ നാണമില്ല. എന്നെയും കൂടി നാണം കെടുത്തുമല്ലോ ചെക്കാ…” അവൾ അവന്റെ ചെവിട്ടിലെ പിടി വിട്ടു. ജിതിൻ ചെവി തിരുമ്മി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവളെ കണ്ണിറുക്കിക്കാട്ടി. “ഇന്നാ… ഇത് നിനക്ക് തരാൻ കൊണ്ടു വന്നതാ.” അവളത് അവനു നേരെ നീട്ടി. അവൻ കവർ വാങ്ങി പൊട്ടിച്ച് ഉള്ളിലുള്ളത് പുറത്തെടുത്തു. പുറത്തു വന്ന ഫോട്ടോയുടെ കനമുള്ള കട്ടിക്കടലാസിൽ കുഞ്ഞക്ഷരങ്ങളിൽ എന്തോ എഴുതിയിരിക്കുന്നു. അവൻ ആ കടലാസ് കഷ്ണം ഒന്നു കൂടി അടുപ്പിച്ചു പിടിച്ചു നോക്കി. “പ്രാണനിൽ കൊത്തിവച്ച, കാലത്തിന് വിട്ടു കൊടുക്കാത്ത ഒരു വസന്ത കാലത്തിന്റെ ഓർമ്മയ്ക്ക്”. അവൻ തെല്ലൊരു അതിശയത്തോടെ ആ കടലാസ് മറിച്ചു നോക്കി. അവന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു. അവർ ഒരുമിച്ചു നിന്നെടുത്ത ക്ലാസ് ഫോട്ടോയായിരുന്നു അത്. അവന്റെ തൊട്ടടുത്ത് അവനിലും പൊക്കം കുറഞ്ഞ, മഞ്ഞ സരിയുടുത്ത ഒരു പെണ്ണ്, അവന്റെ പ്രേമ ഭാജനം, അവന്റെ കോകില നിൽക്കുന്നു. അത് കണ്ട മാത്രയിൽ അവന്റെയുള്ളിൽ സമ്മിശ്ര വികാരങ്ങളുടെ വേലിയേറ്റമുണ്ടായി. സന്തോഷം, സങ്കടം, പ്രണയം, നിരാശ, നൊസ്റ്റാൾജിയ… എന്നാൽ ഇതിന്റെയെല്ലാം അടിസ്ഥാനം സ്നേഹം തന്നെയെന്നും അവൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു.

“ഇതെനിക്ക് തന്നാൽ, മി..സ്സി..ന്റെ കയ്യിൽ വേറെയുണ്ടോ? അതോ, നമ്മളെയൊക്കെ മറക്കാനാണോ പരുപാടി?” മിസ്സ് എന്ന് അഭിസംബോധന ചെയ്യാൻ അവന് മടിയുണ്ടായിരുന്നു. അവളത് മനസ്സിലാക്കി പുഞ്ചിരിച്ചെങ്കിലും അവൻ കളിയായി പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ അവളുടെ ഉള്ളിൽ ചെന്ന് കൊണ്ടു.

“നിന്നെ മറക്കനോ? അതീ ജന്മത്തെനിക്ക് കഴിയുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല.” അവൾ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞത് കേട്ട്, ആ പറഞ്ഞത് ഒന്നു കൂടി കേട്ടിരുന്നെങ്കിൽ എന്നാശിച്ച് അവനവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. അവളും അമളി പിണഞ്ഞ പോലെ അവനിൽ നിന്നും നോട്ടം മാറ്റി. പ്രസന്നമായ അന്തരീക്ഷം പെട്ടെന്ന് നിശ്ശബ്ദമായത് പോലെ തോന്നി രണ്ടാൾക്കും. അവനവളുടെ മുഖത്തു നോക്കുന്നതെങ്ങിനെ എന്നാലോചിച്ചു മുഖം തിരിച്ചു മടിച്ചു നിന്നു. അവളുടെ മനസ്സ് പറഞ്ഞതിനെ ന്യായീകരിക്കാനുള്ള കാരണങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ വിഫലമായി ശ്രമിച്ചു. “ഇന്ന് പോയാൽ, ഇനി…. ഇനി കാണാൻ കഴിയുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. അല്ലെ…” അവൻ തൊണ്ടയിടറാതിരിക്കാൻ പണിപ്പെട്ടു ചോദിച്ചു. “അറിയില്ല.” അങ്ങിങ്ങായി അവരെ ശ്രദ്ധിച്ചും അല്ലാതെയും നടന്നു പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നവരെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ അവൾ മറുപടി കൊടുത്തു. “ഐ വിൽ മിസ്സ് യു കോകില…, ഞാൻ ഒരുപാട് മിസ്സ് ചെയ്യും നിങ്ങളെ. തിരിച്ചും അങ്ങിനെ തന്നെയായിരിക്കും എന്ന് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചോട്ടെ?” കോകില ചിരിച്ചതെയുള്ളൂ. അവന്റെയുള്ളിൽ തോന്നിയ വികാരങ്ങൾ അവളുടെ മുഖത്തു നിന്നും അവൻ വായിച്ചെടുത്തു. എങ്കിലും, ഉള്ളിലെന്താണെങ്കിലും അവൾ മനസ്സ് തുറക്കാത്തത് എന്തു കൊണ്ടെന്ന് അവൻ ചോദിച്ചില്ല. ഇത്… ഇതിന്റെ അവസാനം ഇങ്ങനെ തന്നെയാവണം എന്ന് ദൈവം എഴുതി വച്ചിട്ടുണ്ട് എങ്കിൽ അത് ചോദ്യം ചെയ്യാൻ ഞാനൊര്? അവൻ കരുതി. അതേ ദൈവത്തോട് തന്റെ മനസ്സ് തന്റെ കൈവിട്ടു പോകരുതേ എന്നവൻ പ്രാർത്ഥിച്ചു.

“ഫോട്ടോയുടെ ഒരു കോപ്പി എന്റെ കയ്യിലുണ്ട്. നീ പേടിക്കണ്ട കേട്ടോ. അങ്ങനെയൊന്നില്ലാതെ ഇത് ഞാൻ നിനക്ക് തരോ?” ആ പഴയ അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് കോകില തിരികെ വരാൻ ശ്രമിച്ചു. “ഓഹ്, ആണോ? ഹെങ്കി നന്നായി. ഞാൻ കരുതി… ഈ ഫോട്ടോ, ഇതിന്റെ ഒറിജിനൽ എന്റെ കയ്യിൽ ഉണ്ടല്ലോ? പിന്നെ ഇതെന്തിനാണെന്ന്.” അവൻ മുരടനക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ഈ ഫോട്ടോ തന്നെ ഞാൻ തന്നത്…” അവൾ ഗദ്ഗദത്തിന്റെ വാക്കിലാണെന്ന് ജിതിന് തോന്നി. “വേണ്ട. അതിനുള്ള മറുപടി തരണ്ട. എനിക്കറിയാം.” ജിതിൻ കയ്യുയർത്തി. ” വൈകീട്ട് കാണാൻ പറ്റുമോ?” “ടീച്ചേഴ്സിന്റെ വക… സെന്റ് ഓഫ് ഉണ്ട്. അത് കഴിഞ്ഞ്…. ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച്… പോകും. അത് കൊണ്ട്….” അവൾ പറയാൻ ബുദ്ധിമുട്ടി. “ഓഹ്… ഞാനത് ഓർത്തില്ല. ഓക്കേ. ഇന്ന് ക്ലാസ്സ് എടുക്കുന്നുണ്ടോ?” “എല്ലാവരോടും പറയണ്ടേ? ഞാൻ… ഞാൻ വരും. ” “അപ്പൊ… ക്ലാസ്സിൽ കാണാം…” “കാണാം…” കോകില കണ്ണടച്ചു കാട്ടി പുഞ്ചിരിച്ചു. ജിതിൻ കാത്തിരുന്നു. അവൾ ക്ലാസ്സിൽ വരുന്നതും നോക്കി. അവളുടെ പീരിയഡ് ആയപ്പോൾ ജിതിന്റെയുള്ളിൽ എന്തെന്നില്ലാത്ത വെപ്രാളം. ഈശ്വരാ, അവളിന്ന് പൊവ്വാണ്. എത്ര സമയം താൻ വെറുതെ കളഞ്ഞു? അവളിന്ന് പൊവ്വാണ്. എന്തു ചെയ്യും… എന്തു ചെയ്യും? ഒന്നിലും ഉറച്ചു നിൽക്കാതെ അവന്റെ മനസ്സ് അലക്ഷ്യമായി ഏതൊക്കെയോ ചിന്തകളുടെ മുറികൾ കയറിയിറങ്ങി നടക്കാൻ തുടങ്ങി. അപ്പോഴേക്കും അവൾ ക്ലാസ്സിനുള്ളിൽ എത്തിയിരുന്നു. എല്ലാവരുടെയും കൂടെ അവനെണീറ്റു. “ഹായ് ഓൾ…” എല്ലാവരോടും ഇരുന്നുകൊള്ളാൻ കൈ കൊണ്ടാംഗ്യം കാണിച്ച് കോകില തുടർന്നു. “ഇന്ന് ക്ലാസ് ഒന്നുമില്ല. നിങ്ങളിൽ പലരും അറിഞ്ഞു കാണുമല്ലോ? ഐ ആം ലീവിങ്. ഞാൻ ഇന്നു കൂടിയേ ഉള്ളു. നാളെ മുതൽ മറ്റൊരു ടീച്ചറാണ് നിങ്ങൾക്ക് ക്ലാസ്സ് എടുക്കുന്നത്. എന്റെ ടീച്ചിങ് കരിയറിലെ ആദ്യത്തെ ബാച്ചാണ് നിങ്ങൾ. സോ, യു വിൽ ബി മൈ പ്രഷ്യസ് സ്റ്റുഡന്റ്സ് ഓൾവെയ്സ്. നിങ്ങൾ എല്ലാവരും എനിക് പ്രിയപ്പെട്ടവരായിരിക്കും എന്നും. കുറച്ചു കാലം കൊണ്ട് എനിക്ക് നല്ല കുറച്ച് എക്സ്പീരിയൻസ് തന്നവരാണ് നിങ്ങൾ. ഈ സ്കൂൾ, നിങ്ങൾ, ആരെയും മറക്കില്ല ഞാൻ.” പെൺപിള്ളേരുടെ ഇടയിൽ ചിലരൊക്കെ വിതുമ്പുന്നതും മുഖം പൊത്തി കരയുന്നതും കാണാമായിരുന്നു. ഉള്ള സമയത്ത് ബഹുമാനിച്ചിട്ടില്ല. പിന്നെ ഇപ്പൊ എന്തിനാ ഈ കാക്കകണ്ണീര്? അവനോർത്തു.

ഫൈസലിന്റെ ഭാഗത്തു നിന്നും കുറഞ്ഞത് ഒരു കൂക്കു വിളിയെങ്കിലും പ്രതീക്ഷിച്ചു ജിതിൻ. എന്നാൽ ഫൈസൽ തല തിരിച്ച് പുറകെ ഇരുന്ന ജിതിനെ നിർജ്ജീവമായ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് നോക്കുകയാണുണ്ടായത്. അവനെന്താണ് ഉദ്ദേശിച്ചതെന്ന് ജിതിന് പിടി കിട്ടിയില്ല. “കൂടുതൽ ഒന്നും പറഞ്ഞു ഞാൻ ബോറടിപ്പിക്കുന്നില്ല. നന്നായി പഠിക്കുക. ലൈഫിൽ ഇടക്ക് എവിടെയെങ്കിലും ഒരു കല്ലിൽ തട്ടി വീണാലും, ആ കല്ലിനെ തടസ്സമായി കാണാതെ മുന്നോട്ടുള്ള വഴിയിലെ മൈൽ സ്റ്റോണായി കാണുക. വിഷ് യു ഓൾ ഗുഡ് ലക്. ബൈ…” അവൾ പറഞ്ഞു തീർത്ത് തിരികെ നടന്നു. ഒരു നോട്ടമോ ചിരിയോ ജിതിൻ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നെങ്കിലും അതുണ്ടായില്ല. എന്തിന്? താൻ അവർക്ക് എല്ലാവരെയും പോലെ തന്നെയല്ലേ? തനിക്ക് മാത്രം എന്ത് സ്പെഷ്യൽ? അവൻ ചിരിച്ചു. സോണി അവന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു, ആശ്വസിപ്പിക്കാനെന്നോണം. അതിനും ജിതിന്റെ മറുപടി ഒരു ചിരിയായിരുന്നു. അവസാനമായി കാണുന്ന നാൾ, അവസാനമായി കാണുന്ന നിമിഷം, അതിങ്ങനെയാണല്ലോ? ജിതിന്റെ പേശികളെല്ലാം തളർന്നു പോയി. അവൾ പോകുന്ന നിമിഷം അപ്പോൾ തളർന്നു പോവാതിരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളിൽ ഉള്ളിൽ പല തവണ പ്രാക്ടീസ് ചെയ്തതാണ്. എന്നിട്ടും, മനസ്സ് നമ്മളെ തോൽപ്പിക്കുന്ന ആ നിമിഷം. അത് നമ്മുടെ നിയന്ത്രണത്തിലല്ലല്ലോ? സോണിയോടൊപ്പം സ്കൂൾ വിട്ട് പോകുന്ന വഴി, അവൻ പലവുരു തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ഫൈനൽസല്ലേ? അവളെ ഒരു നോക്ക് കൂടി കാണാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ? പതിവിന് വിപരീതമായി സോണി നിശ്ശബ്ദനായിരുന്നു. “നമുക്ക് ഒന്നാ ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പ് വരെ പോയി നോക്കിയാലോ?” മനസ്സിന്റെ ആശയടക്കാൻ ഒരു മാർഗം തേടി ജിത്തു ചോദിച്ചു. “പോയിട്ട്?” “പോയിട്ട്… അവളെ ഒന്നു കൂടി ഒന്ന് കാണാൻ….” “മം… ശെരി. ഞാൻ നിന്റെ കൂടെ വരാം. പക്ഷെ ഒരു കണ്ടീഷൻ. ഇപ്പൊ അങ്ങു പോയാൽ, പിന്നെ നീ അവളെയും കൊണ്ടേ തിരിച്ചു പോരാവു. പറ്റ്വോ?” “സോണിമോനെ…” ജിതിൻ അപേക്ഷാ രൂപത്തിൽ അവനെ വിളിച്ചു. “അളിയാ, നിന്റെ വിഷമം എനിക്ക് മനസ്സിലാവും. പക്ഷെ, നീയിപ്പോ അങ്ങു പോയി, കുറെ കാത്തിരുന്ന് അവരെ കണ്ടു എന്നു തന്നെയിരിക്കട്ടെ. അവൾക്ക് നിന്നോട് ഇതുവരെ തോന്നാത്തത് ഇപ്പൊ തോന്നും എന്ന് നീ കരുതുന്നുണ്ടോ? അങ്ങിനെയാണെങ്കിൽ പോവാം.” “പിന്നെ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യാനാ സോണി? എനിക്കറിയില്ല അളിയാ. അവളില്ലാണ്ട്… എനിക്ക്…. എനിക്ക് പറ്റില്ല അളിയാ… ചങ്ക് പൊടിഞ്ഞു പോണ പോലെ…” ജിതിന്റെ കണ്ണു നിറഞ്ഞു. “ഡാ… ജിത്തൂ, ഇങ്ങോട്ട് നോക്കിയേ… എടാ, ഇനിയും അവളെ കണ്ടാലേ, നിനക്ക് നിന്റെ മനസ്സിന്റെ പിടി വിട്ടു പോവും. വേണ്ടളിയാ, നീ ശവം പോലെ ഇരിക്കുന്നത് ഞാൻ പല വട്ടം കണ്ടതാ. എന്തു ചീത്ത വിളിച്ചാലും, നീ എനിക്ക്… നീ തന്നെയല്ലേ? എന്നോട് കുറച്ചെങ്കിലും സ്നേഹമുണ്ടെങ്കിൽ വേണ്ടളിയാ… വിട്ടേക്ക്. ഞാൻ പറയുന്നതിന് നീ കുറച്ചെങ്കിലും വില കല്പിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ വാ, നമുക്ക് വീട്ടിൽ പോവാം. ആരും കാണാതെ നീ കരഞ്ഞോ. ഒരു കുഴപ്പോമില്ല. നീ ഉള്ളിൽ കരയുവാണെന്ന് എനിക്കറിയാം. അത് വേറെയാരെയും കാണിക്കേണ്ട മുത്തേ. വാ….”

ജിത്തുവിന് തിരിച്ചൊന്നും മറുത്ത് പറയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ‘അമ്മ പറഞ്ഞാൽ കേട്ടില്ലെങ്കിൽ പോലും, സോണി പറഞ്ഞാൽ അവൻ കേൾക്കും. ഒരു കൂടപ്പിറപ്പില്ലാത്തത്തിന്റെ വിഷമം അറിയിക്കാത്തവൻ പറഞ്ഞാൽ അവൻ കേൾക്കാതിരിക്കോ? അങ്ങിനെ ജീവിതത്തിലാദ്യമായി, പരസ്പരം മനസ്സ് വായിച്ചിട്ടും ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവർ ഒരുമിച്ചു തിരികെ പോയി. വീട്ടിൽ ചെന്നെത്തുമ്പോഴേക്കും അമ്മയുടെ മുൻപിൽ ഡ്രാമ കളിക്കാൻ അവൻ മനസ്സിനെ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ചിരിന്നു. വീട്ടിലെത്തി, അംബികാമ്മയുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് ഒരു ഗ്ലാസ് ചായവെള്ളവും കുടിച്ച് അവർ ചോദിക്കുന്നതിന് മാത്രം ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മറുപടി കൊടുത്ത് അവൻ മുറിക്കകത്ത് കയറി വാതിലടച്ചു. ബാഗിനുള്ളിൽ, കെമിസ്ട്രി ബുക്കിനുള്ളിൽ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന കോകില കൊടുത്ത ഫോട്ടോ മെല്ലെയെടുത്ത് അതിൽ നോക്കി അവൻ നിശബ്ദം കരഞ്ഞു. കുറച്ചു നേരം അങ്ങിനെ അനങ്ങാതെ നിന്ന് അവൻ ആ ഫോട്ടോ തന്റെ ഡയറിക്കുള്ളിലെ അവസാന പേജിനുള്ളിൽ വച്ചുപൂട്ടി. തുണിയെല്ലാം ഊരി, വിവസ്ത്രനായി അവൻ കിടക്കയിലേക്ക് മലർന്നു വീണു. അമ്മ, അച്ഛൻ, സോണി… അവൻ ഉരുവിട്ടു. അവളുടെ പേര് വായിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വീഴാതിരിക്കാൻ കെണിഞ്ഞു പരിശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു അവന്റെ മനസ്സ്.

മാസങ്ങൾ കടന്നു പോയി. ക്ലാസ്സിൽ പല മാറ്റങ്ങളും ഉണ്ടായി. ആദ്യമേ പറയാനുള്ളത്, സോണി പൂജയുമായി ലൈനായി. മരച്ചുവട്ടിലും ഫ്രീ പിരിയടിലും അവർ സല്ലപിച്ചു. പല ദിവസങ്ങളിലും ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞ് അവർക്ക് ഒരുമിച്ചു നടന്നു പോവാൻ ജിതിൻ തന്നെ അവസരമൊരുക്കി. ഫൈസൽ പിന്നീട് അവന്റടുത്ത് ചൊറയുമായി ചെന്നിട്ടില്ല. അവൻ അന്നയുമായി സീരിയസ് ആയെന്നു തോന്നി ജിതിന്. കെമിസ്ട്രി ക്ലാസ് എടുക്കാൻ പുതിയ ടീച്ചർ വന്നു. അവർ വന്നു ക്ലാസ് എടുക്കുമ്പോഴെല്ലാം അവൻ കോകിലയെ ഓർക്കുമായിരുന്നു. നോട്ട് ബുക്കിൽ അവളുടെ പേരും എഴുതി, അത് വെട്ടി, പിന്നെയും എഴുതി, സോണിയുടെ വായിലിരിക്കുന്നതും മേടിച്ച്, അവൻ പതിയെ പതിയെ അവളെപ്പറ്റിയുള്ള ചിന്തകൾക്ക് കടിഞ്ഞാണിടാൻ ശ്രമിച്ചു. ഒരു വ്യത്യാസവും ഇല്ലാതിരുന്നത് ക്ലാസ് ടെസ്റ്റുകളിൽ അവൻ വാങ്ങിയ മാർക്കുകളാണ്. എത്ര പഠിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും, ഒരു വ്യത്യാസവും ഇല്ലാതെ, അവന് പിടി കൊടുക്കാതെ, അത് മാത്രം അവനെ അവഗണിച്ചു.

സ്കൂൾ ആനുവൽ ഡേ അടുക്കാറായി. ടീച്ചർമാരെയും സ്റ്റുഡൻസിനെയും ഉൾപ്പെടുത്തി സ്കൂളിൽ വോളണ്ടിയർമാരെ നിയമിച്ചു. സ്പീച്ചും മറ്റു പരിപാടികൾക്കും കുട്ടികളെ തിരഞ്ഞെടുത്തു തുടങ്ങി. മോണോ ആക്ടിനോ ഡ്രാമക്കോ ജിതിന്റെ പേര് കൊടുക്കാൻ ക്ലാസ് ലീഡർ അവനെ കുറെ നിർബന്ധിച്ചു. എന്നാൽ ജിതിൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല. ഒന്നിലും പെടാതെ അവൻ ഒഴിഞ്ഞു മാറി നടന്നു. അവന്റെ ഓർമകളിലുള്ള ആ ദിവസം, ആനുവൽ ഡേ, കോകില അന്ന് വന്നിരുന്നു. അവൾ വരുമെന്ന പ്രതീക്ഷ മാത്രമാണ് അവനെ ദിവസവും സ്കൂളിൽ പോവാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചിരുന്നത്. മുൻപത്തെക്കാളും വ്യത്യസ്തമായാണ് മിക്ക കാര്യങ്ങളും നടക്കുന്നത്. എന്നാലും അവൾ വരുമെന്ന് തന്നെ അവൻ ഉള്ളുറച്ചു പ്രതീക്ഷിച്ചു.

ആനുവൽ ഡെയ്ക്ക് തലേ ദിവസം. സ്കൂൾ മുറ്റത്ത് മുളവടിയും ഷാമിയാനയും ഒക്കെ വച്ചു കെട്ടുന്നുണ്ട് ആളുകൾ. ചില കുട്ടികൾ തോരണം തൂക്കാൻ സഹായിക്കുന്നു. പല ക്ലാസുകളിലും സ്കിറ്റും ഡ്രാമയും കവിതയും നാടൻ പാട്ടും അങ്ങനെ പല പല പരിപാടികൾക്കുള്ള പരിശീലനങ്ങൾ തകൃതിയായി മുന്നേറുകയാണ്. ജിതിന്റെ ക്ലാസ്സിലും മിക്ക പിരിയഡും അവർക്ക് വെറുതെ ഇരിക്കേണ്ടി വന്നു. ക്ലാസ്സിലെ പകുതി വിഭാഗം പേരും സ്കൂളിൽ എവിടെയൊക്കെയോ ആയി ചിതറിയിരിക്കുന്നു. ക്ലാസ്സിൽ വെറുതേയിരുന്നു ബോറടിച്ചപ്പോൾ ജിതിൻ ക്ലാസ്സിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി കണ്ട വഴി നടന്നു. അങ്ങനെ നടക്കുന്നതിനിടയിൽ മൂന്നാം നിലയിൽ രണ്ടു ക്ലാസുകൾക്കിടയിൽ പ്രാക്ടീസിനായി തുറന്നു വച്ച ഒരൊഴിഞ്ഞ മുറിക്കു മുൻപിലെത്തിയപ്പോൾ അവൻ കണ്ടു, പുസ്തകവും കയ്യിൽ തുറന്നു പിടിച്ച്, തന്റെ എതിരെ നടന്നു വരുന്ന മേഴ്സിയെ. പുസ്തകത്തിൽ മൂക്കും മുട്ടിച്ചു നടന്നു വരുന്നത് കൊണ്ട് അവൾ അവനെ കണ്ടില്ല. അവൻ പെട്ടെന്ന് ആ മുറിയിലേക്ക് കടന്ന്, ആരുമില്ല എന്നുറപ്പ് വരുത്തി, മുറിയുടെ വാതിലിന് ചാരെ ഒളിഞ്ഞു നിന്നു. അവൾ നടന്ന് അവനെ കടന്നു പോകാൻ പോയപ്പോൾ അവൻ ചാടി അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു വലിച്ച് അവളുടെ ഇടുപ്പിൽ പിടിച്ച് ഒരു കറക്കം കറങ്ങി, തുറന്നു വച്ച വാതിൽ പാളിയുടെ പുറകിലെ ചുവരിലേക്ക് അവളെ ചേർത്തു നിർത്തി. മേഴ്സിയുടെ കയ്യിലെ ബുക്കെല്ലാം താഴെപ്പോയി. വാ തുറന്നു കാറാൻ തുടങ്ങിയ മേഴ്സിയുടെ വാ പൊത്തി പിടിച്ച് മിണ്ടല്ലേ എന്ന് ആംഗ്യം കാണിച്ചു. “ഹേയ്, ജിതിൻ വിട്, ആരേലും കാണും.” തന്റെ ഇടുപ്പിലൂടെ അരിച്ചു താഴെക്കിറങ്ങിയ ജിതിന്റെ കൈകൾ വിടുവിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ട് മേഴ്സി ശബ്ദമടക്കി പറഞ്ഞു. “കണ്ടിട്ട് കുറച്ചു നാളായല്ലോ പെണ്ണേ? ഇവിടെയുണ്ടായിരുന്നോ?” യൂണിഫോം സ്കർട്ടിനു മുകളിലൂടെ അവളുടെ കുണ്ടിക്കുന്നുകളെ പിടിച്ചമർത്തി മുകളിലേക്ക് വലിച്ചു കൊണ്ടവൻ ചോദിച്ചു. “സ്… ഹാ… പയ്യെപ്പിടി, എനിക്ക് നോവുന്നു.” ജിതിൻ മേഴ്സിയുടെ കഴുത്തിലേക്ക് മുഖം ചേർത്തു. തെല്ലൊരു ആവേശത്തോടെ അവനവളുടെ കഴുത്തിൽ ചുംബനങ്ങൾ കൊണ്ട് മൂടാൻ തുടങ്ങി. മേഴ്സിയുടെ വട്ടക്കണ്ണടക്കുളിലെ മിഴികൾ കൂമ്പിയടഞ്ഞു. അവൾ അവന്റെ മുടിയിഴകളിൽ കൈ കോർത്ത് അവനെ തന്നിലേക്കമർത്തി.

അവൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് ചുണ്ടിഴച്ച് കവിളിൽ ഒരു കടി കൊടുത്തു. അവൾ ഒരു കൈ കൊണ്ട് അവന്റെ നെഞ്ചിലാകെ പരതാൻ തുടങ്ങി. ജിതിൻ അവളുടെ മൂക്കിൽ മൂക്ക് മുട്ടിച്ച്, അവളുടെ നിശ്വാസങ്ങളെ ഏറ്റെടുത്തു കൊണ്ട് അവളുടെ ചുണ്ടിൽ അമർത്തി ചുംബിച്ചു. ഇരുവരും പരസ്പരം പുണർന്നു കൊണ്ട് നാളുകളായി അടക്കിവെച്ചിരുന്ന വികാര വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി. ചുണ്ടുകൾ ഭക്ഷിക്കാൻ അവർ പരസ്പരം മത്സരിച്ചു. ജിതിൻ തന്റെ നെഞ്ചിൽ അമർന്നിരിക്കുന്ന അവളുടെ മുലകുംഭങ്ങളിൽ കയ്യമർത്തി ഞെക്കിയുടക്കുവാൻ തുടങ്ങി. “ഇതുങ്ങൾക്കൊക്കെ സുഖമാണോ മേഴ്സിക്കോച്ചേ?” “അഹ്… ഇപ്പോ… ഇപ്പൊ സുഖമാടാ…..” അവൾ കണ്ണടച്ചു കുറുകി. “ഞാൻ ഇടക്കെങ്കിലും അന്വേഷിച്ചില്ലെങ്കിൽ ഇവളുമ്മാര് അങ്ങു വാടിപ്പോകാത്തില്ല്യോ?” തടിച്ചു വന്ന മുലഞെട്ട് യൂണിഫോം ഷർട്ടിന് മുകളിലൂടെ ചൂണ്ടുവിരൽ കൊണ്ട് ചൊറിഞ്ഞു കൊണ്ട് ജിതിൻ ചോദിച്ചു. അതിന് മറുപടി പറയാതെ അവൾ അവന്റെ പാന്റിന് മുകളിലെ മുഴുപ്പിൽ പിടിച്ചു ഞെക്കി. “നിനക്കവനെ മിസ്സ് ചെയ്യുന്നില്ലേ മേഴ്സിക്കോച്ചേ?” പാന്റിനുള്ളിൽ ഉണർന്നു പൊന്തിയ വജ്രായുധത്തിൽ മേഴ്സിയുടെ കരപരിലാളന നൽകിയ അനുഭൂതി ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ടവൻ ചോദിച്ചു. “ഹ്..ഹ്… എല്ലാ ദിവസവും. എല്ലാ…” പറഞ്ഞു മുഴുവിക്കുന്നതിനിന് മുൻപ് അവളുടെ ചുണ്ടുകളെ കടിച്ചു ചപ്പി വലിച്ചു ജിതിൻ. അവളുടെ മുഖം കൈക്കുമ്പിളിൽ എടുത്ത് അവളുടെ നനഞ്ഞു തിളങ്ങിയ ചുണ്ടുകളെ നക്കി നുണഞ്ഞു വിട്ട് അവനവളെ ചുവരിനോട് തിരിച്ചു നിർത്തി. ചുവരിൽ കൈ കുത്തി നിന്ന് കിതച്ച മേഴ്സിയുടെ പാവാട പൊക്കി, അവളുടെ ഉറച്ച കനത്ത തുടകളിൽ കയ്യിഴച്ചു കൊണ്ടവൻ അവളുടെ പിന്നിലേക്ക് ചേർന്നു നിന്ന് അവളുടെ തെറിച്ച കുണ്ടിക്കുന്നുകൾക്ക് മേൽ തന്റെ മുൻവശം അമർത്തി. അവളുടെ പാന്റിക്ക് അകത്തേക്ക് അരിച്ചിറങ്ങിയ കൈ കൊണ്ട് അവളുടെ രോമം കിളിത്തു തുടങ്ങിയ അപ്പത്തിന് കീഴെയുള്ള വിടവിൽ പരതാൻ തുടങ്ങി. ബുഷ് ഇട്ടു കെട്ടിവെച്ച നീളം കുറഞ്ഞ മുടിയിഴകൾക്ക് കീഴെ, അവളുടെ കുഞ്ചിക്കഴുത്തിലെ ചെറു മുടിയിഴകൾ ചുണ്ടിനാൽ ഓമനിച്ചു കൊണ്ടവൻ അവളുടെ മുലക്കുന്നുകളെ ഞെക്കിപ്പിഴിഞ്ഞു. അവന്റെ കയ്യെത്താത്ത മുല ചുവരിൽ ചേർത്തു വെച് അവൾ അവന്റെ പാന്റിനുള്ളിൽ കൈ കയറ്റി, ഷഡ്ഡിക്കു മുകളിൽ വലിഞ്ഞു നിന്ന മുഴുപ്പിനെ പിടിച്ചു ഞെരിച്ചു. “തന്റെ… തന്റെ… ലൈൻ… എന്തായി…” വെള്ളമൂറി വഴുത്ത പൂർപ്പിളർപ്പിൽ മേയുന്ന അവന്റെ കൈകൾ ചേർത്ത് തന്റെ മുൻഭാഗം ചുവരിലേക്ക് ചേർത്തു കൊണ്ട് മേഴ്സി ചോദിച്ചു. ജിതിന്റെ പിടി അയഞ്ഞു പോയി. അവൻ അവളിൽ നിന്നും അകന്നു മാറി, തന്റെ പാന്റിനുള്ളിലായിരുന്ന മേഴ്സിയുടെ കൈ എടുത്തു മാറ്റി. “എന്താ… എന്തു പറ്റി? ഞാൻ ചോദിക്കാൻ പാടില്ലാത്തത് വല്ലതും?” “ഹേയ്,… ഇല്ല മേഴ്സിക്കോച്ചേ. തനിക്ക് എന്നോടെന്തും ചോദിക്കാം. അതിനുള്ള ഫ്രീഡം നിനക്കുണ്ട്. ഞാൻ… ഞാൻ ചുമ്മാ, ഓരോന്ന് ഓർത്തു പോയി. സോറി.” അവൻ പാന്റിൽ കൈ തുടച്ചു.

“സോറി ജിതിൻ, തനിക്ക് വിഷമം ആവുമെന്ന് വിചാരിച്ചില്ല. താൻ വിഷമിക്കാതിരിക്ക്, എന്ത് പ്രശ്നമുണ്ടായാലും തനിക്ക് അത് സോൾവ് ചെയ്യാൻ പറ്റും എന്നെനിക്ക് വിശ്വാസമുണ്ട്. യൂ ആർ സ്ട്രോങ്. എനിക്കറിയാം. റിലാക്സ്.” പെട്ടെന്നാരോ നടന്നു വരുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് അവർ അകന്നു മാറി. അവൻ അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് താഴെ വീണ ബുക് എടുത്തു കൊടുത്ത് പൊയ്ക്കോ എന്ന് കൈ കൊണ്ട് കാട്ടി. “ബൈ ജിതിൻ… ബി സേഫ്…” അവൾ സ്വകാര്യം പറഞ്ഞു ധൃതി വെച്ച് മുറി വിട്ട് മറ്റെങ്ങും നോക്കാതെ ഇറങ്ങിപ്പോയി. ജിതിൻ ആ നിന്ന നിൽപ്പ് കുറച്ചു നേരം കൂടി നിന്നു. കമ്പിയൊക്കെ എപ്പോഴേ താന്നിരിക്കുന്നു. എല്ലാം ഒരു മയത്തിൽ ആയി വന്നതാ. അപ്പോഴാ പെണ്ണ്… ആ, പോട്ടെ. എന്നാൽ മുറി വിട്ട് പുറത്തിറങ്ങുമ്പോഴേക്ക് അവൻ മനസ്സിൽ ഒളിപ്പിച്ചിരുന്ന എന്തോ ഒന്ന് തേടി അവന്റെ കണ്ണുകൾ അകലെ സ്കൂൾ ഗേറ്റിനടുത്തേക്ക് കാഴ്ചയെറിഞ്ഞു.

ജിതിൻ കാത്തിരുന്ന ദിവസമെത്തി. സ്കൂൾ കവാടത്തിനകത്ത് വലിയൊരു ആർച്ച് ഉയർന്നിരുന്നു. ആനുവൽ ഡേ ആഘോഷങ്ങളിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു കൊണ്ടുള്ള വെൽക്കം ബോർഡ്. സിറ്റി പൊലീസ് അസിസ്റ്റന്റ് കമ്മീഷണർ ആണ് ആനുവൽ ഡേ ഉൽഘാടനം ചെയ്യുന്നത്. മൂന്ന് മണി മുതൽ തുടങ്ങുന്ന പരിപാടികൾക്ക് ഒരു അജണ്ടയുണ്ട്. പ്രാർത്ഥന, സ്കോളർഷിപ്പ് വിതരണം, ഊഴം മാറിയുള്ള പ്രസംഗം, അങ്ങിനെ പല തരം ബോറ് പരിപാടികളും കഴിഞ്ഞ് ഏറ്റവും അവസാനമാണ് അറുബോറൻ കലാപരിപാടികൾ. എല്ലാം കഴിയുമ്പോ കുറഞ്ഞത് ഒരു പത്തര പതിനൊന്ന് മണിയെങ്കിലും ആവും. ജിതിൻ ബോറടിച്ചു നടന്ന് സമയം ചെലവഴിച്ചു. സോണിമോനെ ചില സമയത്തൊക്കെ മിസ്സ് ആവും. പിന്നെ മഷിയിട്ടു നോക്കിയാൽ കാണില്ല. അങ്ങിനെ പൂജയെ തപ്പാൻ പോയിപ്പോയി ഒരു തവണ കമ്പിയടിച്ചു ജിതിന്റെ മുൻപിൽ ചെന്നു പെട്ട് പിടിക്കപ്പെട്ടു. കളിയാക്കിയെങ്കിലും അവനെ ഗുണദോഷിക്കാനൊന്നും അവൻ പോയില്ല. ഒരുപാട് അനുഭവിച്ചതല്ലേ പാവം, അവൻ ആഘോഷിക്കട്ടെ. ഫൈസലും കൂട്ടരും ഒരു ചെറുതൊക്കെ പിടിപ്പിച്ച് ബബിൾഗം ചവച്ചു ആടി നടക്കാതിരിക്കാൻ പണിപ്പെടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പി. ടി സാർ ഡിസിപ്ലിന്റെ കാര്യത്തിൽ കണിശക്കാരനായിരുന്നെങ്കിലും ആ ഒരു ദിവസത്തേക്ക് വേണ്ടി ഒന്ന് കണ്ണടച്ചു.

ഓരോ പ്രസംഗ പരിപാടികൾ കഴിഞ്ഞ് നേരം ഇരുട്ടിത്തുടങ്ങി. കൊട്ടും മേളവുമായി ആനയിച്ചു കൊണ്ടു വന്ന അസിസ്റ്റന്റ് കമ്മീഷണർ അര മണിക്കൂർ സ്റ്റേജിൽ ചിലവഴിച്ച്, തിരിയും തെളിച്ചു പൊടിയും തട്ടിപ്പോയി. കലാ പരിപാടികൾ തുടങ്ങിയ വിളംബരം കേട്ട സമയം, സ്റ്റേജിന്റെ മുന്നിൽ കസേരയിൽ ഇരുന്ന ജിതിൻ എണീറ്റു സ്കൂളിനകത്തേക്ക് പോയി. ഗ്രൗണ്ട് ഫ്ലോറിൽ കുറച്ചു മോഹിനിയാട്ടികളെയും, നാടകത്തിൽ അഭിനയിക്കാൻ നിൽക്കുന്ന മേക്കപ്പിട്ട കുറച്ചു പിള്ളാരെയും കണ്ട്, അവിടെ ഒന്നു കറങ്ങി, ടോയ്ലറ്റിൽ കയറി ഒന്ന് നീട്ടിപ്പെടുത്തിട്ട് മുകളിൽ രണ്ടാം നിലയിലേക്ക് വച്ചു പിടിച്ചു. ആരുമുണ്ടാവില്ല അവിടെ. ആരുടെയും ശല്യമില്ലാതെ, എന്നാൽ താഴെ നടക്കുന്നത് കണ്ടു നിൽക്കാൻ അതിലും നല്ല സ്ഥലമില്ല. അവിടെ, കൈവരിയിൽ കയ്യും കുത്തി നിന്ന് അവൻ താഴേക്ക് നോക്കി നിന്നു.

അവൻ വാച്ചിൽ നോക്കി. മണി എട്ട്. അവളെ കാണുന്നില്ലല്ലോ? മിണ്ടുകയൊന്നും വേണ്ട. ഒരു നോക്ക് കാണാൻ എങ്കിലും പറ്റിയിരുന്നെങ്കിൽ…. അവനാ നിൽപ്പ് തുടർന്നു. സമയം ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങി. ജിതിൻ നിന്ന് വിയർത്തു. ഇട്ടിരുന്ന ചുവന്ന കുർത്തക്കുള്ളിലേക്ക് കാറ്റൂതി വിട്ട്, ഉടുത്തിരുന്ന കസവു മുണ്ടിന്റെ തല കൊണ്ട് മുഘത്തെ വിയർപ്പ് തുടച്ചു മുഖം പൊന്തിച്ച്, ഗ്രൗണ്ടിലേക്ക് നോട്ടമേറിഞ്ഞപ്പോൾ ആദ്യം കണ്ണിൽ കണ്ടത്, മുൻപ് കണ്ട് പരിചയമുള്ള ഒരു കഷണ്ടിത്തല. അന്ന് കോകിലയോടൊപ്പം കണ്ട അതേ മനുഷ്യൻ. അതേ. അയാൾ തന്നെ. അവൻ ജിജ്ഞാസയോടെ വീണ്ടും വീണ്ടും നോക്കി. എന്നാൽ കൂടെ അവളെ കാണുന്നില്ല. എന്നാൽ നിരത്തിയിട്ടിരുന്ന കസേരകൾക്ക് പിറകിൽ സ്റ്റേജിൽ നോക്കി നിൽക്കുന്ന ആൾക്കൂട്ടത്തിനിടക്ക് നിന്ന് അയാൾ ഒന്ന് വലത്തേക്ക് നീങ്ങിയപ്പോൾ അവൻ കണ്ടു. അവളെ, കോകിലയെ. മഞ്ഞച്ചുരിദാർ അണിഞ്ഞ്, അവൾ സ്റേറ്ജിലേക്ക് നോക്കി കയ്യും കെട്ടി നിന്ന് ചിരിക്കുകയാണ്. അവളെ കണ്ട മാത്രയിൽ ജിതിന്റെ ഹൃദയം രണ്ടു തവണ അമിതവേഗത്തിൽ തുടിച്ചത് പോലെ തോന്നി പെട്ടെന്ന്. അവൻ നെടുവീർപ്പിട്ടു. അവൾ വന്നു. തന്റെ കാത്തിരിപ്പ് വെറുതെയായില്ല. രണ്ടാം നിലയിൽ നിന്നും അവളുടെ മുൻപിലേക്ക് എടുത്തു ചാടാൻ തോന്നി ജിതിന്. മുഷ്ഠി ചുരുട്ടി കൈവരിയിൽ ഇടിച്ച് പരവേശമടക്കാൻ ശ്രമിച്ചു അവൻ. സ്റ്റേജിൽ നോക്കി നിന്ന കോകില ചുറ്റുവട്ടത്തേക്ക് കണ്ണോടിക്കുന്നതും പെട്ടെന്ന് താൻ നിൽക്കുന്ന സ്ഥലത്തേക്ക് നോട്ടമെത്തിക്കുന്നതും കണ്ട് അവൻ പെട്ടെന്ന് കൈവരിയോടെ ചേർന്ന തൂണിന് പിന്നിലൊളിച്ചു. അവൾ തന്നെ കണ്ടു കാണുമോ എന്നവൻ ചിന്തിച്ചു. ഹേയ്, കാണാൻ വഴിയില്ല. രണ്ടാം നിലയിലും മൂന്നാം നിലയിലും ലൈറ്റ് ഇട്ടിട്ടില്ല. ഗ്രൗണ്ടിലെ വെളിച്ചം വീഴുന്നിടമല്ലാതെ, മറ്റെല്ലാ സ്ഥലത്തും ഇരുട്ടാണ്. താൻ നിൽക്കുന്ന സ്ഥലത്തു പോലും. ഈ ഇരുട്ടിൽ അവൾ തന്നെ കാണാൻ വഴിയില്ല എന്നവൻ കരുതി. എങ്ങാനും കണ്ടാൽ, അവളോട് സംസാരിക്കാൻ സാധിച്ചാൽ, അവളുടെ വാക്കുകൾ തട്ടി ഇനിയും മുറിവേൽക്കാൻ തന്റേയുള്ളിൽ ഇടമില്ല. അവൻ അല്പം ചെരിഞ്ഞു നിന്ന് ഒളിഞ്ഞു നോക്കി. എന്നാൽ അവൾ നിന്നിടത്ത് ആ കഷണ്ടിക്കാരനെയല്ലാതെ അവളെ കാണുവാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

പോയോ? ഇത്ര പെട്ടെന്ന്? അവൻ ഒളിവിൽ നിന്നിടത്തു നിന്ന് പുറത്തു വന്ന്, ഗ്രൗണ്ടിലേക്ക് നോക്കി മെല്ലെ നടന്നു ചെന്ന്, മൂന്നാം നിലയിലേക്കുള്ള പടിക്കെട്ടിൽ അമർന്നിരുന്നു. രണ്ടു കയ്യും തലക്കു കൊടുത്ത് കുമ്പിട്ടിരുന്നു. ഇനി അവളെ കണ്ടത് തന്റെ തോന്നലായിരുന്നോ? കണ്ണു നിറച്ചു കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ലല്ലോ? അതിന് മുൻപേ പോയി. ജിതിന്റെ മൂക്കിൻ തുമ്പിലൂടെ കണ്ണുനീർ ഒഴുകി വീണു. കുറച്ചു നേരം കൂടി ഇരുന്ന് അവൻ മുഖം തുടച്ചെഴുന്നേറ്റു. ഒന്ന് മുഖം കഴുകാം എന്നു കരുതി താഴെക്കിറങ്ങാൻ ഭാവിച്ചപ്പോൾ ഇരുട്ടിൽ ഒരു സ്ത്രീ രൂപം പടി കയറി വരുന്നത് കണ്ട് അവൻ അനങ്ങാതെ ആ രൂപത്തെ നോക്കി നിന്നു. ആ രൂപം പടി കയറി വന്ന്, സ്റ്റേജിൽ നിന്നും വീഴുന്ന വെളിച്ചത്തിലേക്ക് കയറി നിന്നു. ഫുൾ സ്ലീവ് മഞ്ഞ ചുരിദാർ ഇട്ട്, കെട്ടിവെയ്ക്കാത്ത നീണ്ട ചെമ്പൻ മുടിയിഴകൾ പറപ്പിച്ച്, ചിരി തൂകി അവൾ അവനു മുന്നിൽ നിന്നു. അവളുടെ മൂക്കിലെ ചുവന്ന കല്ല്, ആ വെളിച്ചത്തിൽ തിളങ്ങി. താഴെ ഏതോ നാടക ഗാനം സ്പീക്കറിലൂടെ മുഴങ്ങിക്കേൽക്കുന്നു. “ജിത്തൂ…” “കോകില!!! താനെന്താ ഇവിടെ?” “അത് തന്നെയാ എനിക്കും ചോദിക്കാനുള്ളെ. നീയെന്താ ഇവിടെ? പരുപാടി നടക്കുന്നത് താഴെയല്ലേ? നീ ഇവിടെ നിൽക്കുന്നതെന്തിനാ?” “ഒറ്റക്കിരിക്കാൻ.” അവൻ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മറുപടി കൊടുത്തു. കോകില മിഴി വെട്ടിച്ച് അവനെ നോക്കി. അവന്റെ കൺകോണിലെ നനവ് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. അവൻ അവളിൽ നിന്നും തിരിഞ്ഞു നടന്നു. അവന്റൊപ്പം നടക്കാൻ അവളോടിച്ചെന്നു. അവൻ നടത്തത്തിന്റെ വേഗം കുറച്ചു. “നീയിപ്പോഴും ആ പഴയ കാര്യങ്ങൾ ആലോചിച്ചു കൊണ്ടു നടക്കുവാണോ?” കോകില ശബ്ദത്തിൽ പ്രസന്നത വരുത്താൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. “പഴയ കാര്യങ്ങൾ…. ഏതാണ് പഴയ കാര്യങ്ങൾ? ഒന്ന് വിശദീകരിക്കാമോ നീ?” “ജിത്തൂ… നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ? ഇങ്ങനെയൊന്നും എന്നെ വിളിക്കരുതെന്ന്?” “അതിന് നീയിപ്പോ എന്റെ ടീച്ചറാണോ? അല്ലല്ലോ?” ജിതിന്റെ സ്വരത്തിൽ ഗൗരവമേറി. കോകില ഒന്ന് ഭയന്നു. ആ ഭയം അവൻ അറിയാതിരിക്കാൻ പണിപ്പെട്ട് അവൾ ചോദിച്ചു. “ഞാൻ പറഞ്ഞതിനൊക്കെ ഇത്രയേ വില കല്പിച്ചിട്ടുള്ളൂ നീ? എന്നോട് നിനക്ക് അത്രയേ ഉള്ളോ…?” അവളുടെ തൊണ്ടയിടറി. ജിതിൻ അവളുടെ കയ്യിൽ കയറിപ്പിടിച്ചു. “വാ എന്റെ കൂടെ….” അവനവളെ പിടിച്ചു വലിച്ചു കൊണ്ട് മുൻപോട്ട് നടന്നു. അവളുടെ മെലിഞ്ഞ കൈത്തണ്ട മുഴുവൻ അവന്റെ കൈപ്പിടിയിൽ ഒതുങ്ങി നിന്നു. “ജിത്തൂ… വിട്, വിടെന്നെ…. നീയെന്തായീ കാണിക്കുന്നത്… ജിത്തൂ… നിനക്ക് ഭ്രാന്തു പിടിച്ചോ?” അവൾ കുതറി. അവൾ പറഞ്ഞതൊന്നും അവൻ ചെവിക്കൊണ്ടില്ല. അവൻ അവളെയും കൊണ്ട് നടന്ന് രണ്ടാം നിലയുടെ അറ്റത്ത് പൂട്ടിയിടാത്ത ഒരു ക്ലാസ് മുറി വാതിൽ തള്ളിതുറന്ന് അകത്തു കയറി. അവളെ മുന്നിലേക്ക് വലിച്ചു നിർത്തി അവൻ അവളുടെ മുന്നിൽ എളിക്ക് കൈ രണ്ടും കുത്തി അവളെ തുറിച്ചു നോക്കി നിന്നു. “മാറ് ജിത്തൂ, ഞാൻ പോട്ടെ.” “ഇല്ല. എനിക്ക് നിന്നോട് ചിലതൊക്കെ ചോദിച്ചറിയാനുണ്ട്. അതു കഴിഞ്ഞ് നീ പൊയ്ക്കോ.” “ജിത്തൂ ഞാൻ ഒച്ചയിടും.” “അത്ര ധൈര്യമുണ്ടേൽ നീ ഒച്ചയെടുക്ക്. ആളുകൾ കൂടട്ടെ. ഓടിക്കൂടുന്നവർ എന്നെ തല്ലിക്കൊല്ലട്ടെ. എന്നാലും, ചോദിക്കാനുള്ളത് ചോദിച്ചിട്ടെ നിന്നെയിവിടുന്നു വിടൂ. കഴിഞ്ഞ തവണ നിന്നെ ഇതുപോലെ പിടിച്ചു നിർത്തിയപ്പോ എന്താ സംഭവിച്ചെന്ന് ഓർമ്മയുണ്ടല്ലോ?” “ജിത്തൂ പ്ലീസ്….” കോകില മുഖം പൊത്തി കരയാൻ തുടങ്ങി.

“നിനക്ക് കരയാൻ മാത്രേ അറിയുള്ളോ? ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോ കരഞ്ഞു. ഇവിടുന്ന് പോവാൻ കാരണമെന്താണെന്ന് ചോദിച്ചപ്പോ കരഞ്ഞു. നിന്റെ വിഷമങ്ങൾ നിനക്ക് കരഞ്ഞു തീർക്കാം. എന്നാൽ ഞാനോ? എന്റെ കാര്യം ഒരിക്കലെങ്കിലും ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ടോ നീ?” കോകില കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. പുറത്തെ പരിപാടികളുടെ ബഹളത്തിനിടയിലും അവളുടെ എങ്ങലടിച്ചുള്ള കരച്ചിൽ അവനു വ്യക്തമായി കേൾക്കാമായിരുന്നു. അവൻ മുഖം പൊത്തി കരയുന്ന കോകിലയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു ചെന്നു. അവളുടെ കൈകൾ മുഖത്തു നിന്നും മാറ്റുവാൻ ശ്രമിച്ചു. “കോകില… ഹേയ്, എടി കൊച്ചേ, കരയല്ലേ…” എന്നാൽ കോകില പെട്ടെന്ന് മുഖത്തു നിന്നും കൈകൾ മാറ്റി, അടുത്തു വന്ന ജിത്തുവിനെ അമ്പരപ്പിച്ചു കൊണ്ടു അവനെ വട്ടം കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ തല വെച്ച് പൊട്ടിക്കരയാൻ തുടങ്ങി. ഒരു മേഘപാളി തന്നിലേക്ക് വന്നലിഞ്ഞു ചേർന്നത് പോലെ തോന്നി ജിതിന്. അവളുടെ നാഡീമിടിപ്പിന്റെ താളം വ്യക്തമായി അറിയാൻ കഴിഞ്ഞു അവന്. എന്തു ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ അവൻ കുഴങ്ങി. അവളെ വാരിപ്പുണരാൻ അവന്റെ കൈകൾ വെമ്പി. എന്നാൽ അതിന് മുതിരാതെ, അവളെ പുണരാൻ കൊതിച്ച കൈകൾ വായുവിൽ തന്നെ നിർത്തി അവൻ. “ഇങ്ങനെയൊന്നും എന്നോട് പറയല്ലേ ജിത്തൂ, എനിക്ക്… എനിക്കറിയില്ല നിന്നോടെന്താ പറയണ്ടേന്ന്.” അവന്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്നും മുഖമെടുക്കാതെ അവൾ ഇടറിയ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു. “എല്ലാം മറക്കാൻ, നിന്നെ മറക്കാൻ ഇവിടെ നിന്നും ഓടിപ്പോയതാ ഞാൻ. നിന്നെ പറ്റിച്ച്, എന്റെ കാര്യം മാത്രം ആലോചിച്ച് ഓടിപ്പോയതാ…. എന്നോട്… എന്നോട് പൊറുക്ക് ജിത്തൂ…” അവനെ ചുറ്റിയിരുന്ന കൈ കൊണ്ട് അവന്റെ ഉടുപ്പിൽ മുറുകെപ്പിടിച്ചു കൊണ്ട് കൊച്ചുകുട്ടികളെപ്പോലെ അവൾ കരഞ്ഞു. അവളുടെ കണ്ണീരിന്റെ ചൂട് അവന്റെ നെഞ്ചം ഏറ്റു വാങ്ങി. തന്നെ പുണർന്നിരിക്കുന്ന അവളുടെ കൈകളിലൂടെ കയ്യോടിച്ച്, അവന്റെ കൈകൾ അവളുടെ പുറത്താകെ പരതി നടന്നു. എങ്ങു നിന്നോ കൈവന്ന ധൈര്യത്തിൽ, അവനവളെ തന്നിലേക്ക് പിടിച്ചമർത്തി. “നിന്റെയീ നെഞ്ചിലെ ചൂട് അനുഭവിച്ചറിയാൻ എത്ര കാലം ഞാൻ കൊതിച്ചു എന്നറിയാമോ നിനക്ക്? ജീവിതത്തിലെ എതിർദിശയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്ന രണ്ടു പേർ, ഒരിക്കലും ഒന്നു ചേരാൻ കഴിയാത്തവർ, എന്നിട്ടും… എന്നിട്ടും നീയെന്നെ തോൽപിച്ചു കളഞ്ഞു ജിത്തൂ…” ഏങ്ങലടിച്ചുള്ള അവളുടെ കരച്ചിലിനിടയിലും, അവളുടെ കണ്ണുനീർ കണ്ടു നിൽക്കേണ്ട വേദനാജനകമായ അവസ്ഥയിലും അവൾ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ കേട്ട് അവന്റെ പാതി മരിച്ച ഹൃദയം പിടഞ്ഞെണീറ്റു. ആഹ്ലാദത്തുടിപ്പിന്റെ അതിർവരമ്പിലെത്തിയിട്ടും, ശ്വാസനാളങ്ങൾ വരെ പുളകം കൊണ്ടിട്ടും, അവളെന്ന തന്റെ പെണ്ണിന്റെ ഉള്ളിലുള്ളതെല്ലാം പുറത്തു കൊണ്ടു വരാൻ അവന്റെ മനസ്സ് അവന്റെ ഹൃദയത്തോട് തല്ലുകൂടി.

“വേണ്ട കോകില, നീ എനിക്ക് വേണ്ടി എങ്ങും തോൽക്കണ്ട. താൻ പറഞ്ഞത് ശരിയാ. ഒരിക്കലും ഒന്നിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത രണ്ടു പേരാണ് നമ്മൾ. ഏതോ ഒരു നിമിഷത്തിന്റെ ചപലതയിൽ, ഞാൻ ഓരോന്ന് കാട്ടിക്കൂട്ടി. നിന്റെ അവസ്ഥ ഓർക്കാതെ, ഞാൻ നിന്നെ വേദനിപ്പിച്ചു. സോറി, കഴിഞ്ഞത് മറന്നു കള എന്നേ എനിക്ക് പറയാൻ പറ്റൂ. ഇനി ഞാൻ നിന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഒരു കരടായി വരില്ല. സോറി.” അവൻ മാപ്പ് പറഞ്ഞ് അവളെ തന്നിൽ നിന്നും അടർത്തി മാറ്റുവാൻ ശ്രമിച്ചു. എന്നാൽ അവൾ പിടി കൂടുതൽ മുറുക്കിയതെ ഉള്ളു. “ഞാൻ മാപ്പ് പറഞ്ഞതല്ലേ, ഇനി ഒന്നിനും വരുന്നില്ല എന്നു പറഞ്ഞതല്ലേ? വിട് കോകില…” “ഇല്ല ജിത്തൂ… ഞാൻ വിടില്ല, നീ പോവണ്ട. പോവല്ലേ ജിത്തൂ…” കോകില അവന്റെ നെഞ്ചിൽ കിടന്ന് വിക്കി വിക്കി കരഞ്ഞു. “എന്തിന്? ഇനിയും ഞാൻ നിന്റെ കൂടെ നിന്ന് ഈ നാടകം കളിക്കുന്നതെന്തിനാ? നിനക്ക് ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ഒരാളുടെ കൂടെ…, വേണ്ട കോകില, ഞാൻ നിന്നെ എങ്ങിനെയെങ്കിലും മറന്നോളാം.” ജിതിൻ അൽപം ശബ്ദമുയർത്തി. “എനിക്ക് മറക്കാൻ പറ്റണ്ടേ ജിത്തൂ… പറ്റില്ല ജിത്തൂ, എനിക്ക് നിന്നെ മറക്കാൻ പറ്റില്ല…” അവൾ വിങ്ങിപ്പൊട്ടി. “ചെയ്യുന്നത് ശെരിയാണോ തെറ്റാണോ എന്നൊന്നും അറിയില്ല എനിക്ക്. പക്ഷെ, ഇഷ്ടപ്പെട്ടു പോയി ജിത്തൂ ഞാൻ… നിന്നെ, നിന്നെയെനിക്ക് അത്രമേൽ ജീവന….” ജിത്തുവിന്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്നും മുഖമുയർത്തി, അവളത് പറഞ്ഞു മുഴുവിപ്പിക്കുന്നതിന് മുൻപ് അവളുടെ അധരങ്ങളിൽ അവന്റെ ചുണ്ടമർന്നിരുന്നു. ജിത്തുവിന്റെ ഉടുപ്പിൽ മുറുകെ പിടിച്ചിരുന്ന അവളുടെ കൈ അയഞ്ഞു പിടി വിട്ടു പോയി. കോകില ഒരു നിമിഷം ശ്വാസമെടുക്കാൻ മറന്ന്, കണ്ണടച്ചു തന്നെ ചുംബിക്കുന്ന ജിതുവിനെ കണ്ണു തുറിച്ച് നോക്കി. ജിത്തു അവളുടെ അരക്കെട്ടിൽ കൈ ചുറ്റി നിന്ന് ചുണ്ടുകൾ അനക്കാതെ അവളുടെ അധരങ്ങളിൽ അമർത്തിത്തന്നെ വച്ചു. ഒരു നിമിഷത്തെ പകപ്പിനോടുവിൽ കോകില കണ്ണുകളടച്ച് അവന്റെ തലയിൽ തലോടി, അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ തമ്മിലകത്തിയപ്പോൾ, ആ അവസരത്തിനായി കാത്തിരുന്ന ജിത്തു അണപ്പോടെ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ മാറി മാറി നുണയുവാൻ തുടങ്ങി. അവളുടെ അരക്കെട്ടിൽ ചുറ്റിയിരുന്ന അവന്റെ കൈകളിൽ വീണ്ടും ബലമേറുന്നത് അവളറിഞ്ഞു. അവന്റെ കഴുത്തിലൂടെ കൈകൾ ചുറ്റി, അവന്റെ ശിരസ്സിനെ തന്നിലേക്ക് കൂടുതൽ ചേർത്തു കൊണ്ട് അവൾ തല ചരിച്ച് അവന്റെ ചുണ്ടുകൾക്ക് തന്റെ ഉമിനീർ പകുത്തു നൽകി. ജിത്തുവും കോകിലയും കിതച്ചു കൊണ്ട് പരസ്പരം ശ്വാസ നിശ്വാസങ്ങൾ പങ്കു വെച്ചു. അവളുടെ അരക്കെട്ടിൽ ചുറ്റിയിരുന്ന അവന്റെ കൈകൾ നീങ്ങിത്തുടങ്ങി. അവന്റെ ഇടതു കരം അവളുടെ ഉയർന്നു നിന്ന് നിതംബമുഴുപ്പിൽ ചെന്ന് നിലയുറപ്പിച്ചു. അവന്റെ വലതു കരം മുകളിലേക്ക് സഞ്ചരിച്ച് അവളുടെ കക്ഷത്തിനു താഴെ ചെന്നു നിന്നു. വല്ലാതെ ചൂട് പിടിച്ചിരുന്നു അവിടം. ഈർപ്പമുള്ള ചൂട്. തന്റെ ശരീരത്തിന് താപമേറി വരുന്നത് കോകിലയറിഞ്ഞു. ജിതിന്റെ ഹൃദയതാളം മുറുകി. അവന്റെ വലതു കരം വിറച്ചു കൊണ്ട് ഇടത്തേക്ക് നീങ്ങി. അവളുടെ ചെന്താമര മൊട്ടുകൾക്കു മുകളിൽ, നെഞ്ചു മറച്ചിരുന്ന മഞ്ഞ ഷാളിനടിയിൽ അവന്റെ കൈകൾ അഭയം തേടി. അന്യപുരുഷൻ സ്പർശിക്കാത്ത മാറിടത്തിൽ തന്റെ കിനാവുകളിലെ രാജകുമാരന്റെ സ്പർശനമേറ്റപ്പോൾ അവൾ ഞെട്ടിപ്പിടഞ്ഞു,

അവളിൽ നിന്നും ഒരു ശക്തമായ നിശ്വാസമുണ്ടായി. ജിതിന്റെ തലമുടി നാരുകളെ അള്ളി വലിച്ചു കൊണ്ട് കോകില അവന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ മധുപാനം നടത്തി. അവളുടെ പ്രവർത്തിയിൽ ആവേശം മുറുകിയ ജിതിൻ അവളുടെ കൂർത്തു കൂമ്പിയ ഇടതു മുലയിൽ അല്പം ബലം കൊടുത്തു. കോകിലയുടെ തേനൊലിക്കുന്ന അധരങ്ങൾ മൃദുവായി കടിച്ചു പിടിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ അവളുടെ മുലയിൽ മെല്ലെ ഞെക്കിക്കളിക്കാൻ തുടങ്ങി. “ജിത്തൂ… വേണ്ട…” ജിത്തുവിന്റെ വായിൽ നിന്നും തന്റെ ചുണ്ട് തെറ്റി വിടുവിച്ചു കൊണ്ട് പാതിയടഞ്ഞ കണ്ണുകളാൽ കോകില കിതച്ചു. എന്നാൽ അവൾ പറഞ്ഞത് അവന്റെ കാതുകളിൽ എത്തിയില്ല. അവളെ ഇടുപ്പിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു കൊണ്ട് ജിതിൻ അവളെ ചുവരിനോട് ചേർത്തു നിർത്തി. തന്റെ ശിരസ്സിൽ മുറുകെ പിടിച്ചിരുന്ന അവളുടെ രണ്ടു കൈത്തണ്ടകളിലും പിടുത്തമിട്ട് അവയെ ചുവരിനോട് ചേർത്ത് നിർത്തി, അവളുടെ കഴുത്തിൽ മുഖം ചേർത്ത്, അവളുടെ സ്ത്രൈണ സുഗന്ധം തന്റെ നാസികയിലേക്ക് വലിച്ചു കയറ്റി ജിതിൻ. അവന്റെ നീണ്ട നാസികയുടെ മുനയും, വായിൽ നിന്നും ഉത്ഭവിച്ച ചുടു നിശ്വാസവും കഴുത്തിൽ തട്ടിയപ്പോൾ അവളുടെ കവിളുകൾ രോമാഞ്ചമണിഞ്ഞു. പിന്നിലെ കേശഭാരത്തിൽ നിന്നും തുളസിക്കതിരിന്റെ സുഗന്ധം അവന്റെ മൂക്കിലേക്ക് തുളച്ചു കയറി. “ജിത്തൂ… ഹ്..വേണ്ടടാ… പാടില്ല…ഹ്…” ശ്വാസം കഴിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടി കോകില മൊഴിഞ്ഞു. അവളുടെ തൊണ്ട വരണ്ടു. കൈ വിരലുകൾ വിറച്ചു. കാൽപ്പാദങ്ങൾ പുലരിമഞ്ഞിലെ ഹിമകണം പോലെ തണുത്തു. ജിതിൻ മുഖമുയർത്തി, അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി. തുറന്നു കിടന്ന വാതിലിലൂടെ താഴെ സ്റ്റേജിൽ നിന്നും അകത്തു കടന്ന അരണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ അവളുടെ കരഞ്ഞു കരി പടർന്ന, പാതി കൂമ്പിയ നീണ്ട മിഴികൾ കണ്ട് അവനിൽ വന്യമായ ആവേശമുണർന്നു. തന്റെ ഇരു വശത്തും കൈകുത്തി, തന്റെ കൈകളെ തടവിലാക്കി തന്റെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന ജിതിന്റെ കണ്ണുകളിൽ ഇതു വരെ കാണാത്ത ഒരു പ്രത്യേക ഭാവം അവൾ കണ്ടു. തന്നിലും പൊക്കമുള്ള ജിതിനെ അവൾ പിടയ്ക്കുന്ന മിഴികളുയർത്തി നോക്കി. തന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന തന്റെ കരുത്തനായ ഇണയെ തന്നിലേക്ക് ആവാഹിച്ചെടുക്കാൻ അവളുടെ നെഞ്ചം തുടിച്ചു. “ഇനി വേണ്ട ജിത്തൂ… വേണ്ട… എനിക്ക്…. എനിക്ക് എന്തൊക്കെയോ തോന്നുന്നു ജിത്തൂ…, എന്നെ… എന്നെ…ഹ്…ഹ്…” അവൾ പറഞ്ഞു തീരുമ്പോഴേക്കും അവളുടെ ഷാൾ വലിച്ചൂരി എറിഞ്ഞിരുന്നു ജിതിൻ. അവൾക്ക് കൈ പിണച്ചു മാറ് മറക്കാൻ അവസരം കൊടുക്കുന്നതിന് മുന്നേ ചുരിദാറിന്റെ കീഴ്വശത്തെ വെട്ടിലൂടെ കൈ കടത്തി അവളുടെ നഗ്നമായ ഇടുപ്പിൽ നുള്ളിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ മാറിലേക്ക് മുഖം ചേർത്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു അവൻ.

“അഹ്…” അവളിൽ നിന്നും ഒരു നിലവിളി ഉയർന്നു. തന്റെ മാറിലേക്ക് ചേർത്തു വച്ച ജിതിന്റെ ശിരസ്സിൽ അവൾ അള്ളിപ്പിടിച്ചു. അവളുടെ നിതംബങ്ങളിൽ കയ്യമർത്തിവെച്ച്, അവളുടെ താടിത്തുമ്പിൽ മുത്തമിട്ടു കൊണ്ട് ജിതിൻ അവളുടെ കാതിലേക്ക് തന്റെ മുഖം അടുപ്പിച്ചു. “എനിക്ക് വേണം നിന്നെ. മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടന്ന് തലോലിച്ച, എന്നും സ്വപ്നങ്ങളിൽ കണ്ട എന്റെ പെണ്ണിനെ… നിന്നെയെനിക്ക് വേണം കോകില…” ജിത്തു കിതച്ചു. അടുത്തു കിടന്ന ബെഞ്ചിലേക്ക് ചെന്നിരുന്ന് മുണ്ട് വകഞ്ഞു മാറിയ കരുത്തുറ്റ തുടയിലേക്ക് അവനവളെ പിടിച്ചിരുത്തി. അവന്റെ മടിയിൽ ഒരു വശം ചരിഞ്ഞിരുന്ന്, അവന്റെ തോളിലൂടെ കയ്യിട്ട് തന്റെ പ്രിയതമന്റെ കണ്ണുകളിലെ പ്രണയഭാവം നോക്കിയിരുന്നു പോയി അവൾ. അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ തന്റെ മുഖത്തോടടുക്കുന്നതും നോക്കി കോകില ജിത്തുവിന്റെ നെഞ്ചിൽ കൈ ചേർത്തു മുറുക്കിപ്പിടിച്ചു. കോകിലയുടെ നനഞ്ഞീറനണിഞ്ഞ ചെഞ്ചുണ്ടുകൾ മൊത്തിക്കുടിച്ചു കൊണ്ട് ജിതിൻ അവളുടെ അടുപ്പിച്ചു വച്ചിരുന്ന തുടകൾ വലിച്ചകത്തി, അകംതുടയിൽ കൈ കൊണ്ടുഴിയുവാൻ തുടങ്ങി. ചൂട് വമിക്കുന്ന തുടയിടുക്കിൽ പലതവണ അവന്റെ കൈകൾ മുകളിലെ സംഗമസ്ഥാനത്ത് തട്ടിയപ്പോളൊക്കെ കോകില അവന്റെ മടിയിലിരുന്നു പിടഞ്ഞു. അവളുടെ മുഖം തന്റെ വലതു കൈക്കുമ്പിളിൽ കോരിയെടുത്ത്, അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ നക്കിനുണഞ്ഞു കൊണ്ട് ജിതിൻ അവളുടെ പിന്നിലേക്ക് കയ്യെത്തിച്ച് അവളുടെ നീണ്ട കേശഭാരത്തിൽ തലോടി. അവളുടെ പുറത്തു കൈ കൊണ്ട് താങ്ങി, അവളെ ബെഞ്ചിലേക്ക് ചായ്ച്ചു. “ആരെങ്കിലും വരും ജിത്തൂ… എനിക്ക് പേടിയാ…” കിടന്ന കിടപ്പിൽ കൈകൾ കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു. ജിതിൻ മറുത്തൊന്നും പറയാതെ വാതുക്കലേക്ക് നോക്കി. വാതിൽപാളികൾ തുറന്നു കിടക്കുകയാണ്. അവൻ എണീറ്റു ചെന്ന് ആ മുറിയുടെ വാതിലടച്ചു കൊളുത്തിട്ടു. അവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടു, ജനൽഗ്ലാസ്സിലൂടെ അകത്തു വരുന്ന വെളിച്ചത്തിൽ ഒരു കാൽ മടക്കിപ്പൊക്കി വെച്ച്, നെഞ്ചിൽ കൈ ചേർത്തു പിടിച്ച്, തന്നെത്തന്നെ നോക്കിക്കിടക്കുന്ന ഒരു അപ്സരസ്സിനെ. അവൾ തന്നെ കൈ നീട്ടി വിളിക്കുന്നത് പോലെ തോന്നിയവന്. അവൻ മറ്റൊരു ബെഞ്ച് പൊക്കിയെടുത്ത് അവൾ കിടന്നിരുന്ന ബെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്തു വെച്ചു. അരണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ ജിത്തു തന്റെ കുർത്ത വലിച്ചൂരുന്നത് അവൾ ഭാവവ്യത്യാസമില്ലാതെ നോക്കിക്കിടന്നു. ജിത്തു അവൾക്കരികിലേക്ക് കയറിക്കിടന്ന് അവളുടെ മുഖം കോരിയെടുത്തു ചുംബനപ്പൂക്കളാൽ മൂടുവാൻ തുടങ്ങി. അവളുടെ കൈകൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലെയും കയ്യിലെയും ഉറച്ച പേശികളിൽ ഓടി നടന്നു. അവന്റെ കഴുത്തിൽ പിടിച്ചു തന്നോട് ചേർത്തു കൊണ്ടവൾ അവന്റെ ചുണ്ടുകളെ തന്റെ ചുണ്ടുകളാൽ തുടച്ചെടുത്തു. ചുരിദാറിനിടയിൽ നിന്നും വെളിവായ കറുത്ത ബ്രായുടെ സ്ട്രാപ്പിൽ ഉമ്മ വച്ചു കൊണ്ട് അവൻ അവളുടെ ചുരിദാർ പൊക്കി, അവളുടെ അണിവയറിൽ തലോടുവാൻ തുടങ്ങി. “മം…” അവളുടെ ചെറിയ പൊക്കിൾചുഴിയിൽ വിരലിട്ടു കറക്കിയപ്പോൾ അവൾ കണ്ണടച്ചു മൂളി. അവന്റെ കൈകൾ താഴേക്കിറങ്ങിച്ചെന്ന് അവളുടെ ലെഗ്ഗിൻസിനുള്ളിൽ കയ്യിട്ട് പാന്റീസിന് മുകളിൽ നിലയുറപ്പിച്ചു. “വേണ്ട ജിത്തൂ…. ഇനി വേണ്ട…” അവൾ നിഷേധാത്മകമായി തലയനക്കി. അതിന് മറുപടിയെന്നോണം അവനവളുടെ സംഗമസ്ഥാനത്തു വിടവ് വരുന്നയിടം പാന്റീസിന് മുകളിലൂടെ നടുവിരൽ കൊണ്ട് അമർത്തി ഞെക്കി.

“ആസ്….” തന്നിൽ നിന്നും അകന്നിരുന്ന അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ തല പൊക്കി വായിലാക്കിക്കൊണ്ട് അവന്റെ കഴുത്തിൽ വട്ടം പിടിച്ചു കോകില കരഞ്ഞു. തന്റെ വിരൽ വിശ്രമിക്കുന്ന അവളുടെ സംഗമസ്ഥാനത്തു നനവ് പടരുന്നതവൻ അറിഞ്ഞു. അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ തന്റെ ചുണ്ടുകളെ ഭക്ഷിക്കുന്നത് ഈറനണിഞ്ഞ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് ജിത്തു നോക്കിക്കണ്ടു. തന്റെ പ്രാണപ്രേയസ്സിയുടെ ഇങ്കിതങ്ങൾക്കായി അവൻ തന്നെത്തന്നെ ഒരു നിമിഷം വിട്ടു കൊടുത്തു. കിടന്ന കിടപ്പിൽ തന്റെ മുണ്ടൂരിയെറിഞ്ഞ ജിതിൻ അവളുടെ ചുരിദാർ മുകളിലേക്ക് പൊക്കി. വിവസ്ത്രയാവാൻ വിസമ്മതിച്ചു കൈകളിൽ ബലം കൊടുത്തു കിടന്ന കോകിലയുടെ നഗ്നമായ ആലില വയറിൽ അവൻ ഇക്കിളിയാക്കി. പാദസരം കിലുങ്ങുന്നത് പോലെ അവൾ ചിരിച്ചപ്പോൾ അയഞ്ഞ കൈകളിലൂടെ അവളുടെ ടോപ്പ് അവൻ ഊരിയെടുത്തു. പെട്ടെന്നവളുടെ മുഖത്തേക്ക് ഗൗരവം കലർന്ന നാണം ഒഴുകിയെത്തി. കറുത്ത ബ്രായിൽ മറച്ച മാറിടം കൈ കൊണ്ട് പിണച്ചു മറച്ചു വച്ചവൾ മുഖം തിരിച്ചു കിടന്നു. അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും കണ്ണീരൊഴുകി വീഴുന്നത് കണ്ട് ജിതിൻ ഉദ്യമം പിൻവലിക്കാൻ തുനിഞ്ഞെങ്കിലും, അവളുടെ അണിവയറിന്റെ ആകാരഭംഗിയിൽ സ്വയം മറന്ന ജിതിൻ അവളുടെ പൊക്കിൾചുഴിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തി. മാറിൽ കൈ പിണച്ചു വച്ചിരുന്ന കോകില കിതച്ചു കൊണ്ട് അവന്റെ തലയിൽ അള്ളിപ്പിടിച്ചു. അവളുടെ പൊക്കിൾ കുഴിയിലേക്ക് നാവു നീട്ടി, അതിലേക്ക് ഒഴുകി വീണ ഉമിനീർ അവൻ മൊത്തിക്കുടിച്ചു. “ഊഫ്…” തന്റെ അടിവയറ്റിൽ ജിത്തുവിന്റെ ദന്തക്ഷതങ്ങളേറ്റപ്പോൾ അവൾ പിടഞ്ഞു. ആ തക്കം നോക്കിയവൻ അവളുടെ വെളുത്ത ലെഗ്ഗിൻസ് താഴേക്ക് വലിച്ചു താഴ്ത്തി. അവന്റെ ശിരസ്സിൽ കൈ വച്ചു തള്ളി അവനെ തടയാൻ ശ്രമിച്ച കോകിലയുടെ കൈകളിൽ കയറിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ടവൻ അവളുടെ കറുത്ത പാന്റീസിന് മുകളിൽ അമർത്തിചുംബിച്ചു. “വേണ്ട ജിത്തൂ… അവിടൊന്നും വേണ്ട…. ഹാ….” അവൾ കിടന്ന് അലമുറയിട്ടു. അവൾ പറയുന്നത് കൂട്ടാക്കാതെ, കോകിലയുടെ പാന്റീസിന് മുഖത്തു ചപ്പിക്കൊണ്ട് ജിതിൻ താഴേക്ക് പിരിഞ്ഞിറങ്ങിയ ലെഗ്ഗിൻസ് അവളുടെ പാദങ്ങളിലൂടെ ഊരിയെറിഞ്ഞു. അവളുടെ അകം തുടകളിൽ ഉമ്മ വച്ചു താഴേക്ക് നീങ്ങിയ ജിതിൻ അവളുടെ സ്വർണ്ണക്കൊലുസിട്ട പാദങ്ങളിൽ ചുംബിച്ചു. തന്റെ ഷെഡ്ഡിയൂരിയെറിഞ്ഞു കൊണ്ട് അവനവളുടെ കണം കാലുകളിലൂടെ ഉമ്മ വെച്ച് മുകളിലേക്ക് ചെന്ന്, അവളുടെ അകംതുടകളിൽ മാറി മാറി നക്കുവാൻ തുടങ്ങി. കറുത്ത പാന്റീസിന്റെ അതിർവരമ്പുകളിൽ അവന്റെ നാക്കു ചെന്ന് മുട്ടിയപ്പോൾ കോകില വികാര പരവേശത്താൽ അവന്റെ തലയിൽ മുറുകെപ്പിടിച്ചു. അവളുടെ മദനത്തേൻ പൊയ്ക ചാലിട്ടൊഴുകിത്തുടങ്ങി. ജിതിൻ അവളുടെ പാന്റീസ് വകഞ്ഞു മാറ്റി, ചുടുതേൻ ഒഴുകുന്ന കോകിലയുടെ യോനീമുഖത്തേക്ക് മൂക്ക് മുട്ടിച്ചു. അവളുടെ പൂർപ്പിളർപ്പിൽ അവന്റെ നാക്കിഴഞ്ഞു നടന്നപ്പോൾ ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ കോകില കഴുത്തു പൊക്കി വാ തുറന്നു കിതച്ചു. വടിച്ചു മിനുക്കിയ യോനിയിതളുകൾ അവന്റെ വായിലിരുന്ന് വിറ പൂണ്ടു. “ജിത്തൂ… ജിത്തൂ…..ആഹ്….” കോകിലയുടെ ഇടുപ്പിൽ ഞെക്കിക്കൊണ്ട് ജിത്തു അവളുടെ കുന്നിക്കുരു വലിപ്പമുള്ള കന്തിൽ നാവു തൊട്ടപ്പോൾ അവൾക്ക് കനത്ത രതിമൂർച്ഛയുണ്ടായി. തന്റെ മുടിയിഴകളെ വലിച്ചു പറിച്ചു കൊണ്ട് നടു പൊന്തിച്ച അവളുടെ രതിസ്രവം കുടിച്ചിറക്കിക്കൊണ്ട് അവൻ പൂർത്തീറ്റ തുടർന്നു. കോകില ജിത്തുവിന്റെ തല തന്റെ തുടകൾക്കിടയിൽ പൂട്ടിയപ്പോൾ അവനവളുടെ തടിച്ചുന്തിയ കടിത്തടം നാവു കൂട്ടി ചപ്പി.

“ആ…” അവളുടെ തുടകളിലൊന്നിൽ ഒരു കടി കൊടുത്തപ്പോൾ അവൾ തുടകൾ തമ്മിലകറ്റി. അവളുടെ വയറിലൂടെ മുകളിലേക്കുമ്മ വച്ച് അവനവളുടെ മേലേക്ക് വലിഞ്ഞു കയറി. കോകില ഇടതു കൈ പൊക്കി, കൈത്തണ്ട കൊണ്ട് കണ്ണു പൊത്തി കിടന്നു. ബ്രായ്ക്ക് മുകളിലൂടെ അവളുടെ താമരമൊട്ടു പോലെ കൂമ്പി നിന്ന മുലയിൽ കടിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ അവളുടെ മുഖത്തു നിന്നും കൈ പിടിച്ചു മാറ്റി. നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് അവൻ പ്രണയപരവശനായി നോക്കി. “ഇത്രേയുള്ളോ പെണ്ണേ നീ? ദേ നോക്കിയേ, നീയെന്റെ പെണ്ണാ. എന്റെ പെണ്ണ് കരയരുത്.” “എന്നാലും ജിത്തൂ, ഞാൻ…. എനിക്ക് വേണം ജിത്തൂ നിന്നെ. എന്നാൽ നമ്മൾ… നമ്മുടെ സാഹചര്യം…” “ഒറ്റച്ചോദ്യം. എനിക്ക് വേണ്ടി കാത്തിരിക്കാൻ തയ്യാറാണോ നീ?” “ജിത്തൂ… ഞാൻ…” “വേണ്ട.. യെസ് ഓർ നോ. അതു മാത്രം കേട്ടാൽ മതിയെനിക്ക്. വേഗം പറ, താഴെയൊരാൾക്ക് ഉറക്കം വരുന്നു.” “എത്ര നാൾ വേണമെങ്കിലും, ഈ ജന്മം പോരെങ്കിൽ അടുത്ത ജന്മത്തിലും കാത്തിരിക്കാൻ തയ്യാറാ ഞാൻ നിനക്കു വേണ്ടി. എനിക്ക്… എനിക്ക് നീയില്ലാണ്ട് പറ്റില്ല ജിത്തൂ…” “എങ്കിൽ എനിക്ക് വേണം നിന്നെ. കാലിൽ ഒരു മുള്ളു പോലും കൊള്ളിക്കാതെ കൊണ്ടു നടന്നോളാം നിന്നെ ഞാൻ. അനുവാദം ചോദിച്ച് എനിക്ക് ശീലമില്ല. അതു കൊണ്ട്, എന്റെയീ പെണ്ണിനെ ഇങ്ങെടുക്കുവാ ഞാൻ…” ഉള്ളു നിറഞ്ഞു ചിരിച്ച കോകിലയുടെ ചുണ്ടുകളിലേക്ക് അവൻ ഒരു വണ്ടായി പറന്നു ചെന്ന് തേന്നുണ്ടു. കോകിലയുടെ തുടയിടുക്കിൽ അവന്റെ നീണ്ടു വിങ്ങുന്ന പുരുഷായുദ്ധം കുത്തിക്കൊള്ളുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവൾ തുടകളകത്തി അവന് വിശ്രമിക്കാൻ ഇടം നൽകി. അവളുടെ പുറകിലേക്കവൻ കൈ തിരുകിക്കയറ്റിയപ്പോൾ അവൾ അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ കടിച്ചു പിടിച്ചു കൊണ്ട് പുറം പൊന്തിച്ചു കൊടുത്തു. കോകിലയുടെ ബ്രായുടെ കൊളുത്തഴിച്ചു വിട്ട് അവളുടെ മുലയിൽ കൈ വെച്ച് അവനാ ബ്രാ ഊരിയെറിഞ്ഞു. പുറത്തേക്ക് തുളുമ്പിച്ചാടിയ മുലകൾക്കിടയിലേക്ക് മുഖം ചേർത്ത് ആഞ്ഞു നിശ്വസിച്ചു കൊണ്ടവൻ അവളുടെ ഇളം മുലകൾ വായിലാക്കി മാറി മാറി നുണയാൻ തുടങ്ങി. അവന്റെ ചുണ്ടുകളുടെയും നാവിന്റെയും സ്പർശനമാത്രയിൽ രോമാഞ്ചമണിഞ്ഞ അവളുടെ മുലകൾ അവൻ മതി വരുവോളം പാനം ചെയ്തു. തടിച്ചു വീർത്തു കല്ലിച്ച മുല ഞെട്ടുകൾ അവൻ കടിച്ചു വലിച്ചപ്പോൾ അവൾ കുറുകി. അവന്റെ വലതു കരം വീണ്ടും അവളുടെ പൂർഭാഗം തേടിപ്പോയി. കയ്യെത്തിച്ച് അവളുടെ പാന്റി വലിച്ചു താത്തിയ ജിതിൻ അവളുടെ വെട്ടി മിനുക്കിയ പുൽമേട്ടിൽ തന്റെ കൈ മേയാൻ വിട്ടപ്പോൾ അവൾ ഒരു മടിയും കൂടാതെ തന്റെ കാലിലൂടെ പാന്റീസ് ഊരി താഴെയിട്ടു. തുടയകത്തി കിടന്ന കോകിലയുടെ തുടയിടുക്കിലേക്ക് കയറിക്കിടന്നു മുല കുടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ജിതിൻ, അവളുടെ ഇരുവശവും കൈ കുത്തിക്കിടന്ന് മുല കുടി മതിയാക്കി അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.

“ഞാൻ… ഞാൻ…” അവൻ എന്തു പറയും എന്നറിയാതെ വാക്കുകൾക്കായി പരതി. “മെല്ലെ… പയ്യെ വേണം. എനിക്ക്…. എനിക്കറിയില്ല…” അവന്റെ നോട്ടം താങ്ങാനാവാതെ അവൾ മുഖം തിരിച്ചു. അവളുടെ മുഖം പിടിച്ചു നേർക്ക് നേർ നോക്കി, അവളുടെ ചുണ്ടുകളെ വായിലാക്കി, അവൻ തന്റെ ലിംഗം അവളുടെ പൂർപ്പിളർപ്പിൻ മുന്നിലിട്ട് ഉരക്കാൻ തുടങ്ങി. മദജലത്താൽ നനഞ്ഞു കുളിച്ച പൂർപ്പിളർപ്പിൽ അവന്റെ കുണ്ണ തെന്നിക്കളിച്ചു. അവളുടെ വായിലേക്ക് തന്റെ നാവു കയറ്റി, അവൾ തള്ളിത്തന്ന അവളുടെ നാവ് വിഴുങ്ങിക്കൊണ്ട് ജിതിൻ അരക്കെട്ടിന് ബലം കൊടുത്ത് താഴെക്കമർന്നു. “മം.മം…..” കോകില കണ്ണു തുറിച്ച് അവന്റെ മുതുകിൽ മാന്തിപ്പറിച്ചു. ഒറ്റത്തള്ളിൽ അവന്റെ ലിംഗം പകുതി വരെ അകത്തു കയറി. അവളുടെ ചുണ്ടു വിടുവിച്ചു കൊണ്ട് ജിതിൻ അവളിൽ നിന്നും മുഖം അകറ്റി. “അമ്മേ…. ആ…. വേദനിക്കുന്നു ജിത്തൂ…. വേണ്ട…. ആ…..” അവൾ നിലവിളിച്ചു. അവളുടെ വിളിയൊച്ച പുറത്തെ പാട്ടിനും ബഹളത്തിനുമിടയിൽ അലിഞ്ഞില്ലാതെയായി. “ഞാൻ പുറത്തെടുക്കട്ടെ…” അവളുടെ നൊമ്പരപ്പെടുത്തുന്ന മുഖം കണ്ടവൻ ചോദിച്ചു. “എടുക്ക്… പുറത്തെടുക്ക്… എനിക്ക് വയ്യ… നോവുന്നു…സ്…ആ…” അവളവന്റെ നെഞ്ചിൽ പിടിച്ചു തള്ളി മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചു. അവൻ കുണ്ണ പുറത്തേക്ക് വലിച്ച്, അതുപോലെ തന്നെ തിരിച്ചകത്തേക്ക് ആഞ്ഞു തള്ളി. കരയാൻ വാ തുറന്ന കോകിലയുടെ ചുണ്ടുകൾ വായിലാക്കിക്കൊണ്ട് അവൻ അകത്തിരുന്ന കുണ്ണ അനക്കാതെ വെച്ചു. അവളെ വാരിപ്പുണർന്നു കൊണ്ടവൻ അവളെ കിതച്ചു കൊണ്ട് ചുംബിച്ചു. അവന്റെ ഭാരം താങ്ങി കിടന്ന കോകിലയുടെ ചെറു മുഴുപ്പുള്ള മുലകൾ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ അമർന്നിരുന്നു. അല്പനേരത്തിനു ശേഷം, അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ മോചിപ്പിച്ച് അവനവളുടെ മുഖത്തെ ഭാവമറിയാൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. അവൾ ഈറനണിഞ്ഞ കണ്ണുകളാൽ അവനെ ദയനീയ ഭാവത്തിൽ നോക്കി കിടക്കുകയായിരുന്നു. ജിത്തു പിന്നീടൊരു മുന്നറിയിപ്പ് കൊടുക്കാതെ, അവന്റെ അരക്കെട്ട് മെല്ലെയനക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൾ അവന്റെ കഴുത്തിൽ കൈ ചുറ്റി കണ്ണുകൾ പൂട്ടിയടച്ച്, ചുണ്ടു കടിച്ചു കൊണ്ട് അവന്റെ ആണത്തത്തെ സ്വീകരിച്ചു. അല്പനേരം മെല്ലെയടിച്ച ശേഷം അവൻ അവളുടെ മുലകൾ കുടിക്കാൻ തുടങ്ങി. മുലയൊന്ന് വായിൽ തിരുകി ചപ്പി വലിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ അടിയുടെ വേഗം കൂട്ടി. “ആഹ്….അഹ്ഹ്…അമ്മേ….ആ….വേഗം… ജിത്തൂ…. വേഗം…” കോകില കണ്ണടച്ചു കുറുകാൻ തുടങ്ങി. കോകിലയുടെ യോനിയിലെ മുറുക്കം കുറഞ്ഞത് കണ്ട്, അവിടെ നിന്നും വീണ്ടും വീണ്ടും വഴുവഴുത്ത വെള്ളം ശ്രവിക്കുന്നത് മനസ്സിലാക്കി അവൻ തുടരെത്തുടരെ ആഞ്ഞു കയറ്റിയിറക്കാൻ തുടങ്ങി. അവളുടെ കൈകൾ ജിതിന്റെ പുറത്തു നിന്നും അവന്റെ ആസനത്തിലേക്ക് നീണ്ടു. അവളുടെ കഴുത്തിലെ വിയർപ്പിന്റെ വശ്യമായ മണം മൂക്കിലേക്ക് വലിച്ചെടുത്ത് അവളുടെ തുടയിൽ അള്ളിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ടവൻ ശരവേഗത്തിൽ അടിച്ചു തകർത്തു.

“ജിത്തൂ… പോണു… നിക്ക്….ആഹ്…..” കോകിലയുടെ കാലുകൾ കോച്ചി വലിച്ചു. കണ്ണുകൾ മറിഞ്ഞ് അവൾ നടുവെട്ടി കാമരസം ചീറ്റിച്ചു. അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ ചപ്പി വലിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ നടു വളച്ചു തന്റെ ശുക്ലം അവളുടെ യോനിയുടെ ഉള്ളറകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചു. ശുക്ലം ചീറ്റിത്തെറിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അവന്റെ ലിംഗം കോകിലയുടെ യോനിക്കകത്തിരുന്നു വിങ്ങി. രണ്ടു പേരും കണ്ണടച്ചു കിടന്ന് കിതച്ചു. അല്പനേരം അകത്തു വെച്ച ശേഷം ജിത്തൂ ചുരുങ്ങിത്തുടങ്ങിയ കുണ്ണ പുറത്തേക്ക് വലിച്ചെടുത്തു. ശുക്ലവും രക്തവും കൂടിക്കളർന്ന മിശ്രിതം താഴെക്കൊഴുകിയിറങ്ങി. ജിതിൻ അണച്ചു കൊണ്ട് കോകിലയുടെ ഓരത്ത് മലർന്നു കിടന്നു. ഉടുതുണിയില്ലാതെ അൽപ നേരം രണ്ടു പേരും മുകളിലേക്ക് നോക്കി കിടന്നു കിതച്ചു. പെട്ടെന്ന് ജിതിൻ ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി. കോകില കാര്യമറിയാതെ അവനെ പകച്ചു നോക്കി. അവളുടെ മുഖത്തെ അമ്പരപ്പ് വായിച്ചെടുത്ത് ജിതിൻ പറഞ്ഞു… “ഒരു വല്ലാത്ത യാത്രയായിപ്പോയി എന്റേത്. ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത കാഴ്ചകൾ കണ്ടു, ഒരിക്കലും നടക്കില്ലെന്ന് കരുതിയ കാര്യങ്ങൾ നടന്നു….” അവളുടെ കൈവിരലുകൾ കോർത്തു പിടിച്ചവൻ തുടർന്നു. ” ഒരിക്കലും സ്വന്തമാവില്ലെന്നു കരുതിയത് നേടി…” അവന്റെ വാക്കുകളിൽ ആ അഹങ്കാരം ഒളിഞ്ഞിരിപ്പുണ്ടെന്നു കോകിലക്ക് തോന്നി. “ഈ ദൈവം എന്നൊക്കെ പറയുന്നത് ഒരു മഹാസംഭവം തന്നെയാ…” കോർത്തു പിടിച്ച അവളുടെ കയ്യിൽ മുത്തിക്കൊണ്ട് ജിതിൻ പുഞ്ചിരിച്ചു. “വേദനിക്കുന്നുണ്ടോ തനിക്ക്?” അവന്റെ കയ്യിലെ പിടി വിടുവിച്ച് അവന്റെ തോളിൽ തെരുതെരെ തല്ലിക്കൊണ്ട് അവൾ ചിണുങ്ങി. “വേണ്ടാത്ത ഒരോന്നൊക്കെ കാട്ടിക്കൂട്ടി വച്ചിട്ട്, ചോദിക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ? കള്ളത്തെമ്മാടി…” പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു കൊണ്ടവൻ അവളെ തന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്തു കൈകളാൽ വരിഞ്ഞു കെട്ടി. കോകില ജിത്തുവിന്റെ നെഞ്ചിൽ മുഖം ചേർത്തു കിടന്ന് അവന്റെ നെഞ്ചിൽ തന്റെ വിരലുകളാൽ അവിടം പരതാൻ തുടങ്ങി. “നീയൊന്ന് ഉറക്കെക്കരഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ, ഞാനുണർന്നേനെ…” “ചിരിപ്പിക്കല്ലേ ജിത്തൂ… അടിവയർ നോവുന്നു.” അവൾ കുണുങ്ങിച്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കൊഞ്ചി. “ഇത്രയും നാൾ ഞാൻ പിടിച്ചു നിന്നത് എങ്ങനെയാണെന്ന് നിനക്കറിയോ? നിന്നോട് ഇഷ്ടം തോന്നിതുടങ്ങിയ അന്നു തൊട്ട്, നിന്നോട് തുറന്നു പറയാൻ ഉള്ളു കൊതിക്കുവായിരുന്നു. നിന്നെ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു വേദനിപ്പിക്കുമ്പോൾ, വേണമെന്ന് കരുതിയില്ല ഞാൻ അങ്ങിനൊക്കെ പെരുമാറിയത്. നീ വേദനിക്കുന്നത് കണ്ട്, ഒറ്റപ്പെടുന്നത് കണ്ട്, പലപ്പോഴും പൊട്ടിക്കരഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ഞാൻ. പഠിപ്പിക്കുന്ന വിദ്യാർത്ഥിയോട് പ്രേമം തോന്നിയ എനിക്ക് എന്തോ കുഴപ്പമുണ്ടെന്ന് ഞാൻ കരുതി.”

ജിത്തുവിന്റെ മുഖത്ത് ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു. അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് അലക്ഷ്യമായി വീണു കിടന്ന മുടിയിഴകൾ അവളുടെ ചെവിക്ക് പിന്നിലേക്ക് മാടിയൊതുക്കി, ആ ചെറിയ വെളിച്ചത്തിലും തിളങ്ങുന്ന ചുവന്ന മൂക്കുത്തി കല്ലിലേക്ക് അവൻ ആർദ്രമായ് നോക്കി. “എപ്പോഴാ നിനക്കെന്നോട് ഇഷ്ടം തോന്നിതുടങ്ങിയത്?” അവൻ ആകാംഷ മറച്ചു വെച്ചില്ല. “അറിയില്ല ജിത്തൂ… എപ്പോഴോ, എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിൽ നീ വന്നു തുടങ്ങി. വെറുതേയിരിക്കുന്ന സമയത്തും എന്തെങ്കിലും ആലോചിച്ചു തുടങ്ങിയാൽ, അത് അവസാനിക്കുന്നത് നിന്റെ ഓർമ്മകളിലായി. വിദ്യക്ക് പെട്ടെന്ന് പിടി കിട്ടി, നമ്മുടെ കാര്യം. കാണുന്നത് പോലെയല്ല. അവൾക്ക് നല്ല ബുദ്ധിയാ.” “അവർക്ക് ബുദ്ധി കൂടുതലായിട്ടല്ല, നീയൊരു പൊട്ടിപ്പെണ്ണായിട്ടാ നിനക്കങ്ങിനെ തോന്നിയത്. പൊട്ടിപ്പെണ്ണേ…” കോകില അവന്റെ നെഞ്ചിൽ ഒരു കടി വച്ചു കൊടുത്തു. “ആ… അടങ്ങിക്കിടക്ക് പെണ്ണേ….. നല്ലോണം നൊന്തു.” അവൻ നെഞ്ചു തിരുമ്മി. “എന്നോട് കളിച്ചാൽ ഇങ്ങനെയിരിക്കും. കേട്ടോടാ ചെക്കാ…” അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ കടി കൊണ്ട ഭാഗത്ത് മൂക്കുരുമ്മി അവിടം മുത്തിയിട്ട്, അവിടെ മുഖം ചേർത്തു. “ഇങ്ങനെ കിടന്നാൽ മതിയോ? പോവണ്ടേ?” അവൾ ധൃതി വെച്ച് അവന്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്നും കവിൾ മാറ്റി ചോദിച്ചു. “അത് പറഞ്ഞപ്പോഴാ, ആരാ ആ കൂടെ വന്നത്?” “വിദ്യ. അവളെ കണ്ടിട്ട് നിനക്ക് മനസ്സിലായില്ലേ?” “അല്ല, തലയിൽ കഷണ്ടിയുള്ള ആ അയാൾ… അയാളാരാ?” “കഷണ്ടിയുള്ള ആളോ? അങ്ങിനെ ആരെയും ഞാൻ കണ്ടില്ലല്ലോ? നീ വേറെയാരെയെങ്കിലും ആയിരിക്കും കണ്ടത്. ഞാനും വിദ്യയും അവളുടെ കാറിലാ വന്നത്. പ്രിൻസിപ്പലിനെ കണ്ട് എന്തോ ആവശ്യത്തിനാ അവൾ വന്നത്. പിന്നെ… പിന്നെ നിന്നെ ഒരു നോക്ക് കാണാൻ വേണ്ടിയാ ഞാനും…” “വിദ്യാ മിസ്സ് അന്വേഷിക്കില്ലെ തന്നെ?” “ആ പിന്നേ… പത്തു മണിക്കു മുന്നേ തിരിച്ചു പോണംന്നാ അവൾ പറഞ്ഞത്. നമുക്ക് താഴേക്ക് പോവാം?” “ഒരഞ്ച് മിനിറ്റ് കൂടി എന്റെ കൂടെ കിടക്ക് പെണ്ണേ… ഇന്നത്തെ കഴിഞ്ഞാൽ ഇനിയെന്നു കാണാനാ നമ്മൾ?” “എന്റെ നമ്പർ നിനക്ക് ഞാൻ തന്നിട്ടുണ്ട്.” “എപ്പോ… ” അവൻ ഓർത്തെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

“ഞാൻ നിനക്ക് തന്ന ക്ലാസ് ഫോട്ടോയില്ലേ? അതിന്റെ പുറകുവശം ഇസ്തിരിയിട്ടാൽ മതി. അതിൽ എന്റെ ചുംബങ്ങൾക്കൊപ്പം എന്റെ നമ്പറും എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. കടലാസിൽ ചൂട് പിടിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഒളിപ്പിച്ച അക്ഷരങ്ങൾ നിനക്കായി തെളിഞ്ഞു വരും.” “കൊള്ളാല്ലോ പെണ്ണേ? ഇങ്ങനത്തെ ട്രിക്ക് ഒക്കെ കയ്യിലുണ്ടോ?” “ഞാനൊരു കെമിസ്ട്രി ടീച്ചറല്ലേ മണ്ടൂസേ? വല്ലപ്പോഴും ക്ലാസ്സെടുക്കുമ്പോ ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കണം.” അവൾ ചിരിച്ചു. “ഇത് പറയാൻ ഇത്രയും വൈകിയതെന്താ പെണ്ണേ…” അവളുടെ മുഖക്കുരു മാഞ്ഞു ചുവന്ന കവിൽതടത്തിൽ നുള്ളികൊണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചു. “എല്ലാത്തിനും അതിന്റെതായ സമയമുണ്ടെടാ ചെക്കാ…” അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാഞ്ഞു. “ജിത്തൂ… ” “എന്താടോ അയ്യരിച്ചിപ്പെണ്ണേ…” “നീയെന്നെ വിളിക്കോ? എന്നെ മറന്നു പോവ്വോ നീ?” “എടി പെണ്ണേ…” അവനവളെ ഇറുകേപ്പുണർന്നു. “ജീവവായു മറന്നു കൊണ്ട് ജീവിക്കുന്നതെങ്ങിനെയാ? നീയാണെന്റെ ജീവൻ, എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ താളം. ജിത്തു നിന്നെ മറക്കണമെങ്കിൽ ആ താളം നിലക്കണം. ഈ ചങ്ക് പിടയ്ക്കുന്ന കാലത്തോളം കോകില മിസ്സ് ജിത്തുവിനുള്ളതാ… എഴുതി വെച്ചോ നീ…” തന്റെ നെഞ്ചിൽ അവളുടെ കണ്ണീരിന്റെ ചൂടറിഞ്ഞു ജിതിൻ. അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കിടന്ന് ഉറങ്ങിപ്പോയതവൻ അറിഞ്ഞില്ല.

തുടരെത്തുടരെയുള്ള അലാറത്തിന്റെ മണിയൊച്ച കേട്ട് ജിതിൻ കണ്ണു തുറന്നു. അവൻ മെല്ലെ കിടക്കയിൽ എണീറ്റിരുന്നു. തല പൊട്ടിപ്പൊളിയുന്ന വേദന. അവൻ ചുറ്റും നോക്കി. കാഴ്ച വ്യക്തമല്ല. അവൻ എണീറ്റ് വേച്ചു ചെന്ന് വാഷ് ബേസിനിൽ ചെന്ന് മുഖം കഴുകി. മുഖമുയർത്തി കണ്ണാടിയിൽ നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ട കാഴ്ച്ച അവന്റെ സപ്തനാഡികളെയും തളർത്തി. അവന്റെ മുഖം വിളറി വെളുത്തു. അവൻ വെപ്രാളത്തിൽ വീണ്ടും വീണ്ടും കൈക്കുമ്പിളിൽ വെള്ളം കോരി മുഖത്തൊഴിച്ചു. വിശ്വാസം വരാതെ അവൻ ചുറ്റിനും നോക്കി. കൊച്ചിയിലെ തന്റെ ഫ്ലാറ്റിനുള്ളിലാണ് അവനിപ്പോൾ. അവൻ ധൃതി പിടിച്ചു ചെന്ന് മേശമേൽ ഇരുന്ന തന്റെ സ്മാർട് ഫോൺ എടുത്തു നോക്കി. അന്നത്തെ തീയതി കണ്ട് കൈ വിറച്ച് അവന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും ഫോൺ താഴെ വീണു. അവൻ തിരികെച്ചെന്ന് കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു. തന്റെ അരികിൽ കിടന്ന പഴയ ഡയറി അവൻ കണ്ടു. അവൻ വിറച്ചു കൊണ്ട് ആ ഡയറി കയ്യിലെടുത്ത് അതിലെ പഴകിയ പേജുകൾ വേഗത്തിൽ മറിച്ചു. “കൊണ്ടുപോ…. എന്നെ തിരിച്ചു കൊണ്ടു പോ….” അവൻ തൊണ്ടയിടറി ആരോടെന്നില്ലാതെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. ഒടുവിൽ ആ പഴയ ഫോട്ടോയിൽ പേജുകൾ ചെന്നവസാനിച്ചു. ആ ഫോട്ടോ കയ്യിലെടുത്ത് അവൻ ഡയറി താഴെക്കിട്ടു. ഫങ്കസ് കയറിതുടങ്ങിയ, ചിരിച്ചു നിൽക്കുന്ന കോകിലയോടൊപ്പം അവൻ ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന ആ പഴയ ക്ലാസ് ഫോട്ടോ. ജിതിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി. അവളുടെ ചിത്രത്തിൽ അവൻ വിരലിനാൽ തഴുകി. ആ ഫോട്ടോ മറോടണച്ചു പിടിച്ചവൻ അലറി…..