ഭ്രാന്ത് റീമേക്കിംഗ് ഫ്രം നീലൂസ് ഹോം 1

പമ്മന്റെ ഭ്രാന്ത് എന്ന നോവല്‍ യുവാക്കളുടെ ഹരമായ നീലുചേച്ചിയുടെ വീടുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തി അവതരിപ്പിക്കുന്ന ഒരു നോവല്‍ ആണ് ഇത്. ഭ്രാന്ത് എന്ന നോവലിനോടും യശ്ശശരീരനായ പമ്മന്‍സാറിനോടും കടപ്പാട്. ഇതൊരു പാരഡിയില്ല. മൂലകഥയെയും സീരിയല്‍ പശ്ചാത്തലത്തെയും മുന്‍നിര്‍ത്തി നടത്തുന്ന സ്വതന്ത്രാവിഷ്‌ക്കാരമാണ്. അഭിപ്രായങ്ങളും വിലയേറിയ വിമര്‍ശനങ്ങളും സ്‌നേഹപൂര്‍വ്വം സ്വാഗതം ചെയ്തുകൊള്ളുന്നു.

കോളേജില്‍ ഇലക്ഷനായിരുന്നു. വോട്ട് ചെയ്തിട്ട് ലെച്ചുനേരെ വീട്ടില്‍ വന്നു. കൂട്ടുകാരിക്ക് ഗര്‍ഭിണിയായ അമ്മയെയും കൊണ്ട് ഹോസ്പിറ്റലില്‍ പോകേണ്ടതുള്ളതുകൊണ്ട് മറ്റ് പരിപാടികളൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു.

വീട്ടില്‍ നെയ്യാറ്റിന്‍കരയിലെ അമ്മൂമ്മയും പാറുക്കുട്ടിയും മാത്രം. പാറുക്കുട്ടിയെ കുളിപ്പിച്ചൊരുക്കി ഉറക്കികിടത്തിയിട്ട് അമ്മൂമ്മയും തെല്ലൊന്ന് മയങ്ങുന്ന സമയത്താണ് കോളിംഗ് ബെല്ലടി കേട്ടത്.

സമയം പതിനൊന്നര.

അമ്മൂമ്മ കതക് തുറന്നു.

‘ങാ ലെച്ചുമോളോ… ഇലക്ഷനൊക്കെ കഴിഞ്ഞോ ആരാ ജയിച്ചേ…’

‘അത് അമ്മൂമ്മേ ഉച്ചകഴിഞ്ഞേ വോട്ടെണ്ണൂ… ഞങ്ങളിങ്ങ് പോന്നൂ…’ ലെച്ചു മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.

കറുത്ത ചുരിദാറാണ് ഇട്ടിരിക്കുന്നത്. പുതിയതാണ്. ഊരിയിട്ടിട്ട് വീട്ടിലിടുന്ന പാവാടയും ടീഷര്‍ട്ടും ധരിക്കണം. പതിനെട്ടാം പിറന്നാളിന് വിഷ്ണുവേട്ടന്‍ വാങ്ങിത്തന്ന ചുരിദാറാണ്.

ലെച്ചു മുറിയുടെ വാതില്‍ അടയ്ക്കാതെ തന്നെ ചുരിദാറിന്റെ ടോപ്പ് അടിയില്‍ പിടിച്ച് മുകളിലേക്ക് ഊരി. കറുത്ത ഷിമ്മിയും കറുത്ത ബ്രായും. മാത്രം ഇട്ട് ടോപ്പ് ഹാങ്ങറിലേക്ക് വിടര്‍ത്തിയിട്ടു.

ചുരിദാറിന്റെ ടൈറ്റ് പാന്റില്‍ വടിവൊത്ത ആ കുഞ്ഞുകുണ്ടികള്‍ നന്നായി കൊത്തിയെടുത്തത് പോലെ. അവള്‍ പാന്റിന്റെ ചരട് അഴിച്ചു. അടിയില്‍ നീലനിറത്തിലെ ഷഡ്ഡിയായിരുന്നു. പാന്റും ഹാങ്ങറില്‍ ഇട്ടിട്ട് ഷഡ്ഡിയും ഷിമ്മിയും ബ്രായും മാത്രം ഇട്ട് ഫാനിന്റെ കീഴില്‍ കുറച്ച് നേരം നിന്നു ലെച്ചു. ശരീരത്തിലെ വിയര്‍പ്പെല്ലാം പോകാന്‍ വേണ്ടിയാണത്.

ശരീരം വിയര്‍ക്കുന്നത് ലെച്ചുവിന് ഒട്ടും ഇഷ്ടമല്ല. എപ്പോഴും ദേഹം നല്ല വൃത്തിയായി ഇരിക്കണം. പ്രത്യേകിച്ച് പാന്റീസിനകം.

അടുത്ത മുറിയില്‍ നിന്ന് അമ്മൂമ്മ പാറുക്കുട്ടിയെ ഉറക്കുന്ന താരാട്ട് പാട്ടിന്റെ ഈണം.

ഡ്രസ് ധരിച്ച് കഴിഞ്ഞ് വെറുതെ കട്ടിലില്‍ കിടക്കാന്‍ തോന്നിയെങ്കിലും മുറ്റത്തെ മാവില്‍ പഴുത്ത മാങ്ങയുണ്ടെങ്കില്‍ അത് പറിച്ച് ജ്യൂസ് അടിച്ച് കുടിച്ചിട്ട് ഒരു ഉറക്കം പാസ്സാക്കാമെന്ന് കരുതി ലെച്ചു പാവാടയും ഇളംനീല നിറത്തിലെ ടീഷര്‍ട്ടും ധരിച്ച് മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി.

മാവില്‍ അങ്ങിങ്ങ് മാങ്ങ പഴുത്ത് നില്‍പ്പുണ്ട്. എറിയാനാണെങ്കില്‍ ഉന്നമില്ല. തോട്ടികൊണ്ട് പറിക്കേണ്ടിടുത്തൊന്നും മാങ്ങ നില്‍ക്കുന്നതുമില്ല. അവള്‍ മാവിന്‍ ചുവട്ടിലെ സിമന്റ് ബെഞ്ചില്‍ ഇരുന്നു.

പിള്ളേരുണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ എറിഞ്ഞിടീക്കാരുന്നു. പാര വെപ്പുകാരാണെങ്കിലും താനെന്ത് പറഞ്ഞാലും കേള്‍ക്കുന്ന പിള്ളേരാണ് എന്നോര്‍ത്തപ്പോള്‍ ലെച്ചുവിന് ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി വന്നു. അവള്‍ വെറുതെ നോക്കിയതാണ് ചെടിച്ചട്ടികളുടെ ഇടയിലേക്ക്… അവിടെ ഒരു ചെടിച്ചട്ടിയുടെ അടിയില്‍ ഒരു നീലനിറത്തിലെ പുറംചട്ടയോടുകൂടി ഒരു ബുക്ക്.

ഇതെന്താ സാധനം… ലെച്ചു ചെടിച്ചട്ടി മെല്ലെ ഉയര്‍ത്തി. ഭ്രാന്ത്

ഒരു സ്ത്രീയുടെ ഭ്രാന്തകാമനകളുടെ കഥ എന്നും വിവാദങ്ങളുയര്‍ത്തിയ രതിയുടെ ക്ലാസിക്

പമ്മന്‍ ഡിസിബി

ലെച്ചുവിന്റെ കയ്യൊന്ന് വിറച്ചു…. പമ്മന്റെ ഭ്രാന്ത്… കൂട്ടുകാരികളില്‍ ആരോ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത് അവളോര്‍ത്തു… ഇതെങ്ങനെ ഇവിടെ… ? ലെച്ചു ഭ്രാന്തെന്ന ആ നോവലും കൈയ്യില്‍ പിടിച്ച് ചുറ്റും നോക്കി. ഇല്ല ആരും കണ്ടിട്ടില്ല… ഇതിനുള്ളില്‍ എഴുതിയിരിക്കുന്നത് എന്തായിരിക്കും… ഒരു കൗമാരക്കാരിയുടെ എല്ലാ ജിജ്ഞാസയും ലെച്ചുവില്‍ ഉണര്‍ന്നു… എന്നാലും ഇതാരാ ഇവിടെ വെച്ചത്… മുടിയന്‍ ചേട്ടനാരിക്കുമോ… ഏയ്… വായനാ ശീലം ഏഴയലത്തൂകൂടി പോവാത്ത മനുഷ്യനാണത്… പിന്നാരായിരിക്കും…. ലെച്ചുവിനെ ചെറുതായി വിറയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി. എങ്കിലും അവള്‍ അതിനുള്ളില്‍ എഴുതിയിരിക്കുന്നത് എന്താണെന്ന് വായിക്കാനുള്ള ആകാംക്ഷയില്‍ നില്‍ക്കുകയാണ്. എന്തായാലും സമയം കളയാതെ വായിക്കാം.

അവള്‍ ആ നോവല്‍ അവിടെ വെച്ചിട്ട് അകത്തേക്ക് ഓടി. പഠിക്കാനുള്ളബുക്ക്‌സും ബാഗും എടുത്ത് ്അമ്മൂമ്മയോട് പറഞ്ഞു. ‘ഞാനാ മാവിന്‍ചോട്ടിലിരുന്ന പഠിക്കാന്‍ പോകുവാ അമ്മൂമ്മേ…’ ‘ഓ… ശരി മോളേ അമ്മൂമ്മയൊന്ന് ഉറങ്ങുവാ..’ ‘ശരി…’ ലെച്ചു മാവിന്‍ചുവട്ടിലെ സിമന്‌റ് ബെഞ്ചിലിരുന്ന് ഭ്രാന്തെടുത്ത് ബുക്കിനുള്ളില്‍ വെച്ചു. എന്നിട്ട് താളുകള്‍ മറിച്ചു. എത്ര മറച്ചാണെങ്കിലും ആസ്വദിച്ച് വായിക്കുക തന്നെ അവള്‍ തീരുമാനിച്ചു.

ലെച്ചു താളുകള്‍ മറിച്ചു. ഒന്നാം അധ്യായം എടുത്ത് വായന തുടങ്ങി. അന്നൊന്നും അവിടേക്ക് ബസ്സുണ്ടായിരുന്നില്ല. കുന്നംകുളത്തോ കൂറ്റനാട്ടോ ബസ്സിറങ്ങാം. അവിടെനിന്നും പോത്തുവണ്ടി. മോക്ഷമാര്‍ഗം പോലെ ദുര്‍ഘടനം പിടിച്ച ചെങ്കല്‍പാത. ഇരുവശവും കാട്ടുപൊന്തകള്‍. അവയക്കിടയ്ക്ക് അങ്ങിങ്ങായി കൊച്ചുകൊച്ചു കുടിലുകള്‍. മഴക്കാലം കഴിഞ്ഞാല്‍ കാട്ടുപൊന്തകളില്‍ പൊട്ടിവിരിയുന്ന കോളാമ്പിപ്പൂക്കള്‍. അവയ്ക്കുമീതെ വട്ടമിട്ടു പറക്കുന്ന പക്കികള്‍, പൂമ്പാറ്റകള്‍. അവയ്ക്കു പിന്നാലെ പാഞ്ഞുനടക്കുന്ന കോണകമുടുത്ത വയറുചാടി നാടന്‍ കുട്ടികള്‍.

അതാണ് ആ നാടിന്റെ മുഖച്ഛായ. തീവണ്ടിക്കുപോയാല്‍ കുറ്റിപ്പുറത്തിറങ്ങാം. അപ്പോള്‍ പക്ഷേ പുഴ കടക്കണം. നന്നേ ഇരുട്ടുന്നതിനു മുമ്പാണെങ്കില്‍ കടത്തുതോണിയില്‍ അക്കരെ കടക്കാം. യോഹന്നാന്റെ അപ്പന്റെ വക കടത്തുതോണിയാണ്. അപ്പന്‍ ഇന്നു ജീവിച്ചിരിപ്പില്ല. ഇന്നുള്ളത് യോഹനന്നാനും അവന്റെ പെമ്പിളയും ആറു മക്കളുമാണ്. മൂത്ത മകന് പൊന്നാനിക്കടുത്ത് ഒരു ഓട്ടുകമ്പനിയില്‍ ജോലിയുണ്ട്. മറ്റ് പിള്ളേരൊക്കെ പറങ്കിയണ്ടി പെറുക്കി വിറ്റു കാശുണ്ടാക്കുന്നു.

പതിവുകാരല്ലാത്തവരോടെല്ലാം യോഹന്നാന്‍ തന്റെ പഴയ കഥകള്‍ പറയും. കേട്ടാലും ശരി കേട്ടില്ലെങ്കിലും ശരി. യോഹന്നാനും അവിടങ്ങളിലെ പിള്ളേരെപോലെയാണ്. കോണകമുടുക്കാറില്ല.

യോഹന്നാന്‍ കോണകമുടുക്കാറില്ല എന്നത് വായിച്ചപ്പോള്‍ ലെച്ചുവിന്റെ മനസ്സില്‍ വന്നത് ഒരു വേനല്‍ക്കാലത്ത് പാന്റി ഇടാതെ ഉറങ്ങാന്‍ കിടന്നതാണ്. ചൂടത്ത് അറിയാതെ പാവാട പൊക്കികിടന്നുപോയി. രാത്രിയിലെപ്പേഴോ ഉണരുന്നത് യോനിഭാഗത്ത് എന്തോ ഇഴയുന്നത് പോലെ തോന്നിയിട്ടാണ്. വേറൊന്നുമല്ലായിരുന്നു ഒരു പല്ലി,. മുകളില്‍ നിന്ന് നേരെ കൃത്യംതന്റെ യോനിമേല്‍ വീണതാവും. ഭാഗ്യത്തിന് അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയില്ല…. അതോര്‍ത്ത് ലെച്ചു ചെറുതായി മന്ദഹസിച്ചിട്ട് ആസ്വദിച്ച് നോവല്‍ വായന തുടര്‍ന്നു.

സൂര്യനെതിരെ കാലുകള്‍ കവച്ചുനിന്ന് തോണിയുന്തുമ്പോള്‍ അവന്റെ നേരിയ ഒറ്റമുണ്ടിനുള്ളില്‍ നാണം തോന്നിക്കുന്നതെല്ലാം വ്യക്തമായി കാണാം.

നാണം തോന്നിക്കുന്നതെല്ലാം… ഹോ… ലത്… ലെച്ചുവിന്റെ മനസ്സില്‍ യോഹന്നാന്റെ ലിംഗത്തെ കുറിച്ചുള്ള ചിത്രം തെളിഞ്ഞു….. അറിയാതെ വായതുറന്ന് ശ്വാസം ഉള്ളിലേക്കെടുത്ത് പോയി ആ കൗമാരക്കാരി.

പതിവുകാരല്ലാത്ത പെണ്ണുങ്ങള്‍ മുഖം കുനിച്ചിരുന്നകളയും. പതിവുകാരികള്‍ ഊറി ഊറി ചിരിക്കും. പള്ളിക്കൂടത്തില്‍ പോകുന്ന കുട്ടികള്‍ ചുണ്ടുകടിച്ച് ചുറ്റും നോക്കും. കാര്യം മനസ്സിലാവാത്ത യോഹന്നാന്‍ ഇടയ്ക്കിടക്കു ചോദിക്കും ‘ഇങ്ങളൊക്കെ എന്തുകണ്ടിട്ടാ ഈ ചിരിക്കണെ?’ അപ്പോള്‍ കുട്ടികള്‍ കൂടുതല്‍ ചിരിക്കും. ഒപ്പം യോഹന്നാനും.

തോണിയിറങ്ങിയാല്‍ കണ്ണെത്താത്ത ദൂരത്തോളം പായ് വിരിച്ചപോലെ പരന്നു കിടക്കുന്ന പാടമാണ്. വടകക്കത്തെ വീടിന്റെ പടിക്കലോളം പോത്തുവണ്ടിക്കുപോകാന്‍ പറ്റിയ വീതിയുള്ള വരമ്പുണ്ട്. കഷ്ടിടച്ച് കാറും പോകും. പക്ഷേ, അന്ന് ആ ദിക്കില്‍ ആര്‍ക്കും കാറുണ്ടായിരുന്നില്ല. വടക്കത്തുപടി കഴിഞ്ഞഅ വഴുക്കുന്ന വരമ്പത്തുകൂടി വീണ്ടും മൂന്നുനാഴിക നടന്നാല്‍ പുത്തനങ്ങാടിയിലെത്താം.

പേരുമാത്രമേ പുത്തനുള്ളൂ. അങ്ങാടി പണ്ടേ പഴയതാണ്യ അവിടെത്തന്നെയാണ് ബോര്‍ഡ്‌ഹൈസ്‌കൂളും രജിസ്ട്രാഫീസും മത്സ്യച്ചന്തയും രാമുണ്ണി മേനോന്റെ സ്‌പെന്‍സര്‍ എന്ന പേരില്‍ അറിയപ്പെടുന്ന പലചരക്കുകയും. മേനോന്റെ പലചരക്കുകടയില്‍ സ്‌കൂള്‍കുട്ടികള്‍ക്കുവേണ്ടി പ്രത്യേകം കരുതിയിട്ടുള്ള ജം ബിസ്‌കറ്റും നാരങ്ങാമിഠായിയും മുക്കാലിന് മൂന്നെണ്ണം കിട്ടും. പെണ്‍കുട്ട്യോള്‍ക്ക് നാലും. ബുധനാഴ്ച തോറുമാണ് ചന്ത. ഓണക്ക ഏട്ടയും പച്ചമത്തിയുമാണ് ചന്തയിലെ കാര്യമായ വ്യാപാരം.

ചന്തക്കകത്തുകടന്നാല്‍ ഉരുണ്ടുകൊഴുത്ത മുലകളില്‍ തുറിച്ചുനില്‍ക്കുന്ന മുലക്കണ്ണുകളും മുട്ടെത്താത്ത ഒറ്റമുണ്ടിനു താഴെ മുളംതൂണുകള്‍ പോലത്തെ തേമ്പിയെ കാലുകളുള്ള ചെറഉമികളെ കാണാം. കൊച്ചുവരിച്ചില്‍ കുട്ടകളില്‍ അന്നന്നത്തേക്ക് വേണ്ട അരിയും മറ്റു സാധനങ്ങളും കഴുത്തില്‍ കയറുകെട്ടി ഞാത്തിപ്പിടിച്ച കുപ്പികളില്‍ കഷ്ടിച്ച് കാല്‍ഭാഗം വരുന്ന മണ്ണെണ്ണയുമായി വഴുക്കുന്ന വരമ്പത്തുകൂടി അനായാസേന വലിച്ചുവലിച്ചു നടക്കുമ്പോള്‍ അവരുടെ വയറുചാടിയ മുക്കളയൊലിക്കുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ ഒപ്പം എത്താന്‍ വേണ്ടി കരിഞ്ഞുകൊണ്ട് പിന്നാലെ ഓടുമ്പോള്‍ പടിഞ്ഞാറെ മൊട്ടക്കുന്നുകള്‍ക്ക് പിന്നില്‍ പകല്‍ തപസ്സിരിക്കും.

ബോര്‍ഡ് ഹൈസ്‌ക്കൂളിനും ഓലമേഞ്ഞ രജിസ്ട്രാര്‍ ഓഫീസിനും ഇടയ്ക്കുകൂടി വടക്കോട്ട് ഒരിടവഴിയുണ്ട്. മഴക്കാലത്ത് തോടായും വേനല്‍ക്കാലത്ത് റോഡായും സമയയോചിതംപോലെ സേവനം അനുഷ്ടിക്കുന്ന ആ കുണ്ടനിടവഴിയില്‍കൂടി നേരെ ഏതാണ്ട് ഒരു ഫര്‍ലോങ്ങ് ചെന്നാല്‍ യാതൊരു മുന്നറിയിപ്പും തരാതെ ഇലഞ്ഞിക്കല്‍ അമ്പലത്തിന്റെ പടിഞ്ഞാറെ നടക്കല്‍ ആ വഴി അവസാനക്കുന്നു. ഇലഞ്ഞികക്കല്‍ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ചുറ്റും ചുമരുകളില്ല. ശ്രീകോവിലും കരിങ്കല്‍ മണ്ഡപവും ഇടിഞ്ഞുപൊളിഞ്ഞ തിടപ്പള്ളിയും ചോര്‍്‌നൊലിക്കുന്ന കൂത്തമ്പലവും പൂജയ്ക്കുവരുമ്പോള്‍ മാത്രം പൂണൂലിടുന്ന ഉണ്ണിനമ്പൂതിരിയുടെ ദീപാരാധനയും ഉള്ള ഒരു പഴയ ക്ഷേത്രമാണ് ഇലഞ്ഞിക്കല്‍.

സര്‍പ്പം ചെറുതാണെങ്കിലും വിഷം വലുതാണെന്ന് നാട്ടുകാര്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു.

കിഴക്കേ നടയ്ക്കലാണ് അമ്പലക്കുളവും ആല്‍ത്തറയും ചെത്തിയെടുത്ത ചെങ്കല്ലുകൊണ്ട്് പടവുകള്‍ പണിഞ്ഞ അമ്പലക്കുളത്തിന്റെ തെക്കേകടവില്‍ കുളത്തിലേക്കുചാഞ്ഞിറങ്ങുന്ന കുളിപ്പുര.

ആ കുളിപ്പുരയെ കുറിച്ച് വായിച്ചപ്പോള്‍ ലെച്ചുവിന്റെ മനസ്സില്‍ ഓടിയെത്തിയത് പണ്ട് തങ്ങള്‍ പടവലം വീട്ടില്‍ പോയതാണ്. അവിടെയും ഉണ്ടൊരു കുളിപ്പുര. ഇതേ പോലെ കുളത്തിലേക്ക് ചാഞ്ഞ് കല്‍പ്പടികള്‍ ഉള്ള കുളിപ്പുര. ആദ്യ ദിവസം അച്ഛനും അമ്മയും തങ്ങളും എല്ലാം ഒന്നിച്ചാണ് അവിടെ കുളിക്കാനിറങ്ങിയത്. പാറുക്കുട്ടി അന്ന് ജനിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു. പക്ഷേ പിറ്റേദിവസം അച്ഛനും അമ്മയും മാത്രം അവിടെ കുളിക്കാന്‍ പോയത് ലെച്ചു ഓര്‍ത്തു. അന്നവര്‍ കുളിപ്പുരയിലേക്കുള്ള വലിയ വാതില്‍ അടച്ചിട്ടിട്ടാണ് കുളിക്കാന്‍ പോയത്… അന്ന് ആ ഉച്ചകഴിഞ്ഞ സമയത്ത് ആ കുളക്കടവില്‍ എന്താവും സംഭവിത്….? ലെച്ചുവിന്റെ കൊച്ചുപൂറിലൊരു വിങ്ങല്‍…

അതിനകത്ത് എപ്പോഴും ഇരുട്ടാണ്. മേല്‍പ്പുരയില്‍ നിന്നും ശീര്‍ഷാസനമനുഷ്ഠിക്കുന്ന നരിച്ചീറഉകള്‍ പകല്‍ മുഴുവന്‍ ധ്യാനനിമഗ്നരായി കഴിയുന്നു. നരിച്ചീര്‍ കാഷ്ഠത്തിന്റെ ദുസ്സഹമായ നാറ്റം. താഴത്ത് ഇടിഞ്ഞുപൊളിഞ്ഞ തറയില്‍ അപ്പടി ഉണക്കച്ചാണകം.

കലപ്പുരയില്‍ നിന്നും പുറത്തേക്കു കടന്നാല്‍ നേരെ മുമ്പിലായി അരയാലും ആല്‍ത്തറയും. ആല്‍ത്തറയ്ക്കപ്പുറത്തകൂടി പാടക്കേക്കുള്ള വെട്ടുവഴി, അങ്ങായില്‍ നിന്നു ഗ്രാമത്തിലേക്കു മടങ്ങുന്നവര്‍ക്ക് അതിരുചേര്‍ന്ന് ഒഴിഞ്ഞുമാറി ഭവ്യതടോയെ കടന്നുപോകും. അവര്‍ അമ്പലത്തിന്റെ നേര്‍ക്ക് ഒരിക്കലും നോക്കാറില്ല. അരയാല്‍ത്തറയിലെ കരിങ്കല്ലില്‍ കൊത്തിയ സര്‍പ്പവിഗ്രഹങ്ങളെപ്പോലും അവര്‍ ഭയത്തോടെയാണ് നോക്കുന്നത്.

കാക്കക്കാഷ്ഠം വീണു വെഴ്‌ഴപ്പാണ്ടു പിടിച്ച ആല്‍ത്തറയില്‍ നേരം വൈകിയാല്‍ പതിവുകാര്‍ പഞ്ചായത്തിനെത്തും. ആസനത്തിലെ മുണ്ടുപൊക്കി ചമ്മണം പടഞ്ഞിരിക്കുന്ന കുട്ടപ്പപ്പണിക്കരും മലേപ്പറമ്പിലെ രാമനെളയതും റിട്ടയാര്‍ഡ് പോസ്റ്റുമാന്‍ ഗോപാലക്കുറുപ്പുമാണ് പതിവുകാരില്‍ പ്രധാനികള്‍. പിന്നെ രാമനടിയോടി. കാര്യസ്ഥന്‍ കേളുനായര്‍, വാഴവിളയിലെ കഥകളിപ്പാട്ടുപാടുന്ന അപ്പുമ്മാന്‍, പല്ലപ്പോഴുമൊക്കെ വടക്കത്തെ രാമേട്ടനും.ചന്തയില്‍ നിന്നും മടങ്ങുന്ന ചെറുമികളെയും സന്ധ്യയ്ക്കു ദീപാരാധന തൊഴാന്‍ അമ്പലത്തിലേക്ക്് പോകുന്ന സ്ത്രീകളെയും കാര്യമായിട്ടൊന്നു കാണുകയെന്നതാണ് ആല്‍ത്തറയോഗത്തിന്റെ പ്രധാന കാര്യപരിപാടി. റിട്ടയാര്‍ഡ് പോസ്റ്റുമാന്‍ ഗോപാലക്കുറുപ്പാണ് സ്ഥിരം അധ്യക്ഷന്‍. ചെകിടുകേള്‍ക്കാത്ത രാമനിളയത് കാര്യദര്‍ശിയും.

പകല്‍ നേരത്തെ മഴ പെയ്തിരുന്നതുകൊണ്ട് കാറ്റിന് സുഖകരമായ നേരിയ കുളിരുണ്ടായിരുന്നു. അരയാലിലകളില്‍ ഞാന്നുതൂങ്ങുന്ന മഴത്തുള്ളികള്‍ അസ്തമയസൂര്യന്റെ ചെങ്കിരണങ്ങള്‍ തട്ടി വൈരക്കല്ലുകള്‍പോലെ മിന്നിത്തിളങ്ങുന്നു. ചേക്കുകേറാനെത്തിയ കാക്കപ്പരിഷകള്‍ മരക്കൊമ്പുകളില്‍ ഒതുങ്ങിക്കൂടിയിരുന്നു സന്ധ്യാനാമം ചൊല്ലുമ്പോഴും അരയാല്‍ത്തറയില്‍ പതിവുകാരില്‍ പലരും എത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഉടുമുണ്ട് ആസനത്തില്‍ നിന്നും ഉയര്‍ത്തി ഈറനുണങ്ങാത്ത സിമന്റു തറയില്‍ ചമ്മണം പടിഞ്ഞിരുന്നപ്പോള്‍ കുട്ടപ്പപ്പണിക്കര്‍ക്ക് പരമാനന്ദസുഖം. അയാള്‍ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്കു ഒന്നിളകിയിരുന്നു.

‘എന്താടോ തനിക്കിന്ന് ഒരിരിക്കപ്പൊറുതിയില്ലായ്മ…? പണിക്കരുടെ ഇടയിക്കിടെയുള്ള ഇലക്കം കണ്ടപ്പോള്‍ ഗോപാലക്കുറുപ്പ് തിരക്കി.

‘ഇന്ന് മണ്ണാന്‍ രാമന്‍ പരപ്പനങ്ങാടി പോണുണ്ടാവും’ ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ കാര്യസ്ഥന്‍ കേളുനായര്‍ പറഞ്ഞു.

‘വരും, വരും വരാതിരിക്കില്ല’ ചെകിടുകേള്‍ക്കാത്ത കാര്യദര്‍ശി രാമനെളയത് കാര്യം മനസ്സിലാകാതെ ഇടയ്ക്കു കടന്നു പറഞ്ഞു. അതാരും ഗൗനിച്ചില്ല.

‘മണ്ണാന്‍ രാമന്‍ പരപ്പനങ്ങാടിക്കു പോണതിന് പണിക്കരെന്തിനാ ഇങ്ങനെ എളകണെ, മൂച്ചു കയറിയ മുട്ടനാടിനെപ്പോലെ…’

‘തനിക്കത് അറിയില്ല അല്ലേ…’ കേളുനായര്‍ ചോദിച്ചു.

‘സന്ധ്യക്ക് മുമ്പ് എത്താമെന്ന പറഞ്ഞത്.’ മലര്‍തക്കെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് രാമനെളേത് കൂട്ടത്തില്‍കൂടി.

‘ആഴ്ചയിലൊരിക്കല്‍ മണ്ണാന്‍ രാമന്‍ പരപ്പനങ്ങാടിക്ക് പോകും. അവന്റെ മണ്ണാത്തിയും ചെറിയ കുട്ടിയും മാേ്രത കുടീലുണ്ടാവൂ.

മണ്ണാത്തിക്കാണേല്‍ സന്ധ്യകഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ പുറത്തേക്കൊന്നു നോക്കാന്‍ കൂടി ഭയമാ. ചെറിയ പെണ്ണല്ലേ. ഭയംണ്ടാവാതിരിക്ക്വോ. അതോണ്ട് അവര്‍ക്കു രാത്രീലൊരു സഹായം, അല്ലാണ്ടെ അതില്‍ കൂടുതലൊന്നും ഇല്ലാട്ട്വോ. അപ്പോ രാത്രീല് ആ സാധുപെണ്ണിനൊരു സഹായാവട്ടേന്ന് കരുതി രാമനില്ലാത്ത രാത്രീല് പണിക്കരവിടെ അങ്ങട്ട് കൂടും. പണ്ടേ പരോപകാരിയാണല്ലോ പണിക്കര്’ കേളുനായര്‍ വിശദമാക്കി.

അത് വായിച്ചപ്പോള്‍ ലെച്ചുവിന് എവിടൊക്കെയോ സ്പാര്‍ക്ക് അടിച്ചു.

അച്ഛന്‍ ജോലിക്ക് പോകുന്ന ദിവസങ്ങളിലെല്ലാം ശങ്കരനപ്പൂപ്പന്‍ വീട്ടില്‍ വരുന്നതും അമ്മ അപ്പൂപ്പനെ വല്ലാണ്ടങ്ങ് പരിചരിക്കുന്നതും അച്ഛനേക്കാള്‍ അധികാരത്തില്‍ ശങ്കരനപ്പൂപ്പന്‍ തങ്ങളെ വഴക്ക് പറയാറുള്ളതും എല്ലാം അവള്‍ ഓര്‍ത്തു. വലതുകൈയ്യുടെ ചൂണ്ടിവിരല്‍ ചുണ്ടില്‍ വെച്ച് ലെച്ചു ചിന്തിച്ചു… ഇനി അവര് തമ്മില്‍ വല്ലതും… ഏയ്… അല്ല …ഏയ്്… കാണില്ലായിരിക്കും… എന്തായാലും ഇന്ന് മുതലൊരു കണ്ണ് വേണം…. ലെച്ചു തീരുമാനിച്ചു. എന്നിട്ടവള്‍ രസം പിടിച്ച് വായന തുടര്‍ന്നു.

ഗോപാലകൃഷ്ണക്കുറുപ്പ് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. രാമനെളേതും. ‘അപ്പോ അങ്ങനെ വരട്ടെ, അതാതിന്റെ കാര്യം, ഞാന്‍ പലപ്പോഴും അങ്ങനെ ചിന്തിക്കാറുണ്ടേയ് എന്താ നമ്മുടെ പണിക്കരിങ്ങനെ മണ്ണാന്‍ രാമന്റെ കുടീടെ പിന്നില്‍ പട്ടീടെ പിന്നാലെ നടക്കുന്ന നായടന്തി അങ്ങനെ ചുറ്റിത്തിരിയണേന്ന്, ഇപ്പളല്ലെ കാര്യം മനസ്സിലായത്. വെറുതെ അല്ല അപ്പോ പണിക്കരിങ്ങനെ എളകണത്. അതു നല്ലോളം എളകണ്ട ജാതി ആണേന്നും.’ കുറുപ്പ് പറഞ്ഞു.

‘പിന്നേംണ്ട് കാര്യം, രഹസ്യാണിട്ട്വോ. പറയട്ടെ പണിക്കരെ’ കേളുനായര്‍ ഓട്ടക്കണ്ണിട്ടു പണിക്കരെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ ചോദിക്കുന്നു.

‘ പറഞ്ഞോ പറഞ്ഞോ, എന്നേക്കാള്‍ വിവരം തനിക്കല്ലെ’ പണിക്കര്‍ പറഞ്ഞു.

‘അതേയ് പണി മറ്റേതാ… ഈ തലതിരിഞ്ഞിട്ടൊരു പണിയുണ്ടല്ലോ അതിലവള്‍ ബഹുലവിരുതാ… ഏത്…’

ലെച്ചുവിന് സംശയമായി തലതിരിഞ്ഞതോ… അതെന്ത് പണി. തലതിരിഞ്ഞുള്ള പണീന്ന് പറഞ്ഞാല്‍…. തലകുത്തി നിന്നോ… ഏയ് അല്ല… സെക്‌സ് ചെയ്യുന്നത് കിടന്നോണ്ട് ആയിരിക്കില്ലേ… അപ്പോള്‍ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും തലതിരിഞ്ഞ് കിടക്കുമ്പോള്‍ ആണിന്റെ സാധനം പെണ്ണിന്റെ വായയ്ക്ക് നേരയും പെണ്ണിന്റേത് ആണിന്റെ വായയ്ക്ക് നേരെയും… ങേ…. അങ്ങനൊക്കെയുണ്ടോ… ഉണ്ടോ… ആഹാ… കാണും… അതല്ലേ… അയ്യോ… കൊള്ളാല്ലോ അത്…

അത് ലെച്ചുവിനൊരു പുതിയ അറിവായിരുന്നു. 69 പൊസ്സിഷനെ കുറിച്ച് ആ പുസ്തുകപ്പുഴുവിന് തീരെ അറിയില്ലായിരുന്നു. ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി വായിക്കുന്ന കമ്പിനോവലിലൂടെ ലെച്ചു ആദ്യത്തെ അറിവ് നേടി. തലതിരിഞ്ഞുള്ള പൊസ്സിഷന്‍… അവളുടെ കൊച്ചുപൂറ് പിന്നെയും വിങ്ങി.

‘അപ്പളേ കേളനായരെ എനിക്കൊരു സംശയം.’ കുറുപ്പ് ഇടയ്ക്കു കടന്ന് ചോദിച്ചു. ‘നിങ്ങളെങ്ങനാ ഈ രഹസ്യങ്ങളൊക്കെ കണ്ടുപിടിച്ചത്, മറ്റൊന്നും കൊണ്ടും ചോദിക്കണതല്ലാട്ട്വോ. നിങ്ങള്‍ക്കും ഈ തലതിരിച്ചിലിന്റെ അലോഹ്യം ഉണ്ടോന്നറിയാനാ… വയസ്സായി വരികയല്ലേ അതോണ്ട്…’

ലെച്ചുവിന് പിന്നെയും സംശയമായി. അപ്പോള്‍ വയസ്സാകുന്നവരാണ് ഈ തലതിരിഞ്ഞ് കിടന്നുള്ള പണി ചെയ്യുന്നത്.? അങ്ങനെയെങ്കില്‍ നെയ്യാറ്റിന്‍കര അമ്മൂമ്മയും അപ്പൂപ്പനും…അയ്യോ വേണ്ട അങ്ങനൊന്നും ചിന്തിക്കണ്ട… പക്ഷെ ആ പതിനെട്ട് തികഞ്ഞവളെടെ മനസ്സിലെ കാമചെമ്പന്‍കുതിര കടിഞ്ഞാണ് പൊട്ടിച്ച് തുടങ്ങുകയായിരുന്നു.

ശങ്കരന്‍ അപ്പൂപ്പന്‍ അമ്മയെ ചെയ്താലും ഒരു പക്ഷേ തലതിരിഞ്ഞായിരിക്കും ചെയ്യുന്നത്… ലെച്ചുവിന്റെ മനസ്സില്‍ നൂറുനൂറു സംശയങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞുതുളമ്പി.

ആ സംശയങ്ങളോടെ അവള്‍ വായന തുടര്‍ന്നു.

‘മനസ്സിലായി മനസ്സിലായി തന്റെ സംശയം. അത് ഞാന്‍ മാറ്റിത്തരുന്നുണ്ട്.’ കിട്ടിയ അവസരം പാഴാക്കാതെ പണിക്കര്‍ ഇടയ്ക്ക് കയറി പറഞ്ഞു. ഇയാള് പണ്ട് പോസ്റ്റുമാനായിട്ട് നാടടുതെണ്ടീര്‍ന്ന കാലത്ത് എന്തേരുന്നു പണീന്നറിയോ നിങ്ങള്‍ക്കാര്‍ക്കേലും. പറഞ്ഞുതരണ്ട് കേട്ടോളീന്‍, പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്കും പെണ്‍കുട്യോളക്കും വരുന്ന കത്തൊക്കെ പൊളിച്ചുവായിക്കുക. ആളാരാ ഈ പഹയനെന്നറിയോ! ഇങ്ങനെ പൂച്ചേപ്പോലിരിക്കണതൊന്നും കണക്കാക്കേണ്ട’

‘വരും വരാണ്ടിരിക്കില്യ, ഞാനിന്നു രാവിലേം കണ്ടിരുന്നു’. എല്ലാവരും ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ കാര്യം മനസ്സിലായതുപോലെ എളയതു പറഞ്ഞു.

‘ ഈ പയഹനേം ആ വഴിക്കൊന്നും കൊണ്ടുരപൊയ്ക്കൂടെ തനിക്ക്’ എളയതിന്റെ ബോറടി സഹിക്കാന്‍ വയ്യാഞ്ഞിട്ടെന്നോണം കേളുനായര്‍ പറഞ്ഞു.

‘ഏത് എളയതോ!? അയാളീ കാണുംപോലൊന്നുമല്ല, ഈ പൊട്ടന്‍കളിയൊക്കെ നമ്മടടുത്ത് വരുമ്പളേള്ളു. മനയ്ക്കലെത്തുമ്പോ ഈ മട്ടൊക്കെ മാറില്ലേ…’ കേളുനായര്‍ തുടര്‍ന്നു. ‘അവിടെ പിന്നെ കാണാനും കേള്‍ക്കാനും പറ്റുന്നോര്‍ക്ക് പ്രവേശനം ഇല്ലല്ലോ. അതോണ്ട് എളേതിന് കോളാ. മൂത്താളിന് മൂന്നാമത്തേതും ആയിരിക്കൂന്നൂന്നാ കേള്‍വി…’

‘എടോ കേളുനായരെ, തനിക്കീ പരദൂഷണം പറയാതെ ഒരിടത്തിത്തിരി അടങ്ങിയിരൂന്നൂടെ, ആരൊക്കെ അങ്ങോട്ടൊക്കെയാ പോയത്, ഏതൊക്കെ സ്ത്രീകളാ തലതിരിഞ്ഞത്, ആര്‍ക്കൊക്കെയാ ഗര്‍ഭംണ്ടായത്, ആരൊക്കെ ആരൊടെയൊക്കെ പിന്നാലെയാ നടക്കണത് എന്നൊക്കെ തെരക്കാതെ…’

‘അതേയ് ഞാന്‍ പറയാം…’ പണിക്കര്‍ പറഞ്ഞു. പക്ഷേ, പണിക്കരതു പറഞ്ഞില്ല. പറയാന്‍ തുടങ്ങിയത് പെട്ടെന്ന് നിര്‍ത്തിയിട്ട് ഞാനൊന്നുമറിഞ്ഞവളല്ലേ, നെല്ലുംകുത്തി ഇരുന്നവളാണേ എന്ന മട്ടില്‍ ഒരൊറ്റ ഇരിപ്പിരുന്നു. കാര്യം പിടികിട്ടാതെ പോയ സഭാവാസികള്‍ ചുറ്റും കണ്ണോടിച്ചു. അപ്പോള്‍ കണ്ടു, പാടത്തെ നെടുവരമ്പത്തുനിന്നു പറമ്പിലേക്കുകയറി അമ്പലക്കുളത്തിനു വലംവച്ച് ഒരാള്‍ മെല്ലെ നടന്നുവരുന്നു.

‘അതാ മാഷ് വരുന്നുണ്ട്…’ കേളുനായര്‍ എന്തോ കണ്ട് ഭയന്നുപോയതുപോലെ ശബ്ദം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു.

ദീപാരാധനയ്ക്ക് നടതുറക്കാന്‍ കാത്തുനില്‍ക്കുന്ന ഭക്തജനങ്ങളെപ്പോലെ ആല്‍ത്തറയിലെ കരയോഗം പെട്ടെന്നു നിശ്ശബ്്ദമായി.

കൃഷ്ണമേനോന്‍ മാഷ് എന്തോ ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട് നടന്നടുക്കുന്നു. മാഷക്ക് എപ്പോഴും ചിന്തയാണ്. നീണ്ടവളര്‍ന്ന നരച്ച തലമുടി, ഉണ്ടമുളകുപോലെ ഉരുണ്ട മൂക്കിന് മുകളില്‍ അപകടരമാംവണ്ണം തങ്ങിനില്‍ക്കുന്ന കറുത്തചട്ടയുള്ള കണ്ണട, അതിനുതൊ എന്തോ ഉരുവിടുംപോലെ സദാ ചലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന തടിച്ച ചുണ്ടുകള്‍.

‘അപ്പോ മാഷ് എവിടേക്കാണാവോ’ കാര്യസ്ഥന്‍ കേളുനായര്‍ ആല്‍ത്തറയില്‍ നിന്നും താഴത്തേക്കിറങ്ങി ഭവ്യതയോടെ തെരക്കി. മാഷ് ഞെ്ട്ടിപ്പോയി. തിരിഞ്ഞുനോക്കിയപ്പോള്‍ കേളുനായര്‍ കൈകൂപ്പി തൊഴുതു. ‘വെറുതേ ഒന്നിങ്ങനെ നടന്നിട്ട് വരാംച്ചിട്ട് എറങ്ങേ, ഇരുന്നോളൂ ഇരുന്നോളൂ നിക്കണ്ട..’ ചുമലിലെ തോര്‍ത്തുമുണ്ടുകൊണ്ട് മുഖം തുടയ്ക്കുന്നതിനിടയില്‍ മാഷ് പറഞ്ഞു. ‘മകള് മിടുക്കത്തിയാണ് ഇന്ദിര, ഇന്ദിരാന്നല്ലേ പേല്..’ ‘അതെ’ ‘കണക്കിലിത്തിരി പിന്നോക്കമാ അതൊന്ന് ശ്രദ്ധിക്കണം…എന്നാല്‍ ഞാനങ്ങട്ട് നിക്കട്ടെ, ഇരുന്നോളീന്‍ ഇരുന്നോളീന്‍ എന്തിനാ നിക്കണെ’ ഇതിനിടയില്‍ ഒന്നൊന്നായി താഴേക്കുതിര്‍ന്നുവീണ യോഗാംഗങ്ങളെ പൊതുവേ സംബോധനചെയ്തുകൊണ്ട് മേനോന്‍ മാഷ് പറഞ്ഞു. എന്നിട്ട് ഉടമുണ്ടിന്റെ താഴത്തെ കോന്തല തിടുക്കത്തില്‍ തിരുകിയിട്ട് അയാള്‍ നടന്നു.

കൃഷ്ണമേനോന്‍മാഷിനെ കുറിച്ച് വായിച്ചപ്പോള്‍ ലെച്ചുവിന്റെ മനസ്സില്‍ നിറഞ്ഞു നിന്ന രൂപം നെയ്യാറ്റിന്‍കര മുത്തച്ഛന്റെ രൂപമാണ്. ആ പതിനെട്ടുതികഞ്ഞപെണ്ണ് ആദ്യത്തെ കമ്പിവായനയിലൂടെ തന്റെ ചുറ്റുപാടുമുള്ളവരില്‍ നിന്നും കാമപാഠങ്ങള്‍ തിരഞ്ഞു തുടങ്ങുകയായിരുന്നു.

‘ഇപ്രായമൊക്കെ ആയിട്ടും എന്താരോഗ്യാ മാഷ്‌ക്ക്’ വീണ്ടും ആല്‍ത്തറയിലേക്ക് ചാടിക്കയറി ഇരിക്കുമ്പോള്‍ ഗോപാലക്കുറുപ്പ് പറഞ്ഞു.

‘ആരോഗ്യം എങ്ങനാ ക്ഷയിക്കാ. സ്‌കൂളില്‍ പോകുക, മടങ്ങുക, എന്തെങ്കിലും കഴിക്കുക, കെടന്നുറങ്ങുക അത്രല്ലേയുള്ളു പണി. മറ്റൊന്നും അന്വേഷിക്കാനില്ലല്ലോ. ഭാര്യ, കുട്ടികള്, നാട്, വീട് അതൊന്നും. അപ്പോപ്പിന്നെ ആരോഗ്യംണ്ടാവും. ഇല്ലെങ്കില്‍ ഇബടെച്ചെലരെപ്പോലെ നാട്ടിലുള്ള മണ്ണാന്റെം മൂശാരീടേം ഒക്കെ വീടിന്റെ പിന്നില്‍ പരുങ്ങി നടക്കണ പണിണ്ടാവണം, അതിനും മാഷ് പോരാ…’ കേളുനായര്‍ പറഞ്ഞു.

‘അദെങ്ങനെയാ അങ്ങനങ്ങ് തീര്‍ത്തുപറയാ?’ കുട്ടപ്പപ്പണിക്കര്‍ക്ക് സംശയമായി.

ങ്ഹാ… ഇതാരാ…. ലെച്ചുമോളേ… എന്താ മോളേ മാവിന്‍ചോട്ടിലിരുന്നൊരു പഠിത്തം…’ ഭാസിയായിരുന്നു അത്.

ലെച്ചു ഞെട്ടിപ്പോയി. അവള്‍ പുസ്തകം മടക്കി. ഭ്രാന്ത് നോവല്‍ അതിനുള്ളില്‍ ഭദ്രായമായി അവളുടെ തുടകള്‍ക്കിടയിലേക്ക് ഒതുക്കിവെച്ചു. സമനില വീണ്ടെടുത്ത് അവള്‍ പറഞ്ഞു.

‘ഉഷ്ണം കാരണം ഇവിടെ വന്നിരുന്ന് പഠിക്കാമെന്ന് കുതിയങ്കിളേ… അങ്കിള് പോവാണോ,…’

‘അല്ലമോളേ ഞാനങ്ങോട്ട് വരികയാ…’ ഗേറ്റ് കടന്ന് താനിരിക്കുന്ന സിമന്റ് ബെഞ്ചിനടിയിലേക്ക് നോക്കിവരുന്ന ഭാസിയെ കണ്ടപ്പോഴാണ് ലെച്ചു ഞെട്ടലോടെ അതോര്‍ത്തത്… ഈ ഭ്രാന്തെന്ന നോവല്‍ ഭാസി അങ്കിളിന്റേതാവും. അതെടുക്കാന്‍ വരികയാണ്….ആണ് അതേ അതാണ്… ആ നോട്ടം ബെഞ്ചിനടിയിലേക്കാ…. ഈശ്വരാ….. എന്ത് ചെയ്യും….

ലെച്ചുവിന്റെ വയറ്റില്‍ തീയാളി.

(തുടരും)