ഫാം ഹൌസ് 1
ഹരീഷിന്റെ ട്രാന്‍സ്ഫര്‍ എനിക്കൊരു ആശ്വസമായിത്തോന്നി. ഈ നശിച്ച നഗരത്തിന്റെ പുകപടലങ്ങള്‍ എന്നെ ശ്വാസം മുട്ടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇത്തവണ ഒരു ഇടത്തരം പട്ടണത്തില്‍ കമ്പനി പുതുതായി ആരംഭിച്ച ബ്രാഞ്ച്ഹെഡ് ആയാണ് ഹരീഷിന്റെ ട്രാന്‍സ്ഫര്‍. വളരെ പ്രകൃതിരമണീയമായ സ്ഥലമാണെന്നാണ് കേട്ടിരിക്കുന്നത്. നഗരത്തില്‍ ജനിച്ചുവളര്‍ന്ന എനിക്ക് ഗ്രാമങ്ങളോടായിരുന്നു കമ്പം. വിവാഹശേഷം ടൂറിന് പോയതെല്ലാം അത്തരം പച്ചപ്പ്‌ നിറഞ്ഞ വിദേശ സ്ഥലങ്ങളിലേക്കാണ്. ഏതെങ്കിലും കാടിന്റെ നടുവില്‍ ജീവിച്ചാലോ എന്നുവരെ എനിക്ക് മോഹമുണ്ടായിരുന്നു. അത്രമേല്‍ പ്രകൃതിയെ ഞാന്‍ സ്നേഹിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ പ്രകൃതിയെ സ്നേഹിക്കാന്‍ എനിക്കൊരു കാരണമുണ്ട്. അതെന്താണെന്നോ? പറയാം.
നഗരജീവിതത്തില്‍ എനിക്ക് സെക്സ് ആസ്വദിക്കാന്‍ സാധിക്കാറില്ല. രാവിലെമുതല്‍ രാത്രിവരെ നീളുന്ന ജോലി കഴിഞ്ഞെത്തുന്ന ഹരീഷ് ആകെ ക്ഷീണിതനായിരിക്കും. മിക്ക ദിവസവും രാവിലെ ഏഴുമണിയോടെ ജോലിക്ക് പോകുന്ന അവന്‍ തിരികെ എത്തുന്നത് എട്ടും ഒമ്പതും മണിക്കായിരിക്കും. വലിയ ഉത്തരവാദിത്തവും അതനുസരിച്ച് ഭീമമായ ശമ്പളവും ഉള്ള ജോലിയുമാണ്. പക്ഷെ അത്രതന്നെ തിരക്കും സമ്മര്‍ദ്ദവും ഉണ്ടെന്നുമാത്രം. എനിക്ക് ജോലി ലഭിക്കുമെങ്കിലും പോകേണ്ട എന്നായിരുന്നു ഹരീഷിന്റെ അഭിപ്രായം. എന്നോടുള്ള സ്നേഹക്കൂടുതലാണ് അതിന്റെ പിന്നിലെന്ന് ആദ്യമൊക്കെ കരുതിയിരുന്ന എനിക്ക് പിന്നീട് മനസിലായി അതല്ല കാരണമെന്ന്. ഹരീഷ് ഒരു സംശയരോഗിയാണ്. അത്ര ഭയാനകമായ തലത്തിലേക്ക് അത് വളര്‍ന്നിട്ടില്ല എങ്കിലും, എന്നെ ആരെങ്കിലും വശീകരിക്കുമോ എന്ന ഭയം അവനുണ്ട്. ജോലിക്ക് പോയാലും ഓരോരോ മണിക്കൂര്‍ കൂടുമ്പോള്‍ ഫോണ്‍ ചെയ്ത് വിവരങ്ങള്‍ തിരക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കും. കല്യാണം കഴിഞ്ഞു രണ്ടുവര്‍ഷങ്ങള്‍ മാത്രമേ ആയിട്ടുള്ളൂ എങ്കിലും എനിക്ക് ജീവിതത്തോട് മടുപ്പ് തോന്നിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഒന്നും ചെയ്യാനില്ലാതെ ഒരു വലിയ ഫ്ലാറ്റിന്റെ ഉള്ളില്‍ തനിച്ചുള്ള ജീവിതം. കുറെ വായനയും ടിവി കാണലും ഫോണ്‍ ചെയ്യലും ഒക്കെയായി എത്രനാള്‍ ജീവിക്കും? ജോലിക്ക് പോകാന്‍ എനിക്ക് വലിയ താല്‍പര്യം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ഹരീഷ് സമ്മതിക്കില്ലല്ലോ?
അങ്ങനെയിരിക്കെയാണ് ഈ ട്രാന്‍സ്ഫര്‍ വാര്‍ത്ത വലിയ ഒരു ആശ്വാസമായി എത്തുന്നത്. വലിയ വലിയ ഫാമുകളും മറ്റുമുള്ള ഒരു പട്ടണത്തിലേക്കാണ് മാറ്റം എന്ന് ഹരീഷ് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ സന്തോഷം കൊണ്ട് തള്ളിച്ചാടി. അവിടെ അടുത്ത ഒരു ഹില്‍ സ്റ്റേഷനും ഉണ്ടത്രേ. കാണാനും ആസ്വദിക്കാനും വളരെയേറെ സാദ്ധ്യതകള്‍ ഉള്ള സ്ഥലമാണ് അതെന്ന് അതെപ്പറ്റി നെറ്റില്‍ പരിശോധിച്ചപ്പോള്‍ എനിക്ക് മനസിലായി.
“ഹിമ, നോക്ക് പുതിയ സ്ഥലം ഈ നഗരം പോലെയല്ല. അവിടുത്തെ ആള്‍ക്കാര്‍ നിന്നെ കണ്ടാല്‍ എന്താകും ചിന്തിക്കുക എന്നും എനിക്കറിയില്ല. വസ്ത്രധാരണത്തില്‍ ഒക്കെ നഗരത്തിലെ രീതി കാണിക്കരുത്. സൂക്ഷിക്കണം” അവിടേയ്ക്ക് പോകുന്നതിന്റെ തലേന്ന് ഹരീഷ് പറഞ്ഞു. ആ നഗരത്തിലെ അവസാന അത്താഴത്തിനു ശേഷം കിടക്കയിലായിരുന്നു ഞാനും അവനും. എന്റെ കാലുകളിലൂടെ അവന്റെ കൈ തുടകളിലേക്ക് അരിച്ചുകയറുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“നിനക്ക് പേടിയുണ്ടോ ഹരീഷ്?” അവന്റെ കവിളില്‍ വിരലോടിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
“യെസ്..”
“ഏയ്‌, അവരും മനുഷ്യരല്ലേ. നഗരക്കാരെക്കാളും എന്തായാലും നല്ലവരായിരിക്കും അവിടുത്തുകാര്‍” ഞാന്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ആയിരിക്കാം; പക്ഷെ ഹിമ, നിന്റെയീ സൌന്ദര്യം..അത് അവര്‍ക്ക് ഒരു പുതുമ തന്നെ ആയിരിക്കും..” അസ്വസ്ഥതയോടെ അവന്‍ പറഞ്ഞു. എനിക്ക് ഉള്ളില്‍ ഈര്‍ഷ്യ തോന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇവനെന്താ ഇങ്ങനെ?
“ഈ ഭൂമിയില്‍ ഞാന്‍ മാത്രമേ ഉള്ളോ സുന്ദരിയായിട്ട്?”
“ഏയ്‌ അതല്ല. പക്ഷെ ഹിമ യു ആര്‍ ഇറെസിസ്റ്റിബിള്‍..അതാണ് എന്നെ അലട്ടുന്നത്”
ഞാന്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു. എനിക്ക് അവന്റെ സംശയം വെറുപ്പായിരുന്നു എങ്കിലും എന്നെ പുകഴ്ത്തുന്നത് വളരെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. തേനില്‍ കുഴച്ചുണ്ടാക്കിയ പെണ്ണാണ് നീ എന്നൊക്കെ അവന്‍ പറയുമ്പോള്‍ എനിക്ക് താഴെ നനവ് അനുഭവപ്പെടുമായിരുന്നു. ഇപ്പോഴും അതുണ്ടായി.
“ഹരീഷ് പ്ലീസ് ഡോണ്ട് ബോദര്‍; എന്റെ കാര്യം മാനേജ് ചെയ്യാന്‍ എനിക്കറിയാം” ഞാനവന്റെ കൈ സ്വന്തം കൈകളില്‍ എടുത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അത്ര ആത്മവിശ്വാസം ഇല്ലാത്തവനെപ്പോലെ ഹരീഷ് പുഞ്ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു.
ഒന്നരമണിക്കൂര്‍ ഫ്ലൈറ്റില്‍; പിന്നെ രണ്ടു മണിക്കൂര്‍ കാറില്‍. അത്രയും യാത്ര ചെയ്ത് പുതിയ സ്ഥലത്ത് എത്തുന്നത് അടുത്ത ദിവസം വൈകിട്ട് നാലുമണിയോടെയാണ്. സര്‍വ്വത്ര സൌകര്യങ്ങള്‍ പ്രദാനം ചെയ്യുന്ന മഹാനഗരത്തില്‍ നിന്നും ഈ ചെറിയ പട്ടണത്തിലേക്ക് മാറിയപ്പോള്‍ ആകാശത്തുനിന്നും ഭൂമിയിലേക്ക് ഇറങ്ങിയ പ്രതീതിയായിരുന്നു എനിക്ക്. ഞങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി കമ്പനി ഒരുക്കിയിരുന്ന വില്ല മനോഹരമായിരുന്നു. പട്ടണത്തില്‍നിന്നും ഏതാണ്ട് നാലുകിലോമീറ്റര്‍ ഉള്ളിലേക്ക് മാറിയാണ് താമസസ്ഥലം. ഹരീഷിന്റെ ഓഫീസില്‍ കയറിയ ശേഷമായിരുന്നു ഞങ്ങള്‍ വീട്ടിലെത്തിയത്.
വീട്ടിലേക്ക് ആവശ്യമായ യാതൊന്നും ഞങ്ങള്‍ കൊണ്ടുവന്നിരുന്നില്ല. കാരണം എല്ലാവിധ സൌകര്യങ്ങളുമുള്ള വില്ലയാണ് കമ്പനി നല്‍കിയിരിക്കുന്നത്.
“ബ്യൂട്ടിഫുള്‍..ഇല്ലേ ഹരീഷ്” കാറില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങി ചുറ്റിലും കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ ചോദിച്ചു. പോര്‍ച്ചില്‍ കിടന്നിരുന്ന സില്‍വര്‍ നിറമുള്ള ബ്രെസ്സയില്‍ എന്റെ കണ്ണുകള്‍ ഉടക്കി. ഞങ്ങളെ കാത്ത് കിടക്കുകയാണ് അവള്‍.
“യെസ്..റിയലി” ബാഗ് എടുക്കുന്നതിനിടെ അവന്‍ പറഞ്ഞു. കമ്പനിയില്‍ നിന്നും രണ്ടു ജോലിക്കാര്‍ ബൈക്കില്‍ ഒപ്പം എത്തിയിരുന്നു. അവര് ഞങ്ങളുടെ ലഗേജുകള്‍ ഉള്ളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.
“വൌ..എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ല. ഇത്രയും മനോഹരമാണ് ഈ സ്ഥലം എന്ന് സ്വപ്നത്തില്‍പ്പോലും കരുതിയിരുന്നതല്ല ഞാന്‍.” ആര്‍ത്തിയോടെ ആ ഗ്രാമ-നഗര മിശ്രിതഭംഗി ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
“ഈ സ്ഥലത്തെക്കാളും മനോഹരിയാണ് നീ” ഹരീഷ് കാതില്‍ മന്ത്രിച്ചു. ലജ്ജയോടെ അവനെ നോക്കിയിട്ട് ഞാന്‍ വീടിനു മുന്‍പിലുണ്ടായിരുന്ന കൂജയുടെ രൂപത്തില്‍ പണിതിരുന്ന കിണറിനു സമീപമെത്തി ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കി. സ്ഫടികം പോലെ തിളങ്ങുന്ന ശുദ്ധമായ ജലം.
“നോക്ക് ഹരീഷ്, ഇതാണ് റിയല്‍ മിനറല്‍ വാട്ടര്‍. കുപ്പിയില്‍ വിഷം കലര്‍ത്തി നഗരത്തില്‍ ലഭിക്കുന്ന വെള്ളമല്ല ഇത്..” ഞാന്‍ തൊട്ടിയെടുത്ത് കിണറ്റില്‍ നിന്നും വെള്ളംകോരി മുഖം അതിലേക്ക് പൂഴ്ത്തി കുടിച്ചു.
“ഏയ്‌ ഹിമ, തിളപ്പിക്കാതെ കുടിക്കരുത്” ഹരീഷ് എന്നെ വിലക്കി. ഞാന്‍ നനഞ്ഞ മുഖം അവന്റെ നേരെ തിരിച്ച് പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ഹരീഷ്, തിളപ്പിച്ച വെള്ളം ഡെഡ് ആണെന്നാണ് പറയുക. ഇതാണ് ഹെല്‍ത്തിനു നല്ലത്. ദ റിയല്‍ ലിവിംഗ് വാടര്‍..”
ഹരീഷ് തോളുകള്‍ കുലുക്കി തലയാട്ടി. ജോലിക്കാര്‍ തിരികെ എത്തി യാത്ര പറഞ്ഞു പോയപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി. നഗരത്തില്‍ ഉള്ളതിനേക്കാള്‍ സൌകര്യങ്ങള്‍ ഓരോ മുറിയിലും ഞാന്‍ കണ്ടു. ആഡംബരം അതിന്റെ പാരമ്യതയില്‍. ജനറല്‍ മാനേജര്‍ തസ്തികയില്‍ ജോലിയുള്ള ഹരീഷിന് പദവിക്ക് അനുസരിച്ചുതന്നെയുള്ള സൌകര്യങ്ങളാണ് കമ്പനി നല്‍കിയിരിക്കുന്നത്.
അന്നത്തേക്കുള്ള ആഹാരം ജോലിക്കാരെ വിട്ടു ഹരീഷ് വാങ്ങിപ്പിച്ചു. അടുത്തദിവസം മുതല്‍ മതി കുക്കിംഗ് എന്നായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ തീരുമാനം. വീട്ടിലേക്ക് ആവശ്യമായ സാധങ്ങള്‍ എല്ലാം തന്നെ, മത്സ്യവും മാംസവും പച്ചക്കറികളും ഒഴികെ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.
“ലിസ്റ്റ് ഞാന്‍ തന്നെ നല്‍കിയതാണ്” എല്ലാം പരിശോധിച്ചിട്ട് ഹരീഷ് പറഞ്ഞു. കെല്‍വിനേറ്ററിന്റെ സ്വര്‍ണ്ണ നിറമുള്ള പുതിയ ഫ്രിഡ്ജ് കാലിയായിരുന്നു.
“നാളെ പച്ചക്കറികളും മീനുമൊക്കെ വാങ്ങാം. ഒഫീഷ്യല്‍ ഡ്യൂട്ടി മറ്റന്നാള്‍ മുതലേ തുടങ്ങുന്നുള്ളൂ. നാളെ ഈ സ്ഥലമൊക്കെ നമുക്കൊന്ന് കറങ്ങാം” ഡിന്നര്‍ കഴിഞ്ഞു കിടക്കയില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ ഹരീഷ് പറഞ്ഞു.
“ഷുവര്‍..”
“നിനക്ക് കാര്‍ വേണോ? കമ്പനിയില്‍ ഒരു സ്പെയര്‍ വണ്ടി കിടപ്പുണ്ട്”
“ഏയ്‌..സ്കൂട്ടര്‍ മതി. കാറിന്റെ ആവശ്യമില്ല” ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. ഹരീഷ് അസ്വസ്ഥതയോടെ എന്നെ നോക്കി.
“എന്താ?’
“കാര്‍ ആകുമ്പോള്‍ ഒരു പ്രൈവസി..”
“ഹേയ് ഹരീഷ്, കമോണ്‍. ഇത്രയ്ക്ക് സ്വാര്‍ത്ഥനാകല്ലേ..” അവന്റെ മനസ്സിന്റെ ബാലിശത്വം കണ്ടു ഞാന്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. ഒരു വലിയ കമ്പനിയുടെ ജനറല്‍ മാനേജരാണ്; പക്ഷെ മനസ് കൊച്ചു കുട്ടികളുടെയും.
അടുത്തദിവസം ഞങ്ങള്‍ ചുറ്റിക്കറങ്ങി. ശരിക്കും ഒരു ഹരിതവനം തന്നെയായിരുന്നു ആ സ്ഥലം. ഞങ്ങളുടെ വില്ലയ്ക്ക് നേരെ എതിരെയുള്ളത് ഒരു ഫാം ആണ്. പച്ചക്കറികളും പശുക്കളും മറ്റുപലതരം കൃഷികളുമുള്ള ഏതാണ്ട് പതിനഞ്ച് ഏക്കര്‍ വരുന്ന സ്ഥലം. വീട്ടിലേക്ക് ആവശ്യമുള്ള പച്ചക്കറികള്‍, കോഴിയിറച്ചി, കോഴിമുട്ട, വളര്‍ത്തുമത്സ്യം തുടങ്ങിയവ നിസ്സരവിലയ്ക്ക് ആ ഫാമില്‍ നിന്നും കിട്ടുമെന്ന് ഹരീഷ് പറഞ്ഞു. ഞങ്ങള്‍ രണ്ടാള്‍ക്ക് എത്ര സാധനം വേണം?
പത്തുകിലോമീറ്റര്‍ അകലെയുള്ള ഹില്‍ സ്റ്റേഷനും കണ്ടിട്ടാണ് ഞങ്ങള്‍ സന്ധ്യയോടെ വീട്ടിലെത്തിയത്. സൂര്യന്‍ അസ്തമിച്ചിട്ടില്ല. ഹരീഷ് കുളിക്കാനായി ഉള്ളിലേക്ക് പോയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പുറത്തെ ലോണില്‍ കുത്തിയിരുന്നു. ചേക്കേറാന്‍ പോകുന്ന കിളിക്കൂട്ടങ്ങളുടെ കലപില ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ റോഡിലേക്ക് നോക്കി. ഗേറ്റിന്റെ മുന്‍പില്‍ രണ്ടു ചെറുപ്പക്കാര്‍ നില്‍ക്കുന്നത് അപ്പോഴാണ്‌ ഞാന്‍ കണ്ടത്. എന്റെ നോട്ടമെത്തിയതോടെ അവന്മാര്‍ വേഗം മാറിക്കളഞ്ഞു. ഞാന്‍ നോക്കി, ചുരിദാറിന്റെ മുകളില്‍ എന്റെ മുലകള്‍ പുറത്തേക്ക് കാണാം. ഇത് നോക്കാനായിരിക്കണം അവന്മാര്‍ നിന്നത്. വായീനോക്കികള്‍. ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റ് ഉള്ളിലേക്ക് നടന്നു.
കണ്ണാടിയുടെ മുന്‍പില്‍ നിന്നുകൊണ്ട് ഞാന്‍ സ്വന്തം ശരീരത്തിലേക്ക് നോക്കി. മെലിഞ്ഞ് ഉയരം കൂടിയ എന്റെ ദേഹത്ത് ലവലേശം കൊഴുപ്പില്ല. സാമാന്യം മുഴുപ്പുള്ള മുലകളും നിതംബങ്ങളുമാണ്‌. കണ്ടാല്‍ വിവാഹിതയായ പെണ്ണാണ് എന്ന് ഒരാളും കരുതില്ല; ഒരു കോളജ് വിദ്യാര്‍ത്ഥിനിയുടെ ചുറുചുറുക്കും ഓജസ്സുമായിരുന്നു എനിക്ക്.
ഒരു ദീര്‍ഘനിശ്വാസത്തോടെ ഞാന്‍ മുറിയിലേക്ക് കയറി വസ്ത്രങ്ങള്‍ ഊരിക്കളഞ്ഞശേഷം കുളിക്കാന്‍ കയറി. ഷവറില്‍ നിന്നും തണുത്തജലം നഗ്നമായ ദേഹത്തുകൂടി ഒഴുകിയിറങ്ങിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കണ്ണുകളടച്ചു. സര്‍പ്പങ്ങളെപ്പോലെ ദേഹത്തുകൂടി ഇഴയുന്ന ജലധാര. ഒരുമാസം മുന്‍പ് വടിച്ച പൂറ്റില്‍ രോമം വീണ്ടും വളര്‍ന്നുതുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. എന്റെ രോമങ്ങള്‍ക്ക് കട്ടി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല; അപ്പൂപ്പന്‍താടി പോലെ മൃദുവാണ് യോനീരോമങ്ങള്‍.
“നീയിത് ഷേവ് ചെയ്യരുത് ഹിമ; ഇറ്റ്‌ ഫീല്‍സ് സൊ ഫെദറി” ഒരിക്കല്‍ എന്റെ തുടയിടുക്കില്‍ തലോടിക്കൊണ്ട് അവന്‍ പറഞ്ഞു.
ചെമ്പന്‍ നിറമായിരുന്നു എന്റെ രോമങ്ങള്‍ക്ക്. എന്റെ സൌന്ദര്യത്തില്‍ അതിയായ ഭ്രമമുള്ള ഹരീഷ് പക്ഷെ തണുപ്പനായിരുന്നു. അവനെല്ലാം ചെയ്യും; എന്നെ സന്തോഷിപ്പിക്കാന്‍ സാധിക്കുന്ന തരത്തിലൊക്കെ അവന്‍ ശ്രമിക്കും. എന്റെ മനസിന്‌ വിഷമം തട്ടുന്ന ഒന്നും അവന്‍ പറയാറുമില്ല. എന്നോട് സ്നേഹവും ആരാധനയും എല്ലാം അവനുണ്ട്. പക്ഷെ അതൊക്കെ ഉണ്ടായിട്ടും എന്തോ ഒരു വലിയ കുറവ് എനിക്കനുഭവപ്പെട്ടിരുന്നു. അത് സെക്സിന്റെ കാര്യതില്‍ത്തന്നെയായിരുന്നു എന്ന് മേല്ലെമെല്ലെയാണ് ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞത്. ഒരിക്കല്‍പ്പോലും അവന്റെ നാവ് എന്റെ മൃദുലതകളില്‍ പതിഞ്ഞിട്ടില്ല. പിന്നെ, എനിക്കറിയാത്ത, ഞാന്‍ ഉള്ളിന്റെയുള്ളില്‍ മോഹിച്ചിരുന്ന എന്തൊക്കെയോ എനിക്ക് ലഭിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. കണ്‍സര്‍വേറ്റീവ് ലൈംഗികതയുടെ വക്താവായിരുന്നു അവന്‍. അതുകൊണ്ടാകാം, എനിക്ക് ഇതുവരെ രതിസുഖത്തിന്റെ ഭ്രാന്തന്‍തലം അറിയാന്‍ സാധിച്ചിട്ടില്ല. അങ്ങനെയൊക്കെയുണ്ട് എന്ന് കേട്ടിട്ടുള്ളതല്ലാതെ സ്വയം മറന്ന ഒരു ലൈംഗിക ആസ്വാദനം നാളിതുവരെ ഞാന്‍ അനുഭവിച്ചിട്ടില്ല.
കുളിച്ച് പുറത്തിറങ്ങിയ ഞാന്‍ കോട്ടന്‍ ടീഷര്‍ട്ടും ലെഗിന്‍സും ധരിച്ചു. ഹരീഷ് അടുത്ത മുറിയിലെ ബാത്ത്റൂമിലായിരുന്നു കുളിച്ചത്. കുളി കഴിഞ്ഞ് അവന്‍ ലിവിംഗ് റൂമില്‍ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. ഞാന്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ അവന്റെ കണ്ണുകള്‍ എന്റെ നഗ്നമായ വയറ്റില്‍ പതിഞ്ഞു. ഇറക്കം കുറഞ്ഞ ടീഷര്‍ട്ട് എന്റെ വയറും പൊക്കിളും നഗ്നമാക്കിയിരുന്നു.
“ഇത്ര സുഖമുള്ള കുളി ആ നശിച്ച നഗരത്തില്‍ എനിക്ക് കിട്ടിയിട്ടേയില്ല” ഈറന്‍മുടി വിടര്‍ത്തിയിട്ടുകൊണ്ട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. ഹരീഷ് എന്നെ പിടിച്ച് അവന്റെ അടുത്തേക്ക് ഇരുത്തി.
“ഹിമ, ഇത്തരം വസ്ത്രങ്ങള്‍ ധരിക്കരുത്. ഇത് ഗ്രാമമാണ്..”
ഞാന്‍ അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി. ഉള്ളില്‍ അവജ്ഞ തോന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നു എനിക്ക്.
“ഇത് വീടിനുള്ളില്‍ അല്ലെ ഹരീഷ്? ഇവിടെ വേറെ ആരുമില്ലല്ലോ?”
“എന്നാലും..ആരെങ്കിലും വന്നാല്‍..”
“വന്നാലെന്താ, എന്നെ പിടിച്ച് അവര് തിന്നുമോ” കോപത്തോടെ എഴുന്നേറ്റ് ഞാന്‍ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. പെട്ടെന്ന് പുറത്തൊരു നിലവിളി കേട്ട ഞാന്‍ ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു.
ഹരീഷ് വേഗം എഴുന്നേറ്റ് ചെന്നു മുന്‍വാതില്‍ തുറന്നു.
“പട്ടിക്കഴുവേറി മക്കളെ; ഈ ഭാഗത്ത് നിന്നെയൊക്കെ ഇനി കണ്ടാല്‍, പിന്നെ നീയൊന്നും ഒരിടവും കാണത്തില്ല” ആരുടെയോ പരുക്കന്‍ ശബ്ദം.
ഞാന്‍ ഹരീഷിന്റെ പിന്നാലെ ചെന്നു പുറത്തിറങ്ങി. ഗേറ്റ് ലക്ഷ്യമാക്കി ഓടുന്ന രണ്ടു ചെറുപ്പക്കാര്‍. പാന്റും ടീഷര്‍ട്ടും ധരിച്ച് കൊമ്പന്‍മീശ പിരിച്ച് അവരെ രൂക്ഷമായി നോക്കിനില്‍ക്കുന്ന, കാരിരുമ്പിന്റെ കരുത്തും കരിവീട്ടിയുടെ നിറവുമുള്ള ഒരു മധ്യവയസ്കന്‍. ഞാന്‍ ചോദ്യഭാവത്തില്‍ ഹരീഷിനെ നോക്കി. ഹരീഷിന്റെ കണ്ണുകള്‍ എന്റെ പുറത്തേക്ക് കാണപ്പെട്ട വയറ്റിലും ആ മനുഷ്യന്റെ മുഖത്തും പതിയുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ എനിക്ക് കോപം ജ്വലിച്ചു.
“ഹലോ മിസ്റ്റര്‍….” അയാള്‍ പേരറിയാനായി ഹരീഷിനെ നോക്കിപ്പറഞ്ഞു.
“ഹരീഷ്”
“ങാ മിസ്റ്റര്‍ ഹരീഷ്; ഞാന്‍ റിട്ട കേണല്‍ മാത്തന്‍. ആ ഫാം എന്റേതാണ്” അയാള്‍ ചിരിച്ചു.
“ഹലോ യംഗ് ലേഡി..യു ലുക്ക് ഹോട്ട് ആന്‍ഡ് ലവ്ലി..മിസ്സിസ് ഹരീഷ്?” എന്നെ നോക്കി അയാള്‍ ചോദിച്ചു. ഹരീഷിന്റെ മുഖം വിവര്‍ണ്ണമാകുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു. ഞാന്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തലയാട്ടി.
“ബൈ ദ വെ മിസ്റ്റര്‍ ഹരീഷ്; എനിക്ക് നിങ്ങളുടെ ലിവിംഗ് റൂം കാണാന്‍ അനുവാദമുണ്ടോ?”
“ഓ ഷുവര്‍..പ്ലീസ് കമോണിന്‍” ഹരീഷ് വേഗം ഔപചാരികതയോടെ അയാളെ ക്ഷണിച്ചു. ഹരീഷിന് കൂടുതല്‍ ടെന്‍ഷന്‍ നല്‍കേണ്ട എന്ന് കരുതി ഞാന്‍ ഉള്ളിലേക്ക് പോയി.
“ഗുഡ്..ഇത്ര മനോഹരമായ ഒരു ലിവിംഗ് റൂം ഞാന്‍ ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല. ബ്യൂട്ടിഫുള്‍” അയാള്‍ പറയുന്നത് ഉള്ളില്‍ നിന്ന് ഞാന്‍ കേട്ടു. ടീഷര്‍ട്ടിന്റെ മീതെ ഒരു അയഞ്ഞ ഷര്‍ട്ട് ധരിച്ചിട്ട് ഞാന്‍ പുറത്തേക്ക് ചെന്നു. അയാള്‍ മീശ പിരിച്ചുകൊണ്ട് സോഫയിലേക്ക് ഇരുന്നിട്ട് എന്നെ നോക്കി.
“യുവര്‍ നെയിം?”
“ഹിമ”
“ഹിമയ്ക്ക് ജോലി കാണില്ല അല്ലെ? ഐ മീന്‍ യു ആര്‍ നോട്ട് എ വര്‍ക്കിംഗ് ലേഡി..റൈറ്റ്?” അയാള്‍ ചോദിച്ചു. അത്ഭുതത്തോടെ ഞാന്‍ അയാളെ നോക്കി.
“ഏയ്‌, യുനോ, ഈ വാക്കിന് ജാപനീസ് ഭാഷയില്‍ ലിഷര്‍ എന്നാണ് അര്‍ഥം. നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ മഞ്ഞിനും ശീതകാലത്തിനും പറയുന്ന വാക്കുമാണ്. എന്തായാലും ഹിമ ശീതകാലത്ത് ഒഴിവുസമയം ചിലവഴിക്കുന്ന ആളാണ്‌. ഹഹഹ്ഹാ” വലിയൊരു ഫലിതം പറഞ്ഞതുപോലെ അയാള്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.
ഹരീഷിന്റെ അസ്വസ്ഥത എനിക്ക് മനസിലാകുന്നുണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും, ഞാനും ചിരിച്ചു. ഇല്ലെങ്കില്‍ അയാളെന്തു കരുതും.
“സര്‍, ഞാന്‍ താങ്കള്‍ക്ക് കുടിക്കാന്‍ എന്താണ് എടുക്കേണ്ടത്?” ആതിഥ്യമര്യാദയോടെ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
“സര്‍? ഞാനോ? നെവര്‍. ഐ ഹേറ്റ് സംവണ്‍ അഡ്രസിംഗ് മി അസ് സര്‍. മിസ്സിസ് ഹരീഷ് എന്നെ അങ്കിള്‍ എന്ന് വിളിച്ചാല്‍ മതി. വേണമെങ്കില്‍ കേണല്‍ അങ്കിള്‍ എന്ന് വിളിച്ചോ” അയാള്‍ വീണ്ടും ഉറക്കെച്ചിരിച്ചു.
ഞാന്‍ തലയാട്ടി.
“ങാ, കുടിക്കാന്‍ ഒന്നും വേണ്ട. എന്റെ പക്കല്‍ ഡ്രിങ്ക് സദാ സ്റ്റോക്ക് ഉണ്ടാകും” പോക്കറ്റില്‍ നിന്നും ഹെന്നസിയുടെ സ്വര്‍ണ്ണനിറമുള്ള ടിന്‍ എടുത്തുകൊണ്ട് അയാള്‍ പറഞ്ഞു. ഹരീഷിന് മദ്യം വെറുപ്പാണ്. അയാള്‍ അത് തുറന്ന് കുടിക്കുമോ എന്ന് ഞാന്‍ ഭയന്നെങ്കിലും അങ്ങനെ ഉണ്ടായില്ല. അയാളത് തിരികെവച്ചു.
“എനിവേയ്സ്, ഞാന്‍ ആദ്യമായി വന്നതല്ലേ. ഗിവ് എനിതിംഗ് ഓഫ് യുവര്‍ ചോയ്സ്; ഒന്നും കുടിച്ചില്ലെന്ന് വേണ്ട”
ഞാന്‍ പുഞ്ചിരിച്ചിട്ട് ഉള്ളിലേക്ക് പോയി.
“അവര് ആരായിരുന്നു മിസ്റ്റര്‍ മാത്തന്‍?” ഹരീഷ് ചോദിക്കുന്നത് ഞാന്‍ കേട്ടു.
“ഇവിടെയുള്ള കണ്ട്രികള്‍ ആണ്. നിങ്ങളെ കാണാനായി ഞാനിങ്ങോട്ട്‌ കയറി വന്നപ്പോള്‍ അവന്മാര്‍ ദോ ആ ജനലിലൂടെ ഒളിച്ചുനോക്കുകയാണ്. കാണാന്‍ കൊള്ളാവുന്ന പെണ്ണുങ്ങളുള്ള വീടുകളില്‍ ഈ നായിന്റെമോന്മാര്‍ പാത്തും പതുങ്ങിയും ചെല്ലും. പെണ്ണുങ്ങള്‍ കഴുകിയും കഴുകാതെയും ഇടുന്ന അടിവസ്ത്രങ്ങള്‍ മോഷ്ടിച്ചുകൊണ്ടുപോകും. ഞരമ്പുരോഗികളാണ്; ഇനി ഇവിടെ അവന്മാര്‍ കയറില്ല. നല്ല പെട കൊടുത്താണ് വിട്ടത്”
ജ്യൂസുമായി ചെന്ന എന്നെ ഹരീഷ് ഞെട്ടലോടെ നോക്കി.
“ഹിമ, യു ഹാവ് ടു ബി കെയര്‍ഫുള്‍. പകല്‍ നീ തനിച്ചല്ലേ കാണൂ ഇവിടെ”
“ഏയ്‌ ഡോണ്ട് വറി. തൊട്ടപ്പുറത്ത് ഞാനുണ്ടല്ലോ” ജ്യൂസ് വാങ്ങിക്കൊണ്ട് അയാള്‍ പറഞ്ഞു.
ഹരീഷ് ദൈന്യതയോടെ എന്നെ നോക്കി. അവന്മാരെപ്പോലെയുള്ള ശല്യങ്ങള്‍ ധാരാളമായിരുന്നു സ്വതവേ സംശയമുള്ള ഹരീഷിന്റെ സമാധാനം പൂര്‍ണ്ണമായി കളയാന്‍.
“മിസ്സിസ് ഹരീഷ്, യുവര്‍ ജൂസ് ഈസ് എക്സലന്റ്. ഇത്ര നല്ലൊരു ഫ്രൂട്ട് ജ്യൂസ് ഞാന്‍ ഇതുവരെ രുചിച്ചിട്ടില്ല. ലക്കി മാന്‍. ഐ തിങ്ക്‌ ഷി ഈസ് എ ക്വീന്‍ ഓഫ് ഗ്യാസ്ട്രോണമി”
ഹരീഷ് ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു.
“എനിവേയ്സ്, ഞാന്‍ വന്നത് പരിചയപ്പെടാന്‍ മാത്രമല്ല. നിങ്ങള്‍ പുറത്തുനിന്നും പച്ചക്കറിയോ മീനോ കോഴിയോ മുട്ടയോ ഒന്നും വങ്ങേണ്ട എന്ന് പറയാനുമാണ്. എല്ലാം വേണ്ടത്ര അളവില്‍ ഞാന്‍ കൊടുത്തുവിട്ടോളാം. പണത്തിനല്ല, എന്റെ സന്തോഷത്തിന്. പിന്നെ മിസ്സിസ് ഹരീഷ്, ഇതെന്റെ കാര്‍ഡ്. ഫോണ്‍ നമ്പരുകള്‍ അതിലുണ്ട്. ഇഫ്‌ യു നീഡ്‌ എനിതിംഗ്, ജസ്റ്റ് കോള്‍ മി, ഓകെ? ഇവിടെ നിങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു പ്രശ്നവും ഉണ്ടാകാതെ നോക്കേണ്ടത് എന്റെകൂടി കടമയല്ലേ” അയാള്‍ നീട്ടിയ കാര്‍ഡ് ഞാന്‍ വാങ്ങി.
“ഏയ്‌ മിസ്റ്റര്‍ മാത്തന്‍, താങ്കള്‍ സാധങ്ങളുടെ വില വാങ്ങണം. ഫ്രീ പാടില്ല. പ്ലീസ്” ഹരീഷ് തിടുക്കത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“എന്തിന്? ഈ വീടിനും പറമ്പിനും നിങ്ങളുടെ കമ്പനി എനിക്ക് നല്‍കുന്ന വാടക എത്രയാണ് എന്ന് മിസ്റ്റര്‍ ഹരീഷിന് അറിയുമോ?”
അയാളുടെ ചോദ്യം കേട്ട ഞാന്‍ ഞെട്ടി. ഇതും ഇയാളുടെ വസ്തുവാണോ? അപ്പോള്‍ ഇയാളൊരു കോടീശ്വരന്‍ ആണല്ലോ! എന്റെ മനസ്സില്‍ അറിയാതെ അയാളോട് ആരാധന ഉടലെടുക്കുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു.
“ഇത് താങ്കളുടെ പ്രോപ്പര്‍ട്ടിയാണോ?” ഹരീഷ് അത്ഭുതത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“യെസ്; പക്ഷെ ഇപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ക്കാണ് ഇതിന്റെ ഉടമസ്ഥാവകാശം; അതുകൊണ്ട് എനിക്ക് ഇതിന്മേല്‍ നിയമപരമായ അധികാരം ഇപ്പോഴില്ല. അതിന്റെയൊരു വിധേയത്വം എന്നോട് നിങ്ങള്‍ കാണിക്കാനും പാടില്ല” അയാള്‍ മീശ തടവിക്കൊണ്ട് ചിരിച്ചു. യാത്ര പറഞ്ഞുപോകുന്നതുവരെ അയാള്‍ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു.
“ഹി ഈസ് എ മില്യനേര്‍”
രാത്രി ഹരീഷിന്റെ നെഞ്ചില്‍ തലവച്ചു കിടക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. ഹരീഷ് മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. എനിക്കറിയാമായിരുന്നു എന്താണ് അവന്റെ മനസിലുള്ളതെന്ന്.
അടുത്തദിവസം ഹരീഷ് പോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പഴയതുപോലെ തനിച്ചായി. ഞാന്‍ പറഞ്ഞല്ലോ, നഗരത്തിലെ ജീവിതം എന്നിലെ ലൈംഗികത മരവിപ്പിക്കും. ഹരീഷിന്റെ തിരക്കുള്ള ജീവിതവും ചടങ്ങുപോലെ നടന്നിരുന്ന ഔപചാരിക ബന്ധപ്പെടലുകളും ആ മരവിപ്പിന് കാരണങ്ങള്‍ ആയിട്ടുണ്ടാകാം. പക്ഷെ ശുദ്ധാവായു ധാരാളമായി ലഭിക്കുന്ന, ശുദ്ധജലവും കിളിക്കൂട്ടങ്ങളും ഉള്ള ഈ സ്ഥലം എന്നിലെ ചേതനകളെ മുന്‍പെങ്ങും ഇല്ലാത്തവിധത്തില്‍ ഉണര്‍ത്തിയിരിക്കുന്നു.
ഹരീഷ് പോയശേഷമാണ്‌ ഞാന്‍ കുളിക്കാന്‍ കയറിയത്.
ഏതാണ്ട് ഒരാഴ്ച അങ്ങനെ പോയി. കേണല്‍ മാത്തന്‍ പിന്നീട് വീട്ടിലേക്ക് വന്നിട്ടില്ല. ജോലിക്കാരുടെ കൈവശം അയാള്‍ എന്നും വല്ലതുമൊക്കെ കൊടുത്തുവിടും. ഇപ്പോള്‍ ഫ്രിഡ്ജില്‍ നിറയെ സാധനങ്ങള്‍ ഉണ്ട്. ഇതിനകം മറ്റു പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഒന്നുമുണ്ടായതുമില്ല. പക്ഷെ പലതും സംഭവിക്കാനിരിക്കുന്നതേയുള്ളൂ എന്ന് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ലല്ലോ?
എന്നെ അതിയായി സ്നേഹിക്കുന്ന സ്വന്തം ഭര്‍ത്താവിനെ വഞ്ചിക്കുന്ന ഒരു ഭാര്യയായി ഞാന്‍ മാറും എന്ന് ആ ദിവസംവരെ ഞാന്‍ സ്വപ്നത്തില്‍പ്പോലും ചിന്തിച്ചിരുന്നില്ല. ഹരീഷിന്റെ ഔപചാരിക ബന്ധപ്പെടലില്‍ തൃപ്തി കണ്ടെത്താന്‍ ശ്രമിച്ചിരുന്ന, അല്ലെങ്കില്‍ തൃപ്തി നടിച്ചിരുന്ന എന്നിലെ അസംതൃപ്തയായ പെണ്ണ് ലജ്ജയില്ലാതെ മറനീക്കി പുറത്തുവന്നത് എന്നെപ്പോലും ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ടാണ്. എന്നിലെ കാമാസക്തിയുടെ പ്രഭാവം ഭീകരമായിരുന്നു. എല്ലാം, എല്ലാം എന്റെ നിയന്ത്രണത്തിനും അതീതമായ ആസക്തിമൂലം തന്നെ സംഭവിച്ചതാണ്.
ഹരീഷ് ഒരു ദ്വിദിന സെമിനാറിന് പോയ സമയം. രണ്ടു പകലും രണ്ടു രാത്രികളും ഞാന്‍ വീട്ടില്‍ തനിച്ചായി. ഒറ്റയ്ക്ക് വീട്ടിലിരുന്നു മടുത്തുതുടങ്ങിയിരുന്ന ഞാന്‍ അവന്‍ ജോലിക്ക് പോയിക്കഴിഞ്ഞാല്‍ സ്കൂട്ടറില്‍ കറങ്ങാന്‍ പോകുമായിരുന്നു. പക്ഷെ പുരുഷന്മാരുടെ മൂര്‍ച്ചയുള്ള നോട്ടങ്ങള്‍ കാരണം ഒരിടത്തും അധികം നനില്‍ക്കാന്‍ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. കൂടെ പുരുഷനില്ലാതെ എന്നെപ്പോലെ ഒരു പെണ്ണ് തനിച്ചു നില്‍ക്കുന്നതുകണ്ടാല്‍ മനോരോഗികള്‍ക്ക് പല വികല ചിന്തകളും ഉണ്ടാകുക സ്വാഭാവികമാണല്ലോ?
ഹരീഷ് സെമിനാറിന് പോയ അന്ന് കേണലിന്റെ ജോലിക്കാരന്‍ കുറച്ചു തേനും കോഴിമുട്ടകളും കൊണ്ടുവന്നു. മുട്ട തീര്‍ന്നിരിക്കുകയായിരുന്നു. അയാള്‍ കൊടുത്തുവിടുന്ന സാധനങ്ങള്‍ കൃത്യമായിത്തന്നെയായിരിക്കും എത്തുക. ഞങ്ങള്‍ കഴിക്കുന്ന അളവ് അയാള്‍ക്ക് മനക്കണ്ണില്‍ അറിയാവുന്നപോലെ.
“മാഡത്തിനു ഫാം കാണാന്‍ ആഗ്രഹമുണ്ടെങ്കില്‍ ചെല്ലാന്‍ സാബ് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്” നേപ്പാള്‍ സ്വദേശിയായിരുന്ന അവന്‍ ഹിന്ദിയില്‍ പറഞ്ഞു.
തേനും മുട്ടകളും വാങ്ങിയശേഷം ഞാന്‍ തലയാട്ടി.
“ഇന്ന് മുഴുവന്‍ സമയവും സാബ് ഫാമില്‍ത്തന്നെയുണ്ട്. വരുന്നുണ്ടെങ്കില്‍ ലഞ്ചും അവിടെയാകാം എന്ന് പറയാന്‍ പറഞ്ഞു” പോകാന്‍നേരം അവന്‍ പറഞ്ഞു.
ഫാം കാണണം എന്നെനിക്ക് ആഗ്രമുണ്ടായിരുന്നു. ഹരീഷിനോട് പറഞ്ഞതുമാണ്. പക്ഷെ കേണലിനോട് വലിയ അടുപ്പം വേണ്ട എന്നായിരുന്നു അവന്റെ മറുപടി. അന്നയാള്‍ എന്നെ ആദ്യമായി കണ്ടപ്പോള്‍ ഹോട്ട് എന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചത് അവനിഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നില്ല. തേന്‍ ലേശം കൈവെള്ളയില്‍ ഒഴിച്ച് ഞാന്‍ രുചിച്ചുനോക്കി. അസാധ്യ രുചി. ഇതാണ് യഥാര്‍ത്ഥ തേന്‍. കുപ്പി ഞാന്‍ ഫ്രിഡ്ജില്‍ വച്ചു; മുട്ടകളും. രാവിലെ കുളിച്ചിരുന്നില്ല. സാധാരണ ഉച്ചയോടെയാണ് കുളിക്കുക. കുളിച്ചിട്ട് ലഞ്ച് കഴിക്കും.
അടുക്കളയില്‍ നിന്നും ലിവിംഗ് റൂമിലെത്തി ഞാന്‍ സോഫയിലേക്ക് വീണു. ഫാമിലേക്ക് പോകണോ? ഹരീഷ് അറിഞ്ഞാല്‍? ഞാന്‍ അസ്വസ്ഥതയോടെ എഴുന്നേറ്റ് മുറിയില്‍ ഉലാത്തി. കേണല്‍ മാത്തന്‍ രസികനാണ്; കോടീശ്വരനും. തന്റേടിയും കൂടിയാണ് അയാള്‍. അന്ന് അവന്മാരെ അടിച്ചോടിച്ചത് കണ്ടില്ലേ? ഛെ, ഇങ്ങനെയൊക്കെ എന്തിനാണ് ഞാന്‍ ചിന്തിക്കുന്നത്? ഹരീഷ് എത്ര സുന്ദരനാണ്. വെളുത്ത് തുടുത്ത സുമുഖന്‍. പക്ഷെ അയാള്‍ കറുത്തിട്ടാണ്. കറുത്ത് തടിച്ച് കാണാന്‍ കൊള്ളാത്ത വലിയ മുഖമുള്ള മനുഷ്യന്‍. അയാളെ ഞാന്‍ വേറേതോ തരത്തില്‍ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നുണ്ടോ? ഏയ്‌, ഇല്ല. സ്വന്തം മനസിന്റെ ഉള്ളറകള്‍ എനിക്കുതന്നെ അജ്ഞമായിരുന്നു.
ഹരീഷ് ഇന്ന് പകല്‍ വിളിക്കില്ല. സെമിനാറിന്റെ ഇടയ്ക്ക് പ്രൈവറ്റ് കോളുകള്‍ അനുവദനീയമല്ലത്രേ. രാത്രിയിലെ വിളിക്കൂ. പോകാം. ഫാം ഒന്ന് കണ്ടിട്ട് വരാം. അയാള്‍ ക്ഷണിച്ചതല്ലേ?
എന്ത് ധരിക്കണം? കിടപ്പുമുറിയിലെത്തി ഞാന്‍ ആലോചിച്ചു. ദൂരെയെങ്ങുമല്ലല്ലോ, റോഡിന്റെ മറുഭാഗത്തുള്ള ഫാമിലേക്ക്, അതേ ഫാമിലേക്കാണ് പോകുന്നത്. ചെളിയും മറ്റും പറ്റാനിടയുണ്ട്. സാധാരണ വേഷം മതി. ധരിച്ചിരുന്ന ചുരിദാര്‍ ഞാനൂരി. ദേഹത്തോട് പറ്റിപ്പിടിച്ചു കിടക്കുന്ന സ്കൈബ്ലൂ നിറമുള്ള ബ്രായും പാന്റീസും. അടിവസ്ത്രം മാറണോ എന്ന് ഒരുനിമിഷം ഞാന്‍ ആലോചിച്ചു. വേണ്ട, രാവിലെ ധരിച്ച പാന്റീസാണ്; ഇതുതന്നെമതി. അലമാരയില്‍ നിന്നും പിങ്ക് നിറമുള്ള ടീഷര്‍ട്ട് ഞാനെടുത്ത് ധരിച്ചുനോക്കി. നല്ല ഇറുക്കം. മുലകളുടെ മുഴുപ്പ് നന്നായിത്തന്നെ കാണാം. ഇതിടണോ? കണ്ണാടിയില്‍ നോക്കിക്കൊണ്ട് ഞാന്‍ സ്കര്‍ട്ട് എടുത്തു. അതെടുക്കാനാണ് എനിക്ക് തോന്നിയത്. അരയില്‍ ചരട് മുറുക്കി ബന്ധിക്കുമ്പോള്‍ ഹരീഷ് അതാ മുന്‍പില്‍:
“ഇതിട്ടുകൊണ്ടാണോ പോകുന്നത്? കാലുകളും കാണിച്ചോണ്ട്? ടീഷര്‍ട്ടും മാറണം. കൈകള്‍ മുഴുവനും കാണാമല്ലോ”
“പോ ഹരീഷ്..നിന്റെയൊരു സംശയം” ഞാന്‍ ചിരിച്ചു.
“യു ലുക്ക് ഡാം ഹോട്ട് ഇന്‍ ദിസ് ഡ്രസ്സ് ഹണി” എന്നെ വാരിയെടുത്ത് ചുണ്ടുകള്‍ ചപ്പുന്ന ഹരീഷ്. പഴയ ഓര്‍മ്മയില്‍ പാന്റീസിന്റെ ഉള്ളില്‍ നനവ് പടരുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. മുടി രണ്ടായി പിന്നിയിട്ട ശേഷം ഞാന്‍ നോക്കി. ഉം, ഇതുമതി.
വീടുപൂട്ടി താക്കോല്‍ ഒരു ചെടിച്ചട്ടിയുടെ അടിയില്‍ വച്ചശേഷം ഞാന്‍ പുറത്തേക്ക് നടന്നു. റോഡിന്റെ അപ്പുറത്ത് ഫാമിന്റെ ഗേറ്റ് തുറന്നുതന്നെ കിടക്കുകയായിരുന്നു. ഞാന്‍ റോഡ്‌ മുറിച്ചുകടന്ന് അങ്ങോട്ട്‌ നടന്നു. ഒരു വനത്തിന്റെ പ്രതീതി ഉളവാക്കുന്ന ഫാം. ഉള്ളില്‍ മൃഗങ്ങള്‍ക്കും പക്ഷികള്‍ക്കും ഉള്ളതുകൂടാതെ റോഡിനോടു ചേര്‍ന്ന് ജോലിക്കാര്‍ക്ക് താമസിക്കാനുള്ള വീടുകളും, ഒപ്പം ഒരു ഓഫീസും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഉള്ളിലുള്ള സംവിധാനങ്ങള്‍ ഇനി അറിയാനിരിക്കുന്നതല്ലേ ഉള്ളൂ.
“മിസ്സിസ് ഹരീഷ്, കമോണ്‍ കമോണ്‍. വെല്‍ക്കം ടു ദിസ് പാര്‍ട്ട് ഓഫ് ദ വേള്‍ഡ്” ഓഫീസില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങിവന്ന മാത്തന്‍ ഉറക്കെ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. അയാളുടെ ചുണ്ടുകളുടെ ഇടയില്‍ ഘനമേറിയ ഒരു ചുരുട്ട് എരിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു, ഞാന്‍ ചെന്നതുകൊണ്ടാകാം, അയാളത് നിലത്തേക്കിട്ട് ചവിട്ടിയരച്ചു.
“യു ലുക്ക് ഹോട്ട് ആന്‍ഡ് സെക്സി” എന്നെ ആപാദചൂഡം നോക്കിക്കൊണ്ട് അയാള്‍ പറഞ്ഞു.
“താങ്ക് യു അങ്കിള്‍” ഞാന്‍ ചിരിച്ചു.
“ഗുഡ്; ഒരു ഡ്രിങ്ക് ആയാലോ?” അയാള്‍ ചോദിച്ചു.
“വേണ്ട; ഞാന്‍ കുടിച്ചതാണ്”
“ആള്‍റൈറ്റ്; എങ്കില്‍ വരൂ. നമുക്ക് ഈ വനത്തിലേക്ക് കടക്കാം”
“ഷുവര്‍”
ജോലിക്കാരില്‍ ഒരാള്‍പോലും എന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. സാധാരണ ഇതുപോലെയുള്ള സ്ഥലങ്ങളില്‍ ചെന്നാല്‍ നോട്ടങ്ങളുടെ പെരുമഴയായിരിക്കും. ഇവിടുത്തെ ജോലിക്കാര്‍ പക്ഷെ മാന്യത ഉള്ളവരാണ്. കേണല്‍ അല്ലെ ഉടമ. അങ്ങനെയായിരിക്കണം പരിശീലനം.
വലിയ ചതുരക്കല്ലുകള്‍ പാകിയ നടപ്പാതയിലൂടെ ഞങ്ങള്‍ നടന്നു. വലിയ മരങ്ങളുടെ തണലിലൂടെ കേണലിന്റെ കൃഷിയിടങ്ങളിലേക്ക് ഞങ്ങള്‍ പ്രവേശിച്ചു. പച്ചക്കറിത്തോട്ടത്തില്‍ ജോലി ചെയ്തിരുന്നവര്‍ തലപൊക്കി നോക്കിയശേഷം ജോലി തുടര്‍ന്നു. പാവലും പടവലവും വെണ്ടയും ചീരയും എന്നുവേണ്ട ഒട്ടുമിക്ക പച്ചക്കറികളും അവിടെ വിളഞ്ഞു നില്‍പ്പുണ്ടായിരുന്നു. വളരെ വിശാലമായ പറമ്പാണ്. കേണല്‍ ഓരോന്നും കാണിച്ച് പരിചയപ്പെടുത്തി നടക്കുകയാണ്. വിവിധ പച്ചക്കറികളും, ഫലവൃക്ഷങ്ങളും അതേപോലെ തന്നെ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത കിളികളും അങ്ങനെ ഓരോന്നും കാണിച്ച് എത്ര ദൂരം നടന്നു എന്നെനിക്കറിയില്ല. ദേഹം ചെറുതായി വിയര്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു.
“ദാ ഇതാണ് മത്സ്യക്കുളം” ആ ഫാമിന്റെ നടുക്കായി പണിതിരുന്ന വലിയ കുളത്തിന്റെ കരയിലെത്തിയപ്പോള്‍ അയാള്‍ പറഞ്ഞു. ഞാന്‍ നോക്കി. ഏകദേശം നാലുസെന്റ്‌ സ്ഥലത്തായി പണിതിരിക്കുന്ന വലിയ കുളം. കണ്ടിട്ട് അതില്‍ മീന്‍ ഉള്ളതിന്റെ ലക്ഷണമൊന്നും തോന്നിയില്ല. ശാന്തമാണ് കുളം.
“ആ ഫുഡ് ഇങ്ങു കൊണ്ടുവന്നേടാ” ഒരു ജോലിക്കാരനെ നോക്കി കേണല്‍ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. അവന്‍ വേഗം ഒരു ടിന്നുമായി എത്തി.
“ഇന്നാ, മിസ്സിസ് ഹരീഷ് തന്നെ ഇട്ടുകൊടുക്ക്” ടിന്‍ എന്റെ നേരെ നീട്ടി അയാള്‍ പറഞ്ഞു. അയാളുടെ ഈ മിസ്സിസ് ഹരീഷ് വിളി എനിക്കെന്തോ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഇയാള്‍ക്ക് പേര് വിളിച്ചാലെന്താ?
ഞാന്‍ ടിന്‍ തുറന്ന് കുറച്ചു തീറ്റയെടുത്ത് കുളത്തിലേക്ക് എറിഞ്ഞു. ഞെട്ടിപ്പോയി ഞാന്‍. അതുവരെ ശാന്തമായിരുന്ന ജലോപരിതലത്തിലേക്ക് മത്സ്യങ്ങളുടെ ഒരു പടതന്നെ ഇരച്ചെത്തി. നല്ല മുഴുത്ത മീനുകള്‍.
“കണ്ടില്ലേ അവറ്റകളുടെ ആക്രാന്തം. മിസ്സിസ് ഹരീഷ് നല്‍കിയതുകൊണ്ടാണ് ഇന്നിത്ര കൂടുതല്‍” കേണല്‍ ചിരിച്ചു.
“അങ്കിള്‍, എന്നെ പേര് വിളിച്ചാല്‍ പോരെ..” മടുപ്പോടെ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
“റിയലി? സാധാരണ വിവാഹിതരായ സ്ത്രീകളെ പേരെടുത്ത് വിളിക്കാന്‍ പാടില്ല എന്നാണ് വയ്പ്പ്. ബട്ട് ഇഫ്‌ യു വാണ്ട്‌ ഇറ്റ്‌ ദാറ്റ് വേ, ലേറ്റ് ഇറ്റ്‌ ബി അസ് യു വിഷ്” അയാള്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തലയാട്ടി.
മീന്‍ കുളത്തില്‍ നിന്നും വീണ്ടും ഞങ്ങള്‍ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി.
“ദാ അവിടെയാണ് പശുക്കളും ആടുകളും പിന്നെ കോഴികളും. ഇത്ര ഉള്ളിലായതുകൊണ്ട് ഇവറ്റകളുടെ വിസര്‍ജ്യത്തിന്റെ നാറ്റം പുറത്തേക്ക് വരില്ല. അല്ലെങ്കിലും അതൊക്കെ കൈയോടെ ക്ലീന്‍ ചെയ്തിടാന്‍ സംവിധാനമുണ്ട്. അങ്ങോട്ട്‌ പോകണോ അതോ എന്റെ ഫാം ഹൌസില്‍ കയറി അല്പം റസ്റ്റ്‌ എടുക്കുന്നോ?”
അല്പം മാറി തൊഴുത്തില്‍ നില്‍ക്കുന്ന പശുക്കളെ ഞാന്‍ കണ്ടു. അടുത്തുതന്നെ കുറയേറെ ആടുകളും ഉണ്ട്.
“അല്പം റസ്റ്റ്‌ എടുക്കാം അങ്കിള്‍” ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. ഏതാണ്ട് മുക്കാല്‍ മണിക്കൂറായി ഞങ്ങള്‍ നടക്കുകയാണ്. കാലു കഴച്ചുതുടങ്ങിയിരുന്നു.
“ആള്‍റൈറ്റ്”
ഇരുഭാഗത്തും വളര്‍ന്നു നിന്നിരുന്ന വലിയ കുറ്റിച്ചെടികള്‍ക്ക് നടുവിലുള്ള കല്‍പ്പാതയിലൂടെ അയാള്‍ നടന്നു; പിന്നാലെ ഞാനും. ആ നടത്ത അവസാനിച്ചത് വലിയ, പഴയ മോഡലില്‍ പണിത ഒരു ഓടിട്ട കെട്ടിടത്തിന്റെ മുന്‍പിലാണ്. കഴുത്തില്‍ കറുത്ത ചരട് കെട്ടിയ വെള്ളനിറമുള്ള ഒരു സുന്ദരിപ്പൂച്ച കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടിയെത്തി.
“ഹായ് മൈ സ്വീറ്റ് പുസ്സി..മൈ ഡാര്‍ലിംഗ്” അയാള്‍ അവളെ കോരിയെടുത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഇവളാണെന്റെ ഇവിടുത്തെ കൂട്ടുകാരി; പുസ്സി”
ആ വാക്ക് എന്റെ മുഖം തുടുപ്പിച്ചു. അയാളത് മനസ്സിലാക്കിയോ എന്തോ. പൂച്ചയെ നിലത്തുനിര്‍ത്തിയ ശേഷം അയാള്‍ താക്കോലെടുത്ത് മുന്‍വാതില്‍ തുറന്നു.
“മിസ്സിസ് ഹരീഷ് കേറിയാലും” വശത്തേക്ക് മാറിയിട്ട് അയാള്‍ പറഞ്ഞു.
“അങ്കിള്‍..”
“ഓ..ഓകെ ഓകെ. ഹിമമോള് കേറിയാലും”
ഞാന്‍ ചിരിച്ചു. പിന്നെ സ്വീകരണമുറിയിലേക്ക് കയറി. പഴയകാലത്തിന്റെ ഓര്‍മ്മ ഉണര്‍ത്തുന്ന തരത്തിലുള്ള സംവിധാനങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു അതിന്റെ ഉള്ളില്‍. കരണ്ടും ഫാനും ഉള്ളതൊഴികെ. പ്ലാസ്റ്റിക് വരിഞ്ഞ കസേരകളും, ചൂരല്‍ കസേരകളും തടിബെഞ്ചും പഴമയുണര്‍ത്തുന്ന പെയിന്റിങ്ങുകളും ഒക്കെയായി ഏതാണ്ട് ഒരു അമ്പത് വര്‍ഷം പിന്നിലേക്ക് പോയ പ്രതീതി എനിക്കുണ്ടായി.
“ഇറ്റ്‌ ലുക്സ് ക്വയറ്റ് ആന്റിക്ക് അങ്കിള്‍” അത്ഭുതത്തോടെ അതിനകം വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട്‌ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
“യെസ്, ആ കാലത്തുണ്ടായിരുന്ന സാധനങ്ങള്‍ തന്നെയാണ് ഇതെല്ലാം. ഇവിടെ കഴിവതും പഴമയുടെ ഓര്‍മ്മ നല്‍കുന്ന വസ്തുക്കളാണ് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്. എനിക്ക് എന്റെ ബാല്യകാലം വളരെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. ഒരു ഡ്രിങ്ക് സിപ് ചെയ്ത് ഇവിടെ തനിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ആ കാലത്തേക്ക് മടങ്ങിപ്പോകും. മോള്‍ക്ക് ഇതൊക്കെ ഇഷ്ടമാണെന്നറിഞ്ഞതില്‍ സന്തോഷം. സാധാരണ ഇന്നത്തെ തലമുറയ്ക്ക് ഇതൊക്കെ പുച്ഛമാണ്. ഇവിടെ പത്തായവും മണ്‍പാത്രങ്ങളും മണ്ണെണ്ണ വിളക്കുകളും ഉറിയും ആട്ടുകല്ലും അരകല്ലും എല്ലാമുണ്ട്. ഇടയ്ക്ക് ഞാനിവിടെ ഉണ്ടുറങ്ങാറുമുണ്ട്‌”
“അപ്പോള്‍ ആഹാരമൊക്കെ?”
“ജോലിക്കാരനുണ്ട്. വിറകടുപ്പിലാണ് പാചകം. സംഭവം ഒരു രസമാണ്”
“അതെ അങ്കിള്‍. വളരെ ഡിഫറന്റ് ലൈഫ്സ്റ്റൈല്‍ ആണ് അങ്കിളിന്റേത്. യു ആര്‍ റിയലി ഗ്രേറ്റ്”
“ഓ..താങ്ക് യൂ. ങാ പിന്നെ മോളെ, ഞാന്‍ സ്വന്തമായി ഉണ്ടാക്കുന്ന വൈന്‍ ഉണ്ട്. ഒരല്‍പം കുടിച്ചാല്‍ ഈ നടന്ന ക്ഷീണമൊക്കെ പമ്പ കടക്കും. നീ ഇരിക്ക്. ഞാന്‍ എടുത്തുകൊണ്ടുവരാം”
“ഞാനും വരുന്നു അങ്കിള്‍. എനിക്ക് ഈ വീട് മുഴുവനും കാണണം”
“ഒകെ..ദെന്‍ കം വിത്ത് മി”
അങ്കിളിന്റെ കൂടെ ഞാന്‍ പഴമയുടെ ഗന്ധമുള്ള ആ വീടിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി. ധാരാളം മുറികളുണ്ട് അതിനെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. എല്ലാ മുറികളില്‍ നിന്നും അടുത്തതിലേക്ക് കയറാന്‍ വാതിലുകലുണ്ട്. ഏറ്റവും പിന്നിലെ വിശാലമായ മുറിയിലെത്തി അങ്കിള്‍ നിന്നു. അതിനുള്ളില്‍ വലിയ ഒരു പത്തായവും രണ്ടുമൂന്നു ബെഞ്ചുകളും പിന്നെ ഉരല്‍, ആട്ടുകല്ല് എന്നിവ ഉണ്ടായിരുന്നു. ജനലഴികളിലൂടെ നോക്കിയാല്‍ ഒരു കാടിന്റെ നടുവില്‍ അകപ്പെട്ടതുപോലെയാണ് തോന്നുക.
“ഇതാണ് ഈ വീടിന്റെ ഡൈനിംഗ് മുറി. നിലത്തോ ബെഞ്ചിലോ ഇരുന്നു ഭക്ഷണം” പത്തായത്തിന്റെ അരികിലെത്തി അതിന്റെ അടപ്പ് തുറന്നുകൊണ്ട് അങ്കിള്‍ പറഞ്ഞു. ഞാന്‍ കൌതുകത്തോടെ നോക്കി. അങ്കിള്‍ അതിന്റെ ഉള്ളില്‍ നിന്നും വലിയ ഒരു കുപ്പി പുറത്തെടുത്തു.
“ഒന്നാന്തരം മുന്തിരി വൈന്‍. ഇത് കര്‍ണാടകയില്‍ എന്റെ ബറ്റാലിയനിലെ ഒരു മേജര്‍ മിസ്റ്റര്‍ രാമഗൌഡ അവന്റെ സ്വന്തം മുന്തിരിത്തോട്ടത്തില്‍ വിഷമൊന്നും ചേര്‍ക്കാതെ സ്വന്തം ഉപയോഗത്തിനുണ്ടാക്കുന്ന മുന്തിരിയില്‍ നിന്നും ഉണ്ടാക്കിയതാണ്. ഇത്ര പ്യുവര്‍ വൈന്‍, യു വോണ്ട് ഗെറ്റ് എനിവെയര്‍”
ഞാന്‍ ചുണ്ട് വക്രിച്ച് തോളുകള്‍ കുലുക്കി.
“പക്ഷെ അങ്കിള്‍ ഞാന്‍ ഇതൊന്നും ഉപയോഗിക്കാറില്ല. ഹരീഷും”
“റിയലി? എങ്കില്‍ ഇന്ന് യൂസ് ചെയ്യണം. ചത്തുമുകളില്‍ ചെന്നിട്ട് കുടിക്കാനിരിക്കുകയാണോ രണ്ടാളും” ഒരു ഫലിതം പറഞ്ഞമട്ടില്‍ അങ്കിള്‍ ചിരിച്ചു. ഞാനും.
ബര്‍മുഡ ധരിച്ചിരുന്ന അങ്കിളിന്റെ കണംകാലുകളുടെ വണ്ണവും അതിലെ ഉരുണ്ട മസിലും കൊതിയോടെ ഞാന്‍ നോക്കി. ഇരുമ്പിന്റെ ബലമുണ്ടായിരുന്നു ആ കാലുകള്‍ക്ക്. അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു ബെഞ്ചില്‍ ഞാനിരുന്നു. പൂര്‍ണ്ണ മദ്യവിരോധിയായ ഭര്‍ത്താവിനെ മറന്ന് വൈന്‍ രുചിക്കാനുള്ള ആര്‍ത്തിയോടെ ഇരിക്കുകയാണ് ഞാന്‍. ഒരിക്കല്‍ എന്റെയീ ആഗ്രഹം ഹരീഷിനോട് പറഞ്ഞതാണ് ഞാന്‍. അവന്‍ എന്നോട് അന്ന് സംസാരിച്ചതേയില്ല. ഇതൊക്കെ കൊടിയ പാപം ആണെന്നാണ് അവന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നത്. എന്നാല്‍ എനിക്കങ്ങനെ ഒരു വിശ്വാസമില്ല.
“അങ്കിള്‍, ഈസിറ്റ് എ സിന്‍?” വൈന്‍ നിറച്ച ഗ്ലാസ് വാങ്ങിയ ശേഷം കുസൃതിച്ചിരിയോടെ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
“യു മീന്‍ ദിസ്?” അങ്കിള്‍ എനിക്കെതിരെ കിടന്ന ബെഞ്ചില്‍ ഇരുന്നുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“യാ”
“ഹൌ കം? വെല്‍, ജീസസ് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് മനുഷ്യന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് ചെല്ലുന്ന യാതൊന്നും അവനെ അശുദ്ധനാക്കുന്നില്ല എന്നാണ്. അതായത് ആഹാരമോ പാനീയമോ; ഞാനും അത് വിശ്വസിക്കുന്നു”
“പിന്നെ എന്താണ് മനുഷ്യനെ അശുദ്ധനാക്കുന്നത്?”
“അവന്റെ സ്വഭാവം. സ്വഭാവം നന്നെങ്കില്‍ അവന്‍ നല്ലത്; അല്ലെങ്കില്‍ അവന്‍ മോശം; എനിവേ..ചിയേഴ്സ്” അങ്കിള്‍ ഗ്ലാസ് മുകളിലേക്ക് ഉയര്‍ത്തി. ഞാനും അങ്ങനെ ചെയ്തശേഷം അത് ചുണ്ടോടു മുട്ടിച്ചു. ജീവിതത്തിലാദ്യമായി എന്റെ നാവ് വൈനിന്റെ സ്വാദ് അറിഞ്ഞു.
admin
Jan. 31, 2023
1332 views
Comments:
No comments!
Please sign up or log in to post a comment!