ബ്രഹ്മഭോഗം 1

ഒരു സ്വസ്ഥതയുമില്ല; ആകെ കലുഷിതമാണ്‌ മനസ്സ്. മനയുടെ മുകള്‍ നിലയിലുള്ള എന്റെ സ്വകാര്യ മുറിയിലായിരുന്നു ഞാന്‍. ജനലഴികളിലൂടെ മനയുടെ പിന്നിലെ പറമ്പിലേക്ക് നോക്കി നില്‍ക്കുകയായിരുന്ന എന്റെ കണ്ണുകള്‍ തുറന്നാണിരുന്നതെങ്കിലും പുറംകാഴ്ചകള്‍ ഒന്നും എനിക്ക് ദൃശ്യമായിരുന്നില്ല. വിശാലമായ പച്ചപ്പ്‌ നിറഞ്ഞ പറമ്പിലെ ഫലവൃക്ഷങ്ങളും തൊടികളില്‍ പറന്നുല്ലസിക്കുന്ന കിളിക്കൂട്ടങ്ങളെയും തമ്മില്‍ കലഹിക്കുന്ന അണ്ണാറക്കണ്ണന്‍മാരെയും ഒന്നും ഞാന്‍ കണ്ടില്ല. മനസ്സ് നിറയെ മാദകത്തിടമ്പായ മീരാദേവിയുടെ രൂപമാണ്; ഉറ്റസുഹൃത്ത് ഗോകുലിന്റെ അമ്മയുടെ. മീരയാന്റി എന്ന് ഞാന്‍ വിളിക്കുന്ന, നര്‍ത്തകിയുടെ ശരീരവടിവും മദവികാരം അലതല്ലുന്ന ലാസ്യമുഖഭാവവുമുള്ള വിരിഞ്ഞു കൊഴുത്ത സ്ത്രീയുടെ മാദകരൂപം.

ഛെ, എന്ത് വൃത്തികേടാണ് ഞാനീ ചിന്തിക്കുന്നത്? അവരെന്റെ കൂട്ടുകാരന്റെ അമ്മയല്ലേ? എന്റെ അമ്മയെപോലെതന്നെ ഞാന്‍ കാണേണ്ട സ്ത്രീ? പക്ഷെ, പക്ഷെ ചില യക്ഷിക്കഥകളില്‍ വായിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുള്ളതുപോലെ അവരുടെ മതിമോഹനമായ സൌന്ദര്യത്തിലേക്ക് ഞാന്‍ അതിശക്തമായി വലിച്ചടുപ്പിക്കപ്പെടുകയാണ്; വെളിച്ചത്തിലേക്ക് മതിഭ്രമത്തോടെ പറന്നുചെല്ലുന്ന ഈയാംപാറ്റയെപ്പോലെ. മനസ്സ് എന്റെ വരുതിയിലല്ല. പൂര്‍ണ്ണമായും നിസ്സഹായനാണ് ഞാന്‍. മീരയാന്റി എന്റെ സിരകളില്‍, മനസ്സില്‍, ശരീരത്തിന്റെ ഓരോ കോശങ്ങളിലും ഒരു വ്യാധിയായി പടര്‍ന്നു പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. ആ തീവ്രസൌന്ദര്യത്തില്‍ നിന്നുമെനിക്ക് മോചനമില്ല. പക്ഷെ തെറ്റല്ലേ എന്റെയീ ചിന്ത? അധമനല്ലേ ഞാന്‍? അതെ, അധമനും നീചനുമാണ് ഞാന്‍; പക്ഷെ എനിക്ക് മീരയെ വേണം; എനിക്കവളെ വേണം, വേണം. ഭ്രാന്തനെപ്പോലെ ഞാന്‍ പുലമ്പി.

ജനലഴികളില്‍ നിന്നും ഞാന്‍ കസേരയില്‍ വന്നിരുന്നു. എന്റെ വിറയ്ക്കുന്ന വിരലുകള്‍ മലയാള പാഠപുസ്തകം തപ്പിയെടുത്തു. മെല്ലെ അതിന്റെ പുറംചട്ട അഴിച്ച് ഉള്ളില്‍ ഭദ്രമായി വച്ചിരുന്ന ഫോട്ടോ എടുത്ത് ആര്‍ത്തിയോടെ ഞാന്‍ നോക്കി. എന്റെ ദേവീ! എന്റെ രതിദേവതേ! എന്റെ പെണ്ണെ! ആ തുടുത്ത വദനത്തില്‍ ഭ്രാന്തനെപ്പോലെ ഞാന്‍ ചുംബിച്ചു; തെരുതെരെ. ഈശ്വരാ എത്ര സുന്ദരിയാണ് ഈ സ്ത്രീ! എന്ത് വശ്യതയാണ് ഈ മുഖത്തിന്. അതിലേക്ക് കൂടുതല്‍ നോക്കുന്തോറും കാമം ശക്തമായി എന്നില്‍ അലയടിച്ചു. നിക്കറിന്റെ ഉള്ളില്‍, ഷഡ്ഡിക്കും ഉള്ളില്‍ എന്റെ വെളുത്തു മുഴുത്ത ലിംഗം അതിന്റെ പൂര്‍ണ്ണ ഉദ്ധാരണത്തിലേക്ക് കുതിച്ചുയര്‍ന്നുകഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഒരിക്കല്‍ ഗോകുലിന്റെ ഒപ്പം അവിടെ പോയപ്പോള്‍, അവന്‍ നല്‍കിയ ആല്‍ബത്തില്‍ നിന്നും രഹസ്യമായി എടുത്ത ഫോട്ടോയാണ്.

ഈ സൌന്ദര്യം കൂടെക്കൂടെ കാണാന്‍; കണ്ടു കൊതിക്കാന്‍! ഈ മാദകത്വം! ഈ വശ്യത; കാമം കത്തിജ്വലിക്കുന്ന ഈ വദനം! എല്ലാം എത്ര കണ്ടിട്ടും കണ്ടിട്ടും മതിവരുന്നില്ലല്ലോ കൃഷ്ണാ!

ഛെ; എത്ര നീചനാണ് ഞാന്‍. എത്ര ഹീനമാണ് എന്റെ ചിന്തകള്‍. ആത്മാവ് വീണ്ടും എന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തി. മനസ്സിന്റെ അതിരുവിട്ട വിഭ്രമത്തെ മെരുക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട്‌ ഞാന്‍ ഫോട്ടോ തിരികെ വച്ചിട്ട് പുസ്തകം പൊതിഞ്ഞു. വല്ലാതെ കിതയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ഞാന്‍. ഞാനെന്താണിങ്ങനെ? ശരീരം വളര്‍ച്ച കൈവരിച്ച് നാളിതുവരെ ഒരു പെണ്ണിനെപ്പോലും തെറ്റായ കണ്ണോടെ നോക്കിയിട്ടില്ലാത്ത ഞാന്‍, വിവാഹിതയും എന്റെ സമപ്രായക്കാരനായ മകനുമുള്ള ഒരു സ്ത്രീയെ കാമിക്കുക എന്ന് പറയുന്നത് എത്ര ഗുരുതരമായ തെറ്റാണ്? അതെ വളരെ വലിയ തെറ്റാണ് എന്റെയീ ചിന്ത. പക്ഷെ മനസ്സ് വരുതിക്ക് നില്‍ക്കുന്നില്ല; അത് കുതിരയെപോലെ ചിനച്ചുകൊണ്ട് കയറുപൊട്ടിച്ച് ചാടുകയാണ്. എങ്ങനെ? എങ്ങനെയാണ് എന്റെയുള്ളില്‍ ഈ ഹീനചിന്തകള്‍ കടന്നുകൂടിയത്? ഉത്തരത്തിനു വേണ്ടി എനിക്കധികം ചിന്തിക്കേണ്ട കാര്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

അച്ഛന്‍, അച്ഛനാണ് എല്ലാത്തിനും കാരണം; എനിക്ക് ജന്മം നല്‍കിയ എന്റെ സ്വന്തം അച്ഛന്‍ തന്നെ.

അച്ഛന്‍ മാത്രമോ? അവരും ഒരു പരിധിവരെ അതിനു കാരണക്കാരിയല്ലേ? എങ്കിലും വിഷവിത്തുകള്‍ പാകി ദുശ്ചിന്തകള്‍ ലവലേശം ഇല്ലാതിരുന്ന എന്റെ മനസ്സില്‍ അവരോടുള്ള ഭോഗാസക്തി സൃഷ്ടിച്ചത് എന്റെ അച്ഛന്‍ വാമനന്‍ നമ്പൂതിരി തന്നെയാണ്. പ്രശസ്ത സംസ്കൃത പണ്ഡിതനും ദേശദേശാന്തര ഗമനം നടത്തി പൂജകളും കര്‍മ്മങ്ങളുമൊക്കെ ചെയ്യുന്ന, പല വലിയ ക്ഷേത്രങ്ങളിലെയും ഉത്സവങ്ങള്‍ക്ക് നേതൃത്വം നല്‍കുന്ന, വിദേശങ്ങളില്‍പ്പോലും ക്ഷണം സ്വീകരിച്ചു ചെന്ന് മതപ്രബോധന ക്ലാസുകള്‍ എടുക്കുന്ന, ഹിന്ദുമത പ്രതിനിധിയായി ടിവി ചാനലുകളില്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന പ്രശസ്തനും ലോകമെമ്പാടും ധാരാളം ആരാധകരുമുള്ള വലിയവനായ എന്റെ അച്ഛന്‍.

അന്ന്, കുറെ ദൂരെയുള്ള ഒരു ക്ഷേത്രത്തിലെ ഒരു മാസത്തോളം നീണ്ടുനിന്ന പറയെടുപ്പും അനുബന്ധ ഉത്സവങ്ങളും തീര്‍ന്ന് അച്ഛന്‍ തിരികെയെത്തിയ ദിനം. അതിരാവിലെ മനയിലെത്തിയ അച്ഛന്‍ കുളിച്ച് പ്രാതല്‍ കഴിച്ച് ഉറങ്ങാന്‍ കയറി. രാത്രി മുഴുവന്‍ യാത്രയായിരുന്നത്രേ. ഇങ്ങനെ ദീര്‍ഘദൂര ഉത്സവങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞെത്തുന്ന അച്ഛനൊരു പതിവുണ്ട്. ഇരുള്‍ പരന്നു തുടങ്ങുന്ന സമയത്താണ് അത് സംഭവിക്കുക. മനയുടെ പിന്നില്‍ പരന്നു കിടക്കുന്ന രണ്ടേക്കര്‍ സ്ഥലത്തിനും അപ്പുറത്തുള്ള സ്വന്തം വിരിപ്പുപാടത്തിന്റെ കരയില്‍ ജോലിക്കാര്‍ക്കായി ഉണ്ടാക്കിരിക്കുന്ന കളത്തട്ട് പോലെയുള്ള വിശ്രമപ്പുരയില്‍ അച്ഛനും അച്ഛന്റെ സില്‍ബന്ധികളും ഒത്തുകൂടും. ഈ സില്‍ബന്ധികളില്‍ ഒരൊറ്റ നമ്പൂതിരിപോലും ഉണ്ടാകാറില്ല. എന്നാല്‍ ഈഴവനും നായരും ക്രിസ്ത്യാനിയും മുസല്‍മാനും എല്ലാം അക്കൂട്ടത്തില്‍ ഉണ്ടുതാനും. ഇവരൊക്കെയാണ് അച്ഛന്റെ കൂടെ പൂജാദികള്‍ക്ക് ഒപ്പം പോകുന്ന ‘ബ്രാഹ്മണര്‍’. യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ അച്ഛനൊരു മാടമ്പിയും അവരൊക്കെ അച്ഛന്റെ ഗുണ്ടകളും ആണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. നാട്ടുകാര്‍ക്ക് അച്ഛനെപ്പറ്റി പല അഭിപ്രായങ്ങളും ഉണ്ടെങ്കിലും, നാടിനു പുറത്ത് അച്ഛന്‍ അസാമാന്യ പാണ്ഡിത്യമുള്ള, അറിവിന്റെ കേദാരവും മാതൃകാപുരുഷനുമായ ബ്രാഹ്മണന്‍ ആണ്.

എല്ലാത്തവണയും ദീര്‍ഘദൂര പരിപാടികള്‍ കഴിഞ്ഞു വരുന്ന ദിവസവും തുടര്‍ന്നുള്ള ദിനങ്ങളിലും, എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ അച്ഛന് വ്യാപാരം ഇല്ലാത്ത ദിനങ്ങളില്‍ എല്ലാംതന്നെ മേല്‍പ്പറഞ്ഞ കളത്തട്ടില്‍ല്‍ സന്ധ്യാപൂജ നടക്കാറുണ്ട്. പൂജയിലെ പ്രധാനവസ്തു കറിയാച്ചന്‍ എന്ന നസ്രാണി വാറ്റിയെടുക്കുന്ന നാടന്‍ ചാരായമാണ്. ഒപ്പം അയാള്‍ തന്നെ അച്ഛന്റെ ഇഷ്ടവിഭവങ്ങളായ നാടന്‍കോഴി, ബീഫ്, പുഴമീന്‍ തുടങ്ങിയ സാധങ്ങള്‍ ഓര്‍ഡര്‍ അനുസരിച്ച് എത്തിച്ചു നല്‍കും. കറിയാ വിശ്വസ്തനാണ്. അച്ഛന്‍ മദ്യപിക്കുകയും മാംസാദികള്‍ കഴിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന വിവരം എന്റെ അമ്മയ്ക്ക് പോലും അറിയില്ല എന്ന് പറയുമ്പോള്‍ അയാളുടെ വിശ്വസ്തത ഊഹിക്കാമല്ലോ? അല്ലെങ്കിലും അമ്മയൊരു പാവമാണ്. മറ്റുള്ളവരുടെ ഒരു കാര്യത്തിലും ഇടപെടുന്ന ശീലം അമ്മയ്ക്കില്ല. അച്ഛനെ അനുസരിക്കുക എന്നല്ലാതെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ യാതൊരു വ്യക്തിപരമായ കാര്യങ്ങളിലും അമ്മ അഭിപ്രായം പറയാറില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അമ്മയെ അച്ഛന് ജീവനാണ്. പക്ഷെ ഒരു ഭാര്യയോട്‌ ഉണ്ടായിരിക്കേണ്ട വിശ്വസ്തത അമ്മയോട് അച്ഛന്‍ ഒരിക്കലും പുലര്‍ത്തിയിരുന്നില്ല. അമ്മയുടെ മനസ് സന്തോഷത്തോടെ ഇരിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് ഉറപ്പാക്കാന്‍ അദ്ദേഹം കള്ളവും കപടവും ധാരാളമായി ആ ശുദ്ധാത്മാവിന്റെ മുന്‍പാകെ ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.

മനയിലേക്ക് വേണ്ട പല സാധനങ്ങളും വാങ്ങി നല്‍കുന്ന ജോലിക്കാരന്‍ കൂടിയാണ് കറിയാച്ചന്‍. അയളെപ്പോലെതന്നെ വിശ്വസ്തരാണ് അച്ഛന്റെ മറ്റു സില്‍ബന്ധികളും. ബ്രാഹ്മണന്മാരെ വിശ്വസിക്കാന്‍ കൊള്ളില്ല എന്നൊരു അഭിപ്രായം അച്ഛനുണ്ട്‌. അതിന്റെ കാരണം എനിക്കറിയില്ല. അവരെ മാത്രമല്ല, അമ്പലവാസികളായ വാര്യന്മാരെയും അച്ഛന് വിശ്വാസം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ടാണ് സില്‍ബന്ധികളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ ബ്രാഹ്മണരോ അമ്പലവാസികളോ ഇല്ലായിരുന്നത്. സന്ധ്യാപൂജയുള്ള ദിവസങ്ങളില്‍ വേണ്ട സാധനങ്ങള്‍ എത്തിച്ചു നല്‍കിയിട്ട് പാടത്തിനക്കരെ അച്ഛന്‍ ഇഷ്ടദാനമായി നല്‍കിയ സ്ഥലത്തുള്ള സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക് കറിയാ പോകും. സ്ഥലം ദാനം നല്‍കിയിട്ടുണ്ട് എങ്കിലും കറിയായുടെ സേവനങ്ങള്‍ക്ക് അച്ഛന്‍ നല്ല പ്രതിഫലം തന്നെ നല്‍കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തി അയാളുടെ മൂത്തമകള്‍ ഡെയ്സിയെ അച്ഛന്‍ ഉപ്പുനോക്കാറുണ്ട് എന്നൊരു കിംവദന്തി കേട്ടിട്ടുള്ളത് സത്യമാണോ എന്നെനിക്ക് അറിയില്ല.

അച്ഛന്റെ സന്ധ്യാപൂജ നടക്കുന്ന കളത്തട്ടില്‍ നല്ല സുഖമാണ് ഇരിക്കാന്‍. നട്ടുച്ചയ്ക്ക് പോലും അവിടെ തണുപ്പാണ്. ഞാന്‍ ചില ദിവസങ്ങളില്‍ ഉച്ചയൂണിന് ശേഷം അവിടെപ്പോയി കിടന്നുറങ്ങാറുണ്ട്‌. നെല്ലിന്റെ സുഗന്ധം പേറി തഴുകിത്തലോടുന്ന കാറ്റും, മിനുസമുള്ള തറയുടെ തണുപ്പും എവിടെനിന്നെങ്കിലുമൊക്കെ അലയടിച്ചെത്തുന്ന ഗാനഗന്ധര്‍വ്വന്റെ മാസ്മരിക ആലാപനവും എന്നെ നിദ്രാദേവിയുടെ ദാസനാക്കും. അച്ഛന്റെ ഇതുപോലെയുള്ള തിരിച്ചുവരവുകളിലെ ആദ്യദിനത്തിലെ സന്ധ്യാപൂജയ്ക്ക് പല ചൂടുള്ള വാര്‍ത്തകളും ചര്‍ച്ചാവിഷയമാകാറുണ്ട്. സ്ത്രീവിഷയത്തില്‍ അച്ഛനൊരു ഭ്രാന്തനാണ് എന്നും, ചെല്ലുന്നിടങ്ങളില്‍ ഒക്കെ അക്കാര്യത്തില്‍ അച്ഛന് വലിയ ഭാഗ്യമുണ്ട് എന്നും ഞാനറിയുന്നത് അവരുടെ ചര്‍ച്ചകളില്‍ നിന്നുമാണ്. ചര്‍ച്ചയിലെ സ്ത്രീവിഷയം തന്നെയാണ് അത് ഒളിഞ്ഞുനിന്നു കേള്‍ക്കാന്‍ എനിക്ക് പ്രചോദനമായതും.

അങ്ങനെ അന്നത്തെ ചര്‍ച്ചയില്‍ പരമു എന്ന് പേരുള്ള സില്‍ബന്ധിയാണ് എന്റെ മനസ്സില്‍ ഹീനചിന്തകള്‍ ഉണ്ടാകാന്‍ കാരണമായ ആ ചര്‍ച്ചയ്ക്ക് തുടക്കമിട്ടത്. കളത്തട്ടിന്റെ സമീപത്തുള്ള പൊന്തക്കാട്ടില്‍ ഒളിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്ന എനിക്ക് അവരെ കാണാനും അവരുടെ പിറുപിറുപ്പ്‌ പോലും വ്യക്തതയോടെ കേള്‍ക്കാനും പറ്റുമായിരുന്നു.

“ആരെയൊക്കെ കിട്ടിയെന്നു പറഞ്ഞാലും അങ്ങുന്നിന്റെ മനസ്സിലെ ഏറ്റവും വല്യ മോഹം നടന്നിട്ടില്ലല്ലോ? എന്റെ പൊന്നങ്ങുന്നെ ഇന്ന് വൈകിട്ടും അവളെ ഞാന്‍ കണ്ടാരുന്നു. ഹെന്റമ്മോ ദിവസം കൂടുന്തോറും അവള്‍ക്ക് സൌന്ദര്യോം കൊഴുപ്പും നെറോം കൂടിക്കൂടിയല്യോ വരുന്നത്”

“എന്തിനാടോ പരമൂ വെറുതെ അവള്‍ടെ കാര്യം പറേന്നത്. അങ്ങുന്നിനത് മനപ്രയാസം ഉണ്ടാക്കുമെന്ന് തനിക്കറിയത്തില്ലേ?” മറ്റാരോ ആണ്.

“എന്ത് മനപ്രയാസം?” അച്ഛന്റെ സ്വരം ഞാന്‍ കേട്ടു; കരുത്തു കുറഞ്ഞ, ആത്മവിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെട്ട സ്വരം. മദ്യം കുടിച്ച് ഗ്ലാസ് കാലിയാക്കി വച്ചിട്ടാണ് അച്ഛന്‍ ബാക്കി പറഞ്ഞത് “മോഹമുണ്ട്; ശരിതന്നെ. പക്ഷെ എല്ലാ മോഹങ്ങളും നടക്കണം എന്നില്ലല്ലോ. എന്നാലും അവളുടെ പേര് കേട്ടാല്‍ എന്റെ ശരീരകോശങ്ങള്‍ തുടികൊട്ടും. ആ വദനകാന്തി മനസിലുദിച്ചാല്‍ മറ്റൊരുത്തിയെയും ഇഷ്ടപ്പെടാന്‍ പറ്റില്ല. അതുകൊണ്ട് അവളെ കഴിവതും മറക്കാനാണ് എന്റെ ശ്രമം”

അച്ഛന്റെ സ്വരത്തിലെ നിരാശ ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു. ആരെക്കുറിച്ചാണ് ഇവരീ പറയുന്നതെന്നറിയാന്‍ എന്റെ ഉള്ളില്‍ ഉദ്വേഗം മൊട്ടിട്ടു. എന്റെ പ്രതാപിയ അച്ഛനെ ഇത്രയധികം മോഹിപ്പിക്കുന്ന ആ മേനക ആരാണ്?

“അങ്ങുന്നെ, അവളെ അങ്ങുന്നിനു കിട്ടിയില്ലെന്ന് കരുതി വിഷമിക്കണ്ട. അത് അങ്ങുന്നിന്റെ യാതൊരുവിധ കുറവും കൊണ്ട് നടക്കാതിരിക്കുന്നതല്ല. വേറെയും ഒരുപാടുപേര് അവളെ കൊതിക്കുന്നുണ്ട്‌. പക്ഷെ ഒരാള്‍ക്കും അവളെ കിട്ടത്തില്ല. കാരണം അവള്‍ക്ക് വേറെ ചില ഇഷ്ടങ്ങളാന്നാ എന്റെ അറിവ്” വീണ്ടും പരമുവാണ്.

“എന്തിഷ്ടം?”

“അങ്ങുന്നിനോട് അവള്‍ക്ക് വലിയ ആരാധനയുണ്ടെന്ന കാര്യത്തില്‍ ഒരു സംശയോമില്ല. അങ്ങുന്ന് ശ്രമിച്ചാലത് നടക്കുകയും ചെയ്യും. എങ്കിലും അവള്‍ക്ക് പിള്ളേരോടാണത്രേ ഇഷ്ടക്കൂടുതല്‍. ചോരത്തിളപ്പുള്ള നിറവും സൌന്ദര്യവുമുള്ള ഇളമക്കാരോട്. അവള്‍ടെ ഭര്‍ത്താവ് ഇട്ടിട്ട് പോയതും അയലത്തുള്ള ഒരു ചെക്കന്റെ ഒപ്പം അവളെ കണ്ടതുകൊണ്ടാല്ലേ? ആ വീട്ടുകാര് അവനെ ഈ യക്ഷിയില്‍ നിന്നും രക്ഷിക്കാന്‍ വീട് വിറ്റ് ദൂരെയെങ്ങാണ്ട് പോകുകേം ചെയ്തു”

എന്റെ മനസ്സ് പറകൊട്ടാന്‍ തുടങ്ങിയത് ഞാനറിഞ്ഞു. പയ്യന്മാരെ കാമിക്കുന്ന ആ മാദകറാണി ആരാണ്? ഇങ്ങനെയൊരാളെക്കുറിച്ച് ഞാനെന്തുകൊണ്ട് ഇതുവരെ അറിഞ്ഞില്ല? കൂട്ടുകാരില്‍ പലരും നാട്ടിലെ പോക്ക് കേസുകളെപ്പറ്റി നിറം പിടിപ്പിച്ച കഥകള്‍ പറയുന്നത് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ അവരിലെങ്ങും എന്റെ അച്ഛനെ മോഹിപ്പിക്കാന്‍ തക്ക സൌന്ദര്യമുള്ള ഒരുത്തിപോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

“അതെപറ്റി ഞാനും കേട്ടിട്ടുണ്ട്” അച്ഛന്റെ ശബ്ദം എന്നെ ചിന്തയില്‍ നിന്നും ഉണര്‍ത്തി: “താന്‍ പറഞ്ഞതുപോലെ ശ്രമിച്ചാല്‍ അവളെ എനിക്ക് കിട്ടും. പക്ഷെ ഈ നാട്ടില്‍ ഒരു പരിധിക്കും അപ്പുറം നമുക്ക് ചെറുതാകാന്‍ പറ്റില്ലല്ലോ? ഒള്ളത് പറയാമല്ലോ; കൊത്തിവച്ച ആ വദനകാന്തിയും നെഞ്ചിന്റെ എടുപ്പും മാത്രമല്ല, അവളുടെ പിന്‍ഭാഗമാണ്‌ കൂടുതലായി എന്റെ ഉറക്കം കെടുത്തുന്നത്. ഇത്ര ലാസ്യമായ നിതംബചലനം ലോകത്ത് വേറൊരു സ്ത്രീയ്ക്കുമുണ്ടാകില്ല. ദീര്‍ഘകാലം നൃത്തം അഭ്യസിച്ച് പരിശീലിച്ചതിന്റെ ഗുണം.” അച്ഛന്‍ ദീര്‍ഘമായി നിശ്വസിച്ചു.

“അതെയതെ, സാരീടെ അടീല്‍ അവയിങ്ങനെ ഉരഞ്ഞുരഞ്ഞു കേറുന്ന കേറ്റം കണ്ടാല്‍ എന്റമ്മച്ചീ….” ആരോ വികാരം കൊണ്ടു.

“വിടടോ, അവളുടെ കാര്യം പറഞ്ഞു നമ്മളെന്തിന് വെറുതെ സ്വസ്ഥത നശിപ്പിക്കണം? മറ്റേതെങ്കിലും നാട്ടിലായിരുന്നു അവളെങ്കില്‍, എന്റെ കിടപ്പറ എത്രയോ മുന്‍പുതന്നെ ഞാനവളെ കാണിച്ചേനെ; ഇവിടെ, ഇവിടെ പല കാരണങ്ങള്‍ കൊണ്ടും എനിക്കത് സാധ്യമല്ല”

അച്ഛന്‍ നിസ്സഹായനാണ് ആ സ്ത്രീയുടെ കാര്യത്തില്‍ എന്നെനിക്ക് മനസിലായി. ഏതെങ്കിലും ഒരു സ്ത്രീയുടെ പിന്നാലെ അവളുടെ ശരീരം കാമിച്ച് നടക്കുന്ന ഒരു ദുര്‍ബ്ബലനാകാന്‍ അച്ഛന് സാധ്യമല്ല. സ്വന്തം ആഭിജാത്യം അദ്ദേഹത്തെ വീര്‍പ്പുമുട്ടിക്കുന്നുണ്ട്. അന്തസ്സും അഭിമാനവും പണയം വച്ച് എന്തെങ്കിലും പ്രവര്‍ത്തിക്കാന്‍ അച്ഛന് സാധ്യമല്ല. അച്ഛനെപ്പോലെ ഒരു പ്രസിദ്ധന് വിഷയതാല്‍പര്യങ്ങളില്‍ നിയന്ത്രണം കൂടിയേ തീരൂ.

“ങാ അങ്ങുന്നിനു യോഗമില്ലെങ്കിലും വിഷ്ണുമോന് ഇക്കാര്യത്തില്‍ അതുണ്ട് എന്നാണെനിക്ക് തോന്നുന്നത്” ആ പരമു തന്നെയായിരുന്നു വീണ്ടും.

ഞാന്‍ ഞെട്ടി. ഇയാളെന്തിനാണ് എന്റെ പേര് പറയുന്നത്? ലോകത്തൊരു സ്ത്രീയെപ്പറ്റിയും മോശമായി ചിന്തിച്ചിട്ടുകൂടിയില്ലാത്ത എന്നെ എന്തിനാണ് ഈ ദ്രോഹി ഇതിലേക്ക് വലിച്ചിടുന്നത്? അച്ഛന്റെ പ്രതികരണം എന്താകും എന്നറിയാതെ ഭയന്ന് വിറച്ചു ഞാന്‍ കാതോര്‍ത്തു.

“താനെന്താ പറഞ്ഞു വരുന്നത്?” അച്ഛന്‍ വീണ്ടും നിറഞ്ഞ ഗ്ലാസ് എടുക്കുന്നതിനിടെ ചോദിച്ചു.

“വിഷ്ണുമോനും അവളുടെ മോന്‍ ഗോകുലും ഉറ്റ ചങ്ങാതിമാരല്ലേ? മോന്‍ മിക്കപ്പോഴും അവിടെ പോകാറുമുണ്ട്. അവളുടെ സ്വഭാവം വച്ച് മോനെ അവള്‍ നോട്ടമിട്ടിട്ടുണ്ടാകണം. ഇത്രേം സുന്ദരനായ പയ്യനെ കൈയടുപ്പത്തില്‍ കിട്ടിയാല്‍ വേണ്ടെന്നു വയ്ക്കുമോ അവള്‍?” ആരോ ചിരിക്കുന്നു.

ഞാന്‍ ഞെട്ടി! ഈശ്വരാ ഇവരീ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നത് മീരയാന്റിയുടെ കാര്യമാണോ? എന്റെ ഗോകുലിന്റെ അമ്മയുടെ കാര്യം? എനിക്കത് വിശ്വസിക്കാന്‍ സാധിച്ചില്ല. ആന്റി, ആന്റി അത്രയ്ക്ക് സുന്ദരിയാണോ? പയ്യന്മാരെ വശീകരിക്കുന്ന കാമഭ്രാന്തിയാണോ അവര്‍? എന്റെ മനസിലേക്ക് ആന്റിയുടെ രൂപം മിഴിവോടെ കടന്നെത്തി.

എത്രയോ തവണ അവിടെ ഞാന്‍ പോയിരിക്കുന്നു. എനിക്ക് ചായയും ഉപ്പേരിയും പായസവും ഒക്കെ ആ കൈകള്‍ കൊണ്ട് തന്നിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ അപ്പോഴൊന്നും ആന്റിയെ ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല; ഗോകുലിന്റെ അമ്മ എന്നതിനപ്പുറം അവരെ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട കാര്യമേ എനിക്കില്ലായിരുന്നു. അല്ലെങ്കില്‍ത്തന്നെ സമപ്രായക്കാരായ പെണ്‍കുട്ടികളെപ്പോലും മറ്റൊരു കണ്ണോടെ നോക്കുന്ന ശീലം എനിക്കില്ലല്ലോ?

“അവനങ്ങനെ ഒരു യോഗമുണ്ടെങ്കില്‍ അതെന്റെ തന്നെ യോഗമായി ഞാന്‍ കാണും. അല്ലാതെന്താ” അച്ഛന്റെ മറുപടി കേട്ട സദസ്യര്‍ ചിരിച്ചു. എനിക്ക് എന്റെ തൊലി ഉരിഞ്ഞു പോകുന്നതുപോലെ തോന്നിപ്പോയി. ഛെ, എന്ത് മനുഷ്യനാണ് ഈ അച്ഛന്‍. ഞാന്‍ സ്വപ്നത്തില്‍ പോലും കരുതാത്ത ഹീനകാര്യമാണ് അച്ഛന്‍ വളരെ നിസ്സാരമായി പറയുന്നത്. അപ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ തുടര്‍ന്നു പറയുന്നത് ഞാന്‍ കേട്ടു.

“പക്ഷെ യോഗം എന്നത് രണ്ടുവിധത്തിലുണ്ട്. ഒന്ന് നമ്മുടെ യാതൊരു ശ്രമവുമില്ലാതെ ലഭിക്കുന്ന നേട്ടങ്ങള്‍ ഒരുതരം യോഗമാണ്. പക്ഷെ അതിനായി കാത്തിരിക്കുന്നവര്‍ അലസന്മാരാണ്. രണ്ട്, ശ്രമം കൊണ്ട് മാത്രം സ്വായത്തമാകുന്ന നേട്ടങ്ങള്‍. അതിനു ശ്രമിക്കുന്നവരാണ് അസൂയാവഹങ്ങളായ പദവികളില്‍ എത്തിപ്പെടുന്നത്. അതല്ലേ പറയുന്നത് ‘ഉദ്യമെനൈവ സിദ്ധ്യാന്തി കാര്യാണി ന മനോരഥേ; നാഹി സുപ്തസ്യ സിംഹസ്യ പ്രവിശാന്തി മുഖേ മൃഗാഹാ’ന്ന്. എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍, കഠിനമായ പ്രയത്നം കൂടാതെ വന്‍ നേട്ടങ്ങള്‍ അസാധ്യം. വേട്ടയാടിപ്പിടിക്കാതെ മാന്‍ സ്വയം സിംഹത്തിന്റെ വായിലേക്ക് ചെന്നു കയറി കൊടുക്കാത്തത് പോലെ”

“അതെയതെ അങ്ങുന്നെ. മീരയെ സ്വന്തമാക്കാന്‍ വെറും യോഗം മാത്രം പോരാ, അതിനു നല്ല ശ്രമവും ആവശ്യമാണ്. വെറും യോഗം മതിയാരുന്നെങ്കില്‍ വെള്ളമിറക്കി നടക്കുന്ന ഇന്നാട്ടിലെ പല യോഗികള്‍ക്കും അവളെ കിട്ടേണ്ടതള്ളെ?. ലഭിക്കാനിടയുള്ളവന്‍ ശ്രമിക്കേണ്ട പോലെ ശ്രമിച്ചാല്‍ അവളെ അവന് കിട്ടും, അല്ലെ അങ്ങുന്നെ?”

“അതേടോ പിള്ളേ, മീരയുടെ മകരന്ദം രുചിക്കാനുള്ള ഭാഗ്യം എന്റെ സുപുത്രനുണ്ടാകട്ടെ” അങ്ങേയറ്റത്തെ വൃത്തികേട്‌ പറഞ്ഞിട്ട് അച്ഛന്‍ ചിരിക്കുന്നു. എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാന്‍ സാധിച്ചില്ല അത്. ആന്റിയെയും എന്നെയും ചേര്‍ത്ത് സ്വന്തം അച്ഛന്‍ എത്ര മ്ലേച്ഛമായാണ് ചിന്തിക്കുന്നത്? എനിക്ക് എന്നെത്തന്നെ ഞെരിച്ചു കൊല്ലാന്‍ തോന്നി. സ്വപ്നത്തില്‍ക്കൂടി ഞാന്‍ ചിന്തിക്കാത്ത നികൃഷ്ടതയാണ് അച്ഛനും കൂട്ടുകാരും കൂടി പറഞ്ഞുണ്ടാക്കുന്നത്.

“ഇങ്ങനെയൊരു അച്ഛനെ കിട്ടാന്‍ പുണ്യം ചെയ്യണം. എന്നാലും മോന് അത്തരം സ്വഭാവങ്ങള്‍ ഒന്നുമുള്ളതായി അറിവില്ല. വളരെ നല്ല കുട്ടിയാ അവന്‍” മറ്റാരോ പറഞ്ഞു.

തീ പോലെ കത്തുന്ന കൊടുംചൂടില്‍ അല്‍പ്പം തണുത്ത ജലം ലഭിച്ച പ്രതീതി എനിക്കുണ്ടായി. എന്നെക്കുറിച്ച് ഒരാളെങ്കിലും സത്യം പറയാന്‍ തയ്യാറായല്ലോ?

“എടോ ഈ നല്ല സ്വഭാവം എന്നാല്‍ പെണ്ണിനെ അറിയാതെ ജീവിക്കുന്നതൊന്നും അല്ല. ആഗ്രഹനിവൃത്തി ഇല്ലാതെ വരുമ്പോള്‍ സ്ത്രീവര്‍ജ്ജനം മഹത്തായ ഒന്നായി ചിത്രീകരിക്കുന്നതാണ് ചിലര്‍. എന്നുകരുതി എല്ലാവരും യോനീദാഹികള്‍ ആണെന്നും അര്‍ത്ഥമില്ല.

. പക്ഷെ സ്ത്രീഭാഗ്യം ഒരു ഭാഗ്യം തന്നെയാണ്. മീരയെ കാമിച്ചതുപോലെ ഒരു സ്ത്രീയെയും ഞാന്‍ മോഹിച്ചിട്ടില്ല. അമൃതും അവളെയും ഒരു താലത്തില്‍ വച്ചു നല്‍കിയാല്‍ അമൃത് ഞാന്‍ കാലുകൊണ്ട്‌ തട്ടിക്കളയും. പക്ഷെ…” അച്ഛന്‍ ദീര്‍ഘമായി നിശ്വസിച്ചു. ഗ്ലാസുകളില്‍ മദ്യം വീഴുന്ന ശബ്ദം ഞാന്‍ കേട്ടു. ഒപ്പം അച്ഛന്റെ സംസാരവും.

“അവളുടെ കാര്യത്തില്‍ എനിക്കതിനുള്ള യോഗമില്ല; അതായത് ശ്രമിക്കാനുള്ള യോഗമില്ല. എങ്കിലും പിതാക്കന്മാര്‍ക്ക് സാധിക്കാത്ത ചിലത് മക്കള്‍ നേടിയെടുക്കും. ചിലതില്‍ പിതാക്കന്മാരെ അവര്‍ പരാജിതരുമാക്കും. ആര്‍ക്കും പിടിച്ചടക്കാന്‍ സാധിക്കില്ലെന്ന് വിധിയെഴുതി വിട്ട ശ്രീരാമചന്ദ്രന്റെ യാഗാശ്വത്തെ ലവകുശന്മാര്‍ പിടിച്ചു കെട്ടിയില്ലേ? ലോകാത്താര്‍ക്കും സാധിക്കാതെ പോയത് അവരെത്രയോ നിസ്സാരമായി സാധിച്ചു? ഭീമന് പോലും തോല്‍പ്പിക്കാന്‍ കഴിയാഞ്ഞ ഹനുമാനെ ആ കൌമാരപ്രായക്കാര്‍ തളച്ച് അമ്മയുടെ കാല്‍ച്ചുവട്ടില്‍ എത്തിച്ചില്ലേ? അതേപോലെ മീരയെന്ന യാഗാശ്വത്തെ വിഷ്ണു തളച്ചാല്‍, അവള്‍ അവനുള്ളതാണ്. പക്ഷെ അവനവളെ തളയ്ക്കാന്‍ സാധിക്കണം. എല്ലാ വിധത്തിലും..”

ഞാന്‍ തളര്‍ന്നിരുന്നുപോയി. മീരയാന്റിയെ അച്ഛന്‍ ഇത്രയധികം മോഹിക്കണം എങ്കില്‍ അതിലെന്തെങ്കിലും മതിയായ കാരണം കാണുമല്ലോ? ആന്റിക്ക് എന്താണിത്ര പ്രത്യേകത? അന്നുമുതലാണ് എന്റെ മനസ്സില്‍ ആന്റിയെപ്പറ്റിയുള്ള നിറം പിടിപ്പിച്ച ചിന്തകള്‍ വേരുറപ്പിച്ചത്. അന്നുമുതല്‍ ആന്റിയെ വീണ്ടും കാണാനുള്ള മോഹം എന്റെയുള്ളില്‍ ശക്തമായി. പക്ഷെ കുറെ ദിവസത്തേക്ക് എനിക്കതിനു സാധിച്ചില്ല.

അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം ഗോകുല്‍ എന്നെ അവന്റെ വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചു. വലിയ സ്പോര്‍ട്സ് ഭ്രാന്തനാണ് അവന്‍. എപ്പോഴും എന്തെങ്കിലും കായിക വിനോദങ്ങളില്‍ ഏര്‍പ്പെട്ടിരിക്കുന്ന അവന്‍ ഷട്ടില്‍ കളിക്കാനായിരുന്നു എന്നെ വിളിച്ചത്. സ്കൂളിലെ മികച്ച ക്രിക്കറ്റര്‍ അവനാണ്. വിരാട് കോഹ്ലിയെ വളരെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന അവന്റെ മോഹം ഇന്ത്യന്‍ ക്രിക്കറ്റ് ടീമിലെ അംഗമാകുക എന്നതാണ്. ക്രിക്കറ്റ് കൂടാതെ ഓട്ടം, ലോംഗ് ജമ്പ്, ഫുട്ബോള്‍, ടെന്നീസ് എന്നിങ്ങനെ മിക്ക കളികളിലും അവന്‍ ഭാഗഭാക്കാണ്. സ്കൂളിനെ പ്രതിനിധീകരിച്ച് ജില്ലാ സംസ്ഥാന തലങ്ങളില്‍ നടക്കുന്ന മത്സരങ്ങളില്‍ എല്ലാം ഗോകുല്‍ പോകാറുണ്ട്. പ്രത്യേകിച്ച് ആരും പ്രചോദനം നല്‍കാതെ അവന്‍ സ്വയം തിരഞ്ഞെടുത്ത വഴിയാണ് കായികരംഗം. നല്ലൊരു സ്പോര്‍ട്സ്മാന്‍ ആകാന്‍ ദുശ്ശീലങ്ങള്‍ പാടില്ല എന്നവന്‍ കൂടെക്കൂടെ പറയും. അതുകൊണ്ട് യാതൊരു മോശം സ്വഭാവങ്ങളും അവനില്ല. പെണ്‍കുട്ടികളോട് സൌഹൃദത്തിനപ്പുറം അടുപ്പം വച്ചു പുലര്‍ത്താറില്ല അവന്‍. സ്വയംഭോഗം ചെയ്യുന്നത് പോലും ശരീരത്തിന്റെ ബലം കുറയ്ക്കും എന്നവന്‍ പറയാറുണ്ട്. ഞാനല്ലാതെ അവന് ആത്മാര്‍ത്ഥ സുഹൃത്തുക്കളായി ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവന്‍ തികഞ്ഞ സ്പോര്‍ട്സ് പ്രേമി ആയിരുന്നെങ്കില്‍ എനിക്ക് കായികവിനോദങ്ങള്‍ കാണാന്‍ മാത്രമേ ഇഷ്ടമുണ്ടയിരുന്നുള്ളൂ. എന്റെ മേഖല സംഗീതവും വായനയും പിന്നെ അലസജീവിതവുമാണ്‌. ഒരു സുഖജീവിയാണ് ഞാനെന്ന് വേണമെങ്കില്‍ പറയാം. എങ്കിലും ഗോകുലിന്റെ നിര്‍ബന്ധം മൂലം അവന്റെയൊപ്പം കളിക്കാനും പുഴയില്‍ നീന്താനുമൊക്കെ ഞാന്‍ പോകുമായിരുന്നു.

അന്ന് പതിവുപോലെ സ്കൂളില്‍ നിന്നും വീട്ടിലെത്തി വേഷം മാറി സൈക്കിളിലാണ് ഞാന്‍ അവന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോയത്. അച്ഛനും കൂട്ടുകാരും ആന്റിയെയും എന്നെയും ചേര്‍ത്ത് സംസാരിച്ച ശേഷം ആദ്യമായി അങ്ങോട്ടുള്ള യാത്ര. മനസ് കൈമോശം വന്ന അവസ്ഥയിലായിരുന്നു ഞാന്‍. ആന്റിയെ ആദ്യമായി കാണാന്‍ പോകുന്നതുപോലെയുള്ള തോന്നല്‍.

ഞാന്‍ ചെല്ലുമ്പോള്‍ ആ വലിയ വീടിന്റെ ഗേറ്റ് തുറന്നുകിടക്കുകയാണ്. ചുവപ്പും വെള്ളയും നിറങ്ങളിലുള്ള തറയോട് പാകിയ മുറ്റത്ത് ഒരു കോണിലായി സൈക്കിള്‍ വച്ചിട്ട് ഞാന്‍ ഇറങ്ങിച്ചെന്നു. എന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ്‌ ഒരു കാരണവും ഇല്ലാതെ കൂടിത്തുടങ്ങിയത് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു. മുന്‍പൊരിക്കലും ഉണ്ടായിട്ടില്ലാത്ത നവപ്രതിഭാസം. ഗോകുലിനെ പുറത്ത് കാണാഞ്ഞതുകൊണ്ട് ഞാന്‍ ബെല്ലിന്റെ സ്വിച്ചില്‍ വിരലമര്‍ത്തി. മഞ്ജരിപ്പൂച്ച അരികിലെത്തി കാലുകളില്‍ മുട്ടിയുരുമ്മിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ താഴേക്ക് നോക്കി. എന്നെ അവള്‍ക്ക് നല്ല പരിചയമാണ്. കഴുത്തില്‍ ചുവന്ന ചരട് കെട്ടിയ സുന്ദരിപ്പൂച്ചയെ ഞാന്‍ വാരിയെടുത്ത് നെഞ്ചോട്‌ ചേര്‍ത്തു. അവള്‍ മുഖം എന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേര്‍ത്ത് കുറുകി.

അടഞ്ഞുകിടന്ന വാതിലിന്റെ അരികിലേക്ക് നടന്നടുക്കുന്ന പാദപതനശബ്ദം ഞാന്‍ കേട്ടു. ഗോകുലിന്റെയല്ല, ഇത് ആന്റിയുടെ നടനശബ്ദമാണ്‌. എന്റെ സിരകള്‍ അതിയായി തുടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. നിയന്ത്രിക്കാന്‍ നോക്കിയിട്ട് സ്ഥിതി കൂടുതല്‍ വഷളാകുകയല്ലാതെ നിയന്ത്രണവിധേയമാകുന്നില്ലെന്ന് കണ്ട ഞാന്‍ മഞ്ജരിയെ താഴെ നിര്‍ത്തി. അവള്‍ ഏതോ പ്രാണിയെ കണ്ട് മെല്ലെ അങ്ങോട്ട്‌ പതുങ്ങിപ്പതുങ്ങി ചുവടുകള്‍ വച്ചു. ഇരയെ കണ്ടാല്‍ പൂച്ചകളുടെ ശരീരഭാഷ മാറുന്ന മാറ്റം അത്ഭുതാവഹമാണ്. ഇത്ര നിശബ്ദം ഇരതേടാന്‍ മറ്റൊരു ജീവിക്കും സാധിക്കില്ല. ഇര! ആ വാക്ക് എന്റെ ധമനികളെ തപിപ്പിച്ചു. ഞാനും ഇരയെത്തേടി വന്നതല്ലേ? അതോ സ്വയം ഇരയായി വന്നതോ? പയ്യന്മാരെ കാമിക്കുന്ന, മഹാനായ എന്റെ അച്ഛനെ അതിയായി ഭ്രമിപ്പിക്കുന്ന രതിറാണിയുടെ മുഖം ഞാനിതാ കാണാന്‍ പോകുകയാണ്! മുന്‍പ് നിരവധി തവണ കണ്ടിട്ടുള്ള മുഖമാണെങ്കിലും, അപ്പോഴൊക്കെ അത് കണ്ടിരുന്ന കണ്ണുകളെ നിയന്ത്രിച്ചിരുന്ന മനസല്ല എനിക്കിപ്പോഴുള്ളത്. ഈ ഞാനായിരുന്നില്ല അന്നെല്ലാം ഇവിടെ വന്നിരുന്ന ഞാന്‍. ഇത് പുതിയ വിഷ്ണുവാണ്; വെറിയനും കാമഭ്രാന്തനുമായ വിഷ്ണു! അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞ യാഗാശ്വത്തെ തേടിയെത്തിയിരിക്കുന്ന മദനന്‍!

കതകിന്റെ കൊളുത്ത് നീങ്ങി അത് ഉള്ളിലേക്ക് തുറക്കപ്പെട്ടു.

വിറയലോടെ ഞാന്‍ കണ്ടു, മീരയാന്റിയുടെ മദഭരമായ രൂപം! ഇദംപ്രഥമമായി കാണുന്നതുപോലെ ആന്റിയെ ഞാന്‍ നോക്കിനിന്നുപോയി. അച്ഛന്‍ വെറുതെയല്ല ഈ സ്ത്രീയില്‍ ഇത്രയധികം ഭ്രമിച്ചു വശായിപ്പോയത്! ഇവരൊരു മനുഷ്യസ്ത്രീയേയല്ല; വഴിതെറ്റി ഭൂമിയിലെത്തിയ ഏതോ ദേവതയാണ് ഇവര്‍. ഉള്ളില്‍ നിറഞ്ഞു വീര്‍പ്പുമുട്ടിച്ച വിഭ്രമത്തെ ഒരു പുഞ്ചിരിയുടെ ആവരണത്തില്‍ വിദഗ്ധമായി ഞാന്‍ ഒളിപ്പിച്ചു. ആ മലര്‍ചൊടികള്‍ പതിയെ വിരിഞ്ഞു.

“വിഷ്ണുവോ? വാ മോനെ, കേറിവാ”

“ആന്റീ ഗോകുല്‍?” വശ്യതയുടെ കളിത്തൊട്ടിലായ ആ തുടുത്ത മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.

“മോന്‍ വന്നാല്‍ ഇരിക്കാന്‍ പറയണം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് അവന്‍ ഏതോ സാറിന്റെ ഫോണ്‍ വന്ന് പുറത്തേക്ക് പോയി മോനെ. അടുത്താഴ്ച തുടങ്ങുന്ന ഇന്റര്‍ സ്കൂള്‍ ടൂര്‍ണമെന്റിനു കളിക്കാന്‍ എന്തൊക്കെയോ വാങ്ങണം എന്നും പറഞ്ഞാണ് പോയത്” ആന്റി വിശദീകരിച്ചു.

“എങ്കില്‍ അവന്‍ വരാന്‍ വൈകുമായിരിക്കും”

“വൈകട്ടെ അതിനെന്താ; മോനിരിക്ക്..ഞാന്‍ ചായ എടുക്കാം”

ആന്റി മറുപടിക്ക് കാക്കാതെ തിരിഞ്ഞുനടന്നു. എന്റെ വെകിളി പിടിച്ച കണ്ണുകള്‍ ആ വടിവൊത്ത പിന്‍ഭാഗത്ത് ആര്‍ത്തിയോടെ പതിഞ്ഞു; അച്ഛനെ ഏറ്റവുമധികം ഭ്രമിപ്പിച്ചതെന്ന് പറയുന്ന വലിയ നിതംബങ്ങളില്‍! പുളഞ്ഞു തെന്നുന്ന വിരിഞ്ഞുരുണ്ട പെണ്‍ചന്തികള്‍. വേശ്യകള്‍ക്ക് മാത്രമുള്ളതെന്ന് ഞാന്‍ വായിച്ചിട്ടുള്ള, അത്രയധികം വഴുക്കലോടെ ഉന്നതാനതഗമനം നടത്തുന്ന നിതംബമലകള്‍. ശരിയാണ്, അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞത് പൂര്‍ണ്ണമായും സത്യമാണ്; ഈ നിതംബനടനം ഒരു പുരുഷമനസ്സിന്റെ എല്ലാ നിയന്ത്രണങ്ങളും ഇല്ലാതാക്കാന്‍ പര്യാപ്തമാണ്. കറുപ്പും വെളുപ്പും ഇടകലര്‍ന്ന ഇറുകിയ ചുരിദാറിന്‍റെ ഉള്ളില്‍ അവ ചെറുമാനുകളെപ്പോലെ തുള്ളിക്കളിക്കുന്നു. അറിയാതെ ഞാന്‍ സോഫയിലേക്ക് ഇരുന്നു.

‘വിഷ്ണൂ! നീയിത്ര അധമനാകരുത്; ഒരു നിമിഷം നീ നിന്റെ കൂട്ടുകാരന്റെ മുഖം ഒന്നോര്‍ത്ത് നോക്ക്. നിന്നെ അവന്‍ എത്രയധികം വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ട്. നിന്നെയല്ലാതെ ഒരാളെയും അവനീ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിക്കാറുണ്ടോ? ലോകപ്രശസ്തനായ വാമനന്‍ നമ്പൂതിരിയുടെ ഏകമകന്‍ എന്ന നിന്റെ പദവിയല്ല അതിന്റെ കാരണം; നീയിവിടെ വരുന്നത് അവനൊരു അന്തസ്സാണ് എങ്കിലും നിന്നിലുള്ള വിശ്വാസമാണ് അതിലെ മുഖ്യഘടകം. പക്ഷെ നീയത് മറക്കുന്നു’. എന്റെ മനസാക്ഷിയുടെ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തല്‍ ഞാന്‍ കേട്ടു. കുറ്റബോധം എന്നെ കീഴടക്കി. ശരിയാണ്! പാടില്ല, പാടില്ല, പാടില്ല. മനസ്സിനെ ഞാന്‍ സകല കരുത്തുമെടുത്ത് തടഞ്ഞു. ഇനി നീ അങ്ങനെ ചിന്തിക്കരുത്. ചിന്തിക്കരുത്..

ഒരു താലത്തില്‍ ചായയും മറ്റെന്തോ പലഹാരവുമായി വരുന്ന ആന്റിയെ കണ്ടപ്പോള്‍ മനസ്സ് കയറ് പൊട്ടിച്ച് പുറത്ത് ചാടി. ഞാന്‍ വരിഞ്ഞ കയറുകള്‍ക്ക് തീരെ ബലമില്ലായിരുന്നു. പരവേശത്തോടെ എന്റെ കണ്ണുകള്‍ ആ ദൃശ്യവിസ്മയത്തെ അടിമുടി ഉഴിഞ്ഞു. നെഞ്ചില്‍ മുളച്ചുപൊന്തിയ കുന്നുകള്‍ പോലെ യുദ്ധസന്നദ്ധരായി നില്‍ക്കുന്ന വന്മുലകള്‍! ലേശം നീണ്ട മുഖത്തെ നീണ്ട മൂക്കില്‍ നിന്നും നേരിയ, പാടലവര്‍ണ്ണമുള്ള ചൊടികളിലേക്ക് എന്റെ കണ്ണുകള്‍ ഇറങ്ങി. ഉന്തിയ താടിയുടെ ഇടതുഭാഗത്തുള്ള മറുകിന് എത്ര ചാരുത!. എന്തഴകുള്ള നടത്ത! പ്രപഞ്ചം മൊത്തം ആവാഹിക്കാന്‍ ശേഷിയുള്ള ആ വിടര്‍ന്ന കണ്ണുകളിലെ വിവേചിക്കാനാകാത്ത ഭാവം എന്താണ്? കൊഴുത്തുമിനുത്ത, ലവലേശം രോമമില്ലാത്ത കൈത്തണ്ടകള്‍ക്ക് അഭൌമമായ ലാവണ്യം.

ആന്റി അടുത്തെത്തി ടീപോയിലേക്ക് താലം വച്ചു. എന്റെ കണ്ണുകള്‍ ഒരു മാത്രപോലും തെറ്റാതെ അവിടേയ്ക്ക് പതിഞ്ഞുകഴിഞ്ഞിരുന്നു; അതെന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പിന്റെ ക്രമത്തെ പൂര്‍ണ്ണമായി തെറ്റിച്ചു വഷളാക്കിക്കളഞ്ഞു. ചുരിദാറിന്റെയകത്ത്, ബ്രായ്ക്കും ഉള്ളില്‍ സ്വാതന്ത്ര്യമില്ലാതെ പുറത്തുചാടാന്‍ വെമ്പി പരസ്പരം ഞെരിഞ്ഞു വീര്‍പ്പുമുട്ടുന്ന സ്തനദ്വയങ്ങള്‍! ആന്റി കുനിഞ്ഞപ്പോള്‍ തുറന്ന ചാക്കില്‍ നിന്നും ഊര്‍ന്നിറങ്ങുന്ന തണ്ണിമത്തനുകളെപ്പോലെ അവ പുറത്തേക്കിറങ്ങിവന്നു; പകുതിയിലേറെ.

“ഇപ്പൊ ഉണ്ടാക്കിയ ഉണ്ണിയപ്പം ആണ്..കഴിക്ക്”

ആന്റി അതേപടി നിന്നുകൊണ്ട് ചായക്കപ്പ് എന്റെ നേരെ നീട്ടി. കൈകളുടെ വിറയല്‍ കാരണം എനിക്ക് അത് വാങ്ങാന്‍ സാധിച്ചില്ല. നീലഞരമ്പുകള്‍ തെളിഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന വെണ്ണഗോളങ്ങളായ മുലക്കുന്നുകള്‍ എന്റെ തൊട്ടുമുന്‍ലാണ്…