അണിമംഗലത്തെ ചുടലക്കാവ് 4

തിരക്കുകള്‍ കുറച്ചധികം അധികരിച്ചതുകൊണ്ടാണ് അല്‍പ്പം വൈകിയത്….നിങ്ങളുടെയെല്ലാം സപ്പോര്‍ട്ട് വീണ്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചുക്കൊണ്ട്…

ബുക്ക്‌ എടുത്തു ടേബിളില്‍ വച്ച് കണ്ണുകള്‍ ഒന്ന് തിരുമി അവന്‍ ആ ബുക്കിന്റെ പേജുകള്‍ ഒന്ന് ഓടിച്ചു മറിച്ചു…അതില്‍ നിന്നും ഒരു കടലാസ് താഴെ വീണു.. വിനു അത് താഴെ നിന്നും എടുത്തു കൊണ്ട് വായിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.. “എന്‍റെ വിനുവിന്….” ആ ഒരു വരി വായിച്ചപ്പോഴേ വിനുവിന്‍റെ മനസില്‍ എന്തെന്നിലാതെ ഒരു കുളിരു കൊരിയിട്ടതുപ്പോലെ ….അവന്‍ ഒന്ന് ചുറ്റും നോക്കി എല്ലാവരും നല്ലപ്പോലെ ഉറക്കത്തിലാണ്.. വിനു വായന തുടര്‍ന്നു.. “എന്‍റെ വിനുവിന്” “അങ്ങനെ വിളിക്കാന്‍ അവകാശമുണ്ടോ എന്നെനിക്കറിയില്ല പക്ഷെ ഞാന്‍ അങ്ങനെ വിളിച്ചു പോവുകയാണ്..” “സൂര്യനെ മറഞ്ഞിരുന്ന പ്രണയിച്ച പെണ്‍കുട്ടിയുടെ കഥ അറിയോ വിനുവിന്….അങ്ങനെ മാത്രം നിന്നെ സ്നേഹിക്കാന്‍ വിധിക്കപ്പെട്ടവളാണ് ഞാന്‍….നിന്‍റെ മുന്നില്‍ ഒരിക്കലും വരാന്‍ എനിക്ക് കഴിയില്ല, മാത്രമല്ല നിന്‍റെ സ്നേഹം ആവോളം ആസ്വദിക്കാനും കഴിയില്ല..അതെന്‍റെ വിധിയാണ്…പക്ഷെ അതില്‍ സങ്കടം ഇല്ല എന്ന് ഞാന്‍ കളവു പറയേണ്ടി വരും എന്നാലും…” “ഈ ഭൂമിയിലെ ഓരോ വസ്തുവിനെയും തഴുകി തലോടി പോകുന്ന ആ വലിയ വെളിച്ചം പോലും ഇരുട്ടിലകുന്ന ചില സമയങ്ങള്‍ ഇല്ലേ വിനു..അതുപ്പോലെ എന്നും ഇരുട്ടില്‍ മറഞ്ഞിരുന്നു മാത്രം നിന്നെ സ്നേഹിക്കാന്‍ ആണ് എന്‍റെ യോഗം…ആ കൈകളില്‍ സുരക്ഷിതമായി നിന്നു നിന്നെ പുണരാന്‍ ..നിന്‍റെ മാറിന്‍ ചൂടേറ്റു നിന്നെ മാത്രം സ്നേഹിച്ചു കിടക്കാന്‍ എന്‍റെ മനം വെബുകയാണ് ….ശിവനെ സ്നേഹിച്ചു സ്വന്തമാക്കിയ പാര്‍വതിയെപ്പോലെ കൃഷ്ണന്റെ രാധയെ പോലെ വിനുവിന്‍റെ പെണ്ണായി ജീവിക്കാന്‍ എനിക്ക് കഴിയാതെ പോയല്ലോ വിനു…കണ്ണു നീരില്‍ കുതിര്‍ന്ന ഈ വാക്കുകള്‍ നീ സ്വീകരിക്കുമോ തള്ളിക്കളയുമോ എന്ന് പോലും എനിക്കറിയില്ല..പക്ഷെ ഒന്ന് മാത്രം അറിയാം ഇഷ്ട്ടമാണ് ഒരുപാട്…. വിനുവിന്‍റെ മാത്രം…” സ്വപനലോകാത്തെ ബാലബാസ്കരന്റെ അവസ്ഥ ആയിരുന്നു വിനുവിന് ആ സമയം…എന്താണെന്നോ ഏതാണെന്നോ അറിയാത്ത വികാരങ്ങള്‍…അല്ലങ്കില്‍ തന്നെ ആരാണ് ഇങ്ങനെ മറഞ്ഞിരുന്നു തന്നെ പ്രണയിക്കുന്നത്‌,…അതും ഫോണും വാട്സപ്പുകളും ഒക്കെ ഉള്ള ഈ കാലത്ത് ഈ കത്തിലൂടെയൊക്കെ… വിനു വീണ്ടും വീണ്ടും ആ കത്ത് വായിച്ചു…ആ വരികളോട് എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു പ്രണയം ..പക്ഷെ ഇത് ഒരു പെണ്ണ് തന്നെ ആണു എഴുതിയത് എന്നെങ്ങനെ ഉറപ്പിക്കും….ഇനി ഈ തെണ്ടികള്‍ ആരെങ്കിലും എന്നെ പറ്റിക്കാന്‍ എഴുതിയതാണോ…അതാകാനെ വഴി ഉള്ളു.

.അല്ലങ്കില്‍ ഞാന്‍ എടുക്കാന്‍ പോകുന്ന പുസ്തകത്തില്‍ തന്നെ എങ്ങനെ ഈ കത്ത് വരും…ഇവന്മാര്‍ക്കല്ലേ അറിയൂ ഞാന്‍ ഏതു പുസ്തകമാണ് എടുക്കുന്നത് എന്ന്.. ഞാന്‍ പുസ്തകം എടുക്കാന്‍ പോയപ്പോള്‍ എന്‍റെ കൂടെ രാജേഷ് മാത്രമായിരുന്നു ..ആഹ എനിക്കിട്ടു പണി തരാന്‍ അപ്പോള്‍ ഇവന്‍ തന്നെ ആണു ഇത് ഈ പുസ്തകത്തില്‍ വച്ചത്..കള്ള പന്നി..വിനു ചരിഞ്ഞു കിടന്നുറങ്ങുന്ന രാജേഷിന്‍റെ മുതുകു നോക്കി ആഞ്ഞു ചവിട്ടി…കട്ടിലില്‍ നിന്നു കറങ്ങിയടിച്ചു രാജേഷ് നിലത് വീണു… “എന്‍റെ അമ്മെ..ഞങ്ങള്‍ കൊക്കയില്‍ വീണേ…അയ്യോ….അമ്മെ….”

അലറി കരഞ്ഞ രാജേഷിന്‍റെ ശബ്ദം കേട്ട് പ്രിന്‍സും എണീറ്റ്‌ ലൈറ്റ് ഇട്ടു…ലൈറ്റ് കണ്ടപ്പോള്‍ കണ്ണുകള്‍ തുറന്ന രാജേഷ് ചുറ്റും നോക്കി…തനിക്കു നേരെ കലി പൂണ്ടു നില്‍ക്കുന്ന വിനുവിനെ നോക്കിയ രാജേഷിനു മനസിലായി ഇവന്‍ തന്നെ ചവിട്ടി വീഴ്ത്തിയതാണെന്ന്…ചാടി പിടഞ്ഞെനീറ്റ രാജേഷ് അഴിഞ്ഞു പോയ മുണ്ട് പോലും എടുതുടുക്കാതെ ഷഡി പുറത്തു നിന്നുക്കൊണ്ട് വിനുവിന് നേരെ നിന്നലറി.. “എന്താടാ പന്നി നിനക്കെന്താ വട്ടായോ..അമ്മെ എന്‍റെ മുതുക്…നിന്നെ ഞാനിന്നു കൊല്ലുമെടാ നാറി” അത് പറഞ്ഞു തീരും മുന്നേ വിനു രാജേഷിനെ കുത്തിനു പിടിച്ചു ചുമരിനോട് ചാര്‍ത്തി വച്ചു… “എടാ വിനു നിനെക്കെന്നാടാ..” പ്രിന്‍സ് അവരുടെ ഇടയ്ക്കു കയറി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.. “അത് തന്നെ രാത്രി നല്ല സ്വപനം കണ്ടു കൊണ്ട് കിടന്ന എന്നെ ചവിട്ടി നിലത്തിട്ടു ഇപ്പൊ പിടച്ചു ചുമരില്‍ കയറ്റാന്‍ നിനക്ക് വട്ടു തന്നെ ആണു..” രാജേഷു കിതച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു… “ആഹാ..അപ്പോള്‍ നിനക്കോന്നും അറിയില്ല അല്ലെ..എനിക്കൊന്നും മനസിലാകില്ല എന്ന് വിചാരിച്ചോ നീ..എടാ..നീ ആണു ആ കത്ത് എഴുതിയത് എന്നെനിക്കറിയാം..എനിക്കിട്ട് തന്നെ വക്കുന്നോ മലരേ..” “കത്തോ ഏതു കത്ത് എന്ത് കത്ത്” രാജേഷ് ഒന്നും മനസിലാകാതെ പ്രിന്‍സിനെ നോക്കി…;പ്രിന്സിനും ഒന്നും തന്നെ മനസിലായില്ല.. “നീ എന്തൊക്കെയ ഈ പറയുന്നേ വിനു..അവനെ താഴെ നിര്‍ത്തിയെ..” പ്രിന്‍സ് ഇടപ്പെട്ട് രാജേഷിനെ വിനുവില്‍ നിന്നും പിടിവിടിവിപ്പിച്ചു… “അതെ കത്ത് തന്നെ..ഈ നാറി എന്നെ പറ്റിക്കാന്‍ എഴുതിയത്..ദാ നോക്ക്” പ്രിന്‍സിനു നേരെ നീട്ടിയ കത്ത് അവന്‍ വാങ്ങി നിവര്‍ത്തി നോക്കിയപ്പോള്‍ രാജേഷ് അതിലേക്കു പാളി നോക്കി ..വിനു അവനു നേരെ നോക്കി പല്ല് കടിച്ചു..പ്രിന്‍സ് കത്ത് മുഴുവന്‍ വായിച്ചു എനിട്ട്‌ വിനുവിനെയും രാജേഷിനെയും മാറി മാറി നോക്കി.. “എന്തെ”? വിനു ചോദിച്ചു.. “ഈ കത്ത് ഇവന്‍ എഴുതിയത്..നിനക്ക് നല്ല വട്ട വിനു നിന്നെ ഇപ്പോളെ കുതിരവട്ടത്തു കൊണ്ട് പോകണം ..അല്ല പിന്നെ..” “ഹാ അത് തന്നെ ആണു ഞാനും പറഞ്ഞത്..”’ “അപ്പൊ ഇതിവന്‍ എഴുതിയതല്ല എന്നാണോ നീ പറയുന്നേ” “അല്ലാതെ പിന്നെ…നീ ഈ കത്തിലെ വരികള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചോ അതിന്‍റെ ഒരു ഭംഗി കണ്ടോ…ഈ നാറി ഒരു ജന്മം തപസിരുന്നാല്‍ കഴിയോ ഇങ്ങനൊക്കെ എഴുതാന്‍?” അത് കേട്ടപ്പോള്‍ രാജേഷ് പ്രിന്‍സിനെ ഒന്ന് ചറഞ്ഞു നോക്കികൊണ്ട്‌ അവന്‍റെ കയില്‍ നിന്നും കത്ത് വാങ്ങി വാങ്ങിച്ചു…ഓരോ വരികള്‍ വായിക്കുമ്പോഴും രാജേഷിന്‍റെ മുഖത്ത് പ്രസന്ന ഭാവങ്ങള്‍ മിന്നി മാറി വന്നു… “ഡാ കോപ്പേ..ഈ കത്ത് ഞാന്‍ എഴുതി നിന്‍റെ പുസ്തകത്തില്‍ വക്കാന്‍ ഞാന്‍ എന്താ ഗേ ആണോ …ഇങ്ങനൊക്കെ എഴുതാന്‍ പറ്റിയുരുന്നെന്കില്‍ ഞാന്‍ എത്ര പെണ്‍കുട്ടികള്‍ക്ക് കൊടുത്തേനെ ഇത്..ഇതിനാണോ നീ എന്നെ ചവിട്ടിയെ,,,നിനക്ക് മുഴു വട്ടാട ..ഒരു പെണ്ണിന്‍റെ സ്നേഹം മുഴുവന്‍ അവള്‍ എഴുതിട്ടു അവന്‍ പറയ ഞാന്‍ എഴുതിയതാന്നു..” രാജേഷ് തല ചൊരിഞ്ഞു കൊണ്ട് വിനുവിനെ നോക്കി…വിനു ഇരുവരെയും മാറി മാറി നോക്കി.. “ടാ ഈ കത്ത് എന്തായാലും ഇവനല്ല എഴുതിയത്..ഞങ്ങള്‍ക്ക് രണ്ടാള്‍ക്ക്‌ ഇതില്‍ ഒരു പങ്കുമില്ല…അല്ല അതൊക്കെ പോട്ടെ…നീ ഇതിനു ഇത്രമാത്രം ചൂടാകുന്നത് എന്തിനാ…അതിനും മാത്രം ഇതില്‍ എന്താ ഉള്ളതു”

പ്രിന്‍സിന്റെ ആ ചോദ്യത്തിന് മാത്രം പക്ഷെ വിനുവില്‍ ഉത്തരം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…അവന്‍ തല താഴ്ത്തി നിന്നു.. “ഞാന്‍ പറയാം എന്താന്നു…അവനാ കത്തങ്ങു ബോധിച്ചു..പക്ഷെ നമ്മളെ കാണിക്കുന്നതിന് മുന്നേ അങ്ങനെ അല്ല എന്ന് നമ്മളെ ബോധിപ്പിക്കാന്‍ അവന്‍ കാണിച്ച പൊറോട്ട നാടകം….പന്നി അതിനു എന്‍റെ മുതുകു പോളിക്കണമായിരുന്നോടാ “ മുതുകു തടവി കൊണ്ട് രാജേഷ് അത് പറയുമ്പോള്‍ വിനുവില്‍ ഒരു കള്ളച്ചിരി നിറഞ്ഞു…പ്രിന്‍സ് ഊറി ചിരിചു… “എന്താടാ ചെക്കാ ഈ ഒരു കത്തില്‍ തന്നെ എല്ലാം കൈവിട്ടു പോയോ” പ്രിന്‍സ് വിനുവിന്‍റെ തോളില്‍ കൈവച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.. “ഒന്ന് പോടാ…ഏതാ എന്താ എന്നറിയാതെ ഒരു കത്ത് കിട്ടിയ ഉടനെ അതിന്റെ പുറകെ പോകാന്‍ എനിക്ക് വട്ടല്ലേ..” വിനുവില്‍ അപ്പോളും ആ കള്ള ചിരി നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു… “ടാ ഡാ.. മോനെ വിനു കിടന്നുരുളാതെ…എന്‍റെ മുതുകെന്തായാലും പോയി അപ്പൊ ഈ കത്തിന്‍റെ ഉടമയെ ഞാന്‍ കണ്ടുപിടിച്ചു നിന്‍റെ മുന്നില്‍ കൊണ്ട് വന്നു നിര്‍ത്തും” രാജേഷ് വളരെ ആത്മാര്‍ഥമായി അത് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ വിനുവിന്‍റെ കണ്ണില്‍ വല്ലാത്തൊരു പ്രകാശം നിറഞ്ഞു… “ശെരിക്കും” വിനു രാജേഷിന്‍റെ ഷര്‍ട്ട്‌ ബട്ടന്‍സ് ഒരു പ്രത്യക താളത്തില്‍ ഇളക്കി കൊണ്ട് നാണത്തോടെ ചോദിച്ചു.. “പിന്നെ..ശെരിക്കു….എങ്ങനേം ഞാന്‍ കണ്ടു പിടച്ചു തരും..എന്നിട്ട് ഇതുപോലൊരു ചവിട്ടു അവള്‍ക്കിട്ടും കൊടുത്തോണം കേട്ടല്ലോ” അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവന്‍ വിനുവിനെ തള്ളി മാറ്റി..വിനു അയ്യട എന്നവസ്ഥയില്‍ ആയി.. “അവന്‍ നല്ല ആഗ്രഹം ഉണ്ടല്ലോ..എന്താണ് മകനെ..പ്രണയം..തുടങ്ങിയോ..” പ്രിന്‍സിന്റെ ചോദ്യം വിനു അല്‍പ്പം നേരം മൗനം പാലിച്ചു കൊണ്ടാണ് ഉത്തരം കൊടുത്തത്.. “പ്രണയം ആരെന്നറിയാത്ത അവളോടല്ല..പകരം ഒരു മഞ്ഞു നിലാവ് പോലെ എന്നിലേക്ക്‌ തൊടുത്തു വിട്ട ആ അക്ഷരങ്ങളോട്…സൂര്യനെ മറഞ്ഞിരുന്നു പ്രണയിച്ച ആ പെണ്‍ക്കുട്ടിയുടെ വിരല്‍ തുമ്പില്‍ വിരിഞ്ഞ അക്ഷര ശില്പ്പതിനോടാണ് എന്‍റെ പ്രണയം..” “ഇതെന്തു കൊപ്പാട നീ ഈ പറയുന്നേ..നിനക്കിപ്പോള്‍ എന്താ ഈ പെണ്ണിനെ കണ്ടു പിടിക്കണം അത്രല്ലേ ഉള്ളു…ഇപ്പോള്‍ അവളെ കണ്ടു പിടിക്കേണ്ട ആവശ്യം എന്‍റെ കൂടിയല്ലേ …അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ എന്തായാലും കണ്ടു പിടിക്കും” രാജേഷ് വളരെ ആത്മ വിശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞു,, “പിന്നെ നീ അങ്ങ് ചെല്ലുംബോളെക്കും അവള്‍ നിന്‍റെ മുന്നില്‍ വന്നു നില്ല്ക്കുവല്ലേ..ഒന്ന് പോടെ പുളുവടിക്കാതെ” “എടാ കത്ത് കണ്ടു പിടിക്കാന്‍ എളുപ്പമല്ലേ..ഈ കത്തിലെ കൈയക്ഷരം ഉള്ള പെണ്‍കുട്ടിയെ കണ്ടു പിടിച്ചാല്‍ പോരെ..നിങ്ങളൊക്കെ എന്ത് മണ്ടന്മാരാ…ഹോ ദൈഅവമേ എന്നലും എന്‍റെ മുതുകു…..പട്ടി…”

വിനുവിനെ ഒന്ന് കൂടി തറപ്പിച്ചു നോക്കികൊണ്ട്‌ രാജേഷ് ബാത്രൂമിലേക്ക് നടന്നു…അടുത്തുള്ള വാതില്‍ തുറന്നു വിനു പുറത്തേക്കിറങ്ങി വരാന്തയില്‍ തന്നെ നോക്കി നില്‍ക്കുന്ന പൂര്‍ണ ചന്ദ്രനെ നോക്കി ചിരിച്ചു…ആ പൂര്‍ണ ചന്ദ്രന്‍ തന്നെ നോക്കി കണ്ണടചില്ലേ എന്ന് അവനു തോന്നാതിരുന്നില്ല … എന്നാലും ആരായിരിക്കും അത്…എന്നെ പറ്റിക്കാന്‍ വേണ്ടി ആരെങ്കിലും മനപൂര്‍വം ചെയ്തതാകും എന്ന് വിശ്വസിക്കാന്‍ എന്തോ ഒരു പ്രയാസം…ജീവിതത്തില്‍ എന്തൊക്കെയോ മാറ്റങ്ങള്‍ സംഭവിക്കുന്നുണ്ട്…എന്ത് ചെയ്യണം എന്നത് മനസിലാകുന്നില്ല…മൃദുല മിസ്സ്‌ ,രേശ്മി, ഇടയ്ക്കിടെ കേള്‍ക്കുന്ന ആ കുതിര കുളമ്പടി ശബ്ദങ്ങള്‍ ..ഒന്നും തന്നെ മനസിലാകുന്നില്ല…ഈശ്വരാ നീ തന്നെ തുണ.. മനസില്‍ ഒരുപാട് ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യങ്ങളുമായി വിനു ആ നിലാവില്‍ ചന്ദ്രനെ നോക്കി നിന്നു….എവിടെ നിന്നോ ഒഴുകിയെത്തിയ ആ ചെറു കാറ്റില്‍ അവന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ ചെറുതായൊന്നു അടഞ്ഞു..പെട്ടന്ന് മനസില്‍ മിന്നിമാഞ്ഞു പോയ ഒരു സുന്ദര മുഖം..വിനു പെട്ടന്ന് കണ്ണുകള്‍ തുറന്നു..ഇല്ലതനിക്കു മുന്നില്‍ ഒന്നുമില്ല..അവന്‍ വീണ്ടും കണ്ണുകള്‍ അടച്ചു…പക്ഷെ ഒന്ന് തന്നെ കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.. ആ മുഖം പെട്ടന്ന് മനസില്‍ മാഞ്ഞു പോയ ഒരു സുന്ദരമായ മുഖം..കോപ്പാണ് നീ കണ്ട വല്ല പെണ്ണിന്റെയും മുഖം ആരിക്കും..വിനുവിന്‍റെ മനസു വീണ്ടും അവനെ പുച്ചിച്ചു….അവന്‍ ആ വരാന്തയില്‍ തന്നെ നിന്നു.. നേരം പുലര്‍ന്നു വന്നപ്പോളേക്കും രാജേഷ് വിനുവിനെ തട്ടിവിളിച്ചു.. “എന്താടാ കോപ്പേ ഇച്ചിരി സമയം ഉറങ്ങാനും സമ്മതിക്കൂലെ …” അല്‍പ്പം ദേഷ്യത്തോടെ വിനു പറഞ്ഞു.. “അഹ ഇന്നലെ ഉറങ്ങി കിടന്ന എന്‍റെ മുതുകു ചവിട്ടി പൊളിച്ചിട്ട്‌ നീ ഇപ്പോള്‍ കിടന്നുറങ്ങുന്നോ..കണ്ടുപിടിക്കണ്ടേ അവളെ” “ആരെ കണ്ടുപിടിക്കനാടാ?” കണ്ണുകള്‍ ഒന്നുകൂടെ മുറുകെ അടച്ചു തുറന്നു കൊണ്ട് വിനു ചോദിച്ചു.. “ആഹ ആരെ കണ്ടുപിടിക്കാന്‍ ആണെന്നോ..ആ കത്തിന്‍റെ ഉടമയെ കണ്ടുപിടിക്കണ്ടേ?” അപ്പോളാണ് ഉറക്കച്ചടവില്‍ നിന്നും പൂര്‍ണമായും വിനു ഉണര്‍ന്നുവന്നത്…ശെരിയാണ്..അവളെ കണ്ടുപിടിക്കണം…ഏതെങ്കിലും ഒരു പെണ്ണ് അങ്ങനെ തന്നെ പറ്റിക്കാന്‍ പാടില്ലാലോ …വിനു ചാടി പിടഞ്ഞെണീട്ടു “നിങ്ങള്‍ക്കൊന്നും വേറെ പണിയില്ലേ…എന്തെങ്കിലും ഒരു കത്തോ കുത്തോ വന്നെന്നു വിചാരിച്ചു അതിന്‍റെ പുറകെ പോകുന്നതെന്തിനാ…വട്ടു തന്നെ നിങ്ങള്‍ക്കൊക്കെ” പ്രിന്‍സ് തെല്ലരിശത്തോടെ ആണു അത് പറഞ്ഞത്…അവന്‍റെ മുഖഭാവം രാജേഷ് സൂക്ഷ്മതയോടെ ശ്രദ്ധിച്ചു…കഴിഞ്ഞ ദിവസത്തെ സംഭവത്തിന്‌ ശേഷം അവന്‍ നല്ലപ്പോലെ പ്രിന്‍സിന്റെ സ്വഭാവങ്ങളും അവന്‍റെ മാനറിസങ്ങളും ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ട്…മറ്റുള്ളവരില്‍ നിന്നും എന്തൊക്കെയോ വ്യത്യാസങ്ങള്‍ അവനുണ്ട് എന്നതില്‍ രാജേഷിനു തര്‍ക്കമില്ല..

“അങ്ങനെ അല്ലടാ..ആരെങ്കിലും ചുമ്മാ വന്നു എന്നെ അങ്ങ് പറ്റിക്കാന്‍ പാടില്ലാലോ ,….പിന്നെ നമ്മളൊക്കെ ആണാന്നുപറഞ്ഞു നടക്കുന്നതെന്തിനാ…അത് മാത്രമല്ല പ്രിന്‍സെ നീ ആ കത്തിലെ വരികള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചില്ലേ….വല്ലാത്തൊരു വശ്യത…മനോഹരമായ അക്ഷരങ്ങള്‍…പ്രണയവും കോപ്പും ഒന്നുമില്ലങ്കിലും ആ അക്ഷരത്തിന്‍റെ ശ്രുഷ്ടാവിനോട് ഒരു വല്ലാത്ത” “മാങ്ങാത്തൊലി..പിന്നെ ആകെ കിട്ടിയത് നാലും മൂന്നു ഏഴ് അക്ഷരങ്ങള്‍ ആ അക്ഷരങ്ങളോട് അവനു ആരാധന…ഒന്ന് പോടാ മലരേ നിനക്കു ആ പെണ്‍കുട്ടി ആരാണന്നു അറിയണം..അതിനു ചുക്കാന്‍ പിടിക്കാന്‍ ഇവിടെ വേറെ ഒരു പൊട്ടാനും” പ്രിന്‍സെ രാജ്ഷിനെ നോക്കി പറഞ്ഞു.. “ഹാ നിനക്കതു പറയാം ഇന്നലെ ചവിട്ടു കിടീത് എനിക്കാ…മനസിലായോ..നീ വാടാ വിനു,,എനിക്ക് അത് ആരാണെന്ന് കണ്ടു പിടിച്ചേ മതിയാകു…” രാജേഷ് അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പുറത്തേക്കിറങ്ങി…പ്രിന്‍സ് വലാത്തൊരു നോട്ടം രാജേഷിനെ നോക്കി കൊണ്ട് ബാത്രൂമിലേക്ക് കയറി…

രാവിലെക്ലാസ് തുടങ്ങുന്നതിനു മുന്നേ രാജേഷും വിനുവും ക്ലാസിലെത്തിയിരുന്നു…രാജേഷ് തന്‍റെ ഫോണില്‍ ആ കത്തിന്‍റെ ഒരു ഫോട്ടോ എടുത്തു വച്ചിരുന്നു…ക്ലാസിലെ മിക്ക പെണ്‍കുട്ടികളുടെയും പുസ്തകങ്ങള്‍ പല കാരണങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു രാജേഷും വിനുവും വാങ്ങി നോക്കിയെങ്കിലും പക്ഷെ ആ കൈക്ഷരത്തിന് ഒത്തുള്ള ഒരെണ്ണം മാത്രം കിട്ടിയില്ല… വിനുവിനെന്നപ്പോലെ രാജേഷിനു നിരാശ തോന്നി…വിനു തെല്ലു സങ്കടത്തോടെ തന്‍റെ ബെഞ്ചില്‍ വന്നിരുന്നു..കൂടെ രാജേഷു, “എന്തായി സിഐടികള്‍ വല്ല തുമ്പും കണ്ടു പിടിച്ചോ?” പുച്ചഭാവത്തോടെ അവര്‍ക്കരികിലേക്ക് വന്നിരുന്നുകൊണ്ട് പ്രിന്‍സ് ചോദിച്ചു..വിനു ഭാവ വ്യത്യാസങ്ങള്‍ ഇല്ലാതെ അവനെ തിരിച്ചു നോക്കി..രാജേഷ് ആ ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കിയതേയില്ല..കാരണം ആ സമയം ക്ലാസിലേക്ക് കയറി വന്ന സൂസനെയാണ് അവന്‍ നോക്കിയത്.. ഇന്നലെ ആ കുടിലില്‍..ഹോ ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ തന്നെ രാജെഷില്‍ പലതും തലപൊക്കി നോക്കി…അവന്‍ സൂസനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു…സൂസന്‍ രാജേഷിനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചപ്പോള്‍ അതിലുണ്ടായിരുന്ന കാമഭാവം രാജെഷില്‍ ഉന്മാദാവസ്ഥ ഉണ്ടാക്കി… കഴിഞ്ഞ ദിവസത്തെ കാര്യങ്ങള്‍ അവന്‍റെ മനസിലൂടെ ഓടി മറഞ്ഞു…പ്രിന്‍സ് രാജേഷിനെ നോക്കി കണ്ണടച് ചിരിച്ചപ്പോള്‍ വിനു അപ്പോളും ആ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഉടമയെ കണ്ണുകള്‍ കൊണ്ട് തിരയുകയായിരുന്നു.. “എടാ നീ അത് വിടു…ഇനി വല്ല കത്തും കിട്ടുവാണേല്‍ അപ്പോള്‍ നോക്കാം” പ്രിന്‍സ് വിനുവിന്‍റെ തോളില്‍ തട്ടിക്കൊണ്ടു അവനോടു പറഞ്ഞു…വിനു വെറുതെ ചിരിച്ചു… ക്ലാസ് ആദ്യ പിരിട് കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ മൃദുല മിസ്സ്‌ ക്ലാസ് എടുക്കാന്‍ വേണ്ടി വന്നു… ചുവന്ന സാരിയില്‍ ഒരു ദേവിയെ പോലെ തോന്നിച്ച അവര്‍ പക്ഷെ അപ്പോളും വിനുവിന്‍റെ മനസില്‍ ഒരു നാഗ കന്യകയോട്‌ ഉപമിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു…ക്ലാസ് തുടങ്ങിയപ്പോളും പക്ഷെ വിനു മറ്റേതോ ലോകത്തായിരുന്നു..ആ കത്തിലെ ഓരോ വരികളും അവനെ വേട്ടയാടിക്കൊണ്ടിരുന്നു… രാജേഷ് മൃദുല മിസ്സിന്‍റെക കാമ സൗന്ദര്യം ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…അവളുടെ ചുവന്ന അധരങ്ങള്‍ അനങ്ങുന്നതും കണ്ണുകള്‍ കൊണ്ടുള്ള ഗോഷ്ട്ടികളും ഇടയ്ക്കിടെ നടക്കുമ്പോള്‍ തുള്ളി തുളുമ്പുന്ന വിരിഞ്ഞ നിറകുടം പോലുള്ള നിതംഭവും ആ ക്ലാസിലെ ഓരോ ആണ്‍ക്കുട്ടിയുടെയും സിരകളില്‍ രക്തസമ്മര്‍ദം കൂട്ടികൊണ്ടെയിരുന്നു..

എന്നാല്‍ വിനു മാത്രം അതൊന്നും ശ്ര്ധിച്ചതെയില്ല..അവനില്‍ അപ്പോളും ചിന്തകള്‍ പലതായിരുന്നു…പെട്ടന്നാണ് മൃദുലയുടെ കൈകള വിനുവിന്‍റെ ബെഞ്ചില്‍ ശക്തമായി വന്നു പതിച്ചത്..ശബ്ദം കേട്ട വിനു ഞെട്ടി ചാടി എണീറ്റ്‌ നിന്നു.. “ആരെ ദിവാ സ്വപ്നം കണ്ടു ഇരിക്കുവ..ഇവിടെ ക്ലാസ് നടക്കുന്നതോന്നും സാറിനു ബോധിചില്ലേ?” മൃദുലയുടെ ദേഷ്യത്തോടെയുള്ള ചോദ്യം ..ഉത്തരം കിട്ടാതെ വിനു നിന്നു…ഇവന് എന്നും ഇത് തന്നെ ആണല്ലോ അവസ്ഥ എന്നത് രാജേഷിനെയും പ്രിന്‍സിനെയും വിഷമിതാലഴ്തി .. “ചോദിച്ചത് കെട്ടിലെ വിനു…ക്ലാസില്‍ ഇരിക്കാന്‍ താല്പര്യമില്ലെങ്കില്‍ ഇറങ്ങി പോകാം” അത് കേട്ടപ്പാതി കേള്‍ക്കാത്ത പാതി വിനു ക്ലാസില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങി പോയി…മൃദുല ദേഷ്യത്തോടെ അവനെ നോക്കി… ക്ലാസില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങി വിനു നേരെ പോയത് ലൈബ്രറിയിലെക്കാണു ..വളരെ വിശാലമായ ആ പുസ്തകശാലയയില്‍ പല പുസ്തകങ്ങളും അവന്‍ തുറന്നു നോക്കി പക്ഷെ ഒന്നിലും അവന്‍ തേടിയത് കണ്ടില്ല…അവന്‍റെ മനസില്‍ അപ്പോളും ചിന്തകള്‍ ഉടലെടുത്തുകൊണ്ടെയിരുന്നു… പുറത്തേക്കിറങ്ങിയ അവന്‍റെ മുന്നിലേക്ക്‌ എവിടെ നിന്നോ പൊട്ടി വീണത്‌ പോലെ രശ്മി വന്നു നിന്നു…പെട്ടന്ന് രശ്മിയെ കണ്ടത് ചിന്തകളുടെ ലോകത്ത് നിന്നും വിനുവിന്‍റെ മനസു കാമാലോകത്തെക്ക് പാഞ്ഞു… അവളുടെ വിടര്‍ന്ന കണ്ണുകള്‍ അതാണ്‌ അവളുടെ കാമ സൗന്ദര്യം…അവളിലെ കാമനടനം വിനുവിന്‍റെ മനസില്‍ ഒരു തിരശീലയിലെന്നപ്പോലെ ഓടി മറഞ്ഞു.. “എന്താ വിനുകുട്ട ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നത്?” വശ്യമായ രശ്മിയുടെ ചോദ്യം..വിനുവിന്‍റെ വായിലെ വെള്ളം വറ്റിവരണ്ടു…അല്‍പ്പം ധാഹജലതിനായി അവന്‍ ആഗ്രഹിച്ചു..ചുണ്ടുകള്‍ വരണ്ടുണങ്ങി പോട്ടാറയതുപ്പോലെ അവനു തോന്നി.. “എന്താ വിനു ധാഹിക്കുന്നുണ്ടോ?” അവളുടെ ചോദ്യത്തിന് ആദ്യം അതെ എന്ന് തലയാട്ടിയ വിനു പെട്ടന്ന് പറഞ്ഞു..”ഇല്ല ..ഇല്ല” വീണ്ടും രശ്മി വശ്യമായി പുഞ്ചിരിച്ചു …അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ അവന്‍റെ ശരീരത്തിലൂടെ ഓടി നടന്നു…അവന്‍റെ കൈകളില്‍ അവള്‍ പതുക്കെ ഒന്ന് തൊട്ടപ്പോള്‍ എന്തൊക്കെയോ ഷോക്കുകള്‍ ശരീരത്തിലൂടെ ഓടി മറയുന്നത് വിനുവിന് അനുഭവപ്പെട്ടു… “വിനുവിന് എന്നോട് എന്തൊക്കെയോ ചോദിക്കാനുണ്ട് അല്ലെ..അല്ല പലതും അറിയാനുണ്ട് അല്ലെ”

വിനുവിലേക്ക് അല്‍പ്പം കൂടി ചേര്‍ന്ന് നിന്നുകൊണ്ട് വിനുവിന്‍റെ ചെവിക്കരികിലായി അവളുടെ ചുണ്ടുകള്‍ ചേര്‍ത്ത് വച്ച് രശ്മി അത് ചോദിക്കുമ്പോള്‍ അവളുടെ ചുടു നിശ്വാസം അവന്‍റെ കാതുകളെ ഇക്കിളിയാക്കി…അവളുടെ കാമസ്വരം അവന്‍റെ സപ്ത നാടികളിലും കാമം നിറക്കാന്‍ തുടങ്ങി… രശ്മി തന്‍റെ ഒരു കരം വിനുവിന്‍റെ ചുമലില്‍ വച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ ശരീരം ഒന്നുകൂടെ വിനുവിലേക്ക് ചാരി വച്ചു…അവളുടെ പഞ്ഞിപോലുള്ള ശരീരം അവന്‍റെ ദേഹത്ത് ചൂട് പടര്‍ത്തി..അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ അവനോടു എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു..മറ്റേതോ ലോകത്തിലെത്തിയപ്പോലെ വിനു അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു… “പറ വിനു…നീ കണ്ടതെല്ലാം…നിനക്ക് വേണോ..നിനക്ക് അനുഭവിക്കണോ ആ സുഖങ്ങള്‍ എല്ലാം….പറ വിനു…നിനക്ക് എന്തെല്ലാം ആണു വേണ്ടത്…വിനു….” മധുരവും കാമവും കൂടികലര്‍ന്ന അവളുടെ സൗന്ദര്യവും ശബ്ദവും വിനുവിന്‍റെ ദാഹം നന്നേ വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചു..അവന്‍റെ ശ്വാസനിശ്വാസം കൂടി കൂടി വന്നു…അവന്‍റെ ഓരോ ശ്വാസത്തിനും അനുസൃതമായി അവളുടെ കൈവിരലുകള്‍ അവന്‍റെ കൈകളിലൂടെ ഓടി നടന്നു…വിനു വിയര്‍ക്കുവാന്‍ തുടങ്ങി…അവളോട്‌ എന്ത് മറുപടി പറയണം എന്നത് ഇപ്പോളും വിനുവിന് അവ്യക്തമാണ്.. അവളെ പ്രാപിക്കണംഎന്നത് അവളുടെ കാമകേളികള്‍ കണ്ട അന്നു മുതലുള്ള ആഗ്രഹമാണ് പക്ഷെ ഇതിപ്പോള്‍ അവള്‍ ഇങ്ങോട്ട് വന്നു ചോദിച്ചിട്ടും തനിക്കു എന്താണ് ഒന്നും പറയാന്‍ കഴിയാത്തത്?

വിനുവിന്‍റെ മനസിലെ ചോദ്യങ്ങള്‍ അതുപോലെ വായിച്ചപ്പോലെ രശ്മി അവനോടു ചോദിച്ചു.. “എന്താ വിനു ഉത്തരങ്ങള്‍ക്കു വേണ്ടി പരതുകയാണോ…എന്‍റെ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരം നിന്‍റെ ശരീരം എനിക്ക് മുന്നില്‍ തന്നു കഴിഞ്ഞു..” അത്രയും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് രശ്മി അവളുടെ കൈകള്‍ അവന്‍റെ അരക്കെട്ട് ലെക്ഷ്യമാക്കി നീക്കി…വിനു ഒന്ന് പിടഞ്ഞു…അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി..അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ വിടര്‍ന്നിരുന്നു..അതില്‍ എന്തൊക്കെയോ ഭാവങ്ങള്‍ മാറി മറിയുന്നു… വിനു വീണ്ടും അവളുടെ മുഖത്തേക്കും അവളുദ് കൈകളും ഒരുമിച്ചു നോക്കി..അവളുടെ കൈകള്‍ ലക്ഷ്യ സ്ഥാനം നോക്കി നീങ്ങി കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് …ഒരു പാമ്പ് തന്‍റെ ശരീരത്തിലൂടെ ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങുന്നപ്പോലെയാണ് അവനു തോന്നിയത്.. അവളുടെ കൈകള്‍ അവന്‍റെ പാന്റിന്റെ ഇടയിലൂടെ നീങ്ങിയപ്പോളും വിനു അനങ്ങിയില്ല….അവന്‍ സ്വപനലോകതിലെന്നപ്പോലെ മതി മറന്നു നില്‍ക്കുകയാണ്… അവള്‍ടെ കൈ വിരലിന്‍റെ ചൂട് തന്‍റെ കുണ്ണയില്‍ അറിഞ്ഞ വിനു ഒന്ന് ഞെട്ടി ..അവന്‍ അവളുടെ കൈകള്‍ അവിടെ നിന്നും മാറ്റാന്‍ ഒരു വിഫല ശ്രമം നടത്തിയപ്പോള്‍ പക്ഷെ കൂടുതല്‍ ശക്തിയോടെ രശ്മി ആ കൈകള്‍ അവന്‍റെ കുണ്ണക്കു മുകളില്‍ വച്ച് അമര്‍ത്തി…വല്ലാത്തൊരു സുഖാനുഭൂതി…വിനു അതില്‍ ലയിച്ചു നിന്നു..എന്നും ആണിന്‍റെ ബലഹീനതകള്‍ അറിയാവുന്ന പെണ്ണ് അത് വ്യക്തമായി മുതലെടുത്തപ്പോള്‍ മറ്റെല്ലാം മറന്നുകൊണ്ട് വിനു അതില്‍ ലയിച്ചു നിന്നു..

വിനുവിന്‍റെ ചെവിയില്‍ രശ്മി പതിയെ കടിച്ചു…വിനുവില്‍ കൊരിത്തരിപ്പുണ്ടാക്കി …അവന്‍ അവളുടെ കൈകളില്‍ മുറുകെ പിടിച്ചു.. “എന്താ വിനു…നിന്നു വിറക്കുന്നത്..നമ്പൂരിക്കുട്ടി അറിഞ്ഞാ ആ സുഖം അത് നിനക്കും അറിയണ്ടേ..എന്‍റെ ഈ ശരീരത്തിലെ സര്‍വ ശ്രവങ്ങളുടെയും രുചി നിനക്ക് ആവോളം നുകരണ്ടേ?” രശ്മിയുടെ വശ്യ സ്വരം വീണ്ടും വീണ്ടും വിനുവില്‍ ഉണ്ടാക്കിയ പ്രകമ്പനങ്ങള്‍ ചെറുതല്ലായിരുന്നു…ഓരോ തവണയും അവളുടെ കുണ്ണയിലുള്ള പിടി മുറുകുന്നതിനു അനുസരിചു അവന്‍റ് കുണ്ണഅവളുടെ മൃദുലമായ കൈകളില്‍ കിടന്നു വിറച്ചു.. അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്കു തന്നെ നോക്കി കൊണ്ട് നിന്ന വിനു ആലപ്പ സമയം അവളുടെ കര ലാളനം ഏറ്റുക്കൊണ്ട് കണ്ണുകള്‍ പതിയെ അടച്ചു..ആ ടൈറ്റായ പാന്റ്സിനുള്ളില്‍ അവന്‍റെ കുണ്ണ വീര്‍പ്പുമുട്ടി … “വിനു നമുക്ക് ഇവിടെ നിന്നും ആ പഴയ കെട്ടിടത്തിലേക്ക് പോകാം..അവിടെ വച്ച് ഞാന്‍ നിനക്കെല്ലാം തരാം..വാ വിനു എനിക്ക് കൊതിയാകുന്നു നിന്നില്‍ പടര്‍ന്നു കയറാന്‍…നിന്നെ പ്രാപിക്കാന്‍ എന്‍റെ ശരീരം വെമ്പുന്നു വിനു” അനുസരണാ ശീലമുള്ള കുട്ടിയെപ്പോലെ വിനു നടന്നു അവള്‍ക്കൊപ്പം..ചുറ്റും ഉള്ളതൊന്നും അവന്‍ കണ്ടില്ല…അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്കു മാത്രം നോക്കി അവന്‍ ആ കോളേജ് കെട്ടിടത്തിന്‍റെ സ്റ്റെപ്പുകള്‍ ഇറങ്ങി..ആ സമയം അത്രയും അവളുടെ കരലാളനങ്ങള്‍ അവന്‍റെ ശരീരത്തില്‍ കൊരിതരിപ്പുകള്‍ ഉണ്ടാക്കി കൊണ്ടേയിരുന്നു… കോളേജ് വിട്ടിറങ്ങിയ അവര്‍ ആ പഴയ ലൈബ്രറി കെട്ടിടം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു..നടക്കുമ്പോള്‍ അത്രയും രശ്മിയുടെ മാറിടങ്ങള്‍ വിനുവിന്‍റെ ദേഹത്ത് ഉരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു…അവളുടെ കൈ വിരലുകള്‍ അവന്‍റെ ഓരോ നാടികളെയും തഴുകി നടന്നു…ചെറു കാടുകളും അതിലെ മുള്ളുകളും ഒന്നും തന്നെ വിനു കണ്ടില്ല… ലൈബ്രറിയുടെ മുന്നില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ കാലില്‍ തട്ടിയ എന്തോ ഒന്നില്‍ സ്വപനലോകത്തു നിന്നും വിനു സ്ഥലകാല ബോധത്തിലേക്ക്‌ വന്നു…വിനു ചുറ്റും നോക്കി..പകലാണെങ്കിലും എപ്പോഴും ഇരിട്ടു മൂടി കെട്ടിയ പോലെ ആണു അവിടമാകെ…കാടും വള്ളിപടര്‍പ്പുകളും കേറി കിടക്കുന്ന ആ പഴ കെട്ടിടം എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും ഒരു പ്രേതാലയം കണക്കെ ആണു.. രശ്മിയുടെ പ്രത്യക രീതിയിലുള്ള ഒരു മൂളല്‍ അവളെ നോക്കാന്‍ വിനുവിനെ പ്രേരിപ്പിച്ചു..അവളില്‍ വല്ലാത്ത ഒരു മാദക ഭാവം…നിശ്വസത്തിനോപ്പം ഉയര്‍ന്നു പൊന്തുന്ന അവളുടെ മാറിടങ്ങള്‍ അവനു മുന്നില്‍ വിരുന്നൊരുക്കി… അത്രയും സമയം അക്ഷരങ്ങള്‍ കൊണ്ട് തന്‍റെ മനസില്‍ പ്രണയം നിറച്ച തനിക്കറിയാത്ത ഒരു പെണ്‍കുട്ടി ആണ് മനസില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നതെങ്കില്‍ ഇപ്പോള്‍ രശ്മി എന്ന കാമ രൂപിണിയുടെ കാമ ശരീരം മതി വരുവോളം ആസ്വദിക്കാന്‍ വെമ്പി നില്‍ക്കുന്ന ഒരു കൌമാരക്കാരന്റെ മനസാണ് വിനുവിന്..

അവളുടെ മാറിടങ്ങള്‍ കശക്കി ഉടക്കാന്‍ അവന്‍റെ കൈകള്‍ വെമ്പി…പരിസരം മറന്നുകൊണ്ട് വിനു രശ്മിയെ പൂണ്ടടക്കം കെട്ടിപ്പിടിച്ചു..അവരുടെ ശരീരം പരസപരം അമര്‍ന്നു നിന്നു…വിനു രശ്മിയുടെ ചുവന്ന ചെറു അധരങ്ങള്‍ തന്‍റെ ചുണ്ടുകളോടെ ചേര്‍ത്ത് വച്ചു…അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ പതിയെ അടഞ്ഞു…പതിയെ അവളുടെ ചുണ്ടുകള്‍ അവന്‍ നുണഞ്ഞെടുത്തു…അവളുടെ മുഖം കൈകളില്‍ കോരി എടുത്തു കൊണ്ട് വിനു ഒരു നിമിഷം നോക്കി… കാമം തുടിചിറങ്ങുന്ന അവളുടെ അധരങ്ങള്‍…വീണ്ടും വീണ്ടും നുണഞ്ഞെടുക്കാന്‍ വിനു വെമ്പി..അവന്‍ അവളുടെ കീഴ്ചുണ്ടില്‍ ചെറുതായി കടിച്ചു…ചുവന്ന ആ ചുണ്ടില്‍ വീണ്ടും രക്തം ഇരച്ചെത്തി…വിനുവിന്‍റെ ശരീരത്തില്‍ മുറുകെ പിടിച്ചുകൊണ്ടു രശ്മി ശീലക്കാരങ്ങള്‍ പുറപ്പെടുവിച്ചു.. “വിനു” ആക്രോശത്തോടെ ആ ശബ്ദം കേട്ട വിനു ഞെട്ടിവിറച്ചുകൊണ്ട് രശ്മിയില്‍ നിന്നും അടര്‍ന്നു മാറി കിതച്ചുകൊണ്ട് ചുറ്റും നോക്കി….കാമ പൂര്‍ത്തി വരാതെ തടസം ശ്രഷ്ട്ടിച്ച ആ ശബ്ദത്തിന്റെ ഉടമയെ രശ്മിയും തിരഞ്ഞു…അവളുടെ കണ്ണുകളില്‍ കോപം ഇരച്ചു കയറിയിരുന്നു.. ചുറ്റിലും നോക്കിയ വിനു തനിക്കു പിന്നിലായി കുറച്ചകലെ നില്‍ക്കുന്ന മൃദുല മിസ്സിനെ കണ്ടു വീണ്ടും ഞെട്ടി…ദേഷ്യഭാവത്തില്‍ നില്‍ക്കുന്ന മൃദുല പക്ഷെ നോക്കിയത് വിനുവിനെ അല്ലായിരുന്നു പകരം രശ്മിയെ ആയിരുന്നു.. തനിക്കു നേര്‍ക്കല്ല മൃദുലയുടെ നോട്ടം എന്ന് മനസിലാക്കിയ വിനു രശ്മിയെ നോക്കി ..ഞെട്ടി തരിച്ചുകൊണ്ട് അവന്‍ ദൂരേക്ക്‌ മാറി നിന്നു…തന്നോളം പൊക്കം മാത്രമുള്ള രശ്മി…പക്ഷെ ഇപ്പോള്‍ അവള്‍ക്കു ഭീമാകാരമായ ഉയരമുണ്ട്…അവളുടെ മുടിയിഴകള്‍ പാറിപറക്കുന്നു…പൊടുന്നനെ കാറ്റ് വീശി…രശ്മിയുടെ കണ്ണുകളില്‍ നിന്നും രക്തം ഒഴുകി…വിനു ഭയന്നു വിറച്ചു കൊണ്ട് എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ നിന്നു… “വീണ്ടും രക്ഷക അല്ലെ….നിന്നെ എത്രകാലം ഇവള്‍ രക്ഷിച്ചു പിടിക്കും?,,കഴിയില്ല ,,,ഈ ജന്മം നിന്‍റെ അന്ത്യം എന്‍റെ കൈകൊണ്ടാണ്” അലറുന്ന ശബ്ധത്തില്‍ രശ്മി വിനുവിന്‍റെ നേര്‍ക്ക്‌ നോക്കി അത് പറയുമ്പോള്‍ ഒന്നും മനസിലാകാതെ അവന്‍ നിന്നു വിറക്കുകയായിരുന്നു…അവനറിയാവുന്ന മുത്തശി പഠിപ്പിടിച്ച സര്‍വ മന്ത്രങ്ങളും അവന്‍ ഉരുവിട്ടുക്കൊണ്ടിരുന്നു… “ഞാന്‍ ഉള്ളപ്പോള്‍ നിനക്കതു സാദ്യമല്ല എന്നത് നിനക്ക് വ്യക്തമായി അറിയാം..അതുകൊണ്ടാണല്ലോ എന്‍റെ കണ്ണു വെട്ടിച്ചു നീ ഇവനെ ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ട് വന്നത്..പക്ഷെ…നടക്കില്ല..ഞാന്‍ നടത്തിക്കില്ല” മൃദുലയുടെ മറുപടിയും കലത്തില്‍ നിറച്ച കാന്താരി പോലെ ആയിരുന്നു…ഏതു ഇറക്കണം എന്ത് ത്യജിക്കണം എന്നത് വിനുവിന് മനസിലാക്കാന്‍ പറ്റിയില്ല…എന്താണിവിടെ നടക്കുന്നത്… പെട്ടന്ന് രശ്മിയുടെ വായില്‍ നിന്നും വലിയൊരു തീഗോളം വിനുവിന് നേരെ വന്നു…അവന്‍ രക്ഷപ്പെടാനായി ഓടി…വലിയൊരു കമ്പില്‍ തട്ടി വീണു…ആ തീഗോളം അവന്‍റെ നേര്‍ക്ക്‌ പാഞ്ഞു വന്നു…അവന്‍ മനസില്‍ സകല ദൈവങ്ങളെയും വിളിച്ചു ..ഇടയ്ക്കു അവന്‍ ഒന്ന് മൃധുലയെ പാളി നോക്കി..അവന്‍ അവളെ അവിടെ കണ്ടില്ല..

ഭയത്തിന്‍റെ മരണത്തിന്‍റെ പടിവാതില്‍ക്കില്‍ എത്തി നിന്നുകൊണ്ട് വിനു കണ്ണുകള്‍ അടച്ചു പിടിച്ചു..പൊടുന്നനെ അവന്‍റെ ശരീരത്തില്‍ ആകെമാനം വെള്ളത്തുള്ളികള്‍ വന്നു പതിക്കുനത് പോലെ അവനു തോന്നി.. അവന്‍ പതിയെ കണ്ണുകള്‍ തുറന്നു..അവനു വിശ്വസിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല..അവനു മുന്നില്‍ അതാ ഒരു ചെറു അരുവിപ്പോലെ വെള്ളം ഒഴുകിനടക്കുന്നു..അവനിലേക്ക്‌ വന്ന ആ തീഗോളാത്തെ ആ വെള്ളം വിഴുങ്ങിയിരിക്കുന്നു…തനിക്കു മുന്നിലായി മൃധുലയെ കൂടെ കണ്ടതോടെ വിനുവിന് കാര്യങ്ങള്‍ ഏകദേശം മനസിലായി..രശ്മി കോപാകുലയായി മൃധുലയെ നോക്കി.. “ഞാന്‍ പറഞ്ഞിലെ നിനക്കാകില്ല എന്ന്…കഴിയില്ല,,പോ….ഇവിടം വിട്ടു പോ…പോയി നിന്നെ ദൗത്യം ഏല്‍പ്പിച്ചവരോട് പറയു എന്‍റെ രാജാവ് അവന്‍റെ ലക്‌ഷ്യം നേടിയേ ഇവിടം വിട്ടു മടങ്ങ്‌ എന്ന്…” അത്രയും പറഞ്ഞപ്പോളെക്കും വിനുവിന്‍റെ കാതില്‍ എന്തെന്നിലാത്ത ശബ്ദം..അവന്‍ ചെവികള്‍ രണ്ടും കൈകള്‍ കൊണ്ട് അടച്ചു പിടിച്ചു… വീണ്ടും അവന്‍ ആ കുതിരകുളബടികള്‍ കേട്ടു..വാള്‍ വീശിയകലുന്ന ശബ്ദങ്ങള്‍..ആളുകളുടെ ദീര രോദനങ്ങള്‍ ശംഖു നാദം….വിനുവിന്‍റെ മനസില്‍ എന്തെലാമോ ചിത്രങ്ങള്‍ ഓടിയകലുന്നു…ഏതോ സുന്ദരി ആയ ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയുടെ മുഖം അവളുടെ ഉടയാടകളാല്‍ മൂടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു..അവള്‍ക്കു നേരെ..അല്ല അവള്‍ക്കു പിന്നിലായി,,,ആരാണതു,,,അതെ അതെനിക്ക് പരിചിതമായ മുഖമാണ്…പക്ഷെ… പെട്ടന്ന് വിനുവില്‍ നനുത്ത കൈകളുടെ സ്പര്‍ശം അറിഞ്ഞു…അവന്‍ കണ്ണുകള്‍ തുറന്നു,,തനിക്കു ചുറ്റും എല്ലാം ശാന്തമാണ്…രശ്മിയെ അവന്‍ അവിടെ കണ്ടില്ല..ചുവന്ന സാരിയില്‍ തിളങ്ങി നില്‍ക്കുന്ന മുഖവുമായി മൃദുല മിസ്സ്‌ അവന്‍റെ മുന്നില്‍ ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ നില്‍ക്കുന്നു.. വിനു ചാടി പിടഞ്ഞെനീട്ടു..അവന്‍ മൃദുലയുടെ കൈകള്‍ പിടിച്ചു കൊണ്ട് അവളെ തന്നെ ഒരു നിമിഷം നോക്കി.. “പറ…എനോട് പറ…എന്താണ് എനിക്ക് സംഭവിക്കുന്നത്‌,,ഇവിടെ എന്തലാമാണ് നടക്കുന്നത്..ആരാണ് രശ്മി…അവര്‍ എന്തിനാണ് എന്നെ കൊല്ലാന്‍ നോക്കുന്നത്…നിങ്ങള്‍ ആരാണ്..നിങ്ങള്‍ എന്തിനു വേണ്ടി എന്നെ സഹായിക്കണം” ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങള്‍ ഓരോ ശരങ്ങള്‍ പോലെ വിനു മൃദുലയുടെ നേര്‍ക്ക്‌ തൊടുത്തുവിട്ടു.. “വിനു ഉത്തരങ്ങള്‍ പറയാന്‍ എനിക്കവകാശമില്ല…നിന്നിലെ അപകടം അതിനെ തടയുക നിനക്ക് വേണ്ടത് നല്‍കുക എന്നത് മാത്രമാണ് എന്‍റെ കര്‍ത്തവ്യം..അത് മാത്രമേ എനിക്ക് ചെയ്യാന്‍ ആകു…കൂടുതല്‍ ചോദിക്കാതിരിക്കു” പക്ഷെ മൃദുലയുടെ ഉത്തരം വിനുവിനെ തൃപ്തി പെടുത്തിയില്ല.. “എന്തിനു എന്തിനു നിങ്ങള്‍ എന്നെ സംരക്ഷിക്കണം…നിങ്ങളെ ആരാണ് അതിനു ചുമതലപ്പെടുത്തിയത്..പറ…അതറിഞ്ഞിട്ടെ ഞാന്‍ നിങ്ങളെ വിടു…” വിനു മൃദുലയുടെ കൈകള്‍ പിടിച്ചു കുലുക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…പെട്ടന്ന് വിനുവിന്‍റെ നെറുകില്‍ പുരികങ്ങള്‍ക്ക് ഒത്ത നടുക്കായി മൃദുല തന്‍റെ ചൂണ്ടു വിരല്‍ വച്ചുകൊണ്ട് ചിരിച്ചു…വിനു കണ്ണുകള്‍ ഒന്നടച്ചു പിടിച്ചു.. “വിനുവിന് ഇപ്പോള്‍ ആവശ്യം മുറിഞ്ഞു പോയ കാമത്തിന്റെ ബാക്കിഭാഗങ്ങള്‍ ആണു..അത്രയും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആ കൈ വിരല്‍ അവിടെ തന്നെ വച്ചുകൊണ്ട് വിനുവിനെ മൃദുല മലര്‍ത്തി കിടത്തി..

അവര്‍ക്കായി ആ പഴയ കെട്ടിടത്തിന്‍റെ മുന്നിലെ വെളിച്ചം പതിയെ ഇരുട്ടിലേക്ക് മറഞ്ഞു…ആ വള്ളി പടര്‍പ്പുകള്‍ അവര്‍ക്കായി ഒരു ചെറു മേത്ത ഒരുക്കി…വിനു മൃധുലയെ തന്നെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി..എന്തോ പറയാന്‍ വന്ന അവന്‍റെ ചുണ്ടില്‍ ഒരു വിരല്‍ വച്ചുകൊണ്ട് മൃദുല അരുതെന്ന് ആഗ്യം കാണിച്ചു,, വിനു ഒന്നും മനസിലാകാതെ നിന്നപ്പോള്‍ അവന്‍റെ ചുണ്ടിലെ തന്‍റെ വിരലില്‍ മൃദുല പതിയെ ചുംബിച്ചു…മൃദുലയുടെ ശരീരത്തിലെ വല്ലാത്ത ഒരുതരം മാദക ഗന്ധം വിനുവിനെ വീണ്ടും കാമലോകത്തിലേക്കു പായിച്ചു… മൃദുലയുടെ കരങ്ങള്‍ വിനുവിന്‍റെ മുഖത്തുകൂടെ പതിയെ ഓടി നടന്നു…അവന്‍റെ ചെവിയില്‍ അവള്‍ പതിയെ കടിച്ചു കൊണ്ട് അവന്‍റെ ചുണ്ടുകള്‍ മൃദുല തന്‍റെ അധരങ്ങളിലേക്ക് ചേര്‍ത്ത് വച്ചു… ഒരുതരം ഉന്മാദ അവസ്ഥയില്‍ വിനു പതിയെ കാമത്തിന്‍റെ പടിക്കെട്ടുകള്‍ കയറിക്കൊണ്ടിരുന്നു.. മൃദുല ഒരു നാഗത്തിനെപോലെ അവന്റെ ശരീരത്തില്‍ പടര്‍ന്നു കയറി…അവന്‍റെ വസ്ത്രങ്ങള്‍ ഓരോന്നായി ഊരി എറിയപ്പെട്ടു…അവന്‍റെ ശരീരത്തിലെ ഓരോ ഭാഗങ്ങളും മൃദുല ചുംബനങ്ങള്‍ കൊണ്ട് മൂടി…അവന്‍റെ ചെറു മുലഞ്ഞെട്ടുകള്‍ അവള്‍ പതിയെ നുണഞ്ഞെടുത്തപ്പോള്‍ വിനു അറിയാതെ ഒന്ന് പിടഞ്ഞു… അവനില്‍ കാമത്തിന്റെ രക്തയോട്ടം ഏറി വന്നു…അവന്‍റെ അരക്കെട്ടിലേക്കു നീങ്ങിയ മൃദുല അവന്‍റെ കുണ്ണ പതിയെ കൈകൊണ്ട് ഉഴിഞ്ഞു,,,ഒരിക്കല്‍ നഷ്ട്ടപ്പെട്ടു പോയ കാമത്തിന്‍റെ തിരി വേണ്ടും വിനുവില്‍ ആഞ്ഞു കത്തി.. മൃദുല അവന്‍റെ കണ്ണുകളിലേക്കു ഒരു നിമിഷം നോക്കി,,,,ഒരയായിരം ആണ്‍ വര്‍ഗങ്ങള്‍ കണ്ണു കൊണ്ടും മനസു കൊണ്ടും ഭോഗിച്ചവള്‍ ഇതാ തനിക്കു മുന്നില്‍ ഒരു അടിമയെപ്പോലെ എന്തിനും തയ്യാറായി കിടക്കുന്നു… അല്‍പ്പം കൂടി താഴേക്കു ഇറങ്ങി കിടന്ന മൃദുല അവന്‍റെ കുണ്ണ പൂര്‍ണമായും ഒന്ന് നോക്കി കൊണ്ട് അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചപ്പോള്‍ നാണത്താല്‍ പൂതുലഞ്ഞവനെ പോലെ വിനു കണ്ണുകള്‍ അടച്ചു പിടിച്ചു.. മൃദുലയുടെ ചുവപ്പ് നിറം പൂണ്ട നാക്ക് വിനുവിന്‍റെ കുണ്ണയുടെ തലപ്പില്‍ പതിയെ തൊട്ടു..ഷോക്കെട്ടപ്പോലെ വിനു ചാടി എണീക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചപ്പോള്‍ അവനെ തടഞ്ഞുകൊണ്ട്‌ മൃദുല അവനെ പഴയതുപ്പോലെ തന്നെ കിടത്തി.. അവന്‍റെ കുണ്ണയുടെ അടി മുതല്‍ മകുടം വരെ അവളുടെ നാക്ക്‌ പതിയെ ഇഴഞ്ഞു..സുഖം കൊണ്ട് പുളഞ്ഞ വിനു തന്‍റെ വാ പൊത്തി പിടിച്ചു..അവന്‍റെ കുണ്ണമകുടത്തില്‍ അവളുടെ നാവു ചുറ്റി പിണഞ്ഞു കിടന്നു…പിന്നീട് നാഗം മാളത്തിലേക്ക് കയറുന്നപ്പോലെ വളരെ പതിയെ മൃദുല അവന്‍റെ കുണ്ണ മുഴുവനായും വായിലാക്കി..അവന്‍റെ കുണ്ണ അവളുടെ വായില്‍ കിടന്നു വെട്ടിവിറച്ചപ്പോള്‍ അവളുടെ വായിലെ ചൂട് ഉമിനീരിന്റെ താപവും അവനറിഞ്ഞു..വല്ലാത്ത തരത്തിലുള്ള ഒരു ആവശം ആയിരുന്നു പിന്നീട് അങ്ങോട്ട്‌ മൃധുലക്ക്…ആക്രാന്തം കൊണ്ട് ചെയുന്നപ്പോലെ അവള്‍ വേഗത കൂട്ടികൊണ്ട് നിര്പാദം വിനുവിന്‍റെ കുണ്ണ ചപ്പി വലിച്ചു…അവന്‍ പലപ്പോളും സുഖം കൊണ്ട് അവളുടെ മുഖം അവിടെ നിന്നും മാറ്റുവാന്‍ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും പരാജയം ആയിരുന്നു ഫലം..

അവന്‍റെ കുണ്ണ മുഴുവന്‍ വായിലാക്കി കൊണ്ട് അവള്‍ അവനെ സുഖത്തില്‍ ആറാടിച്ചു…പക്ഷെ എന്തുകൊണ്ടോ സ്കലനം മാത്രം നടന്നില്ല,,അല്‍പ്പ സമയത്തിന് ശേഷം സ്വയം എണീറ്റ് മൃദുല പൂര്‍ണ വിവസ്ത്രയായി ,,,വിനു ആ മാദക ശരീരതിലെക്കി തുറിച്ചു നോക്കി..അത് കണ്ട അവന്‍റെ കുണ്ണ അവര്‍ക്ക് മുന്‍പില്‍ വെട്ടിയാടി.. ഒതുക്കം വന്ന ആ ശരീരത്തില്‍ അലങ്കാരം പോലെ ആണു ആ ചെറു മാറിടങ്ങള്‍ എങ്കില്‍ അഹങ്കാരം പോലെയാണ് അവളുടെ നിതംഭങ്ങള്‍…. ആരും കൊതിച്ചു പോകുന്ന വെണ്ണക്കല്ലില്‍ കൊത്തിവച്ച ശില്‍പ്പം പോലെ ആയിരുന്നു അവളുടെ ശരീരം.. ചെറു അധരങ്ങളും മാറിടങ്ങളും വരച്ചു വെച്ച പോലെ ഉള്ള വയറും അതില്‍ അളവെടുത്തു കുഴിച്ചപോലുള്ള പൊക്കിളുംഎന്തിനു അവളുടെ തുടയഴക് മാത്രം ഒരാണിനെ വശീകരിക്കാന്‍ ധാരാളം ആണെന് വിനുവിന് തോന്നി.. വിനു പതിയെ എണീട്ടുകൊണ്ട് അവള്‍ക്കു ചുറ്റും നടന്നു അവളെ നോക്കി..അവള്‍ ഒരു ബിംഭം കണക്കെ അവനു വേണ്ടി നിന്നുകൊടുത്തു…ഒരു ചിത്രകാരന്‍ താന്‍ വരക്കാന്‍ തിരഞ്ഞെടുത്ത വസ്തുവിനെപ്പോലെ അവന്‍ അവളെ നോക്കി….അവളുടെ മാറിടങ്ങള്‍ അവനു വേണ്ടി തുടിക്കുന്നതുപ്പോലെ അവനു തോന്നി.. അവളുടെ ശ്വാസോച്ച്വാസം ഉയര്‍ന്നു പൊങ്ങുന്ന അവളുടെ മാറിടങ്ങള്‍ക്ക് മറ്റെകി…ഒരു സ്വര്‍ണത്തിന്‍റെ അരപ്പട്ടയും രണ്ടു വലിയ മാലകളും ഒരു സ്വര്‍ണകിരീടവും ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കില്‍ അവള്‍ ശെരിക്കും ഒരു അപ്സരസു തന്നെ… വിനുവിന്‍റെ മനസു അവളുടെ ശരീരം അറിയാന്‍ വെമ്പി…പൂര്‍ണ നഗ്നനാണ് താന്‍ എന്നാ കാര്യം പോലും വിനു വിസ്മരിച്ചു…അവളിലെ ആകാരഭംഗി അവനെ അത്രകണ്ട് ഭ്രാമിപ്പിച്ചിരുന്നു,,, ചുറ്റും നോക്കിയ അവനു മുന്നില്‍ തല നിവര്‍ത്തി നില്‍ക്കുന്ന ആ വള്ളി പടര്‍പ്പുകളിലെ ചില ഇലകള്‍ വിനു പിഴുതെടുത്തു അവ കൈകള്‍ കൊണ്ട് ഞെരിച്ചുടച്ചു അതിലെ പിഴിഞ്ഞെടുത്ത ചാര്‍ അവന്‍ അവളുടെ വയറില്‍ പതിയെ തേച്ചു പിടിപ്പിച്ചപ്പോള്‍ അഴകാര്‍ന്ന ആ ആലില വയറിന്‍റെ ഭംഗി വീണ്ടും കൂടി വന്നു.. അവളില്‍ നിന്നും ചെറു ശീല്‍ക്കാര ശബ്ദങ്ങള്‍ ഉയര്‍ന്നു കേള്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങി…വിനു വീണ്ടും വീണ്ടും ആ ഇലകള്‍ പിഴിഞ്ഞ ചാറുകള്‍ അവളുടെ മാറിടത്തിലും പുക്കിളിലും അവളുടെ വയറിലും നിതംഭത്തിലും തേച്ചുപിടിപ്പിച്ചു ..ഒരു ചെടിയുടെ ഇലയാണ് പിഴഞ്ഞതെങ്കിലും പല വര്‍ണങ്ങള്‍ അവളുടെ ശരീരമാകെ പടര്‍ന്നു…ഒടുവില്‍ പിഴിഞ്ഞ ഇലയുടെ നീര്‍ വിനു അവളുടെ ചുണ്ടിനു മുകളിലൂടെ പകര്‍ന്നു,,, ചെറു തേന്‍ തുള്ളികള്‍ ഒഴുകാന്‍ മടിച്ചുകൊണ്ട്‌ അവളുടെ അധരങ്ങളില്‍ തന്നെ തങ്ങി നിന്നു…വിനു പതിയെ തന്‍റെ ചുണ്ടുകള്‍ ചേര്‍ത്ത് വച്ചുകൊണ്ട് അവ നുനഞ്ഞെടുത്തപ്പോള്‍ മൃദുല അവനിലേക്ക്‌ കൂടുതല്‍ ചാരി നിന്നു,,,അവരുടെ നഗ്ന ശരീരങ്ങള്‍ വിവിധ വര്‍ണങ്ങലാല്‍ ഭംഗിയുള്ളതായി… അവളുടെ അധരങ്ങള്‍ വിനു വേണ്ടുവോളം ആസ്വദിച്ചു കുടിച്ചു,,,അവളില്‍ പുളകങ്ങള്‍ ശ്ര്ഷിട്ടിച്ചുക്കൊണ്ട്‌ അവന്‍ മൃദുലയുടെ ചെറു മാറിടങ്ങളെ പതിയെ തഴുകി..

അകലെ എവിടെ നിന്നോ ഓടക്കുഴലിന്റെ മനോഹരമായ നാദം അവര്‍ക്ക് കൂട്ടായി ഒഴുകി എത്തി….അവളിലെ മാറിടങ്ങളെ ഒട്ടും തന്നെ വേദനിപ്പിക്കാതെ വിനു തന്‍റെ ചുണ്ടുകളാല്‍ പതിയെ നുണഞ്ഞെടുത്തു…ആ മുലഞ്ഞെട്ടുകള്‍ പതിയെ വലിച്ചു കുടിച്ചുകൊണ്ട് അവന്‍ അവളിലെ കാമ കെട്ടുകളെ പാടെ അഴിച്ചിട്ടു… മൃദുല വിനുവിനെ വാരിപുണര്‍ന്നുകൊണ്ട് മുഖം മുഴുവന്‍ ചുംബിച്ചു…അവന്‍ പതിയെ മുട്ടില്‍ ഇരുന്നുകൊണ്ട് അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് തല ഉയര്‍ത്തി നോക്കി…നമ്രമുഖിയായി കാണപ്പെട്ട മൃദുലയുടെ കണ്ണുകളില്‍ പ്രണയം മൊട്ടിട്ടു നിന്നു… വിനുവിന് പക്ഷെ അത് കാമത്തിന്‍റെ ചെറുതിരികളായാണ് തോന്നിയത്…ആലില വയറിന്‍റെ താഴെ ചെറു രോമാകുഞ്ഞികള്‍ പോലുമില്ലാത്ത അവളുടെ വെളുത്ത നിറത്തിലെ ത്രികോണ ഭാഗം ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിക്ക് ആദ്യമായ് കിട്ടിയ കളിപ്പാട്ടം പോലെ വിനു ഒരുപാട് നേരം നോക്കി കൊണ്ട് നിന്നു… പതിയ്റെ തന്‍റെ കൈ വിരലുകള്‍ കൊണ്ട് ആ പൂറിന്‍ ഇതളുകള്‍ വിനു മെല്ലെ അകത്തിയപ്പോള്‍ അതില്‍ നിന്നും ഇറ്റു വീണ ചെറു തേന്‍ തുള്ളികള്‍ക്ക് പോലും സൗന്ദര്യം അളവറ്റതായിരുന്നു…. കാ‍ന്താരി മുളക് കടിച്ചപോലുള്ള അവളിലെ ശബ്ദം വിനുവിന്‍റെ മനസിലെ കാമാസക്തി കൂട്ടി…പതിയെ തന്‍റെ നാക്ക്‌ കൂര്‍പ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ കന്തിന്റെ തുമ്പില്‍ അവന്‍ ചെറുതായി തൊട്ടപ്പോള്‍ പിടഞ്ഞുപ്പോയ മൃദുല അവനെ എടുത്തുപൊക്കി കേട്ടിപ്പിട്ച്ചു വീണ്ടും ചുംബനങ്ങള്‍ മൂടി .. വീണ്ടും താഴെക്കിരുന്ന വിനു അവളുടെ പൂറിലെ സകല നീരുറവകളും തന്നിലേക്കു കടം കൊള്ളുന്നതുപ്പോലെ അവയെ തന്‍റെ നാക്കുകാളാല്‍ നക്കി എടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു… തന്‍റെ കൈകള്‍ തലയ്ക്കു മുകളിലേക്ക് ഉയര്‍ത്തി പിടിച്ചുകൊണ്ടു പ്രത്യക താളത്തില്‍ അല്പം ചരിഞ്ഞു നിന്നു തന്‍റെ കാലുകള്‍ അവനു ആവശ്യാനുസരാണം വിടര്‍ത്തികൊടുത്തുകൊണ്ട് മൃദുല അവനു മുന്നിലെ ചിത്രകാരന്‍റെ ഭാവന ശിലപ്പമായി…കാമത്തിന്‍റെ ജീവനുള്ള ശില്‍പ്പം.. ആവോളം അവളുടെ പൂര്‍ ഇതളുകളും കന്തും വിനു ചപ്പി വലിക്കുംബോളും യജമാനനു ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ഒരു നീക്കവും ശബ്ദവും ഇല്ലാതെ ഉയര്‍ന്നു പൊങ്ങുന്ന മാറിടത്തിന്റെ ഭംഗി കൂട്ടാനെന്നോണം പുറപ്പെടുവിച്ച ശീലക്കാരം മാത്രമായിരുന്നു ആ കാമാസവിഥത്തിലെ ആകെയുണ്ടായിരുന്ന ശബ്ദം…. അവളിലെ കാമാപൂരണത്തിന്റെ ബാക്കി പത്രമെന്നോണം പൊട്ടിയൊഴുകിയ നീരുറവ വിനു ആവോളം പാനം ചെയ്തു…അവളിലെ തുടകള്‍ പതിയെ വിറച്ചു അത് വിനു ശ്രദ്ധിക്കാതിരുന്നില്ല.. വിനു പതിയെ മൃധുലയെ ആ വല്ലിപ്പടര്‍പ്പുകളിലെക് കിടത്തി..അവള്‍ കാലുകള്‍ വിരിച്ചു വച്ച് അവനെ സ്വീകരിക്കാന്‍ ഒരുങ്ങി നിന്നു….എവിടെ നിന്നോ വീണ്ടും ഒഴുകിയെത്തിയ ആ പുല്ലാങ്കുഴല്‍ നാധതിനോപ്പം നൃത്തം വച്ചുക്കൊണ്ട് അങ്ങിട്ടെക്കെത്തിയ ആ മയില്‍ തന്റെ മയില്‍പ്പീലികള്‍ മുഴുവനായും വിടര്‍ത്തി വച്ചുക്കൊണ്ട് അവരുടെ കാമ കേളിക് മറയായി നിന്നതും പ്രകൃതിയുടെ ഇടപെടലുകള്‍ മാത്രമാകാം….വീണ്ടും അല്‍പ്പം കൂടി സമയം വിനു അവള്‍ കിടക്കുന്നതും നോക്കി കിടന്നു,.താന്‍ ആദ്യമായി കാണുന്ന ശരീരമല്ല ഇവള്‍..

പക്ഷെ ഇതുപോലൊരു ശരീരം താന്‍ കണ്ടതായി ഓര്‍ക്കുന്നേ ഇല്ല…എന്തൊരു മനോഹാര്യതയാണ് ഇവളില്‍…ശരിക്കും എവിടെയൊക്കയോ കണ്ടു മറന്ന ചിത്രങ്ങള്‍ പോലെ….എത്ര കാമാസ്ക്ത്നായ ആണും ഇവള്‍ക്കു മേല്‍ പക്ഷെ പ്രണയം കൊണ്ടുള്ള കാമം രചിക്കാനെ മുതിരു എന്നതില്‍ തര്‍ക്കമില്ല…അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ക്കും ഇപ്പോള്‍ എന്തല്ലാമോ പ്രത്യകതകള്‍ ഇല്ലേ…ഉണ്ട്…ഈശ്വരാ അത്ഭുതം തന്നെ അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ ഇപ്പോള്‍ നീല നിറത്തില്‍ അല്ലെ…. ശെരിക്കും ഒരു അപ്സരസു തന്നെ….അവളുടെ മുലകളും അതിലെ മുലഞ്ഞെട്ടും വീണ്ടും വിനു പതിയെ നുണഞ്ഞപ്പോള്‍ അവളില്‍ നിന്നും ഉതിര്‍ന്ന ആ നാമം മാത്രം പക്ഷെ വിനുവിന് വ്യക്തമായില്ല…പക്ഷെ അവളുടെ മാറിടം അവനായി ചുരത്തിയ കാമക്ഷീരം അവന്‍ ആവോളം ആസ്വദിച്ചു.. പതിയെ അവളുടെ പൂറിതല്‍ കവാടത്തെ ഭേദിച്ചുകൊണ്ട് തന്‍റെ കുണ്ണ കയറി പോകുമ്പോള്‍ ഇതുവരെ ഉഷയില്‍ നിന്നും കിട്ടാത്ത ഒരുതരം സുഖം ഒരുതരം അനുഭൂതി അത് മാത്രമായിരുന്നു അപ്പോള്‍ വിനുവിന്‍റെ മനസിലും ശരീരത്തിലും….വേര്‍തിരിച്ചെടുക്കാന്‍ കഴിയാതെ പോയ എന്തോ ഒന്ന് അവന്‍ ആ നിമിഷം മനസിലാക്കി… ഓരോ അടിക്കും അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ അവനോടെന്തോക്കെയോ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു..സ്നേഹത്തില്‍ ചാലിച്ച വെണ്ണ കല്ലുപ്പോലെ അവള്‍ അവനു മുന്നില്‍ സ്വയം മറന്നുകൊണ്ട് കിടന്നുകൊടുത്തു.. “ഹാ…പതിയെ…ആസ്വദിച്ച് ചെയ്യ്‌..ഞാനിവിടെ തന്നെ ഉണ്ട്…കാമം അതിന്റെ പൂര്‍ണതയില്‍ അനുഭവിക്കു…എങ്കിലേ അതിന്‍റെ സൗന്ദര്യം മനസിലാകു…” പതിഞ്ഞ മൃദുലയുടെ സീല്‍ക്കാരം ചേര്‍ന്ന സ്വരം വിനുവില്‍ ഉണ്ടാക്കിയ കാമത്തിന്‍റെ വേലിയേറ്റങ്ങള്‍ ചെറുതല്ലായിരുന്നു.. “ആരാണ് നീ…ഒരു അപസരസിനെ പോലെ…നിന്നിലെ ഈ മാദക ഗന്ധം,കല്ലില്‍ കൊതിവച്ചപോലുള്ള ഈ ശരീരം…” “അങ്ങ് തന്നെ എന്നോട് ഈ ചോദ്യം ചോദിക്കുന്നു ഉത്തരങ്ങള്‍ എല്ലാം തന്നെ മനസില്‍ വച്ചുക്കൊണ്ട്” അല്‍പ്പം പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മൃദുല അത് പറയുമ്പോഴും വിനുവിന്‍റെ കുണ്ണ കടവരെ അവളുടെ പൂറിതളുകളെ ഭേദിച്ചുകൊണ്ട് കയറി ഇറങ്ങുകയായിരുന്നു… “എനിക്കറിയാവുന്ന ഉത്തരത്തിന്റെ വ്യക്തത നീ ആണ് പൂര്‍ണമായി വരച്ചിടെണ്ടത്” “ഒരിക്കലും അല്ല…വീണ്ടും പ്രണയിച്ചു തോല്‍ക്കാന്‍ ഞാന്‍ ഇല്ല…ഒരിക്കല്‍ മനസില്‍ വീണ മുറിവ് ഇനിയും ഉണങ്ങിയിട്ടില്ല..ഈ ജന്മവും അതിനുള്ള മരുന്ന് കണ്ടെത്താന്‍ എനിക്കാകില്ല…സങ്കടമ്മില്ല..ഇങ്ങനെയെങ്കിലും എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു എന്നതില്‍ സതോഷം മാത്രം…ഈ ജന്മവും കൂടെ ഉണ്ടാകാന്‍ അവസരം തന്നതില്‍ അതിയായ നന്ദി മാത്രം” മൃദുലയുടെ കണ്ണില്‍ നിന്നും ആ കാമ ലഹരിയിലും കണ്ണു നീര്‍ ഉതിര്ന്നതിന്റെ കാരണം വിനുവിന്‍റെ മനസില്‍ ഉത്തരം കിട്ടാത്ത മറ്റൊരു ചോദ്യമായി നിലകൊണ്ടു..

“നീ ..നീ എന്തൊക്കെയാണ് ഈ “ പറഞ്ഞു മുഴുമിപ്പിക്കാന്‍ വരുന്നതിനുമുന്നെ വിനുവിന്‍റെ വാ കൈകള്‍ കൊണ്ട് അടച്ചു പിടിച്ചു കൊണ്ട് മൃദുല അവനെ തന്‍റെ ശരീരത്തിലേക്ക് ശക്തിയായി തള്ളി…അതിനൊപ്പം തന്നെ വിനുവിന്‍റെ കുണ്ണ മൃദുലയുടെ പൂറില്‍ ശക്തിയായി കയറി ഇറങ്ങി.. അതുവരെ എല്ലാം ആസ്വദിച്ചു കിടന്നവള്‍ ഒരു കാമ യെക്ഷിയപ്പോലെ അവനെ തള്ളി മാറ്റി അവന്‍റെ മുകളില്‍ ഒറ്റയടിക്ക് അവന്‍റെ കുണ്ണ പൂറിന്റെ കടവരെ കയറ്റികൊണ്ട്‌ കയറി ഇരുന്നു അടിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും ഒരു പിടിയും തരാത്ത അവളുടെ കാമാലോലുപത്തിനു മുന്നില്‍ വിനു എന്നാ ആണ്‍ അടിയറവു പറയാന്‍ തുടങ്ങി.. “ഹാ…വിനു അടിക്കു,…അടിച്ചു പൊളിക്കു..എന്‍റെ പൂറു മുഴുവന്‍ അടിച്ചു പോളിക്കെട…ഹാ” സ്ഥായിയില്‍ നിന്നും സംഹാര ഭാവത്തിലെക്കുള്ള മൃദുലയുടെ മാറ്റം വിനുവിനെ നന്നേ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി…അവളുടെ നിലവിളിയും ആഞ്ഞുള്ള അടിയും വിനുവില്‍ കാമം നിറച്ച നിരവധി അണുവായുധങ്ങള്‍ക്ക് തിരികൊളുത്തി… അവളെ മലര്‍ത്തി കിടത്തി അവളുടെ ചന്തിയില്‍ ആഞ്ഞടിച്ചുകൊണ്ട്‌ വിനു അവളുടെ പൂറില്‍ ആഞ്ഞടിച്ചു…കുണ്ണ മകുടം അവളുടെ പൂര്‍ പൊളിച്ചുകൊണ്ട്‌ കയറിയിറങ്ങി.. ഓരോ അടിയിലും മൃദുല കിടന്നു പുളഞ്ഞുകൊണ്ട് ആര്‍ത്തു കരഞ്ഞു..അവരുടെ ശബ്ദം മറ്റാരും കേള്‍ക്കാതിരിക്കാനെന്നവണ്ണം പ്രകൃതി പുറത്തു തമര്‍ത്തു പെയ്തു..വിയര്‍പ്പു കണങ്ങള്‍ അവരിരുവരുടെയും ശരീരത്തിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങി..പല പല പൊസിഷനുകള്‍ മാറി മാറി വന്നു… വധനസുരവും തേന്‍ രുചിക്കലും ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് നടന്നു കൊണ്ടിരുന്നു…മൃദുലയുടെ പൂറില്‍ താന്ധവം ആടിക്കൊണ്ടു വിനു ആഞ്ഞടിച്ചു… “ഹാ…വിനു …പോളിക്കെടാ…ഹമ്മേ…..ഹൂ…ഫ്ഹ്ഹ്ക്” മൃധുലയിലെ വികരക്കെട്ടുക്കള്‍ മുഴുവനായും പൊട്ടി ഒഴുകിയ സമയം അതിനു മാറ്റു കൂട്ടാനായി വിനുവിന്‍റെ കുണ്ണയും വെട്ടിവിറച്ചുക്കൊണ്ട് അവളില്‍ പേയ്തിറങ്ങിയ അതെ സമയം പുറത്തു പെയ്ത മഴ അതിന്‍റെ ലക്ഷ്യവും നിറവേറ്റിക്കൊണ്ട് മടങ്ങി പോയി.. തളര്‍ന്നുറങ്ങുന്ന വിനുവിന്‍റെ തലമുടിയില്‍ കൈകള്‍ കൊണ്ട് തഴുകുമ്പോള്‍ മൃദുലയുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞോഴുകുന്നത് കണ്ടു നില്‍ക്കാന്‍ ശേഷി ഇല്ലാത്തവളെപ്പോലെ പീലി വിടര്‍ത്തി ആടിയ ആ മയില്‍ അവിടെ നിന്നും എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ പറന്നകന്നു… കണ്ണുകള്‍ തുറക്കുമ്പോള്‍ വിനുവിന് മുന്നില്‍ പ്രിന്‍സ് ഉണ്ടായിരുന്നു..താന്‍ കിടക്കുന്ന സ്ഥലം എവിടാണെന്ന് അവന്‍ ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു നോക്കി…തനിക്കറിയാവുന്ന സ്ഥലമല്ല ഇത് എന്നത് വിനുവിന് മനസിലായി.. “നീ എന്നാടാ ക്ലാസില്‍ നിന്നും ഇറക്കി വിട്ടതിന്റെ വാശിക്കാണോ ഈ കാട്ടില്‍ വന്നു കിടക്കുന്നത്….”

വിനു വീണ്ടും ചുറ്റും നോക്കി …അതെ തനിക്കു ചുറ്റും കാടാണ് ..പക്ഷെ താന്‍ എങ്ങനെ ആണു ഇവിടെ വന്നത്..ഓര്‍മയില്ല…പക്ഷെ രശ്മി..അവളുമായി അല്ലെ ഞാന്‍ ഇങ്ങോട്ട് നടന്നു വന്നത്..എനിട്ട്‌ അവള്‍ എവിടെപ്പോയി.. “ടാ എണീക്ക് ..നീ എന്താ ഈ ആലോചിക്കുന്നെ…കഴിഞ്ഞ ദിവസം വെള്ളമാടിചിട്ടാന്നു വിചാരിക്കാം..ഇപ്പോള്‍ ഇതെന്നാ” “അളിയാ ..അത് പിന്നെ..ടാ” “ഹാ എന്തെങ്കിലും ആകട്ടെ..നീ എണീക്ക്..അവിടെ നിനക്ക് അടുത്ത കത്ത് കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്” “കത്തോ?” “ആ കത്ത് തന്നെ..ഇന്ന് രാജേഷ് ലൈബ്രറിയില്‍ പോയപ്പോള്‍ എടുത്ത ബൂക്കിലായിരുന്നു നിനക്കുള്ള കത്ത്..” പ്രിന്‍സ് ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു..വിനു അവിഉടെ നിന്നും എണീറ്റു…എന്താണ് സംഭവിച്ചത് എന്നത് ഓര്‍മയില്ല…ര്ശ്മിയുമായി എന്തെങ്കിലും നടന്നോ…അറിയില്ല…പക്ഷെ വീണ്ടും കത്ത് കിട്ടിയിരികുന്നു…പ്രിന്‍സിനോടൊപ്പം ക്ലാസിലേക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍ വിനുവിന്‍റെ മനസില്‍ നിറയെ ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യങ്ങള്‍ മാത്രമായിരുന്നു… ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങള്‍ മാത്രമാണു ഇന്ന് തന്‍റെ മനസില്‍…മൃദുല മിസ്സ്‌ അവര്‍ തന്നെ ക്ലാസില്‍ നിന്നും പുറത്താക്കിയത് ഓര്‍മയുണ്ട്…അത് കഴിഞ്ഞു രശ്മി..അവളുമായി…വിനു കൈകള്‍ കൊണ്ട് തന്റെ തലയില്‍ തഴുകി… ക്ലാസ്സിന്‍റെ വരാന്തയില്‍ തന്നെ രാജേഷ് അവനെയും കാത്തു നില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…അവനെ കണ്ടതും രാജേഷ് അവന്‍റെ അടുത്തേക്ക് ഓടി വന്നു.. “അളിയാ ദെ നിനക്കുള്ള അടുത്ത കത്ത്…കണ്ടോ അതെ കൈക്ഷരം…പക്ഷെ ഇത്തവണയും ആരാ എന്നൊന്നും എഴുതിയിട്ടില്ല”’ വിനുവിനെ നേരെ ആ കത്ത് നീട്ടിക്കൊണ്ടു രാജേഷ് പറഞ്ഞു. “ടാ ദെ ഇത്തവണയും ഞാന്‍ എഴുതിയതല്ലാട്ടോ…ഇനി എന്‍റെ മേക്കെട്ടു കയറരുത്” രാജേഷ് അത് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ വിനു ചിരിച്ചു..എനിട്ട്‌ ആ കത്ത് തുറന്നു നോക്കി.. “എന്നാലും ഈ കാലത്ത് കത്തിലൂടെ ഇങ്ങനേം ഒരാളെ സ്നേഹിക്കുന്ന ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയെ ഞാന്‍ ആദ്യമായി കാണുക…ഇഷ്ടമുണ്ടെങ്കില്‍ അങ്ങ് നേരിട്ട് വന്നു പറഞ്ഞാല്‍ പോരെ….ഓരോ വട്ടുകള്‍ അല്ലേട” രാജേഷ് അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പ്രിന്‍സിനെ നോക്കി..പ്രിന്‍സ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വിനുവിനോപ്പം കത്ത് വായിക്കാന്‍ തുടങ്ങി “വിനുവിന്…അല്ല എന്‍റെ വിനുവിന്.. എന്നെ കണ്ടുപിടിക്കാന്‍ ഒരുപാട് ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടല്ലേ….എന്‍റെ ആദ്യ കത്ത് മുഖവുരക്കെടുക്കില്ല എന്നാണു കരുതിയത്‌..പക്ഷെ തിരഞ്ഞു വന്നപ്പോള്‍ മനസിലായി…

ഞാന്‍ ആരാണ് എന്നറിയാന്‍ ആഗ്രഹം ഉണ്ടെന്നു..,പക്ഷെ എനിക്ക് നിന്‍റെ മുന്നില്‍ വരാന്‍ കഴിയില്ലല്ലോ വിനു…ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ലേ ഒരു വലിയ സ്വര്‍ണ കൂടിനുള്ളില്‍ അടച്ചിട്ടെക്കുവ എന്നെ…എന്‍റെ അവസാന നാളുകളും എണ്ണിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു വിനു…അതിനു മുന്നേ നിന്‍റെ മാത്രമാകാന്‍ എനിക്ക് കഴിയില്ല…അങ്ങനെ ഒരു വേദന തന്നുകൊണ്ട് നിന്നെ വിട്ടു പോകാന്‍ എനിക്കാകില്ല.. .ഞാന്‍ ആരെയും ഈ ലോകത്ത് ഇത്രയേറെ പ്രേണയിച്ചിട്ടില്ല വിനു ..പിന്നെ എന്തുകൊണ്ട് നിന്‍റെ സ്നേഹം നുകരനായി ഞാന്‍ വരുന്നില്ല എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ലേ എനിക്കിനി അധികം നാളുകള്‍ ഇല്ല ഈ ലോകത്ത്….നിന്നെ എന്‍റെ പ്രണയം ഒരിക്കലും അറിയിക്കരുത് എന്ന് കരുതിയതാണ് ഞാന്‍ ..പക്ഷെ നിനോടുള്ള അടങ്ങാത്ത എന്‍റെ സ്നേഹം എന്നെ അതിനു അനുവദിക്കുന്നില്ല…. അക്ഷരങ്ങള്‍ കൊണ്ട് ഞാന്‍ നെയ്തുണ്ടാക്കിയ എന്‍റെ സ്വപ്നലോകാത്തെ രാജകുമാരന്‍ ആണു നീ…കിരീടവും ചെങ്കോലും ഇല്ലാത്ത എന്നാല്‍ സ്നേഹിക്കാന്‍ മാത്രം അറിയാവുന്ന ചങ്ക് പറിച്ചു തരുന്ന എന്‍റെ മാത്രം രാജകുമാരന്‍…നിനക്കായി എഴുതാന്‍ എന്‍റെ തൂലികക്ക് പോലും വല്ലാത്ത ആവേശമാണ്…കാരണം എന്‍റെ ആവേശമാണ് നീ… നിന്‍റെ മാത്രം…” “എന്തുവാടാ ഇത്?…ഒരാള്‍ ഇങ്ങനെ പ്രണയിക്കുമോ…ചുമ്മാ ഉടായിപ്പായിരിക്കും അല്ലെ…” പ്രിന്‍സെ വിനുവിന്‍റെ മുഖഭാവം അളന്നുക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു… “ഇല്ലട…ഈ വരികളില്‍ ഒരു കള്ളത്തരം നിനക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ ….എവിടെയോ ഇരുന്നു എന്നെ പ്രണയിക്കുന്ന ഒരാള്‍..ആരാണ് അറിയില്ല…എവിടെയാണ് അറിയില്ല….ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങള്‍ എന്‍റെ മനസിലും ഉണ്ടെങ്കിലും പക്ഷെ ഈ വരികളില്‍ എന്തൊക്കയോ” വിനുവിന്‍റെ വാക്കുകള്‍ നല്ലപ്പോലെ ശ്രദ്ധിച്ചു പ്രിന്‍സ് “ഹാ…ചിലപ്പോള്‍ നല്ലൊരു കുട്ടി തന്നെ ആകുടാ…നമുക്ക് നോക്കാം നമുക്ക് കണ്ടു പിടിക്കാന്നെ…” വിനുവിന്‍റെ തോളില്‍ തട്ടിക്കൊണ്ടു പ്രിന്‍സ് അകത്തേക്ക് കയറി പോകവേ വിനു കാണാതെ അവനെ സൂക്ഷ്മമായി നോക്കി… ഇത് കണ്ടുകൊണ്ടു രാജേഷ് വിനുവിന്‍റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു വന്നു,,പ്രിന്‍സ് ക്ലാസിനകതെക്ക് കയറി,, “അളിയാ വിനു…എന്‍റെ അഭിപ്രായം പറയാം…ഈ രണ്ടു കത്തും ചുമ്മാ ആരോ നിന്നെ പറ്റിക്കാന്‍ വേണ്ടി എഴുതുന്നതാണ് എന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല…പിന്നെ നിനക്ക് ഈ പ്രിന്‍സിന്റെ സ്വഭാവത്തില്‍ എന്തെങ്കിലും മാറ്റം തോന്നുന്നുണ്ടോ?” രാജേഷ് അങ്ങനെ ചോദിച്ചപ്പോള്‍ വിനു രാജേഷിന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.. “എന്ത് മാറ്റം” “അല്ല എന്തെങ്കിലും ഒരു മാറ്റം….ചില സമയമങ്ങളില്‍ അവന്‍റെ ചില നോട്ടവും സംസാരവും ഒക്കെ എന്തൊക്കയോ പോലെ എനിക്ക് തോന്നാറുണ്ട്..അതുകൊണ്ട് ചോദിച്ചതാ” “ഹേയ് നിനക്ക് ചുമ്മാ തോന്നുന്നതാകുട ..” “ഉം” “എന്നാലും ആരായിരിക്കും ഇത്” കൈയിലെ കത്തിലേക്ക് നോക്കികൊണ്ട്‌ വിനു ആരോടെന്നിലാതെ ചോദിച്ചു.. “വരട്ടെ രണ്ടു കത്തല്ലേ ആയുള്ളൂ നമുക്ക് കണ്ടുപിടിക്കാട” വിനുവിന്‍റെ തോളില്‍ കൈകള്‍ ഇട്ടു അവന്‍റെ ഒപ്പം നടക്കുമ്പോള്‍ രാജേഷ് പറഞ്ഞു…

ദിവസങ്ങള്‍ പലതും കൊഴിഞ്ഞു വീണുകൊണ്ടിരുന്നു….വിനുവിനുള്ള കത്തുകള്‍ക്ക് മാത്രം പക്ഷെ മുടക്കം വന്നില്ല..ഓരോ ദിവസവും പ്രണയം തുടിക്കുന്ന വരികളുമായി കത്തുകള്‍ വിനുവിനെ ആ ലൈബ്രറയില്‍ നിന്നും കിട്ടികൊണ്ടേയിരുന്നു..ചില കത്തുകള്‍ എല്ലാം രാജേഷിനും കിട്ടുമായിരുന്നു…പ്രിന്‍സ് മാത്രം അപ്പോളും അതിനെ വലിയ ശ്രദ്ധ കൊടുത്തില്ല.. ആ കത്തിലെ ഓരോ വരിയിലൂടെയും വിനു ഒരു നൂറായിരം സ്വപനങ്ങള്‍ നെയ്തുകൂട്ടി..അതിലെ ഓരോ വരികളെയും അവന്‍ പ്രണയിച്ചു…ക്ലാസില്‍ ആ ക്യാമ്പസില്‍ എന്നും അവന്‍ അവളെ തിരഞ്ഞു…ആള്കൂട്ടങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ അവളുടെ മുഖം അവന്‍ തേടി നടന്നു.. കത്തുകള്‍ ഓരോന്ന് നിധി കാക്കുന്ന ഭൂതത്തെ പോലെ അവന്‍ കാത്തുവച്ചു….എന്തിനേക്കാള്‍ ഉപരിയായി അവന്‍ ആ അക്ഷരങ്ങളെ പ്രണയിച്ചു.. പലപ്പോളായി അവളെ കണ്ടുമുട്ടുന്ന ദിവസം നല്‍കാനായി അവന്‍ പല പല സമ്മാനങ്ങള്‍ വാങ്ങി… ആഴമറിയാത്ത കടലില്‍ നീ ഒരു മത്സ്യകന്യകയെ തേടി അലയുകയാണോ കൂട്ടുക്കാരാ” എന്ന് പറഞ്ഞു പലപ്പോളായി പ്രിന്‍സ് അവനെ കളിയാക്കി കൊണ്ടിരുന്നു…പക്ഷെ അതൊന്നും വിനു കാര്യമാക്കിയതേയില്ല ….മൃദുല മിസ്സിന്റെ ക്ലാസില്‍ നിന്നും ഇപ്പോള്‍ അവന്‍ പുറത്താക്കപ്പെടാറില്ല…ഇനി അങ്ങനെ ഒന്നും പാടില്ല…നല്ലപ്പോലെ പഠിക്കണം ക്ലാസില്‍ ഫസ്റ്റ് വാങ്ങിക്കണം എന്നൊക്കെ ഉള്ള ആളറിയാത്ത ആ കത്തിന്‍റെ ഉടമയുടെ നിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍ അവന്‍ പാലിച്ചു പോന്നു … ദിവസങ്ങള്‍ പോഴിഞ്ഞുകൊണ്ടെയിരുന്നു…കത്തുകളുടെ വരവുകള്‍ മാത്രം കുറഞ്ഞില്ല…സ്നേഹത്തിന്‍റെ ആഴം കൂടി കൊണ്ടേയിരുന്നു..’ അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം ഒരു തണുത്ത വെളുപ്പാന്‍ കാലത്ത് അവളുടെ കത്തുകള്‍ എല്ലാം തന്നെ നിരത്തിയിട്ടിരിക്കുന്ന തന്‍റെ ബെഡില്‍ അവള്‍ക്കുള്ള സമ്മാന പൊതികള്‍ ഓരോന്നായി മാറി മാറി നോക്കികൊണ്ട്‌ ഇന്നും മുഖം വ്യക്തമല്ലാത്ത ആ കാമുകിയും സ്വപനം കണ്ടുകൊണ്ടു വിനു കിടന്നു… കണ്ണുകള്‍ മുകളിലേക്ക് തുറന്നു പിടിച്ചു അപ്പുറത്തിരുന്നു പ്രിന്‍സ് പറയുന്നതൊന്നും തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ വിനു അവളുടെ മുഖത്തെ മിനുക്ക്‌ പണികള്‍ ചെയ്തുകൊണ്ടേയിരുന്നു..തൊട്ടപ്പുറത്തെ ചുമരില്‍ തന്‍റെ തന്നെ ഒരു കൂട്ടുക്കാരന്‍ വരച്ചുവച്ച ഒരു ചിത്രം…അതിനും മുഖം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല… അപ്പോളാണ് എവിടെ നിന്നോ ഓടി കിതച്ചുകൊണ്ട് വന്ന രാജേഷ് കട്ടിലില്‍ കാല്‍ തട്ടി വീണത്‌….തന്‍റെ പ്രണയിനിയുടെ കത്തുകള്‍ എല്ലാം തന്നെ കാറ്റത്തെ അപ്പൂപ്പന്‍ താടി പോലെ ഒന്ന് ഉയര്‍ന്നു പൊങ്ങി നിലത്തേക്ക് വീണത്‌…തെല്ലരിശതോടെയാണ് വിനു രാജേഷിനെ നോക്കിയത്. “എവിടെ നോക്കി നടക്കുവാടാ” കത്തുകള്‍ പെറുക്കിയെടുക്കാന്‍ വിനുവിനെ സഹായിച്ചുകൊണ്ട് പ്രിന്‍സാണ് അത് ചോദിച്ചത്.. കൈയില്‍ ഒരു ചെറു ഡയറിയും പൊക്കിപിടിച്ച് വീണിടത്ത് കിടന്നു തന്‍റെ നെറ്റിയില്‍ പറ്റിയ മുറിവും അതില്‍ നിന്നും ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന രക്തവും കാര്യമാക്കാതെ ആ ഡയറി വിനുവിന് നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ടു കിതച്ചുകൊണ്ട് രാജേഷ് എന്തോ പറയാന്‍ ശ്രമിച്ചു..

“എന്താടാ..നിനക്കെന്താ പറ്റിയെ…എന്താ ഇതില്‍” വിനുവിന് നേരെ നീട്ടിയ ഡയറി വാങ്ങിക്കൊണ്ടു പ്രിന്‍സാണ് അത് ചോദിച്ചത് “ഇവന്‍റെ…ഇവന്‍റെ. കിതച്ചുകൊണ്ടാണ് രാജേഷ് വീണ്ടും പറയാന്‍ ശ്രമിച്ചത്..അപ്പോളേക്കും അവന്‍റെ നെറ്റിയില്‍ നിന്നുള്ള രക്തം കണ്ണിലേക്കു ഇറങ്ങിയിരുന്നു…അത് തുടച്ചുകൊണ്ട് രാജേഷ് ഒരു ദീര്‍ഘനിശ്വാസത്തിനു ശേഷം പറഞ്ഞു.. “ഇവന്‍റെ രാജകുമാരിയുടെതാ..അവളുടെ പേരും ജാതകവും എല്ലാം അതിലുണ്ട്..” അത് പറഞ്ഞു തീരും മുന്നേ പ്രിന്‍സിന്റെ കൈയില്‍ നിന്നും അത് തട്ടിപ്പറിച്ചു വാങ്ങിച്ചു വിനു മറിച്ചു നോക്കാന്‍ തുടങ്ങവേ അത് വെപ്രാളത്തിന്റെ പരിണിതഫലമായി നിലത്തു വീണു… അത് എടുക്കാന്‍ പ്രിന്‍സും വിനുവും ഒരുമിച്ചു കുനിഞ്ഞപ്പോള്‍ രണ്ടു പേരുടെയും തലകള്‍ തമ്മില്‍ കൂട്ടിമുട്ടി ഇരുവരും അല്‍പ്പം സൈടിലെക്കായി തെറിച്ചു… “എന്തോന്നാടാ ഈ കാണിക്കുന്നേ…ഇനിം ഇത്രേം അക്രാനന്തം വേണ്ട..ഞാന്‍ കണ്ടു നിന്‍റെ രാജകുമാരിയെ…നമ്മുടെ ക്യാമ്പസിന്റെ വടക്കേ അറ്റത്തു അവളുണ്ട് …പോ ..ഓടി പോ…നീ അവള്‍ക്കായി വാങ്ങി വച്ച ഈ സമ്മാനപ്പൊതികള്‍ എല്ലാം എടുതുക്കൊണ്ട് പോ…” രാജേഷിനെ കേട്ടിപ്പിടിച്ചുക്കൊണ്ട് വിനുവിന്‍റെ കണ്ണില്‍ നിന്നും കുടുകുടാ കണ്ണു നീര്‍ സന്തോഷം കൊണ്ട് വന്നുക്കൊണ്ടെയിരുന്നു….പ്രിന്‍സും ആ ആലിങ്ങനത്തില്‍ പങ്കു ചേര്‍ന്ന്….ഡയറി ഒന്നുകൊടി എടുത്തുനോക്കി…കണ്ണു നീര്‍ കണ്ണുകളുമായി രാജേഷിനെ നോക്കി വിനു ചിരിച്ചു… മുഖത്തെ രക്തം കാര്യമാക്കാതെ രാജേഷും കൂടെ പ്രിന്‍സും കണ്ണു നീരാല്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു….പ്രിന്‍സ് ആ ഡയറി വാങ്ങി നോക്കി കൊണ്ട് വിനുവിന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.. “പോടാ ഓടി പോടാ…നിന്‍റെ സമ്മാനങ്ങളുമായി ഞങ്ങള്‍ പുറകെ ഉണ്ട്….” പ്രിന്‍സ് അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് രാജേഷിനെ നോക്കി….അതെ എന്ന് തല ആഗ്യം കാണിച്ചുക്കൊണ്ട് രാജേഷ് ചിരിച്ചു.. വിനു ആ ഹോസ്റ്റല്‍ സ്റ്റെപ്പുകള്‍ പറന്നിറങ്ങി…അവന്‍ ക്യാബസിന്റെ വടക്കേ അറ്റത്തേക്ക് ഓടി കൂടെ രാജേഷും പ്രിന്‍സും…. ധാരാളം മരങ്ങളാല്‍ സംബുഷട്ടമാണ് ആ ക്യാബസിന്റെ വടക്കേ അറ്റം…കമിതാക്കളുടെ ഇഷ്ട്ട സ്ഥലം…കാമുകി കാമുകന്മാരുടെ സല്ലാപങ്ങളും പരിഭവങ്ങളും പിണക്കങ്ങളും എല്ലാം ഉണ്ടാകുന്ന സ്ഥലം….പ്രണയിക്കുന്നവര്‍ക്ക് മാത്രമായുള്ള ഒരു സ്ഥലം…. ആ നനുത്ത മഞ്ഞുള്ള വെളുപ്പാന്‍ കാലത്ത് മഞ്ഞു പുതച്ചു കിടക്കുന്ന ആ വഴി വീഥിയിലൂടെ ചുവന്ന നിറത്തിലുള്ള പുഷപ്പങ്ങള്‍ അവനായി വിരിച്ചിട്ട പാതയിലൂടെ വിനു മനം മറന്നു ഓടി…. അല്‍പ്പം ദൂരംകൂടി ഓടിയ അവന്‍ പൊടുന്നനെ ഒരു സ്ഥലത്ത് നിന്നു…കിതച്ചുകൊണ്ട് നിന്ന വിനുവിന് അരികിലായി മഞ്ഞു പുതച്ചു കിടക്കുന്ന ഒരു ബെഞ്ചില്‍ അവള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു…. കിതപ്പോടെ വിനു അവളെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി…കൈകള്‍ രണ്ടും വയറില്‍ കുത്തി പിടിച്ചുകൊണ്ടു വിനു അല്‍പ്പം പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് വിനു അവള്‍ക്കു മുന്നിലായി നിന്നു..

ആ ബെഞ്ചില്‍ നിന്നും ആ പെണ്‍കുട്ടി പതിയെ എഴുന്നേറ്റു അവന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി..അവളുടെ മാന്‍പെട പോലുള്ള കണ്ണുകള്‍ എന്തെല്ലാമോ തിരയുന്നത് പോലെ….അവളിലെ നിശ്വാസത്തിന്റെ വേഗത് കൂടി വന്നു…അവളുടെ കഴുത്തിലെ ഞരമ്പുകള്‍ ചെറുതായി വലിഞ്ഞു മുറുകി… അവളുടെ കൈ വിരലുകള്‍ അവള്‍ കൂട്ടി തിരുമി…കാല്‍ വിരലുകള്‍ ചെരുപ്പില്‍ അമര്‍ത്തി പിടിച്ചുകൊണ്ടു പതിയെ മടക്കി ….അവനെ തന്നെ നോക്കി നിന്ന അവളുടെ കണ്ണുകള്‍…അവയോടു ഒരു ജന്മത്തിന്റെ കഥകള്‍ പറയാതെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് വിനു അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു… പൊടുന്നനെ അവിടേക്ക് പ്രിന്‍സും രാജേഷും ഓടി വന്നു കൊണ്ട് സഡന്‍ ബ്രേക്ക് ഇട്ടപ്പോലെ നിന്നു…അവരും അത്ഭുതപ്പൂര്‍വം ആ പെണ്‍ക്കുട്ടിയെ നോക്കി…പ്രിന്‍സിന്റെ കണ്ണുകള്‍ വിടര്‍ന്നു…പ്രിന്‍സിന്റെ വായില്‍ നിന്നും അറിയാതെ ആ വാക്കുകള്‍ വീണു.. “ആയിഷ….ആയിഷ…വിനുവിന്‍റെ രാജകുമാരി” അതുകേട്ട അവള്‍ പതിയെ മുഖം ഒന്നുകൂടി ഉയര്‍ത്തിക്കൊണ്ടു വിനുവിനെ നോക്കി…ഒരായിരം ജനമത്തിന്റെ സ്നേഹം ആ നോട്ടത്തില്‍ വിനു കണ്ടു….അവന്‍റെ മുഖം സന്തോഷങ്ങള്‍ കൊണ്ട് വിടര്‍ന്നു തുടിച്ചു… പ്രിന്‍സിന്റെ കൈയില്‍ നിന്നും വലിയൊരു ബോക്സ് വാങ്ങി വിനു ആയിഷയുടെ അടുത്തേക്ക് ഒന്നുകൂടി നീങ്ങി നിന്ന്ക്കൊണ്ട് അവളുടെ തലയ്ക്കു മുകളിലായി ആ ബോക്സ് തുറന്നു പിടിച്ചു… ഒരായിരം വിവിധ വര്‍ണത്തിലുള്ള മുത്തുകള്‍ അതില്‍ നിന്നും തട്ടമിട്ട ആയിഷയുടെ തട്ടത്തില്‍ തട്ടി തെറിച്ചുക്കൊണ്ട് ചിതറി വീണു… രണ്ടു കൈകളും മുഖത്തോട് ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചുക്കൊണ്ടു ആയിഷ സ്വയം മറന്നു കറങ്ങി..അവളുടെ പാല്‍ പുഞ്ചിരി വിനുവിനെ മാത്രമല്ല പ്രിന്‍സിനെയും രാജേഷിനെയും സന്തോഷിപ്പിച്ചു… ആ ബോക്സിലെ മുത്തുകള്‍ തീര്‍ന്നതും വിനു ആയിഷയെ പോക്കിയെടുതുകൊണ്ട് വട്ടം കറക്കി….കിട്ടാതെ പോയതെന്തോക്കെയോ നേടിയെടുത്തവനെപ്പോലെ വിനു ചിരിച്ചു…ആയിഷ അവന്‍റെ നെറുകയില്‍ തലോടി…. “ടാ ഒന്നിറക്കി വച്ചേ ഞങ്ങള്‍ ഒന്ന് ശെരിക്കു കണ്ടോട്ടെ നിന്‍റെ രാജകുമാരിയെ.” രാജേഷാണ് അത് പറഞ്ഞത്…വിനു അവളെ താഴെ നിര്‍ത്തി അവളെ തന്നെ നോക്കി.. “എന്നാലും എന്‍റെ ആയിഷ നമ്മള്‍ ഒരു ക്ലാസില്‍ നമ്മുടെ അടുത്ത ബെഞ്ചില്‍ ഇരുന്നിട്ടും ഞങ്ങള്‍ക്ക് നിന്നെ കണ്ടുപിടിക്കാന്‍ കഴിയാതെ പോയല്ലോ..ഹോ” പ്രിന്‍സ് തന്‍റെ ആകാംക്ഷ അടക്കി വക്കാതെ പറഞ്ഞു..അതിനെല്ലാം ആയിഷ ചിരിച്ചത് മാത്രമേ ഉള്ളു.. വിനു അപ്പോളും അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് കണ്ണിമവെട്ടാതെ നോക്കി നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു…അവന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ ചെറുതായി നനഞ്ഞിരുന്നു… “ദെ വിനു ഞാന്‍ ആണു കണ്ടുപിടിച്ചത് അപ്പോള്‍ രണ്ടാളും കൂടെ ഫുള്‍ ട്രീറ്റ്‌ ചെയ്തോണം കേട്ടല്ലോ..”

രാജേഷ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അത് പറഞ്ഞു പ്രിന്‍സിനെ നോക്കി.. “അങ്ങനെ നിനക്ക് മാത്രമല്ല എനിക്കും വേണം” അപ്പോളും ആദ്യമായി കണ്ടപ്പോലെ ജന്മാന്തരങ്ങളുടെ സ്നേഹം കണ്ണുകളാല്‍ പങ്കുവച്ചുക്കൊണ്ട് വിനുവും ആയിഷയും സ്വയം മറന്നു നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു…. “ടാ അളിയാ…ഇങ്ങനെ നോക്കി നില്‍ക്കാനാണോ ഇത്രേംദിവസം കാത്തിരുന്നത് നീ..എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ പറയെടാ” “എടാ രാജേഷ് അത് നിനക്ക് മനസിലായില്ലേ നമ്മള്‍ ഇവിടെ നില്‍ക്കുന്നതുക്കൊണ്ട ഇങ്ങനെ…വാ നമുക്ക് ഇവരുടെ സ്വര്‍ഗത്തിലെ കട്ടുറുംബാകണ്ട…നമുക്ക് പോകാം…ടാ ക്ലാസ് തുടങ്ങാന്‍ നേരം രണ്ടും കൂടെ വന്നേക്കണേ” പ്രിന്‍സ് അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു നടന്നു…രാജേഷ് തന്‍റെ കൈലുള്ള ഡയറി ആയിഷക്കു നേരെ നീട്ടി.. “ദെ നിന്‍റെ ഇക്ക നിനക്ക് തരാന്‍ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് എന്‍റെ കൈയില്‍ തന്നതാണ്…നിന്‍റെ ഒരുപാട് കവിതകള്‍ നിറച്ച ഈ ഡയറി…നീ രണ്ടു കൈകൊണ്ടും എഴുതും അല്ലെ” അവള്‍ക്കു നേരെ നീട്ടിയ സയറി അവള്‍ വാങ്ങിയപ്പോള്‍ തെല്ലു അത്ഭുതത്തോടെ വിനു അവളെ നോക്കി…അവരിരുവരും അവിടെ നിന്നും നടന്നകന്നു… വിനുവും ആയിഷയും മാത്രമായി അവിടെ…അവിടെ നിശഭ്ട്ത തളം കെട്ടിക്കിടന്നു…എന്ത് പറയണം എന്ത് ചോദിക്കണം..ഇരുവര്‍ക്കും ആശങ്കകള്‍ മാത്രം ബാക്കിയായി.. “ഞാന്‍ ഒരിക്കലും കണ്ടു പിടിക്കില്ല എന്ന് വിചാരിച്ചു അല്ലെ” മൌനത്തെ കീറിമുറിച്ചുകൊണ്ട് വിനു ചോദിച്ചു “ഇല്ല…അറിയാമായിരുന്നു എന്‍റെ രാജകുമാരന് എന്നെ തേടി വരാതിരിക്കില്ല എന്ന്..” അവളുടെ വായില്‍ നിന്നും മൊഴിമുത്തുകള്‍ വിരിയുന്ന പോലെ ആദ്യത്തെ ശബ്ദം…വിനു അന്നുവരെ കേട്ട ഏറ്റവും മനോഹരമായ ശബ്ദം അങ്ങനെ ആണു അവനു തോന്നിയത്… “പിന്നെ എന്തിനാ മറഞ്ഞിരുന്നത്” “കാരണങ്ങള്‍ ഒരുപാടുണ്ട്..എല്ലാം പതിയെ പറഞ്ഞാല്‍ പോരെ വിനു” വളരെ നേര്‍ത്ത ശബ്ധത്തില്‍ അവള്‍ അവനോടു പറഞ്ഞപ്പോള്‍ മതിയെന്ന് വിനു തലയാട്ടി… “വിനു” “ഉം” “നമുക്കല്‍പ്പം നടക്കാം വിനു..ഈ മഞ്ഞു വീഴുന്ന അവയെ എതിരേറ്റു നില്‍ക്കുന്ന ഈ വഴിയിലൂടെ” “ഉം നടക്കാം” “എങ്കില്‍ വാ” ആയിഷ അല്‍പ്പം മുന്‍പിലായി നടന്നപ്പോള്‍ വിനു ചോദിച്ചു” “ആയിഷ” “ഉം” “ഞാന്‍ ആ കൈകള്‍ എന്നില്‍ ചേര്‍ത്ത് വച്ച് നടന്നോട്ടെ?” “ഉം”

അവളുടെ നനുത്ത കൈയില്‍ കൈ ചേര്‍ത്ത് വച്ചുകൊണ്ട് അവളെ ചാരാതെ വിനു നടന്നു അവള്‍ക്കൊപ്പം…പ്രകൃതി പോലും സന്തോഷത്താല്‍ അവര്‍ക്കായി കൂടുതല്‍ പുഷപ്പ വൃഷ്ട്ടി നടത്തി… “വിനു …ഇപ്പോളും എനിക്കറിയില്ല..നിന്‍റെ മാത്രമാകാന്‍ കഴിയുമോ എന്ന്” “ഇല്ല ആയിഷ ഈ ലോകത്തെ ഒരു ശക്തിക്കും നിന്നെ ഞാന്‍ വിട്ടുകൊടുക്കില്ല…നിന്നിലെ അക്ഷരങ്ങളിലൂടെ ഞാന്‍ നിന്നെ അത്രയധികം സ്നേഹിച്ചു പോയി…” “നീ ഈ കോളേജില്‍ വന്ന അന്നുമുതല്‍ ഞാന്‍ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുകയാണ് വിനു “ “എന്നിട്ടും എന്തെ ആയിഷ നീ” “ഞാന്‍ പറഞ്ഞല്ലോ വിനു…എനിക്ക്..എനിക്കിന്നും ഉറപ്പില്ലാ…നിന്‍റെ കൈകള്‍ കോര്‍ത്ത്‌ പിടിച്ചു ഈ ജന്മം മുഴുവന്‍ ഈ ഭൂമിയില്‍ നടന്നു തീര്‍ക്കാന്‍ കൊതിക്കുന്നുണ്ട്‌ ഞാന്‍…നിന്‍റെ മാത്രം ഹൂറിയായി ഈ ജീവിതം ജീവിച്ചു തീര്‍ക്കാന്‍ കൊതിയാണ് എനിക്ക്” “പിന്നെ എന്തുകൊണ്ട് പറ്റില്ല..ആയിഷ ഈ ജീവിതം അല്ല ഇനി ഉള്ള ഒരു ജീവിതവും നിന്നെ ആര്‍ക്കും ഞാന്‍ വിട്ടുകൊടുക്കില്ല..നീ പറ ..അത് എന്ത് തന്നെ ആയാലും ഞാന്‍ തരണം ചെയ്യാം” ആയിഷയുടെ ചുമലില്‍ കൈവച്ചുകൊണ്ട് വിനു അത് പറയുമ്പോള്‍ അവളുടെ കണ്ണുകളില്‍ ആയിരം പൂത്തിരികള്‍ വിടര്‍ന്നു..അവളുടെ മുഖത്ത് വീണ്ടും പ്രതീക്ഷകളുടെ പോന്‍കിരണങ്ങള്‍ വിരിഞ്ഞു… അവള്‍ അവന്‍റെ ചെവിയില്‍ എന്തൊക്കെയോ മന്ത്രിച്ച സമയം അവിടെ നിന്നും അവരുടെ ശബ്ദങ്ങള്‍ കേള്‍ക്കാന്‍ ആകാത്ത വിധം കിളികള്‍ കലപില കൂട്ടി പറന്നകന്നു…എല്ലാം കേട്ട് കഴിഞ്ഞവനെപ്പോലെ വിനു അല്‍പ്പം ഒന്ന് മൗനമായി നിന്നു.. “ആയിഷ ഈ പ്രകൃതിയെ സാക്ഷിയാക്കി ഞാന്‍ പറയുന്നു…നീ പറഞ്ഞ ഈ കാര്യങ്ങള്‍ ആണു എന്‍റെ കൂടെ ജീവിക്കാന്‍ നിനക്ക് തടസമെങ്കില്‍ , നീ പറഞ്ഞ എല്ലാ മതില്‍ക്കെട്ടുകളും പോട്ടിചെറിഞ്ഞു നിന്‍റെ സുല്‍ത്താന്‍ അവന്‍റെ ഹൂറിയെ സ്വന്തമാക്കിയിരിക്കും.” വിനുവിന്‍റെ വാക്കുകള്‍ ആയിഷയില്‍ കണീരണിയിച്ചു …നനുത്ത കാറ്റ് വീശിയ ആ നേരം ആയിഷ വിനുവിന്‍റെ മാറിലേക്ക്‌ ചാഞ്ഞു… പിന്നീടങ്ങോട്ട് ആയിഷ എന്നാ ഹൂറിയും വിനു എന്ന സുല്‍ത്താനും പരസ്പരം സ്നേഹിച്ചു തകര്‍ക്കുകയായിരുന്നു….ഓരോ പുല്‍നാമ്പ് പോലും അവരുടെ സ്നേഹത്തെ അസൂയയോടെ നോക്കി…രാത്രിയുടെ യാമങ്ങള്‍ ചെറുപ്പമാക്കി അവര്‍ ഫോണില്‍ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു…ക്ലാസിലും ക്യാബസിലും ആയിഷയുടെ കസിന്‍ ഉള്ളതുകൊണ്ട് അവരുടെ പ്രണയം അതീവ രഹസ്യമായി തുടര്‍ന്നു…അതുകൊണ്ട് തന്നെ നേരിട്ടുള്ള ഒരു സംസാരത്തിന് അവര്‍ക്ക് അവസരങ്ങള്‍ വളരെ കുറഞ്ഞു നിന്നു….അതില്‍ ഇരുവര്‍ക്കും വല്ലാത്ത സങ്കടം ആയിരുന്നു.. “നമുക്ക് ഒന്ന് മനസമാധാനത്തോടെ സംസാരിക്കാന്‍ ഒരു സ്ഥലം ഇല്ലാലോ ആയിഷു” ഒരു രാത്രിയുടെ ഫോണ്‍ കാള്‍ സമയത്ത് വിനു അവളോട്‌ പറഞ്ഞു.. “വിനു ഞാന്‍ ഒരു സ്ഥലം കണ്ടുപിടിച്ചിട്ടുണ്ട്..” “എവിടെ” ആകാംക്ഷയോടെ വിനു ചോദിച്ചു… “അതൊക്കെ ഉണ്ട് പക്ഷെ അവിടം അത്ര സേഫ് ആണോ എന്നെനിക്കു അറിയില്ല.”

“നീ സ്ഥലം പറ” “നമ്മുടെ കോളേജിന്റെ തെക്കേ ഭാഗത്ത് ഒരു പൊളിഞ്ഞ കെട്ടിടം ഇല്ലേ” “ഹാ ബെസ്റ്റ് അവിടമാകെ സീനിയേഴ്സിന്റെ വെള്ളമടി സ്ഥലമ…അവിടെ പോയാല്‍ നല്ല അടിപൊളിയാകും” “ഹാ അത് എനിക്കും അറിയാം ചെക്കാ..അവിടല്ല…അതിന്‍റെ പുറകു വശത്തായി …അത് പണ്ടത്തെ ഏതോ രാജകൊട്ടാരമാണെന്ന് തോന്നുന്നു …” “അതേതാ ആ സ്ഥലം ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ല്ലോ അവിടെ അങ്ങനെ ഒരു ബാക്ക് വശം” “എടാ ഞാനും കണ്ടിട്ടില്ലായിരുന്നു ..പക്ഷെ കഴിഞ്ഞ ദിവസം നമ്മുടെ പുതിയ ലൈബ്രറിയിലെ പഴയ പുസ്തകങ്ങള്‍ അടുക്കി വക്കാന്‍ എന്നെയൊക്കെ വിളിച്ചില്ലേ അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അതെല്ലാം ശെരി ആക്കുന്ന കൂട്ടത്തില്‍ എനിക്കൊരു കീറിപറഞ്ഞ പുസ്തകത്തിന്‍റെ ഒരു ഏട് കിട്ടി” “ഉം എന്നിട്ട്” “അതില്‍ ചിതലരിച്ച ഒരു പേജിന്റെ സൈഡിലായി ആ ബാക്ക് വശത്തെ വാതിലും അതിനുള്ളിലെ ഒരു അറയെ കുറിച്ചും എഴുതിയിട്ടുണ്ട്” “എന്‍റെ പോന്നു ആയിഷ വല്ല പ്രേതാലയവും ആയിരിക്കും അത്” “ഓ എന്‍റെ ചെക്കാ നീ ഇത്ര പെടിതോണ്ടാനാണോ…ഞാന്‍ പോയല്ലോ അതിനകത്ത് ഒറ്റയ്ക്ക് ഇന്ന്” “ഹേ നീ പോയോ..ഒറ്റക്കോ..” “അതിനെന്ത…ഈ ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ അല്ലെ പ്രേതം നാണക്കേട്‌” ആയിഷയുടെ കളിയാക്കല്‍ വിനുവിനെ ചമ്മലുണ്ടാക്കി “പിന്ന എനിക്ക് പേടിയൊന്നുമില്ല…നീ വാ നമുക്ക് അവിടെ പോകാം നാളെ” “ഉം ഓക്കേ പക്ഷെ അതിന്റെ താക്കോല്‍ എടുക്കാന്‍ നല്ല രേസമ” “അതെന്നാടി” “അതിന്‍റെ താക്കോല്‍ ആ കെട്ടിടത്തിന്‍റെ കിഴക്ക് വശത്തു വലിയൊരു മരമുണ്ട് അതിന്റെ വശത്തായി ഒരു ചെറിയ മണ്‍ പുറ്റും..അതിന്‍റെ ഉള്ളിലാണ് ഇതിന്‍റെ താക്കോല്‍ കൂട്ടം” “ആഹാ കൊള്ളാലോ…ഇന്ട്ര്സ്റിംഗ്…” “അതെന്നെ..നല്ല രേസമ അതിന്‍റെ ഉള്ളില്‍” “ഉം നാളെ നമുക്ക് പോകാം” “ഉം അതെ നാളത്തെ ദിവസത്തിന്‍റെ പ്രത്യകത അറിയാലോ അല്ലെ” “ഓ അറിയാവേ” “ഉം എന്നാല്‍ കൊള്ളാം” ഫോണ്‍ നിശബ്ദമായി… പിറ്റേ ദിവസത്തെ പുലര്‍ക്കാലം മറ്റെല്ലാവരും എണീക്കുന്നതിനു മുന്നേ വിനു എണീറ്റു,,,വേഗത്തില്‍ തന്നെ പ്രഭാത കൃത്യങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞു വിനു തിരക്കിട്ട് ടൌണിലേക്ക് പോയി ..ഇന്ന് ആയിഷയുടെ പിറന്നാള്‍ ആണു..അതാണ്‌ ഇന്നലെ അവള്‍ പറഞ്ഞത്…അവള്‍ക്കായി ടൌണില്‍ നിന്നും മനോഹരമായ ഒരു ഗിഫ്റ്റും വാങ്ങി വിനു ആ പഴയ കെട്ടിടത്തിന്‍റെ അവിടേക്ക് കുതിച്ചു.. ആരും അറിയണ്ട ഈ സ്ഥലം എന്ന് ആയിഷ പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് അവന്‍ കൂട്ടുക്കരോട് പോലും ഒന്നും പറഞ്ഞിരുന്നില്ല…ആയിഷ അവനെ കാത്തു ആ വലിയ കെട്ടിടത്തിന്‍റെ ബാക്ക് വശത്തു നില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…ആദ്യമായാണ് അവന്‍ അവിടേക്ക് വരുന്നത്..ആയിഷയുടെ ധൈര്യം അവന്‍ സമ്മതിച്ചു കൊടുത്തു..

അവളെ കണ്ടപ്പാടെ അവന്‍ ഗിഫ്റ്റ് അവള്‍ക്കു കൊടുക്കാന്‍ തുനിഞ്ഞു.. “നിലക്ക് മാഷേ ആ അറയില്‍ കയറിയിട്ട് മതിന്നെ,,ഇന്നൊരു ദിവസം മുഴുവന്‍ ഞാന്‍ എന്‍റെ സുല്‍ത്താന്റെ കൂടെ തന്നെ ഇല്ലേ” അത് ശരി ആണെന്ന് വിനിവിനും തോന്നി..അവരിരുവരും താക്കോല്‍ എടുക്കാനായി കിഴക്കേ ഭാഗത്തേക്ക് നടന്നു…അത്യാവശ്യം നല്ല രീതിയില്‍ വളര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന ആ കാട്ടിലൂടെ നടന്നാല്‍ ആരും തന്നെ പുറത്തു നിന്നും കാണില്ല. അവള്‍ പറഞ്ഞതുപ്പോലെ ആ വലിയ മരത്തിനു അടുത്തേക്ക് അവരെത്തി ..വിനു ചുറ്റും നോക്കി വല്ലാത്തൊരു ഭീകരാന്തരീക്ഷം തന്നെ…കണ്ടിട്ട് പേടി തോന്നുന്നു..പക്ഷെ ആയിഷ ഒരു കൂസലും ഇല്ലാതെ നില്‍ക്കുകയാണ്.. ആയിഷയുടെ ദൈര്യം വീണ്ടും വിനുവിനെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി…മരത്തിനു സൈഡിലായി കാടുകള്‍ മൂടപ്പെട്ട ഒരു സ്ഥലത്തായി ഒരു ചെറിയ മണ്‍ പുറ്റ് കണ്ട വിനു അങ്ങോട്ടേക്ക് നോക്കി…അപ്പോളേക്കും അതിനുള്ളില്‍ കൈകള്‍ ഇട്ടു ആയിഷ ആ താക്കോല്‍ കൂട്ടം എടുത്തിരുന്നു… ആ വലിയ അറ ഏഴു പൂട്ടുകള്‍ കൊണ്ട് പൂട്ടിയതായിരുന്നു..അത് തുറന്നു അതിനകത്തേക്ക് ഇരുവരും കയറി…ഒരു ചെറിയ കിളിവാതില്‍ തുറന്നപ്പോള്‍ അതിനകം മുഴുവന്‍ പ്രകാശമായി….വിനുവിനും എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം ഉണ്ടായി… ആ പ്രകാശത്തെ സാക്ഷിയാക്കി അവന്‍ അവള്‍ക്കുള്ള സമ്മാനം കൊടുത്തു അവള്‍ അത് അപ്പോള്‍ തന്നെ അഴിച്ചു നോക്കി അവളുടെ സന്തോഷം അവനെ അറിയിച്ചു… ഒരുപാട് നേരം അവര്‍ എന്തൊക്കെയോ അവിടെ സംസാരിച്ചു, നിന്നു തളര്‍ന്നപ്പോള്‍ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു പഴയ ബെഞ്ചില്‍ ഇരുന്നു,,,,ആദ്യമായി കണ്ടുമുട്ടിയ വര്‍ഷങ്ങള്‍ പഴക്കമുള്ള സുഹൃത്തുക്കളെ പോലെ അവര്‍ ഒരുപാട് സംസാരിച്ചു…സമയം അധികരിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നത് അവര്‍ അറിഞ്ഞതേയില്ല… സന്ധ്യയുടെ വരവരിയിച്ചുക്കൊണ്ട് കിളികള്‍ ശബ്ദമുണ്ടാക്കി പറന്നകന്നു…സൂര്യന്‍ ഒരു ചുവന്ന പോട്ടുപ്പോലെ ഓടിമറയാന്‍ അനുവാദത്തിനായി കാത്തു നില്‍ക്കുന്നു….ആ സൂര്യകിരണ ശോഭയില്‍ ആയിഷയുടെ മുഖം കൂടുതല്‍ തിളക്കമുള്ളതായി വിനുവിന് തോന്നി..അവന്‍ അവളുടെ മുഖം കൈകളില്‍ കോരിയെടുത്തു…. അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ ഒരുപാട് നേരം നോക്കി നിന്നപ്പോള്‍ അവള്‍ കണ്ണിമ വെട്ടാതെ ഒരു കുസൃതി ചിരിയോടെ അവനെ നോക്കി..പെട്ടന്ന് അവളുടെ അധരങ്ങള്‍ നുണഞ്ഞെടുത്ത വിനുവിനെ ആയിഷ തള്ളിമാറ്റി അവളുടെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നു,, “ആയിഷ ഞാന്‍” വിനു വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞു..പക്ഷെ ആയിഷ ഒന്നും തന്നെ പറയാതെ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി ഓടി… വാതില്‍ അടച്ചു പൂട്ടി പുറതെത്തിയപ്പോളെക്കും ആയിഷ പോയി കഴിഞ്ഞിരുന്നു…വിനു വേഗത്തില്‍ ഹോസ്റ്റെലിലേക്ക് നടന്നു…അവിടെ എത്തിയ ഉടനെ ആയിഷയെ വിളിച്ചെങ്കിലും അവളുടെ ഫോണ്‍ സ്വിച്ച് ഓഫ്‌ ആയിരുന്നു… അവന്‍ വിഷമത്തോടെ ഫോണില്‍ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് അവളെ വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു …സമയം രാത്രി ആയി.. അവന്‍ വീണ്ടും അവളെ വിളിച്ചു..അവളുടെ നമ്പര്‍ റിംഗ് ചെയ്തു….ആയിഷ ഫോണ്‍ എടുത്തു..

“ഹലോ…ആയിഷ അം സോറി ഞാന്‍ …ഞാന്‍ അങ്ങനെ ഒന്നും ചെയ്യണം എന്ന് വിചാരിച്ചയല്ല…പക്ഷെ പെട്ടന്നു…എടാ.. സോറി ഡാ..നിന്‍റെ പിറന്നാള്‍ ഞാന്‍ കാരണം” വിനു കരച്ചിലിന്‍റെ വക്കിലെത്തി.. “വിനു..ഹലോ..നീ എന്തൊക്ക്യാ ഈ പറയുന്നേ..പിറന്നാളോ ആരുടെ…നീ എന്താ കള്ളുകുടിച്ചിട്ടുണ്ടോ” വിനു പെട്ടന്ന് സ്തഭ്തനായി… “അല്ല ആയിഷ ഇന്ന് നമ്മള്‍ പോയ സ്ഥലത്ത്..” “നമ്മള്‍ പോയ സ്ഥലത്തോ ..നീ എന്തോക്കോയ വിനു പറയുന്നേ…നിന്കെന്താ പറ്റിയെ….കഴിഞ്ഞ നാല് ദിവസമായി ഞാന്‍ വീട്ടില്‍ പോയെക്കുവല്ലേ…പോകാന്‍ നേരം എനിക്ക് നെറ്റ് ഇല്ലാത്തോണ്ട് നിനക്ക് ഞാന്‍ ടെക്സ്റ്റ്‌ മെസ്സേജ് അയച്ചിരുന്നല്ലോ…ഇന്ന് വൈകിട്ട ഞാന്‍ വന്നത്..നീ എന്താ ഇങ്ങനൊക്കെ പറയുന്നേ” വിനുവിന്‍റെ ശരീരത്തിലൂടെ കൊള്ളിയാന്‍ പാഞ്ഞു…ആയിഷ വീട്ടില്‍…അവന്‍ വേഗം ടെക്സ്റ്റ്‌ ഇന്ബോക്സ് തുറന്നു…ശെരിയാണ് നാല് ദിവസം മുന്നേ ഞാന്‍ വീട്ടില്‍ പോകുന്നു അത്യവശ്യ കാര്യമുണ്ട്…നാല് ദിവസം കഴിഞ്ഞേ വരൂ ..എന്നാ മെസ്സേജ്… വിനുവിന്‍റെ കൈകാലുകള്‍ വിറക്കാന്‍ തുടങ്ങി…അപ്പോളും ആയിഷ ഫോണിലൂടെ ഹലോ ഹല്ലോ എന്ന് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു…വിനുവിന് മനസില്‍ എന്തൊക്കെയോ സംശയങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞു…. അവന്‍ വേഗത്തില്‍ എണീട്ടുക്കൊണ്ട് എന്തൊക്കെയോ മനസില്‍ ഉറപ്പിച്ചതുപ്പോലെ ഹോസ്റ്റല്‍ വിട്ടിറങ്ങി ആ കെട്ടിടതിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി ഓടി…

തുടരും…